Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10 ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ (ολόκληρο)




Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10
ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ
Εισαγωγή

1. Τίποτα έξω από σένα δεν μπορεί να σου προκαλέσει φόβο ή αγάπη, διότι τίποτα δεν είναι έξω από σένα. Ο χρόνος και η αιωνιότητα βρίσκονται και τα δύο μέσα στο νου σου, και θα συγκρούονται μέχρι να αντιληφθείς τον χρόνο αποκλειστικά σαν το μέσο να ξανακερδίσεις την αιωνιότητα. Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό όσο πιστεύεις ότι οτιδήποτε και να σου συμβαίνει προκαλείται από παράγοντες έξω από σένα. Πρέπει να μάθεις ότι ο χρόνος βρίσκεται αποκλειστικά στην δική σου διάθεση, και τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να πάρει αυτή την ευθύνη από σένα. Μπορεί μέσα στην φαντασία σου να παραβιάζεις τους νόμους του Θεού, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις από αυτούς. Αυτοί καθιερώθηκαν για την δική σου προστασία και δεν είναι δυνατόν να παραβιαστούν, το ίδιο  και  η ασφάλειά σου.
2. Ο Θεός δεν δημιούργησε τίποτα άλλο εκτός από σένα και τίποτα άλλο εκτός από σένα δεν υπάρχει, διότι εσύ είσαι μέρος δικό Του. Και τι άλλο εκτός από Αυτόν μπορεί να υπάρχει; Τίποτα έξω από Αυτόν δεν μπορεί να συμβεί, διότι τίποτα εκτός από Αυτόν δεν είναι πραγματικό. Οι δικές σου δημιουργίες προσθέτουν σε Αυτόν όπως προσθέτεις κι εσύ, αλλά τίποτα δεν προστίθεται που να είναι διαφορετικό επειδή τα πάντα υπήρχαν από πάντα. Τι άλλο μπορεί να σε ενοχλήσει εκτός από το εφήμερο, και πως μπορεί το εφήμερο να είναι αληθινό αν εσύ είσαι η μόνη δημιουργία του Θεού και Αυτός σε δημιούργησε αιώνιο; Ο ιερός σου νους  δημιουργεί όλα όσα σου συμβαίνουν. Από εσένα εξαρτάται η κάθε αντίδραση απέναντι σε όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, επειδή  ο νους σου καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι το κάθε τι.
3. Ο Θεός δεν αλλάζει την γνώμη Του για σένα, διότι Αυτός είναι βέβαιος για τον Εαυτό Του. Και αυτό που γνωρίζει Αυτός μπορείς να το γνωρίσεις, επειδή  δεν το γνωρίζει μόνο για τον Εαυτό Του. Σε δημιούργησε για τον Εαυτό Του, αλλά σου έδωσε και την δύναμη να δημιουργείς για τον εαυτό σου έτσι ώστε να είσαι σαν Αυτόν. Αυτός είναι ο λόγος που ο νους σου είναι ιερός. Μπορεί κάτι να υπερβεί την Αγάπη του Θεού; Μπορεί οτιδήποτε λοιπόν να υπερβεί την δική σου θέληση; Τίποτα δεν μπορεί να σε πλησιάσει πέρα από αυτήν επειδή αφού είσαι μέσα στον Θεό, συμπεριλαμβάνεις τα πάντα. Πίστεψέ το αυτό, και θα συνειδητοποιήσεις πόσα εξαρτώνται από σένα. Όταν κάτι  απειλεί την ειρήνη του νου σου, αναρωτήσου, «Έχει αλλάξει ο Θεός την γνώμη Του για μένα;» Έπειτα αποδέξου την δική Του απόφαση, διότι είναι πραγματικά αμετάβλητη, και αρνήσου να αλλάξεις γνώμη   για σένα. Ο Θεός ποτέ δεν θα αποφασίσει εναντίον σου, διότι θα είναι σαν να αποφασίζει ενάντια στον Εαυτό Του.

Ι. Στην Εστία σου, στον Θεό

1. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου επειδή απλά όσο ο νους σου είναι διχασμένος θα αποφάσιζες  εναντίον τους, και είναι αδύνατον  να επιτίθεσαι σε αυτό που έχεις δημιουργήσει. Αλλά να θυμάσαι ότι  αυτό είναι εξίσου αδύνατον και για τον Θεό. Ο νόμος της δημιουργίας είναι να αγαπάς τις δημιουργίες σου  όπως τον εαυτό σου, επειδή είναι κομμάτι δικό σου. Επομένως, ότι δημιουργήθηκε είναι απόλυτα ασφαλές, επειδή  οι νόμοι του Θεού το  προστατεύουν με την Αγάπη Του. Όποιο μέρος του νου σου δεν το γνωρίζει αυτό έχει αυτό-εξοριστεί από την γνώση, επειδή δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις της. Ποιος άλλος θα μπορούσε να το έχει κάνει αυτό εκτός από σένα; Αναγνώρισέ το αυτό με χαρά, επειδή σε αυτή την αναγνώριση βρίσκεται η συνειδητοποίηση ότι η εξορία σου δεν προέρχεται από τον Θεό, και επομένως  δεν υπάρχει.
2. Βρίσκεσαι στην εστία στον Θεό, να ονειρεύεσαι την εξορία, απόλυτα  όμως ικανός να ξυπνήσεις στην πραγματικότητα. Είναι αυτή η απόφασή σου; Αναγνωρίζεις, έχοντας την εμπειρία, ότι αυτό που βλέπεις στα όνειρα το θεωρείς πραγματικό όσο κοιμάσαι. Όμως, την στιγμή που ξυπνάς συνειδητοποιείς ότι όλα όσα σου φαινόταν ότι συνέβησαν στο όνειρο δεν συνέβησαν καθόλου. Αυτό δεν το θεωρείς παράξενο, παρόλο που όλοι οι νόμοι  που είναι σε ισχύ όσο είσαι ξύπνιος, παραβιάζονται όσο κοιμάσαι. Δεν είναι δυνατόν απλά να πηγαίνεις από το ένα όνειρο στο άλλο, χωρίς να ξυπνάς πραγματικά;
3. Θα σε ένοιαζε, λοιπόν, να συμφιλιώσεις αυτό που συνέβη σε αλληλοσυγκρουόμενα όνειρα, ή θα τα άφηνες και τα δύο εντελώς αν ανακάλυπτες ότι η πραγματικότητα δεν βρίσκεται σε συμφωνία με κανένα από αυτά; Δεν θυμάσαι πως είναι το να είσαι ξύπνιος. Όταν ακούς το Άγιο Πνεύμα μπορεί να νιώθεις καλύτερα επειδή αυτές τις στιγμές  σου φαίνεται ότι  είναι  δυνατόν να αγαπάς, αλλά ακόμα δεν θυμάσαι ότι έτσι ήταν κάποτε. Και με αυτή την ενθύμηση θα γνωρίσεις ότι μπορεί να γίνει έτσι και πάλι. Αυτό που είναι δυνατόν να γίνει δεν έχει επιτευχθεί ακόμα. Εν τούτοις, αυτό που κάποτε ήταν έτσι, είναι έτσι και τώρα, αν είναι αιώνιο. Όταν θυμηθείς, θα γνωρίσεις ότι αυτό που θυμάσαι είναι αιώνιο, κι επομένως συμβαίνει τώρα.
4. Θα θυμηθείς τα πάντα την στιγμή που θα το επιθυμήσεις απόλυτα και ολοκληρωτικά, διότι αν το να επιθυμείς ολοκληρωτικά είναι να δημιουργείς, τότε θα έχεις επιθυμήσει να φύγει ο διαχωρισμός, επιστρέφοντας τον νου σου ταυτόχρονα στον Δημιουργό σου και στις δημιουργίες σου. Όταν τις γνωρίσεις  δεν θα έχεις καμιά επιθυμία να κοιμηθείς, παρά μόνο τον πόθο να ξυπνήσεις και να είσαι χαρούμενος. Τα όνειρα θα είναι πλέον αδύνατα επειδή  θα θέλεις μόνο την αλήθεια και με το να είναι επιτέλους η θέληση σου, γίνεται δική σου.

II.Η Απόφαση να Λησμονήσεις

1. Αν πρώτα δεν γνωρίσεις κάτι δεν μπορείς να διαχωριστείς από αυτό. Η γνώση πρέπει να προηγείται του διαχωρισμού, έτσι ώστε ο διαχωρισμός να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια απόφαση να λησμονήσεις. Τότε αυτό που έχει ξεχαστεί φαίνεται να είναι τρομακτικό, αλλά μόνο επειδή ο διαχωρισμός είναι μια επίθεση προς την αλήθεια. Τρομάζεις επειδή έχεις ξεχάσει. Έχεις αντικαταστήσει την γνώση με επίγνωση ονείρων επειδή  φοβάσαι τον διαχωρισμό, και όχι αυτό από το οποίο έχεις διαχωριστεί. Όταν αποδεχτείς αυτό από το οποίο έχεις διαχωριστεί τότε παύει να είναι τρομακτικό.
2. Εν τούτοις, όταν ελευθερώνεσαι από την σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από την πραγματικότητα νοιώθεις κάτι περισσότερο από κάποια απλή έλλειψη φόβου. Σε αυτή την απόφαση βρίσκονται η χαρά, η γαλήνη και η δόξα της δημιουργίας. Πρόσφερε στο Άγιο Πνεύμα μόνο την προθυμία σου να θυμηθείς, διότι Αυτό διατηρεί την γνώση του Θεού και του εαυτού σου για σένα, περιμένοντας την δική σου αποδοχή. Άφησε με χαρά όλα όσα μπορεί να στέκονται εμπόδια στην θύμηση σου, διότι ο Θεός βρίσκεται στην μνήμη σου. Η Φωνή Του θα σου πει ότι είσαι μέρος από Αυτόν όταν είσαι πρόθυμος να Τον θυμηθείς και να γνωρίσεις ξανά την δική σου πραγματικότητα. Μην αφήσεις τίποτα από αυτόν τον κόσμο να καθυστερήσει την ενθύμηση Εκείνου, διότι σε αυτή την ενθύμηση βρίσκεται και η γνώση του εαυτού σου.
3. Το να θυμάσαι σημαίνει απλά ότι επαναφέρεις στο νου σου ό,τι ήδη βρίσκεται εκεί. Δεν φτιάχνεις εσύ αυτό που θυμάσαι∙ απλά δέχεσαι ξανά αυτό που είναι ήδη εκεί, αλλά το είχες απορρίψει. Η ικανότητα να δέχεσαι την αλήθεια σε αυτό τον κόσμο αποτελεί το αντιληπτικό αντίστοιχο της  ικανότητας της δημιουργίας στην Βασιλεία. Ο Θεός θα κάνει το μερίδιο Του αν κάνεις το δικό σου, και η δική Του επιστροφή σε αντάλλαγμα με την δική σου είναι η ανταλλαγή της γνώσης με την αντίληψη. Τίποτα δεν υπάρχει πέρα από την δική Του Θέληση για σένα. Αλλά δήλωσε την θέλησή σου να Τον θυμηθείς, και ιδού! Αυτός θα σου δώσει τα πάντα αρκεί μόνο να το ζητήσεις.
4. Όταν επιτίθεσαι, αρνείσαι τον εαυτό σου. Συγκεκριμένα διδάσκεις τον εαυτό σου ότι είσαι κάτι που δεν είσαι. Η άρνηση της πραγματικότητας αποκλείει την αποδοχή του δώρου του Θεού, επειδή ήδη έχεις δεχτεί κάτι άλλο στην θέση του. Αν καταλάβεις ότι αυτό είναι πάντα μια επίθεση προς την αλήθεια, και ότι  η αλήθεια είναι ο Θεός, θα συνειδητοποιήσεις γιατί αυτό είναι πάντα τρομαχτικό. Ακόμα, αν αναγνωρίσεις ότι είσαι μέρος του Θεού, θα καταλάβεις γιατί αυτό που συμβαίνει είναι να επιτίθεσαι στον εαυτό σου πρώτα.
5. Κάθε επίθεση είναι επίθεση προς τον Εαυτό. Δεν γίνεται να είναι κάτι άλλο. Προέρχεται από την δική σου απόφαση να μην είσαι αυτό που είσαι, άρα είναι μια επίθεση προς την ταυτότητά σου. Η επίθεση είναι επομένως ο τρόπος με τον οποίο χάνεται η ταυτότητά σου, διότι όταν επιτίθεσαι, έχεις ξεχάσει τι είσαι. Και αν η πραγματικότητά σου είναι του Θεού,  τότε όταν επιτίθεσαι δεν Τον θυμάσαι. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή Αυτός έχει φύγει, αλλά επειδή εσύ επιλέγεις αποφασιστικά να μην Τον θυμάσαι.
6. Αν συνειδητοποιούσες την ολοκληρωτική καταστροφή που προκαλεί αυτό στην ειρήνη του νου σου δεν θα ήταν δυνατόν να πάρεις μια τέτοια παρανοϊκή απόφαση. Την παίρνεις μόνο επειδή ακόμα πιστεύεις ότι μπορεί να σου δώσει κάτι που θέλεις. Άρα, λοιπόν, θέλεις κάτι άλλο εκτός από την ειρήνη του νου, αλλά δεν έχεις σκεφτεί τι πρέπει να είναι αυτό. Όμως, αν το δεις, το λογικό αποτέλεσμα της απόφασής σου είναι απόλυτα ξεκάθαρο. Με το να αποφασίζεις ενάντια στην πραγματικότητά σου, επαγρυπνείς εναντίον του Θεού και την Βασιλείας Του. Και αυτή η επαγρύπνηση είναι που σε κάνει να φοβάσαι να Τον θυμηθείς.

