V. Το Μικρό Εμπόδιο
- Από το Κεφάλαιο 26, V. The Little Hindrance -
1. Ένα μικρό εμπόδιο μπορεί να φαίνεται μεγάλο πραγματικά σε εκείνους που δεν καταλαβαίνουν ότι τα θαύματα είναι όλα το ίδιο. Ωστόσο αυτό διδάσκουν αυτά τα μαθήματα. Αυτός είναι ο μόνος σκοπός τους, γιατί μόνο αυτό υπάρχει να μάθεις. Και μπορείς να το μάθεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Όλη η μάθηση είναι μια βοήθεια ή ένα εμπόδιο για τη πύλη του Ουρανού. Τίποτα ενδιάμεσο δεν είναι δυνατόν. Υπάρχουν δυο δάσκαλοι μόνο, που δείχνουν σε διαφορετικούς δρόμους. Κι εσύ θα ακολουθήσεις τον δρόμο που οδηγεί ο δάσκαλος που έχεις επιλέξει. Υπάρχουν μόνο δυο κατευθύνσεις που μπορείς να πάρεις, όσο ο χρόνος παραμένει και η επιλογή έχει νόημα. Γιατί ποτέ δεν θα γίνει ένας άλλος δρόμος εκτός από τον δρόμο προς τον Ουρανό. Εσύ επιλέγεις να πας ή προς τον Ουρανό, ή μακριά του προς το πουθενά. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να επιλέξεις.
2. Τίποτα ποτέ δεν χάνεται παρά μόνο ο χρόνος, ο οποίος στο τέλος είναι χωρίς νόημα. Γιατί δεν είναι παρά ένα μικρό εμπόδιο στην αιωνιότητα, χωρίς καμία σημασία για τον πραγματικό Δάσκαλο του κόσμου. Ωστόσο αφού εσύ πιστεύεις σε αυτόν, γιατί πρέπει να τον σπαταλάς μη πηγαίνοντας πουθενά, όταν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φτάσεις έναν στόχο τόσο υψηλό όσο η μάθηση μπορεί να φτάσει; Μην νομίζεις ότι ο δρόμος προς την πύλη του Ουρανού είναι καθόλου δύσκολος. Τίποτα από όσα αναλαμβάνεις με συγκεκριμένο σκοπό και υψηλή αποφασιστικότητα και ευτυχισμένη εμπιστοσύνη, κρατώντας του αδελφού σου το χέρι και ακολουθώντας το τραγούδι του Ουρανού, δεν είναι δύσκολο να το κάνεις. Αλλά είναι δύσκολο πράγματι να περιπλανιέσαι, μόνος και δυστυχισμένος, σε ένα δρόμο που οδηγεί στο τίποτα και δεν έχει κανέναν σκοπό.
3. Ο Θεός έδωσε τον Δάσκαλό Του για να αντικαταστήσει αυτόν που έφτιαξες εσύ, όχι για να συγκρουστεί μαζί του. Και αυτό που Εκείνος θέλησε να αντικαταστήσει έχει αντικατασταθεί. Ο χρόνος διήρκεσε μόνο μια στιγμή μέσα στο νου σου, χωρίς καμία επίπτωση πάνω στην αιωνιότητα. Και έτσι όλος ο χρόνος είναι παρελθόν, και το καθετί είναι ακριβώς όπως ήταν πριν φτιαχτεί ο δρόμος που οδηγεί στο τίποτα. Ο μικρός χτύπος του χρόνου κατά τον οποίο έγινε το πρώτο λάθος, και όλων των λαθών μέσα σ’ αυτό το μοναδικό λάθος, περιείχε και την Διόρθωση γι αυτό το λάθος, και όλων αυτών που ήλθαν μαζί με το πρώτο. Και μέσα σε εκείνη την μικρή στιγμή ο χρόνος έφυγε, γιατί αυτό ήταν όλο κι όλο που ήταν. Αυτό στο οποίο ό Θεός έδωσε απάντηση έχει απαντηθεί και εξαφανιστεί.
