ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΣΩΤΗΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ

ΣΩΤΗΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ

- Από το Κεφάλαιο 23, III. SALVATION WITHOUT COMPROMISE -

1. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν αναγνωρίζεις κάποιες από τις μορφές που μπορεί να πάρει η επίθεση; Αν είναι αλήθεια ότι η επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή θα σε βλάψει, και πραγματικά θα το κάνει όπως και σε κάποια άλλη μορφή που όντως αναγνωρίζεις, τότε συνεπάγεται ότι δεν αναγνωρίζεις πάντα την πηγή του πόνου. Η επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή είναι εξίσου καταστροφική. Ο σκοπός της δεν αλλάζει. Η μοναδική της πρόθεση είναι ο φόνος, και ποιά μορφή πόνου εξυπηρετεί στο να καλύπτει την βαριά ενοχή και τον ξέφρενο φόβο της τιμωρίας που πρέπει να νιώθει ο δολοφόνος; Αυτός μπορεί να αρνείται ότι είναι δολοφόνος και να δικαιολογεί τις βιαιοπραγίες του με χαμόγελα καθώς επιτίθεται. Εν τούτοις, θα υποφέρει, και θα κοιτάζει την πρόθεσή του στους εφιάλτες, εκεί όπου τα χαμόγελα έχουν φύγει, κι εκεί όπου ο σκοπός αναδύεται για να συναντήσει την έντρομη επίγνωσή του και να την καταδιώξει. Διότι δεν υπάρχει κανένας που να σκέφτεται τον φόνο και να ξεφεύγει από την ενοχή που εμπεριέχει αυτή η σκέψη. Αν η πρόθεση είναι ο θάνατος, τι σημασία έχει η μορφή που παίρνει;

2. Είναι ο θάνατος σε οποιαδήποτε μορφή, όσο ωραίος και σπλαχνικός και να φαίνεται, μια ευλογία και ένα σημάδι ότι η Φωνή του Θεού μιλά μέσα από σένα στον αδελφό σου; Το περιτύλιγμα δεν φτιάχνει το δώρο που δίνεις. Ένα άδειο κουτί, όσο ωραίο και να είναι και με όση ευγένεια και να το δώσεις, θα εξακολουθεί να μην περιέχει τίποτα. Και ούτε ο παραλήπτης ούτε ο δότης πλανώνται για πολύ. Αν στερείς την συγχώρεση από τον αδελφό σου, του επιτίθεσαι. Δεν του δίνεις τίποτα, και λαμβάνεις από αυτόν μόνο αυτό που έδωσες.

3. Η σωτηρία δεν είναι κανενός είδους συμβιβασμός. Το να συμβιβάζεσαι σημαίνει ότι δέχεσαι μόνο μέρος από αυτό που θέλεις ∙ ότι παίρνεις μόνο λίγο και παραιτείσαι από το υπόλοιπο. Η σωτηρία δεν παραιτείται από τίποτα. Είναι ολοκληρωτική για τον καθένα. Αν αφήσεις την ιδέα του συμβιβασμού να εισέλθει, τότε χάνεται η επίγνωση του σκοπού της σωτηρίας διότι δεν αναγνωρίζεται. Δεν γίνεται αποδεκτός εκεί όπου έχει γίνει αποδεκτός ο συμβιβασμός, διότι ο συμβιβασμός είναι η πεποίθηση ότι η σωτηρία είναι αδύνατη. Θα υποστήριζε ότι μπορείς να επιτίθεσαι λίγο, να αγαπάς λίγο, και να γνωρίζεις την διαφορά. Έτσι θα δίδασκε ότι λίγο από το ίδιο μπορεί ακόμα να είναι διαφορετικό, και παρόλα αυτά το ίδιο να παραμένει ανέπαφο, σαν ένα. Βγάζει νόημα αυτό; Μπορεί να γίνει κατανοητό;

4. Αυτά τα μαθήματα είναι εύκολα ακριβώς γιατί δεν κάνουν κανένα συμβιβασμό. Όμως φαίνονται δύσκολα σε εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο συμβιβασμός είναι δυνατός. Δεν καταλαβαίνουν, ότι αν είναι έτσι, η σωτηρία είναι επίθεση. Εν τούτοις, είναι βέβαιο ότι η πεποίθηση ότι η σωτηρία είναι αδύνατη δεν μπορεί να εμπεριέχει μια ήσυχη, ήρεμη διαβεβαίωση ότι έχει έρθει. Η συγχώρεση δεν μπορεί να παρακρατηθεί λιγάκι. Ούτε είναι δυνατόν να επιτίθεσαι για το ένα και να αγαπάς για το άλλο και να καταλαβαίνεις την συγχώρεση. Δεν θα ήθελες να αναγνωρίσεις την επίθεση εναντίον της ειρήνης σου σε οποιαδήποτε μορφή, αν μόνο έτσι γίνεται αδύνατον να χάσεις την θέασή της; Μπορεί να παραμείνει λαμπερή μπροστά στα μάτια σου, παντοτινά ξεκάθαρη και ποτέ αόρατη, αν δεν την υπερασπίζεσαι.

5. Εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να υπερασπιστούν την ειρήνη, και ότι η επίθεση είναι δικαιολογημένη όταν είναι για χάρη της, δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ότι αυτή βρίσκεται μέσα τους. Πώς θα μπορούσαν να το ξέρουν; Θα μπορούσαν να δεχτούν την συγχώρεση δίπλα - δίπλα με την πεποίθηση ότι ο φόνος παίρνει μερικές μορφές χάρη στις οποίες σώζεται η ειρήνη τους; Θα ήταν πρόθυμοι να δεχτούν το γεγονός ότι ο βάρβαρος σκοπός του κατευθύνεται εναντίον του εαυτού τους; Κανένας δεν ενώνεται με τους εχθρούς του, ούτε γίνεται μοιράζεται τον σκοπό του μαζί τους. Και κανένας δεν συμβιβάζεται με έναν εχθρό που εξακολουθεί να τον μισεί, γι αυτό που του στέρησε.

6. Μην συγχέεις την ανακωχή με την ειρήνη, ούτε τον συμβιβασμό με την διαφυγή από την σύγκρουση. Το να απελευθερωθείς από την σύγκρουση σημαίνει ότι αυτή τελείωσε. Η πόρτα είναι ανοιχτή ∙ έχεις φύγει από το πεδίο μάχης. Δεν έχεις χρονοτριβήσει εκεί με την δειλή ελπίδα ότι αυτή δεν θα επιστρέψει διότι τα όπλα σίγησαν για μια στιγμή, και ο φόβος που στοιχειώνει τον τόπο του θανάτου δεν είναι τόσο φανερός. Δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια σε ένα πεδίο μάχης. Μπορείς να το κοιτάξεις με ασφάλεια από ψηλά και να μείνεις ανέπαφος. Αλλά από μέσα δεν μπορείς να βρεις καμιά ασφάλεια. Ούτε ένα δέντρο που θα απομείνει όρθιο δεν θα σου προσφέρει καταφύγιο. Καμία ψευδαίσθηση προστασίας δεν στέκει ενάντια στην πίστη στον θάνατο. Εδώ βρίσκεται το σώμα, διχασμένο ανάμεσα στην φυσική επιθυμία να επικοινωνείς και στην αφύσικη πρόθεση να δολοφονείς και να πεθαίνεις. Νομίζεις ότι η μορφή που παίρνει ο φόνος μπορεί να προσφέρει ασφάλεια; Μπορεί η ενοχή να απουσιάζει από ένα πεδίο μάχης;