Η «Δυναμική» του Εγώ.
- Από το Κεφάλαιο 11, V. THE “DYNAMICS” OF THE EGO -
1. Κανένας δεν μπορεί να διαφύγει από τις ψευδαισθήσεις εκτός κι αν τις κοιτάξει, διότι το να μην τις κοιτάζει είναι ο τρόπος που προστατεύονται. Δεν υπάρχει ανάγκη να αποφεύγεις τρομοκρατημένος τις ψευδαισθήσεις, διότι δεν μπορεί να είναι επικίνδυνες. Είμαστε έτοιμοι να κοιτάξουμε από πιο κοντά το σύστημα σκέψης του εγώ διότι μαζί έχουμε το φως που θα το διασκορπίσει, κι εφόσον συνειδητοποιείς ότι δεν το θέλεις, πρέπει να είσαι έτοιμος. Ας είμαστε πολύ ήρεμοι κάνοντας αυτό, γιατί απλά αναζητούμε ειλικρινά την αλήθεια. Η «δυναμική» του εγώ θα είναι το μάθημά μας για λίγο, διότι πρέπει να κοιτάξεις αυτό πρώτα για να μπορέσεις να δεις πιο πέρα, εφόσον εσύ το έκανες αληθινό. Θα καταργήσουμε αυτό το σφάλμα ήσυχα μαζί, κι έπειτα θα κοιτάξουμε πέρα από αυτό προς την αλήθεια.
2. Τι άλλο είναι η θεραπεία εκτός από την απομάκρυνση όλων όσων στέκουν στον δρόμο της γνώσης; Και πως αλλιώς μπορεί κάποιος να διασκορπίσει τις ψευδαισθήσεις εκτός από να τις δει κατάματα, χωρίς να τις προστατεύσει; Μην φοβάσαι, λοιπόν, γιατί αυτό που θα κοιτάξεις είναι η πηγή του φόβου, κι αρχίζεις να μαθαίνεις ότι ο φόβος δεν είναι πραγματικός. Επίσης μαθαίνεις ότι τα αποτελέσματά του μπορούν να διαλυθούν απλά με το να αρνηθείς την πραγματικότητά τους. Το επόμενο βήμα είναι προφανώς να αναγνωρίσεις ότι τα αποτελέσματά του δεν υπάρχουν. Οι νόμοι δεν λειτουργούν μέσα σε κενό, και ό,τι οδηγεί στο τίποτα δεν έχει συμβεί. Αν η πραγματικότητα αναγνωρίζεται από την επέκτασή της, αυτό που οδηγεί στο τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι αληθινό. Μην φοβάσαι, λοιπόν, να κοιτάξεις τον φόβο, διότι αυτός δεν μπορεί να γίνει ορατός. Η καθαρότητα καταργεί την σύγχυση εξ ορισμού, και όταν κοιτάξεις τον φόβο μέσα από το φως, τότε διασκορπίζεται.
3. Ας αρχίσουμε αυτό το μάθημα στην «δυναμική του εγώ» κατανοώντας ότι ο όρος από μόνος του δεν σημαίνει τίποτα. Περιέχει την ίδια αντίφαση μέσα στην ορολογία του, άρα είναι δίχως νόημα. Η «δυναμική» υπονοεί δύναμη να κάνεις κάτι, και όλη η πλάνη του διαχωρισμού έγκειται στην πίστη ότι το εγώ έχει την δύναμη να κάνει κάτι. Το εγώ σε τρομάζει διότι το πιστεύεις. Όμως η αλήθεια είναι πολύ απλή:
Όλη η δύναμη είναι του Θεού. Ό,τι δεν είναι από Αυτόν δεν έχει την δύναμη να κάνει τίποτα..