4. Εσένα, που ακόμα πιστεύεις ότι ζεις στο χρόνο και δεν γνωρίζεις ότι έχει φύγει, το Άγιο Πνεύμα εξακολουθεί να σε καθοδηγεί μέσα από τον απειροελάχιστα μικρό και ανούσιο λαβύρινθο που ακόμα αντιλαμβάνεσαι μέσα στο χρόνο, αν και αυτός έχει προ πολλού τελειώσει. Νομίζεις ότι ζεις μέσα σε κάτι που είναι παρελθόν. Κάθε πράγμα που κοιτάς το είδες μόνο για μια στιγμή, πριν από καιρό, πριν η μη πραγματικότητά του υποχωρήσει μπροστά στην αλήθεια. Ούτε μια ψευδαίσθηση δεν εξακολουθεί να παραμένει αναπάντητη στο νου σου. Η αβεβαιότητα μεταφέρθηκε στην βεβαιότητα τόσο καιρό πριν που είναι δύσκολο πραγματικά να την κρατάς μέσα στην καρδιά σου, σαν να ήταν ακόμα μπροστά σου.
5. Η μικροσκοπική στιγμή που θέλησες να κρατήσεις και να την κάνεις αιώνια, πέρασε στον Ουρανό τόσο γρήγορα που κανείς δεν παρατήρησε ότι είχε έλθει. Αυτό που εξαφανίσθηκε τόσο γρήγορα ώστε δεν μπόρεσε να επηρεάσει την απλή γνώση του Υιού του Θεού δύσκολα μπορεί να εξακολουθεί να είναι εκεί, για να το διαλέξεις να είναι ο δάσκαλός σου. Μόνο στο παρελθόν, --ένα αρχαίο παρελθόν, πολύ σύντομο για να μπορέσει να φτιάξει έναν κόσμο σαν απάντηση στην δημιουργία, --αυτός ο κόσμος φάνηκε να αναδύεται. Τόσο πολύ καιρό πριν, για μια τέτοια μικρή διακοπή του χρόνου, που ούτε μια νότα από το τραγούδι του Ουρανού δεν χάθηκε. Ωστόσο σε κάθε ασυγχώρητη πράξη ή σκέψη, σε κάθε κρίση και σε κάθε πίστη στην αμαρτία, αυτή η μία στιγμή εξακολουθεί να ανακαλείται, σαν να μπορούσες να την ζήσεις ξανά μέσα στον χρόνο. Κρατάς μια αρχαία ανάμνηση μπροστά στα μάτια σου. Και αυτός που ζει μόνο με τις αναμνήσεις δεν έχει επίγνωση του που βρίσκεται.
6. Η συγχώρεση είναι η μεγάλη απελευθέρωση από το χρόνο. Είναι το κλειδί για να μάθεις ότι το παρελθόν έχει φύγει. Η τρέλα δεν μιλάει πια. Δεν υπάρχει άλλος δάσκαλος και κανένας άλλος δρόμος. Γιατί αυτό που έχει καταργηθεί δεν υπάρχει πια. Και ποιος μπορεί να σταθεί σε μια απομακρυσμένη ακτή, και να ονειρεύεται ότι είναι σε έναν ωκεανό, σε ένα μέρος και χρόνο που έχει προ πολλού περάσει; Πόσο πραγματικό εμπόδιο μπορεί να είναι αυτό το όνειρο για εκεί που αυτός πραγματικά βρίσκεται; Γιατί αυτό είναι γεγονός, και δεν αλλάζει όποιο όνειρο κι αν βλέπει αυτός. Ωστόσο μπορεί αυτός να εξακολουθεί να ονειρεύεται ότι είναι κάπου αλλού, και σε άλλον χρόνο. Σε ακραία περίπτωση, μπορεί να πλανάται ότι αυτό είναι αλήθεια, και να περάσει από την απλή φαντασία στην πίστη και στην τρέλα, εντελώς πεπεισμένος ότι εκεί που θα προτιμούσε να είναι, εκεί και είναι.
7. Είναι αυτό εμπόδιο για το μέρος που στέκεται; Μπορεί μια ηχώ από το παρελθόν που ακούει αυτός να είναι η αλήθεια γι αυτό που πράγματι υπάρχει για να ακούσει εκεί που βρίσκεται τώρα; Και πόσο πολύ μπορούν οι δικές του ψευδαισθήσεις για τον χρόνο και το χώρο να επιφέρουν μια αλλαγή στο μέρος όπου αυτός πράγματι είναι;
8. Το ασυγχώρητο είναι μια φωνή που καλεί από ένα παρελθόν που έχει φύγει για πάντα. Και όλα όσα το δείχνουν ως αληθινό δεν είναι παρά μια επιθυμία αυτό που έχει φύγει να μπορούσε να γίνει πάλι αληθινό και να φαίνεται σαν να είναι εδώ και τώρα, στη θέση αυτού που πραγματικά υπάρχει τώρα εδώ. Είναι αυτό ένα εμπόδιο για την αλήθεια ότι το παρελθόν έχει φύγει, και δεν μπορεί να ξαναγυρίσει σε σένα; Και θέλεις να κρατήσεις αυτή τη τρομακτική στιγμή, που ο Ουρανός φάνηκε πως εξαφανίστηκε και ο φόβος του Θεού έγινε σύμβολο του μίσους σου;
9. Ξέχνα την ώρα του τρόμου που εδώ και πολύ καιρό έχει διορθωθεί και καταργηθεί. Μπορεί η αμαρτία να αντισταθεί στην Θέληση του Θεού; Μπορεί να εξαρτάται από σένα να βλέπεις το παρελθόν και να το τοποθετείς στο παρόν; Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Και ό,τι δείχνει τον δρόμο προς το παρελθόν το μόνο που κάνει είναι να σε θέτει σε μια αποστολή της οποίας η εκπλήρωση μπορεί μόνο να είναι μη πραγματική. Αυτή είναι η δικαιοσύνη που ο -Τα πάντα-Αγαπών Πατέρας σου- έχει εξασφαλίσει ότι πρέπει να έλθει σε σένα. Και από την ίδια σου την αδικία προς τον εαυτό σου Αυτός σε έχει προστατέψει. Δεν μπορείς να χάσεις τον δρόμο σου επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά μόνο ο δικός Του, και πουθενά δεν μπορείς να πας παρά μόνο προς Αυτόν.
10. Θα επέτρεπε ο Θεός στον Υιό Του να χαθεί σε ένα δρόμο από τον οποίο πριν από πολύ καιρό πέρασε κάποια ανάμνηση του χρόνου; Αυτή η διδασκαλία σε διδάσκει μόνο αυτό που υπάρχει τώρα. Μια φοβερή στιγμή σε ένα μακρινό παρελθόν, τώρα τέλεια διορθωμένο, δεν έχει καμία σημασία ούτε αξία. Άσε τους νεκρούς και όσους έφυγαν να ξεχαστούν ειρηνικά. Η ανάσταση έχει έλθει να πάρει την θέση της. Και τώρα είσαι μέρος της ανάστασης, όχι του θανάτου. Καμία ψευδαίσθηση από το παρελθόν δεν έχει τη δύναμη να σε κρατήσει σε έναν τόπο θανάτου, μια κρύπτη στην οποία ο Υιός του Θεού εισήλθε για μια στιγμή, για να επανέλθει αμέσως στου Πατέρα του την τέλεια Αγάπη. Και πως μπορεί αυτός να κρατηθεί με αλυσίδες που έχουν προ πολλού αφαιρεθεί και φύγει από τον νου του παντοτινά;
11. Ο Υιός που δημιούργησε ο Θεός είναι τόσο ελεύθερος όσο τον δημιούργησε Εκείνος. Αυτός ξαναγεννήθηκε την στιγμή που επέλεξε να πεθάνει αντί να ζήσει. Και δεν θα τον συγχωρέσεις τώρα, που έκανε στο παρελθόν ένα λάθος που ο Θεός δεν το θυμάται, και που δεν υπάρχει; Τώρα πηγαινοέρχεσαι ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον. Μερικές φορές το παρελθόν φαίνεται αληθινό, σαν να ήταν παρόν. Ακούς φωνές από το παρελθόν και μετά τις αμφισβητείς. Μοιάζεις με κάποιον που εξακολουθεί να έχει παραισθήσεις, αλλά δεν έχει πειστεί γι’ αυτό που αντιλαμβάνεται. Αυτό είναι το μεταίχμιο μεταξύ των κόσμων, η γέφυρα μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος. Εδώ η σκιά του παρελθόντος παραμένει, όμως τώρα αναγνωρίζεις ένα αμυδρό φως. Μόλις το δεις, αυτό το φως δεν μπορείς ποτέ να το ξεχάσεις. Πρέπει να σε τραβήξει από το παρελθόν στο παρόν, εκεί που πραγματικά είσαι.
12. Οι φωνές σκιές δεν αλλάζουν τους νόμους του χρόνου ούτε της αιωνιότητας. Έρχονται από αυτό που είναι παρελθόν και έχει φύγει, και δεν εμποδίζουν την αληθινή ύπαρξη του εδώ και τώρα. Ο πραγματικός κόσμος είναι το δεύτερο μέρος της παραίσθησης ότι ο χρόνος και ο θάνατος είναι πραγματικοί, και ότι έχουν ύπαρξη που μπορεί να γίνει αντιληπτή. Αυτή η τρομερή ψευδαίσθηση δεν έγινε αποδεκτή παρά μόνο την ώρα που χρειάστηκε ο Θεός να δώσει την Απάντηση Του στην ψευδαίσθηση για όλο το χρόνο και για κάθε περίσταση. Και μετά κανένας πια δεν την βίωσε σαν να υπήρχε.
13. Κάθε μέρα, και κάθε λεπτό της ημέρας, και κάθε στιγμή που κάθε λεπτό περιλαμβάνει, εσύ ξαναζείς την μόνη στιγμή κατά την οποία η ώρα του τρόμου πήρε την θέση τη αγάπης. Κι έτσι πεθαίνεις κάθε μέρα για να ξαναζήσεις πάλι, μέχρι να διασχίσεις το χάσμα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον, που δεν είναι καθόλου χάσμα. Τέτοια είναι κάθε ζωή ∙ ένα φαινομενικό διάλειμμα από την γέννηση στο θάνατο και πάλι στη ζωή, μια επανάληψη μιας στιγμή που έχει φύγει πολύ καιρό πριν και δεν είναι δυνατόν να την ξαναζήσεις. Και όλος ο χρόνος δεν είναι παρά η τρελή πίστη ότι αυτό που έχει τελειώσει είναι ακόμα εδώ, τώρα.
14. Συγχώρεσε το παρελθόν και άφησέ το να φύγει, γιατί έχει φύγει. Δεν στέκεσαι πια στο έδαφος που βρίσκεται μεταξύ των κόσμων. Έχεις προχωρήσει, και έχεις φτάσει στον κόσμο που βρίσκεται στην πύλη του Ουρανού. Δεν υπάρχει εμπόδιο στη Θέληση του Θεού, ούτε καμιά ανάγκη να επαναλάβεις ένα ταξίδι που έχει τελειώσει εδώ και πολύ καιρό. Κοίταξε ευγενικά προς τον αδελφό σου, και δες τον κόσμο στον οποίο η αντίληψη του μίσους σου έχει μεταμορφωθεί σε έναν κόσμο αγάπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου