Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 304 Ο κόσμος μου ας μην κρύψει την όραση του Χριστού..

ΜΑΘΗΜΑ 304

Ο κόσμος μου ας μην κρύψει την όραση του Χριστού..

Μπορώ να κρύψω την άγια όραση μου, αν παρεμβάλλω τον κόσμο μου πάνω σε αυτή. Ούτε μπορώ να δω τα ιερά θεάματα που βλέπει η όραση του Χριστού εκτός κι αν χρησιμοποιήσω την όρασή Του. Η αντίληψη είναι ένας καθρέπτης, όχι ένα γεγονός. Και αυτό που βλέπω είναι η κατάσταση του νου μου που αντανακλάται προς τα έξω. Θέλω να ευλογήσω τον κόσμο κοιτάζοντάς τον με τα μάτια του Χριστού. Και θα δω τα σίγουρα σημάδια ότι όλες οι αμαρτίες μου έχουν συγχωρεθεί.

Με οδηγείς από το σκοτάδι στο φως ∙ από την αμαρτία στην αγιότητα. Ας συγχωρήσω, και έτσι ας λάβω την σωτηρία για τον κόσμο. Είναι το δικό Σου δώρο, Πατέρα μου, που μου έχει δοθεί για να προσφέρω στον άγιο Υιό Σου, ώστε να μπορέσει να βρει ξανά την δική σου θύμηση, και του Υιού Σου έτσι όπως τον δημιούργησες Εσύ.


Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 303 Σήμερα, γεννιέται μέσα μου ο άγιος Χριστός.

 ΜΑΘΗΜΑ 303

Σήμερα, γεννιέται μέσα μου ο άγιος Χριστός.

Ελάτε να κοιτάξετε μαζί μου, άγγελοι, ελάτε να βλέπουμε μαζί σήμερα. Ας με περιβάλλουν όλες οι άγιες Σκέψεις του Θεού, και ας μείνουν ακόμα μαζί μου όσο γεννιέται ο Υιός του Ουρανού. Ας ησυχάσουν όλοι η γήινοι ήχοι, και τα θεάματα που έχω συνηθίσει ας εξαφανιστούν. Ας υποδεχτώ τον Χριστό εκεί όπου είναι το σπίτι Του. Και ας Τον αφήσω ν’ ακούσει τους ήχους που καταλαβαίνει, και να δει ό,τι Του δείχνει την Αγάπη του Πατέρα Του. Ας μην είναι πια ξένος εδώ, διότι γεννιέται μέσα μου σήμερα.


Ο Υιός Σου είναι καλοδεχούμενος, Πατέρα. Έχει έρθει να με σώσει από τον κακό εαυτό που έφτιαξα εγώ. Αυτός είναι ο Εαυτός που μου έχεις δώσει Εσύ. Δεν είναι παρά αυτό που είμαι πραγματικά. Είναι ο Υιός που αγαπάς πάνω από οτιδήποτε άλλο. Είναι ο Εαυτός μου έτσι όπως Εσύ με δημιούργησες. Ο Χριστός δεν μπορεί να σταυρωθεί. Ασφαλής στην Αγκαλιά Σου ας δεχτώ τον Υιό Σου.

ΜΑΘΗΜΑ 302 Εκεί που ήταν το σκοτάδι, βλέπω το φως.

ΜΑΘΗΜΑ 302

Εκεί που ήταν το σκοτάδι, βλέπω το φως.

Πατέρα, τα μάτια μας ανοίγουν επιτέλους. Ο άγιος κόσμος Σου μας περιμένει, καθώς η όρασή μας τελικά αποκαθίσταται και μπορούμε να δούμε. Νομίζαμε ότι υποφέραμε. Αλλά είχαμε ξεχάσει τον Υιό που δημιούργησες. Τώρα βλέπουμε ότι το σκοτάδι βρίσκεται στην φαντασία μας, και το φως είναι εκεί για να το δούμε. Η όραση του Χριστού μεταμορφώνει το σκοτάδι σε φως, γιατί ο φόβος πρέπει να εξαφανιστεί όταν έχει έρθει η αγάπη. Ας συγχωρέσω τον άγιο κόσμο Σου σήμερα, ώστε να μπορέσω να δω την αγιότητά του και να καταλάβω ότι δεν αντανακλά παρά μόνο την δική μου.


Η Αγάπη μάς προσμένει καθώς πηγαίνουμε προς Εκείνον, και περπατά δίπλα μας δείχνοντάς μας τον δρόμο. Δεν αποτυγχάνει σε τίποτα. Είναι ο Σκοπός που αναζητούμε, και το Μέσο με το οποίο πορευόμαστε προς Αυτόν.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 301 Και ο Θεός ο Ίδιος θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα.

ΜΑΘΗΜΑ 301

Και ο Θεός ο Ίδιος θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα.

Πατέρα, δεν γίνεται να θρηνώ εκτός κι αν κρίνω. Ούτε γίνεται να βασανίζομαι από πόνο, ή να νιώθω ότι είμαι εγκαταλελειμμένος ή αχρείαστος στον κόσμο. Αυτό είναι το σπίτι μου διότι δεν το κρίνω, άρα είναι αυτό που μόνο Εσύ θέλεις. Σήμερα ας το δω χωρίς κατάκριση, μέσα από χαρούμενα μάτια που η συγχώρεση έχει απελευθερώσει από κάθε παραμόρφωση. Ας δω τον κόσμο Σου αντί για τον δικό μου. Και όλα τα δάκρυα που έχυσα θα ξεχαστούν, γιατί η πηγή τους θα έχει εξαφανιστεί. Πατέρα, δεν θα κρίνω τον κόσμο Σου σήμερα.

Ο κόσμος του Θεού είναι ευτυχισμένος. Όσοι τον κοιτούν μπορούν μόνο να προσθέσουν την χαρά τους σ’ αυτόν, και να τον ευλογήσουν σαν αιτία περισσότερης χαράς γι αυτούς. Θρηνούσαμε επειδή δεν καταλαβαίναμε. Αλλά έχουμε μάθει ότι ο κόσμος που βλέπαμε ήταν ψεύτικος, και θα δούμε τον κόσμο του Θεού σήμερα.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ;

1. Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, η οποία είναι τόσο βέβαιη όσο κι ο Θεός, είναι απλά η διόρθωση των σφαλμάτων, και η επιστροφή της σωφροσύνης. Είναι ένα μέρος της κατάστασης που επαναφέρει αυτό που ποτέ δεν χάθηκε, και διασφαλίζει εκ νέου αυτό που ήταν, είναι και θα είναι για πάντα αλήθεια. Είναι η πρόσκληση προς τον Λόγο του Θεού να πάρει την θέση των ψευδαισθήσεων ∙ η προθυμία να αφήσεις την συγχώρεση να αναπαυτεί πάνω σε όλα τα πράγματα χωρίς εξαίρεση και χωρίς επιφύλαξη.
2. Είναι η τα πάντα περιέχουσα φύση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού που της επιτρέπει να αγκαλιάζει τον κόσμο και να σε κρατά ασφαλή μέσα στην ευγενική της έλευση, η οποία περιλαμβάνει όλα τα ζώντα πράγματα μαζί με σένα. Δεν υπάρχει τέλος στην απελευθέρωση που φέρνει η Δευτέρα Παρουσία, εφόσον η δημιουργία του Θεού είναι απεριόριστη. Η συγχώρεση φωτίζει τον δρόμο της Δευτέρας Παρουσίας, διότι λάμπει πάνω στα πάντα ως ένα. Κι έτσι η ενότητα αναγνωρίζεται επιτέλους.
3. Η Δευτέρα Παρουσία τελειώνει τα μαθήματα που διδάσκει το Άγιο Πνεύμα, και ανοίγει τον δρόμο για την Έσχατη Κρίση, στην οποία τελειώνει η μάθηση με μία τελευταία συμπερίληψη που θα επεκταθεί πέρα από τον εαυτό της, και θα φτάσει στον Θεό. Η Δευτέρα Παρουσία είναι η ώρα κατά την οποία όλοι οι νόες δίδονται στα χέρια του Χριστού, για να επιστραφούν στο πνεύμα στο όνομα της αληθινής δημιουργίας και της Θέλησης του Θεού.
4. Η Δευτέρα Παρουσία είναι το μόνο γεγονός μέσα στον χρόνο που ο ίδιος ο χρόνος δεν μπορεί να επηρεάσει. Για ο κάθε ένας που ήρθε ποτέ για να πεθάνει, ή πρόκειται να έρθει ή είναι παρών τώρα, απελευθερώνεται εξίσου από αυτό που έφτιαξε. Μέσα σε αυτή την ισότητα επανορθώνεται ο Χριστός ως μία Ταυτότητα, μέσα στην οποία οι Υιοί του Θεού αναγνωρίζουν ότι είναι όλοι ένα. Και ο Θεός ο Πατέρας χαμογελά στον Υιό Του, την μία Του δημιουργία και την μόνη Του χαρά.
5.  Προσευχήσου η Δευτέρα Παρουσία να συμβεί σύντομα, αλλά μην επαναπαύεσαι με αυτό. Χρειάζεται τα μάτια σου και τα αυτιά σου, τα χέρια και τα πόδια σου. Χρειάζεται την φωνή σου. Και κυρίως χρειάζεται την προθυμία σου. Ας αγαλλιάσουμε που μπορούμε να κάνουμε το Θέλημα του Θεού, και να ενωθούμε μαζί μέσα στο άγιο φως του. Δες τον Υιό του Θεού στον κάθε ένα από εμάς, και μπορούμε να φτάσουμε την Αγάπη του Πατέρα μας μέσω Αυτού.




Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 300 Μόνο μια στιγμή διαρκεί αυτός ο κόσμος.

ΜΑΘΗΜΑ 300

Μόνο μια στιγμή διαρκεί αυτός ο κόσμος.

Αυτή είναι μια σκέψη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πει ότι ο θάνατος και η θλίψη είναι τα μόνα σίγουρα για όσους έρχονται εδώ, διότι οι χαρές τους φεύγουν  πριν τις κάνουν δικές τους, ούτε καν να τις γευτούν. Και όμως, αυτή είναι επίσης η ιδέα που δεν αφήνει λανθασμένες αντιλήψεις να μας κρατήσουν αιχμάλωτους, ούτε να αντιπροσωπεύσουν κάτι περισσότερο από ένα περαστικό σύννεφο σε ένα ουρανό αιώνια γαλήνιο. Και αυτή την γαλήνη αναζητούμε, ασυννέφιαστη, ολοφάνερη και σίγουρη, σήμερα.


Σήμερα, αναζητούμε τον ιερό Σου κόσμο. Διότι εμείς, οι αγαπημένοι Σου Υιοί, έχουμε χάσει για λίγο τον δρόμο μας. Αλλά ακούσαμε την Φωνή Σου, και μάθαμε ακριβώς τι να κάνουμε για να επανέλθουμε στον Ουρανό και στην αληθινή μας Ταυτότητα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας σήμερα που ο κόσμος διαρκεί μόνο για μια στιγμή. Η θέλησή μας είναι να πάμε πέρα από αυτή την μικρή στιγμή, στην αιωνιότητα.

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 299 Μέσα μου διαμένει η αιώνια αγιότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 299

Μέσα μου διαμένει η αιώνια αγιότητα.

Η αγιότητά μου είναι πολύ πέρα από την ικανότητα μου  να την καταλάβω ή να την γνωρίσω. Όμως ο Θεός, ο Πατέρας μου, που την δημιούργησε, αναγνωρίζει την αγιότητά μου ως δική Του. Η Θέλησή Μας, μαζί, την καταλαβαίνει. Και η Θέλησή Μας, μαζί, γνωρίζει ότι έτσι είναι.


Πατέρα, η αγιότητά μου δεν προέρχεται από μένα. Δεν είναι δική μου για να καταστραφεί από την αμαρτία. Δεν είναι δική μου για να υποφέρει από επίθεση. Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να την κρύβουν, αλλά δεν μπορούν να σβήσουν την ακτινοβολία της, ούτε να θαμπώσουν το φως της. Στέκει για πάντα τέλεια και ανέγγιχτη. Μέσα σε αυτή όλα τα πράγματα θεραπεύονται, διότι παραμένουν έτσι όπως τα δημιούργησες Εσύ. Και εγώ μπορώ να γνωρίσω την αγιότητά μου. Διότι η Αγιότητα η Ίδια με δημιούργησε, και  μπορώ να γνωρίσω την Πηγή μου διότι είναι Θέλημά Σου να γίνεις γνωστός.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 298 Πατέρα, Σε αγαπώ, και αγαπώ και τον Υιό Σου.

ΜΑΘΗΜΑ 298

Πατέρα, Σε αγαπώ, και αγαπώ και τον Υιό Σου.

Η ευγνωμοσύνη μου επιτρέπει στην αγάπη μου να γίνει δεκτή χωρίς φόβο. Κι έτσι, επιτέλους επαναφέρομαι στην πραγματικότητά μου. Όλα όσα εισέβαλαν στην ιερή μου όραση η συγχώρεση τα παίρνει μακριά. Κι εγώ φτάνω κοντά στο τέλος των ανούσιων ταξιδιών, των παρανοϊκών σταδιοδρομιών και των τεχνητών αξιών. Στην θέση τους δέχομαι αυτό που ο Θεός ορίζει ως δικό μου, βέβαιος ότι μόνο με αυτό θα σωθώ∙  βέβαιος ότι περνώ μέσα από τον φόβο για να συναντήσω την Αγάπη μου.


Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα, διότι δεν θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, παρά μόνο τον δικό Σου. Εσύ είσαι δίπλα μου. Βέβαιος είναι ο δρόμος Σου. Κι εγώ είμαι ευγνώμων για τα ιερά Σου δώρα του ασφαλούς ιερού καταφύγιου, και της διαφυγής από όλα όσα επισκιάζουν την αγάπη μου για τον Θεό τον Πατέρα μου και τον άγιο Υιό Του.

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 297 Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω.

ΜΑΘΗΜΑ 297

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω.

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω, διότι είναι το μόνο δώρο που θέλω. Και ό,τι δίνω το δίνω στον εαυτό μου. Αυτή είναι η απλή συνταγή της σωτηρίας, κι εγώ, που θέλω να σωθώ, θα ήθελα να την κάνω δική μου, να είναι ο τρόπος που ζω μέσα σε ένα κόσμο που χρειάζεται σωτηρία, και που θα σωθεί καθώς δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.


Πατέρα, πόσο βέβαιοι είναι οι τρόποι Σου ∙ πόσο σίγουρη είναι η τελική τους έκβαση, και πόσο πιστά είναι καθορισμένο κάθε βήμα μου στην σωτηρία, και εκπληρωμένο από την χάρη Σου. Σε ευχαριστώ για τα αιώνια δώρα Σου, και Σε ευχαριστώ για την Ταυτότητά μου.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 296 Το Άγιο Πνεύμα μιλά μέσα από μένα σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 296

Το Άγιο Πνεύμα μιλά μέσα από μένα σήμερα.

Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται την φωνή μου σήμερα, έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μπορέσει ν’ αφουγκραστεί την Φωνή Σου, και ν’ ακούσει το Λόγο Σου μέσα από μένα. Είμαι αποφασισμένος να Σε αφήσω να μιλήσεις μέσα από μένα, διότι δεν θέλω να χρησιμοποιώ άλλα λόγια από τα δικά Σου, ούτε να έχω άλλες σκέψεις ξεχωριστές από τις δικές Σου, γιατί μόνο ό,τι είναι από Σένα είναι αληθινό. Θέλω να γίνω ο σωτήρας του κόσμου που έφτιαξα. Γιατί αφού τον καταδίκασα θέλω τώρα να τον απελευθερώσω, έτσι ώστε να βρω διαφυγή, και ν’ ακούσω τον Λόγο που η Αγία σου Φωνή μου λέει σήμερα.


Σήμερα διδάσκουμε αυτό που θέλουμε να μάθουμε, μόνο αυτό. Κι έτσι ο μαθησιακός μας στόχος γίνεται ξεκάθαρος, και μπορούμε εύκολα να τον φτάσουμε και να τον πετύχουμε. Πόσο χαρούμενα το Άγιο Πνεύμα έρχεται να μας διασώσει σήμερα από την κόλαση, όταν αφήσουμε την διδασκαλία Του να πείσει τον κόσμο, μέσα από εμάς, ν’ αναζητήσει και να βρει το εύκολο μονοπάτι προς τον Θεό.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 295 Το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει μέσα από μένα σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 295

Το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει μέσα από μένα σήμερα.

Ο Χριστός ζητά να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τα μάτια μου σήμερα, και έτσι να λυτρώσει τον κόσμο. Ζητά αυτό το δώρο ώστε να μπορέσει να μου προσφέρει ειρήνη του νου, και ν’ απομακρύνει όλο τον τρόμο και τον πόνο. Και καθώς απομακρύνονται από μένα, τα όνειρα που φαίνονταν πως είχαν εγκατασταθεί πάνω στον κόσμο, φεύγουν. Η λύτρωση πρέπει να είναι μία. Καθώς σώζομαι εγώ, ο κόσμος σώζεται μαζί μου. Γιατί όλοι μας πρέπει να σωθούμε μαζί. Ο φόβος εμφανίζεται σε πολλές μορφές, η αγάπη όμως είναι μία.

Πατέρα μου, ο Χριστός έχει ζητήσει ένα δώρο από μένα, ένα δώρο που το δίνω για να μου δοθεί. Βοήθησέ με να χρησιμοποιήσω τα μάτια του Χριστού σήμερα, και έτσι να επιτρέψω στην Αγάπη του Αγίου Πνεύματος να ευλογεί όλα τα πράγματα που κοιτάζω σήμερα, έτσι ώστε η γεμάτη συγχώρεση Αγάπη Του να μπορέσει να αναπαυθεί επάνω μου.


Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 294 Το σώμα μου είναι ένα απόλυτα ουδέτερο πράγμα.

ΜΑΘΗΜΑ 294

Το σώμα μου είναι ένα απόλυτα ουδέτερο πράγμα.

Είμαι ένας Υιός σου Θεού. Γίνεται, λοιπόν, να είμαι και κάτι άλλο; Δημιούργησε ο Θεός το θνητό και το φθαρτό; Τι χρησιμεύει στον αγαπημένο Υιό του Θεού αυτό που πρέπει να πεθάνει; Και όμως, ένα ουδέτερο πράγμα δεν βλέπει τον θάνατο, διότι εκεί δεν επενδύονται σκέψεις φόβου, ούτε έχει την ικανότητα να περιγελά την αγάπη. Η ουδετερότητά του το προστατεύει, όσο χρησιμεύει σε κάτι. Και έπειτα, άνευ σκοπού, αφήνεται κατά μέρος. Δεν είναι ούτε άρρωστο ούτε γέρικο ούτε πληγωμένο. Απλά, μην έχοντας καμία λειτουργία, δεν χρειάζεται και αποβάλλεται. Ας μην το βλέπω σαν κάτι περισσότερο από αυτό σήμερα ∙ ως χρήσιμο για κάποιο διάστημα και σε καλή κατάσταση να υπηρετεί, να κρατά την χρησιμότητά του όσο μπορεί να υπηρετεί, και έπειτα να αντικαθίσταται με κάτι σπουδαιότερο.


Το σώμα μου, Πατέρα, δεν μπορεί να είναι ο Υιός Σου. Και ό,τι δεν έχει δημιουργηθεί, δεν μπορεί να είναι ούτε αμαρτωλό ούτε αναμάρτητο, ούτε καλό ούτε κακό. Ας χρησιμοποιήσω, λοιπόν, αυτό το όνειρο για να βοηθήσω το σχέδιό Σου ώστε να ξυπνήσουμε από όλα τα όνειρα που φτιάξαμε.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 293 Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν και μόνο η αγάπη είναι εδώ.


