Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 181 Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου

ΜΑΘΗΜΑ 181

Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου

1. Η εμπιστοσύνη στους αδελφούς σου είναι πολύ βασική για να εδραιώσεις και να κρατήσεις την πίστη σου στην ικανότητα σου να υπερβείς την αμφιβολία και την έλλειψη πίστης στον εαυτό σου. Όταν επιτίθεσαι σε έναν αδελφό, διακηρύσσεις ότι είναι περιορισμένος από αυτό που εσύ έχεις αντιληφθεί γι αυτόν. Δεν κοιτάς πέρα από τα σφάλματα του. Μάλλον, αυτά μεγεθύνονται και γίνονται εμπόδια στην επίγνωση του Εαυτού που βρίσκεται πέρα από τα δικά σου λάθη, και πέρα από τις φαινομενικές του αμαρτίες καθώς και από τις δικές σου.
2. Η αντίληψη έχει μια εστίαση. Αυτή είναι που της δίνει συνέπεια σε αυτό που βλέπεις. Όταν αλλάξεις αυτή την εστίαση, αυτό που βλέπεις αλλάζει ανάλογα. Η όρασή σου τώρα θα αλλάξει, για να στηρίξει την πρόθεση που έχει αντικαταστήσει αυτήν που είχες πριν. Μην εστιάζεσαι στις αμαρτίες του αδελφού σου, και θα βιώσεις την γαλήνη που έρχεται από την πίστη στην αθωότητα. Αυτή η πίστη λαμβάνει την μόνη βέβαιη στήριξή της από αυτό που βλέπεις στους άλλους πέρα από τις αμαρτίες τους. Γιατί τα λάθη τους, αν εστιάσεις πάνω σε αυτά, γίνονται μάρτυρες των αμαρτιών μέσα σου. Και δεν θα υπερβείς την θέα τους και δεν θα δεις την αθωότητα που βρίσκεται πέρα από αυτές.
3. Γι αυτό, στην σημερινή άσκηση, πρώτα αφήνουμε όλες αυτές τις μικρές εστιάσεις να υποχωρήσουν μπροστά στην μεγάλη μας ανάγκη να αφήσουμε την αθωότητα να γίνει ολοφάνερη. Κατευθύνουμε το νου μας έτσι ώστε να αναζητούμε αυτό και μόνο, για λίγο ακόμη. Δεν νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς μας στόχους. Και αυτό που βλέπαμε πριν από μια στιγμή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το διάλειμμα του χρόνου όπου ασκούμαστε στο να αλλάξουμε την πρόθεσή μας. Αναζητούμε την αθωότητα και τίποτα άλλο. Την αναζητούμε χωρίς να νοιαζόμαστε για τίποτα άλλο εκτός από το τώρα.
4. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιτυχία έχει σταθεί η ενασχόλησή σου με περασμένους και μελλοντικούς στόχους. Έχεις απασχολήσει αρκετά το νου σου με το πόσο υπερβολικά διαφορετικοί είναι οι στόχοι που υπερασπίζονται αυτά τα μαθήματα, από αυτούς που είχες παλαιότερα. Και έχεις επίσης καταπτοηθεί από την απογοητευτική και περιοριστική σκέψη ότι, ακόμα κι αν πετύχεις, αναπόφευκτα θα χάσεις πάλι τον δρόμο σου.
5. Πώς θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει σημασία; Διότι το παρελθόν έχει πια φύγει∙ και το μέλλον βρίσκεται μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Αυτές οι έγνοιες δεν είναι παρά άμυνες ενάντια στην τωρινή αλλαγή εστίασης της αντίληψης. Τίποτα περισσότερο. Αφήνουμε κατά μέρος για λίγο αυτούς τους ανούσιους περιορισμούς. Δεν προσβλέπουμε σε περασμένες πεποιθήσεις, και αυτό που θα πιστέψουμε στο μέλλον δεν θα μας ενοχλήσει τώρα. Εισερχόμαστε στον χρόνο της άσκησης με μια πρόθεση ∙ να κοιτάξουμε την αθωότητα μέσα μας.
6. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χάσει αυτόν τον στόχο αν ο θυμός μπει εμπόδιο στον δρόμο μας σε οποιαδήποτε μορφή. Και αν έρθει στο νου μας η αμαρτία κάποιου αδερφού, η στενόμυαλη εστίαση μας θα μας περιορίσει την όραση, και θα μας στρέψει το βλέμμα πάνω στα δικά μας λάθη, τα οποία θα μεγεθύνουμε και θα τα αποκαλέσουμε αμαρτίες. Γι αυτό, για λίγο, χωρίς να νοιαζόμαστε για παρελθόν ή το μέλλον, σε περίπτωση που προκύψουν τέτοια εμπόδια θα τα ξεπεράσουμε δίνοντας οδηγίες στο νου μας να αλλάξει την εστίασή του, καθώς λέμε:
-                                 Δεν είναι αυτό που θέλω να δω.
-                                 Εμπιστεύομαι τους αδελφούς μου, που είναι ένα μαζί μου.
7. Κι επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την σκέψη για να μας κρατήσει ασφαλείς όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν αναζητούμε μακροπρόθεσμους στόχους. Όταν κάποιο εμπόδιο φαίνεται πως μας εμποδίζει από το να δούμε την αθωότητά μας, δεν ζητούμε παρά να διακόψουμε για μία στιγμή την δυστυχία που θα επιφέρει η εστίασή μας πάνω στην αμαρτία, και θα την κάνει να παραμείνει δίχως διόρθωση.
8. Ούτε ζητούμε φαντασιώσεις. Διότι αυτό που αναζητούμε να δούμε είναι πραγματικά εκεί. Και καθώς η εστίαση μας πηγαίνει πέρα από τα σφάλματα, θα δούμε ένα εξ ολοκλήρου αναμάρτητο κόσμο. Όταν αυτό το θέαμα είναι το μόνο που θέλουμε να δούμε, όταν αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε στο όνομα της ορθής αντίληψης, τότε τα μάτια του Χριστού είναι αναπόφευκτά δικά μας. Και η Αγάπη η Οποία νιώθει Αυτός για μας, γίνεται και δική μας. Και αυτό θα είναι το μόνο πράγμα που θα δούμε να αντανακλάται στον κόσμο και στον εαυτό μας.

9. Ο κόσμος που κάποτε διακήρυσσε τις αμαρτίες μας γίνεται η απόδειξη ότι είμαστε αναμάρτητοι. Και η αγάπη μας για όλους όσους αντικρίζουμε καταθέτει την θύμηση του ιερού Εαυτού που δεν γνωρίζει αμαρτία, και δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τίποτα χωρίς την αθωότητά Του. Αυτή την θύμηση αναζητούμε καθώς στρέφουμε το νου μας στην άσκηση της σημερινής ημέρας. Δεν κοιτάζουμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κοιτάμε κατευθείαν στο παρόν. Και δίνουμε την εμπιστοσύνη μας στην εμπειρία που ζητούμε τώρα. Η αθωότητά μας δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού. Αυτή την στιγμή η θέλησή μας είναι ένα με την δική Του.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 – 200

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 – 200


1. Τα επόμενα μαθήματά μας επικεντρώνονται στο να σταθεροποιήσουν την προθυμία σου να ισχυροποιήσεις την αδύναμη αφοσίωσή σου ∙ να  συγχωνεύσεις τους σκόρπιους στόχους σου σε μία πρόθεση. Δεν σου ζητείται ακόμα η απόλυτη αφοσίωση όλη την ώρα. Αλλά σου ζητείται να ασκηθείς τώρα για να αποκτήσεις την αίσθηση της ειρήνης που σου χαρίζουν οι ενοποιημένες προθέσεις, έστω και περιοδικά. Αυτή η εμπειρία εξασφαλίζει ότι θα δώσεις την ολοκληρωτική σου προθυμία να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου δείχνουν αυτά τα μαθήματα.

2. Τα μαθήματά μας τώρα κινητοποιούνται συγκεκριμένα στο να διευρύνουν τους ορίζοντές σου, και να προσεγγίσουν άμεσα τα ειδικά εμπόδια που περιορίζουν την όρασή σου και την κάνουν τόσο στενόμυαλη που δεν σε αφήσει να δεις την αξία του στόχου μας. Επιχειρούμε τώρα να απομακρύνουμε αυτά τα εμπόδια, έστω και για λίγο. Τα λόγια μόνο δεν μπορούν να μεταφέρουν την αίσθηση απελευθέρωσης που φέρνει αυτή η απομάκρυνση. Αλλά η εμπειρία της ελευθερίας και της ειρήνης που έρχεται καθώς παραιτείσαι από τον στενό έλεγχο των όσων βλέπεις, μιλάει από μόνη της. Το κίνητρό σου θα ενταθεί τόσο που οι λέξεις θα έχουν πια πολύ μικρή σημασία. Θα είσαι σίγουρος για το τι θέλεις, και για το τι δεν έχει αξία.

3. Κι έτσι αρχίζουμε το ταξίδι μας πέρα από τις λέξεις επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε ό,τι εμποδίζει ακόμα την πρόοδό σου. Η εμπειρία αυτού που υπάρχει πέρα από τις άμυνές σου, παραμένει απρόσιτη για σένα όσο το αρνείσαι. Μπορεί να βρίσκεται εκεί, αλλά εσύ δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρουσία του. Επομένως τώρα επιχειρούμε να πάμε πέρα από όλες τις άμυνες κάθε μέρα από λίγο. Δεν μας ζητείται τίποτα περισσότερο από αυτό, διότι τίποτα περισσότερο από αυτό δεν χρειάζεται. Είναι αρκετό να εγγυηθούμε ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν.


Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 180 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 180

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(169) Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη  Του απελευθερώνομαι.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(170) Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό, άρα ούτε και σε μένα.


Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 179 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 179

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(167) Υπάρχει μόνο μια ζωή, και αυτή την μοιράζομαι με τον Θεό.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(168) Η χάρη Σου μου έχει δοθεί. Την διεκδικώ τώρα.


Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 178 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 178

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(165) Ο νους μου ας μην αρνηθεί την Σκέψη του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(166) Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του.


Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 177 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 177

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(163) Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(164) Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας.


Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 176 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 176

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

(161) Δώσε μου την ευλογία σου, άγιε Υιέ του Θεού.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

(162) Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.


Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 175 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 175

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(159) Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


(160) Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 174 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 174

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(157) Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(158) Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 173 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 173

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(155) Θα αποσυρθώ και θα αφήσω Αυτόν να με οδηγεί.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(156) Πορεύομαι μαζί με τον Θεό μέσα σε απόλυτη αγιότητα


Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 172 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 172

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(153) Η ασφάλεια μου βρίσκεται στην απουσία άμυνας μου.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(154) Είμαι ένας από τους αντιπροσώπους του Θεού.


Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 171 (Επαναληπτικό)

ΜΑΘΗΜΑ 171

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(151) Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(152) Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.


ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5 Εισαγωγή

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5

Εισαγωγή

1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Θέλουμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο σταθερή πίστη. Τα βήματά μας δεν υπήρξαν πάντα ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα επιταχύνουμε , διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο. 

2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο άγιος νους μας, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορέσουμε να περπατήσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.

4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι: 

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.
5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε σε αυτό είναι που πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.
6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού σταυρώνεται μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.
7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.
8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Εκείνον ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το δικό σου κομμάτι μέσα μου. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για εμάς πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.
9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Σε αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας βούλεται ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Τι ζει λοιπόν, που δεν είναι ένα με σένα;
10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.
12. Ωστόσο, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και στο τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στο βίωμα που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Περιμένουμε το βίωμα και αναγνωρίζουμε ότι μόνο εδώ γεννιέται η βεβαιότητα. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στο νόημα τους , το οποίο είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή του νοήματος. Κι Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.


Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 170 Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα


ΜΑΘΗΜΑ 170

Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα


1. Κανένας δεν επιτίθεται χωρίς πρόθεση να πληγώσει. Σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση. Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι σε αυτό-άμυνα, εννοείς ότι το να είσαι σκληρός είναι προστασία ∙ ότι είσαι ασφαλής χάρη στην σκληρότητα. Εννοείς ότι πιστεύεις ότι το να πληγώνεις κάποιον σου φέρνει ελευθερία. Και εννοείς, ακόμα, ότι το να επιτίθεσαι σημαίνει ότι ανταλλάσσεις την κατάσταση που βρίσκεσαι για κάτι καλύτερο, ασφαλέστερο, πιο σίγουρο σε περίπτωση επικίνδυνης εισβολής και από τον φόβο.
2. Πόσο ολοκληρωτικά παράλογη είναι η ιδέα ότι για να αμυνθείς στον φόβο πρέπει να επιτεθείς! Διότι εδώ ο φόβος γεννιέται και τρέφεται με αίμα, για να μεγαλώσει, να διογκωθεί και να μαίνεται. Κι έτσι ο φόβος προστατεύεται, και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτόν. Σήμερα μαθαίνουμε ένα μάθημα που μπορεί να σε σώσει από περισσότερη καθυστέρηση και άχρηστη δυστυχία, από ό,τι μπορείς να φανταστείς. Είναι αυτό:
Εσύ φτιάχνεις αυτό εναντίον του οποίου αμύνεσαι, και με την άμυνά σου εναντίον του το κάνεις πραγματικό και αδύνατον διαφυγής. Άφησε κάτω τα όπλα σου, και μόνο τότε θα καταλάβεις ότι είναι ψεύτικο.
3. Φαίνεται σαν να επιτίθεσαι σε κάποιον εχθρό εξωτερικό. Όμως, η άμυνά σου δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σου ∙ μια ξένη σκέψη σε πόλεμο με σένα, που σου στερεί την γαλήνη, και διχάζει τον νου σου σε δύο στρατόπεδα που φαίνονται εντελώς ασυμφιλίωτα. Γιατί η αγάπη τώρα έχει έναν «εχθρό», ένα αντίθετο ∙ και ο φόβος, ο ξένος, τώρα χρειάζεται την άμυνά σου ενάντια στην απειλή αυτού που πραγματικά είσαι.
4. Αν αναλογιστείς προσεκτικά το μέσο με το οποίο η φαντασιόπληκτη αυτό-άμυνα σου προχωρά στον φανταστικό της δρόμο, θ’ αντιληφθείς όλη την βάση στην οποία στέκει αυτή η ιδέα. Πρώτον, είναι προφανές ότι οι ιδέες πρέπει ν’ αφήνουν την πηγή τους, διότι εσύ είσαι που κάνεις την επίθεση, και πρέπει πρώτα να την έχεις συλλάβει με το νου σου. Ωστόσο, επιτίθεσαι κάπου έξω από σένα, και διαχωρίζεις το νου σου από αυτόν που πρόκειται να δεχτεί επίθεση, με απόλυτη πεποίθηση ότι ο διαχωρισμός που έφτιαξες είναι αληθινός .
5. Δεύτερον, οι ιδιότητες της αγάπης αποδίδονται στον «εχθρό» της. Διότι ο φόβος γίνεται η ασφάλειά σου και ο προστάτης της γαλήνης σου, στον οποίο στρέφεσαι για ανακούφιση και διαφυγή από τις αμφιβολίες για την δύναμή σου, και ελπίζεις ότι εκεί θα αναπαυθείς ήσυχος χωρίς όνειρα. Και καθώς απογυμνώνεις την αγάπη από ό,τι ανήκει μόνο σε αυτή, προικίζεται με τις ιδιότητες του φόβου. Γιατί η αγάπη θα σου ζητούσε να καταργήσεις κάθε άμυνα, σαν κάτι ανόητο. Και πραγματικά τα όπλα σου θα γίνονταν σκόνη, γιατί αυτό είναι πραγματικά.
6. Με την αγάπη για εχθρό, η σκληρότητα πρέπει να γίνει θεός. Και οι θεοί απαιτούν αυτοί που τους λατρεύουν να υπακούουν στις προσταγές τους, και να μην τους αμφισβητούν. Αυστηρή τιμωρία απονέμεται χωρίς οίκτο σε εκείνους που ρωτούν αν οι απαιτήσεις τους είναι συνετές ή ακόμα και λογικές. Οι εχθροί τους είναι τώρα παράλογοι και τρελοί, ενώ αυτοί είναι πάντα ευσπλαχνικοί και δίκαιοι.
7. Σήμερα κοιτάμε αυτό τον σκληρό θεό με απάθεια. Και παρατηρούμε ότι παρόλο που τα χείλη του είναι βαμμένα με αίμα, και φωτιές φαίνεται να βγαίνουν από αυτόν, είναι φτιαγμένος από πέτρα. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν χρειάζεται να αντισταθούμε στην δύναμή του. Δεν έχει καμία. Και εκείνοι που βλέπουν σε αυτόν την ασφάλειά τους δεν έχουν φύλακα, ούτε δύναμη να επικαλεστούν σε περίπτωση κινδύνου, και κανένα ισχυρό πολεμιστή να αγωνιστεί γι αυτούς.
8. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι τρομερή. Αλλά μπορεί επίσης να είναι η στιγμή της απελευθέρωσής σου από την απεχθή δουλεία. Κάνεις μια επιλογή, ενώ στέκεσαι μπροστά σε αυτό το είδωλο, βλέποντάς το ακριβώς όπως είναι. Θα επαναφέρεις στην αγάπη αυτό που προσπάθησες να της αρπάξεις και να τοποθετήσεις μπροστά στην δίχως νου πέτρα; Ή θα φτιάξεις άλλο ένα είδωλο για να την αντικαταστήσεις; Γιατί ο θεός της σκληρότητάς παίρνει πολλές μορφές. Μπορεί να βρει άλλη μία.
9. Όμως μη νομίζεις ότι ο φόβος είναι η διαφυγή από τον φόβο. Ας θυμηθούμε τι έχει τονίσει το κείμενο για τα εμπόδια στην ειρήνη. Το τελευταίο, που είναι πιο δύσκολο να πιστέψεις ότι δεν είναι τίποτα, και φαίνεται σαν ένα εμπόδιο με την μορφή ενός συμπαγούς και στέρεου εμποδίου, αδιαπέραστου, τρομακτικού και αξεπέραστου, είναι ο φόβος για τον Θεό τον Ίδιο. Εδώ βρίσκεται η βάση που φιλοξενεί στο θρόνο της την σκέψη του φόβου ως θεό. Διότι εκείνοι που λατρεύουν τον φόβο σαν θεό, τον αγαπούν, και η αγάπη τώρα φαίνεται πως έχει επενδυθεί με σκληρότητα.
10. Από πού προέρχεται η εντελώς παράλογη πίστη σε θεούς εκδίκησης; Η αγάπη δεν έχει μπερδέψει τις ιδιότητές της με εκείνες του φόβου. Ωστόσο, οι λάτρεις του φόβου αντιλαμβάνονται την δική τους σύγχυση στον «εχθρό» του φόβου ∙ την σκληρότητά του τώρα ως μέρος της αγάπης. Και τι γίνεται πιο τρομακτικό από την Καρδιά της Ίδιας της Αγάπης; Τα Χείλη Του φαίνεται σαν να είναι γεμάτα αίμα ∙ η φωτιά προέρχεται από Αυτόν. Και Αυτός είναι πιο τρομερός από οτιδήποτε άλλο, ασύλληπτα σκληρός, κατακεραυνώνοντας όλους όσους Τον αναγνωρίζουν Θεό τους.
11. Η επιλογή που κάνεις σήμερα είναι βέβαιη. Γιατί κοιτάς για τελευταία φορά αυτό το κομμάτι λαξεμένης πέτρας που έφτιαξες, και δεν το αποκαλείς πια θεό. Έχεις έρθει ξανά σε αυτή την θέση, αλλά τότε επέλεξες αυτός ο σκληρός θεός να παραμείνει μαζί σου με κάποια άλλη μορφή. Κι έτσι ο φόβος του Θεού επέστρεψε σε σένα. Αυτή την φορά τον αφήνεις εκεί. Και επιστρέφεις σε ένα νέο κόσμο, απαλλαγμένο από το βάρος του ∙ χωρίς να τον βλέπεις μέσα από τα τυφλά του μάτια, αλλά με την όραση που σου επανέφερε η επιλογή σου.
12. Τώρα τα μάτια σου ανήκουν στον Χριστό, και Αυτός κοιτάζει μέσα από αυτά. Τώρα η φωνή σου ανήκει στον Θεό και αντηχεί την δική Του. Και τώρα η καρδιά σου παραμένει πάντα σε γαλήνη. Έχεις επιλέξει Αυτόν στην θέση των ειδώλων, και οι ιδιότητές σου, δοσμένες από τον Δημιουργό σου, επαναφέρονται επιτέλους σε σένα. Το Κάλεσμα για τον Θεό ακούγεται και απαντάται. Τώρα ο φόβος έδωσε την θέση του στην αγάπη, καθώς ο Θεός ο Ίδιος αντικαθιστά την σκληρότητα.
13. Πατέρα, είμαστε σαν Εσένα. Καμία σκληρότητα δεν ενοικεί σε εμάς, διότι δεν υπάρχει καμία σε Σένα. Η ειρήνη Σου είναι δική μας. Και ευλογούμε τον κόσμο με ό,τι έχουμε λάβει από Σένα μόνο. Επιλέγουμε ξανά, και κάνουμε την επιλογή μας για όλους τους αδελφούς μας, γνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί μας. Τους φέρουμε την σωτηρία Σου, όπως την έχουμε λάβει τώρα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας γι αυτούς που μας ολοκληρώνουν. Σε αυτούς βλέπουμε την δόξα Σου, και σε αυτούς βρίσκουμε την ειρήνη μας. Είμαστε άγιοι γιατί η Αγιότητά Σου μας έχει απελευθερώσει. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας. Αμήν.

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 169 Με την χάρη ζω. Με την χάρη απελευθερώνομαι.


ΜΑΘΗΜΑ 169

Με την χάρη ζω. Με την χάρη απελευθερώνομαι.

1. Η χάρη είναι μια πλευρά της Αγάπης του Θεού που μοιάζει πάρα πολύ με την κατάσταση που επικρατεί στην ενότητα της αλήθειας. Είναι η πιο υψηλή επιδίωξη του κόσμου, διότι οδηγεί πέρα από αυτόν τον κόσμο ολοκληρωτικά. Είναι ο στόχος της μάθησης, ενώ βρίσκεται πέρα από αυτήν, γιατί η χάρις δεν μπορεί να έρθει μέχρι ο νους να προετοιμαστεί για αληθινή αποδοχή. Η χάρη γίνεται αναπόφευκτη αμέσως σε εκείνους που έχουν ετοιμάσει μια τράπεζα πάνω στην οποία μπορεί να τοποθετηθεί απαλά και να γίνει δεκτή με προθυμία ∙ ένα βωμό καθαρό και καθαγιασμένο για το δώρο.
2. Η χάρη είναι η αποδοχή της Αγάπης του Θεού μέσα σε έναν κόσμο φαινομενικού μίσους και φόβου. Με την χάρη και μόνο το μίσος και ο φόβος φεύγουν, διότι η χάρις παρουσιάζει μια κατάσταση τόσο αντίθετη με όλα όσα περιέχει ο κόσμος, ώστε εκείνοι των οποίων ο νους φωτίζεται από το δώρο της χάριτος δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι ο κόσμος του φόβου είναι αληθινός.
3. Η χάρη δεν μαθαίνεται. Το τελικό βήμα πρέπει να υπερβεί κάθε μάθηση. Η χάρη δεν είναι ο στόχος που αυτά τα μαθήματα φιλοδοξούν να πετύχουν. Ωστόσο, ετοιμαζόμαστε για την χάρη στο ότι ένας ανοιχτός νους μπορεί ν’ ακούσει το Κάλεσμα για αφύπνιση. Δεν είναι ερμητικά κλειστός προς την Φωνή του Θεού. Γνωρίζει ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρει, άρα είναι έτοιμος να δεχτεί μια κατάσταση εντελώς διαφορετική από τις εμπειρίες με τις οποίες είναι εξοικειωμένος.
4. Ίσως να φαίνεται πως γινόμαστε αντιφατικοί με την δήλωσή μας ότι η αποκάλυψη του Πατέρα και του Υιού ως Ένα έχει ήδη οριστεί. Αλλά έχουμε επίσης πει ότι ο νους καθορίζει το πότε θα είναι αυτή η ώρα, και το έχει αποφασίσει. Ωστόσο, σε προτρέπουμε να γίνεις μάρτυρας του Λόγου του Θεού για να επιταχύνεις την εμπειρία της αλήθειας, και να επισπεύσεις την έλευσή της σε κάθε νου που αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της αλήθειας επάνω σου.
5. Η ενότητα είναι απλά η ιδέα ότι Θεός είναι. Και μέσα στο Είναι Του, περιλαμβάνει όλα τα πράγματα. Δεν υπάρχει νους που να περιέχει κάτι άλλο εκτός από Αυτόν. Λέμε «Ο Θεός είναι,» και έπειτα σταματούμε να μιλάμε, γιατί με αυτή την γνώση οι λέξεις δεν έχουν πια κανένα νόημα. Δεν υπάρχουν χείλη που θα τις προφέρουν, και κανένα μέρος του νου δεν είναι τώρα αρκετά ξεχωριστό για να νιώσει ότι τώρα έχει στην επίγνωση κάτι άλλου εκτός από τον εαυτό του. Έχει ενωθεί με την Πηγή του. Και σαν την Πηγή του την Ίδια, απλά είναι.
6. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ή να γράψουμε γι αυτό καθόλου. Έρχεται όταν σε κάθε νου έχει δοθεί ολοκληρωτικά και έχει γίνει πλήρως αποδεκτή η καθολική αναγνώριση ότι η θέλησή του είναι του Θεού. Επαναφέρει το νου στο δίχως τέλος παρόν, εκεί όπου ο νους δεν μπορεί να διανοηθεί το παρελθόν και το μέλλον. Βρίσκεται πέρα από την σωτηρία ∙ πέρα από όλες τις σκέψεις χρόνου, συγχώρεσης και του άγιου προσώπου του Χριστού. Ο Υιός του Θεού έχει απλά εξαφανιστεί μέσα στον Πατέρα του, όπως ο Πατέρας έχει εξαφανιστεί μέσα σε αυτόν. Ο κόσμος ποτέ δεν υπήρξε καθόλου. Η αιωνιότητα παραμένει μια συνεχής κατάσταση.
7. Αυτό είναι πέρα από εμπειρία που προσπαθούμε να επισπεύσουμε. Ωστόσο, η συγχώρεση, που διδάσκεται και μαθαίνεται, φέρνει μαζί της την εμπειρία που μαρτυρεί ότι η ώρα που ο ίδιος ο νους καθόρισε για να εγκαταλείψει τον κόσμο, τώρα πλησιάζει. Δεν την επισπεύδουμε με την έννοια ότι αυτό που θα προσφέρεις ήταν κρυφό από Αυτόν ο Οποίος διδάσκει τι σημαίνει συγχώρεση.
8. Όλη η μάθηση ήταν ήδη μέσα στο Νου Του, εκπληρωμένη και τέλεια. Αυτός αναγνώρισε όλα όσα κρατά ο χρόνος, και τα έδωσε σε όλους τους νόες έτσι ώστε ο κάθε ένας να μπορεί να καθορίσει, από ένα σημείο όπου ο χρόνος τελειώνει, το πότε απελευθερώνεται στην αποκάλυψη και την αιωνιότητα. Έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι κάνεις ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει.
9. Διότι η ενότητα πρέπει να είναι εδώ. Όποια ώρα και να έχει ορίσει ο νους για την αποκάλυψη είναι εντελώς άσχετη με αυτό που πρέπει πάντα να είναι μία διαρκής κατάσταση, παντοτινά έτσι όπως ήταν πάντα, για να μείνει παντοτινά έτσι όπως είναι τώρα. Εμείς απλά παίρνουμε τον ρόλο που μας είχε ανατεθεί εδώ και πολύ καιρό, τον απόλυτα αναγνωρισμένο και τέλεια εκπληρωμένο από Αυτόν ο Οποίος έγραψε το σενάριο της σωτηρίας στο Όνομα του Δημιουργού Του, και στο Όνομα του Υιού του Δημιουργού Του.
10. Δεν χρειάζεται να επεξηγήσουμε περισσότερο αυτό που κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να καταλάβει. Όταν η αποκάλυψη της ενότητάς σου έρθει, θα είναι γνωστό και απόλυτα κατανοητό. Τώρα έχουμε δουλειά να κάνουμε, διότι εκείνοι που βρίσκονται στο χρόνο μπορούν να μιλούν για πράγματα πέρα από αυτόν, και ν’ ακούν λέξεις που εξηγούν ότι αυτό που πρόκειται να συμβεί έχει ήδη γίνει. Ωστόσο, τι νόημα μπορούν να μεταφέρουν αυτά τα λόγια σε εκείνους που ακόμα μετρούν τις ώρες, και σηκώνονται, εργάζονται και πηγαίνουν για ύπνο σύμφωνα με αυτές;
11. Αρκέσου λοιπόν, στο ότι έχεις δουλειά να κάνεις για να παίξεις τον ρόλο σου. Το τέλος πρέπει να μείνει αθέατο για σένα μέχρι να εκπληρωθεί ο ρόλος σου. Δεν πειράζει. Γιατί ο ρόλος σου εξακολουθεί να είναι αυτό πάνω στο οποίο όλα τα υπόλοιπα βασίζονται. Καθώς παίρνεις τον ρόλο που σου έχει οριστεί, η σωτηρία έρχεται ακόμα λίγο πιο κοντά σε κάθε αβέβαιη καρδιά που δεν χτυπά ακόμα συντονισμένη με τον Θεό.
12. Η συγχώρεση είναι το κεντρικό θέμα που λειτουργεί σε όλη την σωτηρία, και κρατά όλα της τα μέρη σε ουσιαστική σχέση, και η πορεία που ακολουθεί καθοδηγείται και το αποτέλεσμα είναι βέβαιο. Και τώρα ζητούμε την χάρη, το τελικό δώρο που μπορεί να προσφέρει η σωτηρία. Η εμπειρία που παρέχει η χάρη θα λήξει μέσα στο χρόνο, διότι η χάρις προαναγγέλλει τον Ουρανό, αν και δεν αντικαθιστά την σκέψη του χρόνου όμως για λίγο ακόμα.
13. Το διάλειμμα είναι αρκετό. Εδώ είναι που βρίσκονται τα θαύματα ∙ για να επιστραφούν από εσένα τις άγιες στιγμές που τα λαμβάνεις, μέσω της χάριτος στην εμπειρία σου, σε όλους όσους βλέπουν το φως που βρίσκεται στο πρόσωπό σου. Τι άλλο είναι το πρόσωπο του Χριστού από το πρόσωπο εκείνου που πήγε για μία στιγμή στην αιωνιότητα, και έφερε πίσω μία καθαρή αντανάκλαση της ενότητας που ένιωσε μία στιγμή πριν για να ευλογήσει τον κόσμο; Πώς θα μπορούσες τελικά να την αποκτήσεις για πάντα, την στιγμή που ένα μέρος από σένα παραμένει απέξω, χωρίς να γνωρίζει και να έχει ξυπνήσει, ενώ σε χρειάζεται ως μάρτυρα της αλήθειας;
14. Να είσαι ευγνώμων που επιστρέφεις, έτσι όπως χάρηκες που έφυγες για μία στιγμή, και δέχτηκες τα δώρα που σου παρείχε η χάρη. Τα φέρνεις πίσω στον εαυτό σου. Και τώρα η αποκάλυψη δεν είναι μακριά. Ο ερχομός της είναι εξασφαλισμένος. Ζητούμε την χάρη, και την εμπειρία που έρχεται από την χάρη. Καλωσορίζουμε την απελευθέρωση που προσφέρει στους πάντες. Δεν ζητούμε αυτό που δεν είναι δυνατόν να ζητηθεί. Δεν κοιτάμε πέρα από αυτό που μπορεί να μας δώσει η χάρις. Διότι αυτό μπορούμε να το δώσουμε με την χάρη που δόθηκε και σ’ εμάς.
15. Ο μαθησιακός μας στόχος σήμερα δεν υπερβαίνει αυτή την προσευχή. Όμως για τον κόσμο, τι άλλο θα μπορούσε να είναι σπουδαιότερο από αυτό που ζητούμε σήμερα από Αυτόν ο Οποίος δίνει την χάρη που ζητούμε, όπως δόθηκε και σε Αυτόν;


