Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 304 Ο κόσμος μου ας μην κρύψει την όραση του Χριστού..




ΜΑΘΗΜΑ 304

Ο κόσμος μου ας μην κρύψει την όραση του Χριστού.

Μπορώ να κρύψω την άγια όραση μου, αν παρεμβάλλω τον κόσμο μου πάνω σε αυτή. Ούτε μπορώ να δω τα ιερά θεάματα που βλέπει η όραση του Χριστού αν δεν χρησιμοποιήσω την όρασή Του. Η αντίληψη είναι ένας καθρέπτης, όχι ένα γεγονός. Και αυτό που βλέπω είναι η κατάσταση του νου μου που αντανακλάται προς τα έξω. Θέλω να ευλογήσω τον κόσμο κοιτάζοντάς τον με τα μάτια του Χριστού. Και θα δω τα σίγουρα σημάδια ότι όλες οι αμαρτίες μου έχουν συγχωρεθεί.

Με οδηγείς από το σκοτάδι στο φως ∙ από την αμαρτία στην αγιότητα. Ας συγχωρήσω, και έτσι ας λάβω την σωτηρία για τον κόσμο. Είναι το δικό Σου δώρο, Πατέρα μου, που μου έχει δοθεί για να προσφέρω στον άγιο Υιό Σου, ώστε να μπορέσει να βρει ξανά την δική σου θύμηση, και του Υιού Σου έτσι όπως τον δημιούργησες Εσύ.


Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Αν κάποιος, λοιπόν, ασκεί βία εναντίον μου ή μου επιτίθεται λεκτικά θα πρέπει να τον αφήσω;



Το μάθημα 135 λέει: «Αν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση». Αν κάποιος, λοιπόν, ασκεί βία εναντίον μου ή μου επιτίθεται λεκτικά θα πρέπει να τον αφήσω;

Ερώτηση: Διαβάζω τα Μαθήματα Θαυμάτων για δεύτερη φορά και δυσκολεύομαι να καταλάβω το Μάθημα 135. Μήπως σημαίνει ότι αν κάποιος σου επιτεθεί σε σωματικό επίπεδο ή λεκτικά, ότι θα πρέπει να μην κάνεις τίποτα; Θα πρέπει να επιτρέψεις σε κάποιον να σε «χτυπήσει»; Δε νομίζω να εννοεί αυτό. Απλά θέλω να βεβαιωθώ αν το ερμηνεύω σωστά. Η πρακτική στις πολεμικές τέχνες έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία των Μαθημάτων;

Απάντηση: έχεις δίκιο όσον αφορά το Μάθημα 135 «Αν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση.» Δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να επιτρέπεις να σε χτυπήσουν ή να σε κακοποιήσουν, ή να βλέπεις κάποιον άλλον να κακοποιείται χωρίς να παρέμβεις. Αυτή είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες και λάθος εφαρμοσμένες ιδέες σε όλα τα Μαθήματα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα Μαθήματα ποτέ δεν μιλούν για συμπεριφορά, και ότι η εφαρμογή των Μαθημάτων ποτέ δεν θα πρέπει να αποκλείει την κοινή λογική. Τα Μαθήματα πάντα εστιάζουν στο περιεχόμενο στο νου μας. Επομένως, μπορεί να βρίσκεσαι στον ορθό σου νου και ενεργά να σταματήσεις κάποιον άλλον από το να σε χτυπήσει, ή μπορεί να είσαι στον λανθασμένο νου σου και να κάνεις το ίδιο πράγμα. Μπορεί να είσαι στον ορθό νου σου και να μην κάνεις τίποτα, ή μπορεί να είσαι στον λανθασμένο νου σου και να μην κάνεις τίποτα. Αν μπορούμε να προσπεράσουμε το εγώ μας για μια στιγμή, τότε ό,τι και να κάνουμε ή να μην κάνουμε θα είναι «σωστό».
Σε όλα τα Μαθήματα, ο Ιησούς πάντα μας διδάσκει ότι η σκέψη μας κυμαίνεται είτε προς το εγωικό σύστημα σκέψης, είτε προς του Αγίου Πνεύματος, όποιο έχουμε επιλέξει. Άρα σε αυτό το μάθημα μας διδάσκει ειδικά ότι όποτε αντιλαμβανόμαστε ότι δεχόμαστε επίθεση και νιώθουμε μια ανάγκη να αμυνθούμε, έχουμε ενισχύσει στον εαυτό μας την ιδέα του φόβου και της τρωτότητας, που σημαίνει ότι βλέπουμε τον εαυτό μας ως σώμα, όχι έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός. Μόνο αν φοβόμαστε χρειαζόμαστε τις άμυνες. Αυτές είναι βοηθητικές πληροφορίες, γιατί μας βοηθούν να γνωρίζουμε με ποιο σύστημα σκέψης ταυτιζόμαστε. Αλλά δεν μπορούμε να διορθώσουμε την λανθασμένη αυτό αντίληψη μας απλά με το να αφήνουμε τους άλλους να μας κακοποιούν ή να ασκούν βία επάνω μας με κάποιο τρόπο. Αυτό δεν θα μας προωθούσε πνευματικά, ακριβώς όπως αν αφαιρούσαμε όλες τις κλειδαριές από τις πόρτες μας και αν καταργούσαμε την κοινωνική μας ασφάλιση δεν θα μας προωθούσε πνευματικά. Για όσο βιώνουμε τον εαυτό μας σαν σώμα, τότε χρειάζεται να ανταποκρινόμαστε και να σεβόμαστε τις ανάγκες του σώματός μας, και τις υλικές και τις ψυχολογικές.
Ο Ιησούς μας μιλά από την δική του οπτική ως θεραπευμένος νους, που γνωρίζει με βεβαιότητα ότι τα σώματα και αυτός ο κόσμος είναι απόλυτα ψευδαισθησιακά. Απλά λέει ότι εμείς, που ο νους μας δεν είναι θεραπευμένος, θα πρέπει να δούμε με προσοχή το σύστημα σκέψης που έχουμε επιλέξει να ταυτιστούμε, και μετά να ζητήσουμε την βοήθεια του να κοιτάξουμε μέσα από τα μάτια του για να δούμε πώς είναι πραγματικά αυτός ο κόσμος, και ποιος είναι ο σκοπός του. Τότε θα έχουμε μια βάση για να επιλέξουμε διαφορετικά, μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ένας έμφυτος φόβος μέσα στον καθέναν, και ότι αυτός ο φόβος προέρχεται από το νου μας, όχι από τα εχθρικά στοιχεία στο κόσμο ή στο σώμα, που είναι όλα μέρος της στρατηγικής του εγώ να μας κρατήσει μακριά από το νου. Μια άμυνα ενάντια στο φόβο και την ενοχή μέσα στο νου μας δεν είναι απαραίτητη, γιατί αυτά είναι κατασκευασμένα από το εγώ μας. Χρειάζεται μόνο να ζητήσουμε την βοήθεια του για να διορθώσουμε την λανθασμένη επιλογή μας να ταυτιστούμε με το εγωικό σύστημα σκέψης της αμαρτίας, της ενοχής, και του φόβου. Και γνωρίζουμε ότι έχουμε κάνει αυτή την  λανθασμένη επιλογή κάθε φορά που βιώνουμε τον εαυτό μας τρωτό και θύμα επίθεσης. Και πάλι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προστατεύουμε τον εαυτό μας με όποιο τρόπο θεωρούμε κατάλληλο στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των πολεμικών τεχνών.
Και τέλος, ο Ιησούς σε αυτό το μάθημα δεν εννοεί ότι ποτέ δεν θα πρέπει να κάνουμε σχέδια ∙ εννοεί μόνο ότι θα πρέπει πρώτα να τον συμβουλευόμαστε, γιατί οι αθεράπευτοι νόες δεν έχουν ιδέα ποιο είναι το καλύτερο συμφέρον τους, ή κανενός του καλύτερο συμφέρον. Πρέπει και να επαγρυπνούμε και ως προς το αν θεωρούμε ότι γνωρίζουμε ποια είναι τα προβλήματα μας, και μήπως πέσουμε στην παγίδα του εγώ και λέμε στο Ιησού ή στο Άγιο Πνεύμα πώς πρέπει να μας λύσουν τα προβλήματα. Οι ενέργειες μας και οι προσπάθειες μας θα έχουν πολύ καλύτερες βάσεις αν ζητάμε βοήθεια να συγχωρέσουμε, γιατί αυτό μόνο θα αφαιρέσει τα εμπόδια στο να ακούμε την Φωνή της Αγάπης, της Οποίας η σοφία θα μας οδηγήσει ευγενικά σε όλα μας τα λόγια και τις πράξεις. Η ενοχή είναι το πρόβλημα, η συγχώρεση είναι η απάντηση. Ποτέ δεν χρειάζεται να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι από αυτό.


ΜΑΘΗΜΑ 303 Σήμερα, γεννιέται μέσα μου ο άγιος Χριστός.




 ΜΑΘΗΜΑ 303

Σήμερα, γεννιέται μέσα μου ο άγιος Χριστός.

Ελάτε να κοιτάξετε μαζί μου, άγγελοι, ελάτε να βλέπουμε μαζί σήμερα. Ας με περιβάλλουν όλες οι άγιες Σκέψεις του Θεού, και ας μείνουν ακόμα μαζί μου όσο γεννιέται ο Υιός του Ουρανού. Ας ησυχάσουν όλοι η γήινοι ήχοι, και τα θεάματα που έχω συνηθίσει ας εξαφανιστούν. Ας υποδεχτώ τον Χριστό εκεί όπου είναι το σπίτι Του. Και ας Τον αφήσω ν’ ακούσει τους ήχους που καταλαβαίνει, και να δει ό,τι Του δείχνει την Αγάπη του Πατέρα Του. Ας μην είναι πια ξένος εδώ, διότι γεννιέται μέσα μου σήμερα.


Ο Υιός Σου είναι καλοδεχούμενος, Πατέρα. Έχει έρθει να με σώσει από τον κακό εαυτό που έφτιαξα εγώ. Αυτός είναι ο Εαυτός που μου έχεις δώσει Εσύ. Δεν είναι παρά αυτό που είμαι πραγματικά. Είναι ο Υιός που αγαπάς πάνω από οτιδήποτε άλλο. Είναι ο Εαυτός μου έτσι όπως Εσύ με δημιούργησες. Ο Χριστός δεν μπορεί να σταυρωθεί. Ασφαλής στην Αγκαλιά Σου ας δεχτώ τον Υιό Σου.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 302 Εκεί που ήταν το σκοτάδι, βλέπω το φως.



ΜΑΘΗΜΑ 302

Εκεί που ήταν το σκοτάδι, βλέπω το φως.

Πατέρα, τα μάτια μας ανοίγουν επιτέλους. Ο άγιος κόσμος Σου μας περιμένει, καθώς η όρασή μας τελικά αποκαθίσταται και μπορούμε να δούμε. Νομίζαμε ότι υποφέραμε. Αλλά είχαμε ξεχάσει τον Υιό που δημιούργησες. Τώρα βλέπουμε ότι το σκοτάδι βρίσκεται στην φαντασία μας, και το φως είναι εκεί για να το δούμε. Η όραση του Χριστού μεταμορφώνει το σκοτάδι σε φως, γιατί ο φόβος πρέπει να εξαφανιστεί όταν έχει έρθει η αγάπη. Ας συγχωρέσω τον άγιο κόσμο Σου σήμερα, ώστε να μπορέσω να δω την αγιότητά του και να καταλάβω ότι δεν αντανακλά παρά μόνο την δική μου.


Η Αγάπη μάς προσμένει καθώς πηγαίνουμε προς Εκείνον, και περπατά δίπλα μας δείχνοντάς μας τον δρόμο. Δεν αποτυγχάνει σε τίποτα. Είναι ο Σκοπός που αναζητούμε, και το Μέσο με το οποίο πορευόμαστε προς Αυτόν.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 301 Και ο Θεός ο Ίδιος θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα.



ΜΑΘΗΜΑ 301

Και ο Θεός ο Ίδιος θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα.

Πατέρα, δεν γίνεται να θρηνώ εκτός κι αν κρίνω. Ούτε γίνεται να βασανίζομαι από πόνο, ή να νιώθω ότι είμαι εγκαταλελειμμένος ή αχρείαστος στον κόσμο. Αυτό είναι το σπίτι μου διότι δεν το κρίνω, άρα είναι αυτό που μόνο Εσύ θέλεις. Σήμερα ας το δω χωρίς κατάκριση, μέσα από χαρούμενα μάτια που η συγχώρεση έχει απελευθερώσει από κάθε παραμόρφωση. Ας δω τον κόσμο Σου αντί για τον δικό μου. Και όλα τα δάκρυα που έχυσα θα ξεχαστούν, γιατί η πηγή τους θα έχει εξαφανιστεί. Πατέρα, δεν θα κρίνω τον κόσμο Σου σήμερα.

Ο κόσμος του Θεού είναι ευτυχισμένος. Όσοι τον κοιτούν μπορούν μόνο να προσθέσουν την χαρά τους σ’ αυτόν, και να τον ευλογήσουν σαν αιτία περισσότερης χαράς γι αυτούς. Θρηνούσαμε επειδή δεν καταλαβαίναμε. Αλλά έχουμε μάθει ότι ο κόσμος που βλέπαμε ήταν ψεύτικος, και θα δούμε τον κόσμο του Θεού σήμερα.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;

1. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, η οποία είναι τόσο βέβαιη όσο κι ο Θεός, είναι απλά η διόρθωση των σφαλμάτων, και η επιστροφή της σωφροσύνης. Είναι ένα μέρος της κατάστασης που επαναφέρει αυτό που ποτέ δεν χάθηκε, και διασφαλίζει εκ νέου αυτό που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα αλήθεια. Είναι η πρόσκληση προς τον Λόγο του Θεού να πάρει την θέση των ψευδαισθήσεων ∙ η προθυμία να αφήσεις την συγχώρεση να αναπαυτεί πάνω σε όλα τα πράγματα χωρίς εξαίρεση και χωρίς επιφύλαξη.
2. Είναι η τα πάντα περιέχουσα φύση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού που της επιτρέπει να αγκαλιάζει τον κόσμο και να σε κρατά ασφαλή μέσα στην ευγενική της έλευση, η οποία περιλαμβάνει όλα τα ζώντα πράγματα μαζί με σένα. Δεν υπάρχει τέλος στην απελευθέρωση που φέρνει η Δευτέρα Παρουσία, εφόσον η δημιουργία του Θεού είναι απεριόριστη. Η συγχώρεση φωτίζει τον δρόμο της Δευτέρας Παρουσίας, διότι λάμπει πάνω στα πάντα ως ένα. Κι έτσι η ενότητα αναγνωρίζεται επιτέλους.
3. Η Δευτέρα Παρουσία τελειώνει τα μαθήματα που διδάσκει το Άγιο Πνεύμα, και ανοίγει τον δρόμο για την Έσχατη Κρίση, στην οποία τελειώνει η μάθηση με μία τελευταία συμπερίληψη που θα επεκταθεί πέρα από τον εαυτό της, και θα φτάσει στον Θεό. Η Δευτέρα Παρουσία είναι η ώρα κατά την οποία όλοι οι νόες δίδονται στα χέρια του Χριστού, για να επιστραφούν στο πνεύμα στο όνομα της αληθινής δημιουργίας και της Θέλησης του Θεού.
4. Η Δευτέρα Παρουσία είναι το μόνο γεγονός μέσα στον χρόνο που ο ίδιος ο χρόνος δεν μπορεί να επηρεάσει. Για ο κάθε ένας που ήρθε ποτέ για να πεθάνει, ή πρόκειται να έρθει ή είναι παρών τώρα, απελευθερώνεται εξίσου από αυτό που έφτιαξε. Μέσα σε αυτή την ισότητα επανορθώνεται ο Χριστός ως μία Ταυτότητα, μέσα στην οποία οι Υιοί του Θεού αναγνωρίζουν ότι είναι όλοι ένα. Και ο Θεός ο Πατέρας χαμογελά στον Υιό Του, την μία Του δημιουργία και την μόνη Του χαρά.
5.  Προσευχήσου η Δευτέρα Παρουσία να συμβεί σύντομα, αλλά μην επαναπαύεσαι με αυτό. Χρειάζεται τα μάτια σου και τα αυτιά σου, τα χέρια και τα πόδια σου. Χρειάζεται την φωνή σου. Και κυρίως χρειάζεται την προθυμία σου. Ας αγαλλιάσουμε που μπορούμε να κάνουμε το Θέλημα του Θεού, και να ενωθούμε μαζί μέσα στο άγιο φως του. Δες τον Υιό του Θεού στον κάθε ένα από εμάς, και μπορούμε να φτάσουμε την Αγάπη του Πατέρα μας μέσω Αυτού.





Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Αν ο Θεός δεν γνωρίζει ότι υπάρχουμε, σε ποιον στην ευχή προσευχόμαστε όλα αυτά τα χρόνια;


Ερώτηση # 994: Αν ο Θεός δεν γνωρίζει ότι υπάρχουμε, σε ποιον στην ευχή προσευχόμαστε τόσες χιλιάδες χρόνια; Μήπως σκηνοθετούσαμε τις δικές μας απαντήσεις; Αν οι προσευχές μας δεν εισακουγόντουσαν, μήπως αυτό συνέβαινε επειδή δεν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε σωστά; Αυτός είναι ο λόγος που χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν στο Ολοκαύτωμα παρόλο που ήταν ευσεβείς κι ευλαβικοί --  επειδή δεν υπήρχε κανείς να ακούσει τις προσευχές τους και να τους βοηθήσει; Όλοι όσοι πίστεψαν ότι υπήρχε ένα Θεός που νοιαζόταν γι αυτούς, τους καθοδηγούσε, και τους αγαπούσε έχουν ξεγελαστεί; Ερμηνεύω
όλα αυτά σωστά;


Απάντηση: Όχι, δεν ερμηνεύεις σωστά το μήνυμα των Μαθημάτων Θαυμάτων. Τα Μαθήματα όντως μας δίνουν ένα τρόπο να σκεφτόμαστε για τον Θεό και την φύση αυτού του κόσμου που είναι ριζικά διαφορετικός από αυτό που δίδαξαν οι δυτικές θρησκείες για αιώνες. Όμως, το κεντρικό μήνυμα τους δεν είναι ότι υποφέρουμε επειδή ο Θεός δεν μπορεί να μας ακούσει ή επειδή δεν μπορούμε να «δημιουργήσουμε σωστά,» αλλά ότι υποφέρουμε επειδή ενεργά επιλέγουμε να βιώσουμε πόνο αντί για την Αγάπη του Θεού. Τα Μαθήματα μας πληροφορούν ότι έχουμε κάνει λάθος για τον Θεό επειδή έχουμε κάνει τόσο μεγάλο λάθος για τον εαυτό μας. Ας δούμε από πιο κοντά πώς εξηγούν αυτή την δυναμική.
Ο Ιησούς μας λέει ότι ο Θεός δεν γνωρίζει ότι είμαστε εδώ επειδή δεν είμαστε εδώ. Στην αρχή, γεμάτοι ενοχή θελήσαμε να ξεφύγουμε από τον Θεό – και συγχρόνως πιστεύαμε ότι Τον είχαμε σκοτώσει και ότι Αυτός θα σηκωνόταν ξανά και θα μας απέδιδε την τιμωρία που νομίζαμε ότι μας άξιζε που τολμήσαμε να διανοηθούμε την ιδέα του διαχωρισμού. Γι αυτό επιλέξαμε να ακούσουμε το εγώ, πέσαμε σε ύπνο, και ονειρευόμαστε αυτόν τον κόσμο. Όντας γεννημένος από μια σκέψη ενοχής,  αυτός είναι ένας κόσμος γεμάτος ενοχή μέσα στον οποίο ο καθένας φαίνεται πως ζει μια ζωή που ξεχειλίζει από τον πόνο της τιμωρίας.
Αν και, όπως ανάφερες, τα θύματα του Ολοκαυτώματος είναι ένα παράδειγμα ακραίας σωματικής και ψυχολογικής οδύνης, δεν χρειάζεται καν να κοιτάξουμε εκεί για να βρούμε απόδειξη του ανθρώπινου πόνου που κάποιος θα περίμενε ότι ένας στοργικός Θεός θα ελάφρωνε. Μάλιστα, απλά το να ζούμε ως σώμα είναι ένα σκηνικό για σχεδόν ακατάπαυστο πόνο – τον πόνο των υλικών αναγκών, ασθενειών, των γηρατειών, της απώλειας, της εξάρτησης, και ούτω καθεξής. Τα Μαθήματα μας ζητούν να το δούμε αυτό με ειλικρίνεια και να παραδεχτούμε ότι, όσο και να ισχυριζόμαστε ότι Τον αγαπούμε, αν πιστεύουμε ότι ο Θεός δημιούργησε και ελέγχει τα γεγονότα αυτού του κόσμου και τις ζωές μας, ένα μέρος του νου μας πρέπει να Τον μισεί που δεν έκανε κάτι για να βελτιώσει τα πράγματα.
Και ωστόσο, εν τέλει, το μήνυμα των Μαθημάτων είναι αίσιο, που μας επιτρέπει να γνωρίσουμε ότι η Αγάπη του Θεού είναι πολύ πιο κοντά από ό,τι φανταστήκαμε ποτέ οι περισσότεροι. Δεν χρειάζεται να εκλιπαρούμε τον Θεό, να Τον ευχαριστούμε, ή να αγωνιζόμαστε να κερδίσουμε την Αγάπη Του γιατί, στην πραγματικότητα, παραμένουμε με ασφάλεια στην αγκαλιά της, στο σπίτι μας στον Ουρανό. Όπως λένε τα Μαθήματα «
Η ζωή εκτός του Ουρανού είναι αδύνατη, και ό,τι δεν είναι στον Ουρανό δεν είναι πουθενά. Έξω από τον Ουρανό, βρίσκεται μόνο η σύγκρουση των ψευδαισθήσεων· ανούσια, αδύνατη και πέρα από κάθε λογική, και όμως αντιληπτή ως ένα αιώνιο εμπόδιο προς τον Ουρανό.» (.Κεφάλαιο 23.II.19:6,7). Έτσι το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε για να αρχίσουμε να αφυπνιζόμαστε σε αυτή την πραγματικότητα είναι να καταργήσουμε το ένα λάθος που κάναμε από την στιγμή που φάνηκε ότι άρχισε ο χρόνος – το ότι επιλέξαμε το σύστημα σκέψης του εγώ αντί για το Άγιο Πνεύμα (που αντιπροσωπεύει την ανάμνηση της Αγάπης του Θεού μέσα στο νου μας). Όταν επιλέξουμε την Αγάπη του Αγίου Πνεύματος, θα είμαστε ευτυχισμένοι άσχετα με το αν οι περιστάσεις της ζωής μας είναι αυτό που ο κόσμος θα έκρινε ως καλές ή κακές. Με τον ίδιο τρόπο, όταν επιλέγουμε το εγώ, θα είμαστε δυστυχισμένοι άσχετα με το πόσο καλές ή κακές μπορεί να φαίνονται ότι είναι οι εξωτερικές συνθήκες. Γι αυτό τον λόγο, δεν μπορούμε να κρίνουμε την ζωή κάποιου αν είναι δίκαιη ή άδικη. Ενώ σίγουρα η εξωτερική ζωή σχεδόν κάθε ανθρώπου φαίνεται γεμάτη από καταφανείς αδικίες, δεν μπορούμε να ξέρουμε γιατί ο καθένας μας επιλέγει ένα συγκεκριμένο σενάριο ή τα μαθήματα που μπορεί να μαθαίνουμε σαν αποτέλεσμα αυτής της επιλογής μας. Εκείνοι που πίστευαν ότι ο Θεός νοιαζόταν γι αυτούς, τους καθοδηγούσε, και τους αγαπούσε δεν έχουν ξεγελαστεί αν αυτή η πίστη τους βοήθησε να έρθουν σε επαφή με την Αγάπη Του μέσα στο νου τους. Τελικά, δεν έχει πραγματικά σημασία πόσο αντιλαμβανόμαστε νοητικά τον Θεό ή την σχέση μας μαζί Του, όσο βρίσκουμε κάποιο τρόπο που μας βοηθά να αντικαταστήσουμε την ενοχή μας και τον φόβο μας με αγάπη και εσωτερική γαλήνη. Βασικά, ο Ιησούς απλά θέλει να μας βοηθήσει να βρούμε τον δρόμο μας για το σπίτι και μας έχει δώσει τα Μαθήματα σαν εργαλείο να μας βοηθήσει να κάνουμε το ταξίδι. Αλλά αυτό δεν κάνει τα Μαθήματα περισσότερο ή λιγότερο σωστά από άλλα εργαλεία που μπορεί να χρησιμοποίησαν οι άνθρωποι για τον ίδιο σκοπό. Να θυμάστε, τίποτα στον κόσμο δεν είναι αληθινό, και οτιδήποτε σε αυτόν τον κόσμο μπορεί να μας βοηθήσει να έρθουμε πιο κοντά στην αλήθεια (αγάπη) μέσα στο νου μας αν του δώσουμε αυτόν τον σκοπό. Αυτός είναι ο λόγος, που αφού εδραιώσαμε την ψευδαισθητική φύση του υλικού κόσμου και του σώματος, ο Ιησούς μπορεί να κάνει μια τέτοια δήλωση: «Αν σε βοηθά, σκέψου εμένα να σου κρατώ το χέρι και να σε οδηγώ. Και σε διαβεβαιώνω ότι αυτό δεν θα είναι μια άσκοπη φαντασίωση» (Βιβλίο Εργασιών, Μάθημα.70.9:3,4). Για τον ίδιο λόγο, αν οι άνθρωποι σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας ένιωθαν την Αγάπη του Θεού ακόμα και αν την καταλάβαιναν με ένα τρόπο που είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που παρουσιάζεται στα Μαθήματα, αυτό δεν ήταν άσκοπη φαντασίωση.