ΜΑΘΗΜΑ 293

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν και μόνο η αγάπη είναι εδώ.

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν, διότι η πηγή της έχει φύγει, και όλες οι σκέψεις της έχουν φύγει μαζί της. Η αγάπη παραμένει η μόνη παρούσα κατάσταση , της οποίας η Πηγή βρίσκεται εδώ παντοτινά. Μπορεί ο κόσμος ποτέ να φανεί φωτεινός και καθαρός και ασφαλής και ευχάριστος, με όλα αυτά τα λάθη από το παρελθόν μου να τον καταπιέζουν, και να δείχνουν όλες τις παραμορφωτικές μορφές του φόβου; Και όμως, στο παρόν η αγάπη είναι ολοφάνερη, και οι επιδράσεις της προφανείς. Όλος ο κόσμος λάμπει με την αντανάκλαση του ιερού της φωτός, και εγώ απολαμβάνω επιτέλους ένα κόσμο συγχωρεμένο.


Πατέρα, σήμερα ας μην διαφεύγει από την όρασή μου ο ιερός Σου κόσμος. Ούτε τα αυτιά μου να κωφεύουν σε όλους του ύμνους ευγνωμοσύνης που ο κόσμος τραγουδά κάτω από τους ήχους του φόβου. Υπάρχει ένας αληθινός κόσμος που το παρόν κρατά ασφαλή από όλα τα λάθη του παρελθόντος. Και θέλω να δω μόνο αυτόν τον κόσμο μπροστά στα μάτια μου σήμερα.

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 292 Μια ευτυχής έκβαση σε όλα τα πράγματα είναι βέβαιη.

ΜΑΘΗΜΑ 292

Μια ευτυχής έκβαση σε όλα τα πράγματα είναι βέβαιη.

Οι υποσχέσεις του Θεού δεν κάνουν εξαιρέσεις. Και Αυτός εγγυάται ότι μόνο η χαρά μπορεί να είναι η τελική έκβαση για τα πάντα. Όμως, από εμάς εξαρτάται πότε θα έρθει αυτή ∙ πόσο καιρό θα αφήνουμε μια ξένη θέληση να αντιτίθεται φαινομενικά στην δική Του. Και όσο θεωρούμε ότι αυτή η θέληση είναι πραγματική, δεν θα βρίσκουμε το τέλος που Εκείνος έχει ορίσει να είναι η έκβαση όλων των προβλημάτων που αντιλαμβανόμαστε, όλων των δοκιμασιών που βλέπουμε, και κάθε κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Και όμως, το τέλος είναι βέβαιο. Διότι η Θέληση του Θεού εκπληρώνεται και στην γη και στον Ουρανό. Θα αναζητήσουμε και θα βρούμε σύμφωνα με την θέληση Του, η οποία εγγυάται ότι εκπληρώνεται η δική μας θέληση.


Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, για την εγγύησή Σου ότι μόνο ευτυχής έκβαση θα υπάρξει στο τέλος. Βοήθησέ μας να μην ανακατευόμαστε, και καθυστερούμε έτσι την ευτυχή έκβαση που Εσύ μας έχεις υποσχεθεί για κάθε πρόβλημα που νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε και για κάθε δοκιμασία που νομίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 291 Αυτή είναι μια μέρα ηρεμίας και ειρήνης.

ΜΑΘΗΜΑ 291

Αυτή είναι μια μέρα ηρεμίας και ειρήνης.

Η όραση του Χριστού βλέπει μέσα από τα μάτια μου σήμερα. Η ματιά Του μου δείχνει όλα τα πράγματα συγχωρεμένα και ειρηνικά, και προσφέρει αυτή την ίδια όραση και στον κόσμο. Και δέχομαι αυτή την όραση στο όνομά του, και για τον εαυτό μου και για τον κόσμο. Τι ομορφιά είναι αυτή που αντικρίζουμε σήμερα! Τι αγιότητα βλέπουμε να μας περιβάλλει! Και μας έχει δοθεί ν’ αναγνωρίσουμε ότι είναι μια αγιότητα την οποία μοιραζόμαστε ∙ είναι η Αγιότητα του Θεού του Ίδιου.


Αυτή την μέρα ο νους μου είναι ήσυχος, για να λάβει τις Σκέψεις που Εσύ μου προσφέρεις. Και δέχομαι ό,τι έρχεται από Σένα, αντί γι αυτό που έρχεται από μένα. Εγώ δεν γνωρίζω τον δρόμο προς τα Σένα. Αλλά Εσύ είσαι απόλυτα βέβαιος. Πατέρα, οδήγησε τον Υιό Σου στο ήσυχο μονοπάτι που οδηγεί σε Σένα. Ας είναι η συγχώρεσή μου ολοκληρωτική, και ας γυρίσει η δική Σου θύμηση σε μένα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ;




1. Ο αληθινός κόσμος είναι ένα σύμβολο, σαν τα υπόλοιπα που προσφέρει η αντίληψη. Ωστόσο, συμβολίζει αυτό που είναι αντίθετο με ό,τι έφτιαξες εσύ. Τον δικό σου κόσμο τον βλέπεις μέσα από τα μάτια του φόβου, και φέρνει πειστήρια του τρόμου στο νου σου. Ο αληθινός κόσμος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός παρά μόνο μέσα από μάτια που ευλογεί η συγχώρεση, έτσι ώστε να δουν ένα κόσμο όπου ο τρόμος είναι αδύνατος, και δεν μπορούν να βρεθούν μαρτυρίες φόβου.

2. Ο αληθινός κόσμος έχει μια αντισταθμιστική σκέψη για κάθε δυστυχισμένη σκέψη που αντανακλάται στον κόσμο σου ∙ μια σίγουρη διόρθωση για τα θεάματα του φόβου και τους ήχους της μάχης που περιέχει ο κόσμος σου. Ο αληθινός κόσμος δείχνει ένα κόσμο που γίνεται ορατός διαφορετικά, μέσα από ήσυχη ματιά και με ειρηνικό νου. Τίποτα άλλο εκτός από ανάπαυση δεν βρίσκεται εδώ. Δεν ακούγονται κραυγές πόνου και θλίψης, διότι τίποτα άλλο δεν απομένει εδώ εκτός από την συγχώρεση. Και τα θεάματα είναι ευγενικά. Μόνο χαρούμενα θεάματα και ήχοι μπορούν να φτάσουν στο νου που έχει συγχωρήσει τον εαυτό του.

3. Τι ανάγκη έχει ένας τέτοιος νους για σκέψεις θανάτου, επίθεσης και φόνου; Τι άλλο μπορεί να αντιληφθεί ότι τον περιβάλλει εκτός από ασφάλεια, αγάπη και χαρά; Τι υπάρχει που θα μπορούσε να επιλέξει να καταδικάσει, και τι υπάρχει που να μπορούσε να κατακρίνει; Ο κόσμος που βλέπει προέρχεται από ένα νου που βρίσκεται σε ειρήνη με τον εαυτό του. Κανένας κίνδυνος δεν καραδοκεί σε τίποτα από ό,τι βλέπει, διότι είναι καλός, και μόνο καλοσύνη βλέπει.

4. Ο αληθινός κόσμος είναι το σύμβολο ότι το όνειρο της αμαρτίας και της ενοχής έχει τελειώσει, και ο Υιός του Θεού δεν κοιμάται πια. Τα μάτια του που ξυπνούν αντιλαμβάνονται την αγνή αντανάκλαση της Αγάπης του Πατέρα του ∙ την βέβαιη υπόσχεση ότι έχει σωθεί. Ο αληθινός κόσμος σηματοδοτεί το τέλος του χρόνου, διότι η αντίληψή του κάνει τον χρόνο άσκοπο.

5. Το Άγιο Πνεύμα δεν θα έχει ανάγκη τον χρόνο όταν έχει υπηρετήσει τον σκοπό Του. Τώρα περιμένει μόνο μια στιγμή ακόμα, ώστε ο Θεός να κάνει το τελικό Του βήμα, και ο χρόνος εξαφανίζεται, και παίρνει μαζί του και την αντίληψη καθώς φεύγει, αφήνοντας μόνο την αλήθεια να είναι ο εαυτός της. Εκείνη η στιγμή είναι ο στόχος μας, διότι περιέχει την ενθύμηση του Θεού. Και καθώς κοιτάμε ένα κόσμο που έχει συγχωρεθεί, Αυτός είναι που μας καλεί και έρχεται να μας πάρει σπίτι μας, θυμίζοντάς μας την Ταυτότητά μας που η συγχώρεση επανόρθωσε.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 290 Το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου .

ΜΑΘΗΜΑ 290

Το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου .

Εκτός κι αν κοιτάζω κάτι που δεν βρίσκεται εκεί, το μόνο που βλέπω είναι η παρούσα ευτυχία μου. Μάτια που αρχίζουν να ανοίγουν επιτέλους βλέπουν. Και θέλω θα έλθει η όραση του Χριστού σε μένα σήμερα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι χωρίς την διόρθωση του Θεού για την όραση που έφτιαξα εγώ, είναι τρομακτικό και οδυνηρό για να το κοιτώ. Όμως, δεν θα επιτρέψω στο νου μου να εξαπατηθεί από την πεποίθηση ότι το όνειρο που έφτιαξα εγώ είναι αληθινό, ούτε για μια στιγμή ακόμα. Αυτή την μέρα αναζητώ την παρούσα ευτυχία μου, και να μην δω τίποτα άλλο εκτός από αυτό που αναζητώ.


Με αυτό αποφασίζω να έρθω σε Σένα, και να ζητήσω την δύναμή Σου για να με στηρίζει σήμερα, ενώ εγώ θα πράττω μόνο το Θέλημά Σου. Εσύ δεν γίνεται να μην μ’ ακούσεις, Πατέρα. Αυτό που ζητώ μου το έχεις ήδη δώσει, και είμαι σίγουρος ότι θα δω την ευτυχία μου σήμερα.

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 289 Το παρελθόν τελείωσε. Δεν μπορεί να με αγγίξει.


ΜΑΘΗΜΑ 289

Το παρελθόν τελείωσε. Δεν μπορεί να με αγγίξει.

Μόνο όταν το παρελθόν τελειώσει μέσα στο νου μου, ο πραγματικός κόσμος δεν θα διαφεύγει από την όρασή μου. Γιατί πραγματικά κοιτάζω στο πουθενά ∙ βλέποντας μόνο αυτό που δεν είναι εκεί. Πώς μπορώ, λοιπόν, να αντιληφθώ τον κόσμο που προσφέρει η συγχώρεση; Για να κρύψει αυτόν τον κόσμο φτιάχτηκε το παρελθόν, γιατί αυτό τον κόσμο μπορείς να τον δεις μόνο τώρα. Δεν έχει παρελθόν. Διότι τί άλλο μπορεί να συγχωρεθεί εκτός από το παρελθόν, και αυτό, μόλις συγχωρεθεί, εξαφανίζεται.


Πατέρα, ας μην βλέπω ένα παρελθόν που δεν βρίσκεται εκεί. Διότι Εσύ μου έχεις προσφέρει την δική Σου αντικατάσταση, σε ένα τωρινό κόσμο που το παρελθόν έχει αφήσει ανέγγιχτο και ελεύθερο από αμαρτία. Εδώ βρίσκεται το τέλος της ενοχής. Και εδώ ετοιμάζομαι για το τελικό Σου βήμα. Γιατί να απαιτώ να περιμένεις κι άλλο για να βρει ο Υιός Σου την ομορφιά που Εσύ σχεδίασες να είναι η λήξη όλων των ονείρων του και όλου του πόνου του;

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 288 Ας ξεχάσω το παρελθόν του αδελφού μου σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 288

Ας ξεχάσω το παρελθόν του αδελφού μου σήμερα.

Αυτή είναι η σκέψη που οδηγεί τον δρόμο προς τα Σένα, και με φέρνει στον στόχο μου. Δεν μπορώ να έρθω σε Σένα χωρίς τον αδερφό μου. Και για ν’ αναγνωρίσω την Πηγή μου, πρέπει πρώτα ν’ αναγνωρίσω αυτό που Εσύ δημιούργησες ένα με μένα. Του αδελφού μου είναι το χέρι που με οδηγεί στον δρόμο προς τα Σένα. Οι αμαρτίες του είναι στο παρελθόν μαζί με τις δικές μου, και εφόσον το παρελθόν έχει τελειώσει, έχω σωθεί. Ας μην το περιθάλπω μέσα στην καρδιά μου, ειδάλλως θα χάσω το δρόμο προς Εσένα. Ο αδελφός μου είναι ο σωτήρας μου. Ας μην επιτίθεμαι στον σωτήρα που Εσύ μου έχεις δώσει. Αλλά ας τιμώ αυτόν που φέρει το Όνομά Σου, έτσι ώστε να θυμηθώ ότι είναι και δικό μου.


Συγχώρεσε με, λοιπόν, σήμερα. Και θα ξέρεις ότι με έχεις συγχωρήσει αν βλέπεις τον αδελφό σου μέσα στο φως της αγιότητας. Δεν γίνεται να είναι λιγότερο άγιος από μένα, και ούτε εσύ μπορεί να είσαι αγιότερος από αυτόν.

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 287 Εσύ είσαι ο στόχος μου, Πατέρα μου. Μόνο Εσύ.

ΜΑΘΗΜΑ 287

Εσύ είσαι ο στόχος μου, Πατέρα μου. Μόνο Εσύ.

Πού αλλού μπορεί να θέλω να πάω εκτός από τον Ουρανό; Τι θα μπορούσε να είναι υποκατάστατο της ευτυχίας; Ποιο άλλο δώρο είναι δυνατόν να προτιμούσα εκτός από την ειρήνη του Θεού; Ποιον άλλο θησαυρό να αναζητήσω να βρω και να διαφυλάξω που να μπορεί να συγκριθεί με την Ταυτότητά μου; Και είναι δυνατόν να προτιμώ να ζω με τον φόβο παρά με την αγάπη;


Εσύ είσαι ο στόχος μου. Πατέρα μου. Τι άλλο εκτός από Σένα θα μπορούσα να ποθήσω να έχω; Σε ποιον άλλο δρόμο εκτός από αυτόν που οδηγεί σε Σένα θα μπορούσα να επιθυμήσω να πορευτώ; Και τι άλλο εκτός από την δική Σου θύμηση θα μπορούσε να σηματοδοτήσει για μένα το τέλος των ονείρων και των μάταιων υποκατάστατων της αλήθειας; Εσύ είσαι ο μοναδικός μου στόχος. Ο Υιός Σου θέλει να είναι έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες. Με ποιον άλλο τρόπο εκτός από αυτόν είναι δυνατόν να περιμένω πως θ’ αναγνωρίσω τον Εαυτό μου, και να γίνω ένα με την Ταυτότητά μου;

Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 286 Η καρδιά μου αναπαύεται μέσα στην σιγαλιά του Ουρανού.

ΜΑΘΗΜΑ 286

Η καρδιά μου αναπαύεται μέσα στην σιγαλιά του Ουρανού.

Πατέρα, πόσο ήρεμα είναι σήμερα! Πόσο ήσυχα όλα τα πράγματα έρχονται στην θέση τους! Αυτή είναι η μέρα που έχει επιλεγεί να είναι η ώρα που θα καταλάβω το μάθημα ότι δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα εγώ. Μέσα σε Σένα κάθε επιλογή έχει ήδη γίνει. Μέσα σε Σένα κάθε σύγκρουση έχει επιλυθεί. Μέσα σε Σένα όλα όσα ελπίζω να βρω μου έχουν ήδη δοθεί. Η γαλήνη σου είναι δική μου. Η καρδιά μου είναι ήσυχη, και ο νους μου αναπαύεται. Η Αγάπη Σου είναι ο Ουρανός, και η Αγάπη Σου είναι δική μου.


Η σιγαλιά της σημερινής ημέρας θα μας δώσει ελπίδα ότι έχουμε βρει τον δρόμο, και έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση σε αυτόν προς ένα απόλυτα βέβαιο στόχο. Σήμερα δεν θα αμφιβάλλουμε για το τέλος που ο Ίδιος ο Θεός μας έχει υποσχεθεί. Δίνουμε την εμπιστοσύνη μας σε Αυτόν, και στον Εαυτό μας, ο Οποίος είναι ακόμα ένα με Εκείνον.

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 285 Η αγιότητά μου λάμπει φωτεινή και ολοκάθαρη σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 285

Η αγιότητά μου λάμπει φωτεινή και ολοκάθαρη σήμερα.

Σήμερα ξυπνώ με χαρά, και περιμένω μόνο χαρμόσυνα πράγματα του Θεού να έρθουν σε μένα. Μόνο αυτά ζητώ να έρθουν, και συνειδητοποιώ ότι η πρόσκλησή μου θα απαντηθεί από τις σκέψεις στις οποίες την έστειλα. Και θα ζητώ μόνο χαρμόσυνα πράγματα την στιγμή που δεχτώ την αγιότητά μου. Γιατί σε τι θα μου χρησίμευε ο πόνος, τι σκοπό θα εκπλήρωνε οποιοδήποτε βάσανό μου, και σε τι θα με ωφελούσαν η λύπη και η απώλεια αν η παράνοια φύγει από μένα σήμερα, και δεχτώ την αγιότητά μου στην θέση της;


Πατέρα, η αγιότητά μου είναι δική Σου. Ας αγαλλιάσω με αυτή, και μέσα από την συγχώρεση ας επανορθωθεί η σωφροσύνη. Ο Υιός Σου είναι ακόμα έτσι όπως Εσύ τον δημιούργησες. Η αγιότητά μου είναι μέρος από μένα, και μέρος από Σένα. Και τι είναι αυτό που μπορεί να μεταβάλλει την Αγιότητα την Ίδια;

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 284 Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν.

ΜΑΘΗΜΑ 284

Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν.

Η απώλεια δεν είναι απώλεια αν την αντιληφθείς σωστά. Δεν είναι δυνατόν να νιώθω πόνο. Δεν υπάρχει θλίψη για καμιά αιτία. Και τα βάσανα οποιασδήποτε μορφής δεν είναι παρά ένα όνειρο. Αυτή είναι η αλήθεια, και στην αρχή απλά λέγεται και έπειτα επαναλαμβάνεται πολλές φορές ∙ μετά γίνεται αποδεκτή επιλεκτικά, με πολλές επιφυλάξεις. Έπειτα λαμβάνεται υπόψη όλο και πιο σοβαρά, και εν τέλει γίνεται αποδεκτή ως η αλήθεια. Μπορώ να επιλέξω να αλλάξω τις σκέψεις που πληγώνουν. Και σήμερα θα πάω ακόμα πιο πέρα από αυτές τις λέξεις, θα προσπεράσω όλες τις επιφυλάξεις, και θα φτάσω στην πλήρη αποδοχή της αλήθειας μέσα σε αυτές .

Πατέρα, αυτό που μου έχεις δώσει Εσύ δεν είναι δυνατόν να πληγώνει, άρα η θλίψη και ο πόνος πρέπει να είναι αδύνατοι. Ας μην αποτύχω να Σε εμπιστευτώ σήμερα, και να δεχτώ μόνο τα χαρμόσυνα ως δώρα Σου ∙ να δεχτώ μόνο το χαρμόσυνο ως αλήθεια.




Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 283 Η αληθινή μου Ταυτότητα κατοικεί μέσα σε Σένα.

ΜΑΘΗΜΑ 283

Η αληθινή μου Ταυτότητα κατοικεί μέσα σε Σένα.

Πατέρα, έφτιαξα μια εικόνα του εαυτού μου, και αυτήν αποκαλώ Υιό του Θεού.
Και όμως, η δημιουργία είναι έτσι όπως ήταν πάντα, γιατί η δική Σου Δημιουργία είναι αναλλοίωτη. Ας μην λατρεύω είδωλα. Είμαι αυτός που ο Πατέρας μου αγαπά. Η αγιότητά του παραμένει το φως του Ουρανού και η Αγάπη του Θεού. Ό,τι είναι αγαπητό από Εσένα δεν είναι ασφαλές; Δεν είναι το φως του Ουρανού άπειρο; Δεν είναι ο Υιός Σου η αληθινή μου Ταυτότητα, αφού Εσύ δημιούργησες όλα όσα υπάρχουν;


Τώρα είμαστε ένα με κοινή Ταυτότητα, με τον Θεό τον Πατέρα μας ως μόνη μας Πηγή, και ό,τι έχει δημιουργήσει μέρος από εμάς. Κι έτσι προσφέρουμε ευλογίες σε όλα τα πράγματα, και ενωνόμαστε με αγάπη με όλο τον κόσμο, τον οποίο η συγχώρεσή έχει κάνει ένα με μας.

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 282 Δεν θα φοβάμαι την αγάπη σήμερα.

ΜΑΘΗΜΑ 282

Δεν θα φοβάμαι την αγάπη σήμερα.

Μόνο αυτό αν μπορούσα να συνειδητοποιήσω σήμερα, η σωτηρία θα ήταν πιο κοντά σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η απόφαση να μην είμαι παράφρων, και να δεχτώ τον εαυτό μου έτσι όπως ο Θεός ο Ίδιος, ο Πατέρας μου και η Πηγή μου, με δημιούργησε. Αυτή είναι η απόφαση να μην κοιμάμαι μέσα σε όνειρα θανάτου, όσο η αλήθεια παραμένει ζωντανή για πάντα μέσα στην χαρά της ζωής. Και αυτή είναι η επιλογή να αναγνωρίσω τον Εαυτό τον Οποίο ο Θεός δημιούργησε ως Υιό που αγαπά, και παραμένει η δική μου μοναδική Πραγματικότητα.


Πατέρα, το Όνομά Σου είναι Αγάπη, και το ίδιο και το δικό μου. Αυτή είναι η αλήθεια. Και γίνεται η αλήθεια ν’ αλλάξει μόνο και μόνο δίνοντάς της ένα άλλο όνομα; Το όνομα του φόβου είναι απλά ένα λάθος. Ας μην φοβάμαι την αλήθεια σήμερα.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 281 Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου.

ΜΑΘΗΜΑ 281

Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου.

Πατέρα, ο Υιός Σου είναι τέλειος. Όταν νομίζω πως πληγώνομαι με οποιοδήποτε τρόπο, είναι επειδή έχω ξεχάσει ποιος είμαι, και ότι είμαι έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Οι Σκέψεις Σου μπορούν να μου φέρουν μόνο ευτυχία. Αν ποτέ είμαι λυπημένος ή πληγωμένος ή άρρωστος, έχω ξεχάσει τι σκέφτεσαι Εσύ, και έχω βάλει τις δικές μου μικρές ανούσιες σκέψεις στην θέση που ανήκουν, και βρίσκονται πραγματικά οι δικές Σου. Δεν γίνεται να πληγωθώ από τίποτα εκτός από τις σκέψεις μου. Οι Σκέψεις που σκέφτομαι μαζί με Σένα μπορούν μόνο να ευλογούν. Οι Σκέψεις που σκέφτομαι μαζί Σου μόνο είναι αληθινές.

Δεν θα πληγώσω τον εαυτό μου σήμερα. Γιατί βρίσκομαι πολύ πέρα από κάθε πόνο. Ο Πατέρας μου με προστατεύει και με τοποθέτησε ασφαλή στον Ουρανό. Και εγώ δεν θέλω να επιτίθεμαι στον Υιό που αγαπά, γιατί ό,τι αγαπά Εκείνος είναι και δικό μου για να το αγαπήσω.


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ;



1.  Το Άγιο Πνεύμα μεσολαβεί ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την αλήθεια. Εφόσον πρέπει να γεφυρώσει το κενό ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα όνειρα, η αντίληψη οδηγεί στην γνώση μέσω της χάριτος που ο Θεός έχει δώσει σε Αυτό, ως δώρο Του σε όλους όσους στρέφονται προς Αυτό για την αλήθεια. Περνώντας την γέφυρα που παρέχει το Άγιο Πνεύμα, τα όνειρα οδηγούνται στην αλήθεια, για να σκορπίσουν μπροστά στο φως της γνώσης. Εκεί οι εικόνες και οι ήχοι παραμερίζονται μια για πάντα. Και στο μέρος που ήταν αντιληπτά πριν, η συγχώρεση κάνει δυνατή την γαλήνια λήξη της αντίληψης.
2. Ο στόχος που θέτει η διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος είναι απλά το τέλος των ονείρων. Διότι οι εικόνες και οι ήχοι πρέπει να μεταφραστούν από μαρτυρίες φόβου σε μαρτυρίες αγάπης. Και όταν αυτό έχει επιτευχθεί ολοκληρωτικά, η μάθηση θα έχει επιτύχει τον μόνο στόχο που έχει στην πραγματικότητα.  Διότι η μάθηση, έτσι όπως την οδηγεί το Άγιο Πνεύμα προς την έκβαση που αντιλαμβάνεται Εκείνο γι αυτή, γίνεται το μέσον για να ξεπεράσει τον εαυτό της, και να αντικατασταθεί από την αιώνια αλήθεια.
3. Αν μόνο ήξερες πόσο λαχταρά ο Πατέρας σου να σε κάνει ν’ αναγνωρίσεις την αθωότητά σου, δεν θα άφηνες την Φωνή Του να σε καλεί μάταια, ούτε θα απομακρυνόσουν από αυτό που σου δίνει Εκείνος για ν’ αντικαταστήσεις τις τρομακτικές εικόνες και τα όνειρα που έφτιαξες. Το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνει το μέσον που έφτιαξες, με το οποίο θέλεις να πετύχεις αυτό που είναι για πάντα ανέφικτο. Και αν εσύ Του το προσφέρεις, Αυτό θα χρησιμοποιήσει τα μέσα που έφτιαξες εσύ για να εξορίσεις τον εαυτό σου, έτσι ώστε να επαναφέρει το νου σου εκεί όπου βρίσκεται πραγματικά στο σπίτι του.
4.Από την γνώση, εκεί όπου Εκείνο έχει τοποθετηθεί από τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα σε καλεί, να αφήσεις την συγχώρεση να αναπαυτεί πάνω στα όνειρά σου, και να επανέλθεις στα λογικά σου και στην πνευματική σου γαλήνη. Δίχως την συγχώρεση τα όνειρά σου θα παραμένουν για να σε τρομοκρατούν. Και η θύμηση όλης της Αγάπης του Πατέρας σου δεν θα επανέλθει για να σηματοδοτήσει τον ερχομό του τέλους των ονείρων.
5. Δέξου το δώρο του Πατέρα σου. Είναι ένα Κάλεσμα από την Αγάπη προς την Αγάπη να μην είναι παρά ο Εαυτός Της. Το Άγιο Πνεύμα είναι το δώρο Του, με το οποίο επανορθώνεται η ησυχία του Ουρανού στον αγαπημένο Υιό του Θεού. Θα ήθελες ν’ αρνηθείς να αναλάβεις την λειτουργία της ολοκλήρωσης του Θεού, όταν το μόνο που θέλει Εκείνος είναι να είσαι ολοκληρωμένος;



Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 280 Τι όρια μπορώ να επιβάλλω στον Υιό του Θεού;

ΜΑΘΗΜΑ 280

Τι όρια μπορώ να επιβάλλω στον Υιό του Θεού;

Αυτός που ο Θεός δημιούργησε χωρίς όρια, είναι ελεύθερος. Μπορεί να επινοήσει αιχμαλωσία για τον εαυτό του, αλλά μόνο στις ψευδαισθήσεις, όχι στην αλήθεια. Καμία Σκέψη του Θεού δεν έχει αφήσει το Νου του Πατέρα της. Καμία Σκέψη του Θεού δεν είναι περιορισμένη με κανένα τρόπο. Δεν υπάρχει Σκέψη του Θεού που να μην είναι για πάντα αγνή. Μπορώ εγώ να επιβάλλω όρια στον Υιό του Θεού, τον οποίο ο Πατέρας του θέλησε να είναι απεριόριστος, και όμοιος με τον Ίδιο σε ελευθερία και αγάπη;


 Σήμερα ας αποδώσω τιμές στον Υιό Σου, διότι μόνο έτσι βρίσκω τον δρόμο μου προς Εσένα. Πατέρα, δεν επιβάλλω όρια στον Υιό του Θεού που αγαπάς και δημιούργησες απεριόριστο. Η τιμή που αποδίδω σε αυτόν είναι δική Σου, και ό,τι είναι δικό Σου ανήκει και σε μένα.

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 279 Η ελευθερία της δημιουργίας υπόσχεται και την δική μου.

ΜΑΘΗΜΑ 279

Η ελευθερία της δημιουργίας υπόσχεται και την δική μου.

Μου έχει δοθεί η υπόσχεση για το τέλος των ονείρων, διότι ο Υιός του Θεού δεν έχει εγκαταλειφθεί από την Αγάπη Του. Μόνο στα όνειρα υπάρχει κάποια στιγμή που φαίνεται πως βρίσκεται στην φυλακή, και περιμένει μια μελλοντική ελευθερία, αν είναι να έρθει και αυτή καθόλου. Όμως στην πραγματικότητα τα όνειρά του έχουν τελειώσει, και η αλήθεια έχει εδραιωθεί στην θέση τους.. Και τώρα η ελευθερία είναι ήδη δική του. Πρέπει εγώ να περιμένω αλυσοδεμένος με αλυσίδες που έχουν ήδη σπάσει για να ελευθερωθώ, όταν ο Θεός μου προσφέρει την ελευθερία τώρα;


Θα δεχτώ τις υποσχέσεις Σου σήμερα, και θα δώσω την πίστη μου σε αυτές. Ο Πατέρας μου αγαπά τον Υιό που δημιούργησε σαν τον Εαυτό Του. Θα ήθελες ποτέ Εσύ να μου στερήσεις τα δώρα που μου έδωσες;

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 278 Αν είμαι περιορισμένος, τότε ούτε και ο Πατέρας μου είναι ελεύθερος.

ΜΑΘΗΜΑ 278

Αν είμαι περιορισμένος, τότε ούτε και ο Πατέρας μου είναι ελεύθερος.

Αν δεχτώ ότι είμαι φυλακισμένος μέσα σε ένα σώμα, μέσα σε έναν κόσμο στον οποίο όλα όσα φαίνονται ότι ζουν, έπειτα φαίνονται ότι πεθαίνουν, τότε και ο Πατέρας μου είναι φυλακισμένος μαζί μου. Και αυτό είναι που πιστεύω, όταν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να υπακούω τους νόμους που υπακούει αυτός ο κόσμος ∙ την αδυναμία και τις αμαρτίες τις οποίες αντιλαμβάνομαι ως αληθινές, και δεν μπορώ να τους ξεφύγω. Αν είμαι περιορισμένος με οποιοδήποτε τρόπο , δεν γνωρίζω ούτε τον Πατέρα μου ούτε τον Εαυτό μου. Και χάνω όλη την πραγματικότητα. Γιατί η αλήθεια είναι ελεύθερη, και ό,τι είναι περιορισμένο δεν είναι μέρος της αλήθειας.

Πατέρα, δεν ζητώ τίποτα, παρά μόνο την αλήθεια. Έχω κάνει πολλές ανόητες σκέψεις για τον εαυτό μου και την δημιουργία μου, και έχω φέρει ένα όνειρο φόβου μέσα στο νου μου. Σήμερα, δεν θέλω να ονειρεύομαι. Διαλέγω τον δρόμο προς Εσένα αντί για τον δρόμο της τρέλας και του φόβου. Γιατί η αλήθεια είναι ασφαλής, και μόνο η αγάπη είναι βέβαιη.


Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 277 Ας μην δεσμεύω τον Υιό Σου με νόμους που έφτιαξα εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 277

Ας μην δεσμεύω τον Υιό Σου με νόμους που έφτιαξα εγώ.

Ο Υιός Σου είναι ελεύθερος, Πατέρα μου. Ας μην φαντάζομαι ότι τον έχω δεσμεύσει με νόμους που έφτιαξα εγώ για να κυβερνήσω το σώμα. Αυτός δεν υπόκειται σε κανένα νόμο που έφτιαξα για να κάνω πιο ασφαλές το σώμα. Αυτός δεν αλλάζει από κάτι που είναι μεταβλητό. Δεν είναι υπόδουλος σε κανένα νόμο του χρόνου. Είναι όπως Εσύ τον δημιούργησες, διότι δεν γνωρίζει άλλο νόμο εκτός από το νόμο της αγάπης.

Ας μην λατρεύουμε είδωλα, ούτε να πιστεύουμε σε κανένα νόμο που θα έφτιαχνε η ειδωλολατρία για να κρύψει την ελευθερία του Υιού του Θεού. Δεν είναι δέσμιος από τίποτα εκτός από τις πεποιθήσεις του. Ωστόσο, αυτό που είναι, είναι πέρα από κάθε πίστη του στην δουλεία ή την ελευθερία. Αυτός είναι ελεύθερος διότι είναι ο Υιός του Πατέρα του. Και δεν γίνεται να υποδουλωθεί εκτός κι αν η αλήθεια ψεύδεται, και ο Θεός μπορεί να θελήσει να εξαπατήσει τον Εαυτό Του.


Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31 - Η ΤΕΛΙΚΗ ΟΡΑΣΗ (Ολόκληρο)



Κεφάλαιο 31




Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου

Η ΤΕΛΙΚΗ ΟΡΑΣΗ

 

 

 

