Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 151 Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

ΜΑΘΗΜΑ 151

Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

1. Κανένας δεν μπορεί να κρίνει βασισμένος σε μεροληπτικές μαρτυρίες. Αυτό δεν είναι κρίση. Είναι απλά μία γνώμη βασισμένη στην άγνοια και την αμφιβολία. Η φαινομενική της βεβαιότητα δεν είναι παρά ένας μανδύας για την αβεβαιότητα που θα ήθελε να καλύψει. Χρειάζεται παράλογη άμυνα διότι είναι παράλογη. Και η άμυνά της φαίνεται ισχυρή, πειστική, και δίχως αμφιβολία εξαιτίας όλης αυτής της αμφιβολίας που βρίσκεται από κάτω.
2. Δεν φαίνεσαι ν’ αμφισβητείς τον κόσμο που βλέπεις. Δεν αμφισβητείς αυτό που σου δείχνεται μέσα από τα μάτια του σώματος. Ούτε ρωτάς γιατί το πιστεύεις, αν και έχεις μάθει εδώ και αρκετό καιρό ότι οι αισθήσεις του σώματος εξαπατούν. Το ότι τις πιστεύεις ως την τελευταία λεπτομέρεια που αναφέρουν είναι ακόμα πιο παράξενο, όταν σταματήσεις και θυμηθείς πόσο συχνά έχουν δώσεις λανθασμένες μαρτυρίες πραγματικά! Γιατί να τις εμπιστεύεσαι τόσο αναμφίβολα; Για ποιον άλλο λόγο εκτός από κάποια υποβόσκουσα αμφιβολία, την οποία επιχειρείς να κρύψεις δείχνοντας σιγουριά;
3. Πώς μπορείς να κρίνεις; Η κρίση σου βασίζεται σε μαρτυρίες που σου παρέχουν οι αισθήσεις σου. Όμως, δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ψευδομάρτυρες από αυτές. Ωστόσο πώς αλλιώς θα μπορούσες να κρίνεις τον κόσμο που βλέπεις; Εναποθέτεις τυφλή πίστη σε αυτό που σου αναφέρουν τα μάτια σου και τα αυτιά σου. Νομίζεις ότι τα δάχτυλά σου αγγίζουν την πραγματικότητα, και πλησιάζουν την αλήθεια. Αυτή είναι η επίγνωση που καταλαβαίνεις, και θεωρείς πιο αληθινή από τις μαρτυρίες της αιώνιας Φωνής που μιλά εκ μέρους του Ίδιου του Θεού.
4. Πώς μπορεί αυτό να είναι κρίση; Συχνά σε έχουμε προτρέψει να απέχεις από την κρίση, όχι για να σου στερηθεί αυτό το δικαίωμα. Δεν μπορείς να κρίνεις. Απλά μπορείς να πιστέψεις τις κρίσεις του εγώ που είναι όλες ψευδείς. Το εγώ κατευθύνει τις αισθήσεις σου μεθοδικά, για να σου αποδείξει πόσο αδύναμος είσαι ∙ πόσο αβοήθητος και φοβισμένος, με πόση αγωνία για επικείμενη δίκαιη τιμωρία στο μέλλον, πόσο σκοτεινός από αμαρτία, πόσο αξιοθρήνητος μέσα στην ενοχή σου.
5. Αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάει, και όμως το υπερασπίζεται, σου λέει ότι είναι ο εαυτός σου. Και εσύ πιστεύεις ότι έτσι είναι με πεισματική βεβαιότητα. Ωστόσο υποβόσκει η κρυφή αμφιβολία ότι αυτό που σου δείχνει ως πραγματικότητα με τόση πεποίθηση, δεν το πιστεύει. Μόνο τον εαυτό του τον ίδιο καταδικάζει, μέσα στον εαυτό του βλέπει την ενοχή. Την δική του απελπισία βλέπει σε σένα.
6.Μην ακούς την φωνή του. Οι μαρτυρίες που σου στέλνει για να σου αποδείξει ότι το κακό είναι δικό σου είναι λανθασμένες, και μιλούν με βεβαιότητα για αυτό που δεν γνωρίζουν. Η πίστη σου σε αυτές είναι τυφλή διότι δεν μοιράζεσαι τις αμφιβολίες που ο κύριός τους δεν μπορεί να νικήσει εντελώς. Πιστεύεις ότι το να αμφισβητείς τους προσκυνητές του σημαίνει ότι αμφισβητείς τον εαυτό σου.
7. Ωστόσο, πρέπει να μάθεις ότι το να αμφισβητείς τις μαρτυρίες τους θα σου ανοίξει τον δρόμο προς την αναγνώριση του εαυτού σου, και να αφήνεις την Φωνή του Θεού να είναι ο μόνος Κριτής του τι είναι άξιο της πίστης σου. Αυτή δεν θα σου πει ότι ο αδελφός σου πρέπει να κρίνεται από αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, ούτε από αυτά που λέει το στόμα του σώματός του στ’ αυτιά σου, ή από αυτό που το άγγιγμα των δαχτύλων σου σε πληροφορεί γι αυτόν. Προσπερνά τέτοιους αβάσιμους μάρτυρες, που απλά φέρουν λανθασμένες μαρτυρίες στον Υιό του Θεού. Αναγνωρίζει μόνο ό,τι αγαπά ο Θεός, και μέσα στο ιερό φως αυτού που βλέπει όλα τα όνειρα του εγώ εξαφανίζονται μπροστά στο μεγαλείο της όρασής Του.
8. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του τι είσαι, διότι Αυτό έχει βεβαιότητα στην οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, γιατί βασίζεται σε Βεβαιότητα τόσο μεγάλη που η αμφιβολία δεν έχει κανένα νόημα μπροστά στην παρουσία της. Ο Χριστός δεν είναι δυνατόν να αμφιβάλλει για τον Εαυτό Του. Η Φωνή του Θεού μπορεί μόνο να Τον τιμά, αγαλλιάζοντας για την τέλεια, αιώνια αθωότητά Του. Αυτός που έχει κρίνει Εκείνος μπορεί μόνο να γελά με την ενοχή, και να μην επιθυμεί να παίζει πια με τα παιχνίδια της ∙ αδιαφορεί για τις μαρτυρίες του σώματος μπροστά στην αγαλλίαση του ιερού προσώπου του Χριστού.
9. Και έτσι σε κρίνει το Άγιο Πνεύμα. Δέξου τον Λόγο Του γι αυτό που είσαι, διότι Αυτό φέρει μαρτυρίες για την όμορφη δημιουργία σου, και για το Νου του Οποίου η Σκέψη δημιούργησε την πραγματικότητά σου. Τι μπορεί να σημαίνει το σώμα γι Αυτό το Οποίο γνωρίζει την δόξα του Πατέρα και του Υιού; Ποιους ψιθύρους του εγώ είναι δυνατόν ν’ ακούσει; Τι θα μπορούσε να Το πείσει ότι οι αμαρτίες σου είναι πραγματικές; Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του καθετί που φαίνεται ότι σου συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Τα μαθήματά Του θα σου δώσουν την ικανότητα να γεφυρώσεις το χάσμα ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.
10. Αυτό θα σου απομακρύνει κάθε πίστη που είχες εναποθέσει τον πόνο, την καταστροφή, τα βάσανα και την απώλεια. Σου δίνει όραση που βλέπει πέρα από αυτά τα μακάβρια φαινόμενα, και αντικρίζει το ευγενικό πρόσωπο του Χριστού σε όλα αυτά. Δεν θα αμφιβάλλεις πια ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε σένα που είσαι ο αγαπημένος του Θεού, διότι Αυτό θα κρίνει όλα τα συμβάντα, και θα διδάσκει το μοναδικό μάθημα που περιέχουν όλα.
11. Θα επιλέγει τα στοιχεία αυτά που εκπροσωπούν την αλήθεια, και θα αψηφά αυτές τις πλευρές που αντανακλούν μόνο μάταια όνειρα. Και θα ερμηνεύει εκ νέου όλα όσα βλέπεις, και όλα όσα σου συμβαίνουν, όλες τις περιστάσεις, και κάθε γεγονός που φαίνεται να σε αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, με το δικό Του μοναδικό σημείο αναφοράς, ολοκληρωτικά ενοποιημένο και βέβαιο. Και θα βλέπεις την αγάπη πέρα από το μίσος, την συνέπεια μέσα στην αλλαγή, την αγνότητα στην αμαρτία, και μόνο την ευλογία του Ουρανού πάνω στον κόσμο.
12. Αυτή είναι η ανάστασή σου, διότι η ζωή σου δεν είναι κομμάτι από τίποτα από όσα βλέπεις. Στέκει πέρα από το σώμα και τον κόσμο, πέρα από κάθε μαρτυρία ανιερότητας, μέσα στην Αγιότητα, άγια όπως και Αυτή. Μέσα στους πάντες και τα πάντα η Φωνή Του σου μιλά μόνο για τον Εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, ο Οποίος είναι Ένα με Αυτόν. Έτσι θα βλέπεις το άγιο πρόσωπο του Χριστού μέσα στα πάντα, και πουθενά δεν θ’ ακούς κανένα άλλο ήχο παρά μόνο την ηχώ της Φωνής του Θεού.
13. Ασκούμαστε χωρίς λόγια σήμερα, εκτός από την αρχή του χρονικού διαστήματος που περνάμε με τον Θεό. Αρχίζουμε αυτά τα διαστήματα με μια μοναδική, αργή επανάληψη της σκέψης με την οποία αρχίζουμε την μέρα μας. Και έπειτα παρατηρούμε τις σκέψεις μας, κάνοντας σιωπηλή έκκληση στο Άγιο Πνεύμα που βλέπει τα στοιχεία της αλήθειας μέσα σε αυτές. Το αφήνουμε να αξιολογήσει την κάθε μία σκέψη που έρχεται στο νου, να απομακρύνει τα στοιχεία των ονείρων, και να τις επιστρέψει πάλι σε καθαρές ιδέες που δεν αντικρούουν το Θέλημα του Θεού.
14. Δώσε Του τις σκέψεις σου, και Αυτός θα σου τις επιστρέψει ως θαύματα που διακηρύσσουν χαρμόσυνα την ολότητα και την ευτυχία που επιθυμεί ο Θεός για τον Υιό Του, ως απόδειξη της αιώνιας Αγάπης Του. Και καθώς κάθε σκέψη μεταμορφώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, παίρνει την θεραπευτική δύναμη από το Νου που είδε την αλήθεια μέσα σ’ αυτή, και δεν μπόρεσε να εξαπατηθεί από ό,τι εσφαλμένο είχε προστεθεί. Όλα να νήματα της φαντασίωσης φεύγουν. Και αυτό που παραμένει είναι ενοποιημένο μέσα σε μία τέλεια Σκέψη που προσφέρει την τελειότητά της παντού.
15. Πέρνα δεκαπέντε λεπτά όταν ξυπνήσεις με αυτό τον τρόπο, και με χαρά δώσε άλλα δεκαπέντε πριν πας για ύπνο το βράδυ. Η υπηρεσία σου αρχίζει καθώς εξαγνίζονται όλες σου οι σκέψεις. Έτσι διδάσκεσαι να διδάσκεις στον Υιό του Θεού το ιερό μάθημα της ιερότητάς του. Κανένας δεν θα μείνει που να μην ακούσει, όταν εσύ ακούς την Φωνή του Θεού να αποδίδει τιμές στον Υιό του Θεού. Και ο κάθε ένας θα μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τις οποίες Αυτό έχει μεταφράσει εκ νέου μέσα στο νου σου.
16. Αυτή είναι η Λαμπρή σου. Και έτσι εναποθέτεις τα δώρα των χιονάτων κρίνων στον κόσμο, αντικαθιστώντας τις μαρτυρίες της αμαρτίας και του θανάτου. Μέσα από την δική σου μεταμόρφωση σώζεται ο κόσμος, και με χαρά απελευθερώνεται από την ενοχή. Τώρα ανυψώνουμε με χαρά το νου μας που έχει αναστηθεί με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που έχει αποκαταστήσει την πνευματική μας υγεία.

