Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΥ


Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΥ

- Από το Κεφάλαιο 20, THE CONSISTENCY OF MEANS AND END -

1. Έχουμε πει πολλά για την ασυνέπεια των μέσων και του σκοπού, και πως αυτά πρέπει να ευθυγραμμιστούν πριν μπορέσει η ιερή σου σχέση να σου φέρνει μόνο χαρά. Αλλά έχουμε ήδη πει ότι τα μέσα για την εκπλήρωση του στόχου του Αγίου Πνεύματος θα έρθουν από την ίδια Πηγή όπως και ο σκοπός Του. Αυτά τα μαθήματα είναι τόσο απλά και άμεσα και δεν έχουν τίποτα που να είναι ασυνεπές. Οι φαινομενικές ασυνέπειες, ή τα μέρη που βρίσκεις πιο δύσκολα από άλλα, είναι απλά ενδείξεις περιοχών όπου τα μέσα και ο σκοπός είναι ακόμα ασυνεπή. Και αυτό παράγει ακόμα μεγάλη δυσφορία. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Αυτά τα μαθήματα δεν απαιτούν σχεδόν τίποτα από σένα. Είναι αδύνατον να φανταστείς κάποιον που να ζητά τόσο λίγα, ή που να μπορούσε να προσφέρει περισσότερα.

2. Η περίοδος δυσφορίας που ακολουθεί την αιφνίδια αλλαγή σε μια σχέση από την αμαρτία σε ιερότητα μπορεί τώρα να έχει σχεδόν τελειώσει. Στον βαθμό που την βιώνεις ακόμα, αρνείσαι να αφήσεις τα μέσα σε Αυτόν ο Οποίος άλλαξε τον σκοπό. Αναγνωρίζεις ότι θέλεις τον στόχο. Δεν είσαι επίσης πρόθυμος να δεχτείς και τα μέσα; Αν δεν είσαι, ας παραδεχτούμε ότι εσύ είσαι ασυνεπής. Ένας σκοπός επιτυγχάνεται με κάποια μέσα, κι αν θέλεις ένα σκοπό πρέπει να είσαι πρόθυμος να θέλεις και τα μέσα. Πως γίνεται να είναι κάποιος ειλικρινής ενώ λέει, «Θέλω αυτό πάνω από οτιδήποτε άλλο, αλλά όμως δεν θέλω να μάθω τα μέσα για να το αποκτήσω;»

3. Για να πετύχεις τον στόχο το Άγιο Πνεύμα ζητά πραγματικά πολύ λίγα. Δεν ζητά τίποτα περισσότερο για να δώσει και τα μέσα. Τα μέσα ακολουθούν τον σκοπό. Και όταν διστάζεις, είναι διότι ο σκοπός σε τρομάζει, και όχι τα μέσα. Να το θυμάσαι αυτό, ειδάλλως θα κάνεις το σφάλμα να πιστεύεις ότι τα μέσα είναι δύσκολα. Εν τούτοις, πως γίνεται να είναι δύσκολα αν απλά σου δίδονται; Εγγυώνται τον στόχο, και είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με αυτόν. Πριν τα κοιτάξουμε από λίγο πιο κοντά, θυμήσου ότι αν νομίζεις ότι είναι αδύνατα, τότε έχει κλονιστεί η επιθυμία σου για τον στόχο. Διότι αν κάποιος στόχος είναι εφικτός, τα μέσα για να τον φτάσεις πρέπει να είναι κι αυτά εφικτά.

4. Είναι αδύνατον να βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο και παρόλα αυτά να τον βλέπεις ως σώμα. Δεν είναι αυτό απόλυτα συνεπές με τον στόχο της ιερότητας; Διότι η ιερότητα είναι απλά το αποτέλεσμα της άδειάς σου να αναιρεθούν τα αποτελέσματα της αμαρτίας, έτσι ώστε να αναγνωριστεί αυτό που ήταν πάντα αληθές. Είναι αδύνατον να βλέπεις ένα αναμάρτητο σώμα, διότι η ιερότητα είναι θετική και το σώμα είναι απλά ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε κι αναμάρτητο. Σαν το τίποτα, που είναι, δεν έχει νόημα να το επενδύσεις ούτε με τις ιδιότητες του Χριστού ούτε με του εγώ. Όποιο από τα δύο και να κάνεις πρέπει να είναι σφάλμα, διότι και τα δύο θα έβαζαν τις ιδιότητές τους εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκονται. Και τα δύο πρέπει να ακυρωθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.

5. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο το εγώ προσπαθεί να κάνει την ανίερη σχέση να φαίνεται πραγματική. Η ανίερη στιγμή είναι η ώρα των σωμάτων. Αλλά ο σκοπός εδώ είναι η αμαρτία. Αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις, κι έτσι η ψευδαίσθηση ενός αδελφού ως σώμα προωθεί τον σκοπό της ανιερότητας. Εξαιτίας αυτής της συνέπειας, το μέσον παραμένει αδιαμφισβήτητο ενώ ο σκοπός περιθάλπεται. Το πως βλέπεις προσαρμόζεται στην εκάστοτε επιθυμία, διότι η όραση έρχεται πάντα δεύτερη μετά από την επιθυμία. Και αν βλέπεις το σώμα, έχεις επιλέξει την κρίση και όχι την όραση. Διότι η όραση, όπως οι σχέσεις, δεν έχει βαθμίδες. Είτε βλέπεις, είτε όχι.

6. Αυτός που βλέπει το σώμα ενός αδελφού έχει εναποθέσει μια κρίση πάνω σε αυτόν, και δεν τον βλέπει. Δεν τον βλέπει πραγματικά σαν αμαρτωλό ∙ δεν τον βλέπει καθόλου. Μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας είναι αόρατος. Μόνο να τον φανταστείς μπορείς μέσα στο σκοτάδι, κι εδώ είναι που οι ψευδαισθήσεις που κρατάς γι αυτόν δεν φτάνουν τον πραγματικότητά του. Εδώ οι ψευδαισθήσεις και οι πραγματικότητα κρατιούνται ξεχωριστά. Εδώ οι ψευδαισθήσεις ποτέ δεν φέρονται προς την αλήθεια, και παραμένουν πάντα κρυμμένες από αυτήν. Κι εδώ, μέσα στο σκοτάδι, φαντάζεσαι την πραγματικότητα του αδελφού σου ως σώμα, μέσα σε ανίερες σχέσεις με άλλα σώματα, υπηρετώντας την αιτία της αμαρτίας μια στιγμή πριν πεθάνει.

7. Υπάρχει πραγματικά μια διαφορά ανάμεσα σε αυτή την μάταιη φαντασίωση και την όραση. Η διαφορά δεν βρίσκεται μέσα σε αυτές, αλλά στον σκοπό τους. Και οι δύο δεν είναι παρά μέσα, το κάθε ένα κατάλληλο για τον σκοπό για τον οποίο έχει αναλάβει να υπηρετήσει. Κανένα δεν μπορεί να υπηρετήσει τον σκοπό του άλλου, γιατί το κάθε ένα είναι μια επιλογή σκοπού, που έχει αναλάβει να λειτουργήσει για λογαριασμό του. Και οι δύο δεν έχουν νόημα χωρίς τον σκοπό για τον οποίο προοριζόντουσαν, ούτε αξιολογούνται σαν κάτι διαφορετικό από τον προορισμό τους. Τα μέσα φαίνονται αληθινά διότι ο σκοπός είναι αυτός στον οποίο δίνεται η αξία. Και η κρίση δεν έχει αξία εκτός κι αν ο στόχος είναι η αμαρτία.

8. Το σώμα δεν γίνεται παρά να το κοιτάς μέσω της κρίσης. Το να βλέπεις το σώμα είναι το σημάδι ότι σου λείπει η όραση, και έχεις αρνηθεί τα μέσα που σου προσφέρει το Άγιο Πνεύμα για να υπηρετήσεις τον σκοπό Του. Πως μπορεί μια ιερή σχέση να πετύχει τον σκοπό της χρησιμοποιώντας τα μέσα της αμαρτίας; Την κρίση την δίδαξες εσύ στον εαυτό σου ∙ η όραση μαθαίνεται από Αυτόν ο Οποίος θα ήθελε να αναιρέσει την διδασκαλία σου. Η δική Του όραση δεν μπορεί να δει το σώμα διότι δεν μπορεί να δει την αμαρτία. Κι έτσι σε οδηγεί στην πραγματικότητα. Ο ιερός αδελφός σου, που η θέασή του είναι η απελευθέρωσή σου, δεν είναι καμιά ψευδαίσθηση. Προσπάθησε να μην τον βλέπεις στο σκοτάδι, διότι οι φαντασιώσεις σου γι αυτόν θα φαντάζουν αληθινές εκεί. Έκλεισες τα μάτια σου για να τον αφήσεις έξω. Αυτός ήταν ο σκοπός σου, και όσο αυτός ο σκοπός φαίνεται πως έχει κάποιο νόημα, τα μέσα για την επίτευξή του θα αξιολογηθούν ότι αξίζουν όσο κι αυτό που βλέπεις, επομένως δεν θα βλέπεις.

9. Το ερώτημά σου δεν θα πρέπει να είναι, «Πως μπορώ να δω τον αδελφό μου δίχως το σώμα;» Ρώτα μόνο, «Επιθυμώ πραγματικά να τον δω αναμάρτητο;» Και καθώς ρωτάς, μην ξεχνάς ότι η αθωότητά του είναι η δική σου διαφυγή από τον φόβο. Η σωτηρία είναι ο στόχος του Αγίου Πνεύματος. Το μέσον είναι η όραση. Διότι αυτό που κοιτούν αυτοί που βλέπουν είναι αναμάρτητο. Κανένας που αγαπά δεν μπορεί να κρίνει, και αυτό που βλέπει είναι ελεύθερο από καταδίκη. Και αυτό που βλέπει δεν το έφτιαξε αυτός, διότι του δόθηκε να το βλέπει, έτσι όπως του δόθηκε και η όραση για να μπορεί να βλέπει.

ΜΑΘΗΜΑ 90 Γι αυτή την ανακεφαλαίωση θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις ιδέες:


 
Αυτο το μάθημα είναι για τις 31 Μαρτίου
Γι αυτή την ανακεφαλαίωση θα χρησιμοποιήσουμε αυτές τις ιδέες:
(79) Ας αναγνωρίσω το πρόβλημα έτσι ώστε να μπορέσει να λυθεί.
Ας αναγνωρίσω σήμερα ότι το πρόβλημα είναι πάντα κάποια μορφή πικρίας που επιθυμώ να περιθάλψω. Ας καταλάβω, ακόμα, ότι η λύση είναι πάντα ένα θαύμα με το οποίο αφήνω να αντικατασταθεί αυτή η πικρία. Σήμερα θέλω να θυμηθώ την απλότητα της σωτηρίας ενισχύοντας το μάθημα ότι υπάρχει ένα πρόβλημα και μία λύση. Το πρόβλημα είναι μία πικρία ∙ η λύση είναι ένα θαύμα. Και προσκαλώ την λύση να έρθει σε μένα μέσω της συγχώρεσής της πικρίας μου, και καλωσορίζοντας το θαύμα που παίρνει την θέση της.Ειδικές εφαρμογές αυτής της ιδέας μπορεί να είναι σε αυτές τις μορφές:
Αυτό μου παρουσιάζει ένα πρόβλημα το οποίο θα ήθελα να επιλυθεί.
Το θαύμα πίσω από αυτή την πικρία θα το επιλύσει για μένα.
Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα είναι το θαύμα που κρύβει πίσω του.
(80) Ας αναγνωρίσω ότι τα προβλήματά μου έχουν λυθεί.
Φαίνεται πως έχω προβλήματα μόνο επειδή κάνω κακή χρήση του χρόνου. Πιστεύω ότι το πρόβλημα έρχεται πρώτο, και ότι πρέπει να περάσει χρόνος πριν μπορέσει να επιλυθεί. Δεν βλέπω ότι το πρόβλημα και η απάντηση συμβαίνουν ταυτόχρονα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν συνειδητοποιώ ακόμα ότι ο Θεός έχει τοποθετήσει την απάντηση μαζί με το πρόβλημα, έτσι ώστε να μην μπορούν να διαχωριστούν από τον χρόνο. Το Άγιο Πνεύμα θα μου το διδάξει αυτό, αν Τον αφήσω. Και θα καταλάβω ότι είναι αδύνατον να μπορώ να έχω κάποιο πρόβλημα που δεν έχει ήδη λυθεί.
Αυτές οι μορφές της ιδέας θα είναι χρήσιμες για εξειδικευμένες εφαρμογές:
Δεν χρειάζεται να περιμένω για να επιλυθεί αυτό.
Η απάντηση σε αυτό το πρόβλημα μου έχει ήδη δοθεί, αν θελήσω να την δεχτώ.
Ο χρόνος δεν μπορεί να διαχωρίσει αυτό το πρόβλημα από την λύση του.


Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 89 Αυτή είναι η ανακεφαλαίωσή μας για σήμερα:


 
Αυτο το μαθημα ειναι για τις 29 Μαρτίου
Αυτή είναι η ανακεφαλαίωσή μας για σήμερα:
(77) Τα θαύματα είναι δικαίωμά μου.
Τα θαύματα είναι δικαίωμά μου διότι δεν βρίσκομαι κάτω από κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού. Οι νόμοι Του με απελευθερώνουν από όλες τις πικρίες, και τις αντικαθιστούν με θαύματα. Και θέλω να δεχτώ τα θαύματα στην θέση των πικριών, οι οποίες δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις που κρύβουν τα θαύματα που βρίσκονται μέρα από αυτές. Τώρα επιθυμώ να δεχτώ μόνο αυτά που οι νόμοι του Θεού μου δίνουν το δικαίωμα να έχω, ώστε να μπορώ να τα χρησιμοποιήσω για χάρη της λειτουργίας που έχει δώσει Αυτός.
Θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις αυτές τις προτάσεις για εξειδικευμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας:
Πίσω από αυτό βρίσκεται ένα θαύμα το οποίο δικαιούμαι.
Ας μην κρατώ πικρία εναντίον σου, (όνομα), παρά να σου προσφέρω στην θέση της το θαύμα που σου ανήκει.
Αν δω αυτό ορθά, μου προσφέρει ένα θαύμα.
(78) Τα θαύματα ας αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες.
Με αυτή την ιδέα ενώνω την θέλησή μου με του Αγίου Πνεύματος, και τις αντιλαμβάνομαι ως ένα. Με αυτή την ιδέα δέχομαι την απελευθέρωσή μου από την κόλαση. Με αυτή την ιδέα εκφράζω την προθυμία μου να αφήσω όλες τις ψευδαισθήσεις μου να αντικατασταθούν από την αλήθεια. Δεν θα κάνω καμιά εξαίρεση και δεν θα έχω κανένα υποκατάστατο. Θέλω όλο τον Ουρανό και μόνο τον Ουρανό, όπως είναι θέλει να έχω ο Θεός.
W-pI.89.4. Useful specific forms for applying this idea would be:
Χρήσιμες ειδικές μορφές για την εφαρμογή αυτής της ιδέας θα ήταν:
Δεν πιθυμώ να κρατήσω αυτή την πικρία ξέχωρα από την σωτηρία μου.
Ας αφήσουμε όλες τις πικρίες μας να αντικατασταθούν με θαύματα, (όνομα).
Πέρα από αυτό είναι το θαύμα από το οποίο θα αντικατασταθούν όλες οι πικρές μου.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 88 Σήμερα θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:



Αυτό το μάθημα ειναι για τις 29 Μαρτίου
             Σήμερα θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:
(75) Το φως έχει έρθει.
Επιλέγοντας την σωτηρία και όχι την επίθεση, απλά επιλέγω να αναγνωρίσω αυτό που είναι ήδη εκεί. Η σωτηρία είναι μια απόφαση που έχει ήδη ληφθεί. Η επίθεση και οι πικρίες δεν βρίσκονται εκεί για να τις επιλέξω. Αυτός είναι ο λόγος που πάντα επιλέγω ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση ∙ ανάμεσα σε αυτό που βρίσκεται εκεί και σε αυτό που δεν βρίσκεται. Το φως έχει έρθει. Δεν γίνεται παρά να επιλέξω το φως, διότι δεν έχει άλλη εναλλακτική. Έχει αντικαταστήσει το σκοτάδι, και το σκοτάδι έχει φύγει.
Αυτές είναι κάποιες χρήσιμες μορφές για ειδικές εφαρμογές αυτής της ιδέας:
Αυτό δεν μπορεί να μου δείχνει το σκοτάδι, διότι το φως έχει έρθει.
Το φως μέσα σε σένα είναι το μόνο που επιθυμώ να βλέπω, (όνομα)
Σε αυτό επιθυμώ να βλέπω μόνο ό,τι βρίσκεται εκεί.
(76) Δεν είμαι κάτω από κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού.
Εδώ είναι η τέλεια δήλωση της ελευθερίας μου. Δεν βρίσκομαι κάτω από κανένα άλλο νόμο εκτός από του Θεού. Συνεχώς βρίσκομαι στον πειρασμό να επινοώ άλλους νόμους και να τους δίνω δύναμη επάνω μου. Υποφέρω μόνο εξαιτίας της πίστης μου σ’ αυτούς. Δεν έχουν καμιά επίδραση επάνω μου. Είμαι απόλυτα ελεύθερος από τις επιδράσεις όλων των νόμων εκτός από του Θεού. Και οι δικοί Του νόμοι είναι οι νόμοι της ελευθερίας.
Για εξειδικευμένες μορφές στην εφαρμογή αυτής της ιδέας, αυτές θα ήταν χρήσιμες:
Η αντίληψή μου γι αυτό μου δείχνει ότι πιστεύω σε νόμους που δεν υπάρχουν.
Βλέπω μόνο τους νόμους του Θεού να λειτουργούν σε αυτό.
Ας αφήσω τους νόμους του Θεού να λειτουργήσουν σε αυτό, και όχι τους δικούς μου.


Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 87 Η ανακεφαλαίωσή μας σήμερα θα καλύψει αυτές τις ιδέες:


 
Αυτο το μάθημα ειναι για τις 28 Μαρτίου
Η ανακεφαλαίωσή μας σήμερα θα καλύψει αυτές τις ιδέες:
(73) Επιθυμώ να γίνει φως.
Σήμερα θα χρησιμοποιήσω την δύναμη της θέλησής μου. Δεν είναι η θέλησή μου να ψάχνω ψηλαφητά μέσα στο σκοτάδι, γεμάτος φόβο για τις σκιές και πράγματα αόρατα και μη πραγματικά. Το φως θα είναι ο οδηγός μου σήμερα. Θα το ακολουθώ όπου με οδηγεί, και θα κοιτάζω μόνο ό,τι μου δείχνει. Σήμερα θα βιώσω την ειρήνη της ορθής αντίληψης.
Αυτές οι μορφές αυτής της ιδέας θα ήταν χρήσιμες για συγκεκριμένες εφαρμογές:
Αυτό δεν μπορεί να κρύψει το φως που είναι η θέλησή μου να δω.
Στέκεσαι μαζί μου στο φως, (όνομα).
Στο φως αυτό θα δείχνει διαφορετικό.
(74) Δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού.
Σήμερα είμαι ασφαλής διότι δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού. Φοβάμαι μόνο όταν πιστεύω ότι υπάρχει μια άλλη θέληση. Προσπαθώ να επιτεθώ μόνο όταν φοβάμαι, και μόνο όταν προσπαθώ να επιτεθώ γίνεται να πιστεύω ότι απειλείται η αιώνια ασφάλειά μου. Σήμερα θα αναγνωρίσω ότι όλα αυτά δεν έχουν συμβεί. Είμαι ασφαλής διότι δεν υπάρχει άλλη θέληση από του Θεού.Αυτές είναι μερικές χρήσιμες μορφές αυτής της ιδέας για εξειδικευμένες εφαρμογές:
Ας αντιληφθώ αυτό σε συμφωνία με την Θέληση του Θεού.
Είναι η Θέληση του Θεού να είσαι Υιός Του, (όνομα), καθώς και η δική μου.
Αυτό είναι μέρος της Θέλησης του Θεού για μένα, όπως και να το βλέπω εγώ.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ



Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

- Από το Κεφάλαιο 20, THE TEMPLE OF THE HOLY SPIRIT -

1. Το νόημα του Υιού του Θεού βρίσκεται αποκλειστικά στην σχέση του με τον Δημιουργό του. Αν ήταν κάπου αλλού θα βασιζόταν στην πιθανότητα, αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Και αυτή η σχέση είναι απόλυτα στοργική και για πάντα. Εν τούτοις, ο Υιός του Θεού έχει εφεύρει μια ανίερη σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον Πατέρα του. Η πραγματική σχέση του είναι μία σχέση τέλειας ενότητας και αδιάσπαστης συνέχισης. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι μονομερής, εγωκεντρική, θρυμματισμένη σε πολλά κομματάκια και γεμάτη φόβο. Αυτή που δημιουργήθηκε από τον Πατέρα του είναι απόλυτα ενσωματωμένη με τον Εαυτό και Αυτό – επεκτεινόμενη. Αυτή που έφτιαξε αυτός είναι απόλυτα αυτό – καταστροφική και αυτό – περιοριστική.

2. Τίποτα δεν μπορεί να δείξει την διαφορά τόσο καλά, όσο μια ιερή και μια ανίερη σχέση. Η πρώτη βασίζεται στην αγάπη, και αναπαύεται πάνω της γαλήνια και ανενόχλητη. Το σώμα δεν εισβάλλει σε αυτήν. Οποιαδήποτε σχέση στην οποία εισέρχεται το σώμα δεν βασίζεται στην αγάπη, αλλά στην ειδωλολατρία. Η αγάπη επιθυμεί να γίνει γνωστή, απόλυτα κατανοητή και να μοιραστεί. Δεν έχει μυστικά ∙ τίποτα που να κρατήσει χωριστά και να κρύψει. Πορεύεται μέσα στο φως, με ανοιχτά μάτια και ήρεμη, με χαμογελαστό καλωσόρισμα και με ειλικρίνεια τόσο απλή και ολοφάνερη που δεν γίνεται να παρεξηγηθεί.