- Με την χάρη ζω. Με την χάρη απελευθερώνομαι.
- Με την χάρη δίνω. Με την χάρη θα απελευθερώνω
.

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 168 Η χάρη σου μου δίδεται. Την διεκδικώ τώρα

ΜΑΘΗΜΑ 168

Η χάρη σου μου δίδεται. Την διεκδικώ τώρα

1. Ο Θεός μας μιλάει. Εμείς δεν θα Του μιλήσουμε; Δεν είναι απόμακρος. Αυτός δεν κάνει καμιά προσπάθεια να κρυφτεί από εμάς. Εμείς προσπαθούμε να κρυφτούμε από Αυτόν, και υποφέρουμε από αυταπάτες. Αυτός παραμένει απόλυτα προσιτός. Αγαπά τον Υιό Του. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν είναι βέβαιο, αλλά αυτή η βεβαιότητα είναι επαρκής. Αυτός θ’ αγαπά τον Υιό Του για πάντα. Και όταν ο νους του παραμένει κοιμισμένος, Αυτός ακόμα τον αγαπά. Και όταν ο νους του αφυπνιστεί, τον αγαπά με την αιώνια αναλλοίωτη Αγάπη Του.
2. Αν μόνο ήξερες την σημασία της Αγάπης Του, η ελπίδα και η απελπισία θα ήταν αδύνατον να σε αγγίξουν. Γιατί κάθε ελπίδα θα εκπληρωνόταν μια για πάντα, και η απελπισία κάθε μορφής θα ήταν αδιανόητη. Η απάντησή Του σε κάθε απελπισία είναι η χάρη Του, γιατί μέσα σε αυτή βρίσκεται η ανάμνηση της Αγάπης Του. Δεν θα έδινε με χαρά το μέσο με το οποίο το Θέλημά Του αναγνωρίζεται; Η χάρη Του είναι δική σου από την στιγμή που θα την αναγνωρίσεις. Και η θύμηση Εκείνου αφυπνίζεται στο νου που ζητά από Αυτόν το μέσο με το οποίο τελειώνει ο ύπνος του.
3. Σήμερα ζητούμε από τον Θεό το δώρο που με τόση προσοχή έχει διατηρήσει μέσα στην καρδιά μας, περιμένοντας ν’ αναγνωριστεί. Αυτό είναι το δώρο με το οποίο ο Θεός σκύβει προς εμάς και μας σηκώνει, κάνοντας το τελικό βήμα της σωτηρίας ο Ίδιος. Όλα τα άλλα βήματα εκτός από αυτό τα μαθαίνουμε με την καθοδήγηση της Φωνής Του. Αλλά στο τέλος έρχεται ο Ίδιος, και μας παίρνει στην αγκαλιά Του και καθαρίζει τους ιστούς μέσα στους οποίους κοιμόμαστε. Η χάρη Του είναι κάτι παραπάνω από μια απάντηση. Επανορθώνει όλες τις μνήμες που έχει λησμονήσει ο κοιμισμένος νους ∙ όλη την βεβαιότητα της σημασίας της Αγάπης Του.
4. Ο Θεός αγαπά τον Υιό Του. Ζήτησέ Του να σου δώσει το μέσο με το οποίο εξαφανίζεται αυτός ο κόσμος, και έρχεται στην αρχή η όραση, με την γνώση μία μόνο στιγμή αργότερα. Γιατί με την χάρη Του βλέπεις ένα φως που καλύπτει όλο τον κόσμο με αγάπη, και παρακολουθείς τον φόβο να εξαφανίζεται από κάθε πρόσωπο καθώς οι καρδιές εξυψώνονται και διεκδικούν για δικό τους αυτό το φως. Τι άλλο μένει τώρα που να καθυστερεί τον Ουρανό έστω και για μια στιγμή; Τι άλλο μένει που δεν έχει γίνει όταν η συγχώρεσή σου αναπαύεται πάνω σε όλα τα πράγματα;
5. Σήμερα είναι μια νέα άγια μέρα, διότι λαμβάνουμε αυτό που μας έχει δοθεί. Η πίστη μας βρίσκεται στον Χορηγό, και όχι στην δική μας αποδοχή. Αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, αλλά Εκείνος στον Οποίο κάθε σφάλμα είναι άγνωστο είναι επίσης και Εκείνος ο Οποίος απαντά στα λάθη μας δίνοντάς μας το μέσον να τα παραδώσουμε, και να εξυψωθούμε προς Αυτόν με ευγνωμοσύνη και αγάπη.
6. Και Αυτός κατεβαίνει για να μας συναντήσει, καθώς εμείς ερχόμαστε προς Αυτόν. Διότι αυτό που έχει προετοιμάσει για μας, Εκείνος το δίνει και εμείς λαμβάνουμε. Αυτό είναι το Θέλημά Του, διότι αγαπά τον Υιό Του. Σε Εκείνον προσευχόμαστε σήμερα, επιστρέφοντας μόνο τον λόγο που μας έδωσε μέσω της δική Του Φωνής, του Λόγου Του, της Αγάπης Του:


Η χάρη σου μου δίδεται. Την διεκδικώ τώρα. Πατέρα, έρχομαι σε Σένα. Και Εσύ θα έρθεις σε μένα που το ζητώ. Είμαι ο Υιός που αγαπάς.

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 167 Υπάρχει μια ζωή, και αυτήν την μοιράζομαι με τον Θεό

ΜΑΘΗΜΑ 167

Υπάρχει μια ζωή, και αυτήν την μοιράζομαι με τον Θεό


1. Δεν υπάρχουν διαφορετικά είδη ζωής, γιατί η ζωή είναι σαν την αλήθεια. Δεν έχει διαβαθμίσεις. Είναι η μία κατάσταση την οποία μοιράζονται όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Σαν όλες τις Σκέψεις Του, δεν έχει αντίθετο. Δεν υπάρχει θάνατος διότι ό,τι δημιούργησε ο Θεός μοιράζεται την ζωή Του. Δεν υπάρχει θάνατος διότι αντίθετο στον Θεό δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει θάνατος γιατί ο Πατέρας και ο Υιός είναι Ένα.
2. Σε αυτόν τον κόσμο φαίνεται πως υπάρχει μια κατάσταση που είναι το αντίθετο της ζωής. Το ονομάζεις θάνατο. Και όμως έχουμε μάθει ότι η ιδέα του θανάτου παίρνει πολλές μορφές. Είναι η μόνη ιδέα στην οποία βασίζονται όλα τα συναισθήματα που δεν είναι απόλυτα χαρούμενα. Είναι ο συναγερμός στον οποίο ανταποκρίνεσαι με οποιαδήποτε μορφή που δεν είναι τέλεια χαρά. Κάθε θλίψη, απώλεια, ανησυχία, βάσανο και πόνος, ακόμα και ο παραμικρός αναστεναγμός κούρασης, μία ανεπαίσθητη δυσανασχέτηση ή και το πιο απλό συνοφρύωμα, αναγνωρίζουν τον θάνατο. Κι επομένως αρνείσαι ότι ζεις.
3. Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος. Και όμως, δεν είναι παρά μια ιδέα, άσχετη με το τι φαίνεται σαν σωματικό. Μια σκέψη βρίσκεται μόνο μέσα στο νου. Έπειτα μπορεί να εφαρμοστεί όπως την κατευθύνει ο νους. Αλλά η προέλευσή της είναι εκεί που πρέπει να γίνει η αλλαγή, αν γίνει. Οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Η έμφαση που δίνει αυτή η διδασκαλία σε αυτή την ιδέα οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή αποτελεί κεντρικό θέμα των προσπαθειών μας να αλλάξουμε το νου σου για τον εαυτό σου. Είναι ο λόγος που μπορείς να θεραπευτείς. Είναι η αιτία της θεραπείας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να πεθάνεις. Η αλήθεια της έχει διασφαλίσει την ενότητά σου με τον Θεό.
4. Ο θάνατος είναι η σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από τον Δημιουργό σου. Είναι η πεποίθηση ότι οι καταστάσεις αλλάζουν, τα συναισθήματα εναλλάσσονται από λόγους που δεν μπορείς να ελέγξεις, και που δεν έφτιαξες, και ποτέ δεν μπορείς ν’ αλλάξεις. Είναι η παγιωμένη πεποίθηση ότι οι ιδέες μπορούν να αφήσουν την πηγή τους, και να πάρουν ιδιότητες που δεν περιέχονται στην πηγή τους, κι έτσι να γίνουν διαφορετικές από την ίδια τους την προέλευση, χώρια από αυτήν ως προς το είδος όπως και σε απόσταση, χρόνο και μορφή.
5. Ο θάνατος δεν είναι δυνατόν να προέλθει από την ζωή. Οι ιδέες παραμένουν ενωμένες με την πηγή τους. Μπορούν να επεκτείνουν όλα όσα περιέχει η πηγή τους. Ως προς αυτό, μπορούν να πάνε πέρα από τον εαυτό τους. Αλλά δεν μπορούν να γεννήσουν αυτό που ποτέ δεν τους είχε δοθεί. Όπως φτιάχτηκαν, έτσι θα φτιάχνουν. Όπως γεννήθηκαν, έτσι θα γεννούν. Κι εκεί από όπου ήρθαν, εκεί και θα επιστρέψουν.
6. Ο νους μπορεί να νομίζει ότι κοιμάται, αλλά αυτό είναι όλο. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι η αφυπνισμένη του κατάσταση. Δεν μπορεί να φτιάξει ένα σώμα, ούτε να κατοικήσει μέσα σε ένα σώμα. Ό,τι είναι ξένο προς το νου δεν υπάρχει, διότι δεν έχει πηγή. Διότι ο νους δημιουργεί όλα τα πράγματα που υπάρχουν, και δεν μπορεί να τους δώσει ιδιότητες που δεν έχει, ούτε ν’ αλλάξει την δική του αιώνια, γεμάτη επίγνωση κατάσταση. Δεν μπορεί να φτιάξει ό,τι είναι υλικό. Αυτό που φαίνεται πως πεθαίνει δεν είναι παρά σημάδι ενός νου που κοιμάται.
7. Το αντίθετο της ζωής μπορεί να είναι μόνο μία άλλη μορφή ζωής. Ως τέτοια, μπορεί να συμφιλιωθεί με αυτό που την δημιούργησε, διότι δεν είναι αντίθετο της αλήθειας. Η μορφή της μπορεί ν’ αλλάζει ∙ μπορεί να φαίνεται ότι είναι κάτι που δεν είναι. Ωστόσο, ο νους είναι νους, αφυπνισμένος ή κοιμισμένος. Δεν είναι το αντίθετό του σε ό,τι είναι δημιουργημένο, ούτε σε ό,τι φαίνεται πως φτιάχνει όταν πιστεύει ότι κοιμάται.
8. Ο Θεός δημιουργεί μόνο νου σε κατάσταση αφύπνισης. Εκείνος δεν κοιμάται, και οι δημιουργίες Του δεν μπορούν να μοιραστούν κάτι που Αυτός δεν δίνει, ούτε να φτιάξουν καταστάσεις τις οποίες δεν μοιράζεται κι Αυτός μαζί τους. Η σκέψη του θανάτου δεν είναι η αντίθετη με τις σκέψεις ζωής. Οι Σκέψεις του Θεού, παντοτινά χωρίς αντίθετα οιουδήποτε είδους, παραμένουν για πάντα αναλλοίωτες, με την δύναμη να επεκτείνονται χωρίς αλλαγές, αιώνια, ενώ παράλληλα παραμένουν και μέσα στον εαυτό τους, διότι βρίσκονται παντού.
9. Αυτό που φαίνεται ότι είναι το αντίθετο της ζωής είναι απλά κατάσταση ύπνου. Όταν ο νους επιλέξει να είναι αυτό που δεν είναι, και να αναλάβει μία ξένη δύναμη την οποία δεν έχει, μία αλλογενή κατάσταση στην οποία δεν μπορεί να εισέλθει, ή μία ψευδή κατάσταση όχι μέσα στην Πηγή του, απλά φαίνεται σαν να έχει αποκοιμηθεί για λίγο. Ονειρεύεται το χρόνο ∙ ένα διάλειμμα κατά την διάρκεια του οποίου αυτό που φαίνεται ότι συμβαίνει ποτέ δεν έχει γίνει, οι αλλαγές που έχουν επιτελεστεί είναι δίχως νόημα, και όλα τα γεγονότα δεν είναι πουθενά. Όταν ο νους ξυπνήσει, συνεχίζει έτσι όπως ήταν πάντα
10. Σήμερα ας είμαστε τα παιδιά της αλήθειας, και ας μην αρνούμαστε την ιερή μας κληρονομιά. Η ζωή μας δεν είναι όπως την φανταζόμαστε. Ποιος αλλάζει ζωή απλά επειδή κλείνει τα μάτια του, ή ποιος κάνει τον εαυτό του κάτι που δεν είναι επειδή κοιμάται, και ονειρεύεται κάτι το αντίθετο από αυτό που είναι; Δεν θα ζητήσουμε τον θάνατο σε καμιά του μορφή σήμερα. Ούτε θ’ αφήσουμε φαντασίες αντίθετες της ζωής να κατοικήσουν για μια στιγμή εκεί όπου η Σκέψη της αιώνιας ζωής τοποθετήθηκε από τον Θεό τον Ίδιο.
11. Τον άγιο Του οίκο προσπαθούμε να κρατήσουμε σήμερα έτσι όπως Αυτός τον εδραίωσε, και θέλει να είναι εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτός είναι ο Κύριος όλων όσων σκεφτόμαστε σήμερα. Και με τις Σκέψεις Του, οι οποίες δεν γίνεται να έχουν αντίθετο, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μια ζωή, και αυτή την μοιραζόμαστε με Αυτόν, με όλη την δημιουργία, και με τις σκέψεις εκείνων τους οποίους δημιούργησε σε μια ενότητα ζωής που δεν μπορεί να χωριστεί με τον θάνατο και ν’ αφήσει την Πηγή της ζωής από την οποία προήλθε.
12. Μοιραζόμαστε μια ζωή διότι έχουμε μια Πηγή, μια Πηγή από την οποία έρχεται σε μας η τελειότητα, και παραμένει πάντα μέσα στον άγιο νου που Αυτός δημιούργησε τέλειο. Έτσι όπως ήμασταν, έτσι είμαστε και τώρα και θα είμαστε για πάντα. Ένας κοιμισμένος νους πρέπει να ξυπνήσει, καθώς βλέπει την δική του τελειότητα να καθρεπτίζει τον Κύριο της ζωής τόσο τέλεια που χάνεται μέσα σε αυτό που καθρεφτίζεται εκεί. Και τώρα πια δεν είναι μια απλή αντανάκλαση. Γίνεται αυτό που αντανακλά, και το φως που κάνει δυνατή την αντανάκλαση. Τώρα δεν χρειάζεται καμιά όραση. Διότι ο αφυπνισμένος νους είναι ένας που γνωρίζει την Πηγή του, τον Εαυτό Του, την Αγιότητά του.

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 166 Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του

ΜΑΘΗΜΑ 166

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του


1. Όλα τα πράγματα σου έχουν δοθεί. Η εμπιστοσύνη του Θεού σε σένα είναι απεριόριστη. Αυτός γνωρίζει τον Υιό Του. Δίνει χωρίς εξαίρεση, χωρίς να παρακρατήσει τίποτα που συνεισφέρει στην ευτυχία σου. Ωστόσο, αν η θέλησή σου δεν είναι ένα με την δική Του, δεν λαμβάνεις τα δώρα Του. Αλλά τι θα σε έκανε να πιστέψεις ότι υπάρχει άλλη θέληση από την δική Του;
2. Εδώ βρίσκεται ένα παράδοξο στο οποίο βασίζεται η κατασκευή αυτού του κόσμου. Αυτός ο κόσμος δεν είναι η Θέληση του Θεού, άρα δεν είναι αληθινός. Όμως αυτοί που τον θεωρούν αληθινό πρέπει να πιστεύουν ότι υπάρχει μια άλλη θέληση, και ότι αυτή οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλει Εκείνος. Πραγματικά αδύνατον ∙ αλλά κάθε νους που βλέπει τον κόσμο και τον κρίνει ως σίγουρο, στέρεο, αξιόπιστο και αληθινό πιστεύει σε δύο δημιουργούς ∙ ή σε έναν, αυτόν τον ίδιο. Αλλά ποτέ στον Θεό.
3. Τα δώρα του Θεού δεν είναι αποδεκτά σε κάποιον που τρέφει τέτοιες περίεργες αντιλήψεις. Αυτός πιστεύει ότι το να δεχτεί τα δώρα του Θεού, όσο προφανή και αν γίνουν, όσο επίμονα και αν καλείται να τα διεκδικήσει σαν δικά του, σημαίνει ότι οδηγείται σε προδοσία ενάντια στον εαυτό του. Αυτός πρέπει να αρνηθεί την παρουσία τους, να αντικρούσει την αλήθεια τους, και να υποφέρει για να κρατήσει τον κόσμο που έφτιαξε.
4. Εδώ βρίσκεται το μόνο σπίτι που νομίζει ότι ξέρει. Εδώ βρίσκεται η μοναδική ασφάλεια που νομίζει ότι μπορεί να βρει. Χωρίς τον κόσμο που έφτιαξε είναι ένας απόκληρος ∙ άστεγος και φοβισμένος. Δεν συνειδητοποιεί ότι εδώ είναι που πραγματικά φοβάται, και εδώ είναι άστεγος ∙ ένας άστεγος περιπλανώμενος τόσο μακριά από το σπίτι του, σε τόσο τεράστια απόσταση από αυτό και δεν συνειδητοποιεί πως έχει ξεχάσει από πού ήρθε, πού πηγαίνει, ή ακόμα και ποιος είναι πραγματικά.
5. Και όμως, μέσα στις μοναχικές, ανούσιες περιπλανήσεις του, τα δώρα του Θεού πηγαίνουν μαζί του, χωρίς αυτός να τα γνωρίζει. Δεν γίνεται να τα χάσει. Αλλά δεν βλέπει αυτό που του έχει δοθεί. Συνεχίζει να περιπλανιέται, γνωρίζοντας την ματαιότητα που βλέπει παντού γύρω του, καταλαβαίνοντας ότι ο πενιχρός του κλήρος όλο και λιγοστεύει, όσο προχωρά προς το πουθενά. Και όμως περιπλανιέται ακόμα μέσα στην δυστυχία και την φτώχεια, μόνος παρόλο που ο Θεός είναι μαζί του, και είναι δικός του ένας τόσο σπουδαίος θησαυρός που όλα όσα περιέχει ο κόσμος δεν έχουν αξία μπροστά στο μέγεθος του.
6. Φαντάζει σαν μία θλιβερή φιγούρα ∙ κουρασμένος, εξαντλημένος , ρακένδυτος, και με πόδια που αιμορραγούν από τον βραχώδη δρόμο που περπατά. Δεν υπάρχει κανένας που να μην ταυτίζεται μαζί του, γιατί όλοι όσοι έρχονται εδώ έχουν ακολουθήσει το μονοπάτι που ακολουθεί κι αυτός, και έχουν νιώσει ήττα και απελπισία έτσι όπως κι αυτός νιώθει τώρα. Ωστόσο δεν είναι στ’ αλήθεια τραγικός, όταν δεις ότι ακολουθεί τον δρόμο που διάλεξε, και δεν χρειάζεται παρά να συνειδητοποιήσει Ποιος περπατά μαζί του και να ανοίξει τους θησαυρούς του για να ελευθερωθεί;
7. Αυτός είναι ο εαυτός που εσύ έχεις διαλέξει, αυτόν που έφτιαξες για ν’ αντικαταστήσεις την πραγματικότητα. Αυτός είναι ο εαυτός που υπερασπίζεσαι με τόση μανία ενάντια σε κάθε λογική, κάθε απόδειξη, και όλες τις μαρτυρίες που σου αποδεικνύουν ότι αυτό δεν είσαι εσύ. Δεν τους δίνεις καμία σημασία. Συνεχίζεις τον δρόμο που έχεις αποφασίσει με τα μάτια κάτω από φόβο μήπως και τυχόν ρίξεις μια βιαστική ματιά προς την αλήθεια, και απελευθερωθείς από την αυταπάτη και ελευθερωθείς.
8. Δειλιάζεις μήπως και νιώσεις το άγγιγμα του Χριστού στον ώμο σου, και αντιληφθείς το απαλό Του χέρι να σε κατευθύνει να κοιτάξεις τα δώρα σου. Πώς θα μπορούσες τότε να διακηρύξεις την φτώχεια σου στην εξορία; Θα σε έκανε να γελάσεις με αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου. Πού θα είναι τότε η αυτό-λύπηση σου; Και τι θα έχει γίνει όλη αυτή η τραγωδία που αναζήτησες να φτιάξεις γι αυτόν που ο Θεός θέλησε μόνο χαρά;
9. Ο αρχαίος φόβος σου έρχεται αντιμέτωπος με σένα τώρα, και η δικαιοσύνη επιτέλους σε έχει προλάβει. Το χέρι του Χριστού έχει αγγίξει τον ώμο σου, και νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος. Ακόμα, νομίζεις ότι ο αξιοθρήνητος εαυτός που νόμιζες ότι ήσουν εσύ μπορεί να μην είναι η Ταυτότητά σου. Ίσως ο Λόγος του Θεού να είναι πιο αληθινός από τον δικό σου. Ίσως τα δώρα Του προς εσένα να είναι αληθινά. Ίσως Αυτός να μην έχει νικηθεί εντελώς από το σχέδιό σου να κρατήσεις τον Υιό Του σε βαθιά λήθη, και να πορεύεσαι στον δρόμο που επιλέγεις χωρίς τον Εαυτό σου.
10. Η Θέληση του Θεού δεν αντικρούει. Απλά είναι. Δεν είναι ο Θεός που έχεις φυλακίσει στο σχέδιό σου να χάσεις τον Εαυτό σου. Αυτός δεν γνωρίζει ένα σχέδιο τόσο ξένο προς την Θέλησή Του. Υπήρξε μια ανάγκη που Αυτός δεν καταλάβαινε, στην οποία έδωσε Απάντηση. Αυτό είναι όλο. Και εσένα που σου έχει δοθεί αυτή η Απάντηση δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο εκτός από αυτό.
11. Τώρα ζούμε, γιατί τώρα δεν γίνεται να πεθάνουμε. Η επιθυμία για τον θάνατο βρίσκει τώρα την απάντησή της, και τα μάτια που τον κοίταζαν αντικαταστάθηκαν με μια όραση που αντιλαμβάνεται ότι δεν είσαι αυτό που προσποιείσαι ότι είσαι. Ένας περπατά μαζί σου ο Οποίος απαντά απαλά σε όλους σου τους φόβους με αυτή την φιλεύσπλαχνη απάντηση. «Δεν είναι έτσι.» Σου δείχνει όλα τα δώρα που έχεις κάθε φορά που σε καταδυναστεύει η σκέψη της ανέχειας, και σου μιλά για την Συντροφικότητά Του όταν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μόνο και φοβισμένο.
12. Αλλά Αυτός σου θυμίζει ακόμα ένα πράγμα που είχες λησμονήσει. Γιατί το άγγιγμά Του επάνω σου σε έχει κάνει σαν Αυτόν. Τα δώρα που έχεις δεν είναι μόνο για σένα. Αυτά που έχει έρθει να σου προσφέρει, τώρα πρέπει να μάθεις να τα δίνεις. Αυτό είναι το μάθημα που φέρει η προσφορά Του, διότι σε έχει σώσει από την μοναξιά που επιχείρησες να φτιάξεις για να κρυφτείς από τον Θεό. Σου έχει υπενθυμίσει όλα τα δώρα που σου έχει δώσει ο Θεός. Σου μιλά, ακόμα, και γι αυτό που γίνεται και δική σου θέληση όταν δέχεσαι αυτά τα δώρα, και αναγνωρίζεις ότι είναι δικά σου.
13. Αυτά τα δώρα είναι δικά σου, σου τα έχει εμπιστευτεί να τα φροντίζεις, για να τα δώσεις σε όλους όσους διαλέγουν τον μοναχικό δρόμο από τον οποίο εσύ έχεις ξεφύγει. Δεν καταλαβαίνουν ότι απλά ακολουθούν τις επιθυμίες τους. Εσύ είσαι που τους διδάσκεις τώρα. Γιατί έχεις μάθει από τον Χριστό ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος για να περπατήσουν. Δίδαξέ τους δείχνοντάς τους την ευτυχία που έρχεται σε εκείνους που νιώθουν το άγγιγμα του Χριστού, και αναγνωρίζουν τα δώρα του Θεού. Μην αφήνεις την θλίψη να σε βάζει σε πειρασμό να αθετήσεις την εμπιστοσύνη σου.
14. Οι αναστεναγμοί σου τώρα προδίδουν τις ελπίδες εκείνων που βλέπουν προς τα σένα για την απελευθέρωσή τους. Τα δάκρυά σου είναι δικά τους. Αν εσύ είσαι ασθενής, τους στερείς την θεραπεία τους. Αυτό που φοβάσαι τους διδάσκει ότι οι φόβοι τους είναι δικαιολογημένοι. Το χέρι σου γίνεται ο χορηγός του αγγίγματος του Χριστού ∙ η αλλαγή του νου σου γίνεται η απόδειξη ότι όποιος δέχεται τα δώρα το Θεού δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από τίποτα. Σου έχει ανατεθεί η απελευθέρωση του κόσμου από τον πόνο.
15. Μην την προδώσεις. Γίνε η ζώσα απόδειξη του τι μπορεί να προσφέρει στον καθένα το άγγιγμα του Χριστού. Ο Θεός σου έχει εμπιστευτεί όλα Του τα δώρα. Γίνε η απόδειξη της ευτυχίας σου για το πόσο μπορεί να μεταμορφωθεί ο νους που επιλέγει να δεχτεί τα δώρα Του, και να νιώσει το άγγιγμα του Χριστού. Αυτή είναι η αποστολή σου τώρα. Διότι ο Θεός εμπιστεύεται την διανομή των δώρων Του σε όλους όσους τα έχουν λάβει. Αυτός μοιράζεται την χαρά Του με σένα. Και τώρα εσύ πηγαίνεις να την μοιραστείς με τον κόσμο.

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 165 Ο νους μου ας μην αρνηθεί την Σκέψη του Θεού

ΜΑΘΗΜΑ 165

Ο νους μου ας μην αρνηθεί την Σκέψη του Θεού


1. Τι άλλο κάνει αυτό τον κόσμο να φαίνεται αληθινός εκτός από την δική σου άρνηση της αλήθειας που βρίσκεται πέρα από αυτόν; Τι άλλο είναι αυτό που σκιάζει την τέλεια ευτυχία και την αιώνια ζωή που ο Πατέρας σου βούλεται για σένα, εκτός από τις δικές σου σκέψεις μιζέριας και θανάτου; Και τι είναι αυτό που μπορεί να κρύψει αυτό που δεν γίνεται να κρυφτεί εκτός από την ψευδαίσθηση; Τι θα μπορούσε να σου στερήσει αυτό που ήδη έχεις εκτός από την δική σου επιλογή να μην το βλέπεις, αρνούμενος ότι βρίσκεται εκεί;
2. Η Σκέψη του Θεού σε δημιούργησε. Δεν σε άφησε, και δεν έχεις ποτέ υπάρξει χώρια της ούτε στιγμή. Σου ανήκει. Από αυτήν ζεις. Είναι η Πηγή της ζωής σου, που κρατά εσένα ενωμένο μαζί της, και τα πάντα ενωμένα με σένα διότι ποτέ δεν σε άφησε. Η Σκέψη του Θεού σε προστατεύει, νοιάζεται για σένα, απαλύνει τον χώρο της ανάπαυσής σου και λειαίνει τον δρόμο σου, φωτίζοντας το νου σου με ευτυχία και αγάπη. Η αιωνιότητα και η παντοτινή ζωή λάμπουν μέσα στο νου σου, διότι η Σκέψη του Θεού δεν σε έχει εγκαταλείψει, και ακόμα ενοικεί μαζί σου.
3. Ποιος θα αρνιόταν την ασφάλειά του και την γαλήνη του, την χαρά και την θεραπεία του, την ειρήνη του νου του , την ήσυχη ανάπαυσή του, την ήρεμη αφύπνισή του, αν απλά και μόνο αναγνώριζε πού κατοικούν όλα αυτά; Δεν θα ετοιμαζόταν αμέσως να πάει εκεί όπου βρίσκονται αυτά, εγκαταλείποντας όλα τ’ άλλα ως ανάξια σε σύγκριση με αυτά; Και βρίσκοντάς τα, δεν θα σιγουρευόταν να τα κρατήσει μαζί του, και αυτός να παραμείνει μαζί τους;
4. Μην αρνείσαι τον Ουρανό. Είναι δικός σου σήμερα, φτάνει μόνο να το ζητήσεις. Ούτε χρειάζεται να αντιληφθείς πόσο μεγάλο είναι το δώρο, και πόσο αλλαγμένος θα είναι ο νους σου πριν έρθει σε σένα. Ζήτησε να λάβεις και θα σου δοθεί. Η βεβαιότητα βρίσκεται μέσα σε αυτό. Μέχρι να το καλωσορίσεις για δικό σου, θα παραμένει η αβεβαιότητα. Ωστόσο, ο Θεός είναι δίκαιος. Δεν απαιτείται η σιγουριά για να λάβεις αυτό που μόνο η αποδοχή σου μπορεί να σου χαρίσει.
5. Ζήτα με έντονο πόθο. Δεν χρειάζεται να είσαι βέβαιος πως ζητάς το μόνο πράγμα που θέλεις. Αλλά όταν έχεις λάβει, θα είσαι σίγουρος ότι έχεις τον θησαυρό που πάντα αναζητούσες. Με τι άραγε θα ήταν δυνατόν να θέλεις να τον ανταλλάξεις; Τι θα μπορούσε τώρα να σε παρακινήσει να το αφήσεις να ξεθωριάσει από την εκστατική σου όραση; Διότι αυτή η όραση αποδεικνύει ότι έχεις ανταλλάξει την τύφλωσή σου με τα μάτια του Χριστού που βλέπουν, ότι ο νους σου έχει αφήσει κατά μέρος την άρνηση, κι έχει δεχτεί την Σκέψη του Θεού ως κληρονομιά σου.
6. Τώρα έχουν περάσει όλες οι αμφιβολίες, και το τέλος του ταξιδιού είναι σίγουρο, και η σωτηρία σου έχει δοθεί. Τώρα η δύναμη του Χριστού είναι μέσα στο νου σου, για να θεραπεύεις έτσι όπως θεραπεύτηκες.. Γιατί τώρα είσαι ανάμεσα στους σωτήρες του κόσμου. Ο προορισμός σου βρίσκεται εκεί και πουθενά αλλού. Θα συναινούσε ποτέ ο Θεός να αφήσει τον Υιό Του για πάντα πεινασμένο επειδή αυτός αρνείται την τροφή που χρειάζεται για να ζήσει; Η αφθονία ενοικεί μέσα του, και η στέρηση δεν μπορεί να τον αποκόψει από την Αγάπη του Θεού που τον στηρίζει και από την εστία του.
7. Σήμερα ασκήσου με ελπίδα. Διότι η ελπίδα στ’ αλήθεια δικαιώνεται. Οι αμφιβολίες σου είναι χωρίς κανένα νόημα, διότι ο Θεός είναι βέβαιος. Και η Σκέψη του Θεού ποτέ δεν είναι απούσα. Η βεβαιότητα πρέπει να ενοικεί σε σένα που είσαι ο οικοδεσπότης Του. Αυτά τα μαθήματα αφαιρούν όλες τις αμφιβολίες που έχεις παρεμβάλλει ανάμεσα σε Εκείνον και στην βεβαιότητά σου γι Αυτόν.
8. Βασιζόμαστε στον Θεό, και όχι στον εαυτό μας, για να μας δώσει βεβαιότητα. Και στο Όνομά Του ασκούμαστε σήμερα όπως μας κατευθύνει ο Λόγος Του. Η βεβαιότητα Του βρίσκεται πέρα από κάθε αμφιβολία μας. Η Αγάπη Του παραμένει πέρα από όλους μας τους φόβους. Η Σκέψη του Θεού βρίσκεται σταθερή πέρα από όλα τα όνειρα, μέσα στο νου μας, σύμφωνα με την Θέλησή Του.

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 164 Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας


ΜΑΘΗΜΑ 164

Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας


1. Ποια άλλη ώρα από το τώρα είναι δυνατόν να αναγνωριστεί η αλήθεια; Το παρόν είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει. Γι αυτό σήμερα, αυτήν την στιγμή, τώρα, ερχόμαστε να κοιτάξουμε αυτό που ήταν πάντα εκεί ∙ όχι στην όρασή μας, άλλα στα μάτια του Χριστού. Αυτός κοιτάζει πέρα από τον χρόνο, και βλέπει την αιωνιότητα έτσι όπως απεικονίζεται εκεί. Ακούει τους ήχους που γεννά ο ανούσιος, πολυάσχολος κόσμος, αλλά τους ακούει αμυδρά. Διότι πέρα από αυτούς το μόνο που ακούει είναι το τραγούδι του Ουρανού, και την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού πιο ξεκάθαρη, πιο ουσιαστική, πιο κοντινή.
2. Ο κόσμος ξεθωριάζει εύκολα μπροστά στην όρασή Του. Οι ήχοι του γίνονται όλο και πιο αδύναμοι. Μια μελωδία από πέρα, μακριά από τον κόσμο γίνεται όλο και πιο ευδιάκριτη ∙ ένα αρχαίο κάλεσμα στο οποίο Αυτός δίνει μια αρχαία απάντηση. Θα τα αναγνωρίσεις και τα δύο, διότι δεν είναι παρά η δική σου απάντηση στο Κάλεσμα του Πατέρα σου προς τα σένα. Ο Χριστός απαντά εκ μέρους σου, αντηχώντας τον Εαυτό σου, χρησιμοποιώντας την φωνή σου για να δώσει την χαρμόσυνη συναίνεσή Του ∙ δεχόμενος την απελευθέρωσή σου εκ μέρους σου.
3. Πόσο άγια είναι η άσκησή σου σήμερα, καθώς ο Χριστός σου δίνει τον όρασή Του και ακούει για λογαριασμό σου, και απαντά εν ονόματι σου στο Κάλεσμα που ακούει! Πόσο ήσυχη είναι η ώρα που δίνεις για να την περάσεις μαζί Του, πέρα από τον κόσμο. Πόσο εύκολα ξεχνιούνται όλες οι φαινομενικές αμαρτίες και όλες οι λύπες σβήνουν από την μνήμη σου. Σήμερα η θλίψη παραμερίζεται, διότι τα θεάματα και οι ήχοι που έρχονται από κάπου πιο κοντά από τον κόσμο είναι ξεκάθαρα για σένα που σήμερα θέλεις να δεχτείς τα δώρα που δίνει Αυτός.
4. Υπάρχει μια σιωπή μέσα στην οποία ο κόσμος δεν μπορεί να εισβάλλει. Υπάρχει μια πανάρχαια ειρήνη που φέρεις μέσα στην καρδιά σου και δεν την έχεις χάσει. Υπάρχει μια αίσθηση αγιότητας μέσα σου που η σκέψη της αμαρτίας δεν έχει αγγίξει ποτέ. Όλα αυτά θα τα θυμηθείς σήμερα. Η πιστή άσκηση σήμερα θα σου φέρει ανταμοιβές τόσο μεγάλες και τόσο διαφορετικές από κάθε τι που αναζητούσες μέχρι τώρα, ώστε να γνωρίζεις ότι εδώ βρίσκεται ο θησαυρός σου, κι εδώ και η ανάπαυσή σου.
5. Αυτή είναι η μέρα που οι μάταιες φαντασιώσεις σου παραμερίζουν σαν αυλαία, για ν’ αποκαλύψουν τι βρίσκεται πέρα από αυτές. Τώρα γίνεται ορατό αυτό που βρίσκεται πραγματικά εκεί, ενώ όλες οι σκιές που φαινομενικά το έκρυβαν, χάνονται. Τώρα η ισορροπία αποκαθίσταται, και η ζυγαριά της κρίσης αφήνεται σε Αυτόν που κρίνει σωστά. Και στην κρίση Του ο κόσμος θα ξεδιπλωθεί με απόλυτη αθωότητα μπροστά στα μάτια σου. Τώρα θα τον δεις με τα μάτια του Χριστού. Τώρα σου γίνεται ξεκάθαρη η μεταμόρφωσή του.
6. Αδελφέ μου, αυτή η μέρα είναι άγια για τον κόσμο. Η όρασή σου, που σου έχει δοθεί από κάπου πέρα από όλα τα πράγματα αυτού του κόσμου, επιστρέφει το βλέμμα της σε αυτά με ένα νέο φως. Και αυτό που βλέπεις γίνεται η θεραπεία και η σωτηρία του κόσμου. Αυτό που αξίζει και αυτό που δεν αξίζει γίνονται αντιληπτά ως αυτό που είναι. Και αυτό που αξίζει την αγάπη σου λαμβάνει την αγάπη σου, ενώ δεν απομένει τίποτα να φοβηθείς.
7. Δεν θα κρίνουμε σήμερα. Δεν θα λάβουμε παρά μόνο αυτό που μας δίδεται από μια κρίση πέρα από αυτό τον κόσμο. Οι ασκήσεις μας σήμερα γίνονται το δώρο ευγνωμοσύνης μας για την απελευθέρωσή μας από την τύφλωση και από την δυστυχία. Όλα όσα βλέπουμε θα αυξάνουν την χαρά μας, διότι η αγιότητά τους αντανακλά την δική μας. Στεκόμαστε μέσα στο φως της συγχώρεσης στην όραση του Χριστού, και όλος ο κόσμος συγχωρείται μέσα στην δική μας . Ευλογούμε τον κόσμο, έτσι όπως τον βλέπουμε μέσα στο φως με το οποίο μας βλέπει ο Σωτήρας μας, και του προσφέρουμε την ελευθερία που μας δίδεται μέσω της όρασης Εκείνου που βλέπει μόνο μέσα από το φως της συγχώρεσης, και όχι μέσω της δικής μας.
8. Άνοιξε την αυλαία στην άσκησή σου απλά αφήνοντας να φύγουν όλα τα πράγματα που νομίζεις ότι θέλεις. Παραμερίζεις τους τιποτένιους θησαυρούς σου, και αφήνεις καθαρό και ανοιχτό χώρο μέσα στο νου σου όπου ο Χριστός μπορεί να έρθει, και να σου προσφέρει τον θησαυρό της σωτηρίας. Έχει την ανάγκη του καθαγιασμένου νου σου για να σώσει τον κόσμο. Δεν αξίζει ένας τέτοιος σκοπός να γίνει δικός σου; Δεν αξίζει ν’ αναζητήσεις την όραση του Χριστού σήμερα, περισσότερο από τους στόχους αυτού του κόσμου που δεν φέρνουν ικανοποίηση;
9. Ας μην αφήσουμε την σημερινή μέρα να φύγει χωρίς τα δώρα που κρατά, δίνοντας την συναίνεση και την αποδοχή σου. Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, αν τα αναγνωρίσεις. Μπορεί να μην βλέπεις πόση αξία έχει για τον κόσμο η αποδοχή σου. Αλλά αυτό σίγουρα το θέλεις ∙ μπορείς ν’ ανταλλάξεις όλα σου τα βάσανα με την χαρά σήμερα. Ασκήσου με ζήλο, και το δώρο είναι δικό σου. Θα σε εξαπατούσε ποτέ ο Θεός; Μπορεί ποτέ Αυτός να αθετήσει την υπόσχεσή Του; Μπορείς να κρατάς τα τόσο μικρά και ασήμαντα , όταν τα Χέρια Του παραδίδουν την απόλυτη σωτηρία στον Υιό Του;

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 163 Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος

ΜΑΘΗΜΑ 163

Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος


1. Ο θάνατος είναι μια σκέψη που παίρνει πολλές μορφές, πολύ συχνά μη αναγνωρίσιμες. Μπορεί να εμφανιστεί σαν λύπη, φόβος, άγχος ή αμφιβολία ∙ σαν θυμός, απιστία και έλλειψη εμπιστοσύνης ∙ ως έγνοια για το σώμα, φθόνος, και σε όλες τις μορφές με τις οποίες η ευχή σου να γίνεις έτσι όπως δεν είσαι, μπορεί να σε βάλει σε πειρασμό. Όλες αυτές οι σκέψεις δεν είναι παρά αντανάκλαση της λατρείας του θανάτου σαν σωτήρα και σαν χορηγό της απελευθέρωσης.
2. Όντας η ενσάρκωση του φόβου, ο οικοδεσπότης της αμαρτίας, ο θεός των ενόχων και ο άρχοντας όλων των ψευδαισθήσεων και αυταπατών, πραγματικά η σκέψη του θανάτου φαντάζει ισχυρή. Γιατί φαίνεται σαν να κρατά όλα τα ζωντανά πράγματα μέσα στα ζαρωμένα χέρια του ∙ όλες τις ελπίδες και τις επιθυμίες μέσα στην καταστροφική λαβή του ∙ κοιτώντας όλους τους στόχους με τα τυφλά του μάτια. Οι αδύναμοι, οι αβοήθητοι και ασθενείς υποκλίνονται μπροστά στην εικόνα του, νομίζοντας ότι αυτή και μόνο είναι αληθινή, αναπόφευκτη, άξια της εμπιστοσύνης τους. Γιατί μόνο αυτός είναι βέβαιο πως θα έρθει.
3. Όλα τα άλλα πράγματα εκτός από τον θάνατο φαίνονται αβέβαια, χάνονται πολύ γρήγορα ενώ αποκτώνται με πολύ μεγάλη δυσκολία, η έκβασή τους είναι αβέβαιη, έχουν την τάση να προδίδουν τις ελπίδες που κάποτε ενέπνευσαν και αφήνουν πίσω τους την γεύση της σκόνης και της στάχτης, στην θέση των ελπίδων και των ονείρων. Αλλά ο θάνατος είναι αξιόπιστος. Διότι θα έρθει με βέβαια βήματα όταν έρθει η ώρα για την άφιξή του. Αυτός ποτέ δεν θα αποτύχει να πάρει όλη την ζωή ως όμηρο του.
4. Θέλεις να υποκλίνεσαι σε είδωλα σαν αυτό; Εδώ η δύναμη και η ισχύς του Θεού του Ίδιου γίνονται αντιληπτές μέσα σε ένα είδωλο φτιαγμένο από σκόνη. Εδώ το αντίθετο του Θεού διακηρύσσεται άρχοντας όλης της δημιουργίας, ισχυρότερος από την Θέληση του Θεού για ζωή, ατέλειωτη αγάπη και την τέλεια, αναλλοίωτη σταθερότητα του Ουρανού. Εδώ η Θέληση του Πατέρα και του Υιού δέχονται την τελική τους ήττα για να τοποθετηθούν κάτω από την ταφόπετρα που ο θάνατος έθεσε πάνω στο σώμα του άγιου Υιού του Θεού.
5. Ανίερος μέσα στην ήττα του, αυτός έχει γίνει αυτό που θέλει να τον κάνει ο θάνατος. Ο επιτάφιός του, που ο ίδιος ο θάνατος έχει γράψει, δεν του δίνει κανένα όνομα, διότι έχει γίνει πια χώμα. Δεν λέει παρά αυτό: «Εδώ κείτεται ένας μάρτυρας που αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι νεκρός.» Και αυτό γράφει ξανά, και ξανά, ενώ εν τω μεταξύ οι λάτρεις του συμφωνούν, και γονατίζοντας με το μέτωπο στο έδαφος, ψιθυρίζουν έντρομοι ότι έτσι είναι.
6. Είναι αδύνατον να λατρεύεις τον θάνατο σε οποιαδήποτε μορφή, και ακόμα να επιλέγεις κάποιες μορφές που δεν θα περιθάλπεις και θα αποφεύγεις, ενώ ακόμα πιστεύεις στις υπόλοιπες. Γιατί ο θάνατος είναι καθολικός. Είτε όλα τα πράγματα πεθαίνουν, είτε ζουν και δεν είναι δυνατόν να πεθάνουν. Δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός. Διότι εδώ ξανά βλέπουμε μία προφανή θέση, την οποία πρέπει να δεχτούμε αν θέλουμε να είμαστε σώφρονες ∙ ό,τι αντικρούει μία σκέψη ολοκληρωτικά δεν μπορεί να είναι αληθινό, εκτός κι αν το αντίθετο είναι αποδεδειγμένα λανθασμένο.
7. Η ιδέα του θανάτου του Θεού είναι τόσο εξωφρενική που ακόμα και οι παράφρονες έχουν δυσκολία στο να την πιστέψουν. Διότι υπονοεί ότι ο Θεός ήταν κάποτε ζωντανός και τώρα με κάποιο τρόπο πέθανε ∙ σκοτώθηκε, προφανώς, από εκείνους που δεν Τον ήθελαν ζωντανό. Η ισχυρότερη θέλησή τους θα υπερισχύσει της δικής Του, κι έτσι η αιώνια ζωή υποχώρησε μπροστά στον θάνατο. Και μαζί με τον Πατέρα πέθανε και ο Υιός.
8. Οι λάτρεις του θανάτου μπορεί να φοβούνται. Και όμως, είναι δυνατόν σκέψεις σαν αυτές να είναι τρομακτικές; Αν έβλεπαν ότι αυτό είναι το μόνο που πιστεύουν, τότε αμέσως θα απελευθερωνόντουσαν. Και εσύ αυτό θα τους δείξεις σήμερα. Δεν υπάρχει θάνατος, και τον αποκηρύσσουμε σε κάθε του μορφή, για την σωτηρία την δική τους αλλά και για την δική μας. Ο Θεός δεν έφτιαξε τον θάνατο. Άρα όποια μορφή και να παίρνει πρέπει να είναι ψευδαίσθηση. Αυτή την θέση παίρνουμε σήμερα. Και μας έχει δοθεί να κοιτάξουμε πέρα από τον θάνατο και να δούμε την ζωή πέρα από αυτόν.

9. Πατέρα μας, ευλόγησε τα μάτια μας σήμερα. Είμαστε οι αγγελιαφόροι Σου, και θέλουμε να δούμε την ένδοξη αντανάκλαση της Αγάπης Σου που λάμπει μέσα στο κάθε τι. Ζούμε και κινούμαστε μέσα σε Σένα μόνο. Δεν είμαστε διαχωρισμένοι από την αιώνια ζωή Σου. Δεν υπάρχει θάνατος, γιατί ο θάνατος δεν είναι το Θέλημά Σου. Και κατοικούμε εκεί όπου μας έθεσες, στην ζωή που μοιραζόμαστε μαζί με Σένα και όλα τα ζωντανά πράγματα, για να είμαστε σαν Εσένα και μέρος από Εσένα για πάντα. Δεχόμαστε τις Σκέψεις Σου ως δικές μας, και η θέλησή μας είναι ένα με την δική Σου εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 162 Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 162

Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός


1. Αυτή και μόνο η σκέψη, αν την κρατήσεις σταθερά μέσα στο νου, θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο. Από καιρού εις καιρόν θα την επαναλαμβάνουμε, καθώς θα φτάνουμε σε ένα άλλο στάδιο μάθησης. Θα σημαίνει όλο και περισσότερα σε σένα όσο προχωράς. Αυτά τα λόγια είναι ιερά, διότι είναι τα λόγια που ο Θεός έδωσε ως απάντηση στον κόσμο που έφτιαξες. Με αυτά ο κόσμος εξαφανίζεται, και όλα τα πράγματα που φαίνονται μέσα από ομιχλώδη σύννεφα και νεφελώδεις ψευδαισθήσεις εξαφανίζονται καθώς προφέρονται αυτές οι λέξεις. Διότι προέρχονται από τον Θεό.
2. Εδώ βρίσκεται ο Λόγος με τον οποίο ο Υιός έγινε η ευτυχία του Πατέρα του, η Αγάπη Του και η ολοκλήρωσή Του. Εδώ διακηρύσσεται η δημιουργία, και τιμάται γι αυτό που είναι. Δεν υπάρχει όνειρο που τα λόγια αυτά δεν θα διαλύσουν ∙ ούτε μία σκέψη αμαρτίας και καμία ψευδαίσθηση μέσα στο όνειρο που δεν θα ξεθωριάσουν μπροστά στην δύναμή τους. Είναι η σάλπιγγα της αφύπνισης που ηχεί σε όλο τον κόσμο. Οι νεκροί ανασταίνονται ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμά της. Και εκείνοι που ζουν και ακούν αυτό τον ήχο ποτέ δεν θα κοιτούν τον θάνατο.
3. Άγιος πραγματικά είναι αυτός που κάνει αυτά τα λόγια δικά του ∙ σηκώνεται με αυτά στο νου του, τα θυμάται όλη την διάρκεια της ημέρας, και την νύχτα τα παίρνει μαζί του καθώς πηγαίνει για ύπνο. Τα όνειρά του είναι χαρούμενα και η ανάπαυσή του εξασφαλισμένη και το σώμα του θεραπευμένο, διότι κοιμάται και ξυπνάει με την αλήθεια μπροστά του πάντα. Αυτός θα σώσει τον κόσμο, διότι δίνει στον κόσμο αυτό που λαμβάνει κάθε φορά που ασκείται στα λόγια της αλήθειας.
4. Σήμερα ασκούμαστε με απλότητα. Γιατί τα λόγια που χρησιμοποιούμε είναι ισχυρά, και δεν χρειάζονται σκέψεις πέρα από αυτά για να αλλάξουν το νου αυτού που τα χρησιμοποιεί. Τόσο ολοκληρωτικά αλλάζει που γίνεται το θησαυροφυλάκιο μέσα στο οποίο ο Θεός τοποθετεί όλα Του τα δώρα και όλη Του την Αγάπη, για να μοιραστούν σε όλο τον κόσμο, να αυξηθούν δίνοντας τα, και να διατηρηθούν ολοκληρωμένα επειδή το μοίρασμα τους είναι απεριόριστο. Κι έτσι μαθαίνεις να σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Η όραση του Χριστού έχει επανορθωθεί στα μάτια σου σώζοντας το νου σου.
5. Εσένα τιμούμε σήμερα. Δικό σου είναι το δικαίωμα στην τέλεια αγιότητα που τώρα δέχεσαι. Με αυτή την αποδοχή η σωτηρία φτάνει σε όλους, γιατί ποιος θα μπορούσε να περιθάλψει την αμαρτία όταν αγιότητα σαν αυτή ευλογεί τον κόσμο; Ποιος θα μπορούσε να απελπιστεί όταν η τέλεια χαρά είναι δική σου, προσιτή σε όλους σαν θεραπεία για την θλίψη και την δυστυχία, για κάθε αίσθηση απώλειας, και για την πλήρη απόδραση από την αμαρτία και την ενοχή;
6. Και ποιος δεν θα ήθελε να είναι αδελφός με σένα τώρα ∙ εσένα, τον λυτρωτή και σωτήρα του. Ποιος δεν θα ήθελε να σε καλωσορίσει μέσα στην καρδιά του με τρυφερή πρόσκληση, ανυπομονώντας να ενωθεί με κάποιον σαν αυτόν σε αγιότητα; Είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Αυτά τα λόγια διαλύουν την νύχτα, και δεν υπάρχει πια σκοτάδι. Το φως έχει έρθει σήμερα για να ευλογήσει τον κόσμο. Διότι έχεις αναγνωρίσει τον Υιό του Θεού, και σ’ αυτή την αναγνώριση είναι και η αναγνώριση του κόσμου.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 161 Δώσε μου την ευλογία σου άγιε Υιέ του Θεού


ΜΑΘΗΜΑ 161

Δώσε μου την ευλογία σου άγιε Υιέ του Θεού

1. Σήμερα ασκούμαστε διαφορετικά και παίρνουμε θέση ενάντια στον θυμό μας, έτσι ώστε όλοι μας οι φόβοι να μπορέσουν να εξαφανιστούν και να προσφέρουν χώρο στην αγάπη. Εδώ βρίσκεται η σωτηρία μέσα στα απλά λόγια με τα οποία ασκούμαστε στην σημερινή ιδέα. Εδώ βρίσκεται η απάντηση στον πειρασμό που ποτέ δεν γίνεται να αποτύχει να καλωσορίσει τον Χριστό εκεί όπου πριν επικρατούσαν ο φόβος και ο θυμός. Εδώ ολοκληρώνεται η Επανόρθωση, ο κόσμος αποσύρεται με ασφάλεια και αποκαθίσταται ο Ουρανός. Εδώ βρίσκεται η απάντηση της Φωνής του Θεού.
2. Η φυσική κατάσταση του νου είναι οι εντελώς αφηρημένες έννοιες. Αλλά μέρος αυτού τώρα είναι σε αφύσικη κατάσταση. Δεν βλέπει τα πάντα σαν ένα. Αντί γι αυτό, βλέπει θραύσματα του όλου, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να επινοήσει τον μονομερή κόσμο που βλέπεις. Ο σκοπός όλης της όρασης είναι να σου δείχνει αυτό που επιθυμείς να δεις. ‘Όλη η ακοή σου φέρνει στο νου μόνο τους ήχους που αυτός επιθυμεί ν’ ακούσει.
3. Έτσι φτιάχτηκαν οι εξειδικεύσεις. Και τώρα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εξειδικεύσεις στην άσκησή μας. Τις δίνουμε στο Άγιο Πνεύμα, ώστε να μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει για ένα σκοπό διαφορετικό από αυτόν που τους είχαμε δώσει εμείς. Ωστόσο, Αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο αυτό που έχουμε φτιάξει για να μας διδάξει από μια διαφορετική σκοπιά, έτσι ώστε να δούμε μια διαφορετική χρήση στα πάντα.
4. Ένας αδελφός είναι όλοι οι αδερφοί. Κάθε νους περιέχει όλους τους νόες, γιατί κάθε νους είναι ένας. Αυτή είναι η αλήθεια. Όμως κάνουν αυτές οι σκέψεις ξεκάθαρη την σημασία της δημιουργίας; Αυτές οι λέξεις φέρνουν μαζί τους απόλυτη διαύγεια σε σένα; Τι άλλο μπορεί να σου φαίνονται ότι είναι παρά άδειοι ήχοι ∙ ωραίοι ίσως, σωστοί σαν αίσθηση, όμως στην βάση τους μη κατανοητοί και μη κατανοήσιμοι. Ο νους που δίδαξε τον εαυτό του να σκέφτεται με εξειδικεύσεις δεν μπορεί πια να συλλάβει τις αφηρημένες έννοιες με έναν τρόπο που περιλαμβάνει τα πάντα. Χρειάζεται να δούμε λίγο, έτσι ώστε να μάθουμε πολλά.
5. Φαίνεται σαν να είναι το σώμα που νιώθουμε ότι περιορίζει την ελευθερία μας, μας κάνει να υποφέρουμε, και εν τέλει μας παίρνει την ζωή. Όμως τα σώματα δεν είναι παρά σύμβολα μιας μορφής φόβου που έχει γίνει συγκεκριμένη. Ο φόβος χωρίς σύμβολα δεν προκαλεί καμία ανταπόκριση, γιατί τα σύμβολα μπορούν να εκπροσωπήσουν αυτό που δεν έχει νόημα. Η αγάπη δεν χρειάζεται σύμβολα γιατί είναι αληθινή. Αλλά ο φόβος προσκολλάται σε συγκεκριμένα πράγματα γιατί είναι ψευδής.
6. Τα σώματα επιτίθενται, αλλά ο νους όχι. Αυτή η σκέψη σίγουρα σου υπενθυμίζει το κείμενο μας, όπου συχνά τονίζεται. Αυτός είναι ο λόγος που τα σώματα γίνονται εύκολα σύμβολα φόβου. Πολλές φορές σε έχουμε προτρέψει να κοιτάξεις πέρα από το σώμα, γιατί η θέα του δείχνει το σύμβολο του «εχθρού» της αγάπης που η όραση του Χριστού δεν βλέπει. Το σώμα είναι ο στόχος για επίθεση, γιατί κανένας δεν πιστεύει ότι μισεί ένα νου. Όμως, τι άλλο από το νου κατευθύνει το σώμα να επιτεθεί; Πού αλλού θα μπορούσε να είναι η θέση του φόβου εκτός από αυτό που σκέφτεται τον φόβο;
7. Το μίσος είναι εξειδικευμένο. Πρέπει να υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο να μπορέσει να γίνει επίθεση. Ο εχθρός πρέπει να γίνει αντιληπτός με μια τέτοια μορφή ώστε να μπορείς να τον αγγίξεις να τον δεις και να τον ακούσεις και τελικά να τον σκοτώσεις. Όταν το μίσος βρει άσυλο σε ένα πράγμα, καλεί τον θάνατο με την ίδια βεβαιότητα με την οποία η Φωνή του Θεού διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει θάνατος. Ο φόβος είναι αχόρταγος, και καταναλώνει όλα όσα βλέπουν τα μάτια του, βλέπει τον εαυτό του στα πάντα, και υποχρεώνεται να στραφεί εναντίον του εαυτού του και να καταστρέφει.
8. Όποιος βλέπει τον αδερφό του σαν σώμα τον βλέπει σαν σύμβολο του φόβου. Και θα επιτεθεί, διότι αυτό που βλέπει είναι ο δικός του φόβος εξωτερικευμένος, σε θέση επίθεσης, αλαλάζοντας για να ενωθεί μαζί του ξανά. Μην γελαστείς από την ένταση της οργής που προβάλλεται από τον φόβο. Στριγκλίζει με μένος, και γρατζουνίζει στον αέρα με ξέφρενη ελπίδα ότι μπορεί να πιάσει τον κατασκευαστή του και να τον καταβροχθίσει.
9. Αυτό βλέπουν τα μάτια του σώματος σε αυτόν τον οποίο ο Ουρανός λατρεύει,, οι άγγελοι αγαπούν και ο Θεός δημιούργησε τέλειο. Αυτή είναι η πραγματικότητά του. Και στην όραση του Χριστού η ομορφιά του καθρεφτίζεται με τέτοια μορφή άγια και ωραία ώστε δεν θα άντεχες να μην γονατίσεις στα πόδια του. Και όμως, αντί να γονατίσεις, μπορείς να πάρεις το χέρι του, διότι κι εσύ είσαι σαν αυτόν όταν κοιτάς με τα μάτια που τον βλέπουν έτσι.. Η επίθεση εναντίον του είναι εχθρός σου, γιατί δεν θα μπορείς ν’ αντιληφθείς ότι στα χέρια του βρίσκεται η σωτηρία σου. Ζήτησέ του μόνο αυτό, και θα σου το δώσει. Ζήτησέ του να μην συμβολίζει τον φόβο σου. Θα ζήταγες ποτέ από την αγάπη να αυτό - καταστραφεί; Δεν θα προτιμούσες να σου αποκαλυφθεί και να σε απελευθερώσει;
10. Σήμερα ασκούμαστε με μια μορφή που έχουμε επιχειρήσει και παλαιότερα. Η ετοιμότητα σου είναι πιο κοντά τώρα, και σήμερα θα πλησιάσεις περισσότερο την όραση του Χριστού. Αν έχεις τον σκοπό να την φτάσεις, σήμερα θα το πετύχεις. Και μόλις το πετύχεις, δεν θα θέλεις πια να δεχτείς τις μαρτυρίες που σου παρουσιάζουν τα μάτια του σώματος. Αυτό που θα δεις θα σου τραγουδήσει αρχαίες μελωδίες τις οποίες θα θυμηθείς. Ο Ουρανός δεν σε έχει ξεχάσει. Δεν θα ήθελες να Τον θυμηθείς κι εσύ;
11. Διάλεξε έναν αδερφό σου, σύμβολο των υπολοίπων, και ζήτησέ του την σωτηρία. Δες τον πρώτα όσο πιο καθαρά μπορείς, με την μορφή που είσαι εξοικειωμένος. Δες το πρόσωπό του, τα χέρια του, τα πόδια και τα ρούχα του. Δες τον να χαμογελάει, και δες τις συνηθισμένες κινήσεις που κάνει τόσο συχνά. Έπειτα σκέψου αυτό: Αυτό που βλέπεις τώρα κρύβει από σένα την θέα κάποιου που μπορεί να σου συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες ∙ κάποιου που τα ιερά χέρια μπορούν να αφαιρέσουν τα καρφιά που διαπερνούν τα δικά σου, και να σηκώσουν το ακάνθινο στεφάνι που έχεις τοποθετήσει στο κεφάλι σου που αιμορραγεί. Ζήτησε του αυτό, ώστε να σε απελευθερώσει:

Δώσε μου την ευλογία σου, άγιε Υιέ του Θεού. Θα ήθελα να σε δω με τα μάτια του Χριστού, και να δω την τέλεια αθωότητά μου μέσα σε σένα.

12. Και Αυτός τον Οποίο επικαλέστηκες θα απαντήσει. Διότι Αυτός θα ακούσει την Φωνή του Θεού μέσα σου, και θα απαντήσει με την δική σου. Δες τον τώρα, αυτόν που τον έβλεπες σαν σάρκα με οστά, και αναγνώρισε ότι ο Χριστός έχει έρθει σε σένα. Η σημερινή ιδέα είναι η ασφαλής σου διαφυγή από τον θυμό και τον φόβο. Βεβαιώσου πως την χρησιμοποιείς αμέσως στην περίπτωση που μπεις στον πειρασμό να επιτεθείς σε έναν αδερφό και να τον αντιληφτείς σαν σύμβολο του φόβου σου. Και θα τον δεις να μεταμορφώνεται ξαφνικά από εχθρός σε σωτήρας ∙ από διάβολος σε Χριστός.

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 160 Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ


ΜΑΘΗΜΑ 160

Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ


1. Ο φόβος είναι ξένος στους δρόμους της αγάπης. Ταυτίσου με τον φόβο και θα αποξενωθείς από τον εαυτό σου. Κι έτσι θα είσαι άγνωστος σε σένα. Αυτό που είναι ο Εαυτός σου παραμένει ξένο από το μέρος του εαυτού σου που νομίζει ότι είναι πραγματικό αλλά διαφορετικό από εσένα τον ίδιο. Ποιος θα μπορούσε να είναι ψυχικά υγιής κάτω από τέτοιες συνθήκες; Μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να πιστέψει ότι είναι αυτό που δεν είναι, και να κρίνει εναντίον του εαυτού του;
2. Υπάρχει ένας ξένος ανάμεσά μας, που προέρχεται από μια ιδέα τόσο ξένη προς την αλήθεια ώστε μιλάει άλλη γλώσσα, βλέπει έναν κόσμο που η αλήθεια δεν γνωρίζει και καταλαβαίνει αυτό που η αλήθεια θεωρεί ότι δεν έχει κανένα νόημα. Παρότι ξένος, δεν αναγνωρίζει σε ποιον έρχεται, και όμως υποστηρίζει ότι το σπίτι είναι δικό του, ενώ τώρα είναι ξένος αυτός ο οποίος βρίσκεται στο σπίτι. Και όμως πόσο πιο εύκολο θα ήταν να πει κανείς «Αυτό είναι το σπίτι μου. Εδώ ανήκω, και δεν θα φύγω επειδή ένα τρελός λέει πως έτσι πρέπει να κάνω».
3. Ποιος λόγος υπάρχει να μην το πεις αυτό; Ποιος άλλος μπορεί να είναι ο λόγος εκτός από το ότι εσύ είσαι αυτός που κάλεσε αυτόν το ξένο να πάρει την θέση σου και να σε αφήσει να είσαι ξένος προς τον εαυτό σου; Κανένας δεν θα επέτρεπε να του γίνει έξωση τόσο αχρείαστα, εκτός και αν νόμιζε ότι υπήρχε ένα άλλο σπίτι πιο κατάλληλο για τα γούστα του.
4. Ποιος είναι ο ξένος; Είναι ο φόβος ή εσύ που είσαι ακατάλληλος για το σπίτι που ο Θεός φρόντισε να έχει ο Υιός Του; Είναι ο φόβος Δικός Του, δημιουργημένος κατ’ ομοίωσή Του; Τον φόβο είναι που ολοκληρώνει η αγάπη, και ολοκληρώνεται από αυτόν; Δεν υπάρχει σπίτι που να μπορεί να στεγάσει και την αγάπη και τον φόβο. Δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Αν είσαι αληθινός, τότε ο φόβος πρέπει να είναι μία ψευδαίσθηση. Και αν ο φόβος είναι αληθινός, τότε εσύ δεν υπάρχεις καθόλου.
5. Πόσο εύκολα λοιπόν , λύνεται το ερώτημα. Όποιος φοβάται, έχει απλά αρνηθεί τον εαυτό του και έχει πει: «Εγώ είμαι ο ξένος εδώ. Έτσι αφήνω το σπίτι μου σε κάποιον που μου μοιάζει περισσότερο απ’ ότι εγώ στον εαυτό μου, και του δίνω όλα όσα νόμιζα ότι ανήκαν σε μένα». Τώρα εξορίζεται αναγκαστικά, μην γνωρίζοντας ποιος είναι, αβέβαιος για όλα τα πράγματα εκτός από αυτό ∙ ότι δεν είναι ο εαυτός του, και ότι του έχουν αρνηθεί το σπίτι του.
6. Τι ψάχνει τώρα; Τι μπορεί να βρει; Ένας ξένος προς τον ίδιο του τον εαυτό δεν μπορεί να βρει σπίτι όπου και να ψάξει, γιατί έχει καταστήσει την επιστροφή του αδύνατη. Ο δρόμος του είναι χαμένος, εκτός κι αν κάποιο θαύμα τον βρει και του δείξει ότι δεν είναι ξένος τώρα. Το θαύμα θα έρθει. Διότι στο σπίτι Του παραμένει ο Εαυτός του. Αυτός δεν ζήτησε σε κανένα ξένο να εισέλθει, και ούτε δέχτηκε για δική Του καμιά ξένη σκέψη. Και θα το ονομάσει δικό Του με τον Εαυτό του σε αναγνώριση αυτού που είναι Δικό Του.
7. Ποιος είναι ο ξένος; Δεν είναι αυτός που ο Εαυτός σου δεν καλεί; Εσύ δεν είσαι τώρα ικανός ν’ αναγνωρίσεις αυτόν τον ξένο που έχει μπει στη μέση, γιατί του έχεις δώσει την δικαιωματική σου θέση. Όμως ο Εαυτός σου είναι τόσο σίγουρος για το Δικό Του, όσο και ο Θεός για τον Υιό Του. Αυτός δεν μπορεί να βρίσκεται σε σύγχυση όσον αφορά την δημιουργία. Είναι σίγουρος για το τι Του ανήκει. Κανένας ξένος δεν μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στην γνώση Του και στην πραγματικότητα του Υιού Του. Αυτός δεν γνωρίζει ξένους. Είναι βέβαιος για τον Υιό Του.
8. Η βεβαιότητα του Θεού είναι αρκετή. Αυτός που Εκείνος γνωρίζει ότι είναι ο Υιός Του ανήκει εκεί όπου Εκείνος έχει θέσει τον Υιό Του για πάντα. Έχει απαντήσει σε σένα που ρωτάς «Ποιος είναι ο ξένος;» Άκου την Φωνή Του να σε διαβεβαιώνει, ήσυχα και με σιγουριά, ότι δεν είσαι ξένος στον Πατέρα σου, ούτε είναι δυνατόν ο Δημιουργός σου να γίνει ξένος σε σένα. Αυτούς που ο Θεός συνένωσε παραμένουν για πάντα ένα, στο σπίτι τους μέσα σ’ Εκείνον, κανένας ξένος προς τον Εαυτό του.
9. Σήμερα προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας που ο Χριστός έχει έρθει στον κόσμο να ψάξει γι αυτό που Του ανήκει. Η όρασή Του δεν βλέπει ξένους, παρά βλέπει τους δικούς Του και με χαρά ενώνεται μαζί τους. Αυτοί Τον βλέπουν σαν ξένο, γιατί αυτοί δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Ωστόσο, καθώς Τον καλωσορίζουν, θυμούνται. Και Αυτός τους οδηγεί ευγενικά στο σπίτι τους ξανά, εκεί όπου ανήκουν.
10. Κανέναν δεν ξεχνά ο Χριστός. Ούτε έναν δεν αφήνει που να μην σου δώσει για να θυμηθείς, έτσι ώστε το σπίτι σου να είναι ολοκληρωμένο και τέλειο, έτσι όπως ιδρύθηκε. Δεν σε έχει ξεχάσει. Αλλά εσύ δεν θα Τον θυμηθείς μέχρι να τους κοιτάξεις όλους έτσι όπως τους βλέπει Εκείνος.. Όποιος αρνείται τον αδελφό του, αρνείται κι Αυτόν, άρα αρνείται να δεχτεί το δώρο της όρασης με την οποία ο Εαυτός του αναγνωρίζεται ξεκάθαρα, θυμάται το σπίτι του και έρχεται η σωτηρία.

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 159 Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει

ΜΑΘΗΜΑ 159

Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει


1.Κανένας δεν μπορεί να δώσει κάτι που δεν έχει λάβει. Για να δώσεις ένα πράγμα χρειάζεται πρώτα να το έχεις στην κατοχή σου. Εδώ συμφωνούν οι νόμοι του Ουρανού και του κόσμου. Αλλά εδώ επίσης διαχωρίζονται. Ο κόσμος πιστεύει ότι για να έχεις ένα πράγμα στην κατοχή σου, πρέπει να το κρατήσεις. Η σωτηρία διδάσκει διαφορετικά. Το να δίνεις είναι ο τρόπος να αναγνωρίζεις ότι έχεις λάβει. Είναι η απόδειξη ότι αυτό που έχεις είναι δικό σου.
2. Καταλαβαίνεις ότι έχεις θεραπευτεί όταν προσφέρεις θεραπεία. Δέχεσαι ότι η συγχώρεση έχει επιτευχθεί σε σένα όταν συγχωρείς. Αναγνωρίζεις στον αδερφό σου τον εαυτό σου, κι έτσι αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι ολοκληρωμένος. Δεν υπάρχει θαύμα που δεν μπορείς να δώσεις, γιατί όλα σου έχουν δοθεί. Υποδέξου τα τώρα ανοίγοντας το θησαυροφυλάκιο του νου σου όπου φυλάσσονται, και χάρισε τα.
3. Η όραση του Χριστού είναι ένα θαύμα. Έρχεται από κάπου πολύ πέρα από την ίδια, διότι αντανακλά αιώνια αγάπη και αναγέννηση αγάπης που δεν πεθαίνει ποτέ, παρά μόνο είχε συγκαλυφθεί. Η όραση του Χριστού απεικονίζει τον Ουρανό, διότι βλέπει έναν κόσμο τόσο όμοιο με τον Ουρανό που ό,τι ο Θεός έχει δημιουργήσει τέλειο μπορεί να καθρεπτιστεί εκεί. Το σκοτεινό γυαλί που παρουσιάζει ο κόσμος δεν μπορεί να δείξει παρά διαστρεβλωμένες, κομματιασμένες εικόνες. Ο αληθινός κόσμος απεικονίζει την αθωότητα του Ουρανού.
4. Η όραση του Χριστού είναι το θαύμα μέσα στο οποίο γεννιούνται όλα τα θαύματα. Είναι η πηγή τους, η οποία παραμένει μαζί με το κάθε θαύμα που δίνεις, και όμως εξακολουθεί να παραμένει δική σου. Είναι ο δεσμός με τον οποίο ο δότης και ο αποδέκτης ενώνονται επεκτεινόμενοι εδώ στην γη, έτσι όπως είναι ένα και στον Ουρανό. Ο Χριστός δεν βλέπει αμαρτία σε κανέναν. Και στα μάτια Του οι αναμάρτητοι είναι σαν ένα. Η αγιότητα τους δόθηκε από τον Πατέρα Του και τον Ίδιο.
5. Η όραση του Χριστού είναι η γέφυρα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Και μπορείς να εμπιστευτείς απόλυτα την δύναμή της για να σε μεταφέρει από αυτόν τον κόσμο σε έναν κόσμο που είναι άγιος από την συγχώρεση. Πράγματα που φαίνονται τόσο στέρεα εδώ είναι απλές σκιές εκεί ∙ διάφανα, πολύ αμυδρά ορατά, και μερικές φορές ξεχασμένα, και ποτέ ικανά να σκιάσουν το φως που λάμπει πέρα από αυτά. Η αγιότητα έχει αποκατασταθεί στην όραση, και οι τυφλοί μπορούν να δουν.
6. Αυτό είναι το μοναδικό δώρο του Αγίου Πνεύματος ∙ το θησαυροφυλάκιο στο οποίο μπορείς να ανατρέξεις με απόλυτη βεβαιότητα για όλα τα πράγματα που μπορούν να συνεισφέρουν στην ευτυχία σου. Όλα ευρίσκονται ήδη εκεί. Όλα μπορείς να τα λάβεις φτάνει να τα ζητήσεις. Εδώ η πόρτα δεν είναι ποτέ κλειδωμένη, και σε κανέναν δεν απορρίπτεται ούτε το παραμικρό αίτημα ούτε η πιο επείγουσα ανάγκη. Δεν υπάρχει ασθένεια που να μην έχει ήδη θεραπευτεί, ούτε έλλειψη που να μην έχει καλυφθεί, καμία ανάγκη ανεκπλήρωτη μέσα σε αυτό το χρυσό θησαυροφυλάκιο του Χριστού.
7. Εδώ ο κόσμος θυμάται τι χάθηκε όταν αυτός φτιάχτηκε. Διότι εδώ επισκευάζεται, γίνεται πάλι καινούργιος, αλλά με ένα άλλο φως. Αυτό που ήταν το σπίτι της αμαρτίας γίνεται το κέντρο της λύτρωσης και το λίκνο του ελέους, όπου οι βασανισμένοι θεραπεύονται και καλωσορίζονται. Κανένας δεν θα εκδιωχθεί από αυτό το νέο σπίτι, όπου τον περιμένει η σωτηρία. Κανένας δεν είναι ξένος σε αυτόν. Κανένας δεν του ζητά τίποτα εκτός από το δώρο της αποδοχής του καλωσορίσματός του.
8. Η όραση του Χριστού είναι το άγιο έδαφος όπου τα κρίνα της συγχώρεσης έχουν τις ρίζες τους. Αυτό είναι το σπίτι τους. Μπορούν να μεταφερθούν από εδώ πίσω στον κόσμο, αλλά ποτέ δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν στο στέρφο και ρηχό του χώμα. Χρειάζονται το φως και την ζεστασιά και την τρυφερή φροντίδα που παρέχει η φιλευσπλαχνία του Χριστού. Χρειάζονται την αγάπη με την οποία Αυτός τα κοιτά. Και γίνονται οι αγγελιαφόροι Του, που δίνουν καθώς λαμβάνουν.
9. Πάρε από το θησαυροφυλάκιό Του, για να αυξηθούν οι θησαυροί του. Τα κρίνα Του ποτέ δεν αφήνουν την εστία τους όταν τα πηγαίνεις στον κόσμο. Οι ρίζες τους παραμένουν. Δεν αφήνουν την πηγή τους, παρά μεταφέρουν μαζί τους την ευεργεσία, και μεταμορφώνουν τον κόσμο σε ένα κήπο σαν αυτό από τον οποίο προήλθαν, και στον οποίο θα ξαναγυρίσουν με περισσότερο άρωμα. Τώρα είναι διπλά ευλογημένοι. Τα μηνύματα που έφεραν από τον Χριστό έχουν παραδοθεί, και έχουν επιστραφεί σε αυτούς. Και αυτοί τα επιστρέφουν με χαρά σε Εκείνον.
10. Θαύμασε το απόθεμα θαυμάτων που βρίσκονται στην διάθεση σου για να τα προσφέρεις. Δεν σου αξίζει αυτό το δώρο, αφού ο Ίδιος ο Θεός έχει ορίσει να σου δοθεί; Μην κρίνεις τον Υιό του Θεού, παρά ακολούθησε τον δρόμο που Αυτός έχει χαράξει. Ο Χριστός έχει ονειρευτεί το όνειρο ενός κόσμου που έχει συγχωρεθεί. Είναι το δώρο Του με το οποίο μπορεί να επιτευχτεί μια γλυκιά μετάβαση από τον θάνατο στην ζωή ∙ από την απελπισία στην ελπίδα. Ας ονειρευτούμε για μια στιγμή μαζί Του. Το όνειρό Του μας αφυπνίζει στην αλήθεια. Η όρασή Του δίνει τα μέσα για την επιστροφή στην αιώνια αγιότητα που ποτέ δεν χάσαμε πραγματικά, μέσα στον Θεό.

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 158 Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω

ΜΑΘΗΜΑ 158

Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω


1. Τι σου έχει δοθεί; Η γνώση ότι είσαι ένας νους, μέσα σε Νου και καθαρά νους, για πάντα αναμάρτητος, απόλυτα άφοβος, διότι δημιουργήθηκες από αγάπη. Ούτε έχεις αφήσει την Πηγή σου, έχοντας παραμείνει έτσι όπως δημιουργήθηκες. Αυτό σου δόθηκε ως γνώση που δεν είναι δυνατόν να χάσεις. Δόθηκε επίσης και σε κάθε ζωντανό πράγμα, διότι από αυτή την γνώση μόνο ζει.
2. Όλο αυτό το έχεις λάβει. Ο κάθε ένας που περπατά σε αυτό τον κόσμο το έχει λάβει. Δεν δίνεις εσύ αυτή την γνώση, διότι αυτό το έδωσε η δημιουργία. Όλο αυτό δεν μπορεί να διδαχθεί. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που θα μάθεις να δίνεις σήμερα; Το μάθημά μας χτες επικαλέστηκε ένα θέμα που το συναντήσαμε νωρίς στο κείμενο. Η εμπειρία δεν είναι δυνατόν να μοιραστεί με κάποιον άλλο απευθείας, με τον τρόπο που μπορεί να μοιραστεί η όραση. Η αποκάλυψη ότι ο Πατέρας και ο Υιός είναι ένα θα έρθει με τον καιρό σε κάθε νου. Όμως αυτή η ώρα καθορίζεται από τον ίδιο το νου, και δεν διδάσκεται.
3. Η ώρα έχει ήδη οριστεί. Μπορεί να φαίνεται αυθαίρετη. Και όμως, δεν υπάρχει βήμα σε όλη την διαδρομή που να είναι τυχαίο. Το κάθε βήμα έχει ήδη γίνει, παρόλο που ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Διότι ο χρόνος φαίνεται πως πηγαίνει προς μία κατεύθυνση. Όμως κάνουμε ένα ταξίδι που ήδη έχει τελειώσει. Ωστόσο, φαίνεται σαν να έχει ένα μέλλον άγνωστο σε μας ακόμη.
4. Ο χρόνος είναι ένα κόλπο, ένα ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα, μία τεράστια ψευδαίσθηση στην οποία φιγούρες πηγαινοέρχονται ως δια μαγείας. Και όμως, υπάρχει ένα σχέδιο πίσω από τα φαινόμενα, που δεν αλλάζει. Το σενάριο είναι γραμμένο. Είναι καθορισμένο το πότε θα έρθει η εμπειρία να δώσει τέλος στις αμφιβολίες σου. Διότι εμείς μόνο βλέπουμε το ταξίδι από το σημείο που έχει τελειώσει, κοιτάζοντας πίσω προς αυτό, και φανταζόμαστε ότι το ξανακάνουμε γι άλλη μια φορά επανεξετάζοντας ό,τι έχει περάσει.
5. Ένας δάσκαλος δεν δίνει εμπειρία, διότι δεν την έμαθε. Του αποκαλύφθηκε την καθορισμένη στιγμή. Αλλά η όραση είναι το δώρο του. Αυτό μπορεί να δοθεί κατευθείαν, γιατί η γνώση του Χριστού δεν είναι χαμένη, επειδή Αυτός έχει μια όραση που μπορεί να την δώσει στον κάθε ένα που την ζητά. Η Θέληση του Πατέρα και η δική Του είναι ενωμένες στην γνώση. Ωστόσο υπάρχει ένα όραμα το οποίο βλέπει το Άγιο Πνεύμα διότι το βλέπει και ο Νους του Χριστού.
6. Εδώ γίνεται η ένωση του κόσμου της αμφιβολίας και των σκιών με το άυλο. Εδώ βρίσκεται ένα ήσυχο μέρος μέσα στον κόσμο, που έχει καθαγιαστεί από την συγχώρεση και από την αγάπη. Εδώ συμφιλιώνονται όλες οι αντιθέσεις, διότι εδώ το ταξίδι τελειώνει. Η εμπειρία – που δεν μαθαίνεται, δεν διδάσκεται, και δεν είναι ορατή – απλά υπάρχει. Είναι πέρα από τον στόχο μας, διότι υπερβαίνει αυτό που χρειάζεται να πετύχουμε. Αυτό που μας αφορά τώρα είναι η όραση του Χριστού. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε.
7. Η όραση του Χριστού έχει έναν νόμο. Δεν βλέπει κάποιο σώμα, και να το παρερμηνεύσει ως Υιό που δημιούργησε ο Θεός. Βλέπει ένα φως πέρα από το σώμα ∙ μια ιδέα πέρα από αυτό που μπορεί να αγγιχτεί, μια αγνότητα που δεν κηλιδώνεται από σφάλματα, αξιοθρήνητα λάθη, και τρομακτικές σκέψεις ενοχής από όνειρα αμαρτίας. Δεν βλέπει διαχωρισμό. Και τους βλέπει όλους, κάθε περίσταση, όλα τα συμβάντα και όλα τα γεγονότα, χωρίς την παραμικρή εξασθένιση του φωτός που βλέπει.
8. Αυτή μπορεί να διδαχθεί ∙ και πρέπει να διδαχθεί από όλους όσους την πετυχαίνουν. Δεν απαιτεί παρά την αναγνώριση ότι ο κόσμος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί έστω και αμυδρά με αυτό σε αξία ∙ ούτε να ορίσει ένα στόχο που δεν θα εξαφανιστεί αμέσως μόλις αυτό γίνει αντιληπτό. Και αυτό δίνεις σήμερα: Μην βλέπεις κανένα σαν σώμα. Χαιρέτισέ τον ως Υιό του Θεού που είναι, αναγνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί σου σε αγιότητα.
9. Έτσι συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες του, διότι η όραση του Χριστού έχει αυτή την δύναμη να τις παραβλέπει όλες. Με την συγχώρεσή Του αυτές φεύγουν. Και εφόσον δεν τις βλέπει ο Ένας απλά εξαφανίζονται, διότι το όραμα της αγιότητας που βρίσκεται πέρα από αυτές έρχεται να πάρει την θέση τους. Δεν έχει σημασία τι μορφή πήραν, ή πόσο τεράστιες φάνταζαν, ούτε σε ποιον φαινόταν ότι έκαναν κακό. Δεν υφίστανται πια. Και όλες οι επιδράσεις που φάνηκαν να έχουν, φεύγουν κι αυτές μαζί τους, ακυρώνονται για να μην ισχύσουν ποτέ πια.
10. Έτσι μαθαίνεις να δίνεις καθώς λαμβάνεις. Κι έτσι η όραση του Χριστού βλέπει κι εσένα. Αυτό το μάθημα δεν είναι δύσκολο να το μάθεις, αν θυμηθείς ότι στον αδερφό σου δεν βλέπεις παρά τον εαυτό σου. Αν αυτός είναι χαμένος μέσα στην αμαρτία, τότε χαμένος πρέπει να είσαι κι εσύ ∙ αν βλέπεις το φως μέσα του, οι αμαρτίες σου συγχωρούνται από εσένα τον ίδιο. Κάθε αδερφός που συναντάς σήμερα σου παρέχει άλλη μια ευκαιρία να αφήσεις την όραση του Χριστού να λάμψει πάνω σου, και να σου προσφέρει την ειρήνη του Θεού.
11. Δεν έχει σημασία πότε θα έρθει η αποκάλυψη, γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με τον χρόνο. Όμως ο χρόνος έχει ακόμα ένα δώρο να δώσει, στο οποίο η αληθινή γνώση αντανακλάται με ένα τρόπο τόσο ακριβή που η εικόνα της μοιράζεται την αόρατη αγιότητά της ∙ η ομοιότητά της λάμπει με την αθάνατη αγάπη της. Σήμερα ασκούμαστε να βλέπουμε με τα μάτια του Χριστού. Και με τα ιερά δώρα που δίνουμε, η όραση του Χριστού βλέπει κι εμάς.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...