Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ: Σκοπός, διαδικασία και πρακτική.



ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Σκοπός, διαδικασία και πρακτική.
Εισαγωγή.

-Από το «Psychotherapy, 1. THE PURPOSE OF PSYCHOTHERAPY”-


1. Η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη μορφή θεραπείας που υπάρχει. Εφόσον μόνο ο νους μπορεί να ασθενεί, μόνο ο νους μπορεί να θεραπεύεται. Μόνο ο νους χρειάζεται θεραπεία. Φαινομενικά, δεν είναι έτσι τα πράγματα, διότι οι εκδηλώσεις αυτού του κόσμου μοιάζουν πραγματικά αληθινές. Η ψυχοθεραπεία είναι απαραίτητη έτσι ώστε το άτομο να αρχίσει να αμφισβητεί την πραγματικότητά τους. Μερικές φορές είναι ικανό να αρχίσει να ανοίγει το νου του χωρίς μεθοδική βοήθεια αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση είναι πάντα κάποια αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις διαπροσωπικές σχέσεις, που του δίνει την ικανότητα να το κάνει αυτό. Μερικές φορές χρειάζεται μια πιο δομημένη, εκτεταμένη σχέση με έναν «κανονικό» θεραπευτή. Και στις δύο περιπτώσεις, το έργο που πρέπει να γίνει είναι το ίδιο ∙ ο ασθενής πρέπει να βοηθηθεί για ν’ αλλάξει το νου του όσον αφορά την «πραγματικότητα» των ψευδαισθήσεων.
1. Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ


ΕΙΣΑΓΩΓΗ.
1. Πολύ απλά, ο σκοπός της ψυχοθεραπείας είναι να απομακρύνει τα εμπόδια προς την αλήθεια. Στόχος της είναι να βοηθήσει τον ασθενή να εγκαταλείψει το παγιωμένο σύστημα εθελοτυφλίας του, και να αρχίσει να αναθεωρεί τις πλαστές σχέσεις αιτίας και αποτελέσματος στις οποίες αυτό βασίζεται. Κανένας σε αυτόν τον κόσμο δεν ξεφεύγει από τον φόβο, αλλά όλοι μπορούν ν’ αναθεωρήσουν τις αιτίες του και να τις αξιολογήσουν σωστά. Ο Θεός έχει δώσει σε όλους έναν Δάσκαλο του Οποίου η σοφία και η βοήθεια υπερβαίνουν κατά πολύ την όποια συνεισφορά μπορεί να παρέχει κάποιος γήινος ψυχοθεραπευτής. Όμως, υπάρχουν φορές και καταστάσεις στις οποίες μία γήινη σχέση ασθενή-ψυχοθεραπευτή γίνεται το μέσον μέσω του οποίου Αυτός προσφέρει τα σπουδαιότερα δώρα Του και στους δύο.
2. Τι καλύτερο σκοπό θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε σχέση από το να προσκαλέσει το Άγιο Πνεύμα να εισέλθει σε αυτή και να της δώσει το δικό Του σπουδαίο δώρο της χαράς; Τί σπουδαιότερος στόχος θα μπορούσε να υπάρχει για τον οιονδήποτε από το να μάθει να επικαλείται τον Θεό και ν’ ακούει την απάντησή Του; Και ποιος άλλος πιο υπερβατικός στόχος μπορεί να υπάρξει από το να ανακαλέσεις τον τρόπο, την αλήθεια και την ζωή, και να θυμηθείς τον Θεό; Η βοήθεια προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο σωστός σκοπός της ψυχοθεραπείας. Θα μπορούσε να υπάρξει κάτι πιο ιερό; Διότι η ψυχοθεραπεία, αν γίνει σωστά κατανοητή, διδάσκει την συγχώρεση και βοηθά τον ασθενή να την αναγνωρίσει και να την δεχτεί. Και με την θεραπεία του συγχωρείται μαζί του και ο θεραπευτής.
3. Ο καθένας που χρειάζεται βοήθεια, άσχετα με την μορφή της κατάθλιψης του, επιτίθεται στον εαυτό του, και συνεπώς η ειρήνη του νου του υποφέρει. Αυτές οι τάσεις συχνά περιγράφονται ως «αυτό-καταστροφικές», και ο ασθενής συχνά τις αντιμετωπίζει έτσι. Αυτό που δεν συνειδητοποιεί και χρειάζεται να μάθει είναι ότι αυτός ο «εαυτός», που μπορεί να επιτίθεται και να δέχεται επίθεση, είναι μία αντίληψη που έχει ο ίδιος επινοήσει. Επί προσθέτως, την αντίληψη αυτή την φροντίζει, την υπερασπίζεται, και μερικές φορές είναι ακόμα και πρόθυμος να «θυσιάσει» την «ζωή» του για χάρη της. Διότι θεωρεί πως αυτός ο «εαυτός» είναι ο ίδιος. Αυτό τον εαυτό τον βλέπει να δέχεται εξωτερικές επιδράσεις, να αντιδρά σε εξωτερικές δυνάμεις έτσι όπως αυτές το απαιτούν, και να είναι αβοήθητος, καταμεσής απειλών από την δύναμη αυτού του κόσμου.
4. Η ψυχοθεραπεία, λοιπόν, πρέπει να επαναφέρει στην επίγνωσή του την ικανότητα να λαμβάνει τις δικές του αποφάσεις. Πρέπει να αποκτήσει την προθυμία να ανατρέψει τον τρόπο σκέψης του, και να καταλάβει ότι αυτά που θεωρούσε ότι πρόβαλλαν πάνω στον ίδιο τις συνέπειες τους, ήταν φτιαγμένα από τις δικές του προβολές πάνω στον κόσμο. Επομένως ο κόσμος που βλέπει δεν υπάρχει. Μέχρι αυτό να γίνει τουλάχιστον εν μέρει αποδεκτό, ο ασθενής δεν μπορεί να δει τον εαυτό του ως ικανό να παίρνει αποφάσεις. Και αυτός θα μάχεται εναντίον της δικής του ελευθερίας διότι θα την θεωρεί δουλεία.
5. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να θεωρεί την αλήθεια Θεό για να κάνει κάποια πρόοδο στην σωτηρία. Αλλά πρέπει να αρχίσει να διαχωρίζει την αλήθεια από τις ψευδαισθήσεις, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι το ίδιο, και να αποκτά έτσι όλο και μεγαλύτερη προθυμία να δει τις ψευδαισθήσεις ως ψευδείς και να δεχτεί την αλήθεια ως αληθινή. Ο Δάσκαλός του θα τον πάρει από εκεί, και θα τον οδηγήσει μέχρι εκεί που είναι πρόθυμος να πάει. Η ψυχοθεραπεία μπορεί μόνο να του εξοικονομήσει χρόνο. Το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποιεί τον χρόνο με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο, και Αυτό ποτέ δεν κάνει λάθος. Η ψυχοθεραπεία κάτω από την καθοδήγησή Του είναι ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί για να εξοικονομήσει χρόνο, και να προετοιμάσει και άλλους δασκάλους για το έργο Του. Στην βοήθεια που αρχίζει να καθοδηγεί το Άγιο Πνεύμα, δεν υπάρχει τέλος. Όποια διαδρομή και να επιλέξει, κάθε ψυχοθεραπεία οδηγεί τελικά στον Θεό. Αλλά όλα εξαρτώνται από το Άγιο Πνεύμα. Εμείς όλοι είμαστε οι ψυχοθεραπευτές Του, διότι επιθυμεί όλοι να θεραπευτούμε μέσα σε Αυτό.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...