ΙΙΙ. Ο Θεός της Ασθένειας

1. Δεν έχεις επιτεθεί στον Θεό και πραγματικά Τον αγαπάς. Μπορείς ν’ αλλάξεις την πραγματικότητά σου; Κανένας δεν μπορεί να θέλει να καταστρέψει τον εαυτό του. Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι στον εαυτό σου, αυτό είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι μισείς αυτό που νομίζεις ότι είσαι. Και αυτό, και μόνο αυτό, μπορεί να δεχτεί επίθεση από σένα. Αυτό που νομίζεις ότι είσαι μπορεί να είναι πολύ μισητό, και αυτό που αυτή η παράξενη εικόνα σε οδηγεί να κάνεις μπορεί να είναι πολύ καταστροφικό. Όμως η καταστροφή δεν είναι περισσότερο πραγματική από ό,τι η ίδια η εικόνα, αν και εκείνοι που φτιάχνουν είδωλα, όντως τα λατρεύουν. Τα είδωλα δεν είναι τίποτα, αλλά οι λάτρεις τους είναι οι Υιοί του Θεού σε ασθένεια. Ο Θεός θέλει να απελευθερωθούν από την ασθένειά τους και να επιστρέψουν στο Νου Του. Αυτός δεν θα περιορίσει την δύναμή σου να τους βοηθήσεις, διότι Αυτός σου την έχει δώσει. Μην την φοβάσαι, διότι αυτή είναι η σωτηρία σου.
2. Ποιος άλλος Παρηγορητής*  μπορεί να υπάρχει για τα ασθενή παιδιά του Θεού εκτός από την δύναμή Του μέσα από σένα; Να θυμάσαι ότι δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος της Υιότητας Αυτός γίνεται αποδεκτός. Πάντα γίνεται αποδεκτός για όλους, και όταν ο νους σου Τον λαμβάνει η ενθύμηση Του αφυπνίζεται σε όλη την Υιότητα. Θεράπευσε τους αδελφούς σου απλά με το να δεχτείς τον Θεό για αυτούς. Οι νόες σας δεν είναι διαχωρισμένοι, και ο Θεός έχει μόνο ένα κανάλι για θεραπεία διότι έχει μόνο έναν Υιό. Ο εναπομείνας σύνδεσμος Επικοινωνίας του Θεού με όλα Του τα παιδιά τα ενώνει μεταξύ τους, και με Αυτόν. Το να έχεις αυτή την επίγνωση σημαίνει ότι τους θεραπεύεις διότι αυτή είναι η επίγνωση ότι κανείς δεν είναι διαχωρισμένος, άρα κανείς δεν είναι ασθενής.
3. Το να πιστεύεις ότι ένας  Υιός του Θεού μπορεί να είναι άρρωστος  είναι σαν να πιστεύεις ότι ένα μέρος του Θεού μπορεί να υποφέρει. Η αγάπη δεν μπορεί να υποφέρει, διότι δεν μπορεί να επιτίθεται. Η ενθύμηση της αγάπης επομένως φέρνει μαζί της και την δυνατότητα να είσαι άτρωτος. Μην συμπαρατάσσεσαι με την ασθένεια όταν βρίσκεται μπροστά σου ένας  Υιός του Θεού ακόμα κι αν αυτός πιστεύει σε αυτή, επειδή όταν αποδέχεσαι τον Θεό μέσα σε αυτόν αναγνωρίζεις την Αγάπη του Θεού που αυτός έχει λησμονήσει. Όταν τον αναγνωρίζεις σαν  μέρος του Θεού του υπενθυμίζεις την αλήθεια για τον εαυτό του, την οποία αρνείται. Θα ήθελες εσύ να ενδυναμώσεις την άρνησή του για  τον Θεό κι έτσι να πάψεις να βλέπεις τον εαυτό σου;  Ή θα ήθελες να του υπενθυμίσεις την ολότητά του και να θυμηθείς τον Δημιουργό σου μαζί με αυτόν;
4. Το να πιστεύεις ότι ένας Υιός του Θεού είναι ασθενής σημαίνει ότι λατρεύεις το ίδιο είδωλο με εκείνον. Ο Θεός δημιούργησε αγάπη, όχι ειδωλολατρία. Όλες οι μορφές ειδωλολατρίας είναι καρικατούρες της δημιουργίας, που διδάσκονται από τόσο πολύ διχασμένους νόες που δεν μπορούν να γνωρίσουν ότι η δημιουργία μοιράζεται την δύναμη και ποτέ δεν την σφετερίζεται. Η ασθένεια είναι ειδωλολατρία, διότι είναι η πίστη ότι η δύναμη μπορεί να αφαιρεθεί από σένα. Αυτό, όμως, είναι αδύνατον, διότι είσαι μέρος του Θεού, ο Οποίος είναι όλη η δύναμη. Ένας ασθενής θεός πρέπει να είναι είδωλο, φτιαγμένο κατ’ εικόνα αυτού που νομίζει ότι είναι ο κατασκευαστής του. Και αυτό ακριβώς αντιλαμβάνεται το εγώ σε έναν Υιό του Θεού∙ έναν ασθενή θεό, αυτοδημιούργητο, αυτάρκη, πολύ μοχθηρό και πολύ ευάλωτο. Αυτό το είδωλο θέλεις να λατρεύεις; Αυτή την εικόνα επαγρυπνείς για να σώσεις;  Στ’ αλήθεια φοβάσαι να  μην  την χάσεις;
5. Κοίταξε ήρεμα το λογικό συμπέρασμα του συστήματος σκέψης του εγώ και κρίνε αν η προσφορά του είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, διότι αυτό είναι που σου προσφέρει. Για να το αποκτήσεις είσαι πρόθυμος να επιτεθείς στην Θειότητα των αδελφών σου, κι έτσι να χάσεις από την όραση  σου και την δική σου. Και είσαι ακόμη πρόθυμος να την κρατήσεις κρυμμένη, για να προστατέψεις ένα είδωλο που νομίζεις ότι θα σε σώσει από τους κινδύνους του οποίους εκπροσωπεί, αλλά δεν υπάρχουν.
6. Δεν υπάρχουν ειδωλολάτρες στην Βασιλεία των Ουρανών, αλλά υπάρχει μεγάλη εκτίμηση σε όλα όσα δημιούργησε ο Θεός, εξαιτίας της ήρεμης γνώσης ότι το κάθε ένα είναι μέρος δικό Του. Ο Υιός του Θεού δεν γνωρίζει είδωλα, γνωρίζει, όμως, τον Πατέρα του. Η υγεία σε αυτό τον κόσμο είναι το αντίστοιχο της αξίας στον Ουρανό. Δεν συνεισφέρω με την αξία μου  αλλά με την  αγάπη μου, διότι εσύ δεν δίνεις αξία στον εαυτό σου. Όταν δεν δίνεις αξία στον εαυτό σου, ασθενείς, αλλά η αξία που σου δίνω εγώ  μπορεί να σε θεραπεύσει, διότι η αξία του Υιού του Θεού είναι μια. Όταν είπα, «Την ειρήνη μου δίνω σε σένα,» το εννοούσα. Η ειρήνη εκπορεύεται από τον Θεό μέσα από μένα προς εσένα. Είναι για σένα παρόλο που εσύ μπορεί να μην την ζητάς.
7. Όταν ένας αδελφός είναι ασθενής αυτό συμβαίνει διότι δεν ζητά ειρήνη, κι επομένως δεν γνωρίζει ότι την έχει. Η αποδοχή της ειρήνης είναι η άρνηση της ψευδαίσθησης, και η ασθένεια είναι ψευδαίσθηση. Εν τούτοις κάθε Υιός του Θεού έχει την δύναμη να αρνηθεί τις ψευδαισθήσεις οπουδήποτε μέσα στην Βασιλεία, απλά με το να τις αρνηθεί ολοκληρωτικά μέσα του. Μπορώ να σε θεραπεύσω διότι σε γνωρίζω. Γνωρίζω την αξία σου, και αυτή η αξία είναι που σε κάνει ολοκληρωμένο. Ένας ολοκληρωμένος νους δεν είναι ειδωλολατρικός, και δεν γνωρίζει συγκρουόμενους νόμους. Θα σε θεραπεύσω διότι απλά έχω μόνο ένα μήνυμα, και είναι αληθινό. Η πίστη σου σε αυτό θα σε κάνει ολοκληρωμένο, όταν έχεις πίστη σε μένα.
8. Δεν φέρνω το μήνυμα του Θεού με πλάνη, και θα το μάθεις αυτό καθώς μαθαίνεις ότι λαμβάνεις πάντα τόσο όσο δέχεσαι. Θα μπορούσες να δεχτείς την ειρήνη τώρα για τον κάθε έναν, και να τους προσφέρεις την τέλεια ελευθερία από όλες τις ψευδαισθήσεις επειδή  άκουσες την Φωνή Του. Αλλά μην έχεις άλλους θεούς πριν από Αυτόν γιατί δεν θα ακούς. Ο Θεός δεν ζηλεύει τους θεούς που φτιάχνεις, αλλά εσύ ζηλεύεις. Θέλεις να τους σώσεις και να τους υπηρετείς, διότι πιστεύεις ότι αυτοί σε έφτιαξαν. Νομίζεις ότι αυτοί είναι ο πατέρας σου, διότι προβάλλεις πάνω τους το τρομακτικό γεγονός ότι τους έφτιαξες για να πάρουν την θέση του Θεού. Όμως όταν αυτοί φαίνεται πως σου μιλούν, να θυμάσαι ότι τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό, και ό,τι αντικαταστάσεις έχεις επιχειρήσει δεν είναι τίποτε.
9. Πολύ απλά, λοιπόν, μπορεί να πιστεύεις ότι φοβάσαι την ανυπαρξία, αλλά στην πραγματικότητα δεν φοβάσαι τίποτα. Και με αυτή την επίγνωση θεραπεύεσαι. Θα ακούσεις εκείνον τον θεό στον οποίο δίνεις προσοχή. Εσύ έφτιαξες τον θεό της ασθένειας, και φτιάχνοντάς τον κατέστησες τον εαυτό σου ικανό να τον ακούει. Όμως δεν τον δημιούργησες, επειδή δεν είναι το Θέλημα του Πατέρα. Επομένως δεν είναι αιώνιος και θα διαλυθεί για λογαριασμό σου την στιγμή που θα εκδηλώσεις την προθυμία σου να δέχεσαι μόνο το αιώνιο.
10. Αν ο Θεός έχει μόνο έναν Υιό, δεν υπάρχει παρά μόνο ένας Θεός. Εσύ μοιράζεσαι την πραγματικότητα μαζί με Αυτόν, διότι η πραγματικότητα είναι αδιαίρετη. Όταν δέχεσαι άλλους θεούς πριν από Αυτόν σημαίνει ότι τοποθετείς άλλες εικόνες πριν από τον εαυτό σου. Δεν συνειδητοποιείς πόσο ακούς τους θεούς σου, και πόσο επαγρυπνείς για χάρη τους. Εν τούτοις, υπάρχουν μόνο επειδή τους τιμάς. Θέσε τις τιμές εκεί που αρμόζουν, και η ειρήνη θα είναι δική σου. Είναι κληρονομιά σου από τον αληθινό σου Πατέρα. Δεν μπορείς να φτιάξεις τον Πατέρα σου, και ο πατέρας που έφτιαξες δεν έφτιαξε εσένα. Δεν οφείλεις   τιμή στις ψευδαισθήσεις, διότι το να τις τιμάς σημαίνει ότι δεν τιμάς τίποτα. Όμως ούτε  φόβο οφείλεις  σε αυτές, διότι το τίποτα δεν μπορεί να είναι τρομακτικό. Έχεις επιλέξει να φοβάσαι την αγάπη επειδή είναι τελείως ακίνδυνη, κι εξαιτίας αυτού του φόβου είσαι πρόθυμος να εγκαταλείψεις  την δική σου τέλεια χρησιμότητα και την δική σου τέλεια Βοήθεια.
11. Μόνο στον βωμό του Θεού θα βρεις την ειρήνη. Και αυτός ο βωμός  βρίσκεται μέσα σου διότι ο Θεός τον έβαλε εκεί. Η Φωνή Του ακόμα σε καλεί να επιστρέψεις, και θα ακουστεί όταν εσύ θα σταματήσεις να βάζεις άλλους θεούς πριν από Αυτόν. Μπορείς να εγκαταλείψεις τον θεό της ασθένειας για τους αδελφούς σου∙ μάλιστα, αυτό πρέπει να κάνεις αν είναι να τον εγκαταλείψεις για τον εαυτό σου. Διότι αν βλέπεις τον θεό της ασθένειας οπουδήποτε, τον έχεις αποδεχτεί. Κι αν τον δεχτείς θα υποκλίνεσαι μπροστά του και θα τον λατρεύεις, διότι φτιάχτηκε ως αντικαταστάτης του Θεού. Αυτός είναι η πίστη ότι εσύ μπορείς να διαλέξεις ποιος θεός είναι αληθινός. Αν και είναι ξεκάθαρο ότι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, είναι εξίσου ξεκάθαρο ότι έχει απόλυτη σχέση  με την πραγματικότητα έτσι όπως την αντιλαμβάνεσαι.
*αναφέρεται στον Παράκλητο, το Πνεύμα το Άγιο

IV. Το Τέλος της Αρρώστιας

1. Όλη η μαγεία είναι μια προσπάθεια συμφιλίωσης του ασυμβίβαστου. Όλη η θρησκεία είναι η αναγνώριση ότι το ασυμβίβαστο δεν μπορεί να συμφιλιωθεί. Η ασθένεια και η τελειότητα είναι ασυμβίβαστες. Αν ο Θεός σε δημιούργησε τέλειο, είσαι τέλειος. Αν πιστεύεις ότι μπορείς να ασθενήσεις, τότε έχεις θέσει άλλους θεούς πριν από Αυτόν. Ο Θεός δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τον θεό της ασθένειας που έφτιαξες, εσύ όμως βρίσκεσαι. Αυτός είναι το σύμβολο της απόφασης εναντίον του Θεού, κι εσύ τον φοβάσαι διότι αυτός δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με το Θέλημα του Θεού. Αν  του επιτεθείς , θα τον κάνεις αληθινό για σένα. Αλλά αν αρνηθείς να τον λατρέψεις σε όποια μορφή και να σου εμφανιστεί, και όπου νομίζεις ότι τον βλέπεις, θα εξαφανιστεί μέσα στο τίποτα από το οποίο φτιάχτηκε.
2. Η πραγματικότητα μπορεί να ανατείλει μόνο σε έναν καθαρό νου. Είναι πάντα εκεί για να γίνει αποδεκτή, αλλά η αποδοχή της εξαρτάται από την προθυμία σου να την έχεις. Για να  γνωρίσεις την πραγματικότητα πρέπει να είσαι πρόθυμος να αξιολογήσεις την μη πραγματικότητα γι αυτό που είναι. Το τίποτα το παραβλέπεις όταν το αξιολογείς σωστά, και εξαιτίας της ικανότητας σου να το  αξιολογήσεις σωστά, το αφήνεις να φύγει. Η γνώση δεν μπορεί να ανατείλει σε ένα νου γεμάτο ψευδαισθήσεις, διότι η αλήθεια και οι ψευδαισθήσεις είναι ασυμβίβαστες. Η αλήθεια είναι καθολική, και δεν μπορεί να γίνει γνωστή σε ένα μόνο μέρος του νου.
3. Η  Υιότητα δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή ως εν μέρει ασθενής, γιατί αν την αντιλαμβάνεσαι με αυτόν τον τρόπο σημαίνει ότι δεν την αντιλαμβάνεσαι καθόλου. Αν η Υιότητα είναι Ένα, είναι Ένα από όλες τις απόψεις. Η Ενότητα δεν μπορεί να διαιρεθεί. Αν αντιλαμβάνεσαι άλλους θεούς ο νους σου είναι διχασμένος, και δεν θα μπορείς να  περιορίσεις τον διχασμό, διότι είναι το σημάδι ότι έχεις απομακρύνει ένα μέρος του νου σου από το Θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι είναι εκτός ελέγχου. Το να είναι εκτός ελέγχου σημαίνει ότι είναι εκτός λογικής, και τότε ο νους όντως γίνεται παράλογος. Ερμηνεύοντας το νου εσφαλμένα, τον αντιλαμβάνεσαι να λειτουργεί εσφαλμένα.
4. Οι νόμοι του Θεού θα κρατούν το νου σου σε ειρήνη διότι η ειρήνη είναι το Θέλημά Του, και οι νόμοι του καθιερώθηκαν για να την στηρίζουν. Δικοί Του είναι οι νόμοι της ελευθερίας, αλλά δικοί σου είναι οι νόμοι της δουλείας. Εφόσον η ελευθερία και η δουλεία είναι ασυμβίβαστες, οι νόμοι τους δεν μπορούν να γίνουν κατανοητοί μαζί. Οι νόμοι του Θεού λειτουργούν μόνο για το καλό σου, και δεν υπάρχουν άλλοι νόμοι εκτός από τους δικούς Του. Όλα τα άλλα είναι απλά άνομα και επομένως χαοτικά. Εν τούτοις, ο Θεός ο Ίδιος προστατεύει όλα όσα δημιούργησε με τους νόμους Του. Ό,τι δεν υπόκειται σε αυτούς δεν υπάρχει. «Οι νόμοι του χάους» είναι ένας όρος δίχως νόημα. Η δημιουργία είναι τέλεια έννομη, και το χαοτικό είναι δίχως νόημα διότι είναι χωρίς τον Θεό. Έχεις «δώσει» την ειρήνη σου στους θεούς που έφτιαξες, αλλά αυτοί δεν βρίσκονται εκεί για να την πάρουν από σένα, και έτσι  δεν μπορείς να τους την δώσεις.
5.Δεν είσαι ελεύθερος να παραιτηθείς από την ελευθερία, αλλά μόνο να την αρνηθείς. Δεν μπορείς να κάνεις αυτό που ο Θεός δεν έχει την πρόθεση να κάνει, διότι ό,τι Αυτός δεν έχει πρόθεση δεν συμβαίνει. Οι θεοί σου δεν φέρνουν χάος∙ εσύ τους αποδίδεις το χάος, και το δέχεσαι από αυτούς. Όλα αυτά δεν έγιναν ποτέ. Τίποτα άλλο εκτός από τους νόμους του Θεού δεν υπάρχει, και τίποτα άλλο εκτός από το Θέλημα Του δεν πρόκειται να υπάρξει. Δημιουργήθηκες μέσω των νόμων Του και από το Θέλημα Του, και ο τρόπος της δημιουργίας σου σε καθιέρωσε δημιουργό. Αυτό που έχεις φτιάξει είναι τόσο ανάξιό σου που ποτέ δεν θα το ήθελες αν ήσουν πρόθυμος να το δεις έτσι όπως είναι. Δεν θα δεις απολύτως τίποτα. Και η όρασή σου θα κοιτάξει αυτόματα πέρα από αυτό, προς αυτό που υπάρχει μέσα σου και παντού γύρω σου. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να εισβάλλει μέσα από τα εμπόδια που παρεμβάλλεις, αλλά θα σε αγκαλιάσει ολοκληρωτικά όταν τα αφήσεις να φύγουν.
6. Όταν έχεις βιώσει την προστασία του Θεού, η κατασκευή ειδώλων γίνεται αδιανόητη. Δεν υπάρχουν παράξενες εικόνες μέσα στο Νου του Θεού, και ό,τι δεν είναι μέσα στο Νου Του δεν μπορεί να είναι ούτε και στον δικό σου, επειδή έχετε ένα νου και αυτός ο νους ανήκει σε Αυτόν. Είναι δικός σου επειδή  ανήκει σε Αυτόν, και  γι’ Αυτόν ιδιοκτησία  σημαίνει να μοιράζεσαι. Κι αν είναι έτσι για Εκείνον, είναι έτσι και για σένα. Κανένας ψεύτικος  θεός που εσύ επιχειρείς να παρεμβάλλεις ανάμεσα σε σένα και στην πραγματικότητά σου δεν επηρεάζει καθόλου την αλήθεια. Η ειρήνη είναι δική σου διότι σε δημιούργησε ο Θεός. Και  Αυτός δεν δημιούργησε τίποτα άλλο.
7.  Το θαύμα είναι μια πράξη ενός Υιού του Θεού που έχει αφήσει στην άκρη όλους τους ψεύτικους  θεούς, και καλεί τους αδελφούς του να κάνουν το ίδιο.  Είναι μια πράξη πίστης, επειδή  είναι η αναγνώριση ότι ο αδελφός του μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι ένα κάλεσμα προς το Άγιο Πνεύμα μέσα στον νου του, ένα κάλεσμα που ενδυναμώνεται με την ένωση. Διότι ο εργάτης των θαυμάτων έχει ακούσει την Φωνή του Θεού, Την ενδυναμώνει μέσα σε έναν ασθενή αδελφό εξασθενίζοντας την πίστη του στην ασθένεια, την οποία δεν μοιράζεται μαζί του. Η δύναμη ενός νου μπορεί να λάμψει μέσα σε έναν άλλο, επειδή όλοι οι λύχνοι του Θεού άναψαν από τον ίδιο σπινθήρα. Είναι παντού και είναι αιώνιος.
8. Σε πολλούς παραμένει μόνο ο σπινθήρας, επειδή οι Μεγάλες Ακτίνες έχουν συσκοτιστεί. Ο Θεός όμως έχει κρατήσει τον σπινθήρα ζωντανό έτσι ώστε οι Ακτίνες να μην μπορούν ποτέ να ξεχαστούν εντελώς. Μόνο αν δεις τον μικρό σπινθήρα, θα μάθεις για το μεγαλύτερο φως, επειδή οι Ακτίνες βρίσκονται εκεί αθέατες. Η αντίληψη του σπινθήρα  θεραπεύει, αλλά η γνώση του φωτός  δημιουργεί. Εν τούτοις, στον δρόμο της επιστροφής το μικρό φως πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί, επειδή ο διαχωρισμός ήταν μια κάθοδος από το μεγαλείο προς την μικρότητα. Αλλά ο σπινθήρας είναι ακόμα τόσο καθαρός  όσο το Μεγάλο Φως, επειδή είναι το εναπομείναν κάλεσμα της δημιουργίας. Ακούμπησε όλη σου την πίστη σε αυτό, και ο Θεός ο Ίδιος θα σου απαντήσει.
V. Η Άρνηση του Θεού

