Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 181

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 - 200

1. Τα επόμενα μαθήματά μας επικεντρώνονται στο να σταθεροποιήσουν την προθυμία σου να κάνεις την αδύναμη αφοσίωσή σου ισχυρή ∙ τους σκόρπιους στόχους σου να αναμειχθούν σε μία πρόθεση. Δεν σου ζητείται ακόμα η απόλυτη αφοσίωσή σου όλη την ώρα. Αλλά σου ζητείται να ασκηθείς τώρα για να αποκτήσεις την αίσθηση της ειρήνης που σου χαρίζουν οι ενοποιημένες προθέσεις, έστω κι αν είναι ασυνεχείς. Αυτή η εμπειρία διασφαλίζει ότι θα δώσεις την ολοκληρωτική σου προθυμία να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου δείχνουν αυτά τα μαθήματα.

2. Τα μαθήματά μας τώρα κινητοποιούνται συγκεκριμένα στο να διευρύνουν ορίζοντες, και άμεσες προσεγγίσεις προς τα ειδικά εμπόδια που κρατούν την όρασή σου στενή, και πολύ περιορισμένη να σε αφήσει να δεις την αξία του στόχου μας. Επιχειρούμε τώρα να σηκώσουμε αυτά τα εμπόδια, έστω και για λίγο. Τα λόγια μόνο δεν μπορούν να μεταφέρουν την αίσθηση απελευθέρωσης που φέρνει αυτό το ανασήκωμα. Αλλά η εμπειρία της ελευθερίας και της ειρήνης που έρχεται καθώς παραιτείσαι από τον στενό έλεγχο των όσων βλέπεις, μιλάει από μόνη της. Το κίνητρό σου θα ενταθεί τόσο που οι λέξεις θα γίνουν μικρής σημασίας. Θα είσαι σίγουρος γι αυτό που θέλεις, και γι αυτό που δεν έχει αξία.

3. Κι έτσι αρχίζουμε το ταξίδι μας πέρα από τις λέξεις επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε ό,τι εμποδίζει ακόμα την πρόοδό σου. Η εμπειρία αυτού που υπάρχει πέρα από την αμυντικότητα παραμένει πέρα από την επίτευξη όσο το αρνείσαι. Μπορεί να βρίσκεται εκεί, αλλά εσύ δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρουσία του. Επομένως τώρα επιχειρούμε να πάμε πέρα από όλες τις άμυνες κάθε μέρα από λίγο. Δεν μας ζητείται τίποτα περισσότερο από αυτό, διότι τίποτα περισσότερο από αυτό δεν χρειάζεται. Θα είναι αρκετό να εγγυηθούμε ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν.
.

Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου

1. Η εμπιστοσύνη στους αδελφούς σου είναι πολύ βασική για να σταθεροποιήσεις και να κρατήσεις την πίστη σου στην ικανότητα σου να υπερβαίνεις την αμφιβολία και την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν επιτίθεσαι σε έναν αδελφό, διακηρύσσεις ότι είναι περιορισμένος από αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι γι αυτόν. Δεν κοιτάς πέρα από τα σφάλματα του. Μάλλον, αυτά μεγεθύνονται και γίνονται εμπόδια στην επίγνωση του Εαυτού που βρίσκεται πέρα από τα δικά σου λάθη, και πέρα από τις φαινομενικές του αμαρτίες καθώς και από τις δικές σου.

2. Η αντίληψη έχει μια εστίαση. Αυτή είναι που της δίνει συνέπεια σε αυτό που βλέπεις. Όταν αλλάξεις αυτή την εστίαση, αυτό που βλέπεις αλλάζει ανάλογα. Η όρασή σου τώρα μεταβάλλεται, για να στηρίξει την πρόθεση που έχει αντικαταστήσει αυτήν που είχες πριν. Απόσπασε την εστίασή σου από τις αμαρτίες του αδελφού σου, και βιώνεις την γαλήνη που έρχεται από την πίστη στην αθωότητα. Αυτή η πίστη λαμβάνει την μόνη βέβαιη στήριξή της από αυτό που βλέπεις στους άλλους πέρα από τις αμαρτίες τους. Γιατί τα λάθη τους, αν εστιάσεις πάνω σε αυτά, γίνονται μάρτυρες των αμαρτιών μέσα σου. Και δεν θα υπερβείς την θέασή τους και δεν θα βλέπεις την αθωότητα που βρίσκεται πέρα από αυτές.

3. Γι αυτό, στην σημερινή άσκηση, πρώτα αφήνουμε όλες αυτές τις μικρές εστιάσεις να υποχωρήσουν μπροστά στην μεγάλη μας ανάγκη να αφήσουμε την αθωότητα να γίνει ολοφάνερη. Κατευθύνουμε το νου μας στο ότι αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε, και μόνο αυτό, για λίγο ακόμη. Δεν νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς μας στόχους. Και αυτό που βλέπαμε πριν από μια στιγμή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το διάλειμμα του χρόνου όπου ασκούμαστε στο να αλλάξουμε την πρόθεσή μας. Αναζητούμε την αθωότητα και τίποτα άλλο. Την αναζητούμε χωρίς καμιά άλλη έννοια από το τώρα.

4. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιτυχία έχει σταθεί η ενασχόλησή σου με περασμένους και μελλοντικούς στόχους. Έχεις απασχολήσει αρκετά το μυαλό σου με το πόσο υπερβολικά διαφορετικοί είναι οι στόχοι που υπερασπίζονται αυτά τα Μαθήματα, από αυτούς που είχες παλαιότερα. Και έχεις επίσης καταπτοηθεί από την απογοητευτική και περιοριστική σκέψη ότι, ακόμα κι αν πετύχεις, αναπόφευκτα θα χάσεις πάλι τον δρόμο σου.

5. Πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει σημασία; Αφού το παρελθόν έχει πια φύγει ∙ και το μέλλον βρίσκεται μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Αυτές οι έγνοιες δεν είναι παρά άμυνες ενάντια στην τωρινή αλλαγή εστίασης της αντίληψης. Τίποτα περισσότερο. Αφήνουμε κατά μέρος για λίγο αυτούς τους ανούσιους περιορισμούς. Δεν προσβλέπουμε σε περασμένες πεποιθήσεις, και αυτό που θα πιστέψουμε δεν θα εισβάλλει σε μας τώρα. Εισερχόμαστε στον χρόνο της άσκησης με μια πρόθεση ∙ να κοιτάξουμε στην αθωότητα μέσα μας.

6. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χάσει αυτόν τον στόχο αν ο θυμός μπλοκάρει τον δρόμο μας σε οιαδήποτε μορφή. Και αν έρθει στο μυαλό μας η αμαρτία κάποιου αδερφού, η στενή εστίασή μας περιορίζει την όραση, και μας στρέφει το βλέμμα πάνω στα δικά μας λάθη, τα οποία θα μεγεθύνουμε και θα τα αποκαλέσουμε αμαρτίες. Γι αυτό, για λίγο, χωρίς έγνοια για το παρελθόν ή το μέλλον, σε περίπτωση που προκύψουν τέτοια εμπόδια θα τα ξεπεράσουμε με οδηγίες στο νου μας να αλλάξει την εστίασή του, καθώς λέμε:

- ΔΔεν είναι αυτό που επιθυμώ να δω.

- ΕΕμπιστεύομαι τους αδελφούς μου, που είναι ένα μαζί μου.

7. Και επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την σκέψη για να μας κρατά ασφαλείς όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν αναζητούμε μακροπρόθεσμους στόχους. Όταν κάποιο εμπόδιο φαίνεται πως μπλοκάρει την αθωότητά μας από την θέασή μας, δεν ζητούμε παρά να διακόψουμε για μία στιγμή από την δυστυχία που θα επιφέρει η εστίασή μας πάνω στην αμαρτία, και θα παραμείνει δίχως διόρθωση.

8. Ούτε ζητούμε φαντασιώσεις. Διότι αυτό που αναζητούμε να δούμε είναι πραγματικά εκεί. Και καθώς η εστίαση μας πηγαίνει πέρα από τα σφάλματα, θα δούμε ένα εξ ολοκλήρου αναμάρτητο κόσμο. Όταν αυτό το θέαμα είναι το μόνο που θέλουμε να βλέπουμε, όταν αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε στο όνομα της ορθής αντίληψης, τότε τα μάτια του Χριστού είναι αναπόφευκτά δικά μας. Και η Αγάπη την Οποία νιώθει Αυτός για μας, γίνεται και δική μας. Και αυτό θα είναι το μόνο πράγμα που θα βλέπουμε να αντανακλάται στον κόσμο και στους εαυτούς μας.