ΜΑΘΗΜΑ 300 Μόνο μια στιγμή διαρκεί αυτός ο κόσμος.



ΜΑΘΗΜΑ 300

Μόνο μια στιγμή διαρκεί αυτός ο κόσμος.

Αυτή είναι μια σκέψη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πει ότι ο θάνατος και η θλίψη είναι τα μόνα σίγουρα για όσους έρχονται εδώ, διότι οι χαρές τους φεύγουν  πριν τις κάνουν δικές τους, ούτε καν να τις γευτούν. Και όμως, αυτή είναι επίσης η ιδέα που δεν αφήνει λανθασμένες αντιλήψεις να μας κρατήσουν αιχμάλωτους, ούτε να αντιπροσωπεύσουν κάτι περισσότερο από ένα περαστικό σύννεφο σε ένα ουρανό αιώνια γαλήνιο. Και αυτή την γαλήνη αναζητούμε, ασυννέφιαστη, ολοφάνερη και σίγουρη, σήμερα.


Σήμερα, αναζητούμε τον ιερό Σου κόσμο. Διότι εμείς, οι αγαπημένοι Σου Υιοί, έχουμε χάσει για λίγο τον δρόμο μας. Αλλά ακούσαμε την Φωνή Σου, και μάθαμε ακριβώς τι να κάνουμε για να επανέλθουμε στον Ουρανό και στην αληθινή μας Ταυτότητα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας σήμερα που ο κόσμος διαρκεί μόνο για μια στιγμή. Η θέλησή μας είναι να πάμε πέρα από αυτή την μικρή στιγμή, στην αιωνιότητα.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Κόψε ξύλα, κουβάλησε νερό.








Ο Kenneth Wapnick, Ph.D. μιλά για την καθημερινή μας εξάσκηση στην παρακολούθηση του νου μας και στο να επαγρυπνούμε για το εγώ, κάθε στιγμή


(Αν δεν βγαίνουν από μόνοι τους, ενεργοποιήστε τους ελληνικούς υπότιτλους κάτω δεξιά, δίπλα στο ρολογάκι)

Πώς «μαθαίνουμε» από τους άλλους ανθρώπους;




Ερώτηση: Το εγχειρίδιο για δασκάλους των Μαθημάτων Θαυμάτων μιλά για τρία διαφορετικά επίπεδα σχέσεων. Αλλά τι εννοεί συγκεκριμένα ο Ιησούς όταν λέει ότι «μαθαίνουμε» από κάποιο άλλο άτομο; Για παράδειγμα, λέει ότι το δεύτερο επίπεδο σχέσης κρατά περισσότερο και σε αυτό δύο άνθρωποι εισέρχονται σε μια έντονη σχέση και μετά φαίνεται πως χωρίζουν. Όταν λέει ότι μαθαίνουμε από τον άλλον, αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι αυτός ή αυτή μας διδάσκει κάτι λεκτικά, σωστά; Σημαίνει ότι μαθαίνουμε να μην προβάλλουμε την ενοχή μας πάνω στον άλλον και ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα μας; Σημαίνει, όπως υπονοεί ο Ιησούς νωρίτερα, ότι μαθαίνουμε να μην βλέπουμε τον άλλον ως διαχωρισμένο και μετά βλέπουμε τα τεχνητά όρια ανάμεσα μας να εξαφανίζονται; Ή μπορεί να είναι οποιοδήποτε από αυτά ή όλα αυτά; 

Απάντηση: Η κατανόηση σου για το τι εννοεί ο Ιησούς για το να μαθαίνουμε από κάποιον άλλο είναι βασικά σωστή. Η μάθηση στην οποία αναφέρεται ο Ιησούς θα μπορούσε να εκδηλωθεί με πολλές διαφορετικές μορφές. Το περιεχόμενο είναι αυτό που τον ενδιαφέρει. Και αυτό το περιεχόμενο πάντα θα αποτελείται από μια εσωτερική αλλαγή από την ενοχή προς την συγχώρεση, και από την αντίληψη διαφορετικών συμφερόντων στην γνώση κοινών συμφερόντων.
Τα Μαθήματα μας διδάσκουν ότι ο σκοπός πίσω από την απόφαση του Υιού του Θεού να ονειρευτεί αυτόν τον κόσμο διαφορετικών σωμάτων και διαφορετικών συμφερόντων ήταν να έχει άλλους πάνω στους οποίους να μπορεί να προβάλλει την ενοχή του. Για το εγώ, η προβολή της ενοχής μας είναι ο μόνος σκοπός κάθε σχέσης – άσχετα με την μορφή που παίρνει η σχέση. Στην ενότητα στο εγχειρίδιο για δασκάλους στην οποία αναφέρεσαι, ο Ιησούς τονίζει ότι ακριβώς όπως το εγώ έχει έναν ενοποιημένο σκοπό για κάθε σχέση, το ίδιο και το Άγιο Πνεύμα. Σκοπός Του είναι να χρησιμοποιήσει όλες τις σχέσεις μας (και πάλι άσχετα με την μορφή τους) σαν ευκαιρίες να μας βοηθήσει να αλλάξουμε το νου μας από προβολή της ενοχής σε επέκταση της αγάπης. Έτσι, ο Ιησούς μας λέει, «Κάθε κατάσταση διδασκαλίας – μάθησης έχει να κάνει με μια διαφορετική σχέση στην αρχή, παρόλο που ο ύστατος στόχος είναι πάντα ο ίδιος ∙ να κάνει την σχέση άγια σχέση, στην οποία και οι δύο να μπορούν να βλέπουν τον Υιό του Θεού ως αναμάρτητο» (Εγχειρίδιο για Διδασκάλους:3.1:1,2)
Επειδή η μάθηση μας στην πραγματικότητα είναι για μια μόνο αλλαγή από την ενοχή στην αγάπη, ο Ιησούς δηλώνει ότι «τα επίπεδα διδασκαλίας των συμπαντικών μαθημάτων είναι μια ιδέα τόσο χωρίς νόημα στην πραγματικότητα όπως είναι και ο χρόνος» (Εγχειρίδιο για Διδασκάλους.3.3:1). Με άλλα λόγια στην πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρχουν επίπεδα μάθησης γιατί υπάρχει μόνο ένα μάθημα που χρειάζεται να μάθουμε. Αλλά δεν είναι έτσι η εμπειρία μας. Γι αυτό ο Ιησούς επιστρέφει στο δικό μας επίπεδο εμπειρίας και μας λέει ότι επειδή «το κάθε άτομο που είναι σε μια σχέση θα μάθει όσο περισσότερα μπορεί από το άλλο άτομο εκείνη την στιγμή» μπορούμε να μιλάμε για επίπεδα διδασκαλίας. (Εγχειρίδιο για Διδασκάλους.3.4:1,2). Μετά αναγνωρίζει τους τρεις τύπους ή τα τρία επίπεδα σχέσεων (καταστάσεις διδασκαλίας – μάθησης) ως: οι φαινομενικά τυχαίες συναντήσεις, οι σχέσεις που είναι πιο έντονες και οριοθετημένες, και τις ισόβιες σχέσεις στις οποίες οι εταίροι προσφέρουν ο ένας στον άλλον απεριόριστες ευκαιρίες για μάθηση.
Και πάλι, το κύριο σημείο αυτού του κομματιού είναι ότι με το Άγιο Πνεύμα για εσωτερικό Οδηγό μας, όλοι – από κάποιον που βλέπουμε σύντομα σε ένα λεωφορείο, μέχρι ένα ισόβιο σύντροφο, μέχρι και οι ηγέτες που βλέπουμε στην τηλεόραση, μέχρι και οι αγαπημένοι μας που έχουν φύγει από την ζωή και υπάρχουν μόνο στις αναμνήσεις μας – μας προσφέρουν μια ευκαιρία διδασκαλίας – μάθησης. Και αυτό είναι έτσι, γιατί στην πραγματικότητα δεν μαθαίνουμε καθόλου από τον άλλον. Απλά επιτρέπουμε στους άλλους, είτε τους αντιλαμβανόμαστε ως στοργικούς ή ως μισητούς, να γίνουν η αφορμή για να αποφασίσουμε άλλη μια φορά να πάρουμε το Χέρι του Αγίου Πνεύματος και να θυμηθούμε ότι η Αγάπη Του εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στον δικό μας νου. Επομένως, οι άλλοι είναι δάσκαλοι για μας όχι εξαιτίας αυτού που είναι ή αυτού που λένε ή κάνουν, αλλά εξαιτίας μιας απόφασης που παίρνουμε. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιησούς μπορεί να μας λέει με βεβαιότητα ότι δεν μπορεί να αποτύχουμε να βρούμε την βοήθεια που χρειαζόμαστε (Εγχειρίδιο για Διδασκάλους.3.5:8).

http://facimoutreach.org/qa/questions/questions198.htm#Q978

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 7

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 6.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 5.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ- ΜΑΘΗΜΑΤΑ 3 & 4

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ- ΜΑΘΗΜΑΤΑ 1 & 2

ΜΑΘΗΜΑ 299 Μέσα μου διαμένει η αιώνια αγιότητα.



ΜΑΘΗΜΑ 299

Μέσα μου διαμένει η αιώνια αγιότητα.

Η αγιότητά μου είναι πολύ πέρα από την ικανότητα μου  να την καταλάβω ή να την γνωρίσω. Όμως ο Θεός, ο Πατέρας μου, που την δημιούργησε, αναγνωρίζει την αγιότητά μου ως δική Του. Η Θέλησή Μας, μαζί, την καταλαβαίνει. Και η Θέλησή Μας, μαζί, γνωρίζει ότι έτσι είναι.


Πατέρα, η αγιότητά μου δεν προέρχεται από μένα. Δεν είναι δική μου για να καταστραφεί από την αμαρτία. Δεν είναι δική μου για να υποφέρει από επίθεση. Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να την κρύβουν, αλλά δεν μπορούν να σβήσουν την ακτινοβολία της, ούτε να θαμπώσουν το φως της. Στέκει για πάντα τέλεια και ανέγγιχτη. Μέσα σε αυτή όλα τα πράγματα θεραπεύονται, διότι παραμένουν έτσι όπως τα δημιούργησες Εσύ. Και εγώ μπορώ να γνωρίσω την αγιότητά μου. Διότι η Αγιότητα η Ίδια με δημιούργησε, και  μπορώ να γνωρίσω την Πηγή μου διότι είναι Θέλημά Σου να γίνεις γνωστός.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 298 Πατέρα, Σε αγαπώ, και αγαπώ και τον Υιό Σου.



ΜΑΘΗΜΑ 298

Πατέρα, Σε αγαπώ, και αγαπώ και τον Υιό Σου.

Η ευγνωμοσύνη μου επιτρέπει στην αγάπη μου να γίνει δεκτή χωρίς φόβο. Κι έτσι, επιτέλους επαναφέρομαι στην πραγματικότητά μου. Όλα όσα εισέβαλαν στην ιερή μου όραση η συγχώρεση τα παίρνει μακριά. Κι εγώ φτάνω κοντά στο τέλος των ανούσιων ταξιδιών, των παρανοϊκών σταδιοδρομιών και των τεχνητών αξιών. Στην θέση τους δέχομαι αυτό που ο Θεός ορίζει ως δικό μου, βέβαιος ότι μόνο με αυτό θα σωθώ∙  βέβαιος ότι περνώ μέσα από τον φόβο για να συναντήσω την Αγάπη μου.


Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα, διότι δεν θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, παρά μόνο τον δικό Σου. Εσύ είσαι δίπλα μου. Βέβαιος είναι ο δρόμος Σου. Κι εγώ είμαι ευγνώμων για τα ιερά Σου δώρα του ασφαλούς ιερού καταφύγιου, και της διαφυγής από όλα όσα επισκιάζουν την αγάπη μου για τον Θεό τον Πατέρα μου και τον άγιο Υιό Του.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 297 Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω.



ΜΑΘΗΜΑ 297

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω.

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω, διότι είναι το μόνο δώρο που θέλω. Και ό,τι δίνω το δίνω στον εαυτό μου. Αυτή είναι η απλή συνταγή της σωτηρίας, κι εγώ, που θέλω να σωθώ, θα ήθελα να την κάνω δική μου, να είναι ο τρόπος που ζω μέσα σε ένα κόσμο που χρειάζεται σωτηρία, και που θα σωθεί καθώς δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.


Πατέρα, πόσο βέβαιοι είναι οι τρόποι Σου ∙ πόσο σίγουρη είναι η τελική τους έκβαση, και πόσο πιστά είναι καθορισμένο κάθε βήμα μου στην σωτηρία, και εκπληρωμένο από την χάρη Σου. Σε ευχαριστώ για τα αιώνια δώρα Σου, και Σε ευχαριστώ για την Ταυτότητά μου.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 296 Το Άγιο Πνεύμα μιλά μέσα από μένα σήμερα.



ΜΑΘΗΜΑ 296

Το Άγιο Πνεύμα μιλά μέσα από μένα σήμερα.

Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται την φωνή μου σήμερα, έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μπορέσει ν’ αφουγκραστεί την Φωνή Σου, και ν’ ακούσει το Λόγο Σου μέσα από μένα. Είμαι αποφασισμένος να Σε αφήσω να μιλάς μέσα από μένα, διότι δεν θέλω να χρησιμοποιώ άλλα λόγια από τα δικά Σου, ούτε να έχω άλλες σκέψεις ξεχωριστές από τις δικές Σου, γιατί μόνο ό,τι είναι από Σένα είναι αληθινό. Θέλω να γίνω ο σωτήρας του κόσμου που έφτιαξα. Γιατί αφού τον καταδίκασα θέλω τώρα να τον απελευθερώσω, έτσι ώστε να βρω διαφυγή, και ν’ ακούσω τον Λόγο που η Αγία σου Φωνή μου λέει σήμερα.

Σήμερα διδάσκουμε αυτό που θέλουμε να μάθουμε, μόνο αυτό. Κι έτσι ο μαθησιακός μας στόχος γίνεται ξεκάθαρος, και μπορούμε εύκολα να τον φτάσουμε και να τον πετύχουμε. Πόσο χαρούμενα το Άγιο Πνεύμα έρχεται να μας διασώσει σήμερα από την κόλαση, όταν αφήσουμε την διδασκαλία Του να πείσει τον κόσμο, μέσα από εμάς, ν’ αναζητήσει και να βρει το εύκολο μονοπάτι προς τον Θεό.


Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 295 Το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει μέσα από μένα σήμερα.



ΜΑΘΗΜΑ 295

Το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει μέσα από μένα σήμερα.

Ο Χριστός ζητά να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τα μάτια μου σήμερα, και έτσι να λυτρώσει τον κόσμο. Ζητά αυτό το δώρο ώστε να μπορέσει να μου προσφέρει ειρήνη του νου, και ν’ απομακρύνει όλο τον τρόμο και τον πόνο. Και καθώς απομακρύνονται από μένα, τα όνειρα που φαίνονταν πως είχαν εγκατασταθεί πάνω στον κόσμο, φεύγουν. Η λύτρωση πρέπει να είναι μία. Καθώς σώζομαι εγώ, ο κόσμος σώζεται μαζί μου. Γιατί όλοι μας πρέπει να σωθούμε μαζί. Ο φόβος εμφανίζεται σε πολλές μορφές, η αγάπη όμως είναι μία.


Πατέρα μου, ο Χριστός έχει ζητήσει ένα δώρο από μένα, ένα δώρο που το δίνω για να μου δοθεί. Βοήθησέ με να χρησιμοποιήσω τα μάτια του Χριστού σήμερα, και έτσι να επιτρέψω στην Αγάπη του Αγίου Πνεύματος να ευλογεί όλα τα πράγματα που κοιτάζω σήμερα, έτσι ώστε η γεμάτη συγχώρεση Αγάπη Του να μπορέσει να αναπαυθεί επάνω μου.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Τι είναι αυτό που θα έκανε ένα μωρό να αρρωστήσει; Για τον ίδιο λόγο, τα ζώα έχουν εγώ όταν και αυτά αρρωσταίνουν;




Ερώτηση: Τα Μαθήματα Θαυμάτων λένε ότι η ασθένεια είναι θυμός που εξωτερικεύεται στο σώμα. Τι είναι αυτό που θα έκανε ένα μωρό να αρρωστήσει; Για τον ίδιο λόγο, τα ζώα έχουν εγώ όταν και αυτά αρρωσταίνουν;  Ή όλο αυτό είναι μέρος του ονείρου που το εγώ μας κάνει να σπαταλούμε το χρόνο μας προσπαθώντας να το καταλάβουμε;

Απάντηση: Ένα μωρό ή ένα ζώο αρρωσταίνει για τον ίδιο λόγο που αρρωσταίνει και ένας ενήλικος. Νομίζουμε
ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποια διαφορά επειδή συγχέουμε τον εγκέφαλο με το νου. Προφανώς, υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον εγκέφαλο ενός μωρού και στον εγκέφαλο ενός ενήλικου, ή ανάμεσα στον εγκέφαλο ενός ζώου και στον εγκέφαλο ενός ανθρώπου. Όμως, αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε όλοι για την δύναμη και την φύση του εγκεφάλου να ελέγχει το σώμα και την συμπεριφορά, ο Ιησούς μας λέει ότι κάνουμε λάθος: «Πιστεύεις ότι ο εγκέφαλος του σώματος μπορεί να σκεφτεί. Αλλά αν καταλάβαινες την φύση της σκέψης, δεν θα μπορούσες παρά να γελάσεις με αυτή την παρανοϊκή ιδέα. Είναι σαν να νόμιζες ότι κρατάς το σπίρτο που δίνει φως στον ήλιο και του δίνει όλη του την θερμότητα – ή ότι κρατάς τον κόσμο μέσα στην παλάμη σου, σφικτά κλεισμένο μέχρι που να τον αφήσεις να φύγει. (Μάθημα: 92.2).

Δεν είναι ο εγκέφαλος αλλά ο νους, έξω από τον χρόνο και τον χώρο, που παίρνει όλες τις αποφάσεις που φαίνονται ότι επηρεάζουν το σώμα. Κι εφόσον οι φαινομενικά διαχωρισμένοι νόες που ονειρεύονται όλες τις φιγούρες στο όνειρο δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο από θραύσματα του ενός διχασμένου νου που είναι η πηγή όλης της λανθασμένης σκέψης (Κεφάλαιο:18.
I.3,4,5), η δομή τους και το περιεχόμενό τους (αμαρτία, ενοχή και φόβος) είναι το ίδιο. Έτσι λοιπόν, είναι ο νους, και όχι ο εγκέφαλος, που βιώνει ενοχή και θυμό και φόβο και ψάχνει για άμυνες ενάντια σε εκείνες τις σκέψεις και τα συναισθήματα. Και η ασθένεια του νου – η σκέψη του διαχωρισμού – προβάλλεται έξω στο σώμα, είτε είναι το σώμα ενός βρέφους, ενός ενήλικου ή ενός ζώου, έτσι ώστε να φαίνεται ότι συμβαίνει κάτι στο σώμα για το οποίο το άτομο δεν είναι υπεύθυνο.

Τώρα, ακριβώς όπως η απόφαση για την ασθένεια παίρνεται στο νου, το ίδιο και η απόφαση για την θεραπεία, η οποία τότε μπορεί να καθρεφτιστεί με την εξαφάνιση των συμπτωμάτων και την ανάρρωση από την ασθένεια στο σώμα του βρέφους, του ενήλικου ή του ζώου. Γιατί κάθε κατακερματισμένος νους δεν περιέχει μόνο το εγώ αλλά και την διόρθωση για το εγώ,  που τα Μαθήματα ονομάζουν Άγιο Πνεύμα, μέσα στον ορθό νου μας. Επίσης, πρέπει να θυμηθούμε ότι το σώμα και ο εγκέφαλος είναι στο νου, και ότι ο νους δεν είναι στο σώμα.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ







Ο Kenneth Wapnick, Ph.D.συζητά για την σημασία που έχει οι σπουδαστές των Μαθημάτων Θαυμάτων  να είναι φυσιολογικοί.


Πατήστε κάτω δεξιά, δίπλα στο ρολογάκι, για να ενεργοποιήσετε τους ελληνικούς υπότιτλους

ΜΑΘΗΜΑ 294 Το σώμα μου είναι ένα απόλυτα ουδέτερο πράγμα.




ΜΑΘΗΜΑ 294

Το σώμα μου είναι ένα απόλυτα ουδέτερο πράγμα.

Είμαι ένας Υιός σου Θεού. Γίνεται, λοιπόν, να είμαι και κάτι άλλο; Δημιούργησε ο Θεός το θνητό και το φθαρτό; Τι χρησιμεύει στον αγαπημένο Υιό του Θεού αυτό που πρέπει να πεθάνει; Και όμως, ένα ουδέτερο πράγμα δεν βλέπει τον θάνατο, διότι εκεί δεν επενδύονται σκέψεις φόβου, ούτε έχει την ικανότητα να περιγελά την αγάπη. Η ουδετερότητά του το προστατεύει, όσο χρησιμεύει σε κάτι. Και έπειτα, άνευ σκοπού, αφήνεται κατά μέρος. Δεν είναι ούτε άρρωστο ούτε γέρικο ούτε πληγωμένο. Απλά, μην έχοντας καμία λειτουργία, δεν χρειάζεται και αποβάλλεται. Ας μην το βλέπω σαν κάτι περισσότερο από αυτό σήμερα ∙ ως χρήσιμο για κάποιο διάστημα και σε καλή κατάσταση να υπηρετεί, να κρατά την χρησιμότητά του όσο μπορεί να υπηρετεί, και έπειτα να αντικαθίσταται με κάτι σπουδαιότερο.


Το σώμα μου, Πατέρα, δεν μπορεί να είναι ο Υιός Σου. Και ό,τι δεν έχει δημιουργηθεί, δεν μπορεί να είναι ούτε αμαρτωλό ούτε αναμάρτητο, ούτε καλό ούτε κακό. Ας χρησιμοποιήσω, λοιπόν, αυτό το όνειρο για να βοηθήσω το σχέδιό Σου ώστε να ξυπνήσουμε από όλα τα όνειρα που φτιάξαμε.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 293 Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν και μόνο η αγάπη είναι εδώ.



ΜΑΘΗΜΑ 293

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν και μόνο η αγάπη είναι εδώ.

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν, διότι η πηγή της έχει φύγει, και όλες οι σκέψεις της έχουν φύγει μαζί της. Η αγάπη παραμένει η μόνη παρούσα κατάσταση , της οποίας η Πηγή βρίσκεται εδώ παντοτινά. Μπορεί ο κόσμος ποτέ να φανεί φωτεινός και καθαρός και ασφαλής και ευχάριστος, με όλα αυτά τα λάθη από το παρελθόν μου να τον καταπιέζουν, και να δείχνουν όλες τις παραμορφωτικές μορφές του φόβου; Και όμως, στο παρόν η αγάπη είναι ολοφάνερη, και οι επιδράσεις της προφανείς. Όλος ο κόσμος λάμπει με την αντανάκλαση του ιερού της φωτός, και εγώ απολαμβάνω επιτέλους ένα κόσμο συγχωρεμένο.


Πατέρα, σήμερα ας μην διαφεύγει από την όρασή μου ο ιερός Σου κόσμος. Ούτε τα αυτιά μου να κωφεύουν σε όλους του ύμνους ευγνωμοσύνης που ο κόσμος τραγουδά κάτω από τους ήχους του φόβου. Υπάρχει ένας αληθινός κόσμος που το παρόν κρατά ασφαλή από όλα τα λάθη του παρελθόντος. Και θέλω να δω μόνο αυτόν τον κόσμο μπροστά στα μάτια μου σήμερα.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Αν σε ένα επίπεδο, όπως λένε τα Μαθήματα, είμαστε υπεύθυνοι για την ζωή μας και τις επιλογές και τις πράξεις μας, γιατί να επέλεξα να είμαι τόσο ανόητος;



Ερώτηση: Αν σε ένα επίπεδο, όπως λένε τα Μαθήματα, είμαστε υπεύθυνοι για την ζωή μας και τις επιλογές και τις πράξεις μας, γιατί να επέλεξα να είμαι τόσο ανόητος; Γιατί όλοι μας ή οι περισσότεροι να μην επιλέξουμε να έρθουμε σε αυτό τον κόσμο ως παιδιά στοργικών, πνευματικών, πλούσιων και γενετικά υγιών γονέων;

Απάντηση: Ναι, αν είναι πράγματι επιλογή μου, γιατί αλήθεια να κανονίσω να είναι τα πράγματα τόσο χάλια για μένα; Η απάντηση βρίσκεται στην κατανόηση ότι ο μυστικός μου στόχος, που τον κρατώ κρυφό ακόμα και από μένα τον ίδιο, είναι να είμαι το θύμα των άλλων σε όλες μου τις σχέσεις έτσι ώστε ποτέ να μην έρθω σε επαφή με την πραγματική αιτία της δυστυχίας μου. Νομίζουμε ότι ο κόσμος, αρχίζοντας από τους γονείς μας και συνεχίζοντας και στις επόμενες σχέσεις μας, είναι η αιτία του πόνου και της δυστυχίας μας.  Αλλά δεν είναι. Ο κόσμος και όλες μας οι σχέσεις είναι μόνο μια έξυπνη παραπλάνηση που φτιάξαμε εμείς οι ίδιοι για να κρατήσουμε την πραγματική αιτία της δυστυχίας μας – την διακαή επιθυμία μας ο διαχωρισμός να είναι πραγματικός, με οποιοδήποτε κόστος – κρυφή από εμάς τους ίδιους. Αλλά γιατί να θελήσαμε να κρατήσουμε κρυφή την πραγματική αιτία; Ο λόγος είναι ότι δίνουμε αξία στον ατομικό και διαχωρισμένο μας εαυτό περισσότερο από ό,τι σε όλη την αγάπη και την ευτυχία του κόσμου, και θα ήμασταν πρόθυμοι ακόμα και να σκοτώσουμε γι αυτό. Αλλά προτιμούμε να μην το παραδεχτούμε αυτό. Γιατί αν το παραδεχόμασταν, τότε θα ήμασταν πιο πρόθυμοι να αφήσουμε να φύγει η ταύτιση μας με το εγώ και τον ατομικό, ιδιαίτερο εαυτό που ο καθένας μας νομίζει ότι είναι. Γιατί ποια άλλη θα μπορούσε να είναι η εμπειρία μας εκτός από πόνος και δυστυχία και έλλειψη αγάπης αν μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από την Αγάπη πραγματικά; 

Επινοούμε έναν εξωτερικό κόσμο, αρχίζοντας από τους γονείς μας, εξαιτίας της ενοχής, του πόνου, της επίθεσης και του φόνου που έχουμε φανταστεί μέσα στο νου μας – σκέψεις που φαίνονται πολύ πραγματικές και τρομακτικές σε εμάς μόλις επιδιώξουμε να κάνουμε πραγματικό τον διαχωρισμό. Όπως το περιγράφουν τα Μαθήματα: «
Ο κόσμος που αντιλαμβάνεσαι είναι ένας κόσμος διαχωρισμού. Ίσως να είσαι πρόθυμος να δεχτείς ακόμα και τον θάνατο προκειμένου να αρνηθείς τον Πατέρα σου. ….κυβερνάται από την επιθυμία να είναι διαφορετικός από τον Θεό….. Ο κόσμος που έφτιαξες είναι επομένως απόλυτα χαοτικός, και κυβερνάται από αυθαίρετους και παράλογους «νόμους», και χωρίς κανένα νόημα. Διότι είναι φτιαγμένος από αυτό που δεν θέλεις, και προβάλλεται από το νου σου επειδή τον φοβάσαι.» (Κεφ.12.III.9:1,2,5,6,7)
Ο κόσμος λοιπόν είναι το αποτέλεσμα, όχι η αιτία, του πώς νιώθουμε, άσχετα με το πόσο έχουμε πείσει τον εαυτό μας για το αντίθετο. Επομένως: «Αν η αιτία του κόσμου που βλέπεις είναι οι σκέψεις επίθεσης, πρέπει να μάθεις ότι αυτές είναι οι σκέψεις που δεν θέλεις. Δεν έχει νόημα να μοιρολογάς για τον κόσμο. Δεν έχει νόημα να προσπαθείς ν’ αλλάξεις τον κόσμο. Είναι ανίκανος για αλλαγή εφόσον είναι μόνο ένα αποτέλεσμα. Αλλά πραγματικά έχει νόημα να αλλάξεις τις σκέψεις σου για τον κόσμο. Εδώ αλλάζεις την αιτία. Το αποτέλεσμα θα αλλάξει αυτόματα.» (Μάθημα:23.2).

Κι έτσι, ακόμα κι αν μπορούσαμε να φτιάξουμε τον κόσμο και όλες μας τις σχέσεις έτσι όπως τις θέλαμε, τα θεμελιώδη εμπόδια θα εξακολουθούσαν να είναι τα περιεχόμενα του εγωικού νου, και ο στόχος θα παρέμενε ο ίδιος – να βλέπω τον εαυτό μου σαν θύμα, όπου όλοι οι άλλοι εκτός από μένα είναι υπεύθυνοι για τα προβλήματά μου και το πώς νιώθω. Και αυτό είναι που καθορίζει την εμπειρία μας στον κόσμο, άσχετα από την μορφή που μπορεί να πάρει ο κόσμος, για όσο το εγωικό σύστημα σκέψης παραμένει η επιλογή μας. Συνεπώς, ακόμα κι αν κανονίσω να είμαι το παιδί «στοργικών, έξυπνων, πλούσιων και γενετικά υγιών γονιών», και πάλι δεν θα είμαι ευτυχισμένος. Και πάλι θα βρίσκω κάποιο λόγο να κατηγορώ άλλους, αρχίζοντας από τους γονείς μου, για την δυστυχία μου, μέχρι να είμαι έτοιμος να ζητήσω έναν άλλο τρόπο. Και αυτός ο άλλος τρόπος θα έχει να κάνει με το να κοιτάξω μέσα στον δικό μου νου για να ξεσκεπάσω τα εμπόδια που έχω τοποθετήσει εκεί προς την επίγνωση της παρουσίας της αγάπης, έτσι ώστε να μπορέσουν να απομακρυνθούν (Κείμενο, Εισαγωγή.1:7).  Και η ευτυχία που θα βιώσω τότε δεν θα έχει καμιά σχέση με τίποτα από τον εξωτερικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των γονιών μου.



ΜΑΘΗΜΑ 292 Μια ευτυχής έκβαση σε όλα τα πράγματα είναι βέβαιη.



ΜΑΘΗΜΑ 292

Μια ευτυχής έκβαση σε όλα τα πράγματα είναι βέβαιη.

Οι υποσχέσεις του Θεού δεν κάνουν εξαιρέσεις. Και Αυτός εγγυάται ότι μόνο η χαρά μπορεί να είναι η τελική έκβαση για τα πάντα. Όμως, από εμάς εξαρτάται πότε θα έρθει αυτή ∙ πόσο καιρό θα αφήνουμε μια ξένη θέληση να αντιτίθεται φαινομενικά στην δική Του. Και όσο θεωρούμε ότι αυτή η θέληση είναι πραγματική, δεν θα βρίσκουμε το τέλος που Εκείνος έχει ορίσει να είναι η έκβαση όλων των προβλημάτων που αντιλαμβανόμαστε, όλων των δοκιμασιών που βλέπουμε, και κάθε κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Και όμως, το τέλος είναι βέβαιο. Διότι η Θέληση του Θεού εκπληρώνεται και στην γη και στον Ουρανό. Θα αναζητήσουμε και θα βρούμε σύμφωνα με την θέληση Του, η οποία εγγυάται ότι εκπληρώνεται η δική μας θέληση.

Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, για την εγγύησή Σου ότι μόνο ευτυχής έκβαση θα υπάρξει στο τέλος. Βοήθησέ μας να μην ανακατευόμαστε, και καθυστερούμε έτσι την ευτυχή έκβαση που Εσύ μας έχεις υποσχεθεί για κάθε πρόβλημα που νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε και για κάθε δοκιμασία που νομίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε.


Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 291 Αυτή είναι μια μέρα ηρεμίας και ειρήνης.



ΜΑΘΗΜΑ 291

Αυτή είναι μια μέρα ηρεμίας και ειρήνης.

Η όραση του Χριστού βλέπει μέσα από τα μάτια μου σήμερα. Η ματιά Του μου δείχνει όλα τα πράγματα συγχωρεμένα και ειρηνικά, και προσφέρει αυτή την ίδια όραση και στον κόσμο. Και δέχομαι αυτή την όραση στο όνομά του, και για τον εαυτό μου και για τον κόσμο. Τι ομορφιά είναι αυτή που αντικρίζουμε σήμερα! Τι αγιότητα βλέπουμε να μας περιβάλλει! Και μας έχει δοθεί ν’ αναγνωρίσουμε ότι είναι μια αγιότητα την οποία μοιραζόμαστε ∙ είναι η Αγιότητα του Θεού του Ίδιου.

Αυτή την μέρα ο νους μου είναι ήσυχος, για να λάβει τις Σκέψεις που Εσύ μου προσφέρεις. Και δέχομαι ό,τι έρχεται από Σένα, αντί γι αυτό που έρχεται από μένα. Εγώ δεν γνωρίζω τον δρόμο προς τα Σένα. Αλλά Εσύ είσαι απόλυτα βέβαιος. Πατέρα, οδήγησε τον Υιό Σου στο ήσυχο μονοπάτι που οδηγεί σε Σένα. Ας είναι η συγχώρεσή μου ολοκληρωτική, και ας γυρίσει η δική Σου θύμηση σε μένα.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;



1. Ο αληθινός κόσμος είναι ένα σύμβολο, σαν τα υπόλοιπα που προσφέρει η αντίληψη. Ωστόσο, συμβολίζει αυτό που είναι αντίθετο με ό,τι έφτιαξες εσύ. Τον δικό σου κόσμο τον βλέπεις μέσα από τα μάτια του φόβου, και φέρνει πειστήρια του τρόμου στο νου σου. Ο αληθινός κόσμος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός παρά μόνο μέσα από μάτια που ευλογεί η συγχώρεση, έτσι ώστε να δουν ένα κόσμο όπου ο τρόμος είναι αδύνατος, και δεν μπορούν να βρεθούν μαρτυρίες φόβου.

2. Ο αληθινός κόσμος έχει μια αντισταθμιστική σκέψη για κάθε δυστυχισμένη σκέψη που αντανακλάται στον κόσμο σου ∙ μια σίγουρη διόρθωση για τα θεάματα του φόβου και τους ήχους της μάχης που περιέχει ο κόσμος σου. Ο αληθινός κόσμος δείχνει ένα κόσμο που γίνεται ορατός διαφορετικά, μέσα από ήσυχη ματιά και με ειρηνικό νου. Τίποτα άλλο εκτός από ανάπαυση δεν βρίσκεται εδώ. Δεν ακούγονται κραυγές πόνου και θλίψης, διότι τίποτα άλλο δεν απομένει εδώ εκτός από την συγχώρεση. Και τα θεάματα είναι ευγενικά. Μόνο χαρούμενα θεάματα και ήχοι μπορούν να φτάσουν στο νου που έχει συγχωρήσει τον εαυτό του.

3. Τι ανάγκη έχει ένας τέτοιος νους για σκέψεις θανάτου, επίθεσης και φόνου; Τι άλλο μπορεί να αντιληφθεί ότι τον περιβάλλει εκτός από ασφάλεια, αγάπη και χαρά; Τι υπάρχει που θα μπορούσε να επιλέξει να καταδικάσει, και τι υπάρχει που να μπορούσε να κατακρίνει; Ο κόσμος που βλέπει προέρχεται από ένα νου που βρίσκεται σε ειρήνη με τον εαυτό του. Κανένας κίνδυνος δεν καραδοκεί σε τίποτα από ό,τι βλέπει, διότι είναι καλός, και μόνο καλοσύνη βλέπει.

4. Ο αληθινός κόσμος είναι το σύμβολο ότι το όνειρο της αμαρτίας και της ενοχής έχει τελειώσει, και ο Υιός του Θεού δεν κοιμάται πια. Τα μάτια του που ξυπνούν αντιλαμβάνονται την αγνή αντανάκλαση της Αγάπης του Πατέρα του ∙ την βέβαιη υπόσχεση ότι έχει σωθεί. Ο αληθινός κόσμος σηματοδοτεί το τέλος του χρόνου, διότι η αντίληψή του κάνει τον χρόνο άσκοπο.

5. Το Άγιο Πνεύμα δεν θα έχει ανάγκη τον χρόνο όταν έχει υπηρετήσει τον σκοπό Του. Τώρα περιμένει μόνο μια στιγμή ακόμα, ώστε ο Θεός να κάνει το τελικό Του βήμα, και ο χρόνος εξαφανίζεται, και παίρνει μαζί του και την αντίληψη καθώς φεύγει, αφήνοντας μόνο την αλήθεια να είναι ο εαυτός της. Εκείνη η στιγμή είναι ο στόχος μας, διότι περιέχει την ενθύμηση του Θεού. Και καθώς κοιτάμε ένα κόσμο που έχει συγχωρεθεί, Αυτός είναι που μας καλεί και έρχεται να μας πάρει σπίτι μας, θυμίζοντάς μας την Ταυτότητά μας που η συγχώρεση επανόρθωσε.


Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 290 Το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου .



ΜΑΘΗΜΑ 290

Το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου .

Εκτός κι αν κοιτάζω κάτι που δεν βρίσκεται εκεί, το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου. Μάτια που αρχίζουν να ανοίγουν επιτέλους βλέπουν. Και θέλω θα έλθει η όραση του Χριστού σε μένα σήμερα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι χωρίς την διόρθωση του Θεού για την όραση που έφτιαξα εγώ, είναι τρομακτικό και οδυνηρό για να το κοιτώ. Όμως, δεν θα επιτρέψω στο νου μου να εξαπατηθεί από την πεποίθηση ότι το όνειρο που έφτιαξα εγώ είναι αληθινό, ούτε για μια στιγμή ακόμα. Αυτή την μέρα αναζητώ την παρούσα ευτυχία μου, και να μην δω τίποτα άλλο εκτός από αυτό που αναζητώ.


Με αυτό αποφασίζω να έρθω σε Σένα, και να ζητήσω την δύναμή Σου για να με στηρίζει σήμερα, ενώ εγώ θα πράττω μόνο το Θέλημά Σου. Εσύ δεν γίνεται να μην μ’ ακούσεις, Πατέρα. Αυτό που ζητώ μου το έχεις ήδη δώσει, και είμαι σίγουρος ότι θα δω την ευτυχία μου σήμερα.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Τι λένε τα Μαθήματα για τα συναισθήματα;



Ερώτηση: Τι λένε τα Μαθήματα για τα συναισθήματα; Ξέρω ότι λένε ότι δεν πρέπει να αρνούμαστε τα συναισθήματα μας. Θα μπορούσατε να πείτε κάτι περισσότερο πάνω σε αυτό; Να ακούμε αυτά που μας λένε τα συναισθήματα μας;


Απάντηση: Η λέξη «συναισθήματα» δεν χρησιμοποιείται πολύ στα Μαθήματα, εφόσον τα Μαθήματα εστιάζουν στις «σκέψεις». Αλλά για να έρθουμε σε επαφή με τις σκέψεις μας, είναι πολύ σημαντικό να είμαστε σε επαφή με τα συναισθήματα μας. Αν δεν έχουμε επίγνωση του πώς νιώθουμε, τότε είμαστε ακόμα πιο μακριά και από τις σκέψεις μας. Άρα ένα από τα πρώτα πρακτικά βήματα που μπορεί να κάνει ένας σπουδαστής των Μαθημάτων είναι να έχει όλο και μεγαλύτερη επίγνωση του πώς νιώθει. Αυτό πολύ  συχνά μπορεί να είναι μια οδυνηρή διαδικασία, εφόσον πάρα πολύ συχνά, αρνούμαστε τα οδυνηρά μας συναισθήματα. Μόλις επιτρέψουμε σε αυτά τα συναισθήματα να έρθουν στην επιφάνεια, μπαίνουμε στον πειρασμό να τα θάψουμε και πάλι γιατί είναι δυσάρεστα. Μερικοί από εμάς μπορεί να αρνούμαστε συγκεκριμένα συναισθήματα, όπως θυμό, θλίψη, ζήλεια, κλπ. Η κοινωνία μας διδάσκει τι θα «πρέπει» και τι «δεν πρέπει» να αισθανόμαστε, και τότε έρχονται τα Μαθήματα, κι εμείς σαν πνευματικοί αναζητητές, επιβάλλουμε και άλλα «πρέπει» και «δεν πρέπει». Δεν είναι ν’ απορείς καθόλου που κανείς δεν ξέρει πώς νιώθει!
Όταν έχουμε επαφή με το πώς νιώθουμε, μπορούμε τότε να αρχίσουμε την διαδικασία της ανακάλυψης του ποια σκέψη προκάλεσε το συναίσθημα.  Δεν χρειάζεται να γίνουμε Σέρλοκ Χολμς και να ψάχνουμε συνεχώς γι αυτές τις σκέψεις, γιατί αν κάνουμε αυτή την διεργασία υπερβολικά νοητική, τότε αυτό είναι άλλο ένα εμπόδιο. Διερεύνησε το νου σου όσο καλύτερα μπορείς, αλλά κυρίως, δώσε στον Ιησού ή το Άγιο Πνεύμα την προθυμία σου να γνωρίσεις ποια είναι αυτή η σκέψη. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, ακόμα και σε αυτές που έχουν να κάνουν με τον θυμό, θα βρεις ότι αυτές οι σκέψεις έχουν σχέση με κάποιου είδους απώλεια. Μόλις έχεις επίγνωση της σκέψης, τότε έχεις την επιλογή να αλλάξεις την σκέψη, ή όχι. Αλλά τουλάχιστον θα έχεις βρει την αληθινή πηγή του πόνου σου. Δεν είναι τίποτα έξω από σένα, αλλά μάλλον οι σκέψεις που κρατάς μέσα σου.  Όπως
λέει ο Ιησούς στο κείμενο:
"Αυτό είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνεις για την όραση, την ευτυχία, την απελευθέρωση από τον πόνο και την ολοκληρωτική διαφυγή από την αμαρτία, για να σου δοθούν όλα αυτά. Πες μόνο αυτό, αλλά να το εννοείς χωρίς επιφυλάξεις, διότι εδώ βρίσκεται η δύναμη της σωτηρίας:

                     Είμαι υπεύθυνος για ό,τι  βλέπω.
Επιλέγω τα συναισθήματα που βιώνω, και αποφασίζω
                     για τον στόχο που θέλω να πετύχω.
                     Και όλα όσα φαίνονται να  μου συμβαίνουν,
                     τα ζητώ, και λαμβάνω έτσι όπως τα ζήτησα.

Μην πλανάσαι άλλο ότι είσαι αβοήθητος μπροστά σε αυτό που σου συμβαίνει. Αναγνώρισε μόνο ότι έκανες λάθος, και όλα τα αποτελέσματα των σφαλμάτων σου θα εξαφανιστούν." (Κεφ.21.II.2:1,2,3,4,5,6,7).



ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...