1.  Οι τελετές του θεού της ασθένειας είναι παράξενες και πολύ απαιτητικές. Η χαρά ποτέ δεν επιτρέπεται, μιας και η κατάθλιψη είναι το σημάδι της υποταγής σ’ αυτόν. Η κατάθλιψη σημαίνει ότι έχεις απαρνηθεί τον Θεό. Πολλοί φοβούνται την βλασφημία, αλλά δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει. Δεν καταλαβαίνουν ότι το να αρνούνται τον Θεό σημαίνει ότι αρνούνται την ίδια τους την Ταυτότητα, και με αυτή την έννοια ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος. Η έννοια αυτή είναι κυριολεκτική· η άρνηση της ζωής αντιλαμβάνεται το αντίθετό της, όπως όλες οι μορφές άρνησης αντικαθιστούν αυτό που είναι με κάτι  που δεν είναι. Κανένας δεν μπορεί πραγματικά να το κάνει αυτό, αλλά το ότι εσύ νομίζεις ότι μπορείς να το κάνεις και πιστεύεις ότι το έχεις κάνει είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση.
2. Όμως, μην ξεχνάς, ότι το να αρνείσαι τον Θεό αναπόφευκτα θα έχει σαν αποτέλεσμα την προβολή, και θα πιστεύεις  ότι όχι εσύ αλλά ότι οι άλλοι το έχουν κάνει αυτό σε σένα. Πρέπει να λαμβάνεις το μήνυμα που δίνεις διότι αυτό είναι το μήνυμα που θέλεις. Μπορεί να πιστεύεις ότι κρίνεις τους αδελφούς σου από τα μηνύματα που σου δίνουν, αλλά εσύ τους έχεις κρίνει σύμφωνα με το μήνυμα που τους  δίνεις. Μην αποδίδεις την άρνησή για χαρά σε αυτούς, ειδάλλως δεν θα μπορείς να δεις τον σπινθήρα μέσα τους  που θα φέρει χαρά σε σένα. Είναι η άρνηση του σπινθήρα που φέρνει την κατάθλιψη, επειδή κάθε φορά που βλέπεις τον αδελφό σου δίχως αυτόν, αρνείσαι τον Θεό.
3. Η υποταγή στην άρνηση του Θεού είναι η θρησκεία του εγώ. Ο θεός της ασθένειας προφανώς απαιτεί την άρνηση της υγείας, επειδή η υγεία βρίσκεται σε άμεση αντίθεση με την δική του επιβίωση. Αλλά αναλογίσου τι σημαίνει αυτό για σένα. Μόνο όταν είσαι ασθενής κρατάς τους θεούς που έφτιαξες, διότι μόνο στην ασθένεια τους θέλεις. Η βλασφημία, λοιπόν, είναι αυτό – καταστροφική, όχι Θεό – καταστροφική. Σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος να μην γνωρίσεις τον εαυτό σου με σκοπό να ασθενήσεις. Αυτή είναι η προσφορά που απαιτεί ο θεός σου επειδή αφού τον έφτιαξες  μέσα από την παράνοιά σου, είναι μια παρανοϊκή ιδέα. Αυτός έχει πολλές μορφές, αλλά παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι είναι πολλά διαφορετικά πράγματα δεν είναι παρά μια ιδέα· - η άρνηση του Θεού.
4. Η ασθένεια και ο θάνατος φαίνεται πως εισήλθαν στο νου του Υιού του Θεού ενάντια στο Θέλημα Του. Η «επίθεση προς τον Θεό» έκανε τον Υιό Του να νομίζει ότι είναι ορφανός από Πατέρα, και μέσα στην κατάθλιψη του έφτιαξε τον θεό της κατάθλιψης. Αυτό  ήταν η εναλλακτική του για την  χαρά, επειδή δεν ήθελε να δεχτεί το γεγονός ότι, αν και ήταν δημιουργός, ο ίδιος είχε δημιουργηθεί. Ο Υιός  όμως είναι αβοήθητος χωρίς τον Πατέρα, ο Οποίος είναι η μόνη του Βοήθεια.
5. Είπα και προηγουμένως ότι από μόνος σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, αλλά δεν προέρχεσαι από σένα. Αν ήταν έτσι, αυτό που έχεις φτιάξει θα ήταν αληθινό, και δεν θα μπορούσες ποτέ να ξεφύγεις. Αυτό συμβαίνει διότι δεν έφτιαξες εσύ τον εαυτό σου ώστε να χρειάζεται να προβληματίζεσαι για το τίποτα. Οι θεοί σου δεν είναι τίποτα, επειδή ο Πατέρας σου δεν τους δημιούργησε. Δεν μπορείς να φτιάξεις δημιουργούς που να μην είναι σαν τον Δημιουργό σου, όπως ούτε κι Αυτός θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει έναν Υιό που να μην είναι σαν Αυτόν. Αν δημιουργία σημαίνει μοίρασμα, τότε δεν μπορεί να δημιουργεί κάτι που να μην είναι σαν και αυτή. Μπορεί να μοιράζεται μόνο αυτό που είναι. Η κατάθλιψη είναι απομόνωση, άρα δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί.
6. Υιέ του Θεού, δεν έχεις αμαρτήσει, αλλά έχεις πλανηθεί. Αυτό όμως μπορεί να διορθωθεί και ο Θεός θα σε βοηθήσει, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσες να αμαρτήσεις εναντίον Του. Εσύ Τον αρνήθηκες επειδή Τον αγαπούσες, γνωρίζοντας ότι αν αναγνώριζες την αγάπη σου γι Αυτόν, δεν θα μπορούσες να Τον αρνηθείς. Η άρνηση σου επομένως σημαίνει ότι Τον αγαπάς, και ότι γνωρίζεις ότι και Αυτός σε αγαπά. Να θυμάσαι ότι αυτό που αρνείσαι κάποτε το γνώριζες. Και αν δέχεσαι την άρνηση, μπορείς να δεχτείς και την εξάλειψη  της.
7. Ο Πατέρας σου δεν σε έχει αρνηθεί. Αυτός δεν αντεκδικείται, σε καλεί, όμως, να επιστρέψεις. Όταν νομίζεις ότι Αυτός δεν έχει απαντήσει στο κάλεσμά σου, εσύ δεν έχεις απαντήσει στο δικό Του. Σε καλεί από κάθε μέρος της Υιότητας, εξαιτίας της Αγάπης Του για τον Υιό Του. Αν ακούσεις το μήνυμά Του σου έχει απαντήσει, και θα μάθεις από Αυτόν αν ακούς ορθά. Η Αγάπη του Θεού είναι μέσα σε όλα όσα δημιούργησε, διότι ο Υιός Του είναι παντού. Κοίταξε με ειρήνη τους αδελφούς σου, και ο Θεός θα σπεύσει μέσα στην καρδιά σου με ευγνωμοσύνη για το δώρο σου προς Αυτόν.
8. Μην στρέφεσαι  στον θεό της ασθένειας για θεραπεία αλλά μόνο στον Θεό της αγάπης, διότι η θεραπεία είναι η αναγνώριση Του. Όταν Τον αναγνωρίσεις θα μάθεις  ότι Αυτός ποτέ δεν έπαψε να σε αναγνωρίζει, και ότι στην δική Του αναγνώριση έγκειται η ύπαρξή σου. Δεν είσαι άρρωστος και δεν μπορείς να πεθάνεις. Αλλά μπορεί να μπερδέψεις τον εαυτό σου με πράγματα που το παθαίνουν. Και να θυμάσαι, ότι το να παθαίνεις κάτι τέτοιο είναι βλασφημία, διότι σημαίνει ότι κοιτάς δίχως αγάπη τον Θεό και την δημιουργία Του, από την οποία Αυτός δεν μπορεί να διαχωριστεί.
9 . Μόνο ό,τι είναι αιώνιο μπορεί να αγαπηθεί, διότι η αγάπη δεν πεθαίνει. Ό,τι προέρχεται από τον Θεό είναι δικό Του για πάντα, κι εσύ είσαι του Θεού. Θα επέτρεπε Αυτός στον Εαυτό Του να υποφέρει; Και θα πρόσφερε Αυτός στον Υιό Του κάτι που στον Ίδιο δεν είναι αποδεκτό; Αν δεχτείς τον εαυτό σου έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, τότε θα είσαι ανίκανος να υποφέρεις. Όμως για να γίνει αυτό πρέπει να Τον αναγνωρίσεις ως Δημιουργό σου. Όχι επειδή θα τιμωρηθείς αν δεν το κάνεις. Απλά διότι η αναγνώριση του Πατέρα σου είναι η αναγνώριση του εαυτού σου έτσι όπως είσαι. Ο Πατέρας σου σε δημιούργησε ολοκληρωτικά δίχως αμαρτία, ολοκληρωτικά δίχως πόνο και βάσανα οποιουδήποτε είδους. Αν Τον αρνείσαι φέρνεις την αμαρτία, τον πόνο και τα βάσανα μέσα στο νου σου εξαιτίας της δύναμης που Αυτός του έδωσε. Ο νους σου είναι ικανός να δημιουργεί κόσμους, αλλά επειδή είναι ελεύθερος μπορεί να αρνείται αυτό που δημιουργεί.
10.  Δεν συνειδητοποιείς  πόσα έχεις αρνηθεί στον εαυτό σου, και πόσο ο Θεός, με την  Αγάπη Του, δεν θέλει να συμβαίνει αυτό. Όμως δεν παρεμβαίνει, διότι δεν θα γνώριζε τον Υιό Του αν  αυτός δεν ήταν ελεύθερος. Αν παρέμβαινε θα σήμαινε ότι επιτίθεται στον Εαυτό Του, και ο Θεός δεν είναι παρανοϊκός. Όταν Τον αρνείσαι είσαι παρανοϊκός. Θα ήθελες Αυτός να μοιραζόταν την παραφροσύνη σου; Ο Θεός ποτέ δεν θα παύσει να αγαπά τον Υιό Του, και ο Υιός Του ποτέ δεν θα παύσει να Τον αγαπά. Αυτή ήταν η κατάσταση της δημιουργίας του Υιού Του, εδραιωμένη έτσι για πάντα μέσα στο Νου του Θεού. Το να το γνωρίζεις αυτό είναι σωφροσύνη. Να το αρνείσαι είναι παραφροσύνη. Ο Θεός έδωσε τον Εαυτό Του σε σένα την ώρα της δημιουργίας σου, και τα δώρα Του είναι αιώνια. Θα αρνιόσουν  τον εαυτό σου σε Αυτόν;
11. Από τα δικά σου δώρα σε Αυτόν η Βασιλεία θα αποκατασταθεί στον Υιό Του. Ο Υιός Του απομάκρυνε τον εαυτό του από τα δώρα Του αρνούμενος να δεχτεί αυτό που είχε δημιουργηθεί γι αυτόν, και αυτό που είχε δημιουργήσει αυτός στο Όνομα του Πατέρα Του. Ο Ουρανός προσμένει την επιστροφή του, διότι δημιουργήθηκε σαν χώρος κατοικίας  του Υιού του Θεού. Οπουδήποτε αλλού, ή σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση, δεν βρίσκεσαι σπίτι σου. Μην αρνείσαι στον εαυτό σου την χαρά που έγινε για σένα και στην θέση της δέχεσαι την δυστυχία που έφτιαξες για τον εαυτό σου. Ο Θεός σου έχει δώσει τα μέσα για να καταργήσεις αυτό που έχεις φτιάξει. Άκουσε, και θα μάθεις πώς να θυμηθείς τι είσαι.
12. Αν ο Θεός γνωρίζει τα παιδιά Του ως απόλυτα αναμάρτητα, είναι βλασφημία να τα αντιλαμβάνεσαι ως αμαρτωλά. Αν ο Θεός γνωρίζει τα παιδιά Του ως ολοκληρωτικά χωρίς πόνο, είναι βλάσφημο να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο οπουδήποτε. Αν ο Θεός γνωρίζει ότι τα παιδιά Του είναι απόλυτα χαρούμενα, είναι βλάσφημο να πέφτεις σε κατάθλιψη. Όλες αυτές οι ψευδαισθήσεις, και οι πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η βλασφημία, είναι αρνήσεις να δεχτείς την δημιουργία έτσι όπως είναι. Αν ο Θεός δημιούργησε τον Υιό Του τέλειο, έτσι πρέπει να μάθεις να τον βλέπεις για να μάθεις για την πραγματικότητά του. Και σαν μέρος της Υιότητας , έτσι πρέπει να μάθεις να βλέπεις τον εαυτό σου για να μάθεις για την δική σου πραγματικότητα.
13. Μην αντιλαμβάνεσαι ό,τι δεν δημιούργησε ο Θεός γιατί έτσι Τον αρνείσαι. Η  Πατρότητα είναι Δική Του, και μόνο επειδή Αυτός την έδωσε σε σένα είναι δική σου. Τα δικά σου δώρα προς τον εαυτό σου δεν έχουν νόημα, αλλά τα δικά σου δώρα προς τις δημιουργίες σου είναι σαν τα δικά Του, διότι δίδονται στο Όνομά Του. Αυτός είναι ο λόγος που οι δημιουργίες σου είναι τόσο πραγματικές όσο και  οι δικές Του. Εν τούτοις, η πραγματική Πατρότητα πρέπει να αναγνωριστεί αν είναι ν’αναγνωριστεί και ο αληθινός Υιός.  Πιστεύεις ότι τα αρρωστημένα πράγματα που έχεις φτιάξει είναι οι αληθινές σου δημιουργίες, επειδή πιστεύεις ότι οι αρρωστημένες εικόνες που αντιλαμβάνεσαι είναι οι Υιοί του Θεού. Μόνο αν δεχτείς την Πατρότητα του Θεού θα έχεις τα πάντα, διότι η Πατρότητά Του σου έδωσε τα πάντα. Γι αυτό όταν Τον αρνείσαι σημαίνει πως αρνείσαι τον εαυτό σου.
14. Η αλαζονεία είναι η άρνηση της αγάπης, επειδή η αγάπη θέλει να μοιράζεται ενώ  η αλαζονεία θέλει να κρατά. Για όσο διάστημα σου φαίνεται πως και τα δύο είναι επιθυμητά, η ιδέα της επιλογής, η οποία δεν είναι από τον Θεό, θα παραμένει μαζί σου. Αν και αυτό δεν είναι αλήθεια στην αιωνιότητα είναι αλήθεια στον χρόνο, γι αυτό, όσο διαρκεί ο χρόνος μέσα στο νου σου θα υπάρχουν και οι επιλογές. Ο χρόνος ο ίδιος είναι κι αυτός επιλογή σου. Αν θέλεις να θυμηθείς την αιωνιότητα, πρέπει να κοιτάζεις μόνο ό,τι είναι αιώνιο. Αν αφήσεις τον εαυτό σου να απασχολείται με το εφήμερο, τότε ζεις μέσα στον χρόνο. Όπως πάντα, η επιλογή σου καθορίζεται από αυτό στο οποίο δίνεις αξία. Ο χρόνος και η αιωνιότητα δεν γίνεται να είναι και τα δύο αληθινά, διότι το ένα αντικρούει το άλλο. Αν δεχτείς σαν  αληθινό,  μόνο ό,τι είναι άχρονο τότε θα αρχίσεις να κατανοείς την αιωνιότητα και να την κάνεις δική σου.

ΜΑΘΗΜΑ 60 Αυτές οι ιδέες είναι η επανάληψη για σήμερα:


ΜΑΘΗΜΑ 60

Αυτές οι ιδέες είναι η επανάληψη για σήμερα:

Μάθημα 46
Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία συγχωρώ.
Ο Θεός δεν συγχωρεί διότι δεν έχει ποτέ καταδικάσει. Ο άμεμπτος δεν μπορεί να κατηγορήσει. Και εκείνοι που έχουν αποδεχτεί την αθωότητά τους δεν βλέπουν τίποτα που να χρειάζεται συγχώρεση. Και όμως, η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο θα αναγνωρίσω την αθωότητά μου. Είναι η αντανάκλαση της Αγάπης του Θεού στην γη. Θα με φέρει αρκετά κοντά στον Ουρανό, ώστε η Αγάπη του Θεού να μπορεί να με φτάσει και να με υψώσει σε Αυτόν.

Μάθημα 47
Ο Θεός είναι η δύναμη την οποία εμπιστεύομαι.
Δεν συγχωρώ μέσω της δικής μου δύναμης. Συγχωρώ μέσω της δύναμης του Θεού μέσα μου, την οποία θυμάμαι καθώς συγχωρώ. Καθώς αρχίζω να βλέπω, αναγνωρίζω την αντανάκλασή Του στην γη. Συγχωρώ όλα τα πράγματα διότι νοιώθω την παρακίνηση της δικής Του δύναμης μέσα μου. Και αρχίζω να θυμάμαι την Αγάπη που είχα επιλέξει να ξεχάσω, η οποία όμως, δεν με έχει ξεχάσει.

Μάθημα 48
Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθώ.
Πόσο ασφαλής θα μου φαίνεται ο κόσμος όταν θα μπορώ να τον βλέπω! Δεν θα μοιάζει καθόλου με τον κόσμο που φαντάζομαι ότι βλέπω τώρα. Οι πάντες και τα πάντα θα με ευλογούν. Στον κάθε ένα θα αναγνωρίζω τον πιο αγαπητό μου Φίλο. Τι θα μπορούσα να φοβηθώ σε ένα κόσμο που έχω συγχωρέσει, και με έχει συγχωρέσει;

Μάθημα 49
Η Φωνή του Θεού μου μιλά όλη την ημέρα.
Δεν υπάρχει στιγμή κατά την οποία η Φωνή του Θεού να σταματά να καλεί την συγχώρεσή μου για να με σώσει. Δεν υπάρχει στιγμή κατά την οποία η Φωνή Του να μην κατευθύνει τις σκέψεις μου, να καθοδηγεί τις πράξεις μου και να οδηγεί τα βήματα μου. Βαδίζω σταθερά προς την αλήθεια. Δεν γίνεται να πάω πουθενά αλλού, διότι η Φωνή του Θεού είναι η μόνη Φωνή και ο μόνος Οδηγός που έχει δοθεί στον Υιό Του.

Μάθημα 50
Με στηρίζει η Αγάπη του Θεού.
Καθώς ακούω την Φωνή του Θεού, με στηρίζει η Αγάπη Του. Καθώς ανοίγω τα μάτια μου, η Αγάπη Του φωτίζει τον κόσμο για να τον βλέπω. Καθώς συγχωρώ, η Αγάπη Του μου υπενθυμίζει ότι ο Υιός Του είναι αναμάρτητος. Και καθώς κοιτώ τον κόσμο με την όραση που Αυτός μου έχει δώσει, θυμάμαι ότι είμαι Υιός Του.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 59 Οι ακόλουθες ιδέες είναι για επανάληψη σήμερα:


ΜΑΘΗΜΑ 59

Οι ακόλουθες ιδέες είναι για επανάληψη σήμερα:

Μάθημα 41
Ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου και να πάω.
Πως είναι δυνατόν να είμαι μόνος μου όταν ο Θεός πηγαίνει μαζί μου; Πως γίνεται να έχω αμφιβολίες και να μην είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου όταν η τέλεια βεβαιότητα κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν; Πως μπορώ να ενοχλούμαι από οτιδήποτε όταν Αυτός αναπαύεται μέσα σε μένα με απόλυτη γαλήνη; Πως μπορώ να υποφέρω όταν η αγάπη και η χαρά με περιβάλλουν μέσω Εκείνου; Ας μην διατηρώ ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου. Είμαι τέλειος διότι ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου κι αν πάω.

Μάθημα 42
Ο Θεός είναι η δύναμή μου. Η πραγματική όραση είναι το δώρο Του.
Ας μην βασιστώ στα μάτια μου για να δω σήμερα. Ας είμαι πρόθυμος να ανταλλάξω την αξιολύπητη ψευδαίσθηση ότι βλέπω, με την πραγματική όραση η οποία δίνεται από τον Θεό. Η όραση του Χριστού είναι το δικό Του δώρο, και το έχει δώσει σε μένα. Ας επικαλεστώ αυτό το δώρο σήμερα, έτσι ώστε αυτή η μέρα να με βοηθήσει να κατανοήσω την αιωνιότητα.

Μάθημα 43
Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν μπορώ να βλέπω χωριστά από Αυτόν.
Μπορώ να βλέπω αυτά που θέλει ο Θεός να βλέπω. Δεν μπορώ να δω τίποτα άλλο. Πέρα από το Θέλημά Του βρίσκονται μόνο ψευδαισθήσεις. Αυτές διαλέγω όταν νομίζω ότι μπορώ να βλέπω χωριστά από Αυτόν. Αυτές διαλέγω όταν προσπαθώ να δω με τα μάτια του σώματος. Όμως, η όραση του Χριστού μου έχει δοθεί για να τα αντικαταστήσω. Επιλέγω να βλέπω μέσα από αυτή την όραση.

Μάθημα 44
Ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω.
Δεν βλέπω στο σκοτάδι ο Θεός είναι το μόνο φως. Επομένως, αν θέλω να βλέπω, πρέπει να βλέπω μέσω Αυτού. Έχω προσπαθήσει να προσδιορίσω τι είναι το να βλέπω, αλλά έκανα λάθος. Τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να καταλάβω ότι ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω. Ας καλωσορίσω την πραγματική όραση και τον ευτυχισμένο κόσμο που θα μου δείξει.

Μάθημα 45
Ο Θεός είναι ο Νους με τον οποίο σκέφτομαι.
Δεν έχω σκέψεις που να μην μοιράζομαι με τον Θεό. Δεν έχω σκέψεις χωριστά από Εκείνον, διότι δεν έχω νου χωριστά από τον Δικό Του. Σαν μέρος του Νου Του, οι σκέψεις μου είναι δικές Του και οι Σκέψεις Του είναι δικές μου.


Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 58 Αυτές είναι οι ιδέες για επανάληψη σήμερα:


ΜΑΘΗΜΑ 58

Αυτές είναι οι ιδέες για επανάληψη σήμερα:

Μάθημα 36
Η ιερότητά μου περιλαμβάνει όλα όσα βλέπω
Από την ιερότητά μου προέρχεται η αντίληψη του πραγματικού κόσμου. Έχοντας συγχωρέσει, δεν θεωρώ πια τον εαυτό μου ένοχο. Μπορώ να δεχτώ την αθωότητα, η οποία είναι η αλήθεια για μένα. Βλέποντας μέσα από μάτια κατανόησης, η ιερότητα του κόσμου είναι το μόνο που βλέπω, διότι μπορώ να απεικονίσω μόνο τις σκέψεις που κάνω για τον εαυτό μου.

Μάθημα 37
Η ιερότητά μου ευλογεί τον κόσμο.
Η αντίληψη της ιερότητάς μου δεν ευλογεί μόνο εμένα. Όλοι και όλα όσα βλέπω με το φως της μοιράζονται την χαρά που φέρνει σε μένα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην συμμετέχει σ’ αυτήν την χαρά, διότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μοιράζεται την ιερότητά μου. Καθώς αναγνωρίζω την ιερότητά μου έτσι και η ιερότητα του κόσμου ακτινοβολεί ώστε να την βλέπουν όλοι.

Μάθημα 38
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει η ιερότητά μου.
Η ιερότητά μου έχει απεριόριστη δύναμη να θεραπεύει, διότι διαθέτει απεριόριστη δύναμη να σώζει. Τι υπάρχει από το οποίο να χρειάζεται να σωθείς εκτός από ψευδαισθήσεις; Και τι είναι οι ψευδαισθήσεις εκτός από ψευδείς ιδέες για τον εαυτό μου; Η ιερότητά μου τις αναιρεί όλες, δηλώνοντας την αλήθεια για μένα. Ενώπιον της παρουσίας της ιερότητάς μου, την οποία μοιράζομαι με τον ίδιο τον Θεό, όλα τα είδωλα εξαφανίζονται.

Μάθημα 39
Η ιερότητά μου είναι η σωτηρία μου.
Εφόσον η ιερότητά μου με σώζει από όλες τις ενοχές, η αναγνώριση της ιερότητάς μου είναι και η αναγνώριση της σωτηρίας μου. Είναι επίσης και η αναγνώριση της σωτηρίας ολόκληρου του κόσμου. Μόλις αποδεχτώ την ιερότητά μου, τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να φοβηθώ. Και επειδή είμαι άφοβος, όλοι πρέπει να μοιράζονται αυτή την κατανόηση, η οποία είναι το δώρο του Θεού προς εμένα και τον κόσμο.

Μάθημα 40
Είμαι ευλογημένος ως Υιός του Θεού.
Εδώ βρίσκεται η διεκδίκησή μου προς ό,τι είναι καλό και μόνο καλό. Είμαι ευλογημένος ως Υιός του Θεού. Όλα τα καλά πράγματα είναι δικά μου, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να υποφέρω καμία απώλεια ή στέρηση ή πόνο εξαιτίας της Ιδιότητάς μου. Ο Ποτέρας μου με στηρίζει, με προστατεύει, και με κατευθύνει σε όλα τα πράγματα. Η φροντίδα του για μένα είναι άπειρη, και είναι μαζί μου για πάντα. Είμαι αιώνια ευλογημένος ως Υιός Του.


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑ 57 Σήμερα ας επαναλάβουμε αυτές τις ιδέες:


ΜΑΘΗΜΑ 57
Σήμερα ας επαναλάβουμε αυτές τις ιδέες:

Μάθημα 31
Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.
Πως μπορώ να είμαι θύμα ενός κόσμου που μπορεί να αναιρεθεί ολοκληρωτικά αν εγώ το επιλέξω; Οι αλυσίδες μου χαλαρώνουν. Μπορώ να τις πετάξω απλά μόλις το επιθυμήσω. Η πόρτα αυτής της φυλακής είναι ανοιχτή. Μπορώ να φύγω απλά βγαίνοντας έξω. Τίποτα δεν με κρατά σε αυτόν τον κόσμο. Μόνο η επιθυμία να μένω σε αυτόν με κρατά αιχμάλωτο. Ας παραιτηθώ από τις παράλογες ευχές μου και ας περάσω επιτέλους στο φως.

Μάθημα 32
Εγώ έχω επινοήσει τον κόσμο που βλέπω.
Έχω επινοήσει τη φυλακή στην οποία βλέπω τον εαυτό μου. Το μόνο που χρειάζεται ν’ αναγνωρίσω είναι αυτό και μετά είμαι ελεύθερος. Ξεγέλασα τον εαυτό μου και τον έκανα να πιστέψει ότι είναι δυνατόν να αιχμαλωτιστεί ο Υιός του Θεού. Αυτή η πεποίθησή μου ήταν πικρά εσφαλμένη και θέλω ν’ απαλλαγώ απ’ αυτήν. Ο Υιός του Θεού πρέπει να είναι πάντα ελεύθερος. Είναι όπως τον δημιούργησε ο Θεός και όχι όπως τον έκανα εγώ. Αυτός βρίσκεται εκεί όπου επιθυμεί ο Θεός, και όχι εκεί όπου εγώ νόμιζα ότι θα τον κρατούσα αιχμάλωτο.

Μάθημα 33
Υπάρχει ένας άλλος τρόπος να βλέπω τον κόσμο.
Εφόσον ο σκοπός του κόσμου δεν είναι αυτός που εγώ του είχα αποδώσει, πρέπει να υπάρχει άλλος τρόπος να τον βλέπω. Τα βλέπω όλα ανάποδα, και οι σκέψεις μου είναι αντίθετες προς την αλήθεια. Βλέπω τον κόσμο σαν μια φυλακή για τον Υιό του Θεού. Τότε πρέπει ο κόσμος να είναι ένα μέρος που ο Υιός του Θεού μπορεί να απελευθερωθεί. Επιθυμώ να βλέπω τον κόσμο όπως είναι, σαν ένα μέρος όπου ο Υιός του Θεού βρίσκει την ελευθερία του.

Μάθημα 34
Θα μπορούσα να βλέπω την ειρήνη αντί γι αυτό που βλέπω τώρα.
Όταν βλέπω τον κόσμο σαν ένα τόπο ελευθερίας, συνειδητοποιώ ότι αντανακλά τους νόμους του Θεού αντί για αυτούς που επινόησα εγώ για να τους υπακούει. Θα καταλάβω ότι η ειρήνη και όχι ο πόλεμος κατοικεί σε αυτόν. Και θα κατανοήσω ότι η ειρήνη βρίσκεται επίσης στις καρδιές όλων όσων μοιράζονται αυτόν τον τόπο μαζί μου.

Μάθημα 35
Ο νους μου είναι μέρος του Θεού. Είμαι πολύ ιερός.
Όσο μοιράζομαι την ειρήνη του κόσμου με τους αδερφούς μου, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι αυτή η ειρήνη προέρχεται από βαθιά μέσα μου. Ο κόσμος που βλέπω έχει πάρει το φως της συγχώρεσης, και μου το επιστρέφει ακτινοβολώντας. Μέσα σε αυτό το φως αρχίζω να βλέπω αυτό που οι ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου, μου κρατούσαν κρυμμένο. Αρχίζω να καταλαβαίνω την ιερότητα όλων των ζωντανών πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, και την ενότητά τους μαζί μου.


Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Κεφάλαιο 9 Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ (Ολόκληρο)




Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου


Κεφάλαιο 9 

Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗΣ
Ι. Η Αποδοχή της Πραγματικότητας
1. Ο φόβος για το Θέλημα του Θεού είναι μία από τις πιο παράξενες πεποιθήσεις που έχει φτιάξει ο ανθρώπινος νους. Δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί αν ο νους δεν είχε ένα πολύ σημαντικό διχασμό, κάνοντας έτσι δυνατόν να φοβάται αυτό που είναι ο ίδιος. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να «απειλεί» τίποτα εκτός από τις ψευδαισθήσεις, εφόσον η πραγματικότητα μπορεί μόνο να στηρίξει την αλήθεια. Το ίδιο το γεγονός ότι το Θέλημα  του Θεού, που είναι αυτό που είσαι, το  αντιλαμβάνεσαι με φόβο, αποδεικνύει ότι όντως φοβάσαι αυτό που είσαι. Δεν φοβάσαι, λοιπόν, το Θέλημα του Θεού, αλλά το  δικό  σου.
2. Το  δικό σου θέλημα δεν είναι του εγώ, και αυτός είναι ο λόγος που το εγώ είναι εναντίον σου. Αυτό που φαίνεται ότι είναι φόβος για τον Θεό είναι στην πραγματικότητα φόβος για την δική σου πραγματικότητα. Είναι αδύνατον να μάθεις κάτι με συνέπεια όταν είσαι σε κατάσταση πανικού. Αν ο σκοπός αυτών των μαθημάτων είναι να σε βοηθήσουν να θυμηθείς τι είσαι, κι αν πιστεύεις ότι αυτό που είσαι είναι τρομακτικό, τότε είναι επακόλουθο ότι δεν θα τα μάθεις. Εν τούτοις, ο λόγος που γίνονται αυτά τα μαθήματα είναι επειδή δεν ξέρεις ποιoς είσαι.
3. Αφού δεν ξέρεις ποια είναι η πραγματικότητά σου, πως είσαι τόσο σίγουρος ότι είναι τρομακτική; Η συσχέτιση της  αλήθειας με τον φόβο, που είναι  σε μεγάλο βαθμό τεχνητή, είναι ιδιαίτερα ακατάλληλη για τους νόες εκείνων που δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Όλο αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι εσύ αυθαίρετα συνδέεις κάτι πέρα από την επίγνωσή σου με κάτι που δεν θέλεις. Άρα είναι προφανές ότι κρίνεις κάτι για το οποίο δεν έχεις  ιδέα. Έχεις στήσει αυτή την παράξενη κατάσταση έτσι ώστε να είναι αδύνατον να ξεφύγεις  από αυτή δίχως ένα Οδηγό που να γνωρίζει πραγματικά ποια είναι η πραγματικότητά σου. Ο σκοπός αυτού του Οδηγού είναι απλά να σου υπενθυμίσει τι θέλεις. Δεν προσπαθεί να σου επιβάλλει μια ξένη θέληση. Απλά καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια μέσα στα όρια που Του θέτεις, να εδραιώσει ξανά  την δική σου θέληση στην  επίγνωσή σου.
4. Έχεις φυλακίσει την θέλησή σου πέρα από την επίγνωσή σου, εκεί όπου παραμένει, αλλά δεν μπορεί να σε βοηθήσει.  Όταν είπα ότι η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος είναι να ξεκαθαρίσει την αλήθεια από το ψέμα  μέσα στο νου σου, εννοούσα ότι έχει την δύναμη να κοιτάξει μέσα σε αυτό που έχεις  κρύψει και ν’ αναγνωρίσει εκεί το Θέλημα του Θεού. Η δική Του αναγνώριση αυτού του Θελήματος μπορεί να το  κάνει αληθινό για σένα διότι το Άγιο Πνεύμα είναι μέσα στο νου σου, κι επομένως είναι η πραγματικότητά σου. Αν η δική Του αντίληψη για τον νου σου φέρνει σε σένα την πραγματικότητά του, τότε το Άγιο Πνεύμα σε βοηθά να θυμηθείς τι είσαι. Η μόνη πηγή φόβου σε αυτή την διαδικασία είναι αυτό που νομίζεις ότι θα χάσεις. Εν τούτοις, αυτό που μπορείς ποτέ να έχεις,  είναι μόνο αυτό που βλέπει το Άγιο Πνεύμα.
5. Πολλές φορές έχω τονίσει ότι το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν θα σου ζητήσει  να θυσιάσεις τίποτα. Αλλά αν εσύ ζητάς την θυσία της πραγματικότητας του εαυτού σου, το Άγιο Πνεύμα πρέπει να σου υπενθυμίζει ότι δεν είναι αυτό το Θέλημα του Θεού επειδή δεν είναι το δικό σου. Δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο δικό σου θέλημα και του Θεού. Αν δεν είχες διχασμένο νου, θα αναγνώριζες ότι η λειτουργία της βούλησης είναι η σωτηρία επειδή είναι επικοινωνία.
6. Είναι αδύνατον να επικοινωνείς σε μια γλώσσα ξένη προς εσένα. Εσύ και ο Δημιουργός σου μπορείτε να επικοινωνείτε μέσω της δημιουργίας, επειδή  αυτή και μόνο αυτή είναι η κοινή σας Βούληση. Ένας διχασμένος νους δεν μπορεί να επικοινωνεί, επειδή  μιλά για διαφορετικά πράγματα στον ίδιο νου. Αυτό εξαφανίζει την ικανότητα επικοινωνίας απλά επειδή η συγκεχυμένη επικοινωνία δεν σημαίνει τίποτα. Κανένα  μήνυμα δεν μπορεί να γίνει  κατανοητό αν δεν  βγάζει νόημα. Πόση  λογική μπορεί να έχουν τα δικά σου μηνύματα, όταν ζητάς κάτι που δεν θέλεις; Κι όμως αυτό ακριβώς ζητάς , όσο φοβάσαι την ίδια σου την θέληση
7. Εσύ μπορεί να επιμένεις ότι το Άγιο Πνεύμα δεν σου απαντά, αλλά μπορεί να ήταν πιο συνετό να αναλογιστείς τι είδους αιτήματα κάνεις. Δεν ζητάς μόνο αυτό που θέλεις. Αυτό συμβαίνει επειδή φοβάσαι ότι μπορεί και να το λάβεις, και πραγματικά θα το λάμβανες. Αυτός είναι ο λόγος που επιμένεις να ζητάς από τον δάσκαλο που δεν θα μπορούσε να σου δώσει αυτό που θέλεις. Από αυτόν ποτέ δεν μπορείς να μάθεις τι είναι αυτό που θέλεις, και αυτό σου δίνει την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Εν τούτοις δεν μπορείς να είσαι ασφαλής από την αλήθεια, αλλά μόνο μέσα στην αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι η μόνη ασφάλεια. Η θέλησή σου είναι η σωτηρία σου επειδή είναι ίδια με τη θέληση του Θεού. Ο διαχωρισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την πίστη ότι είναι διαφορετικές.
8.  Κανένας ορθός νους δεν μπορεί να πιστεύει ότι το δικό του θέλημα είναι ισχυρότερο από του Θεού. Αν λοιπόν, κάποιος νους πιστεύει ότι το  θέλημα του  είναι διαφορετικό από το Θέλημα του Θεού , μπορεί μόνο να αποφασίσει ή ότι δεν υπάρχει Θεός ή ότι το Θέλημα του Θεού είναι τρομακτικό. Ο πρώτος περιγράφει τον άθεο και ο τελευταίος τον μάρτυρα, που πιστεύει ότι ο Θεός απαιτεί θυσίες. Και οι δύο αυτές παρανοϊκές καταστάσεις θα προκαλούν πανικό, επειδή  ο άθεος πιστεύει ότι είναι μόνος, και ο μάρτυρας πιστεύει ότι ο Θεός τον σταυρώνει. Παρόλα αυτά, κανένας δεν θέλει ούτε την εγκατάλειψη ούτε τα αντίποινα, παρόλο που πολλοί ψάχνουν και για τα δύο. Γίνεται  να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα «δώρα» σαν και αυτά, και να περιμένεις πραγματικά ότι θα τα λάβεις; Δεν μπορεί να σου δώσει  κάτι που δεν θέλεις. Όταν ζητάς από τον Συμπαντικό Χορηγό αυτό που δεν θέλεις, ζητάς κάτι που δεν μπορεί να δοθεί επειδή ποτέ δεν δημιουργήθηκε. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε, επειδή  ποτέ δεν ήταν αυτό  που ήθελες  για τον εαυτό σου .
9. Στο τέλος όλοι πρέπει να θυμηθούνε το Θέλημα του Θεού, διότι τελικά όλοι πρέπει να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους. Αυτή η αναγνώριση είναι η αναγνώριση ότι το Θέλημα του Θεού και το δικό σου είναι ένα. Στην παρουσία της αλήθειας, δεν υπάρχουν άπιστοι ούτε και θυσίες. Μέσα στην ασφάλεια της πραγματικότητας, ο φόβος είναι ολότελα χωρίς νόημα. Το να αρνείσαι αυτό που υπάρχει μπορεί να προκαλεί φόβο  μόνο  φαινομενικά. Ο φόβος δεν μπορεί να είναι πραγματικός δίχως αιτία, και ο Θεός είναι η μόνη Αιτία. Ο Θεός είναι Αγάπη και εσύ Τον θέλεις πραγματικά. Αυτή είναι η θέληση σου. Ζήτησε το και θα σου δοθεί, διότι θα ζητάς μόνο αυτό που σου ανήκει.
10. Όταν ζητάς από το Άγιο Πνεύμα κάτι που θα σε βλάψει δεν μπορεί να ανταποκριθεί επειδή τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει, άρα δεν ζητάς τίποτα. Κάθε επιθυμία που  προέρχεται από το εγώ είναι μια επιθυμία για το τίποτα, και το να την ζητάς δεν είναι αίτημα. Είναι απλά μια άρνηση με την μορφή αιτήματος. Το Άγιο Πνεύμα δεν ασχολείται με την μορφή, εφόσον γνωρίζει μόνον ό,τι έχει νόημα. Το εγώ δεν μπορεί να ζητήσει τίποτα από το Άγιο Πνεύμα, επειδή η επικοινωνία ανάμεσα τους είναι ολοκληρωτικά αποτυχημένη. Εν τούτοις, μπορείς να ζητήσεις τα πάντα από το Άγιο Πνεύμα, διότι τα αιτήματά σου είναι πραγματικά εφόσον προέρχονται από τον ορθό νου σου. Θα αρνιόταν το Άγιο Πνεύμα το Θέλημα του Θεού; Και θα ήταν δυνατόν να μην το αναγνωρίσει στον Υιό Του;
11.  Δεν αναγνωρίζεις την τεράστια σπατάλη ενέργειας που φέρνει η  άρνηση της αλήθειας. Τι θα έλεγες για κάποιον που επιμένει να επιχειρεί το αδύνατο, πιστεύοντας ότι το να το κατορθώσει  θα σημαίνει ότι είναι επιτυχημένος ; Η πίστη ότι πρέπει να έχεις αυτό που είναι αδύνατον για να είσαι χαρούμενος είναι σε απόλυτη αντίθεση με την αρχή της δημιουργίας. Ο Θεός δεν θα ήθελε να εξαρτάται η ευτυχία σου από αυτό που δεν θα μπορούσες να έχεις. Το γεγονός ότι ο Θεός είναι Αγάπη δεν απαιτεί πίστη, απαιτεί όμως αποδοχή. Είναι πραγματικά δυνατόν να αρνείσαι την πραγματικότητα, αν και είναι αδύνατον να την αλλάξεις. Όταν με τα χέρια σου σκεπάζεις  τα μάτια σου,  δεν θα μπορέσεις να δεις,  επειδή παρεμβαίνεις στους νόμους που διέπουν την  όραση. Αν αρνείσαι την αγάπη, δεν θα την γνωρίσεις επειδή η δική σου συνεργασία είναι ο νόμος για την ύπαρξη της. Δεν μπορείς να αλλάξεις νόμους που δεν έφτιαξες, και οι νόμοι της ευτυχίας δημιουργήθηκαν για σένα, όχι από σένα.
12. Κάθε προσπάθεια να αρνηθείς αυτό που υπάρχει πρέπει να είναι τρομακτική, και αν η προσπάθεια είναι έντονη θα προκαλεί πανικό. Το να επιθυμείς ενάντια στην πραγματικότητα, αν και αδύνατο, μπορεί να γίνει ένας πολύ επίμονος στόχος ακόμα κι αν δεν τον θέλεις. Αλλά αναλογίσου το αποτέλεσμα αυτής της παράξενης απόφασης. Αφοσιώνεις το νου σου σε αυτό που δεν θέλεις. Πόσο αληθινή μπορεί να είναι αυτή η αφοσίωση; Αν δεν το θέλεις, τότε ποτέ δεν δημιουργήθηκε. Αν δεν δημιουργήθηκε ποτέ, δεν είναι τίποτα. Μπορείς πραγματικά να αφοσιωθείς στο τίποτα;
13. Ο Θεός με την αφοσίωσή Του σε σένα σε δημιούργησε αφοσιωμένο στα πάντα, και σου έδωσε αυτό στο οποίο είσαι αφοσιωμένος. Ειδάλλως δεν θα είχες δημιουργηθεί τέλειος. Η πραγματικότητα είναι τα πάντα, και εσύ έχεις τα πάντα επειδή  είσαι αληθινός. Δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι που δεν είναι πραγματικό επειδή η απουσία πραγματικότητας προκαλεί φόβο, και ο φόβος δεν μπορεί να δημιουργηθεί. Όσο πιστεύεις ότι ο φόβος είναι πιθανός, δεν θα δημιουργείς. Αντικρουόμενα επίπεδα πραγματικότητας κάνουν την πραγματικότητα δίχως νόημα, αλλά η πραγματικότητα είναι το ίδιο το νόημα.
14. Να θυμάσαι, λοιπόν, ότι μόνο το Θέλημα του Θεού είναι πάντα δυνατό, και τίποτα άλλο δεν πρόκειται να είναι  ποτέ. Αυτή είναι η απλή αποδοχή της πραγματικότητας, επειδή μόνο αυτή είναι αληθινή. Δεν μπορείς να διαστρεβλώνεις  την πραγματικότητα και να την γνωρίσεις στ’ αλήθεια. Και αν όντως διαστρεβλώνεις την πραγματικότητα θα βιώνεις άγχος, θλίψη και τελικά πανικό, επειδή  προσπαθείς να κάνεις τον εαυτό σου μη πραγματικό. Όταν νιώθεις αυτά τα πράγματα, μην προσπαθείς να ψάξεις για την αλήθεια έξω από τον εαυτό σου, διότι η αλήθεια μπορεί να είναι μόνο μέσα σου. Πες, λοιπόν:
Ο Χριστός βρίσκεται μέσα μου, και εκεί που είναι Αυτός  εκεί πρέπει να είναι και ο Θεός, διότι ο Χριστός είναι μέρος Του.

ΙΙ. Η Απάντηση στην Προσευχή

1. Όλοι όσοι έχουν χρησιμοποιήσει την προσευχή για να ζητήσουν κάτι έχουν  βιώσει αυτό που φαίνεται σαν αποτυχία. Αυτό δεν είναι μόνο αλήθεια σε σχέση με συγκεκριμένα πράγματα που μπορεί να είναι βλαβερά, αλλά και σε σχέση με αιτήματα που συμφωνούν απόλυτα  με αυτά τα μαθήματα. Ειδικά αυτό το τελευταίο μπορεί να ερμηνευτεί εσφαλμένα ως «απόδειξη» ότι τα μαθήματα αυτά δεν εννοούν αυτά που λένε. Όμως, πρέπει να θυμάσαι ότι αυτά τα μαθήματα δηλώνουν επανειλημμένα ότι ο σκοπός τους είναι να απαλλαγείς από τον φόβο.
2. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι αυτό που ζητάς από το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που πραγματικά θέλεις, αλλά ακόμα το φοβάσαι. Αν αυτή είναι η περίπτωση, η πραγματοποίηση του δεν θα είναι  πια αυτό που θέλεις. Αυτός είναι ο λόγος που δεν επιτυγχάνονται κάποιες μορφές θεραπείας, ακόμα και όταν επιτυγχάνεται η κατάσταση της θεραπείας. Κάποιο άτομο μπορεί να ζητά σωματική θεραπεία επειδή  φοβάται την σωματική βλάβη. Την ίδια στιγμή, αν θεραπευόταν σωματικά,  νοιώθοντας ότι απειλείται το σύστημα σκέψης του, ο φόβος θα γινόταν μεγαλύτερος από αυτόν (τον φόβο) που εκφράζεται σωματικά. Σε αυτή την περίπτωση δεν ζητά πραγματικά την απελευθέρωση από τον φόβο, αλλά την εξάλειψη κάποιου συμπτώματος που επέλεξε ο ίδιος. Επομένως, αυτό, δεν είναι καθόλου  ένα αίτημα για θεραπεία.
3. Η Βίβλος τονίζει ότι κάθε προσευχή εισακούγεται, και αυτό είναι πραγματικά αλήθεια. Και μόνο το γεγονός ότι έχει ζητηθεί κάτι από το  Άγιο Πνεύμα εγγυάται την απάντηση του. Εν τούτοις, είναι εξίσου βέβαιο ότι καμία απάντηση που δίδεται από Αυτό είναι τέτοια  που θα αύξανε τον φόβο. Είναι πιθανόν η απάντησή Του να μην ακουστεί. Είναι αδύνατον, όμως, να χαθεί. Υπάρχουν πολλές απαντήσεις που έχεις ήδη λάβει αλλά δεν έχεις ακόμα ακούσει. Σε διαβεβαιώνω ότι σε περιμένουν.
4. Αν θέλεις να γνωρίσεις ότι οι προσευχές σου εισακούγονται, ποτέ μην αμφιβάλλεις για έναν Υιό του Θεού. Μην τον αμφισβητείς και μην τον καταδικάζεις, διότι η πίστη σου σε αυτόν είναι η πίστη σου στον εαυτό σου. Αν θέλεις να γνωρίσεις τον Θεό και την Απάντησή Του, πίστεψε σε μένα που η πίστη μου σε σένα δεν μπορεί να κλονιστεί. Μπορείς να ζητάς αληθινά από το Άγιο Πνεύμα, και να αμφισβητείς τον αδελφό σου; Πίστεψε ότι τα λόγια του είναι αληθινά εξαιτίας της αλήθειας που βρίσκεται  μέσα του. Εσύ θα ενωθείς με την αλήθεια μέσα του, και τα λόγια του θα είναι αληθινά. Καθώς τον ακούς, θα ακούς εμένα. Το να είσαι προσεκτικός στο άκουσμα της αλήθειας είναι ο μόνος τρόπος να μπορέσεις να την ακούσεις τώρα, και τελικά να την γνωρίσεις.
5. Το μήνυμα που σου δίνει ο αδελφός σου εξαρτάται από σένα. Τι σου λέει; Τι θα ήθελες να σου πει;  Η απόφασή σου γι αυτόν καθορίζει το μήνυμα που λαμβάνεις. Να θυμάσαι ότι το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται μέσα του, και η Φωνή Του σου μιλά μέσα από αυτόν. Τι άλλο εκτός από την αλήθεια μπορεί να σου πει ένας τόσο ιερός αδελφός; Αλλά εσύ την ακούς; Ο αδελφός σου μπορεί να μην γνωρίζει ποιος είναι, αλλά υπάρχει ένας φως μέσα στο νου του που το γνωρίζει. Αυτό το φως μπορεί να λάμψει μέσα στο δικό σου, δίνοντας αλήθεια στα λόγια του και κάνοντάς σε ικανό να τα ακούσεις. Τα λόγια του είναι η απάντηση του Αγίου Πνεύματος σε σένα. Είναι η πίστη σου στον αδελφό σου  αρκετά δυνατή για να σε αφήσει να ακούσεις;
6. Δεν μπορείς να προσεύχεσαι μόνο για το εαυτό σου όπως και  δεν μπορείς να  βρεις χαρά για τον εαυτό σου από μόνος  σου. Η προσευχή είναι η εκ νέου δήλωση συμπερίληψης*, που κατευθύνεται από το Άγιο Πνεύμα σύμφωνα με τους  νόμους του Θεού. Η σωτηρία σου έρχεται από τον αδερφό σου. Το Άγιο Πνεύμα επεκτείνεται από τον δικό σου νου προς τον δικό του, και απαντά σε σένα. Και η απάντησή Του είναι μόνο γι αυτό που είσαι. Δεν θα γνωρίσεις την εμπιστοσύνη που έχω σε σένα εκτός κι αν την επεκτείνεις. Δεν θα εμπιστευθείς  την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, ούτε θα πιστέψεις ότι είναι για σένα παρά μόνο αν την ακούσεις  στους άλλους. Πρέπει να είναι για τον αδελφό σου διότι είναι για σένα. Θα δημιουργούσε ο Θεός μια Φωνή μόνο για σένα; Θα μπορούσες να ακούσεις  την απάντησή Του εκτός  μόνο από όταν  απαντά σε όλους τους Υιούς του Θεού; Άκου από τον αδελφό σου αυτό που θα ήθελες να ακούσω εγώ από εσένα, διότι δεν θα ήθελες να εξαπατηθώ.
7. Σε αγαπώ για την αλήθεια μέσα σου, όπως σε αγαπά κι ο Θεός. Οι αυταπάτες σου μπορεί να σε εξαπατούν, αλλά δεν μπορούν να εξαπατήσουν κι εμένα. Γνωρίζοντας τι είσαι, δεν γίνεται να αμφιβάλλω για σένα. Ακούω μόνο το Άγιο Πνεύμα μέσα σε σένα, που μου μιλά μέσα από σένα. Αν θέλεις να με ακούσεις, άκουσε τους αδελφούς μου στους οποίους μιλά η Φωνή του Θεού. Η απάντηση σε όλες τις προσευχές βρίσκεται εκεί. Θα την λάβεις καθώς ακούς την απάντηση μέσα σε όλους. Μην ακούς τίποτα άλλο ειδάλλως δεν θα ακούς αληθινά.
8. Πίστεψε στους αδελφούς σου διότι κι εγώ πιστεύω σε σένα, και θα μάθεις ότι η πίστη μου σε σένα δικαιώνεται. Πίστεψε σε μένα με το να πιστεύεις σε αυτούς, χάριν αυτού  που τους έδωσε ο Θεός. Θα σου απαντήσουν αν μάθεις να ζητάς μόνο την αλήθεια από αυτούς. Μην ζητάς ευλογίες χωρίς να τους ευλογείς, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να μάθεις πόσο ευλογημένος είσαι. Ακολουθώντας αυτό τον δρόμο  αναζητάς την αλήθεια μέσα σου. Αυτός  δεν οδηγεί  πέρα από τον εαυτό σου αλλά προς τον εαυτό σου. Άκου μόνο την Απάντηση του Θεού μέσα στους Υιούς Του, και θα λαμβάνεις την δική σου απάντηση.
9. Το να δυσπιστείς σημαίνει ότι παρατάσσεσαι εναντίον, ή ότι επιτίθεσαι. Το να πιστεύεις σημαίνει να δέχεσαι, και να συμπαρατάσσεσαι. Το να πιστεύεις δεν σημαίνει ότι είσαι ευκολόπιστος, αλλά ότι δέχεσαι και εκτιμάς. Αυτό που δεν πιστεύεις δεν το εκτιμάς, και δεν μπορείς να είσαι ευγνώμων για κάτι στο οποίο δεν δίνεις αξία. Υπάρχει ένα τίμημα που θα πληρώσεις για την κρίση, διότι η κρίση είναι ο καθορισμός κάποιου τιμήματος. Και όπως το ορίσεις, έτσι θα το πληρώσεις.
10. Αν το να πληρώνεις ισούται με το να αποκτάς, θα ορίσεις το τίμημα για κάτι χαμηλά αλλά θα απαιτείς υψηλότερο αντάλλαγμα. Όμως  ξεχνάς  ότι το να ορίσεις μια τιμή σημαίνει ότι αποδίδεις αξία σε κάτι, έτσι ώστε αυτό που θα πάρεις πίσω να είναι ανάλογο με την κρίση σου για την αξία του. Αν για να δώσεις πρέπει να πληρωθείς, τότε δεν το αντιλαμβάνεσαι ως απώλεια, και αναγνωρίζεται η αμφίδρομη σχέση του δούναι και λαβείν. Άρα το τίμημα θα οριστεί υψηλό, εξαιτίας της αξίας της επιστροφής. Το τίμημα για την απόκτηση σημαίνει ότι χάνεις από μπροστά σου την αξία, κάνοντας έτσι αναπόφευκτο το να μην δίνεις αξία σε αυτό που λαμβάνεις. Δίνοντας του μικρή αξία, δεν θα το εκτιμάς και δεν θα το θέλεις.
11. Ποτέ μην ξεχνάς, λοιπόν, ότι ορίζεις την αξία αυτού που λαμβάνεις, και το κοστολογείς από αυτό που δίδεις. Το να πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να πάρεις  πολλά με μικρό κόστος  σημαίνει ότι πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις παζάρια με τον Θεό. Οι νόμοι του Θεού είναι πάντα δίκαιοι και απόλυτα συνεπείς. Δίνοντας, λαμβάνεις. Αλλά το να λαμβάνεις σημαίνει ότι δέχεσαι, όχι ότι αποκτάς. Είναι αδύνατον να μην έχεις, αλλά είναι δυνατόν να μην γνωρίζεις ότι έχεις. Η αναγνώριση ότι έχεις είναι η προθυμία να δίδεις, και μόνο με αυτή την προθυμία μπορείς να αναγνωρίσεις αυτό που έχεις. Επομένως, αυτό που δίνεις ισούται με την  αξία που αποδίδεις σε αυτό που έχεις, εφόσον είναι το ακριβές μέτρο της αξίας που του αποδίδεις. Και αυτό, με την σειρά του, είναι το μέτρο για το πόσο το θέλεις.
12. Μπορείς, λοιπόν, να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα μόνο με το να δίδεις σε Αυτό, και μπορείς να δίδεις σε Αυτό μόνο εκεί που Το αναγνωρίζεις. Αν Το αναγνωρίζεις μέσα στον κάθε ένα, αναλογίσου πόσα Του ζητάς, και πόσα θα λάβεις. Δεν θα σου αρνηθεί τίποτα διότι κι εσύ δεν Του έχεις αρνηθεί τίποτα, άρα μπορείς να μοιράζεσαι τα πάντα. Αυτός είναι ο τρόπος, ο μόνος τρόπος να έχεις την απάντησή Του, διότι η απάντησή Του είναι όλα όσα μπορείς να ζητάς και να θέλεις . Να λες, λοιπόν, στον  κάθε ένα:
Επειδή θέλω να γνωρίσω τον εαυτό μου,
σε βλέπω ως Υιό του Θεού και αδελφό μου.

*συμπερίληψη,με την έννοια ότι είμαστε όλοι ΕΝΑΣ εαυτός και περιλαμβάνονται όλοι.

ΙΙΙ. Η Διόρθωση του Σφάλματος

1. Η ετοιμότητα του εγώ όσον αφορά τα σφάλματα των άλλων εγώ δεν είναι το είδος της επαγρύπνησης που θα ήθελε το Άγιο Πνεύμα να έχεις. Το εγώ ασκεί  έντονη κριτική ανάλογη με το είδος της «λογικής» που εκπροσωπεί. Καταλαβαίνει αυτό το είδος της λογικής, διότι έχει νόημα γι αυτό. Για το Άγιο Πνεύμα δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.
2. Για το εγώ είναι καλό και σωστό να υποδεικνύεις τα σφάλματα και να τα «διορθώνεις». Αυτό είναι λογικό  για το εγώ, το οποίο δεν γνωρίζει τι είναι τα σφάλματα και ποια είναι η διόρθωσή τους. Τα σφάλματα είναι από το εγώ, αλλά η διόρθωση των σφαλμάτων βρίσκεται στην παραίτηση από το εγώ. Όταν διορθώνεις έναν αδελφό, του λες ότι έχει άδικο. Μπορεί εκείνη την στιγμή να μην βγαίνει  κανένα νόημα από αυτά που λέει,  και είναι σίγουρο ότι έτσι θα είναι αν μιλά από το εγώ του. Αλλά το δικό σου έργο εξακολουθεί να είναι να του πεις ότι έχει δίκιο. Δεν του το λες αυτό λεκτικά, αν αυτός μιλάει ανόητα. Χρειάζεται διόρθωση σε ένα άλλο επίπεδο, διότι το σφάλμα του είναι σε ένα άλλο επίπεδο. Εξακολουθεί να έχει δίκιο, διότι είναι ένας Υιός του Θεού. Το εγώ του πάντα κάνει λάθος, άσχετα με το τι κάνει ή λέει.
3. Αν υποδεικνύεις τα σφάλματα του εγώ του αδελφού σου τότε βλέπεις μέσα από το δικό σου εγώ, διότι το Άγιο Πνεύμα δεν αντιλαμβάνεται τα σφάλματά του. Αυτό πρέπει να είναι αλήθεια, εφόσον δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία ανάμεσα στο εγώ και το Άγιο Πνεύμα. Στο εγώ δεν υπάρχει καμία λογική , και το Άγιο Πνεύμα δεν επιχειρεί να καταλάβει τίποτα που να προέρχεται από αυτό. Εφόσον δεν το καταλαβαίνει, δεν το κρίνει, γνωρίζοντας ότι τίποτα από ό,τι φτιάχνει το εγώ δεν σημαίνει κάτι.
4. Όταν αντιδράς με τον  παραμικρό τρόπο στα σφάλματα, δεν ακούς το Άγιο Πνεύμα. Αυτό  απλά τα έχει αγνοήσει, κι αν εσύ τους δίνεις προσοχή τότε δεν Το  ακούς. Αν δεν Το ακούς, ακούς το εγώ σου και απέχεις από τη λογική  όσο και ο αδελφός σου του οποίου τα σφάλματα αντιλαμβάνεσαι. Αυτό δεν μπορεί να είναι διόρθωση. Εν τούτοις, είναι κάτι περισσότερο από την  έλλειψη διόρθωσης του. Είναι η παραίτηση από την διόρθωση του εαυτού σου.
5. Όταν ένας αδελφός συμπεριφέρεται παρανοϊκά, εσύ μπορείς να τον θεραπεύσεις μόνο με το να αντιληφθείς την νοητική του υγεία. Αν αντιλαμβάνεσαι τα σφάλματά του και τα δέχεσαι, δέχεσαι και τα δικά σου. Αν θέλεις να δώσεις τα δικά σου στο Άγιο Πνεύμα, πρέπει να το κάνεις αυτό και με τα δικά του. Μόνο αν αυτός γίνει ο μόνος τρόπος με το οποίο χειρίζεσαι όλα τα σφάλματα θα μπορείς να καταλάβεις πως ανατρέπονται  όλα τα σφάλματα. Τι διαφορά έχει αυτό, από αυτό που σου λέω, ότι αυτό που διδάσκεις αυτό και  μαθαίνεις;  Ο αδελφός σου έχει τόσο δίκιο όσο κι εσύ, και αν εσύ νομίζεις ότι έχει άδικο καταδικάζεις τον εαυτό σου.
6. Εσύ δεν μπορείς να διορθώσεις τον εαυτό σου. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να διορθώσεις κάποιον άλλον; Όμως, μπορείς να τον δεις αληθινά, διότι είναι δυνατόν να δεις και τον εαυτό σου αληθινά. Δεν εξαρτάται από σένα να αλλάξεις τον αδελφό σου, αλλά απλά να τον δεχτείς όπως είναι. Τα σφάλματά του δεν προέρχονται από την αλήθεια που βρίσκεται μέσα του, και μόνο αυτή η αλήθεια είναι δική σου. Τα σφάλματα του δεν μπορούν να το αλλάξουν αυτό, και δεν μπορούν να έχουν καμία απολύτως επίδραση στην αλήθεια μέσα σου. Το να αντιλαμβάνεσαι σφάλματα σε οποιονδήποτε, και το να αντιδράς σε αυτά σαν να είναι αληθινά, σημαίνει ότι τα κάνεις αληθινά για σένα. Δεν θα αποφύγεις να πληρώσεις το τίμημα γι αυτό, όχι επειδή θα τιμωρηθείς γι αυτό, αλλά μόνο  γιατί ακολουθείς  λάθος οδηγό κι επομένως θα χάσεις τον δρόμο σου.
7. Τα σφάλματα του αδελφού σου δεν προέρχονται  από αυτόν, όπως και τα δικά σου. Αν δεχτείς τα σφάλματά του ως αληθινά, επιτίθεσαι στον εαυτό σου. Αν θέλεις να βρεις τον δρόμο σου και να τον κρατήσεις, να βλέπεις μόνο την αλήθεια δίπλα σου διότι πορευόσαστε μαζί. Το Άγιο Πνεύμα μέσα σε σένα συγχωρεί τα πάντα  μέσα σε σένα και στον αδελφό σου το ίδιο. Τα δικά του σφάλματα συγχωρούνται μαζί με τα δικά σου. Η Επανόρθωση δεν είναι ξεχωριστά  από την αγάπη. Η Επανόρθωση δεν μπορεί να είναι ξεχωριστά διότι προέρχεται από την αγάπη. Όποια προσπάθεια κάνεις για να διορθώσεις έναν αδελφό σημαίνει ότι είναι δυνατόν να υπάρξει διόρθωση από σένα, και αυτό μπορεί να είναι μόνο η αλαζονεία του εγώ. Η διόρθωση προέρχεται  από τον Θεό, ο Οποίος δεν γνωρίζει τι είναι αλαζονεία.
8. Το Άγιο Πνεύμα συγχωρεί τα πάντα διότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα. Μην αναλαμβάνεις εσύ την δική Του λειτουργία, διότι έτσι θα ξεχάσεις την δική σου. Δέξου μόνο την λειτουργία της θεραπείας μέσα στον χρόνο, διότι αυτός είναι ο σκοπός του χρόνου. Ο Θεός σου έδωσε την λειτουργία να δημιουργείς μέσα στην αιωνιότητα. Δεν είναι ανάγκη να το μάθεις αυτό, αλλά χρειάζεται να μάθεις να το θέλεις. Γι’αυτό φτιάχτηκε όλη η μάθηση. Αυτή είναι η χρήση από το Άγιο Πνεύμα μιας ικανότητας που δεν χρειάζεσαι, αλλά όμως την έφτιαξες. Δώσε την σε Αυτό! Δεν καταλαβαίνεις πώς να την χρησιμοποιήσεις. Θα σε διδάξει πώς να βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς κατάκριση, μαθαίνοντας να κοιτάς τα πάντα δίχως αυτή. Η κατάκριση  τότε δεν θα είναι αληθινή για σένα, και όλα σου τα σφάλματα θα συγχωρεθούν.

IV.Το Σχέδιο Συγχώρεσης του Αγίου Πνεύματος

1. Η Επανόρθωση είναι για όλους, διότι είναι ο τρόπος να ανατραπεί η  πίστη ότι κάτι είναι μόνο για σένα. Το να συγχωρείς σημαίνει να παραβλέπεις. Κοίτα, λοιπόν, πέρα από το σφάλμα και μην αφήνεις την αντίληψή σου να μένει  σ’ αυτό, διότι θα το πιστεύεις. Δέξου ως αληθινό μόνο αυτό που είναι ο αδελφός σου, αν θέλεις να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Αν αντιλαμβάνεσαι αυτό που δεν είναι, δεν μπορείς να γνωρίσεις ούτε τι είσαι κι εσύ, επειδή θα τον βλέπεις με λανθασμένο τρόπο. Να θυμάσαι πάντα ότι μοιράζεστε την Ταυτότητά σας, και ότι το μοίρασμά Της είναι η και η  πραγματικότητά Της.
2. Έχεις κάποιο ρόλο να παίξεις στην Επανόρθωση, αλλά το σχέδιο της Επανόρθωσης είναι πέρα από σένα. Δεν καταλαβαίνεις πώς να παραβλέπεις τα σφάλματα, ειδάλλως δεν θα τα έκανες. Θα ήταν ακόμα άλλο ένα σφάλμα να πιστέψεις ότι είτε δεν τα κάνεις, ή ότι μπορείς να τα διορθώσεις δίχως έναν Οδηγό. Και αν δεν ακολουθείς αυτό τον Οδηγό, τα σφάλματά σου δεν θα διορθωθούν. Το σχέδιο δεν είναι δικό σου εξαιτίας των  περιορισμένων ιδεών σου για το τι είσαι. Αυτή η αίσθηση περιορισμού είναι η αιτία από την οποία προέρχονται όλα τα σφάλματα. Ο τρόπος να τα ακυρώσεις, επομένως, δεν προέρχεται από σένα αλλά είναι για σένα.
3 Η Επανόρθωση είναι ένα μάθημα πώς να μοιράζεσαι, το οποίο σου δίδεται διότι έχεις λησμονήσει πώς να το κάνεις. Το Άγιο Πνεύμα απλά σου υπενθυμίζει την φυσική χρήση των ικανοτήτων σου. Με το να ερμηνεύει εκ νέου την ικανότητα για επίθεση σε ικανότητα να μοιράζεσαι, ερμηνεύει  αυτό που έχεις φτιάξει εσύ σε αυτό που δημιούργησε ο Θεός. Αν θέλεις να το πετύχεις αυτό μέσω Αυτού, δεν μπορείς να κοιτάς τις ικανότητές σου μέσα από τα μάτια του εγώ, διότι έτσι θα τις κρίνεις όπως τις κρίνει αυτό. Σύμφωνα με την κρίση του εγώ είναι επικίνδυνες. Σύμφωνα με την κρίση του Αγίου Πνεύματος είναι χρήσιμες και σε βοηθούν.
4. Το εγώ, έχει κι αυτό ένα σχέδιο συγχώρεσης διότι εσύ το ζητάς, αν και όχι από τον σωστό διδάσκαλο. Το σχέδιο του εγώ, φυσικά, δεν έχει καμία λογική και δεν θα λειτουργήσει. Ακολουθώντας το δικό του σχέδιο απλά βάζεις τον εαυτό σου σε μια αδύνατη κατάσταση, στην οποία πάντα σε οδηγεί το εγώ. Το σχέδιο του εγώ είναι να σε κάνει να βλέπεις το σφάλμα πρώτα πολύ καθαρά, και μετά να το παραβλέπεις. Όμως πως μπορείς να παραβλέψεις κάτι που εσύ το έχεις κάνει πραγματικό; Βλέποντάς το καθαρά, το έχεις κάνει πραγματικό και δεν μπορείς να το παραβλέψεις. Εκεί είναι που το εγώ αναγκάζεται να καταφύγει σε «μυστήρια», επιμένοντας ότι πρέπει να δεχτείς αυτό που δεν έχει νόημα για να σωθείς. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να το κάνουν αυτό στο όνομά μου, ξεχνώντας ότι από τον  λόγο μου απορρέει τέλειο νόημα επειδή προέρχεται από τον Θεό. Είναι το ίδιο λογικός τώρα όσο ήταν πάντα, διότι μιλάει για ιδέες που είναι αιώνιες.
5. Η συγχώρεση που μαθαίνεται από μένα δεν χρησιμοποιεί τον φόβο για να καταργήσει τον φόβο. Ούτε κάνει πραγματικό το μη πραγματικό για να το καταστρέψει αργότερα. Η συγχώρεση μέσω του Αγίου Πνεύματος βρίσκεται απλά στο να βλέπει πέρα από το σφάλμα εξ αρχής, επομένως αυτό να παραμένει μη πραγματικό για σένα. Μην αφήνεις την πίστη ότι αυτό είναι πραγματικό να εισέλθει στο νου σου, ειδάλλως θα πιστεύεις και ότι πρέπει να εξαλείψεις αυτό που έχεις φτιάξει για να συγχωρεθείς. Αυτό που δεν έχει κανένα αποτέλεσμα δεν υπάρχει, και για το Άγιο Πνεύμα τα αποτελέσματα του σφάλματος είναι ανύπαρκτα. Με το να εξαλείφει όλα τα αποτελέσματά του με σταθερότητα και συνέπεια, παντού και από όλες τις απόψεις, διδάσκει ότι το εγώ δεν υπάρχει και το αποδεικνύει.
6. Ακολούθησε την διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος στην συγχώρεση, λοιπόν, διότι η συγχώρεση είναι η λειτουργία Του και γνωρίζει πώς να την εκπληρώνει τέλεια. Αυτό εννοούσα όταν είπα ότι τα θαύματα είναι φυσικά, και όταν δεν συμβαίνουν κάτι δεν πάει καλά. Τα θαύματα είναι απλά το σημάδι της προθυμίας σου να ακολουθείς το σχέδιο της σωτηρίας του Αγίου Πνεύματος, αναγνωρίζοντας ότι δεν κατανοείς τι είναι αυτό. Το δικό Του έργο δεν είναι δική σου λειτουργία, και μόνο αν το δεχτείς αυτό θα μπορέσεις να μάθεις ποια είναι η δική σου λειτουργία.
7. Η σύγχυση των λειτουργιών χαρακτηρίζει τόσο το εγώ που θα πρέπει ήδη να είσαι αρκετά εξοικειωμένος με αυτή τώρα. Το εγώ πιστεύει ότι όλες οι λειτουργίες του ανήκουν, παρόλο που δεν έχει ιδέα ποιες  είναι αυτές. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από απλή σύγχυση. Είναι ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος συνδυασμός μεγαλείου και σύγχυσης που κάνει το εγώ να επιτίθεται σε όλα και σε όλους χωρίς κανένα απολύτως λόγο. Αυτό ακριβώς κάνει το εγώ. Είναι απρόβλεπτο στις αντιδράσεις του, διότι δεν έχει ιδέα τι αντιλαμβάνεται.
8. Αν δεν έχεις ιδέα του τι συμβαίνει, πόσο σωστά μπορείς να περιμένεις ότι θα αντιδράς; Μπορεί να αναρωτηθείς, άσχετα με το πως μπορεί να δικαιολογείς την αντίδραση σου, αν η μη προβλεψιμότητά του εγώ το τοποθετεί σε μια ισχυρή θέση ως καθοδηγητή σου. Θα σου επαναλάβω ότι τα προσόντα του εγώ σαν καθοδηγητής είναι ιδιαίτερα ατυχή, και ότι η επιλογή του σαν δάσκαλος της σωτηρίας είναι μια απόλυτα φτωχή επιλογή. Όποιος επιλέγει έναν εντελώς παρανοϊκό οδηγό πρέπει να είναι κι ο ίδιος εντελώς παρανοϊκός. Και δεν είναι αλήθεια ότι δεν συνειδητοποιείς ότι ο οδηγός είναι παρανοϊκός. Το συνειδητοποιείς, διότι το συνειδητοποιώ κι εγώ, και το κρίνεις  με τα ίδια κριτήρια που το κρίνω και εγώ.
9. Το εγώ στην κυριολεξία ζει με δανεικό χρόνο, και οι μέρες του είναι μετρημένες. Μην φοβάσαι την  Έσχατη Κρίση, παρά καλωσόρισέ την χωρίς να περιμένεις άλλο, διότι ο χρόνος του εγώ είναι «δανεισμένος» από την αιωνιότητά σου. Αυτή είναι η Δευτέρα Παρουσία που φτιάχτηκε για σένα όπως δημιουργήθηκε και η Πρώτη. Η Δευτέρα Παρουσία είναι απλά η επιστροφή της λογικής. Μπορεί αυτό να είναι ποτέ τρομακτικό;
10. Τι άλλο εκτός από την φαντασίωση μπορεί να προκαλεί φόβο, και ποιος στρέφεται στις φαντασιώσεις εκτός κι αν είναι απελπισμένος από την αναζήτηση της ικανοποίησης στην πραγματικότητα; Εν τούτοις, είναι βέβαιο ότι ποτέ δεν θα βρεις ικανοποίηση στις φαντασιώσεις, άρα λοιπόν η μόνη ελπίδα είναι να αλλάξεις την γνώμη σου για την πραγματικότητα. Μόνο αν  η απόφαση ότι η πραγματικότητα είναι τρομακτική είναι λάθος, τότε μπορεί ο Θεός να έχει δίκιο. Και σε διαβεβαιώνω ότι ο Θεός έχει δίκιο. Να χαίρεσαι, λοιπόν, που έκανες λάθος, αλλά αυτό συνέβη διότι δεν ήξερες ποιος ήσουν. Αν ήξερες, τότε  δεν θα έκανες  λάθος  όπως δεν κάνει λάθος και ο Θεός.
11. Το αδύνατο μπορεί να συμβεί μόνο στις φαντασιώσεις. Όταν ψάχνεις για πραγματικότητα στις φαντασιώσεις δεν θα την βρεις. Τα σύμβολα των φαντασιώσεων είναι από το εγώ, και τέτοια θα βρεις πολλά. Αλλά μην ψάχνεις για νόημα σε αυτά. Δεν έχουν περισσότερο νόημα από ό,τι οι φαντασιώσεις μέσα στις οποίες υφαίνονται. Τα παραμύθια μπορεί να είναι ευχάριστα ή τρομακτικά, αλλά κανένας δεν λέει ότι είναι αλήθεια. Τα παιδιά μπορεί να τα πιστεύουν, κι έτσι, για λίγο, τα παραμύθια φαντάζουν αληθινά γι αυτά. Όμως, όταν αρχίσει να ανατέλλει η πραγματικότητα, οι φαντασιώσεις φεύγουν.  Η πραγματικότητα εν τω μεταξύ δεν έχει φύγει. Η Δευτέρα Παρουσία είναι η επίγνωση της πραγματικότητας, όχι η επιστροφή της.
12.  Κοίταξε, παιδί μου, η πραγματικότητα είναι εδώ. Ανήκει σε σένα και μένα και στον Θεό, και είναι απόλυτα ικανοποιητική για όλους Εμάς. Μόνο αυτή η επίγνωση θεραπεύει, διότι είναι η επίγνωση της αλήθειας.

V. Ο Αθεράπευτος Θεραπευτής

1. Το σχέδιο του εγώ για την συγχώρεση χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο από του Θεού. Αυτό συμβαίνει διότι το αναλαμβάνουν μη θεραπευμένοι θεραπευτές, και επομένως είναι του εγώ. Ας αναλογιστούμε τον μη θεραπευμένο θεραπευτή πιο προσεχτικά τώρα. Εξ ορισμού, αυτός προσπαθεί να δώσει κάτι που δεν έχει λάβει. Αν, για παράδειγμα, ένας μη θεραπευμένος θεραπευτής είναι ένας θεολόγος, τότε αυτός μπορεί να αρχίσει με τον συλλογισμό, «Είμαι ένας δυστυχισμένος αμαρτωλός, και  το ίδιο είσαι κι εσύ.» Αν είναι ένας ψυχοθεραπευτής, είναι πιο πιθανόν ν’αρχίσει με την εξίσου παράλογη πίστη ότι η επίθεση είναι πραγματική και γι αυτόν και για τον ασθενή, αλλά ότι αυτό δεν έχει σημασία για κανέναν τους.
2. Έχω πει επανειλημμένα ότι οι πεποιθήσεις του εγώ δεν μπορούν να μοιραστούν, γι αυτό και είναι μη πραγματικές. Πως γίνεται, λοιπόν, να γίνουν πραγματικές με το να τις «ξεσκεπάσεις»; Κάθε θεραπευτής που αναζητά τις φαντασιώσεις αντί για την αλήθεια δεν μπορεί να έχει θεραπευτεί, διότι δεν γνωρίζει που να ψάξει για την αλήθεια, κι επομένως δεν έχει την απάντηση για το πρόβλημα της θεραπείας.
3. Υπάρχει ένα πλεονέκτημα στο να φέρνεις τους εφιάλτες στην επίγνωση, αλλά μόνο για να διδάξεις ότι δεν είναι αληθινοί, και ότι όλα όσα περιέχουν δεν έχουν κανένα νόημα. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής δεν μπορεί να το κάνει αυτό διότι δεν το πιστεύει. Όλοι οι μη θεραπευμένοι θεραπευτές ακολουθούν το σχέδιο συγχώρεσης του εγώ με την  μία ή την άλλη μορφή. Αν είναι θεολόγοι πολύ πιθανόν να καταδικάζουν τον εαυτό τους, να διδάσκουν την καταδίκη και να προασπίζονται κάποια τρομακτική λύση. Προβάλλοντας την καταδίκη πάνω στον Θεό, Τον κάνουν να φαντάζει εκδικητικός, και φοβούνται την εκδίκησή Του. Αυτό που κάνουν είναι απλά να ταυτίζονται με το εγώ, και με το να αντιλαμβάνονται τι κάνει αυτό, να καταδικάζουν τους εαυτούς τους εξαιτίας αυτής της σύγχυσης. Είναι κατανοητό ότι έχουν υπάρξει ανταρσίες ενάντια σε αυτή την αντίληψη, αλλά το να επαναστατείς εναντίον της σημαίνει ότι ακόμα πιστεύεις σε αυτή.
4. Κάποιες νεότερες μορφές του σχεδίου του εγώ είναι το ίδιο μη βοηθητικές όσο και οι παλαιότερες, διότι η μορφή δεν έχει σημασία και το περιεχόμενο δεν έχει αλλάξει. Σε μια από τις νεότερες μορφές, για παράδειγμα, κάποιος ψυχοθεραπευτής μπορεί να ερμηνεύει τα σύμβολα του εγώ σαν έναν εφιάλτη, κι έπειτα να τα χρησιμοποιεί για να αποδείξει ότι ο εφιάλτης είναι πραγματικός. Κάνοντάς τον αληθινό, μετά προσπαθεί να διαλύσει τις επιδράσεις του με το να υποτιμά την σπουδαιότητα του ονειρευτή. Αυτό θα ήταν θεραπευτική προσέγγιση αν ο ονειρευτής επίσης αναγνωριζόταν ως μη πραγματικός. Αν ο ονειρευτής όμως εξισώνεται με το νου, η διορθωτική δύναμη του νου μέσω του Αγίου Πνεύματος δεν γίνεται αποδεκτή. Αυτό είναι μια αντίφαση, ακόμα και με τους όρους του εγώ, μια αντίφαση που την παρατηρεί ακόμα και μέσα στην σύγχυσή του.
5. Αν ο τρόπος να αντιμετωπίσεις τον φόβο είναι να μειώσεις την σπουδαιότητα του νου, τότε πως μπορεί αυτό να οικοδομήσει την δύναμη του εγώ; Τέτοιες προφανείς αντιφάσεις  δικαιολογούν το γιατί κανένας δεν έχει εξηγήσει πραγματικά τι συμβαίνει στην ψυχοθεραπεία. Τίποτα δεν μπορεί να το εξηγήσει. Τίποτα πραγματικό δεν έχει συμβεί στον μη θεραπευμένο θεραπευτή, και αυτός πρέπει να μάθει από την δική του διδασκαλία. Το εγώ του πάντα θα αναζητά να κερδίσει κάτι από την κατάσταση. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής, επομένως, δεν γνωρίζει πώς να δίνει, συνεπώς δεν μπορεί να μοιράζεται. Δεν μπορεί να διορθώσει διότι δεν λειτουργεί διορθωτικά. Πιστεύει ότι εξαρτάται από αυτόν να διδάξει τον ασθενή τι είναι πραγματικό, παρόλο που ο ίδιος δεν το γνωρίζει.
6. Τι θα έπρεπε λοιπόν να γίνει; Όταν ο Θεός είπε, «Γενηθήτω φως,» έγινε φως. Μπορείς να βρεις το φως αναλύοντας το σκοτάδι, όπως κάνει ο ψυχοθεραπευτής, ή όπως ο θεολόγος, αναγνωρίζοντας το σκοτάδι στον εαυτό σου και ψάχνοντας για κάποιο μακρινό φως να το απομακρύνει, ενώ την ίδια στιγμή δίνεις έμφαση στην απόσταση; Η θεραπεία δεν είναι μυστηριώδης. Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν γίνει πρώτα κατανοητό, εφόσον το φως είναι κατανόηση. Ένας «δυστυχισμένος αμαρτωλός» δεν μπορεί να θεραπευτεί χωρίς μαγικά, ούτε ένας «ασήμαντος νους» μπορεί να εκτιμά τον εαυτό του χωρίς μαγεία.
7. Και οι δύο μορφές  προσέγγισης του  εγώ, λοιπόν, καταλήγουν σε αδιέξοδο∙ στην χαρακτηριστική «αδύνατη κατάσταση» στην οποία οδηγεί πάντα το εγώ. Μπορεί κάποιον να τον βοηθά να του τονίσεις το που κατευθύνεται, αλλά η σημασία αυτής της υπόδειξης χάνεται, αν δεν βοηθηθεί να αλλάξει την κατεύθυνσή του. Ο μη θεραπευμένος θεραπευτής δεν μπορεί να το κάνει αυτό γι’ αυτόν, εφόσον δεν μπορεί να το κάνει ούτε για τον εαυτό του. Στο μόνο που μπορεί να συνεισφέρει ο θεραπευτής είναι να παρουσιάσει ένα παράδειγμα κάποιου που βοηθήθηκε στο να αλλάξει την κατεύθυνση του, και που πια δεν πιστεύει σε κανενός είδους εφιάλτες. Επομένως, το φως μέσα στο νου του θα απαντήσει σ’ αυτόν που ρωτά, ο οποίος πρέπει να αποφασίσει μαζί με τον Θεό ότι υπάρχει φως επειδή το βλέπει. Και με αυτή του την αναγνώριση ο θεραπευτής γνωρίζει ότι αυτό είναι εκεί. Έτσι τελικά η αντίληψη μεταφράζεται  σε γνώση. Ο εργάτης των θαυμάτων αρχίζει με το να αντιλαμβάνεται το φως, και με το να το επεκτείνει συνεχώς αναγνωρίζοντας το, να μεταφράζει την αντίληψή του σε βεβαιότητα. Τα αποτελέσματά του τον διαβεβαιώνουν ότι αυτό είναι εκεί.
8. Ο θεραπευτής δεν θεραπεύει∙ αφήνει την θεραπεία να γίνει. Αυτός μπορεί να δείξει το σκοτάδι αλλά δεν μπορεί να φέρει το φως μόνος του, διότι το φως δεν προέρχεται από αυτόν. Εν τούτοις, όντας για αυτόν, πρέπει επίσης να είναι και για τον ασθενή του. Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Θεραπευτής. Αυτό κάνει την θεραπεία ξεκάθαρη σε κάθε κατάσταση στην οποία είναι ο Οδηγός. Εσύ μπορείς μόνο να Το αφήσεις να εκπληρώσει την λειτουργία Του. Δεν χρειάζεται βοήθεια γι αυτό. Θα σου πει ακριβώς τι να κάνεις για να βοηθήσεις κάποιον που σου στέλνει για βοήθεια, και θα μιλήσει σε αυτόν μέσα από σένα αν εσύ δεν ανακατευτείς. Να θυμάσαι ότι εσύ επιλέγεις τον οδηγό που θα σε οδηγήσει, και η λάθος επιλογή δεν θα σε βοηθήσει. Αλλά να θυμάσαι ακόμα, ότι η σωστή επιλογή θα σε  βοηθήσει. Εμπιστεύσου το Άγιο Πνεύμα, διότι η λειτουργία Του είναι να βοηθά, και είναι από τον Θεό. Καθώς θα αφυπνίζεις άλλους νόες στο Άγιο Πνεύμα μέσω Αυτού, και όχι μέσα από σένα, θα καταλαβαίνεις ότι δεν υπακούς τους νόμους αυτού του κόσμου. Αλλά οι νόμοι στους οποίους υπακούς λειτουργούν. «Καλό είναι ό,τι  λειτουργεί» είναι μια βάσιμη όμως  ανεπαρκής δήλωση. Μόνο το καλό μπορεί να λειτουργήσει. Τίποτα άλλο δεν λειτουργεί καθόλου.
9. Αυτά τα μαθήματα προσφέρουν μια πολύ άμεση και απλή μαθησιακή κατάσταση, και παρέχουν τον Οδηγό ο Οποίος σου λέει τι να κάνεις. Αν το κάνεις, θα δεις ότι λειτουργούν. Τα αποτελέσματα τους είναι πιο πειστικά από ότι τα λόγια τους. Θα σε πείσουν ότι τα λόγια είναι αληθινά. Ακολουθώντας τον σωστό Οδηγό, θα μάθεις το πιο απλό από όλα τα μαθήματα:
Από τους καρπούς τους θα τους γνωρίσετε, και αυτοί θα γνωρίσουν τον εαυτό τους.

VI. Η Αποδοχή του Αδελφού σου

1. Πως μπορεί να αυξάνεται η επίγνωσή του Αγίου Πνεύματος μέσα σου  παρά από  τα αποτελέσματά Του; Δεν μπορείς να Το  δεις με τα μάτια σου ούτε να Το ακούσεις με τα αυτιά σου. Με ποιο τρόπο, λοιπόν, μπορείς να Το αντιληφθείς; Αν εμπνέεις χαρά και οι άλλοι αντιδρούν σε σένα με χαρά, ακόμα και όταν εσύ ο ίδιος δεν την βιώνεις, τότε πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα σου που είναι ικανό να την παράγει. Αν αυτό  το κάτι είναι μέσα σου και μπορεί να παράγει χαρά, κι αν βλέπεις ότι πραγματικά το κάνει στους άλλους  τότε  εσύ το  διαχωρίζεις από τον εαυτό σου.
2. Σου φαίνεται ότι το Άγιο Πνεύμα δεν παράγει συνεχώς χαρά μέσα σου μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν προκαλείς διαρκή χαρά στους άλλους. Οι αντιδράσεις τους προς εσένα είναι οι δικές σου εκτιμήσεις για την συνέπεια Εκείνου. Όταν δεν είσαι συνεπής δεν θα προκαλείς πάντα χαρά, κι επομένως δεν θα αναγνωρίζεις πάντα την δική Του συνέπεια. Αυτό που προσφέρεις στον αδελφό σου το προσφέρεις σε Εκείνο, διότι το Άγιο Πνεύμα σε αυτό που δίνει,  δεν μπορεί να ξεπεράσει  την δική σου προσφορά. Αυτό δεν συμβαίνει επειδή Αυτό περιορίζει αυτό που δίνει, αλλά απλά και μόνο επειδή εσύ έχεις περιορίσει αυτό που λαμβάνεις. Η απόφαση να λαμβάνεις είναι η απόφαση να αποδέχεσαι.
3. Αν οι αδελφοί σου είναι μέρος από σένα, θα τους δεχτείς; Μόνο αυτοί μπορούν να σε διδάξουν τι είσαι, διότι η μάθησή σου είναι το αποτέλεσμα αυτού που τους δίδαξες. Αυτό που προσκαλείς μέσα τους , το προσκαλείς και στον  εαυτό σου. Και καθώς το προσκαλείς γι αυτούς γίνεται πραγματικό και για σένα. Ο Θεός έχει μόνο έναν Υιό, και τους γνωρίζει όλους ως Ένα. Μόνο ο Θεός ο Ίδιος είναι περισσότερο από ότι είναι αυτοί αλλά αυτοί δεν είναι λιγότερο από ό,τι είναι Αυτός. Θέλεις να ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Αν αυτό που κάνεις στον αδελφό μου το κάνεις και σε μένα, και αν όλα τα κάνεις για τον εαυτό σου διότι είμαστε μέρος από σένα, ό,τι κάνουμε εμείς ανήκει και σε σένα. Όλοι  όσους  δημιούργησε ο Θεός είναι μέρος από σένα και μοιράζονται την δόξα Του μαζί σου. Η δόξα Του ανήκει σε Αυτόν, αλλά είναι εξίσου και δική σου. Επομένως, δεν μπορεί να είσαι λιγότερο ένδοξος από ό,τι Εκείνος.
4. Ο Θεός είναι περισσότερα από όσα είσαι εσύ μόνο και μόνο επειδή Αυτός σε δημιούργησε, αλλά ούτε και αυτό δεν σου το στέρησε. Επομένως κι εσύ μπορείς να δημιουργείς όπως Αυτός, και ο χωρισμός σου δεν θα το αλλάξει αυτό. Ούτε το φως του Θεού ούτε το δικό σου θαμπώνει επειδή εσύ δεν βλέπεις. Επειδή η Υιότητα πρέπει να δημιουργεί ως ένα, θυμάσαι την δημιουργία όποτε αναγνωρίζεις μέρος της δημιουργίας. Κάθε μέρος της που θυμάσαι προσθέτει στην ολότητά σου επειδή  κάθε μέρος είναι ολοκληρωμένο.  Η ολότητα είναι αδιαίρετη, αλλά εσύ δεν μπορείς να μάθεις για την ολότητά σου μέχρι να την δεις  παντού. Μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου μόνο έτσι όπως ο Θεός γνωρίζει τον Υιό Του, διότι η γνώση μοιράζεται με τον Θεό. Όταν αφυπνιστείς μέσα σε Αυτόν θα γνωρίσεις την μεγαλοσύνη σου αποδεχόμενος ότι είσαι απεριόριστος όπως και Αυτός. Αλλά εν τω μεταξύ θα αξιολογείς το μεγαλείο σου ανάλογα με το πώς αξιολογείς του αδελφού σου, και θα το  αποδέχεσαι όσο αποδέχεσαι το δικό του.
5. Δεν έχετε αφυπνιστεί ακόμη, αλλά θα μάθετε πως. Πολύ απλά, το Άγιο Πνεύμα σας διδάσκει πως να αφυπνίζετε τους άλλους. Καθώς τους βλέπετε   να αφυπνίζονται θα μάθετε τι σημαίνει αφύπνιση, και αφού έχετε επιλέξει να τους αφυπνίσετε, η ευγνωμοσύνη τους και η εκτίμησή τους γι αυτό που τους έχετε δώσει θα σας διδάξει την αξία του. Αυτοί θα γίνουν οι μάρτυρες της πραγματικότητά σας, όπως εσείς δημιουργηθήκατε μάρτυρες του Θεού. Εν τούτοις, όταν η Υιότητα  συγκεντρωθεί και δεχτεί την Ενότητά της θα γίνει γνωστή από τις δημιουργίες της που μαρτυρούν την πραγματικότητά της όπως ο Υιός  δίδει μαρτυρία για τον Πατέρα.
6. Τα θαύματα δεν έχουν θέση στην αιωνιότητα, διότι είναι διορθωτικά. Όμως, όσο χρειάζεσαι ακόμα θεραπεία, τα θαύματά σου είναι τα μόνα που μαρτυρούν για την πραγματικότητα που μπορείς να αναγνωρίσεις. Δεν μπορείς να κάνεις  ένα θαύμα για σένα, διότι τα θαύματα είναι ένας τρόπος να δίνεις και να λαμβάνεις αποδοχή. Μέσα στον χρόνο το να δίνεις προηγείται, αν και στην αιωνιότητα αυτά συμβαίνουν συγχρόνως, και δεν γίνεται να διαχωριστούν. Όταν μάθεις ότι είναι τα ίδια, η ανάγκη για τον χρόνο παύει να υπάρχει.
7. Η αιωνιότητα είναι ένα είδος χρόνου με  μόνη  διάσταση το «πάντα». Αυτό δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα για σένα μέχρι να θυμηθείς την ανοιχτή Αγκαλιά του Θεού, και τελικά να γνωρίσεις τον ανοιχτό Του Νου. Σαν Αυτόν, κι εσύ είσαι «πάντα»· μέσα στο Νου Του και με ένα νου σαν τον δικό Του. Μέσα στον ανοιχτό σου νου βρίσκονται οι δημιουργίες σου, σε τέλεια επικοινωνία γεννημένες από τέλεια κατανόηση. Αν μόνο μπορούσες να δεχτείς μια από αυτές δεν θα ήθελες πια τίποτα από ό,τι έχει να προσφέρει ο κόσμος. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν εντελώς δίχως νόημα. Το νόημα του Θεού είναι μη ολοκληρωμένο χωρίς εσένα, κι εσύ είσαι ατελής χωρίς τις δημιουργίες σου. Δέξου τον αδελφό σου σε αυτόν τον κόσμο χωρίς να δέχεσαι τίποτα άλλο, διότι μέσα σ’ αυτόν θα βρεις τις δημιουργίες σου που αυτός τις δημιούργησε μαζί με σένα. Ποτέ δεν θα γνωρίσεις ότι είσαι συν – δημιουργός με τον Θεό μέχρι να μάθεις ότι ο αδελφός σου είναι συν - δημιουργός με σένα.

VII. Οι Δύο Αξιολογήσεις

1. Το Θέλημα του Θεού είναι η σωτηρία σου. Δεν θα σου έδινε και τα μέσα να την βρεις; Αν Αυτός βούλεται να την έχεις, τότε πρέπει να το έχει κάνει δυνατόν και εύκολο για σένα να την αποκτήσεις. Οι αδελφοί σου είναι παντού. Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για την σωτηρία. Κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο σου δίνει την ευκαιρία να σωθείς. Μην χάνεις αυτές τις ευκαιρίες, όχι επειδή δεν θα επιστρέψουν, αλλά διότι η καθυστέρηση της χαράς είναι αχρείαστη. Ο Θεός βούλεται τέλεια ευτυχία για σένα τώρα. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην είναι αυτό και το δικό σου θέλημα; Και είναι δυνατόν αυτό να μην είναι και το θέλημα των αδελφών σου;
2. Σκέψου, λοιπόν, ότι σε αυτή την κοινή θέληση είστε όλοι ενωμένοι, και μόνο σ’αυτή. Μπορεί να υπάρχει διαφωνία σε όλα τα άλλα, αλλά όχι σε αυτό. Εδώ, είναι λοιπόν, που κατοικεί ειρήνη. Κι εσύ κατοικείς  στην ειρήνη όταν το αποφασίζεις. Εν τούτοις, δεν μπορείς να κατοικείς στη ειρήνη παρά μόνο αν δεχτείς την Επανόρθωση, διότι η Επανόρθωση είναι ο δρόμος προς την ειρήνη. Ο λόγος είναι πολύ απλός, και τόσο φανερός που πολύ συχνά παραβλέπεται. Το εγώ φοβάται το φανερό, εφόσον το φανερό είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πραγματικότητας. Όμως, εσύ δεν μπορείς να το παραβλέψεις εκτός κι αν δεν κοιτάς.
3. Είναι ολοφάνερο ότι αν το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει με αγάπη όλα όσα αντιλαμβάνεται, τότε κοιτάζει με αγάπη κι εσένα. Η δική Του αξιολόγηση  για σένα βασίζεται στην γνώση Του για το τι είσαι, άρα σε αξιολογεί αληθινά. Και αυτή η αξιολόγηση βρίσκεται στον δικό σου νου, διότι Αυτό είναι εκεί. Το εγώ είναι και αυτό μέσα στο νου σου, επειδή το αποδέχτηκες. Η αξιολόγηση του για σένα, όμως, είναι ακριβώς η αντίθετη από του Αγίου Πνεύματος, επειδή δεν σε αγαπά. Δεν γνωρίζει τι είσαι, και δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη σε ό,τι αντιλαμβάνεται επειδή οι αντιλήψεις του αλλάζουν διαρκώς. Το εγώ επομένως, στην καλύτερη περίπτωση γίνεται καχύποπτο, και στην χειρότερη μοχθηρό. Αυτή είναι η ακτίνα δράσης του. Δεν μπορεί να την υπερβεί εξαιτίας της αβεβαιότητάς του. Και ποτέ δεν μπορεί να πάει πιο πέρα από αυτή διότι ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιο.
4. Επομένως, έχεις δυο συγκρουόμενες αξιολογήσεις για τον εαυτό σου μέσα στο νου σου, και δεν γίνεται και οι δύο να είναι αληθινές. Δεν συνειδητοποιείς πόσο απόλυτα διαφορετικές είναι αυτές οι αξιολογήσεις, διότι δεν καταλαβαίνεις πόσο ανώτερη είναι η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για σένα. Αυτό δεν εξαπατάται από ό,τι  και αν κάνεις, διότι ποτέ δεν ξεχνά τι είσαι. Το εγώ εξαπατάται από όλα όσα κάνεις, ειδικά όταν ανταποκρίνεσαι στο Άγιο Πνεύμα, διότι εκείνες τις φορές η σύγχυσή του αυξάνει. Το εγώ, λοιπόν, το πιο πιθανόν είναι να σου επιτεθεί όταν αντιδράς με αγάπη, διότι σε έχει αξιολογήσει ανίκανο να αγαπάς  και όταν το κάνεις πηγαίνεις ενάντια στην κρίση του. Το εγώ θα επιτεθεί στα κίνητρά σου αμέσως μόλις αυτά σαφέστατα δεν συμφωνούν με την αντίληψη του για σένα. Τότε είναι που θα αλλάξει απότομα από την καχυποψία στην μοχθηρότητα, επειδή αυξάνεται η αβεβαιότητά του. Όμως, πάλι δεν έχει νόημα να αντεπιτεθείς. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι συμφωνείς με την αξιολόγηση του εγώ για το τι είσαι;
5. Αν επιλέγεις να βλέπεις τον εαυτό σου χωρίς αγάπη δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Καταδικάζεις τον εαυτό σου, άρα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ανεπαρκή. Θα στρεφόσουν λοιπόν στο εγώ για να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από μια αίσθηση ανεπάρκειας που έχει προκαλέσει το ίδιο, και πρέπει να την διατηρήσει για την συνέχιση της ύπαρξής του; Είναι δυνατόν να ξεφύγεις από την αξιολόγηση  του για σένα χρησιμοποιώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιεί  και το ίδιο για να κρατήσει αυτή την εικόνα ανέπαφη;
6. Δεν μπορείς να αξιολογήσεις ένα παρανοϊκό σύστημα πεποιθήσεων από μέσα από αυτό. Η ακτίνα δράσης του το αποκλείει. Μπορείς μόνο να πας πιο πέρα από αυτό, να το κοιτάξεις από κάποιο σημείο όπου υπάρχει λογική  και να δεις την αντίθεση. Μόνο από αυτή την αντίθεση μπορεί η παράνοια να χαρακτηριστεί ως παρανοϊκή. Με το μεγαλείο του Θεού μέσα σου, έχεις επιλέξει να είσαι μικρός και θρηνείς για την μικρότητά σου. Μέσα στο σύστημα που υπαγόρευσε αυτή την επιλογή ο θρήνος είναι αναπόφευκτος. Η μικρότητά σου θωρείται δεδομένη εδώ και δεν ρωτάς, «Ποιος την επέτρεψε;» Το ερώτημα δεν έχει κανένα νόημα μέσα στο σύστημα σκέψης του εγώ, διότι θα έθετε όλο αυτό το  σύστημα σκέψης υπό αμφισβήτηση.
7. Έχω πει ότι το εγώ δεν γνωρίζει τι είναι μια αληθινή ερώτηση. Η έλλειψη γνώσης οποιουδήποτε είδους πάντα συνδέεται με την απροθυμία να γνωρίσεις, και αυτό προκαλεί μια ολοκληρωτική έλλειψη γνώσης απλά και μόνο επειδή η γνώση είναι ολοκληρωτική. Επομένως, όταν δεν αμφισβητείς την μικρότητά σου σημαίνει ότι αρνείσαι όλη την γνώση, και ότι κρατάς ανέπαφο όλο το σύστημα σκέψης του εγώ. Δεν μπορείς να κρατάς μέρος ενός συστήματος σκέψης, διότι αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο από τα θεμέλια του. Και αυτό πρέπει να γίνει  από κάπου πιο πέρα από αυτό, διότι μέσα του  έχει πολύ ισχυρές βάσεις. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει ενάντια στην πραγματικότητα του συστήματος σκέψης του εγώ απλά και μόνο διότι γνωρίζει ότι τα θεμέλια του δεν είναι αληθινά. Επομένως, τίποτα από όσα προκύπτουν από αυτό δεν έχει κάποιο νόημα. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει κάθε πίστη που έχεις σε σχέση με το από πού προέρχεται. Αν προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει ότι είναι αληθινή. Αν δεν προέρχεται από τον Θεό, γνωρίζει ότι δεν έχει κανένα νόημα.
8. Όποτε αμφισβητείς την αξία σου, να λες:
Ο Θεός ο Ίδιος δεν είναι ολοκληρωμένος δίχως εμένα.
Να το θυμάσαι αυτό κάθε φορά που μιλά το εγώ, και θα πάψεις να το  ακούς. Η αλήθεια για σένα είναι τόσο υψηλή που τίποτα ανάξιο του Θεού δεν είναι αντάξιό σου. Διάλεξε, λοιπόν, ότι  θέλεις σύμφωνα  με αυτούς τους όρους , και μην δέχεσαι τίποτα που δεν θα πρόσφερες στον Θεό ως ολοκληρωτικά κατάλληλο γι Αυτόν. Δεν θέλεις τίποτα άλλο. Επέστρεψε το δικό σου μέρος σε Αυτόν, και Αυτός θα σου δώσει όλον τον Εαυτό Του σε ανταλλαγή για την επιστροφή αυτού που Του ανήκει και Τον ολοκληρώνει.

VIII. Η Μεγαλοσύνη ενάντια στη Μεγαλοσχημοσύνη

1. Το μεγαλείο είναι του Θεού, και μόνο δικό Του.  Επομένως είναι και μέσα σε σένα. Όποτε αποκτάς αυτήν την επίγνωση, όσο αμυδρή και να είναι αυτή, εγκαταλείπεις το εγώ αυτόματα, διότι στην παρουσία του μεγαλείου του Θεού γίνεται απόλυτα φανερό  πόσο ανούσιο είναι το εγώ. Όταν συμβαίνει αυτό, το εγώ, παρόλο που δεν το καταλαβαίνει, πιστεύει ότι έχει χτυπήσει ο «εχθρός» του, και επιχειρεί να προσφέρει δώρα για να σε παρακινήσει να επιστρέψεις στην δική του «προστασία». Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι έναν φουσκωμένο εαυτό. Η μεγαλοσχημοσύνη του εγώ είναι η δική του εναλλακτική απέναντι στο μεγαλείο του Θεού. Εσύ ποιο θα διαλέξεις;
2. Η μεγαλοσχημοσύνη είναι πάντα η κάλυψη της απελπισίας. Είναι χωρίς ελπίδα επειδή δεν είναι πραγματική. Είναι μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την μικρότητά σου, βασισμένη στην πίστη ότι η μικρότητα είναι πραγματική. Χωρίς αυτή την πίστη η  μεγαλοσχημοσύνη  δεν έχει νόημα, και δεν  θα την ήθελες. Η ουσία της μεγαλοσχημοσύνης είναι ανταγωνιστική, διότι πάντα περιέχει επίθεση. Είναι μια απατηλή προσπάθεια να υπερισχύσει, όχι όμως και να εξαλείψει. Είπαμε και πριν ότι το εγώ ταλαντεύεται ανάμεσα στην καχυποψία και την μοχθηρότητα. Παραμένει καχύποπτο όσο εσύ απελπίζεσαι με τον εαυτό σου. Και γίνεται μοχθηρό όταν αποφασίσεις να μην ανέχεσαι τον αυτο-υποβιβασμό και αναζητάς  την ανακούφιση. Τότε σου προσφέρει την ψευδαίσθηση της επίθεσης ως «λύση».
3. Το εγώ δεν καταλαβαίνει την διαφορά ανάμεσα στη μεγαλοσύνη και την μεγαλοσχημοσύνη, διότι δεν βλέπει καμία διαφορά ανάμεσα στην παρόρμηση για  θαύματα και στις δικές του παράταιρες εγωικές πεποιθήσεις. Σου είπα ότι το εγώ έχει επίγνωση της απειλής προς την ύπαρξή του, αλλά δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε αυτά τα δύο πολύ διαφορετικά είδη απειλής. Η σοβαρότατη αίσθηση ευπάθειας του το καθιστά ανίκανο να κρίνει παρά μόνο με βάση  την επίθεση. Όταν το εγώ βιώνει απειλή, η μόνη του απόφαση είναι ή να επιτεθεί τώρα ή να αποσυρθεί για να επιτεθεί αργότερα. Αν δεχτείς την μεγαλοσχημοσύνη που σου προσφέρει θα επιτεθεί αμέσως. Αν όχι, θα περιμένει.
4. Το εγώ ακινητοποιείται ενώπιον του μεγαλείου του Θεού, διότι το μεγαλείο Του διασφαλίζει την ελευθερία σου. Ακόμα και ο παραμικρός υπαινιγμός της πραγματικότητάς σου κυριολεκτικά οδηγεί το εγώ έξω από το νου σου, διότι παραιτείσαι από κάθε επένδυση σε αυτό. Το μεγαλείο είναι ολοκληρωτικά δίχως ψευδαισθήσεις, και εφόσον είναι αληθινό είναι και απόλυτα πειστικό. Όμως, η βεβαιότητα της πραγματικότητας δεν θα παραμείνει μαζί σου παρά μόνο αν δεν επιτρέψεις στο εγώ να της επιτεθεί. Το εγώ θα κάνει κάθε προσπάθεια να συνέλθει και να ενεργοποιηθεί ενάντια στην απελευθέρωσή σου. Θα σου λέει ότι είσαι παρανοϊκός, και θα ισχυρίζεται ότι το μεγαλείο δεν μπορεί να είναι μέρος δικό σου εξαιτίας της μικρότητας στην οποία πιστεύει. Παρόλα αυτά το μεγαλείο σου δεν είναι απατηλό διότι δεν το έφτιαξες εσύ. Εσύ έφτιαξες την μεγαλοσχημοσύνη και την φοβάσαι διότι είναι μια μορφή επίθεσης, αλλά το μεγαλείο σου προέρχεται από τον Θεό, ο Οποίος το δημιούργησε από την Αγάπη Του.
5. Από το μεγαλείο σου μπορείς μόνο να ευλογείς, διότι το μεγαλείο σου είναι η αφθονία σου. Ευλογώντας το κρατάς μέσα στο νου σου, προστατεύοντάς το από τις ψευδαισθήσεις και κρατώντας τον εαυτό σου μέσα στο Νου του Θεού. Να θυμάσαι πάντα ότι δεν μπορείς να βρίσκεσαι πουθενά αλλού εκτός από το Νου του Θεού. Όταν το ξεχνάς αυτό, θα απελπίζεσαι και θα επιτίθεσαι.
6. Το εγώ εξαρτάται αποκλειστικά από την δική σου προθυμία να το ανεχτείς. Αν είσαι πρόθυμος να κοιτάξεις το μεγαλείο σου δεν θα απελπίζεσαι, κι επομένως δεν θα θέλεις το εγώ. Το μεγαλείο σου είναι η απάντηση του Θεού στο εγώ, διότι είναι αληθινό. Η μικρότητα και το μεγαλείο δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ούτε είναι δυνατόν να εναλλάσσονται. Η μικρότητα και η μεγαλοσχημοσύνη μπορούν και πρέπει να εναλλάσσονται, εφόσον και τα δύο είναι ψεύτικα κι επομένως στο ίδιο επίπεδο. Επειδή το επίπεδο αυτό είναι  το επίπεδο της αλλαγής, βιώνεται με μεταπτώσεις, με τις ακρότητες σαν κύρια χαρακτηριστικά του.
7. Η αλήθεια και η μικρότητα αρνούνται η μία την άλλη διότι το μεγαλείο είναι η αλήθεια. Η αλήθεια δεν ταλαντεύεται∙ είναι πάντα αληθινή. Όταν το μεγαλείο γλιστρά μακριά σου, το έχεις αντικαταστήσει με κάτι που εσύ έφτιαξες. Ίσως είναι η πίστη στην μικρότητα∙ ίσως είναι η πίστη στην μεγαλοσχημοσύνη. Εν τούτοις πρέπει να είναι παρανοϊκή διότι δεν είναι αληθινή. Το μεγαλείο σου ποτέ δεν θα σε εξαπατήσει, οι ψευδαισθήσεις σου όμως θα το κάνουν πάντα. Οι ψευδαισθήσεις είναι αυταπάτες. Δεν γίνεται να θριαμβεύσεις, αλλά να εξυψωθείς. Και μέσα στην εξυψωμένη σου κατάστασή  αναζητάς άλλους σαν εσένα και αγαλλιάζεις  μαζί τους.
8. Είναι εύκολο να διακρίνεις  το μεγαλείο από την μεγαλοσχημοσύνη, επειδή στην αγάπη υπάρχει ανταπόδοση ενώ στην υπερηφάνεια όχι. Η περηφάνια δεν θα προκαλέσει θαύματα, κι επομένως θα σου στερήσει την αληθινή απόδειξη της πραγματικότητάς σου. Η αλήθεια δεν είναι ούτε ασαφής, ούτε κρυμμένη, αλλά το πόσο φανερή είναι  για σένα βρίσκεται στην χαρά που φέρνεις στους μάρτυρες της, οι οποίοι σου την δείχνουν. Αυτοί επιβεβαιώνουν το μεγαλείο σου, αλλά όχι την περηφάνια σου διότι η υπερηφάνεια δεν μοιράζεται. Ο Θεός θέλει να βλέπεις αυτό που δημιούργησε  επειδή αυτή είναι η χαρά Του.
9. Μπορεί το μεγαλείο σου να είναι αλαζονικό όταν ο Ίδιος ο Θεός είναι μάρτυρας του; Και τι μπορεί να είναι αληθινό όταν δεν έχει μάρτυρες; Τι καλό μπορεί να προέλθει από αυτό; Και αφού δεν μπορεί να βγει κανένα καλό το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Ό,τι Αυτό δεν μπορεί να το μεταμορφώσει σε Θέλημα του Θεού δεν υπάρχει καθόλου. Η μεγαλοσχημοσύνη είναι απατηλή, επειδή χρησιμοποιείται για να αντικαταστήσει το μεγαλείο σου. Εν τούτοις, αυτό που έχει δημιουργήσει ο Θεός δεν μπορεί να αντικατασταθεί. Ο Θεός  είναι ατελής  χωρίς εσένα επειδή το μεγαλείο Του είναι ολοκληρωτικό, και εσύ δεν είναι δυνατόν να λείπεις από αυτό.
10. Είσαι εντελώς αναντικατάστατος μέσα στο Νου του Θεού. Κανένας άλλος δεν μπορεί να γεμίσει το δικό σου μέρος, και όσο αφήνεις το δικό σου μέρος άδειο, η αιώνια θέση σου απλά περιμένει την επιστροφή σου. Ο Θεός, μέσα από την Φωνή Του, σου την θυμίζει, και ο Θεός ο Ίδιος κρατά τις επεκτάσεις σου ασφαλείς μέσα σε αυτήν. Όμως δεν τις γνωρίζεις μέχρι να επιστρέψεις σε αυτές. Δεν μπορείς να αντικαταστήσεις την Βασιλεία, όπως δεν  μπορείς να αντικαταστήσεις και τον εαυτό σου. Ο Θεός, ο Οποίος γνωρίζει την αξία σου, δεν θέλει να γίνει αυτό, και έτσι δεν γίνεται. Η αξία σου είναι μέσα στο Νου του Θεού και  επομένως όχι μόνο μέσα στον δικό σου. Η αποδοχή του εαυτού σου έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός δεν είναι αλαζονεία, επειδή είναι η άρνηση της αλαζονείας. Η αποδοχή της μικρότητας είναι αλαζονεία, επειδή σημαίνει ότι πιστεύεις ότι η δική σου αξιολόγηση για τον εαυτό σου είναι πιο αληθινή από  την δική Του.
11. Αν όμως η αλήθεια είναι αδιαίρετη, η εκτίμηση του  εαυτού σου πρέπει να είναι του Θεού. Δεν καθιέρωσες εσύ την αξία σου και αυτή δεν χρειάζεται υπεράσπιση. Τίποτα δεν μπορεί να της επιτεθεί ή να επικρατήσει πάνω της. Δεν έχει διαβαθμίσεις. Απλά είναι. Ρώτα το Άγιο Πνεύμα ποια είναι και θα σου πει, αλλά μην φοβηθείς την απάντησή Του, διότι αυτή προέρχεται από τον Θεό. Είναι μια απάντηση που σε εξυψώνει  εξαιτίας της Πηγής της, που είναι αληθινή όπως και αυτή (η απάντηση). Άκου και μην αμφισβητείς αυτό που ακούς, διότι ο Θεός δεν εξαπατά. Αυτός θέλει να αντικαταστήσεις την πίστη του εγώ στην μικρότητα με την δική Του τιμητική Απάντηση σχετικά με αυτό που είσαι, έτσι ώστε να μπορέσεις να σταματήσεις να το  αμφισβητείς και να  το γνωρίσεις πραγματικά.


ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...