9. Ο κόσμος που κάποτε διακήρυσσε τις αμαρτίες μας γίνεται η απόδειξη ότι είμαστε αναμάρτητοι. Και η αγάπη μας για όλους όσους αντικρίζουμε καταθέτει την θύμηση του ιερού Εαυτού που δεν γνωρίζει αμαρτία, και δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τίποτα χωρίς την αθωότητά Του. Αυτή την θύμηση αναζητούμε καθώς στρέφουμε το νου μας στην άσκηση της σημερινής ημέρας. Δεν κοιτάζουμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κοιτάμε κατευθείαν στο παρόν. Και δίνουμε την εμπιστοσύνη μας στην εμπειρία που ζητούμε τώρα. Η αθωότητά μας δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού. Αυτή την στιγμή η θέλησή μας είναι ένα με την δική Του.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 180

ΜΑΘΗΜΑ 180
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(169) Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη Του απελευθερώνομαι.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(170) Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό, άρα ούτε και σε μένα.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ VΜΑΘΗΜΑ 179

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ V
Εισαγωγή
1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Επιθυμούμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο σταθερή πίστη. Τα βήματά μας δεν ήταν πάντα ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα επιταχύνουμε , διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο.
2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο ιερός μας νους, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»
4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.
5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε σε αυτό είναι που πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.
6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού είναι σταυρωμένος μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.
7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.
8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Αυτόν ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.
9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Σε αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας επιθυμεί ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Τι ζει λοιπόν, που δεν είναι ένα με σένα;
10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.
12. Εν τούτοις, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και το τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στην εμπειρία που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Περιμένουμε την εμπειρία και αναγνωρίζουμε ότι μόνο εδώ γεννιέται η βεβαιότητα. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στο νόημα τους , το οποίο είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή του νοήματος. Και Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.

ΜΑΘΗΜΑ 179
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(167) Υπάρχει μόνο μια ζωή, και αυτή την μοιράζομαι με τον Θεό.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ
(168) Η χάρη Σου μου έχει δοθεί. Την διεκδικώ τώρα.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΟ ΝΕΦΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ




Το Νέφος της Ενοχής

- Από το Κεφάλαιο 13, IX. THE CLOUD OF GUILT -

1. Η ενοχή παραμένει το μόνο πράγμα που κρύβει τον Πατέρα, διότι η ενοχή είναι επίθεση εναντίον του Υιού Του. Οι ένοχοι πάντα καταδικάζουν, και έχοντας κάνει αυτό πάντα θα καταδικάζουν, ενώνοντας το μέλλον με το παρελθόν όπως είναι ο νόμος του εγώ. Η υπακοή σε αυτό το νόμο δεν αφήνει το φως να εισέλθει, διότι απαιτεί πίστη στο σκοτάδι και απαγορεύει την αφύπνιση. Οι νόμοι του εγώ είναι αυστηροί, και αυτοί που τους παραβιάζουν τιμωρούνται αυστηρά. Επομένως μην δείχνεις υπακοή στους νόμους του, διότι είναι νόμοι τιμωρίας. Κι εκείνοι που τους ακολουθούν πιστεύουν ότι είναι ένοχοι, άρα πρέπει να καταδικάζουν. Ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν πρέπει να μεσολαβούν οι νόμοι του Θεού, αν θέλεις να ελευθερωθείς. Η Επανόρθωση στέκει ανάμεσά τους, σαν ένας φωτεινός δαυλός που λάμπει τόσο δυνατά ώστε η αλυσίδα του σκότους στην οποία έδεσες τον εαυτό σου εξαφανίζεται.

2. Η απελευθέρωση από την ενοχή είναι η ολοκληρωτική ακύρωση του εγώ. Μην φοβίζεις κανέναν, διότι η ενοχή του είναι δική σου, και υπακούοντας τις σκληρές εντολές του εγώ φέρνεις την καταδίκη του πάνω στον εαυτό σου, και δεν θα ξεφύγεις από την τιμωρία που προσφέρει σε εκείνους που το υπακούν. Το εγώ ανταμείβει την υπακοή σε αυτό με πόνο, διότι η πίστη σε αυτό είναι πόνος. Και η πίστη πρέπει να ανταμείβεται μόνο σε σχέση με την πεποίθηση στην οποία τοποθετήθηκε η πίστη. Η πίστη φτιάχνει την δύναμη της πεποίθησης, κι εκεί όπου επενδύεται καθορίζει την ανταμοιβή της. Διότι στην πίστη πάντα δίδεται αυτό που εκτιμά, και αυτό που εκτιμά επιστρέφεται σε σένα.

3. Ο κόσμος μπορεί να σου δώσει μόνο αυτό που του έδωσες, διότι εφόσον δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από δική σου προβολή, δεν έχει νόημα ξέχωρα από αυτό που εσύ βρήκες σε αυτόν και έθεσες την πίστη σου. Αν είσαι πιστός στο σκοτάδι δεν θα βλέπεις, διότι η πίστη σου θα ανταμειφθεί όπως την έδωσες. Εσύ θέλεις να δεχτείς τον θησαυρό σου, κι αν θέτεις την πίστη σου στο παρελθόν, το μέλλον θα είναι σαν αυτό. Ό,τι φυλάς με αγάπη νομίζεις ότι είναι δικό σου. Η δύναμη της αξίας που του δίνεις θα το κάνει δικό σου.

4. Η Επανόρθωση φέρνει επανα – αξιολόγηση όλων όσων περιέθαλπες με αγάπη, διότι είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να διαχωρίζει το ψευδές από το αληθινό, το οποίο έχεις δεχτεί μέσα στο νου σου δίχως διάκριση. Επομένως δεν μπορείς να δίνεις αξία στο ένα χωρίς να δίνεις και στο άλλο, και η ενοχή έχει γίνει τόσο αληθινή για σένα όσο η αθωότητα. Δεν πιστεύεις ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος διότι βλέπεις το παρελθόν, και δεν βλέπεις αυτόν. Όταν κατακρίνεις έναν αδελφό λες, «Εγώ που ήμουν ένοχος επιλέγω να παραμείνω έτσι.» Έχεις αρνηθεί την ελευθερία του, και κάνοντάς το αυτό έχεις αρνηθεί την μαρτυρία της δικής σου ελευθερίας. Θα μπορούσες το ίδιο εύκολα να τον έχεις ελευθερώσει από το παρελθόν, και να σηκώσεις από το νου του το νέφος της ενοχής που τον δένει σε αυτό. Και η δική του ελευθερία θα ήταν και δική σου.

5. Μην θέτεις την ενοχή επάνω του, διότι η ενοχή του βρίσκεται μέσα στην μυστική του σκέψη ότι αυτός το έχει κάνει αυτό σε σένα. Θα ήθελες, λοιπόν, να τον διδάξεις ότι έχει δίκιο μέσα στην πλάνη του; Η ιδέα ότι ο αθώος Υιός του Θεού μπορεί να επιτεθεί στον εαυτό του και να κάνει τον εαυτό του ένοχο είναι παρανοϊκή. Μην το πιστεύεις αυτό, σε καμία μορφή, και για κανέναν. Διότι η αμαρτία και η κατάκριση είναι το ίδιο, και η πίστη στην μία σημαίνει πίστη και στην άλλη, και καλεί την τιμωρία αντί για την αγάπη. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράνοια, και το να καλείς την τιμωρία στον εαυτό σου πρέπει να είναι παρανοϊκό.

6. Μην βλέπεις, λοιπόν, κανέναν ως ένοχο, κι έτσι θα επιβεβαιώνεις την αλήθεια της δικής σου αθωότητας. Σε κάθε κατάκριση που προσφέρεις στον Υιό του Θεού βρίσκεται και η πεποίθηση στην δική σου ενοχή. Αν θέλεις το Άγιο Πνεύμα να σε ελευθερώσει από αυτή, δέξου την δική Του προσφορά της Επανόρθωσης για όλους τους αδελφούς σου. Διότι έτσι μαθαίνεις τι είναι αλήθεια για σένα. Να θυμάσαι πάντα ότι είναι αδύνατον να καταδικάζεις τον Υιό του Θεού μόνο εν μέρει. Όλοι εκείνοι που βλέπεις ως ενόχους γίνονται οι μάρτυρες της δικής σου ενοχής, κι εσύ θα την βλέπεις εκεί, διότι είναι εκεί μέχρι να καταργηθεί. Η ενοχή είναι πάντα μέσα στο νου σου, ο οποίος έχει καταδικάσει τον εαυτό του. Μην την προβάλλεις, διότι όσο το κάνεις αυτό, δεν μπορεί να καταργηθεί. Με τον κάθε ένα που απελευθερώνεις από την ενοχή μεγάλη θα είναι η χαρά στον Ουρανό, όπου οι μάρτυρες της πατρότητάς σου αγαλλιάζουν.

7. Η ενοχή σε τυφλώνει, διότι όσο βλέπεις έστω και μια κηλίδα ενοχής μέσα σου, δεν θα βλέπεις το φως. Και προβάλλοντάς την ο κόσμος θα φαίνεται σκοτεινός, και καλυμμένος από την ενοχή σου. Πετάς ένα σκοτεινό πέπλο επάνω του, και δεν μπορείς να τον δεις διότι δεν μπορείς να κοιτάξεις μέσα. Φοβάσαι αυτό που θα έβλεπες εκεί, αλλά αυτό που φοβάσαι δεν βρίσκεται εκεί. Αυτό που φοβάσαι έχει φύγει. Αν κοίταζες μέσα θα έβλεπες μόνο την Επανόρθωση, να λάμπει μέσα στην σιωπή και την γαλήνη πάνω στον άδυτο του Πατέρα σου.

8. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα. Το εγώ σου λέει ότι όλα είναι μαύρα με την ενοχή μέσα σου, και σε προτρέπει να μην κοιτάξεις. Αντί γι αυτό, σε προτρέπει να κοιτάξεις τους αδελφούς σου, και να δεις την ενοχή σε αυτούς. Όμως, αυτό δεν μπορείς να το κάνεις χωρίς να παραμένεις τυφλός. Διότι εκείνοι που βλέπουν τους αδελφούς τους στο σκοτάδι, και ένοχους μέσα στο σκοτάδι με το οποίο τους τυλίγουν, φοβούνται πολύ να κοιτάξουν το φως μέσα. Μέσα σου δεν είναι αυτό που πιστεύεις ότι βρίσκεται εκεί, κι αυτό στο οποίο έθεσες την πίστη σου. Μέσα σου είναι το ιερό σημάδι της τέλειας πίστης που σου έχει ο Πατέρας σου. Αυτός δεν σου δίνει την αξία που δίνεις εσύ στον εαυτό σου. Αυτός γνωρίζει τον Εαυτό Του, και γνωρίζει την αλήθεια μέσα σου. Αυτός γνωρίζει ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά, διότι Αυτός δεν γνωρίζει διαφορές. Μπορείς εσύ να βλέπεις την ενοχή εκεί όπου ο Θεός γνωρίζει ότι υπάρχει τέλεια αθωότητα; Εσύ μπορείς να αρνιέσαι την γνώση Του, αλλά δεν μπορείς να την αλλάξεις. Κοίταξε, τότε, το φως που Αυτός τοποθέτησε μέσα σου, και μάθε ότι αυτό που φοβόσουν ότι ήταν εκεί έχει αντικατασταθεί από την αγάπη.

ΜΑΘΗΜΑ 178Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 178
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(165) Ας μην αρνηθεί ο νους μου την Σκέψη του Θεού
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ
(166) Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ




Από την Αντίληψη στην Γνώση

- Από το Κεφάλαιο 13, VIII. FROM PERCEPTION TO KNOWLEDGE-

1. Όλη η θεραπεία είναι απελευθέρωση από το παρελθόν. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Θεραπευτής. Αυτός διδάσκει ότι το παρελθόν δεν υπάρχει, ένα γεγονός που ανήκει στην σφαίρα της γνώσης, και γι αυτό κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να το γνωρίζει. Πραγματικά θα ήταν αδύνατον να βρίσκεσαι στον κόσμο με αυτή την γνώση. Διότι ο νους που γνωρίζει αυτό αμετάκλητα γνωρίζει ακόμα ότι διαμένει στην αιωνιότητα, και δεν κάνει καθόλου χρήση της αντίληψης. Επομένως δεν αναλογίζεται που είναι, διότι η ιδέα του «που» δεν σημαίνει τίποτα γι αυτόν. Γνωρίζει ότι είναι παντού, όπως και ότι έχει τα πάντα, παντοτινά.

2. Η πολλή αληθινή διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη και την γνώση γίνεται προφανής αν αναλογιστείς αυτό: Δεν υπάρχει τίποτα μονομερές σε σχέση με την γνώση. Κάθε πλευρά είναι ολοκληρωμένη, άρα καμιά πλευρά δεν είναι διαχωρισμένη. Εσύ είσαι μια πλευρά της γνώσης, εφόσον είσαι μέσα στο Νου του Θεού, ο Οποίος σε γνωρίζει. Όλη η γνώση πρέπει να είναι δική σου, διότι μέσα σε σένα είναι όλη η γνώση. Η αντίληψη, ακόμα και στο ανώτερο επίπεδό της, δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Ακόμα και η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, που είναι η τελειότερη δυνατή όσον αφορά την αντίληψη, δεν έχει νόημα στον Ουρανό. Η αντίληψη μπορεί να φτάσει παντού κάτω από την δική Του καθοδήγηση, διότι η όραση του Χριστού βλέπει τα πάντα μέσα στο φως. Εν τούτοις, καμιά αντίληψη, όσο ιερή και να είναι, δεν θα διαρκέσει για πάντα.

3. Η τέλεια αντίληψη, λοιπόν, έχει πολλά στοιχεία κοινά με την γνώση, κάνοντας την μετάβαση σε αυτήν δυνατή. Εν τούτοις, το τελευταίο βήμα πρέπει να γίνει από τον Θεό, διότι το τελικό βήμα στην λύτρωσή σου, η οποία φαίνεται ότι είναι στο μέλλον, έγινε από τον Θεό στην δημιουργία σου. Ο διαχωρισμός δεν το έχει διακόψει. Η δημιουργία δεν μπορεί να διακοπεί. Ο διαχωρισμός είναι απλά ένας λανθασμένος σχηματισμός της πραγματικότητας, χωρίς καμία απολύτως επίδραση. Το θαύμα, ενώ δεν έχει καμία λειτουργία στον Ουρανό, εδώ χρειάζεται. Κάποιες πλευρές της πραγματικότητας μπορούν ακόμα να γίνουν ορατές, και θ’ αντικαταστούν πλευρές της μη πραγματικότητας. Πλευρές της πραγματικότητας μπορούν να γίνουν ορατές στα πάντα παντού. Όμως, μόνο ο Θεός μπορεί να τις συγκεντρώσει, επισφραγίζοντάς τες ως ένα με το τελικό δώρο της αιωνιότητας.

4. Χώρια από τον Πατέρα και τον Υιό, το Άγιο Πνεύμα δεν έχει καμία λειτουργία. Αυτός δεν είναι διαχωρισμένος από κανέναν από τους Δύο, όντας μέσα στο Νου και των Δύο, και γνωρίζοντας ότι ο Νους είναι Ένα. Αυτός είναι μια Σκέψη του Θεού, και ο Θεός Τον έχει δώσει σε σένα διότι Αυτός δεν έχει καμία Σκέψη που να μην Την μοιράζεται. Το μήνυμά Του μιλάει μέσα στον χρόνο για την αιωνιότητα, κι αυτός είναι ο λόγος που η όραση του Χριστού κοιτάζει τα πάντα με αγάπη. Εν τούτοις, ακόμα και η όραση του Χριστού δεν είναι η πραγματικότητά Του. Οι χρυσές όψεις της πραγματικότητας που αναδύονται στο φως κάτω από την στοργική ματιά Του είναι μερικές βιαστικές αναλαμπές του Ουρανού που βρίσκεται πέρα από αυτές.

5. Αυτό είναι το θαύμα της δημιουργίας ∙ το ότι είναι μία για πάντα. Κάθε θαύμα που προσφέρεις στον Υιό του Θεού δεν είναι παρά η ορθή αντίληψη μια πλευράς του όλου. Αν και κάθε πλευρά είναι το όλον, δεν μπορείς να το γνωρίζεις αυτό μέχρι να δεις ότι η κάθε πλευρά είναι η ίδια, αν την αντιληφθείς στο ίδιο φως και άρα ένα. Έτσι, ο κάθε ένας που βλέπεις δίχως το παρελθόν σε φέρνει πιο κοντά στο τέλος του χρόνου φέρνοντας την θεραπευμένη και θεραπευτική όραση στο σκοτάδι, και κάνοντας τον κόσμο ικανό να δει. Διότι το φως πρέπει να έρθει στον σκοτεινιασμένο κόσμο για να κάνει την όραση του Χριστού δυνατή ακόμα κι εδώ. Βοήθησέ Τον να δώσει το δώρο του φωτός σε όλους όσους νομίζουν ότι περιπλανώνται μέσα στο σκοτάδι, κι άφησέ Τον να τους συγκεντρώσει μέσα στην ήσυχη ματιά Του που τους κάνει ένα.

6. Είναι όλοι το ίδιο ∙ όλοι όμορφοι και ίσοι μέσα στην ιερότητά τους. Κι Αυτός θα τους προσφέρει στον Πατέρα Του έτσι όπως κι αυτοί προσφέρθηκαν σε Αυτόν. Υπάρχει ένα θαύμα, όπως υπάρχει και μία πραγματικότητα. Και κάθε θαύμα που κάνεις τα περιέχει όλα, όπως κάθε πλευρά της πραγματικότητας που βλέπεις αναμιγνύεται σιωπηλά μέσα στην μία πραγματικότητα του Θεού. Το μόνο θαύμα που υπήρξε ποτέ είναι ο ιερότατος Υιός του Θεού, ο δημιουργημένος μέσα στην μία πραγματικότητα που είναι του Πατέρα του. Η όραση του Χριστού είναι το δώρο Του σε σένα. Η Ύπαρξή Του είναι το δώρο του Πατέρα Του σε Αυτόν.

7. Να είσαι ικανοποιημένος με την θεραπεία, διότι το δώρο του Χριστού μπορείς να το χορηγείς, και το δώρο του Πατέρα σου δεν μπορείς να το χάσεις. Πρόσφερε το δώρο του Χριστού σε όλους και παντού, διότι τα θαύματα, που προσφέρονται στον Υιό του Θεού μέσα από το Άγιο Πνεύμα, σε συντονίζουν με την πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει το ρόλο σου στην λύτρωση, και το ποιοι σε αναζητούν και το πώς να τους βρεις. Η γνώση είναι πολύ πέρα από την δική σου ατομική έγνοια. Εσύ που είσαι μέρος αυτής και όλη αυτή χρειάζεται μόνο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι από τον Πατέρα, και όχι από σένα. Ο ρόλος σου στην λύτρωση σε οδηγεί σε αυτό διασφαλίζοντας την ενότητά της μέσα στο νου σου.

8. Όταν έχεις δει τους αδελφούς σου σαν τον εαυτό σου θα απελευθερωθείς στην γνώση, έχοντας μάθει να ελευθερώνεσαι μέσω Αυτού ο Οποίος γνωρίζει την ελευθερία. Ενώσου μαζί μου κάτω από το ιερό λάβαρο της διδασκαλίας Του, και καθώς αυξανόμαστε σε ισχύ η δύναμη του Υιού του Θεού θα κινείται μέσα μας, και δεν θα αφήνουμε κανέναν δίχως το άγγιγμά της και κανένας δεν θα απομένει μόνος. Και ξαφνικά ο χρόνος θα τελειώσει, και θα ενωθούμε όλοι μέσα στην αιωνιότητα του Θεού του Πατέρα. Το ιερό φως που είδες έξω από τον εαυτό σου, σε κάθε θαύμα που πρόσφερες στους αδελφούς σου, θα σου επιστραφεί. Και γνωρίζοντας ότι το φως είναι μέσα σου, οι δημιουργίες σου θα είναι εκεί μαζί σου, έτσι όπως κι εσύ είναι μέσα στον Πατέρα σου.

9. Όπως τα θαύματα σε αυτόν τον κόσμο σε ενώνουν με τους αδελφούς σου, έτσι και οι δημιουργίες σου διασφαλίζουν την πατρότητά σου στον Ουρανό. Εσύ είσαι ο μάρτυρας της Πατρότητας του Θεού, κι Αυτός σου έχει δώσει την δύναμη να δημιουργείς τους μάρτυρες της δική σου, η οποία είναι σαν την δική Του. Αν αρνηθείς έναν αδελφό εδώ, αρνείσαι τους μάρτυρες της πατρότητάς σου στον Ουρανό. Το θαύμα που δημιούργησε ο Θεός είναι τέλειο, όπως είναι τα θαύματα που διέπραξες εσύ στο Όνομά Του. Αυτά δεν χρειάζονται θεραπεία, ούτε κι εσύ, όταν τα δέχεσαι.

10. Όμως, σε αυτό τον κόσμο η τελειότητά σου δεν έχει μάρτυρες. Ο Θεός την γνωρίζει, αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις, κι έτσι δεν μοιράζεσαι την δική Του μαρτυρία γι αυτήν. Ούτε κι εσύ είσαι μάρτυρας Εκείνου, διότι η πραγματικότητα μαρτυρείται ως ένα. Ο Θεός περιμένει την δική σου μαρτυρία για τον Υιό Του και για τον Ίδιον. Τα θαύματα που κάνεις πάνω στην γη αναδύονται στον Ουρανό και σ’ Αυτόν. Αυτά μαρτυρούν αυτό που δεν γνωρίζεις, και καθώς φτάνουν τις πύλες του Ουρανού, ο Θεός θα τις ανοίξει. Διότι ποτέ Αυτός δεν θα άφηνε τον δικό Του αγαπημένο Υιό έξω από αυτές, και μακριά Του.

ΜΑΘΗΜΑ 177Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 177
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(163) Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(164) Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 176

ΜΑΘΗΜΑ 176
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(161) Δώσε. μου την ευλογία σου, ιερέ Υιέ του Θεού.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ
(162) Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ



Η Επίτευξη του Αληθινού Κόσμου.

- Από το Κεφάλαιο 13, VII. THE ATTAINMENT OF THE REAL WORLD -

1. Κάθισε ήσυχα και κοίταξε τον κόσμο που βλέπεις, και πες στον εαυτό σου: «Ο αληθινός κόσμος δεν είναι έτσι. Δεν έχει κτίρια και δεν υπάρχουν δρόμοι όπου περπατούν άνθρωποι μόνοι και διαχωρισμένοι. Δεν υπάρχουν μαγαζιά όπου οι άνθρωποι αγοράζουν ατέλειωτες λίστες από πράγματα που δεν χρειάζονται. Δεν φωτίζεται από τεχνητό φως, ούτε η νύχτα τον σκεπάζει. Δεν υπάρχει μέρα που στην αρχή είναι φωτεινή και μετά σιγά – σιγά σκοτεινιάζει. Δεν υπάρχει απώλεια. Τίποτα δεν υπάρχει που να μην λάμπει, και αφού λάμπει, λάμπει για πάντα.»

2. Τον κόσμο που βλέπεις πρέπει να τον αρνηθείς, διότι η θέασή του σου κοστίζει ένα διαφορετικό είδος όρασης. Δεν μπορείς να βλέπεις και τους δύο κόσμους, διότι ο καθένας του συνεπάγεται ένα διαφορετικό είδος όρασης, και βασίζεται στο ποιο προτιμάς. Η θέαση του ενός είναι δυνατή επειδή έχεις αρνηθεί τον άλλο. Δεν είναι και οι δυο αληθινοί, όμως και ο ένας και ο άλλος θα σου φαίνονται αληθινοί στο μέτρο που εσύ κρίνεις αρεστό. Κι εν τούτοις η δύναμή τους δεν είναι η ίδια, διότι η αληθινή τους έλξη προς εσένα δεν είναι ίση.

3. Δεν θέλεις πραγματικά τον κόσμο που βλέπεις, διότι σε έχει απογοητεύσει από τότε που άρχισε ο χρόνος. Τα σπίτια που έκτισες ποτέ δεν σου παρείχαν καταφύγιο. Οι δρόμοι που έφτιαξες δεν σε έχουν οδηγήσει πουθενά, και καμία πόλη από αυτές που έκτισες δεν έχει αντέξει στην αμείλικτη φθορά του χρόνου. Τίποτα από ό,τι έφτιαξες εσύ δεν φέρει παρά το σημάδι του θανάτου. Μην το φυλάς με αγάπη, διότι είναι παλιό και κουρασμένο κι έτοιμο να επιστρέψει στο χώμα από το οποίο το έφτιαξες. Αυτός ο πονεμένος κόσμος δεν έχει την δύναμη να αγγίξει τον ζώντα κόσμο καθόλου. Δεν μπόρεσες να του το δώσεις αυτό, κι έτσι παρόλο που στρέφεσαι με λύπη από αυτόν, δεν μπορείς να βρεις μέσα σε αυτόν τον δρόμο που οδηγεί μακριά από αυτόν σε έναν άλλο κόσμο.

4. Εν τούτοις, ο αληθινός κόσμος έχει την δύναμη να σε αγγίζει ακόμα κι εδώ, διότι τον αγαπάς. Κι αυτό που καλείς με αγάπη, αυτό θα έρθει σε σένα. Η αγάπη πάντα απαντά, εφόσον είναι ανίκανη να αρνηθεί ένα κάλεσμα για βοήθεια, ή να μην ακούσει τις κραυγές του πόνου που υψώνονται προς αυτήν από κάθε πλευρά αυτού του παράξενου κόσμου που έφτιαξες αλλά δεν θέλεις. Το μόνο που χρειάζεσαι για να παραδώσεις αυτό τον κόσμο και στην θέση του να λάβεις με χαρά αυτό που δεν έφτιαξες εσύ, είναι η προθυμία να μάθεις ότι αυτός που έφτιαξες εσύ είναι ψευδής.

5. Έσφαλλες για τον κόσμο διότι έκρινες λανθασμένα τον εαυτό σου. Από ένα τόσο διαστρεβλωμένο σημείο αναφοράς, τι θα μπορούσες να δεις; Όλη η όραση αρχίζει από αυτόν που αντιλαμβάνεται, ο οποίος κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος. Και αυτό που κρίνει λάθος δεν το βλέπει. Εσύ που θέλησες να κρίνεις την πραγματικότητα δεν μπορείς να την δεις, διότι κάθε φορά που εισέρχεται η κρίση, η πραγματικότητα ξεγλιστρά και χάνεται από την επίγνωσή σου. Αυτός που είναι δίχως νου είναι και δίχως όραση, διότι αυτό που αρνείται βρίσκεται εκεί αλλά δεν το αναγνωρίζει. Ο Χριστός είναι ακόμα εκεί, παρόλο που δεν Τον γνωρίζεις. Η Ύπαρξή Του δεν εξαρτάται από την δική σου αναγνώριση. Αυτός μένει μέσα σου μέσα στο σιωπηλό παρόν, και σε περιμένει να αφήσεις το παρελθόν πίσω σου και να εισέλθεις μέσα στον κόσμο που Αυτός σου προσφέρει με αγάπη.

6. Δεν υπάρχει κανένας σε αυτόν τον αποσπασματικό κόσμο που να μην έχει δει κάποιες αναλαμπές του άλλου κόσμου γύρω του. Όμως, για όσο ακόμα αποδίδει αξία στον δικό του κόσμο, θα αρνείται το όραμα του άλλου, υποστηρίζοντας ότι αγαπά αυτό που δεν αγαπά, και μην ακολουθώντας τον δρόμο που του υποδεικνύει η αγάπη. Η αγάπη οδηγεί με τόση χαρά! Καθώς Τον ακολουθείς, θα χαίρεσαι που έχεις βρει την συντροφιά Του, και που έμαθες από Αυτόν το χαρούμενο ταξίδι του γυρισμού στο σπίτι σου. Δεν περιμένεις παρά τον εαυτό σου. Η παραίτησή σου από αυτό τον κόσμο και η ανταλλαγή των σφαλμάτων σου με την ειρήνη του Θεού δεν είναι παρά η δική σου θέληση. Και ο Χριστός πάντα θα σου προσφέρει την Θέληση του Θεού, σε αναγνώριση ότι την μοιράζεσαι μαζί Του.

7. Είναι το Θέλημα του Θεού τίποτα να μην αγγίζει τον Υιό Του εκτός από τον Ίδιον, και τίποτα άλλο να μην τον πλησιάζει. Αυτός είναι ασφαλής από τον πόνο όσο ο Θεός ο Ίδιος, ο Οποίος τον προστατεύει στο καθετί. Ο κόσμος γύρω του λάμπει με αγάπη διότι ο Θεός τον τοποθέτησε μέσα στον Εαυτό Του όπου δεν υπάρχει πόνος, και η αγάπη τον περιβάλλει δίχως τέλος και ψεγάδι. Ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει διατάραξη της ειρήνης του. Κοιτάζει την αγάπη με τέλεια πνευματική υγεία, διότι είναι παντού γύρω του και μέσα του. Πρέπει να αρνηθεί τον κόσμο του πόνου την στιγμή που θ’ αντιληφθεί ότι βρίσκεται στην αγκαλιά της αγάπης. Και από αυτό το σημείο ασφάλειας κοιτάζει ήσυχα γύρω του και αναγνωρίζει ότι ο κόσμος είναι με αυτόν.

8. Η ειρήνη του Θεού υπερβαίνει την κατανόησή σου μόνο στο παρελθόν. Και όμως, είναι εδώ, και μπορείς να την καταλάβεις τώρα. Ο Θεός αγαπά τον Υιό Του παντοτινά, και ο Υιός Του επιστρέφει στην Αγάπη του Πατέρα του παντοτινά. Ο αληθινός κόσμος είναι η οδός που σε οδηγεί στην ενθύμηση αυτού του ενός πράγματος που είναι απόλυτα αληθινό και απόλυτα δικό σου. Διότι όλα τ’ άλλα τα έχεις δανείσει στον εαυτό σου μέσα στον χρόνο, και θα ξεθωριάσουν. Αλλά αυτό το ένα πράγμα είναι πάντα δικό σου, εφόσον είναι το δώρο του Θεού προς τον Υιό Του. Η μόνη σου πραγματικότητα σου δόθηκε, και από αυτή σε δημιούργησε ο Θεός ένα μαζί Του.

9. Πρώτα θα ονειρευτείς την ειρήνη, κι έπειτα θα ξυπνήσεις μέσα σ’ αυτήν. Η πρώτη σου ανταλλαγή αυτού που έφτιαξες εσύ με αυτό που θέλεις είναι η ανταλλαγή των εφιαλτών με τα χαρούμενα όνειρα αγάπης. Σε αυτά βρίσκονται οι ορθές αντιλήψεις σου, διότι το Άγιο Πνεύμα διορθώνει τον κόσμο των ονείρων, εκεί όπου βρίσκεται όλη η αντίληψη. Η γνώση δεν χρειάζεται καμιά διόρθωση. Όμως τα όνειρα της αγάπης οδηγούν στην γνώση. Μέσα σε αυτά δεν βλέπεις τίποτα τρομακτικό, και χάρη σ’ αυτό, αυτά είναι το καλωσόρισμα που προσφέρεις στη γνώση. Η αγάπη περιμένει το καλωσόρισμα, όχι στον χρόνο, και ο αληθινός κόσμος δεν είναι παρά το καλωσόρισμά σου σε αυτό που πάντα υπήρχε. Επομένως το κάλεσμα της χαράς βρίσκεται μέσα σε αυτόν, και η χαρούμενη ανταπόκρισή σου είναι η αφύπνισή σου σε αυτό που δεν έχεις χάσει.

10. Να υμνείς, λοιπόν, τον Πατέρα για την τέλεια πνευματική υγεία του ιερότατου Υιού Του. Ο Πατέρας σου γνωρίζει ότι δεν έχεις ανάγκη από τίποτα. Στον Ουρανό έτσι είναι, διότι τι θα μπορούσες να χρειαστείς στην αιωνιότητα; Στον δικό σου κόσμο, όντως χρειάζεσαι πράγματα. Είναι ένας κόσμος ένδειας στην οποία βρίσκεις τον εαυτό σου διότι λείπεις εσύ. Μπορείς όμως να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο κόσμο; Δίχως το Άγιο Πνεύμα η απάντηση θα ήταν όχι. Εν τούτοις, χάρη σε Αυτόν η απάντηση είναι ένα χαρμόσυνο ναι! Σαν Μεσολαβητής ανάμεσα στους δύο κόσμους, Αυτός γνωρίζει τι έχεις ανάγκη και τι δεν θα σε βλάψει. Η ιδιοκτησία είναι μια επικίνδυνη αντίληψη αν μείνει σε σένα. Το εγώ θέλει να έχει πράγματα για την σωτηρία, διότι η ιδιοκτησία είναι δικός του νόμος. Η ιδιοκτησία για λογαριασμό του είναι το θεμελιώδες δόγμα του εγώ, μια βασική θεμέλια λίθος στις εκκλησίες που κτίζει στον εαυτό του. Και ως βωμό του απαιτεί να αποθέσεις όλα τα πράγματα που σε προστάζει να αποκτήσεις, μην αφήνοντάς σου καμιά χαρά σε αυτά.

11. Όλα όσα σου λέει το εγώ σου ότι χρειάζεσαι, θα σε πληγώσουν. Διότι παρόλο που το εγώ σε παροτρύνει επανειλημμένα να αποκτάς, δεν σου αφήνει τίποτα, διότι αυτό που αποκτάς θα σου το απαιτήσει. Κι ακόμα και από τα ίδια τα χέρια που το άρπαξε, θα είναι διαστρεβλωμένο και εκσφενδονισμένο στο χώμα. Διότι το εγώ εκεί που βλέπει την σωτηρία βλέπει τον διαχωρισμό, κι έτσι χάνεις ό,τι και να έχεις αποκτήσει στο όνομά του. Επομένως μην ρωτάς τον εαυτό σου τι χρειάζεσαι, διότι εσύ δεν γνωρίζεις, και η συμβουλή σου προς τον εαυτό σου θα σε πληγώσει. Διότι αυτό που νομίζεις ότι χρειάζεσαι απλά θα χρησιμεύσει για να σε δέσει στον κόσμο σου εναντίον του φωτός, και να σε καταστήσει απρόθυμο να αμφισβητήσεις την αξία που μπορεί να έχει αυτός ο κόσμος για σένα.

12. Μόνο το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει τι χρειάζεσαι. Διότι Αυτός θα σου δώσει όλα τα πράγματα που δεν θα γίνουν εμπόδια στον δρόμο προς το φως. Και τι άλλο θα μπορούσες να χρειάζεσαι; Μέσα στον χρόνο, Αυτός σου δίνει όλα τα πράγματα που χρειάζεται να έχεις, και θα τα ανανεώνει όσο τα χρειάζεσαι. Αυτός δεν θα σου πάρει τίποτα όσο το χρειάζεσαι. Εν τούτοις, Αυτός γνωρίζει ότι όλα όσα χρειάζεσαι είναι προσωρινά, και ότι θα διαρκέσουν μόνο μέχρι να παραιτηθείς από όλες σου τις ανάγκες και να συνειδητοποιήσεις ότι αυτές έχουν εκπληρωθεί. Επομένως, Αυτός δεν κάνει καμιά επένδυση στα πράγματα που σου παρέχει, παρά μόνο διασφαλίζει ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσεις για να καθυστερήσεις μέσα στον χρόνο. Αυτός γνωρίζει ότι εδώ δεν βρίσκεσαι σπίτι σου, και δεν επιθυμεί καμία καθυστέρηση στην χαρμόσυνη επιστροφή σου.

13. Άφησε, λοιπόν, όλες σου τις ανάγκες σε Αυτόν. Αυτός θα φροντίσει γι αυτές χωρίς να δώσει καμία απολύτως έμφαση σε αυτές. Αυτό που έρχεται σε σένα από Αυτόν έρχεται με ασφάλεια, διότι Αυτός θα διασφαλίζει ότι ποτέ δεν θα μπορεί να γίνει μια σκοτεινή κηλίδα, κρυμμένη μέσα στο νου σου και φυλαγμένη εκεί για να σε πληγώσει. Κάτω από την δική Του καθοδήγηση θα ταξιδεύεις ανάλαφρος και θα οδηγείσαι στο φως, διότι η δική Του ματιά είναι πάντα εστιασμένη στο τέλος του ταξιδιού, το οποίο είναι και ο στόχος Του. Ο Υιός του Θεού δεν είναι ένας ταξιδιώτης μέσα από εξωτερικούς κόσμους. Όσο ιερή και να γίνει η αντίληψή του, κανένας κόσμος έξω από τον ίδιον δεν κρατά την κληρονομιά του. Μέσα του δεν έχει ανάγκες, διότι το φως δεν χρειάζεται τίποτα παρά μόνο να λάμπει ειρηνικά, και ν’ αφήνει από μέσα του τις αχτίδες να επεκτείνονται σιωπηλά στην αιωνιότητα.

14. Όποτε μπαίνεις στον πειρασμό να καταπιαστείς με ένα άχρηστο ταξίδι που θα σε οδηγούσε μακριά από το φως, θυμήσου τι θέλεις πραγματικά, και πες:

Το Άγιο Πνεύμα με οδηγεί στον Χριστό, κι εγώ που αλλού θα ήθελα να πάω; Τι ανάγκη έχω εκτός από το να αφυπνιστώ μέσα σε Αυτόν;

15. Έπειτα, ακολούθησέ Τον με χαρά, με πίστη κι Αυτός θα σε οδηγήσει με ασφάλεια μέσα από όλους τους κινδύνους που μπορεί να έχει στήσει μπροστά σου αυτός ο κόσμος, προς την γαλήνη του νου σου. Μην γονατίζεις μπροστά στους βωμούς θυσίας, και μην αναζητάς αυτό που σίγουρα θα χάσεις. Να είσαι ικανοποιημένος με αυτό που θα κρατήσεις στα σίγουρα, και να μην είσαι ανήσυχος, διότι κάνεις ένα ήσυχο ταξίδι προς την ειρήνη του Θεού, εκεί όπου Αυτός θέλει να είσαι μέσα στην γαλήνη.

16. Σε μένα έχεις ήδη ξεπεράσει κάθε πειρασμό που θα μπορούσε να σε καθυστερήσει. Βαδίζουμε μαζί στον δρόμο προς την γαλήνη που είναι το δώρο του Θεού. Κράτησέ με, με αγάπη, διότι τι άλλο εκτός από τους αδελφούς σου μπορεί να χρειάζεσαι; Θα σου επαναφέρουμε την ειρήνη του νου που πρέπει να βρούμε μαζί. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει να αφυπνιστείς σε εμάς και στον εαυτό σου. Αυτή είναι η μόνη πραγματική ανάγκη που πρέπει να ικανοποιηθεί μέσα στον χρόνο. Η σωτηρία από τον κόσμο βρίσκεται μόνο εκεί. Την δική μου ειρήνη σου την δίνω. Πάρε την από μένα ανταλλάσσοντας με χαρά όλα όσα σου έχει προσφέρει αυτός ο κόσμος μόνο και μόνο για να σου τα πάρει. Και θα απλωθούμε σαν ένα πέπλο φωτός στο πρόσωπο του κόσμου, μέσα στο οποίο κρύβουμε τους αδελφούς μας από τον κόσμο, και αυτόν από αυτούς.

17. Δεν μπορούμε να τραγουδήσουμε τον ύμνο της λύτρωσης μόνοι μας. Το έργο μου δεν θα είναι ολοκληρωμένο μέχρι να έχω σηκώσει κάθε φωνή μαζί με την δική μου. Κι εν τούτοις, δεν είναι δική μου, διότι εφόσον είναι το δώρο μου σε σένα, έτσι ήταν και το δώρο του Πατέρα σε μένα, δοσμένο μέσα από το Πνεύμα Του. Ο ήχος από αυτό θα εξορίσει την θλίψη από το νου του ιερότατου Υιού του Θεού, όπου δεν γίνεται να διαμένει. Η θεραπεία μέσα στον χρόνο χρειάζεται, διότι η χαρά δεν μπορεί να εξασφαλίσει το αιώνιο βασίλειό της εκεί όπου διαμένει η θλίψη. Εσύ δεν διαμένεις εδώ, αλλά στην αιωνιότητα. Δεν ταξιδεύεις παρά μόνο στα όνειρά σου ενώσω είσαι ασφαλής στο σπίτι σου. Δώσε τις ευχαριστίες σου σε κάθε μέρος δικό σου που έχεις διδάξει πώς να θυμηθεί εσένα. Έτσι δίνει ο Υιός του Θεού τις ευχαριστίες του στον Πατέρα του για την αγνότητά του.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 175

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ V
Εισαγωγή
1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Επιθυμούμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο σταθερή πίστη. Τα βήματά μας δεν ήταν πάντα ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα επιταχύνουμε , διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο.
2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο ιερός μας νους, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»
4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.
5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε σε αυτό είναι που πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.
6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού είναι σταυρωμένος μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.
7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.
8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Αυτόν ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.
9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Σε αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας επιθυμεί ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Τι ζει λοιπόν, που δεν είναι ένα με σένα;
10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.
12. Εν τούτοις, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και το τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στην εμπειρία που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Περιμένουμε την εμπειρία και αναγνωρίζουμε ότι μόνο εδώ γεννιέται η βεβαιότητα. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στο νόημα τους , το οποίο είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή του νοήματος. Και Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.
ΜΑΘΗΜΑ 175
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(159) Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(160) Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ

ΜΑΘΗΜΑ 174Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΕΠΑΝΛΗΨΗ Εισαγωγή
1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Επιθυμούμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο σταθερή πίστη. Τα βήματά μας δεν ήταν πάντα ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα επιταχύνουμε , διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο.
2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο ιερός μας νους, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»
4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.
5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε σε αυτό είναι που πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.
6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού είναι σταυρωμένος μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.
7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.
8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Αυτόν ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.
9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Σε αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας επιθυμεί ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Τι ζει λοιπόν, που δεν είναι ένα με σένα;
10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.
12. Εν τούτοις, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και το τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στην εμπειρία που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Περιμένουμε την εμπειρία και αναγνωρίζουμε ότι μόνο εδώ γεννιέται η βεβαιότητα. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στο νόημα τους , το οποίο είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή του νοήματος. Και Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.


ΜΑΘΗΜΑ 174

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(157) Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(158) Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 173Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 173
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(155) Θα κάνω πίσω και θα αφήσω Αυτόν να μου δείχνει τον δρόμο.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(156) Πορεύομαι μαζί με τον Θεό μέσα σε απόλυτη ιερότητα
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ



Βρίσκοντας το παρόν

- Από το Κεφάλαιο 13, VI. FINDING THE PRESENT -

1. Το να αντιλαμβάνεσαι αληθινά σημαίνει να έχεις επίγνωση όλης της πραγματικότητας μέσω της επίγνωσης της δικής σου πραγματικότητας. Γι αυτό και μόνο τον λόγο καμία ψευδαίσθηση δεν μπορεί να ανέλθει και να συναντήσει την όρασή σου, διότι η πραγματικότητα δεν αφήνει καθόλου χώρο για κανένα σφάλμα. Αυτό σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι έναν αδελφό μόνο έτσι όπως τον βλέπεις τώρα. Το παρελθόν του δεν έχει καμία πραγματικότητα στο παρόν, άρα δεν μπορείς να το δεις. Οι περασμένες σου αντιδράσεις προς αυτόν επίσης δεν είναι εκεί, και αν αντιδράς σε αυτές, τότε δεν βλέπεις παρά μια εικόνα του που έφτιαξες εσύ και την αγαπάς αντί γι αυτόν. Όταν αμφισβητείς τις ψευδαισθήσεις, αναρωτήσου αν είναι πραγματικά πνευματικά υγιές να αντιλαμβάνεσαι αυτό που ήταν στο παρελθόν σαν να είναι τώρα. Αν θυμάσαι το παρελθόν την ώρα που κοιτάζεις τον αδελφό σου, δεν θα είσαι ικανός να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα έτσι όπως είναι τώρα.

2. Το θεωρείς «φυσικό» να χρησιμοποιείς τις περασμένες εμπειρίες σου ως σημείο αναφοράς από το οποίο να κρίνεις το παρόν. ¨Όμως, αυτό είναι αφύσικο διότι είναι πλάνη. Όταν έχεις μάθει να κοιτάζεις τον καθένα χωρίς καθόλου σημείο αναφοράς στο παρελθόν, είτε το δικό του ή το δικό σου έτσι όπως το αντιλήφθηκες, θα μπορείς να μάθεις από αυτό που βλέπεις τώρα. Διότι το παρελθόν δεν μπορεί να ρίξει καμιά σκιά για να σκοτεινιάσει το παρόν, εκτός κι αν εσύ φοβάσαι το φως. Και μόνο αν το φοβάσαι θα διάλεγες να φέρνεις μαζί σου το σκοτάδι, και κρατώντας το μέσα στο νου σου, το βλέπεις σαν ένα σκοτεινό σύννεφο που σκεπάζει τους αδελφούς σου και καλύπτει την πραγματικότητά τους από την ορατότητά σου.

3. Αυτό το σκοτάδι είναι μέσα σου. Ο Χριστός έτσι όπως σου αποκαλύπτεται τώρα δεν έχει καθόλου παρελθόν, διότι είναι αμετάβλητος, και μέσα στην σταθερότητά του βρίσκεται η απελευθέρωσή σου. Διότι αν Αυτός είναι έτσι όπως δημιουργήθηκε, δεν υπάρχει καμία ενοχή σ’ Αυτόν. Κανένας σύννεφο ενοχής δεν έχει σηκωθεί για να Τον κρύβει, κι Αυτός αποκαλύπτεται στον κάθε ένα που συναντάς διότι Τον βλέπεις μέσα από τον Εαυτό Του. Το να αναγεννιέσαι σημαίνει να αφήνεις το παρελθόν να φύγει, και να κοιτάζεις δίχως κατάκριση το παρόν. Το σύννεφο που κρύβει τον Υιό του Θεού σε σένα είναι το παρελθόν, και αν θελήσεις αυτό να περάσει και να φύγει, τώρα δεν θα πρέπει να το βλέπεις. Αν το βλέπεις τώρα μέσα στις ψευδαισθήσεις σου, δεν έχει φύγει από σένα, παρόλο που δεν βρίσκεται εκεί πραγματικά.

4. Ο χρόνος μπορεί να απελευθερώνει το ίδιο όπως και να φυλακίζει, ανάλογα με το ποιανού την ερμηνεία χρησιμοποιείς. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν είναι συνεχή, εκτός κι αν εσύ τους επιβάλεις την συνέχιση. Μπορείς να τα αντιλαμβάνεσαι ως συνεχή, και να τα κάνεις έτσι για σένα. Αλλά μην πλανάσαι, και πιστέψεις τότε πως έτσι είναι. Διότι το να πιστεύεις ότι η πραγματικότητα είναι αυτό που εσύ θέλεις να είναι σύμφωνα με την δική σου χρήση είναι πλάνη. Θα ήθελες να καταστρέψεις την χρονική συνέχεια χωρίζοντας την σε παρελθόν, παρόν και μέλλον για χάρη των δικών σου σκοπών. Θα ήθελες να προεξοφλείς το μέλλον στην βάση των δικών σου περασμένων εμπειριών, και να το σχεδιάζεις ανάλογα. Όμως, πράττοντας έτσι ευθυγραμμίζεις το παρελθόν και το μέλλον, και δεν επιτρέπεις το θαύμα, το οποίο θα μπορούσε να παρεμβληθεί ανάμεσά τους, για να σε ελευθερώσει και να ξαναγεννηθείς.

5. Το θαύμα σου δίνει την ικανότητα να βλέπεις τον αδελφό σου δίχως το παρελθόν του, κι έτσι να τον αντιλαμβάνεσαι ως αναγεννημένο. Τα σφάλματά του είναι όλα παρελθόν, και όταν τον αντιλαμβάνεσαι δίχως αυτά τον απελευθερώνεις. Κι εφόσον το δικό του παρελθόν είναι δικό σου, μοιράζεσαι αυτή την απελευθέρωση. Μην αφήνεις κανένα σκοτεινό σύννεφο από το παρελθόν σου να σου αποκρύψει τον αδελφό σου, διότι η αλήθεια βρίσκεται μόνο στο παρόν, και θα την βρεις αν την αναζητήσεις εκεί. Έχεις ψάξει γι αυτήν εκεί που δεν είναι, άρα δεν την έχεις βρει. Μάθε, λοιπόν, να την αναζητάς εκεί που είναι,, και αυτή θα ανατείλει στα μάτια που βλέπουν. Το παρελθόν σου φτιάχτηκε με θυμό, κι αν το χρησιμοποιήσεις για να επιτεθείς στο παρόν, δεν θα βλέπεις την ελευθερία που κρατά το παρόν.

6. Η κρίση και η κατάκριση είναι πίσω σου, και μόνο αν τις φέρεις μαζί σου, θα καταλάβεις ότι είσαι ελεύθερος από αυτές. Κοίταξε με αγάπη το παρόν, διότι αυτό κρατά τα μόνα πράγματα που είναι για πάντα αλήθεια. Όλη η θεραπεία βρίσκεται μέσα σε αυτό διότι η δική του συνέχιση είναι πραγματική. Επεκτείνεται προς όλες τις πλευρές της Υιότητας συγχρόνως, κι έτσι τους καθιστά ικανούς να φτάνουν ο ένας τον άλλον. Το παρόν υπήρχε πριν γεννηθεί ο χρόνος, και θα υπάρχει όταν αυτός έχει φτάσει στο τέλος του. Μέσα σε αυτό βρίσκονται όλα τα πράγματα που είναι αιώνια, και είναι ένα. Η συνέχισή τους είναι άχρονη και η επικοινωνία τους αδιάσπαστη, διότι δεν διαχωρίζονται από το παρελθόν. Μόνο το παρελθόν μπορεί να διαχωρίζει, κι αυτό δεν είναι πουθενά.

7. Το παρόν σου προσφέρει τους αδελφούς σου στο φως που θα τους ένωνε μαζί σου, και θα σε απελευθερώσει από το παρελθόν. Θα ήθελες, λοιπόν, να κρατήσεις το παρελθόν εναντίον τους; Διότι αν το κάνεις αυτό, επιλέγεις να παραμείνεις στο σκοτάδι που δεν είναι εκεί, κι αρνείσαι να δεχτείς το φως που σου προσφέρεται. Διότι το φως της τέλειας όρασης δίδεται ελεύθερα όπως και χορηγήθηκε ελεύθερα, και μπορεί να γίνει δεκτό μόνο δίχως κανένα όριο. Σε αυτό εδώ, ακόμα η διάσταση του χρόνου δεν αλλάζει, κι εκεί όπου δεν υπάρχει θέαση αυτού που ήσουν, κοιτάζεις τον Χριστό και καλείς τους μάρτυρές του να λάμψουν επάνω σου διότι τους επικαλέστηκες. Και δεν θα αρνηθούν την αλήθεια μέσα σου, διότι την έψαξες μέσα σ’ αυτούς και την βρήκες εκεί.

8. Τώρα είναι η ώρα της σωτηρίας, διότι τώρα είναι η απελευθέρωση από τον χρόνο. Άπλωσε το χέρι σου προς όλους τους αδελφούς σου, κι άγγιξέ τους με το άγγιγμα του Χριστού. Μέσα στην άχρονη ένωση μαζί τους βρίσκεται η δική σου συνέχιση, αδιάσπαστη διότι είναι απόλυτα μοιρασμένη. Ο αθώος Υιός του Θεού είναι μόνο φως. Δεν υπάρχει καθόλου σκοτάδι μέσα του πουθενά, διότι είναι ολοκληρωμένος. Κάλεσε όλους σου τους αδελφούς να γίνουν μάρτυρες της ολότητάς του, όπως εγώ καλώ εσένα να ενωθείς μαζί μου. Κάθε φωνή έχει τον δικό της ρόλο στο τραγούδι της λύτρωσης, στον ύμνο της χαράς και των ευχαριστιών για το φως προς τον Δημιουργό του φωτός. Το ιερό φως που εκπέμπεται από τον Υιό του Θεού είναι ο μάρτυρας ότι το φως του είναι από τον Πατέρα του.

9. Λάμψε πάνω στους αδελφούς σου σε ενθύμηση του Δημιουργού σου, διότι θα Τον θυμηθείς καθώς επικαλείσαι τους μάρτυρες της δημιουργίας Του. Αυτοί που θεραπεύεις φέρουν τις μαρτυρίες της δικής σου θεραπείας, διότι μέσα στην ολότητά τους θα βλέπεις την δική σου. Και καθώς οι δικοί σου ύμνοι επαίνου και χαράς ανυψώνονται προς τον δημιουργό σου, Αυτός θα επιστρέφει τις ευχαριστίες σου με την καθαρή Απάντησή Του στο κάλεσμά σου. Διότι ποτέ δεν γίνεται να Τον καλέσει ο Υιός Του και το κάλεσμά Του να παραμείνει αναπάντητο. Το Κάλεσμά Του προς εσένα δεν είναι παρά το δικό σου κάλεσμα προς Αυτόν. Και μέσα σε Αυτόν σου δίδεται η απάντηση από την ειρήνη Του.

10. Παιδί του Φωτός, γνωρίζεις ότι το φως είναι μέσα σου. Όμως θα το βρεις μέσα από τους μάρτυρές του, διότι έχοντας δώσει το φως σε αυτούς αυτοί θα στο επιστρέψουν. Ο κάθε ένας που βλέπεις μέσα στο φως φέρνει το δικό σου φως πιο κοντά στην επίγνωσή σου. Η αγάπη πάντα οδηγεί στην αγάπη. Οι ασθενείς, που ζητούν αγάπη, είναι ευγνώμονες γι αυτήν, και μέσα στην χαρά τους λάμπουν με ιερές ευχαριστίες. Κι αυτό προσφέρουν σε σένα που τους έδωσες χαρά. Αυτοί είναι οι οδηγοί σου στην χαρά, διότι έχοντας λάβει αυτήν από σένα θα ήθελαν να την κρατήσουν. Τους έχεις καθιερώσει ως οδηγούς προς την ειρήνη, διότι την έχεις εκδηλώσει σε αυτούς. Και βλέποντάς την, η ομορφιά της σε καλεί σπίτι σου.

11. Υπάρχει ένα φως που αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει. Όμως, εσύ μπορείς να το δώσεις, έτσι όπως δόθηκε και σε σένα. Και καθώς το δίνεις, θα λάμπει προς τα έξω για να σε καλέσει από τον κόσμο να το ακολουθήσεις. Διότι αυτό το φως θα σε ελκύει όσο τίποτα σε αυτό τον κόσμο. Και θα παραμερίσεις τον κόσμο αυτό για να βρεις έναν άλλον. Αυτός ο άλλος κόσμος είναι ολόφωτος από αγάπη την οποία του έχεις δώσει εσύ. Κι εδώ τα πάντα θα σου θυμίζουν τον Πατέρα σου και τον ιερό Του Υιό. Το φως είναι απεριόριστο, και απλώνεται σε όλο αυτό τον κόσμο με σιωπηλή χαρά. Όλοι εκείνοι που έφερες μαζί σου θα λάμπουν επάνω σου, κι εσύ θα λάμπεις πάνω τους με ευγνωμοσύνη διότι σε έφεραν εδώ. Το φως σου θα ενωθεί με το δικό τους με τόσο ισχυρή δύναμη, που θα έλκει τους άλλους να βγουν από το σκοτάδι καθώς τους κοιτάς.

12. Η αφύπνιση μέσα στον Χριστό ακολουθεί τους νόμους της αγάπης της ελεύθερης θέλησής σου, και της ήσυχης αναγνώρισης της αλήθειας μέσα σε αυτούς. Η έλξη του φωτός πρέπει να σε τραβήξει με την θέλησή σου, και η προθυμία σηματοδοτείται με το να δίνεις. Εκείνοι που δέχονται αγάπη από σένα γίνονται οι εκούσιοι μάρτυρές σου για την αγάπη που τους έδωσες, και είναι αυτοί που σου την προσφέρουν. Στον ύπνο είσαι μόνος, και η επίγνωσή σου περιορίζεται στον εαυτό σου. Και αυτός είναι ο λόγος που έρχονται οι εφιάλτες. Ονειρεύεσαι την απομόνωση διότι τα μάτια σου είναι κλειστά. Δεν βλέπεις τους αδελφούς σου, και μέσα στο σκοτάδι δεν μπορείς να κοιτάξεις το φως που τους έδωσες.

13. Εν τούτοις, οι νόμοι της αγάπης δεν αναστέλλονται επειδή εσύ κοιμάσαι. Κι εσύ τους ακολουθείς μέσα από όλους τους εφιάλτες σου, και είσαι πιστός στην προσφορά σου, διότι δεν ήσουν μόνος. Ακόμα και στον ύπνο σε προστατεύει ο Χριστός, διασφαλίζοντας τον αληθινό κόσμο για σένα όταν ξυπνήσεις. Στο όνομά σου Αυτός έχει δώσει για λογαριασμό σου, και σου έχει δώσει τα δώρα που έδωσε. Ο Υιός του Θεού είναι ακόμα τόσο γεμάτος αγάπη όσο ο Πατέρας Του. Συνεχής μαζί με τον Πατέρα του, δεν έχει καθόλου παρελθόν ξέχωρα από Αυτόν. Έτσι δεν έπαψε ποτέ να είναι ο μάρτυρας του Πατέρα του και ο δικός του. Παρόλο που κοιμήθηκε, η όραση του Χριστού δεν τον άφησε. Κι έτσι, μπορεί να προσκαλέσει τους μάρτυρες που θα τον διδάξουν ότι ποτέ δεν κοιμήθηκε.

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 172Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 172
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(153) Η ασφάλεια μου βρίσκεται στην απουσία άμυνας μου.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
(154) Είμαι ανάμεσα στους αποστόλους του Θεού.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ VΜΑΘΗΜΑ 171

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ V
Εισαγωγή
1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερη προσπάθεια και να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Επιθυμούμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο σταθερή πίστη. Τα βήματά μας δεν ήταν πάντα ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα επιταχύνουμε , διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο.
2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο ιερός μας νους, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»
4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.
Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.
5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε σε αυτό είναι που πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.
6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού είναι σταυρωμένος μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.
7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.
8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Αυτόν ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.
9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Σε αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας επιθυμεί ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Τι ζει λοιπόν, που δεν είναι ένα με σένα;
10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.
12. Εν τούτοις, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και το τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στην εμπειρία που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Περιμένουμε την εμπειρία και αναγνωρίζουμε ότι μόνο εδώ γεννιέται η βεβαιότητα. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στο νόημα τους , το οποίο είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή του νοήματος. Και Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.


ΜΑΘΗΜΑ 171
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(151) Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής του Θεού.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

(152) Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου.
Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, και επομένως το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...