Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 152 Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου


ΜΑΘΗΜΑ 152

Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου

1. Κανένας δεν υφίσταται απώλεια εκτός κι αν είναι δική του απόφαση. Κανένας δεν δοκιμάζεται από πόνο εκτός και αν βρεθεί σε αυτή την κατάσταση από επιλογή του. Kανένας δεν μπορεί να θλίβεται ούτε να φοβάται ή να θεωρεί τον εαυτό του ασθενή εκτός και αν αυτά είναι τα αποτελέσματα που θέλει. Και κανένας δεν πεθαίνει χωρίς την δική του συναίνεση. Τίποτα δεν συμβαίνει που να μην αντιπροσωπεύει την επιθυμία σου, και τίποτα από ό,τι επιλέγεις δεν παραλείπεται. Εδώ είναι ο κόσμος σου, ολοκληρωμένος σε όλες του τις λεπτομέρειες. Εδώ βρίσκεται ολόκληρη η πραγματικότητά του για σένα. Και μόνο εδώ βρίσκεται η σωτηρία.
2. Μπορεί να πιστεύεις ότι αυτή η θέση είναι ακραία, και πολύ απόλυτη για να είναι αλήθεια. Και όμως γίνεται η αλήθεια να έχει εξαιρέσεις; Αν έχεις το δώρο που περιέχει τα πάντα, είναι δυνατόν η απώλεια να είναι αληθινή; Γίνεται ο πόνος να είναι κομμάτι της ειρήνης, ή η θλίψη κομμάτι της χαράς; Μπορεί ο φόβος και η ασθένεια να εισέλθουν σε ένα νου όπου κατοικούν η αγάπη και η τέλεια ιερότητα; Η αλήθεια πρέπει να περιέχει τα πάντα, αν είναι όντως αλήθεια. Μην δέχεσαι κανένα αντίθετο και καμία εξαίρεση, διότι αν κάνεις κάτι τέτοιο σημαίνει ότι αντιτίθεσαι στην αλήθεια ολοκληρωτικά.
3. Η σωτηρία είναι η αναγνώριση ότι η αλήθεια είναι αληθινή, και τίποτα άλλο δεν είναι αληθινό. Αυτό το έχεις ακούσει και στο παρελθόν, αλλά μπορεί να μην δέχεσαι και τα δύο σκέλη του. Χωρίς το πρώτο, το δεύτερο δεν έχει νόημα. Αλλά χωρίς το δεύτερο, ούτε και το πρώτο είναι πια αληθινό. Η αλήθεια δεν γίνεται να έχει αντίθετο. Αυτό όσες φορές και να το πούμε ή να το σκεφτούμε δεν μπορεί να είναι υπερβολή. Διότι αν αυτό που δεν είναι αληθές είναι αληθές σαν αυτό που είναι πραγματικά αληθές, τότε μέρος της αλήθειας είναι ψεύτικο. Και η αλήθεια χάνει την σημασία της. Τίποτα δεν είναι αληθινό εκτός από την αλήθεια, και αυτό που είναι ψεύτικο είναι εσφαλμένο.
4. Αυτή είναι η πιο απλή διάκριση, αν και η πιο δυσνόητη. Όχι όμως επειδή είναι δύσκολο να αντιληφθείς την διάκριση. Είναι καλυμμένη πίσω από μία αχανή σειρά επιλογών που δεν φαίνονται να είναι εξ ολοκλήρου δικές σου. Και έτσι η αλήθεια φαίνεται σαν να έχει κάποιες πλευρές που διαψεύδουν την συνέπειά της, που φαίνεται όμως ότι δεν είναι τίποτα άλλο από αντιφάσεις που έχεις εισάγει εσύ.
5. Έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, πρέπει να παραμένεις αμετάβλητος, και τα μεταβατικά στάδια είναι εξ ορισμού εσφαλμένα. Και αυτό περιλαμβάνει όλες τις εναλλαγές συναισθημάτων, τις μεταβολές στις καταστάσεις του σώματος και του νου ∙ σε όλη την επίγνωση και σε κάθε ανταπόκριση. Αυτή η περιεκτικότητα των πάντων είναι που κάνει την αλήθεια να ξεχωρίζει από το ψέμα, και το σφάλμα να μένει ξέχωρο από την αλήθεια, όντας αυτό που είναι.
6. Δεν είναι παράξενο να πιστεύεις το ότι να θεωρείς ότι εσύ έφτιαξες τον κόσμο που βλέπεις είναι αλαζονεία; Ο Θεός δεν τον έφτιαξε. Γι αυτό μπορείς να είσαι σίγουρος. Τι μπορεί Αυτός να ξέρει για το εφήμερο, για τους αμαρτωλούς και τούς ένοχους , τους φοβισμένους , τούς βασανισμένους και τούς μοναχικούς , και για το νου που ζει μέσα σε ένα σώμα και πρέπει να πεθάνει; Αυτό που κάνεις είναι να Τον κατηγορείς για παραφροσύνη, με το να νομίζεις ότι Αυτός έφτιαξε ένα κόσμο όπου τέτοια πράγματα φαίνεται ότι έχουν πραγματικότητα. Αυτός δεν είναι τρελός. Όμως μόνο η τρέλα φτιάχνει ένα κόσμο σαν αυτό.
7. Το να νομίζεις ότι ο Θεός έφτιαξε το χάος, επινόησε τα αντίθετα προς την αλήθεια, και ανέχεται τον θάνατο να νικά την ζωή αντικρούει το Θέλημά Του ∙ όλα αυτά είναι αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη θα έβλεπε ότι όλα αυτά τα πράγματα δεν είναι από Αυτόν. Και είναι δυνατόν να βλέπεις ό,τι δεν δημιούργησε ο Θεός; Το να θεωρείς ότι μπορείς σημαίνει απλά ότι πιστεύεις ότι μπορείς ν’ αντιληφθείς αυτό που ο Θεός δεν θέλησε να υπάρχει. Τι άλλο θα μπορούσε να είναι πιο αλαζονικό από αυτό;
8. Σήμερα, ας είμαστε πραγματικά ταπεινοί, και ας δεχτούμε αυτό που φτιάξαμε για αυτό που είναι. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Αποφάσισε μόνο να αποδεχτείς την δικαιωματική σου θέση σαν συν-δημιουργός του σύμπαντος, και όλα όσα νομίζεις ότι έφτιαξες θα εξαφανιστούν. Αυτό που θα ανατείλει τώρα στην επίγνωσή σου θα είναι όλα αυτά που υπήρχαν από πάντα, αιώνια ακριβώς όπως είναι και τώρα. Και θα πάρουν την θέση των ψευδαισθήσεων που έφτιαξες για να σφετεριστείς τον ιερό βωμό του Πατέρα και του Υιού.
9. Σήμερα ασκούμαστε στην αληθινή ταπεινοφροσύνη, εγκαταλείποντας της ψευδή προσποίηση με την οποία το εγώ επιζητεί να την αποδείξει αλαζονεία. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι αλαζονικό. Αλλά η αλήθεια είναι ταπεινή αναγνωρίζοντας την ισχύ της, την σταθερότητά της και την αιώνια ολότητά της που περιλαμβάνει τα πάντα, το τέλειο δώρο του Θεού προς τον αγαπημένο Του Υιό. Αφήνουμε κατά μέρος την αλαζονεία που λέει ότι είμαστε αμαρτωλοί, ένοχοι και φοβισμένοι, ντροπιασμένοι για αυτό που είμαστε ∙ αντί γι αυτό, ανυψώνουμε τις καρδιές μας με αληθινή ταπεινότητα προς Αυτόν ο Οποίος μας δημιούργησε άμεμπτους, σαν τον Ίδιο σε δύναμη και σε αγάπη.
10. Η δύναμη της απόφασης είναι δική μας. Και δεχόμαστε από Αυτόν αυτό το οποίο είμαστε, και ταπεινά αναγνωρίζουμε τον Υιό του Θεού. Το να αναγνωρίζεις τον Υιό του Θεού υπονοεί ακόμα ότι όλες οι ιδέες που είχες για τον εαυτό σου έχουν παραμεριστεί, και αναγνωριστεί ως λανθασμένες. Η αλαζονεία τους έχει γίνει αντιληπτή. Και με ταπεινότητα η ακτινοβολία του Υιού του Θεού, η ευγένειά του, η τέλεια αθωότητά του, η Αγάπη του Πατέρα του, το δικαίωμά του για τον Ουρανό  και η απελευθέρωση του από την κόλαση, γίνονται χαρούμενα αποδεκτά ως δικές μας .
11. Τώρα ενωνόμαστε με χαρμόσυνη αναγνώριση ότι τα ψέματα είναι ψεύτικα, και ότι μόνο η αλήθεια είναι αληθινή. Σκεφτόμαστε μόνο την αλήθεια καθώς σηκωνόμαστε, και περνάμε πέντε λεπτά στην εξάσκηση της καθοδήγησης της, ενθαρρύνοντας τον τρομαγμένο νου μας με αυτό:
- Η Δύναμη της απόφασης είναι δική μου. Αυτή την ημέρα θα δεχτώ τον εαυτό μου όπως η Βούληση του Πατέρα μου με δημιούργησε .
Έπειτα θα περιμένουμε σιωπηλά, αφήνοντας τις αυταπάτες, καθώς ταπεινά ζητούμε από τον Εαυτό μας να αποκαλυφθεί σε εμάς. Και Αυτός ο Οποίος ποτέ δεν έφυγε θα έρθει πάλι στην επίγνωσή μας, ευγνώμων που αποκαθιστά την εστία Του στον Θεό, έτσι όπως ήταν ορισμένη να είναι.
12. Με υπομονή περίμενέ Τον όλη την ημέρα, και κάθε ώρα προσκάλεσέ Τον με τα λόγια που άρχισε η μέρα, και τελείωσέ την με την ίδια πρόσκληση προς τον Εαυτό σου. Η Φωνή του Θεού θα απαντήσει, διότι μιλά για σένα και για τον Πατέρα σου. Θα αντικαταστήσει όλες τις ξέφρενες σκέψεις σου με την γαλήνη του Θεού, όλες σου τις αυταπάτες με την αλήθεια του Θεού, και όλες σου τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου με τον Υιό του Θεού.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 151 Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού



ΜΑΘΗΜΑ 151

Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού

1. Κανένας δεν μπορεί να κρίνει βασισμένος σε μεροληπτικές μαρτυρίες. Αυτό δεν είναι κρίση. Είναι απλά μία γνώμη βασισμένη στην άγνοια και την αμφιβολία. Η φαινομενική της βεβαιότητα δεν είναι παρά ένας μανδύας για την αβεβαιότητα που θα ήθελε να καλύψει. Χρειάζεται παράλογη άμυνα διότι είναι παράλογη. Και η άμυνά της φαίνεται ισχυρή, πειστική, και δίχως αμφιβολία εξαιτίας όλης αυτής της αμφιβολίας που βρίσκεται από κάτω.
2. Δεν φαίνεσαι ν’ αμφισβητείς τον κόσμο που βλέπεις. Δεν αμφισβητείς αυτό που σου δείχνεται μέσα από τα μάτια του σώματος. Ούτε ρωτάς γιατί το πιστεύεις, αν και έχεις μάθει εδώ και αρκετό καιρό ότι οι αισθήσεις του σώματος εξαπατούν. Το ότι τις πιστεύεις ως την τελευταία λεπτομέρεια που αναφέρουν είναι ακόμα πιο παράξενο, όταν σταματήσεις και θυμηθείς πόσο συχνά έχουν δώσεις λανθασμένες μαρτυρίες πραγματικά! Γιατί να τις εμπιστεύεσαι τόσο αναμφίβολα; Για ποιον άλλο λόγο εκτός από κάποια υποβόσκουσα αμφιβολία, την οποία επιχειρείς να κρύψεις δείχνοντας σιγουριά;
3. Πώς μπορείς να κρίνεις; Η κρίση σου βασίζεται σε μαρτυρίες που σου παρέχουν οι αισθήσεις σου. Όμως, δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ψευδομάρτυρες από αυτές. Ωστόσο πώς αλλιώς θα μπορούσες να κρίνεις τον κόσμο που βλέπεις; Εναποθέτεις τυφλή πίστη σε αυτό που σου αναφέρουν τα μάτια σου και τα αυτιά σου. Νομίζεις ότι τα δάχτυλά σου αγγίζουν την πραγματικότητα, και πλησιάζουν την αλήθεια. Αυτή είναι η επίγνωση που καταλαβαίνεις, και θεωρείς πιο αληθινή από τις μαρτυρίες της αιώνιας Φωνής που μιλά εκ μέρους του Ίδιου του Θεού.
4. Πώς μπορεί αυτό να είναι κρίση; Συχνά σε έχουμε προτρέψει να απέχεις από την κρίση, όχι για να σου στερηθεί αυτό το δικαίωμα. Δεν μπορείς να κρίνεις. Απλά μπορείς να πιστέψεις τις κρίσεις του εγώ που είναι όλες ψευδείς. Το εγώ κατευθύνει τις αισθήσεις σου μεθοδικά, για να σου αποδείξει πόσο αδύναμος είσαι ∙ πόσο αβοήθητος και φοβισμένος, με πόση αγωνία για επικείμενη δίκαιη τιμωρία στο μέλλον, πόσο σκοτεινός από αμαρτία, πόσο αξιοθρήνητος μέσα στην ενοχή σου.
5. Αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάει, και όμως το υπερασπίζεται, σου λέει ότι είναι ο εαυτός σου. Και εσύ πιστεύεις ότι έτσι είναι με πεισματική βεβαιότητα. Ωστόσο υποβόσκει η κρυφή αμφιβολία ότι αυτό που σου δείχνει ως πραγματικότητα με τόση πεποίθηση, δεν το πιστεύει. Μόνο τον εαυτό του τον ίδιο καταδικάζει, μέσα στον εαυτό του βλέπει την ενοχή. Την δική του απελπισία βλέπει σε σένα.
6.Μην ακούς την φωνή του. Οι μαρτυρίες που σου στέλνει για να σου αποδείξει ότι το κακό είναι δικό σου είναι λανθασμένες, και μιλούν με βεβαιότητα για αυτό που δεν γνωρίζουν. Η πίστη σου σε αυτές είναι τυφλή διότι δεν μοιράζεσαι τις αμφιβολίες που ο κύριός τους δεν μπορεί να νικήσει εντελώς. Πιστεύεις ότι το να αμφισβητείς τους προσκυνητές του σημαίνει ότι αμφισβητείς τον εαυτό σου.
7. Ωστόσο, πρέπει να μάθεις ότι το να αμφισβητείς τις μαρτυρίες τους θα σου ανοίξει τον δρόμο προς την αναγνώριση του εαυτού σου, και να αφήνεις την Φωνή του Θεού να είναι ο μόνος Κριτής του τι είναι άξιο της πίστης σου. Αυτή δεν θα σου πει ότι ο αδελφός σου πρέπει να κρίνεται από αυτό που βλέπουν τα μάτια σου, ούτε από αυτά που λέει το στόμα του σώματός του στ’ αυτιά σου, ή από αυτό που το άγγιγμα των δαχτύλων σου σε πληροφορεί γι αυτόν. Προσπερνά τέτοιους αβάσιμους μάρτυρες, που απλά φέρουν λανθασμένες μαρτυρίες στον Υιό του Θεού. Αναγνωρίζει μόνο ό,τι αγαπά ο Θεός, και μέσα στο ιερό φως αυτού που βλέπει όλα τα όνειρα του εγώ εξαφανίζονται μπροστά στο μεγαλείο της όρασής Του.
8. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του τι είσαι, διότι Αυτό έχει βεβαιότητα στην οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, γιατί βασίζεται σε Βεβαιότητα τόσο μεγάλη που η αμφιβολία δεν έχει κανένα νόημα μπροστά στην παρουσία της. Ο Χριστός δεν είναι δυνατόν να αμφιβάλλει για τον Εαυτό Του. Η Φωνή του Θεού μπορεί μόνο να Τον τιμά, αγαλλιάζοντας για την τέλεια, αιώνια αθωότητά Του. Αυτός που έχει κρίνει Εκείνος μπορεί μόνο να γελά με την ενοχή, και να μην επιθυμεί να παίζει πια με τα παιχνίδια της ∙ αδιαφορεί για τις μαρτυρίες του σώματος μπροστά στην αγαλλίαση του ιερού προσώπου του Χριστού.
9. Και έτσι σε κρίνει το Άγιο Πνεύμα. Δέξου τον Λόγο Του γι αυτό που είσαι, διότι Αυτό φέρει μαρτυρίες για την όμορφη δημιουργία σου, και για το Νου του Οποίου η Σκέψη δημιούργησε την πραγματικότητά σου. Τι μπορεί να σημαίνει το σώμα γι Αυτό το Οποίο γνωρίζει την δόξα του Πατέρα και του Υιού; Ποιους ψιθύρους του εγώ είναι δυνατόν ν’ ακούσει; Τι θα μπορούσε να Το πείσει ότι οι αμαρτίες σου είναι πραγματικές; Άφησε το Άγιο Πνεύμα να είναι ο Κριτής του καθετί που φαίνεται ότι σου συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Τα μαθήματά Του θα σου δώσουν την ικανότητα να γεφυρώσεις το χάσμα ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.
10. Αυτό θα σου απομακρύνει κάθε πίστη που είχες εναποθέσει τον πόνο, την καταστροφή, τα βάσανα και την απώλεια. Σου δίνει όραση που βλέπει πέρα από αυτά τα μακάβρια φαινόμενα, και αντικρίζει το ευγενικό πρόσωπο του Χριστού σε όλα αυτά. Δεν θα αμφιβάλλεις πια ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε σένα που είσαι ο αγαπημένος του Θεού, διότι Αυτό θα κρίνει όλα τα συμβάντα, και θα διδάσκει το μοναδικό μάθημα που περιέχουν όλα.
11. Θα επιλέγει τα στοιχεία αυτά που εκπροσωπούν την αλήθεια, και θα αψηφά αυτές τις πλευρές που αντανακλούν μόνο μάταια όνειρα. Και θα ερμηνεύει εκ νέου όλα όσα βλέπεις, και όλα όσα σου συμβαίνουν, όλες τις περιστάσεις, και κάθε γεγονός που φαίνεται να σε αγγίζει με οποιοδήποτε τρόπο, με το δικό Του μοναδικό σημείο αναφοράς, ολοκληρωτικά ενοποιημένο και βέβαιο. Και θα βλέπεις την αγάπη πέρα από το μίσος, την συνέπεια μέσα στην αλλαγή, την αγνότητα στην αμαρτία, και μόνο την ευλογία του Ουρανού πάνω στον κόσμο.
12. Αυτή είναι η ανάστασή σου, διότι η ζωή σου δεν είναι κομμάτι από τίποτα από όσα βλέπεις. Στέκει πέρα από το σώμα και τον κόσμο, πέρα από κάθε μαρτυρία ανιερότητας, μέσα στην Αγιότητα, άγια όπως και Αυτή. Μέσα στους πάντες και τα πάντα η Φωνή Του σου μιλά μόνο για τον Εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, ο Οποίος είναι Ένα με Αυτόν. Έτσι θα βλέπεις το άγιο πρόσωπο του Χριστού μέσα στα πάντα, και πουθενά δεν θ’ ακούς κανένα άλλο ήχο παρά μόνο την ηχώ της Φωνής του Θεού.
13. Ασκούμαστε χωρίς λόγια σήμερα, εκτός από την αρχή του χρονικού διαστήματος που περνάμε με τον Θεό. Αρχίζουμε αυτά τα διαστήματα με μια μοναδική, αργή επανάληψη της σκέψης με την οποία αρχίζουμε την μέρα μας. Και έπειτα παρατηρούμε τις σκέψεις μας, κάνοντας σιωπηλή έκκληση στο Άγιο Πνεύμα που βλέπει τα στοιχεία της αλήθειας μέσα σε αυτές. Το αφήνουμε να αξιολογήσει την κάθε μία σκέψη που έρχεται στο νου, να απομακρύνει τα στοιχεία των ονείρων, και να τις επιστρέψει πάλι σε καθαρές ιδέες που δεν αντικρούουν το Θέλημα του Θεού.
14. Δώσε Του τις σκέψεις σου, και Αυτός θα σου τις επιστρέψει ως θαύματα που διακηρύσσουν χαρμόσυνα την ολότητα και την ευτυχία που επιθυμεί ο Θεός για τον Υιό Του, ως απόδειξη της αιώνιας Αγάπης Του. Και καθώς κάθε σκέψη μεταμορφώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο, παίρνει την θεραπευτική δύναμη από το Νου που είδε την αλήθεια μέσα σ’ αυτή, και δεν μπόρεσε να εξαπατηθεί από ό,τι εσφαλμένο είχε προστεθεί. Όλα να νήματα της φαντασίωσης φεύγουν. Και αυτό που παραμένει είναι ενοποιημένο μέσα σε μία τέλεια Σκέψη που προσφέρει την τελειότητά της παντού.
15. Πέρνα δεκαπέντε λεπτά όταν ξυπνήσεις με αυτό τον τρόπο, και με χαρά δώσε άλλα δεκαπέντε πριν πας για ύπνο το βράδυ. Η υπηρεσία σου αρχίζει καθώς εξαγνίζονται όλες σου οι σκέψεις. Έτσι διδάσκεσαι να διδάσκεις στον Υιό του Θεού το ιερό μάθημα της ιερότητάς του. Κανένας δεν θα μείνει που να μην ακούσει, όταν εσύ ακούς την Φωνή του Θεού να αποδίδει τιμές στον Υιό του Θεού. Και ο κάθε ένας θα μοιράζεται μαζί σου τις σκέψεις τις οποίες Αυτό έχει μεταφράσει εκ νέου μέσα στο νου σου.
16. Αυτή είναι η Λαμπρή σου. Και έτσι εναποθέτεις τα δώρα των χιονάτων κρίνων στον κόσμο, αντικαθιστώντας τις μαρτυρίες της αμαρτίας και του θανάτου. Μέσα από την δική σου μεταμόρφωση σώζεται ο κόσμος, και με χαρά απελευθερώνεται από την ενοχή. Τώρα ανυψώνουμε με χαρά το νου μας που έχει αναστηθεί με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που έχει αποκαταστήσει την πνευματική μας υγεία.
17. Και κάθε ώρα θα θυμόμαστε Αυτό που είναι η σωτηρία και η απελευθέρωση. Καθώς δίνουμε τις ευχαριστίες μας ο κόσμος ενώνεται μαζί μας και με χαρά δέχεται τις ιερές μας σκέψεις, τις οποίες ο Ουρανός έχει διορθώσει και εξαγνίσει. Τώρα επιτέλους έχει αρχίσει η υπηρεσία μας να διαδώσουμε στον κόσμο τα χαρμόσυνα νέα ότι η αλήθεια δεν έχει ψευδαισθήσεις, και ότι η γαλήνη του Θεού μέσα από εμάς, ανήκει σε όλους.

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 150 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.


Πρώτα διαβάστε την Εισαγωγή.



ΜΑΘΗΜΑ 150

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(139) Θα Δεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου
.
(140) Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε ότι θεραπεύει

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 149 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.


Πρώτα διαβάστε την Εισαγωγή.


ΜΑΘΗΜΑ 149

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(137) Όταν θεραπεύομαι δεν θεραπεύομαι μόνο εγώ.

(138) Ο Ουρανός είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω.

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 148 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.


Πρώτα διαβάστε την Εισαγωγή.

ΜΑΘΗΜΑ 148

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(135) Αν υπερασπιστώ τον εαυτό μου δέχομαι επίθεση

(136) Η ασθένεια είναι μια άμυνα ενάντια στην αλήθεια.

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 146 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.


Πρώτα διαβάστε την Εισαγωγή.


ΜΑΘΗΜΑ 146

Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό.

(131) Κανένας που αναζητά την αλήθεια δεν μπορεί να αποτύχει.
(132) Ελευθερώνω τον κόσμο από όλα όσα νόμιζα ότι ήταν.

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 145 Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό


Πρώτα διαβάστε την Εισαγωγή.



ΜΑΘΗΜΑ 145


Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό

(129) Πέρα από αυτό τον κόσμο υπάρχει ένας κόσμος που θέλω.

(130) Είναι αδύνατον να βλέπω δύο κόσμους.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Κεφάλαιο 16 Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ (Ολόκληρο)




Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου

Κεφάλαιο 16
Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ
1. Η Αληθινή  Συμπόνια.
1. Το να συμπονάς  δεν σημαίνει να μοιράζεσαι τα βάσανα, διότι αυτό πρέπει να αρνηθείς να το καταλάβεις. Αυτή είναι η ερμηνεία του εγώ για τη συμπόνια, και χρησιμοποιείται πάντα για να σχηματίσει μια ιδιαίτερη σχέση στην οποία μοιράζονται τα βάσανα. Η ικανότητα να συμπονάς  είναι πολύ χρήσιμη στο Άγιο Πνεύμα, φτάνει να Το αφήνεις να την χρησιμοποιήσει με τον δικό Του τρόπο. Ο δικός Του τρόπος είναι πολύ διαφορετικός. Αυτό δεν καταλαβαίνει τα βάσανα, και θέλει κι εσύ να διδάξεις ότι δεν είναι κατανοητά. Όταν το Άγιο Πνεύμα δημιουργεί κάποια σχέση μέσα από σένα, δεν δημιουργεί σχέση μέσα από το εγώ σου προς ένα άλλο εγώ. Το Άγιο Πνεύμα  δεν ενώνεται με τον πόνο, εφόσον κατανοεί ότι η θεραπεία του πόνου δεν επιτυγχάνεται με απατηλές προσπάθειες να εισέλθεις μέσα σε αυτόν, και να τον φωτίσεις με το να μοιράζεσαι την αυταπάτη.
2. Η πιο ξεκάθαρη απόδειξη ότι η συμπόνια έτσι όπως την χρησιμοποιεί το εγώ είναι καταστροφική βρίσκεται στο γεγονός ότι εφαρμόζεται μόνο σε συγκεκριμένους τύπους προβλημάτων και σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Αυτούς  ξεχωρίζει, κι ενώνεται μαζί τους. Και  δεν ενώνεται, παρά μόνο όταν είναι  να ενισχύσει τον εαυτό του. Έχοντας ταυτιστεί με αυτό που νομίζει ότι καταλαβαίνει, το εγώ βλέπει τον εαυτό του και θέλει να αυξηθεί μοιράζοντας ό,τι είναι σαν αυτό. Μην ξεγελιέσαι με αυτό το τέχνασμά του · το εγώ πάντα συμπονά με σκοπό να εξασθενίσει, και η εξασθένηση σημαίνει πάντα επίθεση. Δεν γνωρίζεις τι σημαίνει να συμπονάς. Αλλά μπορείς να είσαι σίγουρος γι αυτό ∙ αν απλά καθίσεις σιωπηλός και επιτρέψεις στο Άγιο Πνεύμα να δημιουργήσει μια σχέση μέσα από σένα, τότε θα συμπονάς με δύναμη, και θα κερδίσεις σε δύναμη και όχι σε αδυναμία.
3. Ο ρόλος σου είναι μόνο να θυμηθείς το εξής ∙ δεν θέλεις να προέλθει κάτι που εκτιμάς από μια σχέση. Επιλέγεις να μην την βλάψεις και  να μην την θεραπεύσεις με τον δικό σου τρόπο. Δεν γνωρίζεις τι είναι η θεραπεία. Όλα όσα έχεις μάθει σχετικά με την συμπόνια  είναι από το παρελθόν. Και δεν υπάρχει τίποτα από το παρελθόν που θα ήθελες να μοιραστείς, διότι δεν υπάρχει τίποτα από το παρελθόν που θα ήθελες να κρατήσεις. Μην χρησιμοποιείς την συμπόνια  για να κάνεις το παρελθόν πραγματικό, κι έτσι να το διαιωνίζεις. Παραμέρισε ευγενικά, και άφησε να γίνει η θεραπεία για σένα. Κράτησε μόνο μια σκέψη στο νου σου και μην την χάνεις από τα μάτια σου, όσο κι αν μπεις στον πειρασμό να κρίνεις κάποια κατάσταση, και να καθορίσεις την αντίδρασή σου σύμφωνα με την κρίση σου. Εστίασε το νου σου μόνο σε αυτό:
Δεν είμαι μόνος, και δεν θα επέτρεπα
στο παρελθόν να εισβάλλει τον Καλεσμένο μου.
Τον έχω προσκαλέσει, και  είναι εδώ.
Δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα άλλο  εκτός από το να μην παρέμβω.
4. Η αληθινή συμπόνια είναι από το Άγιο Πνεύμα που γνωρίζει τι είναι. Θα μάθεις την δική Του ερμηνεία γι αυτή αν Το αφήσεις να χρησιμοποιεί την ικανότητά σου για δύναμη, και όχι για αδυναμία. Αυτό ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει, βεβαιώσου όμως ότι δεν θα Το εγκαταλείψεις εσύ. Η ταπεινότητα μόνο με αυτή την έννοια είναι δύναμη ∙ ότι το να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι το γεγονός ότι δεν γνωρίζεις σημαίνει ότι αναγνωρίζεις και αποδέχεσαι το γεγονός ότι Εκείνο όντως γνωρίζει. Δεν είσαι βέβαιος ότι θα εκπληρώσει τον ρόλο Του, διότι ποτέ δεν έχεις εκπληρώσει τον δικό σου ρόλο απόλυτα. Δεν μπορείς να ξέρεις πώς να αντιδράς σε κάτι που δεν καταλαβαίνεις. Μην υποκύπτεις σε αυτό τον πειρασμό, και μην παραχωρείς την συμπόνια στο εγώ για να την χρησιμοποιήσει θριαμβολογώντας για την δική του δόξα.
5. Ο θρίαμβος της αδυναμίας δεν είναι αυτό που θα ήθελες να προσφέρεις σε έναν αδελφό. Κι όμως, εσύ δεν αναγνωρίζεις άλλο θρίαμβο εκτός από αυτόν. Αυτό δεν είναι γνώση, και η μορφή της συμπόνιας που αυτό θα προκαλούσε είναι τόσο διαστρεβλωμένη που θα φυλάκιζε αντί να απελευθερώνει. Αυτοί που δεν έχουν λυτρωθεί δεν μπορούν να λυτρώσουν, όμως έχουν ένα Λυτρωτή. Μην επιχειρείς να Τον διδάξεις εσύ. Εσύ είσαι ο μαθητής ∙ Αυτός είναι ο Δάσκαλος. Μην συγχέεις τον ρόλο σου με τον δικό Του, διότι αυτό ποτέ δεν θα φέρει ειρήνη σε κανέναν. Πρόσφερε την συμπόνια σου σε Εκείνον διότι την δική Του αντίληψη και την δική Του δύναμη είναι που θέλεις να μοιραστείς. Και άφησέ Τον να σου προσφέρει την δική Του δύναμη και την δική Του αντίληψη, για να την μοιραστεί μέσα από σένα.
6. Το νόημα της αγάπης χάνεται σε κάθε σχέση που προσβλέπει στην αδυναμία, κι ελπίζει να βρει εκεί την αγάπη. Η δύναμη της αγάπης, η οποία είναι το νόημά της, βρίσκεται στην δύναμη του Θεού που αιωρείται πάνω από αυτήν και την ευλογεί σιωπηλά περιβάλλοντάς την με τα θεραπευτικά φτερά της. Άφησέ το αυτό να είναι έτσι, και μην προσπαθείς να το αντικαταστήσεις με το δικό σου «θαύμα». Έχω πει ότι αν κάποιος αδελφός σου ζητήσει κάτι ανόητο, να το κάνεις. Αλλά βεβαιώσου ότι αυτό δεν σημαίνει να  κάνεις κάτι ανόητο που θα έβλαπτε είτε αυτόν ή εσένα, διότι αυτό που θα έβλαπτε τον ένα θα βλάψει και τον άλλον. Τα ανόητα αιτήματα είναι ανόητα μόνο και μόνο επειδή συγκρούονται, εφόσον πάντα έχουν μέσα τους στοιχεία ιδιαιτερότητας. Μόνο το Άγιο Πνεύμα αναγνωρίζει τις ανόητες ανάγκες όπως και τις πραγματικές. Και Αυτό θα σε διδάξει πώς να ανταποκριθείς και στις δύο χωρίς να χάσεις καμία.
7. Εσύ θα επιχειρείς να το κάνεις αυτό μόνο με μυστικότητα. Και θα νομίζεις ότι όταν ανταποκρίνεσαι στις μεν δεν διακινδυνεύεις τις δε, διότι τις κρατάς διαχωρισμένες και μυστικές μεταξύ τους. Δεν είναι αυτός ο ορθός τρόπος, διότι δεν οδηγεί στην ζωή και την αλήθεια. Καμία ανάγκη δεν θα μείνει για πολύ ανεκπλήρωτη αν τις αφήσεις όλες στο Άγιο Πνεύμα που λειτουργία Του είναι να τις ικανοποιεί. Αυτή είναι δική Του λειτουργία, και όχι δική σου. Δεν θα τις ικανοποιήσει με μυστικότητα, διότι θέλει να μοιράζεται όλα όσα δίνεις μέσω Αυτού. Γι αυτό τα δίνει. Ό,τι δίνεις μέσω Εκείνου είναι για όλη την Υιότητα,  και όχι μόνο για κάποιο μέρος της. Άφησέ Του την λειτουργία Του, διότι θα την εκπληρώσει αν μόνο Του ζητήσεις να εισέλθει στις σχέσεις σου, και να τις ευλογήσει για σένα.


II. Η Δύναμη της Αγιότητας
1. Μπορεί ακόμα να νομίζεις ότι δυσκολεύεσαι να καταλάβεις την αγιότητα, διότι δεν βλέπεις πώς μπορεί να επεκταθεί για να συμπεριλάβει τους πάντες. Και σου έχει ειπωθεί ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνει τους πάντες για να είναι άγια. Μην σε απασχολεί η επέκταση της αγιότητας, γιατί δεν καταβαίνεις την φύση των θαυμάτων. Ούτε τα κάνεις  εσύ. Η ίδια η επέκτασή τους, πολύ πιο πέρα από τα όρια που αντιλαμβάνεσαι, είναι αυτή που αποδεικνύει ότι δεν τα κάνεις εσύ. Γιατί, λοιπόν, ν’ ανησυχείς για το πώς επεκτείνονται τα θαύματα σε όλη την Υιότητα, όταν δεν καταλαβαίνεις το ίδιο το θαύμα; Η μία ιδιότητα δεν είναι πιο δύσκολο να γίνει κατανοητή από ό,τι το σύνολο. Αν υπάρχουν όντως θαύματα, τότε και οι ιδιότητές τους πρέπει να είναι θαυματουργές, όντας μέρος από αυτά.
2. Έχεις μια τάση να αντιλαμβάνεσαι αποσπασματικά, και έπειτα να σε απασχολεί η αλήθεια ενός μόνο μέρους του όλου. Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένας τρόπος να αποφύγεις, ή να κοιτάξεις μακριά από το όλον, εστιάζοντας σε κάτι άλλο που νομίζεις ότι θα μπορούσες να το καταλάβεις καλύτερα.  Και αυτός δεν είναι παρά άλλος ένας τρόπος με τον οποίο θέλεις ακόμα να προσπαθήσεις να κρατήσεις την κατανόηση μόνο για σένα. Ένας πολύ καλύτερος και χρήσιμος τρόπος να σκέφτεσαι για τα θαύματα είναι αυτός: Δεν τα καταλαβαίνεις ούτε εν μέρει ούτε συνολικά. Και όμως έχουν γίνει μέσα από σένα. Άρα, η κατανόηση σου δεν μπορεί να είναι απαραίτητη. Ωστόσο,  είναι ακόμα αδύνατον να πραγματοποιήσεις αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Άρα πρέπει να υπάρχει Κάτι μέσα σου που πραγματικά καταλαβαίνει.
3. Το θαύμα δεν μπορεί να σου φαίνεται φυσικό, διότι αυτά που έχεις κάνει για να βλάψεις το νου σου, τον  έχει κάνει τόσο αφύσικο που δεν θυμάται τι είναι φυσικό γι αυτόν πια. Και όταν σου λένε τι είναι φυσικό, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Η αναγνώριση του μερικού ως όλον, και του όλου σε κάθε μέρος, είναι απόλυτα φυσική. Γιατί αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεται ο Θεός, και αυτό που είναι φυσικό γι Αυτόν, είναι φυσικό και για σένα. Η ολοκληρωτικά φυσική αντίληψη θα σου έδειχνε άμεσα ότι είναι εντελώς αδύνατον να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, διότι αυτό εμπεριέχει αντίφαση ως προς το τι σημαίνουν τα θαύματα. Και αν μπορούσες να καταλάβεις την σημασία τους, οι ιδιότητες τους δεν θα σου προκαλούσαν καμία σύγχυση.
4. Έχεις κάνει θαύματα, αλλά είναι ολοφάνερο ότι δεν τα έχεις κάνει μόνος σου. Έχεις πετύχει  κάθε φορά που έφτασες έναν άλλο νου, και ενώθηκες μαζί του. Όταν δύο νόες ενώνονται σαν ένας, και μοιράζονται εξίσου μια ιδέα έχει γίνει  η πρώτη σύνδεση στην επίγνωση της Υιότητας ως Ένα. Όταν κάνεις αυτή την ένωση, όπως σε προτρέπει το Άγιο Πνεύμα, και την προσφέρεις σε Αυτό για να την χρησιμοποιήσει κατά τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο, η φυσική Του αντίληψη για το δώρο σου Του επιτρέπει  να το καταλάβει, και σε καθιστά ικανό να χρησιμοποιείς την κατανόηση Του προς όφελός σου. Είναι αδύνατον να πειστείς για την πραγματικότητα αυτού που είναι ολοφάνερο ότι έχει επιτευχθεί μέσω της προθυμίας σου, όσο πιστεύεις ότι πρέπει να το κατανοήσεις,ειδάλλως δεν είναι πραγματικό.
5. Πώς μπορεί να γίνει δική σου η πίστη στην πραγματικότητα εφόσον  έχεις την τάση να την κάνεις μη πραγματική; Και είσαι πραγματικά πιο ασφαλής όταν στηρίζεις την πραγματικότητα των ψευδαισθήσεων από ό,τι θα ήσουν αν δεχόσουν με χαρά την αλήθεια γι αυτό που είναι, κι αν έδινες και τις ευχαριστίες σου γι αυτήν; Να τιμάς την αλήθεια που σου έχει δοθεί, και να χαίρεσαι που δεν την καταλαβαίνεις. Τα θαύματα είναι φυσικά για Εκείνον που μιλά εκ μέρους του Θεού. Διότι το έργο Του είναι να μεταφράζει  το θαύμα στην γνώση την οποία αντιπροσωπεύει, και που είναι κρυμμένη για σένα. Αρκέσου στην  δική Του κατανόηση για το θαύμα, και μην αποστρέφεσαι όλους τους μάρτυρες της  πραγματικότητας Του που σου έχει δώσει Εκείνο.
6. Καμία απόδειξη δεν θα σε πείσει για την αλήθεια αυτού που δεν θέλεις. Και όμως η σχέση σου με το Πνεύμα το Άγιο είναι πραγματική. Μην την  σκέφτεσαι με φόβο, αλλά με αγαλλίαση. Εκείνο που επικαλέστηκες είναι μαζί σου. Καλωσόρισέ Το, και τίμησε τους μάρτυρες , που σου φέρουν τα χαρμόσυνα νέα ότι  έχει  έρθει. Είναι  αλήθεια ακριβώς όπως φοβάσαι, ότι το να Το αναγνωρίσεις, σημαίνει να αρνηθείς όλα όσα νομίζεις ότι ξέρεις. Αλλά αυτά που νόμιζες πως γνωρίζεις ποτέ δεν ήταν αλήθεια. Ποιο το όφελός  να προσκολλάσαι σε αυτά, και να αρνείσαι τις αποδείξεις της  αλήθειας; Διότι έχεις έρθει πολύ κοντά την αλήθεια για να την αρνηθείς  τώρα, και θα ενδώσεις στην ακατανίκητη έλξη της. Μπορείς να το καθυστερήσεις τώρα, αλλά μόνο για λίγο. Ο Οικοδεσπότης του Θεού σε έχει καλέσει, και  έχεις ακούσει. Ποτέ πια δεν θα είσαι απολύτως απρόθυμος να ακούσεις.
7. Αυτή είναι μια χρονιά χαράς, κατά την οποία η ακοή σου θα αυξηθεί και μαζί της θα μεγαλώσει και η ειρήνη. Στην επίγνωση σου έχουν έρθει η δύναμη της αγιότητας  και η αδυναμία της επίθεσης. Και αυτό έχει επιτευχθεί σε ένα νου σταθερά πεπεισμένο ότι η αγιότητα  είναι αδυναμία, και ότι η επίθεση είναι δύναμη. Δεν είναι αρκετό αυτό το θαύμα για να σε διδάξει ότι ο Δάσκαλός σου δεν προέρχεται από σένα; Αλλά να θυμάσαι ότι όποτε άκουσες την δική Του  ερμηνεία, τα αποτελέσματα σου έφεραν χαρά. Θα προτιμούσες τα αποτελέσματα της δικής σου ερμηνείας, αναλογιζόμενος  με ειλικρίνεια τι ήταν; Ο Θεός σε θέλει καλύτερο. Δεν θα μπορούσες να κοιτάξεις με μεγαλύτερη ευσπλαχνία αυτόν που ο Θεός αγαπά με τέλεια Αγάπη; 
8. Μην ερμηνεύεις ενάντια στην Αγάπη του Θεού, διότι έχεις πολλούς μάρτυρες  που μιλούν γι αυτήν τόσο καθαρά, που μόνο ένας τυφλός και κουφός δεν θα μπορούσε να τους  δει και να τους  ακούσει. Αυτή την χρονιά, αποφάσισε να μην αρνηθείς αυτό που σου έχει δοθεί από τον Θεό. Αφυπνίσου και μοιράσου το, διότι αυτός είναι ο μόνος λόγος που το Άγιο Πνεύμα  σε έχει καλέσει. Η Φωνή Του έχει μιλήσει καθαρά, και όμως εσύ έχεις τόσο λίγη πίστη σε αυτό που άκουσες, διότι ακόμα προτιμάς να θέτεις  μεγαλύτερη πίστη στην καταστροφή που έφτιαξες. Σήμερα, ας αποφασίσουμε μαζί να δεχτούμε τα χαρμόσυνα νέα ότι η καταστροφή δεν είναι πραγματική, και ότι η πραγματικότητα δεν είναι καταστροφή. Η πραγματικότητα είναι ασφαλής, σίγουρη και γεμάτη καλοσύνη για όλους και για όλα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να το δεχτείς αυτό, και να χαρείς. Γιατί η αγάπη σου ζητά μόνο να είσαι ευτυχισμένος, και θα σου προσφέρει όλα όσα χρειάζονται για την ευτυχία.
9. Ποτέ δεν έδωσες  κάποιο πρόβλημα στο Άγιο Πνεύμα που να μην το έχει λύσει για σένα, ούτε και θα συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν προσπάθησες να λύσεις κάποιο πρόβλημα από μόνος σου και να το έχεις πετύχει. Δεν είναι ώρα να φέρεις αυτά τα δύο γεγονότα μαζί, και να βγάλεις κάποιο νόημα από αυτά; Αυτή είναι η χρονιά της εφαρμογής των ιδεών που σου έχουν δοθεί. Διότι οι ιδέες είναι ισχυρές δυνάμεις για να χρησιμοποιούνται, και όχι για να παραμερίζονται στην αδράνεια. Έχουν ήδη αποδείξει την δύναμη τους αρκετά για να εναποθέσεις τη πίστη σου σε αυτές και να μην τις αρνηθείς. Αυτό το χρόνο επένδυσε στην αλήθεια, και άφησέ την να εργαστεί με ειρήνη. Έχε πίστη στο Άγιο Πνεύμα  που έχει πίστη σε σένα. Σκέψου τι είδες  και άκουσες  πραγματικά, και αναγνώρισέ  το. Είναι δυνατόν να είσαι μόνος σου όταν υπάρχουν τέτοιοι μάρτυρες ;


III. Η Ανταμοιβή  της  Διδασκαλίας
1. Έχουμε ήδη μάθει ότι όλοι διδάσκουν, και διδάσκουν όλη την ώρα. Μπορεί να έχεις διδάξει καλά, κι ωστόσο μπορεί να μην έχεις μάθει πώς να αποδέχεσαι την ανακούφιση που σου χαρίζει η διδασκαλία σου. Αν αναλογιστείς το τι έχεις διδάξει, και το πόσο ξένο είναι προς αυτά που νόμιζες πως γνώριζες, θα αναγκαστείς να συνειδητοποιήσεις ότι ο Δάσκαλός σου προήλθε από κάπου πέρα από το δικό σου σύστημα σκέψης. Επομένως μπόρεσε να το κοιτάξει δίκαια, και να αντιληφθεί ότι ήταν αναληθές. Αυτό πρέπει να το έκανε από την βάση ενός πολύ διαφορετικού συστήματος σκέψης, κάποιου που δεν έχει τίποτα κοινό με το δικό σου. Διότι σίγουρα αυτό που έχει διδάξει, και ό,τι έχεις διδάξει εσύ μέσω Εκείνου, δεν έχουν τίποτα κοινό με ό,τι δίδασκες πριν έρθει. Και τα αποτελέσματα φέρνουν ειρήνη εκεί όπου πριν υπήρχε πόνος, και η οδύνη εξαφανίζεται για να αντικατασταθεί  από την χαρά.
2. Μπορεί να έχεις διδάξει την ελευθερία, αλλά δεν έχεις μάθει πώς να είσαι ελεύθερος ο ίδιος. Είπα προηγουμένως, «Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε, και αυτοί θα γνωρίσουν τους εαυτούς τους.» Διότι είναι βέβαιο ότι κρίνεις τον εαυτό σου ανάλογα με την διδασκαλία σου. Η διδασκαλία του εγώ παράγει άμεσα αποτελέσματα, διότι οι αποφάσεις του γίνονται άμεσα αποδεκτές ως δική σου επιλογή. Και αυτή η αποδοχή σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος να κρίνεις τον εαυτό σου ανάλογα. Η αιτία και το αποτέλεσμα είναι πολύ ξεκάθαρες στο σύστημα σκέψης του εγώ, διότι όλη σου η μάθηση κατευθυνόταν στην εδραίωση της σχέσης  μεταξύ τους. Και δεν θα είχες πίστη σε αυτό που με τόση επιμέλεια δίδαξες στον εαυτό σου να πιστεύει; Όμως, θυμήσου με πόση φροντίδα διάλεξες τους μάρτυρές του, και με πόση επιμέλεια απέφυγες εκείνους που μιλούσαν για την αιτία της αλήθειας και τα αποτελέσματά της.
3. Το γεγονός ότι δεν έχεις μάθει αυτό που έχεις διδάξει δεν σου δείχνει ότι  δεν αντιλαμβάνεσαι την Υιότητα ως ένα; Κι επίσης δεν σου δείχνει ότι δεν θεωρείς τον εαυτό σου ως ένα; Διότι είναι αδύνατον να διδάσκεις επιτυχημένα χωρίς εσύ ο ίδιος να είσαι απόλυτα πεπεισμένος, και είναι εξίσου αδύνατον η βεβαιότητα να είναι έξω από σένα. Δεν θα μπορούσες ποτέ να διδάξεις την ελευθερία εκτός κι αν εσύ ο ίδιος την πίστευες πραγματικά. Και πρέπει αυτό που δίδαξες να προήλθε από σένα. Ωστόσο, αυτόν τον Εαυτό δεν Τον γνωρίζεις ξεκάθαρα, και δεν Τον αναγνωρίζεις παρόλο που λειτουργεί. Ό,τι λειτουργεί πρέπει να υπάρχει. Και μόνο αν αρνηθείς τι έχει κάνει ο Εαυτός θα μπορούσες να αρνηθείς την Παρουσία Του.
4. Αυτά είναι  μαθήματα  στο πώς να  γνωρίσεις τον εαυτό σου. Έχεις διδάξει αυτό που είσαι, αλλά δεν έχεις αφήσει αυτό που είσαι να σε διδάξει. Ήσουν πολύ προσεχτικός στο να αποφεύγεις το προφανές, και να μην βλέπεις την αληθινή σχέση αιτίας και αποτελέσματος που είναι απόλυτα φανερή. Ωστόσο, μέσα σου βρίσκονται όλα όσα δίδαξες. Τι μπορεί να είναι αυτό που δεν τα έμαθε; Πρέπει να είναι αυτό το κομμάτι που είναι πραγματικά έξω από σένα, όχι από προβολή δική σου, αλλά στ’ αλήθεια. Και είναι αυτό το κομμάτι που δεν είναι εσύ το οποίο έχεις δεχτεί μέσα σου. Αυτό που δέχεσαι μέσα στο νου σου δεν τον αλλάζει πραγματικά. Οι ψευδαισθήσεις δεν είναι παρά πίστεις σε κάτι που δεν υπάρχει. Και η φαινομενική σύγκρουση ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση μπορεί να επιλυθεί μόνο διαχωρίζοντας τον εαυτό σου από την ψευδαίσθηση και όχι από την αλήθεια.
5. Η διδασκαλία σου το έχει κάνει ήδη αυτό, διότι το Άγιο Πνεύμα είναι μέρος από σένα. Δημιουργημένο από τον Θεό, Αυτό δεν εγκατέλειψε ούτε τον Θεό ούτε την δημιουργία Του. Είναι και ο Θεός και εσύ, όπως κι εσύ είσαι και ο Θεός και Αυτό μαζί. Διότι η Απάντηση του Θεού στον διαχωρισμό πρόσθεσε περισσότερα σε σένα από ό,τι εσύ προσπάθησες να αφαιρέσεις. Προστάτεψε και τις δημιουργίες σου και εσένα συγχρόνως, κρατώντας ένα με σένα αυτό που εσύ θέλησες να αποκλείσεις. Και αυτές θα πάρουν την θέση αυτού που εσύ δέχτηκες μέσα σου για να τις αντικαταστήσεις. Είναι όντως πραγματικές, ως μέρος του Εαυτού που δεν γνωρίζεις. Επικοινωνούν με σένα μέσω του Αγίου Πνεύματος, και την δύναμή τους και την ευγνωμοσύνη τους σε σένα για την δημιουργία τους τη προσφέρουν με χαρά στην διδασκαλία του εαυτού σου, ο οποίος είναι το σπίτι τους. Εσύ που είσαι οικοδεσπότης στον Θεό είσαι επίσης και οικοδεσπότης σε αυτές. Διότι τίποτε πραγματικό  δεν έφυγε ποτέ από το νου του δημιουργού του. Και ό,τι δεν είναι πραγματικό δεν υπήρξε ποτέ.
6. Δεν είσαι δύο εαυτοί σε σύγκρουση. Τι είναι πέρα από τον Θεό; Αν εσύ που κρατάς τον Θεό μέσα σου όπως και ο Ίδιος σε κρατά μέσα Του  είστε το σύμπαν, όλα τα άλλα πρέπει να βρίσκονται απέξω, εκεί όπου βρίσκεται το τίποτε. Εσύ το έχεις διδάξει αυτό, και από τα πέρατα του σύμπαντος, αν και όχι πέρα από σένα, οι μάρτυρες για την διδασκαλία σου έχουν συγκεντρωθεί για να σε βοηθήσουν  να μάθεις. Η ευγνωμοσύνη τους έχει ενωθεί με την δική σου και του Θεού για να ενδυναμώσουν την πίστη σου σε αυτό που δίδαξες. Διότι αυτό που δίδαξες είναι αληθινό. Μόνος, βρίσκεσαι έξω από την διδασκαλία σου και χωριστά από αυτήν. Αλλά μαζί τους πρέπει να μάθεις ότι δεν δίδασκες παρά τον εαυτό σου, κι έμαθες από την πεποίθηση που μοιράστηκες μαζί τους.
7. Αυτή την χρονιά θα αρχίσεις να μαθαίνεις, και θα μαθαίνεις ανάλογα με τη  διδασκαλία. Αυτό το έχεις επιλέξει με την προθυμία σου να διδάξεις. Παρόλο που φαινομενικά υπέφερες γι αυτή, η χαρά της διδασκαλίας θα είναι δική σου. Διότι η χαρά της διδασκαλίας είναι μέσα στον μαθητή, που την προσφέρει στον δάσκαλο με ευγνωμοσύνη, και την μοιράζεται μαζί του. Καθώς μαθαίνεις, η ευγνωμοσύνη σου προς τον Εαυτό σου, ο Οποίος σε διδάσκει τι είναι, θα αυξηθεί  και θα σε βοηθήσει να Τον τιμήσεις. Κι εσύ θα μάθεις την δύναμή Του, την ισχύ και την αγνότητά του, και θα Τον αγαπήσεις όπως τον αγαπά ο Πατέρας Του. Το Βασίλειό Του δεν έχει όρια ,ούτε τέλος, και δεν υπάρχει τίποτα μέσα σε Αυτόν που να μην είναι τέλειο και αιώνιο. Όλα αυτά είσαι εσύ, και τίποτα έξω από αυτά δεν είναι εσύ.
8. Στον αγιότατο  Εαυτό σου αξίζει κάθε ύμνος γι αυτό που είσαι, και γι αυτό που είναι Εκείνος που σε δημιούργησε όπως είσαι. Αργά ή γρήγορα όλοι πρέπει  να γεφυρώσουν το κενό που φαντάζονται ότι υπάρχει ανάμεσα στους δύο εαυτούς τους. Ο κάθε ένας κτίζει αυτή την γέφυρα, με την οποία διασχίζει το κενό εφόσον είναι πρόθυμος να αφιερώσει λίγη προσπάθεια για να το γεφυρώσει. Οι μικρές του προσπάθειες ενισχύονται πολύ από την δύναμη του Ουρανού, και με την ενωμένη θέληση όλων όσων κάνουν τον Ουρανό αυτό που είναι, όντας ενωμένοι μέσα σε αυτόν. Κι έτσι αυτός που θα ήθελε να περάσει απέναντι κυριολεκτικά μεταφέρεται εκεί.
9. Η γέφυρά σου κτίζεται ισχυρότερη από ό,τι νομίζεις, και τα πόδια σου πατούν σταθερά πάνω της. Μην έχεις κανένα φόβο ότι η έλξη εκείνων που στέκονται στην άλλη πλευρά και σε περιμένουν δεν θα σε τραβήξει με ασφάλεια απέναντι. Διότι θα έρθεις εκεί που θα ήθελες να είσαι, εκεί όπου σε περιμένει ο Εαυτός σου.


IV. Η Ψευδαίσθηση και η Πραγματικότητα της Αγάπης
1. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις την ιδιαίτερη σχέση  μίσους, διότι η ελευθερία βρίσκεται στο να την κοιτάξεις. Αυτός είναι ο μόνος λόγος που δεν γνωρίζεις το νόημα της αγάπης. Διότι η ιδιαίτερη σχέση αγάπης, μέσα στην οποία το νόημα της αγάπης είναι κρυμμένο, δημιουργείται αποκλειστικά για να εξισορροπήσει το μίσος, αλλά όχι για να το αφήσει να φύγει. Η σωτηρία σου θα ανατείλει ξεκάθαρα μπροστά στα ανοιχτά μάτια σου καθώς εσύ κοιτάζεις εκεί. Δεν μπορείς να περιορίσεις το μίσος. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν θα το εξισορροπήσει, απλά θα το καταχωνιάσει βαθιά στο υποσυνείδητό σου και δεν θα μπορείς να το δεις. Είναι πολύ σημαντικό να το δεις αυτό, και να μην κάνεις καμιά προσπάθεια να το κρύψεις. Διότι είναι η προσπάθεια εξισορρόπησης του μίσους με την αγάπη που κάνει την αγάπη να μην έχει νόημα για σένα. Δεν  συνειδητοποιείς το μέγεθος του διχασμού που βρίσκεται εδώ. Και μέχρι να το συνειδητοποιήσεις, θα παραμένει εκεί χωρίς να το αναγνωρίζεις, άρα αθεράπευτο.
2. Τα σύμβολα του μίσους ενάντια στα σύμβολα της αγάπης παίζουν ένα παιχνίδι σύγκρουσης που όμως δεν υπάρχει. Διότι τα σύμβολα εκπροσωπούν κάτι άλλο, και αν η αγάπη είναι τα πάντα το σύμβολό της δεν έχει νόημα. Θα περάσεις από αυτή την τελευταία κατάργηση χωρίς να πάθεις τίποτα, κι επιτέλους θα αναδυθείς ως ο εαυτός σου. Αυτό είναι το τελευταίο βήμα στην προετοιμασία σου για τον Θεό. Μην χάνεις την προθυμία σου τώρα ∙ είσαι πολύ κοντά, και θα διασχίσεις την γέφυρα με απόλυτη ασφάλεια, μεταφράζοντας τον πόλεμο σε ειρήνη. Διότι στην ψευδαίσθηση της αγάπης ποτέ δεν θα βρεις ικανοποίηση, αλλά η πραγματικότητά της, που σε περιμένει στην άλλη πλευρά, θα σου δώσει τα πάντα.
3. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι μια προσπάθεια να περιορίσεις τα καταστροφικά αποτελέσματα του μίσους βρίσκοντας ένα καταφύγιο μέσα στην καταιγίδα της ενοχής. Δεν κάνει καμιά προσπάθεια να αναδυθεί πάνω από την καταιγίδα, στο ηλιόφως. Αντίθετα, τονίζει την ενοχή έξω από το καταφύγιο επιχειρώντας να κτίσει φράγματα εναντίον της, και να την κρατήσει μέσα σε αυτά. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν γίνεται αντιληπτή σαν αξία από μόνη της, αλλά σαν ένας τόπος ασφάλειας όπου το μίσος διχάζεται και κρατιέται διαχωρισμένο. Ο σύντροφος στην ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι αποδεκτός μόνο για όσο υπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Το μίσος μπορεί να εισέλθει, και είναι πραγματικά ευπρόσδεκτο σε μερικές πλευρές της σχέσης, αλλά η σχέση διατηρείται χάρη στην ψευδαίσθηση της αγάπης. Αν φύγει η ψευδαίσθηση, η σχέση διαλύεται ή γίνεται μη ικανοποιητική και απογοητευτική.
4. Η αγάπη δεν είναι ψευδαίσθηση. Είναι γεγονός. Εκεί όπου είναι δυνατή η απογοήτευση, δεν υπήρχε αγάπη αλλά μίσος. Διότι το μίσος είναι μια ψευδαίσθηση, και αυτό που μπορεί να αλλάζει ποτέ δεν ήταν  αγάπη. Είναι σίγουρο ότι εκείνοι που επιλέγουν κάποιους συγκεκριμένους για συντρόφους τους σε οποιαδήποτε πλευρά της ζωής τους, και τους χρησιμοποιούν για οποιοδήποτε σκοπό που δεν θέλουν να μοιραστούν με άλλους, προσπαθούν να ζήσουν με την ενοχή αντί να πεθάνουν από αυτή. Αυτή είναι η επιλογή που βλέπουν. Και η αγάπη, γι αυτούς, είναι μόνο μια διαφυγή από τον θάνατο. Την αναζητούν απεγνωσμένα, αλλά όχι στην ειρήνη μέσω της  οποίας θα ερχόταν ήσυχα και χαρούμενα σε αυτούς. Και όταν ανακαλύψουν ότι ο φόβος του θανάτου βρίσκεται ακόμα μαζί τους, τότε η σχέση αγάπης χάνει την ψευδαίσθηση ότι είναι κάτι που δεν είναι. Όταν τα φράγματα εναντίον της πέσουν, τότε ο φόβος εισβάλλει και το μίσος θριαμβεύει.
5. Δεν υπάρχουν θρίαμβοι αγάπης. Μόνο το μίσος ασχολείται με τον «θρίαμβο της αγάπης». Η ψευδαίσθηση της αγάπης μπορεί να θριαμβεύσει πάνω στην ψευδαίσθηση του μίσους, αλλά πάντα με το τίμημα να κάνει και τα δύο ψευδαισθήσεις. Για όσο διαρκεί η ψευδαίσθηση του μίσους, τόσο η αγάπη θα παραμένει ψευδαίσθηση για σένα. Και τότε, η μοναδική επιλογή που απομένει είναι μόνο το ποια ψευδαίσθηση προτιμάς. Δεν υπάρχει καμιά σύγκρουση στην επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση. Υπό αυτούς τους όρους δεν θα δίσταζε κανένας. Αλλά η σύγκρουση εισέρχεται την στιγμή που η επιλογή φαίνεται ότι είναι ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις, αλλά αυτή η επιλογή δεν έχει νόημα. Εκεί όπου η μία επιλογή είναι το ίδιο επικίνδυνη όσο η άλλη, η απόφαση πρέπει να είναι απόφαση απελπισίας.
6. Έργο σου δεν είναι να αναζητάς την αγάπη, αλλά απλά να αναζητήσεις και να βρεις μέσα σου όλα τα εμπόδια που έχεις κτίσει εναντίον της. Δεν είναι απαραίτητο να αναζητήσεις αυτό που είναι αληθινό, είναι, όμως, αναγκαίο να ψάξεις για το τι είναι εσφαλμένο. Κάθε ψευδαίσθηση προέρχεται από τον φόβο, όποια μορφή και να παίρνει. Και η προσπάθεια να διαφύγεις από μια ψευδαίσθηση και να πας σε μια άλλη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αν ψάχνεις για την αγάπη έξω από τον εαυτό σου τότε να είσαι βέβαιος ότι αντιλαμβάνεσαι μέσα σου το μίσος, και το φοβάσαι. Όμως, η ειρήνη δεν θα έρθει ποτέ από την ψευδαίσθηση της αγάπης, αλλά μόνο από την πραγματικότητά της.
7. Αναγνώρισέ το αυτό, διότι είναι αλήθεια, και η αλήθεια πρέπει να αναγνωριστεί για να μπορέσεις να την ξεχωρίσεις από την ψευδαίσθηση: Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι μια προσπάθεια να φέρεις την αγάπη στον διαχωρισμό. Άρα, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να φέρεις την αγάπη στον φόβο, και να την κάνεις πραγματική μέσα στον φόβο. Παραβιάζοντας στην βάση της την μοναδική κατάσταση της αγάπης, η ιδιαίτερη σχέση αγάπης θέλει να πετύχει το αδύνατο. Θα μπορούσε αυτό να γίνει με άλλο τρόπο εκτός από την ψευδαίσθηση; Είναι βασικό να κοιτάξουμε από πολύ κοντά τι είναι ακριβώς αυτό που νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις για να επιλύσεις το δίλημμα που σου φαίνεται πολύ αληθινό, αλλά δεν υπάρχει. Έχεις πλησιάσει την αλήθεια, και μόνο αυτό είναι που στέκει ανάμεσα σε σένα και την γέφυρα που σε οδηγεί σε αυτή.
8. Ο Ουρανός περιμένει σιωπηλά, και οι δημιουργίες σου σού απλώνουν το χέρι τους για να σε βοηθήσουν να περάσεις απέναντι και να τις καλωσορίσεις. Διότι αυτές είναι που αναζητάς. Αναζητάς μόνο την δική σου ολοκλήρωση, και αυτές είναι που σε ολοκληρώνουν. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης δεν είναι παρά ένα άθλιο υποκατάστατο αυτού που σε ολοκληρώνει στην πραγματικότητα, και όχι στην ψευδαίσθηση. Η σχέση σου μαζί τους είναι δίχως ενοχή, και αυτό σου δίνει την ικανότητα να κοιτάς όλους τους αδελφούς σου με ευγνωμοσύνη, διότι οι δημιουργίες σου δημιουργήθηκαν από κοινού με αυτούς. Η αποδοχή των δημιουργιών σου είναι η αποδοχή της ενότητας της δημιουργίας, χωρίς την οποία ποτέ δεν θα μπορούσες να είσαι ολοκληρωμένος. Καμία ιδιαίτερη σχέση  δεν μπορεί να σου προσφέρει αυτό που έχει δώσει ο Θεός, και αυτό που είσαι όταν ενώνεσαι μαζί Του στην προσφορά.
9. Πέρα από την γέφυρα βρίσκεται η ολοκλήρωσή σου, διότι θα είσαι απόλυτα μέσα στον Θεό, μην επιθυμώντας τίποτα ιδιαίτερο, παρά μόνο να είσαι απόλυτα όμοιος με Αυτόν, ολοκληρώνοντάς Τον με την ολοκλήρωσή σου. Μην φοβάσαι να φτάσεις στον  οίκο της ειρήνης και της τέλειας αγιότητας. Μόνο εκεί βρίσκεται εδραιωμένη για πάντα η ολοκλήρωση του Θεού και του Υιού Του. Μην την αναζητάς στον ψυχρό κόσμο της ψευδαίσθησης, εκεί όπου τίποτα δεν είναι βέβαιο και όπου τίποτα δεν μπορεί να σε ικανοποιήσει. Στο Όνομα του Θεού, να είσαι απόλυτα πρόθυμος να εγκαταλείψεις όλες τις ψευδαισθήσεις. Σε κάθε σχέση στην οποία είσαι απόλυτα πρόθυμος να αποδεχτείς την ολοκλήρωση, και μόνο αυτή, εκεί ολοκληρώνεται ο Θεός, και ο Υιός Του μαζί Του.
10. Η γέφυρα που οδηγεί στην ενότητα μέσα σου πρέπει να οδηγεί στην γνώση, διότι κτίστηκε με τον Θεό δίπλα σου, και θα σε οδηγήσει κατευθείαν σε Εκείνον όπου στηρίζεται η ολοκλήρωσή σου, σε απόλυτη συμφωνία με την δική Του. Κάθε ψευδαίσθηση που αποδέχεσαι μέσα στο νου σου κρίνοντάς την ως εφικτή αφαιρεί την δική σου αίσθηση ολοκλήρωσης, κι έτσι αρνείται την Ολότητα του Πατέρα σου. Κάθε φαντασίωση, είτε είναι αγάπης ή μίσους, σου στερεί την γνώση διότι οι φαντασιώσεις είναι το πέπλο πίσω από το οποίο είναι κρυμμένη η αλήθεια. Για να ανασηκώσεις το πέπλο που σου φαίνεται τόσο σκοτεινό και βαρύ, το μόνο που χρειάζεται είναι να δώσεις αξία στην αλήθεια πέρα από κάθε φαντασίωση, και να είσαι εντελώς απρόθυμος να συμβιβαστείς με την ψευδαίσθηση στην θέση της αλήθειας.
11. Δεν θα ήθελες να περάσεις από τον φόβο στην αγάπη; Διότι τέτοιο φαίνεται πως είναι το ταξίδι. Η αγάπη σε καλεί, αλλά το μίσος θέλει να μείνεις μαζί του. Μην ακούς το κάλεσμα του μίσους, και μην βλέπεις φαντασιώσεις. Διότι η ολοκλήρωσή σου βρίσκεται στην αλήθεια, και πουθενά αλλού. Στο κάλεσμα του μίσους, και σε κάθε φαντασίωση που ξεπροβάλλει για να σε καθυστερήσει, βλέπε μόνο το κάλεσμα για βοήθεια που αναδύεται ασταμάτητα από σένα προς τον Δημιουργό σου. Είναι δυνατόν Εκείνος να μην απαντήσει σε σένα που η ολοκλήρωσή σου είναι η δική Του; Σε αγαπά, ολοκληρωτικά χωρίς ψευδαίσθηση, όπως πρέπει να αγαπάς κι εσύ. Διότι η αγάπη είναι ολοκληρωτικά χωρίς ψευδαίσθηση, κι επομένως ολοκληρωτικά χωρίς φόβο. Αυτόν που θυμάται ο Θεός πρέπει να είναι ολοκληρωμένος. Και ο Θεός ποτέ δεν έχει λησμονήσει τι Τον ολοκληρώνει. Μέσα στην δική σου ολοκλήρωση βρίσκεται η θύμηση της Ολότητάς Του και της ευγνωμοσύνης Του προς εσένα για την ολοκλήρωσή Του. Στην σύνδεσή Του μαζί σου βρίσκεται και η έλλειψη ικανότητας να λησμονεί και η δική σου ικανότητα να θυμάσαι. Μέσα σε Αυτόν ενώνονται και η προθυμία σου ν’ αγαπάς και όλη η Αγάπη του Θεού, ο Οποίος δεν σε λησμόνησε.
12. Ο Πατέρας σου δεν μπορεί να ξεχάσει την αλήθεια μέσα σου περισσότερο από ό,τι εσύ μπορείς να αποτύχεις να την θυμηθείς. Το Άγιο Πνεύμα είναι η Γέφυρα προς Αυτόν, η οποία είναι φτιαγμένη από την προθυμία σου να ενωθείς μαζί Του και δημιουργημένη από την χαρά Του για την ένωση μαζί σου. Το ταξίδι που φαινόταν ότι ήταν δίχως τέλος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, διότι αυτό που είναι ατέλειωτο βρίσκεται πολύ κοντά. Το έχεις σχεδόν αναγνωρίσει. Στρέψου μαζί μου, μακριά από τις ψευδαισθήσεις τώρα, και μην επιτρέπεις σε τίποτα να σταθεί στον δρόμο της αλήθειας. Θα κάνουμε το τελευταίο ανώφελο ταξίδι μακριά από την αλήθεια μαζί, και έπειτα μαζί θα πάμε κατευθείαν στον Θεό, απαντώντας με χαρά στο Κάλεσμά Του για την ολοκλήρωσή Του.
13. Αν οι ιδιαίτερες σχέσεις οποιουδήποτε  είδους εμποδίζουν την ολοκλήρωση του Θεού, μπορεί να έχουν κάποια αξία για σένα; Ό,τι παρεμβάλλεται στον Θεό  παρεμβάλλεται και σε σένα. Μόνο μέσα στον χρόνο φαίνεται δυνατή η παρεμβολή στην ολοκλήρωση του Θεού. Η γέφυρα με την οποία  Εκείνος  θα σε περάσει απέναντι, σε υψώνει έξω  από τον χρόνο στην αιωνιότητα. Αφυπνίσου από το χρόνο, και απάντησε άφοβα στο Κάλεσμα Εκείνου που σου έδωσε την αιωνιότητα όταν σε δημιούργησε. Σε αυτή την πλευρά της γέφυρας προς την αιωνιότητα δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Αλλά καθώς περνάς ανάλαφρα απέναντι, στηριγμένος από το άχρονο, οδηγείσαι κατευθείαν στην Καρδιά του Θεού. Στο κέντρο της, και μόνο εκεί, είσαι παντοτινά ασφαλής, διότι είσαι παντοτινά ολοκληρωμένος. Δεν υπάρχει πέπλο που να μην μπορεί να ανασηκώσει η Αγάπη του Θεού μέσα μας. Η  οδός για την αλήθεια  είναι ανοιχτή.  Ακολούθησέ την μαζί μου.


V. Η Επιλογή της Ολοκλήρωσης
1. Όταν εξετάζεις την ιδιαίτερη σχέση, είναι απαραίτητο πρώτα να συνειδητοποιήσεις ότι εμπεριέχει πολύ πόνο. Η ανησυχία, η απελπισία, η ενοχή και η επίθεση όλα εισέρχονται σε αυτή, με την παρεμβολή κάποιων διαλλειμάτων που κατά την διάρκειά τους φαίνεται  να  λείπουν. Όλα αυτά πρέπει να γίνουν κατανοητά γι αυτό που είναι. Όποια μορφή και να παίρνουν, είναι πάντα μια επίθεση στον εαυτό για να ενοχοποιήσουν τον άλλον. Έχω μιλήσει ξανά γι αυτό στο παρελθόν, αλλά υπάρχουν μερικές πλευρές σχετικά με το τι επιχειρείται εδώ, τις οποίες  δεν έχουμε αγγίξει ακόμα.
2. Πολύ απλά, η προσπάθεια να ενοχοποιείς κατευθύνεται πάντα εναντίον του Θεού. Διότι το εγώ θέλει να δεις Εκείνον, και μόνο Εκείνον, ως ένοχο, αφήνοντας την Υιότητα ανοιχτή σε επίθεση και απροστάτευτη από αυτό. Η σχέση ιδιαίτερης αγάπης είναι το κύριο όπλο του εγώ για να σε κρατά μακριά από τον Ουρανό. Δεν φαίνεται πως είναι όπλο, αλλά αν αναλογιστείς το πόση αξία της δίνεις και γιατί, θα καταλάβεις το τι είναι.
3. Η ιδιαίτερη σχέση αγάπης είναι το δώρο για το οποίο καυχιέται περισσότερο το εγώ, και είναι και το πιο ελκυστικό για εκείνους που δεν είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν την ενοχή. Οι «δυναμικές» του εγώ είναι πεντακάθαρες εδώ, διότι βασισμένες στην έλξη αυτής της προσφοράς, οι φαντασιώσεις που επικεντρώνονται γύρω από αυτήν είναι ολοφάνερες. Εδώ κρίνονται συνήθως ως αποδεκτές, ακόμα και φυσιολογικές. Κανένας δεν το θεωρεί παράξενο να αγαπά και να μισεί συγχρόνως, και ακόμα κι εκείνοι που πιστεύουν ότι το μίσος είναι αμαρτία απλά νιώθουν ένοχοι, αλλά δεν το διορθώνουν. Αυτή είναι η «φυσιολογική» κατάσταση του διαχωρισμού, κι εκείνοι που μαθαίνουν ότι δεν είναι καθόλου φυσιολογικό θεωρούνται οι αφύσικοι. Διότι αυτός ο κόσμος είναι το αντίθετο του Ουρανού, όντας φτιαγμένος για να είναι το αντίθετό του, και τα πάντα εδώ παίρνουν μια κατεύθυνση ακριβώς αντίθετη από την αλήθεια. Στον Ουρανό, όπου είναι γνωστό το νόημα της αγάπης, η αγάπη είναι το ίδιο όπως και η ένωση. Εδώ, όπου γίνεται αποδεκτή η ψευδαίσθηση της αγάπης στην θέση της αγάπης, η αγάπη γίνεται αντιληπτή ως διαχωρισμός και εξαίρεση.
4.  Στην ιδιαίτερη σχέση, την γεννημένη από την κρυφή επιθυμία για ιδιαίτερη αγάπη από τον Θεό, είναι που θριαμβεύει το μίσος του εγώ. Διότι η ιδιαίτερη σχέση είναι η αποκήρυξη της Αγάπης του Θεού, και η προσπάθεια να κατοχυρώσει για τον εαυτό την ιδιαιτερότητα που Εκείνος αρνήθηκε. Είναι βασικό για την διατήρηση του εγώ να πιστεύεις ότι αυτή η ιδιαιτερότητα δεν είναι η κόλαση, αλλά ο Ουρανός. Διότι το εγώ ποτέ δεν θα ήθελε να δεις ότι ο διαχωρισμός θα μπορούσε να είναι μόνο απώλεια, εφόσον είναι η μόνη κατάσταση στην οποία δεν θα μπορούσε να βρίσκεται ο Ουρανός.
5. Για τον καθένα ο Ουρανός είναι ολοκλήρωση. Δεν υπάρχει καμιά διαφωνία πάνω σε αυτό, διότι και το εγώ και το Άγιο Πνεύμα το δέχονται. Όμως, βρίσκονται σε απόλυτη διαφωνία για το τι είναι η ολοκλήρωση, και το πώς επιτυγχάνεται. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι η ολοκλήρωση βρίσκεται πρώτα στην ένωση, κι έπειτα στην επέκταση της ένωσης. Για το εγώ η ολοκλήρωση έγκειται στον θρίαμβο, και στην επέκταση της «νίκης» ακόμα και στον τελικό θρίαμβο επί του  Θεού. Σ’αυτόν βλέπει την ύστατη ελευθερία του εαυτού, διότι τότε τίποτα δεν θα παρέμενε για να παρεμβληθεί στο εγώ. Αυτή είναι η δική του ιδέα για τον Ουρανό. Άρα η ένωση, η οποία είναι μια κατάσταση στην οποία το εγώ δεν μπορεί να παρέμβει, πρέπει να είναι η κόλαση.
6. Η ιδιαίτερη σχέση  αγάπης είναι ένα παράξενο και αφύσικο τέχνασμα του εγώ για να ενώσει την κόλαση με τον Ουρανό, και να μην μπορεί κανείς να τα ξεχωρίσει. Και η προσπάθεια να βρει τα φανταστικά «καλύτερα» στοιχεία και από τους δύο κόσμους έχει οδηγήσει σε φαντασιώσεις και των δύο, και στην ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς  κάποιον από τους δύο έτσι όπως είναι. Η ιδιαίτερη σχέση είναι ο θρίαμβος αυτής της σύγχυσης. Είναι ένα είδος ένωσης από την οποία η ένωση είναι αποκλεισμένη, και η βάση για την προσπάθεια στην ένωση βασίζεται στον αποκλεισμό. Τι άλλο καλύτερο παράδειγμα θα μπορούσε να υπάρξει για το ρητό του εγώ, «Αναζήτησε αλλά μην βρεις»;
7. Πιο περίεργη από όλα είναι η αντίληψη του εαυτού που το εγώ καλλιεργεί στην ιδιαίτερη σχέση. Αυτός ο «εαυτός» αναζητά την σχέση για να ολοκληρωθεί. Όμως όταν βρίσκει την ιδιαίτερη σχέση στην οποία νομίζει ότι μπορεί να το πετύχει αυτό εγκαταλείπει τον εαυτό του, και προσπαθεί να τον «ανταλλάξει» με τον εαυτό κάποιου άλλου. Αυτό δεν είναι ένωση, διότι δεν υπάρχει ούτε αύξηση, ούτε επέκταση. Ο κάθε σύντροφος προσπαθεί να θυσιάσει τον  εαυτό που δεν θέλει για κάποιον που νομίζει ότι θα προτιμούσε. Και νιώθει ένοχος για την «αμαρτία» που διαπράττει όταν παίρνει, και δεν δίνει τίποτα αξίας σε αντάλλαγμα. Πόση αξία μπορεί να θέσει σε έναν εαυτό που θα ήθελε να εγκαταλείψει για να τον ανταλλάξει με έναν «καλύτερο»;
8. Ο «καλύτερος» εαυτός που αναζητεί το εγώ είναι πάντα κάποιος που είναι πιο ιδιαίτερος. Και όποιον του φαίνεται ότι κατέχει έναν ιδιαίτερο εαυτό τον «αγαπά» γι αυτό που μπορεί να πάρει από αυτόν. Εκεί όπου και οι δύο σύντροφοι βλέπουν αυτόν τον ιδιαίτερο εαυτό ο ένας στον άλλον, το εγώ βλέπει «μια ένωση φτιαγμένη στον Ουρανό». Διότι κανένας από τους δύο δεν θα αναγνωρίζει ότι έχει ζητήσει την κόλαση, κι έτσι δεν θα αναμειχθεί με την φαντασίωση του εγώ για τον Ουρανό, την οποία του την προσέφερε για να μην αναμειχθεί με τον Ουρανό. Ωστόσο, αν όλες οι ψευδαισθήσεις είναι από τον φόβο, και δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο, η ψευδαίσθηση του Ουρανού δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια «ελκυστική» μορφή φόβου, στην οποία η ενοχή θάβεται βαθιά και μετά παρουσιάζεται με την μορφή της «αγάπης».
9. Η γοητεία της κόλασης βρίσκεται μόνο στην τρομερή έλξη της ενοχής, την οποία προσφέρει το εγώ σε εκείνους που εναποθέτουν την πίστη τους στην μικρότητα. Η βεβαιότητα της μικρότητας βρίσκεται σε κάθε ιδιαίτερη σχέση, διότι μόνο οι στερημένοι θα μπορούσαν να δίνουν αξία στην ιδιαιτερότητα. Το να ζητάς την ιδιαιτερότητα, και η αντίληψη του να δίνεις την ιδιαιτερότητα σαν πράξη αγάπης, κάνει την αγάπη μισητή. Ο πραγματικός σκοπός της ιδιαίτερης σχέσης, σε αυστηρή συμφωνία με τους στόχους του εγώ, είναι να καταστρέψει την πραγματικότητα και να την αντικαταστήσει με την ψευδαίσθηση. Διότι το εγώ είναι το ίδιο μια ψευδαίσθηση, και μόνο οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι μάρτυρες για την «πραγματικότητά» του.
10. Αν αντιλαμβανόσουν την ιδιαίτερη σχέση ως θρίαμβο πάνω στον Θεό, θα την ήθελες; Ας μην σκεφτόμαστε την τρομακτική της φύση, ούτε την ενοχή που περιέχει, ούτε την λύπη και την μοναξιά. Διότι αυτές είναι μόνο κάποιες από τις ιδιότητες ολόκληρης της θρησκείας του διαχωρισμού, και του συνολικού πλαισίου στο οποίο θεωρείται ότι συμβαίνουν. Το κεντρικό θέμα στην λιτανεία της προς τη θυσία είναι ότι ο Θεός πρέπει να πεθάνει έτσι ώστε να ζήσεις εσύ. Και αυτό είναι το θέμα που διαδραματίζεται στην ιδιαίτερη σχέση. Μέσω του θανάτου του δικού σου εαυτού νομίζεις ότι μπορείς να επιτεθείς σε έναν άλλο εαυτό, και να τον αρπάξεις από τον άλλον για να αντικαταστήσεις τον εαυτό που απεχθάνεσαι. Και τον απεχθάνεσαι διότι δεν θεωρείς ότι προσφέρει την ιδιαιτερότητα που απαιτείς. Και μισώντας τον, τον έχεις κάνει μικρό  και ανάξιο, διότι τον φοβάσαι.
11. Πώς μπορείς να αποδώσεις απεριόριστη δύναμη σε αυτό που νομίζεις ότι έχεις επιτεθεί; Η αλήθεια έχει γίνει τόσο τρομακτική για σένα που μόνο αν ήταν αδύναμη και μικρή, και ανάξια εκτίμησης, θα τολμούσες να την κοιτάξεις. Νομίζεις ότι είναι πιο ασφαλές να αποδώσεις στον μικρό εαυτό που έφτιαξες εσύ, την δύναμη που άρπαξες από την αλήθεια, θριαμβεύοντας πάνω σε αυτή κι αφήνοντάς την αβοήθητη. Δες πώς ακριβώς διεξάγεται αυτό το τελετουργικό στην ιδιαίτερη σχέση. Ένας βωμός ανεγείρεται ανάμεσα σε δύο διαχωρισμένους ανθρώπους, πάνω στον οποίο ο κάθε ένας τους αναζητά να σκοτώσει τον εαυτό του, και πάνω στο σώμα του να υψώσει έναν άλλον εαυτό να πάρει την δύναμη του από τον θάνατο του. Αυτό το τελετουργικό επαναλαμβάνεται πολλές φορές. Και ποτέ δεν ολοκληρώνεται, ούτε θα ολοκληρωθεί ποτέ. Η τελετή της ολοκλήρωσης δεν μπορεί να φέρει την ολοκλήρωση, διότι η ζωή δεν προέρχεται από τον θάνατο, ούτε ο Ουρανός από την κόλαση.
12. Όποτε κάποια μορφή ιδιαίτερης σχέσης σε βάλει στον πειρασμό να αναζητήσεις την αγάπη σε τελετουργίες, θυμήσου ότι η αγάπη είναι αυτάρκης, και όχι κάποια μορφή οποιουδήποτε είδους. Η ιδιαίτερη σχέση είναι μια τελετουργία μορφής, που στοχεύει στο να εξυψώσει την μορφή για να πάρει την θέση του Θεού εις βάρος του περιεχομένου. Δεν υπάρχει νόημα στην μορφή, και ποτέ δεν θα υπάρξει. Η ιδιαίτερη σχέση πρέπει να αναγνωριστεί γι αυτό που είναι· μία τελετή χωρίς νόημα κατά την οποία δύναμη αντλείται από τον θάνατο του Θεού, κι επενδύεται στον φονιά Του σαν σημάδι ότι η μορφή έχει θριαμβεύσει πάνω στο περιεχόμενο, και ότι η αγάπη έχει χάσει το νόημά της. Θα ήθελες να ήταν δυνατό κάτι τέτοιο, παρά το ότι είναι ολοφάνερα  αδύνατον; Αν ήταν δυνατόν, τότε θα είχες κάνει τον εαυτό σου αβοήθητο. Ο Θεός δεν είναι θυμωμένος. Απλά δεν θα μπορούσε να αφήσει να συμβεί αυτό. Εσύ δεν μπορείς να αλλάξεις τον δικό Του Νου. Καμία τελετουργία από αυτές που έχεις στήσει και στις οποίες ο χορός του θανάτου σε χαροποιεί, δεν μπορεί να προκαλέσει τον  θάνατο στο αιώνιο. Και ούτε μπορούν τα υποκατάστατα που έχεις επιλέξει για να αντικαταστήσεις την Ολότητα του Θεού να έχουν κάποια επίδραση πάνω της.
13. Στην ιδιαίτερη σχέση μην βλέπεις τίποτα άλλο εκτός από μια ανούσια προσπάθεια να υψώσεις άλλους θεούς στην θέση του Ίδιου του Θεού, και λατρεύοντάς τους να κρύβεις την ασημαντότητά τους και την δική Του μεγαλοσύνη. Στο όνομα της ολοκλήρωσής σου δεν το θέλεις αυτό. Διότι κάθε είδωλο που υψώνεις για να το τοποθετήσεις στην θέση του Θεού στέκεται μπροστά από σένα, στην θέση αυτού που είσαι.
14. Η σωτηρία βρίσκεται στο απλό γεγονός ότι οι ψευδαισθήσεις δεν είναι τρομακτικές διότι δεν είναι αληθινές. Είναι τρομακτικές μόνο φαινομενικά, στον βαθμό που αποτυγχάνεις να τις αναγνωρίσεις γι αυτό που είναι· και θα αποτύχεις να το κάνεις αυτό στον βαθμό που  θέλεις να είναι  αληθινές. Και στον ίδιο βαθμό αρνείσαι την αλήθεια, κι έτσι δεν μπορείς να κάνεις την απλή επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις ∙ τον Θεό και τις φαντασιώσεις. Να το θυμάσαι αυτό, και δεν θα έχεις καμιά δυσκολία να αντιληφθείς την απόφαση ως αυτό που είναι, και τίποτα περισσότερο.
15. Ο πυρήνας της ψευδαίσθησης του διαχωρισμού βρίσκεται απλά στην φαντασίωση της καταστροφής του νοήματος της αγάπης. Και μόνο αν το νόημα της αγάπης επανορθωθεί στην επίγνωση σου θα μπορέσεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου που μοιράζεται αυτό το νόημα. Ο διαχωρισμός είναι μόνο η απόφαση να μην γνωρίζεις τον εαυτό σου. Ολόκληρο αυτό το σύστημα σκέψης είναι μια προσεχτικά επινοημένη μαθησιακή εμπειρία, που είναι σχεδιασμένη για να σε παρασύρει μακριά από την αλήθεια προς την φαντασίωση. Όμως, για κάθε μάθηση που θα σου έκανε κακό, ο Θεός σου προσφέρει την διόρθωση και την ολοκληρωτική διαφυγή από όλες τις συνέπειές της.
16. Η απόφαση για το αν θα ακούσεις ή όχι αυτά τα μαθήματα και θα τα ακολουθήσεις δεν είναι παρά η επιλογή ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις. Διότι εδώ η αλήθεια είναι διαχωρισμένη από την ψευδαίσθηση και δεν συγχέεται καθόλου με αυτή. Πόσο απλή γίνεται αυτή η επιλογή όταν την αντιληφθείς μόνο ως αυτό που είναι. Διότι μόνο οι φαντασιώσεις κάνουν δυνατή την σύγχυση στην επιλογή, κι αυτές είναι εξολοκλήρου μη πραγματικές.
17. Αυτή η χρονιά είναι λοιπόν η ώρα να πάρεις την πιο εύκολη απόφαση που είχες ποτέ να πάρεις, αλλά και την πιο χαρούμενη. Θα διασχίσεις την γέφυρα προς την πραγματικότητα απλά και μόνο διότι θα αναγνωρίσεις ότι ο Θεός είναι στην άλλη πλευρά, και ότι τίποτα απολύτως δεν βρίσκεται εδώ. Είναι αδύνατον να μην πάρεις την πιο φυσική απόφαση μόλις το συνειδητοποιήσεις αυτό.


VI. Η Γέφυρα για τον Πραγματικό Κόσμο
1. Η αναζήτηση για την ιδιαίτερη σχέση είναι το σημάδι ότι εξισώνεις τον εαυτό σου με το εγώ και όχι με τον Θεό. Διότι η ιδιαίτερη σχέση έχει αξία μόνο για το εγώ. Για το εγώ μόνο οι σχέσεις με κάποια ιδιαίτερη αξία, έχουν νόημα διότι αντιλαμβάνεται την αγάπη ως ιδιαίτερη. Όμως, αυτό δεν μπορεί να είναι φυσικό, διότι δεν μοιάζει καθόλου με την σχέση του Θεού με τον  Υιό Του, και όλες οι σχέσεις που δεν είναι όμοιες με αυτή πρέπει να είναι αφύσικες. Διότι ο Θεός δημιούργησε την αγάπη έτσι όπως ο Ίδιος την ήθελε να είναι, και την έδωσε έτσι. Η αγάπη δεν έχει κανένα νόημα εκτός όπως την όρισε ο Δημιουργός της με την Θέλησή Του. Είναι αδύνατον να την ορίσεις διαφορετικά και να την καταλάβεις.
2. Η αγάπη είναι ελευθερία. Όταν την αναζητάς θέτοντας τον εαυτό σου σε δεσμά σημαίνει ότι διαχωρίζεσαι από αυτή. Διότι η αγάπη του Θεού, δεν αναζητά πλέον την ένωση στον διαχωρισμό, ούτε την ελευθερία στην σκλαβιά! Όπως ελευθερώνεις, θα ελευθερώνεσαι. Αυτό μην  το ξεχνάς, ειδάλλως η Αγάπη δεν θα μπορεί να σε βρει και να σε ανακουφίσει.
3. Υπάρχει ένας τρόπος με τον οποίο το Άγιο Πνεύμα ζητά την βοήθειά σου, αν κι εσύ θέλεις την δική Του βοήθεια. Η άγια στιγμή είναι το πιο χρήσιμο βοήθημά Του για να σε προστατέψει από την έλξη της ενοχής, το πραγματικό δόλωμα στην ιδιαίτερη σχέση. Δεν αναγνωρίζεις ότι αυτή είναι η αληθινή έλξη της, διότι το εγώ σε έχει διδάξει ότι εκεί βρίσκεται η ελευθερία. Όμως όσο κοιτάζεις την ιδιαίτερη σχέση από πιο κοντά, τόσο πιο προφανές γίνεται ότι ενισχύει  την ενοχή άρα είναι κάτι που σε φυλακίζει.
4. Η ιδιαίτερη σχέση είναι χωρίς απολύτως κανένα νόημα δίχως ένα σώμα. Αν της δίνεις αξία, πρέπει να δίνεις αξία και στο σώμα. Και αυτό που δίνεις αξία θέλεις να το κρατήσεις. Η ιδιαίτερη σχέση είναι ένα τέχνασμα για να περιορίζει τον εαυτό σου σε ένα σώμα, και  την αντίληψή σου για τους άλλους στα δικά τους σώματα. Οι Μεγάλες Αχτίνες θα εδραίωναν την απόλυτη έλλειψη αξίας στην ιδιαίτερη σχέση, αν μπορούσες να τις δεις. Διότι μόλις τις έβλεπες το σώμα θα εξαφανιζόταν, επειδή θα χανόταν η αξία του. Κι έτσι όλη σου η επένδυση στο να το βλέπεις θα αποσυρόταν από αυτό.
5. Βλέπεις τον κόσμο στον οποίο δίνεις αξία. Σε αυτή την πλευρά της γέφυρας βλέπεις τον κόσμο των διαχωρισμένων σωμάτων, και αναζητάς να ενωθείς με τους άλλους μέσα από ξεχωριστές ενώσεις και να γίνεις ένα  χάνοντας. Όταν δύο άτομα επιζητούν να γίνουν ένα, προσπαθούν να μειώσουν την μεγαλοσύνη τους. Ο κάθε ένας θέλει να αρνηθεί την δική του δύναμη, διότι η ξεχωριστή ένωση αποκλείει το σύμπαν. Πολλά περισσότερα αποκλείονται παρά συμπεριλαμβάνονται, διότι αποκλείει   τον Θεό και τίποτα δεν εισέρχεται σε αυτή. Όμως η ιδιαίτερη σχέση που το εγώ αναζητά δεν περιλαμβάνει ούτε καν ένα ολοκληρωμένο άτομο. Το εγώ θέλει μόνο ένα κομμάτι του, και βλέπει μόνο αυτό το κομμάτι και τίποτα άλλο. 
6. Μόλις περάσεις την γέφυρα όλα είναι τόσο διαφορετικά! Για κάποιο χρονικό διάστημα το σώμα είναι ακόμα ορατό, αλλά όχι μόνο αυτό αποκλειστικά, όπως το βλέπει κανείς  εδώ. Ο μικρός σπινθήρας που κρατά τις Μεγάλες Αχτίνες στο εσωτερικό, είναι επίσης ορατός, κι αυτός ο σπινθήρας δεν μπορεί να περιοριστεί για πολύ στην μικρότητα. Μόλις έχεις διασχίσει την γέφυρα, η αξία του σώματος υποβιβάζεται τόσο πολύ στην όρασή σου που δεν θα νιώθεις καμιά απολύτως ανάγκη να το μεγιστοποιείς. Διότι θα συνειδητοποιήσεις ότι η μόνη αξία που έχει το σώμα είναι να φέρει τους αδελφούς σου στην γέφυρα μαζί σου, και να απελευθερωθείτε εκεί μαζί.
7. Η γέφυρα η ίδια δεν είναι παρά μια μετάβαση στην πλευρά της πραγματικότητας. Σε αυτή την πλευρά, όλα όσα βλέπεις είναι χονδροειδώς διαστρεβλωμένα κι εντελώς εκτός προοπτικής. Αυτό που είναι μικρό και ασήμαντο μεγεθύνεται, κι αυτό που είναι ισχυρό και δυνατό υποβιβάζεται στην μικρότητα. Κατά την μετάβαση υπάρχει μια περίοδος σύγχυσης, στην οποία μπορεί να συμβεί κάποια αίσθηση αποπροσανατολισμού. Αλλά μην την φοβάσαι, διότι αυτό σημαίνει μόνο ότι είσαι πρόθυμος να αφήσεις να φύγει το παραμορφωμένο πλαίσιο αναφοράς που σου φαινόταν πως κρατούσε την συνοχή του κόσμου σου. Αυτό το πλαίσιο αναφοράς χτίζεται γύρω από την ιδιαίτερη σχέση. Χωρίς αυτή την ψευδαίσθηση δεν θα υπήρχε κάποιο νόημα που θα ήθελες να αναζητήσεις ακόμα εδώ.
8. Μην φοβάσαι ότι θα σηκωθείς απότομα και θα εκτοξευθείς μέσα στην πραγματικότητα. Ο χρόνος είναι ευγενικός, και αν τον χρησιμοποιείς για χάρη της πραγματικότητας, θα κάνει την μετάβασή σου γλυκιά και ανάλαφρη. Αυτό που επείγει είναι μόνο να μετατοπίσεις το νου σου από την προσκόλλησή του  εδώ. Αυτό δεν θα σε αφήσει άστεγο και δίχως πλαίσιο αναφοράς. Η περίοδος αποπροσανατολισμού, που προηγείται της αληθινής μετάβασης, είναι πολύ πιο σύντομη από ό,τι ο χρόνος που χρειάστηκε για να αγκιστρώσεις το νου σου τόσο σφικτά πάνω στις ψευδαισθήσεις. Η καθυστέρηση θα πονάει περισσότερο τώρα από ό,τι πριν, μόνο και μόνο επειδή συνειδητοποιείς ότι είναι καθυστέρηση, και ότι η διαφυγή από τον πόνο είναι πραγματικά δυνατή. Βρες ελπίδα και ανακούφιση, αντί γι απελπισία,  σε αυτό: Δεν θα μπορούσες πλέον να βρεις ούτε καν την ψευδαίσθηση αγάπης σε οποιαδήποτε  ιδιαίτερη σχέση εδώ. Διότι δεν είσαι πια εντελώς παρανοϊκός, και σύντομα θα αναγνωρίσεις τι είναι πραγματικά η ενοχή της προδοσίας του εαυτού.
9. Τίποτα από ό,τι προσπαθείς να ενδυναμώσεις μέσα στην ιδιαίτερη σχέση δεν είναι πραγματικά μέρος δικό σου. Και δεν γίνεται να κρατάς μέρος από το σύστημα σκέψης που σε δίδαξε ότι ήταν πραγματικό, και να κατανοείς την Σκέψη που γνωρίζει τι είσαι. Έχεις επιτρέψει στην Σκέψη της πραγματικότητας να εισέλθει στο νου σου, και επειδή την προσκάλεσες, θα διαμείνει μαζί σου. Η αγάπη σου γι αυτήν δεν θα σου επιτρέψει να προδώσεις τον εαυτό σου, και δεν θα μπορούσες να εισέλθεις σε μια σχέση όπου δεν θα ερχόταν  μαζί σου, διότι δεν θα ήθελες να είσαι χώρια από αυτήν.
10. Να χαίρεσαι που έχεις ξεφύγει από την κοροϊδία της σωτηρίας που σου προσέφερε το εγώ, και μην κοιτάς πίσω λαχταρώντας την παρωδία που έφτιαξες  από τις σχέσεις σου. Τώρα δεν χρειάζεται κανένας να υποφέρει, διότι έχεις κάνει πολύ δρόμο για να υποχωρήσεις στην ψευδαίσθηση της ομορφιάς και στην αγιότητα της ενοχής. Μόνο οι απόλυτα παρανοϊκοί θα μπορούσαν να κοιτούν τον θάνατο και τα βάσανα, την ασθένεια και την απελπισία, και να τα βλέπουν έτσι. Αυτό που έχει σφυρηλατήσει η ενοχή είναι άσχημο, τρομακτικό και πολύ επικίνδυνο. Μην βλέπεις καμιά ψευδαίσθηση αλήθειας και ομορφιάς εκεί. Και να είσαι ευγνώμων που υπάρχει ένα μέρος όπου η αλήθεια και η ομορφιά σε περιμένουν. Πήγαινε να τις συναντήσεις χαρωπά και μάθε πόσα σε περιμένουν χάρη στην απλή σου προθυμία να παρατήσεις το τίποτα διότι δεν είναι τίποτα.
11. Η νέα οπτική που θα κερδίσεις όταν  διασχίσεις την γέφυρα θα είναι η κατανόηση του που είναι ο Ουρανός. Από αυτή την πλευρά, φαίνεται σαν να είναι απέξω και απέναντι. Ωστόσο, καθώς την διασχίζεις για να ενωθείς μαζί του, αυτός θα ενωθεί μαζί σου και θα γίνει ένα με σένα. Και θα σκεφτείς, προς μεγάλη σου έκπληξη, ότι δεν άφησες τίποτα για όλο αυτό! Η χαρά του Ουρανού, που δεν έχει όρια, αυξάνεται με κάθε φως που επιστρέφει για να πάρει την δικαιωματική του θέση μέσα σε αυτόν. Μην περιμένεις άλλο, για την Αγάπη του Θεού και για σένα. Και είθε η άγια στιγμή να επισπεύσει την διαδρομή σου, όπως σίγουρα θα κάνει αν μόνο την αφήσεις να έρθει σε σένα.
12. Το Άγιο Πνεύμα ζητά από σένα μόνο αυτή την μικρή βοήθεια: Όποτε οι σκέψεις σου περιπλανώνται σε μια ιδιαίτερη σχέση που ακόμα ασκεί έλξη επάνω σου, είσελθε μαζί Του σε μια άγια στιγμή, και εκεί άφησέ Το να σε απελευθερώσει. Χρειάζεται μόνο την προθυμία σου να μοιραστείς την οπτική Του για να στην δώσει ολοκληρωτικά. Και η προθυμία σου δεν χρειάζεται να είναι ολοκληρωτική διότι η δική Του είναι τέλεια. Έργο Του είναι να επανορθώσει την δική σου απροθυμία με την δική Του τέλεια πίστη, και την πίστη  Του  είναι που μοιράζεσαι μαζί Του εκεί. Και αναγνωρίζοντας την δική σου απροθυμία να απελευθερωθείς, σου δίδεται η δική Του τέλεια προθυμία. Επικαλέσου Το, διότι ο Ουρανός βρίσκεται στο Κάλεσμά Του. Και άφησέ Το να καλέσει τον Ουρανό για σένα.

VII. Το Τέλος των Ψευδαισθήσεων
1.  Είναι αδύνατον να αφήσεις το παρελθόν να φύγει χωρίς να παραιτηθείς από την ιδιαίτερη σχέση. Διότι η ιδιαίτερη σχέση είναι μια προσπάθεια να ενεργοποιήσεις εκ νέου το παρελθόν και να το αλλάξεις. Φανταστικές ταπεινώσεις, πόνος που επιστρέφει στην μνήμη, παλιές απογοητεύσεις, αντιλήψεις αδικίας και στέρησης όλα εισχωρούν στην ιδιαίτερη σχέση, που γίνεται ένας τρόπος με τον οποίο αναζητάς να αποκαταστήσεις την τραυματισμένη σου αυτό – εκτίμηση. Τι βάση θα είχες στην επιλογή ενός ιδιαίτερου συντρόφου χωρίς το παρελθόν; Κάθε τέτοια επιλογή γίνεται εξαιτίας κάποιου «κακού» από το παρελθόν στο οποίο προσκολλάσαι, και για το οποίο κάποιος άλλος πρέπει να επανορθώσει.
2.  Η ιδιαίτερη σχέση παίρνει εκδίκηση για το παρελθόν. Αναζητώντας να μεταθέσει τον πόνο στο παρελθόν, ασχολείται υπερβολικά με αυτό και αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σε αυτό,  παραβλέποντας έτσι το παρόν. Καμία ιδιαίτερη σχέση δεν βιώνεται στο παρόν. Σκιές του παρελθόντος την τυλίγουν, και την κάνουν αυτό που είναι. Δεν έχει κανένα νόημα στο παρόν, κι εφόσον δεν σημαίνει τίποτα τώρα, δεν μπορεί να έχει κανένα απολύτως πραγματικό νόημα. Με ποιο άλλο τρόπο μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν εκτός από τις φαντασιώσεις; Και ποιος μπορεί να σου δώσει αυτό που νομίζεις ότι σου έχει στερήσει το παρελθόν; Το παρελθόν δεν είναι τίποτα. Μην επιζητάς να το κατηγορήσεις για ό,τι στερήθηκες, διότι το παρελθόν έχει φύγει. Δεν μπορείς πραγματικά να μην αφήσεις να φύγει αυτό που ήδη έχει φύγει. Επομένως, διατηρείς την ψευδαίσθηση ότι δεν έχει φύγει διότι νομίζεις ότι εξυπηρετεί κάποιο σκοπό που θέλεις να εκπληρωθεί. Και επίσης θεωρείς ότι  αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να εκπληρωθεί στο παρόν, παρά μόνο στο παρελθόν.
3. Μην υποτιμάς την έντονη τάση του εγώ για εκδίκηση για το παρελθόν. Είναι εντελώς βάρβαρη και παρανοϊκή. Διότι το εγώ θυμάται όλα όσα έχεις κάνει και το έχεις προσβάλλει, και αναζητά να στο ανταποδώσει. Οι φαντασιώσεις που φέρνει στις εκλεκτές του σχέσεις μέσα στις οποίες θέλει να διαδραματίσει το μίσος του είναι φαντασιώσεις για την καταστροφή σου.  Διότι το εγώ κρατά το παρελθόν εναντίον σου, κι αν εσύ διαφύγεις από το παρελθόν, θεωρεί ότι στερείται την εκδίκηση που πιστεύει ότι σου αξίζει τόσο πολύ.  Ωστόσο, δίχως τη δική σου συμμαχία για την δική σου καταστροφή, το εγώ δεν θα μπορούσε να σε κρατήσει στο παρελθόν. Στην ιδιαίτερη σχέση εσύ επιτρέπεις να συμβεί η καταστροφή σου. Είναι προφανές ότι αυτό είναι παρανοϊκό. Αλλά αυτό που είναι λιγότερο προφανές είναι ότι το παρόν σου είναι άχρηστο όσο επιδιώκεις τον στόχο του εγώ σαν σύμμαχός του.
4. Το παρελθόν έχει φύγει· μην επιδιώκεις να το διατηρήσεις στην ιδιαίτερη σχέση που σε δένει  σε αυτό, και θέλει να σε διδάξει ότι η σωτηρία σου είναι παρελθόν άρα πρέπει να επιστρέψεις εκεί για να την βρεις. Δεν υπάρχει καμία φαντασίωση που να μην περιέχει το όνειρο της ανταπόδοσης για το παρελθόν. Θέλεις να πραγματοποιείς το όνειρο, ή να το εγκαταλείψεις;
5. Στην ιδιαίτερη σχέση δεν είναι φανερό ότι αυτό που αναζητάς είναι να πραγματοποιήσεις την εκδίκηση.  Και ακόμα κι όταν το μίσος και η αγριότητα εισβάλλουν για λίγο, η ψευδαίσθηση της αγάπης δεν κλονίζεται συθέμελα. Όμως,  το ένα πράγμα που το εγώ ποτέ δεν επιτρέπει να φτάσει στην επίγνωση είναι ότι η ιδιαίτερη σχέση είναι η πραγματοποίηση της εκδίκησης πάνω στον εαυτό σου. Όμως, τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Όταν αναζητάς την ιδιαίτερη σχέση, δεν ψάχνεις για την δόξα μέσα σου. Έχεις αρνηθεί ότι βρίσκεται εκεί, και η σχέση γίνεται το υποκατάστατο της. Η εκδίκηση γίνεται το υποκατάστατο σου για την Επανόρθωση, και  η διαφυγή από την εκδίκηση γίνεται η απώλεια σου.
6. Ενάντια στην παρανοϊκή ιδέα του εγώ για την σωτηρία το Άγιο Πνεύμα θέτει ευγενικά την άγια στιγμή. Είπαμε προηγουμένως ότι το Άγιο Πνεύμα διδάσκει μέσω των συγκρίσεων, και χρησιμοποιεί τα αντίθετα για να δείξει προς την αλήθεια. Η άγια στιγμή είναι το αντίθετο με την παγιωμένη πίστη του εγώ στην σωτηρία μέσω της εκδίκησης για το παρελθόν. Στην άγια στιγμή γίνεται κατανοητό ότι το παρελθόν έχει φύγει, και με την απομάκρυνσή του έχει ξεριζωθεί και εξαφανιστεί η ροπή για εκδίκηση. Η σιωπή και η γαλήνη του τώρα σε τυλίγουν με τέλεια γλυκύτητα. Τα πάντα έχουν φύγει εκτός από την αλήθεια.
7. Για κάποιο διάστημα μπορεί να επιχειρείς να φέρεις τις ψευδαισθήσεις μέσα στην άγια στιγμή, για να παρεμποδίσεις την πλήρη επίγνωση της ολοκληρωτικής διαφοράς, από όλες τις απόψεις, ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και στην εμπειρία της αλήθειας. Όμως δεν θα το επιχειρήσεις για πολύ. Την άγια στιγμή η δύναμη του Αγίου Πνεύματος θα επικρατήσει, διότι ενώθηκες μαζί Του. Οι ψευδαισθήσεις που φέρνεις μαζί σου θα εξασθενήσουν το βίωμα της επικοινωνίας με το Άγιο Πνεύμα  για λίγο, και θα σε εμποδίσουν να κρατήσεις αυτή την εμπειρία στο νου σου. Ωστόσο, η άγια στιγμή είναι αιώνια, και οι δικές σου ψευδαισθήσεις για τον χρόνο δεν θα εμποδίσουν το άχρονο από το να είναι αυτό που είναι, ούτε εσένα από το να το βιώσεις έτσι όπως είναι.
8. Αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός έχει αληθινά δοθεί, και θα το λάβεις αληθινά. Διότι τα δώρα του Θεού δεν έχουν άλλη πραγματικότητα από το να τα λάβεις. Η δική σου αποδοχή ολοκληρώνει την  δική Του προσφορά. Θα λάβεις διότι είναι η Θέλησή Του να δίδει. Εκείνος έδωσε την άγια στιγμή για να δοθεί σε σένα, και είναι αδύνατον να μην την λάβεις διότι την έδωσε ο Ίδιος. Όταν θέλησε ο Υιός Του να είναι ελεύθερος, ο Υιός Του ήταν ελεύθερος. Στην άγια στιγμή βρίσκεται η υπενθύμιση Του ότι ο Υιός Του θα είναι πάντα ακριβώς  όπως δημιουργήθηκε. Και όλα όσα διδάσκει το Άγιο Πνεύμα είναι για να σου θυμίσουν ότι έχεις λάβει αυτό που ο Θεός σου έδωσε.  
9. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να αντιπαραθέσεις ενάντια στην πραγματικότητα. Όλα όσα πρέπει να συγχωρεθούν είναι οι ψευδαισθήσεις που είχες  ενάντια στους αδελφούς σου. Η πραγματικότητά τους δεν έχει παρελθόν, και μόνο οι ψευδαισθήσεις μπορούν να συγχωρεθούν. Ο Θεός δεν κρατά τίποτα εναντίον κανενός, διότι είναι ανίκανος να έχει ψευδαισθήσεις οποιουδήποτε είδους. Απελευθέρωσε τους αδελφούς σου από την σκλαβιά των ψευδαισθήσεών τους συγχωρώντας τους για τις ψευδαισθήσεις που αντιλαμβάνεσαι  σε αυτούς. Έτσι θα μάθεις ότι κι εσύ έχεις συγχωρεθεί, διότι εσύ είσαι που τους προσέφερες τις ψευδαισθήσεις. Την άγια στιγμή αυτό γίνεται για σένα μέσα στον χρόνο, για να σου φέρει την αληθινή κατάσταση του Ουρανού.
10. Να  θυμάσαι ότι πάντα επιλέγεις ανάμεσα στην αλήθεια και τις ψευδαισθήσεις· ανάμεσα στην αληθινή Επανόρθωση που θεραπεύει και στην «επανόρθωση» του εγώ που καταστρέφει. Η δύναμη του Θεού και όλη Του η Αγάπη, δίχως όρια, θα σε στηρίζουν καθώς αναζητάς μόνο την θέση σου στο σχέδιο της Επανόρθωσης που προκύπτει από την Αγάπη Του. Να είσαι σύμμαχος του Θεού και όχι του εγώ στην αναζήτηση του τρόπου που μπορεί η Επανόρθωση να έρθει σε σένα. Η βοήθειά Του αρκεί, διότι ο Αγγελιοφόρος Του καταλαβαίνει πώς να αποκαταστήσει την Βασιλεία των Ουρανών σε σένα, και πώς να τοποθετήσει όλη σου την επένδυση στην σωτηρία στην σχέση σου μαζί Του.
11. Αναζήτησε και βρες το μήνυμά Του στην άγια στιγμή, εκεί όπου όλες οι ψευδαισθήσεις συγχωρούνται. Από εκεί το θαύμα επεκτείνεται για να ευλογήσει τον καθένα και για να επιλύσει όλα τα προβλήματα, είτε γίνονται αντιληπτά ως μικρά ή μεγάλα, δυνατά ή αδύνατα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην δώσει χώρο σε Αυτόν και στο Μεγαλείο Του. Το να συνδεθείς στενά μαζί Του σημαίνει ότι δέχεσαι τις σχέσεις ως πραγματικές, και μέσω της πραγματικότητάς τους παραιτείσαι από όλες τις ψευδαισθήσεις για χάρη της πραγματικότητας της σχέσης σου με τον Θεό. Ας υμνήσουμε την σχέση σου μαζί Του και με κανένα άλλον. Η αλήθεια βρίσκεται εκεί και πουθενά αλλού. Επιλέγεις ή αυτό ή το τίποτα.
12. Πατέρα, συγχώρεσε τις ψευδαισθήσεις μας, και βοήθησέ μας να δεχτούμε την αληθινή μας σχέση μαζί Σου, στην οποία δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις, κι όπου καμιά δεν μπορεί να εισχωρήσει. Η αγιότητα μας είναι δική Σου. Τι μπορεί να υπάρχει μέσα μας που να χρειάζεται συγχώρεση όταν η δική Σου είναι τέλεια; Ο ύπνος της λησμονιάς είναι μόνο η απροθυμία να θυμηθούμε την δική Σου συγχώρεση και την Αγάπη Σου. Ας μην περιπλανιόμαστε στον πειρασμό, διότι ο πειρασμός του Υιού του Θεού δεν είναι η Θέλησή Σου. Και ας λάβουμε μόνο αυτό που Εσύ έδωσες, και ας μην δεχτούμε παρά μόνο αυτό μέσα στο νου που Εσύ δημιούργησες και αγαπάς. Αμήν.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...