Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

Κεφάλαιο 26. Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ (Ολόκληρο)





Κεφάλαιο 26.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ
I. Η «Θυσία» της Ενότητας.
1.   Στην «δυναμική» της επίθεσης η ιδέα κλειδί είναι η θυσία. Είναι ο άξονας επάνω στον οποίο όλα συμβιβάζονται, όλες οι απελπισμένες προσπάθειες να χτυπήσεις μια ευκαιρία, και όλες οι συγκρούσεις επιτυγχάνουν μιαν φαινομενική ισορροπία. Είναι το σύμβολο του κεντρικού θέματος ότι κάποιος πρέπει να χάσει. Η εστίασή του στο σώμα είναι φανερή, γιατί πάντοτε είναι μια προσπάθεια να περιορίσει την απώλεια. Το σώμα το ίδιο είναι μια θυσία ∙ η εγκατάλειψη της δύναμης στο όνομα του να σώσεις μόνο λίγη για τον εαυτό σου. Το να βλέπεις έναν αδελφό σε ένα άλλο σώμα, διαχωρισμένο από το δικό σου, είναι η έκφραση της επιθυμίας να βλέπεις ένα μικρό μέρος του και να θυσιάζεις τα υπόλοιπα. Κοίταξε τον κόσμο, και δεν θα δεις τίποτα προσκολλημένο σε τίποτα άλλο πέρα από τον εαυτό του. Όλες οι φαινομενικές οντότητες μπορούν να έλθουν λίγο πλησιέστερα, ή να πάνε λίγο μακρύτερα, αλλά δεν μπορούν να ενωθούν.                                                                                                         
2. Ο κόσμος που βλέπεις είναι βασισμένος στην «θυσία» της ενότητας. Είναι μια εικόνα ολοκληρωτικού διχασμού και καθολικής απουσίας ενότητας. Γύρω από κάθε οντότητα είναι χτισμένος ένας τοίχος τόσο συμπαγής φαινομενικά που ό,τι είναι μέσα μοιάζει σαν να μην έχει πρόσβαση προς τα έξω, και ό,τι είναι έξω ποτέ δεν μπορεί να φτάσει και να ενωθεί με αυτό που είναι αποκλεισμένο μέσα στον τοίχο. Κάθε μέρος πρέπει να θυσιάσει το άλλο, για να κρατήσει τον εαυτό του ολόκληρο. Γιατί εάν ενωνόντουσαν το καθένα θα έχανε την δική του ταυτότητα, ενώ με το διαχωρισμό τους διατηρούν τον εαυτό τους.    
3. Το μικρό κομμάτι που το σώμα περιφράσσει γίνεται ο εαυτός, που διατηρείται μέσω της θυσίας όλων των άλλων. Και όλα τα υπόλοιπα πρέπει να χάσουν αυτό το μικρό μέρος, παραμένοντας ανολοκλήρωτα για να κρατήσουν την ταυτότητά τους ανέπαφη. Με αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου η απώλεια του σώματος πράγματι θα ήταν μια θυσία. Γιατί η θέαση των σωμάτων γίνεται το σημάδι ότι η θυσία είναι περιορισμένη, και ότι κάτι εξακολουθεί να παραμένει μόνο για σένα. Και για να ανήκει αυτό το λίγο σε σένα έχουν τεθεί περιορισμοί στα πάντα έξω, ακριβώς όπως σε οτιδήποτε  νομίζεις ότι είναι δικό σου. Γιατί το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο. Και το να αποδέχεσαι τους περιορισμούς ενός σώματος είναι να επιβάλλεις αυτούς τους περιορισμούς στον κάθε αδελφό που βλέπεις. Γιατί πρέπει να τον βλέπεις όπως βλέπεις τον εαυτό σου.
4. Το σώμα είναι μια απώλεια, και μπορεί να γίνει θυσία. Και όσο εσύ βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, χωριστά από εσένα και απομονωμένο στο κελί του, απαιτείς θυσίες από αυτόν και από σένα. Τι μεγαλύτερη θυσία θα μπορούσε να απαιτηθεί από το να αντιλαμβάνεται ο Υιός του Θεού τον εαυτό του χωρίς τον Πατέρα του; Και ο Πατέρας του να είναι χωρίς τον Υιό Του; Ωστόσο κάθε θυσία απαιτεί αυτοί να είναι διαχωρισμένοι και χωρίς ο ένας τον άλλο. Η ενθύμηση του Θεού δεν γίνεται δεκτή εάν ζητείται κάποια θυσία από τον οποιονδήποτε. Ποιος μάρτυρας της Ενότητας του Υιού του Θεού μπορεί να φανεί μέσα σε έναν κόσμο με διαχωρισμένα σώματα, όσες μαρτυρίες και να προσφέρει για την αλήθεια; Αυτός είναι αόρατος σε έναν τέτοιο κόσμο. Ούτε μπορεί το τραγούδι του της ενότητας και της αγάπης να ακουστεί καθόλου. Ωστόσο του έχει δοθεί να κάνει τον κόσμο να υποχωρήσει μπροστά στο τραγούδι του, και η θέαση αυτού να αντικαταστήσει τα μάτια του σώματος .  
5. Εκείνοι που θέλουν να δουν τους μάρτυρες της αλήθειας αντί της ψευδαίσθησης απλά ζητούν να μπορέσουν να δουν έναν σκοπό στον κόσμο που να του δίνει νόημα και λογική. Χωρίς την ιδιαίτερη  λειτουργία σου αυτός ο κόσμος δεν έχει κανένα νόημα για σένα. Ωστόσο μπορεί να γίνει ένα θησαυροφυλάκιο τόσο πλούσιο και απεριόριστο όσο ο ίδιος ο Ουρανός. Ούτε μια στιγμή δεν περνά εδώ που να μην μπορείς να δεις  την αγιότητα του αδελφού σου, για να προσθέσει ένα απεριόριστο απόθεμα σε κάθε ισχνό κομματάκι και ελάχιστο ψίχουλο ευτυχίας που εσύ κατανέμεις στον εαυτό σου. 
6. Μπορείς να χάσεις την επαφή με την ενότητα, αλλά δεν μπορείς να θυσιάσεις την πραγματικότητά της. Ούτε μπορείς να χάσεις αυτό που θέλεις  να θυσιάσεις, ούτε να εμποδίσεις το Άγιο Πνεύμα από το έργο του να σου δείξει ότι αυτό δεν έχει χαθεί. Άκουσε λοιπόν, το τραγούδι που τραγουδάει ο αδελφός σου  για σένα, και άφησε τον κόσμο να υποχωρήσει, και πάρε το υπόλοιπο που η μαρτυρία του προσφέρει στο όνομα της ειρήνης. Αλλά μην τον κρίνεις, γιατί δεν θα ακούσεις το τραγούδι της ελευθερίας για τον εαυτό σου, ούτε θα δεις τι του έχει δοθεί για να προσφέρει την μαρτυρία του, ώστε να μπορέσεις να το δεις και να χαρείς μαζί του.  Μην κάνεις την αγιότητά του θυσία στην πίστη σου στην αμαρτία. Θυσιάζεις την αθωότητά σου μαζί με την δική του, και πεθαίνεις κάθε φορά που βλέπεις σε αυτόν μια αμαρτία που αξίζει τον θάνατο.
7.   Ωστόσο κάθε στιγμή μπορείς να ξαναγεννηθείς, και να σου δοθεί ζωή ξανά. Η αγιότητά του δίνει ζωή σε σένα, που δεν μπορείς να πεθάνεις επειδή η αθωότητά του είναι γνωστή στον Θεό ∙ και δεν μπορεί να θυσιαστεί από εσένα περισσότερο  από ό,τι το φως μέσα σου μπορεί να εξαλειφθεί επειδή αυτός δεν το βλέπει. Εσύ που θα ήθελες να θυσιάσεις τη ζωή, και να κάνεις τα μάτια σου και τα αφτιά σου μάρτυρες του θανάτου του Θεού και του Υιού Του, μην νομίζεις ότι έχεις τη δύναμη να Τους κάνεις αυτό που ο Θεός δεν θέλει Αυτοί να είναι. Στον Ουρανό, ο Υιός του Θεού δεν είναι φυλακισμένος σε ένα σώμα, ούτε θυσιάζεται στην μοναξιά για να αμαρτάνει. Και όπως είναι στον Ουρανό, έτσι πρέπει να είναι αιώνια, και παντού. Αυτός είναι ο ίδιος παντοτινά. Αναγεννημένος κάθε στιγμή, άθικτος από τον χρόνο, και πολύ πέρα από κάθε θυσία ζωής ή θανάτου. Γιατί δεν έφτιαξε κανένα από τα δυο, και μόνο το ένα του δόθηκε από Εκείνον ο Οποίος γνωρίζει ότι τα δώρα Του ποτέ δεν μπορούν να προκαλέσουν θυσία και απώλεια
8. Η δικαιοσύνη Του Θεού αναπαύεται απαλά πάνω στον Υιό Του, και τον κρατάει ασφαλή από όλες τις αδικίες που ο κόσμος θα ήθελε να θέσει επάνω του. Γίνεται να μπορείς εσύ να κάνεις τις αμαρτίες του πραγματικότητα, και να θυσιάσεις τη Θέληση του Πατέρα του γι αυτόν; Μην τον καταδικάζεις βλέποντάς τον μέσα στην άθλια φυλακή στην οποία αυτός βλέπει τον εαυτό του. Είναι η ιδιαίτερη λειτουργία σου να εξασφαλίσεις ότι η πόρτα θα είναι ανοιχτή, ώστε να μπορέσει να έλθει αυτός και να σε φωτίσει, και να σου δώσει πίσω το δώρο της ελευθερίας που πήρε από σένα. Τι άλλο είναι η ιδιαίτερη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος παρά η απελευθέρωση του άγιου Υιού του Θεού από την φυλακή που αυτός έφτιαξε για να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από την δικαιοσύνη; Θα μπορούσε η λειτουργία σου να είναι μια αποστολή χωριστή και διαχωρισμένη από Την Δική Του;

II. ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ∙ ΜΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ
1. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις τους λόγους που δεν ζητάς από το Άγιο Πνεύμα να λύσει όλα τα προβλήματα για σένα. Αυτό δεν έχει μεγαλύτερη δυσκολία στο να λύσει κάποια από κάποια άλλα. Κάθε πρόβλημα είναι το ίδιο για Αυτό, επειδή το κάθε ένα λύνεται με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και μέσα από την ίδια προσέγγιση. Οι όψεις που χρειάζονται λύση δεν αλλάζουν, όποια μορφή κι αν φανεί ότι παίρνει το πρόβλημα. Ένα πρόβλημα μπορεί να παρουσιαστεί σε πολλές μορφές, και αυτό θα γίνεται όσο καιρό το πρόβλημα διαρκεί. Δεν υπηρετεί κανένα σκοπό να επιχειρήσει να το λύσει σε κάποια ιδιαίτερη μορφή. Θα επανέρχεται και μετά θα επανέλθει ξανά πολλές φορές, μέχρι να έχει απαντηθεί για πάντα και να μην αναδυθεί ξανά με καμιά μορφή. Και μόνο τότε απελευθερώνεσαι από αυτό. 
2. Το Άγιο Πνεύμα σου προσφέρει απελευθέρωση από κάθε πρόβλημα που νομίζεις ότι έχεις. Είναι όλα το ίδιο για Αυτό επειδή το καθένα, ασχέτως της μορφής που φαίνεται να παίρνει, είναι μια απαίτηση κάποιος να υποστεί απώλεια και να κάνει μια θυσία για να μπορέσεις εσύ να επωφεληθείς. Και όταν η κατάσταση αντιμετωπιστεί έτσι που κανείς δεν έχει απώλεια το πρόβλημα φεύγει, επειδή ήταν ένα σφάλμα στην αντίληψη που τώρα έχει διορθωθεί. Κανένα λάθος δεν είναι πιο δύσκολο για να το φέρει το Άγιο Πνεύμα στην αλήθεια από ό,τι ένα άλλο. Γιατί υπάρχει μόνο ένα λάθος ∙ η όλη ιδέα ότι η απώλεια είναι δυνατή, και ότι θα μπορούσε να καταλήξει σε κέρδος για τον οποιονδήποτε. Εάν αυτό ήταν αλήθεια, τότε ο Θεός θα ήταν άδικος ∙ η αμαρτία θα ήταν δυνατή, η επίθεση δικαιολογημένη και η εκδίκηση δίκαιη.     
3. Αυτό το ένα λάθος, σε οποιαδήποτε μορφή, έχει μία διόρθωση. Δεν υπάρχει απώλεια ∙ το να νομίζεις ότι υπάρχει, είναι ένα λάθος. Δεν έχεις κανένα πρόβλημα, παρόλο που νομίζεις ότι έχεις. Αλλά ωστόσο δε θα μπορούσες να σκέφτεσαι έτσι εάν τα έβλεπες να εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο, ασχέτως του μεγέθους τους, της πολυπλοκότητας, του τόπου και του χρόνου, ή όποιας ιδιότητας αντιλαμβάνεσαι ότι κάνει το καθένα να φαίνεται διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Μη νομίζεις ότι οι περιορισμοί που επιβάλλεις σε αυτά που βλέπεις μπορούν να περιορίσουν τον Θεό με κανένα τρόπο.
4. Το θαύμα της δικαιοσύνης μπορεί να διορθώσει όλα τα σφάλματα.  Κάθε πρόβλημα είναι ένα σφάλμα. Κάνει μια αδικία στον Υιό του Θεού, επομένως δεν είναι αληθινό. Το Άγιο Πνεύμα δεν αξιολογεί τις αδικίες ως μεγάλες ή μικρές, περισσότερες ή λιγότερες. Δεν έχουν ιδιότητες για το Άγιο Πνεύμα. Είναι λάθη από τα οποία ο Υιός του Θεού υποφέρει, αλλά χωρίς να χρειάζεται. Και έτσι Αυτό αφαιρεί τα αγκάθια και τα καρφιά. Δεν σταματά για να κρίνει εάν η πληγή είναι μεγάλη ή μικρή. Δεν κάνει παρά μία μόνο κρίση ∙ ότι το να πληγώνεται ο Υιός του Θεού είναι άδικο επομένως δεν πρέπει να συμβαίνει.                                                                                                 
5. Εσύ που πιστεύεις ότι είναι ασφαλές να δώσεις μόνο μερικά λάθη για να διορθωθούν ενώ κρατάς τα άλλα για τον εαυτό σου, να θυμάσαι αυτό:  Η δικαιοσύνη είναι ολική. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μερική δικαιοσύνη. Εάν ο Υιός του Θεού είναι ένοχος τότε είναι καταδικασμένος, και δεν αξίζει έλεος από τον Θεό της δικαιοσύνης. Αλλά μη ζητάς από το Θεό να τον τιμωρήσει επειδή εσύ τον βρίσκεις ένοχο και θα ήθελες να πεθάνει. Ο Θεός σου προσφέρει τα μέσα να δεις την αθωότητά του. Θα ήταν δίκαιο να τον τιμωρήσεις επειδή εσύ δεν θέλεις να κοιτάξεις και να δεις τι υπάρχει εκεί; Κάθε φορά που κρατάς ένα πρόβλημα για τον εαυτό σου για να το λύσεις μόνος σου, ή κρίνεις ότι είναι κάποιο που δεν έχει λύση, το έχεις κάνει μεγάλο, και πέρα από κάθε ελπίδα θεραπείας. Αρνείσαι ότι το θαύμα της δικαιοσύνης μπορεί να είναι δίκαιο.  
6.   Αν ο Θεός είναι δίκαιος, τότε δεν μπορεί να υπάρχουν προβλήματα που η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λύσει. Αλλά εσύ πιστεύεις ότι μερικές αδικίες είναι δίκαιες και καλές, και απαραίτητες για να διατηρήσεις τον εαυτό σου. Είναι αυτά τα προβλήματα που νομίζεις ότι είναι μεγάλα και δεν μπορούν να επιλυθούν. Γιατί υπάρχουν εκείνοι που θέλεις να υποστούν απώλεια, και κανένας που να επιθυμείς να διαφυλαχτεί εντελώς από την θυσία.   Αναλογίσου  για μια ακόμα φορά την ιδιαίτερη λειτουργία σου. Σου δίδεται κάποιος για να δεις σε αυτόν την τέλεια αθωότητά  του. Κι εσύ δεν θα ζητήσεις καμία θυσία από αυτόν επειδή δεν θα μπορούσες να θέλεις να υποστεί κάποια απώλεια. Το θαύμα της δικαιοσύνης που προσκαλείς θα στηριχθεί επάνω σου το ίδιο βέβαια όπως και σε αυτόν. Ούτε το Άγιο Πνεύμα θα είναι ικανοποιημένο μέχρι να ληφθεί από όλους. Γιατί αυτό που δίνεις στο Άγιο Πνεύμα ανήκει σε όλους, και δίνοντάς το μπορεί να εξασφαλίσει ότι ο κάθε ένας το λαμβάνει εξ ίσου.
7.   Σκέψου, λοιπόν, πόσο μεγάλη θα είναι η δική σου απελευθέρωση όταν θα είσαι πρόθυμος να δεχτείς διόρθωση για όλα τα προβλήματά σου. Δεν θα κρατήσεις ούτε ένα, γιατί δεν θα θέλεις τον πόνο σε καμιά μορφή. Και θα δεις κάθε μικρή βλάβη να διαλύεται μπροστά στην ευγενική ματιά του Αγίου Πνεύματος. Γιατί όλα αυτά είναι μικρά στα μάτια Του, και δεν αξίζουν περισσότερο από ένα μικρό στεναγμό πριν εξαφανιστούν, και καταργηθούν μια για πάντα στην λησμονιά. Αυτό που κάποτε φαινόταν σαν ιδιαίτερο πρόβλημα, ένα λάθος χωρίς θεραπεία, ή μια οδύνη χωρίς γιατρειά, έχει μεταμορφωθεί σε συμπαντική ευλογία. Η θυσία έχει εξαφανιστεί. Και στην θέση της μπορεί η Αγάπη του Θεού να επιστρέψει στην μνήμη, και θα διασκορπίσει με την λάμψη της κάθε μνήμη θυσίας και απώλειας. 
8. Δεν μπορείς να ενθυμηθείς τον Θεό μέχρι να αγαπήσεις την δικαιοσύνη αντί για τον φόβο. Αυτός δεν μπορεί να είναι άδικος σε κανέναν και σε τίποτα, επειδή γνωρίζει ότι όλα όσα υπάρχουν ανήκουν σε Αυτόν, και θα είναι για πάντα όπως Αυτός τα δημιούργησε. Τίποτα από όσα αγαπά δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εκτός αθώο και πέρα από επίθεση. Η ιδιαίτερη λειτουργία σου ανοίγει διάπλατα τη πόρτα πέρα από την οποία βρίσκεται η ενθύμηση της Αγάπης Του διατηρημένη απόλυτα άθικτη και αμόλυντη. Και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις δεν είναι παρά να επιθυμείς να σου δοθεί ο Ουρανός αντί της κόλασης, και κάθε μάνταλο και εμπόδιο που φαίνεται ότι κρατά την πόρτα με ασφάλεια αμπαρωμένη και σφραγισμένη απλά θα καταρρεύσει και θα εξαφανιστεί. Γιατί δεν είναι του Πατέρα σου η Θέληση να πρέπει να προσφέρεις ή να λαμβάνεις λιγότερα από ό,τι Αυτός έδωσε, όταν σε δημιούργησε με τέλεια αγάπη.

III. ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
1. Η περιπλοκότητα δεν είναι του Θεού. Πώς θα μπορούσε να είναι, όταν όλα όσα γνωρίζει Εκείνος είναι Ένα; Αυτός γνωρίζει μια δημιουργία, μια πραγματικότητα, μια αλήθεια και μόνο έναν Υιό. Τίποτα δεν συγκρούεται με την ενότητα. Πώς,  λοιπόν, θα μπορούσε να υπάρχει περιπλοκότητα σε Αυτόν; Τι υπάρχει για να αποφασίσει; Γιατί η σύγκρουση είναι που κάνει την επιλογή δυνατή. Η αλήθεια είναι απλή ∙ είναι μία, χωρίς αντίθετο. Και πώς θα μπορούσε να εισέλθει διαμάχη στην απλή της παρουσία, και να μεταφέρει την περιπλοκότητα εκεί όπου βρίσκεται η ενότητα; Η αλήθεια δεν παίρνει αποφάσεις, γιατί δεν υπάρχει τίποτα να επιλέξει ανάμεσα. Και μόνο εάν υπήρχε θα μπορούσε η επιλογή να είναι ένα απαραίτητο βήμα στην πρόοδο προς την ενότητα. Αυτό που είναι τα πάντα δεν αφήνει χώρο για τίποτα άλλο. Ωστόσο αυτό το μέγεθος είναι πέρα από τις βλέψεις αυτής της διδασκαλίας. Ούτε είναι απαραίτητο να επιμείνουμε σε κάτι που δεν μπορεί να γίνει άμεσα κατανοητό.  
2. Υπάρχει ένας ενδιάμεσος χώρος σκέψης που βρίσκεται μεταξύ αυτού του κόσμου και του Ουρανού. Δεν είναι τοποθεσία, και όταν την φτάσεις είναι πέρα από τον χρόνο. Εδώ είναι το μέρος συνάντησης όπου οι σκέψεις συγκεντρώνονται ∙ όπου οι συγκρουόμενες αξίες συναντιούνται και όλες οι ψευδαισθήσεις τοποθετούνται δίπλα στην αλήθεια, και κρίνονται ότι είναι αναληθείς. Αυτό το μεταίχμιο είναι ακριβώς πέρα από τη πύλη του Ουρανού. Εδώ κάθε σκέψη εξαγνίζεται και γίνεται εντελώς απλή. Εδώ δεν αποδεχόμαστε την αμαρτία, και στην θέση της λαμβάνουμε τα πάντα.
3. Αυτό είναι το τέλος του ταξιδιού. Έχουμε αναφερθεί σε αυτό ως ο αληθινός κόσμος. Αλλά ωστόσο υπάρχει μια αντίθεση εδώ, στο ότι οι λέξεις υπονοούν μια περιορισμένη πραγματικότητα, μια μερική αλήθεια, ένα τμήμα του σύμπαντος που έγινε αληθινό. Αυτό συμβαίνει επειδή η γνώση δεν επιτίθεται στην αντίληψη. Συναντώνται, και μόνο η μία συνεχίζει πέρα από την πύλη όπου είναι η Ενότητα. Η σωτηρία είναι ένα μεταίχμιο όπου ο χώρος και ο χρόνος και η επιλογή εξακολουθούν να έχουν νόημα, όμως μπορείς να δεις ότι είναι προσωρινά, εκτός τόπου, και ότι όλες οι επιλογές έχουν ήδη γίνει.                                                                                                                                                                                  
4. Τίποτα από όσα πιστεύει ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να καταστραφεί. Αλλά αυτό που είναι η αλήθεια γι αυτόν πρέπει να οδηγηθεί στην τελευταία σύγκριση που θα κάνει ποτέ ∙ στην τελευταία δυνατή αξιολόγηση, στην τελική  κρίση γι αυτό τον κόσμο. Είναι η κρίση της αλήθειας επάνω στην ψευδαίσθηση, της γνώσης επάνω στην αντίληψη: «Δεν έχει νόημα, και δεν υπάρχει.» Αυτή δεν είναι δική σου απόφασή. Είναι μόνο μια απλή δήλωση ενός απλού γεγονότος. Αλλά σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχουν απλά γεγονότα, επειδή παραμένει αξεκαθάριστο το τί είναι όμοιο και το τί είναι διαφορετικό. Το μόνο ουσιαστικό πράγμα για να πάρεις μια απόφαση είναι αυτή η διάκριση. Κι εδώ βρίσκεται η διαφορά των δυο κόσμων. Σε αυτόν, η επιλογή έχει καταστεί αδύνατη. Στον πραγματικό κόσμο η επιλογή είναι απλοποιημένη.
5.  Η σωτηρία σταματάει ακριβώς πριν τον Ουρανό, γιατί μόνο η αντίληψη χρειάζεται σωτηρία. Ο Ουρανός ποτέ δεν χάθηκε, κι έτσι δεν χρειάζεται να σωθεί. Ωστόσο ποιος μπορεί να επιλέξει μεταξύ της επιθυμίας για τον Ουρανό και της επιθυμίας για την κόλαση εκτός κι αν αναγνωρίζει ότι αυτά τα δύο δεν είναι το ίδιο; Αυτή η διαφορά είναι ο μαθησιακός στόχος που έχει τεθεί σε αυτά τα μαθήματα. Δεν θα πάνε πέρα από αυτό τον στόχο. Ο μόνος σκοπός τους είναι να διδάξουν τι είναι όμοιο και τι είναι διαφορετικό, αφήνοντας χώρο για να γίνει η μόνη επιλογή που μπορεί να γίνει.
6. Δεν υπάρχει βάση για επιλογή σε αυτό τον σύνθετο και υπέρ-περίπλοκο κόσμο. Γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει τι είναι όμοιο, και φαίνεται να επιλέγει εκεί που δεν υπάρχει πραγματικά επιλογή. Ο πραγματικός κόσμος είναι η περιοχή της  επιλογής που έγινε πραγματικότητα, όχι στο αποτέλεσμα, αλλά στην αντίληψη των εναλλακτικών για επιλογή. Το ότι υπάρχει επιλογή είναι ψευδαίσθηση. Ωστόσο μέσα σε αυτή την ψευδαίσθηση βρίσκεται η κατάργηση κάθε ψευδαίσθησης, χωρίς να εξαιρείται και η ίδια.  
7.   Δεν είναι αυτό όπως η ιδιαίτερη λειτουργία σου, όπου ο διαχωρισμός καταργείται αλλάζοντας τον σκοπό αυτού που κάποτε ήταν η ιδιαιτερότητα, και τώρα είναι η ένωση; Όλες οι ψευδαισθήσεις δεν είναι παρά μία. Και στην αναγνώριση αυτού βρίσκεται η ικανότητα να εγκαταλείψεις όλες τις προσπάθειες επιλογής ανάμεσά τους, και να τις κάνεις διαφορετικές. Πόσο απλή είναι αυτή η επιλογή μεταξύ δυο πραγμάτων τόσο ξεκάθαρα ανόμοιων. Δεν υπάρχει καμιά σύγκρουση εδώ. Καμία θυσία δεν είναι δυνατή στην παραίτηση από μια ψευδαίσθηση σαν αυτή. Εκεί όπου η πραγματικότητα έχει αποχωρήσει από αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθινό, θα μπορούσε να είναι δύσκολο να το εγκαταλείψεις, και να διαλέξεις αυτό που πρέπει να είναι αληθινό;

IV. ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ Η ΑΜΑΡΤΙΑ.
1. Η συγχώρεση είναι το ισοδύναμο της Ουράνιας δικαιοσύνης σε αυτόν τον κόσμο. Μετουσιώνει τον κόσμο της αμαρτίας σε έναν απλό κόσμο, όπου η δικαιοσύνη μπορεί να αντανακλάται πέρα από την πύλη πίσω από την οποία βρίσκεται η ολική απουσία περιορισμών. Τίποτα στην απεριόριστη αγάπη δεν θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση. Και αυτό που είναι η ευσπλαχνία στον κόσμο δίνει έδαφος στην απλή δικαιοσύνη πέρα από την πύλη που ανοίγει στον Ουρανό. Κανείς δεν συγχωρεί εάν δεν έχει πιστέψει στην αμαρτία, και εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχει πολλά ακόμα να του συγχωρεθούν. Έτσι η συγχώρεση γίνεται το μέσον με το οποίο μαθαίνει ότι δεν έχει κάνει τίποτα για να συγχωρέσει. Η συγχώρεση πάντοτε βασίζεται επάνω σε αυτόν που την προσφέρει, μέχρι να δει ο ίδιος ότι δεν την χρειάζεται πια. Και με αυτό τον τρόπο επιστρέφει στη πραγματική του λειτουργία της δημιουργίας, την οποία του προσφέρει η συγχώρεσή του ξανά.  
2. Η συγχώρεση μετατρέπει τον κόσμο της αμαρτίας σε έναν κόσμο μεγαλείου, πανέμορφο να τον βλέπεις. Κάθε λουλούδι λάμπει στο φως, και κάθε πουλί τραγουδάει τη χαρά του Ουρανού. Δεν υπάρχει λύπη και δεν υπάρχει χωρισμός εδώ, γιατί τα πάντα είναι εντελώς συγχωρεμένα. Και ό,τι έχει συγχωρεθεί πρέπει να ενωθεί, γιατί τίποτα δεν στέκεται ανάμεσά τους για να τα κρατάει διαχωρισμένα και χώρια. Οι αναμάρτητοι πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα, γιατί τίποτα δεν στέκεται ανάμεσά τους για να αφήσει τον ένα απέξω. Και στο χώρο που η αμαρτία άφησε κενό αυτοί ενώνονται σαν ένας, και με χαρά αναγνωρίζουν ότι αυτό που είναι μέρος τους δεν είναι ξέχωρο και διαχωρισμένο. 
3.  Το ιερό μέρος πάνω στο οποίο βρίσκεσαι δεν είναι παρά ο χώρος από όπου η αμαρτία έχει φύγει. Και εδώ βλέπεις το πρόσωπο του Χριστού, ανερχόμενο στην θέση της. Ποιος θα μπορούσε να δει το πρόσωπο του Χριστού και να μην θυμηθεί τον Πατέρα Του όπως Αυτός πράγματι είναι; Ποιος θα μπορούσε να φοβάται την αγάπη, και να στέκεται επάνω στο έδαφος όπου η αμαρτία έχει αφήσει χώρο για τον βωμό του Ουρανού για να αναδυθεί και να ανυψωθεί πολύ πάνω από τον κόσμο, και να φτάσει πέρα από το σύμπαν για να αγγίξει την καρδιά όλης της δημιουργίας; Τι άλλο είναι ο Ουρανός εκτός από ένα τραγούδι ευγνωμοσύνης και αγάπης και δόξας όλων όσων δημιουργήθηκαν προς την Πηγή της δημιουργίας τους; Ο ιερότερος των βωμών έχει στηθεί εκεί όπου κάποτε πίστευες ότι είναι η αμαρτία. Και εδώ κάθε φως του Ουρανού έρχεται, για να αναζωπυρωθεί και να αυξηθεί η χαρά του. Γιατί εδώ αυτό που ήταν χαμένο επαναφέρεται σε αυτά, και όλη η ακτινοβολία τους ολοκληρώνεται ξανά.
4. Η συγχώρεση δεν φέρνει κανένα μικρό θαύμα για να το αποθέσει μπροστά την πύλη του Ουρανού. Εδώ ο Υιός του Θεού ο Ίδιος έρχεται για να λάβει κάθε δώρο που τον φέρνει πιο κοντά στο σπίτι του. Ούτε ένα δεν χάνεται, και κανένα δεν προτιμάται περισσότερο από κάποιο άλλο. Το κάθε ένα του υπενθυμίζει του Πατέρα του την Αγάπη με την ίδια βεβαιότητα όπως και τα άλλα. Και το καθένα τον διδάσκει ότι αυτό που φοβόταν το αγαπά περισσότερο. Τι άλλο εκτός από ένα θαύμα θα μπορούσε να μεταβάλλει το νου του, έτσι που να καταλάβει ότι την αγάπη δεν μπορεί να την φοβάται; Τι άλλο θαύμα υπάρχει εκτός από αυτό; Και τι άλλο χρειάζεται να υπάρχει για να κάνει την απόσταση μεταξύ σας να εξαφανιστεί;                                        
5. Εκεί που κάποτε αντιλαμβανόσουν την αμαρτία θα ανατείλει ένας κόσμος που θα γίνει ένας βωμός της αλήθειας, και εσύ θα ενωθείς με τα φώτα του Ουρανού εκεί, και θα τραγουδήσεις το δικό τους τραγούδι της ευγνωμοσύνης και της δόξας. Και καθώς θα έρχονται προς τα εσένα για να ολοκληρωθούν, έτσι κι εσύ θα πηγαίνεις μαζί τους. Γιατί κανένας δεν ακούει το τραγούδι του Ουρανού και παραμένει χωρίς φωνή που να  προσθέτει την δύναμή της στο τραγούδι, και να το κάνει ακόμα πιο γλυκό. Και ο καθένας συμμετέχει τραγουδώντας στον βωμό που αναδύθηκε μέσα στο μικρό σημείο που η αμαρτία διακήρυσσε ότι ήταν δικό της. Και αυτό που ήταν ένα μικρό  μεγάλωσε και έγινε ένα τραγούδι τόσο μεγαλειώδες με το οποίο το σύμπαν έχει ενωθεί με μια μόνο φωνή.  
6. Αυτό το μικροσκοπικό σημείο αμαρτίας που στέκεται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου εξακολουθεί να εμποδίζει το χαρμόσυνο άνοιγμα της πύλης του Ουρανού. Πόσο μικρό είναι το εμπόδιο  που κρατά τον πλούτο του Ουρανού μακριά από εσένα. Και πόσο μεγάλη θα είναι η χαρά στον Ουρανό όταν ενωθείς με την ισχυρή χορωδία της Αγάπης του Θεού!
V. Το Μικρό Εμπόδιο
1. Ένα μικρό εμπόδιο μπορεί να φαίνεται μεγάλο πραγματικά σε εκείνους που δεν καταλαβαίνουν ότι τα θαύματα είναι όλα το ίδιο. Ωστόσο αυτό διδάσκουν αυτά τα μαθήματα. Αυτός είναι ο μόνος σκοπός τους, γιατί μόνο αυτό υπάρχει να μάθεις. Και μπορείς να το μάθεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Όλη η μάθηση είναι μια βοήθεια ή ένα εμπόδιο για τη πύλη του Ουρανού. Τίποτα ενδιάμεσο δεν είναι δυνατόν. Υπάρχουν δυο δάσκαλοι μόνο, που δείχνουν σε διαφορετικούς δρόμους. Κι εσύ θα ακολουθήσεις τον δρόμο που οδηγεί ο δάσκαλος που έχεις επιλέξει. Υπάρχουν μόνο δυο κατευθύνσεις που μπορείς να πάρεις, όσο ο χρόνος παραμένει και η επιλογή έχει νόημα. Γιατί ποτέ δεν θα γίνει ένας άλλος δρόμος εκτός από τον δρόμο προς τον Ουρανό. Εσύ επιλέγεις να πας ή προς τον Ουρανό, ή μακριά του προς το πουθενά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να επιλέξεις.
2. Τίποτα ποτέ δεν χάνεται παρά μόνο ο χρόνος, ο οποίος στο τέλος είναι χωρίς νόημα. Γιατί δεν είναι παρά ένα μικρό εμπόδιο στην αιωνιότητα, χωρίς καμία σημασία για τον πραγματικό Δάσκαλο του κόσμου. Ωστόσο αφού εσύ πιστεύεις σε αυτόν, γιατί πρέπει να τον σπαταλάς μη πηγαίνοντας πουθενά, όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φτάσεις έναν στόχο τόσο υψηλό όσο η μάθηση μπορεί να φτάσει; Μην νομίζεις ότι ο δρόμος προς την πύλη του Ουρανού είναι καθόλου δύσκολος. Τίποτα από όσα αναλαμβάνεις με συγκεκριμένο σκοπό και υψηλή αποφασιστικότητα και ευτυχισμένη εμπιστοσύνη, κρατώντας το χέρι του αδελφού σου και ακολουθώντας το τραγούδι του Ουρανού, δεν είναι δύσκολο να το κάνεις. Αλλά είναι δύσκολο πράγματι να περιπλανιέσαι, μόνος και δυστυχισμένος, σε ένα δρόμο που οδηγεί στο τίποτα και δεν έχει κανέναν σκοπό.  
3. Ο Θεός έδωσε τον Δάσκαλό Του για να αντικαταστήσει αυτόν που έφτιαξες εσύ, όχι για να συγκρουστεί μαζί του. Και αυτό που Εκείνος θέλησε να αντικαταστήσει έχει αντικατασταθεί. Ο χρόνος διήρκεσε μόνο μια στιγμή μέσα στο νου σου, χωρίς καμία επίπτωση πάνω στην αιωνιότητα. Και έτσι όλος ο χρόνος είναι παρελθόν, και το καθετί είναι ακριβώς όπως ήταν πριν φτιαχτεί ο  δρόμος που οδηγεί στο τίποτα. Ο μικρός χτύπος του χρόνου κατά τον οποίο έγινε το πρώτο λάθος, και όλα τα λάθη μέσα σ’ αυτό το μοναδικό λάθος, περιείχε και την Διόρθωση γι αυτό το λάθος, και όλων αυτών που ήλθαν μαζί με το πρώτο. Και μέσα σε εκείνη την μικρή στιγμή ο χρόνος έφυγε, γιατί αυτό ήταν όλο κι όλο που ήταν. Αυτό στο οποίο ό Θεός έδωσε απάντηση έχει απαντηθεί και εξαφανιστεί.
4. Εσένα, που ακόμα πιστεύεις ότι ζεις στο χρόνο και δεν γνωρίζεις ότι έχει φύγει, το Άγιο Πνεύμα εξακολουθεί να σε καθοδηγεί μέσα από τον απειροελάχιστα μικρό και ανούσιο λαβύρινθο που ακόμα αντιλαμβάνεσαι μέσα στο χρόνο, αν και αυτός  έχει προ πολλού τελειώσει. Νομίζεις ότι ζεις μέσα σε κάτι που είναι παρελθόν. Κάθε πράγμα που κοιτάς το είδες μόνο για μια στιγμή, πριν από καιρό, πριν η μη πραγματικότητά του υποχωρήσει μπροστά στην αλήθεια. Ούτε μια ψευδαίσθηση δεν εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητη στο νου σου. Η αβεβαιότητα μεταφέρθηκε στην βεβαιότητα τόσο καιρό πριν που είναι δύσκολο πραγματικά να την κρατάς μέσα στην καρδιά σου, σαν να ήταν ακόμα μπροστά σου. 
5. Η μικροσκοπική στιγμή που θέλησες να κρατήσεις και να την  κάνεις αιώνια, πέρασε στον Ουρανό τόσο γρήγορα που κανείς δεν παρατήρησε ότι είχε έλθει. Αυτό που εξαφανίσθηκε τόσο γρήγορα ώστε δεν μπόρεσε να επηρεάσει την απλή γνώση του Υιού του Θεού δύσκολα μπορεί να εξακολουθεί να είναι εκεί, για να το διαλέξεις να είναι ο δάσκαλός σου. Μόνο στο παρελθόν, --ένα αρχαίο παρελθόν, πολύ σύντομο για να μπορέσει να φτιάξει έναν κόσμο σαν απάντηση στην δημιουργία, --αυτός ο κόσμος φάνηκε να αναδύεται. Τόσο πολύ καιρό πριν, για μια τέτοια μικρή διακοπή του χρόνου, που ούτε  μια νότα από το τραγούδι του Ουρανού δεν χάθηκε. Ωστόσο σε κάθε ασυγχώρητη πράξη ή σκέψη, σε κάθε κρίση και σε κάθε πίστη στην αμαρτία, αυτή η μία στιγμή εξακολουθεί να ανακαλείται, σαν να μπορούσες να την ζήσεις ξανά μέσα στον χρόνο. Κρατάς μια αρχαία ανάμνηση μπροστά στα μάτια σου. Και αυτός που ζει μόνο με τις αναμνήσεις δεν έχει επίγνωση του πού βρίσκεται. 
6. Η συγχώρεση είναι η μεγάλη απελευθέρωση από το χρόνο. Είναι το κλειδί για να μάθεις ότι το παρελθόν έχει φύγει. Η τρέλα δεν μιλάει πια. Δεν υπάρχει άλλος δάσκαλος και κανένας άλλος δρόμος. Γιατί αυτό που έχει καταργηθεί δεν υπάρχει πια. Και ποιος μπορεί να σταθεί σε μια απομακρυσμένη ακτή, και να ονειρεύεται ότι είναι σε έναν ωκεανό, σε ένα μέρος και χρόνο που έχει προ πολλού περάσει; Πόσο πραγματικό εμπόδιο μπορεί να είναι αυτό το όνειρο για  εκεί που αυτός πραγματικά βρίσκεται; Γιατί αυτό είναι γεγονός, και δεν αλλάζει όποιο όνειρο κι αν βλέπει αυτός. Ωστόσο μπορεί αυτός να εξακολουθεί να ονειρεύεται ότι είναι κάπου αλλού, και σε άλλον χρόνο. Σε ακραία περίπτωση, μπορεί να πλανάται ότι αυτό είναι αλήθεια, και να περάσει από την απλή φαντασία στην πίστη και στην τρέλα, εντελώς πεπεισμένος ότι εκεί που θα προτιμούσε να είναι, εκεί και είναι.  
7.  Είναι αυτό εμπόδιο για το μέρος που στέκεται; Μπορεί μια ηχώ από το παρελθόν που ακούει αυτός να είναι η αλήθεια γι αυτό που πράγματι υπάρχει για να ακούσει εκεί που βρίσκεται τώρα; Και πόσο πολύ μπορούν οι δικές του ψευδαισθήσεις για τον χρόνο και το χώρο να επιφέρουν μια αλλαγή  στο μέρος όπου αυτός πράγματι είναι;  
8. Το ασυγχώρητο είναι μια φωνή που καλεί από ένα παρελθόν που έχει φύγει για πάντα. Και όλα όσα το δείχνουν ως αληθινό δεν είναι παρά μια επιθυμία αυτό που έχει φύγει να μπορούσε να γίνει πάλι αληθινό και να φαίνεται σαν να είναι  εδώ και τώρα, στη θέση αυτού που πραγματικά υπάρχει τώρα εδώ. Είναι αυτό ένα εμπόδιο για την αλήθεια ότι το παρελθόν έχει φύγει, και δεν μπορεί να ξαναγυρίσει σε σένα; Και θέλεις να κρατήσεις αυτή τη τρομακτική στιγμή, που ο Ουρανός φάνηκε πως εξαφανίστηκε και ο φόβος του Θεού έγινε σύμβολο του μίσους σου;  
9. Ξέχνα την ώρα του τρόμου που εδώ και πολύ καιρό έχει διορθωθεί και καταργηθεί. Μπορεί η αμαρτία να αντισταθεί στην Θέληση του Θεού; Μπορεί να εξαρτάται από σένα να βλέπεις το παρελθόν και να το τοποθετείς στο παρόν; Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Και ό,τι δείχνει τον δρόμο προς το παρελθόν το μόνο που κάνει είναι να σε θέτει σε μια αποστολή της οποίας η εκπλήρωση μπορεί μόνο να είναι μη πραγματική. Αυτή είναι η δικαιοσύνη που ο -Τα πάντα-Αγαπών Πατέρας σου- έχει εξασφαλίσει ότι πρέπει να έλθει σε σένα. Και από την ίδια σου την αδικία προς τον εαυτό σου Αυτός σε έχει προστατέψει. Δεν μπορείς να χάσεις τον δρόμο σου επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ο δικός Του, και πουθενά δεν μπορείς να πας παρά μόνο προς Αυτόν.   
10. Θα επέτρεπε ο Θεός στον Υιό Του να χαθεί σε ένα δρόμο από τον οποίο πριν από πολύ καιρό πέρασε κάποια ανάμνηση του χρόνου; Αυτή η διδασκαλία σε διδάσκει μόνο αυτό που υπάρχει τώρα. Μια φοβερή στιγμή σε ένα μακρινό παρελθόν, τώρα τέλεια διορθωμένο, δεν έχει καμία σημασία ούτε αξία. Άσε τους νεκρούς και όσους έφυγαν να ξεχαστούν ειρηνικά. Η ανάσταση έχει έλθει να πάρει την θέση της. Και τώρα είσαι μέρος της ανάστασης, όχι του θανάτου. Καμία ψευδαίσθηση από το παρελθόν δεν έχει τη δύναμη να σε κρατήσει σε έναν τόπο θανάτου, μια κρύπτη στην οποία ο Υιός του Θεού εισήλθε για μια στιγμή, για να επανέλθει αμέσως στου Πατέρα του την τέλεια Αγάπη. Και πώς μπορεί αυτός να κρατηθεί με αλυσίδες που έχουν προ πολλού αφαιρεθεί και φύγει από τον νου του παντοτινά;
11. Ο Υιός που δημιούργησε ο Θεός είναι τόσο ελεύθερος όσο τον δημιούργησε Εκείνος. Αυτός ξαναγεννήθηκε την στιγμή που επέλεξε να πεθάνει αντί να ζήσει. Και δεν θα τον συγχωρέσεις τώρα, που έκανε στο παρελθόν ένα λάθος που ο Θεός δεν το θυμάται, και που δεν υπάρχει; Τώρα πηγαινοέρχεσαι ανάμεσα στο  παρελθόν και στο μέλλον. Μερικές φορές το παρελθόν φαίνεται αληθινό, σαν να ήταν παρόν. Ακούς φωνές από το παρελθόν και μετά τις αμφισβητείς. Μοιάζεις με κάποιον που εξακολουθεί να έχει παραισθήσεις, αλλά δεν έχει πειστεί γι’ αυτό που αντιλαμβάνεται. Αυτό είναι το μεταίχμιο μεταξύ των κόσμων, η γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Εδώ η σκιά του παρελθόντος παραμένει, όμως τώρα αναγνωρίζεις ένα αμυδρό φως. Μόλις το δεις,  αυτό το φως δεν μπορείς ποτέ να το ξεχάσεις. Πρέπει να σε τραβήξει από το παρελθόν στο παρόν, εκεί που πραγματικά είσαι.
12. Οι φωνές σκιές δεν αλλάζουν τους νόμους του χρόνου ούτε της αιωνιότητας. Έρχονται από αυτό που είναι παρελθόν και έχει φύγει, και δεν εμποδίζουν την αληθινή ύπαρξη του εδώ και τώρα. Ο πραγματικός κόσμος είναι το δεύτερο μέρος της παραίσθησης ότι ο χρόνος και ο θάνατος είναι πραγματικοί, και ότι έχουν ύπαρξη που μπορεί να γίνει αντιληπτή. Αυτή η τρομερή ψευδαίσθηση δεν έγινε αποδεκτή παρά μόνο την ώρα που χρειάστηκε ο Θεός να δώσει την  Απάντηση Του στην ψευδαίσθηση για όλο το χρόνο και για κάθε περίσταση. Και μετά κανένας πια δεν την βίωσε σαν να υπήρχε.   
13.  Κάθε μέρα, και κάθε λεπτό της ημέρας, και κάθε στιγμή που κάθε λεπτό περιλαμβάνει, εσύ ξαναζείς την μόνη στιγμή κατά την οποία η ώρα του τρόμου πήρε την θέση της αγάπης. Κι έτσι πεθαίνεις κάθε μέρα για να ξαναζήσεις πάλι, μέχρι να διασχίσεις το χάσμα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, που δεν είναι καθόλου χάσμα. Τέτοια είναι κάθε ζωή ∙ ένα φαινομενικό διάλειμμα από την γέννηση στο θάνατο και πάλι στη ζωή, μια επανάληψη μιας στιγμή που έχει φύγει πολύ καιρό πριν και δεν είναι δυνατόν να την ξαναζήσεις. Και όλος ο χρόνος δεν είναι παρά η τρελή πίστη ότι αυτό που έχει τελειώσει είναι ακόμα εδώ, τώρα. 
14. Συγχώρεσε το παρελθόν και άφησέ το να φύγει, γιατί έχει φύγει. Δεν στέκεσαι πια στο έδαφος που βρίσκεται μεταξύ των κόσμων. Έχεις προχωρήσει, και έχεις φτάσει στον κόσμο που βρίσκεται στην πύλη του Ουρανού. Δεν υπάρχει εμπόδιο στη Θέληση του Θεού, ούτε καμιά ανάγκη να επαναλάβεις ένα ταξίδι που έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό. Κοίταξε ευγενικά προς τον αδελφό σου, και δες τον κόσμο στον οποίο η αντίληψη του μίσους σου έχει μεταμορφωθεί σε έναν κόσμο αγάπης.

 

VI. Ο Φίλος Που Σου Έχει Δοθεί.
1. Οτιδήποτε σε αυτό τον κόσμο πιστεύεις ότι είναι καλό και πολύτιμο και αξίζει                    ν’ αγωνιστείς γι αυτό μπορεί να σε πληγώσει, και θα το κάνει. Όχι επειδή έχει την δύναμη να  πληγώνει, αλλά επειδή εσύ έχεις αρνηθεί να δεχτείς ότι δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, και το έκανες πραγματικό. Και είναι πραγματικό για σένα. Δεν είναι το τίποτα. Και μέσω της πραγματικότητάς που του δίνει η αντίληψή σου εισέρχεται και όλος ο κόσμος των αρρωστημένων ψευδαισθήσεων. Όλη η πίστη στην αμαρτία, στην δύναμη της επίθεσης, στο πλήγωμα και στην βλάβη, στην θυσία και στο θάνατο, έρχεται σε σένα. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει μια ψευδαίσθηση πραγματική, και να ξεφύγει από τις υπόλοιπες. Γιατί ποιος μπορεί να διαλέξει να κρατά τις ψευδαισθήσεις που προτιμάει, και να βρει την ασφάλεια που μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει; Ποιος μπορεί, ενώ πιστεύει  ότι οι ψευδαισθήσεις είναι ίδιες, να εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι έστω μία  είναι πιο καλή;  
2. Μην ζεις τη μικρή ζωή σου σε απομόνωση, με μια ψευδαίσθηση για μοναδικό  σου φίλο. Αυτή δεν είναι φιλία αντάξια του Υιού του Θεού, ούτε θα μπορούσε αυτός να είναι ευχαριστημένος με αυτή. Ωστόσο ο Θεός του έχει δώσει έναν καλύτερο Φίλο, στον Οποίο βασίζεται όλη η δύναμη της γης και του Ουρανού. Η μία ψευδαίσθηση που την θεωρείς φίλο κρύβει την χάρη Του και την μεγαλοσύνη Του από εσένα, και κρατάει την φιλία Του και την συγχώρεσή Του μακριά από την αγκαλιά του καλωσορίσματός σου. Χωρίς Αυτόν είσαι χωρίς φίλους. Μην αναζητάς άλλον φίλο να πάρει την δική Του θέση. Δεν υπάρχει άλλος φίλος. Αυτό που ο Θεός όρισε δεν έχει αντικαταστάτη, γιατί ποια ψευδαίσθηση μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια;  
3. Όποιος κατοικεί μαζί με τις σκιές είναι πράγματι μόνος του, και η μοναξιά δεν είναι η Θέληση του Θεού. Θα άφηνες μια σκιά να σφετεριστεί τον θρόνο που ο Θεός όρισε για τον Φίλο σου, αν μόνο συνειδητοποιούσες ότι η κενότητά του άφησε την δική σου θέση άδεια και  ακατοίκητη; Μην φτιάχνεις κανένα φίλο ψευδαίσθηση, γιατί εάν το κάνεις, μπορεί να πάρει την θέση Εκείνου που ο Θεός έχει ονομάσει Φίλο σου. Και είναι Αυτός ο Οποίος είναι στη πραγματικότητα ο μοναδικός σου φίλος. Σου φέρνει δώρα που δεν είναι αυτού του κόσμου και μόνο Αυτός στον Οποίο αυτά τα δώρα έχουν δοθεί μπορεί να εξασφαλίσει ότι θα τα λάβεις. Αυτός θα τα τοποθετήσει επάνω στον θρόνο σου, όταν εσύ κάνεις χώρο γι Αυτόν στον δικό Του θρόνο.

VII. ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
1. Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων. Ως τέτοια, οι νόμοι της θεραπείας πρέπει να γίνουν κατανοητοί προτού ο σκοπός των μαθημάτων επιτευχθεί. Ας ανακεφαλαιώσουμε τις αρχές που έχουμε καλύψει, και ας τις τακτοποιήσουμε με έναν τρόπο που να συνοψίζει όλα όσα πρέπει να συμβούν για να είναι η θεραπεία δυνατή. Γιατί μόλις αυτό είναι δυνατόν μία φορά, τότε πρέπει να συμβεί.  
2. Όλη η ασθένεια προέρχεται από τον διαχωρισμό. Όταν αρνηθείς τον διαχωρισμό, αυτή φεύγει. Γιατί φεύγει αμέσως μόλις θεραπευτεί η ιδέα που την έφερε, και αντικατασταθεί από την σωφροσύνη. Η ασθένεια και η αμαρτία βλέπονται σαν αποτέλεσμα και αιτία, σε μια σχέση που κρατιέται κρυφή από την επίγνωση, για να διαφυλαχτεί με προσοχή από το φως της λογικής.  
3. Η ενοχή ζητά την τιμωρία, και η αίτησή της γίνεται αποδεχτή. Όχι στην πραγματικότητα, αλλά στον κόσμο των σκιών και των ψευδαισθήσεων των οικοδομημένων στην αμαρτία. Ο Υιός του Θεού αντιλήφθηκε αυτό που ήθελε να δει επειδή η αντίληψη είναι μια επιθυμία εκπληρωμένη. Η αντίληψη αλλάζει, εφόσον φτιάχτηκε για να πάρει τη θέση της αμετάβλητης γνώσης. Ωστόσο η αλήθεια είναι αμετάβλητη. Δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή, παρά μόνο γνωστή. Αυτό που γίνεται αντιληπτό παίρνει πολλές μορφές, αλλά καμία δεν έχει νόημα. Αν οδηγηθεί στην αλήθεια, ο παραλογισμός του είναι ολοφάνερος. Αν το κρατάς μακριά από την αλήθεια, φαίνεται ότι έχει νόημα και είναι αληθινό. 
4. Οι νόμοι της αντίληψης είναι αντίθετοι με την αλήθεια, και αυτό που είναι αληθινό για την γνώση δεν είναι αληθινό για οτιδήποτε είναι χωρισμένο από αυτήν. Ωστόσο ο Θεός έχει δώσει απάντηση στον κόσμο της ασθένειας, και αυτή η απάντηση  εφαρμόζεται σε όλες της τις μορφές. Η  απάντηση του Θεού είναι αιώνια, αν και λειτουργεί στο χρόνο, όπου χρειάζεται. Ωστόσο επειδή είναι από τον Θεό, οι νόμοι του χρόνου δεν επηρεάζουν τις λειτουργίες της. Είναι σε αυτόν τον κόσμο, αλλά δεν είναι μέρος του. Γιατί είναι πραγματική, και διαμένει εκεί όπου όλη η πραγματικότητα πρέπει να είναι. Οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους, και τα αποτελέσματά τους μόνο φαινομενικά είναι χωριστά από αυτές. Οι ιδέες είναι από τον νου. Ό,τι προβάλλεται προς τα έξω, και φαίνεται να είναι εξωτερικό για το νου, δεν είναι καθόλου εξωτερικό, αλλά ένα αποτέλεσμα αυτού που είναι μέσα, και δεν έχει αφήσει την πηγή του.   
5. Η απάντηση του Θεού βρίσκεται εκεί όπου πρέπει να είναι η πίστη στην αμαρτία, γιατί μόνο εκεί τα αποτελέσματά της μπορούν να καταργηθούν ολοσχερώς και να είναι δίχως αιτία. Οι νόμοι της αντίληψης πρέπει να αντιστραφούν, επειδή είναι αντίστροφοι των νόμων της αλήθειας. Οι νόμοι της αλήθειας θα είναι για πάντα αληθινοί, και δεν μπορούν να αντιστραφούν ∙ ωστόσο μπορείς να τους βλέπεις ανάποδα. Και αυτό πρέπει να διορθωθεί εκεί  που βρίσκεται η ψευδαίσθηση της αντιστροφής. 
6. Είναι αδύνατον μια ψευδαίσθηση να είναι λιγότερο υπόλογη στην αλήθεια από ό,τι οι άλλες. Αλλά είναι δυνατόν σε μερικές να δίνεις μεγαλύτερη αξία, και να τις προσφέρεις με λιγότερη προθυμία στην αλήθεια για θεραπεία και βοήθεια. Καμία ψευδαίσθηση δεν έχει αλήθεια μέσα της. Ωστόσο φαινομενικά μερικές είναι πιο αληθινές από άλλες, αν και αυτό προφανώς δεν έχει καμία λογική. Το μόνο που μπορεί να δείξει μια ιεράρχηση των ψευδαισθήσεων είναι κάποια προτίμηση, όχι την πραγματικότητα. Τι σχέση έχει η προτίμηση με την αλήθεια; Οι ψευδαισθήσεις είναι ψευδαισθήσεις και είναι λανθασμένες. Η προτίμησή σου δεν τους δίνει καμία πραγματικότητα. Καμία τους δεν είναι αληθινή από καμία άποψη, και όλες πρέπει να υποχωρήσουν με την ίδια ευκολία σε αυτό που ο Θεός έδωσε ως απάντηση σε όλες τους. Η Θέληση του Θεού είναι μία. Και οποιαδήποτε επιθυμία φαίνεται να πηγαίνει ενάντια στην Θέλησή Του δεν έχει καμία βάση στην πραγματικότητα.
7. Η αμαρτία δεν είναι σφάλμα, γιατί πηγαίνει πέρα από την διόρθωση προς το αδύνατο. Ωστόσο η πίστη ότι είναι πραγματική έχει κάνει μερικά σφάλματα να φαίνονται ότι είναι για πάντα πέρα από ελπίδα θεραπείας, και ότι είναι σταθερό έρεισμα για την κόλαση. Εάν ήταν έτσι, ο Ουρανός θα βρισκόταν σε αντίθεση με το ίδιο Του το αντίθετο, τόσο πραγματικός όσο αυτό. Έτσι η Θέληση του Θεού θα ήταν διχασμένη στα δυο, και όλη η δημιουργία θα ήταν υποκείμενη στους νόμους δυο αντίθετων δυνάμεων, μέχρι ο Θεός να χάσει την υπομονή Του, να διαχωρίσει τον κόσμο, και να εξαπολύσει επίθεση εναντίον του Εαυτού Του. Έτσι Αυτός χάνει τα Λογικά Του, διακηρύσσοντας ότι η αμαρτία έχει πάρει την πραγματικότητά Του από Αυτόν και οδήγησε την Αγάπη Του επιτέλους στα πόδια της εκδίκησης. Για μια τέτοια παρανοϊκή εικόνα μπορείς να αναμένεις μια παρανοϊκή άμυνα, αλλά δεν μπορεί να εδραιώσει ότι η εικόνα πρέπει να είναι αληθινή.   
8. Τίποτα δεν δίνει νόημα εκεί όπου δεν υπάρχει. Και η αλήθεια δεν χρειάζεται υπεράσπιση για να κάνει αυτό αληθινό. Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν μάρτυρες, ούτε αποτελέσματα. Αυτός που τις κοιτάζει πέφτει σε πλάνη. Η συγχώρεση είναι η μόνη λειτουργία εδώ, και υπηρετεί για να φέρει την χαρά που αυτός ο κόσμος αρνείται σε κάθε όψη του Υιού του Θεού όπου θεωρείται ότι κυβερνά η αμαρτία. Ίσως να μην βλέπεις τον ρόλο που η συγχώρεση παίζει στο τέλος του  θανάτου και όλων των πίστεων που αναδύονται από την ομίχλη της αμαρτίας. Οι αμαρτίες είναι οι πεποιθήσεις που επιβάλεις μεταξύ των αδελφών σου κι εσένα. Σε περιορίζουν στον χρόνο και στον χώρο, και δίνουν ένα μικρό χώρο σε σένα, και έναν άλλο μικρό χώρο σε αυτόν. Αυτός ο διαχωρισμός συμβολίζεται, στη δική σου αντίληψη, από ένα σώμα το οποίο είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένο και ένα πράγμα που είναι χωριστό. Ωστόσο αυτό που αντιπροσωπεύει αυτό το σύμβολο δεν είναι παρά η επιθυμία σου να είσαι χωριστός και διαχωρισμένος.  
9. Η συγχώρεση απομακρύνει ό,τι στέκεται ανάμεσα στον αδελφό σου κι εσένα. Είναι η επιθυμία να είσαι ενωμένος με αυτόν, και όχι χωρισμένος. Το αποκαλούμε «επιθυμία» διότι εξακολουθεί να φαντάζεται άλλες επιλογές, και δεν έχει φτάσει ακόμα εντελώς πέρα από τον κόσμο των επιλογών. Ωστόσο αυτή η επιθυμία είναι εναρμονισμένη με την κατάσταση του Ουρανού, και δεν αντιτίθεται στην Θέληση του Θεού. Αν και απέχει κατά πολύ από το να σου δώσει την πλήρη κληρονομιά σου, απομακρύνει πράγματι τα εμπόδια που έχεις τοποθετήσει ανάμεσα στον Ουρανό όπου βρίσκεσαι, και στην αναγνώριση του πού και του τί είσαι. Τα γεγονότα είναι αμετάβλητα. Ωστόσο τα γεγονότα μπορούν να μην γίνουν αποδεχτά και έτσι να μην βρίσκονται στην επίγνωσή σου, αν και πριν την άρνηση σου ήταν γνωστά . 
10. Η σωτηρία, τέλεια και ολοκληρωμένη, δεν ζητάει παρά μια μικρή επιθυμία αυτό που είναι αληθινό να είναι αληθινό ∙ μια μικρή προθυμία να παραβλέψεις αυτό που δεν είναι εκεί ∙ ένα μικρό αναστεναγμό που μιλάει για την προτίμησή σου στον Ουρανό από αυτόν τον κόσμο όπου ο θάνατος και η ερήμωση φαίνεται πως κυβερνούν. Με μια χαρούμενη απάντηση η δημιουργία θα ανατείλει μέσα σου, για να αντικαταστήσει τον κόσμο που βλέπεις με τον Ουρανό, απόλυτα τέλειο και ολοκληρωμένο. Τι είναι η συγχώρεση, εκτός από μια προθυμία η αλήθεια να είναι αληθινή; Τι μπορεί να παραμένει αθεράπευτο και αποκομμένο από την ενότητα που κρατά όλα τα πράγματα μέσα της; Δεν υπάρχει αμαρτία. Και κάθε θαύμα είναι δυνατό την στιγμή που ο Υιός του Θεού αντιλαμβάνεται ότι οι επιθυμίες του και η Θέληση του Θεού είναι ένα.
11. Ποια είναι η Θέληση του Θεού; Αυτός θέλει ο Υιός Του να έχει τα πάντα. Και αυτό το εγγυήθηκε όταν τον δημιούργησε ως το παν. Είναι αδύνατο να χαθεί κάτι, αφού ό,τι έχεις είναι αυτό που είσαι. Αυτό είναι το θαύμα με το οποίο η δημιουργία έγινε η λειτουργία σου, μοιράζοντάς την με τον Θεό. Δεν γίνεται κατανοητή ξεχωριστά από Αυτόν, και ως εκ τούτου δεν έχει νόημα σε αυτόν τον κόσμο. Εδώ ο Υιός του Θεού δεν ζητάει πάρα πολλά, αλλά πάρα πολύ λίγα. Θέλει  να θυσιάσει την ίδια του την ταυτότητα μαζί με τα πάντα, για να βρει έναν μικρό δικό του θησαυρό. Και αυτό δεν μπορεί να το κάνει χωρίς μια αίσθηση απομόνωσης, απώλειας και μοναξιάς. Αυτός είναι ο θησαυρός που έχει αναζητήσει να βρει. Και θα μπορούσε μόνο να τον φοβάται. Είναι ο φόβος θησαυρός; Μπορεί η αβεβαιότητα να είναι αυτό που θέλεις; Ή είναι ένα λάθος για την θέλησή σου, και για το τι πραγματικά είσαι;   
12. Ας αναλογιστούμε τι είναι το σφάλμα, έτσι ώστε να μπορέσει να διορθωθεί, όχι να προστατευθεί.  Αμαρτία είναι η πίστη ότι η επίθεση μπορεί να προβληθεί έξω από το νου από όπου η πίστη αναδύθηκε. Εδώ είναι η σταθερή πεποίθηση ότι οι ιδέες μπορούν να αφήνουν την πηγή τους και να γίνονται πραγματικές αποκτώντας νόημα. Και από αυτό το λάθος αναδύεται ο κόσμος της αμαρτίας και της θυσίας. Αυτός ο κόσμος είναι μια προσπάθεια να αποδείξεις την αθωότητά σου, ενώ περιθάλπεις την επίθεση. Η αποτυχία της βρίσκεται στο ότι εξακολουθείς να αισθάνεσαι ένοχος, αν και χωρίς να καταλαβαίνεις το γιατί. Τα αποτελέσματα βλέπονται σαν χωρισμένα από την πηγή τους, και φαίνεται σαν να είναι πέρα από εσένα ώστε να μην μπορείς να τα ελέγξεις ή να τα αποφύγεις. Άρα ό,τι διαφυλάσσεται χωριστά δεν μπορεί ποτέ να ενωθεί.   
13. Αιτία και αποτέλεσμα είναι ένα, όχι διαχωρισμένα. Ο Θεός θέλει να μάθεις αυτό που πάντοτε ήταν αληθινό: ότι σε δημιούργησε σαν μέρος Του, και αυτό πρέπει να εξακολουθεί να είναι αληθινό επειδή οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Αυτός είναι ο νόμος της δημιουργίας ∙ ότι κάθε ιδέα  που ο νους αντιλαμβάνεται μόνο προσθέτει στην αφθονία του, ποτέ δεν αφαιρεί. Αυτό είναι εξίσου αληθινό για την άσκοπη επιθυμία όσο και για την αληθινή επιθυμία, επειδή ο νους μπορεί να επιθυμεί να πέφτει σε πλάνη, αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι που δεν είναι. Και το να πιστεύεις ότι οι ιδέες μπορούν να αφήσουν την πηγή τους είναι το να προσκαλείς τις ψευδαισθήσεις να γίνουν αληθινές, χωρίς επιτυχία. Γιατί ποτέ δεν είναι δυνατή η επιτυχία της προσπάθειας της εξαπάτησης του Υιού του Θεού.   
14. Το θαύμα είναι δυνατό όταν η αιτία και το αποτέλεσμα έλθουν μαζί, και δεν κρατούνται χωριστά. Η θεραπεία του αποτελέσματος χωρίς την αιτία μπορεί απλά να αλλάξει τα αποτελέσματα σε άλλες μορφές. Και αυτό δεν είναι απελευθέρωση. Ο Υιός του Θεού ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι ευχαριστημένος με κάτι λιγότερο από την πλήρη σωτηρία και την διαφυγή από την ενοχή. Γιατί διαφορετικά θα εξακολουθεί να απαιτεί να γίνονται κάποιες θυσίες, κι έτσι να αρνείται ότι τα πάντα του ανήκουν, χωρίς περιορισμούς από απώλειες οποιουδήποτε είδους. Μια μικρή θυσία είναι ακριβώς το ίδιο στα αποτελέσματά της όπως είναι η όλη ιδέα της θυσίας. Εάν η απώλεια σε οποιαδήποτε μορφή είναι δυνατή, τότε και ο Υιός του Θεού γίνεται ελλιπής και δεν είναι ο εαυτός του. Ούτε θα γνωρίζει τον εαυτό του, ούτε θα αναγνωρίζει την θέλησή του. Έχει απαρνηθεί τον Πατέρα του και τον εαυτό του, και έκανε και τους Δύο εχθρούς του στο μίσος.                                                                                             
15. Οι ψευδαισθήσεις υπηρετούν τον σκοπό που έγιναν για να υπηρετήσουν. Και από τον σκοπό τους αντλούν το όποιο νόημα φαίνεται ότι έχουν. Ο Θεός έδωσε σε όλες τις ψευδαισθήσεις έναν άλλο σκοπό που θα δικαιολογούσε ένα θαύμα, όποια μορφή κι αν έπαιρναν. Σε κάθε θαύμα βρίσκεται όλη η θεραπεία, γιατί ο Θεός απάντησε σε όλα τα θαύματα σαν ένα. Και αυτό που είναι ένα γι’ Αυτόν πρέπει να είναι το ίδιο. Εάν πιστεύεις ότι αυτό που είναι το ίδιο είναι διαφορετικό μόνο τον εαυτό σου εξαπατάς. Αυτό που ο Θεός αποκαλεί Ένα θα είναι για πάντα Ένα, όχι διαχωρισμένο. Η Βασιλεία Του είναι ενωμένη ∙ έτσι δημιουργήθηκε, και έτσι θα είναι για πάντα. 

16. Το θαύμα δεν καλεί παρά το αρχαίο Όνομά σου, το οποίο θα αναγνωρίσεις επειδή η αλήθεια είναι στην μνήμη σου. Και σε αυτό το Όνομα ο αδελφός σου κάνει έκκληση για την απελευθέρωσή του και την δική σου. Ο Ουρανός λάμπει επάνω στον Υιό του Θεού. Μην τον αρνείσαι, για να μπορέσεις να σωθείς. Κάθε στιγμή ο Υιός του Θεού ξαναγεννιέται μέχρι να επιλέξει να μην πεθάνει ξανά. Με κάθε επιθυμία να πληγώσει επιλέγει τον θάνατο αντί γι αυτό που ο Πατέρας του βούλεται γι’ αυτόν. Ωστόσο κάθε στιγμή του προσφέρει ζωή γιατί ο Πατέρας του θέλει αυτός να ζει.
17. Η λύτρωση τοποθετείται στην σταύρωση, γιατί η θεραπεία δεν χρειάζεται εκεί όπου δεν υπάρχει πόνος ή ταλαιπωρία. Η συγχώρεση είναι η απάντηση στην επίθεση παντός είδους. Έτσι η επίθεση χάνει τα αποτελέσματά της, και το μίσος έχει απαντηθεί στο όνομα της αγάπης. Παντοτινά δοξασμένος ας είσαι εσύ που σου έχει δοθεί να σώσεις τον Υιό του Θεού από την σταύρωση και από την κόλαση και τον θάνατο. Γιατί έχεις τη δύναμη να σώσεις τον Υιό του Θεού επειδή ο Πατέρας του θέλησε να είναι έτσι. Και στα χέρια σου βρίσκεται όλη η σωτηρία, για να προσφερθεί και να ληφθεί σαν μία.    
18.  Το να χρησιμοποιείς την δύναμη που ο Θεός σου έχει δώσει όπως ο Ίδιος θα την χρησιμοποιούσε είναι φυσικό. Το να είσαι όπως Αυτός σε δημιούργησε δεν είναι αλαζονικό, ούτε το να κάνεις χρήση αυτού που έδωσε σαν απάντηση σε όλα τα λάθη του Υιού Του για να τον απελευθερώσει. Αλλά είναι αλαζονικό να παραπετάξεις την δύναμη που Αυτός έδωσε, και να διαλέξεις μιαν μικρή ανούσια επιθυμία αντί αυτού που Αυτός θέλει. Το δώρο του Θεού σε σένα είναι απεριόριστο. Δεν υπάρχει περίσταση στην οποία να μην μπορεί να απαντήσει, και κανένα πρόβλημα που να μην λυθεί στο φιλεύσπλαχνο φως του.
19. Να διαμένεις στην ειρήνη, εκεί όπου ο Θεός θέλει να είσαι. Και να είσαι το μέσον δια του οποίου ο αδελφός σου βρίσκει την ειρήνη στην οποία οι επιθυμίες σου εκπληρώνονται. Ας ενωθούμε για να φέρουμε ευλογία στον κόσμο της αμαρτίας και του θανάτου. Γιατί αυτό που μπορεί να σώσει τον καθέναν από εμάς μπορεί να μας σώσει όλους. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των Υιών του Θεού. Η ενότητα που η ιδιαιτερότητα αρνείται θα τους σώσει όλους, γιατί αυτό που είναι ένα δεν μπορεί να έχει καμία ιδιαιτερότητα. Και όλα ανήκουν στον καθένα από αυτούς. Καμία επιθυμία δεν βρίσκεται ανάμεσα σε έναν αδελφό και τους δικούς του. Όταν  παίρνεις από τον ένα σημαίνει ότι τους αποστερείς όλους. Αλλά το να ευλογείς μόνο έναν δίνει ευλογία σε όλους τους σαν σε ένα. 

20. Το αρχαίο Όνομά σου  ανήκει σε όλους, όπως το δικό τους σε σένα. Επικαλέσου το όνομα του αδελφού σου και ο Θεός θα απαντήσει, γιατί  Αυτόν επικαλέστηκες. Θα μπορούσε Αυτός να αρνηθεί να απαντήσει όταν έχει ήδη απαντήσει σε όλους όσους Τον καλούν; Ένα θαύμα δεν μπορεί να κάνει καμία απολύτως αλλαγή. Αλλά μπορεί να κάνει αυτό που πάντα ήταν αληθινό, να αναγνωριστεί από αυτούς που δεν το γνωρίζουν ∙ και αν επιτραπεί σε αυτό το μικρό δώρο της αλήθειας μόνο να είναι ο εαυτός του, επιτρέπεται και στον Υιό του θεού να είναι ο εαυτός του, και σε όλη την δημιουργία να ελευθερωθεί και να επικαλεστεί το Όνομα του Θεού ως Ένα.


VIII. Η ΑΜΕΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
1. Ένα πρόβλημα που εξακολουθείς να έχεις είναι ότι βλέπεις ένα διάλειμμα μεταξύ του χρόνου που συγχωρείς, και του χρόνου που θα λάβεις τα οφέλη της εμπιστοσύνης σου προς τον αδελφό σου. Αυτό αντανακλά το λίγο διάστημα που θέλεις να κρατήσεις ανάμεσα σε  σένα και τον αδελφό σου, ώστε εσύ κι αυτός να είστε λίγο διαχωρισμένοι. Γιατί ο χρόνος και ο χώρος είναι μια ψευδαίσθηση, που παίρνει διαφορετικές μορφές. Αν έχει προβληθεί πέρα από τον νου σου το σκέφτεσαι σαν χρόνο. Όσο περισσότερο πλησιάζει προς  τα εκεί που είναι, τόσο το σκέφτεσαι σε σχέση με τον χώρο.
   

2. Υπάρχει μια απόσταση που θα ήθελες να κρατήσεις ξέχωρα από τον αδελφό σου, και αυτόν το διάστημα το αντιλαμβάνεσαι σαν χρόνο επειδή εξακολουθείς να πιστεύεις ότι είσαι κάτι έξω από αυτόν. Αυτό κάνει την εμπιστοσύνη αδύνατη. Και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι η εμπιστοσύνη θα αποκαθιστούσε τώρα κάθε πρόβλημα. Επομένως  νομίζεις ότι είναι ασφαλέστερο να παραμείνεις λίγο προσεχτικός και άγρυπνος για τα συμφέροντα που αντιλαμβάνεσαι σαν ξεχωριστά. Από αυτή την αντίληψη δεν μπορείς να διανοηθείς να κερδίσεις αυτό που σου προσφέρει η συγχώρεση τώρα. Το κενό διάστημα που νομίζεις ότι βρίσκεται μεταξύ του να δίνεις και να λαμβάνεις το δώρο φαίνεται ότι είναι κάποιο στο οποίο κάνεις θυσία και υποφέρεις από κάποια απώλεια. Βλέπεις κάποια  ενδεχόμενη σωτηρία, αλλά όχι άμεσα αποτελέσματα.  

3. Η σωτηρία είναι άμεση. Αν δεν την αντιλαμβάνεσαι έτσι, θα την φοβάσαι, πιστεύοντας ότι ο κίνδυνος της απώλειας είναι μεγάλος μεταξύ του χρόνου που ο σκοπός της γίνεται δικός σου και των αποτελεσμάτων της που θα έλθουν σε σένα. Σε αυτή την μορφή το λάθος είναι ακόμα κρυμμένο γιατί είναι η πηγή του φόβου. Η σωτηρία θα εξάλειφε το κενό που εξακολουθείς να βλέπεις μεταξύ σας, και θα σας άφηνε να γίνετε ένα αμέσως. Και εδώ είναι που φοβάσαι ότι βρίσκεται η απώλεια. Μην προβάλεις αυτό τον φόβο στον χρόνο, γιατί ο χρόνος δεν είναι ο εχθρός που αντιλαμβάνεσαι. Ο χρόνος είναι τόσο ουδέτερος όσο και το σώμα, και εξαρτάται από τον σκοπό για τον οποίον τον βλέπεις. Εάν θέλεις ακόμα να κρατήσεις μια μικρή απόσταση μεταξύ εσένα και του αδελφού σου, αυτό σημαίνει ότι θα ήθελες λίγο χρόνο κατά τον οποίο η συγχώρεση θα παρακρατηθεί για λίγο ακόμα. Και το μόνο που κάνει αυτό είναι να φαίνεται αυτό το διάστημα ανάμεσα στον χρόνο στον οποίο η συγχώρεση κρατείται μακριά από εσένα και το δόσιμό της να φαίνεται επικίνδυνο, και ο φόβος δικαιολογημένος. 
4. Ωστόσο η απόσταση μεταξύ εσένα και του αδελφού σου είναι φανερή μόνο στο παρόν, στο τώρα, και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή σε μελλοντικό χρόνο. Ούτε μπορείς να την παραβλέψεις εκτός μόνο μέσα στο παρόν. Αυτό που φοβάσαι  δεν είναι η μελλοντική απώλεια. Αλλά η τωρινή συνένωση είναι αυτό που τρέμεις. Ποιος μπορεί να αισθανθεί την ερήμωση εκτός από το τώρα; Μια μελλοντική αιτία δεν έχει ακόμα αποτελέσματα. Επομένως εάν φοβάσαι, πρέπει να υπάρχει μια τωρινή αιτία. Και είναι αυτή που χρειάζεται διόρθωση, όχι μια μελλοντική κατάσταση.
5. Τα σχέδια που κάνεις για ασφάλεια είναι όλα τοποθετημένα μέσα στο μέλλον, όπου δεν μπορείς να σχεδιάσεις. Κανένας σκοπός δεν του έχει δοθεί ακόμα, και αυτό που θα συμβεί δεν έχει ακόμα αιτία. Ποιος μπορεί να προλέγει αποτελέσματα χωρίς κάποια αιτία; Και ποιος θα μπορούσε να φοβηθεί τα αποτελέσματα εκτός κι αν θεώρησε ότι αυτά προκλήθηκαν, και κρίθηκαν καταστροφικά τώρα; Η πίστη στην αμαρτία προκαλεί φόβο, και όπως η αιτία της, κοιτάζει μπροστά, κοιτάζει πίσω, αλλά παραβλέπει αυτό που είναι εδώ και τώρα. Ωστόσο μόνο εδώ και τώρα πρέπει να είναι η αιτία της, εάν τα αποτελέσματά της έχουν ήδη κριθεί ως τρομακτικά. Και παραβλέποντας αυτό, προστατεύεται και κρατείται χωριστά από την θεραπεία. Γιατί το θαύμα είναι τώρα. Στέκεται ήδη εδώ, στην παρούσα ευλογία, μέσα στο μόνο διάστημα του χρόνου που η αμαρτία και ο φόβος έχουν παραβλέψει, αλλά που είναι το μόνο που υπάρχει για τον χρόνο.  
6. Η  διεκπεραίωση όλης της διόρθωσης δε χρειάζεται καθόλου χρόνο. Ωστόσο η αποδοχή της διεκπεραίωσης μπορεί να φανεί ότι κρατάει για πάντα. Η αλλαγή του σκοπού που το Άγιο Πνεύμα έφερε στην σχέση σου έχει μέσα της όλα τα αποτελέσματα που θα δεις. Μπορείς να τα δεις στο τώρα . Γιατί να περιμένεις μέχρι να ξεδιπλωθούν μέσα στον χρόνο και να φοβάσαι ότι μπορεί να μην έλθουν, αν και ήδη είναι εδώ; Σου έχει ειπωθεί ότι όλα όσα προέρχονται από τον Θεό φέρνουν  καλό. Εν τούτοις φαίνεται σαν να μην είναι έτσι. Το καλό με την μορφή καταστροφής είναι δύσκολο να αναγνωριστεί προκαταβολικά. Ούτε υπάρχει στ’ αλήθεια λογική σε αυτήν την ιδέα.  
7. Γιατί το καλό να παρουσιάζεται με την μορφή του κακού; Και δεν είναι εξαπάτηση εάν το κάνει; Η αιτία του είναι εδώ, εάν τελικά παρουσιαστεί καθόλου. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι τα αποτελέσματά του φανερά; Γιατί στο μέλλον; Κι εσύ ζητάς να είσαι ικανοποιημένος αναστενάζοντας, και «επιχειρηματολογώντας» ότι δεν  το καταλαβαίνεις τώρα, αλλά θα καταλάβεις κάποια μέρα. Και τότε η σημασία του θα γίνει ξεκάθαρη. Αυτό δεν είναι λογική, γιατί είναι άδικο, και ξεκάθαρα υπαινίσσεται τιμωρία μέχρι να έλθει η ώρα της ελευθερίας. Δίνοντας μια αλλαγή σκοπού για το καλό, δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει ένα κενό διάστημα μέσα στο οποίο η καταστροφή χτυπά,  για να γίνει αντιληπτή σαν «καλή» κάποια μέρα, ενώ τώρα γίνεται αντιληπτή με την μορφή του πόνου. Αυτή είναι μια θυσία του τώρα, η οποία δεν μπορεί να είναι το τίμημα που ζητάει το Άγιο Πνεύμα, γιατί ό,τι έδωσε Αυτό το έδωσε χωρίς κανένα απολύτως κόστος.   
8. Ωστόσο αυτή η ψευδαίσθηση έχει μια αιτία η οποία, αν και αναληθής, πρέπει να είναι ήδη μέσα στο νου σου. Και αυτή η ψευδαίσθηση δεν είναι παρά ένα αποτέλεσμα που γεννά, και μια μορφή στην οποία γίνεται αντιληπτό το αποτέλεσμά της. Αυτό το κενό διάστημα μέσα στον χρόνο, όταν η ανταπόδοση γίνεται αντιληπτή ως η μορφή με την οποία εμφανίζεται το «καλό», δεν είναι παρά μία όψη της μικρής απόστασης που βρίσκεται ανάμεσά σας, που εξακολουθεί να παραμένει ασυγχώρητη.  
9. Μην είσαι ευχαριστημένος με την μελλοντική ευτυχία. Δεν έχει νόημα, και δεν είναι η δίκαιη ανταμοιβή σου. Γιατί δικαιούσαι την ελευθερία τώρα. Ποιό το κέρδος για την ελευθερία όταν έχει μορφή φυλακισμένου; Γιατί θα έπρεπε η απελευθέρωση να μεταμφιεστεί σε θάνατο; Η αργοπορία είναι παράλογη, και η «δικαιολογία» που θα υποστήριζε ότι τα αποτελέσματα στο παρόν  θα πρέπει να καθυστερήσουν για κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι απλώς μια άρνηση του γεγονότος ότι αποτέλεσμα και αιτία πρέπει να έλθουν σαν ένα. Μην κοιτάζεις να απελευθερωθείς από τον χρόνο, αλλά από το μικρό διάστημα που εξακολουθεί να βρίσκεται ακόμα ανάμεσά σας. Και μην το αφήνεις να μεταμφιεστεί σαν χρόνος, και έτσι να διατηρηθεί επειδή η μορφή του άλλαξε και αυτό που είναι δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος είναι τώρα δικός σου. Δεν πρέπει και η ευτυχία Του να γίνει δική σου; 

IX. Διότι Αυτοί Έχουν Έρθει.
1. Σκέψου μόνο πόσο άγιος πρέπει να είσαι εσύ από τον οποίο η φωνή του Θεού καλεί τρυφερά προς τον αδελφό σου, ώστε να μπορέσεις να αφυπνίσεις μέσα του την Φωνή που απαντά στο κάλεσμά σου! Και σκέψου πόσο άγιος πρέπει να είναι αυτός όταν μέσα του κοιμάται η δική σου σωτηρία, ενωμένη με την δική του ελευθερία. Όσο κι αν εσύ επιθυμείς να καταδικαστεί αυτός, ο Θεός είναι μαζί του. Και ποτέ δεν θα γνωρίζεις ότι Αυτός είναι μέσα και σε σένα όσο επιτίθεσαι στον οίκο που Αυτός έχει επιλέξει, και μάχεσαι με τον οικοδεσπότη Του. Κοίταξέ τον ευγενικά. Κοίταξε με στοργική ματιά αυτόν ο οποίος φέρει τον Χριστό μέσα του, για να μπορέσεις να δεις την δόξα του και να αγαλλιάσεις που ο Ουρανός δεν είναι διαχωρισμένος από σένα.                                                                                                                                             
2.  Είναι υπερβολικό να σου ζητηθεί λίγη περισσότερο εμπιστοσύνη προς αυτόν ο οποίος φέρει τον Χριστό σε σένα, για να μπορέσεις να συγχωρεθείς για όλες σου τις αμαρτίες, και να μην σου μείνει ούτε μία που να εξακολουθείς να περιθάλπεις; Μην ξεχνάς ότι μια σκιά που κρατάς ανάμεσα στον αδελφό σου και σε σένα αποκρύπτει το πρόσωπο του Χριστού και την ενθύμηση του Θεού. Και θα ήθελες να ανταλλάξεις Αυτούς με ένα πανάρχαιο μίσος; Το έδαφος πάνω στο οποίο πατάς είναι ιερό έδαφος λόγω Αυτών, οι Οποίοι στέκονται εκεί μαζί σου, και το έχουν ευλογήσει με την αθωότητά Τους και την ειρήνη Τους.
3. Το αίμα του μίσους ξεθωριάζει για να αφήσει το χορτάρι να πρασινίσει και πάλι, και να αφήσει τα λουλούδια να είναι ολόλευκα και αστραφτερά στον καλοκαιρινό ήλιο. Αυτό που ήταν ένας τόπος θανάτου έχει γίνει τώρα ένας ζωντανός ναός σε ένα κόσμο φωτός. Χάρη σ’ Αυτούς. Είναι η Παρουσία Τους που έχει ανυψώσει την αγιότητα πάλι για να πάρει την πανάρχαια θέση της επάνω σε έναν αρχαίο θρόνο. Χάρη σε Αυτούς έχουν τα θαύματα ξεπεταχτεί όπως το χορτάρι και τα λουλούδια πάνω στο άγονο έδαφος που το μίσος είχε κάψει και ερημώσει. Ό,τι είχε σφυρηλατηθεί από το μίσος Αυτοί το έχουν καταργήσει. Και τώρα στέκεσαι σε έδαφος τόσο ιερό που ο Ουρανός σκύβει για να ενωθεί με αυτό, και να το κάνει ίδιο με αυτόν. Η σκιά ενός πανάρχαιου μίσους έχει φύγει, και όλος ο μαρασμός και η φθορά έχουν φύγει για πάντα από την χώρα στην οποία Αυτοί έχουν έρθει.  
4. Τι είναι εκατό χρόνια ή χίλια χρόνια γι’ Αυτούς, ή δεκάδες χιλιάδες; Όταν Αυτοί έρχονται, ο σκοπός του χρόνου έχει επιτευχθεί. Αυτό που ποτέ δεν υπήρξε περνάει στην ανυπαρξία όταν Αυτοί έρχονται. Αυτό που το μίσος διεκδικούσε παραδίδεται στην αγάπη, και η ελευθερία φωτίζει κάθε ζωντανό πράγμα και το ανυψώνει προς τον Ουρανό, εκεί όπου τα φώτα γίνονται ακόμα πιο φωτεινά καθώς το κάθε ζωντανό πράγμα έρχεται σπίτι. Το ανολοκλήρωτο ολοκληρώνεται και πάλι, και η χαρά του Ουρανού έχει αυξηθεί επειδή ό,τι είναι δικό του έχει γυρίσει σε αυτόν. Η αιματοβαμμένη γη καθαρίζεται, και οι παράφρονες  έχουν απορρίψει τα ενδύματά της παραφροσύνης τους  για να ενωθούν με Αυτούς επάνω στο έδαφος που στέκεσαι εσύ.   
5. Ο Ουρανός είναι ευγνώμων γι’ αυτό το δώρο αυτού που είχε παρακρατηθεί μακριά του τόσο καιρό. Γιατί Αυτοί έχουν έλθει να περισυλλέξουν ό,τι είναι Δικό Τους. Ό,τι ήταν κλειδωμένο ανοίγει ∙ αυτό που είχε κρατηθεί χωριστά από το φως παραδίδεται, ώστε το φως να μπορέσει να λάμψει επάνω του και να μην αφήσει κανένα διάστημα και καμία απόσταση να χρονοτριβεί ανάμεσα στο φως του Ουρανού και στον κόσμο.    
6. Το ιερότερο από όλα τα μέρη στη γη είναι αυτό όπου ένα αρχαίο μίσος έχει γίνει τωρινή αγάπη. Και Αυτοί έρχονται γρήγορα στο ζωντανό ναό, όπου έχει ιδρυθεί ένα σπίτι για Αυτούς. Δεν υπάρχει ιερότερο μέρος στον Ουρανό. Και Αυτοί έχουν έλθει να διαμείνουν εντός του ναού που Τους προσφέρεται, για να γίνει ο τόπος ανάπαυσής Τους όπως και ο δικός σου. Αυτό που το μίσος έχει απελευθερώσει προς την αγάπη γίνεται το λαμπρότερο φως μέσα στην λάμψη του Ουρανού. Και όλα τα φώτα του Ουρανού αυξάνουν σε λάμψη, σε ευγνωμοσύνη γι αυτό που έχει αποκατασταθεί. 
7. Τριγύρω σου άγγελοι πετούν στοργικά, για να κρατήσουν μακριά όλες τις σκοτεινές σκέψεις της αμαρτίας, και να κρατήσουν μέσα το φως εκεί όπου έχει εισέλθει. Τα χνάρια από τα βήματά σου φωτίζουν τον κόσμο, γιατί όπου περπατάς η συγχώρεση πηγαίνει μαζί σου χαρούμενα. Κανείς επάνω στην γη δεν προσφέρει παρά μόνο ευχαριστίες σε αυτόν που έχει παλινορθώσει τον οίκο του, και του έχει προσφέρει καταφύγιο για τον σκληρό χειμώνα και τη παγωνιά. Και ο Κύριος του Ουρανού και ο Υιός Του θα έδιναν λιγότερα σε ευγνωμοσύνη για τόσο περισσότερα;  
8. Τώρα ξαναχτίζεται ο ναός του ζώντος Θεού ως οικοδεσπότης σε Αυτόν από τον Οποίο δημιουργήθηκε. Εκεί όπου διαμένει Αυτός , διαμένει και ο Υιός του μαζί Του, ποτέ ξεχωριστά. Κι Αυτοί δίνουν ευχαριστίες που είναι πάλι καλοδεχούμενοι επιτέλους. Εκεί όπου στεκόταν ένας σταυρός τώρα στέκεται ο αναστημένος Χριστός, και οι αρχαίες ουλές θεραπεύονται μέσα στην ματιά Του. Ένα αρχαίο θαύμα έχει έλθει για να ευλογήσει και να αντικαταστήσει μια αρχαία έχθρα που ήλθε για να σκοτώσει. Με ευγενική ευγνωμοσύνη ο Θεός ο Πατέρας και ο Υιός επιστρέφουν σε αυτό που είναι δικό Τους, και θα είναι για πάντα. Τώρα ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος έχει επιτευχθεί. Γιατί Αυτοί έχουν έλθει! Γιατί έχουν έλθει επιτέλους!

Χ. Το τέλος της αδικίας.

1. Τι απομένει,  λοιπόν,  που χρειάζεται να καταργηθεί ώστε να συνειδητοποιήσεις την Παρουσία Τους; Μόνο αυτό ∙ έχεις μια διαφοροποιημένη άποψη για το πότε η επίθεση είναι δικαιολογημένη, και το πότε νομίζεις ότι είναι άδικη και δεν επιτρέπεται. Όταν την αντιλαμβάνεσαι σαν άδικη, νομίζεις ότι τώρα είναι δίκαιο να αποκριθείς με θυμό. Και έτσι βλέπεις αυτό που είναι όμοιο σαν διαφορετικό. Η σύγχυση δεν είναι περιορισμένη. Εάν συμβαίνει ποτέ θα είναι ολοκληρωτική. Και η παρουσία της, σε οποιαδήποτε μορφή, θα κρύβει την Παρουσία Τους. Αυτοί γίνονται γνωστοί  με διαύγεια ή καθόλου. Η μπερδεμένη αντίληψη θα εμποδίσει την γνώση. Δεν τίθεται θέμα για το μέγεθος της σύγχυσης, ή πόσο πολύ παρεμβαίνει. Η παρουσία της και μόνο κλείνει την πόρτα στην δική Τους Παρουσία, και Τους κρατάει εκεί άγνωστους.   

2. Τι σημαίνει αν αντιλαμβάνεσαι ότι η  επίθεση με συγκεκριμένες μορφές είναι άδικη για σένα; Σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιες μορφές στις οποίες νομίζεις ότι είναι δίκαιη. Γιατί διαφορετικά, πώς θα μπορούσαν μερικές να αξιολογούνται σαν άδικες; Σε μερικές, λοιπόν, αποδίδεται νόημα και γίνονται αντιληπτές σαν λογικές. Και μόνο μερικές φαίνονται να μην έχουν νόημα. Και αυτό αρνείται την πραγματικότητα ότι όλες είναι παράλογες, εξίσου χωρίς αιτία ή αποτέλεσμα, και ότι δεν μπορεί να έχουν κανενός είδους επιδράσεις. Η Παρουσία Τους κρύβεται από όποιο πέπλο στέκει μεταξύ της λαμπερής Τους αθωότητας, και της επίγνωσής σου ότι είναι η δική σου αθωότητα και ανήκει εξίσου σε κάθε ζωντανό  πράγμα μαζί με σένα. Ο Θεός δεν περιορίζει. Και αυτό που είναι περιορισμένο δεν μπορεί να είναι ο Ουρανός. Άρα  πρέπει να είναι η κόλαση.    
3. Η αδικία και η επίθεση είναι ένα λάθος, τόσο σταθερά ενωμένα που όταν το ένα γίνεται αντιληπτό πρέπει και το άλλο να φανεί. Κανείς δεν μπορεί να σου συμπεριφέρεται άδικα. Η πίστη ότι αυτό συμβαίνει δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της ιδέας ότι κάποιος άλλος σου στερεί κάτι και όχι εσύ ο ίδιος στον εαυτό σου. Η προβολή της αιτίας της θυσίας είναι στη ρίζα του καθετί που αντιλαμβάνεσαι ως άδικο και όχι αυτό που αξίζεις. Ωστόσο είσαι εσύ αυτός που το ζητάει αυτό από τον εαυτό σου, μια βαθιά αδικία προς τον Υιό του Θεού. Δεν έχεις κανέναν εχθρό εκτός από τον εαυτό σου, και είσαι πράγματι ένας εχθρός προς αυτόν γιατί δεν τον γνωρίζεις ως εαυτό σου. Τι θα μπορούσε να είναι πιο άδικο από το να στερείται αυτό που είναι, να μην του γίνεται αποδεκτό το δικαίωμα να είναι ο εαυτός του, και να του ζητείται να θυσιάσει την Αγάπη του Πατέρα του και την δική σου σαν να μην του ανήκει;     
4. Προφυλάξου από τον πειρασμό να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν αδικημένο. Με αυτή την οπτική, αναζητάς να βρεις μιαν αθωότητα που δεν είναι Δική Τους αλλά μόνο δική σου, και με κόστος κάποιου άλλου την ενοχή. Μπορεί η αθωότητα να εξαγοραστεί δίνοντας την ενοχή σου σε κάποιον άλλο; Και την αθωότητα είναι που η επίθεσή σου προς αυτόν προσπαθεί να πάρει; Δεν είναι η ανταπόδοση για την δική σου επίθεση εναντίον του Υιού του Θεού αυτό που αναζητάς; Δεν είναι ασφαλέστερο να πιστεύεις ότι είσαι αθώος από αυτό, και ότι κάνεις τον εαυτό σου θύμα παρά την αθωότητά σου; Με όποιο τρόπο και να παίζεται το παιχνίδι της ενοχής, πρέπει να υπάρχει απώλεια. Κάποιος πρέπει να χάσει την αθωότητά του και κάποιος άλλος μπορεί να την πάρει από αυτόν, κάνοντάς την δική του.    
5. Νομίζεις ότι ο αδελφός σου είναι άδικος με σένα επειδή νομίζεις ότι κάποιος πρέπει να είναι άδικος για να κάνει τον άλλον αθώο. Και σε αυτό το παιχνίδι αντιλαμβάνεσαι έναν σκοπό για ολόκληρη την σχέση σου. Και αυτό ζητάς να προσθέσεις στο σκοπό που της δίδεται. Ο σκοπός Του Αγίου Πνεύματος είναι να αφήσει την Παρουσία των ιερών Επισκεπτών σου να γίνει γνωστή σε σένα. Και σε αυτό τον σκοπό τίποτα δεν μπορεί να προστεθεί, γιατί ο κόσμος είναι χωρίς σκοπό εκτός από αυτό. Το να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις από αυτόν τον ένα στόχο δεν σημαίνει τίποτα άλλο από το να απομακρύνεις ολόκληρο τον σκοπό από τον κόσμο και από τον εαυτό σου. Και κάθε αδικία που ο κόσμος φαίνεται να αποθέτει επάνω σου, εσύ την έχεις τοποθετήσει επάνω του με το να τον καθιστάς άσκοπο, χωρίς την λειτουργία που βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Έτσι αρνείσαι την απλή δικαιοσύνη σε κάθε ζωντανό πράγμα πάνω στην γη.
6. Το τι κάνει αυτή η αδικία σε σένα που κρίνεις άδικα, και που βλέπεις  έτσι όπως έχεις κρίνει, δεν μπορείς να υπολογίσεις. Ο κόσμος σκοτεινιάζει και γίνεται απειλητικός, και δεν μπορείς να αντιληφθείς ούτε ένα ίχνος όλης της χαρμόσυνης λάμψης που φέρνει η σωτηρία για να φωτίσει τον δρόμο σου. Κι έτσι βλέπεις τον εαυτό σου αποστερημένο από το φως, εγκαταλειμμένο στο σκοτάδι, άδικα παρατημένο χωρίς ένα σκοπό μέσα σε έναν μάταιο κόσμο. Ο κόσμος είναι δίκαιος επειδή το Άγιο Πνεύμα έχει φέρει την αδικία στο εσωτερικό φως, και εκεί έχει όλη η αδικία επιλυθεί και αντικατασταθεί από την δικαιοσύνη και την αγάπη. Αν αντιλαμβάνεσαι την αδικία οπουδήποτε, χρειάζεται μόνο να λες: 

Mε αυτό αρνούμαι την Παρουσία του Πατέρα και του Υιού. Προτιμώ να γνωρίσω Αυτούς παρά να βλέπω την αδικία, την οποία η Παρουσία Τους διώχνει μακριά με την λάμψη της.                                                                 



2 σχόλια:

  1. Xilia euxaristw!! Apo to 1983 a xeria, podia, mesh, laimos kai alles ar8rwseis einai telemios katastremenes apo reumatoidh ar8ritida, kai h alh8eia einai stin arxh eniw8a 8uma...eidika meta apo mia zwh gemath pono apo tin paidikh mou hleikia.To ateleioto Pneuma omws, blepei ta pragmata apo allh pleura...poso thxerh pou eima pou mporw na xepernaw ta empodia tis as8eneias ka.i na didasko gymnastikh stous allous :-)
    Adukia yparxei mono sto mualo mou!!:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Xilia euxaristw!! Apo to 1983 a xeria, podia, mesh, laimos kai alles ar8rwseis einai telemios katastremenes apo reumatoidh ar8ritida, kai h alh8eia einai stin arxh eniw8a 8uma...eidika meta apo mia zwh gemath pono apo tin paidikh mou hleikia.To ateleioto Pneuma omws, blepei ta pragmata apo allh pleura...poso thxerh pou eima pou mporw na xepernaw ta empodia tis as8eneias ka.i na didasko gymnastikh stous allous :-)
    Adukia yparxei mono sto mualo mou!!:

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...