Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Αν ο Θεός δεν γνωρίζει ότι υπάρχουμε, σε ποιον στην ευχή προσευχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια;


Ερώτηση # 994: Αν ο Θεός δεν γνωρίζει ότι υπάρχουμε, σε ποιον στην ευχή προσευχόμαστε τόσες χιλιάδες χρόνια; Μήπως σκηνοθετούσαμε τις δικές μας απαντήσεις; Αν οι προσευχές μας δεν εισακουγόντουσαν, μήπως αυτό συνέβαινε επειδή δεν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε σωστά; Αυτός είναι ο λόγος που χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Ολοκαύτωμα παρόλο που ήταν ευσεβείς κι ευλαβικοί --  επειδή δεν υπήρχε κανείς να ακούσει τις προσευχές τους και να τους βοηθήσει; Όλοι όσοι πίστεψαν ότι υπήρχε ένα Θεός που νοιαζόταν γι αυτούς, τους καθοδηγούσε, και τους αγαπούσε έχουν ξεγελαστεί; Ερμηνεύω
όλα αυτά σωστά;


Απάντηση: Όχι, δεν ερμηνεύεις σωστά το μήνυμα των Μαθημάτων Θαυμάτων. Τα Μαθήματα όντως μας δίνουν ένα τρόπο να σκεφτόμαστε για τον Θεό και την φύση αυτού του κόσμου που είναι ριζικά διαφορετικός από αυτό που δίδαξαν οι δυτικές θρησκείες για αιώνες. Όμως, το κεντρικό μήνυμα τους δεν είναι ότι υποφέρουμε επειδή ο Θεός δεν μπορεί να μας ακούσει ή επειδή δεν μπορούμε να «δημιουργήσουμε σωστά,» αλλά ότι υποφέρουμε επειδή ενεργά επιλέγουμε να βιώσουμε πόνο αντί για την Αγάπη του Θεού. Τα Μαθήματα μας πληροφορούν ότι έχουμε κάνει λάθος για τον Θεό επειδή έχουμε κάνει τόσο μεγάλο λάθος για τον εαυτό μας. Ας δούμε από πιο κοντά πώς εξηγούν αυτή την δυναμική.
Ο Ιησούς μας λέει ότι ο Θεός δεν γνωρίζει ότι είμαστε εδώ επειδή δεν είμαστε εδώ. Στην αρχή, γεμάτοι ενοχή θελήσαμε να ξεφύγουμε από τον Θεό – και συγχρόνως πιστεύαμε ότι Τον είχαμε σκοτώσει και ότι Αυτός θα σηκωνόταν ξανά και θα μας απέδιδε την τιμωρία που νομίζαμε ότι μας άξιζε που τολμήσαμε να διανοηθούμε την ιδέα του διαχωρισμού. Γι αυτό επιλέξαμε να ακούσουμε το εγώ, πέσαμε σε ύπνο, και ονειρευόμαστε αυτόν τον κόσμο. Όντας γεννημένος από μια σκέψη ενοχής,  αυτός είναι ένας κόσμος γεμάτος ενοχή μέσα στον οποίο ο καθένας φαίνεται πως ζει μια ζωή που ξεχειλίζει από τον πόνο της τιμωρίας.
Αν και, όπως ανάφερες, τα θύματα του Ολοκαυτώματος είναι ένα παράδειγμα ακραίας σωματικής και ψυχολογικής οδύνης, δεν χρειάζεται καν να κοιτάξουμε εκεί για να βρούμε απόδειξη του ανθρώπινου πόνου που κάποιος θα περίμενε ότι ένας στοργικός Θεός θα ελάφρωνε. Μάλιστα, απλά το να ζούμε ως σώμα είναι ένα σκηνικό για σχεδόν ακατάπαυστο πόνο – τον πόνο των υλικών αναγκών, ασθενειών, των γηρατειών, της απώλειας, της εξάρτησης, και ούτω καθεξής. Τα Μαθήματα μας ζητούν να το δούμε αυτό με ειλικρίνεια και να παραδεχτούμε ότι, όσο και να ισχυριζόμαστε ότι Τον αγαπούμε, αν πιστεύουμε ότι ο Θεός δημιούργησε και ελέγχει τα γεγονότα αυτού του κόσμου και τις ζωές μας, ένα μέρος του νου μας πρέπει να Τον μισεί που δεν έκανε κάτι για να βελτιώσει τα πράγματα.
