Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 245 - 250



ΜΑΘΗΜΑ 245 (Τρίτη)

Η ειρήνη Σου είναι μαζί μου, Πατέρα. Είμαι ασφαλής.

Η ειρήνη Σου με περιβάλλει, Πατέρα. Όπου πάω, η ειρήνη Σου έρχεται μαζί μου. Ρίχνει το φως της πάνω σε όλους όσους συναντώ. Την φέρνω στους απελπισμένους, στους θλιμμένους λόγω μοναξιάς και τους φοβισμένους. Δίνω την ειρήνη Σου σε εκείνους που βασανίζονται από τον πόνο, θλίβονται για  απώλεια, ή θεωρούν ότι η ελπίδα και η ευτυχία τους έχει εγκαταλείψει. Στείλε τους σε μένα, Πατέρα μου. Ας φέρω την ειρήνη Σου μαζί μου. Διότι επιθυμώ να σώσω τον Υιό Σου, όπως είναι το Θέλημά Σου, ώστε να μπορέσω ν’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου.

Κι έτσι πορευόμαστε εν ειρήνη. Σε όλο τον κόσμο φέρουμε το μήνυμα που έχουμε λάβει. Κι έτσι ερχόμαστε ν’ ακούσουμε την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, που μιλά σε μας καθώς ενστερνιζόμαστε τον Λόγο Του ∙ του Οποίου την Αγάπη αναγνωρίζουμε διότι μοιραζόμαστε τον Λόγο που Εκείνος μας έχει δώσει.


ΜΑΘΗΜΑ 246 (Τετάρτη)

Το ότι αγαπώ τον Πατέρα μου σημαίνει ότι αγαπώ τον Υιό Του.

Ας μην θεωρώ ότι μπορώ να βρω τον δρόμο μου προς τον Θεό, αν έχω μίσος μέσα στην καρδιά μου. Ας μην προσπαθώ να πληγώσω τον Υιό του Θεού, και να θεωρώ ότι γνωρίζω τον Πατέρα του ή τον Εαυτό μου. Ας μην αποτύχω ν’ αναγνωρίσω τον εαυτό μου, και να πιστεύω ακόμη ότι η επίγνωση μου μπορεί να περιέχει τον Πατέρα μου, ή ότι ο νους μου μπορεί να συλλάβει όλη την αγάπη που έχει ο Πατέρας μου για μένα, και όλη την αγάπη που επιστρέφω σ’ Αυτόν.

Θα δεχτώ τον δρόμο που Εσύ επιλέγεις για μένα για να έρθω σε Σένα, Πατέρα μου. Γιατί σε αυτό θα επιτύχω, διότι αυτό είναι το Θέλημά Σου. Και αναγνωρίζω ότι αυτό που θέλεις είναι αυτό που θέλω κι εγώ, και μόνο αυτό. Κι έτσι επιλέγω ν’ αγαπώ τον Υιό Σου. Αμήν.

ΜΑΘΗΜΑ 247 (Πέμπτη)

Χωρίς συγχώρεση θα παραμείνω  τυφλός.

Η αμαρτία είναι ένα σύμβολο επίθεσης. Όπου και να την βλέπω θα υποφέρω. Γιατί η συγχώρεση είναι το μόνο μέσο με το οποίο έρχεται σε μένα η όραση του Χριστού. Ας δεχτώ αυτό που μου δείχνει η όρασή Του ως απλή αλήθεια, και θεραπεύομαι ολοκληρωτικά. Αδερφέ, έλα και άσε με να σε κοιτάξω. Η ομορφιά σου αντανακλά την δική μου. Η αθωότητά σου είναι δική μου. Στέκεις μέσα στο φως της συγχώρεσης, και εγώ στέκομαι μαζί σου.

Έτσι θέλω να τους βλέπω όλους σήμερα. Οι αδελφοί μου είναι Υιοί Σου. Η Πατρότητά Σου τους δημιούργησε, και τους έδωσε όλους σε μένα σαν μέρος δικό Σου, και του δικού μου Εαυτού. Σήμερα Σε τιμώ μέσω αυτών, κι έτσι ελπίζω αυτή την ημέρα ν’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου.


ΜΑΘΗΜΑ 248 (Παρασκευή)

Ό,τι υποφέρει δεν είναι μέρος από μένα.

Έχω απαρνηθεί την αλήθεια. Τώρα, με την ίδια πίστη, ας απαρνηθώ το ψέμα. Ό,τι υποφέρει δεν είναι μέρος από μένα. Ό,τι θλίβεται δεν είναι ο εαυτός μου. Ό,τι πονά δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση μέσα στο νου μου. Ό,τι πεθαίνει ποτέ δεν ζούσε στην πραγματικότητα, παρά μόνο περιγελούσε την αλήθεια για τον εαυτό μου. Τώρα αποκηρύσσω την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και τις αυταπάτες και τα ψέματα για τον άγιο Υιό του Θεού. Τώρα είμαι έτοιμος να τον δεχτώ πίσω όπως ο Θεός τον δημιούργησε, και έτσι όπως είναι.

Πατέρα, η αρχαία αγάπη για Σένα επιστρέφει, και με αφήνει να αγαπώ και τον Υιό Σου ξανά. Πατέρα, είμαι έτσι όπως με δημιούργησες. Τώρα θυμάμαι την Αγάπη Σου, και την δική μου. Τώρα καταλαβαίνω ότι είναι ένα.




ΜΑΘΗΜΑ 249 (Σάββατο)

Η συγχώρεση δίνει τέλος σε κάθε βάσανο και απώλεια.

Η συγχώρεση ζωγραφίζει μια εικόνα ενός κόσμου όπου κάθε βάσανο έχει τελειώσει. Κάθε απώλεια καθίσταται αδύνατη και ο θυμός δεν έχει κανένα νόημα. Η επίθεση τελειώνει, και η τρέλα φτάνει στο τέλος της. Ποιο βάσανο τώρα είναι δυνατόν να διανοηθείς; Ποια απώλεια είναι δυνατόν να βρει κάποιο στήριγμα; Ο κόσμος γίνεται ένας τόπος χαράς, αφθονίας, φιλευσπλαχνίας και ατέλειωτης προσφοράς. Τώρα μοιάζει τόσο με τον Ουρανό που πολύ γρήγορα μεταμορφώνεται στο φως το οποίο αντανακλά. Κι έτσι το ταξίδι που άρχισε ο Υιός του Θεού έχει καταλήξει στο φως από το οποίο προήλθε.

Πατέρα, θέλουμε να επιστρέψουμε το νου μας σε Σένα. Τον έχουμε προδώσει, κρατώντας τον στην μέγγενη της πικρίας, και τον τρομοκρατήσαμε με σκέψεις βίας και θανάτου. Τώρα ας αναπαυτούμε πάλι μέσα σε Σένα, έτσι όπως μας δημιούργησες.

ΜΑΘΗΜΑ 250 (Κυριακή)

Ας μην βλέπω τον εαυτό μου περιορισμένο

Σήμερα, ας κοιτάξω τον Υιό του Θεού, και ας γίνω μάρτυρας της δόξας του. Ας μην προσπαθήσω να κρύψω το άγιο φως μέσα του, ούτε να δω την δύναμή του μειωμένη και υποβαθμισμένη σε αδυναμία ∙ ούτε να αντιληφθώ σε αυτόν ελλείψεις με τις οποίες να επιτεθώ στην υπέρτατη κυριαρχία του.

Αυτός είναι ο Υιός Σου, Πατέρα μου. Και σήμερα θέλω να δω την ευγένειά του αντί για τις ψευδαισθήσεις μου. Αυτός είναι ό,τι είμαι, κι έτσι όπως τον βλέπω, βλέπω και τον εαυτό μου. Σήμερα θέλω να δω αληθινά, έτσι ώστε αυτή την ημέρα να μπορέσω επιτέλους να ταυτιστώ μαζί του.


ΜΑΘΗΜΑ 244 Πουθενά στον κόσμο δεν κινδυνεύω.




ΜΑΘΗΜΑ 244

Πουθενά στον κόσμο δεν κινδυνεύω.

Ο Υιός Σου είναι ασφαλής όπου και να βρίσκεται, διότι Εσύ είσαι εκεί μαζί του. Δεν χρειάζεται παρά να επικαλεστεί το Όνομά Σου, και θα ξαναθυμηθεί την ασφάλειά του και την Αγάπη Σου, γιατί αυτά είναι ένα. Πώς είναι δυνατόν να φοβηθεί ή ν’ αμφιβάλλει ή να μην μπορέσει να αναγνωρίσει ότι δεν γίνεται να υποφέρει, να βρεθεί σε κίνδυνο, ή να νιώσει δυστυχία, όταν ανήκει σε Σένα, που τον αγαπάς με τόση στοργή, μέσα στην ασφάλεια της Πατρικής αγκαλιάς Σου;


Και στ’ αλήθεια εκεί βρισκόμαστε. Καμία καταιγίδα δεν μπορεί να έλθει μέσα στο καθαγιασμένο λιμάνι του σπιτιού μας. Μέσα στον Θεό είμαστε ασφαλείς. Γιατί τι μπορεί να έρθει να απειλήσει τον Θεό τον Ίδιο, ή να φοβίσει αυτό που είναι δικό Του κομμάτι για πάντα; 

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...