17. Και κάθε ώρα θα θυμόμαστε Αυτό που είναι η σωτηρία και η απελευθέρωση. Καθώς δίνουμε τις ευχαριστίες μας ο κόσμος ενώνεται μαζί μας και με χαρά δέχεται τις ιερές μας σκέψεις, τις οποίες ο Ουρανός έχει διορθώσει και εξαγνίσει. Τώρα επιτέλους έχει αρχίσει η υπηρεσία μας να διαδώσουμε στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα ότι η αλήθεια δεν έχει ψευδαισθήσεις, και ότι η γαλήνη του Θεού μέσα από εμάς, ανήκει σε όλους.

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 141 «Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.»


ΜΑΘΗΜΑ 141

«Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.»

(121) Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.
(122) Η συγχώρεση προσφέρει όλα όσα θέλω.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ IV Εισαγωγή.


ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ IV

Εισαγωγή.

1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά, αυτή την φορά γνωρίζοντας ότι ετοιμαζόμαστε για το δεύτερο μέρος της μάθησης για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί η αλήθεια. Σήμερα θ’ αρχίσουμε να συγκεντρωνόμαστε στην ετοιμότητα γι αυτό που θ’ ακολουθήσει έπειτα. Αυτός είναι ο στόχος μας γι αυτή την επανάληψη, και για τα μαθήματα που ακολουθούν. Επομένως, ανακεφαλαιώνουμε τα τελευταία μαθήματα και τις κεντρικές τους σκέψεις με τέτοιο τρόπο που να διευκολύνει την ετοιμότητα που επιθυμούμε να πετύχουμε.
2. Υπάρχει μια κεντρική ιδέα που ενοποιεί κάθε βήμα στην επανάληψη που αναλαμβάνουμε, και η οποία μπορεί να εκφραστεί απλά με αυτά τα λόγια:

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

Αυτό είναι ένα γεγονός, και αντιπροσωπεύει την αλήθεια Αυτού που είσαι και Αυτού που είναι ο Πατέρας σου. Αυτή είναι η σκέψη με την οποία ο Πατέρας έδωσε την δημιουργία στον Υιό, καθιερώνοντας τον Υιό ως συν – δημιουργό μαζί με τον Ίδιο. Αυτή είναι η σκέψη που εγγυάται πλήρως την σωτηρία στον Υιό. Διότι στο νου του δεν μπορεί να ενοικήσει καμία σκέψη εκτός από αυτές που μοιράζεται με τον Πατέρα του. Η έλλειψη συγχώρεσης εμποδίζει αυτή την σκέψη από την επίγνωσή του. Ωστόσο, είναι για πάντα αληθινή.
3. Ας αρχίσουμε την προετοιμασία μας με κάποια κατανόηση των πολλών μορφών με τις οποίες μπορεί να καλυφθεί η έλλειψη της αληθινής συγχώρεσης. Επειδή είναι ψευδαισθήσεις, δεν γίνονται αντιληπτές ως αυτό που είναι ∙ άμυνες που προστατεύουν τις σκέψεις μη συγχώρεσης από το να γίνουν ορατές και να αναγνωριστούν. Σκοπός τους είναι να σου δείξουν κάτι άλλο, και να κρατήσουν μακριά την διόρθωση μέσα από αυταπάτες κατασκευασμένες για να πάρουν την θέση της.
4. Και όμως, ο νους σου κρατά μόνο ό,τι σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Οι αυταπάτες δεν μπορούν να πάρουν την θέση της αλήθειας. Όχι περισσότερο από ό,τι μπορεί ένα παιδί που πετά ένα ξύλο στον ωκεανό ν’ αλλάξει το πηγαινέλα της παλίρροιας, το ζέσταμα του νερού από τον ήλιο, το ασημί του φεγγαριού τη νύχτα. Έτσι αρχίζουμε κάθε περίοδο άσκησης σε αυτή την επανάληψη ετοιμάζοντας το νου μας να καταλάβει τα μαθήματα που διαβάζουμε, και να δει την σημασία που μας προσφέρουν.
5. Άρχισε κάθε μέρα αφιερώνοντας χρόνο στην προετοιμασία του νου σου για να μάθει τι μπορεί να σου προσφέρει σε ελευθερία και σε γαλήνη η κάθε ιδέα που ανακεφαλαιώνεις εκείνη την ημέρα. Άνοιξε το νου σου, και καθάρισε τον από όλες τις σκέψεις που επιχειρούν να εξαπατήσουν, και άφησε αυτή την σκέψη μόνο να τον απασχολεί αποκλειστικά, και αφαίρεσε τις υπόλοιπες:

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

Πέντε λεπτά με αυτή την σκέψη θα είναι αρκετά για να ξεκινήσει η ημέρα ευθυγραμμίζοντάς την σύμφωνα με την κατεύθυνση που όρισε ο Θεός, και να θέσουν τον δικό Του Νου επικεφαλής όλων των σκέψεων που θα λάβεις μέσα στην ημέρα.
6. Αυτές δεν θα έρχονται από σένα μόνο, διότι όλες θα τις μοιράζεσαι με Αυτόν. Και έτσι η κάθε μία θα φέρει το μήνυμα της Αγάπης Του σε σένα, επιστρέφοντας με δικά σου μηνύματα προς Αυτόν. Έτσι η κοινωνία με τον Κύριο των Ουρανών θα είναι δική σου, όπως Αυτός ο Ίδιος θέλησε να είναι. Και καθώς η δική Του ολοκλήρωση ενώνεται με Αυτόν, έτσι κι Αυτός θα ενώνεται μαζί με σένα που ολοκληρώνεσαι καθώς ενώνεσαι μαζί Του, και Αυτός μαζί σου.
7. Μετά την προετοιμασία σου, απλά διάβασε την κάθε μία από τις δύο ιδέες που είναι ορισμένες για ανακεφαλαίωση εκείνη την ημέρα. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και πες τες αργά στον εαυτό σου. Δεν υπάρχει βιασύνη τώρα, διότι χρησιμοποιείς τον χρόνο για τον σκοπό που πρέπει. Άφησε κάθε λέξη να λάμψει με την σημασία που της έχει δώσει ο Θεός, έτσι όπως σου δόθηκε μέσω της Φωνής Του. Άφησε κάθε ιδέα που ανακεφαλαιώνεις εκείνη την ημέρα να σου δίνει το δώρο που Αυτός της έχει αφήσει για σένα να λάβεις από Αυτόν. Και δεν θα χρησιμοποιήσουμε άλλο σχήμα για την πρακτική μας από αυτό:
8. Κάθε ώρα της ημέρας, φέρε στο νου σου την σκέψη με την οποία άρχισε η μέρα, και πέρασε μία ήσυχη στιγμή μαζί της. Έπειτα επανάλαβε τις δύο ιδέες στις οποίες ασκείσαι εκείνη την ημέρα, χωρίς βιασύνη, με αρκετό χρόνο να δεις τα δώρα που περιέχουν για σένα, και άφησέ τες να γίνουν δεκτές εκεί για όπου προορίζονται.
9. Δεν προσθέτουμε άλλες σκέψεις, μόνο αφήνουμε αυτές να είναι τα μηνύματα που είναι. Δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό για να μας δώσει ευτυχία και ανάπαυση, ατέλειωτη γαλήνη, απόλυτη βεβαιότητα, και όλα όσα επιθυμεί ο Πατέρας μας να λάβουμε ως κληρονομιά μας από Αυτόν. Κάθε μέρα πρακτικής, καθώς ανακεφαλαιώνουμε, κλείνουμε έτσι όπως αρχίσαμε, επαναλαμβάνοντας πρώτα την σκέψη που έκανε την μέρα ιδιαίτερο χρόνο ευλογιών και ευτυχίας για εμάς ∙ και που μέσω της πίστης μας επανέφερε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως, από την θλίψη στην χαρά, από τον πόνο στην γαλήνη, από την αμαρτία στην αγιότητα.
10. Ο Θεός προσφέρει σε σένα τις ευχαριστίες Του που ασκείσαι με αυτό τον τρόπο στο Λόγο Του. Και καθώς εσύ δίνεις το νου σου στις ιδέες της ημέρας ξανά πριν κοιμηθείς, η ευγνωμοσύνη Του σε περιβάλλει με την ειρήνη στην οποία Αυτός θέλει να βρίσκεσαι πάντα, και τώρα μαθαίνεις να διεκδικείς ξανά ως κληρονομιά σου.

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 140 Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει




ΜΑΘΗΜΑ 140

Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει

1. Η «θεραπεία» είναι μια λέξη που δεν ταιριάζει σε κανένα γιατρικό που ο κόσμος αποδέχεται σαν ευεργετικό. Αυτό που ο κόσμος αντιλαμβάνεται ως θεραπευτικό δεν είναι τίποτα άλλο από κάτι που θα κάνει το σώμα «καλύτερα». Όταν προσπαθεί να θεραπεύσει το νου, δεν βλέπει κανένα διαχωρισμό από το σώμα, όπου πιστεύει ότι κατοικεί ο νους. Άρα, οι μορφές θεραπείας απλά αντικαθιστούν την ψευδαίσθηση με μια άλλη ψευδαίσθηση. Μια μορφή πίστης στην αρρώστια παίρνει μια άλλη μορφή, κι έτσι ο ασθενής τώρα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως καλά.
2. Δεν έχει όμως θεραπευτεί. Απλά έβλεπε ένα όνειρο ότι ήταν άρρωστος, και στο όνειρό του βρήκε μια μαγική φόρμουλα για να τον κάνει καλά. Όμως, δεν ξύπνησε από το όνειρο, άρα ο νους του παραμένει ακριβώς όπως ήταν πριν. Δεν έχει δει το φως που θα τον ξυπνούσε και θα έδινε τέλος στο όνειρο. Τι διαφορά έχει το περιεχόμενο του ονείρου στην πραγματικότητα; Κάποιος είτε κοιμάται ή ξυπνά. Δεν υπάρχει τίποτα ενδιάμεσο.
3. Τα χαρούμενα όνειρα που φέρνει το Άγιο Πνεύμα είναι διαφορετικά από τα όνειρα του κόσμου, όπου απλά κάποιος ονειρεύεται ότι είναι ξύπνιος. Τα όνειρα που η συγχώρεση αφήνει το νου να αντιληφθεί δεν συνεπάγονται μια άλλη μορφή ύπνου, έτσι ώστε ο ονειρευτής να ονειρεύεται ένα άλλο όνειρο. Τα χαρούμενα όνειρά Του είναι οι προάγγελοι της αυγής της αλήθειας μέσα στο νου. Οδηγούν από τον ύπνο σε απαλό ξύπνημα, έτσι ώστε τα όνειρα να τελειώσουν. Κι έτσι θεραπεύουν για όλη την αιωνιότητα.
4. Η Επανόρθωση θεραπεύει με βεβαιότητα, και γιατρεύει κάθε αρρώστια. Γιατί ο νους που κατανοεί ότι η αρρώστια δεν μπορεί να είναι τίποτα παρά ένα όνειρο δεν εξαπατάται από τις μορφές που μπορεί να πάρει αυτό το όνειρο. Καμία αρρώστια δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου απουσιάζει η ενοχή, γιατί η αρρώστια είναι μια άλλη μορφή ενοχής. Η Επανόρθωση δεν θεραπεύει τους αρρώστους, γιατί αυτό δεν είναι θεραπεία. Αφαιρεί την ενοχή που κάνει την αρρώστια δυνατή. Και αυτό είναι πραγματικά θεραπεία. Γιατί τώρα η αρρώστια έχει φύγει, και τίποτα δεν έχει απομείνει στο οποίο να μπορεί να επιστρέψει.
5. Ειρήνη σε σένα που έχεις θεραπευτεί μέσα στον Θεό, και όχι μέσα στα ανούσια όνειρα. Γιατί η θεραπεία πρέπει να έρχεται από την αγιότητα, και η αγιότητα δεν μπορεί να βρεθεί εκεί όπου η αμαρτία αγαπιέται. Ο Θεός κατοικεί σε ιερούς ναούς. Δεν μπαίνει εκεί που έχει εισέλθει η αμαρτία. Ωστόσο, δεν υπάρχει μέρος που Αυτός να μην βρίσκεται. Επομένως, η αμαρτία δεν μπορεί να έχει εστία όπου να μπορεί να κρυφτεί από την ευεργεσία Του. Δεν υπάρχει μέρος που να μην βρίσκεται η αγιότητα, και πουθενά που να μπορούν να κατοικήσουν η αμαρτία και η αρρώστια.
6. Αυτή είναι η σκέψη που θεραπεύει. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αναλήθειες. Ούτε αναζητά να θεραπεύσει αυτό που δεν είναι άρρωστο, αδιαφορώντας για το πού βρίσκεται η ανάγκη για θεραπεία.  Δεν είναι μαγεία. Είναι απλά μία έκκληση στην αλήθεια, που δεν γίνεται να αποτύχει να θεραπεύσει για πάντα. Δεν είναι μία σκέψη που κρίνει μία ψευδαίσθηση ανάλογα με το μέγεθός της, την φαινομενική της βαρύτητα, ή οτιδήποτε έχει σχέση με την μορφή που παίρνει. Απλά εστιάζει σε αυτό που είναι, και γνωρίζει ότι καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να είναι αληθινή.
7. Σήμερα ας μην προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε να θεραπεύσουμε ό,τι δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από ασθένεια. Την θεραπεία πρέπει να την αναζητήσουμε εκεί όπου βρίσκεται, και έπειτα να την εφαρμόσουμε σε ό,τι ασθενεί, έτσι ώστε να θεραπευτεί. Δεν υπάρχει γιατρικό που παρέχει ο κόσμος και που να μπορεί να πετύχει κάποια αλλαγή σε οτιδήποτε. Ο νους που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια είναι αυτός που αλλάζει πραγματικά. Δεν υπάρχει άλλη αλλαγή εκτός από αυτή. Γιατί πώς μπορεί μία ψευδαίσθηση να διαφέρει από κάποια άλλη παρά μόνο στα χαρακτηριστικά που δεν έχουν ουσία, καμία πραγματικότητα, κανένα βάθος και τίποτα που είναι αληθινά διαφορετικό;
8. Σήμερα αναζητούμε ν’ αλλάξουμε το νου μας για την πηγή της αρρώστιας, γιατί ζητούμε μια θεραπεία για όλες τις ψευδαισθήσεις, και όχι άλλη μια αλλαγή ανάμεσα σε αυτές. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να βρούμε την πηγή της θεραπείας, η οποία βρίσκεται στο νου μας διότι εκεί την τοποθέτησε ο Πατέρας μας για εμάς. Δεν βρίσκεται πιο μακριά από τους εαυτούς μας. Είναι τόσο κοντά μας όσο και οι δικές μας σκέψεις ∙ τόσο κοντά που είναι αδύνατον να την χάσουμε. Δεν χρειάζεται παρά να την αναζητήσουμε και θα βρεθεί.
9. Δεν θα παραπλανηθούμε, σήμερα από ό,τι μας φαίνεται σαν άρρωστο. Θα πάμε πέρα από τα φαινόμενα και θα φτάσουμε στην πηγή της θεραπείας από την οποία τίποτα δεν εξαιρείται. Θα πετύχουμε στον βαθμό που συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μία ουσιώδης διάκριση ανάμεσα σε αυτό που είναι αναληθές και σε αυτό που είναι εξίσου αναληθές. Εδώ δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις, και ούτε πεποιθήσεις ότι αυτό που δεν υπάρχει είναι πιο αληθινό σε μερικές μορφές από ό,τι άλλα. Όλα είναι εσφαλμένα, και μπορούν να θεραπευτούν διότι δεν είναι αληθή.
10. Έτσι αφήνουμε κατά μέρος τα φυλαχτά μας, τα γούρια και τα φάρμακα, τις ψαλμωδίες μας και τα μαγικά, όποια μορφή και να έχουν. Θα ησυχάσουμε και θα ακούσουμε την Φωνή της θεραπείας, η οποία θα θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες ως μία, επαναφέροντας την σωφροσύνη στον Υιό του Θεού. Καμία άλλη φωνή δεν μπορεί να θεραπεύσει εκτός από αυτή. Σήμερα ακούμε την μοναδική Φωνή που μας μιλά για την αλήθεια, όπου τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις , και η ειρήνη επιστρέφει στην αιώνια, ήσυχη κατοικία του Θεού.
11. Ξυπνάμε ακούγοντάς Τον, και Τον αφήνουμε να μας μιλήσει για πέντε λεπτά όταν ξεκινά η μέρα, και τελειώνουμε την ημέρα μας ακούγοντάς Τον πάλι για πέντε λεπτά ακόμα πριν κοιμηθούμε. Η μόνη μας προετοιμασία είναι να αφήσουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που παρεμβάλλονται, όχι μια - μια ξεχωριστά, αλλά όλες μαζί σαν μία. Είναι όλες ίδιες. Δεν χρειάζεται να τις κάνουμε διαφορετικές, και να καθυστερήσουμε έτσι την ώρα που να μπορέσουμε ν’ ακούσουμε τον Πατέρα μας να μας μιλά. Τον ακούμε τώρα. Ερχόμαστε σε Αυτόν σήμερα.
12. Με τα χέρια μας άδεια, πουθενά προσκολλημένοι, με ανυψωμένη καρδιά και νου που αφουγκράζεται προσευχόμαστε:

- Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει.
- Μίλησέ μας, Πατέρα, ώστε να μπορέσουμε να θεραπευτούμε.

Και θα νιώσουμε την σωτηρία να μας καλύπτει με την απαλή της προστασία, και με μία γαλήνη τόσο βαθιά που καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να ταράξει το νου μας, ούτε να μας αποδείξει ότι είναι αληθινή. Αυτό θα μάθουμε σήμερα. Και θα λέμε την προσευχή μας για θεραπεία, κάθε ώρα, και θα αφιερώνουμε ένα λεπτό ανά ώρα, για ν’ ακούσουμε την απάντηση στην προσευχή μας καθώς ακούμε με προσοχή, σιωπηλά και χαρούμενα. Αυτή είναι η μέρα που η θεραπεία έρχεται σε μας. Αυτή είναι η μέρα που τελειώνει ο διαχωρισμός, και θυμόμαστε Ποιοι είμαστε πραγματικά.

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 139 Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου


ΜΑΘΗΜΑ 139

Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου

1. Εδώ βρίσκεται το τέλος των επιλογών. Γιατί εδώ ερχόμαστε στην απόφαση να δεχτούμε τον εαυτό μας, έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός. Και τι άλλο είναι οι επιλογές εκτός από αβεβαιότητα για το τι είμαστε; Δεν υπάρχει αμφιβολία που να μην είναι ριζωμένη εκεί. Δεν υπάρχει ερώτημα που να μην αντανακλά αυτό. Δεν υπάρχει σύγκρουση που να μην συνεπάγεται αυτή την μοναδική, απλή ερώτηση, «Τι είμαι;»
2. Όμως ποιος θα έκανε μια τέτοια ερώτηση εκτός από κάποιος που έχει αρνηθεί ν’ αναγνωρίσει τον εαυτό του; Μόνο η άρνηση να αποδεχτείς τον εαυτό σου θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια ερώτηση να φαντάζει ειλικρινής. Το μόνο πράγμα το οποίο είναι σίγουρα γνωστό σε κάθε ζωντανό πλάσμα είναι το τι είναι. Από αυτό το σημείο βεβαιότητας, βλέπει και τα άλλα πράγματα τόσο βέβαια όσο και το ίδιο.
3. Η αβεβαιότητα για το τι είσαι είναι μια αυταπάτη τόσο τεράστιας κλίμακας, που το μέγεθός της είναι σχεδόν ασύλληπτο. Το να είσαι ζωντανός και να μην ξέρεις τον εαυτό σου σημαίνει ότι πιστεύεις ότι στην πραγματικότητα είσαι νεκρός. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή εκτός από το να είσαι ο εαυτός σου, και τι άλλο εκτός από σένα μπορεί να είναι ζωντανό στην θέση σου; Ποιος είναι αυτός που αμφιβάλλει; Για ποιο πράγμα αμφιβάλλει; Σε ποιον κάνει την ερώτηση; Ποιος μπορεί να του απαντήσει;
4. Απλά δηλώνει ότι δεν είναι ο εαυτός του, και επομένως, εφόσον είναι κάτι άλλο, αρχίζει να αναρωτιέται τι είναι αυτό το κάτι άλλο. Ωστόσο, ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι ζωντανός αν δεν γνώριζε την απάντηση. Αν ρωτά σαν να μην ξέρει, απλά δείχνει ότι δεν θέλει να είναι αυτό που είναι. Αυτό το έχει δεχτεί επειδή ζει ∙ όμως, έχει κρίνει εναντίον του και έχει αρνηθεί την αξία του, και έχει αποφασίσει ότι δεν γνωρίζει την μόνη βεβαιότητα εξαιτίας της οποίας ζει.
5. Γίνεται έτσι αβέβαιος για την ίδια του την ζωή, γιατί αυτό που είναι, το έχει αρνηθεί ο ίδιος. Δεν είναι αυτή η άρνηση για την οποία χρειάζεσαι Επανόρθωση. Η άρνησή σου δεν έχει αλλάξει καθόλου αυτό που είσαι. Αλλά έχεις διχάσει το νου σου σε αυτό που ξέρει και σε αυτό που δεν ξέρει την αλήθεια. Είσαι ο εαυτός σου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι αυτό. Και όμως εσύ αμφιβάλλεις γι αυτό. Αλλά δεν ρωτάς ποιο μέρος από σένα μπορεί πραγματικά να αμφισβητεί αυτό που είσαι. Δεν μπορεί πραγματικά να είναι μέρος δικό σου αυτό που κάνει αυτή την ερώτηση. Διότι ρωτά για κάποιον που γνωρίζει την απάντηση. Αν ήταν κομμάτι δικό σου, τότε η βεβαιότητα θα ήταν αδύνατη.
6. Η Επανόρθωση διορθώνει την παράξενη ιδέα ότι είναι δυνατόν να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, και να είσαι αβέβαιος για το τι είσαι πραγματικά. Αυτό είναι μεγάλη τρέλα. Και όμως είναι η παγκόσμια ερώτηση του κόσμου. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί; Γιατί να μοιράζεσαι την τρέλα του εξαιτίας της θλιβερής πεποίθησης ότι αυτό που είναι παγκόσμιο εδώ είναι και αληθές;
7. Τίποτα από ό,τι πιστεύει ο κόσμος δεν είναι αληθινό. Ο κόσμος είναι ένας τόπος του οποίου ο σκοπός είναι να γίνει το σπίτι εκείνων που ισχυρίζονται ότι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, για να μπορούν να έρχονται και να αμφισβητούν αυτό που πραγματικά είναι. Και θα έρχονται και θα ξαναέρχονται μέχρι την ώρα που να γίνει αποδεκτή η Επανόρθωση, και μάθουν ότι είναι αδύνατον να αμφισβητείς τον εαυτό σου, και να μην έχεις επίγνωση του ποιος είσαι.
8. Μόνο η αποδοχή μπορεί να ζητηθεί από σένα, γιατί αυτό που είσαι είναι βέβαιο. Είναι διαμορφωμένο μέσα στον άγιο Νου του Θεού, και στον δικό σου. Είναι τόσο υπεράνω από κάθε αμφιβολία και αμφισβήτηση που το να ρωτάς τι είναι, είναι και η μοναδική απόδειξη που χρειάζεται για να σου δείξει ότι πιστεύεις την αντιφατικότητα ότι δεν γνωρίζεις αυτό που δεν γίνεται να μην γνωρίζεις. Είναι αυτό μία ερώτηση, ή μία δήλωση που αρνείται τον εαυτό της δηλώνοντας το; Ας μην επιτρέψουμε στους άγιους νόες μας να απορροφούνται από ανούσιους συλλογισμούς όπως αυτός.
9. Έχουμε μια αποστολή εδώ. Δεν ήρθαμε να ενισχύσουμε την τρέλα που κάποτε πιστεύαμε. Ας μην ξεχνάμε τον στόχο που έχουμε αποδεχτεί. Δεν είναι μόνο η δική μας ευτυχία που έχουμε έρθει να κερδίσουμε. Αυτό που δεχόμαστε σαν το τι είμαστε διακηρύσσει αυτό που πρέπει να είναι όλοι, μαζί με μας. Μην εγκαταλείψεις τους αδελφούς σου, γιατί έτσι εγκαταλείπεις τον εαυτό σου. Κοίταζέ τους με αγάπη, ώστε να γνωρίσουν ότι είναι μέρος δικό σου, και εσύ μέρος δικό τους.
10. Αυτό διδάσκει η Επανόρθωση, και αποδεικνύει ότι η Ενότητα του Υιού του Θεού είναι απρόσβλητη από την πεποίθησή του ότι δεν γνωρίζει ποιός είναι. Σήμερα αποδέξου την Επανόρθωση, όχι για να αλλάξεις την πραγματικότητα, παρά απλά για να δεχτείς την αλήθεια για τον εαυτό σου, και να συνεχίσεις τον δρόμο σου χαρμόσυνα μέσα στην χωρίς τέλος Αγάπη του Θεού. Μόνο αυτό μας ζητείται να κάνουμε. Μόνο αυτό θα κάνουμε σήμερα.
11. Πέντε λεπτά το πρωί και το βράδυ θα αφοσιωθούμε για να αφιερώσουμε το νου μας στην αποστολή μας για σήμερα. Αρχίζουμε με αυτή την ανασκόπηση του τι είναι η αποστολή μας:

- Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.
- Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Δεν έχουμε χάσει την γνώση που μας έδωσε ο Θεός όταν μας δημιούργησε όμοιους με Αυτόν. Μπορούμε να την θυμηθούμε για όλους, γιατί στην δημιουργία όλοι οι νόες είναι ένα. Και μέσα στην μνήμη μας βρίσκεται η θύμηση πόσο αγαπητοί είναι σ’ εμάς οι αδελφοί μας στην πραγματικότητα, πόσο ένα μέρος μας βρίσκεται σε κάθε νου, πόσο πιστοί έχουν παραμείνει σε εμάς, και πόσο τους περιέχει όλους η Αγάπη του Πατέρα μας.
12. Και σε ευχαριστία προς όλη την δημιουργία, στο Όνομα του Δημιουργού της και της Ενότητας Του με όλες τις πλευρές της δημιουργίας, επαναλαμβάνουμε την αφοσίωσή μας στον σκοπό μας σήμερα, κάθε ώρα, καθώς αφήνουμε κατά μέρος όλες τις σκέψεις που θα μας αποσπούσαν από τον ιερό μας στόχο. Για αρκετά λεπτά άφησε το νου σου να καθαρίσει από όλους τους ανόητους ιστούς που έχει υφάνει ο κόσμος γύρω από τον άγιο Υιό του Θεού. Και μάθε πόσο εύθραυστες είναι οι αλυσίδες που φαίνεται ότι κρατούν την γνώση για τον εαυτό σου μακριά από την επίγνωσή σου, καθώς λες:

 Θα δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.
Γιατί παραμένω έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 138 Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω.



ΜΑΘΗΜΑ 138

Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω.

1. Σε αυτό τον κόσμο ο Ουρανός είναι μια επιλογή, επειδή εδώ πιστεύουμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές από τις οποίες μπορούμε να διαλέξουμε. Νομίζουμε ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα αντίθετο, και ότι διαλέγουμε αυτό που θέλουμε. Αν υπάρχει ο Ουρανός πρέπει να υπάρχει και η κόλαση, γιατί οι αντιθέσεις είναι ο τρόπος με τον οποίο φτιάχνουμε ό,τι αντιλαμβανόμαστε, και ό,τι νομίζουμε ότι είναι αληθινό.
2. Η Δημιουργία δεν γνωρίζει αντίθετα. Αλλά εδώ η αντίθεση είναι μέρος της «πραγματικότητάς» μας. Αυτή η περίεργη αντίληψη της αλήθειας είναι που κάνει την επιλογή του Ουρανού να φαίνεται το ίδιο με την παραίτηση από την κόλαση. Δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα. Όμως, ό,τι είναι αληθινό στην δημιουργία του Θεού δεν μπορεί να εισέλθει εδώ μέχρι που να γίνει η αντανάκλασή σε κάποια μορφή που να μπορεί να την καταλάβει ο κόσμος. Η αλήθεια δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου θα γινόταν αντιληπτή με φόβο. Διότι αυτό θα ήταν το σφάλμα ότι η αλήθεια μπορεί να έρθει στις ψευδαισθήσεις. Η αντίθεση κάνει την αλήθεια ανεπιθύμητη, και δεν μπορεί να έρθει.
3. Η επιλογή είναι η προφανής διαφυγή από ό,τι παίρνει την μορφή αντιθέτων. Η απόφαση αφήνει έναν από τους συγκρουόμενους στόχους να γίνει ο στόχος των προσπαθειών και της κατανάλωσης του χρόνου. Χωρίς απόφαση, ο χρόνος δεν είναι παρά σπατάλη και χαμένη προσπάθεια. Ο χρόνος σπαταλιέται χωρίς κανένα αντάλλαγμα και περνά χωρίς αποτελέσματα.. Δεν υπάρχει καμία αίσθηση βελτίωσης, γιατί τίποτα δεν επιτυγχάνεται ∙ τίποτα δεν μαθαίνεται.
4. Χρειάζεται να σου υπενθυμίσουν ότι ενώ νομίζεις ότι αντιμετωπίζεις χιλιάδες επιλογές, στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο μια. Ακόμα και αυτό φαίνεται σαν επιλογή. Μην μπερδεύεσαι με όλες τις αμφιβολίες που σου επιφέρουν οι μυριάδες αποφάσεις. Παίρνεις μόνο μία. Και όταν πάρεις μόνο μια , τότε θα καταλάβεις ότι δεν υπήρχε πραγματικά καμία άλλη. Γιατί η αλήθεια είναι αληθινή, και τίποτα άλλο δεν είναι αληθινό. Δεν υπάρχει κάτι το αντίθετο για να διαλέξεις. Δεν υπάρχουν αντιθέσεις στην αλήθεια.
5. Το να επιλέγεις βασίζεται στην μάθηση. Και η αλήθεια δεν μπορεί να μαθευτεί, παρά μόνο να αναγνωριστεί. Η αποδοχή της βρίσκεται στην αναγνώρισή της, και καθώς την δέχεσαι σου γίνεται γνωστή. Αλλά η γνώση είναι πέρα από τους στόχους που αναζητούμε να διδάξουμε σε αυτά τα μαθήματα. Οι δικοί μας στόχοι είναι διδακτικοί, και επιτυγχάνονται με την μάθηση του πώς να τους φτάσουμε, τι είναι, και τι σου προσφέρουν. Οι αποφάσεις είναι το επακόλουθο της μάθησής σου, διότι βασίζονται στο τι έχεις δεχτεί ως αλήθεια για το τι είσαι, και το ποιες πρέπει να είναι οι ανάγκες σου.
6. Μέσα σε αυτόν τον παρανοϊκά περίπλοκο κόσμο, ο Ουρανός φαίνεται πως παίρνει την μορφή επιλογής, αντί να είναι μόνο αυτό που είναι. Από όλες τις επιλογές που έχεις δοκιμάσει να κάνεις αυτή είναι η πιο απλή, η πιο ξεκάθαρη και πρωτότυπη από όλες τις υπόλοιπες, αυτή που τακτοποιεί όλες τις αποφάσεις. Αν αποφασίσεις τις υπόλοιπες, αυτή η μία θα παραμείνει ανεπίλυτη. Αλλά όταν επιλύσεις αυτήν, οι άλλες λύνονται μαζί με αυτή, διότι το μόνο που κάνουν όλες οι επιλογές είναι να κρύβουν αυτή, παίρνοντας διαφορετικές μορφές. Εδώ βρίσκεται η τελική και μόνη επιλογή στην οποία η αλήθεια γίνεται αποδεκτή ή απορρίπτεται.
7. Επομένως σήμερα αρχίζουμε να σκεφτόμαστε την επιλογή για την οποία φτιάχτηκε ο χρόνος για να βοηθήσει να κάνουμε. Τέτοιος είναι ο ιερός σκοπός της, που είναι τώρα μεταμορφωμένος από την πρόθεση που του έδωσες, ώστε έχει γίνει ένα μέσο για να δηλώνει ότι η κόλαση είναι αληθινή, η ελπίδα γίνεται απελπισία, και η ζωή η ίδια πρέπει στο τέλος να νικηθεί από τον θάνατο. Μόνο στον θάνατο επιλύονται τα αντίθετα, διότι το τέλος των αντιθέσεων σημαίνει ότι πεθαίνεις. Κι έτσι η σωτηρία βλέπεται σαν θάνατος, διότι η ζωή βλέπεται σαν σύγκρουση. Και η επίλυση της σύγκρουσης δεν είναι παρά το τέλος και της ίδιας της ζωής σου.
8. Αυτές οι τρελές πεποιθήσεις μπορούν ν’ αποκτήσουν μεγάλη δύναμη στο υποσυνείδητό σου, και να σφίγγουν το νου σου με τρόμο και άγχος τόσο μεγάλο που πραγματικά δεν θα θέλει να απελευθερώσει τις ιδέες που έχει για την προστασία του. Πρέπει να σωθεί από την σωτηρία, απειλούμενος από την ασφάλεια, και να θωρακιστεί ενάντια στην αλήθεια χρησιμοποιώντας μαγικά τερτίπια. Και αυτές τις αποφάσεις τις παίρνεις χωρίς επίγνωση, για να τις κρατήσεις ανενόχλητες και ασφαλείς ∙ μακριά από αμφισβήτηση, λογική και αμφιβολία.
9. Ο Ουρανός επιλέγεται συνειδητά. Αυτή η επιλογή δεν μπορεί να γίνει μέχρι που να δούμε προσεκτικά τις εναλλακτικές και να τις καταλάβουμε. Όλα όσα είναι καλυμμένα στις σκιές πρέπει να ανασυρθούν στην επιφάνεια για να γίνουν κατανοητά, να κριθούν ξανά αυτή τη φορά με την βοήθεια του Ουρανού. Και όλα τα λάθη στην κρίση που έχει κάνει ο νους στο παρελθόν είναι ανοιχτά για διόρθωση, καθώς η αλήθεια τα αποβάλλει ως αναίτια. Τώρα είναι και χωρίς αποτελέσματα. Δεν μπορούν να κρυφτούν, διότι αναγνωρίζεται η ανυπαρξία τους.
10. Αυτή η συνειδητή επιλογή του Ουρανού είναι τόσο βέβαιη όσο και το τέλος του φόβου για την κόλαση, όταν υψωθεί πάνω από την προστατευτική ασπίδα της μη επίγνωσης, και έρθει στο φως. Ποιος μπορεί να αποφασίσει ανάμεσα στο ξεκάθαρα ορατό και στο μη αναγνωρίσιμο; Και ποιος γίνεται να αποτύχει να κάνει μια επιλογή ανάμεσα σε εναλλακτικές όταν μόνο μία φαίνεται ως πολύτιμη ∙ και η άλλη ένα εξ ολοκλήρου άχρηστο πράγμα, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια φανταστική πηγή ενοχής και φόβου; Ποιος διστάζει να κάνει μια τέτοια επιλογή; Και θα διστάσουμε εμείς να επιλέξουμε σήμερα;
11. Κάνουμε την επιλογή του Ουρανού καθώς ξυπνάμε, και περνάμε πέντε λεπτά σιγουρεύοντας ότι έχουμε πάρει την μία και μοναδική απόφαση που είναι υγιής. Αναγνωρίζουμε ότι κάναμε μια συνειδητή επιλογή ανάμεσα στο τι έχει ύπαρξη και αυτού που δεν έχει τίποτα παρά ένα παρουσιαστικό της αλήθειας. Η ψευδό-ύπαρξή του, όταν βρεθεί ενώπιον αυτού που είναι αληθινό, είναι ανάξια λόγου και διάφανη στο φως. Δεν κρατά πια κανένα στοιχείο τρόμου, γιατί αυτό που φάνταζε τεράστιο, εκδικητικό, ανελέητο από μίσος χρειάζεται το σκοτάδι για να το φοβάται κανείς. Τώρα αναγνωρίζεται σαν ένα ανόητο και ασήμαντο λάθος.
12. Πριν κλείσουμε τα μάτια μας σήμερα για να κοιμηθούμε το βράδυ, θα επιβεβαιώσουμε για μια ακόμα φορά την επιλογή που κάναμε κάθε ώρα αυτής της ημέρας. Και τώρα δίνουμε τα τελευταία πέντε λεπτά της μέρας μας στην απόφαση με την οποία ξυπνήσαμε. Καθώς περνούσε κάθε ώρα, δηλώναμε την επιλογή μας ξανά, αφιερώνοντας λίγο χρόνο στην διατήρηση της σωφροσύνης μας. Και τελικά, κλείνουμε την μέρα μας με αυτό, αναγνωρίζοντας ότι διαλέξαμε αυτό που θέλαμε:

Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω. Την παίρνω τώρα, και δεν θα αλλάξω γνώμη, διότι αυτό είναι το μόνο πράγμα που θέλω.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 137 Όταν θεραπεύομαι, δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ.



ΜΑΘΗΜΑ 137

Όταν θεραπεύομαι, δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ.

1. Η σημερινή ιδέα παραμένει η κεντρική σκέψη πάνω στη οποία βασίζεται η σωτηρία. Γιατί η θεραπεία είναι το αντίθετο από όλες τις ιδέες του κόσμου που επικεντρώνονται στην αρρώστια και στις διαχωρισμένες καταστάσεις. Η αρρώστια είναι μια απομάκρυνση από τους άλλους, ένας αποκλεισμός της ένωσης. Γίνεται μια πόρτα που κλείνει σε ένα διαχωρισμένο εαυτό, και τον κρατά απομονωμένο και μόνο.
2. Η αρρώστια είναι απομόνωση. Γιατί φαίνεται σαν να κρατά τον εαυτό ξεχωριστά από τους υπόλοιπους, για να υποφέρει κάτι που οι άλλοι δεν νιώθουν. Δίνει στο σώμα την τελική δύναμη να κάνει τον διαχωρισμό πραγματικό, και κρατά το νου διασπασμένο και μοιρασμένο σε κομμάτια, σε μια μοναχική φυλακή, από ένα συμπαγή τοίχο αρρωστημένης σάρκας, την οποία δεν μπορεί να υπερβεί.
3. Ο κόσμος υπακούει τους νόμους που υπηρετεί η αρρώστια, αλλά η θεραπεία λειτουργεί ξέχωρα από αυτούς. Είναι αδύνατον κάποιος να θεραπευτεί μόνος του. Στην αρρώστια είναι μόνος και διαχωρισμένος. Αλλά η θεραπεία είναι η δική του απόφαση να γίνει πάλι ένα, και να δεχτεί τον Εαυτό του με όλα Του τα τμήματα ακέραια και άθικτα. Στην αρρώστια αυτός ο Εαυτός φαίνεται να είναι διαμελισμένος, και χωρίς την ενότητα που Του δίνει ζωή. Αλλά η θεραπεία επιτυγχάνεται καθώς βλέπει ότι το σώμα δεν έχει καμιά δύναμη να επιτεθεί στην συμπαντική Ενότητα του Υιού του Θεού.
4. Η αρρώστια θέλει να αποδείξει ότι τα ψέματα είναι αλήθεια. Αλλά η θεραπεία αποδεικνύει ότι η αλήθεια είναι αληθινή. Ο διαχωρισμός που επιβάλλει η αρρώστια δεν συνέβη στην πραγματικότητα ποτέ. Το να θεραπευτείς σημαίνει απλά να δεχτείς αυτό που πάντα ήταν αλήθεια, και έτσι ακριβώς θα παραμείνει πάντα. Όμως, στα μάτια που είναι συνηθισμένα στις ψευδαισθήσεις, πρέπει να αποδειχτεί ότι αυτό που κοιτούν είναι εσφαλμένο. Άρα η θεραπεία, που ποτέ δεν χρειάζεται η αλήθεια, πρέπει να αποδείξει ότι η αρρώστια δεν είναι πραγματική.
5. Η θεραπεία, λοιπόν, μπορεί να ονομαστεί αντί- όνειρο, το οποίο ακυρώνει το όνειρο της αρρώστιας στο όνομα της αλήθειας, αλλά όχι την ίδια την αλήθεια. Ακριβώς όπως η συγχώρεση παραβλέπει όλες τις αμαρτίες που ποτέ δεν επιτελέστηκαν, έτσι και η θεραπεία διώχνει τις ψευδαισθήσεις που ποτέ δεν συνέβησαν. Ακριβώς έτσι όπως ο αληθινός κόσμος θα ανυψωθεί να πάρει την θέση αυτού που ποτέ δεν υπήρξε καθόλου, η θεραπεία προσφέρει αποκατάσταση για τις φανταστικές καταστάσεις και τις ψευδείς ιδέες τις οποίες τα όνειρα ύφαναν περίτεχνα πάνω στις εικόνες της αλήθειας.
6. Όμως, μην νομίζεις ότι η θεραπεία είναι ανάξια της λειτουργίας σου εδώ. Γιατί ο αντί- Χριστός γίνεται ισχυρότερος από τον Χριστό για εκείνους που ονειρεύονται ότι ο κόσμος είναι πραγματικός. Το σώμα μοιάζει να είναι πιο στέρεο και σταθερό από το νου. Και η αγάπη γίνεται ένα όνειρο, ενώ ο φόβος παραμένει η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί κανείς να δει, να δικαιολογήσει και να καταλάβει πλήρως .
7. Ακριβώς όπως η συγχώρεση διώχνει με την λάμψη της κάθε αμαρτία και ο πραγματικός κόσμος θα καταλάβει τον χώρο του κόσμου που έφτιαξες εσύ, έτσι και η θεραπεία πρέπει να αντικαταστήσει τις φαντασιώσεις της αρρώστιας που κρατάς μπροστά στην απλή αλήθεια. Όταν δεις την αρρώστια να εξαφανίζεται παρά τους νόμους που υποστηρίζουν ότι είναι αληθινή, τότε τα ερωτήματα θα έχουν απαντηθεί. Και τότε δεν θα περιθάλπεις ούτε θα υπακούς πια σ’ αυτούς τους νόμους.
8. Η θεραπεία είναι ελευθερία. Γιατί αποδεικνύει ότι τα όνειρα δεν θα επικρατήσουν ενάντια στην αλήθεια. Η θεραπεία μοιράζεται. Και με αυτή την ιδιότητα αποδεικνύει ότι οι νόμοι που είναι διαφορετικοί από αυτούς που υποστηρίζουν ότι η αρρώστια είναι αναπόφευκτη είναι ισχυρότεροι από τους αρρωστημένους αντίθετούς τους. Η θεραπεία είναι δύναμη. Διότι με το ευγενικό της χέρι ξεπερνιέται η αδυναμία, και οι νόες που ήταν εγκλωβισμένοι μέσα στους τοίχους ενός σώματος, είναι ελεύθεροι να ενωθούν με άλλους νόες, για να είναι για πάντα δυνατοί.
9. Η θεραπεία, η συγχώρεση, και η χαρούμενη ανταλλαγή όλου του κόσμου της θλίψης με ένα κόσμο όπου η λύπη δεν μπορεί να εισέλθει, είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα σε παρακινεί να Τον ακολουθήσεις. Τα ευγενικά του μαθήματα διδάσκουν το πόσο εύκολα η σωτηρία μπορεί να γίνει δική σου ∙ πόσο λίγο χρειάζεται να εξασκηθείς για να αφήσεις τους νόμους Του ν’ αντικαταστήσουν αυτούς που έφτιαξες εσύ για να κρατήσεις τον εαυτό σου αιχμάλωτο στον θάνατο. Η ζωή Του γίνεται δική σου, καθώς προεκτείνεις την μικρή βοήθεια που Αυτός ζητά για να σε ελευθερώσει από όλα όσα σου προκάλεσαν ποτέ πόνο.
10. Και καθώς αφήνεις τον εαυτό σου να θεραπευτεί, βλέπεις όλους αυτούς που είναι γύρω σου, ή που περνούν από το νου σου, ή αυτούς που αγγίζεις ή εκείνους με τους οποίους φαίνεται ότι δεν έχεις καμία επαφή, να θεραπεύονται μαζί σου. Ίσως δεν τους αναγνωρίζεις όλους, ούτε συνειδητοποιείς το πόσο μεγάλη είναι η προσφορά σου σε όλο τον κόσμο, όταν αφήνεις να έλθει σε σένα η θεραπεία. Αλλά ποτέ δεν θεραπεύεσαι μόνος σου. Και πάρα πολλοί θα λάβουν το δώρο που λαμβάνεις εσύ καθώς θεραπεύεσαι.
11. Εκείνοι που θεραπεύονται γίνονται όργανα θεραπείας. Ούτε μεσολαβεί καθόλου χρόνος ανάμεσα στην στιγμή που θεραπεύονται, και σε όλη την χάρη της θεραπείας που τους δίνεται για να δώσουν. Ότι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό δεν υπάρχει, και όποιος δεν δέχεται την αντίθεση μέσα στο νου του γίνεται ένα καταφύγιο όπου οι κουρασμένοι μπορούν να σταθούν για να αναπαυθούν. Διότι εδώ χαρίζεται η αλήθεια, και εδώ όλες οι ψευδαισθήσεις φέρονται στην αλήθεια.
12. Δεν θα πρόσφερες καταφύγιο στο Θέλημα του Θεού; Τον Εαυτό σου προσκαλείς έτσι να νοιώσει άνετα. Και είναι δυνατόν να αρνηθείς αυτή την πρόσκληση; Ζήτησε να συμβεί το αναπόφευκτο και είναι αδύνατον να αποτύχεις. Η άλλη επιλογή δεν είναι παρά να ζητήσεις αυτό που δεν μπορεί να γίνει, και αυτό δεν μπορεί ποτέ να πετύχει. Σήμερα θα ζητήσουμε να κατοικήσει στο νου μας μόνο η αλήθεια ∙ σκέψεις θεραπείας αυτή τη μέρα θα ξεκινήσουν από αυτό που έχει θεραπευτεί προς αυτό που πρέπει να θεραπευτεί, γνωρίζοντας ότι και τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα ως ένα.
13. Θα θυμόμαστε καθώς ξεκινά η ώρα, ότι η λειτουργία μας είναι να αφήσουμε το νου μας να θεραπευτεί, ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε την θεραπεία στον κόσμο, ανταλλάσσοντας την κατάρα με ευλογία, τον πόνο με την χαρά, και τον διαχωρισμό με την ειρήνη του Θεού. Δεν αξίζει να δίνουμε ένα λεπτό κάθε ώρα για να λάβουμε ένα δώρο σαν αυτό; Δεν είναι αυτός ο πολύ λίγος χρόνος ένα μικρό έξοδο που θα προσφέρουμε για το δώρο που περιλαμβάνει τα πάντα;
14. Ωστόσο, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο δώρο. Κι έτσι θ’ αρχίσουμε την ημέρα με αυτό, και θα δώσουμε δέκα λεπτά σε αυτές τις σκέψεις με τις οποίες θα κλείσουμε και την νύχτα:

 Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ. Και θέλω να μοιραστώ την θεραπεία μου με τον κόσμο, ώστε η αρρώστια να εξοριστεί από το νου του ενός και μοναδικού Υιού του Θεού, ο Οποίος είναι ο ένας και μοναδικός μου Εαυτός.