Ι. Η Απλότητα της Σωτηρίας

1. Πόσο απλή είναι η σωτηρία! Το μόνο που λέει είναι ότι αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθινό δεν είναι αληθινό τώρα, ούτε θα είναι ποτέ. Το αδύνατο δεν έχει συμβεί, και δεν μπορεί να έχει επιπτώσεις. Και αυτό είναι όλο. Μπορεί αυτό να είναι δύσκολο να το μάθει κάποιος που  θέλει να είναι αλήθεια; Μόνο η απροθυμία να το μάθει κανείς θα μπορούσε να κάνει ένα τόσο εύκολο μάθημα δύσκολο. Πόσο δύσκολο είναι να δεις ότι αυτό που είναι ψεύτικο δεν μπορεί να είναι αληθινό, και ό,τι είναι αληθινό δεν μπορεί να είναι ψεύτικο; Δεν μπορείς πια να πεις ότι δεν αντιλαμβάνεσαι διαφορές στο ψεύτικο και στο αληθινό. Σου έχει ειπωθεί ακριβώς πώς να ξεχωρίζεις το ένα από το άλλο, και τι ακριβώς να κάνεις εάν μπερδευτείς. Γιατί, λοιπόν, επιμένεις να μην μαθαίνεις τόσο απλά πράγματα;                                                                                                                                                                                                             
2. Υπάρχει ένας λόγος. Αλλά μην τον συγχέεις με την δυσκολία που έχεις να μάθεις τα απλά πράγματα που σου ζητάει η σωτηρία. Σε διδάσκει παρά μόνο το πολύ προφανές. Απλά πηγαίνει από το ένα προφανές μάθημα στο επόμενο, με εύκολα βήματα που σε οδηγούν ευγενικά από το ένα στο άλλο, χωρίς καθόλου προσπάθεια. Αυτό δεν μπορεί να προκαλεί σύγχυση, ωστόσο εσύ είσαι μπερδεμένος. Γιατί για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι αυτό που είναι εντελώς μπερδεμένο είναι ευκολότερο να το μάθεις και να το κατανοήσεις. Αυτό που έχεις διδάξει τον εαυτό σου είναι ένας τέτοιος γιγαντιαίος μαθησιακός άθλος που είναι πράγματι απίστευτος. Αλλά το κατόρθωσες επειδή το ήθελες, και δεν σταμάτησες επιμελώς να τον  κρίνεις ως κάτι  δύσκολο να το μάθεις ή υπερβολικά περίπλοκο να το συλλάβεις.
3. Όποιος καταλαβαίνει τι έχεις μάθει, πόσο προσεχτικά το έμαθες, και τον κόπο που κατέβαλλες για να εξασκηθείς και να επαναλαμβάνεις τα μαθήματα αδιάκοπα, σε κάθε μορφή που θα μπορούσες να τα αντιληφθείς, δεν θα μπορούσε ποτέ να αμφισβητήσει την δύναμη των μαθησιακών σου δυνατοτήτων. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο. Ο κόσμος έγινε από αυτή, και ακόμα και τώρα δεν στηρίζεται πουθενά αλλού.  Τα μαθήματα που έχεις διδάξει στον εαυτό σου έχουν μαθευτεί και αποκρυσταλλωθεί τόσο βαθιά που υψώνονται σαν βαριά αυλαία για να καλύψει το απλό και το ολοφάνερο. Μην λες ότι δεν μπορείς να τα μάθεις. Γιατί η ικανότητα σου για μάθηση είναι αρκετά δυνατή να σε διδάξει ότι η θέλησή σου δεν είναι δική σου, οι σκέψεις σου δεν σου ανήκουν, και ότι ακόμα και συ είσαι κάποιος άλλος.                                                                                  
4. Ποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι μαθήματα σαν κι αυτά είναι εύκολα; Ωστόσο έχεις μάθει πιο δύσκολα από αυτά. Έχεις συνεχίσει, κάνοντας κάθε βήμα, όσο δύσκολο και να ήταν, χωρίς παράπονα, μέχρι που χτίστηκε ένας κόσμος που σου ταίριαζε. Και κάθε μάθημα που φτιάχνει τον κόσμο προκύπτει από το πρώτο επίτευγμα της μάθησης·  ένα τερατούργημα τόσο  μεγάλο που η Φωνή του Αγίου Πνεύματος φαίνεται μικρή και ήρεμη μπροστά στο μέγεθός του. Ο κόσμος άρχισε με ένα παράξενο μάθημα, αρκετά ισχυρό για να κάνει τον Θεό να ξεχασθεί και τον Υιό Του ξένο προς τον εαυτό του, εξόριστο από τον οίκο όπου ο Θεός ο Ίδιος τον τοποθέτησε. Εσύ που δίδαξες τον εαυτό σου ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος, μην λες ότι δεν μπορείς να μάθεις τα απλά πράγματα που σε διδάσκει η σωτηρία!
5. Η μάθηση είναι μια ικανότητα που έφτιαξες και την έδωσες στον εαυτό σου. Δεν φτιάχτηκε για να κάνει το Θέλημα του Θεού, αλλά για να υποστηρίξει μια επιθυμία αυτό το Θέλημα να μπορούσε  να αντικρουστεί, και μια θέληση ξεχωριστά από αυτό να ήταν πιο πραγματική. Και αυτό είναι που έχει προσπαθήσει να αποδείξει η μάθηση, και εσύ έμαθες εκείνο για το οποίο φτιάχτηκε να διδάξει. Τώρα αυτή η αρχαία σου γνώση στέκεται αδιάλλακτη  μπροστά στη Φωνή της αλήθειας, και σε διδάσκει ότι τα μαθήματά Της δεν είναι αληθινά·  ότι είναι υπερβολικά δύσκολο να τα μάθεις, πολύ δύσκολο να τα δεις, και αντίθετα με αυτό που είναι πράγματι αληθινό. Ωστόσο θα τα μάθεις, γιατί η εκμάθησή τους είναι ο μόνος σκοπός  της  μαθησιακή σου ικανότητας  που βλέπει το Άγιο Πνεύμα σε όλο τον κόσμο. Τα απλά μαθήματά Του στην συγχώρεση έχουν μια  δύναμη ισχυρότερη από την δική σου, γιατί προέρχονται από τον Θεό και από τον Εαυτό σου προς εσένα.                                                                           
6. Είναι αυτή μια μικρή Φωνή, τόσο μικρή και ήρεμη που δεν μπορεί να αναδυθεί επάνω από τον ανόητο θόρυβο ήχων που δεν έχουν κανένα νόημα;  Ο Θεός δεν θέλησε ο Υιός Του να Τον ξεχάσει. Και η δύναμη της Θέλησής Του είναι μέσα στην Φωνή που μιλάει εκ μέρους Του. Ποιο μάθημα θα μάθεις; Ποιο αποτέλεσμα είναι αναπόφευκτο, βέβαιο όσο ο Θεός, και πέρα από όλες τις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις; Μπορεί να είναι η δική σου μικρή μάθηση, παράξενη στην έκβαση και απίστευτη σε δυσκολία αυτή που θα αντισταθεί στα απλά  μαθήματα που σου διδάσκονται κάθε λεπτό της κάθε ημέρας, από την αρχή του χρόνου και από τότε που φτιάχτηκε η μάθηση;.       
7. Τα μαθήματα που πρέπει να μαθευτούν είναι μόνο δυο. Το κάθε ένα έχει την έκβαση του σε έναν διαφορετικό κόσμο. Και ο κάθε κόσμος ακολουθεί με σιγουριά την πηγή του. Η βέβαιη έκβαση του μαθήματος ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος είναι ο κόσμος που βλέπεις. Είναι ένας κόσμος τρόμου και απελπισίας. Ούτε υπάρχει ελπίδα ευτυχίας σε αυτόν. Δεν υπάρχει σχέδιο για ασφάλεια που να μπορείς να κάνεις και να οδηγήσει ποτέ στην επιτυχία. Δεν υπάρχει χαρά που μπορείς να αναζητήσεις εδώ και ελπίδα για να βρεις. Ωστόσο αυτή δεν είναι η μόνη έκβαση που μπορεί να έχει η μάθησή σου. Όσο καλά και εάν έχεις μάθει το έργο που έχεις διαλέξει, το μάθημα που αντανακλά την Αγάπη του Θεού είναι ακόμα πιο δυνατό. Και θα μάθεις ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος, και θα δεις έναν άλλο κόσμο.       
8. Η έκβαση του μαθήματος ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος είναι ένας κόσμος στον οποίο δεν υπάρχει φόβος, τα πάντα είναι φωτισμένα με ελπίδα και αστράφτουν με απαλή φιλικότητα. Όλα σε καλούν τρυφερά να γίνουν φίλοι σου, και να τα αφήσεις να ενωθούν μαζί σου. Και ποτέ ένα κάλεσμα δεν μένει χωρίς να ακουστεί, παρεξηγημένο, ούτε μένει αναπάντητο στην ίδια γλώσσα στην οποία έγινε. Και θα καταλάβεις ότι αυτό ήταν το κάλεσμα που ο καθένας και το κάθε τι μέσα στο κόσμο από πάντα έκανε, αλλά δεν το είχες αντιληφθεί έτσι όπως ήταν. Και τώρα βλέπεις ότι έκανες λάθος. Είχες εξαπατηθεί από τις μορφές μέσα στις οποίες το κάλεσμα ήταν κρυμμένο. Κι έτσι δεν το άκουσες, και έχασες ένα φίλο που πάντα ήθελε να είναι δικό σου κομμάτι. Το τρυφερό αιώνιο κάλεσμα του κάθε μέρους της δημιουργίας του Θεού προς το όλον που φέρνει  αυτό το δεύτερο μάθημα  ακούγεται απ’ άκρη σ’ άκρη στο κόσμο.
9. Δεν υπάρχει ζωντανή ύπαρξη που να μην μοιράζεται την συμπαντική Θέληση να είναι ολοκληρωμένη, και να μην αφήσεις το κάλεσμά της χωρίς να το ακούσεις. Χωρίς την απάντησή σου αφήνεται να πεθάνει, όπως σώζεται από τον θάνατο όταν ακούς το κάλεσμά της σαν το αρχαίο κάλεσμα στη ζωή, και καταλάβεις ότι δεν είναι παρά το δικό σου. Ο Χριστός μέσα σου θυμάται τον Θεό με όλη την βεβαιότητα με την οποία γνωρίζει την Αγάπη Του. Αλλά μόνο εάν ο Υιός Του είναι αθώος μπορεί Αυτός να είναι Αγάπη. Διότι ο Θεός θα ήταν πράγματι φόβος αν αυτός τον οποίο δημιούργησε αθώο μπορούσε να είναι σκλάβος της ενοχής. Ο τέλειος Υιός Του Θεού θυμάται την δημιουργία του. Αλλά στην ενοχή έχει ξεχάσει τι είναι πραγματικά.
10. Ο φόβος του Θεού είναι το αποτέλεσμα του μαθήματος ότι ο Υιός Του είναι ένοχος το ίδιο βέβαια όπως η Αγάπη του Θεού επιστρέφει στην μνήμη όταν αυτός μάθει την αθωότητα του. Γιατί το μίσος είναι ο πατέρας του φόβου, και βλέπει τον πατέρα του όπως τον εαυτό του. Πόσο λάθος κάνεις εσύ που αποτυγχάνεις να ακούσεις το κάλεσμα που ηχεί πέρα από κάθε φαινομενικό κάλεσμα για θάνατο, που τραγουδάει πίσω από κάθε δολοφονική επίθεση και επικαλείται την αγάπη να επαναφέρει τον κόσμο που πεθαίνει. Δεν καταλαβαίνεις Ποιος σε καλεί πέρα από κάθε μορφή μίσους· πέρα από κάθε κάλεσμα για πόλεμο. Ωστόσο θα Τον αναγνωρίσεις καθώς Του απαντάς στην γλώσσα που καλεί. Θα παρουσιαστεί όταν Του απαντήσεις, και μέσα σε Αυτόν θα γνωρίσεις  ότι ο Θεός είναι Αγάπη.
11. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από μια επιθυμία να πάρεις τη λάθος απόφαση γι αυτό που θέλεις να μάθεις, και να έχεις μια έκβαση που δεν θέλεις; Είναι η αναγνώριση ότι είναι κάποια ανεπιθύμητη κατάσταση του νου που γίνεται το μέσον δια του οποίου η επιλογή επανεκτιμάται· μια άλλη έκβαση φαίνεται πως είναι προτιμότερη. Πλανάσαι αν πιστεύεις ότι θέλεις την καταστροφή, την διχόνοια και τον πόνο. Μην ακούς το κάλεσμα γι’ αυτό μέσα σου. Αλλά  άκουσε καλύτερα το βαθύτερο κάλεσμα πέρα από αυτό που κάνει έκκληση για ειρήνη και χαρά. Και όλος ο κόσμος θα σου δίνει χαρά και ειρήνη. Γιατί όπως ακούς, απαντάς. Και ιδού!  Η απάντησή σου είναι η απόδειξη αυτού που έμαθες. Το αποτέλεσμά της είναι ο κόσμος που κοιτάζεις.  
12. Ας ησυχάσουμε για μια στιγμή, και ας ξεχάσουμε όλα τα πράγματα που μάθαμε ποτέ, όλες τις σκέψεις που κάναμε, και κάθε προκατάληψη που έχουμε για το τι σημαίνουν τα πράγματα και ποιος είναι ο σκοπός τους. Και ας μην θυμόμαστε τις δικές μας ιδέες για τον σκοπό του κόσμου. Δεν ξέρουμε. Ας αφήσουμε κάθε εικόνα που έχουμε για τον καθένα στο νου μας να απαγκιστρωθεί και να διαλυθεί.                                                                                                                              
13.  Να είσαι αθώος από την κρίση, αγνόησε κάθε σκέψη κακού ή καλού που πέρασε ποτέ από το νου σου για οποιονδήποτε. Τώρα δεν τον γνωρίζεις. Αλλά είσαι ελεύθερος να τον μάθεις, και να τον μάθεις από την αρχή. Τώρα αυτός γεννιέται ξανά μέσα σε σένα, και συ γεννιέσαι ξανά σε αυτόν, χωρίς το παρελθόν που τον καταδίκασε σε θάνατο, και σένα μαζί του. Τώρα είναι ελεύθερος να ζήσει όπως κι εσύ είσαι ελεύθερος, γιατί μια αρχαία μάθηση πέθανε, και άφησε χώρο για να γεννηθεί ξανά η αλήθεια.



II.Περπατώντας μαζί με τον Χριστό
1. Ένα αρχαίο μάθημα δεν ξεπερνιέται με την αντιπαλότητα του νέου και του παλιού. Δεν κατατροπώνεται έτσι ώστε η αλήθεια να γίνει γνωστή, ούτε πολεμιέται για να χάσει από τη γοητεία της αλήθειας. Δεν υπάρχει μάχη για την οποία πρέπει να γίνουν ετοιμασίες· ούτε χρόνος να δαπανηθεί, ούτε σχέδια που χρειάζονται να καταστρωθούν για να φέρουν το καινούργιο. Υπάρχει μια αρχαία μάχη που διεξάγεται ενάντια στην αλήθεια, αλλά η αλήθεια δεν ανταποκρίνεται. Ποιος μπορεί να πληγωθεί σε έναν τέτοιο πόλεμο, εκτός και αν  ο ίδιος πληγώσει τον εαυτό του; Αυτός δεν έχει κανένα εχθρό στην αλήθεια. Μπορεί λοιπόν να δεχτεί επίθεση από τα όνειρα;   
2. Ας κάνουμε μια ανασκόπηση ξανά αυτού που φαινομενικά στέκεται ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια του τι είσαι. Γιατί υπάρχουν βήματα για την παράδοσή του. Το πρώτο είναι μια απόφαση που παίρνεις. Αλλά κατόπιν, σου δίνεται η αλήθεια. Θέλεις να εδραιώσεις την αλήθεια. Και με την επιθυμία σου θέτεις δυο επιλογές που μπορούν να γίνουν, κάθε φορά που σκέφτεσαι ότι πρέπει να αποφασίσεις για κάτι. Καμία δεν είναι αληθινή. Ούτε είναι διαφορετικές. Ωστόσο πρέπει να τις δούμε και τις δυο, πριν μπορέσεις να τις προσπεράσεις και να οδηγηθείς στην μία εναλλακτική που είναι μια διαφορετική επιλογή. Αλλά όχι στα όνειρα που έφτιαξες, που θα ήταν κρυφή για σένα.
3. Το τι θα διάλεγες ανάμεσά τους δεν είναι επιλογή και δεν δίνει παρά την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερη, γιατί ούτως ή άλλως θα έχει μια έκβαση. Έτσι δεν είναι πράγματι καθόλου επιλογή. Ο αρχηγός και ο ακόλουθος εκδηλώνονται σαν χωριστοί ρόλοι, ο καθένας φαινομενικά κατέχοντας πλεονεκτήματα που δεν θέλεις να χάσεις. Έτσι στην συγχώνευσή τους παρουσιάζεται η ελπίδα της ικανοποίησης και της ειρήνης. Βλέπεις τον εαυτό σου μοιρασμένο στους δύο αυτούς ρόλους, παντοτινά διχασμένο μεταξύ των δυο. Και κάθε φίλος ή εχθρός γίνεται το μέσον για να σε βοηθήσει να σώσεις τον εαυτό σου από αυτό.       
4. Ίσως το ονομάζεις αγάπη. Ίσως να νομίζεις ότι είναι φόνος που επιτέλους δικαιώνεται. Μισείς αυτόν που του έδωσες τον ρόλο του αρχηγού όταν θα ήθελες να τον έχεις εσύ, και τον μισείς εξίσου που δεν τον ανέλαβε αυτός τις φορές που εσύ ήθελες να αφήσεις τον ακόλουθο μέσα σου να αναδυθεί, και να παρατήσεις το ρόλο της αρχηγίας. Και είναι αυτό για το οποίο έφτιαξες τον αδελφό σου, και έμαθες να νομίζεις ότι αυτός είναι ο σκοπός του. Αν δεν  τον υπηρετήσει, τότε δεν έχει εκπληρώσει την λειτουργία που του δόθηκε από εσένα. Και έτσι του αξίζει ο θάνατος, γιατί δεν έχει κανένα σκοπό και καμία χρησιμότητα για σένα.  
5.  Και αυτός; Τι θέλει από εσένα; Τι άλλο θα μπορούσε να θέλει, εκτός από αυτό που θέλεις  εσύ από αυτόν; Εδώ η ζωή είναι τόσο εύκολη όσο και ο θάνατος, γιατί αυτό που επιλέγεις το επιλέγεις επίσης και γι αυτόν. Δυο καλέσματα κάνεις προς αυτόν, όπως αυτός προς εσένα. Μεταξύ αυτών των δυο βρίσκεται η επιλογή, επειδή από αυτές υπάρχει διαφορετική έκβαση. Εάν αυτός θα είναι ο αρχηγός ή ο ακόλουθος για σένα δεν έχει σημασία, γιατί έχεις επιλέξει τον θάνατο. Αλλά εάν αυτός καλεί για θάνατο ή καλεί για ζωή, για μίσος ή για συγχώρεση και για βοήθεια, δεν είναι το ίδιο σε έκβαση. Άκουσε το ένα, και είσαι διαχωρισμένος από αυτόν και χαμένος. Αλλά άκουσε το άλλο, και θα ενωθείς μαζί του και στην απάντησή σου βρίσκεται η σωτηρία. Η φωνή που ακούς σε αυτόν δεν είναι παρά η δική σου. Τι σου ζητάει; Άκουσε καλά! Γιατί σου ζητάει αυτό που θα έρθει σε σένα, επειδή βλέπεις μιαν εικόνα του εαυτού σου και ακούς την φωνή σου να ζητάει αυτό που θέλεις.
6. Πριν απαντήσεις, σταμάτησε για να σκεφτείς αυτό: 

 Η απάντηση που δίνω στον αδελφό μου είναι αυτό που ζητώ.

 Και αυτό που μαθαίνω γι αυτόν είναι  αυτό που μαθαίνω για τον εαυτό μου.


Έπειτα ας περιμένουμε μια στιγμή και ας ησυχάσουμε, ξεχνώντας όλα όσα νομίζαμε ότι ακούσαμε·  ενθυμούμενοι πόσα δεν ξέρουμε. Αυτός ο αδελφός ούτε μας οδηγεί ούτε μας ακολουθεί, αλλά περπατά στο πλάι μας στον ίδιο ακριβώς δρόμο. Αυτός είναι όπως εμείς, τόσο κοντά ή τόσο μακριά από αυτό που θέλουμε όσο εμείς θα του επιτρέψουμε να είναι. Δεν κερδίζουμε όταν δεν κερδίζει μαζί μας, και οπισθοχωρούμε αν αυτός δεν προχωρά. Μην παίρνεις το χέρι του με θυμό αλλά με αγάπη, γιατί στην πρόοδό του μετράς την δική σου. Και πάμε χωριστά στο δρόμο αν δεν  τον κρατάς με ασφάλεια δίπλα σου.   

7.  Επειδή είστε ίσοι στην Αγάπη του Θεού, θα σωθείς από όλα τα φαινόμενα  και θα απαντήσεις στον Χριστό ο Οποίος σε καλεί. Ησύχασε και άκου. Μην φέρνεις στο νου σου αρχαίες  σκέψεις. Ξέχνα τα ζοφερά μαθήματα που έμαθες γι’ αυτόν τον Υιό του Θεού που σε καλεί. Ο Χριστός τους καλεί όλους με την ίδια τρυφερότητα, χωρίς να βλέπει αρχηγούς ούτε ακολούθους, ακούγοντας μόνο μια απάντηση για όλους. Επειδή Αυτός ακούει μια Φωνή, δεν μπορεί να ακούσει μια διαφορετική απάντηση από εκείνη που ο Ίδιος έδωσε όταν ο Θεός Τον όρισε μοναδικό Του Υιό.      
8. Μείνε απόλυτα ήσυχος για μια στιγμή. Έλα χωρίς τις σκέψεις για όλα όσα έμαθες στο παρελθόν, και βάλε στην άκρη όλες τις εικόνες που έφτιαξες. Το παλιό αποσύρεται μπροστά στο νέο χωρίς την αντίσταση ή την πρόθεση σου. Δεν θα υπάρξει επίθεση εναντίον των πραγμάτων που θεωρούσες πολύτιμα και με ανάγκη φροντίδας. Δεν θα υπάρξει επίθεση ενάντια στην επιθυμία σου να ακούσεις ένα κάλεσμα που ποτέ δεν έγινε. Τίποτα δεν θα σε πληγώσει σε αυτό το άγιο μέρος, στο οποίο έρχεσαι να ακούσεις σιωπηλά και να μάθεις την αλήθεια για το τι θέλεις πραγματικά. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν θα σου ζητηθεί να μάθεις. Αλλά καθώς το ακούς, θα καταλάβεις ότι χρειάζεσαι μόνο να έρθεις χωρίς τις σκέψεις που δεν ήθελες, και που ποτέ δεν ήταν αληθινές.       
9. Συγχώρεσε στον αδελφό σου όλα τα φαινόμενα, γιατί δεν είναι παρά αρχαία μαθήματα που δίδαξες στον εαυτό σου για την αμαρτία μέσα σου. Άκουσε μόνο το κάλεσμά του για έλεος και απελευθέρωση από όλες τις τρομακτικές εικόνες που έχει για το τι είναι και για το τι πρέπει να είσαι εσύ. Φοβάται να περπατήσει μαζί σου, και νομίζει ότι ίσως λίγο πιο πίσω, ή λίγο πιο μπροστά θα ήταν γι αυτόν ένα ασφαλέστερο μέρος. Μπορείς να προοδεύσεις εάν σκέφτεσαι το ίδιο, προχωρώντας μόνο όταν αυτός οπισθοδρομεί και υποχωρώντας όταν αυτός θα πηγαίνει μπροστά; Γιατί έτσι ξεχνάς τον στόχο του ταξιδιού, ο οποίος είναι μόνο να  αποφασίσεις να πορευτείς μαζί του, έτσι που κανείς δεν θα οδηγεί ούτε θα ακολουθεί. Επομένως είναι ένας δρόμος που βαδίζετε μαζί, όχι μόνος σου. Και σε αυτή την επιλογή αλλάζει η έκβαση της μάθησης, γιατί ο Χριστός έχει ξαναγεννηθεί και στους δυο σας.                                                                                                                                         
10.  Μια στιγμή που την περνάς χωρίς τις παλιές σου ιδέες για το ποιος είναι ο σπουδαίος σου σύντροφος και τι θα έπρεπε να ζητά, θα ήταν αρκετή για να επιτρέψεις σε αυτό να συμβεί. Και θα αντιληφθείς ότι ο σκοπός του είναι ο ίδιος με τον δικό σου. Ζητάει αυτό που θέλεις εσύ, και χρειάζεται το ίδιο με σένα. Ίσως να παίρνει μια διαφορετική μορφή σε αυτόν, αλλά δεν είναι η μορφή στην οποία απαντάς. Αυτός ζητάει και συ λαμβάνεις, γιατί δεν έχετε έρθει παρά με έναν σκοπό·  για να μάθεις ότι αγαπάς τον αδελφό σου με αδελφική αγάπη. Και ως αδελφός, πρέπει ο Πατέρας του να είναι ο ίδιος με τον δικό σου, όπως και αυτός είναι σαν εσένα στην πραγματικότητα. 
11. Μαζί η κοινή σας κληρονομιά έρχεται στην μνήμη και γίνεται αποδεκτή και από τους δύο. Στον καθένα μόνο του αρνείται να δοθεί.  Δεν είναι ξεκάθαρο ότι όσο ακόμα επιμένεις να ηγείσαι ή να ακολουθείς, θα νομίζεις ότι περπατάς μόνος σου, χωρίς κανέναν στο πλάι σου; Αυτός είναι ο δρόμος που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί το φως δεν μπορεί να δοθεί όταν περπατάς μόνος, κι έτσι δεν μπορείς να δεις σε ποιο δρόμο πηγαίνεις. Ως εκ τούτου υπάρχει σύγχυση, και μια αίσθηση ατέλειωτης αμφιβολίας καθώς παραπατάς εμπρός πίσω στο σκοτάδι μόνος. Ωστόσο αυτά είναι μόνο όψεις του τι είναι το ταξίδι, και πως πρέπει να γίνει. Γιατί δίπλα σου είναι  Ένας ο Οποίος κρατάει το φως μπροστά σου, έτσι που το κάθε βήμα να γίνεται με την  σιγουριά και την βεβαιότητα του δρόμου. Ένα κάλυμμα στα μάτια μπορεί πράγματι να σκοτεινιάσει την όραση σου, αλλά δεν μπορεί να κάνει τον ίδιο το δρόμο σκοτεινό. Και Αυτός ο Οποίος ταξιδεύει μαζί σου έχει το φως.




III. Ο Αυτό – Κατηγορούμενος
1. Μόνο αυτός που κατηγορεί τον εαυτό του καταδικάζει. Καθώς ετοιμάζεσαι να κάνεις μια επιλογή που θα καταλήξει σε διαφορετικά αποτελέσματα, υπάρχει πρώτα ένα πράγμα που πρέπει να μάθεις πολύ καλά. Πρέπει να γίνει μια συνήθεια ανταπόκρισης τόσο τυπική σε όλα όσα κάνεις ώστε να είναι η πρώτη σου αντίδραση σε όλους τους πειρασμούς, και σε κάθε κατάσταση που συμβαίνει. Μάθε το αυτό, και μάθε το καλά, γιατί εδώ η καθυστέρηση της ευτυχίας μικραίνει χρονικά τόσο που δεν μπορείς να το συνειδητοποιήσεις. Ποτέ δεν μισείς τον αδελφό σου για τις δικές του αμαρτίες, αλλά μόνο για τις δικές σου. Όποια μορφή και να φαίνονται πως παίρνουν οι αμαρτίες του, το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν το γεγονός ότι  πιστεύεις ότι είναι δικές σου, και ως εκ τούτου αξίζουν μια «δίκαιη» επίθεση.  
2. Γιατί θα έπρεπε οι αμαρτίες του να είναι αμαρτίες, εάν δεν πίστευες ότι δεν μπορούσαν να συγχωρεθούν σε σένα; Γιατί να είναι πραγματικές σε αυτόν, εάν δεν πιστεύεις ότι είναι η δική σου πραγματικότητα; Και για ποιο άλλο λόγο τις επιτίθεσαι παντού παρά επειδή μισείς τον εαυτό σου; Είσαι εσύ μια αμαρτία; Απαντάς «ναι» όποτε επιτίθεσαι, γιατί με την επίθεση επιβεβαιώνεις ότι είσαι ένοχος, και πρέπει να δώσεις σύμφωνα με αυτό που αξίζεις. Και τι μπορείς να αξίζεις εκτός από αυτό που είσαι; Εάν δεν πίστευες ότι άξιζες την επίθεση, ποτέ δεν θα σου περνούσε από το νου να επιτεθείς σε κανέναν. Γιατί θα έπρεπε να επιτεθείς; Ποιο θα ήταν το όφελος για σένα; Τι θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα που θα ήθελες; Και πως θα μπορούσε ο φόνος να σε ωφελήσει;                                                                                                                               
3. Οι αμαρτίες βρίσκονται στα σώματα. Δεν γίνονται αντιληπτές στο νου. Δεν θεωρούνται ως σκοποί, αλλά ως πράξεις. Τα σώματα ενεργούν, και ο νους όχι. Και ως εκ τούτου πρέπει το σώμα να σφάλλει σε ό,τι κάνει. Δεν φαίνεται πως είναι κάτι παθητικό, που υπακούει στις προσταγές σου, και δεν κάνει τίποτα απολύτως από μόνο του. Εάν είσαι αμαρτία είσαι ένα σώμα, γιατί ο νους δεν πράττει. Και ο σκοπός πρέπει να είναι στο σώμα, όχι στο νου. Το σώμα πρέπει να ενεργεί από μόνο του, και να παρακινεί τον εαυτό του. Εάν είσαι αμαρτία κλειδώνεις το νου μέσα στο σώμα, και δίνεις τον σκοπό του στη φυλακή του, η οποία δρα αντί αυτού. Ένας δεσμοφύλακας δεν ακολουθεί διαταγές, αλλά επιβάλει τις διαταγές στον κρατούμενο.
4.  Ωστόσο το σώμα είναι ο φυλακισμένος, και όχι ο νους. Το σώμα δεν κάνει σκέψεις. Δεν έχει την δύναμη να μαθαίνει, να συγχωρεί, ούτε να υποδουλώνει. Δεν δίνει διαταγές που ο νους να χρειάζεται να υπηρετεί, ούτε θέτει όρους που πρέπει να υπακούει. Κρατάει φυλακισμένο μόνο τον πρόθυμο νου που θέλει να διαμένει σε αυτό. Ασθενεί ακολουθώντας την διαταγή του νου να γίνει ο φυλακισμένος του. Και γερνάει και πεθαίνει, γιατί αυτός ο νους είναι ασθενής ο ίδιος. Η μάθηση είναι το μόνο που προκαλεί την αλλαγή. Κι έτσι το σώμα, όπου δεν μπορεί καμιά μάθηση να συμβεί, ποτέ δεν θα μπορούσε να αλλάξει αν ο νους δεν προτιμούσε το σώμα να αλλάξει την εμφάνισή του, για να ταιριάξει  στο σκοπό που του έχει δοθεί από το νου. Γιατί ο νους μπορεί να μαθαίνει, κι εκεί γίνονται όλες οι αλλαγές.                                                                                                         
5. Ο νους που νομίζει ότι είναι αμαρτία δεν έχει παρά μόνο ένα σκοπό·  το σώμα να είναι η πηγή της αμαρτίας, για να τον κρατήσει στη φυλακή που διάλεξε και φρουρεί και κρατείται απομονωμένος, ένας κοιμισμένος φυλακισμένος στα οργισμένα σκυλιά του μίσους και του κακού, της αρρώστιας και της επίθεσης, του πόνου και των γηρατειών, της θλίψης και των δεινών. Εδώ οι σκέψεις της θυσίας διατηρούνται, γιατί εδώ κυβερνά η ενοχή, και προστάζει να είναι ο κόσμος σαν κι αυτή·  ένα μέρος όπου τίποτα δεν μπορεί να βρει έλεος, ούτε να επιβιώσει από τον όλεθρο του φόβου παρά μόνο με τον φόνο και τον θάνατο. Γιατί εδώ γίνεσαι αμαρτία, και η αμαρτία δεν μπορεί να κατοικήσει στον χαρούμενο και στον ελεύθερο, γιατί είναι εχθροί που πρέπει να σκοτώσει. Η αμαρτία συντηρείται στο θάνατο, κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι αμαρτία  πρέπει να πεθάνουν γι’ αυτό που νομίζουν ότι είναι.     
6. Ας είμαστε χαρούμενοι που θα δεις τι είναι αυτό που πιστεύεις, και ότι σου έχει δοθεί να το αλλάξεις. Το σώμα μόνο θα ακολουθήσει. Δεν μπορεί ποτέ να σε οδηγήσει εκεί που δεν θέλεις να είσαι. Δεν φρουρεί τον ύπνο σου, ούτε παρεμβαίνει στην αφύπνισή σου. Απελευθέρωσε το σώμα σου από την αιχμαλωσία, και δεν θα βλέπεις κανέναν σαν φυλακισμένο σε αυτό από το οποίο έχεις διαφύγει. Δεν θα θέλεις να κρατάς στην ενοχή τους επιλεγμένους εχθρούς σου, ούτε να κρατάς αλυσοδεμένους αυτούς που θεωρείς ότι είναι φίλοι, στη ψευδαίσθηση μιας μεταβαλλόμενης αγάπης.                                            
7. Οι αθώοι απελευθερώνονται με ευγνωμοσύνη για την απελευθέρωσή τους. Και αυτό που βλέπουν υποστηρίζει την ελευθερία τους από την φυλάκιση και τον θάνατο. Άνοιξε το νου σου στην αλλαγή, και δεν θα υπάρξει καμία αρχαία τιμωρία που να απαιτείται από τον αδελφό σου ή από σένα. Γιατί ο Θεός έχει πει ότι δεν υπάρχει θυσία που να μπορεί να ζητηθεί·  δεν υπάρχει θυσία που να μπορεί να γίνει.

 

 

IV. Η Πραγματική Εναλλακτική


1. Υπάρχει μια τάση να νομίζεις ότι ο κόσμος μπορεί να προσφέρει παρηγοριά και διαφυγή από προβλήματα που σκοπός του είναι να κρατήσει. Γιατί θα έπρεπε να είναι έτσι; Επειδή είναι ένα μέρος όπου η επιλογή ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις φαίνεται να είναι η μόνη επιλογή. Κι εσύ ελέγχεις τα αποτελέσματα της επιλογής σου. Ως εκ τούτου νομίζεις  ότι σου δίνεται λίγος χρόνος για να τον χρησιμοποιήσεις για σένα μόνο μέσα στο στενό περιθώριο από την γέννηση μέχρι τον θάνατο·  χρόνος που κατά την διάρκειά του ο καθένας συγκρούεται μαζί σου, αλλά μπορείς να επιλέγεις ποιός δρόμος θα σε οδηγήσει έξω από την σύγκρουση, και μακριά από δυσκολίες που δεν σε αφορούν. Ωστόσο σε αφορούν. Πως, λοιπόν, μπορείς να ξεφύγεις από αυτές αφήνοντάς τες πίσω σου; Αυτό που πρέπει να πηγαίνει μαζί σου, θα το παίρνεις μαζί σου όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις για να περπατήσεις.      
2. Η πραγματική επιλογή δεν είναι ψευδαίσθηση. Αλλά ο κόσμος δεν έχει να προσφέρει καμία. Όλοι οι δρόμοι του δεν οδηγούν παρά στην απογοήτευση, στο τίποτα και στο θάνατο. Δεν υπάρχει επιλογή στις εναλλακτικές του. Μην ζητάς εδώ διαφυγή από τα προβλήματα. Ο κόσμος φτιάχτηκε για να μην μπορεί να υπάρξει διαφυγή από τα προβλήματα. Μην σε ξεγελούν όλα τα διαφορετικά ονόματα που έχουν δοθεί στους δρόμους του. Δεν έχουν παρά μόνο μία κατάληξη. Και ο καθένας δεν είναι παρά το μέσον για να αποκτηθεί αυτή η κατάληξη, γιατί εδώ οδηγούν όλοι οι δρόμοι του, όσο διαφορετικά και αν φαίνονται ότι αρχίζουν·  όσο διαφορετικά και αν φαίνονται ότι πηγαίνουν. Η κατάληξή τους είναι βέβαιη, γιατί δεν υπάρχει επιλογή ανάμεσά τους. Όλοι τους θα οδηγήσουν στο θάνατο. Σε μερικούς ταξιδεύεις εύθυμα για λίγο, πριν να εισέρθει η απελπισία. Και σε μερικούς τα αγκάθια γίνονται αμέσως αισθητά. Η επιλογή δεν είναι ποιο θα είναι το τέλος, αλλά πότε θα έρθει.
3. Δεν υπάρχει επιλογή εκεί όπου κάθε τέλος είναι βέβαιο. Ίσως θα προτιμούσες να τις δοκιμάσεις όλες, πριν μάθεις ότι στην πραγματικότητα είναι μόνο μια. Οι δρόμοι που αυτός ο κόσμος μπορεί να προσφέρει φαίνονται πάρα πολλοί, αλλά πρέπει να έρθει η στιγμή που ο καθένας θα αρχίσει να βλέπει πόσο μοιάζουν ο ένας με τον άλλον. Άνθρωποι πέθαναν βλέποντας το αυτό, επειδή δεν είδαν κανένα άλλο δρόμο εκτός από  τα μονοπάτια που τους πρόσφερε  ο κόσμος. Και μόλις έμαθαν ότι δεν οδηγούσαν πουθενά, έχασαν την ελπίδα τους. Αλλά ωστόσο αυτή ήταν η ώρα που θα μπορούσαν να έχουν μάθει το πιο σπουδαίο τους μάθημα. Όλοι πρέπει να φτάσουν σε αυτό το σημείο, και να πάνε πιο πέρα από αυτό. Είναι πράγματι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως επιλογή μέσα στον κόσμο. Αλλά αυτό δεν αποτελεί μάθημα από μόνο του. Το μάθημα έχει έναν σκοπό, και σ’ αυτό έρχεσαι για να καταλάβεις ποιος είναι ο σκοπός του.     
4. Γιατί να αναζητάς να δοκιμάσεις κάποιον άλλο δρόμο, κάποιο άλλο πρόσωπο ή κάποιο άλλο μέρος, όταν έχεις μάθει τον τρόπο που το μάθημα αρχίζει, αλλά δεν έχεις ακόμα αντιληφθεί ποιος είναι ο σκοπός του; Ο σκοπός του είναι η απάντηση στην έρευνα που όλοι όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχει μια άλλη απάντηση να βρεθεί πρέπει να αναλάβουν. Μάθε τώρα, χωρίς να απελπίζεσαι, ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για απάντηση στον κόσμο. Αλλά μην κρίνεις το μάθημα που απλά  άρχισε έτσι. Μην ζητάς έναν άλλο οδοδείκτη στον κόσμο που φαίνεται να δείχνει προς άλλον ένα ακόμα δρόμο. Μην ψάχνεις για ελπίδα εκεί όπου δεν υπάρχει καμία. Επίσπευσε την μάθησή σου τώρα, και κατάλαβε ότι χάνεις τον καιρό σου εκτός και αν πας πέρα από αυτό που έχεις μάθει σε αυτό που έχεις ακόμα να μάθεις. Γιατί από αυτό το χαμηλότερο σημείο η μάθηση θα οδηγήσει σε ύψη ευτυχίας, όπου θα βλέπεις το σκοπό του μαθήματος να λάμπει καθαρά και τέλεια μέσα στις δυνατότητες της μαθησιακής σου κατανόησης.
5. Ποιος θα ήταν πρόθυμος να απομακρυνθεί από όλους τους δρόμους του κόσμου, εκτός κι αν είχε καταλάβει την πραγματική τους ματαιότητα;  Δεν είναι χρήσιμο να αρχίσει έτσι, αντί να αναζητά έναν άλλο δρόμο; Γιατί όσο βλέπει επιλογή εκεί όπου δεν υπάρχει καμία, ποια δύναμη απόφασης μπορεί να χρησιμοποιήσει; Η μεγάλη απελευθέρωση της δύναμης πρέπει να αρχίσει με το να μάθεις που αυτή  πραγματικά έχει χρησιμότητα. Και ποια απόφαση έχει δύναμη εάν εφαρμόζεται σε καταστάσεις χωρίς επιλογή;                                         
6. Η μάθηση ότι ο κόσμος μπορεί να προσφέρει μόνο μια επιλογή, όποια και αν είναι η μορφή της, είναι η αρχή της αποδοχής ότι υπάρχει μια πραγματική εναλλακτική. Το να μάχεσαι ενάντια σε αυτό το βήμα σημαίνει ότι οδηγείς τον  σκοπό σου εδώ στην ήττα. Δεν ήλθες  για να μάθεις  πως να βρεις έναν δρόμο που ο κόσμος δεν περιέχει. Η έρευνα για διαφορετικά μονοπάτια μέσα στον κόσμο δεν είναι παρά η έρευνα για διαφορετικές μορφές αλήθειας. Και αυτό θα εμποδίσει  την πρόσβαση στην αλήθεια.
7. Μη νομίζεις ότι η ευτυχία βρίσκεται ακολουθώντας έναν δρόμο μακριά από αυτήν. Αυτό δεν έχει κανένα νόημα, και δεν μπορεί να είναι ο τρόπος. Σε σένα που φαίνεται πολύ δύσκολο να μάθεις αυτή την διδασκαλία,  ας επαναλάβω ότι για να κατορθώσεις έναν στόχο πρέπει να προχωρήσεις  προς την κατεύθυνσή του, όχι μακριά από αυτόν. Και κάθε δρόμος που οδηγεί αλλού δεν θα προάγει την εύρεση του σκοπού. Εάν αυτό είναι δύσκολο να το καταλάβεις, τότε είναι αδύνατον να μάθεις αυτή την διδασκαλία. Αλλά μόνο τότε. Ειδάλλως, είναι μια απλή διδασκαλία στο προφανές. 
8. Υπάρχει μια επιλογή που έχεις τη δύναμη να κάνεις όταν έχεις δει τις πραγματικές εναλλακτικές. Μέχρι που να φτάσεις σε αυτό το σημείο δεν έχεις καμία επιλογή, και  μπορείς μόνο να αποφασίσεις πώς θα έκανες την καλύτερη για να εξαπατήσεις τον εαυτό σου και πάλι. Αυτή η διδασκαλία δεν επιχειρεί να διδάξει τίποτα περισσότερο από το ότι η δύναμη της απόφασης δεν μπορεί να βρίσκεται στην επιλογή διαφορετικών μορφών αυτού που εξακολουθεί να είναι η ίδια ψευδαίσθηση και το ίδιο λάθος. Όλες οι επιλογές στον κόσμο βασίζονται σε αυτό·  επιλέγεις μεταξύ του αδελφού σου και του εαυτού σου, και θα κερδίζεις τόσα όσα θα χάνει εκείνος, και αυτό που χάνεις είναι αυτό που δίνεται σε αυτόν. Πόσο απόλυτα αντίθετο με την αλήθεια είναι αυτό, όταν όλος ο σκοπός του μαθήματος είναι να διδάξει ότι αυτό που χάνει ο αδελφός σου το έχεις χάσει εσύ, και αυτό που κερδίζει είναι αυτό που δίδεται σε σένα.   
9. Αυτός δεν έχει εγκαταλείψει τις Σκέψεις Του! Αλλά εσύ έχεις ξεχάσει την Παρουσία Του και δεν θυμάσαι την Αγάπη Του. Κανένα μονοπάτι στον κόσμο δεν μπορεί να οδηγεί σε Αυτόν, ούτε και κανένας εγκόσμιος στόχος δεν μπορεί να είναι ένα με τον Δικό Του. Ποιος δρόμος σε όλο τον κόσμο θα οδηγεί μέσα σου, όταν όλοι οι δρόμοι έγιναν για να διαχωρίζουν το ταξίδι από τον σκοπό που πρέπει να έχει εκτός και αν αυτός ο σκοπός είναι η ανώφελη αναζήτηση; Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν μακριά από αυτό που είσαι θα σε οδηγούν στην σύγχυση και στην απελπισία. Ωστόσο Αυτός δεν έχει αφήσει ποτέ να πεθάνουν οι Σκέψεις Του, χωρίς την Πηγή τους παντοτινά μέσα τους.      
10. Αυτός δεν έχει εγκαταλείψει τις Σκέψεις Του! Δεν θα μπορούσε να φύγει από αυτές περισσότερο από ότι αυτές θα μπορούσαν να Τον κρατήσουν απέξω. Διαμένουν σε ενότητα μαζί Του, και μέσα στην Ενότητά τους και οι Δυο διατηρούνται ολοκληρωμένοι. Δεν υπάρχει δρόμος που να οδηγεί μακριά Του. Ένα ταξίδι με αφετηρία τον εαυτό σου δεν υπάρχει. Πόσο ανόητο και παράλογο είναι να νομίζεις ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάποιος δρόμος με έναν τέτοιο στόχο! Που θα μπορούσε να οδηγεί; Και πώς θα μπορούσες να ταξιδεύεις σε αυτόν, βαδίζοντας εκεί χωρίς την δική σου πραγματικότητα ένα μαζί σου;       
11. Συγχώρεσε στον εαυτό σου την παραφροσύνη σου, και ξέχνα όλα τα παράλογα ταξίδια και όλους τους άσκοπους στόχους. Δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτό που είσαι. Γιατί ο Θεός είναι ελεήμων, και δεν άφησε τον Υιό του να Τον εγκαταλείψει. Να είσαι ευγνώμων γι αυτό που είναι Αυτός, γιατί σε αυτό βρίσκεται η διαφυγή σου από την τρέλα και τον θάνατο. Πουθενά δεν μπορείς να βρεθείς παρά μόνο εκεί όπου είναι Αυτός. Δεν υπάρχει μονοπάτι που δεν οδηγεί σε Αυτόν.