Και ωστόσο, εν τέλει, το μήνυμα των Μαθημάτων είναι αίσιο, που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε ότι η Αγάπη του Θεού είναι πολύ πιο κοντά από ό,τι φανταστήκαμε ποτέ οι περισσότεροι. Δεν χρειάζεται να εκλιπαρούμε τον Θεό, να Τον ευχαριστούμε, ή να αγωνιζόμαστε να κερδίσουμε την Αγάπη Του γιατί, στην πραγματικότητα, παραμένουμε με ασφάλεια στην αγκαλιά της, στο σπίτι μας στον Ουρανό. Όπως λένε τα Μαθήματα «
Η ζωή εκτός του Ουρανού είναι αδύνατη, και ό,τι δεν είναι στον Ουρανό δεν είναι πουθενά. Έξω από τον Ουρανό, βρίσκεται μόνο η σύγκρουση των ψευδαισθήσεων· ανούσια, αδύνατη και πέρα από κάθε λογική, και όμως αντιληπτή ως ένα αιώνιο εμπόδιο προς τον Ουρανό.» (.Κεφάλαιο 23.II.19:6,7). Έτσι το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε για να αρχίσουμε να αφυπνιζόμαστε σε αυτή την πραγματικότητα είναι να καταργήσουμε το ένα λάθος που κάναμε από την στιγμή που φάνηκε ότι άρχισε ο χρόνος – το ότι επιλέξαμε το σύστημα σκέψης του εγώ αντί για το Άγιο Πνεύμα (που αντιπροσωπεύει την ανάμνηση της Αγάπης του Θεού μέσα στο νου μας). Όταν επιλέξουμε την Αγάπη του Αγίου Πνεύματος, θα είμαστε ευτυχισμένοι άσχετα με το αν οι περιστάσεις της ζωής μας είναι αυτό που ο κόσμος θα έκρινε ως καλές ή κακές. Με τον ίδιο τρόπο, όταν επιλέγουμε το εγώ, θα είμαστε δυστυχισμένοι άσχετα με το πόσο καλές ή κακές μπορεί να φαίνονται ότι είναι οι εξωτερικές συνθήκες. Γι αυτό τον λόγο, δεν μπορούμε να κρίνουμε την ζωή κάποιου αν είναι δίκαιη ή άδικη. Ενώ σίγουρα η εξωτερική ζωή σχεδόν κάθε ανθρώπου φαίνεται γεμάτη από καταφανείς αδικίες, δεν μπορούμε να ξέρουμε γιατί ο καθένας μας επιλέγει ένα συγκεκριμένο σενάριο ή τα μαθήματα που μπορεί να μαθαίνουμε σαν αποτέλεσμα αυτής της επιλογής μας. Εκείνοι που πίστευαν ότι ο Θεός νοιαζόταν γι αυτούς, τους καθοδηγούσε, και τους αγαπούσε δεν έχουν ξεγελαστεί αν αυτή η πίστη τους βοήθησε να έρθουν σε επαφή με την Αγάπη Του μέσα στο νου τους. Τελικά, δεν έχει πραγματικά σημασία πόσο αντιλαμβανόμαστε νοητικά τον Θεό ή την σχέση μας μαζί Του, όσο βρίσκουμε κάποιο τρόπο που μας βοηθά να αντικαταστήσουμε την ενοχή μας και τον φόβο μας με αγάπη και εσωτερική γαλήνη. Βασικά, ο Ιησούς απλά θέλει να μας βοηθήσει να βρούμε τον δρόμο μας για το σπίτι και μας έχει δώσει τα Μαθήματα σαν εργαλείο να μας βοηθήσει να κάνουμε το ταξίδι. Αλλά αυτό δεν κάνει τα Μαθήματα περισσότερο ή λιγότερο σωστά από άλλα εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι για τον ίδιο σκοπό. Να θυμάστε, τίποτα στον κόσμο δεν είναι αληθινό, και οτιδήποτε σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να μας βοηθήσει να έρθουμε πιο κοντά στην αλήθεια (αγάπη) μέσα στο νου μας αν του δώσουμε αυτόν τον σκοπό. Αυτός είναι ο λόγος, που αφού εδραιώσαμε την ψευδαισθητική φύση του υλικού κόσμου και του σώματος, ο Ιησούς μπορεί να κάνει μια τέτοια δήλωση: «Αν σε βοηθά, σκέψου εμένα να σου κρατώ το χέρι και να σε οδηγώ. Και σε διαβεβαιώνω ότι αυτό δεν θα είναι μια άσκοπη φαντασίωση» (Βιβλίο Εργασιών, Μάθημα.70.9:3,4). Για τον ίδιο λόγο, αν οι άνθρωποι σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας ένιωθαν την Αγάπη του Θεού ακόμα και αν την καταλάβαιναν με ένα τρόπο που είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που παρουσιάζεται στα Μαθήματα, αυτό δεν ήταν άσκοπη φαντασίωση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...