Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 335 Σήμερα επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου.


ΜΑΘΗΜΑ 335

Σήμερα επιλέγω να δω την αθωότητα του αδελφού μου.

Η συγχώρεση είναι μια επιλογή. Ποτέ δεν βλέπω τον αδελφό μου έτσι όπως είναι, διότι αυτό υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της αντίληψης. Αυτό που βλέπω σε αυτόν είναι απλά αυτό που επιθυμώ να δω, διότι αυτό συμβολίζει αυτό που θέλω να είναι η αλήθεια. Μόνο σε αυτό ανταποκρίνομαι, όσο και να μου φαίνεται ότι εξαναγκάζομαι από εξωτερικά συμβάντα. Επιλέγω να δω αυτό που θέλω, και αυτό και μόνο βλέπω. Η αθωότητα του αδελφού μου, δείχνει σε μένα ότι θα ήθελα να δω και την δική μου. Και θα την δω, εφόσον έχω επιλέξει να δω τον αδελφό μου μέσα στο ιερό της φως.

Τι άλλο θα μπορούσε να επαναφέρει την θύμησή Σου σε μένα, εκτός από το να δω την αθωότητα του αδελφού μου; Η αθωότητά του μου θυμίζει ότι αυτός δημιουργήθηκε ένα μαζί μου, όμοιος με μένα. Σε αυτόν βρίσκω τον Εαυτό μου, και στον Υιό Σου βρίσκω και την δική Σου θύμηση. 

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 334 Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.


ΜΑΘΗΜΑ 334

Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.

Δεν θα περιμένω άλλη μια μέρα για να βρω τους θησαυρούς που μου προσφέρει ο Πατέρας μου. Οι ψευδαισθήσεις είναι όλες μάταιες, και τα όνειρα φεύγουν ακόμα και την στιγμή που υφαίνονται από σκέψεις βασισμένες σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Ας μην δεχτώ τέτοια ασήμαντα δώρα ξανά, σήμερα. Η Φωνή του Θεού προσφέρει την ειρήνη του Θεού σε όλους όσους ακούν και επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν. Αυτή είναι η επιλογή μου σήμερα. Επομένως πηγαίνω να βρω τους θησαυρούς που μου έχει δώσει ο Θεός.

Αναζητώ μόνο το αιώνιο. Διότι ο Υιός Σου δεν γίνεται να ικανοποιηθεί με τίποτα λιγότερο από αυτό. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η παρηγοριά του εκτός από αυτό που προσφέρεις Εσύ στον συγχυσμένο νου του και την τρομαγμένη του καρδιά, για να του δώσει σιγουριά και να του φέρει ειρήνη; Σήμερα θέλω να δω τον αδερφό μου αναμάρτητο. Αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα, διότι έτσι θα δω την αθωότητά μου.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 333 Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.


ΜΑΘΗΜΑ 333

Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.

Η σύγκρουση πρέπει να επιλυθεί. Δεν μπορείς να την παρακάμψεις, να την παραμερίσεις, να την αρνηθείς, να την μεταμφιέσεις, να την δεις κάπου αλλού, να την αποκαλέσεις με ένα άλλο όνομα, ούτε να την κρύψεις παραπλανητικά με οποιοδήποτε τρόπο, αν θέλεις να ξεφύγεις από αυτή. Πρέπει να την δεις ακριβώς έτσι όπως είναι, εκεί όπου νομίζεις ότι είναι, μέσα στην πραγματικότητα που της έχει δοθεί, και με τον σκοπό που της έχει αποδώσει ο νους. Γιατί μόνο τότε θα αρθούν όλες οι άμυνες, και η αλήθεια θα μπορέσει να λάμψει πάνω της καθώς εξαφανίζεται.

Πατέρα, η συγχώρεση είναι το φως που διάλεξες Εσύ για να διώξει με την λάμψη του όλη την σύγκρουση και όλη την αμφιβολία, και να φωτίζει τον δρόμο για την επιστροφή μας προς Εσένα. Κανένα άλλο φως δεν μπορεί να δώσει τέλος στα κακά μας όνειρα. Κανένα άλλο φως από αυτό δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Γιατί αυτό μόνο δεν θα αποτύχει σε τίποτα, εφόσον είναι το δικό Σου δώρο προς τον αγαπημένο Σου Υιό.


Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.


ΜΑΘΗΜΑ 332

Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Το εγώ φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια ακυρώνει τα άσχημα όνειρά του διώχνοντάς τα μακριά με την λάμψη της. Η αλήθεια ποτέ δεν κάνει επίθεση. Απλά είναι. Και με την παρουσία της ο νους ανακαλείται από τις φαντασιώσεις, ξυπνώντας στην πραγματικότητα. Η συγχώρεση προσκαλεί αυτή την παρουσία να εισέλθει, και να πάρει τη δικαιωματική της θέση μέσα στο νου. Χωρίς συγχώρεση ο νους είναι αλυσοδεμένος, πιστεύοντας στην δική του ματαιότητα. Όμως με την συγχώρεση το φως λάμπει μέσα από το όνειρο του σκότους, προσφέροντας του ελπίδα, και δίνοντάς του το μέσο να συνειδητοποιήσει την ελευθερία που είναι η κληρονομιά του.

Δεν θέλουμε να κρατήσουμε φυλακισμένο ξανά τον κόσμο σήμερα. Ο φόβος τον κρατά αιχμάλωτο. Και όμως η Αγάπη Σου μας έχει δώσει τα μέσα να τον ελευθερώσουμε. Πατέρα, θέλουμε να τον απελευθερώσουμε τώρα. Διότι καθώς προσφέρουμε ελευθερία, δίδεται και σε μας. Και δεν θέλουμε να μείνουμε φυλακισμένοι, ενώ Εσύ μας προσφέρεις την ελευθερία. 

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 331 Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου


ΜΑΘΗΜΑ 331

Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου
.
Πόσο ανόητο ήταν, Πατέρα, να πιστεύω ότι ο Υιός Σου μπορεί να κάνει τον εαυτό του να υποφέρει! Θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα σχέδιο για την καταδίκη του, και να μείνει χωρίς βέβαιο τρόπο για την απελευθέρωσή του; Με αγαπάς, Πατέρα. Ποτέ δεν θα μπορούσες να μ’ αφήσεις εγκαταλειμμένο, να πεθάνω μέσα σ’ ένα κόσμο πόνου και σκληρότητας. Πώς μπόρεσα να πιστέψω ότι η Αγάπη εγκατέλειψε τον Εαυτό της; Δεν υπάρχει θέληση άλλη από την Θέληση της Αγάπης. Ο φόβος είναι ένα όνειρο, και δεν έχει θέληση που μπορεί να αντικρούσει την δική Σου. Η σύγκρουση είναι ύπνος, και η ειρήνη αφύπνιση. Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση ∙ η ζωή, αιώνια αλήθεια. Δεν υπάρχει αντίσταση στην Θέλησή Σου. Δεν υπάρχει σύγκρουση, διότι η θέλησή μου είναι δική Σου.

Η συγχώρεση δείχνει ότι η Θέληση του Θεού είναι Μία, και ότι την μοιραζόμαστε. Σήμερα, ας βλέπουμε τα άγια θεάματα που μας δείχνει η συγχώρεση, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αμήν.



ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;


ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;

1. Το εγώ είναι ειδωλολατρία ∙ το σύμβολο του περιορισμένου και διαχωρισμένου εαυτού, αυτού που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα σώμα, καταδικασμένος να υποφέρει και η ζωή του να καταλήξει στον θάνατο. Είναι η «θέληση» που βλέπει την Θέληση του Θεού ως εχθρό, και παίρνει μια μορφή με την οποία την αρνείται. Το εγώ είναι η «απόδειξη» ότι η δύναμη είναι ασθενής και η αγάπη τρομακτική, η ζωή είναι πραγματικά θάνατος, και μόνο ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό είναι αληθές.
2. Το εγώ είναι παρανοϊκό. Στέκει μέσα στον φόβο πέρα από το Παντού, ξέχωρο από το Όλον, διαχωρισμένο από το Άπειρο. Μέσα στην παραφροσύνη του νομίζει ότι έχει νικήσει τον Ίδιο τον Θεό. Και μέσα στην τρομερή του αυτονομία «βλέπει» ότι η Θέληση του Θεού έχει καταστραφεί. Ονειρεύεται την τιμωρία, και τρέμει με τις φιγούρες μέσα στα όνειρά του ∙ τους εχθρούς του, που επιδιώκει να δολοφονήσει πριν μπορέσει να εξασφαλίσει την ασφάλειά του με το να τους επιτεθεί.
3. Ο Υιός του Θεού δεν έχει εγώ. Τι γνωρίζει αυτός από την τρέλα και τον θάνατο του Θεού, εφόσον ενοικεί σε Εκείνον; Τι μπορεί να ξέρει από την θλίψη και τα βάσανα, όταν ζει μέσα σε αιώνια χαρά; Τι μπορεί να γνωρίζει από τον φόβο και την τιμωρία, την αμαρτία και την ενοχή, το μίσος και την σύγκρουση, όταν όλα όσα τον περιβάλλουν είναι η αιώνια ειρήνη, όντας για πάντα ελεύθερος από σύγκρουση και ανενόχλητος μέσα σε βαθύτατη γαλήνη και μακαριότητα;
4. Το να γνωρίζεις την πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν βλέπεις το εγώ και τις σκέψεις του, τα έργα του, τις πράξεις του, τους νόμους και τις δοξασίες του, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, τα σχέδιά του για την σωτηρία του, και το κόστος που εμπεριέχει η πίστη σε αυτό. Με τον πόνο, το τίμημα για την πίστη σε αυτό είναι τόσο τεράστιο, που η σταύρωση του Υιού του Θεού προσφέρεται καθημερινά στον σκοτεινό ναό του, και το αίμα κυλά ενώπιον του βωμού όπου οι αρρωστημένοι ακόλουθοί του προετοιμάζονται για να πεθάνουν.
5. Παρόλα αυτά, ένα μόνο κρίνο συγχώρεσης θα μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως ∙ τον βωμό των ψευδαισθήσεων σε ναό της Ίδιας της Ζωής. Και η ειρήνη θα επανορθωθεί μια για πάντα στους αγίους νόες που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του, κατοικία Του, χαρά Του, αγάπη Του, απόλυτα δικό Του, ολοκληρωτικά ένα με Αυτόν.

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Κεφάλαιο 20 Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ (Ολόκληρο)




Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλατζίδου

Κεφάλαιο  20
Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ
I. Η Μεγάλη Εβδομάδα

1. Αυτή είναι η Κυριακή των Βαΐων, η γιορτή της νίκης και της αποδοχής της αλήθειας. Ας μην περάσουμε αυτή την άγια εβδομάδα συλλογιζόμενοι μελαγχολικά  την σταύρωση του Υιού του Θεού, αλλά χαρούμενα την γιορτή της απελευθέρωσής του. Διότι το Πάσχα είναι το σημάδι της ειρήνης, όχι του πόνου. Ένας σταυρωμένος  Χριστός δεν έχει νόημα. Αλλά ένας αναστημένος Χριστός γίνεται το σύμβολο της συγχώρεσης του Υιού του Θεού προς τον εαυτό του·  το σημάδι ότι βλέπει τον εαυτό του ως θεραπευμένο και πλήρη.
2. Αυτή η εβδομάδα αρχίζει με βάγια και τελειώνει με κρίνα, το λευκό και άγιο σημάδι ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος. Μην αφήσεις κανένα σκοτεινό σημάδι της σταύρωσης να παρεμβληθεί ανάμεσα στο ταξίδι και στον σκοπό του·  ανάμεσα στην αποδοχή της αλήθειας και την έκφρασή της. Αυτή την εβδομάδα γιορτάζουμε την ζωή, όχι τον θάνατο. Και τιμούμε την τέλεια αγνότητα του Υιού του Θεού, και όχι τις αμαρτίες του. Πρόσφερε στον αδελφό σου το δώρο των κρίνων, όχι το ακάνθινο στεφάνι· το δώρο της αγάπης και όχι το «δώρο» του φόβου. Στέκεσαι δίπλα στον αδελφό σου, με τ’ αγκάθια στο ένα χέρι και τα κρίνα στο άλλο, αβέβαιος για το τι να δώσεις. Έλα τώρα μαζί μου και πέταξε τ’ αγκάθια, και πρόσφερε τα κρίνα στην θέση τους. Αυτό το Πάσχα θα ήθελα να μου προσφέρεις το δώρο της συγχώρεσής σου, κι εγώ να το επιστρέψω σε σένα. Δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι στην σταύρωση και στον θάνατο. Ούτε μπορεί η ανάσταση να είναι ολοκληρωμένη μέχρι που η συγχώρεσή σου να αναπαυτεί πάνω στον Χριστό, μαζί με την δική μου.
3. Μια εβδομάδα είναι σύντομη, και όμως αυτή η μεγάλη εβδομάδα είναι το σύμβολο ολόκληρου του ταξιδιού το οποίο έχει αναλάβει ο Υιός του Θεού. Το ξεκίνησε με το σημάδι της νίκης, με την υπόσχεση της ανάστασης, να του έχει ήδη δοθεί. Μην τον αφήνεις να περιπλανάται στον πειρασμό της σταύρωσης, και να τον καθυστερείς εκεί. Βοήθησέ τον να πορευτεί ειρηνικά πέρα από αυτή, μαζί με το φως της δικής του αθωότητας να του φωτίζει τον δρόμο προς την λύτρωση και την απελευθέρωσή του. Μην τον κρατάς πίσω με τα αγκάθια και τα καρφιά όταν η λύτρωσή του είναι τόσο κοντά. Άφησε μόνο την λευκότητα του λαμπερού σου δώρου των κρίνων να τον επιταχύνουν προς τον δρόμο για την ανάστασή του.
4. Το Πάσχα δεν είναι η γιορτή του κόστους  της αμαρτίας, αλλά του τέλους της. Αν μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο πρόσωπο του Χριστού πίσω από  το πέπλο, κοιτάζοντας ανάμεσα στα κατάλευκα πέταλα των κρίνων που έχεις λάβει και δώσει ως δώρο, τότε θα δεις το πρόσωπο του αδελφού σου και θα το αναγνωρίσεις. Ήμουν ένας ξένος και με δέχτηκες μέσα, μην γνωρίζοντας ποιος ήμουν. Ωστόσο, χάρη στο δώρο των κρίνων θα γνωρίσεις. Στην συγχώρεσή σου προς αυτόν τον ξένο, ξένο προς εσένα και παρόλα αυτά αρχαίο Φίλο σου, βρίσκεται η απελευθέρωσή σου και η λύτρωσή σου μαζί με αυτόν. Η ώρα του Πάσχα είναι μια ώρα χαράς, και όχι θρήνου. Κοίταξε τον αναστημένο Φίλο σου και γιόρτασε την αγιότητα του μαζί με μένα. Διότι το Πάσχα είναι η ώρα για την σωτηρία σου, μαζί με την δική μου.