V. Η Αντίληψη για τον εαυτό εναντίον του Εαυτού.

1. Η μάθηση  του κόσμου είναι χτισμένη επάνω στην αντίληψη του εαυτού που είναι προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα του κόσμου. Του ταιριάζει καλά. Γιατί μια τέτοια εικόνα είναι που ταιριάζει σε ένα κόσμο σκιών και ψευδαισθήσεων. Εδώ βρίσκεται και κινείται στο σπίτι του, όπου ό,τι βλέπει είναι ένα με αυτόν. Το χτίσιμο μιας αντίληψης για τον εαυτό είναι ο σκοπός της μάθησης αυτού του κόσμου. Αυτός είναι ο σκοπός του·  να έρχεσαι χωρίς εαυτό, και να φτιάχνεις έναν καθώς προχωράς. Και όταν φτάνεις στην «ωριμότητα» τον έχεις τελειοποιήσει, για να αντιμετωπίσεις τον κόσμο με ίσους όρους, εναρμονισμένος με τις απαιτήσεις του.
2. Η αντίληψη του εαυτού φτιάχνεται από εσένα. Δεν φέρνει καμία απολύτως ομοιότητα με τον εαυτό σου. Είναι ένα είδωλο, που έγινε για να πάρει την θέση της πραγματικότητάς σου ως Υιός του Θεού. Η αντίληψη του εαυτού που ο κόσμος διδάσκει δεν είναι αυτό που φαίνεται. Γιατί έγινε για να υπηρετήσει δυο σκοπούς, αλλά ο νους μπορεί να αναγνωρίσει μόνο τον ένα. Ο πρώτος παρουσιάζει το προσποιητό πρόσωπο της αθωότητας. Είναι αυτό το πρόσωπο που χαμογελάει και γοητεύει και κάποιες φορές φαίνεται πως ακόμα και αγαπάει. Ψάχνει για συντρόφους και κοιτάζει, μερικές φορές με οίκτο, τα δεινά, και μερικές φορές προσφέρει παρηγοριά. Πιστεύει ότι είναι καλός μέσα σε έναν κακό κόσμο. 
3. Αυτή η όψη μπορεί να θυμώσει, γιατί ο κόσμος είναι μοχθηρός και ανίκανος να παρέχει την αγάπη και το καταφύγιο που αξίζει η αθωότητα. Και έτσι αυτό το πρόσωπο είναι συχνά μούσκεμα από δάκρυα για την αδικίες που κάνει ο κόσμος σε εκείνους που είναι γενναιόδωροι και καλοί. Αυτή η όψη ποτέ δεν κάνει την πρώτη επίθεση. Αλλά κάθε μέρα ένα σωρό μικρά πράγματα κάνουν μικρές επιθέσεις εναντίον της αθωότητάς της, προκαλώντας τον εκνευρισμό της, και στο τέλος καταλήγουν σε φανερές προσβολές και ύβρεις.                                                                                                                                                                                
4. Το πρόσωπο της αθωότητας που φοράει τόσο υπερήφανα η αντίληψη του εαυτού μπορεί να ανεχτεί την επίθεση κατά την  αυτοάμυνα, γιατί μήπως δεν είναι κοινώς γνωστό ότι ο κόσμος συμπεριφέρεται σκληρά προς την ανυπεράσπιστη αθωότητα; Όποιος  φτιάχνει μιαν εικόνα για τον εαυτό του δεν παραλείπει αυτό το πρόσωπο, γιατί το χρειάζεται. Την άλλη πλευρά δεν θέλει να την βλέπει. Ωστόσο εδώ είναι που η μάθηση του κόσμου έχει επικεντρωθεί, γιατί εδώ είναι που η «πραγματικότητα» του κόσμου είναι τοποθετημένη, για να φροντίσει το είδωλο να έχει διάρκεια.
5. Κάτω από το πρόσωπο της αθωότητας υπάρχει ένα μάθημα το οποίο η αντίληψη για τον εαυτό  φτιάχτηκε να διδάξει. Είναι ένα μάθημα τρομερά εκτοπισμένο, και ένας φόβος τόσο καταστροφικός που το πρόσωπο που χαμογελάει από πάνω πρέπει πάντα να αποτρέπει το βλέμμα του, μήπως και αντιληφθεί την προδοσία που κρύβει. Το μάθημα διδάσκει αυτό: «Εγώ είμαι αυτό που εσύ με έκανες, και καθώς με κοιτάζεις, στέκεις καταδικασμένος εξ αιτίας αυτού που είμαι» Σ’ αυτή την αντίληψη για τον εαυτό ο κόσμος χαμογελάει με επιδοκιμασία, γιατί εγγυάται ότι τα μονοπάτια του κόσμου κρατιούνται ασφαλή, και όσοι περπατούν σε αυτά δεν θα ξεφύγουν.     
6. Εδώ βρίσκεται το κεντρικό μάθημα που εξασφαλίζει την αιώνια καταδίκη του αδελφού σου. Γιατί αυτό που είσαι έχει γίνει τώρα δική του αμαρτία. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατή καμιά συγχώρεση. Και δεν έχει σημασία πια τι κάνει, γιατί το δάχτυλό σου τον δείχνει επικριτικά, ακλόνητο και θανατηφόρο στον στόχο του. Δείχνει και σένα, αλλά αυτό φυλάσσεται ακόμα βαθύτερα στην ομίχλη κάτω από το πρόσωπο της αθωότητας. Και σε αυτές τις σκοτεινές κρύπτες βρίσκονται όλες οι αμαρτίες του και οι δικές σου διατηρημένες και φυλαγμένες στο σκοτάδι, όπου δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως λάθη, τα οποία το φως σίγουρα θα έδειχνε. Δεν μπορείς να κατηγορηθείς για αυτό που είσαι, ούτε μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα που σε ωθεί να κάνεις. Ο αδελφός σου, λοιπόν, είναι το σύμβολο των αμαρτιών σου για σένα που σιωπηλά, αλλά ωστόσο με ακατάπαυστη πίεση, εξακολουθείς να τον καταδικάζεις για το μισητό πράγμα που είσαι.   
7. Οι αντιλήψεις μαθαίνονται. Δεν είναι φυσικές. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά από την μάθηση. Δεν δίνονται, γι αυτό πρέπει να κατασκευάζονται. Ούτε μία από αυτές δεν είναι αληθινή, και πολλές προέρχονται από πυρετώδεις φαντασίες, καυτές από μίσος και διαστρεβλώσεις γεννημένες από τον φόβο. Τι άλλο είναι μια αντίληψη εκτός από μια σκέψη στην οποία ο κατασκευαστής της δίνει το δικό του νόημα;  Οι αντιλήψεις συντηρούν τον κόσμο. Αλλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποδείξουν ότι ο κόσμος είναι πραγματικός. Γιατί όλες τους φτιάχνονται μέσα στον κόσμο, γεννιούνται στην σκιά του, μεγαλώνοντας με τους τρόπους του και τελικά  «ωριμάζοντας» στην σκέψη του. Είναι ιδέες ειδώλων, ζωγραφισμένες με τα πινέλα του κόσμου, τα οποία δεν μπορούν να φτιάξουν ούτε μια εικόνα που να αντιπροσωπεύει την αλήθεια.     
8. Μια αντίληψη του εαυτού είναι χωρίς νόημα, γιατί κανείς εδώ δεν μπορεί να δει το σκοπό της, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να απεικονίσει τι είναι. Ωστόσο όλη η μάθηση που ο κόσμος κατευθύνει άρχισε και τελείωσε με μοναδικό σκοπό να σε διδάξει αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου, ώστε να επιλέξεις να ακολουθήσεις τους νόμους αυτού του κόσμου, και ποτέ να μην αναζητήσεις να πας πέρα από τους δρόμους του ούτε να συνειδητοποιήσεις τον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου. Τώρα πρέπει το Άγιο Πνεύμα να βρει έναν τρόπο να σε βοηθήσει να δεις ότι αυτή η αντίληψη για τον εαυτό πρέπει να καταργηθεί, εάν είναι να σου δοθεί η ειρήνη του νου. Ούτε μπορείς να την ξεμάθεις με άλλο τρόπο εκτός μέσα από μαθήματα που σκοπεύουν να σε διδάξουν ότι είσαι κάτι άλλο. Διαφορετικά, θα ήταν σαν να σου ζητούσαν να ανταλλάξεις αυτό που τώρα πιστεύεις με την ολοκληρωτική απώλεια του εαυτού, και αυτό θα σου προκαλούσε μεγαλύτερο τρόμο.
9. Έτσι το πρόγραμμα των μαθημάτων του Αγίου Πνεύματος είναι σχεδιασμένο με εύκολα βήματα, ώστε παρόλο που κατά καιρούς θα ξεβολεύεσαι και θα αγωνιάς, αυτό που  έμαθες δεν θα γκρεμίζεται αλλά θα ερμηνεύεται εκ νέου αυτό που φαίνεται πως είναι η απόδειξη του. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, τι απόδειξη υπάρχει ότι είσαι αυτό που ο αδελφός σου σε έφτιαξε. Γιατί αν και ακόμα δεν αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό είναι που νομίζεις, σίγουρα τώρα πια έμαθες ότι συμπεριφέρεσαι σαν να ήταν. Μήπως αντιδράει αυτός για σένα; Και μήπως γνωρίζει ακριβώς τι θα συμβεί; Μπορεί αυτός να δει το μέλλον σου και να ορίσει πριν αυτό έρθει, τι πρέπει να κάνεις σε κάθε περίσταση; Αυτός πρέπει να έχει φτιάξει τον κόσμο όπως κι συ για να έχει τέτοια ικανότητα πρόβλεψης για τα πράγματα που θα γίνουν.                                                                           
10. Το να είσαι αυτό που σε έκανε ο αδελφός σου φαίνεται πολύ απίθανο. Ακόμα και αν το έκανε, ποιος σου έδωσε το πρόσωπο της αθωότητας; Είναι αυτή η συμβολή σου; Τότε, ποιος είναι το «εσύ» που το έκανε; Και ποιος ξεγελιέται από όλη σου την καλοσύνη, και  της επιτίθεται έτσι; Ας ξεχάσουμε την ανοησία της αντίληψης, και απλώς ας σκεφτούμε το εξής·  υπάρχουν δυο μέρη σε αυτό που νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου. Εάν το ένα προήλθε από τον αδελφό σου, ποιος ήταν εκεί για να κάνει το άλλο; Και από ποιόν πρέπει κάτι να κρατηθεί κρυφό; Εάν ο κόσμος είναι κακός, και πάλι δεν  υπάρχει ανάγκη να κρύβεις αυτό από το οποίο είσαι φτιαγμένος. Ποιος υπάρχει για να δει; Και τι άλλο εκτός από εκείνο που δέχεται επίθεση θα μπορούσε να χρειάζεται άμυνα;
11.Ίσως η αιτία που πρέπει αυτή η αντίληψη να κρατηθεί στο σκοτάδι είναι ότι, στο φως, αυτός που δεν θα την θεωρούσε αληθινή είσαι εσύ. Και τί θα συνέβαινε στον κόσμο  που βλέπεις, εάν όλα τα θεμέλιά του μετακινούνταν; Η αντίληψή σου για τον κόσμο εξαρτάται από αυτήν την αντίληψή σου για τον εαυτό. Και οι δύο θα έφευγαν, εάν κάποια από τις δυο έμπαινε σε αμφισβήτηση. Το Άγιο Πνεύμα δεν επιδιώκει να σε πανικοβάλλει. Απλά ρωτάει αν θα μπορούσε να γίνει  μια μικρή μόνο ερώτηση.   
12. Υπάρχουν εναλλακτικές γι αυτό που πρέπει να είσαι. Μπορεί, για παράδειγμα, να είσαι αυτό που επέλεξες να είναι ο αδελφός σου. Αυτό μετακινεί την αντίληψη του εαυτού από εκείνο που είναι ολοκληρωτικά παθητικό, και τουλάχιστον αφήνει χώρο για ενεργή επιλογή και κάποια αναγνώριση ότι κάποια αλληλεπίδραση πρέπει να έχει εισέρθει. Υπάρχει κάποια κατανόηση που επέλεξες και για τους δυο σας, και αυτό που αντιπροσωπεύει εκείνος έχει το νόημα που δόθηκε από σένα. Επίσης δείχνει κάποια αναλαμπή όρασης μέσα στο νόμο της αντίληψης ότι αυτό που βλέπεις αντανακλά την κατάσταση του νου εκείνου που αντιλαμβάνεται. Ωστόσο ποιος έκανε πρώτος την επιλογή; Εάν εσύ είσαι εκείνο που διάλεξες να είναι ο αδελφός σου, τότε υπήρχαν εναλλακτικές για να διαλέξεις ανάμεσά τους, και κάποιος πρέπει να αποφάσισε πρώτος ποια να επιλέξει, και ποια ν’ αφήσει.  
13. Αν και αυτό το βήμα έχει οφέλη, δεν προσεγγίζει ακόμα ένα βασικό ερώτημα. Κάτι πρέπει να έχει συμβεί  πριν από αυτές τις αντιλήψεις περί του εαυτού. Και κάτι πρέπει να έκανε την μάθηση από την οποία αυτές οι αντιλήψεις προέκυψαν. Ούτε και μπορεί αυτό να εξηγηθεί από καμία από τις δύο απόψεις. Το βασικό πλεονέκτημα της μετακίνησης στη δεύτερη από την πρώτη είναι ότι εσύ κατά κάποιο τρόπο μπήκες στην επιλογή με δική σου απόφαση. Αλλά αυτό το κέρδος πληρώνεται με σχεδόν ίση απώλεια, γιατί τώρα βρίσκεσαι κατηγορούμενος ενοχής για αυτό που είναι ο αδελφός σου. Και πρέπει να μοιρασθείς την ενοχή του, επειδή εσύ την επέλεξες για αυτόν κατ’ εικόνα της δικής σου. Ενώ μόνο αυτός ήταν προδοτικός πριν, τώρα πρέπει και συ να καταδικαστείς μαζί του. 
14. Η αντίληψη του εαυτού υπήρξε πάντοτε η μεγάλη μέριμνα του κόσμου. Και ο καθένας πιστεύει ότι πρέπει να βρει την απάντηση στο αίνιγμα του εαυτού του. Η σωτηρία δεν μπορεί να ειδωθεί σαν τίποτα περισσότερο εκτός από μια απόδραση από τις αντιλήψεις. Δεν ασχολείται με το περιεχόμενο του νου, αλλά με την απλή δήλωση ότι σκέφτεται. Και αυτό που μπορεί και σκέφτεται έχει επιλογή, και μπορεί να του δειχτεί ότι διαφορετικές σκέψεις έχουν διαφορετικές συνέπειες. Έτσι μπορεί να μάθει ότι όλα όσα σκέφτεται αντανακλούν την βαθιά σύγχυση που αισθάνεται για το πώς φτιάχτηκε και το τι είναι. Και αμυδρά φαίνεται  η αντίληψη του εαυτού να απαντά  σ’ αυτό που δεν γνωρίζει.                                                              
15. Μην αναζητάς τον Εαυτό σου σε σύμβολα. Δεν μπορεί να υπάρχει καμία αντίληψη που να μπορεί να αντιπροσωπεύσει αυτό που είσαι. Τι σημασία έχει ποια ιδέα αποδέχεσαι ενώ αντιλαμβάνεσαι έναν εαυτό να αλληλεπιδρά με το κακό, και να αντιδρά στις ανομίες; Η αντίληψή σου για τον εαυτό σου θα εξακολουθεί να  παραμένει εντελώς χωρίς νόημα. Και δε θα αντιλαμβάνεσαι  ότι δεν μπορείς να αλληλεπιδράς παρά μόνο με τον εαυτό σου. Το να βλέπεις έναν κόσμο ένοχο δεν είναι παρά το σημάδι ότι η μάθησή σου έχει καθοδηγηθεί από τον κόσμο, και τον βλέπεις όπως βλέπεις και τον εαυτό σου. Η αντίληψη του εαυτού αγκαλιάζει όλα όσα βλέπεις, και τίποτα δεν είναι έξω από αυτή την αντίληψη. Εάν μπορείς να πληγωθείς από οτιδήποτε, τότε βλέπεις μια εικόνα των κρυφών σου επιθυμιών. Τίποτα περισσότερο από αυτό. Και στα δεινά οποιασδήποτε μορφής, βλέπεις την δική σου καλυμμένη επιθυμία να σκοτώσεις.                                                                                                                                                                                    
16. Θα φτιάξεις πολλές αντιλήψεις του εαυτού καθώς η μάθηση προχωράει. Η κάθε μια θα σου δείξει τις αλλαγές στις ατομικές σου σχέσεις, καθώς η αντίληψη σου για τον εαυτό σου αλλάζει. Θα υπάρχει κάποια σύγχυση κάθε φορά που γίνεται μια αλλαγή θέσης, αλλά να είσαι ευγνώμων που η μάθηση του κόσμου χάνει την επιρροή της επάνω στο νου σου. Και να είσαι σίγουρος και ευτυχής με την βεβαιότητα ότι θα εξαφανισθεί στο τέλος, και θα αφήσει το νου σου γαλήνιο. Ο ρόλος του κατήγορου θα παρουσιαστεί σε πολλά μέρη και με πολλές μορφές. Και η κάθε μια θα φαίνεται να σε κατηγορεί. Ωστόσο μην φοβάσαι ότι αυτό δεν θα καταργηθεί.                                                                                                                                                                        
17. Ο κόσμος δεν μπορεί να διδάξει καμία εικόνα σου εκτός κι αν εσύ θέλεις να τις μάθει. Θα έρθει καιρός  όταν όλες οι εικόνες θα έχουν φύγει, και θα καταλάβεις ότι δεν γνωρίζεις τι είσαι. Είναι σε αυτόν τον ασφράγιστο και ανοιχτό νου που η αλήθεια επιστρέφει, ανεμπόδιστη και αδέσμευτη. Όπου οι αντιλήψεις του εαυτού έχουν παραμεριστεί εκεί η αλήθεια αποκαλύπτεται ακριβώς όπως είναι. Όταν κάθε αντίληψη έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση και αμφιβολία, και έχει αναγνωριστεί ότι φτιάχτηκε χωρίς καμία αξίωση που θα σταματούσε το φως, τότε η αλήθεια αφήνεται ελεύθερη να εισέρθει στο ιερό της, καθαρή και ελεύθερη από ενοχή. Δεν υπάρχει δήλωση που ο κόσμος να φοβάται να ακούσει περισσότερο από αυτή:                     
Δεν  γνωρίζω το τι είμαι, και ως εκ τούτου δεν γνωρίζω τι κάνω, που βρίσκομαι, ή πώς να κοιτάζω τον κόσμο ή τον εαυτό μου.

 Ωστόσο σ’ αυτή τη μάθηση γεννιέται η σωτηρία. Και το Τι είσαι θα στο πει το Ίδιο.             




VI. Αναγνωρίζοντας το Πνεύμα.
1. Ή βλέπεις την σάρκα ή αναγνωρίζεις το πνεύμα. Δεν υπάρχει συμβιβασμός μεταξύ των δυο. Εάν το ένα είναι πραγματικό το άλλο πρέπει να είναι ψεύτικο, γιατί αυτό που είναι πραγματικό αρνείται το αντίθετό του. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή στην όραση εκτός από αυτή. Αυτό που αποφασίζεις καθορίζει όλα όσα βλέπεις και νομίζεις ότι είναι πραγματικά και τα φυλάς ως αληθινά. Σε αυτή την μόνη επιλογή βασίζεται όλος ο κόσμος σου, γιατί εδώ έχεις εδραιώσει αυτό που είσαι ως σάρκα ή πνεύμα ανάλογα με την δική σου πεποίθηση. Εάν επιλέξεις την σάρκα, ποτέ δεν θα ξεφύγεις από το σώμα ως δική σου πραγματικότητα, γιατί έχεις επιλέξει ότι το θέλεις έτσι. Αλλά αν διαλέξεις το πνεύμα, οι Ουρανοί θα σκύψουν για να αγγίξουν τα μάτια σου και να ευλογήσουν την ιερή σου όραση, ώστε να μπορέσεις να μην βλέπεις τον κόσμο της σάρκας πια παρά μόνο για να θεραπεύεις, να ανακουφίζεις και να ευλογείς. 
2. Η σωτηρία είναι κατάργηση. Εάν επιλέξεις να βλέπεις το σώμα, βλέπεις ένα κόσμο του διαχωρισμού, πράγματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, και συμβάντα που δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Αυτός ο κόσμος εμφανίζεται και εξαφανίζεται στο θάνατο· είναι καταδικασμένος στα δεινά και στην απώλεια. Και κανείς δεν είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν πριν από μια στιγμή, ούτε και  θα είναι ο ίδιος όπως τώρα μια στιγμή μετά. Ποιος θα μπορούσε να έχει εμπιστοσύνη εκεί όπου βλέπει τόσες πολλές αλλαγές, γιατί ποιος αξίζει εάν δεν είναι παρά μόνο σκόνη; Η σωτηρία είναι η κατάργηση όλων αυτών. Γιατί η σταθερότητα αναδύεται στην όραση εκείνων των οποίων τα μάτια η σωτηρία έχει απελευθερώσει από το να κοιτάνε το τίμημα της διατήρησης της ενοχής, επειδή προτίμησαν να την αφήσουν να φύγει.    
3. Η σωτηρία δεν σου ζητάει να βλέπεις το πνεύμα και να μην αντιλαμβάνεσαι το σώμα. Απλά σου ζητάει αυτό να είναι η επιλογή σου. Γιατί μπορείς να βλέπεις το σώμα χωρίς βοήθεια, αλλά δεν καταλαβαίνεις πώς να κοιτάς έναν κόσμο χώρια από αυτό. Τον δικό σου κόσμο είναι που θα καταργήσει η σωτηρία, και θα σε αφήσει να δεις έναν άλλο κόσμο που τα μάτια σου δεν θα μπορούσαν να βρουν ποτέ. Μην σε απασχολεί πώς θα μπορούσε αυτό ποτέ να γίνει. Δεν καταλαβαίνεις πώς αναδύθηκε αυτό που βλέπεις για να συναντήσει την όραση σου. Γιατί εάν το καταλάβαινες, θα εξαφανιζόταν. Το πέπλο της άγνοιας πέφτει και στο καλό και στο κακό, και πρέπει να προσπεραστεί  ώστε αυτά τα δυο να εξαφανιστούν και  η αντίληψη να μην βρίσκει μέρος να κρυφτεί. Πως γίνεται αυτό; Δεν γίνεται καθόλου. Τι θα μπορούσε να υπάρχει μέσα στο σύμπαν που δημιούργησε ο Θεός που να χρειάζεται ακόμα να γίνει;   
4. Μόνο από αλαζονεία θα μπορούσες να διανοηθείς ότι εσύ είσαι αυτός που πρέπει να κάνεις τον δρόμο προς τον Ουρανό απλό. Σου δίνονται τα μέσα με τα οποία να δεις τον κόσμο που θα αντικαταστήσει αυτόν που έφτιαξες. Ας γίνει το θέλημα σου! Στον Ουρανό όπως και στη γη αυτό είναι παντοτινά αληθινό. Δεν έχει σημασία πού πιστεύεις ότι είσαι, ούτε ποιά νομίζεις ότι πρέπει να είναι η αλήθεια για τον εαυτό σου πραγματικά. Δεν έχει καμία  διαφορά το τι κοιτάς, ούτε τι επιλέγεις να νιώσεις, να σκεφτείς ή να επιθυμήσεις. Γιατί ο Ίδιος ο Θεός έχει πει, «Γενηθήτω το θέλημά σου». Άρα  έχει γίνει για σένα αναλόγως.  
5. Εσύ που πιστεύεις ότι μπορείς να επιλέξεις να βλέπεις τον Υιό του Θεού έτσι όπως θα ήθελες εσύ να είναι, μην ξεχνάς ότι καμία αντίληψη για τον εαυτό σου δεν θα σταθεί ενάντια στην αλήθεια αυτού που είσαι. Η κατάργηση της αλήθειας θα ήταν αδύνατη. Αλλά οι αντιλήψεις δεν είναι δύσκολο να αλλάξουν. Ένα ξεκάθαρο όραμα που δεν ταιριάζει στην εικόνα έτσι όπως την αντιλαμβανόσουν πριν θα αλλάξει το κόσμο για τα μάτια που μαθαίνουν να βλέπουν, επειδή η αντίληψη για τον εαυτό έχει αλλάξει.       
6. Είσαι άτρωτος; Τότε ο κόσμος είναι αβλαβής στα μάτια σου. Συγχωρείς; Τότε και ο κόσμος συγχωρεί, επειδή εσύ έχεις συγχωρήσει τα παραπτώματά του, και έτσι σε βλέπει με μάτια που βλέπουν όπως και τα δικά σου. Είσαι σώμα; Έτσι όλος ο κόσμος γίνεται αντιληπτός ως ύπουλος, και έτοιμος να σκοτώσει. Είσαι πνεύμα, αθάνατο, και χωρίς την υπόσχεση της διαφθοράς και το στίγμα της αμαρτίας επάνω σου; Έτσι και ο κόσμος γίνεται ορατός ως σταθερός, απόλυτα άξιος της εμπιστοσύνης σου·  ένα ευτυχισμένο μέρος για να ξεκουραστείς για λίγο, όπου τίποτε δεν χρειάζεται να σε φοβίζει, παρά μόνο να το αγαπάς. Ποιος δεν καλωσορίζει τον καλοσυνάτο στην καρδιά; Και τι θα μπορούσε να πληγώσει τον αληθινά αθώο;                                                                                                                   
7. Γενηθήτω το θέλημά σου, ιερό παιδί του Θεού. Δεν έχει σημασία εάν νομίζεις ότι είσαι στην γη ή στον Ουρανό. Αυτό που ο Πατέρας σου βούλεται για σένα ποτέ δεν θα αλλάξει. Η αλήθεια σε σένα παραμένει τόσο ακτινοβόλα όσο ένα αστέρι, τόσο αγνή όσο το φως, τόσο αθώα όσο η ίδια η αγάπη. Και  είσαι άξιος  το θέλημά σου να γίνει!


VII. Η Όραση του Σωτήρα   
                                                                                          
1. Η μάθηση είναι αλλαγή. Η σωτηρία δεν ζητάει να χρησιμοποιήσει ένα μέσον τόσο υπερβολικά ξένο στον τρόπο σκέψης σου για να είναι χρήσιμη, ούτε να κάνει το είδος της αλλαγής που δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις. Οι έννοιες χρειάζονται όσο η αντίληψη διαρκεί, και η  αλλαγή των εννοιών είναι το έργο της σωτηρίας. Γιατί πρέπει να ασχολείται με αντιθέσεις, όχι με την αλήθεια, η οποία δεν έχει αντίθετο και δεν μπορεί να αλλάξει. Στις αντιλήψεις αυτού του κόσμου οι ένοχοι είναι «κακοί»·   οι «καλοί» είναι  αθώοι. Και ο καθένας εδώ δεν κρατάει  παρά μια αντίληψη του εαυτού του στην οποία υπολογίζει στο «καλό»  για να του συγχωρήσει το «κακό.» Και δεν εμπιστεύεται το «καλό» σε κανέναν, πιστεύοντας ότι το «κακό» πρέπει να καραδοκεί κάπου από πίσω. Αυτή η ιδέα δίνει έμφαση στην προδοσία, και η εμπιστοσύνη γίνεται αδύνατη. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει όσο αντιλαμβάνεσαι το «κακό» μέσα σου.       
2. Δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις τις «κακές» σου σκέψεις όσο βλέπεις αξία στην επίθεση. Μερικές φορές θα τις αντιλαμβάνεσαι, αλλά δεν θα τις βλέπεις ως χωρίς νόημα. Και έτσι έρχονται με τρομακτική μορφή, με περιεχόμενο ακόμα καλυμμένο, για να κλονίσουν την θλιβερή αντίληψη για τον εαυτό σου και να την αμαυρώσουν με ακόμα ένα «έγκλημα».  Δεν μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου την αθωότητά σου, επειδή βρίσκεσαι σε μεγάλη σύγχυση σχετικά με αυτόν. Αλλά αν ένας αδελφός ανατείλει στην ματιά σου ως ολοκληρωτικά άξιος της συγχώρεσης, τότε η ιδέα σου για τον εαυτό σου αλλάζει εντελώς. Οι «κακές» σου σκέψεις έχουν συγχωρεθεί μαζί με τις δικές του, επειδή  δεν άφησες καμιά τους να σε επηρεάσει. Δεν επιλέγεις πια να είσαι το σύμβολο του κακού και της ενοχής  σ’ αυτόν. Και καθώς εμπιστεύεσαι ό,τι είναι καλό μέσα του, εμπιστεύεσαι και το καλό που είναι μέσα σε σένα.    
3. Από την άποψη των εννοιών,  έτσι είναι που τον βλέπεις ως κάτι περισσότερο από μόνο ένα σώμα, επειδή το καλό δεν είναι ποτέ αυτό που φαίνεται να είναι το σώμα. Οι πράξεις του σώματος γίνονται αντιληπτές σαν να προέρχονται από το  «κατώτερο» μέρος του εαυτού σου, επομένως και του δικού του. Εστιάζοντας στο καλό σε αυτόν,  το σώμα γίνεται όλο και λιγότερο επίμονο στα μάτια σου, και μετά από κάποιο καιρό δεν θα φαίνεται παρά ως κάτι λίγο περισσότερο από μια σκιά που κυκλώνει το καλό. Και αυτή θα είναι η αντίληψή σου για τον εαυτό σου, όταν θα έχεις φτάσει στον κόσμο πέρα από την όραση που τα μάτια σου μπορούν να σου προσφέρουν να δεις. Διότι δεν θα ερμηνεύεις αυτό που βλέπεις χωρίς την Βοήθεια που σου έχει δώσει ο Θεός. Και στην δική Του όραση υπάρχει ένας άλλος κόσμος.
4. Ζεις σ’ εκείνο τον κόσμο τόσο όσο ζεις και σε αυτόν. Διότι και οι δυο είναι αντιλήψεις για τον εαυτό σου, οι οποίες μπορούν να εναλλάσσονται αλλά να μην συνυπάρχουν. Η αντίθεση είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νομίζεις, γιατί θα αγαπήσεις αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου, επειδή δεν έγινε για σένα μόνο. Γεννημένη σαν δώρο για κάποιον που δεν γίνεται αντιληπτός ως ο εαυτός σου, έχει δοθεί σε σένα. Διότι η συγχώρεσή σου, που προσφέρεται σ’ αυτόν, έχει γίνει αποδεκτή τώρα και για τους δυο σας.    
5. Έχε πίστη σε αυτόν που πορεύεται μαζί σου, έτσι ώστε η τρομακτική σου αντίληψη για τον εαυτό σου να μπορέσει να αλλάξει. Και κοίταζε το καλό σε αυτόν, για να μην τρομάζεις από τις «κακές» σου σκέψεις επειδή δεν θολώνουν την εικόνα του. Και το μόνο που χρειάζεται αυτή η μετατόπιση είναι να είσαι πρόθυμος να συμβεί αυτή η χαρμόσυνη αλλαγή. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν σου ζητείται. Για χάρη της, θυμήσου τι έφερε η αντίληψη για τον εαυτό που έχεις τώρα, και καλωσόρισε την χαρούμενη αντίθεση που σου προσφέρθηκε. Άπλωσε το χέρι σου, ώστε να μπορέσεις να λάβεις το δώρο της ευγενικής συγχώρεσης που προσφέρεις σε κάποιον του οποίου η ανάγκη γι’ αυτό είναι ακριβώς ίδια με την δική σου. Και άφησε την σκληρή αντίληψη για τον εαυτό σου να αλλάξει σ’ αυτήν που φέρνει την ειρήνη του Θεού.    
6. Η αντίληψη του εαυτού σου που έχεις τώρα θα εγγυάται ότι η λειτουργία σου εδώ παραμένει για πάντα ανεκπλήρωτη και απραγματοποίητη. Και έτσι σε καταδικάζει σε μια πικρή αίσθηση βαθιάς θλίψης και ματαιότητας. Ωστόσο αυτή η αντίληψη δεν χρειάζεται να είναι αμετάβλητη, εκτός και αν επιλέξεις να την κρατάς χωρίς ελπίδα αλλαγής και να την διατηρείς στατική και καλυμμένη μέσα στον νου σου. Δώσε τη καλύτερα σε Αυτόν ο Οποίος καταλαβαίνει τις αλλαγές που χρειάζεται για να την αφήσει να υπηρετήσει την λειτουργία που σου δόθηκε για να σου φέρει ειρήνη, ώστε κι εσύ να μπορείς να προσφέρεις ειρήνη για να την έχεις δική σου. Εναλλακτικές υπάρχουν στο νου σου για να τις χρησιμοποιήσεις, και συ μπορείς να δεις τον εαυτό σου με έναν άλλο τρόπο. Δεν θα ήταν καλύτερο να έβλεπες τον εαυτό σου ως απαραίτητο για την σωτηρία του κόσμου, αντί ως εχθρό της σωτηρίας;
7. Η αντίληψη του εαυτού στέκεται σαν μια ασπίδα, ένα σιωπηλό φράγμα μπροστά από την αλήθεια, και την κρύβει από την όρασή σου. Όλα τα πράγματα που βλέπεις είναι εικόνες, επειδή τα βλέπεις σαν μέσα από ένα φράγμα που θολώνει την όρασή σου και παραμορφώνει  αυτό που βλέπεις, έτσι ώστε να μην βλέπεις τίποτα καθαρά. Το φως εμποδίζεται από όλα όσα βλέπεις. Στην καλύτερη περίπτωση, βλέπεις φευγαλέα μια σκιά αυτού που βρίσκεται εκεί. Στην χειρότερη, απλά κοιτάζεις προς το σκοτάδι, και αντιλαμβάνεσαι τις τρομοκρατημένες φαντασιώσεις που προέρχονται από ένοχες σκέψεις και αντιλήψεις γεννημένες από τον φόβο. Και αυτό που βλέπεις είναι η κόλαση, γιατί ο φόβος είναι η κόλαση. Όλα όσα σου δίνονται είναι για την απελευθέρωσή σου·  η όραση, το όραμα και ο εσωτερικός Οδηγός όλα σε οδηγούν έξω από την κόλαση μαζί με κείνους που αγαπάς στο πλάι σου, και το σύμπαν μαζί τους.    
8. Δες το ρόλο σου μέσα στο σύμπαν! Σε κάθε μέρος της αληθινής δημιουργίας ο Κύριος της Αγάπης και της ζωής έχει εμπιστευτεί όλη τη σωτηρία από την αθλιότητα της κόλασης. Και στο κάθε ένα έχει επιτρέψει στην χάρη να είναι ένας σωτήρας προς όλους τους άγιους αδελφούς που έχουν ιδιαίτερα ανατεθεί στην φροντίδα του. Και αυτό μαθαίνει όταν κοιτάξει πρώτα τον αδελφό του όπως κοιτάζει τον εαυτό του, και δει τον εαυτό του να καθρεφτίζεται σ’ αυτόν. Με αυτό τον τρόπο η αντίληψη του εαυτού του μπαίνει στην άκρη, γιατί τίποτα δεν στέκεται ανάμεσα στην ματιά του και σε αυτό που κοιτάζει, για να κρίνει αυτό που βλέπει. Και σ’ αυτό το μοναδικό όραμα βλέπει το πρόσωπο του Χριστού, και καταλαβαίνει ότι βλέπει τον καθένα όπως κοιτάζει αυτό.  Γιατί υπάρχει φως εκεί όπου υπήρχε πριν  σκοτάδι, και τώρα το πέπλο σηκώνεται από την όραση του.    
9. Το πέπλο μπροστά στο πρόσωπο του Χριστού, ο φόβος του Θεού και της  σωτηρίας, και η αγάπη της ενοχής και του θανάτου, όλα είναι διαφορετικά ονόματα για ένα μόνο λάθος·  ότι υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα σε σένα και στον αδελφό σου, ο οποίος μένει διαχωρισμένος εξαιτίας μιας  ψευδαίσθησης του εαυτού σου που τον  κρατά μακριά από εσένα και εσένα από αυτόν. Το σπαθί της κρίσης είναι το όπλο που δίνεις στην ψευδαίσθηση του εαυτού σου, για να μπορέσει να πολεμήσει και να κρατήσει αυτό τον χώρο που κρατάει τον αδελφό σου σε απόσταση χωρίς αγάπη. Ωστόσο, ενώ  κρατάς αυτό το σπαθί, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι το σώμα ως εαυτό σου, γιατί είσαι καταδικασμένος να είσαι διαχωρισμένος από την όραση εκείνου ο οποίος κρατάει τον καθρέφτη σε μια άλλη αντίληψη αυτού που είναι, και επομένως αυτού που πρέπει να είσαι και εσύ.
10. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από την επιθυμία να παραμείνεις στην κόλαση και στην εξαθλίωση; Και τι άλλο θα μπορούσε αυτό να προκαλέσει εκτός από μια εικόνα του εαυτού σου που μπορεί να είναι δυστυχισμένη, και να παραμένει στην κόλαση και στα βάσανα; Όποιος έχει μάθει να μην βλέπει τον αδελφό του έτσι έχει σωθεί, επομένως έχει γίνει ένας σωτήρας και για τους υπόλοιπους. Στον καθένα ο Θεός έχει εμπιστευτεί τους πάντες, γιατί ένας μεροληπτικός σωτήρας θα ήταν κάποιος που έχει σωθεί μόνο εν μέρει. Οι άγιοι αδελφοί τους οποίους ο Θεός σου έχει δώσει για να σώσεις δεν είναι παρά ο καθένας που συναντάς ή βλέπεις, χωρίς να γνωρίζεις ποιος είναι· όλοι εκείνοι που είδες για μια στιγμή και τους ξέχασες, και εκείνοι που  γνώριζες  για  καιρό, και αυτούς που δεν έχεις ακόμα συναντήσει·  οι ξεχασμένοι και αυτοί που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Γιατί ο Θεός σου έδωσε τον Υιό Του να τον σώσεις από κάθε αντίληψη που είχε ποτέ.    
11. Ωστόσο, πώς θα μπορούσες να γίνεις ο σωτήρας του Υιού του Θεού, ενώ θέλεις να παραμένεις στην κόλαση; Πως θα μπορούσες να γνωρίσεις την αγιότητα του όσο τον βλέπεις χωριστά από την δική σου; Γιατί η αγιότητα γίνεται ορατή μέσα από ιερά μάτια που κοιτούν την αθωότητα εντός, κι έτσι προσδοκούν να την βλέπουν παντού. Και έτσι την καλούν να φανεί στον καθένα που κοιτούν, έτσι ώστε αυτός να μπορέσει να είναι ό,τι προσδοκούν από αυτόν. Αυτή είναι η όραση του σωτήρα·  να βλέπει την αθωότητά του σε όλα όσα κοιτάζει, και να βλέπει την δική του σωτηρία παντού. Αυτός δεν κρατά καμία αντίληψη του εαυτού του ανάμεσα στα ήρεμα και ανοιχτά του μάτια και σε αυτό που βλέπει. Φέρνει το φως σε ό,τι κοιτάζει, έτσι ώστε να μπορέσει να το δει όπως πραγματικά είναι.       
12. Όποια μορφή και να φαίνεται πως παίρνει ο πειρασμός, πάντοτε αντανακλά μόνο μια επιθυμία να είσαι ένας εαυτός που δεν είσαι. Και από αυτή την επιθυμία αναδύεται μια αντίληψη  που διδάσκει ότι είσαι  αυτό που επιθυμείς να είσαι. Αυτή θα παραμένει η αντίληψη για τον εαυτό σου μέχρι που η επιθυμία που την γέννησε να μην σου είναι πια αγαπητή. Αλλά όσο την τρέφεις, θα βλέπεις τον αδελφό όμοιο με τον εαυτό του οποίου την εικόνα έχει γεννήσει η επιθυμία σου. Διότι το να βλέπεις αντιπροσωπεύει μόνο μια επιθυμία, επειδή δεν έχει την δύναμη να δημιουργεί. Ωστόσο μπορεί να κοιτάζει με αγάπη ή μπορεί να κοιτάζει με μίσος, και αυτό εξαρτάται μόνο από την  απλή επιλογή του εάν θέλεις να ενωθείς με αυτό που βλέπεις, ή να κρατήσεις τον εαυτό σου μακριά και διαχωρισμένο. 
13. Η όραση του σωτήρα είναι τόσο αθώα γι αυτό που είναι ο αδελφός σου όσο είναι και  ελεύθερη από κάθε κρίση που έγινε για σένα. Δεν βλέπει καθόλου παρελθόν σε κανέναν. Κι έτσι υπηρετεί έναν εντελώς ανοιχτό νου, ασυννέφιαστο από παλαιές αντιλήψεις, και προετοιμασμένο να βλέπει μόνο το παρόν. Δεν μπορεί να κρίνει διότι δεν γνωρίζει. Και αναγνωρίζοντας το αυτό, απλά ρωτάει, «Ποιο είναι το νόημα αυτού που βλέπω;» Μετά δίνεται η απάντηση. Και η πόρτα κρατείται ανοιχτή ώστε το πρόσωπο του Χριστού να λάμψει επάνω σε αυτόν που ρωτάει, με αθωότητα, για να δει πέρα από το πέπλο των παλαιών ιδεών και των αρχαίων αντιλήψεων που φυλούσε για τόσο καιρό και με αγάπη εναντίον της όρασης του Χριστού εντός σου.            
14. Να επαγρυπνείς ενάντια στον πειρασμό, λοιπόν, ενθυμούμενος ότι δεν είναι παρά μια επιθυμία, παράλογη και χωρίς νόημα, να κάνεις τον εαυτό σου κάτι που δεν είσαι. Και αντί αυτού σκέψου καλύτερα αυτό που θα ήθελες να είσαι. Είναι ένα πράγμα τρέλας, πόνου και θανάτου· ένα πράγμα προδοσίας και μαύρης απελπισίας, αποτυχημένων ονείρων και δίχως καμία ελπίδα να απομένει εκτός από το να πεθάνεις και να δώσεις τέλος στο όνειρο του φόβου. Αυτό είναι ο πειρασμός, και τίποτα περισσότερο. Μπορεί να είναι δύσκολο να επιλέξεις εναντίον του; Αναλογίσου τι είναι ο πειρασμός, και δες τις πραγματικές εναλλακτικές για να επιλέξεις ανάμεσά τους. Υπάρχουν μόνο δυο. Μην σε ξεγελά αυτό που παρουσιάζεται σαν πολλές επιλογές. Υπάρχει η κόλαση ή ο Παράδεισος, και από αυτά επιλέγεις μόνο ένα.      
15. Μην αφήσεις το φως του κόσμου, που σου έχει δοθεί, να είναι κρυφό από τον κόσμο. Χρειάζεται το φως, γιατί είναι πράγματι σκοτεινός, και οι άνθρωποι απελπίζονται γιατί η όραση του σωτήρα κατακρατείται  και αυτό που βλέπουν είναι ο θάνατος. Ο σωτήρας τους στέκεται, άγνωστος και μη γνωρίζοντας, κοιτώντας τους με μάτια κλειστά. Και δεν μπορούν να δουν μέχρι αυτός να τους κοιτάξει με μάτια που βλέπουν, και να τους προσφέρει την συγχώρεση μαζί με τη δική του. Μπορείς εσύ στον οποίον ο Θεός λέει «Απελευθέρωσε τον Υιό Μου!» να μπεις στον πειρασμό να μην ακούσεις, όταν μαθαίνεις ότι είσαι εσύ αυτός για τον οποίο Αυτός ζητάει απελευθέρωση; Και τι άλλο θα δίδασκαν αυτά τα μαθήματα εκτός από αυτό; Και τι άλλο υπάρχει για να μάθεις εκτός από αυτό;                   

