ΟΙ ΑΣΥΜΦΙΛΙΩΤΕΣ ΠΙΣΤΕΙΣ
- Από το Κεφάλαιο 23,
1. Η ενθύμηση του Θεού έρχεται στον ήσυχο νου. Δεν μπορεί να έρθει εκεί όπου υπάρχει σύγκρουση, διότι ένας νους που βρίσκεται σε πόλεμο με τον εαυτό του δεν θυμάται την αιώνια ηπιότητα. Τα μέσα του πολέμου δεν είναι τα μέσα της ειρήνης, και αυτό που θα ήθελαν να θυμηθούν οι πολεμοχαρείς δεν είναι η αγάπη. Ο πόλεμος είναι αδύνατος εκτός κι αν ενστερνίζεσαι την πίστη στην νίκη. Η σύγκρουση μέσα σου πρέπει να υπονοεί ότι πιστεύεις ότι το εγώ έχει την δύναμη να είναι θριαμβευτής. Για ποιο άλλο λόγο να ήθελες να ταυτιστείς μαζί του; Σίγουρα συνειδητοποιείς ότι το εγώ βρίσκεται σε πόλεμο με τον Θεό. Είναι σίγουρο ότι δεν έχει κανένα εχθρό. Όμως, είναι το ίδιο σίγουρο ότι έχει παγιωμένη πεποίθηση ότι έχει κάποιον εχθρό που πρέπει να υπερνικήσει και ότι θα το πετύχει.
2. Δεν συνειδητοποιείς ότι ένας πόλεμος εναντίον του εαυτού σου θα ήταν πόλεμος εναντίον του Θεού; Μπορείς να διανοηθείς νίκη σε αυτόν τον πόλεμο; Και αν υπήρχε, είναι αυτή η νίκη που θα ήθελες; Ο θάνατος του Θεού, αν αυτός ήταν δυνατός, θα ήταν ο δικός σου θάνατος. Είναι αυτό νίκη; Το εγώ πάντα παρελαύνει προς την ήττα, διότι νομίζει ότι έχει πιθανότητες να θριαμβεύσει επάνω σου. Και ο Θεός σκέφτεται διαφορετικά. Αυτός δεν είναι πόλεμος ∙ μόνο η τρελή πεποίθηση ότι η Θέληση του Θεού μπορεί να δεχτεί επίθεση και να καταργηθεί. Μπορεί να ταυτίζεσαι με αυτή την άποψη, αλλά αυτό ποτέ δεν θα είναι κάτι περισσότερο από παραφροσύνη. Και στην παραφροσύνη θα βασιλεύει ο φόβος, και θα φαίνεται ότι έχει πάρει εκεί την θέση της αγάπης. Αυτός είναι ο σκοπός της σύγκρουσης. Και σε κείνους που νομίζουν ότι αυτό είναι δυνατόν, τα μέσα τους φαίνονται αληθινά.
3. Να είσαι σίγουρος ότι είναι αδύνατον ο Θεός και το εγώ, ή ο εαυτός σου και αυτό, να συναντηθούν ποτέ. Σου φαίνεται ότι το συναντάς, και ότι κάνεις παράξενες συμμαχίες που η βάση τους δεν έχει κανένα νόημα. Διότι οι πεποιθήσεις σας συγκλίνουν πάνω στο σώμα, το επιλεγμένο σπίτι του εγώ, το οποίο πιστεύεις ότι είναι και δικό σου. Συναντιέστε σε ένα λάθος ∙ ένα σφάλμα αυτό- αξιολόγησης. Το εγώ ενώνεται με μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου που συμμερίζεσαι μαζί του. Εν τούτοις, οι ψευδαισθήσεις δεν μπορούν να ενωθούν. Είναι ίδιες, και δεν είναι τίποτα. Η ένωσή τους βρίσκεται στο τίποτα ∙ δύο από αυτές είναι εξίσου χωρίς νόημα όσο και χίλιες. Το εγώ ενώνεται με το τίποτα, όντας τίποτα το ίδιο. Ο θρίαμβος που αναζητά είναι το ίδιο χωρίς νόημα όσο και αυτό.
4. Αδελφέ, ο πόλεμος εναντίον του εαυτού σου βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του. Το τέλος του ταξιδιού βρίσκεται στο μέρος της ειρήνης. Δεν θα ήθελες τώρα να δεχτείς την ειρήνη που σου προσφέρεται εδώ; Αυτός ο «εχθρός» που πολεμούσες ως εισβολέα στην ειρήνη σου βρίσκεται εδώ μεταμορφωμένος, μπροστά στα μάτια σου, σε φορέα ειρήνης. Ο «εχθρός» σου ήταν ο Θεός ο Ίδιος, στον Οποίο είναι άγνωστη κάθε σύγκρουση, θρίαμβος και επίθεση οιουδήποτε είδους. Αυτός σε αγαπά απόλυτα, ολοκληρωτικά και αιώνια. Ο Υιός του Θεού σε πόλεμο με τον Δημιουργό του είναι μια κατάσταση τόσο γελοία όσο η φύση που βρυχάται με θυμό ενάντια στον άνεμο, διακηρύσσοντας ότι δεν είναι μέρος της ίδιας πια. Θα μπορούσε η φύση να εδραιώσει κάτι τέτοιο, και να το κάνει αληθινό; Ούτε είναι και δικός σου ρόλος να πεις τι θα είναι μέρος από σένα και τι όχι.