ΙΙ. Το Δώρο των Κρίνων
1. Κοίταξε όλα αυτά τα στολίδια που είναι φτιαγμένα για να κρεμάς πάνω στο σώμα, ή για να το καλύπτεις ή για δική του χρήση. Δες όλα τα άχρηστα πράγματα που είναι φτιαγμένα για να βλέπουν τα μάτια του. Σκέψου τις πολλές προσφορές που είναι φτιαγμένες για την δική του ευχαρίστηση, και θυμήσου ότι όλα αυτά φτιάχτηκαν για να κάνουν να φαντάζει ωραίο αυτό που εσύ μισείς. Θα χρησιμοποιούσες αυτό το μισητό πράγμα για να τραβήξεις τον αδελφό σου κοντά σου, και να προσελκύσεις τα μάτια του σώματός του; Μάθε, λοιπόν, ότι δεν του προσφέρεις παρά ένα στέμμα από αγκάθια, μην αναγνωρίζοντάς το γι αυτό που είναι, και προσπαθείς να δικαιώσεις τις δικές σου ερμηνείες για την αξία του από την αποδοχή του. Όμως, το δώρο φανερώνει την έλλειψη αξίας του, καθώς η αποδοχή του και η χαρά του αναγνωρίζουν την έλλειψη αξίας που ο ίδιος αποδίδει στον εαυτό του.
2. Τα δώρα δεν φτιάχνονται μέσα από σώματα, αν δίνονται και  λαμβάνονται πραγματικά. Διότι τα σώματα δεν μπορούν ούτε να προσφέρουν ούτε να δεχτούν·  ούτε να δώσουν ούτε να πάρουν. Μόνο ο νους μπορεί να δώσει αξία, και μόνο ο νους αποφασίζει για το τι θα λάβει και το τι θα δώσει. Και κάθε δώρο που προσφέρει εξαρτάται από το τι θέλει. Θα στολίζει το σπίτι που έχει επιλέξει πολύ προσεχτικά, και θα το ετοιμάζει για να δεχτεί τα δώρα που θέλει προσφέροντάς τα σε εκείνους που προσέρχονται στο επιλεγμένο σπίτι του, ή σε εκείνους που επιθυμεί να προσελκύσει σε αυτό. Κι εκεί θα ανταλλάξουν τα δώρα τους, προσφέροντας και λαμβάνοντας αυτό που ο νους τους κρίνει ότι είναι αντάξιό τους.
3. Το κάθε δώρο είναι μια αξιολόγηση του παραλήπτη και του δότη. Ο κάθε ένας βλέπει το σπίτι που έχει επιλέξει ως βωμό προς τον εαυτό του. Ο κάθε ένας επιζητά να προσελκύσει σ΄αυτόν  τους λάτρεις αυτού που έχει τοποθετήσει πάνω του, κάνοντάς το αντάξιο της αφοσίωσής τους. Και ο κάθε ένας έχει θέσει ένα φως πάνω στον βωμό του, έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να βλέπουν τι έχει τοποθετήσει πάνω του και να το πάρουν για δικό τους. Εδώ είναι η αξία που εναποθέτεις στον αδελφό σου και στον εαυτό σου. Εδώ είναι το δώρο σου και προς τους δύο·  η κρίση σου για τον Υιό του Θεού γι αυτό που είναι. Μην ξεχνάς ότι στον σωτήρα σου είναι που προσφέρεται το δώρο. Πρόσφερε του  αγκάθια και εσύ σταυρώνεσαι. Πρόσφερε του  κρίνα και τον εαυτό σου απελευθερώνεις.
4. Έχω μεγάλη ανάγκη για κρίνα, διότι ο Υιός του Θεού δεν με έχει συγχωρήσει. Και μπορώ εγώ να του προσφέρω συγχώρεση όταν αυτός μου προσφέρει αγκάθια; Διότι αυτός που προσφέρει αγκάθια σε οποιονδήποτε είναι ακόμα εναντίον μου, και ποιος είναι πλήρης  δίχως αυτόν; Γίνε εσύ φίλος του για μένα, ώστε να μπορέσω να συγχωρεθώ κι εσύ να μπορέσεις να δεις τον Υιό του Θεού ολοκληρωμένο. Αλλά κοίτα πρώτα τον βωμό στο σπίτι που έχεις επιλέξει, και δες τι έχεις εναποθέσει πάνω σε αυτόν για να μου προσφέρεις. Αν είναι αγκάθια που οι κοφτερές τους άκρες λάμπουν έντονα με ένα αιματοβαμμένο φως, τότε το σώμα είναι το σπίτι που έχεις επιλέξει και αυτό που μου προσφέρεις είναι ο διαχωρισμός. Και όμως τα αγκάθια έχουν φύγει. Για κοίταξέ τα από πιο κοντά τώρα, και θα δεις ότι ο βωμός σου δεν είναι πια αυτό που ήταν.
5. Εσύ ακόμα κοιτάζεις με τα μάτια του σώματος, και αυτά μπορούν να βλέπουν μόνο αγκάθια. Όμως, έχεις ζητήσει και έχεις λάβει μιαν άλλη όραση. Εκείνοι που δέχονται για δικό τους τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, μοιράζονται και την δική Του όραση. Και ό,τι  Του δίνει την ικανότητα να βλέπει τον σκοπό Του να λάμπει μέσα από κάθε βωμό, είναι τώρα δικό σου όπως και δικό Του. Το Άγιο Πνεύμα  δεν βλέπει ξένους· μόνο πολύ αγαπητούς και στοργικούς φίλους. Δεν βλέπει αγκάθια, παρά μόνο κρίνα, να φεγγοβολούν με την ευγενική  λάμψη της ειρήνης να λάμπει πάνω σε όλα όσα το Άγιο  Πνεύμα κοιτάζει και αγαπά.
6. Αυτό το Πάσχα, κοίταξε τον αδελφό σου με διαφορετικά μάτια. Με έχεις συγχωρέσει. Και παρόλα αυτά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα κρίνα που μου δώρισες όσο εσύ δεν τα βλέπεις. Και εσύ δεν  μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό που έχω δώσει εγώ εκτός και αν το μοιράζεσαι. Η όραση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι κάποιο άσκοπο δώρο, ούτε κάποιο παιχνιδάκι να το πετάς από δω κι από εκεί και έπειτα να το παρατάς. Αφουγκράσου και άκουσε αυτό προσεκτικά, και μην το περνάς μόνο για  ένα όνειρο, μια ανέμελη σκέψη για να παίξεις, ή ένα παιχνίδι το οποίο θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις περιστασιακά και έπειτα να το παρατήσεις. Διότι αν το κάνεις, έτσι θα είναι για σένα.
7. Τώρα έχεις την όραση να κοιτάζεις πέρα από όλες τις ψευδαισθήσεις. Σου έχει δοθεί να μην βλέπεις αγκάθια, ούτε ξένους και εμπόδια προς την ειρήνη. Ο φόβος του Θεού δεν είναι τίποτα για σένα τώρα. Ποιος φοβάται να κοιτάξει τις ψευδαισθήσεις, όταν γνωρίζει ότι ο σωτήρας του στέκει δίπλα του; Μαζί με αυτόν, η  όρασή σου έχει γίνει η μεγαλύτερη δύναμη που θα μπορούσε να δώσει ο Θεός για την ακύρωση της ψευδαίσθησης. Διότι ό,τι έδωσε ο Θεός στο Άγιο Πνεύμα, το έχεις λάβει. . Ο Υιός του Θεού προσβλέπει προς  εσένα για την απελευθέρωσή του. Διότι έχεις ζητήσει και σου έχει δοθεί η δύναμη να κοιτάξεις αυτό το τελευταίο εμπόδιο, και να μην δεις αγκάθια ούτε καρφιά για να σταυρώνεις τον Υιό του Θεού, και να τον στέφεις βασιλιά του θανάτου.
8. Το σπίτι που έχει επιλεγεί για σένα είναι στην άλλη πλευρά, πέρα από το πέπλο. Έχει προετοιμαστεί προσεκτικά  για σένα, και είναι έτοιμο να σε δεχτεί τώρα. Δεν θα το δεις με τα μάτια του σώματος. Και όμως έχεις ό,τι σου χρειάζεται. Το σπίτι σου σε καλεί από τότε που άρχισε ο χρόνος, και ποτέ δεν απέτυχες ολοκληρωτικά να ακούσεις το κάλεσμά του. Άκουγες, αλλά δεν ήξερες πώς να κοιτάξεις, και που. Και τώρα ξέρεις. Μέσα σε σένα βρίσκεται η γνώση, έτοιμη να φανερωθεί και να ελευθερωθεί από όλο τον τρόμο που την κρατούσε κρυμμένη. Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη. Το τραγούδι του Πάσχα είναι η χαρμόσυνη επωδός ότι ο Υιός του Θεού δεν σταυρώθηκε ποτέ. Ας σηκώσουμε τα μάτια μαζί ψηλά, όχι με φόβο αλλά με πίστη. Και δεν θα υπάρχει φόβος μέσα μας, διότι στην όραση μας δεν θα υπάρχουν ψευδαισθήσεις·  μόνο το μονοπάτι  προς την ανοιχτή πόρτα του Ουρανού, προς το σπίτι που μοιραζόμαστε μέσα στην ησυχία  όπου ζούμε με ευγένεια και ειρήνη, μαζί σαν ένας.
9. Δεν θα άφηνες τον άγιο αδελφό σου να σε οδηγήσει εκεί; Η αθωότητά του θα σου φωτίζει τον δρόμο, προσφέροντας σου το φως της να σε οδηγεί, και την βέβαιη προστασία της, λάμποντας από το άγιο βωμό  μέσα του, εκεί όπου άφησες τα κρίνα της συγχώρεσης. Άφησέ τον να γίνει για σένα ο σωτήρας από τις ψευδαισθήσεις, και κοίταξέ τον με την νέα όραση που κοιτά τα κρίνα και σου φέρνει χαρά. Πηγαίνουμε πέρα από το παραπέτασμα του φόβου, φωτίζοντας ο ένας τον δρόμο του άλλου. Η αγιότητα  που μας οδηγεί είναι μέσα μας όπως είναι και το σπίτι μας. Έτσι θα βρούμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να βρούμε μέσω  Εκείνου  που μας οδηγεί.
10. Αυτός είναι ο δρόμος προς τον Ουρανό και προς την ειρήνη του Πάσχα, μέσα στην οποία ενωνόμαστε με χαρμόσυνη επίγνωση ότι ο Υιός του Θεού έχει αναστηθεί από το παρελθόν, και έχει αφυπνιστεί στο παρόν. Τώρα είναι ελεύθερος, δίχως όρια στην επικοινωνία με όλα όσα βρίσκονται μέσα του. Τώρα τα κρίνα της αθωότητάς του είναι ανέγγιχτα από την ενοχή, και τέλεια προστατευμένα από το ψύχος του φόβου καθώς και από τον καταστροφικό μαρασμό της αμαρτίας. Το δώρο σου τον έχει σώσει από τα αγκάθια και τα καρφιά, και το δυνατό του χέρι είναι ελεύθερο να σε οδηγήσει να περάσεις με ασφάλεια έξω από αυτά. Πορεύσου χαρούμενος μαζί με αυτόν τώρα, διότι ο σωτήρας από τις ψευδαισθήσεις έχει έρθει να σε χαιρετήσει, και να σε οδηγήσει σπίτι μαζί του.
11. Εδώ είναι ο σωτήρας και φίλος σου, ελευθερωμένος από την σταύρωση μέσω της όρασής σου, κι ελεύθερος να σε οδηγήσει τώρα εκεί που θα ήθελε να είναι κι αυτός. Δεν θα σε αφήσει, ούτε θα εγκαταλείψει τον σωτήρα στον πόνο του. Και με χαρά εσύ και ο αδελφός σου θα πορεύεστε μαζί στον δρόμο της αθωότητας, τραγουδώντας καθώς βλέπετε την ανοιχτή πόρτα του Ουρανού και θ’ αναγνωρίζετε το σπίτι που σας κάλεσε. Δώσε χαρούμενα στον αδελφό σου την ελευθερία και την δύναμη να σε οδηγήσει εκεί. Και έλα μπροστά στον άγιο βωμό του εκεί όπου περιμένουν η δύναμη και η ελευθερία, να προσφέρουν και να λάβουν την λαμπρή επίγνωση που σε οδηγεί σπίτι. Ο λύχνος είναι αναμμένος μέσα σε σένα για τον αδελφό σου. Και από τα χέρια που τον έδωσαν σε αυτόν θα οδηγηθείς πέρα από τον φόβο προς την αγάπη.
ΙΙΙ. Η Αμαρτία σαν  Προσαρμογή.
1. Η πίστη στην αμαρτία είναι μια προσαρμογή. Και μια προσαρμογή είναι μια αλλαγή·  μια μετατροπή στην αντίληψη, ή μια πίστη ότι αυτό που πριν ήταν έτσι τώρα έχει γίνει διαφορετικό. Κάθε προσαρμογή είναι επομένως μια διαστρέβλωση, και επικαλείται τις άμυνες για να την στηρίξει ενάντια στην πραγματικότητα. Η γνώση δεν απαιτεί καθόλου προσαρμογές, μάλιστα  χάνεται αν γίνει κάποια αλλαγή ή μετατροπή. Διότι αυτό αμέσως την υποβιβάζει σε απλή αντίληψη·  ένα τρόπο να βλέπεις τα πράγματα στον οποίο έχει χαθεί η βεβαιότητα και έχει εισέλθει η αμφιβολία. Σε αυτή την αδύναμη κατάσταση είναι αναγκαίες οι προσαρμογές, διότι δεν είναι αληθινή. Ποιος χρειάζεται να προσαρμοστεί στην αλήθεια, η οποία επικαλείται μόνο  ό,τι   αυτός είναι πραγματικά, για να μπορέσει να καταλάβει;
2. Οι προσαρμογές οποιουδήποτε είδους  προέρχονται από το  εγώ. Διότι είναι παγιωμένη πεποίθηση του εγώ ότι όλες οι σχέσεις βασίζονται σε προσαρμογές, για να γίνουν  αυτό που θα ήθελε αυτό να είναι. Οι άμεσες σχέσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν καθόλου παρεμβολές, πάντα θεωρούνται επικίνδυνες. Το εγώ είναι ο αυτό – διορισμένος μεσάζων όλων των σχέσεων, κάνοντας τις  προσαρμογές που κρίνει αυτό αναγκαίες και παρεμβάλλοντας τες ανάμεσα σ’ εκείνους που θα συναντηθούν, για να τους κρατήσει διαχωρισμένους και να εμποδίσει την ένωσή τους. Είναι αυτή η μελετημένη παρέμβαση που σε δυσκολεύει ν’ αναγνωρίσεις την άγια σχέση σου  γι αυτό που είναι.
3. Οι άγιοι δεν παρεμβαίνουν στην αλήθεια. Δεν την φοβούνται, διότι μέσα στην αλήθεια είναι που αναγνωρίζουν την αγιότητα τους, και αγαλλιάζουν με αυτό που βλέπουν. Την κοιτούν απευθείας, χωρίς να προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτήν, ή να την προσαρμόσουν σε αυτούς. Κι έτσι βλέπουν ότι αυτή ήταν μέσα τους, και δεν αποφασίζουν εκ των προτέρων που θα την ήθελαν να είναι. Ο τρόπος που την κοιτούν  απλά κάνει μια ερώτηση, και αυτό που βλέπουν τους απαντά. Εσύ φτιάχνεις τον κόσμο κι έπειτα προσαρμόζεσαι σε αυτόν, και προσαρμόζεις και αυτόν σε σένα. Και δεν  υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα σε σένα  και στον κόσμο σύμφωνα με την  αντίληψή σου, η οποία έφτιαξε και τους δύο.
4. Ένα απλό ερώτημα όμως παραμένει, και χρειάζεται μιαν απάντηση. Σου αρέσει αυτό που έχεις φτιάξει; -- έναν κόσμο φόνου και επίθεσης, μέσα από τον οποίο υφαίνεις την δειλή σου διαδρομή μέσα από διαρκείς  κινδύνους, μόνος και φοβισμένος, ελπίζοντας στην καλύτερη περίπτωση ότι ο θάνατος θα περιμένει λίγο ακόμα πριν σε προφτάσει και εξαφανιστείς. Εσύ το έχεις επινοήσει αυτό. Είναι μια εικόνα αυτού που νομίζεις ότι είσαι·  ή του πώς βλέπεις τον εαυτό σου. Ένας δολοφόνος είναι τρομαγμένος, και αυτοί που σκοτώνουν φοβούνται τον θάνατο. Όλα αυτά δεν είναι παρά οι τρομακτικές σκέψεις εκείνων που θα ήθελαν να προσαρμοστούν σε ένα κόσμο που έχει γίνει τρομακτικός από τις δικές τους διευθετήσεις. Κοιτάζουν προς τα έξω με θλίψη από αυτό που είναι μέσα τους, και βλέπουν εκεί την δυστυχία.
5. Δεν έχεις αναρωτηθεί πώς είναι πραγματικά ο κόσμος·  πώς θα φαινόταν μέσα από χαρούμενα μάτια; Ο κόσμος που βλέπεις είναι μια κρίση προς τον εαυτό σου. Δεν βρίσκεται καθόλου εκεί. Ωστόσο  η κρίση θέτει μια ποινή πάνω σε αυτόν, την δικαιολογεί και την κάνει πραγματική. Τέτοιος είναι ο κόσμος που βλέπεις· μια κρίση για τον εαυτό σου, φτιαγμένη από σένα. Αυτή η αρρωστημένη εικόνα του εαυτού σου διατηρείται προσεχτικά από το εγώ, του οποίου εικόνα είναι και την αγαπά, και τοποθετείται έξω από σένα στον κόσμο. Και σε αυτόν τον κόσμο πρέπει εσύ να προσαρμοστείς όσο πιστεύεις ότι αυτή η εικόνα βρίσκεται έξω, και σε έχει στο έλεός της. Αυτός ο κόσμος είναι δίχως έλεος, κι αν βρισκόταν έξω από σένα, τότε πραγματικά θα έπρεπε να φοβάσαι. Όμως εσύ είσαι που τον έφτιαξες έτσι, και αν φαίνεται τώρα πως την έλλειψη  ελέους  σου επιστρέφει, αυτό μπορεί να διορθωθεί.
6. Ποιος μπορεί να μείνει για πολύ ανίερος ενώ βρίσκεται μέσα σε μια άγια σχέση; Ο κόσμος που βλέπουν οι άγιοι είναι ένα μαζί τους, ακριβώς όπως ο κόσμος που βλέπει το εγώ είναι ίδιος με αυτό. Ο κόσμος που βλέπουν οι άγιοι είναι όμορφος διότι βλέπουν την αθωότητά τους μέσα σε αυτόν. Δεν του είπαν τι να είναι· δεν έκαναν προσαρμογές για να ταιριάζουν στις παραγγελίες τους. Ρώτησαν ευγενικά και ψιθύρισαν, «Τι είσαι;» Και Αυτός που παρακολουθεί πάνω από όλη την αντίληψη απάντησε. Μην παίρνεις την κρίση του κόσμου σαν απάντηση στην ερώτηση «Τι είμαι;». Ο κόσμος πιστεύει στην αμαρτία, αλλά η πίστη που τον έφτιαξε όπως τον βλέπεις δεν είναι έξω από σένα.
7. Μην επιδιώκεις να κάνεις τον Υιό του Θεού να προσαρμοστεί στην παράνοιά του. Υπάρχει ένας ξένος μέσα σε αυτόν, που περιπλανήθηκε άσκοπα  μέσα  στο σπίτι της αλήθειας και θα φύγει. Ήρθε δίχως σκοπό, αλλά δεν θα παραμείνει μπροστά στο λαμπερό φως που πρόσφερε το Άγιο Πνεύμα, κι εσύ το δέχτηκες. Γιατί εκεί ο ξένος γίνεται άστεγος και εσύ τώρα είσαι ο καλοδεχούμενος. Μην ρωτάς αυτόν τον περαστικό ξένο, «Τι είμαι;» Αυτός είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρο το σύμπαν που δεν ξέρει. Και όμως, αυτόν είναι που ρωτάς, και στην απάντησή του είναι που θέλεις να προσαρμοστείς. Αυτή η μία εξωφρενική σκέψη, μανιώδης μέσα στην αλαζονεία της, εν τούτοις τόσο μικροσκοπική και τόσο ανούσια ξεγλιστρά απαρατήρητη μέσα από το σύμπαν της αλήθειας, και γίνεται ο οδηγός σου. Σε αυτήν απευθύνεσαι για να ρωτήσεις το νόημα του σύμπαντος. Και από το μοναδικό τυφλό πράγμα μέσα σε όλο το σύμπαν της αλήθειας, ζητάς να μάθεις, «Πώς να βλέπω τον Υιό του Θεού;»
8. Ζητά κάποιος κρίση από κάτι που είναι ολότελα στερημένο από κρίση; Και αν εσύ έχεις ρωτήσει, θα πίστευες την απάντηση, και θα προσαρμοζόσουν σε αυτή σαν να ήταν αλήθεια; Ο κόσμος που βλέπεις είναι η απάντηση που σου έδωσε, και του έδωσες δύναμη να προσαρμόσει τον κόσμο για να κάνει την απάντησή του αληθινή. Ζήτησες από αυτό το νέφος  παράνοιας το νόημα της ανίερης σχέσης σου, και την προσάρμοσες σύμφωνα με την παρανοϊκή απάντησή του. Πόσο ευτυχισμένο σε έκανε αυτό; Συνάντησες τον αδελφό σου με χαρά για να ευλογήσετε τον Υιό του Θεού, και να του δώσεις τις ευχαριστίες σου για όλη την ευτυχία που σου πρόσφερε; Αναγνώρισες τον αδελφό σου ως το αιώνιο δώρο του Θεού προς εσένα; Είδες την αγιότητα  που έλαμπε μέσα σε σένα και στον αδελφό σου, για να ευλογήσετε ο ένας τον άλλον; Αυτός είναι ο σκοπός της αγίας σχέσης σας. Μην ζητάς το μέσο της επίτευξής της από το μόνο πράγμα που εξακολουθεί να την θέλει ανίερη. Μην του δίνεις την δύναμη να προσαρμόζει το μέσο και τον σκοπό.
9. Οι φυλακισμένοι που είναι αλυσοδεμένοι με βαριές αλυσίδες για πολλά χρόνια, πεινασμένοι,  αδυνατισμένοι, χωρίς δυνάμεις και εξαντλημένοι, και με τα μάτια τόσο καιρό χαμηλωμένα προς το  σκοτάδι δεν θυμούνται το φως, ούτε αναπηδούν με χαρά την στιγμή που ελευθερώνονται. Τους παίρνει κάποιο χρόνο να καταλάβουν τι είναι η ελευθερία. Ψηλαφούσες δισταχτικά μέσα στην σκόνη και βρήκες το χέρι του αδερφού σου, αβέβαιος για το αν θα το αφήσεις ή θα κρατήσεις την ζωή που τόσο καιρό είχες ξεχασμένη. Δυνάμωσε το κράτημά σου και ύψωσε τα μάτια σου προς τον ισχυρό σου σύντροφο, μέσα στον οποίο βρίσκεται η σημασία της ελευθερίας σου. Αυτός φαινόταν πως σταυρώθηκε δίπλα σου. Και όμως, η αγιότητα του παρέμεινε ανέγγιχτη και τέλεια, και αυτή την ημέρα με αυτόν δίπλα σου, θα μπεις στον Παράδεισο, και θα γνωρίσεις την ειρήνη του Θεού.
10. Αυτό είναι το θέλημα μου για σένα και τον αδελφό σου,  για τον έναν προς τον άλλον  και για τον εαυτό σου. Εδώ υπάρχει μόνο αγιότητα και ένωση δίχως όρια. Διότι τι άλλο είναι ο Ουρανός εκτός από ένωση, άμεση και τέλεια, και δίχως το πέπλο του φόβου πάνω της; Εδώ είμαστε ένα, και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και τον εαυτό μας με τέλεια πραότητα.  Εδώ, όλες οι σκέψεις για διαχωρισμό ανάμεσά μας γίνονται αδύνατες. Εσύ που ήσουν  φυλακισμένος στον διαχωρισμό, τώρα ελευθερώνεσαι μέσα στον Παράδεισο. Κι εδώ θα ενωθώ κι εγώ μαζί σου, φίλε μου, αδελφέ μου και Εαυτέ μου.
11. Το δώρο σου προς τον αδελφό σου μου έχει δώσει την βεβαιότητα ότι η ένωσή μας θα γίνει σύντομα. Μοιράσου, λοιπόν, αυτή την πίστη μαζί μου, και γνώρισε ότι δικαιώνεται. Δεν υπάρχει καθόλου φόβος στην τέλεια αγάπη διότι αυτή δεν γνωρίζει αμαρτία, και πρέπει να βλέπει τους άλλους όπως βλέπει τον εαυτό της. Κοιτώντας με ευσπλαχνία προς τα μέσα, τι μπορείς να φοβηθείς από έξω; Οι αθώοι βλέπουν ασφάλεια, και οι αγνοί στην καρδιά βλέπουν τον Θεό μέσα στον Υιό Του, και προσβλέπουν προς τον Υιό για να τους οδηγήσει στον Πατέρα. Και που αλλού θα μπορούσαν να πάνε εκτός από εκεί που θέλουν να είναι; Εσύ και ο αδελφός σου τώρα θα οδηγήσετε ο ένας τον άλλον στον Πατέρα τόσο σίγουρα όσο ο Θεός δημιούργησε τον Υιό Του άγιο, και τον κράτησε έτσι. Μέσα στον αδελφό σου βρίσκεται το φως της αιώνιας υπόσχεσης του Θεού για την αθανασία σου. Δες τον ως αναμάρτητο, και δεν μπορεί να υπάρχει φόβος μέσα σε σένα.


IV. Εισερχόμενοι στην Κιβωτό
1. Τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει εκτός κι αν εσύ του δώσεις την δύναμη να το κάνει. Και όμως, εσύ δίνεις δύναμη σύμφωνα με το πώς οι νόμοι αυτού του κόσμου ερμηνεύουν το να δίνεις·  καθώς δίνεις χάνεις.  Δεν εξαρτάται καθόλου από εσένα το να δώσεις δύναμη. Η δύναμη είναι του Θεού, δοσμένη από Αυτόν και αφυπνισμένη εκ νέου από το Άγιο Πνεύμα, που γνωρίζει ότι καθώς δίνεις κερδίζεις. Δεν δίνει καμία δύναμη στην αμαρτία, επομένως η αμαρτία δεν έχει καθόλου δύναμη·  ούτε και στα αποτελέσματά της έτσι όπως τα βλέπει ο κόσμος, -- στην ασθένεια, στον  θάνατο, στην δυστυχία και στον πόνο. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν συμβεί διότι το Άγιο Πνεύμα δεν τα βλέπει, και δεν δίνει καμία δύναμη στην φαινομενική τους αιτία. Επομένως σε κρατά ελεύθερο από αυτά. Όντας δίχως ψευδαισθήσεις για το τι είσαι, το Άγιο Πνεύμα απλά δίνει τα πάντα στον Θεό, ο Οποίος έχει ήδη δώσει και λάβει όλα όσα είναι αληθινά. Εκείνος δεν έχει λάβει τα αναληθή ούτε τα έχει δώσει.
2. Η αμαρτία δεν έχει καμία θέση στον Ουρανό, όπου τα αποτελέσματά της είναι  ξένα και δεν μπορούν να εισέλθουν εκεί όπως δεν μπορεί να εισέλθει και η πηγή τους. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται η ανάγκη σου να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο. Μέσα σε αυτόν είναι ο Ουρανός. Αν όμως βλέπεις μέσα του την αμαρτία, τότε ο Ουρανός χάνεται για σένα. Δες τον όμως έτσι όπως είναι, και αυτό που είναι δικό σου θα λάμψει από αυτόν προς τα σένα. Ο σωτήρας σου σού δίνει μόνο αγάπη, αλλά αυτό που εσύ θα λάβεις από αυτόν εξαρτάται από σένα. Σε αυτόν εναπόκειται να παραβλέψει όλα σου τα λάθη, κι εκεί βρίσκεται η δική του σωτηρία. Το ίδιο συμβαίνει και με την δική σου. Η σωτηρία είναι ένα μάθημα στο να δίνεις, έτσι όπως το Άγιο Πνεύμα το ερμηνεύει. Είναι η εκ νέου αφύπνιση τον νόμων του Θεού μέσα στους νόες που έχουν καθιερώσει άλλους νόμους, και τους έχουν δώσει την δύναμη να επιβάλλουν αυτό που δεν δημιούργησε ο Θεός.
3. Οι παρανοϊκοί νόμοι σου φτιάχτηκαν για να εγγυηθούν ότι θα κάνεις λάθη, και έχουν  δύναμη πάνω σου αποδεχόμενος  ότι τα αποτελέσματά τους είναι αυτό που σου αξίζει. Τι άλλο εκτός από τρέλα θα μπορούσε να είναι αυτό; Αυτό, λοιπόν, είναι που θα ήθελες να βλέπεις μέσα στον σωτήρα σου από την παραφροσύνη; Αυτός είναι τόσο ελεύθερος όσο κι εσύ, και στην ελευθερία που βλέπεις μέσα σε αυτόν βλέπεις και την δική σου. Γιατί αυτήν μοιράζεστε. Ό,τι έχει δώσει ο Θεός ακολουθεί τους δικούς Του νόμους και μόνο. Ούτε είναι δυνατόν εκείνοι που τους ακολουθούν να υποφέρουν από αποτελέσματα οποιασδήποτε άλλης πηγής.
4. Εκείνοι που επιλέγουν την ελευθερία θα βιώνουν μόνο τα δικά της αποτελέσματα. Η δύναμή τους είναι από τον Θεό, και θα την δίνουν μόνο σε ό,τι έχει δώσει ο Θεός, για να την μοιραστούν με αυτούς. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν μπορεί να τους αγγίξει, διότι  βλέπουν μόνο αυτό, μοιράζοντας την δύναμή τους σύμφωνα με το Θέλημα  του Θεού. Κι επομένως η ελευθερία τους διασφαλίζεται και διατηρείται. Διατηρείται ξεπερνώντας κάθε πειρασμό να φυλακίζει και να φυλακίζεται. Από αυτούς που έχουν μάθει την ελευθερία πρέπει να ζητάς να μάθεις τι είναι η ελευθερία. Μην ρωτάς το σπουργίτι το πώς πετάει ο αετός, διότι αυτοί που έχουν μικρά φτερά δεν έχουν δεχτεί για τον εαυτό τους την δύναμη για να την μοιραστούν  μαζί σου.
5. Οι αναμάρτητοι δίνουν έτσι όπως έχουν λάβει. Δες, λοιπόν, την δύναμη της αθωότητας μέσα στον αδελφό σου, και μοιράσου μαζί του την δύναμη της απελευθέρωσης από την αμαρτία που του πρόσφερες. Στον κάθε ένα που πορεύεται σε αυτή την γη μέσα σε φαινομενική μοναξιά δίνεται ένας  σωτήρας, του οποίου η ιδιαίτερη λειτουργία του είναι να τον απελευθερώσει, κι έτσι να απελευθερωθεί και ο ίδιος. Μέσα στον κόσμο του διαχωρισμού ο κάθε ένας έχει την δική του ξεχωριστή αποστολή, παρόλο που όλοι είναι το ίδιο. Ωστόσο, εκείνοι που γνωρίζουν ότι όλοι είναι ίδιοι δεν έχουν ανάγκη για σωτηρία. Και ο κάθε ένας βρίσκει τον σωτήρα του όταν είναι έτοιμος να κοιτάξει το πρόσωπο του Χριστού, και να Τον δει αναμάρτητο.
6. Το σχέδιο δεν προέρχεται από σένα, ούτε χρειάζεται να νοιάζεσαι για τίποτα εκτός από το μέρος που σου έχει δοθεί να μάθεις. Διότι Αυτός που γνωρίζει τα υπόλοιπα θα φροντίσει γι αυτό δίχως την βοήθειά σου. Αλλά μην θεωρείς ότι Αυτός δεν χρειάζεται το δικό σου μέρος για να Τον βοηθήσει με το υπόλοιπο. Διότι στο δικό σου μέρος βρίσκεται ολόκληρο το σχέδιο, χωρίς το οποίο κανένα μέρος κανενός δεν είναι πλήρες, ούτε όλο το σχέδιο ολοκληρώνεται δίχως το δικό σου μέρος. Στην  κιβωτό της ειρήνης εισέρχονται δύο - δύο, όμως η αρχή ενός άλλου κόσμου πηγαίνει μαζί τους. Κάθε άγια σχέση πρέπει να εισέλθει εδώ, για να μάθει την ιδιαίτερη της λειτουργία στο σχέδιο του Αγίου Πνεύματος, τώρα που μοιράζεται τον σκοπό Του. Και καθώς αυτός ο σκοπός εκπληρώνεται, ένας νέος κόσμος ανατέλλει στον οποίο δεν μπορεί να εισέλθει η αμαρτία, και όπου ο Υιός του Θεού μπορεί να εισέλθει δίχως φόβο να αναπαυτεί για λίγο, για να ξεχάσει την αιχμαλωσία και να θυμηθεί την ελευθερία. Πώς μπορεί να εισέλθει, να αναπαυθεί και να θυμηθεί, χωρίς εσένα; Δεν είναι ολοκληρωμένος, παρά μόνο αν είσαι και εσύ εκεί. Και την ολοκλήρωσή του είναι που θυμάται εκεί.
7. Αυτός είναι ο σκοπός που σου έχει δοθεί. Μην θεωρείς πως η συγχώρεσή σου προς τον αδελφό σου εξυπηρετεί μόνο εσάς τους δύο. Διότι ολόκληρος ο νέος κόσμος βασίζεται στα χέρια κάθε δύο αδελφών που εισέρχονται εδώ για να αναπαυτούν. Και καθώς αυτοί αναπαύονται, το πρόσωπο του Χριστού λάμπει πάνω τους και θυμούνται τους νόμους του Θεού, ξεχνώντας όλους τους υπόλοιπους και λαχταρώντας μόνο να έχουν τους νόμους Του τέλεια εκπληρωμένους σε αυτούς και σε όλους τους αδελφούς τους. Νομίζεις ότι όταν αυτό θα έχει επιτευχθεί θα μπορείς να ησυχάσεις δίχως αυτούς; Δεν θα μπορούσες πια να αφήσεις ούτε έναν από αυτούς απέξω περισσότερο από ό,τι θα μπορούσα κι εγώ να αφήσω εσένα, και να ξεχάσω ένα μέρος του εαυτού  μου.
8. Μπορεί να αναρωτιέσαι πώς θα μπορείς να είσαι σε γαλήνη όταν, ενώ βρίσκεσαι στον χρόνο, υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν πριν να ανοιχτεί ο δρόμος προς την ειρήνη. Ίσως αυτό να σου φαίνεται αδύνατον. Αλλά ρώτησε τον εαυτό σου αν είναι δυνατόν ο Θεός να είχε ένα σχέδιο για την σωτηρία σου που δεν λειτουργεί. Μόλις δεχτείς το σχέδιό Του ως την μόνη λειτουργία που θέλεις να εκπληρώσεις, τότε δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο που το Άγιο Πνεύμα να μην τακτοποιήσει για σένα δίχως την δική σου προσπάθεια. Αυτό θα πηγαίνει μπροστά από σένα κάνοντας ευθύ το μονοπάτι σου, και μην αφήνοντας στον δρόμο σου πέτρες για να σκοντάψεις, ούτε εμπόδια να σου κλείνουν τον δρόμο. Δεν θα σου αρνηθεί τίποτα που να σου χρειάζεται. Δεν θα μείνει αξεπέραστη ούτε μία φαινομενική δυσκολία πριν φτάσεις εκεί. Δεν χρειάζεται να απασχολήσεις το νου σου για τίποτα, αλλά να είσαι ξένοιαστος  για τα πάντα εκτός από τον μόνο σκοπό που θέλεις να εκπληρώσεις. Αυτός, όπως σου δόθηκε, έτσι και θα γίνει και η  εκπλήρωσή του. Η εγγύηση του Θεού υπερνικά όλα τα εμπόδια, διότι βασίζεται στην βεβαιότητα και όχι στην πιθανότητα. Βασίζεται σε σένα.  Και τι άλλο μπορεί να είναι πιο βέβαιο από έναν Υιό του Θεού;

V. Οι Προάγγελοι της Αιωνιότητας
1.  Σε αυτό τον κόσμο, ο Υιός του Θεού πλησιάζει περισσότερο στον εαυτό του μέσα σε μια άγια  σχέση. Εκεί αρχίζει να βρίσκει την βεβαιότητα που ο Πατέρας του έχει γι αυτόν. Κι εκεί βρίσκει την λειτουργία του της επαναφοράς των νόμων του Πατέρα του σε ό,τι είχε κρατήσει έξω από αυτούς, και βρίσκει αυτό που είχε χαθεί. Μόνο μέσα στον χρόνο μπορεί να χαθεί κάτι, και ποτέ δεν χάνεται για πάντα. Έτσι και τα μέρη του Υιού του Θεού σταδιακά ενώνονται μέσα στον χρόνο, και με κάθε ένωση το τέλος του χρόνου έρχεται όλο και πιο κοντά. Κάθε θαύμα ένωσης είναι ένας ισχυρός προάγγελος της αιωνιότητας. Όλοι όσοι έχουν ένα και μοναδικό σκοπό ενοποιημένο και βέβαιο, δεν μπορεί να φοβούνται. Όποιος μοιράζεται αυτόν τον σκοπό με κάποιον δεν μπορεί παρά να είναι ένα μαζί του.
2. Κάθε προάγγελος της αιωνιότητας τραγουδά για το τέλος της αμαρτίας και του φόβου. Ο κάθε ένας τους μιλά μέσα στον χρόνο γι αυτό που βρίσκεται πολύ πέρα από τον χρόνο. Δύο φωνές που υψώνονται μαζί καλούν τις καρδιές όλων, για να τις αφήσουν να κτυπούν ως ένα. Και μέσα σε αυτόν τον ένα χτύπο της καρδιάς διακηρύσσεται η ενότητα της αγάπης και καλωσορίζεται. Ειρήνη στην άγια σχέση σου, η οποία έχει την δύναμη να κρατά την ενότητα του Υιού του Θεού. Δίνεις στον αδελφό σου για όλους, και με το δώρο σου χαίρονται όλοι. Μην ξεχνάς Ποιος σου έχει δώσει τα δώρα που δίνεις, και όταν δεν το ξεχνάς αυτό, θα θυμηθείς Ποιος έδωσε τα δώρα σε Αυτόν για να στα δώσει.
3. Είναι αδύνατον να υπερεκτιμήσεις την αξία του αδελφού σου. Μόνο το εγώ το κάνει αυτό, αλλά το μόνο που σημαίνει αυτό είναι ότι θέλει τον άλλον για το ίδιο, κι επομένως του δίνει πολλή μικρή αξία. Αυτό που είναι καθαρά ανεκτίμητο δεν μπορεί να αξιολογηθεί. Αναγνωρίζεις τον φόβο που προκύπτει από την ανούσια προσπάθεια να κρίνεις αυτό που βρίσκεται τόσο πέρα από την κρίση σου που δεν μπορείς καν να το δεις; Μην κρίνεις αυτό που είναι αόρατο σε σένα, ειδάλλως δεν θα το δεις ποτέ, παρά περίμενε με υπομονή τον ερχομό του. Θα σου δοθεί να δεις την αξία του αδελφού σου όταν το μόνο που θα θέλεις γι αυτόν είναι η ειρήνη. Και αυτό που θέλεις γι αυτόν θα το λάβεις.
4. Πώς μπορείς να εκτιμήσεις την αξία αυτού που σου προσφέρει ειρήνη; Τι άλλο θα μπορούσες να θέλεις εκτός από την προσφορά του; Η αξία του έχει διασφαλιστεί από τον Πατέρα του, και  θα την αναγνωρίσεις καθώς λαμβάνεις το δώρο του Πατέρα του μέσα από αυτόν. Αυτό που είναι μέσα σε αυτόν θα λάμπει τόσο φωτεινά μέσα στην γεμάτη ευγνωμοσύνη όρασή σου που απλά θα το αγαπήσεις και θα είσαι χαρούμενος. Δεν θα σκεφτείς να τον κρίνεις, γιατί ποιος θα έβλεπε το πρόσωπο του Χριστού και θα συνέχιζε να επιμένει ότι η κρίση εξακολουθεί να έχει νόημα; Διότι αυτή η επιμονή προέρχεται από εκείνους που δεν βλέπουν. Η επιλογή σου είναι ανάμεσα στην όραση ή την κρίση, αλλά ποτέ δεν μπορείς να έχεις και τα δύο.
5. Το σώμα του αδελφού σου σού χρησιμεύει τόσο λίγο, όσο και σε αυτόν. Όταν χρησιμοποιείται μόνο όπως διδάσκει το Άγιο Πνεύμα, δεν έχει καμία λειτουργία. Διότι οι νόες δεν χρειάζονται το σώμα για να επικοινωνούν. Τα μάτια που βλέπουν το σώμα δεν έχουν  καμιά χρήση που να υπηρετεί τον σκοπό μιας άγιας σχέσης. Και όσο βλέπεις με αυτό τον τρόπο τον αδελφό σου, το μέσο και ο σκοπός δεν ευθυγραμμίζονται. Γιατί να χρειάζεται να υπάρξουν τόσο πολλές άγιες στιγμές για μπορέσει  να επιτευχθεί αυτό, ενώ μία θα ήταν αρκετή; Μόνο μία άγια στιγμή υπάρχει. Η μικρή ανάσα της αιωνιότητας που ρέει μέσα από τον χρόνο σαν χρυσό φως είναι πάντα η ίδια·  δεν υπάρχει τίποτα πριν από αυτήν, και τίποτα δεν ακολουθεί.
6. Βλέπεις κάθε άγια στιγμή σαν να είναι κάποιο διαφορετικό σημείο μέσα στον χρόνο. Αυτή ποτέ δεν αλλάζει. Και ό,τι είχε ποτέ ή πρόκειται να έχει είναι εδώ αυτή την στιγμή. Το παρελθόν δεν παίρνει τίποτα από αυτήν, και το μέλλον δεν θα προσθέσει τίποτα περισσότερο. Εδώ, λοιπόν, βρίσκονται τα πάντα. Εδώ είναι η ομορφιά της σχέσης σου, με τα μέσα και τον σκοπό ήδη σε τέλεια αρμονία. Εδώ είναι η τέλεια πίστη ότι μια μέρα θα προσφέρεις στον αδελφό σου αυτό που ήδη σου έχει προσφέρει· κι εδώ έχει ήδη δοθεί η απεριόριστη συγχώρεση που θα του δώσεις και θα αντικρίσεις το πρόσωπο του Χριστού που έχεις ήδη δει.
7. Μπορείς να αξιολογήσεις αυτόν που δίνει ένα δώρο σαν αυτό; Θα αντάλλασσες αυτό το δώρο με κάποιο άλλο; Αυτό το δώρο επαναφέρει  τους νόμους του Θεού στην θύμηση σου. Και απλά με το να τους θυμηθείς, οι νόμοι που σε κρατούσαν αιχμάλωτο στον πόνο και τον θάνατο πρέπει να ξεχαστούν. Αυτό δεν είναι δώρο που σου προσφέρει το σώμα του αδελφού σου. Το πέπλο που κρύβει το δώρο, κρύβει και τον ίδιο. Αυτός είναι το δώρο, και όμως δεν το γνωρίζει. Ούτε κι εσύ το γνωρίζεις. Παρόλα αυτά, έχε πίστη ότι Αυτός που βλέπει το δώρο μέσα σε σένα και τον αδελφό σου θα το προσφέρει και θα το λάβει για τους δυο σας. Και μέσα από την δική Του όραση θα το δεις κι εσύ, και μέσα από την δική Του κατανόηση θα το αναγνωρίσεις και θα το αγαπήσεις ως δικό σου.
8. Ας νοιώσεις ανακούφιση, με  το Άγιο Πνεύμα να σε παρακολουθεί με αγάπη και τέλεια εμπιστοσύνη σε αυτό που βλέπει. Αυτό γνωρίζει τον Υιό του Θεού, και μοιράζεται την βεβαιότητα του Πατέρα του ότι το σύμπαν αναπαύεται στα ευγενικά του χέρια με ασφάλεια και ειρήνη. Ας αναλογιστούμε τώρα τι πρέπει να μάθει, για να μοιράζεται την εμπιστοσύνη του Πατέρα του σε αυτόν. Τι είναι αυτός, στον οποίο ο Δημιουργός του σύμπαντος θα του πρόσφερε ολόκληρο το σύμπαν και θα γνώριζε ότι αναπαύεται με ασφάλεια; Αυτός κοιτάζει τον εαυτό του όχι με τον τρόπο που τον γνωρίζει ο Πατέρας του. Ωστόσο, είναι αδύνατον ο Θεός να εναποθέτει την εμπιστοσύνη Του εσφαλμένα.

VI. Ο Ναός του Αγίου Πνεύματος
1. Το νόημα του Υιού του Θεού βρίσκεται αποκλειστικά στην σχέση του με τον Δημιουργό του. Αν ήταν κάπου αλλού θα βασιζόταν στο απρόοπτο, αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Και αυτή η σχέση είναι απόλυτα στοργική και για πάντα. Ωστόσο, ο Υιός του Θεού έχει εφεύρει μια ανίερη σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Πατέρα του. Η πραγματική σχέση του είναι μία σχέση τέλειας ενότητας και αδιάσπαστης διάρκειας. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι μονομερής, εγωκεντρική, διασπασμένη σε πολλά κομματάκια και γεμάτη φόβο. Αυτή που δημιουργήθηκε από τον Πατέρα του περιβάλλει απόλυτα τον Εαυτό και είναι  Αυτό – επεκτεινόμενη. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι απόλυτα αυτό – καταστροφική και αυτό – περιοριστική.
2. Τίποτα δεν μπορεί να δείξει καλύτερα αυτή την αντίθεση, από την  εμπειρία και των δύο σχέσεων μια άγιας και μια ανίερης. Η πρώτη βασίζεται στην αγάπη, και αναπαύεται πάνω της γαλήνια και ανενόχλητη. Το σώμα δεν εισβάλλει σε αυτήν. Οποιαδήποτε σχέση στην οποία εισέρχεται το σώμα δεν βασίζεται στην αγάπη, αλλά στην ειδωλολατρία. Η αγάπη επιθυμεί να γίνει γνωστή, απόλυτα κατανοητή και να μοιραστεί. Δεν έχει μυστικά·  τίποτα που να κρατήσει χωριστά και να κρύψει. Πορεύεται  μέσα στο φως, με ανοιχτά μάτια και ήρεμη, με χαμογελαστό καλωσόρισμα και με ειλικρίνεια τόσο απλή και ολοφάνερη που δεν γίνεται να παρεξηγηθεί.
3. Αλλά τα είδωλα δεν μοιράζονται. Τα είδωλα δέχονται, αλλά ποτέ δεν ανταποδίδουν. Μπορούν ν’ αγαπηθούν, αλλά δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν. Δεν καταλαβαίνουν τι τους προσφέρεται, και σε όποια σχέση εισέλθουν χάνει το νόημά της. Η αγάπη των ειδώλων καθιστά την αγάπη δίχως νόημα. Ζουν με μυστικότητα, μισώντας το φως του ήλιου και χαίρονται μέσα στο σκοτάδι του σώματος, όπου μπορούν να κρυφτούν και να κρατήσουν τα μυστικά τους κρυμμένα μαζί τους. Και δεν έχουν καθόλου σχέσεις, διότι κανένας δεν είναι ευπρόσδεκτος εκεί. Δεν χαμογελούν σε κανέναν, και εκείνοι που τους χαμογελούν είναι όσοι δεν βλέπουν.
4. Η αγάπη δεν έχει σκοτεινούς ναούς όπου υπάρχουν απόκρυφα μυστήρια κρυμμένα από τον ήλιο. Δεν αναζητά δύναμη, αλλά σχέσεις. Το σώμα είναι το όπλο που έχει επιλέξει το εγώ για να αναζητά δύναμη μέσα από τις σχέσεις. Και οι σχέσεις του πρέπει να είναι ανίερες, γιατί αυτό που είναι, το εγώ ούτε καν το βλέπει. Τις θέλει απλά για τις προσφορές με τις οποίες τα είδωλά του ευημερούν.  Τα υπόλοιπα απλά τα διώχνει, διότι όλα όσα θα μπορούσαν να του προσφέρουν τα θεωρεί χωρίς αξία. Όντας άστεγο, το εγώ αναζητά όσο περισσότερα σώματα μπορεί να συλλέξει για να τοποθετήσει τα είδωλά του μέσα, κι έτσι να τα εξασφαλίσει ως ναούς για το ίδιο.
5. Ο ναός του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ένα σώμα, αλλά μια σχέση. Το σώμα είναι μια απομονωμένη κηλίδα σκότους·  ένα κρυφό μυστικό δωμάτιο, ένα μικροσκοπικό σημείο ενός ανόητου μυστηρίου, μια ανούσια περίφραξη πολύ προσεχτικά προστατευμένη, αν και δεν κρύβει τίποτα. Εδώ η ανίερη σχέση ξεφεύγει από την πραγματικότητα, και αναζητά ψίχουλα για να κρατηθεί ζωντανή. Εδώ θέλει να παρασύρει τους αδελφούς της, και να τους κρατήσει μέσα στην ειδωλολατρία της. Εδώ είναι «ασφαλής», διότι η αγάπη δεν μπορεί να εισέλθει. Το Άγιο Πνεύμα δεν χτίζει τους ναούς Του εκεί όπου δεν μπορεί να είναι η αγάπη. Θα ήθελε ποτέ το Άγιο Πνεύμα  που βλέπει το πρόσωπο του Χριστού να επιλέξει για σπίτι του το μόνο μέρος σε όλο το σύμπαν όπου δεν γίνεται  ορατό;
6. Δεν μπορείς να κάνεις το σώμα ναό του Αγίου Πνεύματος, και ποτέ δεν θα γίνει η έδρα της αγάπης. Είναι το σπίτι του ειδωλολάτρη, και της καταδίκης της αγάπης. Διότι εδώ η αγάπη γίνεται τρομακτική και εγκαταλείπεται η ελπίδα. Ακόμα και τα είδωλα που λατρεύονται εδώ καλύπτονται από μυστήριο, και κρατιούνται διαχωρισμένα από εκείνους που τα λατρεύουν. Αυτός ο ναός είναι  αφιερωμένος στην απουσία  σχέσης και στην έλλειψη ανταπόδοσης. Εδώ βρίσκεται το «μυστήριο» του διαχωρισμού που γίνεται αντιληπτό με δέος και φυλάσσεται  με ευλάβεια. Αυτό που ο Θεός δεν θα ήθελε να υπάρχει, εδώ κρατιέται «ασφαλές» μακριά από Αυτόν. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιείς είναι ότι αυτό που φοβάσαι μέσα στον αδελφό σου, και δεν θα ήθελες να το δεις σε αυτόν, είναι αυτό που κάνει και τον Θεό τρομακτικό και άγνωστο σε σένα.
7. Οι ειδωλολάτρες πάντα θα φοβούνται την αγάπη, διότι τίποτα δεν τους απειλεί τόσο σφοδρά όσο το πλησίασμα της αγάπης. Άφησε την αγάπη να τους πλησιάσει και παράβλεψε το σώμα, όπως σίγουρα θα το κάνει, και δες πώς υποχωρούν με φόβο, νιώθοντας την στερεή βάση του ναού τους να αρχίζει να τρέμει και να χαλαρώνει. Αδελφέ, εσύ τρέμεις μαζί τους. Και όμως, αυτό που φοβάσαι δεν είναι παρά ο προάγγελος της διαφυγής. Αυτό ο τόπος του σκότους δεν είναι το σπίτι σου. Ο ναός σου δεν απειλείται. Δεν είσαι ειδωλολάτρης πια. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος βρίσκεται ασφαλής μέσα στην σχέση σου, και όχι στο σώμα σου. Εσύ έχεις αποδράσει από το σώμα. Όπου είσαι το σώμα δεν μπορεί να εισέλθει, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει ιδρύσει τον ναό Του εκεί.
8. Δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις στις σχέσεις. Αυτές είτε υπάρχουν είτε όχι. Μια ανίερη σχέση δεν είναι σχέση. Είναι μια κατάσταση απομόνωσης, που φαίνεται να είναι κάτι που δεν είναι. Τίποτα περισσότερο. Την στιγμή που η τρελή ιδέα να κάνεις την σχέση σου με τον Θεό ανίερη φάνηκε να είναι δυνατή, όλες σου οι σχέσεις έγιναν χωρίς νόημα. Αυτή την ανίερη στιγμή γεννήθηκε ο χρόνος, και τα σώματα φτιάχτηκαν για να στεγάσουν την τρελή ιδέα και να της προσδώσουν την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Κι έτσι φάνηκε πως είχε ένα σπίτι για λίγο μέσα στο χρόνο, και εξαφανίστηκε. Γιατί τι θα μπορούσε να στεγάσει αυτή την τρελή ιδέα ενάντια στην πραγματικότητα περισσότερο από μια στιγμή;
9. Τα είδωλα πρέπει να εξαφανιστούν, και να μην αφήσουν ίχνος πίσω τους καθώς φεύγουν. Η ανίερη στιγμή της φαινομενικής τους δύναμης είναι εύθραυστη σαν νιφάδα χιονιού, αλλά δίχως την ομορφιά της. Είναι αυτό το υποκατάστατο που θέλεις στην θέση των αιώνιων ευλογιών της άγιας  στιγμής και της απεριόριστης ευεργεσίας της; Είναι η κακεντρέχεια της ανίερης σχέσης, τόσο φαινομενικά ισχυρή και τόσο πικρά παρεξηγημένη που ελκύστηκες λανθασμένα από αυτήν αντί να προτιμήσεις την άγια στιγμή που σου προσφέρει ειρήνη και κατανόηση; Παραμέρισε, λοιπόν, το σώμα και ήσυχα ξεπέρασέ το, και ανυψώσου για να υποδεχτείς αυτό που πραγματικά θέλεις. Και από τον άγιο ναό Του, μην κοιτάξεις πίσω σε αυτό από το οποίο αφυπνίστηκες. Γιατί καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να προσελκύσει το νου που έχει υπερβεί τις ψευδαισθήσεις, και τις έχει αφήσει μακριά πίσω του.
10. Η άγια σχέση αντανακλά την αληθινή σχέση που έχει ο Υιός του Θεού με τον Πατέρα του στην πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα αναπαύεται μέσα σε αυτήν με την βεβαιότητα ότι θα διαρκέσει για πάντα. Η σταθερή της βάση στηρίζεται αιώνια από την αλήθεια, και η αγάπη λάμπει πάνω της με το ευγενικό της χαμόγελο και την τρυφερή ευλογία που προσφέρει στους δικούς της. Εδώ η ανίερη στιγμή ανταλλάσσεται χαρούμενα με την άγια στιγμή της ασφαλούς επιστροφής. Εδώ ο δρόμος προς τις αληθινές σχέσεις είναι ευγενικά ανοιχτός, μέσα από τον οποίο εσύ και ο αδελφός σου πορεύεστε μαζί, αφήνοντας το σώμα πίσω με ευγνωμοσύνη, και αναπαύεστε στην Αιώνια Αγκαλιά. Η Αγκαλιά της Αγάπης είναι ανοιχτή για να σε υποδεχτεί, και να σου δώσει αιώνια ειρήνη.
11. Το σώμα είναι το είδωλο του εγώ·  η πίστη στην αμαρτία που ενσαρκώνεται και έπειτα προβάλλεται προς τα έξω. Αυτό παράγει κάτι που φαίνεται να είναι ένας τοίχος σάρκας γύρω από το νου, κρατώντας τον φυλακισμένο σε ένα μικροσκοπικό σημείο χώρου και χρόνου, καταδικασμένο σε θάνατο, δίνοντάς του παρά μόνο μια στιγμή κατά την οποία να αναστενάξει, να θρηνήσει κι έπειτα να πεθάνει μέσα σε τρόμο προς τιμήν  του αφέντη του. Και αυτή η ανίερη στιγμή φαίνεται πως είναι η ζωή·  μια στιγμή απελπισίας, ένα μικροσκοπικό νησί με ξηρή άμμο, στερημένο από νερό και καταδικασμένο στην αβεβαιότητα της λησμονιάς. Εδώ σταματά για λίγο ο Υιός του Θεού, για να προσφέρει την αφοσίωσή του στα είδωλα του θανάτου κι έπειτα να ξεψυχήσει. Κι εδώ είναι περισσότερο νεκρός από ό,τι ζωντανός. Ωστόσο, εδώ είναι που επίσης κάνει την επιλογή του ξανά ανάμεσα στην ειδωλολατρία και την αγάπη. Εδώ του έχει δοθεί να διαλέξει να περάσει αυτή την στιγμή αποδίδοντας τιμές στο σώμα, ή να αφήσει τον εαυτό του να ελευθερωθεί  από αυτό. Εδώ μπορεί να δεχτεί την άγια στιγμή, που του προσφέρεται για να αντικαταστήσει την ανίερη που είχε διαλέξει πριν. Κι εδώ μπορεί να μάθει ότι οι σχέσεις είναι η σωτηρία του, και όχι η καταδίκη του.
12.  Εσύ που το μαθαίνεις αυτό, μπορεί ακόμα να είσαι φοβισμένος, αλλά δεν είσαι ακινητοποιημένος. Η άγια στιγμή έχει μεγαλύτερη αξία τώρα για σένα από ό,τι η ανίερη αντίστοιχή της, και έχεις μάθει ότι θέλεις πραγματικά μόνο την μία. Αυτή δεν είναι ώρα θλίψης. Είναι ίσως ώρα σύγχυσης, αλλά όχι αποθάρρυνσης. Έχεις μια πραγματική σχέση, και αυτή η σχέση έχει νόημα. Είναι όμοια  με την πραγματική σου  σχέση με τον Θεό όπως τα ίσα πράγματα είναι όμοια το ένα με το άλλο. Η ειδωλολατρία είναι παρελθόν και δίχως νόημα. Ίσως φοβάσαι ακόμα λίγο τον αδελφό σου·  ίσως κάποια σκιά του φόβου σου προς τον Θεό να παραμένει ακόμα μαζί σου. Τι είναι, όμως, αυτό για εκείνους που τους έχει δοθεί μια αληθινή σχέση πέρα από το σώμα; Είναι δυνατόν να μην βλέπουν το πρόσωπο του Χριστού για πολύ ακόμα; Και μπορούν για πολύ ακόμα να στερούν στον εαυτό τους την θύμηση της σχέσης τους με το Πατέρα τους, και να κρατούν την ενθύμηση της Αγάπης Του μακριά από την επίγνωσή τους;

VII. Η Συνέπεια Μέσων και Στόχου
1. Έχουμε πει πολλά για την ασυνέπεια των  μέσων και του σκοπού, και πως αυτά πρέπει να ευθυγραμμιστούν πριν μπορέσει η  άγια σχέση σου να σου φέρνει μόνο χαρά. Αλλά έχουμε ήδη πει ότι τα μέσα για την εκπλήρωση του στόχου του Αγίου Πνεύματος θα έρθουν από την ίδια Πηγή όπως και ο σκοπός Του. Αυτά τα μαθήματα είναι τόσο απλά και άμεσα και δεν έχουν τίποτα που να είναι ασυνεπές. Οι φαινομενικές ασυνέπειες, ή τα μέρη που βρίσκεις πιο δύσκολα από άλλα, είναι απλά ενδείξεις περιοχών όπου τα μέσα και ο σκοπός είναι ακόμα ασυνεπή. Και αυτό παράγει ακόμα μεγάλη δυσφορία. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Αυτά τα μαθήματα δεν απαιτούν σχεδόν τίποτα από σένα. Είναι αδύνατον να φανταστείς κάτι που να ζητά τόσο λίγα, ή που να μπορούσε να προσφέρει περισσότερα.
2. Η περίοδος δυσφορίας που ακολουθεί την αιφνίδια αλλαγή σε μια σχέση από την αμαρτία σε αγιότητα μπορεί τώρα να έχει σχεδόν τελειώσει. Στον βαθμό που την βιώνεις ακόμα, αρνείσαι να αφήσεις τα μέσα σε Αυτόν ο Οποίος άλλαξε τον σκοπό. Αναγνωρίζεις ότι θέλεις τον στόχο. Δεν είσαι επίσης πρόθυμος να δεχτείς και τα μέσα; Αν δεν είσαι, ας παραδεχτούμε ότι εσύ είσαι ασυνεπής. Ένας σκοπός επιτυγχάνεται με κάποια μέσα, κι αν θέλεις ένα σκοπό πρέπει να είσαι πρόθυμος να θέλεις και τα μέσα. Πώς γίνεται να είναι κάποιος ειλικρινής ενώ λέει, «Θέλω αυτό πάνω από οτιδήποτε άλλο, αλλά όμως δεν θέλω να μάθω τα μέσα για να το αποκτήσω;»
3. Για να πετύχεις τον στόχο το Άγιο Πνεύμα ζητά πραγματικά πολύ λίγα. Δεν ζητά τίποτα περισσότερο για να δώσει και τα μέσα. Τα μέσα ακολουθούν τον σκοπό. Και όταν διστάζεις, είναι διότι ο σκοπός σε τρομάζει, και όχι τα μέσα. Να το θυμάσαι αυτό, ειδάλλως θα κάνεις το σφάλμα να πιστεύεις ότι τα μέσα είναι δύσκολα. Ωστόσο, πώς γίνεται να είναι δύσκολα αν απλά σου δίδονται; Εγγυώνται τον στόχο, και είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με αυτόν. Πριν τα κοιτάξουμε από λίγο πιο κοντά, θυμήσου ότι αν νομίζεις ότι είναι αδύνατα, τότε έχει κλονιστεί η επιθυμία σου για τον στόχο. Διότι αν κάποιος στόχος είναι εφικτός, τα μέσα για να τον φτάσεις πρέπει να είναι κι αυτά εφικτά.
4. Είναι αδύνατον να βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο και παρόλα αυτά να τον βλέπεις ως σώμα. Δεν είναι αυτό απόλυτα συνεπές με τον στόχο της αγιότητας; Διότι η αγιότητα είναι απλά το αποτέλεσμα της άδειάς σου να αναιρεθούν τα αποτελέσματα της αμαρτίας, έτσι ώστε να αναγνωριστεί αυτό που ήταν πάντα αληθές. Είναι αδύνατον να βλέπεις ένα αναμάρτητο σώμα, διότι η αγιότητα είναι θετική και το σώμα είναι απλά ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε κι αναμάρτητο. Σαν το τίποτα, που είναι, δεν έχει νόημα να το επενδύσεις ούτε με τις ιδιότητες του Χριστού ούτε με  του εγώ. Όποιο από τα δύο και να κάνεις πρέπει να είναι σφάλμα, διότι και τα δύο θα έβαζαν τις ιδιότητές τους εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκονται. Και τα δύο πρέπει να ακυρωθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.
5. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο το εγώ προσπαθεί να κάνει την ανίερη σχέση να φαίνεται πραγματική. Η ανίερη στιγμή είναι η ώρα των σωμάτων. Αλλά ο σκοπός εδώ είναι η αμαρτία. Αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις, κι έτσι η ψευδαίσθηση ενός αδελφού ως σώμα προωθεί τον σκοπό της ανιερότητας. Εξαιτίας αυτής της συνέπειας, το μέσον παραμένει αδιαμφισβήτητο ενώ ο σκοπός περιθάλπεται. Το πώς βλέπεις προσαρμόζεται στην εκάστοτε επιθυμία, διότι η όραση έρχεται πάντα δεύτερη μετά από την επιθυμία. Και αν βλέπεις το σώμα, έχεις επιλέξει την κρίση και όχι την όραση. Διότι η όραση, όπως οι σχέσεις, δεν έχει διαβαθμίσεις. Είτε βλέπεις, είτε όχι.
6. Αυτός που βλέπει το σώμα ενός αδελφού έχει εναποθέσει μια κρίση πάνω σε αυτόν, και δεν τον βλέπει. Στην πραγματικότητα δεν τον βλέπει σαν αμαρτωλό·  δεν τον βλέπει καθόλου. Μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας είναι αόρατος. Μόνο να τον φανταστείς μπορείς μέσα στο σκοτάδι, κι εδώ είναι που οι ψευδαισθήσεις που κρατάς γι αυτόν δεν φτάνουν τον πραγματικότητά του. Εδώ οι ψευδαισθήσεις και οι πραγματικότητα κρατιούνται ξεχωριστά. Εδώ οι ψευδαισθήσεις ποτέ δεν φέρονται προς την αλήθεια, και παραμένουν πάντα κρυμμένες από αυτήν. Κι εδώ, μέσα στο σκοτάδι, φαντάζεσαι την πραγματικότητα του αδελφού σου ως σώμα, μέσα σε ανίερες σχέσεις με άλλα σώματα, υπηρετώντας την αιτία της αμαρτίας μια στιγμή πριν πεθάνει.
7. Υπάρχει πραγματικά μια διαφορά ανάμεσα σε αυτή την μάταιη φαντασίωση και την όραση. Η διαφορά δεν βρίσκεται μέσα σε αυτές, αλλά στον σκοπό τους. Και οι δύο δεν είναι παρά μέσα, το κάθε ένα κατάλληλο για τον σκοπό για τον οποίο έχει αναλάβει να υπηρετήσει. Κανένα δεν μπορεί να υπηρετήσει τον σκοπό του άλλου, γιατί το κάθε ένα είναι μια επιλογή σκοπού, που έχει αναλάβει να λειτουργήσει για λογαριασμό του. Και οι δύο δεν έχουν νόημα χωρίς τον σκοπό για τον οποίο προοριζόντουσαν, ούτε αξιολογούνται σαν κάτι διαφορετικό από τον προορισμό τους. Τα μέσα φαίνονται πραγματικά διότι ο σκοπός είναι αυτός στον οποίο δίνεται η αξία. Και η κρίση δεν έχει αξία εκτός κι αν ο στόχος είναι η αμαρτία.
8. Το σώμα δεν γίνεται παρά να το κοιτάς μέσω της κρίσης. Το να βλέπεις το σώμα είναι το σημάδι ότι σου λείπει η όραση, και έχεις αρνηθεί τα μέσα που σου προσφέρει το Άγιο Πνεύμα για να υπηρετήσεις τον σκοπό Του. Πώς μπορεί μια άγια σχέση να πετύχει τον σκοπό της χρησιμοποιώντας τα μέσα της αμαρτίας; Την κρίση την δίδαξες εσύ στον εαυτό σου·  η όραση μαθαίνεται από Αυτόν ο Οποίος θα ήθελε να ακυρώσει την διδασκαλία σου. Η δική Του όραση δεν μπορεί να δει το σώμα διότι δεν μπορεί να δει την αμαρτία. Κι έτσι σε οδηγεί στην πραγματικότητα. Ο άγιος αδελφός σου, που βλέποντας τον απελευθερώνεσαι, δεν είναι καμιά ψευδαίσθηση. Προσπάθησε να μην τον  βλέπεις στο σκοτάδι, διότι οι φαντασιώσεις σου γι αυτόν θα φαίνονται πραγματικές εκεί. Έκλεισες τα μάτια σου για να τον αφήσεις έξω. Αυτός ήταν ο σκοπός σου, και για όσο αυτός ο σκοπός φαίνεται πως έχει κάποιο νόημα, τα μέσα για την επίτευξή του θα αξιολογούνται ότι αξίζουν όσο κι αυτό που βλέπεις, και επομένως δεν θα βλέπεις.
9. Το ερώτημά σου δεν θα πρέπει να είναι, «Πώς μπορώ να δω τον αδελφό μου δίχως το σώμα;» Ρώτα μόνο, «Θέλω πραγματικά να τον δω αναμάρτητο;» Και καθώς ρωτάς, μην ξεχνάς ότι η αθωότητά του είναι η δική σου διαφυγή από τον φόβο. Η σωτηρία είναι ο στόχος του Αγίου Πνεύματος. Το μέσον  είναι η όραση. Διότι αυτό που κοιτούν αυτοί που βλέπουν είναι αναμάρτητο. Κανένας που αγαπά δεν μπορεί να κρίνει, και αυτό που βλέπει είναι ελεύθερο από καταδίκη. Και αυτό που βλέπει δεν το έφτιαξε αυτός, διότι του δόθηκε να το βλέπει, έτσι όπως του δόθηκε και η όραση που τον έκανε να βλέπει.




VIII. Η Όραση της Αθωότητας
1. Η όραση θα έρθει σε σένα πρώτα σε αναλαμπές, αλλά αυτές θα είναι αρκετές για να σου δείξουν αυτό που σου δίδεται  όταν  βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο. Η αλήθεια αποκαθίσταται  σε σένα μέσω της επιθυμίας σου, έτσι όπως χάθηκε για σένα όταν επιθύμησες κάτι άλλο. Άνοιξε τον άγιο τόπο που έκλεισες δίνοντας αξία στο «κάτι άλλο», και αυτό που ποτέ δεν χάθηκε θα επιστρέψει ήσυχα. Έχει φυλαχτεί για σένα. Η όραση δεν θα ήταν απαραίτητη αν δεν είχε γίνει η κρίση. Επιθύμησε τώρα την ολοκληρωτική της ακύρωση, και θα γίνει για σένα.
2. Δεν θέλεις να ξέρεις την δική σου Ταυτότητα; Δεν θα αντάλλασσες με χαρά τις αμφιβολίες σου με την βεβαιότητα; Δεν θα ελευθερωνόσουν πρόθυμα από την μιζέρια, και να μάθεις πάλι την χαρά; Η άγια σχέση σου τα προσφέρει όλα αυτά. Έτσι όπως σου δόθηκε, έτσι θα είναι και τα αποτελέσματά της. Και έτσι όπως ο άγιος της σκοπός δεν φτιάχτηκε από σένα, έτσι ούτε και τα μέσα με τα οποία η χαρούμενη κατάληξή της θα είναι δική σου φτιάχτηκαν από σένα. Να χαίρεσαι με αυτό που είναι δικό σου μόνο και μόνο με το να το ζητήσεις, και μην θεωρείς ότι εσύ χρειάζεται να φτιάξεις ούτε τα μέσα ούτε το αποτέλεσμα. Όλα αυτά σου δίνονται, μόνο και μόνο με την επιθυμία σου να τα λάβεις. Η όραση δίδεται ελεύθερα σε εκείνους που ζητούν να δουν.
3. Η αθωότητα του αδελφού σου σού δίδεται μέσα σε λαμπερό φως, για να κοιτάς με την όραση του Αγίου Πνεύματος και να χαίρεσαι μαζί Του. Διότι η ειρήνη θα έρθει σε όλους όσους την ζητούν με πραγματικό πόθο και ειλικρίνεια σκοπού, που μοιράζονται  με το Άγιο Πνεύμα και είναι ένα μαζί Του σε αυτό που είναι η σωτηρία. Να είσαι πρόθυμος, λοιπόν, να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο, έτσι ώστε ο Χριστός να μπορέσει να εμφανιστεί  στην όρασή σου και να σου δώσει χαρά. Και μην θέτεις αξία στο σώμα του αδελφού σου, το οποίο τον κρατά στις ψευδαισθήσεις για το τι είναι. Είναι δική του επιθυμία να δει την αθωότητά του, όπως και δική σου. Ευλόγησε τον Υιό του Θεού στην σχέση σου, και μην βλέπεις σε αυτόν ό,τι εσύ έφτιαξες.
4. Το Άγιο Πνεύμα εγγυάται ότι αυτό που θέλησε και σου έδωσε ο Θεός θα είναι δικό σου. Αυτός είναι ο σκοπός σου τώρα, και η όραση που τον κάνει δικό σου είναι έτοιμη να σου δοθεί. Έχεις την όραση που σε καθιστά ικανό να μην βλέπεις το σώμα. Και καθώς κοιτάς τον αδελφό σου, θα βλέπεις έναν βωμό προς τον Πατέρα σου, άγιο όπως ο Ουρανός, να λάμπει με ακτινοβόλα αγνότητα και να σπινθηροβολεί με τα λαμπρά κρίνα που εναπόθεσες επάνω του. Σε τι άλλο μπορείς να δώσεις περισσότερη αξία από αυτό; Γιατί θεωρείς πως το σώμα είναι καλύτερο σπίτι, πιο ασφαλές καταφύγιο για τον Υιό του Θεού; Γιατί να προτιμάς να κοιτάζεις αυτό αντί για την αλήθεια; Πώς είναι δυνατόν να προτιμάς την μηχανή της καταστροφής, και να την επιλέγεις για να αντικαταστήσει τον άγιο  οίκο που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα, όπου θα κατοικεί εκεί μαζί σου;
5. Το σώμα είναι το σημάδι της αδυναμίας, της τρωτότητας και της απώλειας δύναμης. Μπορεί να σε σώσει ένας τέτοιος σωτήρας; Θα παρέδιδες την θλίψη σου και την ανάγκη σου για βοήθεια σε αυτό που είναι ανήμπορο; Αυτό που είναι αξιολύπητα μικρό είναι η τέλεια επιλογή να στραφείς για  δύναμη; Η κρίση θα φαίνεται πως κάνει τον σωτήρα σου αδύναμο. Ωστόσο, εσύ είσαι που χρειάζεσαι την δύναμή του. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ούτε γεγονός ή κατάσταση, ούτε επιπλοκή που η όραση δεν θα επιλύσει. Τα πάντα λυτρώνονται  όταν τα βλέπεις με την όραση. Διότι αυτή δεν είναι η δική σου όραση, και φέρει μαζί της τους νόμους που είναι αγαπητοί σε Εκείνον στον Οποίον ανήκει η όραση.
6. Όλα όσα κοιτάς με την όραση πέφτουν απαλά στην θέση τους, σύμφωνα με τους νόμους που φέρνει η ήρεμη και βέβαιη όραση Εκείνου. Ο στόχος για όλα όσα κοιτάζει είναι πάντα βέβαιος. Διότι θα ενώνεται με τον σκοπό Του, όντας ορατός στην μη προσαρμοσμένη μορφή του και απόλυτα κατάλληλος να ανταπεξέλθει σε αυτόν. Η  καταστροφικότητα  μετατρέπεται σε  καλοσύνη, και η αμαρτία μεταμορφώνεται σε ευλογία κάτω από το ευγενικό Του βλέμμα. Τι μπορούν να αντιληφθούν τα μάτια του σώματος, με την δύναμη να το διορθώσουν; Τα μάτια του προσαρμόζονται στην αμαρτία, ανίκανα να την παραβλέψουν σε κάθε της μορφή και την βλέπουν παντού στα πάντα. Δες  μέσα από τα δικά του μάτια και τα πάντα θα στέκουν καταδικασμένα μπροστά σου. Όλα όσα μπορούσαν να σε σώσουν, ποτέ δεν θα τα δεις.  Η άγια σχέση σου,  η πηγή της σωτηρίας σου, θα στερείται νοήματος, και ο αγιότατος  σκοπός της θα είναι δίχως τα μέσα για την επίτευξή του.
7. Η κρίση δεν είναι παρά ένα παιχνίδι, ένα καπρίτσιο, ένα μέσον δίχως νόημα για να παίζεις το άσκοπο παιχνίδι του θανάτου στην φαντασία σου. Αλλά η όραση διορθώνει όλα τα πράγματα, και τα φέρνει απαλά μέσα στην ευγενική κυριαρχία των νόμων του Ουρανού. Τι θα γινόταν αν αναγνώριζες ότι αυτός ο κόσμος είναι μια παραίσθηση; Τι θα γινόταν αν καταλάβαινες πραγματικά ότι τον επινόησες εσύ; Τι θα γινόταν αν συνειδητοποιούσες ότι εκείνοι που φαίνονται ότι τριγυρνούν μέσα σ’ αυτόν, αμαρτάνουν και πεθαίνουν, επιτίθενται και δολοφονούν και αυτοκαταστρέφονται, είναι εντελώς μη πραγματικοί; Θα μπορούσες να έχεις πίστη σε αυτά που βλέπεις, αν το δεχόσουν αυτό; Και θα το έβλεπες;
8. Οι παραισθήσεις εξαφανίζονται όταν αναγνωριστούν γι αυτό που είναι. Αυτή είναι η θεραπεία και η λύση. Μην τις πιστεύεις και φεύγουν. Και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι ν’ αναγνωρίσεις ότι εσύ το έκανες αυτό. Μόλις δεχτείς αυτό το απλό γεγονός και πάρεις για σένα την δύναμη που τις  έδωσες, τότε απελευθερώνεσαι από αυτές. Ένα πράγμα είναι βέβαιο· οι παραισθήσεις υπηρετούν έναν σκοπό, και όταν αυτός ο σκοπός δεν υπάρχει πια εξαφανίζονται. Επομένως, το ερώτημα ποτέ δεν είναι αν τις θέλεις, αλλά αν θέλεις τον σκοπό τον οποίο υπηρετούν.  Αυτός ο κόσμος φαίνεται σαν να έχει πολλούς σκοπούς, ο κάθε ένας διαφορετικός και με διαφορετικές αξίες. Και όμως είναι όλοι το ίδιο. Και πάλι δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις· μόνο μια φαινομενική ιεραρχία αξιών.
9. Μόνο δύο σκοποί είναι δυνατοί. Ο ένας είναι η αμαρτία, και ο άλλος η αγιότητα. Τίποτα δεν υπάρχει ενδιάμεσα, και αυτός που θα επιλέξεις καθορίζει αυτό που βλέπεις. Διότι αυτό που βλέπεις είναι απλά το πώς επιλέγεις να εκπληρώσεις τον στόχο σου. Οι παραισθήσεις υπηρετούν για να εκπληρώνουν τον στόχο της τρέλας. Είναι τα μέσα με τα οποία ο έξω κόσμος, που προβάλλεται από τα μέσα, προσαρμόζεται στην αμαρτία και φαίνεται πως αποδεικνύει την πραγματικότητά της. Ακόμα, είναι αλήθεια ότι τίποτα δεν υπάρχει έξω. Και όμως, πάνω στο τίποτα γίνονται όλες οι προβολές. Διότι είναι η προβολή που δίνει στο «τίποτα» όλη την σημασία που έχει.
10. Αυτό που δεν έχει νόημα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Και το νόημα πάντα κοιτάζει μέσα για να βρει τον εαυτό του, κι έπειτα κοιτάζει έξω. Όλο το νόημα που δίνεις στον κόσμο εκεί έξω πρέπει επομένως να αντανακλά τις εικόνες που  είδες μέσα· ή καλύτερα, αν τις  είδες καθόλου ή απλά τις κατέκρινες. Η όραση είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα μεταφράζει τους εφιάλτες σου σε χαρούμενα όνειρα·  τις άγριες φαντασιώσεις σου που σου δείχνουν όλα τα τρομαχτικά αποτελέσματα της φανταστικής αμαρτίας σε ήρεμες και καθησυχαστικές σκηνές με τις οποίες  και θα τις αντικαταστήσει. Αυτές τις ευγενικές  παραστάσεις  και τους ήχους θα τα κοιτάζεις με χαρά, και θα τα ακούς με ευχαρίστηση. Αυτά είναι τα δικά Του υποκατάστατα για όλες τις τρομακτικές σκηνές και τις κραυγές  που το εγώ έφερε στην τρομοκρατημένη επίγνωσή σου. Απομακρύνονται από την αμαρτία, και σου θυμίζουν ότι δεν είναι η πραγματικότητα που σε τρομάζει, και ότι τα σφάλματα που έκανες μπορούν να διορθωθούν.
11. Όταν έχεις κοιτάξει αυτό που φάνταζε τρομακτικό, και το δεις να μεταμορφώνεται σε θέαμα ομορφιάς και ειρήνης·  όταν θα έχεις κοιτάξει σκηνές βίας και θανάτου, και τις έχεις δει να μεταμορφώνονται σε ήσυχα θεάματα κήπων κάτω από τον γαλανό ουρανό, με γάργαρο, ζωοποιό νερό να κελαρύζει χαρούμενα δίπλα τους σε παιχνιδιάρικα ρυάκια που ποτέ δεν στερεύουν· τότε ποιος θα χρειαστεί να σε πείσει να δεχτείς το δώρο της όρασης;  Και μετά την όραση, ποιος είναι εκείνος που θα μπορούσε να αρνηθεί αυτό που ακολουθεί; Σκέψου  για μια στιγμή μόνο αυτό·  μπορείς να δεις την αγιότητα  που ο Θεός έδωσε στον Υιό Του. Και δεν χρειάζεται ποτέ να πιστέψεις ότι υπάρχει κάτι άλλο να δεις.

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Κεφάλαιο 19 Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ (Ολόκληρο)




Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου

Κεφάλαιο 19
Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
1. Θεραπεία και Πίστη.
1. Είπαμε και προηγουμένως ότι όταν μια κατάσταση έχει αφιερωθεί εξολοκλήρου στην αλήθεια, η ειρήνη είναι αναπόφευκτη. Η επίτευξή της είναι το κριτήριο με το οποίο μπορούμε να αξιολογήσουμε με βεβαιότητα  την πληρότητα της αφοσίωσης. Ωστόσο, είπαμε επίσης ότι η ειρήνη ποτέ δεν θα επιτευχθεί δίχως την πίστη, διότι αυτό που είναι αφιερωμένο στην αλήθεια ως μοναδικό του στόχο οδηγείται στην αλήθεια μέσω της πίστης. Αυτή η πίστη περιλαμβάνει όλους τους εμπλεκόμενους, διότι μόνο έτσι μπορείς να αντιληφθείς την κατάσταση με νόημα και ολικά. Και όλοι πρέπει να συμπεριληφθούν, ειδάλλως η πίστη σου θα είναι περιορισμένη και η αφοσίωσή σου ατελής.
2. Κάθε κατάσταση, αν την αντιληφθείς σωστά, γίνεται μια ευκαιρία για να θεραπεύσεις τον Υιό του Θεού. Και θεραπεύεται επειδή πρόσφερες πίστη σε αυτόν, δίνοντάς τον στο Άγιο Πνεύμα και απελευθερώνοντάς τον από κάθε απαίτηση που θα είχε το εγώ σου από αυτόν. Έτσι τον βλέπεις ελευθερωμένο, και το Άγιο Πνεύμα μοιράζεται αυτήν την όραση. Κι εφόσον την μοιράζεται την έχει δώσει, κι έτσι θεραπεύει μέσα από εσένα. Αυτή ή ένωση μαζί Του σε έναν κοινό σκοπό κάνει αυτό τον σκοπό πραγματικό, διότι εσύ τον ολοκληρώνεις. Και αυτό είναι η θεραπεία. Το σώμα θεραπεύεται διότι ήρθες δίχως αυτό, κι ενώθηκες με το Νου μέσα στον οποίο βρίσκεται όλη η θεραπεία.
3. Το σώμα δεν μπορεί να θεραπεύσει, διότι δεν μπορεί να προκαλέσει καμία αρρώστια  στο ίδιο. Δεν χρειάζεται θεραπεία. Η υγεία του ή η ασθένειά του εξαρτώνται απόλυτα από το πώς το αντιλαμβάνεται ο νους, και από τον σκοπό για τον οποίο θέλει ο νους να το χρησιμοποιήσει. Είναι προφανές ότι ένα κομμάτι του νου μπορεί να βλέπει τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από τον Συμπαντικό Σκοπό. Όταν συμβαίνει αυτό το σώμα γίνεται το όπλο του, που χρησιμοποιείται εναντίον αυτού του Σκοπού, για να αποδείξει το «γεγονός» ότι ο διαχωρισμός έχει συμβεί. Το σώμα γίνεται έτσι το όργανο της ψευδαίσθησης, και ενεργεί ανάλογα·  βλέπει κάτι που δεν υπάρχει, ακούει κάτι που η αλήθεια ποτέ δεν είπε και συμπεριφέρεται παράλογα, όντας φυλακισμένο από την παράνοια.
4. Μην παραβλέψεις της προηγούμενη δήλωσή μας ότι η απιστία οδηγεί κατευθείαν στις ψευδαισθήσεις. Διότι η απιστία είναι η αντίληψη ενός αδελφού σαν σώμα, και το σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς ένωσης. Αν, λοιπόν, βλέπεις τον αδελφό σου σαν σώμα, έχεις εδραιώσει μια κατάσταση στην οποία η ένωση μαζί του καθίσταται αδύνατη. Η απιστία σου προς αυτόν σε έχει διαχωρίσει από αυτόν, και σας έχει κρατήσει και τους δυο χωριστά μακριά από την θεραπεία. Η απιστία σου, λοιπόν, έχει αντιτεθεί στον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, και έχει φέρει ψευδαισθήσεις, επικεντρωμένες στο σώμα, για να παρεμβάλλονται ανάμεσά σας. Και το σώμα θα φαίνεται πως ασθενεί, διότι το έχεις κάνει «εχθρό» της θεραπείας και αντίθετο της αλήθειας.
5. Δεν μπορεί να είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι η πίστη πρέπει να είναι το αντίθετο της απιστίας. Όμως η διαφορά στην λειτουργία τους είναι λιγότερο φανερή, αν και είναι επακόλουθο της βασικής διαφοράς ανάμεσά τους. Η απιστία πάντα θα περιορίζει και θα επιτίθεται·  η πίστη θα αφαιρεί όλους τους περιορισμούς και θα ολοκληρώνει. Η απιστία θα καταστρέφει και θα διαχωρίζει· η πίστη θα ενώνει και θα θεραπεύει. Η απιστία θα παρεμβάλλει ψευδαισθήσεις ανάμεσα στον Υιό του Θεού και τον Δημιουργό του· η πίστη θα αφαιρεί όλα τα εμπόδια που φαίνεται πως αναδύονται ανάμεσά τους. Η απιστία είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στις ψευδαισθήσεις· η πίστη ολοκληρωτικά αφοσιωμένη στην αλήθεια. Μερική αφοσίωση είναι αδύνατη. Η αλήθεια είναι η απουσία ψευδαισθήσεων·  η ψευδαίσθηση είναι η απουσία της αλήθειας. Και τα δύο δεν γίνεται να συνυπάρχουν, ούτε να γίνονται αντιληπτά στο ίδιο μέρος. Το να αφοσιώνεσαι και στα δύο σημαίνει ότι θέτεις έναν στόχο για πάντα ανεπίτευκτο, διότι ένα μέρος του  επιδιώκεται μέσω του σώματος, το οποίο το θεωρείς μέσον αναζήτησης της πραγματικότητας μέσω της επίθεσης. Το άλλο μέρος θα θεραπεύει, κι επομένως επικαλείται το νου και όχι το σώμα.
6. Ο αναπόφευκτος συμβιβασμός είναι η πεποίθηση ότι το σώμα πρέπει να θεραπευθεί, και όχι ο νους. Διότι αυτός ο διαιρεμένος στόχος έχει δώσει και στα δύο μια ίση πραγματικότητα, η οποία θα μπορούσε να είναι δυνατή μόνο αν ο νους περιοριζόταν στο σώμα και διαιρείτο σε μικρά κομμάτια φαινομενικής ολότητας, αλλά δίχως σύνδεση. Αυτό δεν θα βλάψει το σώμα, αλλά θα κρατήσει το απατηλό σύστημα σκέψης μέσα στο νου. Εδώ, λοιπόν, χρειάζεται η θεραπεία. Κι εδώ είναι που βρίσκεται η θεραπεία. Διότι ο Θεός δεν  έδωσε την θεραπεία ξέχωρα από την ασθένεια, ούτε εξασφάλισε την ίαση εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκεται η ασθένεια. Αυτά είναι μαζί, και όταν ειδωθούν μαζί, όλες οι προσπάθειες να κρατηθούν και η αλήθεια και η ψευδαίσθηση στο νου, εκεί όπου και οι δύο βρίσκονται, αναγνωρίζονται ως αφοσίωση στην ψευδαίσθηση·  και εγκαταλείπονται όταν οδηγηθούν στην αλήθεια, και γίνει κατανοητό ότι είναι απόλυτα ασυμβίβαστες με την αλήθεια, από οποιαδήποτε άποψη και  καθ’οποιοδήποτε τρόπο.
7. Η αλήθεια και η ψευδαίσθηση δεν συνδέονται καθόλου. Αυτό θα παραμείνει παντοτινά αληθινό, όσο και να προσπαθείς εσύ να τις συνδέσεις. Αλλά οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα συνδεδεμένες, όπως και η αλήθεια. H κάθε μια από αυτές είναι ενιαία, ένα ολοκληρωμένο σύστημα σκέψης, αλλά αυτά τα δύο συστήματα σκέψης είναι εντελώς αποσυνδεδεμένα αναμεταξύ τους. Και όταν το αντιληφθείς αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεις που είναι ο διαχωρισμός, και που πρέπει να θεραπευθεί. Το αποτέλεσμα μιας ιδέας ποτέ δεν είναι διαχωρισμένο από την πηγή του. Η ιδέα του διαχωρισμού έφτιαξε το σώμα και παραμένει συνδεδεμένη με αυτό, κάνοντάς το να ασθενεί εξαιτίας της ταύτισης του νου μαζί του. Νομίζεις ότι προστατεύεις το σώμα κρύβοντας αυτή την σχέση, διότι αυτή η απόκρυψη φαίνεται να  κρατά ασφαλή την ταύτιση σου από την «επίθεση» της αλήθειας.
8. Αν μόνο καταλάβαινες το πόσο έχει βλάψει το νου σου αυτή η παράξενη απόκρυψη , και το πόσο μπερδεμένη έχει γίνει η δική σου ταυτότητα εξαιτίας της! Δεν καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη ερήμωση έχει επιφέρει η απιστία σου, διότι η απιστία είναι μια επίθεση που φαινομενικά δικαιώνεται από τα αποτελέσματά της. Διότι όταν εμποδίζεις την πίστη βλέπεις αυτό που είναι ανάξιό της, και δεν μπορείς να κοιτάξεις πέρα από εμπόδιο και να δεις αυτό που είναι ενωμένο μαζί σου.
9. Το να έχεις πίστη σημαίνει να θεραπεύεις. Είναι το σημάδι ότι έχεις δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, κι ότι θέλεις να την μοιραστείς. Μέσω της πίστης, προσφέρεις το δώρο της ελευθερίας από το παρελθόν, το οποίο το έλαβες ο ίδιος. Δεν χρησιμοποιείς τίποτα από ό,τι έχει κάνει ο αδελφός σου στο παρελθόν για να τον καταδικάσεις τώρα. Επιλέγεις ελεύθερα να παραβλέψεις τα σφάλματα του, κοιτάζοντας πέρα από όλα τα εμπόδια ανάμεσα σε σένα και αυτόν, βλέποντάς τα ως ένα. Και σε αυτό το ένα βλέπεις την πίστη σου να δικαιώνεται απόλυτα. Για την απιστία δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, αλλά η πίστη πάντα δικαιώνεται.
10. Η πίστη είναι το αντίθετο του φόβου, και είναι τόσο μέρος της αγάπης όσο ο φόβος είναι μέρος της επίθεσης. Η πίστη είναι η αναγνώριση της ένωσης. Είναι η μεγαλειώδης αναγνώριση του καθενός ως Υιού του πιο στοργικού Πατέρα, ο Οποίος τον αγαπά όσο κι εσένα, κι επομένως κι εσύ τον αγαπάς σαν τον εαυτό σου. Και είναι η δική Του Αγάπη που ενώνει εσένα και τον αδελφό σου, και για την Αγάπη Του δεν θέλεις να κρατήσεις κανέναν διαχωρισμένο από την δική σου αγάπη. Ο κάθε ένας εμφανίζεται ακριβώς όπως είναι αντιληπτός κατά την άγια στιγμή, ενωμένος στον σκοπό σου για να απελευθερωθεί από την ενοχή. Βλέπεις τον Χριστό μέσα σε αυτόν, κι αυτός θεραπεύεται διότι κοιτάζεις αυτό που δικαιώνει την πίστη στον καθένα.
11. Η πίστη είναι το δώρο του Θεού, μέσω Αυτού που σου έχει δώσει ο Θεός. Η απιστία κοιτάζει τον Υιό του Θεού, και τον κρίνει ανάξιο συγχώρεσης. Αλλά μέσα από τα μάτια της πίστης, ο Υιός του Θεού γίνεται ορατός ως ήδη συγχωρεμένος, ελεύθερος από κάθε ενοχή που είχε επιβάλλει στον εαυτό του. Η πίστη τον βλέπει μόνο τώρα διότι δεν κοιτάζει προς το παρελθόν για να τον κρίνει, αλλά θέλει να βλέπει σε αυτόν μόνο αυτό που θα έβλεπε και σε σένα. Δεν βλέπει μέσα από τα μάτια του σώματος, ούτε κοιτάζει προς τα σώματα για δικαίωση. Είναι ο αγγελιοφόρος  της νέας αντίληψης, σταλμένος να συγκεντρώσει μάρτυρες για τον ερχομό της, και να επιστρέψει τα μηνύματά της σε σένα.
12. Η πίστη ανταλλάσσεται εύκολα με την γνώση όπως και ο πραγματικός κόσμος. Διότι η πίστη προκύπτει από την αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, και είναι το σημάδι ότι εσύ την μοιράζεσαι μαζί Του. Η πίστη είναι ένα δώρο που προσφέρεις στον Υιό του Θεού μέσω του Αγίου Πνεύματος, και είναι απόλυτα αποδεκτό στον Πατέρα του όπως και σε Εκείνο. Επομένως σου προσφέρθηκε. Η άγια σου σχέση, με τον νέο της σκοπό, σου προσφέρει πίστη για να την δώσεις στον αδελφό σου. Η απιστία σου σας έχει οδηγήσει στον χωρισμό, κι έτσι δεν αναγνωρίζεις την σωτηρία σε αυτόν. Ωστόσο, η πίστη σας ενώνει στην αγιότητα που βλέπετε, όχι μέσα από τα μάτια του σώματος, αλλά μέσω της  όρασης  Εκείνου ο Οποίος ενώθηκε μαζί σας, και μέσα στον Οποίο είστε ενωμένοι.
13. Η χάρις δεν δίδεται σε ένα σώμα, αλλά σε ένα νου. Και ο νους που την λαμβάνει κοιτάζει αμέσως πέρα από το σώμα, και βλέπει τον άγιο τόπο όπου θεραπεύτηκε. Εκεί είναι ο βωμός όπου δόθηκε η χάρις, μέσα στην οποία βρίσκεται. Πρόσφερε, λοιπόν, την χάρη και την ευλογία στον αδελφό σου, διότι στέκεσαι στον ίδιο βωμό όπου η χάρις τοποθετήθηκε και για τους δυο σας. Και ας θεραπευτείτε από την χάρη μαζί, έτσι ώστε να μπορείτε να θεραπεύετε μέσω της πίστης.
14. Στην άγια  στιγμή, εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε ενώπιον του βωμού που ο Θεός έχει υψώσει για τον Εαυτό Του και για τους δυο σας. Αφήστε κατά μέρος την απιστία, και ελάτε μαζί σε αυτόν. Εκεί θα δείτε το θαύμα της σχέσης σας έτσι όπως φτιάχτηκε εκ νέου μέσω της πίστης. Κι εκεί θα συνειδητοποιήσετε ότι δεν υπάρχει τίποτα που η πίστη να μην μπορεί να συγχωρήσει. Κανένα σφάλμα δεν εμποδίζει την ήρεμη όρασή της, η οποία φέρει το θαύμα της θεραπείας με την ίδια ευκολία σε όλους. Διότι αυτό για το οποίο αποστέλλονται να κάνουν οι αγγελιοφόροι της αγάπης το κάνουν, επιστρέφοντας τα χαρμόσυνα νέα ότι αυτό έγινε για σένα και τον αδελφό σου που στέκεστε μαζί μπροστά στον βωμό από τον οποίον αυτοί απεστάλησαν.
15. Έτσι όπως η απιστία θα κρατά τα μικρά σου βασίλεια άγονα και διαχωρισμένα, έτσι η πίστη θα βοηθά το Άγιο Πνεύμα να προετοιμάζει το έδαφος για τον πιο άγιο κήπο που θα έφτιαχνε με αυτήν. Διότι η πίστη φέρνει ειρήνη, κι έτσι καλεί την αλήθεια να εισέλθει και να ομορφύνει αυτό που ήδη έχει προετοιμαστεί για την ωραιότητα. Η αλήθεια ακολουθεί την πίστη και την ειρήνη, ολοκληρώνοντας την διαδικασία της ωραιότητας που αυτές ξεκινάν. Διότι η πίστη εξακολουθεί να είναι ένας μαθησιακός στόχος, που δεν θα χρειάζεται πια όταν το μάθημα έχει μαθευτεί. Όμως η αλήθεια θα μείνει για πάντα.
16. Η αφοσίωση σου, λοιπόν, ας είναι προς το αιώνιο, και μάθε πώς να μην το εμποδίζεις  και το κάνεις σκλάβο στον χρόνο. Διότι αυτό που νομίζεις ότι κάνεις στο αιώνιο το κάνεις σε σένα. Αυτός που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του δεν είναι σκλάβος σε τίποτα, όντας κύριος των όλων, μαζί με τον Δημιουργό του. Μπορείς να σκλαβώσεις ένα σώμα, αλλά μια ιδέα είναι ελεύθερη, ανίκανη να κρατηθεί μέσα σε μια φυλακή ή να περιοριστεί κατά οποιοδήποτε τρόπο εκτός από το νου που την σκέφτηκε. Διότι παραμένει ενωμένη με την πηγή της, η οποία είναι ή ο δεσμοφύλακας ή ο απελευθερωτής της, ανάλογα με το ποιο σκοπό θα διαλέξει για τον εαυτό της.

ΙΙ. Αμαρτία εναντίον Λάθους
1. Είναι πολύ σημαντικό το λάθος να μην συγχέεται με την αμαρτία, και αυτή η διάκριση είναι που κάνει την σωτηρία δυνατή.  Διότι το λάθος μπορεί να διορθωθεί, και το σφάλμα να επανορθωθεί. Αλλά η αμαρτία, αν ήταν δυνατόν να υπάρχει, θα ήταν αμετάκλητη. Η πίστη στην αμαρτία βασίζεται αναγκαστικά στην παγιωμένη βεβαιότητα ότι οι νόες, και όχι τα σώματα, μπορούν να επιτίθενται. Κι έτσι ο νους είναι ένοχος, και θα παραμείνει για πάντα έτσι εκτός κι αν κάποιος νους που δεν είναι μέρος από αυτόν, μπορέσει να του δώσει άφεση. Η αμαρτία ζητά τιμωρία όπως το λάθος  διόρθωση, και η πίστη ότι η τιμωρία είναι διόρθωση είναι σαφέστατα παράλογη.
2. Η αμαρτία δεν είναι λάθος, διότι  εμπεριέχει κάποια αλαζονεία την οποία η ιδέα του λάθους δεν έχει.  Το να αμαρτάνεις σημαίνει να παραβιάζεις την πραγματικότητα, και να πετυχαίνεις. Η αμαρτία είναι η διακήρυξη ότι η επίθεση είναι πραγματική και ότι η ενοχή είναι δικαιολογημένη. Υποθέτει ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος, κι έτσι έχει πετύχει να χάσει την αθωότητά του και να κάνει τον εαυτό του κάτι που ο Θεός δεν δημιούργησε. Έτσι η δημιουργία δεν θεωρείται αιώνια, και η Θέληση του Θεού είναι ανοιχτή στην αντίθεση και στην ήττα. Η αμαρτία είναι η μεγάλη ψευδαίσθηση στην βάση  της  μεγαλοσχημοσύνης  του εγώ. Διότι ο Θεός ο Ίδιος αλλάζει με αυτήν, και καθίσταται ατελής.
3. Ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθος· μπορεί να πέφτει σε πλάνη· μπορεί ακόμα και να στρέφει την δύναμη του νου του εναντίον του εαυτού του. Αλλά δεν μπορεί να αμαρτήσει. Δεν υπάρχει τίποτα από όσα θα μπορούσε να κάνει που να μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητά του με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε να κάνει τον εαυτό του πραγματικά ένοχο. Αυτό θα έκανε η αμαρτία, διότι αυτός είναι ο σκοπός της. Όμως, παρά την άγρια παραφροσύνη που βρίσκεται μέσα στην όλη ιδέα της αμαρτίας, αυτή είναι αδύνατη. Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος, και πώς γίνεται να πεθάνουν οι αθάνατοι;
4. Ένα σπουδαίο αξίωμα στην παράλογη θρησκεία του εγώ είναι ότι η αμαρτία δεν είναι λάθος αλλά αλήθεια, και ότι η αθωότητα είναι που εξαπατά. Η αγνότητα θεωρείται αλαζονεία, και η αποδοχή το εαυτού ως αμαρτωλό θεωρείται αγιότητα. Και αυτή η διδασκαλία είναι που αντικαθιστά την πραγματικότητα του Υιού του Θεού έτσι όπως τον δημιούργησε ο Πατέρας του, και θέλησε να είναι έτσι παντοτινά. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη; Ή μήπως είναι μια προσπάθεια να αποσπάσεις την δημιουργία από την αλήθεια, και να την κρατήσεις διαχωρισμένη;
5. Οποιαδήποτε προσπάθεια να ερμηνεύσεις εκ νέου την αμαρτία ως λάθος είναι πάντα αβάσιμη για το εγώ. Η ιδέα της αμαρτίας είναι ιερή και απαραβίαστη στο σύστημα σκέψης του, και δεν προσεγγίζεται αλλιώς παρά μόνο με σεβασμό και δέος. Είναι η πιο «ιερή» αντίληψη στο σύστημα σκέψης του εγώ· ωραία και ισχυρή, απόλυτα αληθινή, και αναγκαστικά προστατευμένη με κάθε άμυνα που έχει στην διάθεσή του. Διότι εδώ βρίσκεται η «καλύτερη» άμυνα του, την οποία όλες οι άλλες υπηρετούν. Εδώ βρίσκεται η πανοπλία του, η προστασία του, και ο βασικός σκοπός έτσι όπως ερμηνεύεται στην ιδιαίτερη σχέση.
6. Μπορεί πραγματικά να ειπωθεί ότι το εγώ έφτιαξε τον δικό του κόσμο πάνω στην ενοχή. Μόνο σε έναν τέτοιο κόσμο θα μπορούσαν τα πάντα να είναι αντεστραμμένα. Αυτή είναι η παράξενη ψευδαίσθηση που κάνει τα σύννεφα της ενοχής να φαίνονται βαριά και αδιαπέραστα. Η στερεότητα που φαίνεται να έχει η βάση αυτού του κόσμου βρίσκεται σε αυτήν. Διότι η αμαρτία έχει αλλάξει την δημιουργία από ιδέα του Θεού σε ένα ιδανικό που το εγώ θέλει · κυβερνά ένα κόσμο, φτιαγμένο από σώματα, δίχως νου και ικανό για απόλυτη φθορά και παρακμή. Αν αυτό είναι ένα λάθος, μπορεί πολύ εύκολα να ακυρωθεί από την αλήθεια. Κάθε λάθος μπορεί να διορθωθεί, αν αφεθεί στην κρίση της αλήθειας. Αλλά αν δοθεί στο λάθος το κύρος της αλήθειας, πού μπορεί να οδηγηθεί; Η «αγιότητα» της αμαρτίας διατηρείται στην θέση της απλά και μόνο με αυτό το παράξενο τέχνασμα. Ως αλήθεια είναι απαραβίαστη, και τα πάντα φέρονται σε αυτή για να κριθούν. Ως λάθος, αυτό πρέπει να έρθει στην αλήθεια. Είναι αδύνατον να έχεις πίστη στην αμαρτία, διότι η αμαρτία είναι απιστία. Ωστόσο, είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι ένα λάθος μπορεί να διορθωθεί.
7. Δεν υπάρχει ούτε μια πέτρα στο εμπόλεμο φρούριο του εγώ που να την υπερασπίζεται με μεγαλύτερο πάθος από την  ιδέα ότι η αμαρτία είναι πραγματική·  η φυσική έκφραση αυτού που ο Υιός του Θεού έκανε τον εαυτό του να είναι και αυτό που είναι. Για το εγώ αυτό δεν είναι λάθος. Διότι αυτή είναι η πραγματικότητά του· αυτή είναι η «αλήθεια» από την οποία η διαφυγή θα είναι πάντα αδύνατη. Αυτό είναι το παρελθόν του, το παρόν του και το μέλλον του. Διότι κατά κάποιο τρόπο έχει κατορθώσει να διαφθείρει τον Πατέρα του, και να αλλάξει το Νου Του ολοκληρωτικά. Θρήνησε, λοιπόν, τον θάνατο του Θεού, τον Οποίο έχει σκοτώσει η αμαρτία! Και αυτή θα ήταν η ευχή του εγώ, που μέσα στην παραφροσύνη του πιστεύει ότι την έχει εκπληρώσει.
8. Δεν θα προτιμούσες όλα αυτά να μην ήταν τίποτα περισσότερο από ένα λάθος, απόλυτα διορθώσιμο, και  να μπορούσες τόσο εύκολα να ξεφύγεις από αυτό ώστε ολόκληρη η διόρθωση του να είναι σαν να περπατάς μέσα από την ομίχλη προς τον ήλιο; Διότι αυτό είναι όλο. Ίσως να μπαίνεις στον πειρασμό να συμφωνήσεις με το εγώ ότι είναι πολύ καλύτερα να είσαι αμαρτωλός από το να κάνεις λάθος. Όμως σκέψου προσεκτικά πριν επιτρέψεις στον εαυτό σου να κάνει αυτή την  επιλογή. Μην την προσεγγίζεις  επιπόλαια, διότι  είναι η επιλογή της κόλασης ή του Ουρανού.


III. Η Ψευδαίσθηση της Αμαρτίας
1. Η έλξη της ενοχής βρίσκεται στην αμαρτία, όχι στο σφάλμα. Η αμαρτία θα επαναλαμβάνεται εξαιτίας αυτής της έλξης. Ο φόβος μπορεί να γίνει τόσο έντονος ώστε η αμαρτία να μην μπορεί να εκδηλωθεί. Αλλά όσο η ενοχή παραμένει ελκυστική ο νους θα υποφέρει, και δεν θα αφήνει να φύγει η  ιδέα της αμαρτίας. Διότι η ενοχή τον καλεί, και ο νους την ακούει και την λαχταρά, κάνοντας έτσι τον εαυτό του έναν πρόθυμο αιχμάλωτο στην αρρωστημένη έκκλησή της. Η αμαρτία είναι κάποια ιδέα του κακού που, αν και δεν μπορεί να διορθωθεί, παραμένει πάντα επιθυμητή. Σαν  βασικό κομμάτι αυτού που θεωρεί το εγώ ότι είσαι, πάντα θα την θέλεις. Και μόνο ένας εκδικητής, με ένα νου διαφορετικό από τον δικό σου, θα μπορούσε να την εξαλείψει μέσω του φόβου.
2. Το εγώ δεν θεωρεί ότι είναι δυνατόν η αγάπη, και όχι ο φόβος, να είναι αυτή η οποία καλείται από την αμαρτία, και ότι η αγάπη πάντα αποκρίνεται. Διότι το εγώ φέρνει την αμαρτία στον φόβο, απαιτώντας τιμωρία. Ωστόσο, η τιμωρία δεν είναι παρά μια άλλη μορφή της προστασίας της ενοχής, διότι αυτό που του αξίζει τιμωρία είναι κάτι που πρέπει αληθινά να έχει γίνει. Η τιμωρία είναι πάντα ο μεγάλος συντηρητής της αμαρτίας, της συμπεριφέρεται με σεβασμό και τιμά το κακούργημα της.  Αυτό που πρέπει να τιμωρηθεί πρέπει να είναι αληθινό. Και αυτό που είναι αληθινό πρέπει να είναι αιώνιο, και θα επαναλαμβάνεται χωρίς τελειωμό. Διότι αυτό που θεωρείς ότι είναι αληθινό το θέλεις, και δεν θέλεις να το αφήσεις να φύγει.
3. Ένα σφάλμα, από την άλλη πλευρά, δεν είναι ελκυστικό. Αυτό που βλέπεις ξεκάθαρα ως λάθος θέλεις να το διορθώσεις. Μερικές φορές η αμαρτία μπορεί να επαναλαμβάνεται πολλές φορές, προκαλώντας οδυνηρά αποτελέσματα, αλλά χωρίς να χάνει την γοητεία της. Και ξαφνικά, αλλάζεις την κατάστασή της από αμαρτία σε λάθος. Τώρα δεν θα το επαναλάβεις· απλά θα σταματήσεις και θα το αφήσεις να φύγει, εκτός κι αν η ενοχή παραμένει. Διότι τότε, δεν θα αλλάξεις παρά την μορφή της αμαρτίας, λέγοντας ότι ήταν ένα σφάλμα, αλλά κρατώντας το δίχως διόρθωση. Αυτή δεν είναι μια πραγματική αλλαγή στην αντίληψή σου, διότι εξακολουθεί να είναι η αμαρτία που ζητά τιμωρία, και όχι το σφάλμα.
4. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να τιμωρήσει την αμαρτία. Τα λάθη τα αναγνωρίζει, και θέλει να τα διορθώσει όλα όπως Του ανάθεσε ο Θεός. Αλλά την αμαρτία δεν την γνωρίζει, ούτε μπορεί να αναγνωρίσει λάθη που δεν μπορούν να διορθωθούν. Διότι ένα λάθος που δεν μπορεί να διορθωθεί δεν έχει νόημα για το Άγιο Πνεύμα. Τα λάθη είναι για διόρθωση, και δεν ζητάν τίποτα άλλο. Ό,τι  καλεί την  τιμωρία ζητά το τίποτα. Κάθε σφάλμα πρέπει να είναι ένα κάλεσμα γι αγάπη. Τι είναι, λοιπόν, η αμαρτία; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα λάθος που θέλεις να κρατήσεις κρυφό·  ένα κάλεσμα για βοήθεια που θέλεις να κρατήσεις χωρίς να ακουστεί, άρα και χωρίς να απαντηθεί;
5. Μέσα στον χρόνο, το Άγιο Πνεύμα βλέπει ξεκάθαρα ότι ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθη. Σε αυτό μοιράζεσαι την όραση Του. Ωστόσο, δεν μοιράζεσαι την αναγνώρισή Του για την διαφορά ανάμεσα στον χρόνο και την αιωνιότητα. Και όταν η διόρθωση ολοκληρωθεί, τότε ο χρόνος είναι αιωνιότητα. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σε διδάξει πώς να βλέπεις τον χρόνο διαφορετικά και να βλέπεις πέρα από αυτόν, αλλά όχι όσο πιστεύεις στην αμαρτία. Στο σφάλμα, ναι, διότι αυτό μπορεί να διορθωθεί από το νου. Αλλά η αμαρτία είναι η πίστη ότι η αντίληψή σου είναι αμετάβλητη, και ότι ο νους πρέπει να δεχτεί ως αληθινό αυτό που του λέγεται μέσω της αντίληψης. Αν δεν υπακούσει, τότε ο νους κρίνεται ως παράφρων. Με αυτό τον τρόπο η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να αλλάξει την αντίληψη κρατιέται αδρανής, επικεντρωμένη στο σώμα από τον φόβο της αλλαγμένης αντίληψης την οποία θα επέφερε ο Δάσκαλός της , ο Οποίος είναι ένα μαζί της.
6. Όταν μπαίνεις στον πειρασμό να πιστέψεις ότι η αμαρτία είναι πραγματική, θυμήσου αυτό: Αν η αμαρτία είναι πραγματική, τότε ούτε ο Θεός ούτε εσύ είστε πραγματικοί. Αν η δημιουργία είναι επέκταση, ο Δημιουργός πρέπει να έχει επεκτείνει τον Εαυτό Του, και είναι αδύνατον αυτό που είναι κομμάτι του Ίδιου να είναι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Αν η αμαρτία είναι πραγματική, ο Θεός πρέπει να βρίσκεται σε πόλεμο με τον Εαυτό Του. Πρέπει να είναι διχασμένος, και διαιρεμένος ανάμεσα στο καλό και το κακό· εν μέρει σώφρων και εν μέρει παράφρων. Διότι  πρέπει να έχει δημιουργήσει κάτι που θέλει να Τον καταστρέψει, κι έχει την δύναμη να το κάνει. Αντί να πιστεύεις αυτό, δεν είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι  έκανες λάθος;
7. Όσο πιστεύεις ότι η πραγματικότητά σου ή του αδελφού σου είναι δεσμευμένη από ένα σώμα, θα πιστεύεις στην αμαρτία. Όσο πιστεύεις ότι τα σώματα μπορούν να ενώνονται, θα βρίσκεις την ενοχή ελκυστική και θα πιστεύεις ότι η αμαρτία είναι πολύτιμη. Διότι η πίστη ότι τα σώματα περιορίζουν το νου οδηγεί σε μια αντίληψη του κόσμου στην οποία φαίνεται παντού η απόδειξη του διαχωρισμού. Και ο Θεός και η δημιουργία Του φαίνονται χώρια και παραγκωνισμένοι. Διότι η αμαρτία θέλει να αποδείξει ότι αυτό που ο Θεός δημιούργησε άγιο δεν μπορεί να επικρατήσει επάνω της, ούτε να παραμείνει το ίδιο ενώπιον της δύναμης της αμαρτίας. Η αμαρτία θεωρείται ισχυρότερη από τον Θεό, ενώπιον της οποίας ο Θεός πρέπει να υποκλίνεται, και να προσφέρει την δημιουργία Του στον κατακτητή της. Είναι αυτό ταπεινοφροσύνη ή τρέλα;
8. Αν η αμαρτία είναι πραγματική, τότε δεν πρέπει να υπάρχει καμιά ελπίδα θεραπείας. Διότι θα υπήρχε μια δύναμη πέρα από του Θεού, ικανή να φτιάξει μια άλλη θέληση που θα επιτίθετο στην δική Του Θέληση και θα την ξεπερνούσε· και θα έδινε στον Υιό Του μια θέληση ξεχωριστή από την δική Του, και ισχυρότερη. Και κάθε κομμάτι από την κατακερματισμένη δημιουργία του Θεού θα είχε μια διαφορετική θέληση, αντίθετη με την δική Του, και σε αιώνια αντίθεση με τον Ίδιο και η μία με την άλλη. Η άγια σχέση σου  έχει ως σκοπό της τώρα, τον στόχο να αποδείξει ότι αυτό είναι αδύνατον. Ο Ουρανός έχει χαμογελάσει πάνω σε αυτήν, και η πίστη στην αμαρτία έχει ξεριζωθεί χάρη στο χαμόγελο της αγάπης. Εσύ την βλέπεις ακόμα, διότι δεν συνειδητοποιείς ότι τα θεμέλια της έχουν εξαφανιστεί. Η πηγή της έχει αφαιρεθεί, κι έτσι μπορείς να την περιθάλψεις μόνο για λίγο ακόμα πριν χαθεί. Έχει μείνει μόνο η συνήθεια της αναζήτησής της.
9. Και παρόλα αυτά κοιτάζεις με το χαμόγελο του Ουρανού πάνω στα χείλη σου, και την ευλογία του Ουρανού πάνω στα μάτια σου. Δεν θα βλέπεις την αμαρτία για πολύ ακόμα. Διότι με την νέα αντίληψη ο νους την διορθώνει όταν φαίνεται πως κάνει την εμφάνισή της, και γίνεται αόρατη. Τα σφάλματα αναγνωρίζονται γρήγορα και δίνονται γρήγορα για διόρθωση, για να θεραπευτούν, όχι για να κρυφτούν. Θα θεραπευτείς από την αμαρτία και όλες τις καταστροφικές επιπτώσεις της την στιγμή που δεν θα της δίνεις δύναμη πάνω στον αδελφό σου. Και θα τον βοηθήσεις να ξεπεράσει τα λάθη του απελευθερώνοντάς τον με χαρά από την πίστη στην αμαρτία.
10. Την άγια στιγμή, θα δεις το χαμόγελο του Ουρανού να χαμογελά σε σένα και τον αδελφό σου. Κι εσύ θα λάμπεις πάνω σε αυτόν, αναγνωρίζοντας με χαρά την χάρη που σου έχει δοθεί. Διότι η αμαρτία δεν θα επικρατήσει ενάντια σε μια ένωση στην οποία έχει χαμογελάσει ο Ουρανός. Η αντίληψή σου θεραπεύτηκε την ώρα της άγιας στιγμής που σου έδωσε ο Ουρανός. Ξέχασε τι έχεις δει, και ύψωσε τα μάτια σου με πίστη σε αυτό που μπορείς να δεις τώρα. Τα εμπόδια για τον Ουρανό θα εξαφανιστούν ενώπιον της άγιας όρασης σου, διότι σε σένα που ήσουν τυφλός  σου έχει δοθεί η όραση και μπορείς να δεις. Μην ψάχνεις γι αυτό που έχει αφαιρεθεί, αλλά για το μεγαλείο που έχει αποκατασταθεί για να το δεις.
11. Κοίταξε τον Λυτρωτή σου, και δες αυτό που θέλει να σου δείξει στον αδελφό σου, και μην αφήνεις την ενοχή να σηκωθεί ξανά και να σε τυφλώσει. Διότι η αμαρτία θέλει να σε κρατά διαχωρισμένο από αυτόν, αλλά ο Λυτρωτής σου θέλει να βλέπεις τον αδελφό σου σαν τον εαυτό σου. Η σχέση σου είναι τώρα ένας ναός θεραπείας· ένας τόπος όπου όλοι οι κουρασμένοι μπορούν να έρθουν να αναπαυτούν. Εδώ είναι η ανάπαυση που περιμένει τους  πάντες, μετά το ταξίδι. Και η σχέση σου την φέρνει πιο κοντά σε όλους.


IV.Τα Εμπόδια προς την Ειρήνη
1. Καθώς η ειρήνη επεκτείνεται από βαθιά μέσα σου για να αγκαλιάσει όλη την Υιότητα και να την αναπαύσει, θα συναντά πολλά εμπόδια. Μερικά από αυτά θα προσπαθήσεις να τα επιβάλλεις εσύ. Άλλα θα φαίνονται πως προκαλούνται από κάπου αλλού·  από τους αδελφούς σου, και από διάφορες όψεις του εξωτερικού κόσμου. Όμως η ειρήνη θα τα καλύψει απαλά, επεκτεινόμενη προσπερνώντας τα ανεμπόδιστη. Η επέκταση του σκοπού του Αγίου Πνεύματος από την σχέση σου προς τους άλλους, για να τους φέρει ευγενικά μέσα, είναι ο τρόπος με τον οποίο Αυτό θα ευθυγραμμίσει τα μέσα και τον στόχο. Την ειρήνη που έθεσε βαθιά μέσα σε σένα και στον αδελφό σου, θα την επεκτείνει ήσυχα σε κάθε πλευρά της ζωής σου, περιβάλλοντας εσένα και τον αδελφό σου με φωτεινή  ευτυχία και ήρεμη επίγνωση μιας ολοκληρωμένης προστασίας. Και θα φέρεις το μήνυμα της αγάπης, της ασφάλειας και της ελευθερίας στον καθένα που πλησιάζει στο ναό σου, εκεί όπου τον περιμένει η θεραπεία. Δεν θα περιμένεις για να του την δώσεις, διότι θα τον καλέσεις και θα σου απαντήσει, αναγνωρίζοντας στο κάλεσμά σου το Κάλεσμα του Θεού. Κι εσύ θα τον τραβήξεις μέσα και θα του χαρίσεις ανάπαυση, έτσι όπως δόθηκε και σε σένα.
2. Όλα αυτά θα κάνεις. Όμως η ειρήνη που ήδη βρίσκεται βαθιά μέσα σου πρέπει πρώτα να επεκταθεί, και να κυλήσει προσπερνώντας τα εμπόδια που έθεσες μπροστά της. Αυτά θα κάνεις, διότι τίποτα από ό,τι αναλαμβάνει το Άγιο Πνεύμα δεν το αφήνει ανολοκλήρωτο. Πραγματικά δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα από ό,τι βλέπεις έξω από σένα, αλλά γι αυτό μπορείς να είσαι σίγουρος: Το Άγιο Πνεύμα σου ζητεί να Του προσφέρεις ένα τόπο ανάπαυσης όπου να αναπαυτείς μέσα Του. Σου απάντησε, και εισήλθε στην σχέση σου. Εσύ τώρα δεν θα Του ανταποδώσεις την ευσπλαχνία  Του, ώστε να εισέλθεις σε μια σχέση μαζί Του; Διότι Αυτό ήταν που πρόσφερε στην σχέση σου το δώρο της αγιότητας, χωρίς την οποία θα ήταν παντοτινά αδύνατον να εκτιμήσεις τον αδελφό σου.
3. Την ευγνωμοσύνη που Του οφείλεις σου δεν ζητά παρά μόνο να την λάβεις εκ μέρους Του. Και όταν κοιτάζεις με γλυκιά ευγένεια τον αδελφό σου, θα βλέπεις Αυτό. Διότι θα κοιτάζεις εκεί όπου βρίσκεται το Άγιο Πνεύμα, και όχι χωριστά από Αυτό. Δεν μπορείς να δεις  το Άγιο Πνεύμα, αλλά μπορείς να δεις  τους αδελφούς σου αληθινά. Και το φως μέσα τους θα σου δείξει όλα όσα χρειάζεται να δεις. Όταν η ειρήνη μέσα σου έχει επεκταθεί για να συμπεριλάβει τον καθένα, τότε η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος θα έχει εκπληρωθεί. Τι ανάγκη θα υπάρχει για να δεις  τότε; Όταν ο Θεός έχει κάνει ο Ίδιος το τελευταίο βήμα, το Άγιο Πνεύμα θα συγκεντρώσει όλες τις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη που Του έχεις προσφέρει, και θα τις εναποθέσει απαλά ενώπιον του Δημιουργού Του στο Όνομα του αγιότατου  Υιού Του. Και ο Πατέρας θα τις δεχτεί στο Όνομά Του.  Τι ανάγκη θα υπάρχει για να δεις,  στην παρουσία της ευγνωμοσύνης Του;

Α. Το Πρώτο Εμπόδιο: H Επιθυμία να Απαλλαγείς από Αυτήν
1. Το πρώτο εμπόδιο από το οποίο πρέπει να περάσει η ειρήνη είναι η επιθυμία σου να απαλλαγείς από αυτήν. Διότι δεν μπορεί να επεκταθεί αν δεν την διαφυλάττεις. Εσύ είσαι το κέντρο από το οποίο ακτινοβολεί προς τα έξω, για να καλέσει τους άλλους μέσα. Εσύ είσαι το σπίτι της·  η γαλήνια κατοικία της από την οποία απλώνεται ευγενικά προς τα έξω, χωρίς ποτέ να σε εγκαταλείπει. Αν την αφήσεις   άστεγη, πώς θα μπορέσει να διαμείνει μέσα στον Υιό του Θεού; Αν είναι να απλωθεί σε όλη την δημιουργία, πρέπει να αρχίσει από σένα, και από σένα να φτάσει στον καθένα που καλεί, και να του φέρει ανάπαυση με το να ενωθεί μαζί σου.
2. Γιατί να θέλεις την ειρήνη άστεγη; Τι νομίζεις ότι πρέπει να αποβάλλει για να κατοικήσει μαζί σου; Ποιο φαίνεται να είναι το κόστος που είσαι τόσο απρόθυμος να πληρώσεις; Αυτό το μικρό εμπόδιο από άμμο στέκεται ακόμη ανάμεσα σε σένα και στον αδελφό σου. Θέλεις να το ενισχύσεις τώρα; Δεν σου ζητείται να το αφήσεις να φύγει για τον εαυτό σου και μόνο. Ο Χριστός στο ζητά για τον Εαυτό Του. Αυτός θέλει να φέρει την ειρήνη στον καθένα, και πώς μπορεί να το κάνει αυτό εκτός μέσα από σένα; Θα άφηνες ένα μικρό σωρό άμμου, ένα τοίχο στάχτης, ένα μικροσκοπικό φαινομενικά εμπόδιο, να σταθεί ανάμεσα στους αδελφούς σου και την σωτηρία; Και όμως, αυτό το μικρό απομεινάρι επίθεσης που περιθάλπεις ακόμα ενάντια στον αδελφό σου είναι το πρώτο που συναντά σε σένα η ειρήνη όταν προσπαθεί να προχωρήσει. Αυτός ο μικρός τοίχος μίσους επιμένει να αντιτίθεται στην Θέληση του Θεού, και να την κρατά περιορισμένη.
3. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος αναπαύεται εν ειρήνη μέσα σου. Ωστόσο, εσύ είσαι ακόμα απρόθυμος να τον αφήσεις να ενωθεί μαζί σου ολοκληρωτικά. Ακόμα αντιτίθεσαι στην Θέληση του Θεού, έστω και λίγο. Και αυτό το λίγο είναι ένα όριο που θέλεις να τοποθετήσεις πάνω στο όλον. Η Θέληση του Θεού είναι Μία, όχι πολλές. Δεν έχει καμιά αντίθετη, διότι δεν υπάρχει άλλη εκτός από αυτήν. Αυτό που ακόμα θέλεις να περιορίσεις πίσω από το μικρό σου εμπόδιο και να το κρατήσεις χωριστό από τον αδελφό σου φαίνεται ισχυρότερο από το σύμπαν, διότι θα έκρυβε το σύμπαν και τον Δημιουργό του. Αυτός ο μικρός τοίχος θέλει να κρύψει τον σκοπό του Ουρανού, και να τον κρατήσει μακριά  από τον Ουρανό.
4. Θα ήθελες να εκδιώξεις την σωτηρία από τον δότη της σωτηρίας; Διότι αυτό έχεις γίνει. Η ειρήνη δεν θα μπορούσε να φύγει από σένα περισσότερο από όσο θα μπορούσε να φύγει από τον Θεό. Μην φοβάσαι αυτό το μικρό εμπόδιο. Δεν μπορεί να περιορίσει την Θέληση του Θεού. Η ειρήνη θα κυλήσει προσπερνώντας το, και θα ενωθεί μαζί σου δίχως καθυστέρηση. Η σωτηρία δεν μπορεί να μείνει μακριά σου. Είναι ο σκοπός σου. Δεν μπορείς να επιλέξεις κάτι άλλο εκτός από αυτόν. Δεν έχεις άλλον σκοπό χωριστά από του αδελφού σου, ούτε χωριστά  από αυτόν που ζήτησες από το Άγιο Πνεύμα να μοιραστεί μαζί σου. Ο μικρός τοίχος θα πέσει τόσο ήσυχα κάτω από τα φτερά της ειρήνης. Διότι η ειρήνη θα στείλει τους αγγελιαφόρους της από σένα προς όλο τον κόσμο, και τα εμπόδια θα γκρεμιστούν  μπροστά στον ερχομό τους τόσο εύκολα όσο θα ξεπεραστούν κι εκείνα που παρεμβάλλεις εσύ.
5. Δεν είναι πιο δύσκολο να ξεπεράσεις αυτόν τον κόσμο από το να υπερβείς τον μικρό σου τοίχο. Διότι μέσα στο θαύμα της άγιας σου σχέσης, δίχως αυτό το εμπόδιο, περιέχεται κάθε θαύμα. Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, διότι είναι όλα το ίδιο. Το κάθε ένα είναι μια γλυκιά νίκη της έλξης της αγάπης πάνω στην έλξη της ενοχής. Πώς μπορεί να μην το πετύχεις αυτό όποτε το αναλάβεις; Η ενοχή δεν μπορεί να υψώσει κανένα πραγματικό εμπόδιο εναντίον της. Και όλα όσα φαίνονται ότι στέκονται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου πρέπει να πέσουν χάρη στην έκκληση στην οποία ανταποκρίθηκες. Από σένα που απάντησες, θα καλεί Αυτός που σου απάντησε. Το σπίτι Του είναι μέσα στην άγια σχέση σου. Μην επιχειρείς να σταθείς ανάμεσα σε Αυτόν και στον άγιο σκοπό Του, διότι είναι και δικός σου. Παρά άφησέ Τον να επεκτείνει ήσυχα το θαύμα της σχέσης σου στον καθένα που περιέχεται μέσα σε αυτή έτσι όπως δόθηκε.
6. Υπάρχει μια σιωπή στον Ουρανό, μια χαρούμενη προσδοκία, μια μικρή παύση χαράς σε αναγνώριση του τέλους του ταξιδιού. Διότι ο Ουρανός σε γνωρίζει καλά, όπως κι εσύ γνωρίζεις τον Ουρανό. Καμιά ψευδαίσθηση δεν στέκεται ανάμεσα σε σένα και στον αδελφό σου τώρα. Μην κοιτάζεις τον μικρό τοίχο των σκιών. Ο ήλιος έχει ανατείλει πάνω από αυτόν. Πώς μπορεί μια σκιά να σου στερεί τον ήλιο; Και δεν μπορούν οι σκιές να σε κρατήσουν μακριά από το φως μέσα στο οποίο τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις. Κάθε θαύμα δεν είναι παρά το τέλος μιας ψευδαίσθησης. Αυτό ήταν  το ταξίδι·  αυτό και το τέλος του. Και όλες οι ψευδαισθήσεις πρέπει να τελειώσουν μέσα στον στόχο της αλήθειας τον οποίον δέχτηκες.
7. Η μικρή παρανοϊκή ευχή να απαλλαγείς από Αυτόν που προσκάλεσες να εισέλθει και να τον εκδιώξεις πρέπει να σου προκαλεί σύγκρουση. Καθώς κοιτάς τον κόσμο, αυτή η μικρή ευχή, ξεριζωμένη και περιπλανώμενη άσκοπα, μπορεί να προσγειωθεί και να καθίσει για λίγο κάπου, διότι δεν έχει κανένα σκοπό πλέον. Πριν το Άγιο Πνεύμα εισέλθει για να κατοικήσει μαζί σου φαινόταν πως είχε ισχυρό σκοπό· την παγιωμένη και αμετάβλητη αφοσίωση στην αμαρτία και τα αποτελέσματά της. Τώρα είναι άσκοπη, περιπλανιέται μάταια, μην προκαλώντας τίποτα περισσότερο από σύντομες διακοπές στην έκκληση της αγάπης.
8. Αυτή η μικρή ευχή, αυτή η μικροσκοπική ψευδαίσθηση, το μικροσκοπικό απομεινάρι  της πίστης στην αμαρτία, είναι όλο κι όλο αυτό που απομένει από αυτό που κάποτε φαινόταν πως ήταν ο κόσμος. Δεν είναι πια ένα αμείλικτο εμπόδιο προς την ειρήνη. Η άσκοπη περιπλάνησή της κάνει τα αποτελέσματά της  να φαίνονται πιο αλλοπρόσαλλα και απρόβλεπτα από ό,τι πριν. Όμως, τι θα μπορούσε να είναι πιο ασταθές από ένα αυστηρά οργανωμένο σύστημα πλάνης; Η φαινομενική του σταθερότητα είναι η διάχυτη  αδυναμία του, η οποία επεκτείνεται στο καθετί. Η μεταβλητότητα που αυτό το μικρό απομεινάρι προκαλεί απλά καταδεικνύει τα περιορισμένα αποτελέσματά του.
9. Πόσο ισχυρό μπορεί να είναι ένα μικρό φτερό μπροστά στις μεγάλες φτερούγες της αλήθειας; Μπορεί να αντιτεθεί στο πέταγμα  του αετού, ή να εμποδίσει την προέλαση του καλοκαιριού; Μπορεί να παρέμβει στα αποτελέσματα που έχει το καλοκαίρι πάνω σε έναν κήπο σκεπασμένο από χιόνι; Δες πόσο γρήγορα ανασηκώνεται αυτός ο μικρός σωρός από άχυρα   και μεταφέρεται μακριά, για να μην ξαναγυρίσει ποτέ, ώστε να τον αποχωριστείς με χαρά, χωρίς να το μετανιώσεις καθόλου. Διότι από μόνος του δεν είναι τίποτα, και δεν σήμαινε τίποτα ακόμα και όταν είχες μεγαλύτερη πίστη στην προστασία του. Δεν προτιμάς να χαιρετίσεις τον καλοκαιρινό ήλιο από το να καρφώνεις το βλέμμα σου πάνω σε μια νιφάδα χιονιού  που εξαφανίζεται, και να τρέμεις στην ανάμνηση του χειμερινού κρύου;
v     Η Έλξη της Ενοχής
10. Η έλξη της ενοχής προκαλεί τον φόβο για την αγάπη, διότι η αγάπη ποτέ δεν θα κοίταζε την ενοχή καθόλου. Είναι η φύση της αγάπης να κοιτάζει μόνο την αλήθεια, διότι εκεί βλέπει την εαυτό της, με τον οποίο θέλει να ενωθεί με ιερή ένωση και ολοκλήρωση. Όπως η αγάπη κοιτάζει πέρα από τον φόβο, έτσι και ο φόβος δεν βλέπει την αγάπη. Διότι η αγάπη περιέχει το τέλος της ενοχής, τόσο σίγουρα όσο ο φόβος εξαρτάται από αυτήν. Η αγάπη ελκύεται μόνο από την αγάπη. Παραβλέποντας ολοκληρωτικά την ενοχή, δεν βλέπει τον φόβο καθόλου. Όντας εξολοκλήρου χωρίς επίθεση, δεν θα μπορούσε να φοβάται. Ο φόβος ελκύεται προς αυτό που η αγάπη δεν βλέπει, και το κάθε ένα πιστεύει πως αυτό που κοιτάζει το άλλο δεν υπάρχει. Ο φόβος κοιτάζει την ενοχή ακριβώς με την ίδια αφοσίωση που η αγάπη κοιτάζει τον εαυτό της. Και ο φόβος και η αγάπη έχουν τους αγγελιαφόρους που στέλνουν μπροστά τους, και που επιστρέφουν με μηνύματα γραμμένα στην γλώσσα που ζήτησαν.
11. Οι αγγελιαφόροι της αγάπης στέλλονται ευγενικά, με μηνύματα αγάπης και πραότητας. Οι αγγελιαφόροι του φόβου έχουν ρητές εντολές να αναζητήσουν την ενοχή, και να περιθάλψουν κάθε κομματάκι κακού και αμαρτίας που θα βρουν, μην χάνοντας ούτε ένα κομματάκι πόνου και θανάτου, αφήνοντάς τα με σεβασμό μπροστά στον κύριο και αφέντη τους. Η αντίληψη δεν μπορεί να υπακούει δύο αφέντες, που ο καθένας τους ζητά μηνύματα με διαφορετικά πράγματα σε διαφορετικές γλώσσες. Αυτό που τροφοδοτεί ο φόβος, η αγάπη το παραβλέπει. Αυτό που απαιτεί ο φόβος, η αγάπη δεν μπορεί ούτε καν να το δει. Η άγρια έλξη που ασκεί η ενοχή στον φόβο είναι εντελώς απούσα από την ευγενική αντίληψη της αγάπης. Αυτό που θα έβλεπε η αγάπη  δεν έχει νόημα για τον φόβο, και είναι εντελώς αόρατο.
12. Οι σχέσεις σε αυτό τον κόσμο είναι το αποτέλεσμα του πως βλέπεις τον κόσμο. Και αυτό εξαρτάται από το ποιο συναίσθημα κλήθηκε για να στείλει τους αγγελιαφόρους του να τον κοιτάξουν, και να επιστρέψουν αναφέροντας το τι είδαν. Οι αγγελιαφόροι του φόβου εκπαιδεύονται μέσω του τρόμου, και τρέμουν όταν ο αφέντης τους, τους καλεί να τον υπηρετήσουν. Διότι ο φόβος είναι ανελέητος ακόμα και στους φίλους του. Οι αγγελιαφόροι του φεύγουν σαν ένοχοι στα κλεφτά αναζητώντας λιμασμένα την ενοχή, διότι ο αφέντης τους, τους κρατά στο κρύο και στην πείνα και γίνονται μοχθηροί από το αφεντικό τους, που τους επιτρέπει να πανηγυρίζουν μόνο με τα λάφυρα που του φέρνουν. Κανένα  ψήγμα ενοχής δεν ξεφεύγει από τα πεινασμένα μάτια τους. Και στην άγρια  αναζήτηση τους για αμαρτία ορμούν εναντίον κάθε ζωντανού πλάσματος που βλέπουν, και το μεταφέρουν με κραυγές στον αφέντη τους, για να το καταβροχθίσει.
13. Μην στέλνεις τέτοιους βάρβαρους αγγελιαφόρους στον κόσμο, για να  πανηγυρίζουν εις βάρος του λυμαίνοντας  την πραγματικότητα. Διότι θα σου φέρνουν μηνύματα από οστά, δέρμα και σάρκα. Αυτοί έχουν διδαχτεί να αναζητούν το φθαρτό, και να επιστρέφουν με τα στομάχια τους  γεμάτα από πράγματα σαπισμένα και αποσυντεθημένα. Γι αυτούς αυτά τα πράγματα είναι όμορφα, διότι τους φαίνεται πως έτσι κατευνάζουν τις άγριες σουβλιές της πείνας. Διότι είναι έξαλλοι από τον πόνο του φόβου, και θα ήθελαν να αποφύγουν την τιμωρία αυτού που τους στέλνει προσφέροντάς του ό,τι αγαπούν.
14. Το Άγιο Πνεύμα σου έχει δώσει τους αγγελιαφόρους της αγάπης για να τους στείλεις στην θέση εκείνων που εκπαίδευσες μέσω του φόβου. Αυτοί είναι τόσο πρόθυμοι να σου επιστρέψουν αυτό που αγαπούν όσο είναι και οι άλλοι. Αν στείλεις αυτούς, αυτοί θα βλέπουν μόνο το άμεμπτο και το ωραίο , το ευγενικό και το καλό. Θα είναι τόσο προσεχτικοί ώστε να μην ξεφύγει από την προσοχή τους ούτε η παραμικρή ευσπλαχνική πράξη, ούτε η πιο μικρή έκφραση συγχώρεσης, ούτε η πιο μικρή ανάσα αγάπης. Και θα επιστρέψουν με όλα τα χαρούμενα πράγματα που βρήκαν, για να τα μοιραστούν μαζί σου με αγάπη. Μην τους φοβάσαι. Σου προσφέρουν την σωτηρία. Τα μηνύματα ασφάλειας είναι δικά τους, διότι θεωρούν τον κόσμο καλό.
15. Αν στέλνεις μόνο τους αγγελιαφόρους που σου δίνει το Άγιο Πνεύμα, μην θέλοντας άλλα μηνύματα εκτός από τα δικά τους, δεν θα βλέπεις πια τον φόβο. Ο κόσμος θα μεταμορφωθεί μπροστά στα μάτια σου, καθαρισμένος από κάθε ενοχή με το ανάλαφρο χάδι της ομορφιάς. Ο κόσμος δεν περιέχει κανένα φόβο που δεν  έθεσες επάνω του. Ούτε κανέναν φόβο που να μην μπορείς να ζητήσεις από τους  αγγελιοφόρους της αγάπης να τον αφαιρέσουν από αυτόν και να τον δεις γαλήνιο.  Το Άγιο Πνεύμα σου έχει δώσει τους αγγελιαφόρους Του να τους στείλεις στον αδελφό σου και να επιστρέψουν σε σένα με αυτό που βλέπει η αγάπη. Σου έχουν δοθεί για να αντικαταστήσουν τα πεινασμένα σκυλιά του φόβου που έστειλες. Και αυτοί προχωρούν για να σηματοδοτήσουν το τέλος του φόβου.
16. Και η αγάπη θέλει να στήσει μια γιορτή μπροστά σου, πάνω σε ένα τραπέζι καλυμμένο με ένα άσπιλο τραπεζομάντιλο, στρωμένο  σε έναν ήσυχο κήπο όπου κανένας ήχος δεν ακούγεται ποτέ εκτός από τραγούδια και ένας απαλός ψίθυρος. Αυτή είναι μια γιορτή που τιμά την άγια σχέση σου, και στην οποία ο καθένας είναι καλοδεχούμενος σαν επίτιμος  καλεσμένος. Και σε μια άγια στιγμή η χάρις λέγεται από όλους μαζί, καθώς ενώνονται με ευγένεια μπροστά στην τράπεζα της κοινωνίας. Κι εγώ θα ενωθώ μαζί σας εκεί, έτσι όπως σας το υποσχέθηκα πριν από καιρό και σας το υπόσχομαι ακόμα. Διότι στην νέα σας σχέση είμαι καλοδεχούμενος. Κι όπου είμαι καλοδεχούμενος, βρίσκομαι εκεί.
17 Γίνομαι καλοδεχούμενος στην κατάσταση χάριτος, που σημαίνει ότι επιτέλους με έχεις συγχωρέσει. Διότι έγινα το σύμβολο της αμαρτίας σου, κι έτσι έπρεπε να πεθάνω στην θέση σου. Για το εγώ αμαρτία σημαίνει θάνατος, κι έτσι η επανόρθωση επιτυγχάνεται μέσω του φόνου. Σωτηρία θεωρήθηκε η θανάτωση του Υιού του Θεού αντί για σένα. Όμως, θα  προσέφερα σε σένα που αγαπώ, το σώμα μου, γνωρίζοντας την μικρότητά του;  Ή θα δίδασκα ότι τα σώματα δεν μπορούν να μας κρατήσουν χώρια;  Το δικό μου σώμα δεν είχε μεγαλύτερη αξία από το δικό σου·  ούτε ήταν καλύτερο μέσον για την επικοινωνία της σωτηρίας, αλλά όχι η Πηγή της. Κανένας δεν μπορεί να πεθάνει για κανέναν, και ο θάνατος δεν μπορεί να επανορθώσει για την αμαρτία. Αλλά μπορείς να ζεις για να δείχνεις ότι δεν είναι πραγματικός. Το σώμα όντως εμφανίζεται ως σύμβολο της αμαρτίας όσο πιστεύεις ότι μπορεί να σου δώσει αυτό που θέλεις. Όσο πιστεύεις ότι μπορεί να σου δώσει ευχαρίστηση, θα πιστεύεις και ότι μπορεί να σου φέρει πόνο. Το να νομίζεις ότι θα μπορούσες να είσαι ικανοποιημένος και χαρούμενος με τόσα λίγα σημαίνει ότι βλάπτεις τον εαυτό σου, και το να περιορίζεις την ευτυχία που θα μπορούσες να έχεις καλεί τον πόνο να συμπληρώσει τα φτωχικά σου αποθέματα και να ολοκληρώσει την ζωή σου. Αυτή είναι η ολοκλήρωση έτσι όπως την βλέπει το εγώ. Διότι η ενοχή τρυπώνει εκεί όπου η ευτυχία έχει απομακρυνθεί, και την αντικαθιστά. Η  επικοινωνία είναι ένα άλλο είδος ολοκλήρωσης, το οποίο πηγαίνει πέρα από την ενοχή, διότι πηγαίνει πέρα από το σώμα.

Β. Το Δεύτερο Εμπόδιο: Η Πίστη ότι το Σώμα είναι Πολύτιμο γι Αυτό που Προσφέρει.

1. Είπαμε ότι η ειρήνη πρέπει πρώτα να υπερβεί το εμπόδιο της επιθυμίας σου να απαλλαγείς από αυτήν. Εκεί που η ενοχή κρατά την εξουσία, η ειρήνη δεν είναι επιθυμητή. Το δεύτερο εμπόδιο που πρέπει να προσπεράσει η ειρήνη, που έχει στενή σχέση με το προηγούμενο, είναι η πίστη ότι το σώμα είναι πολύτιμο γι αυτό που προσφέρει. Διότι εδώ η έλξη της ενοχής εκδηλώνεται στο σώμα, και την βλέπεις  σε αυτό.
2. Αυτή είναι η αξία που νομίζεις ότι η ειρήνη θέλει να σου κλέψει. Αυτό  πιστεύεις ότι θα σου πάρει, και θα σε αφήσει άστεγο. Και γι αυτό τον λόγο αρνείσαι στην ειρήνη την κατοικία της. Νιώθεις ότι αυτή η «θυσία» είναι πολύ μεγάλη για να την κάνεις, και πως σου ζητείται κάτι υπερβολικό. Είναι θυσία, ή απελευθέρωση; Τι σου έχει δώσει το σώμα πραγματικά που να δικαιολογεί την παράξενη πίστη σου ότι η σωτηρία βρίσκεται σε αυτό; Δεν βλέπεις ότι αυτή είναι η πίστη στον θάνατο; Εδώ βρίσκεται το επίκεντρο της αντίληψης της Επανόρθωσης ως φόνος. Εδώ είναι η πηγή της ιδέας ότι η αγάπη είναι φόβος.
3. Οι αγγελιαφόροι του Αγίου Πνεύματος αποστέλλονται πολύ πιο πέρα από το σώμα, καλώντας το νου να ενωθεί σε ιερή κοινωνία και να είναι γαλήνιος. Αυτό είναι το μήνυμα που τους έδωσα για σένα. Είναι μόνο οι αγγελιαφόροι του φόβου που βλέπουν το σώμα, διότι ψάχνουν για κάτι που μπορεί να υποφέρει. Είναι θυσία να απομακρυνθείς από κάτι που μπορεί να υποφέρει; Το Άγιο Πνεύμα δεν σου απαιτεί να θυσιάσεις την ελπίδα για την ευχαρίστηση του σώματος· αυτό δεν έχει ελπίδα ευχαρίστησης. Αλλά ούτε και μπορεί να σου φέρει τον φόβο του πόνου. Ο πόνος είναι η μόνη «θυσία» που ζητά το Άγιο Πνεύμα, και αυτόν είναι που θέλει να απομακρύνει.
4. Η ειρήνη επεκτείνεται από σένα μόνο προς το αιώνιο, και από το αιώνιο φτάνει σε σένα. Προσπερνά όλα τα άλλα. Το δεύτερο εμπόδιο δεν είναι πιο σταθερό από το πρώτο. Διότι δεν θέλεις ούτε να απαλλαγείς από την ειρήνη ούτε να την περιορίσεις. Τι άλλο είναι αυτά τα εμπόδια που θέλεις να παρεμβάλλεις ανάμεσα στην ειρήνη και την προέλασή της εκτός από φραγμοί που θέτεις ανάμεσα στην θέλησή σου και την  επίτευξή της; Θέλεις επικοινωνία, όχι τους πανηγυρισμούς του φόβου. Θέλεις την σωτηρία, όχι τον πόνο της ενοχής. Και θέλεις ο Πατέρας σου να είναι το σπίτι σου, όχι ένας σωρός από πηλό. Μέσα στην άγια σχέση σου  βρίσκεται ο Υιός του Πατέρα σου. Αυτός δεν έχει χάσει την επικοινωνία μαζί Του, ούτε με τον εαυτό του. Όταν συμφώνησες να ενωθείς με τον αδελφό σου, αναγνώρισες ότι έτσι είναι. Αυτό δεν έχει κόστος, αλλά  έχει την απελευθέρωση από το κόστος.
5. Έχεις πληρώσει πολύ ακριβά για τις ψευδαισθήσεις σου, και τίποτα από ό,τι πλήρωσες δεν σου έφερε ειρήνη. Δεν χαίρεσαι που ο Ουρανός δεν είναι δυνατόν να θυσιαστεί, και ότι δεν μπορεί να σου ζητηθεί καμιά θυσία; Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο που να μπορείς να τοποθετήσεις μπροστά στην ένωσή μας, διότι βρίσκομαι ήδη μέσα στην άγια σχέση σου. Θα υπερβούμε όλα τα εμπόδια μαζί, διότι στεκόμαστε εντός των πυλών και όχι απέξω. Πόσο εύκολα ανοίγουν οι πύλες από μέσα, για να αφήσουν την ειρήνη να περάσει και να ευλογήσει τον κουρασμένο κόσμο! Πώς μπορεί να είναι δύσκολο να προσπεράσουμε τα εμπόδια μαζί, εφόσον έχεις ενωθεί με το απεριόριστο; Το τέλος της ενοχής βρίσκεται στα χέρια σου για να το δώσεις. Θα ήθελες τώρα να σταματήσεις για να ψάξεις για την ενοχή μέσα στον αδελφό σου;
6. Ας είμαι για σένα το σύμβολο του τέλους της ενοχής, και κοίταζε τον αδελφό σου όπως θα κοίταζες κι εμένα. Συγχώρησέ μου όλες τις αμαρτίες που νομίζεις ότι διέπραξε ο Υιός του Θεού. Και μέσα στο φως της συγχώρεσής σου θα θυμηθεί ποιος είναι, και θα ξεχάσει αυτό που δεν ήταν ποτέ. Σου ζητώ την συγχώρεσή σου, διότι αν εσύ είσαι ένοχος, το ίδιο πρέπει να είμαι κι εγώ. Αλλά αν εγώ υπερνίκησα την ενοχή και ξεπέρασα τον κόσμο, ήσουν κι εσύ μαζί μου. Θέλεις να βλέπεις σε μένα το σύμβολο της ενοχής ή το τέλος της ενοχής, ενθυμούμενος ότι αυτό που συμβολίζω για σένα το βλέπεις μέσα στον εαυτό σου;
7. Από την άγια σχέση σου διακηρύσσεται η αλήθεια, και η αγάπη κοιτάζει τον εαυτό της. Η σωτηρία ρέει από βαθιά μέσα από το σπίτι που πρόσφερες στον Πατέρα μου και σε μένα. Και είμαστε εκεί μαζί, μέσα στην σιωπηλή επικοινωνία στην  οποία ενώνονται ο Πατέρας και ο Υιός. Ω έλα με πίστη στην ιερή ένωση του Πατέρα και του Υιού εντός σου! Και μην κρατιέσαι χωρισμένος από αυτό που σου προσφέρεται με ευγνωμοσύνη γιατί έδωσες στην ειρήνη το σπίτι της στον Ουρανό. Στείλε σε όλο τον κόσμο το χαρμόσυνο μήνυμα του τέλους της ενοχής, και όλος ο κόσμος θα απαντήσει. Σκέψου την ευτυχία σου καθώς ο καθένας σου προσφέρει την μαρτυρία του για το τέλος της αμαρτίας, και σου δείχνει ότι η δύναμή της έχει φύγει για πάντα. Πού μπορεί να είναι η ενοχή, όταν η πίστη στην αμαρτία έχει φύγει; Και πού είναι ο θάνατος τώρα που ο μεγάλος  συνήγορος  του έχει σιωπήσει;
8. Συγχώρεσε μου τις ψευδαισθήσεις σου, και απελευθέρωσέ με από την τιμωρία για ό,τι δεν έχω κάνει. Έτσι θα μάθεις την ελευθερία που δίδαξα διδάσκοντας την ελευθερία στον αδελφό σου, απελευθερώνοντας έτσι κι εμένα. Είμαι μέσα στην άγια σχέση σου, όμως θέλεις να με φυλακίσεις πίσω από τα εμπόδια που υψώνεις  μπροστά στην ελευθερία, και να φράξεις  τον δρόμο μου προς εσένα. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να κρατήσεις μακριά  Έναν ο Οποίος είναι ήδη εκεί. Και μέσα σε Αυτόν, εκεί που είμαστε ήδη ενωμένοι,  είναι δυνατόν η επικοινωνία μας να γίνει η εστία  της νέας αντίληψης που θα φέρει φως σε όλο τον κόσμο που περιέχεται εντός σου.
v     Η Έλξη του Πόνου
9. Ο δικός σου μικρός ρόλος δεν είναι παρά να δώσεις στο Άγιο Πνεύμα ολόκληρη την ιδέα της θυσίας. Και να δεχτείς την ειρήνη που δίνει στην θέση της, δίχως τα όρια που θα αναχαίτιζαν την επέκτασή της, κι έτσι θα περιόριζαν την δική σου επίγνωση γι αυτήν. Διότι ό,τι δίνει Αυτό πρέπει να επεκτείνεται αν θέλεις να έχεις την απεριόριστη δύναμή του, και να την χρησιμοποιήσεις για την απελευθέρωση του Υιού του Θεού. Δεν είναι η ειρήνη που θα ήθελες να ξεφορτωθείς, κι έχοντάς την δεν μπορείς να την περιορίσεις. Αν η ειρήνη είναι άστεγη, το ίδιο είσαι κι εσύ κι εγώ. Και Εκείνος που είναι ο οίκος μας είναι άστεγος όπως κι εμείς. Αυτή είναι η επιθυμία σου; Θα ήθελες να είσαι πάντα ένας περιπλανώμενος  σε αναζήτηση της ειρήνης; Θα ήθελες να επενδύεις την ελπίδα ειρήνης κι ευτυχίας σε κάτι που πρέπει να αποτύχει;
10. Η πίστη στο αιώνιο πάντα δικαιώνεται, διότι το αιώνιο  είναι παντοτινά καλοσυνάτο, με απεριόριστη υπομονή και ολοκληρωτικά στοργικό. Θα σε δεχτεί ολοκληρωτικά, και θα σου δώσει ειρήνη. Όμως μπορεί να ενωθεί μόνο με ό,τι βρίσκεται σε ειρήνη μέσα σου, αθάνατο  όπως και το ίδιο. Το σώμα δεν μπορεί να σου φέρει ούτε ειρήνη ούτε αναταραχή·  ούτε χαρά ούτε πόνο. Είναι ένα μέσο, και όχι ένας σκοπός. Δεν έχει κανένα σκοπό από μόνο του, αλλά μόνο αυτόν που του δίδεται. Το σώμα θα φαίνεται πως είναι οτιδήποτε είναι το μέσον προς αναζήτηση του στόχου που του αποδίδεις. Μόνο ο νους μπορεί να θέσει ένα σκοπό, και μόνο ο νους μπορεί να δει το μέσον για την  επίτευξή του και να δικαιολογήσει την χρήση του. Η ειρήνη και η ενοχή είναι και οι δύο καταστάσεις του νου, προς επίτευξη. Και αυτές οι καταστάσεις είναι το σπίτι του συναισθήματος που τις επικαλείται, και επομένως είναι συμβατό μαζί τους.
11. Αλλά σκέψου ποια είναι η κατάσταση  που είναι συμβατή με σένα. Εδώ είναι η επιλογή σου, και είναι ελεύθερη. Αλλά όλα όσα εμπεριέχονται σε αυτήν θα έρθουν με αυτή, και αυτό που νομίζεις ότι είσαι ποτέ δεν μπορεί να είναι ξέχωρο από αυτήν. Το σώμα είναι ο μεγάλος φαινομενικός προδότης της πίστης. Σε αυτό βρίσκεται η απογοήτευση και οι σπόροι της απιστίας, αλλά μόνο αν του ζητήσεις αυτό που δεν μπορεί να δώσει. Μπορεί το λάθος σου να είναι λογική αιτία για την θλίψη και την απογοήτευση, και για την επίθεση εκδίκησης εναντίον αυτού που σε απογοήτευσε; Μην χρησιμοποιείς το σφάλμα σου σαν δικαιολογία για την απιστία σου. Δεν έχεις αμαρτήσει, αλλά έχεις κάνει λάθος ως προς το τι αξίζει την πίστη σου. Και η διόρθωση του λάθους σου θα σου δώσει λόγο για την πίστη.
12. Είναι αδύνατον να αναζητάς την ευχαρίστηση μέσω του σώματος και να μην βρίσκεις πόνο. Είναι βασικό αυτή η σχέση να γίνει κατανοητή, διότι είναι μια σχέση που το εγώ βλέπει ως απόδειξη της αμαρτίας. Δεν είναι πραγματικά καθόλου σωφρονιστική. Δεν είναι παρά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ταύτισης του εαυτού σου με το σώμα, που  είναι η πρόσκληση προς τον πόνο. Διότι προσκαλεί τον φόβο να εισέλθει και να γίνει ο σκοπός σου. Η έλξη της ενοχής πρέπει να εισέλθει μαζί του, και ο φόβος κατευθύνει το σώμα να κάνει κάτι που είναι οδυνηρό. Θα πάρει μέρος στον πόνο όλων των ψευδαισθήσεων, και η ψευδαίσθηση της ευχαρίστησης θα είναι η ίδια με τον πόνο.
13. Δεν είναι αναπόφευκτο; Κάτω από τις εντολές του φόβου το σώμα θα επιδιώκει την ενοχή, υπηρετώντας τον αφέντη του οποίου η έλξη προς την ενοχή συντηρεί ολόκληρη την ψευδαίσθηση της ύπαρξής του. Αυτή, λοιπόν, είναι η έλξη του πόνου. Όταν κυβερνάται από αυτή την αντίληψη το σώμα γίνεται ο υπηρέτης του πόνου, αναζητώντας τον πιστά και υπακούοντας την ιδέα ότι ο πόνος είναι ευχαρίστηση. Αυτή είναι η ιδέα που υποβόσκει σε όλες τις ισχυρές επενδύσεις του εγώ στο σώμα. Και αυτή την παρανοϊκή σχέση είναι που κρατά κρυμμένη, και όμως την τρέφει. Εσένα σε διδάσκει ότι η ευχαρίστηση του σώματος είναι ευτυχία. Όμως στον εαυτό του ψιθυρίζει, «είναι θάνατος.»
14. Γιατί θα πρέπει να το σώμα να σημαίνει κάτι για σένα; Σίγουρα αυτό από το οποίο είναι φτιαγμένο δεν είναι πολύτιμο. Και το ίδιο σίγουρα δεν έχει κανένα συναίσθημα. Μεταδίδει σε σένα τα συναισθήματα που θέλεις. Όπως κάθε μέσον επικοινωνίας το σώμα δέχεται και στέλνει τα μηνύματα που του δίδονται. Δεν έχει συναισθήματα γι αυτά. Όλα τα συναισθήματα με τα οποία επενδύονται τα μηνύματα δίδονται από τον αποστολέα και τον αποδέκτη. Και το εγώ και το Άγιο Πνεύμα το αναγνωρίζουν αυτό, και τα δύο επίσης αναγνωρίζουν ότι εδώ ο αποστολέας και ο παραλήπτης είναι ο ίδιος. Το Άγιο Πνεύμα στο λέει αυτό με χαρά. Το εγώ το αποκρύπτει, διότι θέλει να μην το γνωρίζεις. Ποιος θα έστελνε μηνύματα μίσους κι επίθεσης αν καταλάβαινε ότι τα στέλνει στον εαυτό του;. Ποιος θα κατηγορούσε, θα ενοχοποιούσε και θα καταδίκαζε τον εαυτό του;  
15. Τα μηνύματα του εγώ πάντα στέλνονται μακριά από σένα, με την πεποίθηση ότι για το μήνυμα της επίθεσης και της ενοχής κάποιος άλλος εκτός από σένα θα υποφέρει. Και ακόμα κι αν υποφέρεις κι εσύ, κάποιος άλλος θα υποφέρει περισσότερο. Ο μεγάλος απατεώνας  αναγνωρίζει ότι δεν είναι έτσι, αλλά σαν εχθρός της «ειρήνης», σε προτρέπει να στείλεις έξω όλα σου τα μηνύματα μίσους και να ελευθερωθείς. Και για να σε πείσει ότι αυτό είναι δυνατόν, στέλνει το σώμα σε αναζήτηση του πόνου στην επίθεση εναντίον κάποιου άλλου, ονομάζοντάς το αυτό ευχαρίστηση και προσφέροντάς το σε σένα ως ελευθερία από την επίθεση.
16. Μην ακούς την παραφροσύνη του, και μην πιστεύεις ότι το αδύνατον είναι αληθινό. Μην ξεχνάς ότι το εγώ έχει αφιερώσει το σώμα στον στόχο της αμαρτίας, και τοποθετεί σε αυτό όλη του την πίστη ότι μπορεί να επιτευχθεί. Οι θλιμμένοι μαθητές του ψάλλουν διαρκώς τον ύμνο του σώματος, σε μια επίσημη τελετή της  εξουσίας του εγώ. Ούτε ένας δεν πρέπει να υπάρχει που να πιστεύει ότι η υποχώρηση στην έλξη της ενοχής είναι η διαφυγή από τον πόνο. Ούτε ένας δεν πρέπει να υπάρχει που να θεωρεί το σώμα ως ταυτότητά του, χωρίς το οποίο θα πέθαινε, και ωστόσο και  μέσα σε αυτό ο θάνατος του είναι εξίσου αναπόφευκτος.
17. Δεν έχει δοθεί στους μαθητές του εγώ να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν αφιερώσει τον εαυτό τους στον θάνατο. Η ελευθερία τους προσφέρεται αλλά δεν την έχουν δεχτεί, και ό,τι προσφέρεται πρέπει να γίνει επίσης αποδεκτό, για να δοθεί αληθινά. Διότι το Άγιο Πνεύμα, είναι, επίσης, ένα μέσον επικοινωνίας, που λαμβάνει από τον Πατέρα και προσφέρει τα μηνύματά Του στον Υιό.  Το Άγιο Πνεύμα είναι, όπως το εγώ, και ο αποστολέας και ο παραλήπτης. Διότι ό,τι στέλνεται μέσω Αυτού επιστρέφει σε Αυτό, αναζητώντας τον εαυτό του σε όλη την διαδρομή, και βρίσκοντας αυτό που αναζητά. Έτσι το εγώ βρίσκει τον θάνατο που αναζητά, επιστρέφοντας τον σε εσένα.






Γ. Το Τρίτο Εμπόδιο: Η Έλξη του Θανάτου
1. Σε σένα και τον αδελφό σου, στων οποίων την ιδιαίτερη σχέση εισήλθε το Άγιο Πνεύμα, σας δίδεται να απελευθερώνετε και να απελευθερωθείτε από την αφοσίωση στον θάνατο. Διότι σας προσφέρθηκε, και δεχτήκατε. Όμως πρέπει να μάθετε κι άλλα γι αυτή την παράξενη αφοσίωση, διότι αυτή περιέχει το τρίτο εμπόδιο το οποίο πρέπει να προσπεράσει η ειρήνη. Κανένας δεν μπορεί να πεθάνει εκτός κι αν επιλέξει τον θάνατο. Αυτό που φαινομενικά είναι ο φόβος για τον θάνατο είναι στην πραγματικότητα η έλξη του.  Και η ενοχή επίσης, προκαλεί φόβο και είναι τρομακτική. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να έχει καμία απολύτως δύναμη παρά μόνο σε κείνους που ελκύονται σε αυτήν και την αναζητούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τον θάνατο. Φτιαγμένος από το εγώ, η σκοτεινή του σκιά πέφτει πάνω σε όλα τα ζωντανά πράγματα, διότι το εγώ είναι ο «εχθρός» της ζωής.
2. Ωστόσο, μια σκιά δεν μπορεί να σκοτώσει. Τι είναι μια σκιά για τους ζωντανούς; Απλά την προσπερνούν και αυτή χάνεται. Αλλά τι γίνεται με κείνους που είναι αφοσιωμένοι στο να μην ζουν· τους μαυροντυμένους «αμαρτωλούς», την πένθιμη χορωδία του εγώ, που περπατούν βαριά και με κόπο μακριά από την ζωή, σέρνοντας τις αλυσίδες τους και ακολουθώντας  την αργή πομπή που τιμά τον μακάβριο αφέντη τους, τον κύριο του θανάτου; Άγγιξε οποιονδήποτε από αυτούς με το απαλό χέρι της συγχώρεσης, και δες τις αλυσίδες του να πέφτουν, μαζί με τις δικές σου. Δες τον πως πετάει το μαύρο ένδυμα που φορούσε στην κηδεία του, και άκουσέ τον πώς γελάει με τον θάνατο. Από την ποινή που θέλησε να του επιβάλλει η αμαρτία μπορεί να ξεφύγει μέσω της δικής σου συγχώρεσης. Αυτό δεν είναι αλαζονεία. Είναι το Θέλημα του Θεού. Τι είναι αδύνατο για σένα που διάλεξες το Θέλημα  Του για δικό  σου; Τι είναι ο θάνατος για σένα; Η αφοσίωσή σου δεν είναι προς τον θάνατο, ούτε προς τον αφέντη του. Όταν δέχτηκες τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος στην θέση του σκοπού του εγώ αποκήρυξες τον θάνατο, ανταλλάσσοντάς τον με την ζωή. Γνωρίζουμε ότι μια ιδέα δεν αφήνει την πηγή της.  Και ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα της σκέψης που ονομάζουμε εγώ, τόσο σίγουρα όσο η ζωή είναι το αποτέλεσμα της Σκέψης του Θεού.
v     Το Άφθαρτο Σώμα.
3. Από το εγώ προήλθε η αμαρτία, η ενοχή και ο θάνατος, σε αντίθεση με την ζωή και την αθωότητα, και το Θέλημα του Ίδιου του Θεού. Πού μπορεί να βρίσκεται μια τέτοια αντίθεση εκτός από τον αρρωστημένο νου των παραφρόνων, των αφοσιωμένων στην τρέλα και εναντιωμένων στην ειρήνη του Ουρανού; Ένα πράγμα είναι σίγουρο·  ο Θεός, ο Οποίος δεν δημιούργησε ούτε την αμαρτία ούτε τον θάνατο, δεν επιθυμεί να δεσμεύεσαι από αυτά. Εκείνος δεν γνωρίζει ούτε την αμαρτία ούτε τα αποτελέσματά της. Οι σαβανωμένες φιγούρες στην επικήδεια πομπή  δεν πορεύονται προς τιμήν του Δημιουργού τους, του Οποίου το Θέλημα είναι να ζήσουν. Δεν ακολουθούν το Θέλημα  Του·  αντιτίθενται σε αυτό.
4. Και τι είναι το μαυροντυμένο σώμα που θέλουν να θάψουν; Ένα σώμα που αφιέρωσαν στον θάνατο, ένα σύμβολο της φθοράς, μία θυσία στην αμαρτία, που προσφέρεται στην αμαρτία για να τραφεί και να κρατηθεί ζωντανή·  ένα σύμβολο καταδικασμένο, καταραμένο  από τον κατασκευαστή του που θρηνείται από κάθε πενθούντα που το βλέπει ως εαυτό του. Εσύ που πιστεύεις ότι έχεις καταδικάσει τον Υιό του Θεού σε αυτό είσαι αλαζόνας. Αλλά εσύ που θέλεις να τον απελευθερώσεις τιμάς το Θέλημα του Δημιουργού του. Η αλαζονεία της αμαρτίας, η περηφάνια της ενοχής, το πένθος του διαχωρισμού, όλα είναι μέρος την αφοσίωσής σου στον θάνατο που δεν την αναγνωρίζεις. Η λάμψη της ενοχής που έθεσες πάνω στο σώμα θέλει να το σκοτώσει. Διότι ό,τι το εγώ αγαπά, το σκοτώνει για να το υπακούσει. Διότι ό,τι δεν το υπακούει, δεν μπορεί να το σκοτώσει.
5. Έχεις άλλη μία αφοσίωση που θέλει να κρατήσει το σώμα άφθαρτο και τέλειο για όσο διάστημα είναι χρήσιμο για τον ιερό σκοπό του. Το σώμα δεν πεθαίνει όπως δεν μπορεί να αισθάνεται. Δεν κάνει τίποτα. Από μόνο του δεν είναι ούτε φθαρτό ούτε άφθαρτο. Δεν είναι τίποτα.  Είναι το αποτέλεσμα μιας μικροσκοπικής, τρελής ιδέας φθοράς που μπορεί να διορθωθεί. Διότι ο Θεός έχει απαντήσει σε αυτή την παρανοϊκή ιδέα με την Δική Του·  μια Απάντηση που δεν Τον εγκατέλειψε, κι επομένως φέρνει τον Δημιουργό στην επίγνωση κάθε νου που άκουσε την Απάντησή Του και Την δέχτηκε.
6. Εσύ που είσαι αφοσιωμένος στο άφθαρτο, σου έχει δοθεί μέσω της αποδοχής σου, η δύναμη να απελευθερώνεις από την φθορά. Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει να διδάξεις την πρώτη και βασική αρχή σε μαθήματα θαυμάτων από το να σου δείξουμε ότι αυτή που φαίνεται πως είναι η δυσκολότερη μπορεί να επιτευχθεί πρώτη; Το σώμα δεν μπορεί παρά να υπηρετήσει τον σκοπό σου. Έτσι όπως το κοιτάζεις, έτσι θα φαίνεται πως είναι. Ο θάνατος, αν ήταν αληθινός, θα ήταν η τελική και ολοκληρωτική διακοπή της επικοινωνίας, η οποία είναι ο στόχος του εγώ.
7. Εκείνοι που φοβούνται τον θάνατο δεν βλέπουν πόσο συχνά και πόσο δυνατά τον φωνάζουν, και τον καλούν να τους σώσει από την επικοινωνία. Διότι ο θάνατος θεωρείται ασφάλεια, ο σπουδαίος σκοτεινός σωτήρας από το φως της αλήθειας, η απάντηση στην Απάντηση, αυτός που θέλει να αποσιωπήσει την  Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού. Όμως η υποχώρηση προς τον θάνατο δεν είναι το τέλος της σύγκρουσης. Μόνο η Απάντηση του Θεού είναι το τέλος της σύγκρουσης. Το εμπόδιο της φαινομενικής σου αγάπης για τον θάνατο το οποίο πρέπει να προσπεράσει η ειρήνη φαίνεται πως είναι πολύ μεγάλο. Διότι μέσα σε αυτό βρίσκονται κρυμμένα όλα τα μυστικά του εγώ, όλες οι παράξενες τεχνικές του για την εξαπάτηση, όλες οι αρρωστημένες ιδέες του και οι αλλόκοτες φαντασιώσεις του. Εδώ είναι το ύστατο τέλος της ένωσης, ο θρίαμβος της κατασκευής του εγώ πάνω στην δημιουργία, η νίκη του  άψυχου  πάνω στην Ίδια την Ζωή.
8. Κάτω από τις σκονισμένες παρυφές του παραμορφωμένου κόσμου του το εγώ θα ήθελε να τοποθετήσει τον Υιό του Θεού, σφαγιασμένο σύμφωνά με τις προσταγές του, αποδεικνύοντας με την φθορά του ότι ο Θεός ο Ίδιος είναι ανίσχυρος μπροστά στην δύναμη του εγώ, ανίκανος να προστατέψει την ζωή που δημιούργησε ενάντια στην άγρια επιθυμία του εγώ να σκοτώνει. Αδελφέ μου, παιδί του Πατέρα μας, αυτό είναι ένα όνειρο θανάτου. Δεν υπάρχει καμιά κηδεία, ούτε σκοτεινοί βωμοί, ούτε μακάβριες εντολές ούτε διαστρεβλωμένες  τελετουργίες καταδίκης στις οποίες να σε οδηγεί το σώμα. Μην ζητάς να απελευθερωθείς από αυτό. Παρά ελευθέρωσέ το από τις ανελέητες και αμείλικτες εντολές που του έδωσες, και συγχώρεσε το γι αυτό που το διέταξες να κάνει. Μέσα στην αποθέωση του, του έδωσες την εντολή να πεθάνει, διότι μόνο ο θάνατος θα μπορούσε να κατακτήσει την ζωή. Και τι άλλο από την παραφροσύνη θα μπορούσε να κοιτάζει την ήττα του Θεού, και να νομίζει ότι είναι πραγματική;
9. Ο φόβος του θανάτου θα φύγει καθώς η γοητεία του θα υποχωρήσει μπροστά στην αληθινή έλξη της αγάπης. Το τέλος της αμαρτίας, που περιθάλπεται ήσυχα μέσα στην ασφάλεια της σχέσης σου, προστατευμένο από την ένωσή σου με τον αδελφό σου, και έτοιμο να αναπτυχτεί σε μια ισχυρή δύναμη υπέρ του Θεού πλησιάζει. Τα πρώτα βήματα της σωτηρίας φρουρούνται προσεκτικά από την αγάπη, φυλάσσονται από κάθε σκέψη που θα ήθελε να τους επιτεθεί, και ετοιμάζονται ήσυχα  να εκπληρώσουν το ισχυρό έργο για τον οποίο σου δόθηκε. Τον νεογέννητο σκοπό σου τον φροντίζουν άγγελοι, τον περιθάλπει το  Άγιο Πνεύμα και τον προστατεύει ο  Ίδιος ο Θεός. Δεν χρειάζεται την δική σου προστασία·  είναι δικός σου. Διότι είναι αθάνατος, και μέσα σε αυτόν βρίσκεται το τέλος του θανάτου.
10. Ποιος κίνδυνος μπορεί να προσβάλλει τον απόλυτα αθώο; Τι μπορεί να του  επιτεθεί; Τι φόβος μπορεί να εισέλθει να διαταράξει  την γαλήνη της αθωότητας; Αυτό που σου έχει δοθεί, ακόμα και στην βρεφική του ηλικία, είναι σε πλήρη επικοινωνία με τον Θεό και με σένα. Μέσα στα μικρά του χέρια κρατά, με τέλεια ασφάλεια, κάθε θαύμα που θα κάνεις, και σου προσφέρεται. Το θαύμα της ζωής είναι άχρονο, γεννημένο μέσα στον χρόνο αλλά θρεμμένο στην αιωνιότητα. Κοίταξε αυτό το βρέφος, στο οποίο έδωσες ένα χώρο ανάπαυσης με την συγχώρεση του αδελφού σου, και δες σε αυτό το Θέλημα του Θεού. Εδώ το μωρό της Βηθλεέμ ξαναγεννιέται. Και ο καθένας που του δίνει καταφύγιο θα το ακολουθεί, όχι προς τον σταυρό, αλλά προς την ανάσταση και την ζωή.
11. Όταν κάτι σου φαίνεται ως πηγή φόβου, όταν κάποια κατάσταση σου προκαλεί τρόμο και κάνει το σώμα σου να τρέμει και τον κρύο ιδρώτα του φόβου να κυλά, θυμήσου ότι αυτό γίνεται πάντα για έναν λόγο·  το εγώ το έχει αντιληφθεί σαν σύμβολο φόβου, σημάδι αμαρτίας και θανάτου. Θυμήσου, τότε, ότι κανένα σημάδι ούτε σύμβολο δεν θα πρέπει να συγχέεται με την πηγή, διότι αυτά πρέπει να αντιπροσωπεύουν κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό τους. Το νόημά τους δεν μπορεί να βρίσκεται μέσα σε αυτά, αλλά πρέπει να αναζητηθεί σε αυτό που αντιπροσωπεύουν. Άρα μπορεί να σημαίνουν τα πάντα ή τίποτα, ανάλογα με την αλήθεια ή το ψεύδος της ιδέας που αντανακλούν. Εφόσον αντιμετωπίζεις μια τέτοια αβεβαιότητα νοήματος, μην το κρίνεις. Θυμήσου την άγια Παρουσία του Ενός που σου έχει δοθεί για να είναι η Πηγή της κρίσης.  Δώσε το σε  Αυτό  να κρίνει για λογαριασμό σου, και πες:
Πάρε αυτό από μένα και κοίταξέ το, κρίνοντάς το για μένα. Ας μην το βλέπω ως σημάδι αμαρτίας και θανάτου, ούτε να το χρησιμοποιήσω για την καταστροφή. Δίδαξέ με πώς να μην το κάνω εμπόδιο προς την ειρήνη, παρά να αφήσω Εσένα να το χρησιμοποιήσεις για λογαριασμό μου, για να διευκολύνεις τον ερχομό της.



Δ. Το Τέταρτο Εμπόδιο: O Φόβος του Θεού
1. Τι θα έβλεπες δίχως τον φόβο του θανάτου; Τι θα ένιωθες και θα σκεπτόσουν αν ο θάνατος δεν ασκούσε καμία έλξη επάνω σου; Πολύ απλά, θα θυμόσουν τον Πατέρα σου. Θα θυμόσουν τον Δημιουργό της ζωής, την Πηγή του καθετί που ζει, τον Πατέρα του σύμπαντος και του σύμπαντος των συμπάντων, και όλων όσων βρίσκονται πέρα από αυτά. Και καθώς αυτή η θύμηση αναδύεται στο νου σου, η ειρήνη πρέπει ακόμα να υπερβεί ένα τελευταίο εμπόδιο, μετά το οποίο η σωτηρία ολοκληρώνεται, και ο Υιός του Θεού επανέρχεται στην σωφροσύνη.  Διότι εδώ πραγματικά τελειώνει ο κόσμος σου.
2. Το τέταρτο εμπόδιο που χρειάζεται να ξεπεραστεί κρέμεται σαν ένα βαρύ πέπλο μπροστά στον πρόσωπο του Χριστού. Καθώς το πρόσωπό Του προβάλλει πάνω από αυτό, λάμποντας από χαρά διότι βρίσκεται μέσα στην Αγάπη του Πατέρα Του, η ειρήνη θα παραμερίσει ανάλαφρα το πέπλο και θα τρέξει να Τον συναντήσει, και να ενωθεί επιτέλους μαζί Του. Διότι αυτό το σκοτεινό πέπλο, που φαίνεται πως κάνει το πρόσωπο του Χριστού του Ίδιου να μοιάζει με πρόσωπο λεπρού, και τις λαμπρές Ακτίνες της Αγάπης του Πατέρα Του που φωτίζουν το πρόσωπό Του με δόξα να φαίνονται σαν ποταμοί αίματος, ξεθωριάζει μέσα στο λαμπρό φως που βρίσκεται πίσω του όταν φύγει ο φόβος του θανάτου.
3. Αυτό είναι το πιο σκοτεινό πέπλο, που στηρίζεται από την πίστη στον θάνατο και προστατεύεται από την έλξη του. Η αφοσίωση στον θάνατο και στην κυριαρχία του δεν είναι παρά ο βαρύς όρκος, η υπόσχεση που δόθηκε μυστικά στο εγώ να μην σηκώσεις ποτέ αυτό το πέπλο, να μην το πλησιάσεις, ούτε καν να υποπτευθείς ότι είναι εκεί. Αυτή είναι η μυστική συμφωνία που έκανε το εγώ για να κρατήσει αυτό που βρίσκεται πίσω από το πέπλο για πάντα σβησμένο και λησμονημένο. Εδώ βρίσκεται η δική σου υπόσχεση να μην επιτρέψεις ποτέ στην ένωση να σε καλέσει έξω από τον διαχωρισμό· η μεγάλη αμνησία με την οποία η μνήμη του Θεού φαίνεται εντελώς ξεχασμένη· το μεγάλο σχίσμα του Εαυτού σου από σένα· ο φόβος του Θεού, το τελικό βήμα στην αποσύνδεσή σου.
4. Δες πως η πίστη στον θάνατο φαινόταν πως σε «σώζει». Διότι αν αυτή φύγει, τι άλλο εκτός από την ζωή θα μπορούσες να φοβάσαι; Είναι η έλξη του θανάτου που κάνει την ζωή να φαίνεται άσχημη, σκληρή και τυραννική. Δεν φοβάσαι περισσότερο τον θάνατο από ό,τι το εγώ. Αυτοί είναι οι εκλεκτοί σου φίλοι. Διότι στην μυστική σου συμμαχία μαζί τους έχεις συμφωνήσει να μην αφήσεις ποτέ να φύγει ο φόβος του Θεού, ώστε να μπορέσεις να κοιτάξεις το πρόσωπο του Χριστού και να ενωθείς με Αυτόν και τον Πατέρα Του.
5. Κάθε εμπόδιο το οποίο πρέπει να προσπεράσει η ειρήνη ξεπερνιέται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο·  ο φόβος που το προκάλεσε υποχωρεί στην αγάπη που υπάρχει πέρα από αυτό, κι έτσι ο φόβος χάνεται. Το ίδιο γίνεται και με αυτό το εμπόδιο. Η επιθυμία να απαλλαγείς από την ειρήνη και να διώξεις το Άγιο Πνεύμα από σένα εξασθενεί στην παρουσία της σιωπηλής αναγνώρισης ότι Το αγαπάς. Παραιτείσαι από τον εκθειασμό του σώματος για χάρη του πνεύματος, το οποίο αγαπάς έτσι όπως ποτέ δεν θα μπορούσες να αγαπήσεις το σώμα. Και η έλξη του θανάτου χάνεται για πάντα καθώς αφυπνίζεται η έλξη της αγάπης και σε καλεί. Πίσω από κάθε εμπόδιο προς την αγάπη, καλεί η Ίδια η Αγάπη. Και το κάθε ένα από αυτά ξεπερνιέται  από την δύναμη της έλξης αυτού που βρίσκεται πέρα από αυτά. Ο εκούσιος φόβος σου φαινόταν πως τα κρατούσε στην θέση τους. Όμως όταν άκουσες την Φωνή της Αγάπης πέρα από αυτά, απάντησες και εξαφανίστηκαν.
6. Και τώρα στέκεσαι έντρομος μπροστά σε αυτό που ορκίστηκες να μην κοιτάξεις ποτέ. Τα μάτια σου κοιτάζουν χαμηλά, καθώς θυμάσαι την υπόσχεση που έδωσες στους «φίλους» σου. Η «ομορφιά» της αμαρτίας, η ντελικάτη έλξη της ενοχής, η «άγια» κέρινη εικόνα του θανάτου, και ο φόβος της εκδίκησης του εγώ στο οποίο έδωσες όρκο αίματος να μην το εγκαταλείψεις, όλα αυτά ξεσηκώνονται και σε προτρέπουν να μην σηκώσεις το βλέμμα σου. Διότι συνειδητοποιείς ότι αν κοιτάξεις και αφήσεις να ανασηκωθεί το πέπλο, αυτά θα φύγουν για πάντα. Όλοι σου οι «φίλοι», οι «προστάτες» και το «σπίτι» σου θα εξαφανιστούν. Δεν θα θυμάσαι τίποτα από όσα θυμάσαι τώρα.
7. Σου φαίνεται ότι ο κόσμος θα σε εγκαταλείψει εντελώς αν σηκώσεις το βλέμμα σου. Όμως το μόνο που θα συμβεί είναι ότι εσύ θα εγκαταλείψεις τον κόσμο για πάντα. Αυτή είναι η επανεδραίωση  της δικής σου θέλησής. Κοίταξέ τον με μάτια ανοιχτά, και ποτέ ξανά δεν θα πιστέψεις ότι είσαι στο έλεος πραγμάτων έξω από σένα, δυνάμεων που δεν μπορείς να ελέγξεις, και σκέψεων που έρχονται σε σένα ενάντια στην θέλησή σου. Η θέλησή σου είναι να το κοιτάξεις αυτό. Καμία τρελή επιθυμία, καμιά επιπόλαιη παρόρμηση να λησμονήσεις ξανά, καμιά σουβλιά φόβου ούτε ο κρύος ιδρώτας του φαινομενικού θανάτου δεν μπορεί να σταθεί εναντίον την θέλησής σου. Διότι αυτό που σε ελκύει πέρα από το πέπλο βρίσκεται και βαθιά μέσα σου, αδιαχώριστο και απόλυτα ένα με σένα.

v     Το Ανασήκωμα του Πέπλου
8. Μην ξεχνάς ότι έχετε φτάσει μέχρι εδώ μαζί, εσύ και ο αδελφός σου. Και σίγουρα δεν ήταν το εγώ που σας οδήγησε εδώ. Κανένα εμπόδιο προς την ειρήνη δεν μπορεί να ξεπεραστεί μέσω της βοήθειάς του. Το εγώ δεν φανερώνει τα μυστικά του, και δεν σε προτρέπει να τα κοιτάξεις και να πας πέρα από αυτά. Δεν θέλει να δεις την αδυναμία του, και να μάθεις ότι δεν έχει καμιά δύναμη να σε κρατήσει μακριά από την αλήθεια. Ο Οδηγός ο Οποίος σε έφερε εδώ παραμένει μαζί σου, και όταν σηκώσεις τα μάτια σου θα είσαι έτοιμος να αντικρίσεις τον τρόμο χωρίς καθόλου φόβο. Αλλά πρώτα, σήκωσε το βλέμμα σου και κοίταξε τον αδελφό σου με αθωότητα γεννημένη από την ολοκληρωτική συγχώρεση των ψευδαισθήσεών του, και μέσα από τα μάτια της πίστης που δεν βλέπει τις ψευδαισθήσεις του.
9. Κανένας δεν μπορεί να κοιτάξει τον φόβο του Θεού χωρίς να τρομοκρατηθεί, εκτός κι αν έχει δεχτεί την Επανόρθωση κι έχει μάθει ότι οι ψευδαισθήσεις δεν είναι πραγματικές. Κανένας δεν μπορεί να σταθεί μπροστά σε αυτό το εμπόδιο μόνος του, διότι δεν θα μπορούσε να έχει φτάσει τόσο μακριά εκτός κι αν ο αδελφός του πορευόταν δίπλα του. Και κανένας δεν θα τολμούσε να το κοιτάξει χωρίς την πλήρη συγχώρεση του αδελφού του μέσα στην καρδιά του. Στάσου εδώ λίγο και μην τρέμεις. Θα είσαι έτοιμος. Ας ενωθούμε μαζί σε μια άγια στιγμή, εδώ σε αυτό το μέρος όπου σε έχει οδηγήσει ο σκοπός που δόθηκε στην ίδια την  άγια στιγμή. Κι ας ενωθούμε με την πίστη ότι Αυτός ο Οποίος μας έφερε εδώ θα σου προσφέρει την αθωότητα που χρειάζεσαι, και ότι θα την δεχτείς για χάρη της δικής μου αγάπης και της δικής Του.
10. Και δεν είναι δυνατόν να κοιτάξεις αυτό το εμπόδιο πριν έρθει η κατάλληλη ώρα. Αυτό είναι το μέρος στο οποίο ο καθένας πρέπει να έρθει όταν είναι έτοιμος. Μόλις έχει βρει τον αδελφό του είναι έτοιμος. Ωστόσο, το να φτάσεις απλά και μόνο σε αυτό το μέρος δεν αρκεί. Ένα ταξίδι χωρίς σκοπό εξακολουθεί να μην έχει σημασία, και ακόμα και όταν τελειώσει φαίνεται να μην βγάζει κανένα νόημα. Πώς μπορείς να ξέρεις ότι τελείωσε εκτός κι αν συνειδητοποιήσεις ότι ο σκοπός του έχει επιτευχθεί; Εδώ, με το τέλος του ταξιδιού μπροστά σου, βλέπεις τον σκοπό του. Και εδώ είναι που επιλέγεις αν θα τον κοιτάξεις ή θα συνεχίσεις να περιπλανιέσαι, μόνο και μόνο για να επιστρέψεις για να επιλέξεις πάλι.
11. Πραγματικά χρειάζεσαι κάποια προετοιμασία για να αντικρίσεις τον φόβο του Θεού.  Μόνο οι σώφρονες μπορούν να κοιτούν την απόλυτη παράνοια και το παραλήρημα της τρέλας με οίκτο και συμπόνια, αλλά όχι με φόβο. Διότι μόνο αν τις συμμερίζεσαι φαίνονται τρομακτικές, και πραγματικά τις συμμερίζεσαι μέχρι να κοιτάξεις τον αδελφό σου με απόλυτη πίστη, αγάπη και τρυφερότητα. Πριν συγχωρέσεις ολοκληρωτικά θα τον βλέπεις χωρίς συγχώρεση. Φοβάσαι τον Θεό επειδή φοβάσαι τον αδελφό σου. Εκείνους που δεν συγχωρείς τους φοβάσαι. Και κανένας δεν φτάνει στην αγάπη με τον φόβο δίπλα του.
12. Αυτός ο αδελφός που στέκει δίπλα σου εξακολουθεί να σου φαίνεται ξένος. Δεν τον γνωρίζεις, και η ερμηνεία σου γι αυτόν είναι πολύ τρομακτική. Και εξακολουθείς να του επιτίθεσαι, για να μην πειραχτεί αυτό που σου φαίνεται ότι είναι ο εαυτός σου. Ωστόσο, στα δικά του χέρια είναι η σωτηρία σου. Βλέπεις την τρέλα του, την οποία μισείς διότι την μοιράζεσαι. Και όλος ο οίκτος και η συγχώρεση που θα την θεράπευε υποχωρεί μπροστά στον φόβο. Αδελφέ, χρειάζεσαι την συγχώρεση του αδελφού σου, διότι μαζί μοιράζεστε την τρέλα ή τον Ουρανό. Κι εσύ κι αυτός ή θα υψώσετε τα μάτια σας με πίστη, ή καθόλου.
13. Δίπλα σου είναι κάποιος που σου προσφέρει το δισκοπότηρο της Επανόρθωσης, διότι το Άγιο Πνεύμα είναι μέσα σε αυτόν. Θέλεις να κρατήσεις τις αμαρτίες του εναντίον του, ή να δεχτείς το δώρο του σε σένα; Είναι αυτός ο δότης της σωτηρίας φίλος σου ή εχθρός σου; Διάλεξε τι από τα δύο είναι, και θυμήσου πως ό,τι λάβεις από αυτόν θα είναι σύμφωνα με την επιλογή σου. Αυτός έχει μέσα του την δύναμη να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου, όπως εσύ τις δικές του. Κανένας δεν μπορεί να την δώσει μόνο στον εαυτό του. Κι όμως ο σωτήρας σας στέκει δίπλα στον καθένα σας. Άφησέ τον να είναι αυτό που είναι, και μην αναζητάς να φτιάξεις έναν εχθρό μέσα από την αγάπη.
14. Κοίταξε τον Φίλο σου, τον Χριστό ο Οποίος στέκεται δίπλα σου. Πόσο άγιος και πόσο ωραίος είναι! Νόμιζες ότι αμάρτησε διότι είχες ρίξει το πέπλο της αμαρτίας επάνω Του για να κρύψεις την ωραιότητά Του. Όμως Αυτός ακόμα σου προσφέρει την συγχώρεση, για να μοιραστείς την Αγιότητα  Του. Αυτός ο «εχθρός»,  αυτός ο «ξένος» ακόμα σου προσφέρει την σωτηρία σαν σε Φίλο Του. Οι «εχθροί» του Χριστού, οι λάτρεις της αμαρτίας, δεν γνωρίζουν σε Ποιον επιτίθενται.
15. Αυτός είναι ο αδελφός σου, σταυρωμένος από την αμαρτία που περιμένει την απελευθέρωση από τον πόνο. Δεν θα του πρόσφερες συγχώρεση, όταν μόνο αυτός μπορεί να την προσφέρει και σε σένα; Για την δική του λύτρωση θα σου δώσει την δική σου, τόσο σίγουρα όσο ο Θεός δημιούργησε κάθε ζωντανό πράγμα και το αγαπά. Και θα σου την δώσει αληθινά, διότι και θα την προσφέρει και θα την λαμβάνει. Δεν υπάρχει χάρη του Ουρανού που να μην μπορείς να προσφέρεις στον αδελφό σου, και να μην την λάβεις από τον πιο άγιο Φίλο σου. Και θα λάβει από σένα αυτό που έλαβες εσύ από αυτόν. Η λύτρωση σου έχει δοθεί για να την δώσεις στον αδελφό σου, κι έτσι να την λάβεις. Όποιον συγχωρείς είναι ελεύθερος, και ό,τι  δίνεις το μοιράζεσαι. Συγχώρεσε τις αμαρτίες που ο αδελφός σου νομίζει ότι διέπραξε, και όλη την ενοχή που νομίζεις ότι βλέπεις σε αυτόν.
16. Εδώ βρίσκεται ο άγιος τόπος της ανάστασης, στον οποίον ερχόμαστε πάλι·  στον οποίο θα επιστρέψουμε μέχρι να εκπληρωθεί και να ληφθεί η λύτρωση. Σκέψου ποιος είναι ο αδελφός σου, πριν τον καταδικάσεις. Και πρόσφερε ευχαριστίες στον Θεό που είναι άγιος, και του έχει δοθεί το δώρο της αγιότητας  για σένα. Ενώσου μαζί του με χαρά, και απομάκρυνε κάθε ίχνος ενοχής από τον διαταραγμένο και βασανισμένο νου του. Βοήθησέ τον να ανασηκώσει το βαρύ φορτίο της αμαρτίας που έθεσες επάνω του και αυτός το δέχτηκε για δικό του, και τίναξέ το ανάλαφρα γελώντας χαρούμενα, μακριά από αυτόν. Μην το πιέζεις σαν ακάνθινο στεφάνι πάνω στο μέτωπό του, ούτε να τον καρφώσεις πάνω σ’ αυτό, αφήνοντάς τον χωρίς λύτρωση κι ελπίδα.
17. Έχε  πίστη στον αδελφό σου, διότι η πίστη, η ελπίδα και το έλεος είναι δικά σου για να τα δώσεις. Το δώρο δίδεται στα χέρια που δίνουν. Κοίταξε τον αδελφό σου, και δες σε αυτόν το δώρο που θα ήθελε ο Θεός να λάβεις. Πλησιάζει το Πάσχα, η ώρα της ανάστασης. Ας δώσουμε την λύτρωση ο ένας στον άλλο και ας την μοιραστούμε, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανυψωθούμε σαν ένα στην ανάσταση, και όχι διαχωρισμένοι στον θάνατο. Δες το δώρο της ελευθερίας που έδωσα στο Άγιο Πνεύμα για σένα. Ας ελευθερωθείτε μαζί εσύ και ο αδελφός σου,  καθώς προσφέρετε στο Άγιο Πνεύμα αυτό το ίδιο δώρο. Και δίνοντάς το,  λάβε το από Αυτό σε  ανταπόδοση αυτού που έδωσες. Το Άγιο Πνεύμα οδηγεί εσένα κι εμένα μαζί, για να μπορέσουμε να συναντηθούμε εδώ σε αυτό τον άγιο τόπο, και να πάρουμε την ίδια απόφαση.
18. Ελευθέρωσε τον αδελφό σου εδώ, όπως σε ελευθέρωσα εγώ. Δώσε του το ίδιο και απαράλλαχτο δώρο, και μην τον κοιτάζεις με κανενός είδους κατάκριση. Δες τον σαν αθώο έτσι όπως εγώ βλέπω εσένα, και παράβλεψε τις αμαρτίες που νομίζει ότι βλέπει μέσα στον εαυτό του. Πρόσφερε στον αδελφό σου ελευθερία και πλήρη απαλλαγή από την αμαρτία, εδώ στον κήπο της φαινομενικής αγωνίας και του θανάτου. Έτσι θα προετοιμάσουμε μαζί τον δρόμο για την ανάσταση του Υιού του Θεού, και θα τον αφήσουμε να αναστηθεί πάλι σε χαρούμενη ενθύμηση του Πατέρα του, ο Οποίος δεν γνωρίζει αμαρτία, ούτε θάνατο, παρά μόνο την αιώνια ζωή.
19. Μαζί θα εξαφανιστούμε μέσα στην Παρουσία πέρα από το πέπλο, όχι για να χαθούμε αλλά για να βρεθούμε·  όχι απλά για να γίνουμε ορατοί αλλά   με γνώση.  Κι εφόσον θα γνωρίσουμε, τίποτα δεν θα μείνει ατελές στο σχέδιο που ο Θεός εδραίωσε για την σωτηρία. Αυτός είναι ο σκοπός του ταξιδιού, χωρίς τον οποίο το ταξίδι δεν έχει νόημα. Εδώ είναι η ειρήνη του Θεού, δοσμένη σε σένα αιώνια από Αυτόν. Εδώ είναι η ανάπαυση και η ησυχία που αναζητάς, ο λόγος για το ταξίδι από το ξεκίνημα του. Ο Ουρανός είναι το δώρο που χρωστάς στον αδελφό σου, το χρέος της ευγνωμοσύνης που προσφέρεις στον Υιό του Θεού ευχαριστώντας τον γι αυτό που είναι, και γι αυτό που τον δημιούργησε ο Πατέρας του να είναι.
20. Σκέψου προσεκτικά πώς θέλεις να βλέπεις αυτόν που δίνει αυτό το δώρο, διότι όπως τον κοιτάς έτσι θα φαίνεται και το δώρο. Όπως τον βλέπεις, είτε ως δότη της ενοχής ή της σωτηρίας, έτσι θα βλέπεις την προσφορά του κι έτσι θα την λαμβάνεις. Οι σταυρωμένοι δίνουν πόνο διότι πονούν. Αλλά οι λυτρωμένοι δίνουν χαρά διότι έχουν θεραπευτεί από τον πόνο. Ο καθένας δίνει έτσι όπως λαμβάνει, αλλά πρέπει να διαλέξει τι θα είναι αυτό που λαμβάνει. Και θα αναγνωρίζει την επιλογή του από αυτό που δίνει, και αυτό που του δίδεται. Και δεν  του δίνεται τίποτε στην κόλαση ή στον Ουρανό που επεμβαίνει  στην δική του απόφασή.
21. Έφτασες μέχρις εδώ διότι το ταξίδι ήταν η δική σου επιλογή. Και κανένας δεν αναλαμβάνει να κάνει κάτι που πιστεύει ότι δεν έχει νόημα. Αυτό στο οποίο πίστεψες είναι ακόμα αξιόπιστο, και σε παρακολουθεί με πίστη τόσο ήπια και ωστόσο τόσο δυνατή που θα σε ανασηκώσει μακριά πέρα από το πέπλο, και θα τοποθετήσει τον Υιό του Θεού με ασφάλεια μέσα στην σίγουρη προστασία του Πατέρα του. Εδώ βρίσκεται ο μόνος σκοπός που δίνει στον κόσμο, και στο μακρύ ταξίδι μέσα από αυτό τον κόσμο, την όποια σημασία έχουν. Πέρα από αυτή, δεν έχουν κανένα νόημα. Εσύ και ο αδελφός σου στέκεστε μαζί, χωρίς ακόμα να έχετε πειστεί ότι έχουν κάποιο σκοπό. Ωστόσο, σας δίδεται να δείτε αυτόν τον σκοπό μέσα στον άγιο Φίλο σας, και να τον αναγνωρίσετε για δικό σας.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...