                                                                            

VIII. Επέλεξε Άλλη μια Φορά.

1. Ο πειρασμός έχει ένα μάθημα που θέλει να σου διδάξει, σε όλες τις μορφές του, όπου και αν εμφανίζεται. Θέλει να πείσει τον ιερό Υιό του Θεού ότι είναι ένα σώμα, γεννημένος μέσα σε κάτι που πρέπει να πεθάνει, ανίκανος να ξεφύγει από την αδυναμία του, και δέσμιος από ό,τι τον διατάζει να αισθάνεται. Αυτό θέτει τα όρια στο τι μπορεί αυτός να κάνει· η ισχύς του είναι η μόνη δύναμη που έχει· αυτό που μπορεί να φτάσει δεν ξεπερνά το μικρό του πεδίο. Θα ήθελες να είσαι αυτό, εάν ο Χριστός παρουσιαζόταν σε σένα σε όλο Του το μεγαλείο, ζητώντας σου μόνο το εξής:

Επέλεξε για μια ακόμα φορά εάν θέλεις να πάρεις την θέση σου ανάμεσα στους σωτήρες του κόσμου, ή θα παραμείνεις στην κόλαση, και θα κρατήσεις και τους αδελφούς σου εκεί.                                            

Γιατί Αυτός έχει έρθει, και αυτό σου ζητάει.
2. Πώς κάνεις την επιλογή; Πόσο εύκολα εξηγείται αυτό! Πάντοτε επιλέγεις ανάμεσα στην αδυναμία σου και στην δύναμη του Χριστού μέσα σου.  Και αυτό που επιλέγεις είναι αυτό που νομίζεις ότι είναι πραγματικό. Απλά με το να μην χρησιμοποιείς ποτέ την αδυναμία για να κατευθύνει τις πράξεις σου, δεν θα της δίνεις καμία δύναμη. Και το φως του Χριστού μέσα σου, αναλαμβάνει τη φροντίδα σε ό,τι κάνεις. Διότι έχεις φέρει την αδυναμία σου σε Αυτόν, και Αυτός σου έχει δώσει την δύναμή Του στην θέση της.                                                                                        
3. Οι δοκιμασίες δεν είναι παρά μαθήματα που απέτυχες να μάθεις και παρουσιάζονται για μια ακόμα φορά, έτσι εκεί που έκανες μια λανθασμένη επιλογή πριν τώρα μπορείς να κάνεις μια καλύτερη, και έτσι να ξεφύγεις από όλο τον πόνο που σου έχει φέρει αυτό που διάλεξες πριν. Σε κάθε δυσκολία, αγωνία, και σε κάθε περιπλοκή ο Χριστός σε καλεί και σου λέει απαλά, «Αδελφέ μου, διάλεξε πάλι».  Αυτός δεν θ’ αφήσει ούτε μια πηγή πόνου αθεράπευτη, ούτε μια εικόνα που να καλύπτει την αλήθεια. Θα αφαιρέσει κάθε δυστυχία από σένα που ο Θεός δημιούργησε βωμό στη χαρά. Δεν θα σε αφήσει απαρηγόρητο, μόνος σου σε όνειρα  κόλασης, αλλά θα απελευθερώσει το νου σου από το καθετί που κρύβει το πρόσωπό Του από σένα. Η Αγιότητα Του είναι δική σου επειδή Αυτός είναι η μόνη δύναμη που είναι πραγματική μέσα σου. Η δύναμή Του είναι δική σου επειδή Αυτός είναι ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε ως τον μοναδικό Υιό Του.                                                                                                          
4. Οι εικόνες που φτιάχνεις δεν μπορούν να επικρατήσουν ενάντια σε αυτό που ο Θεός ο Ίδιος θέλει να είσαι. Ποτέ, λοιπόν,  μην φοβάσαι τον πειρασμό, παρά δες τον όπως είναι·  άλλη μια ευκαιρία για να διαλέξεις ξανά, και να αφήσεις την δύναμη του Χριστού να επικρατήσει σε κάθε περίσταση και σε κάθε μέρος στο οποίο προηγουμένως ύψωνες μια εικόνα του εαυτού σου. Διότι  αυτό που φαίνεται πως κρύβει το πρόσωπο του Χριστού είναι αδύναμο μπροστά στην μεγαλειότητά Του και εξαφανίζεται μπροστά στην ιερή Του όραση. Οι σωτήρες του κόσμου, που βλέπουν όπως Αυτός, είναι απλά εκείνοι που επιλέγουν την δύναμή Του αντί για την δική τους αδυναμία που φαίνεται χωριστά από Αυτόν. Αυτοί θα λυτρώσουν τον κόσμο, γιατί είναι ενωμένοι σ’ όλη την δύναμη της Θέλησης του Θεού. Και αυτό που επιθυμούν είναι μόνο το Θέλημα Του.  
5. Σε κάθε πειρασμό να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αδύναμο και δυστυχή απόκτησε την χαρούμενη συνήθεια να αποκρίνεσαι με αυτά τα λόγια:

Είμαι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Ο Υιός Του δεν μπορεί να υποφέρει τίποτα.

Κι εγώ  είμαι ο Υιός Του.

Με αυτό τον τρόπο η δύναμη του Χριστού καλείται να επικρατήσει, αντικαθιστώντας όλη την αδυναμία σου με την δύναμη που προέρχεται από τον Θεό και ποτέ δεν μπορεί να αποτύχει. Και έτσι τα θαύματα είναι τόσο φυσικά όσο ο φόβος και η αγωνία φαίνονταν να είναι πριν να γίνει η επιλογή για την αγιότητα. Γιατί με αυτή την επιλογή οι λανθασμένες διακρίσεις εξαφανίζονται, οι απατηλές εναλλακτικές αφήνονται στην άκρη, και τίποτα δεν απομένει που να εμποδίζει την αλήθεια.                                                                                                                                                                                   
6. Είσαι όπως ο Θεός σε δημιούργησε, και το ίδιο είναι κάθε ζώσα ύπαρξη που κοιτάς, άσχετα με τις εικόνες που βλέπεις. Αυτό που βλέπεις σαν ασθένεια και πόνο, σαν αδυναμία και σαν δεινά και απώλεια, είναι μόνο ο πειρασμός να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ανυπεράσπιστο στην κόλαση. Μην ενδώσεις σε αυτόν, και θα δεις όλο τον πόνο, σε κάθε μορφή, όπου κι αν υπάρχει, να εξαφανίζεται όπως η ομίχλη μπροστά στον ήλιο. Ένα θαύμα έχει έρθει να θεραπεύσει τον Υιό του Θεού, και να κλείσει την πόρτα στα όνειρα του της αδυναμίας, ανοίγοντας τον δρόμο προς την σωτηρία και την απελευθέρωσή του. Διάλεξε για άλλη μια φορά αυτό που θα ήθελες να είναι, ενθυμούμενος ότι κάθε επιλογή που κάνεις εδραιώνει την δική σου ταυτότητα  έτσι όπως θα την δεις και θα την πιστέψεις.             
7. Μην μου αρνείσαι το μικρό δώρο που ζητώ, όταν σε αντάλλαγμα αφήνω στα πόδια σου την ειρήνη του Θεού, και την δύναμη να φέρεις αυτή την ειρήνη στον καθένα που περιπλανιέται στον κόσμο αβέβαιος, μόνος, και σε συνεχή φόβο. Γιατί σου δίδεται να ενωθείς μαζί του, και μέσω του Χριστού μέσα σου να βγάλεις το πέπλο από  τα μάτια του, και να του επιτρέψεις να δει τον Χριστό μέσα του. 
8. Αδελφοί μου στη σωτηρία, μην αποτύχετε να ακούσετε τη φωνή μου και να προσέξετε τα λόγια μου. Δεν ζητάω τίποτα άλλο εκτός από την δική σας απελευθέρωση. Δεν υπάρχει θέση για την κόλαση μέσα σε ένα κόσμο του οποίου η ωραιότητα μπορεί να γίνει τόσο έντονη και τόσο περιεκτική που ο Ουρανός να μην απέχει από εκεί περισσότερο από ένα βήμα. Στα κουρασμένα μάτια σου φέρω ένα όραμα ενός διαφορετικού κόσμου, τόσο νέου και καθαρού και φρέσκου που θα ξεχάσεις τον πόνο και την λύπη που έβλεπες πριν. Ωστόσο αυτό είναι ένα όραμα το οποίο πρέπει να μοιράζεσαι με τον καθένα που βλέπεις, ειδάλλως δεν θα το βλέπεις. Και δίνοντας αυτό το δώρο είναι ο τρόπος που το κάνεις δικό σου. Και ο Θεός όρισε, με στοργική καλοσύνη, αυτό το δώρο να είναι δικό σου.                                                                                                                     
9. Ας είμαστε χαρούμενοι που μπορούμε και περπατάμε στον κόσμο, και βρίσκουμε τόσες   ευκαιρίες να αντιληφθούμε μια άλλη κατάσταση όπου για μια ακόμα φορά το δώρο του Θεού μπορεί να αναγνωριστεί σαν δικό μας!  Και με αυτό τον τρόπο όλα τα υπολείμματα της κόλασης, οι μυστικές αμαρτίες και τα κρυμμένα μίση εξαφανίζονται. Και όλες οι ομορφιές που έκρυβαν εμφανίζονται σαν Παραδεισένιοι κήποι στην όρασή μας, για να μας ανυψώσουν πάνω από τους αγκαθωτούς δρόμους που ταξιδεύαμε πριν παρουσιαστεί ο Χριστός. Ακούστε με αδελφοί μου, ακούστε και ενωθείτε μαζί μου. Ο Θεός πρόσταξε ότι δεν γίνεται να καλώ μάταια, και μέσα στην βεβαιότητά Του αναπαύομαι ικανοποιημένος. Γιατί θα ακούσετε, και θα επιλέξετε ξανά. Και με αυτή την επιλογή οι πάντες ελευθερώνονται.                                                                                                                                                                                           
10. Σε ευχαριστώ, Πατέρα, γι’ αυτούς τους άγιους που είναι οι αδελφοί μου όπως είναι και Υιοί Σου. Η πίστη μου σ’ αυτούς είναι Δική Σου. Είμαι τόσο σίγουρος ότι θα έλθουν σε μένα όσο Εσύ είσαι βέβαιος για το τι είναι, και θα είναι παντοτινά. Θα αποδεχτούν το δώρο που τους προσφέρω, γιατί Εσύ μου το έδωσες για χάρη τους. Και όπως εγώ δεν θέλω να κάνω παρά μόνο το άγιο Σου Θέλημα, το ίδιο κι αυτοί θα επιλέξουν. Και προσφέρω ευχαριστίες για αυτούς. Το τραγούδι της σωτηρίας θα αντηχήσει σ’ όλο τον κόσμο με κάθε επιλογή που κάνουν. Διότι είμαστε ένα στον  σκοπό, και το τέλος της κόλασης είναι κοντά.                                                                                                                                                                                 
11. Σε χαρούμενο καλωσόρισμα το χέρι μου απλώνεται προς κάθε αδελφό που θέλει να ενωθεί μαζί μου για να προσπεράσει τον πειρασμό κι  ο οποίος κοιτάζει με ακλόνητη αποφασιστικότητα προς το φως που λάμπει με τέλεια σταθερότητα πιο πέρα. Δώσε μου τους δικούς μου, γιατί ανήκουν σε Σένα. Και μπορεί Εσύ να αποτύχεις σε ό, τι είναι μόνο το Θέλημα Σου; Σ’ ευχαριστώ για αυτό που είναι οι αδελφοί μου. Και καθώς ο καθένας επιλέγει να ενωθεί μαζί μου, το τραγούδι της ευχαριστίας από τη γη στους Ουρανούς εξελίσσεται από μικρά σκόρπια κομμάτια μελωδίας σε μια χορωδία από ένα κόσμο λυτρωμένο από την κόλαση που  προσφέρει ευχαριστίες σε Σένα.
    
12. Και τώρα λέμε «Αμήν.» Διότι ο Χριστός έχει έρθει να μείνει στην κατοικία που Εσύ ίδρυσες γι Αυτόν πριν υπάρξει χρόνος, στην ήρεμη αιωνιότητα. Το ταξίδι ολοκληρώνεται, καταλήγοντας εκεί όπου άρχισε. Κανένα ίχνος του δεν απομένει. Σε καμία ψευδαίσθηση δεν αποδίδεται πίστη, και ούτε ένα σημάδι σκότους δεν απομένει για να κρύψει το πρόσωπο του Χριστού από κανέναν. Το Θέλημά Σου έγινε, ολοκληρωμένο και τέλεια, και όλη η δημιουργία Σε αναγνωρίζει, και Σε γνωρίζει ως τη μόνη Πηγή της. Καθαρό, όμοιο με Σένα ακτινοβολεί το Φως από το καθετί που ζει και κινείται μέσα Σου. Διότι  φθάσαμε εκεί όπου όλοι μας είμαστε ένα, και είμαστε στο σπίτι μας, εκεί όπου Εσύ θέλεις να είμαστε.



ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...