4. Όταν κοιτάμε το εγώ, λοιπόν, δεν μελετάμε την δυναμική αλλά τις ψευδαισθήσεις. Σίγουρα μπορείς να μελετήσεις ένα σύστημα ψευδαισθήσεων χωρίς φόβο, διότι αυτό δεν μπορεί να έχει καθόλου επιδράσεις εφόσον η πηγή του δεν είναι αληθινή. Ο φόβος γίνεται περισσότερο ξεκάθαρα ανάρμοστος αν αναγνωρίσεις τον στόχο του εγώ, ο οποίος είναι τόσο ξεκάθαρα παράλογος που κάθε προσπάθεια για χάρη του αναγκαστικά επεκτείνεται στο τίποτα. Ο στόχος του εγώ είναι σαφέστατα η αυτονομία του. Από την αρχή, λοιπόν, σκοπός του είναι να είναι διαχωρισμένο, αυτάρκες και ανεξάρτητο από κάθε άλλη δύναμη εκτός από την δική του. Αυτός είναι ο λόγος που είναι το σύμβολο του διαχωρισμού.
5. Κάθε ιδέα έχει ένα σκοπό, και ο σκοπός της είναι πάντα το φυσικό αποτέλεσμα αυτού που είναι. Το κάθε τι που προέρχεται από το εγώ είναι το φυσικό αποτέλεσμα της κεντρικής του πίστης, και ο τρόπος να καταργήσεις τα αποτελέσματά του είναι απλά να αναγνωρίσεις ότι η πηγή τους δεν είναι φυσική, εφόσον δεν βρίσκεται σε συμφωνία με την αληθινή σου φύση. Είπα προηγουμένως ότι όταν η θέλησή σου είναι αντίθετη με του Θεού είναι μόνο κάτι που το εύχεσαι με την σκέψη σου και όχι πραγματική θέληση. Η δική Του Θέληση είναι Μία διότι η επέκταση της Θέλησής Του δεν μπορεί να είναι ανόμοια με τον εαυτό της. Η πραγματική σύγκρουση που βιώνεις, λοιπόν, είναι ανάμεσα στις ανούσιες επιθυμίες του εγώ και στην Θέληση του Θεού, την οποία μοιράζεσαι. Μπορεί αυτό να είναι αληθινή σύγκρουση;
6. Δική σου είναι η ανεξαρτησία της δημιουργίας, όχι η αυτονομία. Όλη η δημιουργική σου λειτουργία βρίσκεται στην πλήρη σου εξάρτηση από τον Θεό, ο Οποίος μοιράζεται την λειτουργία Του μαζί σου. Με την προθυμία Του να την μοιράζεται, Αυτός έγινε το ίδιο εξαρτημένος από σένα όπως κι εσύ από Αυτόν. Μην αποδίδεις την αλαζονεία του εγώ σε Αυτόν ο Οποίος δεν βούλεται να είναι ανεξάρτητος από σένα. Αυτός σε έχει συμπεριλάβει μέσα στην δική Του Αυτονομία. Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι η αυτονομία έχει νόημα χώρια από Αυτόν;
7. Η πίστη στην αυτονομία του εγώ σου κοστίζει την γνώση της εξάρτησής σου από τον Θεό, στην οποία βρίσκεται η ελευθερία σου. Το εγώ βλέπει κάθε εξάρτηση ως απειλητική, και έχει διαστρεβλώσει ακόμα και την λαχτάρα σου για τον Θεό σε κάποιο μέσον δικής του καθιέρωσης. Αλλά εσύ μην γελιέσαι από την δική του ερμηνεία για την σύγκρουση σου.
7. Το εγώ πάντα επιτίθεται για χάρη του διαχωρισμού. Πιστεύοντας ότι έχει την δύναμη να το κάνει αυτό δεν κάνει τίποτα άλλο, διότι ο στόχος της αυτονομίας του δεν είναι τίποτα άλλο. Το εγώ έχει απόλυτη σύγχυση όσον αφορά την πραγματικότητα, αλλά δεν χάνει τον στόχο του από τα μάτια του. Επαγρυπνεί πολύ περισσότερο από σένα, διότι είναι απόλυτα σίγουρο για τον σκοπό του. Εσύ έχεις σύγχυση διότι δεν αναγνωρίζεις τον δικό σου σκοπό.
8. Πρέπει να αναγνωρίσεις ότι το τελευταίο πράγμα που το εγώ επιθυμεί να συνειδητοποιήσεις είναι ότι το φοβάσαι. Διότι αν το εγώ μπορούσε να προκαλέσει φόβο, θα μείωνε την ανεξαρτησία σου και θα εξασθενούσε την δύναμή σου. Εν τούτοις, ο μόνος του ισχυρισμός για να σε κρατήσει υπήκοό του είναι ότι μπορεί να σου δώσει δύναμη. Χωρίς αυτή την πίστη δεν θα το άκουγες καθόλου. Πως, λοιπόν, μπορεί να συνεχιστεί η ύπαρξή του αν εσύ συνειδητοποιήσεις ότι, όταν το αποδέχεσαι, μειώνεις τον εαυτό σου και στερείσαι την δύναμη;
9. Το εγώ μπορεί και πραγματικά σου επιτρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου περήφανο, σκεπτικιστή, «αμέριμνο», απόμακρο, συναισθηματικά ρηχό, σκληρό, απαθή και ακόμα και απελπισμένο, αλλά όχι πραγματικά φοβισμένο. Η υποτίμηση του φόβου, αλλά όχι η κατάργησή του, είναι η συνεχής προσπάθεια του εγώ, και χρειάζεται μια ικανότητα στην οποία είναι πολύ επινοητικό. Πως μπορεί να διακηρύσσει τον διαχωρισμός χωρίς να τον στηρίζει μέσω του φόβου, και εσύ θα το άκουγες αν αναγνώριζες ότι αυτό είναι που κάνει;
10. Επομένως, η αναγνώρισή σου ότι αυτό που φαίνεται ότι σε διαχωρίζει από τον Θεό είναι μόνο ο φόβος, άσχετα με την μορφή που παίρνει και εντελώς ξέχωρα από το πώς το εγώ θέλεις να το βιώσεις, είναι η βασική απειλή του εγώ. Με αυτή την επίγνωση, κλονίζονται τα θεμέλια του ονείρου αυτονομίας του. Διότι ενώ μπορεί να ενθαρρύνεις μια ψευδή ιδέα ανεξαρτησίας, δεν θα δεχτείς το κόστος του φόβου αν το αναγνωρίσεις. Όμως, αυτό είναι το κόστος, και το εγώ δεν μπορεί να το ελαχιστοποιήσει. Αν παραβλέπεις την αγάπη παραβλέπεις τον εαυτό σου, και πρέπει να φοβάσαι την μη πραγματικότητα διότι έχεις αρνηθεί τον εαυτό σου. Αν πιστεύεις ότι έχεις επιτεθεί με επιτυχία στην αλήθεια, πιστεύεις ότι η επίθεση έχει δύναμη. Πολύ απλά, τότε, φοβάσαι τον εαυτό σου. Και κανένας δεν θέλει να βρει αυτό που πιστεύει ότι θα τον κατέστρεφε.
11. Αν μπορούσε να επιτευχθεί ο στόχος του εγώ για αυτονομία, τότε ο σκοπός του Θεού θα ματαιωνόταν, κι αυτό είναι αδύνατον. Μόνο μαθαίνοντας τι είναι ο φόβος μπορείς τελικά να ξεχωρίσεις το δυνατό από το αδύνατο και το ψευδές από το αληθές. Σύμφωνα με την διδασκαλία του εγώ, ο δικός του στόχος μπορεί να επιτευχτεί ενώ του Θεού δεν μπορεί. Σύμφωνα με την διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος, μόνο ο σκοπός του Θεού μπορεί να επιτευχθεί, κι αυτό έχει ήδη γίνει.