15. Άφησε να γίνει η θεραπεία μέσα από σένα αυτή την ημέρα. Και καθώς αναπαύεσαι ήσυχα, να είσαι έτοιμος να δίνεις καθώς λαμβάνεις, να κρατάς αυτό που δίνεις, και να λαμβάνεις το Λόγο του Θεού για να πάρει την θέση όλων των ανόητων σκέψεων που φαντάστηκες ποτέ. Τώρα συναντιόμαστε για να κάνουμε καλά ό,τι ασθενεί, και να προσφέρουμε ευλογίες εκεί όπου υπήρχε επίθεση. Και δεν θ’ αφήσουμε αυτή την λειτουργία να ξεχαστεί καθώς περνά κάθε ώρα της ημέρας, φέρνοντας στο νου μας τον σκοπό μας, με αυτή την σκέψη:

Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ. Και θέλω να ευλογήσω τους αδελφούς μου, γιατί θα ήθελα να θεραπευτώ μαζί τους, όπως και αυτοί θεραπεύονται μαζί μου.

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 136 Η αρρώστια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια.


ΜΑΘΗΜΑ 136

Η αρρώστια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια.

1. Κανένας δεν μπορεί να θεραπεύσει εκτός κι αν κατανοήσει τι σκοπό φαίνεται ότι υπηρετεί η αρρώστια. Γιατί τότε θα καταλάβει ότι ο σκοπός της δεν έχει κανένα νόημα. Εφόσον δεν έχει αιτία ούτε κάποιο σκοπό με νόημα, δεν μπορεί να υπάρχει καθόλου. Όταν αυτό γίνει αντιληπτό, η θεραπεία είναι αυτόματη. Διαλύει αυτή την ανούσια ψευδαίσθηση με τον ίδιο τρόπο που φέρνει όλες τις ψευδαισθήσεις στην αλήθεια, και απλά τις αφήνει εκεί να εξαφανιστούν.
2. Η αρρώστια δεν είναι τυχαία. Όπως όλες οι άμυνες, είναι ένα παρανοϊκό τέχνασμα για αυταπάτη. Και σαν όλα τ’ άλλα, σκοπός της είναι να κρύψει την πραγματικότητα, να της επιτεθεί, να την αλλάξει, να την καταστήσει παράλογη, να την παραμορφώσει, να την διαστρεβλώσει, ή να την υποβιβάσει σε ένα μικρό σωρό από ασυνάρτητα κομμάτια. Ο στόχος κάθε άμυνας είναι να εμποδίσει την αλήθεια να είναι ολοκληρωμένη. Τα κομμάτια γίνονται αντιληπτά σαν να είναι το κάθε ένα ολοκληρωμένο από μόνο του.
3. Οι άμυνες δεν είναι ακούσιες, ούτε γίνονται χωρίς την επίγνωσή σου. Είναι μυστικά, μαγικά ραβδιά που χρησιμοποιείς όταν εμφανίζεται η αλήθεια να απειλήσει αυτό που θέλεις να πιστεύεις. Φαίνονται ότι είναι ασυνείδητες μόνο και μόνο από την ταχύτητα με την οποία επιλέγεις να τις χρησιμοποιήσεις. Εκείνο το δευτερόλεπτο, ίσως ακόμα λιγότερο, κατά το οποίο κάνεις την επιλογή αυτή, αναγνωρίζεις ακριβώς αυτό που θέλεις να επιχειρήσεις, και έπειτα προχωράς στο να σκεφτείς ότι έχει γίνει.
4. Ποιος άλλος εκτός από σένα αξιολογεί μία απειλή, αποφασίζει ότι είναι αναγκαία η διαφυγή, και στήνει μία σειρά από άμυνες για να μειώσει την απειλή την οποία έχει κρίνει ως αληθινή; Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν ασυνείδητα. Αλλά μετά, το σχέδιό σου απαιτεί να ξεχάσεις ότι εσύ το έφτιαξες, άρα να φαίνεται ότι προέρχεται από κάπου έξω από την δική σου πρόθεση, ένα συμβάν πέρα από την δική σου νοητική κατάσταση, μία έκβαση με πραγματική επίδραση επάνω σου, αντί για κάτι που έγινε από σένα.
5. Αυτή η γρήγορη λησμονιά του ρόλου που έπαιξες εσύ στην «πραγματικότητά» σου είναι που κάνει τις άμυνες να φαντάζουν ότι είναι πέρα από τον δικό σου έλεγχο. Αλλά αυτό που έχεις ξεχάσει μπορείς να το θυμηθείς, αν δείξεις προθυμία να αναθεωρήσεις την απόφαση που είναι διπλά προστατευμένη από την λήθη. Το ότι δεν θυμάσαι δεν είναι παρά σημάδι ότι αυτή η απόφαση παραμένει ακόμα σε ισχύ, όσον αφορά τις επιθυμίες σου. Μην σε ξεγελά αυτό και το θεωρείς γεγονός. Οι άμυνες κάνουν τα γεγονότα μη αναγνωρίσιμα. Αυτό στοχεύουν να κάνουν, και αυτό κάνουν.
6. Κάθε άμυνα παίρνει θραύσματα του όλου, τα συναρμολογεί χωρίς να λάβει υπόψη την αληθινή τους σχέση, κι έτσι κατασκευάζει ψευδαισθήσεις ενός όλου που δεν βρίσκεται εκεί. Αυτή είναι η διαδικασία που επιβάλλει την απειλή, και όχι το όποιο αποτέλεσμα στο οποίο μπορεί να καταλήξει. Όταν τα κομμάτια αποσπώνται από το σύνολο και βλέπονται ως διαχωρισμένα και σύνολα από μόνα τους, γίνονται σύμβολα επίθεσης στο όλον ∙ με επιτυχές αποτέλεσμα ώστε ποτέ να μην ειδωθούν ξανά ως όλον. Ωστόσο, έχεις ξεχάσει ότι, μόνο και μόνο από την δική σου απόφαση, βρίσκονται εκεί για να πάρουν την θέση αυτού που είναι πραγματικότητα.
7. Η αρρώστια είναι μια απόφαση. Δεν είναι ένα πράγμα που σου συμβαίνει, χωρίς να το έχεις καθόλου αποζητήσει, που σε κάνει αδύναμο και σου φέρνει βάσανα. Είναι μια επιλογή που κάνεις, ένα σχέδιο που καταστρώνεις, όταν για μια στιγμή η αλήθεια κάνει την εμφάνισή της στον παραπλανημένο νου σου, και τότε όλος σου ο κόσμος φαίνεται ότι κλονίζεται και ετοιμάζεται να πέσει. Τώρα είσαι άρρωστος και η αλήθεια μπορεί να φύγει και να μην απειλεί πια το κατεστημένο σου.
8. Πώς νομίζεις ότι η αρρώστια μπορεί να πετύχει να σε θωρακίσει από την αλήθεια; Διότι αποδεικνύει ότι το σώμα δεν είναι ξέχωρο από σένα, άρα πρέπει εσύ να είσαι ξέχωρος από την αλήθεια. Υποφέρεις από πόνο διότι υποφέρει το σώμα, και με αυτόν τον πόνο γίνεσαι ένα μαζί του. Έτσι διατηρείται η «αληθινή» σου ταυτότητα, και η παράξενη σκέψη που σε επισκέπτεται τόσο συχνά και σου ψιθυρίζει ότι μπορεί να είσαι κάτι πέρα από αυτό το μικρό σωρό σκόνης, σιγεί και ακινητοποιείται. Γιατί δες, αυτή η σκόνη έχει την δύναμη να σε κάνει να υποφέρεις, να σου στρεβλώνει τα οστά και να σταματά την καρδιά σου, και να σε προστάζει να πεθάνεις και να πάψεις να υπάρχεις.
9. Έτσι το σώμα γίνεται πιο δυνατό από την αλήθεια, που σου ζητά να ζήσεις, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει την επιλογή σου να πεθάνεις. Κι έτσι το σώμα είναι ισχυρότερο από την αιώνια ζωή, ο Ουρανός πιο εύθραυστος από την κόλαση, και το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του Υιού Του δέχεται επίθεση από μια απόφαση δυνατότερη από την Θέλησή Του. Ο Υιός Του είναι σκόνη, ο Πατέρας είναι ατελής, και το χάος κάθεται θριαμβευτικά στον θρόνο Εκείνου.
10. Αυτά είναι τα σχέδιά σου για την άμυνα σου. Και πιστεύεις ότι ο Ουρανός λιποψυχεί μπροστά σε τέτοιες παρανοϊκές επιθέσεις σαν αυτές, και ότι ο Θεός τυφλώνεται από τις ψευδαισθήσεις σου, ότι η αλήθεια γίνεται ψέμα, και ότι όλο το σύμπαν υποδουλώνεται στους νόμους που θέλουν να επιβάλλουν οι άμυνες σου. Όμως ποιος άλλος πιστεύει στις ψευδαισθήσεις εκτός από αυτόν που τις επινόησε; Ποιος άλλος τις βλέπει και αντιδρά σε αυτές σαν ήταν αληθινές;
11. Ο Θεός δεν γνωρίζει τα σχέδιά σου να αλλάξεις την Θέλησή Του. Το σύμπαν παραμένει αδιάφορο για τους νόμους που σκέφτηκες για να το κυβερνήσεις. Και ο Ουρανός δεν έχει υποκλιθεί στην κόλαση, ούτε η ζωή στον θάνατο. Μπορείς να επιλέξεις να νομίζεις πως πεθαίνεις, ή πως υποφέρεις από ασθένεια ή να παραμορφώνεις την αλήθεια με οποιοδήποτε τρόπο. Ό,τι είναι δημιουργημένο στέκει μακριά από όλα αυτά. Οι άμυνες είναι σχέδια να νικήσεις αυτό που δεν γίνεται να δεχτεί επίθεση. Αυτό που είναι αναλλοίωτο δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Και αυτό που είναι απόλυτα αναμάρτητο δεν γίνεται να αμαρτήσει.
12. Αυτή είναι η απλή αλήθεια. Δεν κάνει έκκληση στην δύναμη ούτε στον θρίαμβο. Δεν απαιτεί υπακοή, ούτε επιδιώκει να αποδείξει πόσο αξιοθρήνητες και μάταιες είναι οι προσπάθειές σου να σχεδιάζεις άμυνες που θα μπορούσαν να την αλλάξουν. Η αλήθεια απλά θέλει να σου δώσει ευτυχία, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της. Ίσως αφήνει ένα μικρό αναστεναγμό όταν εσύ πετάς τα δώρα της, και όμως γνωρίζει, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτό που θέλει ο Θεός για σένα πρέπει να γίνει αποδεκτό.
13. Αυτό είναι το γεγονός που δείχνει ότι ο χρόνος είναι μία ψευδαίσθηση. Διότι ο χρόνος σε αφήνει να νομίζεις ότι αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός δεν είναι η αλήθεια αυτή την στιγμή, όπως θα έπρεπε να είναι. Οι Σκέψεις του Θεού είναι εντελώς ξεχωριστές από το χρόνο. Διότι ο χρόνος δεν είναι παρά άλλη μία ανούσια άμυνα που έφτιαξες ενάντια στην αλήθεια. Ωστόσο, ό,τι Αυτός βούλεται είναι εδώ, και εσύ παραμένεις έτσι όπως Αυτός σε δημιούργησε.
14. Η αλήθεια έχει μια δύναμη πολύ πέρα από κάθε άμυνα, γιατί καμιά ψευδαίσθηση δεν γίνεται να παραμείνει εκεί όπου έχει επιτραπεί στην αλήθεια να εισέλθει. Και αυτή έρχεται σε κάθε νου που καταθέτει τα όπλα του και παύει να παίζει με ανοησίες. Βρίσκεται οποιαδήποτε ώρα ∙ και σήμερα αν θέλεις, αν επιλέξεις να την καλωσορίσεις.
15. Αυτός είναι ο στόχος μας σήμερα. Και θα δώσουμε ένα τέταρτο της ώρας δύο φορές για να ζητήσουμε στην αλήθεια να έρθει σ’ εμάς και να μας ελευθερώσει. Και η αλήθεια θα έρθει, διότι ποτέ δεν ήταν χωρισμένη από εμάς.. Απλά περιμένει αυτή την πρόσκληση που δίνουμε σήμερα. Την ξεκινούμε με μια θεραπευτική προσευχή, για να μας βοηθήσει να υψωθούμε πάνω από την αμυντική θέση, και να αφήσουμε την αλήθεια να είναι έτσι όπως ήταν πάντα:

 Η αρρώστια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια. Θα δεχτώ την αλήθεια για το τι είμαι, και θ’ αφήσω το νου μου να θεραπευτεί ολοκληρωτικά σήμερα.

16. Η θεραπεία θα λάμψει διασχίζοντας τον ανοιχτό νου σου, καθώς η ειρήνη και η αλήθεια ανυψώνονται για να πάρουν την θέση του πολέμου και των μάταιων φαντασιοπληξιών. Δεν θα υπάρξουν σκοτεινές γωνιές που να μπορεί να καλύψει η αρρώστια, και να τις κρατήσει, αμυνόμενη, από το φως της αλήθειας. Δεν θα υπάρχουν αμυδρές ανθρώπινες μορφές από τα όνειρά σου, ούτε θα παραμείνουν στον νου σου οι ανούσιες επιδιώξεις τους με τους διπλούς σκοπούς τους που επιδιώκονται ανισόρροπα. Ο νους σου θα θεραπευτεί από όλες τις αρρωστημένες επιθυμίες που προσπαθούσε να εξουσιοδοτήσει το σώμα να υπακούσει.
17. Τώρα θεραπεύεται το σώμα, επειδή η πηγή της αρρώστιας έχει ανοίξει στην ίαση. Και θα αναγνωρίσεις ότι ασκήθηκες καλά από αυτό: Το σώμα δεν θα πρέπει να νιώθει τίποτε. Αν είχες επιτυχία, δεν θα υπάρχει καμία αίσθηση αρρώστιας ή υγείας, πόνου ή ευχαρίστησης. Καμία ανταπόκριση καθόλου δεν υπάρχει μέσα στο νου για το τι κάνει το σώμα. Η χρησιμότητά του παραμένει και τίποτα άλλο.
18. Ίσως δεν συνειδητοποιείς ότι αυτό αφαιρεί τα όρια που έχεις τοποθετήσει στο σώμα με τους σκοπούς που του είχες αποδώσει. Καθώς αυτά παραμερίζονται, η δύναμη που έχει το σώμα θα είναι πάντα επαρκής για να υπηρετεί τους αληθινά χρήσιμους σκοπούς του. Η υγεία του σώματος είναι απόλυτα εγγυημένη, διότι δεν περιορίζεται από τον χρόνο, από τον καιρό ή την κούραση, από την τροφή και το ποτό, ή από κανένα νόμο που το είχες κάνει να υπηρετεί πριν. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα τώρα για να το κάνεις καλά, γιατί η αρρώστια έχει γίνει κάτι το αδύνατο.
19. Ωστόσο, αυτή η προστασία χρειάζεται να διατηρηθεί προσεκτικά. Αν αφήσεις το νου σου να τρέφει σκέψεις επίθεσης, να ενδώσει σε κρίσεις ή να κάνει σχέδια ενάντια σε μελλοντικές αβεβαιότητες , έχεις πάλι τοποθετήσει λαθεμένα τον εαυτό σου, και έφτιαξες μια ταυτότητα βασισμένη στο σώμα η οποία θα επιτεθεί σε αυτό, γιατί ο νους είναι άρρωστος.
20. Δώσε άμεση λύση, αν συμβεί κάτι τέτοιο, μην αφήνοντας τις άμυνες σου να σε πληγώνουν άλλο. Μην νιώσεις σύγχυση ως προς το τι πρέπει να θεραπευτεί, παρά πες στον εαυτό σου:

Έχω ξεχάσει ποιός πραγματικά είμαι, γιατί έκανα λάθος και πίστεψα ότι το σώμα μου είναι ο εαυτός μου.  Η αρρώστια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια. Αλλά δεν είμαι ένα σώμα. Και ο νους μου δεν μπορεί να επιτεθεί. Επομένως δεν μπορεί να είμαι άρρωστος.

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 135 Αν υπερασπιστώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση


ΜΑΘΗΜΑ 135

Αν υπερασπιστώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση

1. Ποιος θα υπερασπιζόταν τον εαυτό του εκτός κι αν πίστευε ότι δεχόταν επίθεση, ότι η επίθεση ήταν αληθινή, και ότι η δική του άμυνα θα μπορούσε να τον σώσει; Εδώ βρίσκεται η αυταπάτη της άμυνας ∙ δίνει πλήρη πραγματικότητα στις ψευδαισθήσεις, και έπειτα επιχειρεί να τις χειριστεί ως αληθινές. Προσθέτει ψευδαισθήσεις στις ψευδαισθήσεις, κάνοντας έτσι την διόρθωση τους διπλά δύσκολη. Και αυτό είναι που κάνεις όταν επιχειρείς να σχεδιάσεις το μέλλον, να ενεργοποιήσεις το παρελθόν, ή να οργανώσεις το παρόν όπως εσύ επιθυμείς.
2. Λειτουργείς από την πεποίθηση ότι πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου από ό,τι συμβαίνει γιατί αυτό πρέπει να περιέχει αυτό που σε απειλεί. Μια αίσθηση απειλής είναι αναγνώριση έμφυτης αδυναμίας ∙ μιας πεποίθησης ότι υπάρχει κίνδυνος ο οποίος έχει δύναμη επάνω σου και χρειάζεται την κατάλληλη άμυνα. Ο κόσμος βασίζεται πάνω σε αυτή την παράλογη πεποίθηση. Και όλες του οι δομές, όλες του οι σκέψεις και αμφιβολίες, οι ποινές και οι πανίσχυροι οπλισμοί, οι νομοθεσίες του και οι κώδικές του, η ηθική του και οι ηγέτες του και οι θεοί του, όλα υπηρετούν στην διατήρηση αυτής της αίσθησης απειλής. Και κάποιος που πορεύεται στον κόσμο οπλισμένος δεν μπορεί παρά να έχει μεγάλο τρόμο μέσα στην καρδιά του.
3. Η άμυνα είναι τρομακτική. Προέρχεται από τον φόβο, αυξάνοντας τον φόβο καθώς κτίζεται. Νομίζεις ότι σου παρέχει ασφάλεια. Όμως, μιλά για φόβο πραγματικό και τρόμο απόλυτα δικαιολογημένο. Δεν είναι παράξενο που καθώς επεξεργάζεσαι τα σχέδιά σου και κάνεις ακόμα πιο βαριά την πανοπλία σου και σφίγγεις ακόμα πιο πολύ τις κλειδαριές σου, δεν σταματάς για να ρωτήσεις τι είναι αυτό που υπερασπίζεσαι, και πώς, και εναντίον ποιανού;
4. Πρώτα ας αναλογιστούμε τι υπερασπίζεσαι. Πρέπει να είναι κάτι που είναι πολύ αδύναμο και ευάλωτο. Πρέπει να είναι κάτι που γίνεται εύκολο θήραμα, ανίκανο να προστατέψει τον εαυτό του που χρειάζεται την δική σου υπεράσπιση. Τι άλλο εκτός από το σώμα μπορεί να έχει αυτή την αδυναμία ώστε να χρειάζεται την συνεχή φροντίδα και την διαρκή ανησυχία σου για να προστατέψει την μικρή ζωή του; Τι άλλο εκτός από το σώμα ταλαντεύεται και αποτυγχάνει να υπηρετήσει τον Υιό του Θεού ως αντάξιος οικοδεσπότης του;
5. Ωστόσο,  δεν είναι το σώμα που φοβάται, ούτε μπορεί να γίνει ένα αντικείμενο φόβου. Δεν έχει άλλες ανάγκες από αυτές που του αποδίδεις εσύ. Δεν χρειάζεται πολύπλοκες κατασκευές για την άμυνα του, ούτε φάρμακα για την εξασφάλιση της υγείας του, ούτε φροντίδα και καμία έγνοια. Υπερασπίσου την ζωή του ή δώσε του δώρα για να το κάνεις όμορφο ή τοίχους για να το κρατήσεις ασφαλές, και το μόνο που καταφέρνεις είναι να λες ότι το σπίτι σου είναι ανοιχτό στον κλέφτη του χρόνου, φθαρτό και έτοιμο να καταρρεύσει, τόσο ανασφαλές ώστε πρέπει να το περιφρουρήσεις με την ίδια σου την ζωή.
6. Δεν είναι τρομακτική αυτή η εικόνα; Μπορείς να έχεις γαλήνη με μια τέτοια ιδέα για το σπίτι σου; Όμως, τι έδωσε στο σώμα το δικαίωμα να σε υπηρετεί εκτός από την δική σου πίστη; Ο νους σου είναι αυτός που έδωσε στο σώμα όλες τις λειτουργίες που βλέπεις σ’ αυτό, και όρισε ότι η αξία του είναι κάτι περισσότερο από ένα μικρό σωρό σκόνης και νερού. Ποιος θα υπερασπιζόταν κάτι που θα αναγνώριζε ότι είναι κάτι τέτοιο;
7. Το σώμα δεν χρειάζεται καμία υπεράσπιση . Όσο και αν τονιστεί αυτό, δεν είναι αρκετό. Θα είναι δυνατό και υγιές αν ο νους δεν του κάνει κακή χρήση αποδίδοντας του ρόλους που δεν μπορεί να εκπληρώσει, ή σκοπούς πέρα από την εμβέλειά του, και υψηλούς στόχους που δεν μπορεί να πετύχει. Τέτοιες προσπάθειες, γελοίες μεν, αλλά πολυαγαπημένες, είναι οι πηγές για τις παρανοϊκές επιθέσεις εναντίον του. Γιατί φαίνεται ότι προδίδει τις ελπίδες σου, τις ανάγκες σου, τις αξίες και τα όνειρά σου.
8. Ο «εαυτός» που χρειάζεται προστασία δεν είναι πραγματικός. Το σώμα, όντας χωρίς αξία δεν χρειάζεται καμία υπεράσπιση, απλά χρειάζεται να το αντιλαμβάνεσαι ξέχωρα από σένα, και τότε γίνεται ένας υγιές, χρήσιμο όργανο μέσα από το οποίο ο νους μπορεί να λειτουργήσει μέχρι που να μην το χρειάζεται πια. Ποιος θα ήθελε να το κρατήσει όταν η χρησιμότητά του παύσει;
9. Όταν υπερασπίζεσαι το σώμα επιτίθεσαι στο νου σου. Διότι βλέπεις τα σφάλματά του, τις αδυναμίες του, τα όρια και τις ελλείψεις από τις οποίες νομίζεις ότι το σώμα πρέπει να σωθεί. Δεν θα βλέπεις το νου ως χωριστό από τις συνθήκες του σώματος. Και θα επιβάλλεις στο σώμα όλο τον πόνο που προέρχεται από την δοξασία ότι ο νους είναι περιορισμένος και εύθραυστος, εντελώς διαχωρισμένος από τους άλλους νόες και από την Πηγή του.
10. Αυτές είναι οι σκέψεις που χρειάζονται θεραπεία, και το σώμα θα ανταποκριθεί με υγεία όταν έχουν διορθωθεί και αντικατασταθεί από την αλήθεια. Αυτή είναι η μόνη πραγματική υπεράσπιση του σώματος. Όμως είναι αυτό που αναζητάς για να το υπερασπίσεις; Εσύ του προσφέρεις προστασία από ένα είδος από το οποίο δεν ωφελείται καθόλου, παρά απλά προσθέτει στην δυστυχία του νου σου. Δεν θεραπεύεις, απλά μόνο απομακρύνεις την ελπίδα της θεραπείας, διότι αποτυγχάνεις να δεις που πρέπει να βρίσκεται η ελπίδα για να έχει νόημα.
11. Ένας θεραπευμένος νους δεν κάνει σχέδια. Διεκπεραιώνει τα σχέδια που λαμβάνει ακούγοντας την σοφία που δεν είναι δική του. Περιμένει μέχρι να διδαχθεί τι πρέπει να κάνει, και έπειτα προχωρά στην πράξη. Δεν βασίζεται στον εαυτό του για τίποτα εκτός από την επάρκειά του να διεκπεραιώσει τα σχέδια που του έχουν ανατεθεί. Είναι ασφαλής με την βεβαιότητα ότι κανένα εμπόδιο δεν μπορεί να δυσκολέψει την πρόοδό του στην επίτευξη των στόχων που του έχει αναθέσει το ανώτερο σχέδιο το ορισμένο για το καλό όλων.
12. Ένας θεραπευμένος νους είναι απαλλαγμένος από την πίστη ότι πρέπει να σχεδιάζει, παρόλο που δεν μπορεί να γνωρίζει την έκβαση που είναι καλύτερη, το μέσο με το οποίο πρέπει να την πετύχει, ούτε το πώς ν’ αναγνωρίσει το πρόβλημα για την επίλυση του οποίου φτιάχτηκε το σχέδιο. Μέχρι να το αναγνωρίσει αυτό, θα κάνει κακή χρήση του σώματος με τα σχέδιά του. Αλλά όταν δεχτεί αυτό ως αληθινό, τότε θεραπεύεται, και αφήνει το σώμα να φύγει.
13. Η υποδούλωση του σώματος στα σχέδια που καταστρώνει ο μη θεραπευμένος νους για να σωθεί, κάνει το σώμα να ασθενεί. Δεν είναι ελεύθερο να είναι το μέσο βοήθειας σε ένα σχέδιο που υπερβαίνει κατά πολύ την δική του προστασία, και που χρειάζεται την υπηρεσία του για λίγο. Με αυτή την ικανότητα διασφαλίζεται η υγεία. Διότι όλα όσα αναλαμβάνει ο νους γι αυτό το σκοπό θα λειτουργούν αψεγάδιαστα, και με τον δύναμη που του έχει δοθεί δεν γίνεται ν’ αποτύχει.
14. Ίσως δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς ότι τα σχέδια που κάνεις μόνος σου δεν είναι τίποτα άλλο από άμυνες, με το σκοπό που όλες οι άμυνες έχουν να εκπληρώσουν. Είναι τα μέσα με τα οποία ένας τρομαγμένος νους προσπαθεί να προστατευτεί, με κόστος την αλήθεια. Αυτό δεν είναι δύσκολο να το δεις με κάποιες από τις μορφές που παίρνουν αυτές οι ψευδαισθήσεις, όπου η άρνηση της αλήθειας είναι πολύ προφανής. Ωστόσο, ο προγραμματισμός δεν αναγνωρίζεται συχνά ως άμυνα.
15. Ο νους που ασχολείται με προγραμματισμούς για τον εαυτό του είναι απασχολημένος με το να προσπαθεί να ελέγξει τα μελλοντικά γεγονότα. Δεν πιστεύει ότι κάποιος άλλος θα τον φροντίσει εκτός από τον εαυτό του. Ο χρόνος αποκτά μελλοντική σημασία, και ελέγχεται από την μάθηση και την εμπειρία που αποκτήθηκαν από γεγονότα του παρελθόντος και από παλιές πεποιθήσεις. Παραβλέπει το παρόν, διότι βασίζεται στην ιδέα ότι το παρελθόν έχει διδάξει αρκετά για να επιτρέψει στο νου να κατευθύνει την μελλοντική πορεία του.
16. Ο νους που κάνει σχέδια, λοιπόν, αρνείται να επιτρέψει αλλαγές. Αυτό που έχει μάθει πριν γίνεται η βάση για τους μελλοντικούς του στόχους. Οι περασμένες εμπειρίες του κατευθύνουν τις επιλογές του για το τι θα συμβεί. Και δεν βλέπει ότι εδώ και τώρα βρίσκονται όλα όσα χρειάζονται για να εγγυηθούν ένα μέλλον διαφορετικό από το παρελθόν, χωρίς την συνέχιση καμιάς παλιάς ιδέας και αρρωστημένης πεποίθησης. Η προσδοκία δεν παίζει κανένα ρόλο σ’ αυτό καθόλου, διότι η τωρινή εμπιστοσύνη οδηγεί τον δρόμο.
17. Οι άμυνες είναι τα σχέδια που αναλαμβάνεις να κάνεις ενάντια στην αλήθεια. Στόχος τους είναι να επιλέγεις ό,τι εγκρίνεις και να απορρίπτεις ό,τι θεωρείς ασύμβατο με τις πεποιθήσεις σου για την πραγματικότητα. Όμως, αυτό που απομένει είναι πραγματικά χωρίς νόημα. Διότι η πραγματικότητά σου είναι η «απειλή» στην οποία θέλουν να επιτεθούν οι άμυνες σου, να την συσκοτίσουν, και να την απομονώσουν για να την σταυρώσουν.
18. Τι μπορεί να ήταν αυτό που δεν θα ήθελες να δεχτείς, αν μόνο ήξερες ότι όλα όσα συμβαίνουν, όλα τα γεγονότα, τα περασμένα, τα τωρινά και αυτά που έρχονται, είναι ευγενικά σχεδιασμένα από Κάποιον του Οποίου ο μόνος σκοπός είναι το καλό σου; Ίσως έχεις παρεξηγήσει το σχέδιό Του, διότι Αυτός ποτέ δεν θα σου προκαλούσε πόνο. Αλλά οι άμυνες σου δεν σε άφηναν να δεις την τρυφερή ευλογία Του να λάμπει σε κάθε σου βήμα. Όσο εσύ έκανες σχέδια θανάτου, Αυτός σε οδηγούσε απαλά στην αιώνια ζωή.
19. Η τωρινή σου εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν, είναι η άμυνα που υπόσχεται ένα μέλλον γαλήνιο, χωρίς ίχνος θλίψης, και με χαρά που συνεχώς αυξάνεται, καθώς αυτή η ζωή θα γίνεται μία  άγια στιγμή, ορισμένη μέσα στο χρόνο, αλλά που θα παίρνει υπόψη της μόνο την αθανασία. Το μέλλον σου, λοιπόν, ας κατευθύνεται από την εμπιστοσύνη στο παρόν και όχι από τις άμυνες, και αυτή η ζωή θα γίνεται μία ουσιαστική συνάντηση με την αλήθεια που μόνο οι άμυνες σου μπορούσαν κρύψουν.
20. Χωρίς άμυνες, γίνεσαι ένα φως που ο Ουρανός αναγνωρίζει με ευγνωμοσύνη ως δικό του. Και θα σε οδηγεί σε δρόμους ορισμένους για την ευτυχία σου, σύμφωνα με το πανάρχαιο σχέδιο, που ξεκίνησε με την γέννηση του χρόνου. Αυτοί που σε ακολουθούν θα ενώσουν το φως τους με το δικό σου, και αυτό θα αυξάνεται μέχρι που όλος ο κόσμος να φωτιστεί με χαρά. Και με χαρά οι αδελφοί μας θα παραμερίσουν τις δύσκαμπτες άμυνες τους οι οποίες δεν τους ωφελούσαν σε τίποτα και μόνο να τους τρομοκρατούσαν.
21. Προσδοκούμε αυτή την ώρα σήμερα με εμπιστοσύνη στο παρόν, διότι αυτό είναι το κομμάτι που έχει σχεδιαστεί για μας. Θα βεβαιωθούμε ότι όλα όσα χρειάζονται για την επιτυχία μας δίνονται σήμερα. Δεν κάνουμε κανένα σχέδιο για το πώς θα γίνει, παρά συνειδητοποιούμε ότι η απουσία άμυνας είναι όλα όσα χρειάζεται για να ανατείλει η αλήθεια μέσα στο νου μας με βεβαιότητα.
22. Για δεκαπέντε λεπτά σήμερα δύο φορές αναπαυόμαστε από τους ανώφελους προγραμματισμούς και από κάθε σκέψη που εμποδίζει την αλήθεια να εισέλθει στο νου μας. Σήμερα θα δεχόμαστε αντί να σχεδιάζουμε, ώστε να μπορούμε να δίνουμε αντί να οργανώνουμε. Και μας δίνεται αληθινά, καθώς λέμε:

- Αν υπερασπιστώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση. Αλλά με την απουσία κάθε άμυνας θα είμαι δυνατός, και θα μάθω αυτό που κρύβουν οι άμυνες μου.

23. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό. Αν πρέπει να γίνουν κάποια σχέδια, θα σου ειπωθούν. Μπορεί να μην είναι τα σχέδια που πίστευες ότι χρειαζόντουσαν, ούτε και οι απαντήσεις στα προβλήματα που νόμιζες ότι αντιμετώπιζες. Αλλά είναι οι απαντήσεις σε ένα άλλο είδος ερώτησης, που παραμένει αναπάντητο ενώ χρειάζεται απάντηση μέχρι που η Απάντηση να έρθει επιτέλους σε σένα.
24. Όλες οι άμυνες σου είχαν στόχο να μην λάβεις αυτό που θα λάβεις σήμερα και μέσα στο φως της χαράς της απλής εμπιστοσύνης, θα αναρωτιέσαι μόνο γιατί θεωρούσες ότι πρέπει να αμύνεσαι απέναντι στην απελευθέρωση. Ο Ουρανός δεν ζητά τίποτα. Η κόλαση είναι που έχει υπερβολικές απαιτήσεις για θυσίες. Δεν παραιτείσαι από τίποτα αυτές τις ώρες σήμερα, που ανυπεράσπιστος, παρουσιάζεσαι στον Δημιουργό σου έτσι όπως είσαι πραγματικά.
25. Αυτός σε θυμάται. Σήμερα θα Τον θυμηθούμε εμείς. Διότι αυτό είναι το Πάσχα της σωτηρίας σου. Και ανασταίνεσαι ξανά από αυτό που φαινόταν σαν θάνατος και απελπισία. Τώρα το φως της ελπίδας ξαναγεννιέται μέσα σου, διότι τώρα έρχεσαι χωρίς άμυνες, για να μάθεις το δικό σου ρόλο μέσα στο σχέδιο του Θεού. Ποια μικρά σχέδια ή μαγικές πεποιθήσεις μπορούν να έχουν ακόμα αξία, όταν εσύ έχεις λάβει την λειτουργία σου από την Φωνή του Θεού του Ίδιου;
26. Προσπάθησε να μην σχεδιάσεις αυτή την ημέρα όπως εσύ πιστεύεις ότι σε ωφελεί. Γιατί δεν μπορείς καν να συλλάβεις τι ευτυχία έρχεται σε σένα χωρίς τον προγραμματισμό σου. Μάθε σήμερα. και όλος ο κόσμος θα κάνει αυτό το γιγάντιο άλμα, και θα γιορτάσει μαζί σου το Πάσχα σου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, καθώς ανόητα μικροπράγματα έρχονται στο νου σου και προκαλούν τις άμυνες σου ή σε βάζουν σε πειρασμό να μπλεχτείς σε πολύπλοκους σχεδιασμούς, θύμιζε στον εαυτό σου ότι σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα μάθησης, και αναγνώρισέ το έτσι:

- Αυτό είναι το δικό μου Πάσχα. Και θα το κρατήσω ιερό. Δεν θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου , διότι ο Υιός του Θεού δεν χρειάζεται καμία άμυνα απέναντι στην αλήθεια της πραγματικότητάς του.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...