5. Ο πόλεμος εναντίον του εαυτού σου ξεκίνησε για να διδάξει τον Υιό του Θεού ότι δεν είναι ο εαυτός του, και ότι δεν είναι Υιός του Πατέρα του. Γι αυτό, πρέπει να λησμονηθεί η ενθύμηση του Πατέρα του. Αυτή είναι λησμονημένη στην ζωή του σώματος, και αν νομίζεις ότι είσαι σώμα, θα πιστεύεις ότι την έχεις λησμονήσει. Εν τούτοις, η αλήθεια δεν μπορεί να ξεχαστεί από μόνη της, και εσύ δεν έχεις ξεχάσει τι είσαι. Μόνο μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου, μια επιθυμία να θριαμβεύσεις πάνω σε αυτό που είσαι, είναι που δεν θυμάται.
6. Ο πόλεμος εναντίον του εαυτού σου δεν είναι παρά η μάχη δύο ψευδαισθήσεων, που αγωνίζεται να τις κάνει διαφορετικές την μία από την άλλη, με την πεποίθηση ότι αυτή που θα νικήσει θα είναι αληθινή. Δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα σε αυτές και την αλήθεια. Ούτε είναι διαφορετικές η μία από την άλλη. Και οι δύο δεν είναι αληθινές. Έτσι δεν έχει σημασία τι μορφή παίρνουν. Αυτό που τις έφτιαξε είναι παρανοϊκό, και παραμένουν μέρος αυτού που τις έφτιαξε. Η τρέλα δεν απειλεί την πραγματικότητα, και δεν έχει καμιά επιρροή επάνω της. Οι ψευδαισθήσεις δεν μπορούν να θριαμβεύσουν πάνω στην αλήθεια, ούτε μπορούν να την απειλήσουν με κάποιο τρόπο. Και η πραγματικότητα που αρνούνται δεν είναι μέρος από αυτές.
7. Αυτό που θυμάσαι εσύ, είναι μέρος από σένα. Διότι πρέπει να είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Η αλήθεια δεν μάχεται ενάντια στις ψευδαισθήσεις, ούτε οι ψευδαισθήσεις μάχονται ενάντια στην αλήθεια. Οι ψευδαισθήσεις μάχονται μόνο αναμεταξύ τους. Όντας κατακερματισμένες, κατακερματίζουν. Αλλά η αλήθεια είναι αδιάσπαστη, και πολύ πέρα από ό,τι μπορούν αυτές να φτάσουν. Θα θυμηθείς αυτό που γνωρίζεις όταν θα έχεις μάθει ότι δεν μπορεί να βρίσκεσαι σε σύγκρουση. Η μια ψευδαίσθηση για τον εαυτό σου μπορεί να αντιμάχεται με κάποια άλλη, ωστόσο ο πόλεμος των δύο ψευδαισθήσεων είναι μια κατάσταση όπου τίποτα δεν συμβαίνει. Δεν υπάρχει νικητής και δεν υπάρχει νίκη. Και η αλήθεια στέκει ακτινοβόλα, χώρια από την σύγκρουση, ανέπαφη και ήσυχη μέσα στην ειρήνη του Θεού.
8. Η σύγκρουση πρέπει να συμβαίνει ανάμεσα σε δύο δυνάμεις. Δεν μπορεί να υπάρχει ανάμεσα σε μια δύναμη και το τίποτα. Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσες να επιτεθείς που να μην είναι μέρος από σένα. Και με το να του επιτίθεσαι φτιάχνεις δύο ψευδαισθήσεις του εαυτού σου, σε σύγκρουση αναμεταξύ τους. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά που κοιτάζεις κάτι που δημιούργησε ο Θεός με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εκτός από αγάπη. Η σύγκρουση είναι τρομακτική, διότι είναι η γέννηση του φόβου. Εν τούτοις, αυτό που γεννιέται από το τίποτα δεν μπορεί να κερδίσει την πραγματικότητα πολεμώντας την. Γιατί να θέλεις να γεμίζεις τον κόσμο σου με συγκρούσεις με τον εαυτό σου; Άφησε να ακυρωθεί όλη αυτή η παραφροσύνη για λογαριασμό σου, και στρέψου με ειρήνη προς την ενθύμηση του Θεού, που εξακολουθεί να λάμπει μέσα στην σιωπή του νου σου.
