ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

- Από το Κεφάλαιο 11, VII. THE CONDITION OF REALITY -

1. Ο κόσμος έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι δεν μπορεί να έχει δημιουργηθεί από τον Πατέρα, διότι ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως τον βλέπεις. Ο Θεός δημιούργησε μόνο το αιώνιο, και όλα όσα βλέπεις είναι φθαρτά. Επομένως, πρέπει να υπάρχει ένας άλλος κόσμος που δεν βλέπεις. Η Βίβλος μιλά για έναν νέο Ουρανό και μια νέα γη, όμως αυτό δεν μπορεί να είναι κυριολεκτικά αληθές, διότι το αιώνιο δεν δημιουργείται ξανά. Το να αντιλαμβάνεσαι εκ νέου σημαίνει ότι απλά αντιλαμβάνεσαι ξανά, εννοώντας ότι πριν, ή στο ενδιάμεσο, δεν αντιλαμβανόσουν καθόλου. Ποιος, λοιπόν, είναι ο κόσμος που περιμένει για να τον αντιληφθείς όταν τον δεις;

2. Κάθε σκέψη αγάπης που είχε ποτέ ο Υιός του Θεού είναι αιώνια. Οι σκέψεις αγάπης που αντιλαμβάνεται ο νους του σε αυτόν τον κόσμο είναι η μοναδική αλήθεια στον κόσμο. Είναι ακόμα αντιλήψεις, διότι αυτός ακόμα πιστεύει ότι είναι διαχωρισμένος. Εν τούτοις, είναι αιώνιες διότι είναι σκέψεις αγάπης. Και εφόσον είναι σκέψεις αγάπης είναι όμοιες με του Πατέρα, κι επομένως δεν μπορούν να πεθάνουν. Ο αληθινός κόσμος μπορεί πραγματικά να γίνει αντιληπτός. Το μόνο που είναι απαραίτητο είναι η προθυμία να μην αντιλαμβάνεσαι τίποτα άλλο. Διότι αν αντιλαμβάνεσαι και το καλό και το κακό, τότε δέχεσαι και λανθασμένο και το αληθές και δεν κάνεις καμιά διάκριση ανάμεσα τους.

3. Το εγώ μπορεί να βλέπει λίγο καλό, αλλά ποτέ μόνο καλό. Αυτός είναι ο λόγος που οι αντιλήψεις του είναι τόσο ασταθείς. Δεν απορρίπτει εντελώς την καλοσύνη, διότι αυτό δεν θα το δεχόσουν. Αλλά πάντα προσθέτει κάτι που δεν είναι αληθινό στο αληθινό, κι έτσι συγχέει την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα. Διότι οι αντιλήψεις δεν μπορεί να είναι εν μέρει αληθείς. Αν πιστεύεις και στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση , τότε δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποια είναι η αλήθεια. Για να εξασφαλίσεις την προσωπική σου αυτονομία προσπάθησες να δημιουργήσεις ανόμοια από τον Πατέρα σου, πιστεύοντας ότι αυτό που έφτιαξες εσύ είναι ικανό να είναι ανόμοιο με Αυτόν. Όμως, το κάθε τι αληθινό είναι όμοιο με Αυτόν. Το να αντιλαμβάνεσαι μόνο τον αληθινό κόσμο θα σε οδηγήσει στον αληθινό Ουρανό, διότι αυτό θα σε καταστήσει ικανό να τον καταλάβεις.

4. Η αντίληψη της καλοσύνης δεν είναι γνώση, αλλά η άρνηση του αντίθετου της καλοσύνης σε καθιστά ικανό να αναγνωρίσεις μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχουν αντίθετα. Και αυτή είναι η κατάσταση της γνώσης. Δίχως αυτή την επίγνωση δεν έχεις εκπληρώσει τις προϋποθέσεις της, και μέχρι να το κάνεις αυτό δεν θα γνωρίζεις ότι είναι ήδη δική σου. Εσύ έχεις φτιάξει πολλές ιδέες που έχεις τοποθετήσει ανάμεσα στον εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, και αυτές οι πεποιθήσεις είναι ο κόσμος έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι. Η αλήθεια δεν είναι απούσα εδώ, αλλά είναι συσκοτισμένη. Εσύ δεν γνωρίζεις την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που έχεις φτιάξει εσύ και αυτό που δημιούργησε ο Θεός, άρα δεν γνωρίζεις την διαφορά ανάμεσα σε αυτό που έχεις φτιάξει και σε αυτό που εσύ έχεις δημιουργήσει. Το να πιστεύεις ότι μπορείς να αντιληφθείς τον αληθινό κόσμο σημαίνει ότι πιστεύεις ότι μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Μπορείς να γνωρίζεις τον Θεό διότι είναι το Θέλημά Του να είναι γνωστός. Ο αληθινός κόσμος είναι όλα όσα έχει σώσει το Άγιο Πνεύμα από αυτά που εσύ έχεις φτιάξει, και το να αντιλαμβάνεσαι μόνο αυτό είναι σωτηρία, διότι είναι η αναγνώριση ότι η πραγματικότητα μόνο είναι αληθινή.