12. Ο Θεός εξαρτάται από σένα όσο κι εσύ εξαρτάσαι από Αυτόν, διότι η Αυτονομία Του συμπεριλαμβάνει και την δική σου, κι επομένως είναι ατελής χωρίς αυτήν. Εσύ μπορείς να διασφαλίσεις την δική σου αυτονομία μόνο όταν ταυτίζεσαι με Αυτόν, και εκπληρώνεις την λειτουργία σου έτσι όπως υπάρχει πραγματικά. Το εγώ πιστεύει ότι το να επιτυγχάνεις τον δικό του στόχο είναι ευτυχία. Αλλά σου δίδεται να γνωρίζεις ότι η λειτουργία του Θεού είναι δική σου, και η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί ξέχωρα από την ενωμένη Θέλησή Σας. Αναγνώρισε μόνο ότι ο στόχος του εγώ, τον οποίο έχεις κυνηγήσει με τόση επιμέλεια, απλά σου έχει φέρει φόβο, και θα είναι δύσκολο πια να υποστηρίξεις ότι ο φόβος είναι ευτυχία. Αυτό θα ήθελε να πιστέψεις το εγώ, υποστηριζόμενο από τον φόβο. Εν τούτοις, ο Υιός του Θεού δεν είναι παράφρων, και δεν μπορεί να το πιστέψει αυτό. Αν το αναγνωρίσει δεν θα το δεχτεί. Διότι μόνο οι παράφρονες θα διάλεγαν τον φόβο αντί για την αγάπη, και μόνο οι παράφρονες θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι η αγάπη μπορεί να κερδηθεί με την επίθεση. Αλλά οι πνευματικά υγιείς συνειδητοποιούν ότι μόνο η επίθεση μπορεί να παράγει φόβο, από τον οποίο η Αγάπη του Θεού τους προστατεύει ολοκληρωτικά.
13. Το εγώ αναλύει ∙ το Άγιο Πνεύμα δέχεται. Η εκτίμηση της ολότητας έρχεται μόνο μέσω της αποδοχής, διότι το να αναλύεις σημαίνει ότι σπας σε μικρά κομμάτια ή διαχωρίζεις. Η προσπάθεια να κατανοήσεις την ολότητα κόβοντας την σε μικρά κομμάτια είναι προφανώς η χαρακτηριστική αντιφατική προσέγγιση του εγώ προς το κάθε τι. Το εγώ πιστεύει ότι η δύναμη, η κατανόηση και η αλήθεια έγκεινται στον διαχωρισμό, και για να διασφαλίσει αυτή την πίστη πρέπει να επιτίθεται. Μην γνωρίζοντας ότι αυτή η πίστη δεν μπορεί να καθιερωθεί, και διακατεχόμενο από τη έμμονη ιδέα της βεβαιότητας ότι ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία, το εγώ επιτίθεται στο κάθε τι που αντιλαμβάνεται κόβοντάς το σε μικρά ασύνδετα κομμάτια, δίχως ουσιαστικές σχέσεις, άρα δίχως νόημα. Το εγώ πάντα θα αντικαθιστά το νόημα με το χάος, διότι αν ο διαχωρισμός είναι η σωτηρία, τότε η αρμονία είναι απειλή.
14. Η ερμηνεία που δίνει το εγώ για τους νόμους της αντίληψης είναι, και δεν γίνεται διαφορετικά, το ακριβές αντίθετο από την ερμηνεία του Αγίου Πνεύματος. Το εγώ εστιάζει στο σφάλμα και παραβλέπει την αλήθεια. Κάνει αληθινό κάθε λάθος που αντιλαμβάνεται, και με χαρακτηριστικά κυκλική εκλογίκευση καταλήγει ότι εξαιτίας του λάθους, είναι αδύνατον να έχει νόημα η συνεπής αλήθεια. Το επόμενο βήμα, λοιπόν, είναι προφανές. Αν η συνεπής αλήθεια είναι δίχως νόημα, τότε η ασυνέπεια πρέπει να είναι αληθινή. Κρατώντας το σφάλμα ξεκάθαρα μέσα στο νου, και προστατεύοντας ό,τι αυτό έχει κάνει αληθές, το εγώ προχωρά στο επόμενο βήμα μέσα στο σύστημα σκέψης του: Το σφάλμα είναι αληθινό και η αλήθεια είναι σφάλμα.
15. Το εγώ δεν κάνει καμιά προσπάθεια για να το καταλάβει αυτό, και προφανώς δεν είναι κατανοητό, αλλά το εγώ κάνει κάθε προσπάθεια για να το επιδεικνύει, και αυτό κάνει συνεχώς. Αναλύοντας για να επιτεθεί στο νόημα, το εγώ επιτυγχάνει να το παραβλέπει και απομένει με μια σειρά θρυμματισμένων αντιλήψεων τις οποίες ενοποιεί για δικό του λογαριασμό. Αυτό, λοιπόν, γίνεται το σύμπαν που αντιλαμβάνεται. Και αυτό είναι το σύμπαν, που με την σειρά του, γίνεται η απόδειξη της δικής του πραγματικότητας.
16. Μην υποτιμάς την απήχηση των διδασκαλιών του εγώ σε εκείνους που θέλουν να το ακούν. Η επιλεκτική αντίληψη επιλέγει τους μάρτυρές της προσεκτικά, και οι μάρτυρες της είναι συνεπείς. Η υπόθεση της παράνοιας είναι ισχυρή για τους παράφρονες. Διότι η εκλογίκευση καταλήγει στην αρχή της, και κανένα σύστημα σκέψης δεν υπερβαίνει την πηγή του. Εν τούτοις, η εκλογίκευση που δεν έχει νόημα δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα, κι αυτοί που έχουν πειστεί από αυτή πρέπει να πλανώνται. Μπορεί το εγώ να διδάξει αληθινά όταν παραβλέπει την αλήθεια; Μπορεί να αντιληφθεί αυτό που το ίδιο έχει αρνηθεί; Οι μάρτυρές του πραγματικά επικυρώνουν την άρνησή του, όχι όμως και το αντικείμενο της άρνησής του. Το εγώ κοιτάζει κατευθείαν προς τον Πατέρα και δεν Τον βλέπει, διότι έχει αρνηθεί τον Υιό Του.
17. Δεν θα ήθελες να θυμηθείς τον Πατέρα; Δέξου τον Υιό Του και θα Τον θυμηθείς. Τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι ο Υιός Του είναι ανάξιος, διότι τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει ότι ένα ψέμα είναι αληθές. Αυτό που βλέπεις για τον Υιό Του μέσα από τα μάτια του εγώ είναι μια απόδειξη ότι ο Υιός Του δεν υπάρχει, όμως εκεί όπου είναι ο Υιός πρέπει να είναι και ο Πατέρας. Δέξου αυτό που ο Θεός δεν αρνείται, και αυτό θα σου αποδείξει την αλήθεια του. Οι μαρτυρίες για τον Θεό στέκουν μέσα στο φως Του και βλέπουν αυτό που Εκείνος δημιούργησε. Η σιωπή τους είναι το σημάδι ότι έχουν δει τον Υιό του Θεού, και μέσα στην Παρουσία του Χριστού δεν χρειάζεται να επιδείξουν τίποτα, διότι ο Χριστός μιλά σε αυτούς για τον Εαυτό Του και για τον Πατέρα Του. Είναι σιωπηλές διότι ο Χριστός τους μιλά, και αυτές λένε τα δικά Του λόγια.
18. Κάθε αδελφός που συναντάς γίνεται μάρτυρας για τον Χριστό ή για το εγώ, ανάλογα με το τι αντιλαμβάνεσαι σε αυτόν. Ο κάθε ένας σε πείθει γι αυτό που εσύ θέλεις να αντιληφθείς, και για την πραγματικότητα του βασιλείου που έχεις επιλέξει για να επαγρυπνείς. Το κάθε τι που αντιλαμβάνεσαι είναι ένας μάρτυρας του συστήματος σκέψης που θέλεις να είναι αληθινό. Κάθε αδελφός έχει την δύναμη να σε απελευθερώσει, αν εσύ επιλέξεις να είσαι ελεύθερος. Δεν μπορείς να δέχεσαι ψευδείς μαρτυρίες από αυτόν εκτός κι αν έχεις επικαλεστεί ψευδείς μαρτυρίες εναντίον του. Αν αυτός δεν σου μιλάει για τον Χριστό, τότε εσύ δεν μίλησες για τον Χριστό σε αυτόν. Ακούς μόνο την δική σου φωνή, κι αν ο Χριστός μιλά μέσα από σένα, τότε θα Τον ακούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου