ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

- Από το Κεφάλαιο 23, II. THE LAWS OF CHAOS -

1. Οι «νόμοι» του χάους μπορούν να οδηγηθούν στο φως, αν και ποτέ δεν θα γίνουν κατανοητοί. Οι χαοτικοί νόμοι δεν βγάζουν νόημα, επομένως βρίσκονται έξω από την σφαίρα της λογικής. Εν τούτοις, εμφανίζονται ως εμπόδιο προς την ειρήνη και την αλήθεια. Ας τους κοιτάξουμε, λοιπόν, ήρεμα, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δούμε πέρα από αυτούς, κατανοώντας τι είναι, όχι αυτό που θέλουν να υποστηρίξουν. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητός ο σκοπός τους, γιατί αυτός είναι να φτιάχνουν κάτι που δεν έχει νόημα, και να επιτίθενται στην αλήθεια. Εδώ βρίσκονται οι νόμοι του κόσμου που έφτιαξες. Εν τούτοις, αυτοί δεν κυβερνούν τίποτα, και δεν χρειάζεται να παραβιαστούν ∙ απλά να τους κοιτάξεις και να προχωρήσεις πέρα από αυτούς.

2. Ο πρώτος χαοτικός νόμος είναι ότι η αλήθεια είναι διαφορετική για τον καθένα. Όπως όλες αυτές οι αρχές, αυτή εδώ υποστηρίζει ότι ο καθένας είναι ξεχωριστός και έχει μια διαφορετική ομάδα σκέψεων που τον διαχωρίζει από τους άλλους. Αυτή η αρχή προκύπτει από την πεποίθηση ότι υπάρχει μια ιεραρχία ψευδαισθήσεων ∙ μερικές είναι πιο πολύτιμες, άρα αληθινές. Ο καθένας εδραιώνει αυτό για τον εαυτό του, και την κάνει αληθινό με την επίθεσή του εναντίον της αξίας που έχει κάποιος άλλος. Και αυτό δικαιολογείται διότι οι αξίες διαφέρουν, κι εκείνοι που τις έχουν φαίνονται σαν να είναι διαφορετικοί, άρα εχθροί.

3. Σκέψου το πώς αυτός ο νόμος φαίνεται να συγκρούεται με την πρώτη αρχή των θαυμάτων. Διότι αυτός εδραιώνει βαθμίδες αλήθειας ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις, κάνοντας να φαίνεται πως μερικές από αυτές είναι πιο δύσκολο να ξεπεραστούν από ό,τι άλλες. Αν συνειδητοποιούσες ότι όλες είναι οι ίδιες και εξίσου αναληθείς, θα ήταν εύκολο, τότε, να καταλάβεις ότι τα θαύματα εφαρμόζονται σε όλες τους. Τα σφάλματα οιουδήποτε είδους μπορούν διορθωθούν διότι είναι αναληθή. Όταν οδηγηθούν στην αλήθεια, αντί το ένα στο άλλο, απλά εξαφανίζονται. Κανένα μέρος του τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο ανθεκτικό στην αλήθεια από κάποιο άλλο.

4. Ο δεύτερος νόμος του χάους, αγαπητός πραγματικά σε κάθε λάτρη της αμαρτίας, είναι ότι ο καθένας πρέπει να αμαρτάνει, επομένως του αξίζει η επίθεση και ο θάνατος. Αυτή η αρχή, που είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την πρώτη, είναι το αξίωμα ότι τα σφάλματα ζητούν τιμωρία και όχι διόρθωση. Διότι η καταστροφή αυτού που διαπράττει το σφάλμα τον τοποθετεί πέρα από διόρθωση και πέρα από την συγχώρεση. Αυτό που έχει κάνει, λοιπόν, ερμηνεύεται ως αμετάκλητη ποινή εναντίον του εαυτού του, την οποία ο Θεός ο Ίδιος αδυνατεί να υπερβεί. Η αμαρτία δεν μπορεί να μετριαστεί, όντας η πεποίθηση ότι ο Υιός του Θεού μπορεί να κάνει λάθη για τα οποία γίνεται αναπόφευκτη η καταστροφή του.

5. Σκέψου τι φαίνεται πως κάνει αυτό στην σχέση ανάμεσα στον Πατέρα και τον Υιό. Τώρα φαίνεται σαν Αυτοί να μην μπορούν να ξαναγίνουν Ένα. Διότι ο Ένας πρέπει πάντα να είναι καταδικασμένος, και μάλιστα από τον Άλλον. Τώρα είναι διαφορετικοί, και εχθροί. Και η σχέση Τους είναι μια σχέση αντίθεσης, ακριβώς όπως οι διαφορετικές όψεις του Υιού συναντώνται μόνο για να συγκρουστούν και όχι για να ενωθούν. Η μία γίνεται αδύναμη, και η άλλος ισχυρή από την ήττα του άλλης. Και ο φόβος για τον Θεό και του ενός για τον άλλο φαίνεται τώρα λογικός, και πως έχει γίνει πραγματικός εξαιτίας αυτού που ο Υιός του Θεού έχει κάνει και στον εαυτό του και στον Δημιουργό του.

6. Η αλαζονεία πάνω στην οποία βασίζονται οι νόμοι του χάους δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανής από ό,τι φανερώνεται εδώ. Εδώ είναι μια αρχή που θέλει να προσδιορίσει τι πρέπει να είναι ο Δημιουργός της πραγματικότητας ∙ τι πρέπει να σκέφτεται και τι πρέπει να πιστεύει ∙ και πως πρέπει να αντιδρά, πιστεύοντάς το. Ούτε καν θεωρείται απαραίτητο να ερωτηθεί Αυτός για την αλήθεια αυτού που έχει εδραιωθεί για την πίστη Του. Ο Υιός Του μπορεί να Του το πει αυτό, και Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή από το να δεχτεί τον λόγο του γι αυτό, ειδάλλως θα κάνει λάθος. Αυτό οδηγεί απευθείας στην τρίτη παράλογη πεποίθηση που φαίνεται πως διαιωνίζει το χάος. Διότι αν ο Θεός δεν μπορεί να κάνει λάθος, τότε Αυτός πρέπει να δεχτεί την πεποίθηση του Υιού Του για το τι είναι, και να τον μισήσει γι αυτό.

7. Δες πως ενισχύεται ο φόβος για τον Θεό από αυτή την τρίτη αρχή. Τώρα γίνεται αδύνατον να στραφείς σε Αυτόν για βοήθεια στην δυστυχία. Διότι τώρα Αυτός έχει γίνει ο «εχθρός» που την προκάλεσε, και κάθε έκκληση σε Αυτόν είναι μάταιη. Ούτε η σωτηρία μπορεί να βρίσκεται μέσα στον Υιό, του οποίου η κάθε όψη φαίνεται να βρίσκεται σε πόλεμο με Εκείνον, και η επίθεση να είναι δικαιολογημένη. Και τώρα η σύγκρουση γίνεται αναπόφευκτη, πέρα από την βοήθεια του Θεού. Διότι τώρα η σωτηρία πρέπει να παραμένει αδύνατη, διότι ο Σωτήρας έχει γίνει ο εχθρός.

8. Δεν μπορεί να υπάρχει καμιά απελευθέρωση και καμιά διαφυγή. Η Επανόρθωση γίνεται έτσι ένας μύθος, και η εκδίκηση, όχι η συγχώρεση, είναι η Θέληση του Θεού. Από εκεί που αρχίζουν όλα αυτά, δεν υπάρχει προοπτική για βοήθεια που μπορεί να πετύχει. Μόνο η καταστροφή μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Και ο Θεός ο Ίδιος φαίνεται σαν να συμπλέει μαζί της, για να ξεπεράσει τον Υιό Του. Μην νομίζεις ότι το εγώ θα σου δώσει την ικανότητα να βρεις την διαφυγή από αυτό που θέλει. Αυτή είναι η λειτουργία αυτών των μαθημάτων, που δεν δίνουν αξία σε αυτά που περιθάλπει το εγώ.

9. Το εγώ δίνει αξία μόνο σε ό,τι παίρνει. Αυτό οδηγεί στον τέταρτο νόμο του χάους, ο οποίος, αν οι άλλοι γίνουν αποδεκτοί, πρέπει να είναι αληθινός. Αυτός ο φαινομενικός νόμος είναι η πεποίθηση ότι έχεις αυτό που έχεις πάρει. Σύμφωνα με αυτόν, η απώλεια κάποιου γίνεται δικό σου κέρδος, επομένως δεν μπορεί να αναγνωρίσει ότι ποτέ δεν μπορείς να πάρεις κάτι από κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό σου. Ωστόσο, όλοι οι άλλοι νόμοι πρέπει να οδηγούν σε αυτόν. Διότι οι εχθροί δεν δίνουν πρόθυμα ο ένας στον άλλον, ούτε θα ήθελαν να επιδιώξουν να μοιραστούν τα πράγματα που θεωρούν ότι έχουν αξία. Και αυτά που οι εχθροί σου θέλουν να κρατήσουν μακριά από σένα πρέπει να αξίζουν να τα έχεις, διότι τα κρατούν κρυφά από την θέασή σου.

10. Εδώ φαίνονται πως αναδύονται όλοι οι μηχανισμοί της παράνοιας: ο «εχθρός» που ισχυροποιείται κρατώντας κρυφή την πολύτιμη κληρονομιά που θα έπρεπε να είναι δική σου ∙ η δικαιολογημένη θέση σου και επίθεση γι αυτό που σου έχουν στερήσει ∙ και η αναπόφευκτη απώλεια που πρέπει να υποστεί ο εχθρός για να σωθείς εσύ. Έτσι διαμαρτύρονται για την «αθωότητά» τους οι ένοχοι. Αν δεν είχαν εξαναγκαστεί σε αυτή την άτιμη επίθεση εξαιτίας της ανενδοίαστης συμπεριφοράς του εχθρού, θα αντιδρούσαν μόνο με καλοσύνη. Αλλά μέσα σε ένα βάρβαρο κόσμο οι καλοσυνάτοι δεν μπορούν να επιβιώσουν, γι αυτό είτε πρέπει να παίρνουν οι ίδιοι ή κάποιος άλλος θα παίρνει από αυτούς.

11. Και τώρα υπάρχει μια ασαφής αναπάντητη ερώτηση, που δεν έχει ακόμα «εξηγηθεί». Τι είναι αυτό το πολύτιμο πράγμα, αυτό το ανεκτίμητο πετράδι, αυτός ο κρυμμένος μυστικός θησαυρός, τον οποίο πρέπει να αρπάξεις με δίκαιη οργή από τον πιο δόλιο και πανούργο εχθρό; Πρέπει να είναι αυτό που θέλεις και ποτέ δεν βρίσκεις. Και τώρα «καταλαβαίνεις» τον λόγο που δεν τον εύρισκες. Διότι σου τον πήρε αυτός ο εχθρός, και τον έκρυψε κάπου που δεν θα σκεφτόσουν να κοιτάξεις. Τον έκρυψε στο σώμα του, κάνοντάς το κάλυμμα για την ενοχή του, κρυψώνα γι αυτό που ανήκει σε σένα. Τώρα το σώμα του πρέπει να καταστραφεί και να θυσιαστεί, ώστε να μπορέσεις να έχεις αυτό που ανήκει σε σένα. Η δολιότητά του απαιτεί τον θάνατό του, έτσι ώστε να μπορέσεις να ζήσεις εσύ. Και επιτίθεσαι μόνο σε αυτοάμυνα.

12. Αλλά τι είναι αυτό που θέλεις και χρειάζεται αυτός να θανατωθεί; Μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η δολοφονική σου επίθεση είναι δικαιολογημένη αν δεν ξέρεις τον σκοπό της; Κι εδώ έρχεται να σε «διασώσει» μια τελευταία αρχή του χάους. Ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένα υποκατάστατο της αγάπης. Αυτό είναι το μαγικό που θα γιατρέψει όλο σου τον πόνο ∙ ο παράγοντας που λείπει από τη παραφροσύνη σου για να την κάνει «λογική». Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να επιτίθεσαι. Εδώ βρίσκεται αυτό που κάνει την εκδίκησή σου δικαιολογημένη. Ιδού, το μυστικό δώρο του εγώ, αποκαλυμμένο, αποσπασμένο με την βία από το σώμα του αδελφού σου, εκεί που ήταν κρυμμένο μέσα στην κακία και το μίσος γι αυτόν στον οποίο ανήκει το δώρο. Αυτός θα σε στερούσε από το μυστικό συστατικό που θα έδινε νόημα στην ζωή σου. Το υποκατάστατο της αγάπης, γεννημένο από την εχθρότητά σου προς τον αδελφό σου, πρέπει να είναι η σωτηρία. Δεν έχει κανένα υποκατάστατο, και υπάρχει μόνο ένα. Και όλες σου οι σχέσεις δεν έχουν άλλο σκοπό από το να το αρπάξουν και να το κάνουν δικό σου.

13. Η κατοχή σου ποτέ δεν θα είναι ολοκληρωτική. Και ποτέ δεν θα παύσει ο αδελφός σου την επίθεσή του εναντίον σου γι αυτό που έκλεψες. Ούτε ο Θεός θα δώσει τέλος στην εκδίκησή Του πάνω και στους δυο σας, διότι μέσα στην τρέλα Του θα πρέπει Αυτός να αποκτήσει αυτό το υποκατάστατο της αγάπης, και να σας σκοτώσει και τους δύο. Εσύ που πιστεύεις ότι περπατάς με διαύγεια με τα πόδια σου πάνω σε στέρεο έδαφος, και μέσα σε ένα κόσμο όπου μπορεί βρεθεί κάποιο νόημα, σκέψου αυτό: Αυτοί είναι οι νόμοι πάνω στους οποίους φαίνεται πως βασίζεται η «διαύγειά» σου. Αυτές είναι οι αρχές που κάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια σου να μοιάζει σταθερό. Και εδώ είναι που ψάχνεις για το νόημα. Αυτοί είναι οι νόμοι που έφτιαξες για την σωτηρία σου. Αυτοί κρατούν στην θέση του το υποκατάστατο του Ουρανού που προτιμάς. Αυτός είναι ο σκοπός τους ∙ γι αυτό φτιάχτηκαν. Δεν έχει νόημα να ρωτάς τι σημαίνουν. Αυτό είναι προφανές. Τα μέσα της παράνοιας πρέπει να είναι παρανοϊκά. Είσαι το ίδιο σίγουρος ότι συνειδητοποιείς ότι ο στόχος είναι η τρέλα;

14. Κανένας δεν θέλει την παράνοια, ούτε κανένας προσκολλάται στην παράνοιά του αν δει ότι αυτό είναι. Αυτό που προστατεύει την παράνοια είναι η πεποίθηση ότι είναι ορθή. Είναι η λειτουργία της παράνοιας να παίρνει την θέση της αλήθειας. Πρέπει να φαίνεται σαν αλήθεια για να γίνει πιστευτή. Και αν είναι η αλήθεια, τότε πρέπει το αντίθετό της, που ήταν πριν η αλήθεια, να είναι τώρα η παράνοια. Μια τέτοια αντιστροφή, ολοκληρωτικά ανάποδα, με την παράνοια να γίνεται διαύγεια, οι ψευδαισθήσεις αλήθεια, η επίθεση καλοσύνη, το μίσος αγάπη, και ο φόνος αγαθοεργία, είναι ο στόχος που υπηρετούν οι νόμοι του χάους. Αυτά είναι τα μέσα με τα οποία φαίνεται πως αντιστρέφονται οι νόμοι του Θεού. Εδώ οι νόμοι της αμαρτίας φαίνονται πως κρατούν την αγάπη αιχμάλωτη, και αφήνουν την αμαρτία ελεύθερη.

15. Αυτοί δεν φαίνονται πως είναι οι νόμοι του χάους, διότι με την μεγάλη αντιστροφή φαίνεται πως είναι οι νόμοι της τάξης. Πως θα μπορούσε να μην είναι έτσι; Το χάος είναι άνομο, και δεν έχει νόμους. Για να γίνει πιστευτό, οι φαινομενικοί του νόμοι πρέπει να γίνουν αντιληπτοί ως αληθινοί. Ο στόχος τους, που είναι η τρέλα, πρέπει να φαίνεται σαν διαύγεια. Και ο φόβος, με τα σταχτιά χείλη και τα μάτια που δεν βλέπουν, τυφλωμένος και τρομερός στην όψη, ανεβαίνει στον θρόνο της αγάπης, ο ετοιμοθάνατος κατακτητής της, το υποκατάστατό της, ο σωτήρας από την σωτηρία. Πόσο ωραίος φαίνεται ο θάνατος χάρη στους νόμους του φόβου. Ευχαρίστησε τον ήρωα που κάθεται πάνω στον θρόνο της αγάπης, που έσωσε τον Υιό του Θεού για να τον παραδώσει στον φόβο και τον θάνατο!

16. Ωστόσο, πως γίνεται τέτοιοι νόμοι να μπορούν να είναι πιστευτοί; Υπάρχει ένα παράξενο τέχνασμα που κάνει αυτό δυνατό. Δεν είναι κάτι άγνωστο ∙ έχουμε δει πως φαίνεται ότι λειτουργεί πολλές φορές πριν. Στην πραγματικότητα δεν λειτουργεί, όμως στα όνειρα, όπου οι σκιές παίζουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, φαίνεται πολύ ισχυρό. Κανένας νόμος του χάους δεν θα μπορούσε να γίνει πιστευτός αν δεν έδινε έμφαση στην μορφή και αγνοούσε το περιεχόμενο. Κανένας που θεωρεί ότι έστω κι ένας από αυτούς τους νόμους είναι αληθινός δεν καταλαβαίνει τι λέει. Κάποιες μορφές που παίρνει φαίνονται σαν να έχουν νόημα, και αυτό είναι όλο.

17. Πως είναι δυνατόν κάποιες μορφές θανάτου να μην σημαίνουν θάνατο; Μπορεί η επίθεση, όποια μορφή και να λάβει, να είναι αγάπη; Ποιά μορφή καταδίκης είναι ευλογία; Ποιός κάνει τον σωτήρα του ανίσχυρο και βρίσκει την σωτηρία; Μην σε εξαπατά η μορφή της επίθεσης εναντίον του. Δεν μπορείς να επιδιώκεις να τον βλάψεις και να σωθείς. Ποιός μπορείς να βρει ασφάλεια από την επίθεση στρεφόμενος εναντίον του εαυτού του; Πώς μπορεί να έχει σημασία η μορφή που παίρνει αυτή η τρέλα; Είναι μια κρίση που νικά τον εαυτό της, καταδικάζοντας αυτό που λέει ότι θέλει να σώσει. Μην πλανάσαι όταν η τρέλα παίρνει μια μορφή που νομίζεις ότι είναι ωραία. Αυτό που έχει πρόθεση να σε καταστρέψει δεν είναι φίλος σου.

18. Θα ήθελες να ισχυριστείς, και να νομίζεις ότι είναι αλήθεια, ότι δεν πιστεύεις σε αυτούς τους παράλογους νόμους, και ότι δεν ενεργείς σύμφωνα με αυτούς. Και όταν κοιτάζεις τι λένε, δεν μπορεί να είναι πιστευτοί. Αδελφέ μου, όντως τους πιστεύεις. Διότι πώς αλλιώς θα μπορούσες να αντιληφθείς την μορφή που παίρνουν, ενώ έχουν τέτοιο περιεχόμενο; Μπορεί κάποια μορφή αυτών να είναι υπερασπίσιμη; Ωστόσο, τους πιστεύεις για την μορφή που παίρνουν, και δεν αναγνωρίζεις το περιεχόμενο. Αυτό ποτέ δε αλλάζει. Μπορείς να ζωγραφίσεις τριανταφυλλένια χείλη πάνω σε ένα σκελετό, να τον ντύσεις όμορφα, να τον χαϊδέψεις και να του κάνεις όλα τα χατίρια, και να τον ζωντανέψεις; Και μπορείς να είσαι ικανοποιημένος με μια ψευδαίσθηση ότι ζεις;

19. Δεν υπάρχει ζωή έξω από τον Ουρανό. Εκεί όπου ο Θεός δημιούργησε ζωή, εκεί πρέπει να βρίσκεται. Σε οποιαδήποτε κατάσταση εκτός του Ουρανού η ζωή είναι μια ψευδαίσθηση. Στην καλύτερη περίπτωση φαίνεται σαν ζωή ∙ στην χειρότερη, σαν θάνατος. Όμως και οι δυο είναι κρίσεις για το τι δεν είναι ζωή, εξίσου ανεπαρκείς και χωρίς νόημα. Η ζωή εκτός του Ουρανού είναι αδύνατη, και ό,τι δεν είναι στον Ουρανό δεν είναι πουθενά. Έξω από τον Ουρανό, βρίσκεται μόνο η σύγκρουση των ψευδαισθήσεων ∙ ανούσια, αδύνατη και πέρα από κάθε λογική, και όμως αντιληπτή ως ένα αιώνιο εμπόδιο προς τον Ουρανό. Οι ψευδαισθήσεις δεν είναι παρά μορφές. Το περιεχόμενό τους δεν είναι ποτέ αληθινό.

20. Οι νόμοι του χάους κυβερνούν όλες τις ψευδαισθήσεις. Οι μορφές τους συγκρούονται, κάνοντας να φαίνεται δυνατό ότι μπορείς να δώσεις σε κάποιες μεγαλύτερη αξία απ’ ό,τι σε άλλες. Όμως, η κάθε μια τους βασίζεται σίγουρα στην πεποίθηση ότι οι νόμοι του χάους είναι νόμοι της τάξης όπως και οι άλλες. Η κάθε μια τους υποστηρίζει απόλυτα αυτούς τους νόμους, προσφέροντας μια βέβαιη μαρτυρία ότι αυτοί οι νόμοι είναι αληθινοί. Οι φαινομενικά ηπιότερες μορφές επίθεσης δεν είναι λιγότερο βέβαιες στην μαρτυρία τους, ή τα αποτελέσματά τους. Είναι σίγουρο ότι οι ψευδαισθήσεις θα φέρνουν φόβο εξαιτίας των πεποιθήσεων που υπονοούν, και όχι εξαιτίας της μορφή τους. Και η έλλειψη πίστης στην αγάπη, όποια μορφή και να πάρει, επιμαρτυρεί ότι το χάος είναι πραγματικότητα.

21. Από την πίστη στην αμαρτία, ακολουθεί η πίστη στο χάος. Επειδή ακολουθεί φαίνεται σαν να είναι ένα λογικό συμπέρασμα ∙ ένα έγκυρο βήμα με τακτοποιημένη σκέψη. Τα βήματα προς το χάος πραγματικά έχουν μια συστηματική ακολουθία από την αφετηρία τους. Το κάθε ένα είναι μια διαφορετική μορφή στην προοδευτική πορεία της αντιστροφής της αλήθειας, οδηγώντας ακόμα πιο βαθιά στον τρόμο και μακριά από την αλήθεια. Μην θεωρείς ότι κάποιο βήμα είναι μικρότερο από κάποιο άλλο, ούτε ότι η επιστροφή από κάποιο άλλο είναι ευκολότερη. Στο κάθε ένα βρίσκεται ολόκληρη η κάθοδος από τον Ουρανό. Κι εκεί που αρχίζει η σκέψη σου, εκεί πρέπει να τελειώνει.

22. Αδελφέ, μην κάνεις ούτε ένα βήμα στην κάθοδο προς την κόλαση. Διότι έχοντας κάνει ένα, δεν θα αναγνωρίζεις τα υπόλοιπα γι αυτό που είναι. Και αυτά θα ακολουθήσουν. Η επίθεση, σε οποιαδήποτε μορφή, έχει θέσει το πόδι σου πάνω στην στριφογυριστή σκάλα που απομακρύνει από τον Ουρανό. Εν τούτοις, οποιαδήποτε στιγμή είναι δυνατόν όλα αυτά να ακυρωθούν. Πως μπορείς να ξέρεις αν διάλεξες την σκάλα που οδηγεί στον Ουρανό ή το δρόμο για την κόλαση; Πολύ εύκολα. Πως νιώθεις; Η ειρήνη είναι στην επίγνωση σου; Είσαι σίγουρος για το ποιο δρόμο να ακολουθήσεις; Και είσαι σίγουρος ότι ο στόχος του Ουρανού είναι εφικτός; Αν όχι, τότε πορεύεσαι μόνος. Ζήτησε, λοιπόν, από τον Φίλο σου να έρθει μαζί σου, και να σου δώσει την βεβαιότητα για το που να πας.