9. Δες πως εξαφανίζεται η σύγκρουση των ψευδαισθήσεων όταν οδηγείται στην αλήθεια! Διότι φαίνεται αληθινή μόνο για όσο φαίνεται σαν πόλεμος ανάμεσα σε συγκρουόμενες αλήθειες ∙ και η επικρατέστερη θα είναι η πιο αληθινή, η πιο πραγματική, και ο εξολοθρευτής της ψευδαίσθησης που ήταν λιγότερο πραγματική, την έκανε ψευδαίσθηση εξαιτίας της ήττας της. Επομένως, η σύγκρουση είναι η επιλογή ανάμεσα σε ψευδαισθήσεις, όπου η μία θα λάβει το στέμμα ως πραγματική, ενώ η άλλη θα εξαλειφθεί και θα περιφρονηθεί. Εδώ ο Πατέρα ποτέ δεν θα έρθει στην ενθύμηση. Εν τούτοις, καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να εισβάλλει στον οίκο Του και να τον οδηγήσει έξω από αυτό που αγαπά παντοτινά. Και ό,τι αγαπά Αυτός πρέπει να είναι παντοτινά ήσυχο και ειρηνικό διότι είναι ο οίκος Του.
10. Εσύ που είσαι ο αγαπημένος Του δεν είσαι ψευδαίσθηση, όντας αληθινός και ιερός όπως ο Ίδιος. Η ηρεμία της βεβαιότητάς σου γι Αυτόν και τον εαυτό σου είναι ο οίκος και των Δύο σας, οι Οποίοι κατοικείτε ως Ένα και όχι χώρια. Άνοιξε την πόρτα του πιο ιερού Του οίκου, και άφησε την συγχώρεση να καθαρίσει κάθε ίχνος πίστης στην αμαρτία που θέλει τον Θεό άστεγο και τον Υιό Του μαζί με Αυτόν. Δεν είσαι ξένος στην οικία του Θεού. Καλωσόρισε τον αδελφό σου στον οίκο όπου ο Θεός τον έχει τοποθετήσει με γαλήνη και ειρήνη, και κατοικεί μαζί του. Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν θέση εκεί όπου κατοικεί η αγάπη, προστατεύοντάς σε από το καθετί που δεν είναι αληθινό. Εσύ διαμένεις μέσα στην ειρήνη τόσο απεριόριστος όσο ο Δημιουργός της, και τα πάντα δίδονται σε εκείνους που θέλουν να Τον θυμηθούν. Το Άγιο Πνεύμα προσέχει τον οίκο Του, σίγουρο ότι η ειρήνη του δεν μπορεί να ποτέ να διαταραχθεί.
11. Πως μπορεί το ησυχαστήριο του Θεού να στραφεί εναντίον του εαυτού του, και να επιδιώξει να ξεπεράσει Αυτόν που κατοικεί εκεί; Και σκέψου τι συμβαίνει όταν η οικία του Θεού αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως διαιρεμένη. Το ιερό άδυτο εξαφανίζεται, το φως γίνεται θαμπό, ο ναός του Ιερού Ενός γίνεται οίκος αμαρτίας. Και τίποτα δεν απομένει στην μνήμη εκτός από ψευδαισθήσεις. Οι ψευδαισθήσεις μπορούν να συγκρούονται, διότι οι μορφές τους είναι διαφορετικές. Και όντως μάχονται μόνο για να διασφαλίσουν ποια μορφή είναι αληθινή.
12. Οι ψευδαισθήσεις συναντούν ψευδαισθήσεις ∙ η αλήθεια συναντά τον εαυτό της. η συνάντηση των ψευδαισθήσεων οδηγεί σε πόλεμο. Η ειρήνη, κοιτάζοντας τον εαυτό της, επεκτείνεται. Ο πόλεμος είναι η κατάσταση στην οποία γεννιέται ο φόβος, και αυξάνεται αναζητώντας να κυριαρχήσει. Η ειρήνη είναι η κατάσταση όπου διαμένει η αγάπη, και επιδιώκει να μοιραστεί τον εαυτό της. Η σύγκρουση και η ειρήνη είναι αντίθετες. Όπου διαμένει η μία η άλλη δεν μπορεί να βρίσκεται ∙ όπου πηγαίνει η μία η άλλη εξαφανίζεται. Έτσι και η μνήμη του Θεού είναι θολή μέσα στους νόες που έχουν γίνει πεδίο μάχης ψευδαισθήσεων. Εν τούτοις, πολύ πέρα από αυτόν τον ανούσιο πόλεμο λάμπει έτοιμη να επανέλθει στην μνήμη όταν συμπλεύσεις με την ειρήνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου