Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 90


ΜΑΘΗΜΑ 90

Γι αυτή την ανακεφαλαίωση θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις ιδέες:

 (79) Ας αναγνωρίσω το πρόβλημα έτσι ώστε να μπορέσει να λυθεί.

Ας αναγνωρίσω σήμερα ότι το πρόβλημα είναι πάντα κάποια μορφή πικρίας που θέλω να περιθάλψω. Ας καταλάβω, ακόμα, ότι η λύση είναι πάντα ένα θαύμα με το οποίο αφήνω να αντικατασταθεί αυτή η πικρία. Σήμερα θέλω να θυμηθώ την απλότητα της σωτηρίας ενισχύοντας το μάθημα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα και μία λύση. Το πρόβλημα είναι μία πικρία ∙ η λύση είναι ένα θαύμα. Και προσκαλώ την λύση να έρθει σε μένα μέσω της συγχώρεσης της πικρίας μου, και καλωσορίζοντας  το θαύμα που παίρνει την θέση της.
Ειδικές εφαρμογές αυτής της ιδέας μπορεί να είναι σε αυτές τις μορφές:

Αυτό μου παρουσιάζει ένα πρόβλημα το οποίο θα ήθελα να επιλυθεί.
 Το θαύμα πίσω από αυτή την πικρία θα το επιλύσει για λογαριασμό μου.
Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι το θαύμα που κρύβει πίσω του.

 (80) Ας αναγνωρίσω ότι τα προβλήματά μου έχουν λυθεί.
Φαίνεται πως έχω προβλήματα μόνο επειδή κάνω κακή χρήση του χρόνου. Πιστεύω ότι το πρόβλημα έρχεται πρώτο, και ότι πρέπει να περάσει χρόνος πριν μπορέσει να επιλυθεί. Δεν βλέπω ότι το πρόβλημα και η απάντηση συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν συνειδητοποιώ ακόμα ότι ο Θεός έχει τοποθετήσει την απάντηση μαζί με το πρόβλημα, έτσι ώστε να μην μπορούν να διαχωριστούν από τον χρόνο. Το Άγιο Πνεύμα θα μου το διδάξει αυτό, αν Το αφήσω. Και θα καταλάβω ότι είναι αδύνατον να μπορώ να έχω κάποιο πρόβλημα που δεν έχει ήδη λυθεί.
Αυτές οι μορφές της ιδέας θα είναι χρήσιμες για εξειδικευμένες εφαρμογές:

Δεν χρειάζεται να περιμένω για να επιλυθεί αυτό.
Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα μου έχει ήδη δοθεί, αν θελήσω να την δεχτώ.
Ο χρόνος δεν μπορεί να διαχωρίσει αυτό το πρόβλημα από την λύση του.

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 89


ΜΑΘΗΜΑ 89

Αυτή είναι η ανακεφαλαίωσή μας για σήμερα:

 (77) Τα θαύματα είναι δικαίωμά μου.

Τα θαύματα είναι δικαίωμά μου διότι δεν υπάγομαι σε κανέναν άλλο νόμο εκτός από του Θεού. Οι νόμοι Του με απελευθερώνουν από όλες τις πικρίες, και τις αντικαθιστούν με θαύματα. Και θέλω να δεχτώ τα θαύματα στην θέση των πικριών, οι οποίες δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις που κρύβουν τα θαύματα που βρίσκονται μέρα από αυτές.  Τώρα η θέλησή μου είναι να δεχτώ μόνο αυτά που οι νόμοι του Θεού μου δίνουν το δικαίωμα να έχω, ώστε να μπορέσω να τα χρησιμοποιήσω για χάρη της λειτουργίας που μου έχει δώσει Εκείνος.
Θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις αυτές τις προτάσεις για εξειδικευμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας:

Πίσω από αυτό βρίσκεται ένα θαύμα το οποίο δικαιούμαι.
Ας μην κρατώ πικρία εναντίον σου, (όνομα), παρά στην θέση της ας σου προσφέρω το θαύμα που σου ανήκει.
Αν δω αυτό ορθά, μου προσφέρει ένα θαύμα.

  (78) Τα θαύματα ας αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες.

Με αυτή την ιδέα ενώνω την θέλησή μου με του Αγίου Πνεύματος, και τις αντιλαμβάνομαι ως ένα. Με αυτή την ιδέα δέχομαι την απελευθέρωσή μου από την κόλαση. Με αυτή την ιδέα εκφράζω την προθυμία μου να αφήσω όλες τις ψευδαισθήσεις μου να αντικατασταθούν από την αλήθεια. Δεν θα κάνω καμιά εξαίρεση και δεν θα έχω κανένα υποκατάστατο. Θέλω όλο τον Ουρανό και μόνο τον Ουρανό, όπως θέλει να έχω ο Θεός.
Χρήσιμες ειδικές μορφές για την εφαρμογή αυτής της ιδέας θα ήταν:

Δεν θέλω να κρατήσω αυτή την πικρία ξέχωρα από την σωτηρία μου.
Ας αφήσουμε όλες τις πικρίες μας να αντικατασταθούν με θαύματα, (όνομα).
Πέρα από αυτό είναι το θαύμα με το οποίο θα αντικατασταθούν όλες οι πικρίες μου.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 88


ΜΑΘΗΜΑ 88

Σήμερα θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:

(75) Το φως έχει έρθει.

Επιλέγοντας την σωτηρία και όχι την επίθεση, απλά επιλέγω να αναγνωρίσω αυτό που είναι ήδη εκεί. Η σωτηρία είναι μια απόφαση που έχει ήδη ληφθεί. Η επίθεση και οι πικρίες δεν υπάρχουν για να τις επιλέξω. Αυτός είναι ο λόγος που πάντα επιλέγω ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση ∙ ανάμεσα σε αυτό που υπάρχει και σε αυτό που δεν υπάρχει. Το φως έχει έρθει. Δεν γίνεται παρά να επιλέξω το φως, διότι δεν έχει άλλη εναλλακτική. Έχει αντικαταστήσει το σκοτάδι, και το σκοτάδι έχει φύγει.
Αυτές είναι κάποιες χρήσιμες μορφές για ειδικές εφαρμογές αυτής της ιδέας:

Αυτό δεν μπορεί να μου δείχνει το σκοτάδι, διότι το φως έχει έρθει.
Το φως μέσα σε σένα είναι το μόνο που επιθυμώ να βλέπω, (όνομα)
Σε αυτό επιθυμώ να βλέπω μόνο ό,τι βρίσκεται εκεί.

 (76) Δεν υπάγομαι σε κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού.

Εδώ είναι η τέλεια δήλωση της ελευθερίας μου. Δεν υπάγομαι σε κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού. Συνεχώς βρίσκομαι στον πειρασμό να επινοώ άλλους νόμους και να τους δίνω δύναμη επάνω μου. Υποφέρω μόνο εξαιτίας της πίστης μου σ’ αυτούς. Δεν έχουν καμιά επίδραση επάνω μου. Είμαι απόλυτα ελεύθερος από τις επιδράσεις όλων των νόμων εκτός από του Θεού. Και οι δικοί Του νόμοι είναι οι νόμοι της ελευθερίας.
Για εξειδικευμένες μορφές στην εφαρμογή αυτής της ιδέας, αυτές θα ήταν χρήσιμες:

Η αντίληψή μου γι αυτό μου δείχνει ότι πιστεύω σε νόμους που δεν υπάρχουν.
 Βλέπω μόνο τους νόμους του Θεού να λειτουργούν σε αυτό.
Ας αφήσω τους νόμους του Θεού να λειτουργήσουν σε αυτό, και όχι τους δικούς μου.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 87


ΜΑΘΗΜΑ 87

Η ανακεφαλαίωσή μας σήμερα θα καλύψει αυτές τις ιδέες:

 (73) Η θέλησή μου είναι να γίνει φως.

Σήμερα θα χρησιμοποιήσω την δύναμη της θέλησής μου. Δεν είναι η θέλησή μου να  ψάχνω ψηλαφητά μέσα στο σκοτάδι, γεμάτος φόβο για τις σκιές και πράγματα αόρατα και μη πραγματικά. Το φως θα είναι ο οδηγός μου σήμερα. Θα το ακολουθήσω εκεί όπου με οδηγεί, και θα κοιτάζω μόνο ό,τι μου δείχνει. Σήμερα  θα βιώσω την ειρήνη της ορθής αντίληψης.
Αυτές οι μορφές αυτής της ιδέας θα ήταν χρήσιμες για συγκεκριμένες εφαρμογές:

Αυτό δεν μπορεί να κρύψει το φως που είναι η θέλησή μου να δω.
Στέκεσαι μαζί μου στο φως, (όνομα).
Στο φως αυτό θα δείχνει διαφορετικό.

 (74) Δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού.

Σήμερα είμαι ασφαλής διότι δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού. Φοβάμαι μόνο όταν πιστεύω ότι υπάρχει μια άλλη θέληση. Προσπαθώ να επιτεθώ μόνο όταν φοβάμαι, και μόνο όταν προσπαθώ να επιτεθώ μπορεί να πιστεύω ότι απειλείται η αιώνια ασφάλειά μου. Σήμερα θα αναγνωρίσω ότι όλα αυτά δεν έχουν συμβεί. Είμαι ασφαλής διότι δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού.
Αυτές είναι μερικές χρήσιμες μορφές αυτής της ιδέας για εξειδικευμένες εφαρμογές:

Ας αντιληφθώ αυτό σε συμφωνία με την Θέληση του Θεού.
Είναι η Θέληση του Θεού να είσαι Υιός Του, (όνομα), καθώς και η δική μου.
Αυτό είναι μέρος της Θέλησης του Θεού για μένα, όπως και να το βλέπω εγώ.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 86


ΜΑΘΗΜΑ 86

Αυτές οι ιδέες είναι για ανακεφαλαίωση σήμερα:

 (71) Μόνο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα λειτουργήσει.

Η ξέφρενη αναζήτηση μου  για την σωτηρία δεν έχει κανένα νόημα. Την έχω δει σε πολλούς ανθρώπους και σε πολλά πράγματα, αλλά όταν την έφτανα, δεν ήταν εκεί. Έσφαλα για το πού βρίσκεται. Έσφαλα για το τι είναι. Δεν θα αναλάβω πια άσκοπες έρευνες. Μόνο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα λειτουργήσει. Και εγώ θα χαίρομαι διότι το δικό Του σχέδιο δεν μπορεί ποτέ να αποτύχει.
Αυτές είναι μερικές προτεινόμενες μορφές για την εξειδικευμένη εφαρμογή αυτής της ιδέας:

Το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα με σώσει από την αντίληψη που έχω γι αυτό.
Αυτό δεν είναι καμιά εξαίρεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία μου.
Ας αντιλαμβάνομαι αυτό  μόνο στο φως του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία.

 (72) Το να κρατώ πικρίες είναι επίθεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.

Το να κρατώ πικρίες είναι μια προσπάθεια να αποδείξω ότι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία δεν θα λειτουργήσει. Και όμως, μόνο το δικό Του σχέδιο θα λειτουργήσει. Όταν λοιπόν κρατώ πικρίες, αποκλείω από την επίγνωση μου την μόνη μου ελπίδα για την σωτηρία. Δεν θέλω πια να ματαιώνω τα δικά μου συμφέροντα με αυτό τον παρανοϊκό τρόπο. Θέλω να δεχτώ το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία, και να είμαι ευτυχισμένος.
Εξειδικευμένες εφαρμογές γι αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να είναι σε αυτές τις μορφές:

Ενώ κοιτάζω αυτό, επιλέγω ανάμεσα στην εσφαλμένη αντίληψη και την σωτηρία.
Αν βλέπω αιτιολογικό  για πικρίες σ’ αυτό, δεν θα βλέπω αιτία για την σωτηρία μου.
Αυτό απαιτεί σωτηρία, και όχι επίθεση.

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 85


ΜΑΘΗΜΑ 85

Η σημερινή ανακεφαλαίωση θα καλύψει αυτές τις ιδέες:

 (69) Οι πικρίες μου κρύβουν το φως του κόσμου μέσα μου.

Οι πικρίες μου, μου δείχνουν κάτι που δεν είναι εκεί, και κρύβουν από μένα αυτό που θα έβλεπα. Αναγνωρίζοντας αυτό, για ποιο λόγο να θέλω τις πικρίες μου; Με κρατούν στο σκοτάδι και κρύβουν το φως. Οι πικρίες και το φως δεν μπορούν να πάνε μαζί, αλλά το φως και η όραση πρέπει να είναι ενωμένα ώστε να μπορέσω να δω. Για να δω, πρέπει να αφήσω κατά μέρος τις πικρίες. Θέλω να δω, και αυτό θα είναι το μέσο με το οποίο θα πετύχω.
Ιδιαίτερες εφαρμογές γι αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να γίνουν σε αυτές τις μορφές:

Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό ως εμπόδιο στην όραση.
Το φως του κόσμου θα διώξει με την λάμψη του όλο αυτό.
Θέλω να δω.

 (70) Η σωτηρία μου προέρχεται από μένα.

Σήμερα θ’ αναγνωρίσω που είναι η σωτηρία μου. Βρίσκεται μέσα μου διότι ο Πηγή της βρίσκεται εκεί. Δεν έχει φύγει από την Πηγή της, επομένως δεν γίνεται να έχει φύγει από το νου μου. Δεν θα την ψάξω έξω από μένα. Δεν θα την βρω έξω και έπειτα να την φέρω μέσα. Αλλά από μέσα μου θα φτάσει πιο πέρα, και όλα όσα βλέπω θα αντανακλούν μόνο το φως που λάμπει μέσα σε μένα και στην ίδια.
Αυτές οι μορφές της ιδέας είναι κατάλληλες για πιο εξειδικευμένες εφαρμογές:

Αυτό ας μην με βάλει στον πειρασμό να κοιτάξω μακριά από μένα για την σωτηρία μου.
Δεν θ’ αφήσω αυτό να αναμειχθεί με την επίγνωση της Πηγής της σωτηρίας μου.
Αυτό δεν έχει καμία δύναμη να αφαιρέσει την σωτηρία από μένα.

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Η Νέα Ερμηνεία


VII. Η Νέα Ερμηνεία

- Από το Κεφάλαιο 30, VII. The New Interpretation -

1. Θα άφηνε ο Θεός το νόημα του κόσμου στην δική σου ερμηνεία; Εάν το είχε αφήσει, τότε ο κόσμος δεν θα είχε κανένα νόημα. Γιατί δεν γίνεται το νόημα να αλλάζει συνεχώς, και να είναι αλήθεια. Το Άγιο Πνεύμα βλέπει τον κόσμο με έναν σκοπό, αμετάβλητα εδραιωμένο. Και καμία κατάσταση δεν μπορεί να επηρεάσει τον στόχο του, παρά πρέπει να είναι σε συμφωνία με αυτόν. Γιατί μόνο εάν ο στόχος του μπορούσε να αλλάζει με κάθε κατάσταση θα μπορούσε η κάθε μία να είναι ανοιχτή σε ερμηνεία  που να είναι διαφορετική κάθε φορά που την σκέφτεσαι. Προσθέτεις ένα στοιχείο στο σενάριο που γράφεις για κάθε λεπτό της ημέρας, και όλο αυτό που συμβαίνει τώρα σημαίνει κάτι άλλο. Απομακρύνεις ένα άλλο στοιχείο, και όλο το νόημα αλλάζει αντίστοιχα.    
2. Τι άλλο αντανακλούν τα δικά σου σενάρια σου εκτός από τα δικά σου σχέδια για το τι πρέπει να είναι η ημέρα; Κι έτσι κρίνεις την καταστροφή και την επιτυχία, την πρόοδο, την υποχώρηση και το κέρδος και την απώλεια. Αυτές όλες οι κρίσεις γίνονται σύμφωνα με τους ρόλους που ορίζει το σενάριο. Το γεγονός ότι δεν έχουν νόημα από μόνοι τους φαίνεται από την ευκολία με την οποία  αυτές οι ταμπέλες αλλάζουν με άλλες κρίσεις, που γίνονται σε διαφορετικές πλευρές της εμπειρίας. Και μετά, κοιτάζοντας πίσω, νομίζεις ότι είδες μιαν άλλη σημασία σε αυτό που συνέβη πριν. Τι άλλο έχεις κάνει στ’ αλήθεια, εκτός από το να δείξεις ότι δεν υπήρξε εκεί καμία σημασία; Αλλά εσύ απέδωσες κάποια σημασία στο φως στόχων  που αλλάζουν, με κάθε σημασία να μεταβάλλεται καθώς αυτοί αλλάζουν.  
3. Μόνο ένας συνεχής σκοπός μπορεί να χαρίσει γεγονότα με σταθερή σημασία. Αλλά πρέπει να αποδώσει μία σημασία σε όλα αυτά. Εάν τους δίνει διαφορετικές σημασίες, αυτό σημαίνει ότι αντανακλούν μόνο διαφορετικούς σκοπούς. Και αυτή είναι όλη η σημασία που έχουν. Μπορεί αυτό να είναι σημασία; Μπορεί το νόημα της σημασίας να είναι η σύγχυση; Η αντίληψη δεν μπορεί να είναι σε συνεχή ροή, και να χορηγεί παντού σταθερή σημασία. Ο φόβος είναι μια κρίση που ποτέ δεν δικαιώνεται. Η παρουσία της δεν έχει κανένα νόημα αλλά μόνο να σου δείξει ότι έγραψες ένα τρομακτικό σενάριο, και γι αυτό φοβάσαι.. Αλλά όχι επειδή το πράγμα  που  φοβάσαι έχει από μόνο του τρομακτική σημασία. 
4.Ένας κοινός σκοπός είναι το μόνο μέσο δια του οποίου η αντίληψη μπορεί να σταθεροποιηθεί, και να δοθεί μία ερμηνεία στον κόσμο και σε όλες οι εμπειρίες εδώ. Σε αυτό τον κοινό σκοπό βρίσκεται μία κρίση που μοιράζεται από τον καθένα και το καθετί που βλέπεις. Δεν είσαι υποχρεωμένος να κρίνεις, γιατί έχεις μάθει ότι μια σημασία έχει δοθεί στα πάντα, κι εσύ χαίρεσαι που την βλέπεις παντού. Δεν μπορεί να αλλάξει επειδή θέλεις να την αντιλαμβάνεσαι παντού, αμετάβλητη από τις περιστάσεις. Και έτσι την προσφέρεις σε όλα τα γεγονότα, και τα αφήνεις να σου προσφέρουν σταθερότητα.                                              
5. Η διαφυγή από την κρίση απλά βρίσκεται σε αυτό ∙  όλα τα πράγματα δεν έχουν παρά ένα σκοπό, τον οποίο μοιράζεσαι με όλο τον κόσμο. Και τίποτα στο κόσμο δεν μπορεί να του αντιταχθεί, γιατί ανήκει στα πάντα, όπως ανήκει και σε σένα. Στον ένα και μοναδικό σκοπό βρίσκεται το τέλος όλων των ιδεών θυσίας, η οποία πρέπει να αναλάβει ένα διαφορετικό σκοπό γι αυτόν που κερδίζει και γι αυτόν που χάνει. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει σκέψη θυσίας χωριστά από αυτή την ιδέα. Και είναι αυτή η ιδέα των διαφορετικών στόχων που κάνει την αντίληψη να μεταβάλλεται και την σημασία να αλλάζει. Σε ένα ενωμένο στόχο αυτό γίνεται αδύνατον, γιατί η συμφωνία σου κάνει την ερμηνεία να σταθεροποιείται και να διαρκεί.
6. Πως μπορεί η επικοινωνία να εδραιωθεί πραγματικά όσο τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται σημαίνουν διαφορετικά πράγματα; Ο στόχος του Αγίου Πνεύματος δίνει μια ερμηνεία, που έχει νόημα για σένα και τον αδελφό σου. Έτσι μπορείς να επικοινωνείς με αυτόν, και αυτός με σένα. Με σύμβολα που και οι δυο μπορείτε να καταλάβετε καταργείται η θυσία του νοήματος. Όλη η θυσία περιλαμβάνει την απώλεια της ικανότητάς σου να βλέπεις τις σχέσεις ανάμεσα στα γεγονότα. Και όταν τα βλέπεις χωριστά δεν έχουν κανένα νόημα. Γιατί δεν υπάρχει κανένα φως κάτω από το οποίο να μπορείς να τα δεις και να τα κατανοήσεις. Δεν έχουν κανένα σκοπό. Και ο λόγος της ύπαρξής τους δεν είναι φανερός. Σε καμιά σκέψη απώλειας δεν υπάρχει νόημα. Κανείς δεν έχει συμφωνήσει μαζί σου το τι σημαίνει. Είναι μέρος ενός παραμορφωμένου σεναρίου, το οποίο δεν μπορεί να ερμηνευτεί με νόημα. Πρέπει να είναι παντοτινά ακατανόητο. Αυτό δεν είναι επικοινωνία. Τα σκοτεινά σου όνειρα δεν είναι άλλο από παράλογα, απομονωμένα σενάρια που γράφεις στον ύπνο σου. Μην προσβλέπεις στα σκοτεινά όνειρα για νόημα. Μόνο τα όνειρα συγχώρεσης μπορούν να μοιραστούν. Σημαίνουν το ίδιο και για τους δυο σας. 
7. Μην ερμηνεύεις απομονωμένος, γιατί αυτό που βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Θα αλλάζει σε αυτό που εκπροσωπεί, κι εσύ θα πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι ένα αβέβαιο μέρος, στο οποίο περπατάς κινδυνεύοντας μέσα στην ανασφάλεια. Μόνο οι ερμηνείες σου είναι που έχουν έλλειψη σταθερότητας, διότι δεν ευθυγραμμίζονται με αυτό που πραγματικά είσαι. Αυτή είναι μια κατάσταση φαινομενικά τόσο ανασφαλής που πρέπει να προκαλεί φόβο. Μην συνεχίζεις έτσι, αδελφέ μου. Έχουμε έναν Ερμηνευτή. Και μέσω της δικής Του χρήσης των συμβόλων είμαστε ενωμένοι, έτσι που να σημαίνουν το ίδιο σε όλους μας. Η κοινή μας γλώσσα μας επιτρέπει να μιλάμε σε όλους τους αδελφούς μας, και να καταλαβαίνουμε μαζί τους ότι η συγχώρεση έχει δοθεί σε όλους μας, και ότι έτσι μπορούμε να επικοινωνήσουμε ξανά

ΜΑΘΗΜΑ 84


ΜΑΘΗΜΑ 84

Αυτές είναι οι ιδέες για την σημερινή ανακεφαλαίωση:

 (67) Η αγάπη με δημιούργησε καθ’ ομοίωσή της.

Είμαι όμοιος με τον Δημιουργό μου. Δεν γίνεται να υποφέρω, δεν γίνεται να βιώνω απώλεια και δεν γίνεται να πεθάνω. Δεν είμαι σώμα. Θέλω ν’ αναγνωρίσω την πραγματικότητά μου σήμερα. Δεν θα λατρεύω είδωλα, ούτε θα εξυψώσω την αντίληψη που έχω για τον εαυτό μου με σκοπό ν’ αντικαταστήσω τον Εαυτό μου. Είμαι όμοιος με τον Δημιουργό μου. Η αγάπη με δημιούργησε σαν την ίδια.
Μπορεί να βρεις αυτές τις εξειδικευμένες μορφές χρήσιμες στην εφαρμογή της ιδέας:

Ας μην βλέπω μια ψευδαίσθηση του εαυτού μου σε αυτό.
Καθώς κοιτάζω αυτό, ας θυμάμαι τον Δημιουργό μου.
Ο Δημιουργός μου δεν δημιούργησε αυτό έτσι όπως το βλέπω εγώ.

 (68) Η αγάπη δεν κρατά πικρίες.

Οι πικρίες είναι εντελώς ξένες προς την αγάπη. Οι πικρίες επιτίθενται στην αγάπη και κρατούν κρυφό το φως της. Αν κρατώ πικρίες επιτίθεμαι στην αγάπη, και επομένως επιτίθεμαι στον Εαυτό μου. Ο Εαυτός μου έτσι γίνεται ξένος προς εμένα. Είμαι αποφασισμένος να μην επιτεθώ στον Εαυτό μου σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσω να θυμηθώ Ποιος είμαι.
Αυτές οι συγκεκριμένες μορφές εφαρμογής αυτής της ιδέας μπορεί να είναι χρήσιμες:

Αυτό δεν είναι δικαιολογία για να αρνηθώ τον Εαυτό μου.
Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό για να επιτεθώ στην αγάπη.
Αυτό ας μην με βάλει σε πειρασμό να επιτεθώ στον  εαυτό μου.

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 83


ΜΑΘΗΜΑ 83

Σήμερα ας ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:

 (65) Η μόνη μου λειτουργία είναι αυτή που μου έδωσε ο Θεός.

Δεν έχω άλλη λειτουργία από αυτή που μου έδωσε ο Θεός. Αυτή η αναγνώριση με απελευθερώνει από κάθε σύγκρουση, διότι σημαίνει ότι δεν γίνεται να έχω συγκρουόμενους στόχους. Με ένα και μοναδικό σκοπό, είμαι πάντα σίγουρος για το τι να κάνω, τι να πω και τι να σκεφτώ. Κάθε αμφιβολία πρέπει να εξαφανιστεί καθώς αναγνωρίζω ότι η μόνη μου λειτουργία είναι αυτή που μου έδωσε ο Θεός.
Πιο συγκεκριμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας μπορεί να πάρουν αυτές τις μορφές:

Η αντίληψή μου γι αυτό δεν αλλάζει την λειτουργία μου.
 Αυτό δεν μου δίνει κάποια άλλη λειτουργία από αυτή που μου έδωσε ο Θεός.
Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό για να δικαιολογήσω μία λειτουργία που δεν μου έδωσε ο Θεός.

 (66) Η ευτυχία μου και η λειτουργία μου είναι ένα.

Όλα όσα προέρχονται από τον Θεό είναι ένα. Προέρχονται από την Ενότητα, και πρέπει να λαμβάνονται ως ένα. Η εκπλήρωση της λειτουργίας μου είναι η ευτυχία μου διότι και οι δύο προέρχονται από την ίδια Πηγή. Και πρέπει να μάθω ν’ αναγνωρίζω τι με κάνει χαρούμενο, αν επιθυμώ να βρω την ευτυχία.
Μερικές χρήσιμες μορφές για ειδικευμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας είναι:

Αυτό δεν μπορεί να διαχωρίσει την ευτυχία μου από την λειτουργία μου.
Η ενότητα της ευτυχίας μου και η λειτουργία μου παραμένει απόλυτα ανέπαφη από αυτό.
Τίποτα, ούτε κι αυτό, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ψευδαίσθηση της ευτυχίας ξεχωριστά από την λειτουργία μου.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 82


ΜΑΘΗΜΑ 82

Θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες σήμερα:

 (63) Το φως του κόσμου φέρνει ειρήνη σε κάθε νου μέσω της δικής μου συγχώρεσης.

Η συγχώρεση μου είναι το μέσον με το οποίο το φως του κόσμου βρίσκει έκφραση μέσα από εμένα. Η συγχώρεσή μου είναι το μέσον με το οποίο αποκτώ επίγνωση του φωτός του κόσμου μέσα μου. Η συγχώρεση μου είναι το μέσον με το οποίο ο κόσμος θεραπεύεται, μαζί μου. Ας συγχωρέσω, λοιπόν, τον κόσμο, έτσι ώστε να μπορέσει να θεραπευτεί μαζί με μένα.
Προτάσεις για συγκριμένες μορφές εφαρμογής αυτής της ιδέας είναι:

Ας επεκταθεί η ειρήνη από το νου μου στον δικό σου, (όνομα).
Μοιράζομαι το φως του κόσμου μαζί σου, (όνομα).
Μέσα από την συγχώρεσή μου μπορώ να δω αυτό έτσι όπως είναι.

 (64) Ας μην ξεχνώ την λειτουργία μου.

Δεν θέλω να ξεχάσω την λειτουργία μου, διότι θέλω να θυμηθώ τον Εαυτό μου. Δεν μπορώ να εκπληρώσω την λειτουργία μου αν την ξεχνώ .Και εκτός κι αν εκπληρώνω την λειτουργία μου, δεν θα βιώνω την χαρά που προορίζει για μένα ο Θεός.
Κατάλληλες συγκεκριμένες μορφές αυτής της ιδέας περιλαμβάνουν:

Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό για να κρύψω από μένα την λειτουργία μου. Καλύτερα να το χρησιμοποιήσω σαν ευκαιρία για να εκπληρώσω την λειτουργία μου. Αυτό μπορεί να απειλεί το εγώ μου, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει την λειτουργία μου κατά κανένα τρόπο.


Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

ΜΑΘΗΜΑ 81


ΜΑΘΗΜΑ 81

Οι σημερινές ιδέες που ανακεφαλαιώνουμε είναι:

 (61) Είμαι το φως του κόσμου.

Πόσο άγιος είμαι, που μου έχει δοθεί η λειτουργία να φωτίζω τον κόσμο! Ας ησυχάσω ενώπιον της αγιότητάς μου. Μέσα στο ήρεμο φως της ας εξαφανιστούν όλες μου οι συγκρούσεις. Μέσα στην ειρήνη της ας θυμηθώ Ποιος είμαι.
Κάποιες πιο εξειδικευμένες μορφές για την εφαρμογή αυτής της ιδέας όταν φανεί πως προκύπτουν δυσκολίες, θα μπορούσαν να είναι:

Ας μην κρύβω το φως του κόσμου μέσα μου.
Το φως του κόσμου αν λάμψει μέσα από αυτή την φαινομενική κατάσταση.
Αυτή η σκιά θα εξαφανιστεί μπροστά στο φως.

 (62) Η συγχώρεση είναι η λειτουργία μου ως φως του κόσμου.

Μέσα από την αποδοχή της λειτουργίας μου θα μπορέσω να δω το φως μέσα μου. Και μέσα σ’ αυτό το φως η λειτουργία μου θα σταθεί καθαρή και απόλυτα αναμφίβολη ενώπιον της όρασής μου. Η αποδοχή μου δεν εξαρτάται από την αναγνώριση της λειτουργίας μου, διότι ακόμα δεν καταλαβαίνω την συγχώρεση. Όμως θα έχω εμπιστοσύνη ότι, μέσα στο φως, θα την δω έτσι όπως είναι.
Πιο εξειδικευμένες μορφές για την χρήση αυτής της ιδέας θα μπορούσαν να είναι:

Αυτό ας με βοηθήσει να μάθω τι σημαίνει η συγχώρεση.
Ας μην διαχωρίζω την λειτουργία μου από την θέλησή μου.
Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό για ένα ξένο σκοπό.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ II - ΕΙΣΑΓΩΓΗ


ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ  II


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Τώρα είμαστε έτοιμοι για άλλη μία ανακεφαλαίωση. Θα αρχίσουμε εκεί όπου μείναμε με την περασμένη μας ανακεφαλαίωση, και θα καλύπτουμε δύο ιδέες κάθε μέρα. Το πρώτο μέρος της ημέρας θα είναι αφιερωμένο στην μία από αυτές τις ιδέες, και το δεύτερο μέρος στην άλλη. Θα έχουμε μία πιο μεγάλη περίοδο πρακτικής, και συχνές συντομότερες κατά τις οποίες θα ασκούμαστε στην κάθε μία τους.
2. Οι πιο μεγάλες περίοδοι πρακτικής θα ακολουθούν αυτή την γενική μορφή: Αφιέρωσε περίπου δεκαπέντε λεπτά για την κάθε μία, και άρχισε σκεπτόμενος αυτές τις ιδέες για την ημέρα, και τα σχόλια που περιλαμβάνονται στην εργασία. Αφιέρωσε περίπου τρία με τέσσερα λεπτά για να τις διαβάσεις αργά, αρκετές φορές αν το επιθυμείς, και έπειτα κλείσε τα μάτια σου και άκου.
3. Επανάλαβε την πρώτη φράση της περιόδου άσκησης αν βρίσκεις ότι ο νους σου περιπλανάται, αλλά προσπάθησε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου να ακούς σιωπηλά αλλά με προσοχή. Υπάρχει ένα μήνυμα που σε περιμένει. Να είσαι βέβαιος ότι θα το λάβεις. Να θυμάσαι ότι σου ανήκει, και ότι το θέλεις.
4. Μην επιτρέπεις στην προσοχή σου να ταλαντεύεται παρασυρόμενη από σκέψεις που την αποσπούν. Συνειδητοποίησε ότι, όποια μορφή και να παίρνουν τέτοιες σκέψεις, δεν έχουν κανένα νόημα και καμιά δύναμη. Αντικατέστησε τες με την αποφασιστικότητά σου να πετύχεις. Μην ξεχνάς ότι η θέλησή σου έχει δύναμη πάνω από όλες τις φαντασιώσεις και τα όνειρα. Δείξε της εμπιστοσύνη ότι θα σε βοηθήσει και ότι θα σε οδηγήσει πέρα από όλα αυτά.
5. Θεώρησε αυτές τις περιόδους πρακτικής ως αφιερώσεις στον δρόμο, την αλήθεια και την ζωή. Αρνήσου να παρεκκλίνεις σε λοξοδρομήσεις, ψευδαισθήσεις και σκέψεις θανάτου. Είσαι αφοσιωμένος στην σωτηρία. Κάθε μέρα να είσαι αποφασισμένος να μην αφήνεις την λειτουργία σου ανεκπλήρωτη.
6. Δήλωσε πάλι την αποφασιστικότητα σου και στις πιο σύντομες περιόδους πρακτικής, χρησιμοποιώντας την αρχική μορφή της ιδέας για τις γενικές εφαρμογές, και πιο συγκεκριμένες μορφές όταν χρειάζεται. Αυτές, όμως, είναι απλές προτάσεις. Δεν είναι τα συγκεκριμένα λόγια που χρησιμοποιείς που έχουν σημασία.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Κεφάλαιο 28. Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ. (Ολόκληρο))



Κεφάλαιο 28.
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.
I. Η Παρούσα Μνήμη.

1. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα. Το μόνο που κάνει είναι να καταργεί. Και έτσι ακυρώνει την παρέμβαση σε αυτό που έχει ήδη γίνει. Δεν προσθέτει, παρά απλά απομακρύνει. Και αυτό που απομακρύνει έχει εδώ και καιρό φύγει, αλλά εφόσον παραμένει στην μνήμη φαίνεται να έχει άμεσα αποτελέσματα. Αυτός ο κόσμος τέλειωσε εδώ και πολύ καιρό. Οι σκέψεις που τον έφτιαξαν δεν υπάρχουν πια μέσα στο νου που τις σκέφτηκε και τις αγάπησε για λίγο. Το θαύμα δείχνει μόνο ότι το παρελθόν έχει φύγει, και ότι αυτό που αληθινά έχει φύγει δεν έχει επιπτώσεις. Η ενθύμηση κάποιας αιτίας, μόνο ψευδαισθήσεις της παρουσίας της μπορεί να παράγει, όχι αποτελέσματα.   
2. Όλες οι επιπτώσεις της ενοχής δεν υπάρχουν πια. Γιατί η ενοχή έχει τελειώσει. Στο πέρασμά της έφυγαν και οι συνέπειές της, κι έμεινε χωρίς αιτία. Γιατί να θέλεις να προσκολληθείς στην ενθύμησή της εάν δεν επιθυμείς τα αποτελέσματά της; Η ενθύμηση είναι τόσο επιλεκτική όσο και η αντίληψη, εφόσον είναι ο παρελθόντας χρόνος της. Είναι η αντίληψη του παρελθόντος σαν να συνέβαινε τώρα, και σαν ήταν ακόμα εκεί για να το βλέπεις. Η μνήμη, όπως η αντίληψη, είναι μια επιδεξιότητα που επινοήθηκε από σένα για να πάρει τη θέση αυτού που έδωσε ο Θεός κατά την δημιουργία σου. Και όπως όλα τα πράγματα που έφτιαξες εσύ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπηρετήσει έναν άλλο σκοπό, και να γίνει το μέσον για κάτι άλλο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύει και όχι να πληγώνει, εάν εσύ το επιθυμείς.                                                                                                                                                                                                       
3. Τίποτα από αυτά που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία δεν αντιπροσωπεύει καθόλου κάποια προσπάθεια να κάνεις κάτι. Είναι μια αναγνώριση ότι δεν έχεις καθόλου ανάγκες πράγμα που θα σήμαινε ότι κάτι πρέπει να γίνει. Είναι μια μη επιλεκτική μνήμη, που δεν χρησιμοποιείται για να παρέμβει την αλήθεια. Όλα τα πράγματα που το Άγιο Πνεύμα μπορεί να χρησιμοποιήσει για την θεραπεία Του έχουν δοθεί, χωρίς το περιεχόμενο και τους σκοπούς για τους οποίους έχουν φτιαχτεί. Δεν είναι παρά επιδεξιότητες χωρίς εφαρμογή. Περιμένουν την χρήση τους. Δεν έχουν καμιά προσκόλληση και κανέναν σκοπό.                                                                                                                                            
4. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί πράγματι να κάνει χρήση της μνήμης, γιατί ο Θεός ο Ίδιος βρίσκεται εκεί. Ωστόσο αυτή δεν είναι μνήμη περασμένων γεγονότων, αλλά μόνο μιας παρούσας κατάστασης. Είσαι τόσο καιρό συνηθισμένος να πιστεύεις ότι η μνήμη περιέχει μόνο αυτό που είναι παρελθόν, ώστε σου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια επιδεξιότητα που μπορεί να θυμηθεί το τώρα. Οι περιορισμοί που ο κόσμος επιβάλει στην θύμηση είναι τόσο αχανείς όσο αυτοί που αφήνεις τον κόσμο να επιβάλει επάνω σου. Δεν υπάρχει σύνδεση της μνήμης με το παρελθόν. Εάν εσύ θέλεις να την έχεις εκεί, τότε εκεί θα είναι. Αλλά μόνο η επιθυμία σου έκανε αυτή την σύνδεση, και μόνο εσύ την έχεις κρατήσει σε ένα κομμάτι του χρόνου στο οποίο η ενοχή φαίνεται πως υπάρχει ακόμα.  
5. Η χρήση της μνήμης από το Άγιο Πνεύμα είναι εντελώς ξέχωρη από τον χρόνο. Αυτό δεν ζητά να την χρησιμοποιήσει σαν μέσο για να κρατήσει το παρελθόν, αλλά μάλλον σαν ένα τρόπο να το αφήσει να φύγει. Η μνήμη κρατάει το μήνυμα που λαμβάνει, και κάνει ό,τι της δίνεται να κάνει. Δεν γράφει το μήνυμα, ούτε καθορίζει τον σκοπό του. Όπως το σώμα, έτσι κι αυτή από μόνη της δεν έχει δικό της σκοπό. Και αν φαίνεται πως υπηρετεί για την περίθαλψη ενός πανάρχαιου μίσους, και σου δίνει εικόνες αδικιών και πληγών που εσύ έχεις περισώσει, αυτό της ζήτησες να είναι το μήνυμά της και αυτό είναι. Δεσμευμένη στα κρυφά λαγούμια της, η ιστορία όλου του παρελθόντος του σώματος είναι εκεί κρυμμένη. Όλοι οι παράξενοι συσχετισμοί που έγιναν για να κρατήσουν το παρελθόν ζωντανό, το παρόν νεκρό, είναι αποθηκευμένοι μέσα της, περιμένοντας την δική σου εντολή για να μεταφερθούν σε σένα, και να τους ζήσεις και πάλι. Κι έτσι οι επιδράσεις τους παρουσιάζονται αυξημένες με το πέρασμα του χρόνου, το οποίο απομάκρυνε την αιτία τους.                                                                                                                                                                         
6. Ωστόσο ο χρόνος δεν είναι παρά μια άλλη φάση αυτού που δεν κάνει τίποτα. Εργάζεται χέρι με χέρι μαζί με όλες τις άλλες ιδιότητες με τις οποίες ζητάς να κρατήσεις κρυφή την αλήθεια για τον εαυτό σου. Ο χρόνος ούτε απομακρύνει αλλά ούτε μπορεί να επανορθώσει. Αλλά ωστόσο κάνεις περίεργη χρήση αυτού, ως εάν το παρελθόν να είχε προκαλέσει το παρόν, το οποίο δεν είναι παρά μια συνέπεια στην οποία καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει επειδή η αιτία της έχει φύγει. Ωστόσο η αλλαγή πρέπει να έχει μια αιτία που θα διαρκέσει, διαφορετικά δεν θα κρατήσει. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει στο παρόν αν η αιτία της έχει περάσει. Μόνο το παρελθόν κρατιέται στην μνήμη όσο κάνεις χρήση αυτού, κι έτσι είναι ένας τρόπος για να κρατάς το παρελθόν ενάντια στο τώρα.                                                                                     
7. Να μην θυμάσαι τίποτα από όσα δίδαξες εσύ τον εαυτό σου, γιατί δε διδάχτηκες σωστά. Και ποιός θα ήθελε να κρατήσει ένα παράλογο μάθημα μέσα στο νου του, όταν μπορεί να μάθει και να διατηρήσει ένα καλύτερο; Όταν αρχαίες μνήμες μίσους εμφανίζονται, να θυμάσαι ότι η αιτία τους έχει φύγει. Κι έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο σκοπό εξυπηρετούν. Μην αφήσεις την αιτία που θέλεις να τους δώσεις τώρα να γίνει αυτή που ήταν που τις έφτιαξε αυτό που ήταν, ή φαίνονταν ότι ήταν. Να είσαι χαρούμενος που έφυγε, γιατί είναι αυτό από το οποίο θα συγχωρεθείς. Και δες, στην θέση τους, τα νέα αποτελέσματα της αιτίας που αποδέχεσαι τώρα, με συνέπειες εδώ. Θα σε εκπλήξουν με την ομορφιά τους. Οι αρχαίες νέες ιδέες που φέρνουν θα είναι οι χαρούμενες συνέπειες μιας Αιτίας τόσο αρχαίας που επεκτείνεται πολύ πέρα από την έκταση της μνήμης που βλέπει η αντίληψή σου. 
8. Αυτή είναι η Αιτία που το Άγιο Πνεύμα έχει θυμηθεί για σένα, όταν εσύ θέλησες να ξεχάσεις. Δεν είναι παρελθόν επειδή Αυτό δεν Την αφήνει να ξεχαστεί. Ποτέ δεν έχει αλλάξει, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στιγμή στην οποία το Άγιο Πνεύμα να μην Την κράτησε με ασφάλεια στο νου σου. Οι συνέπειές Της πράγματι θα φαίνονται νέες, γιατί νόμιζες ότι δεν θυμόσουν την Αιτία τους. Ωστόσο Αυτή ποτέ δεν απουσίαζε από το νου σου, γιατί δεν ήταν η Θέληση του Πατέρα σου να λησμονηθεί από τον Υιό Του.   
9. Αυτό που εσύ θυμάσαι ποτέ δεν υπήρξε. Προήλθε από το αναίτιο το οποίο εσύ μπέρδεψες με την αιτία. Το μόνο που μπορεί να του αξίζει είναι το γέλιο, όταν μάθεις ότι έχεις θυμηθεί συνέπειες που ήταν αναίτιες και που ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι επιδράσεις. Το θαύμα σου υπενθυμίζει μια Αιτία παντοτινά παρούσα, τέλεια ανέπαφη από τον χρόνο και τις παρεμβάσεις. Πάντα αμετάβλητη από αυτό που είναι. Και εσύ είσαι το Αποτέλεσμά Της, τόσο αναλλοίωτος και τόσο τέλειος όσο και η Ίδια. Η μνήμη Της δε βρίσκεται στο παρελθόν, ούτε περιμένει το μέλλον. Δεν αποκαλύπτεται στα θαύματα. Αυτά σου θυμίζουν μόνο ότι Αυτή δεν έχει φύγει. Όταν Την συγχωρέσεις για τις αμαρτίες σου, δε θα την αρνείσαι πλέον.  
10. Εσύ που έχεις επιδιώξει  να κρίνεις τον Ίδιο σου τον Δημιουργό δεν μπορείς να  καταλάβεις ότι δεν είναι Αυτός που έθεσε σε κρίση τον Υιό Του. Θέλησες να αρνηθείς σε Αυτόν τα αποτελέσματά Του, ωστόσο Αυτά ποτέ δεν έχουν υπάρξει μη αποδεκτά. Δεν υπήρξε χρόνος στον οποίο ο Υιός Του να μπορούσε να καταδικαστεί για κάτι που ήταν αναίτιο και ενάντια στην Θέλησή Του. Αυτό που η ενθύμησή σου θα επιμαρτυρούσε δεν είναι παρά ο φόβος του Θεού. Αυτός δεν έχει κάνει αυτό που φοβάσαι. Ούτε κι εσύ. Κι έτσι η αθωότητά σου δεν έχει χαθεί. Δεν χρειάζεσαι θεραπεία για να θεραπευτείς. Ησύχασε και δες στο θαύμα ένα μάθημα στο να επιτρέπεις στην Αιτία να έχει τα Δικά Της Αποτελέσματα, και στο να μην κάνεις τίποτα που να παρεμβαίνει.   
11. Το θαύμα έρχεται ήσυχα στο νου που σταματάει για μια στιγμή και μένει ακίνητος. Φτάνει ευγενικά από εκείνη την ήρεμη στιγμή, και από το νου που θεράπευσε ήσυχα τότε, προς άλλους νόες για να μοιραστεί την σιωπή του. Και αυτοί θα ενωθούν στο να μην κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν την ακτινοβόλα επέκτασή του πίσω προς το Νου ο οποίος είναι η αιτία που υπάρχουν όλοι οι νόες. Γεννημένο για να μοιράζεται, δεν μπορεί να υπάρξει παύση του χρόνου  που να καθυστερήσει το θαύμα από το να σπεύσει προς όλους τους ανήσυχους νόες, και να τους φέρει μια στιγμιαία ακινησία, κατά την οποία η θύμηση του Θεού επιστρέφει σε αυτούς. Η δική τους ενθύμηση τώρα ησυχάζει και ό,τι έχει έλθει να πάρει την θέση του  δεν θα λησμονηθεί εντελώς μετά.                                                                                                     
12. Το Άγιο Πνεύμα στο Οποίο ο χρόνος έχει δοθεί προσφέρει ευχαριστίες για κάθε ήσυχη στιγμή που Του δίνεται. Γιατί σε αυτή την στιγμή επιτρέπεται στην θύμηση του Θεού να προσφέρει όλους τους θησαυρούς  της στον Υιό του Θεού, για τον οποίο έχουν διαφυλαχτεί. Με πόση χαρά Αυτό τους προσφέρει σε αυτόν για τον οποίον προορίζονται.  Και ο Δημιουργός Του μοιράζεται τις ευχαριστίες Του, επειδή δεν θα στερείται πια τα Αποτελέσματά Του. Η στιγμιαία σιωπή που ο Υιός Του αποδέχεται δίνει καλωσόρισμα στην αιωνιότητα και σε Αυτόν, και Τους αφήνει να εισέλθουν εκεί όπου θέλουν να διαμείνουν. Γιατί εκείνη την στιγμή ο Υιός του Θεού δεν κάνει τίποτα που να του προκαλεί φόβο. 
13. Πόσο άμεσα αναδύεται η θύμηση του Θεού στο νου που δεν φοβάται να κρατήσει την θύμηση μακριά! Η δική του μνήμη έχει φύγει. Δεν υπάρχει παρελθόν για να κρατήσει την τρομακτική του εικόνα στο δρόμο της χαρούμενης αφύπνισης στην ειρήνη του τώρα. Το σάλπισμα της αιωνιότητας ηχεί ξανά μέσα στην σιγή, ωστόσο δεν την διαταράσσει. Και αυτό που τώρα έρχεται στην μνήμη δεν είναι ο φόβος, αλλά μάλλον η Αιτία που έκανε τον φόβο να ξεχαστεί και να καταργηθεί. Η ακινησία μιλά με απαλούς ήχους αγάπης που ο Υιός του Θεού θυμάται πριν η δική του ενθύμηση έλθει μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος, και τα αποκλείσει.
14. Τώρα ο Υιός του Θεού έχει επιτέλους επίγνωση της παρούσης Αιτίας και των αγαθών Της Αποτελεσμάτων. Τώρα καταλαβαίνει ότι αυτό που έφτιαξε αυτός είναι αναίτιο, και δεν έχει καθόλου επιπτώσεις. Δεν έχει κάνει τίποτα. Και βλέποντάς το αυτό, καταλαβαίνει  ότι ποτέ δεν είχε κάποια ανάγκη να κάνει κάτι, και ότι ποτέ δεν έκανε. Η Αιτία του είναι τα Αποτελέσματά Της. Ποτέ δεν υπήρξε άλλη αιτία εκτός Αυτής που θα μπορούσε να παράγει ένα διαφορετικό παρελθόν ή μέλλον. Τα αποτελέσματά Της είναι αιώνια κι αναλλοίωτα, πέρα από τον φόβο, και εντελώς πέρα από τον κόσμο της αμαρτίας.
15. Τι έχει χαθεί, που να μην βλέπει το αναίτιο; Και πού είναι η θυσία, όταν η θύμηση του Θεού έχει έλθει να πάρει την θέση της απώλειας; Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει για να κλείσει το μικρό χάσμα μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της πραγματικότητας από το να επιτρέψεις στην θύμηση του Θεού να κυλήσει απέναντι, κάνοντάς την γέφυρα και που μια στιγμή θα είναι αρκετή για να φτάσει στο επέκεινα; Γιατί ο Θεός έχει κλείσει αυτό το κενό με τον Εαυτό Του. Η θύμησή Του δεν έχει χαθεί, και δεν έχει αφήσει έναν εγκαταλελειμμένο Υιό για πάντα σε μιαν ακτή όπου μπορεί στα κλεφτά να βλέπει μιαν άλλη ακτή στην οποία ποτέ να μην μπορεί να φτάσει. Ο Πατέρας του θέλει αυτός να ανυψωθεί και τρυφερά να μεταφερθεί απέναντι. Αυτός έχει κτίσει την γέφυρα, και είναι Αυτός που θα μεταφέρει τον Υιό Του απέναντι. Μην φοβάσαι ότι Αυτός θα αποτύχει σε αυτό που θέλει. Ούτε ότι εσύ θα εξαιρεθείς από την Θέληση που είναι για σένα.


II. ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

1. Χωρίς αιτία δεν μπορεί να υπάρξουν αποτελέσματα, όπως και χωρίς αποτελέσματα δεν υπάρχει αιτία. Η αιτία γίνεται αιτία από τα αποτελέσματά της ∙ ο Πατέρας είναι Πατέρας από τον Υιό Του. Τα αποτελέσματα δεν δημιουργούν την αιτία τους, αλλά εδραιώνουν την αιτιολογία τους. Επομένως, ο Υιός δίνει την Πατρότητα στον Δημιουργό του, και δέχεται το δώρο που Του έχει δώσει. Κι επειδή είναι Υιός του Θεού πρέπει επίσης να είναι πατέρας, ο οποίος δημιουργεί όπως ο Θεός δημιούργησε αυτόν. Ο κύκλος της δημιουργίας δεν έχει τέλος. Η αρχή της και το τέλος της είναι το ίδιο. Αλλά μέσα του κρατάει το σύμπαν όλης της δημιουργίας, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.                                                         
2. Η Πατρότητα είναι δημιουργία. Η Αγάπη πρέπει να επεκτείνεται. Η αγνότητα δεν περιορίζεται. Είναι η φύση του αθώου να είναι παντοτινά απεριόριστος, χωρίς φραγμό  ή όρια. Ως εκ τούτου η αγνότητα δεν είναι του σώματος. Ούτε μπορεί να βρεθεί εκεί όπου είναι ο περιορισμός. Οι επιδράσεις της, που είναι τόσο απεριόριστες όσο και η ίδια, μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα. Ωστόσο όλη η θεραπεία πρέπει να συμβαίνει επειδή ο νους αναγνωρίζεται ότι δεν είναι μέσα στο σώμα, και η αθωότητά του είναι εντελώς ξέχωρη από αυτό, κι εκεί όπου είναι όλη η θεραπεία. Πού είναι, λοιπόν, η θεραπεία; Μόνο εκεί όπου τα αποτελέσματά της δίνονται στην αιτία της. Γιατί η ασθένεια είναι μια χωρίς νόημα προσπάθεια να δώσει αποτελέσματα στο αναίτιο, και να το κάνει αιτία.  
3. Πάντοτε στην ασθένεια ο Υιός του θεού προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του αιτία του  εαυτού του, και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να είναι ο Υιός του Πατέρα του. Λόγω αυτής της αδύνατης επιθυμίας, δεν πιστεύει ότι είναι το Αποτέλεσμα της Αγάπης, και ότι πρέπει να είναι αιτία εξαιτίας αυτού που είναι. Η αιτία της θεραπείας είναι η μόνη Αιτία των πάντων. Δεν έχει παρά μόνο ένα Αποτέλεσμα. Και με αυτή την αναγνώριση, το αναίτιο δεν δίνει κανένα αποτέλεσμα και κανένα δεν είναι ορατό. Ένας νους μέσα σε ένα σώμα και ένας κόσμος από άλλα σώματα, το κάθε ένα με ξεχωριστό νου, είναι οι δικές σου «δημιουργίες», κι εσύ ο «άλλος» νους, που δημιουργείς αποτελέσματα ανόμοια με τον εαυτό σου. Και ως «πατέρας» τους, πρέπει να είσαι σαν αυτά.                                                                           
4. Τίποτα απολύτως  δεν έχει συμβεί εκτός από το ότι έχεις βάλει τον εαυτό σου να κοιμηθεί, και ονειρεύτηκες ένα όνειρο στο οποίο ήσουν ένας ξένος για τον εαυτό σου, και μόνο ένα μέρος από κάποιου άλλου το όνειρο. Το θαύμα δεν σε ξυπνά, αλλά απλά σου δείχνει ποιος είναι ο ονειρευτής. Σε διδάσκει ότι υπάρχει μια επιλογή από όνειρα ενώ είσαι ακόμα κοιμισμένος, ανάλογα με τον σκοπό του ονειρέματός σου. Επιθυμείς όνειρα θεραπείας, ή όνειρα θανάτου; Ένα όνειρο είναι όπως μια θύμηση στο ότι απεικονίζει  αυτό που θέλεις να σου δείξει.
5. Μια άδεια αποθήκη, με ανοιχτή την πόρτα, κρατάει όλα τα κομμάτια των αναμνήσεων  και των ονείρων σου. Ωστόσο εάν εσύ είσαι ο ονειρευτής, αντιλαμβάνεσαι τουλάχιστον αυτό: ότι έχεις προκαλέσει το όνειρο, και μπορείς να αποδεχτείς επίσης ένα άλλο όνειρο. Αλλά για αυτή την αλλαγή στο περιεχόμενο του ονείρου, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι εσύ ο οποίος ονειρεύτηκε το όνειρο που δεν σου αρέσει. Αυτό είναι μόνο ένα αποτέλεσμα που εσύ έχεις προκαλέσει, και δεν θέλεις να είσαι η αιτία αυτού του αποτελέσματος. Στα όνειρα φόνου και επίθεσης είσαι το θύμα στη σφαγή ενός σώματος που πεθαίνει. Αλλά στα όνειρα συγχώρεσης δεν ζητείται από κανένα να είναι το θύμα και αυτός που υποφέρει. Αυτά είναι τα χαρούμενα όνειρα που το θαύμα ανταλλάσει με τα δικά σου. Δεν σου ζητάει να φτιάξεις κάποιο άλλο ∙ μόνο να δεις ότι εσύ έφτιαξες το όνειρο που θέλεις να ανταλλάξεις με αυτό.                                      
6. Αυτός ο κόσμος είναι αναίτιος, όπως κάθε όνειρο που ο καθένας έχει ονειρευτεί μέσα στον κόσμο. Κανένα σχέδιο δεν είναι δυνατό, και δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός που να μπορούσε να βρεθεί και να κατανοηθεί. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένεις από κάτι που δεν έχει αίτιο; Όμως αν δεν έχει αιτία, δεν έχει και σκοπό. Μπορεί να προκαλέσεις ένα όνειρο, αλλά αυτό ποτέ δεν θα σου δώσει πραγματικά αποτελέσματα. Γιατί αυτό θα άλλαζε την αιτία του, και αυτό είναι που δεν μπορείς να κάνεις. Ο ονειρευτής ενός ονείρου δεν είναι ξύπνιος, αλλά δεν γνωρίζει ότι κοιμάται. Βλέπει ψευδαισθήσεις του εαυτού του σαν άρρωστο ή σαν υγιή, θλιμμένο ή ευτυχισμένο, αλλά χωρίς μια σταθερή αιτία με εγγυημένα αποτελέσματα.  
7. Το θαύμα αποδεικνύει ότι ονειρεύεσαι ένα όνειρο, και ότι το περιεχόμενό του δεν είναι αληθινό. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα στην διαχείριση των ψευδαισθήσεων. Κανείς δεν τις φοβάται όταν  αντιληφθεί ότι ο ίδιος τις επινόησε. Ο φόβος διατηρήθηκε επειδή αυτός δεν είδε ότι ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας του ονείρου, και όχι μια φιγούρα στο όνειρο. Αυτός καταλογίζει  στον εαυτό του τις συνέπειες που ονειρεύεται ότι έδωσε στον αδελφό του. Και είναι μόνο αυτό που το όνειρο έχει συνθέσει και του έχει προσφέρει, για να του δείξει ότι οι επιθυμίες του έχουν γίνει. Έτσι αυτός φοβάται την δική του την επίθεση, αλλά την βλέπει στα χέρια κάποιου άλλου. Σαν θύμα, υποφέρει από τα αποτελέσματά της, αλλά όχι από την αιτία της. Δεν είναι αυτός ο συγγραφέας την δικής του επίθεσης, και είναι αθώος από αυτό που προκάλεσε. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από να του δείχνει ότι αυτός δεν έχει κάνει τίποτα. Αυτό που φοβάται είναι  αιτία χωρίς τις επιπτώσεις που θα την  έκανε αιτία. Και έτσι ποτέ δεν υπήρξε.
8. Ο διαχωρισμός άρχισε με το όνειρο ότι ο Πατέρας στερήθηκε τα Αποτελέσματά Του, και ήταν αδύναμος να τα κρατήσει αφού δεν ήταν πια ο Δημιουργός τους. Στο όνειρο, ο ονειρευτής κατασκεύασε τον εαυτό του. Αλλά αυτό που έφτιαξε γύρισε εναντίον του, παίρνοντας τον ρόλο του δημιουργού του, όπως είχε κάνει ο ονειρευτής. Και όπως αυτός μισούσε τον Δημιουργό του, έτσι και η φιγούρες στο όνειρο έχουν μισήσει αυτόν. Το σώμα του είναι ο σκλάβος τους, το οποίο και κακομεταχειρίζονται επειδή τα κίνητρα που του έχει δώσει τα έχουν υιοθετήσει σαν δικά τους. Και το μισούν για την εκδίκηση που θέλει να τους προσφέρει. Είναι η εκδίκησή τους πάνω στο σώμα που φαίνεται να αποδεικνύει  ότι ο ονειρευτής δεν θα μπορούσε να είναι ο κατασκευαστής του ονείρου. Αποτέλεσμα και αιτία πρώτα διαχωρίζονται, και μετά αντιστρέφονται, έτσι το αποτέλεσμα γίνεται αιτία ∙  και η αιτία αποτέλεσμα.
9. Αυτό είναι το τελικό βήμα του διαχωρισμού, με το οποίο η σωτηρία, η οποία προχωράει για να ακολουθήσει τον άλλο δρόμο, αρχίζει. Αυτό το τελικό βήμα είναι ένα αποτέλεσμα αυτού που έχει φύγει από πριν, και παρουσιάζεται σαν αιτία. Το θαύμα είναι το πρώτο βήμα που επιστρέφει στην αιτία την λειτουργία της αιτιότητας, όχι του αποτελέσματος. Γιατί αυτή τη σύγχυση έχει προκαλέσει το όνειρο, και όσο κρατάει, θα φοβάσαι να ξυπνήσεις. Ούτε το κάλεσμα για ξύπνημα θα ακουστεί, επειδή θα φαίνεται πως είναι το κάλεσμα στον  φόβο.
10. Όπως κάθε μάθημα που σου ζητάει το Άγιο Πνεύμα να μάθεις, το θαύμα είναι ξεκάθαρο. Παρουσιάζει ό,τι Εκείνο θα ήθελε να μάθεις, και σου δείχνει ότι τα αποτελέσματα του είναι αυτά που θέλεις. Στα όνειρά Του που συγχωρούν τα δικά σου αποτελέσματα καταργούνται και οι μισητοί εχθροί γίνονται αντιληπτοί σαν φίλοι με φιλεύσπλαχνη διάθεση. Η εχθρότητά τους φαίνεται αναίτια τώρα, επειδή δεν ήταν αυτοί  που την έφτιαξαν. Και μπορείς να αποδεχτείς τον ρόλο του κατασκευαστή του μίσους  τους, επειδή βλέπεις ότι δεν έχει καμιά επίπτωση. Τώρα έχεις ελευθερωθεί αρκετά από το όνειρο ∙ ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που εξακολουθούν να φαίνονται ότι κινούνται σαν διαχωρισμένα δεν χρειάζεται να σου προκαλούν φόβο. Κι έτσι δεν είναι άρρωστα.
11. Το θαύμα επιστρέφει την αιτία του φόβου σε σένα που την έφτιαξες. Αλλά επίσης δείχνει ότι, μην έχοντας επιπτώσεις, δεν είναι αιτία, γιατί η λειτουργία της αιτίας είναι να έχει αποτελέσματα. Και όπου τα αποτελέσματα φεύγουν, δεν υπάρχει αιτία. Έτσι τα θαύματα θεραπεύουν το σώμα επειδή δείχνουν ότι ο νους έφτιαξε την αρρώστια, και επιστράτευσε το σώμα να είναι το θύμα, ή το αποτέλεσμα, αυτού που έφτιαξε. Ωστόσο το μισό μάθημα δεν θα διδάξει το ολόκληρο. Το θαύμα είναι άχρηστο αν μάθεις  μόνο ότι το σώμα μπορεί να θεραπευτεί, γιατί δεν είναι αυτό το μάθημα που στάλθηκε για να διδάξει. Το μάθημα είναι ότι ο νους ήταν ασθενής που σκέφτηκε ότι το σώμα μπορούσε να αρρωστήσει ∙ προβάλλοντας έξω την ενοχή του δεν προκάλεσε τίποτα, και δεν είχε καμία επίπτωση.     
12. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Στέκονται με λαμπρή σιωπή δίπλα σε κάθε όνειρο πόνου και βασάνου, αμαρτίας και ενοχής. Είναι η εναλλακτική του ονείρου, η επιλογή να είσαι ο ονειρευτής, αντί να αρνείσαι τον ενεργό ρόλο στην κατασκευή του ονείρου. Είναι τα ευχάριστα αποτελέσματα  της επιστροφής των συμπτωμάτων της ασθένειας στην αιτία τους. Το σώμα απελευθερώνεται διότι ο νους αναγνωρίζει ότι «αυτό δεν γίνεται σε μένα, αλλά εγώ είμαι αυτός που το κάνει.» Έτσι ο νους είναι ελεύθερος να κάνει μιαν άλλη επιλογή. Αρχίζοντας εδώ, η σωτηρία θα προχωρήσει για να αλλάξει την πορεία κάθε βήματος της καθόδου προς τον διαχωρισμό, μέχρι όλα τα βήματα να έχουν ανιχνευτεί, η σκάλα να εξαφανιστεί, και όλο το ονείρεμα του κόσμου να καταργηθεί.


III. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ.

1. Αυτό που περιμένει με τέλεια βεβαιότητα πέρα από την σωτηρία δεν είναι δικό μας μέλημα. Γιατί μόλις έχεις αρχίσει να επιτρέπεις τα πρώτα σου, αβέβαια βήματα να καθοδηγηθούν προς τα επάνω στη κλίμακα που ο διαχωρισμός σε είχε παρασύρει να κατέβεις. Προς το παρόν μόνο το θαύμα είναι το μέλημά σου. Από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Και έχοντας αρχίσει, ο δρόμος θα γίνει γαλήνιος και απλός στην ανύψωση προς την αφύπνιση και το τέλος του ονείρου. Όταν αποδεχτείς ένα θαύμα, δεν προσθέτεις το όνειρο του φόβο σου σε αυτό που έχεις ήδη ονειρευτεί. Χωρίς υποστήριξη, το όνειρο θα ξεθωριάσει χωρίς επιπτώσεις. Γιατί η υποστήριξή σου είναι που το ενδυναμώνει.    
2. Κανένας νους δεν αρρωσταίνει μέχρι κάποιος άλλος νους να  συμφωνήσει ότι είναι διαχωρισμένοι. Άρα είναι κοινή τους απόφαση να είναι άρρωστοι. Εάν αρνηθείς να συμφωνήσεις και αποδεχτείς τον ρόλο που παίζεις στο να κάνεις την ασθένεια πραγματική, ο άλλος νους δεν μπορεί να προβάλλει την ενοχή του χωρίς την δική σου βοήθεια να τον αφήσεις να αντιληφθεί τον εαυτό του σαν διαχωρισμένο και χωριστά από εσένα. Έτσι το σώμα δεν γίνεται αντιληπτό σαν άρρωστο από τους νόες και των δύο σας από διαφορετικές οπτικές. Η ένωση με το νου κάποιου αδελφού σου εμποδίζει την αιτία της αρρώστιας και τις επιπτώσεις που γίνονται αντιληπτά. Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα νοών που ενώνονται, όπως η ασθένεια προέρχεται από νόες που διαχωρίζονται.                                       
3. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα ακριβώς επειδή οι νόες είναι ενωμένοι, και δεν μπορούν να χωριστούν. Ωστόσο στο όνειρο αυτό έχει αντιστραφεί, και οι διαχωρισμένοι νόες γίνονται ορατοί σαν σώματα, που είναι διαχωρισμένα και δεν μπορούν να ενωθούν. Μην επιτρέπεις στον αδελφό σου να είναι άρρωστος, γιατί εάν είναι, τον έχεις εγκαταλείψει στο δικό του όνειρο συμμετέχοντας σε αυτό μαζί του. Αυτός δεν έχει δει την αιτία της αρρώστιας εκεί που είναι, κι εσύ έχεις παραβλέψει το χάσμα μεταξύ σας, εκεί όπου η αρρώστια αναπτύχθηκε. Έτσι ενώνεστε στην ασθένεια, για να διατηρήσεις το μικρό χάσμα αθεράπευτο, εκεί όπου η αρρώστια διαφυλάσσεται προσεχτικά προστατευμένη, αγαπητή, και υποστηριγμένη από σταθερή πίστη, από φόβο μήπως κι έλθει ο Θεός για να γεφυρώσει το μικρό χάσμα που οδηγεί σε Αυτόν. Μην πολεμάς τον ερχομό Του με ψευδαισθήσεις, γιατί είναι ο ερχομός Του που θέλεις πάνω από όλα τα πράγματα που φαίνονται να λαμπυρίζουν μέσα στο όνειρο. 
4. Το τέλος του ονειρέματος είναι το τέλος του φόβου, και η αγάπη ποτέ δεν ήταν στον κόσμο των ονείρων. Το χάσμα είναι μικρό. Ωστόσο κρατάει τους σπόρους της μόλυνσης και κάθε μορφή ασθένειας, γιατί είναι μια επιθυμία να κρατά τον διαχωρισμό και να μην ενώνει. Κι έτσι φαίνεται να δίνει μια αιτία στην αρρώστια που δεν είναι η αιτία της. Ο σκοπός του χάσματος είναι η όλη αιτία που έχει η ασθένεια. Γιατί έγινε για να σε κρατήσει διαχωρισμένο, μέσα σε ένα σώμα το οποίο βλέπεις σαν να ήταν αυτό η αιτία του πόνου.  
5. Η αιτία του πόνου είναι ο διαχωρισμός, όχι το σώμα, το οποίο είναι μόνο το αποτέλεσμά του. Ωστόσο ο διαχωρισμός δεν είναι παρά κενός χώρος, που δεν περιλαμβάνει τίποτα, δεν κάνει τίποτα, και είναι τόσο επουσιώδης όσο το κενό διάστημα μεταξύ των κυματισμών που προκάλεσε ένα πλοίο περνώντας. Και καλύπτεται τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα σπεύδει το νερό για να κλείσει το κενό, και τα κύματα ενώνονται για να το καλύψουν. Πού είναι το χάσμα μεταξύ των κυμάτων όταν αυτά έχουν ενωθεί, κι έχουν καλύψει τον χώρο ο οποίος φάνηκε να τα κρατάει  διαχωρισμένα για λίγο; Πού είναι το έδαφος για ασθένεια όταν οι νόες έχουν ενωθεί για να κλείσουν το μικρό χάσμα μεταξύ τους, εκεί που φαινόταν ότι μεγάλωναν οι σπόροι της ασθένειας;
6. Ο Θεός χτίζει την γέφυρα, αλλά μόνο στο χώρο που το θαύμα άφησε καθαρό και κενό. Αυτός δεν μπορεί να γεφυρώσει τους σπόρους της αρρώστιας και την ντροπή της ενοχής, γιατί δεν μπορεί να καταστρέψει την ξένη θέληση που δεν δημιούργησε Αυτός.  Άφησε τα αποτελέσματά της να φύγουν και μην τα σφίγγεις ανυπόμονα, για να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου. Το θαύμα θα τα σαρώσει όλα στην άκρη, κι έτσι θα κάνει χώρο για Αυτόν ο Οποίος θέλει να έλθει και να κτίσει την γέφυρα της επιστροφής του Υιού Του προς Αυτόν.   
7. Απαρίθμησε, λοιπόν, τα αργυρά θαύματα και τα χρυσά όνειρα της ευτυχίας σαν όλους τους θησαυρούς που θα ήθελες να κρατήσεις μέσα στην αποθήκη του κόσμου. Η θύρα είναι ανοιχτή, όχι για τους κλέφτες, αλλά για τους πεινασμένους αδελφούς σου, οι οποίοι νόμισαν ότι η λάμψη ενός βότσαλου ήταν χρυσός, και αποθήκευσαν ένα σωρό από χιόνι που έλαμπε όπως το ασήμι. Δεν έχουν αφήσει τίποτα πίσω από την ανοιχτή θύρα. Τι είναι ο κόσμος εκτός από ένα μικρό χάσμα που γίνεται αντιληπτό για να σκίσει στα δύο την αιωνιότητα, και να τη διασπάσει σε ημέρες και μήνες και χρόνια; Και τι είσαι εσύ που ζεις μέσα στον κόσμο εκτός από μια εικόνα του Υιού του Θεού κατακερματισμένη σε κομμάτια, το καθένα κρυμμένο μέσα σε ένα διαχωρισμένο και αβέβαιο κομματάκι από πηλό;  
8. Μην φοβάσαι, παιδί μου, παρά άφησε τον κόσμο σου να φωτιστεί απαλά από τα θαύματα. Και ενώσου με αυτόν εκεί όπου το μικρό χάσμα φαίνεται να στέκεται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου. Και έτσι η αρρώστια τώρα θα φαίνεται χωρίς αιτία. Το όνειρο της θεραπείας βρίσκεται στην συγχώρεση, και σου δείχνει ευγενικά ότι ποτέ δεν αμάρτησες. Το θαύμα δεν θα άφηνε καμία απόδειξη της ενοχής να σου φέρνει μαρτυρίες για κάτι που ποτέ δεν υπήρξε. Και στον αποθηκευτικό σου χώρο θα φτιάξει ένα μέρος καλωσορίσματος για τον Πατέρα σου και τον Εαυτό σου. Η θύρα είναι ανοιχτή, για όλους εκείνους που μπορεί να έλθουν και δεν θέλουν θα πεινάνε πια, μόνο να χαρούν την γιορτή της αφθονίας στημένη εκεί μπροστά τους. Και θα συναντηθούν με όλους τους Προσκεκλημένους σου που το θαύμα έχει ζητήσει να έλθουν σε σένα.
9. Αυτή είναι μια γιορτή πράγματι διαφορετική από κείνες που έχει επιδείξει το ονείρεμα του κόσμου. Γιατί εδώ, όσο περισσότερο λαμβάνει κάποιος, τόσο περισσότερο μένει για όλους τους υπόλοιπους για να το μοιραστούν. Οι Καλεσμένοι έχουν φέρει απεριόριστες προμήθειες μαζί Τους. Και κανείς δεν στερείται τίποτα ούτε και μπορεί να στερήσει τους άλλους. Εδώ είναι μια γιορτή που ο Πατέρας απλώνει μπροστά στον Υιό Του, και την μοιράζεται εξίσου μαζί του. Και στο μοίρασμά Τους δεν μπορεί να υπάρξει κανένα κενό μέσα στο οποίο η αφθονία να είναι διστακτική και αδύναμη. Εδώ δεν μπορούν να εισέλθουν τα ισχνά χρόνια, γιατί ο χρόνος δεν βρίσκεται στην υπηρεσία αυτής της γιορτής, που δεν έχει τέλος. Γιατί η αγάπη έχει στρώσει το τραπέζι της στο χώρο που φαινόταν ότι κρατούσε τους Καλεσμένους σου μακριά από σένα.


IV. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΕΝΩΣΗ

1. Το να δέχεσαι την Επανόρθωση για τον εαυτό σου σημαίνει ότι δεν στηρίζεις το όνειρο της αρρώστιας και του θανάτου σε κανέναν αδελφό. Σημαίνει ότι δεν μοιράζεσαι την επιθυμία του για διαχωρισμό, και τον αφήνεις να στρέψει τις ψευδαισθήσεις  εναντίον του εαυτού του. Ούτε επιθυμείς να στραφούν εναντίον σου. Έτσι αυτές δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Κι ελευθερώνεσαι από τα όνειρα πόνου γιατί τον αφήνεις να είναι. Εκτός κι εάν τον βοηθήσεις, θα υποφέρεις τον πόνο μαζί του γιατί αυτή είναι η επιθυμία σου. Και γίνεσαι μια φιγούρα στο δικό του όνειρό του πόνου, όπως και αυτός στο δικό σου. Έτσι εσύ και ο αδελφός σου γινόσαστε και οι δυο ψευδαισθήσεις, χωρίς ταυτότητα. Μπορείς να γίνεις όποιος ή ό,τι θέλεις, ανάλογα με τίνος το κακό όνειρο μοιράζεσαι. Μπορείς να είσαι σίγουρος για ένα μόνο πράγμα ∙ ότι είσαι κακός, γιατί μοιράζεσαι τα όνειρα του φόβου. 
3. Υπάρχει ένας τρόπος να βρεις την βεβαιότητα ακριβώς εδώ και τώρα. Αρνήσου να γίνεις μέρος τρομακτικών ονείρων όποια μορφή κι αν παίρνουν, γιατί θα χάσεις την ταυτότητά σου σε αυτά. Βρίσκεις τον εαυτό σου με το να μην αποδέχεται ότι αυτά είναι η αιτία σου, και ότι σου δίνουν αποτελέσματα. Βρίσκεσαι μακριά από αυτά, αλλά όχι χωριστά από αυτόν που τα ονειρεύεται. Έτσι διαχωρίζεις τον ονειρευτή από το όνειρο, και ενώνεσαι με τον ένα, αλλά αφήνεις το άλλο να φύγει. Το όνειρο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση στο νου. Και με το νου θέλεις να ενωθείς, αλλά ποτέ με το όνειρο. Είναι το όνειρο που φοβάσαι, και όχι ο νους. Τα βλέπεις το ίδιο, γιατί νομίζεις ότι εσύ δεν είσαι παρά ένα όνειρο. Και τι είναι πραγματικό και τι μόνο ψευδαίσθηση στον εαυτό σου δεν το γνωρίζεις και δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις.  
3. Όπως εσύ, ο αδελφός σου νομίζει ότι είναι ένα όνειρο. Μην μοιράζεσαι την ψευδαίσθησή του για τον εαυτό του, γιατί η δική σου Ταυτότητα εξαρτάται από την πραγματικότητά του. Καλύτερα σκέψου αυτόν σαν ένα νου μέσα στον οποίο οι ψευδαισθήσεις εξακολουθούν να επιμένουν, είναι όμως ένας νους του οποίου εσύ είσαι αδελφός. Δεν έγινε αδελφός από αυτά που ονειρεύεται, ούτε είναι το σώμα του, ο «ήρωας» του ονείρου, αδελφός σου. Είναι η πραγματικότητά του που είναι αδελφός σου, όπως είναι και η δική σου σε αυτόν. Ο νους σου και ο δικός του είναι ενωμένοι σε αδελφότητα. Το σώμα του και τα όνειρά του μόνο φαινομενικά φτιάχνουν ένα μικρό χάσμα, εκεί όπου τα δικά σου έχουν ενωθεί με τα δικά του.                                                                                                                                                                                          
4. Παρόλα αυτά,  μεταξύ των νοών σας δεν υπάρχει χάσμα. Άρα το να συμμετέχεις στα  όνειρά του σημαίνει ότι δεν τον συναντάς, γιατί τα όνειρά του θέλουν να τον διαχωρίσουν από εσένα. Γι αυτό απελευθέρωσέ τον, απλά με τη διεκδίκηση της αδελφότητας, και όχι των ονείρων του φόβου. Άφησέ τον να αναγνωρίσει ποιος είναι, με το να μην υποστηρίζεις τις ψευδαισθήσεις του με τη πίστη σου, γιατί αν το κάνεις, θα έχεις πίστη στις δικές σου. Με τη πίστη στις δικές σου, αυτός δε θα απελευθερωθεί, κι εσύ θα παραμείνεις σκλάβος στα όνειρά του. Και τα όνειρα του φόβου θα στοιχειώνουν το μικρό χάσμα, που κατοικείται μόνο από ψευδαισθήσεις τις οποίες έχεις υποστηρίξει μέσα στο νου του αδελφού σου. 
5.   Να είσαι σίγουρος ότι, εάν εσύ κάνεις το μέρος σου, αυτός θα κάνει το δικό του, γιατί θα ενωθεί μαζί σου εκεί όπου βρίσκεσαι. Μην τον καλείς να σε συναντήσει στο χάσμα μεταξύ σας, γιατί θα πρέπει να πιστεύεις ότι είναι η δική σου πραγματικότητά όπως και η δική του. Δεν μπορείς να κάνεις το δικό του μέρος, αλλά αυτό κάνεις όταν γίνεσαι μια παθητική φιγούρα στα όνειρά του, αντί να είσαι ένας ονειρευτής των δικών σου. Η ταυτότητα στα όνειρα είναι χωρίς σημασία γιατί ο ονειρευτής και το όνειρο είναι ένα. Όποιος μοιράζεται ένα όνειρο πρέπει να είναι το όνειρο που μοιράζεται, γιατί με το μοίρασμα παράγεται μια αιτία.                                                                                                                                                                
6. Μοιράζεσαι την σύγχυση και είσαι μπερδεμένος, γιατί στο χάσμα δεν υπάρχει σταθερός εαυτός. Αυτό που είναι το ίδιο φαίνεται διαφορετικό, γιατί ό,τι είναι το ίδιο παρουσιάζεται σαν αλλιώτικο. Τα όνειρά του είναι δικά σου επειδή τα άφησες να είναι. Αλλά εάν απομάκρυνες τα δικά σου θα ελευθερωνόταν κι αυτός από αυτά, καθώς και από τα δικά του. Τα όνειρά σου είναι οι μάρτυρες των δικών του, και τα δικά του επιβεβαιώνουν την αλήθεια των δικών σου. Ωστόσο εάν δεις ότι δεν υπάρχει αλήθεια στα δικά σου, τα όνειρά του θα φύγουν, και αυτός θα καταλάβει τι είναι αυτό που κατασκεύασε το όνειρο.
7. Το Άγιο Πνεύμα είναι στο νου και στων δυο σας, και Αυτό είναι Ένα επειδή δεν υπάρχει χάσμα που να διαχωρίζει την Ενότητά Του από τον Εαυτό Του. Το κενό μεταξύ των σωμάτων σας δεν έχει σημασία, γιατί ό,τι ενώνεται στο Άγιο Πνεύμα είναι πάντοτε ένα. Κανείς δεν είναι άρρωστος εάν κάποιος άλλος αποδεχτεί την ένωσή του μαζί του. Η επιθυμία του να είναι ένας ασθενής και διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να παραμείνει χωρίς κάποιον μάρτυρα ή μιαν αιτία. Και τα δυο φεύγουν εάν κάποιος θελήσει να ενωθεί με αυτόν. Αυτός έχει όνειρα ότι ήταν διαχωρισμένος από τον αδελφό του ο οποίος, με το να μην μοιράζεται το όνειρό του, έχει αφήσει το διάστημα μεταξύ τους κενό. Και ο Πατέρας έρχεται να ενωθεί με τον Υιό Του με τον οποίο ενώθηκε το Άγιο Πνεύμα. 
8. Η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος είναι να πάρει την σπασμένη εικόνα του Υιού του Θεού και να ξαναβάλει τα κομμάτια στη θέση τους. Αυτή την ιερή εικόνα, θεραπευμένη ολοκληρωτικά, το Άγιο Πνεύμα προτείνει στο κάθε ξεχωριστό κομμάτι που νομίζει ότι είναι μια εικόνα από μόνο του. Στο καθένα προσφέρει την ταυτότητά του, την οποία η όλη εικόνα αντιπροσωπεύει, αντί μόνο ένα μικρό, σπασμένο κομματάκι που εκείνο επέμενε ότι ήταν ο εαυτός του. Εάν δεν μοιράζεσαι το κακό όνειρο του αδελφού σου, αυτή είναι η εικόνα που το θαύμα θα τοποθετήσει μέσα στο μικρό χάσμα, που έχει αφεθεί καθαρό από όλους τους σπόρους της ασθένειας και της αμαρτίας. Και εδώ ο Πατέρας θα λάβει τον Υιό Του, γιατί ο Υιός ήταν ελεήμων στον εαυτό του.
9.  Σε ευχαριστώ, Πατέρα, διότι γνωρίζω ότι Εσύ θα έλθεις να κλείσεις κάθε μικρό χάσμα που βρίσκεται μεταξύ των σπασμένων κομματιών του Άγιου Υιού Σου. Η Αγιότητά Σου, ολοκληρωμένη και τέλεια, βρίσκεται σε κάθε ένα από αυτά. Και είναι ενωμένα γιατί ό,τι είναι στο ένα είναι σε όλα. Πόσο άγιος είναι και ο παραμικρός κόκκος άμμου, όταν αναγνωρίζεται ότι είναι μέρος της ολοκληρωμένης εικόνας του Υιού του Θεού! Οι μορφές που τα σπασμένα κομμάτια φαίνονται να παίρνουν δεν σημαίνουν τίποτα. Γιατί το όλο είναι στο κάθε ένα από αυτά. Και κάθε όψη του Υιού του Θεού είναι ακριβώς η ίδια όπως κάθε άλλο μέρος. 
10.  Μην ενώνεσαι με τα όνειρα του αδελφού σου παρά ενώσου μαζί του,  και όπου ενώνεσαι με τον Υιό Του εκεί είναι και ο Πατέρας. Ποιος αναζητάει υποκατάστατα όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει χάσει τίποτα; Ποιος θα ήθελε να έχει τα «οφέλη» της ασθένειας όταν έχει λάβει την απλή ευτυχία της υγείας; Ό,τι ο Θεός έχει δώσει δεν μπορεί είναι απώλεια, και ό,τι δεν είναι από Αυτόν δεν έχει αποτελέσματα. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που θέλεις να αντιληφθείς μέσα στο χάσμα; Οι σπόροι της ασθένειας προέρχονται από την πίστη ότι υπάρχει χαρά στον διαχωρισμό, και το να παραιτηθείς από αυτόν είναι μια θυσία. Αλλά τα θαύματα είναι το αποτέλεσμα όταν δεν επιμένεις να βλέπεις μέσα  στο χάσμα κάτι που δεν υπάρχει. Η προθυμία σου να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν είναι όλο κι όλο αυτό που χρειάζεται ο Θεραπευτής του Υιού του Θεού. Αυτός θα τοποθετήσει το θαύμα της θεραπείας εκεί όπου ήταν οι σπόροι της ασθένειας. Και δεν θα υπάρξει απώλεια, παρά μόνο κέρδος. 


V. Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

1. Κάποια αίσθηση ασθένειας, τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από μια αίσθηση περιορισμού; Εκτός από μια απόσχιση  και ένας διαχωρισμός;  Ένα χάσμα που γίνεται αντιληπτό ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, και που τώρα φαίνεται σαν υγεία; Και έτσι το καλό φαίνεται να είναι έξω ∙ ενώ το κακό, μέσα. Και με αυτό τον τρόπο η ασθένεια διαχωρίζει τον εαυτό από το καλό, και κρατάει το κακό μέσα. Ο Θεός είναι η Εναλλακτική στα όνειρα του φόβου. Όποιος συμμετέχει σε αυτά ποτέ δεν μπορεί να συμμετέχει σε Εκείνον. Αλλά αυτός που αποσύρει τον νου του από την συμμετοχή του σε αυτά, μοιράζεται Εκείνον. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν το μοιράζεσαι. Και εσύ υπάρχεις επειδή ο Θεός μοιράστηκε με σένα την θέλησή Του, ότι η δημιουργία Του να μπορεί να δημιουργεί.
2. Είναι το μοίρασμα των κακών ονείρων του μίσους και της μοχθηρίας, της πικρίας και του θανάτου, της αμαρτίας και των βασάνων και του πόνου και της απώλειας, που τα κάνει πραγματικά. Εάν δεν μοιράζονται, γίνονται αντιληπτά ως δίχως νόημα. Ο φόβος χάνεται από αυτά επειδή εσύ δεν τους δίνεις την υποστήριξή σου. Εκεί όπου ο φόβος έχει φύγει έρχεται η αγάπη, γιατί μόνο αυτές οι εναλλακτικές υπάρχουν. Όπου εμφανίζεται το ένα  το άλλο εξαφανίζεται. Και αυτό που μοιράζεσαι γίνεται το μόνο που έχεις. Έχεις αυτό που αποδέχεσαι, επειδή είναι το μόνο που επιθυμείς να έχεις.
3.  Δεν μοιράζεσαι κανένα κακό όνειρο εάν συγχωρέσεις τον ονειρευτή, και αντιληφθείς ότι αυτός δεν είναι το όνειρο που έφτιαξε. Και έτσι δεν μπορεί να γίνει μέρος από το δικό σου όνειρο, από το οποίο είστε και οι δύο ελεύθεροι. Η συγχώρεση διαχωρίζει τον ονειρευτή από το κακό όνειρο, κι έτσι τον απελευθερώνει. Να θυμάσαι ότι όταν μοιράζεσαι ένα κακό όνειρο, θα πιστεύεις ότι είσαι το όνειρο που μοιράζεσαι. Και επειδή θα το φοβάσαι, δεν θα θέλεις να ξέρεις την δική σου Ταυτότητα, γιατί θα νομίζεις ότι είναι ¨τρομακτική. Και θα αρνείσαι τον Εαυτό σου, και θα περπατάς σε ένα ξένο έδαφος το οποίο δεν έφτιαξε ο Δημιουργός σου, και όπου θα φαίνεσαι ότι είσαι κάτι που δεν είσαι. Θα κάνεις πόλεμο στον Εαυτό σου, ο οποίος φαίνεται να είναι ο εχθρός σου ∙ και θα επιτίθεσαι στον αδελφό σου, σαν μέρος αυτού που μισείς. Δεν υπάρχει συμβιβασμός. Είσαι ο Εαυτός σου ή μια ψευδαίσθηση. Τι μπορεί να είναι μεταξύ της ψευδαίσθησης και της αλήθειας; Ένας ενδιάμεσος χώρος, όπου μπορείς να είσαι κάτι που δεν είναι εσύ, πρέπει να είναι ένα όνειρο και δεν μπορεί να είναι η αλήθεια.
4. Έχεις φανταστεί  ότι ένα μικρό χάσμα μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της αλήθειας είναι το μέρος όπου βρίσκεται όλη η ασφάλειά σου, και όπου ο Εαυτός σου είναι κρυμμένος με ασφάλεια από αυτό που έχεις κατασκευάσει. Εδώ είναι ένας κόσμος εδραιωμένος ως άρρωστος, και είναι αυτός ο κόσμος που αντιλαμβάνονται τα μάτια του σώματος. Εδώ είναι οι ήχοι που ακούει ∙ οι φωνές για τις οποίες φτιάχτηκαν ν’ ακούν τα αυτιά του. Ωστόσο οι εικόνες και οι ήχοι που το σώμα μπορεί να αντιλαμβάνεται δεν έχουν κανένα νόημα. Αυτό δεν μπορεί ούτε να δει ούτε να ακούσει. Δεν γνωρίζει τι είναι η όραση ∙ ποιος είναι ο σκοπός της ακοής. Είναι τόσο λίγο ικανό να αντιλαμβάνεται όσο και να κρίνει ή να καταλαβαίνει ή να γνωρίζει. Τα μάτια του είναι τυφλά ∙ τα αφτιά του κουφά. Δεν μπορεί να σκεφτεί, και έτσι δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα.
5. Τι δημιούργησε ο Θεός που είναι άρρωστο; Και τι μπορεί να υπάρχει αν δεν το δημιούργησε Αυτός; Μην αφήνεις τα μάτια σου να βλέπουν ένα όνειρο ∙ τα αφτιά σου να φέρνουν μαρτυρίες της ψευδαίσθησης. Αυτά φτιάχτηκαν για να κοιτούν προς έναν κόσμο που δεν είναι εκεί ∙ να ακούν τις φωνές που δεν βγάζουν κανέναν ήχο. Ωστόσο υπάρχουν άλλοι ήχοι και άλλες εικόνες που μπορείς  να τις δεις και να τις ακούσεις και να τις κατανοήσεις. Γιατί τα μάτια και τα αφτιά είναι αισθήσεις χωρίς λογική, και το μόνο που κάνουν είναι να αναφέρουν αυτό που βλέπουν και ακούν. Δεν είναι αυτά που ακούν και βλέπουν, αλλά εσύ, ο οποίος συναρμολογείς κάθε τραχύ κομμάτι, κάθε παράλογο απόκομμα και κάθε ψήγμα μαρτυρίας, και φτιάχνεις έναν μάρτυρα του κόσμου που θέλεις. Μην αφήνεις τα αφτιά και τα μάτια του σώματος να αντιλαμβάνονται αυτά τα αναρίθμητα θραύσματα που φαίνονται μέσα στο χάσμα που φαντάστηκες, και τα άφησες να πείσουν τον κατασκευαστή τους  ότι οι φαντασιώσεις του είναι πραγματικές.  
6. Η Δημιουργία αποδεικνύει την πραγματικότητα γιατί μοιράζεται την λειτουργία που μοιράζεται όλη η δημιουργία. Δεν έχει φτιαχτεί από μικρά κομματάκια γυαλιού, ένα κομμάτι ξύλου, μια ή δυο κλωστές, ίσως, όλα τοποθετημένα μαζί για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια του. Η πραγματικότητα δε βασίζεται σε αυτό. Δεν υπάρχει χάσμα που να διαχωρίζει την αλήθεια από τα όνειρα και από τις ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια δεν έχει αφήσει χώρο γι αυτά πουθενά και ποτέ. Γιατί γεμίζει κάθε χώρο και κάθε χρόνο, και τα κάνει εντελώς αδιαχώριστα.
7. Εσύ που πιστεύεις ότι υπάρχει ένα μικρό χάσμα ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, δεν βλέπεις ότι είναι εδώ που είστε σαν φυλακισμένοι σε έναν κόσμο που αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει εδώ. Ο κόσμος που βλέπεις δεν υπάρχει, επειδή το μέρος όπου τον αντιλαμβάνεσαι δεν είναι πραγματικό. Το χάσμα είναι προσεχτικά κρυμμένο στην ομίχλη, και ομιχλώδεις εικόνες αναδύονται για να το καλύψουν με αόριστα αβέβαιες μορφές και εναλλασσόμενα σχήματα, παντοτινά ανούσια και αβέβαια. Ωστόσο μέσα στο χάσμα δεν υπάρχει τίποτα. Και δεν υπάρχουν τρομερά μυστικά ούτε σκοτεινά μνήματα όπου ο τρόμος αναδύεται από τα οστά του θανάτου. Κοίταξε το μικρό χάσμα, και δες την αθωότητα και την απουσία αμαρτίας που θα δεις μέσα στον εαυτό σου, όταν θα έχεις χάσει τον φόβο της αναγνώρισης της αγάπης. 


VI.  ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΟΡΚΟΙ.

1. Όποιος τιμωρεί το σώμα είναι παράφρων. Γιατί εδώ φαίνεται το μικρό χάσμα, ωστόσο δεν είναι εδώ. Το σώμα δεν έχει κρίνει τον εαυτό του, ούτε έκανε τον εαυτό του κάτι που δεν είναι. Δεν αναζητά να φτιάξει χαρά από τον πόνο και να ψάξει μέσα στην σκόνη για ευχαρίστηση που διαρκεί. Δεν σου λέει ποιος είναι ο σκοπός του και δεν μπορεί να καταλάβει τι εξυπηρετεί. Δεν επιβάλλει κυρώσεις, γιατί δεν έχει θέληση, ούτε προτιμήσεις και αμφιβολίες.  Δεν αναρωτιέται τι είναι. Και έτσι δεν χρειάζεται να είναι ανταγωνιστικό. Μπορεί να γίνει θύμα, αλλά δεν μπορεί να νιώσει τον εαυτό του σαν θύμα. Δεν αποδέχεται κανένα ρόλο, αλλά κάνει αυτό που του έχει ειπωθεί, χωρίς επίθεση.  
2. Είναι πράγματι παράλογη άποψη να θεωρείς υπεύθυνο για την όραση ένα πράγμα που δεν μπορεί να βλέπει, και να το κατηγορείς για τους ήχους που δεν σου αρέσουν, παρόλο που αυτό δεν μπορεί να ακούσει. Δεν υποφέρει από τις τιμωρίες που του δίνεις γιατί δεν έχει συναισθήματα. Συμπεριφέρεται με τρόπους που εσύ θέλεις, αλλά ποτέ δεν κάνει την επιλογή. Δεν έχει γεννηθεί και δεν πεθαίνει. Μπορεί μόνο να ακολουθήσει άσκοπα το μονοπάτι επάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί. Και εάν το μονοπάτι αλλάξει, βαδίζει εύκολα σε έναν άλλο δρόμο. Δεν παίρνει το μέρος κανενός και δεν κρίνει τον δρόμο που ακολουθεί. Δεν αντιλαμβάνεται κανένα χάσμα, επειδή δεν μισεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το μίσος, αλλά δεν μπορεί να γίνει μισητό με αυτό τον τρόπο.
3. Αυτό που μισείς και φοβάσαι και αποστρέφεσαι και θέλεις, το σώμα δεν το γνωρίζει. Το στέλνεις για να αναζητήσει τον διαχωρισμό και να διαχωριστεί. Και μετά το μισείς, όχι για ό,τι είναι, αλλά για τις  χρήσεις που του έχεις αποδώσει. Οπισθοχωρείς από ό,τι βλέπει και ακούει, και μισείς την αδυναμία και την μικρότητά του. Και καταφρονείς τις πράξεις του, αλλά όχι τις δικές σου. Αυτό βλέπει και ενεργεί για σένα. Ακούει την φωνή σου. Και είναι αδύναμο και μικρό από δική σου επιθυμία. Φαίνεται ότι σε τιμωρεί, κι έτσι αξίζει το μίσος σου για τους περιορισμούς που σου φέρνει. Ωστόσο εσύ έχεις φτιάξει από αυτό ένα σύμβολο για τους περιορισμούς που θέλεις να έχει ο νους σου, να βλέπει και να κρατά.   
4. Το σώμα αντιπροσωπεύει το χάσμα μεταξύ του μικρού κομματιού του νου που καλείς δικό σου και όλων των υπόλοιπων τα οποία είναι πράγματι δικά σου. Το μισείς, ωστόσο νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου, και ότι, χωρίς αυτό ο εαυτός σου είναι χαμένος. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που έχεις δώσει με κάθε αδελφό που θέλει να βαδίζει χωριστά. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που παίρνεις πάλι, κάθε φορά που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου να δέχεται επίθεση. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει εάν δεν βλέπει τον εαυτό του να δέχεται επίθεση, και να χάνει από αυτή. Κάθε δέσμευση στην ασθένεια παραμένει αδήλωτη και χωρίς να ακουστεί στην συνειδητότητα. Ωστόσο είναι μια υπόσχεση που δίνεις σε κάποιον ότι θα πληγωθείς από αυτόν, και ότι θα του ανταποδώσεις την επίθεση. 
5.  Η αρρώστια είναι θυμός που βγαίνει προς τα έξω επάνω στο σώμα, έτσι ώστε αυτό να πονά. Είναι το φανερό αποτέλεσμα αυτού που έγινε στα κρυφά, σε συμφωνία με κάποιου άλλου την κρυφή επιθυμία να είναι χωριστά από εσένα, όπως κι εσύ θέλεις να είσαι χωριστά από αυτόν. Εκτός κι αν και οι δυο συμφωνήσετε ότι αυτή είναι η επιθυμία σας, δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα. Όποιος λέει, «Δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ του νου μου και του δικού σου» έχει κρατήσει την υπόσχεση του Θεού, όχι τον μικρό του όρκο να είναι για πάντα πιστός στον θάνατο. Και με την δική του θεραπεία θεραπεύεται και ο αδελφός του.
6. Ας είναι αυτή η συμφωνία σου με τον καθένα ∙ ότι θα είσαι ένα με αυτόν και όχι διαχωρισμένος. Και αυτός θα κρατήσει την υπόσχεση που δίνεις μαζί του, γιατί είναι αυτή που κι αυτός έδωσε στο Θεό, όπως ο Θεός σε αυτόν. Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του ∙ ο Υιός Του κρατάει τις δικές του. Στην δημιουργία του ο Πατέρας του είπε «Εσύ είσαι αγαπητός σε Μένα και Εγώ σε σένα για πάντα. Να είσαι τέλειος όπως είμαι κι Εγώ, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι χωριστά από Εμένα.» Ο Υιός Του δεν θυμάται ότι απάντησε «Θα είμαι,» αν και με αυτή την υπόσχεση γεννήθηκε. Ωστόσο ο Θεός του το υπενθυμίζει αυτό κάθε φορά που δεν μοιράζεται κάποια υπόσχεση να αρρωστήσει, αλλά αφήνει το νου του να θεραπευτεί και να ενοποιηθεί. Οι μυστικοί του όρκοι είναι αδύναμοι μπροστά στην Θέληση του Θεού, του Οποίου τις υποσχέσεις μοιράζεται. Και αυτό που αντικαθιστά δεν είναι η θέλησή του, αυτός που έχει δώσει ο ίδιος υπόσχεση στον Θεό.


VII. Η ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΙΒΩΤΟΣ.

1. Ο Θεός δεν ζητάει τίποτα, και ο Υιός Του, όπως κι Εκείνος, δεν χρειάζεται να ζητήσει τίποτα. Γιατί δεν υπάρχει έλλειψη σε αυτόν. Ένας κενός χώρος, ένα μικρό χάσμα, θα ήταν μια έλλειψη. Και μόνο εκεί θα μπορούσε να του λείψει κάτι που δεν έχει. Ένας χώρος όπου δεν βρίσκεται ο Θεός, ένα χάσμα μεταξύ του Πατέρα και του Υιού δεν είναι η Θέληση Κανενός από τους Δυο, οι Οποίοι υποσχέθηκαν να είναι Ένα. Του Θεού η υπόσχεση είναι μια υπόσχεση στον Εαυτό Του, και δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να είναι αναληθής σε αυτό που θέλει Εκείνος όντας κι αυτός μέρος αυτού που είναι Εκείνος. Η υπόσχεση ότι δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ Εκείνου και αυτού που είναι Εκείνος, δεν μπορεί να είναι ψευδής. Ποια θέληση μπορεί να έρθει ανάμεσα  σε αυτό που πρέπει να είναι Ένα, και στου Οποίου την Ολότητα δεν μπορεί να υπάρξει χάσμα;
2. Η όμορφη σχέση που έχεις με όλους τους αδελφούς σου είναι ένα μέρος από εσένα επειδή είναι ένα μέρος του Ίδιου του Θεού. Δεν είσαι άρρωστος, εάν αρνηθείς στον εαυτό σου την ολότητά σου και την υγεία σου, την Πηγή της βοήθειας, το Κάλεσμα για να θεραπευτείς και το Κάλεσμα για να θεραπεύσεις; Ο σωτήρας σου περιμένει να τον θεραπεύσεις, και ο κόσμος περιμένει μαζί του. Ούτε είσαι χωριστά από αυτήν. Γιατί η θεραπεία θα είναι μία ή δεν θα είναι καθόλου, εφόσον η ενότητά τους βρίσκεται εκεί όπου είναι η θεραπεία. Τί θα μπορούσε να διορθώσει τον διαχωρισμό εκτός από το αντίθετό του; Δεν υπάρχει μέσος δρόμος σε καμιά όψη της σωτηρίας. Την αποδέχεσαι πλήρως ή δεν την αποδέχεσαι καθόλου. Ό,τι είναι αδιαχώριστο πρέπει να είναι ενωμένο. Και αυτό που είναι ενωμένο δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένο.
3. Είτε υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ εσένα και του αδελφού σου, ή είστε ένα. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο, καμία άλλη επιλογή, και καμία πίστη να χωριστεί στη μέση μεταξύ των δυο. Μια διχασμένη πίστη δεν είναι παρά μια απιστία και για τους δυο, και απλά σε βάζει να στριφογυρίζεις, για να αρπάξεις με αβεβαιότητα όποιο κομματάκι άχυρο φαίνεται να έχει  κάποια υπόσχεση για ανακούφιση. Ωστόσο ποιος μπορεί να χτίσει το σπίτι του επάνω στο άχυρο, και να βασιστεί σε αυτό για καταφύγιο από τον αέρα; Το σώμα μπορεί να γίνει ένα σπίτι όπως αυτό, γιατί δεν βασίζεται στην αλήθεια. Αλλά ωστόσο, επειδή είναι έτσι, δε μπορείς να το βλέπεις σαν σπίτι σου, αλλά απλά σαν ένα βοήθημα για να σε βοηθήσει να φτάσεις στον οίκο όπου κατοικεί ο Θεός.  
4. Με αυτό σαν σκοπό το σώμα θεραπεύεται. Δεν χρησιμοποιείται σαν μαρτυρία για το όνειρο του διαχωρισμού και της αρρώστιας. Ούτε κατηγορείται μάταια για κάτι που δεν έκανε. Εξυπηρετεί στο να βοηθήσει την θεραπεία του Υιού του Θεού, και γι αυτό τον σκοπό δεν μπορεί να είναι άρρωστο. Δεν θα συμμετέχει σε ένα σκοπό που δεν είναι δικός σου, κι εσύ έχεις επιλέξει να μην άρρωστο. Όλα τα θαύματα είναι βασισμένα επάνω σε αυτή την επιλογή, και σου δίνονται την στιγμή που την κάνεις. Καμία μορφή ασθένειας δεν είναι προστατευμένη, γιατί η επιλογή δε μπορεί να γίνει σε σχέση με την μορφή. Η επιλογή της ασθένειας φαίνεται να είναι στην μορφή, ωστόσο είναι μία, όπως είναι και το αντίθετό της. Και αναλόγως είσαι άρρωστος ή καλά.   
5. Αλλά ποτέ εσύ μόνο. Αυτός ο κόσμος δεν είναι παρά το όνειρο ότι μπορείς να είσαι μόνος σου, και ότι σκέφτεσαι χωρίς να επηρεάζεις αυτούς που είναι χωριστά από εσένα. Το να είσαι μόνος σου πρέπει να σημαίνει ότι είσαι χωριστά, και εάν είσαι, δεν μπορεί παρά να είσαι άρρωστος. Αυτό φαίνεται να αποδεικνύει ότι πρέπει να είσαι χωριστά. Ωστόσο όλο αυτό σημαίνει ότι προσπάθησες να κρατήσεις μιαν υπόσχεση να είσαι πιστός στην απιστία. Ωστόσο η απιστία είναι ασθένεια. Είναι όπως το σπίτι το τοποθετημένο επάνω σε άχυρα. Φαίνεται ότι είναι εντελώς στερεό και γερό από μόνο του. Ωστόσο η σταθερότητά του δεν μπορεί να κριθεί ξέχωρα από τα θεμέλιά του. Εάν στηρίζεται σε άχυρα, δεν χρειάζεται να ασφαλίσεις την πόρτα και να κλειδώσεις τα παράθυρα και να κλειδαμπαρώσεις τους σύρτες. Ο αέρας θα το ξεγυμνώσει, και η βροχή θα έλθει και θα το παρασύρει στην λήθη. 
6. Ποια είναι η λογική του να αναζητάς να είσαι ασφαλής σε κάτι που φτιάχτηκε για τον κίνδυνο και τον φόβο; Γιατί το επιβαρύνεις με επιπρόσθετες κλειδαριές και αλυσίδες και βαριές άγκυρες, όταν η αδυναμία του βρίσκεται, όχι στον εαυτό του, αλλά στην αστάθεια του μικρού χάσματος του τίποτα επί του οποίου βρίσκεται; Τι μπορεί να είναι ασφαλές όταν στηρίζεται επάνω σε μια σκιά; Θα έχτιζες το σπίτι σου επάνω σε αυτό που θα καταρρεύσει  κάτω από το βάρος ενός πούπουλου; 
7. Το σπίτι σου είναι χτισμένο επάνω στην υγεία του αδελφού σου, επάνω στην ευτυχία του, στην αθωότητά του, και σε όλα όσα ο Πατέρας του τού υποσχέθηκε. Αντιθέτως, καμία μυστική συμφωνία που έχεις κάνει δεν έχει κλονίσει  τα Θεμέλια του οίκου Του. Οι άνεμοι θα πνέουν επάνω του και η βροχή θα το χτυπά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο κόσμος θα εξαφανιστεί αλλά ωστόσο αυτός ο οίκος θα στέκεται για πάντα, γιατί η δύναμή του δεν βρίσκεται μόνο στον εαυτό του. Είναι μια κιβωτός ασφαλείας, που βασίζεται στην υπόσχεση του Θεού ότι ο Υιός Του είναι ασφαλής για πάντα μέσα σε Αυτόν. Ποιο χάσμα μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στην ασφάλεια αυτού του καταφύγιου και της Πηγής του; Από εδώ το σώμα μπορεί να ειδωθεί σαν αυτό που είναι, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο σε αξία από την έκταση στην οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απελευθερώσει τον Υιό του Θεού προς το σπίτι του. Και με αυτό τον άγιο σκοπό γίνεται ένα σπίτι αγιότητας για λίγο, γιατί μοιράζεται την Θέληση του Πατέρα σου μαζί σου.

 



ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...