3. Αλλά τα είδωλα δεν μοιράζονται. Τα είδωλα δέχονται, αλλά ποτέ δεν ανταποδίδουν. Μπορούν ν’ αγαπηθούν, αλλά δεν μπορούν ν’ αγαπήσουν. Δεν καταλαβαίνουν τι τους προσφέρεται, και σε όποια σχέση εισέλθουν χάνει το νόημά της. Η αγάπη αυτών τις κάνει δίχως νόημα. Ζουν με μυστικότητα, μισώντας το φως του ήλιου και χαίρονται μέσα στο σκοτάδι του σώματος, όπου μπορούν να κρυφτούν και να κρατήσουν τα μυστικά τους κρυμμένα μαζί τους. Και δεν έχουν καθόλου σχέσεις, διότι κανένας δεν είναι ευπρόσδεκτος εκεί. Δεν χαμογελούν σε κανέναν, και εκείνοι στους οποίους χαμογελούν δεν βλέπουν.

4. Η αγάπη δεν έχει σκοτεινούς ναούς όπου υπάρχουν απόκρυφα μυστήρια κρυμμένα από τον ήλιο. Δεν αναζητά δύναμη, αλλά σχέσεις. Το σώμα είναι το όπλο που έχει επιλέξει το εγώ για να αναζητά δύναμη μέσα από τις σχέσεις. Και οι σχέσεις του πρέπει να είναι ανίερες, γιατί αυτό που είναι αυτές, το εγώ ούτε καν το βλέπει. Τις θέλει απλά για τις προσφορές με τις οποίες τα είδωλά του ευημερούν. Τα υπόλοιπα απλά τα διώχνει, διότι όλα όσα θα μπορούσαν να του προσφέρουν τα θεωρεί χωρίς αξία. Όντας άστεγο, το εγώ αναζητά όσο περισσότερα σώματα μπορεί να συλλέξει για να τοποθετήσει τα είδωλά του μέσα, κι έτσι να τα εξασφαλίσει ως ναούς για το ίδιο.

5. Ο ναός του Αγίου Πνεύματος δεν είναι ένα σώμα, αλλά μια σχέση. Το σώμα είναι ένα απομονωμένο ψήγμα σκότους ∙ ένα κρυφό μυστικό δωμάτιο, ένα μικροσκοπικό σημείο ενός ανόητου μυστηρίου, μια ανούσια περίφραξη πολύ προσεχτικά προστατευμένη, αν και δεν κρύβει τίποτα. Εδώ η ανίερη σχέση ξεφεύγει από την πραγματικότητα, και αναζητά ψίχουλα για να κρατηθεί ζωντανή. Εδώ θέλει να παρασύρει τους αδελφούς της, και να τους κρατήσει εδώ μέσα στην ειδωλολατρία της. Εδώ είναι «ασφαλής», διότι η αγάπη δεν μπορεί να εισέλθει. Το Άγιο Πνεύμα δεν χτίζει τους ναούς Του εκεί όπου δεν μπορεί να είναι η αγάπη. Αυτός που βλέπει το πρόσωπο του Χριστού θα ήθελε ποτέ να επιλέξει για σπίτι του το μόνο μέρος σε όλο το σύμπαν όπου αυτό δεν είναι ορατό;

6. Δεν μπορείς να κάνεις το σώμα ναό του Αγίου Πνεύματος, και ποτέ δεν θα γίνει η θέση της αγάπης. Είναι το σπίτι του ειδωλολάτρη, και της καταδίκης της αγάπης. Διότι εδώ η αγάπη γίνεται τρομακτική και εγκαταλείπεται η ελπίδα. Ακόμα και τα είδωλα που λατρεύονται εδώ καλύπτονται από μυστήριο, και κρατιούνται διαχωρισμένα από εκείνους που τα λατρεύουν. Αυτός ο ναός δεν είναι αφιερωμένος σε καμία σχέση και σε καμία ανταπόδοση. Εδώ βρίσκεται το «μυστήριο» του διαχωρισμού που γίνεται αντιληπτό με δέος και αντιμετωπίζεται με ευλάβεια. Αυτό που ο Θεός δεν θα ήθελε να υπάρχει, εδώ κρατιέται «ασφαλές» από Αυτόν. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποιείς είναι ότι αυτό που φοβάσαι μέσα στον αδελφό σου, και δεν θα ήθελες να το δεις σε αυτόν, είναι αυτό που κάνει και τον Θεό τρομακτικό και άγνωστο σε σένα.

7. Οι ειδωλολάτρες πάντα θα φοβούνται την αγάπη, διότι τίποτα δεν τους απειλεί τόσο σφοδρά όσο το πλησίασμα της αγάπης. Άφησε την αγάπη να τους πλησιάσει και παράβλεψε το σώμα, όπως σίγουρα θα κάνει αυτή, και δες πώς υποχωρούν με φόβο, νιώθοντας την στερεή βάση του ναού τους να αρχίζει να τρέμει και να χαλαρώνει. Αδελφέ, εσύ τρέμεις μαζί με αυτούς. Και όμως, αυτό που φοβάσαι δεν είναι παρά ο προάγγελος της διαφυγής. Αυτό ο τόπος του σκότους δεν είναι το σπίτι σου. Ο ναός σου δεν απειλείται. Δεν είσαι ειδωλολάτρης πια. Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος βρίσκεται ασφαλής μέσα στην σχέση σου, και όχι στο σώμα σου. Εσύ έχεις διαφύγει από το σώμα. Εκεί που είσαι το σώμα δεν μπορεί να εισέλθει, διότι το Άγιο Πνεύμα έχει ιδρύσει τον ναό Του εκεί.

8. Δεν υπάρχουν βαθμίδες στις σχέσεις. Αυτές είτε είναι είτε όχι. Μια ανίερη σχέση δεν είναι σχέση. Είναι μια κατάσταση απομόνωσης, που φαίνεται ότι είναι κάτι που δεν είναι. Τίποτα περισσότερο. Την στιγμή που η τρελή ιδέα να κάνεις την σχέση σου με τον Θεό ανίερη φάνηκε να είναι δυνατή, όλες σου οι σχέσεις έγιναν χωρίς νόημα. Αυτή την ανίερη στιγμή γεννήθηκε ο χρόνος, και τα σώματα φτιάχτηκαν για να στεγάσουν την τρελή ιδέα και να της προσδώσουν την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Κι έτσι φάνηκε πως είχε ένα σπίτι για λίγο μέσα στο χρόνο, και εξαφανίστηκε. Γιατί τι θα μπορούσε να στεγάσει αυτή την τρελή ιδέα ενάντια στην πραγματικότητα περισσότερο από μια στιγμή;

9. Τα είδωλα πρέπει να εξαφανιστούν, και να μην αφήσουν ίχνος πίσω τους καθώς φεύγουν. Η ανίερη στιγμή της φαινομενικής τους δύναμης είναι εύθραυστη σαν μια χιονονιφάδα, αλλά δίχως την ομορφιά της. Αυτό είναι το υποκατάστατο που θέλεις στην θέση των αιώνιων ευλογιών της ιερής στιγμής και της απεριόριστης ευεργεσίας της; Είναι η κακεντρέχεια της ανίερης σχέσης, τόσο φαινομενικά ισχυρή και τόσο πικρά παρεξηγημένη με τόσο μεγάλη επένδυση σε μια ψευδή έλξη στην προτίμησή από την ιερή στιγμή, που σου προσφέρει ειρήνη και κατανόηση; Παραμέρισε, λοιπόν, το σώμα και ήσυχα ξεπέρασέ το, και ανυψώσου για να υποδεχτείς αυτό που πραγματικά θέλεις. Και από τον ιερό ναό Του, μην κοιτάξεις πίσω σε αυτό από το οποίο αφυπνίστηκες. Γιατί καμιά ψευδαίσθηση δεν μπορεί να προσελκύσει το νου που έχει υπερβεί τις ψευδαισθήσεις, και τις έχει αφήσει μακριά πίσω του.

10. Η ιερή σχέση αντανακλά την αληθινή σχέση που έχει ο Υιός του Θεού με τον Πατέρα του στην πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα αναπαύεται μέσα σε αυτήν με την βεβαιότητα ότι αυτή θα διαρκέσει για πάντα. Η σταθερή της βάση στηρίζεται αιώνια από την αλήθεια, και η αγάπη λάμπει πάνω της με το ευγενικό της χαμόγελο και την τρυφερή ευλογία που προσφέρει στους δικούς της. Εδώ η ανίερη στιγμή ανταλλάσσεται χαρούμενα με την ιερή στιγμή της ασφαλούς επιστροφής. Εδώ είναι ο δρόμος προς τις αληθινές σχέσεις γλυκά ανοιχτός, μέσα από τον οποίο εσύ και ο αδελφός σου πορεύεστε μαζί, αφήνοντας το σώμα πίσω με ευγνωμοσύνη, και αναπαύεστε την Αιώνια Αγκαλιά. Η Αγκαλιά της Αγάπης είναι ανοιχτή για να σε υποδεχτεί, και σου δώσει αιώνια ειρήνη.

11. Το σώμα είναι το είδωλο του εγώ ∙ η πίστη στην αμαρτία που ενσαρκώνεται και έπειτα προβάλλεται προς τα έξω. Αυτό παράγει κάτι που φαίνεται να είναι ένας τοίχος σάρκας γύρω από το νου, κρατώντας τον φυλακισμένο σε ένα μικροσκοπικό σημείο χώρου και χρόνου, καταδικασμένο σε θάνατο, δίνοντάς του παρά μόνο μια στιγμή κατά την οποία να αναστενάξει, να δυστυχήσει κι έπειτα να πεθάνει μέσα σε τρόμο για τον αφέντη του. Και αυτή η ανίερη στιγμή φαίνεται πως είναι η ζωή ∙ μια στιγμή απελπισίας, ένα μικροσκοπικό νησί με ξηρή άμμο, αφυδατωμένο και καταδικασμένο στην αβεβαιότητα και στην λησμονιά. Εδώ σταματά για λίγο ο Υιός του Θεού, για να προσφέρει την αφοσίωσή του στα είδωλα του θανάτου κι έπειτα να ξεψυχήσει. Κι εδώ είναι περισσότερο νεκρός από ό,τι ζωντανός. Εν τούτοις, εδώ είναι που επίσης κάνει την επιλογή του ξανά ανάμεσα στην ειδωλολατρία και την αγάπη. Εδώ του έχει δοθεί να διαλέξει να περάσει αυτή την στιγμή αποδίδοντας τιμές στο σώμα, ή να αφεθεί να του δοθεί η ελευθερία από αυτό. Εδώ μπορεί να δεχτεί την ιερή στιγμή, που του προσφέρεται για να αντικαταστήσει την ανίερη που είχε διαλέξει πριν. Κι εδώ μπορεί να μάθει ότι οι σχέσεις είναι η σωτηρία του, και όχι η καταδίκη του.

12. Εσύ που το μαθαίνεις αυτό, μπορεί ακόμα να είσαι φοβισμένος, αλλά δεν είσαι ακινητοποιημένος. Η ιερή στιγμή έχει μεγαλύτερη αξία τώρα για σένα από ό,τι η ανίερη αντίστοιχή της, και έχεις μάθει ότι θέλεις πραγματικά μόνο την μία. Αυτή δεν είναι ώρα θλίψης. Είναι ίσως ώρα σύγχυσης, αλλά όχι αποθάρρυνσης. Έχεις μια πραγματική σχέση, και αυτή η σχέση έχει νόημα. Είναι όπως η αληθινή σου σχέση με τον Θεό όπως τα ίσα πράγματα είναι όμοια το ένα με το άλλο. Η ειδωλολατρία είναι παρελθόν και δίχως νόημα. Ίσως φοβάσαι ακόμα λίγο τον αδελφό σου ∙ ίσως κάποια σκιά του φόβου σου προς τον Θεό να παραμένει ακόμα μαζί σου. Τι είναι, όμως, αυτό για εκείνους που τους έχει δοθεί μια αληθινή σχέση πέρα από το σώμα; Είναι δυνατόν για πολύ ακόμα να μην βλέπουν το πρόσωπο του Χριστού; Και μπορούν για πολύ ακόμα να στερούν στον εαυτό τους την θύμηση της σχέσης τους με το Πατέρα τους, και να κρατούν την ενθύμηση της Αγάπης Του μακριά από την επίγνωσή τους;

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 86 Αυτές οι ιδέες είναι για ανακεφαλαίωση σήμερα:


Αυτο το μάθημα ειναι για τις 27 Μαρτίου
                 Αυτές οι ιδέες είναι για ανακεφαλαίωση σήμερα:
(71) Μόνο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα λειτουργήσει.
Δεν έχει νόημα να ψάχνω παράφορα για την σωτηρία. Την έχω δει σε πολλούς ανθρώπους και σε πολλά πράγματα, αλλά όταν την έφτανα, δεν ήταν εκεί. Έσφαλλα για το που βρίσκεται. Έσφαλλα για το τι είναι. Δεν θα αναλάβω πια άσκοπες έρευνες. Μόνο το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα λειτουργήσει. Και εγώ θα χαίρομαι διότι το δικό Του σχέδιο δεν μπορεί ποτέ να αποτύχει.
Αυτές είναι μερικές προτεινόμενες μορφές για την εξειδικευμένη εφαρμογή αυτής της ιδέας:
Το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία θα με σώσει από την αντίληψη που έχω γι αυτό.
Αυτό δεν είναι καμιά εξαίρεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία μου. Ας αντιλαμβάνομαι αυτό μόνο στο φως του σχεδίου του Θεού για την σωτηρία.
(72) Το να κρατώ πικρίες είναι επίθεση στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία.
Το να κρατώ πικρίες είναι μια προσπάθεια να αποδείξω ότι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία δεν θα λειτουργήσει. Και όμως, μόνο το δικό Του σχέδιο θα λειτουργήσει. Όταν λοιπόν κρατώ πικρίες, αποκλείω από την επίγνωση μου την μόνη μου ελπίδα για την σωτηρία. Δεν θέλω πια να ματαιώνω τα δικά μου συμφέροντα με αυτό τον παρανοϊκό τρόπο. Επιθυμώ να δεχτώ το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία, και να είμαι ευτυχισμένος.
Εξειδικευμένες εφαρμογές γι αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να είναι σε αυτές τις μορφές:
Ενώ κοιτάζω αυτό, επιλέγω ανάμεσα στην εσφαλμένη αντίληψη και την σωτηρία.
Αν βλέπω αιτιολογικό για πικρίες σ’ αυτό, δεν θα βλέπω αιτία για την σωτηρία μου.
Αυτό απαιτεί σωτηρία, και όχι επίθεση.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 85 Η σημερινή ανακεφαλαίωση θα καλύψει αυτές τις ιδέες:


 
Αυτο το μάθημα είναι για τις 26 Μαρτίου
Η σημερινή ανακεφαλαίωση θα καλύψει αυτές τις ιδέες:
(69) Οι πικρίες μου κρύβουν το φως του κόσμου μέσα μου.
Οι πικρίες μου, μου δείχνουν αυτό που δεν είναι εκεί, και κρύβουν από μένα αυτό που θα έβλεπα. Αναγνωρίζοντας αυτό, για ποιο λόγο να θέλω τις πικρίες μου; Μεκρατούν στο σκοτάδι και κρύβουν το φως. Οι πικρίες και το φως δεν μπορούν να πάνε μαζί, αλλά το φως και η όραση πρέπει να είναι ενωμένα ώστε να μπορώ να δω. Για να δω, πρέπει να αφήσω κατά μέρος τις πικρίες. Θέλω να δω, και αυτό θα είναι το μέσο με το οποίο θα πετύχω.
Ιδιαίτερες εφαρμογές γι αυτή την ιδέα θα μπορούσαν να γίνουν σε αυτές τις μορφές:
Ας μην χρησιμοποιώ αυτό ως εμπόδιο στην όραση.
Το φως του κόσμου θα διώξει με την λάμψη του όλο αυτό.
Θέλω να δω.
(70) Η σωτηρία μου προέρχεται από μένα.
Σήμερα θ’ αναγνωρίσω που είναι η σωτηρία μου. Βρίσκεται μέσα σε μένα διότι ο Πηγή της βρίσκεται εκεί. Δεν έχει φύγει από την Πηγή της, επομένως δεν γίνεται να έχει φύγει από το νου μου. Δεν θα την ψάξω έξω από μένα. Δεν θα την βρω έξω και έπειτα να την φέρω μέσα. Αλλά από μέσα σε μένα θα φτάσει πιο πέρα, και όλα όσα βλέπω θα αντανακλούν μόνο το φως που λάμπει μέσα σε μένα και στην ίδια.
Αυτές οι μορφές της ιδέας είναι κατάλληλες για πιο εξειδικευμένες εφαρμογές:
Αυτό ας μην με βάλει στον πειρασμό να κοιτάξω μακριά από μένα για την σωτηρία μου.
Δεν θ’ αφήσω αυτό να αναμειχθεί με την επίγνωση της Πηγής της σωτηρίας μου.
Αυτό δεν έχει καμία δύναμη να αφαιρέσει την σωτηρία από μένα.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΟΙ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ



ΟΙ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

- Από το Κεφάλαιο 20, HERALDS OF ETERNITY -

1. Σε αυτό τον κόσμο, ο Υιός του Θεού πλησιάζει περισσότερο στον εαυτό του μέσα σε μια ιερή σχέση. Εκεί αρχίζει να βρίσκει την βεβαιότητα που έχει ο Πατέρας του γι αυτόν. Κι εκεί βρίσκει την λειτουργία του της επαναφοράς των νόμων του νόμων του Πατέρα του σε ό,τι είχε κρατήσει έξω από αυτούς, και βρίσκει αυτό που είχε χαθεί. Μόνο μέσα στον χρόνο μπορεί να χαθεί κάτι, και ποτέ δεν χάνεται για πάντα. Έτσι και τα μέρη του Υιού του Θεού σταδιακά ενώνονται μέσα στον χρόνο, και με κάθε ένωση το τέλος του χρόνου έρχεται όλο και πιο κοντά. Κάθε θαύμα ένωσης είναι ένας ισχυρός προάγγελος της αιωνιότητας. Όλοι όσοι έχουν ενοποιημένο και βέβαιο σκοπό, δεν μπορεί να φοβούνται. Και όσοι μοιράζονται τον σκοπό του μαζί του δεν γίνεται να μην είναι ένα με αυτόν.

2. Κάθε προάγγελος της αιωνιότητας τραγουδά για το τέλος της αμαρτίας και του φόβου. Ο κάθε ένας τους μιλά μέσα στον χρόνο για αυτό που βρίσκεται πολύ πέρα από τον χρόνο. Δύο φωνές που υψώνονται μαζί καλούν τις καρδιές όλων, για να τις αφήσουν να κτυπούν ως ένα. Και μέσα σε αυτόν τον ένα χτύπο της καρδιάς βρίσκεται η ενότητα της αγάπης που διακηρύσσεται και προσφέρεται καλοδεχούμενη. Ειρήνη στην ιερή σου σχέση, η οποία έχει την δύναμη να κρατά την ενότητα του Υιού του Θεού. Δίνεις στον αδελφό σου για όλους, και με το δώρο σου χαίρονται όλοι. Μην ξεχνάς Ποιος σου έχει δώσει τα δώρα που δίνεις, και όταν δεν το ξεχνάς αυτό, θα θυμηθείς Ποιος έδωσε τα δώρα σε Αυτόν για να στα δώσει.

3. Είναι αδύνατον να υπερεκτιμήσεις την αξία του αδελφού σου. Μόνο το εγώ το κάνει αυτό, αλλά το μόνο που σημαίνει αυτό είναι ότι θέλει τον άλλον για το ίδιο, κι επομένως του δίνει πολλή μικρή αξία. Αυτό που είναι καθαρά ανεκτίμητο δεν μπορεί να αξιολογηθεί. Αναγνωρίζεις τον φόβο που προκύπτει από την ανούσια προσπάθεια να κρίνεις αυτό που βρίσκεται τόσο πέρα από την κρίση σου που δεν μπορείς καν να το δεις; Μην κρίνεις αυτό που είναι αόρατο σε σένα, ειδάλλως δεν θα το δεις ποτέ, παρά περίμενε με υπομονή τον ερχομό του. Θα σου δοθεί να βλέπεις την αξία του αδελφού σου όταν το μόνο που θα θέλεις γι αυτόν είναι η ειρήνη. Και αυτό που θέλεις γι αυτόν θα το λάβεις.

4. Πως μπορείς να εκτιμήσεις την αξία αυτού που σου προσφέρει ειρήνη; Τι άλλο εκτός από την προσφορά του θα μπορούσες να θέλεις; Η αξία του έχει διασφαλιστεί από τον Πατέρα του, κι εσύ θα την αναγνωρίσεις καθώς λαμβάνεις το δώρο του Πατέρα του μέσα από αυτόν. Αυτό που είναι μέσα σε αυτόν θα λάμπει τόσο φωτεινά μέσα στην γεμάτη ευγνωμοσύνη όρασή σου που απλά θα το αγαπήσεις και θα είσαι χαρούμενος. Δεν θα σκεφτείς να τον κρίνεις, γιατί ποιος θα έβλεπε το πρόσωπο του Χριστού και θα συνέχιζε να επιμένει ότι η κρίση εξακολουθεί να έχει νόημα; Διότι αυτή η επιμονή είναι εκείνων που δεν βλέπουν. Η επιλογή σου είναι ανάμεσα στην όραση ή την κρίση, αλλά ποτέ δεν μπορείς να έχεις και τα δύο.

5. Το σώμα του αδελφού σου σού χρησιμεύει τόσο λίγο, όσο και σε αυτόν. Όταν χρησιμοποιείται μόνο όπως διδάσκει το Άγιο Πνεύμα, δεν έχει καμία λειτουργία. Διότι οι νόες δεν χρειάζονται το σώμα για να επικοινωνούν. Το θέαμα που βλέπει το σώμα δεν έχει καμιά χρήση που να υπηρετεί κάποιο σκοπό μιας ιερής σχέσης. Και όσο βλέπεις με αυτό τον τρόπο τον αδελφό σου, το μέσο και ο σκοπός δεν ευθυγραμμίζονται. Γιατί να χρειάζεται να υπάρξουν τόσο πολλές ιερές στιγμές για ν’ αφήσεις να επιτευχθεί αυτό, ενώ μία θα ήταν αρκετή; Μόνο μία ιερή στιγμή υπάρχει. Η μικρή ανάσα της αιωνιότητας που ρέει μέσα από τον χρόνο σαν χρυσό φως είναι πάντα η ίδια ∙ τίποτα δεν προηγείται αυτής, και τίποτα δεν έπεται.

6. Βλέπεις κάθε ιερή στιγμή σαν να είναι κάποιο διαφορετικό σημείο μέσα στον χρόνο. Αυτή ποτέ δεν αλλάζει. Και ό,τι είχε ποτέ ή πρόκειται να έχει είναι εδώ αυτή την στιγμή. Το παρελθόν δεν παίρνει τίποτα από αυτήν, και το μέλλον δεν θα προσθέσει τίποτα περισσότερο. Εδώ, λοιπόν, βρίσκονται τα πάντα. Εδώ είναι η ομορφιά της σχέσης σου, με τα μέσα και τον σκοπό σε τέλεια αρμονία ήδη. Εδώ είναι η τέλεια πίστη ότι μια μέρα θα προσφέρεις στον αδελφό σου αυτό που ήδη σου έχει προσφέρει∙ κι εδώ έχει ήδη δοθεί η απεριόριστη συγχώρεση που θα του δώσεις, κι εδώ έχεις ήδη δει το πρόσωπο του Χριστού που ακόμα δεν έχεις αντικρίσει.

7. Μπορείς να αξιολογήσεις αυτόν που δίνει ένα δώρο σαν αυτό; Θα αντάλλασσες αυτό το δώρο με κάποιο άλλο; Αυτό το δώρο επαναφέρει τους νόμους του Θεού στην θύμηση σου. Και όταν απλά καταλάβεις αυτούς του νόμους, οι νόμοι που σε κρατούσαν αιχμάλωτο στον πόνο και τον θάνατο πρέπει να ξεχαστούν. Αυτό δεν είναι δώρο που σου προσφέρει το σώμα του αδελφού σου. Το πέπλο που κρύβει το δώρο, κρύβει και τον ίδιον. Αυτός είναι το δώρο, και όμως δεν το γνωρίζει. Ούτε κι εσύ το γνωρίζεις. Παρόλα αυτά, έχε πίστη ότι Αυτός που βλέπει το δώρο μέσα σε σένα και τον αδελφό σου θα το προσφέρει και θα το λάβει για τους δυο σας. Και μέσα από την δική Του όραση θα το δεις κι εσύ, και μέσα από την δική Του κατανόηση θα το αναγνωρίσεις και θα το αγαπήσεις ως δικό σου.

8. Έχε θάρρος, και νιώσε το Άγιο Πνεύμα να σε παρακολουθεί με αγάπη και τέλεια εμπιστοσύνη σε αυτό που βλέπει. Αυτός γνωρίζει τον Υιό του Θεού, και μοιράζεται την βεβαιότητα του Πατέρα του ότι το σύμπαν αναπαύεται στα ευγενικά του χέρια με ασφάλεια και ειρήνη. Ας αναλογιστούμε τώρα τι πρέπει να μάθει, για να μοιράζεται την εμπιστοσύνη του Πατέρα του σε αυτόν. Τι είναι αυτός, στον οποίο Δημιουργός του σύμπαντος θα του πρόσφερε ολόκληρο το σύμπαν και θα γνώριζε ότι αναπαύεται με ασφάλεια; Αυτός κοιτάζει τον εαυτό του όχι με τον τρόπο που τον γνωρίζει ο Πατέρας του. Εν τούτοις, είναι αδύνατον ο Θεός να εναποθέτει την εμπιστοσύνη Του εσφαλμένα.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 84 Αυτές είναι οι ιδέες για την σημερινή ανακεφαλαίωση:

Αυτο το μάθημα ειναι για τις 25 Μαρτίου
Αυτές είναι οι ιδέες για την σημερινή ανακεφαλαίωση:
(67) Η αγάπη με δημιούργησε καθ' ομοίωσή της.
Είμαι όμοιος με τον Δημιουργό μου. Δεν γίνεται να υποφέρω, δεν γίνεται να βιώνω απώλεια και δεν γίνεται να πεθάνω. Δεν είμαι σώμα. Επιθυμώ ν’ αναγνωρίσω την πραγματικότητά μου σήμερα. Δεν θα λατρεύω είδωλα, ούτε θα εξυψώσω την αντίληψη που έχω για τον εαυτό μου με σκοπό ν’ αντικαταστήσω τον Εαυτό μου. Είμαι όμοιος με τον Δημιουργό μου. Η αγάπη με δημιούργησε σαν την ίδια.
Μπορεί να βρεις αυτές τις εξειδικευμένες μορφές χρήσιμες στην εφαρμογή της ιδέας:
Ας μην βλέπω μια ψευδαίσθηση του εαυτού μου σε αυτό.
Έτσι όπως κοιτάζω αυτό, ας θυμάμαι τον Δημιουργό μου.
Ο Δημιουργός μου δεν δημιούργησε αυτό έτσι όπως το βλέπω εγώ.
(68) Η αγάπη δεν κρατά πικρίες.
Οι πικρίες είναι εντελώς αλλογενείς προς την αγάπη. Οι πικρίες επιτίθενται στην αγάπη και κρατούν κρυφό το φως της. Αν κρατώ πικρίες επιτίθεμαι στην αγάπη, και επομένως επιτίθεμαι στον Εαυτό μου. Ο Εαυτός μου έτσι γίνεται ξένος προς εμένα. Είμαι αποφασισμένος να μην επιτεθώ στον Εαυτό μου σήμερα, έτσι ώστε να μπορέσω να θυμηθώ Ποιος είμαι.
Αυτές οι συγκεκριμένες μορφές εφαρμογής αυτής της ιδέας μπορεί να είναι χρήσιμες:
Αυτό δεν είναι δικαιολογία για να αρνηθώ τον Εαυτό μου.
Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό για να επιτεθώ στην αγάπη.
Αυτό ας μην με βάλει σε πειρασμό να επιτεθώ στον εαυτό μου.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 83 Σήμερα ας ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:


Αυτο το μάθημα ειναι για τις 24 Μαρτίου
                   Σήμερα ας ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες:
(65) Η μόνη μου λειτουργία είναι αυτή που μου έδωσε ο Θεός.
Δεν έχω άλλη λειτουργία από αυτή που μου έδωσε ο Θεός. Αυτή η αναγνώριση με απελευθερώνει από κάθε σύγκρουση, διότι σημαίνει ότι δεν γίνεται να έχω συγκρουόμενους στόχους. Με ένα και μοναδικό σκοπό μόνο, είμαι πάντα σίγουρος για το τι να κάνω, τι να πω και τι να σκεφτώ. Κάθε αμφιβολία πρέπει να εξαφανιστεί καθώς αναγνωρίζω ότι η μόνη μου λειτουργία είναι αυτή που μου έδωσε ο Θεός.
Πιο συγκεκριμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας μπορεί να πάρουν αυτές τις μορφές:
Η αντίληψή μου γι αυτό δεν αλλάζει την λειτουργία μου.
Αυτό δεν μου δίνει μια άλλη λειτουργία από αυτή που μου έδωσε ο Θεός.
Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό για να δικαιολογήσω μία λειτουργία που δεν μου έδωσε ο Θεός.
(66) Η ευτυχία μου και η λειτουργία μου είναι ένα.
Όλα όσα προέρχονται από τον Θεό είναι ένα. Προέρχονται από την Ενότητα, και πρέπει να λαμβάνονται ως ένα. Η εκπλήρωση της λειτουργίας μου είναι η ευτυχία μου διότι και οι δύο προέρχονται από την ίδια Πηγή. Και πρέπει να μάθω ν’ αναγνωρίζω τι με κάνει χαρούμενο, αν επιθυμώ να βρω την ευτυχία.
Μερικές χρήσιμες μορφές για ειδικευμένες εφαρμογές αυτής της ιδέας είναι:
Αυτό δεν μπορεί να διαχωρίσει την ευτυχία μου από την λειτουργία μου.Η ενότητα της ευτυχίας μου και η λειτουργία μου παραμένει απόλυτα ανέπαφη από αυτό.
Τίποτα, ούτε κι αυτό, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ψευδαίσθηση της ευτυχίας ξεχωριστά από την λειτουργία μου.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 82 Θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες σήμερα:



Αυτο το μάθημα είναι για τις 23 Μαρτίου
                       Θα ανακεφαλαιώσουμε αυτές τις ιδέες σήμερα:
(63) Το φως του κόσμου φέρνει ειρήνη σε κάθε νου μέσω της δικής μου συγχώρεσης.
Η συγχώρεση μου είναι το μέσον με το οποίο το φως του κόσμου βρίσκει έκφραση μέσα από εμένα. Η συγχώρεσή μου είναι το μέσον με το οποίο αποκτώ επίγνωση του φωτός του κόσμου μέσα μου. Η συγχώρεση μου είναι το μέσον με το οποίο ο κόσμος θεραπεύεται, μαζί με μένα. Ας συγχωρώ, λοιπόν, τον κόσμο, έτσι ώστε να μπορέσει να θεραπευτεί μαζί με μένα.
Προτάσεις για συγκριμένες μορφές εφαρμογής αυτής της ιδέας είναι:
Ας επεκταθεί η ειρήνη από το νου μου στον δικό σου, (όνομα).
Μοιράζομαι το φως του κόσμου μαζί σου, (όνομα).Μέσα από την συγχώρεσή μου μπορώ να δω αυτό έτσι όπως είναι.
(64) Ας μην ξεχνώ την λειτουργία μου.
Δεν θέλω να ξεχνώ την λειτουργία μου, διότι θέλω να θυμηθώ τον Εαυτό μου. Δεν μπορώ να εκπληρώσω την λειτουργία μου αν την ξεχνώ .Και εκτός κι αν εκπληρώνω την λειτουργία μου, δεν θα βιώνω την χαρά που προορίζει για μένα ο Θεός.
Κατάλληλες συγκεκριμένες μορφές αυτής της ιδέας περιλαμβάνουν:
Ας μην χρησιμοποιήσω αυτό για να κρύψω από μένα την λειτουργία μου. Καλύτερα να το χρησιμοποιήσω σαν ευκαιρία για να εκπληρώσω την λειτουργία μου. Αυτό μπορεί να απειλεί το εγώ μου, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει την λειτουργία μου κατά κανένα τρόπο.


Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑ 81 ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ II


Αυτο το μαθημα ειναι για τις 22 Μαρτίου

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ II



ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Τώρα είμαστε έτοιμοι για άλλη μία ανακεφαλαίωση. Θα αρχίσουμε εκεί όπου μείναμε με την περασμένη μας ανακεφαλαίωση, και θα καλύπτουμε δύο ιδέες κάθε μέρα. Το πρώτο μέρος της ημέρας θα είναι αφιερωμένο στην μία από αυτές τις ιδέες, και το δεύτερο μέρος στην άλλη. Θα έχουμε μία πιο μεγάλη περίοδο πρακτικής, και συχνές συντομότερες κατά τις οποίες θα ασκούμαστε την κάθε μία τους.
2. Οι πιο μεγάλες περίοδοι πρακτικής θα ακολουθούν αυτή την γενική μορφή: Αφιερώστε περίπου δεκαπέντε λεπτά για την κάθε μία, και αρχίστε σκεπτόμενοι αυτές τις ιδέες για την ημέρα, και τα σχόλια που περιλαμβάνονται στην εργασία. Αφιερώστε περίπου τρία με τέσσερα λεπτά για να τις διαβάσετε αργά, αρκετές φορές αν το επιθυμείτε, και έπειτα κλείστε τα μάτια σας και ακούστε.
3. Επαναλάβετε την πρώτη φράση της περιόδου άσκησης αν βρίσκετε ότι ο νους σας περιπλανάται, αλλά προσπάθησε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου να ακούς σιωπηλά αλλά με προσοχή. Υπάρχει ένα μήνυμα που σε περιμένει. Να είσαι βέβαιος ότι θα το λάβεις. Να θυμάσαι ότι σου ανήκει, και ότι το θέλεις.
4. Μην επιτρέπεις στην προσοχή σου να ταλαντεύεται παρασυρόμενη από σκέψεις που την αποσπούν. Συνειδητοποίησε ότι, όποια μορφή και να παίρνουν τέτοιες σκέψεις, δεν έχουν κανένα νόημα και καμιά δύναμη. Αντικατέστησε τες με την αποφασιστικότητά σου να πετύχεις. Μην ξεχνάς ότι η θέλησή σου έχει δύναμη πάνω από όλες τις φαντασιώσεις και τα όνειρα. Δείξε της εμπιστοσύνη ότι θα σε βοηθήσει και ότι θα σε οδηγήσει πέρα από όλα αυτά.
5. Θεώρησε αυτές τις περιόδους πρακτικής ως αφιερώσεις στον δρόμο, την αλήθεια και την ζωή. Αρνήσου να παρεκκλίνεις σε λοξοδρομήσεις, ψευδαισθήσεις και σκέψεις θανάτου. Είσαι αφοσιωμένος στην σωτηρία. Κάθε μέρα να είσαι αποφασισμένος να μην αφήνεις την λειτουργία σου ανεκπλήρωτη.
6. Δήλωσε πάλι την αποφασιστικότητα σου και στις πιο σύντομες περιόδους πρακτικής, χρησιμοποιώντας την αρχική μορφή της ιδέας για τις γενικές εφαρμογές, και πιο συγκεκριμένες μορφές όταν χρειάζεται. Αυτές, όμως, είναι απλές προτάσεις. Δεν είναι τα συγκεκριμένα λόγια που χρησιμοποιείς που έχουν σημασία.



Οι σημερινές ιδέες που ανακεφαλαιώνουμε είναι:
(61) Είμαι το φως του κόσμου.
Πόσο ιερός είμαι εγώ, που μου έχει δοθεί η λειτουργία να φωτίζω τον κόσμο! Ας ησυχάσω ενώπιον της ιερότητάς μου. Μέσα στο ήρεμο φως της ας εξαφανιστούν όλες μου οι συγκρούσεις. Μέσα στην ειρήνη της ας θυμηθώ Ποιος είμαι.
Κάποιες πιο εξειδικευμένες μορφές για την εφαρμογή αυτής της ιδέας όταν φαίνεται πως προκύπτουν δυσκολίες, θα μπορούσαν να είναι:
Ας μην κρύβω το φως του κόσμου μέσα μου.
Το φως του κόσμου αν λάμψει μέσα από αυτή την φαινομενική κατάσταση.
Αυτή η σκιά θα εξαφανιστεί μπροστά στο φως.
(62) Η συγχώρεση είναι η λειτουργία μου ως φως του κόσμου.
Μέσα από την αποδοχή της λειτουργίας μου θα μπορέσω να δω το φως μέσα μου. Και μέσα σ’ αυτό το φως η λειτουργία μου θα σταθεί καθαρή και απόλυτα αναμφίβολη ενώπιον της όρασής μου. Η αποδοχή μου δεν εξαρτάται από την αναγνώριση της λειτουργίας μου, διότι ακόμα δεν καταλαβαίνω την συγχώρεση. Όμως θα έχω εμπιστοσύνη ότι, μέσα στο φως, θα την δω έτσι όπως είναι.
Πιο εξειδικευμένες μορφές για την χρήση αυτής της ιδέας θα μπορούσαν να είναι:
Αυτό ας με βοηθήσει να μάθω τι σημαίνει η συγχώρεση.
Ας μην διαχωρίζω την λειτουργία μου από την θέλησή μου.
Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτό για ένα αλλογενή σκοπό.


ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ



Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ.

- Από το Κεφάλαιο 20, ENTERING THE ARK -

1. Τίποτα δεν μπορεί να σε βλάψει εκτός κι αν εσύ του δώσεις την δύναμη να το κάνει. Και όμως, εσύ δίνεις δύναμη με τον τρόπου που ερμηνεύουν οι νόμοι αυτού του κόσμου το να δίνεις. Η δύναμη είναι του Θεού, δοσμένη από Αυτόν και αφυπνισμένη εκ νέου από το Άγιο Πνεύμα, που γνωρίζει ότι καθώς δίνεις κερδίζεις. Δεν δίνει καμία δύναμη στην αμαρτία, επομένως η αμαρτία δεν έχει καθόλου δύναμη∙ ούτε και στα αποτελέσματά της έτσι όπως τα βλέπει ο κόσμος, -- την ασθένεια, τον θάνατο, την δυστυχία και τον πόνο. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν συμβεί διότι το Άγιο Πνεύμα δεν τα βλέπει, και δεν δίνει καμία δύναμη στην φαινομενική τους αιτία. Επομένως σε κρατά ελεύθερο από αυτά. Όντας δίχως ψευδαισθήσεις για το τι είσαι, το Άγιο Πνεύμα απλά δίνει τα πάντα στον Θεό, ο Οποίος έχει ήδη δώσει και λάβει όλα όσα είναι αληθινά. Τα αναληθή Αυτός ούτε τα έχει λάβει ούτε τα έχει δώσει.

2. Η αμαρτία δεν έχει καμία θέση στον Ουρανό, όπου τα αποτελέσματά της είναι αλλογενή και δεν μπορούν να εισέλθουν εκεί περισσότερο από ό,τι μπορεί να εισέλθει και η πηγή τους. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο βρίσκεται η ανάγκη σου να δεις τον αδελφό σου αναμάρτητο. Μέσα σε αυτόν είναι ο Ουρανός. Αν όμως τον βλέπεις μέσα στην αμαρτία, τότε ο Ουρανός χάνεται για σένα. Δες τον όμως έτσι όπως είναι, και αυτό που είναι δικό σου θα λάμπει από αυτόν προς τα σένα. Ο σωτήρας σου σού δίνει μόνο αγάπη, αλλά αυτό που εσύ θα λάβεις από αυτόν εξαρτάται από σένα. Σε αυτόν εναπόκειται να παραβλέψει όλα σου τα λάθη, κι εκεί βρίσκεται η δική του σωτηρία. Το ίδιο συμβαίνει και με την δική σου. Η σωτηρία είναι ένα μάθημα στο να δίνεις, έτσι όπως το ερμηνεύει το Άγιο Πνεύμα. Είναι η εκ νέου αφύπνιση τον νόμων του Θεού μέσα στους νόες που έχουν καθιερώσει άλλους νόμους, και τους έχουν δώσει την δύναμη να επιβάλλουν αυτό που δεν δημιούργησε ο Θεός.

3. Οι παρανοϊκοί νόμοι σου φτιάχτηκαν για να εγγυηθούν ότι θα κάνεις λάθη, και τους δίνουν δύναμη πάνω σου με το να δέχονται ότι τα αποτελέσματά τους είναι αυτό που σου αξίζει. Τι άλλο εκτός από τρέλα θα μπορούσε να είναι αυτό; Αυτό, λοιπόν, είναι που θα ήθελες να βλέπεις μέσα στον σωτήρα σου από την παραφροσύνη; Αυτός είναι τόσο ελεύθερος όσο κι εσύ, και στην ελευθερία που βλέπεις μέσα σε αυτόν βλέπεις και την δική σου. Γιατί αυτήν μοιράζεστε. Ό,τι έχει δώσει ο Θεός ακολουθεί τους δικούς Του νόμους και μόνο. Ούτε είναι δυνατόν εκείνοι που τους ακολουθούν να υποφέρουν από αποτελέσματα οιασδήποτε άλλης πηγής.

4. Εκείνοι που επιλέγουν την ελευθερία θα βιώνουν μόνο τα δικά της αποτελέσματα. Η δύναμή τους είναι από τον Θεό, και θα την δίνουν μόνο σε ό,τι έχει δώσει ο Θεός, για να την μοιραστούν με αυτούς. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν μπορεί να τους αγγίξει, διότι αυτοί βλέπουν μόνο αυτό, μοιράζοντας την δύναμή τους σύμφωνα με την Θέληση του Θεού. Κι επομένως η ελευθερία τους διασφαλίζεται και διατηρείται. Διατηρείται ξεπερνώντας κάθε πειρασμό να φυλακίζει και να φυλακίζεται. Από αυτούς που έχουν μάθει την ελευθερία πρέπει να ζητάς να μάθεις τι είναι η ελευθερία. Μην ρωτάς το σπουργίτι το πώς πετάει ο αετός, διότι αυτοί που έχουν μικρά φτερά δεν έχουν δεχτεί για τον εαυτό τους την δύναμη να μοιράζονται μαζί σου.

5. Οι αναμάρτητοι δίνουν έτσι όπως έχουν λάβει. Δες, λοιπόν, την δύναμη της αθωότητας μέσα στον αδελφό σου, και μοιράσου μαζί του την δύναμη της απελευθέρωσης από την αμαρτία που του πρόσφερες. Στον κάθε ένα που πορεύεται σε αυτή την γη μέσα σε φαινομενική μοναξιά δίνεται ένας σωτήρας, του οποίου η ιδιαίτερη λειτουργία του είναι να τον απελευθερώσει, κι έτσι να απελευθερωθεί και ο ίδιος. Μέσα στον κόσμο του διαχωρισμού ο κάθε ένας έχει την δική του ξεχωριστή αποστολή, παρόλο που όλοι είναι το ίδιο. Εν τούτοις, εκείνοι που γνωρίζουν ότι όλοι είναι ίδιοι δεν έχουν ανάγκη για σωτηρία. Και ο κάθε ένας βρίσκει τον σωτήρα του όταν είναι έτοιμος να κοιτάξει το πρόσωπο του Χριστού, και να Τον δει αναμάρτητο.

6. Το σχέδιο δεν προέρχεται από σένα, ούτε χρειάζεται να νοιάζεσαι για τίποτα εκτός από το μέρος που σου έχει δοθεί να μάθεις. Διότι Αυτός που γνωρίζει τα υπόλοιπα θα φροντίσει γι αυτό δίχως την βοήθειά σου. Αλλά μην θεωρείς ότι Αυτός δεν χρειάζεται το δικό σου μέρος για να Τον βοηθήσει με το υπόλοιπο. Διότι στο δικό σου μέρος βρίσκεται ολόκληρο το σχέδιο, χωρίς το οποίο κανένα μέρος κανενός δεν είναι πλήρες, ούτε ολόκληρο το σχέδιο ολοκληρώνεται δίχως το δικό σου μέρος. Στην κιβωτό της ειρήνης εισέρχονται δύο - δύο, όμως η αρχή ενός άλλου κόσμου πηγαίνει μαζί τους. Κάθε ιερή σχέση πρέπει να εισέλθει εδώ, για να μάθει την ειδική της λειτουργία στο σχέδιο του Αγίου Πνεύματος, τώρα που μοιράζεται τον σκοπό Του. Και καθώς αυτός ο σκοπός εκπληρώνεται, ένας νέος κόσμος ανατέλλει στον οποίο δεν μπορεί να εισέλθει η αμαρτία, και όπου ο Υιός του Θεού μπορεί να εισέλθει δίχως φόβο και αναπαύεται για λίγο, για να ξεχάσει την αιχμαλωσία και να θυμηθεί την ελευθερία. Πως μπορεί να εισέλθει, να αναπαυθεί και να θυμηθεί, χωρίς εσένα; Εκτός κι αν εσύ είσαι εκεί, αυτός δεν είναι ολοκληρωμένος. Και την ολοκλήρωσή του είναι που θυμάται εκεί.

7. Αυτός είναι ο σκοπός που σου έχει δοθεί. Μην θεωρείς πως η συγχώρεσή σου προς τον αδελφό σου εξυπηρετεί μόνο εσάς τους δύο. Διότι ολόκληρος ο νέος κόσμος βασίζεται στα χέρια κάθε δύο αδελφών που εισέρχονται εδώ για να αναπαυτούν. Και καθώς αυτοί αναπαύονται, το πρόσωπο του Χριστού λάμπει πάνω τους και θυμούνται τους νόμους του Θεού, ξεχνώντας όλους τους υπόλοιπους και λαχταρώντας μόνο να έχουν τους νόμους Του τέλεια εκπληρωμένους σε αυτούς και σε όλους τους αδελφούς τους. Νομίζεις ότι όταν αυτό θα έχει επιτευχθεί θα μπορείς να ησυχάσεις δίχως αυτούς; Δεν θα μπορούσες πια να αφήσεις ούτε έναν από αυτούς απέξω περισσότερο από ό,τι μπορούσα κι εγώ να αφήσω εσένα, και να ξεχάσω μέρος από τον εαυτό μου.

8. Μπορεί να αναρωτιέσαι πως θα μπορείς να είσαι σε γαλήνη όταν, ενώ βρίσκεσαι στον χρόνο, υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να γίνουν πριν να ανοιχτεί ο δρόμος προς την ειρήνη. Ίσως αυτό να σου φαίνεται αδύνατον. Αλλά ρώτησε τον εαυτό σου αν είναι δυνατόν ο Θεός να είχε ένα σχέδιο για την σωτηρία σου που δεν λειτουργεί. Μόλις δεχτείς το σχέδιό Του ως την μόνη λειτουργία που θέλεις να εκπληρώσεις, τότε δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο που το Άγιο Πνεύμα να μην τακτοποιήσει για σένα δίχως την δική σου προσπάθεια. Αυτός θα πηγαίνει μπροστά από σένα κάνοντας ευθύ το μονοπάτι σου, και μην αφήνοντας στον δρόμο σου πέτρες για να σκοντάψεις, και καθόλου εμπόδια να σου κλείνουν τον δρόμο. Τίποτα που να σου χρειάζεται δεν θα σου αρνηθεί. Ούτε μία φαινομενική δυσκολία δεν θα μείνει που να μην λιώσει πριν φτάσεις εκεί. Δεν χρειάζεται εσύ να απασχολήσεις το νου σου για τίποτα, παρά να είσαι ξένοιαστος και ανέμελος για τα πάντα εκτός από τον μόνο σκοπό που θέλεις να εκπληρώσεις. Αυτός, όπως σου δόθηκε, έτσι και θα είναι η εκπλήρωσή του. Η εγγύηση του Θεού είναι σθεναρή ενάντια σε όλα τα εμπόδια, διότι βασίζεται στην βεβαιότητα και όχι στην πιθανότητα. Βασίζεται σε σένα. Και τι άλλο μπορεί να είναι πιο βέβαιο από έναν Υιό του Θεού;

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΙΚΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ.

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ



- Από το Κεφάλαιο 20, SIN AS AN ADJUSTMENT -

1. Η πίστη στην αμαρτία είναι μια προσαρμογή. Και μια προσαρμογή είναι μια αλλαγή ∙ μια μετατροπή στην αντίληψη, ή μια πίστη ότι αυτό που πριν ήταν έτσι τώρα έχει γίνει διαφορετικό. Κάθε προσαρμογή είναι επομένως μια παραμόρφωση, και επικαλείται την άμυνα για να την στηρίξει ενάντια στην πραγματικότητα. Η γνώση δεν απαιτεί καθόλου προσαρμογές, μάλιστα χάνεται αν γίνει κάποια αλλαγή ή μετατροπή.. Διότι αυτό αμέσως την υποβιβάζει σε απλή αντίληψη ∙ ένα τρόπο να βλέπεις τα πράγματα στον οποίο έχει χαθεί η βεβαιότητα και έχει εισέλθει η αμφιβολία. Σε αυτή την τραυματισμένη κατάσταση είναι αναγκαίες οι προσαρμογές, διότι δεν είναι αληθινή. Ποιος χρειάζεται να προσαρμοστεί στην αλήθεια, η οποία επικαλείται μόνο αυτό που αυτός είναι πραγματικά, για να γίνει κατανοητή;

2. Οι προσαρμογές οιουδήποτε είδους είναι του εγώ. Διότι είναι παγιωμένη πεποίθηση του εγώ ότι όλες οι σχέσεις βασίζονται σε προσαρμογές, για να τις κάνουν αυτό που θα ήθελε αυτό να είναι. Οι άμεσες σχέσεις, στις οποίες δεν υπάρχουν καθόλου παρεμβολές, πάντα θεωρούνται επικίνδυνες. Το εγώ είναι ο αυτό – διορισμένος μεσάζων όλων των σχέσεων, κάνοντας ό,τι προσαρμογές κρίνει αυτό αναγκαίες και παρεμβάλλοντας τες ανάμεσα σ’ εκείνους που θα συναντηθούν, για να τους κρατήσει διαχωρισμένους και να εμποδίσει την ένωσή τους. Είναι αυτή η μελετημένη παρέμβαση που σε δυσκολεύει ν’ αναγνωρίσεις την ιερή σου σχέση για αυτό που είναι.

3. Οι ιεροί δεν παρεμβαίνουν στην αλήθεια. Δεν την φοβούνται, διότι μέσα στην αλήθεια είναι που αναγνωρίζουν την ιερότητά τους, και αγαλλιάζουν με αυτό που βλέπουν. Κοιτούν αυτήν απευθείας, χωρίς να προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτήν, ή να προσαρμόσουν αυτή σε αυτούς. Κι έτσι βλέπουν ότι αυτή ήταν μέσα τους, και δεν αποφασίζουν εκ των προτέρων που θα την ήθελαν να είναι. Το κοίταγμά τους απλά κάνει μια ερώτηση, και αυτό που βλέπουν τους απαντά. Εσύ φτιάχνεις τον κόσμο κι έπειτα προσαρμόζεσαι σε αυτόν, και προσαρμόζεις και αυτόν σε σένα. Και ούτε υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα σε σένα και αυτόν στην αντίληψή σου, η οποία έφτιαξε και τους δύο.

4. Ένα απλό ερώτημα όμως παραμένει, και χρειάζεται μιαν απάντηση. Σου αρέσει αυτό που έχεις φτιάξει; -- έναν κόσμο φόνου και επίθεσης, μέσα από τον οποίο υφαίνεις την δειλή σου διαδρομή μέσα από τον συνεχή κίνδυνο, μόνος και φοβισμένος, στην καλύτερη περίπτωση ελπίζοντας ότι ο θάνατος θα περιμένει λίγο ακόμα πριν σε προφτάσει και εξαφανιστείς. Εσύ το έχεις επινοήσει αυτό. Είναι μια εικόνα αυτού που νομίζεις ότι είσαι ∙ ή του πως βλέπεις τον εαυτό σου. Ένας δολοφόνος είναι τρομαγμένος, και αυτοί που σκοτώνουν φοβούνται τον θάνατο. Όλα αυτά δεν είναι παρά οι τρομακτικές σκέψεις εκείνων που θα ήθελαν να προσαρμοστούν σε ένα κόσμο που έχει γίνει τρομακτικός από τις δικές τους προσαρμογές. Και κοιτάζουν προς τα έξω με θλίψη από αυτό που είναι θλιβερό μέσα τους, και βλέπουν την θλίψη εκεί που κοιτούν.

5. Δεν έχεις αναρωτηθεί πως είναι πραγματικά ο κόσμος ∙ πως θα φαινόταν μέσα από χαρούμενα μάτια; Ο κόσμος που βλέπεις είναι μια κρίση προς τον εαυτό σου. Δεν βρίσκεται εκεί καθόλου. Εν τούτοις η κρίση θέτει μια ποινή πάνω σε αυτόν, την δικαιολογεί και την κάνει αληθινή. Τέτοιος είναι ο κόσμος που βλέπεις ∙ μια κρίση για τον εαυτό σου, φτιαγμένη από σένα. Αυτή η αρρωστημένη εικόνα του εαυτού σου διατηρείται προσεχτικά από το εγώ, του οποίου εικόνα είναι και την αγαπά, και τοποθετείται έξω από σένα στον κόσμο. Και σε αυτόν τον κόσμο πρέπει εσύ να προσαρμοστείς όσο πιστεύεις ότι αυτή η εικόνα βρίσκεται έξω, και σε έχει στο έλεός της. Αυτός ο κόσμος είναι ανηλεής, κι αν βρισκόταν έξω από σένα, τότε πραγματικά θα έπρεπε να φοβάσαι. Όμως εσύ είσαι που τον έφτιαξες ανηλεή, και τώρα αν φαίνεται πως κοιτάζει πίσω προς τα σένα δίχως έλεος, αυτό μπορεί να διορθωθεί.

6. Ποιος μπορεί να μείνει για πολύ ανίερος ενώ βρίσκεται μέσα σε μια ιερή σχέση; Ο κόσμος που βλέπουν οι ιεροί είναι ένα μαζί τους, ακριβώς όπως ο κόσμος που βλέπει το εγώ είναι ίδιος με αυτό. Ο κόσμος που βλέπουν οι ιεροί είναι όμορφος διότι βλέπουν την αθωότητά τους μέσα σε αυτόν. Δεν του είπαν τι να είναι ∙ δεν έκαναν προσαρμογές για να ταιριάζουν στις παραγγελίες τους. Έκαναν ευγενικά την ερώτηση και ψιθύρισαν, «Τι είσαι;» Και Αυτός που παρακολουθεί πάνω από όλη την αντίληψη απάντησε. Μην παίρνεις την κρίση του κόσμου σαν απάντηση στην ερώτηση «Τι είμαι;». Ο κόσμος πιστεύει στην αμαρτία, αλλά η πίστη που τον έφτιαξε όπως τον βλέπεις δεν είναι έξω από σένα.

7. Μην επιδιώκεις να κάνεις τον Υιό του Θεού να προσαρμοστεί στην παράνοιά του. Υπάρχει ένας ξένος μέσα σε αυτόν, που τα απρόσεκτα βήματά του τον έφεραν μέσα στο σπίτι της αλήθειας και θα φύγει. Ήρθε δίχως σκοπό, αλλά δεν θα παραμείνει μπροστά στο λαμπερό φως που πρόσφερε το Άγιο Πνεύμα, κι εσύ το δέχτηκες. Γιατί εκεί ο ξένος γίνεται άστεγος και εσύ τώρα είσαι ο καλοδεχούμενος. Μην ρωτάς αυτόν τον περαστικό ξένο, «Τι είμαι;» Αυτός είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρο το σύμπαν που δεν ξέρει. Και όμως, αυτόν είναι που ρωτάς, και στην απάντησή του είναι που θέλεις να προσαρμοστείς. Αυτή η μία εξωφρενική σκέψη, μανιώδης μέσα στην αλαζονεία της, εν τούτοις τόσο μικροσκοπική και τόσο ανούσια ξεγλιστρά απαρατήρητη μέσα από το σύμπαν της αλήθειας, και γίνεται ο οδηγός σου. Σε αυτήν απευθύνεσαι για να ρωτήσεις την σημασία του σύμπαντος. Και από το μοναδικό τυφλό πράγμα μέσα σε όλο το σύμπαν της αλήθειας που βλέπει, εσύ ζητάς να μάθεις, «Πώς να βλέπω τον Υιό του Θεού;»

8. Ζητά κάποιος κρίση από κάτι που είναι ολότελα στερημένο από κρίση; Και αν εσύ έχεις ρωτήσει, θα πίστευες την απάντηση, και θα προσαρμοζόσουν σε αυτή σαν να ήταν αλήθεια; Ο κόσμος που βλέπεις είναι η απάντηση που σου έδωσε, κι εσύ του έδωσες δύναμη να προσαρμόσει τον κόσμο για να κάνει την απάντησή του αληθινή. Ζήτησες από αυτό το σύννεφο παράνοιας την σημασία της ανίερης σχέσης σου, και την προσάρμοσες σύμφωνα με την παρανοϊκή απάντησή του. Πόσο ευτυχισμένο σε έκανε αυτό; Συνάντησες τον αδελφό σου με χαρά για να ευλογήσετε τον Υιό του Θεού, και να του δώσεις τις ευχαριστίες σου για όλη την ευτυχία που σου πρόσφερε; Αναγνώρισες τον αδελφό σου ως το αιώνιο δώρο του Θεού προς εσένα; Είδες την ιερότητα που έλαμπε μέσα και σε σένα και στον αδελφό σου, για να ευλογήσετε ο ένας τον άλλον; Αυτός είναι ο σκοπός της ιερής σας σχέσης. Μην ζητάς την σημασία της επίτευξής της από το μόνο πράγμα που εξακολουθεί να την θέλει ανίερη. Μην του δίνεις την δύναμη να προσαρμόζει το μέσο και τον σκοπό.

9. Οι φυλακισμένοι που είναι αλυσοδεμένοι με βαριές αλυσίδες για πολλά χρόνια, αυτοί που λιμοκτονούν και είναι πολύ αδυνατισμένοι, χωρίς δυνάμεις και εξαντλημένοι, και με τα μάτια τόσο καιρό ριγμένα κάτω μέσα στο σκοτάδι δεν θυμούνται το φως, ούτε αναπηδούν με χαρά την στιγμή που ελευθερώνονται. Τους παίρνει κάποιο χρόνο να καταλάβουν τι είναι η ελευθερία. Ψηλαφούσες στα τυφλά μέσα στην σκόνη και βρήκες το χέρι του αδερφού σου, αβέβαιος για το αν θα το αφήσεις και να κρατήσεις την ζωή που τόσο καιρό είχες ξεχασμένη. Δυνάμωσε το κράτημά σου και ύψωσε τα μάτια σου προς τον ισχυρό σου σύντροφο, μέσα στον οποίο βρίσκεται η σημασία της ελευθερίας σου. Αυτός φαινόταν πως σταυρώθηκε δίπλα σου. Και όμως, η ιερότητά του παρέμεινε ανέγγιχτη και τέλεια, και με αυτόν δίπλα σου, αυτή την ημέρα θα εισέλθεις μαζί του στον Παράδεισο, και θα γνωρίσεις την ειρήνη του Θεού.

10. Αυτή είναι η θέλησή μου για σένα και τον αδελφό σου, και για τον κάθε ένα από εσάς για τον άλλον και για τον εαυτό του. Εδώ υπάρχει μόνο ιερότητα και ένωση δίχως όρια. Διότι τι άλλο είναι ο Ουρανός εκτός από ένωση, άμεση και τέλεια, και δίχως το πέπλο του φόβου πάνω της; Εδώ είμαστε ένα, και κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο και τον εαυτό μας με τέλεια γλυκύτητα. Εδώ, όλες οι σκέψεις για διαχωρισμό ανάμεσά μας γίνονται αδύνατες. Εσύ που ήσουν ένας φυλακισμένος σε διαχωρισμό, τώρα ελευθερώνεσαι μέσα στον Παράδεισο. Κι εδώ θα ενωθώ κι εγώ μαζί σου, φίλε μου, αδελφέ μου και Εαυτέ μου.

11. Το δώρο σου προς τον αδελφό σου μου έχει δώσει την βεβαιότητα ότι η ένωσή μας θα γίνει σύντομα. Μοιράσου, λοιπόν, αυτή την πίστη μαζί μου, και γνώρισε ότι δικαιώνεται. Δεν υπάρχει καθόλου φόβος στην τέλεια αγάπη διότι αυτή δεν γνωρίζει αμαρτία, και πρέπει να βλέπει τους άλλους όπως βλέπει τον εαυτό της. Κοιτώντας με ευσπλαχνία προς τα μέσα, τι μπορείς να φοβηθείς από έξω; Οι αθώοι βλέπουν ασφάλεια, και οι αγνοί στην καρδιά βλέπουν τον Θεό μέσα στον Υιό Του, και προσβλέπουν προς τον υιό για τους οδηγήσει στον Πατέρα. Και που αλλού θα μπορούσαν να πάνε εκτός από εκεί που θέλουν να είναι; Εσύ και ο αδελφός σου τώρα θα οδηγήσετε ο ένας τον άλλον στον Πατέρα τόσο σίγουρα όσο ο Θεός δημιούργησε τον Υιό Του ιερό, και τον κράτησε έτσι. Μέσα στον αδελφό σου βρίσκεται το φως της αιώνιας υπόσχεσης του Θεού για την αθανασία σου. Δες τον ως αναμάρτητο, και δεν μπορεί να υπάρχει φόβος μέσα σε σένα.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΚΡΙΝΩΝ



- Από το Κεφάλαιο 20, THE GIFT OF LILIES -

1. Κοίταξε όλα αυτά τα στολίδια που είναι φτιαγμένα για να κρεμάς πάνω στο σώμα, ή για να το καλύπτεις για δική του χρήση. Δες όλα τα άχρηστα πράγματα που είναι φτιαγμένα για να τα βλέπουν τα μάτια του. Σκέψου τις πολλές προσφορές που είναι φτιαγμένες για την δική του ευχαρίστηση, και θυμήσου ότι όλα αυτά φτιάχτηκαν για να κάνουν να φαντάζει ωραίο αυτό που εσύ μισείς. Θα χρησιμοποιούσες αυτό το μισητό πράγμα για να τραβήξεις τον αδελφό σου κοντά σου, και να προσελκύσεις τα μάτια του σώματός του; Μάθε, λοιπόν, ότι δεν του προσφέρεις παρά ένα στέμμα από αγκάθια, μην αναγνωρίζοντάς το γι αυτό που είναι, και προσπαθείς να δικαιώσεις τις δικές σου ερμηνείες για την αξία του από την αποδοχή του. Όμως, ακόμα το δώρο διαδηλώνει την αναξιότητά του για σένα, καθώς η αποδοχή του και η χαρά του αναγνωρίζουν την έλλειψη αξίας που αυτός θέτει στον εαυτό του.

2. Τα δώρα δεν φτιάχνονται μέσα από σώματα, αν είναι να δίνονται και να λαμβάνονται πραγματικά. Διότι τα σώματα δεν μπορούν ούτε να προσφέρουν ούτε να δεχτούν ∙ ούτε να δώσουν ούτε να πάρουν. Μόνο ο νους μπορεί να δώσει αξία, και μόνο ο νους αποφασίζει για το τι θα λάβει και το τι θα δώσει. Και κάθε δώρο που προσφέρει εξαρτάται από το τι θέλει. Θα στολίζει το σπίτι που έχει επιλέξει πολύ προσεχτικά, και θα το ετοιμάζει για να δεχτεί τα δώρα που θέλει προσφέροντάς τα σε εκείνους που προσέρχονται στο επιλεγμένο σπίτι του, ή σε εκείνους που επιθυμεί να προσελκύσει σε αυτό. Κι εκεί θα ανταλλάξουν τα δώρα τους, προσφέροντας και λαμβάνοντας αυτό που ο νους τους κρίνει ότι είναι αντάξιό τους.

3. Το κάθε δώρο είναι μια αξιολόγηση του παραλήπτη και του δωρητή. Ο κάθε ένας βλέπει το σπίτι που έχει επιλέξει ως βωμό προς τον εαυτό του. Ο κάθε ένας επιζητά να δείξει στους λάτρεις αυτό που έχει τοποθετήσει πάνω σε αυτόν, κάνοντάς το αντάξιο της αφοσίωσής τους. Και ο κάθε ένας έχει θέσει ένα φως πάνω στον βωμό του, έτσι ώστε αυτοί να μπορούν να βλέπουν τι έχει τοποθετήσει πάνω σε αυτόν και να το πάρουν για δικό τους. Εδώ είναι η αξία που εναποθέτεις στον αδελφό σου και στον εαυτό σου. Εδώ είναι το δώρο σου και προς τους δύο ∙ η κρίση σου για τον Υιό του Θεού γι αυτό που είναι. Μην ξεχνάς ότι στον σωτήρα σου είναι που προσφέρεται το δώρο. Αν του προσφέρεις αγκάθια εσύ σταυρώνεσαι. Αν του προσφέρεις κρίνα τον εαυτό σου είναι που απελευθερώνεις.

4. Εγώ έχω μεγάλη ανάγκη για κρίνα, διότι ο Υιός του Θεού δεν με έχει συγχωρήσει. Και μπορώ εγώ να του προσφέρω συγχώρεση όταν αυτός που προσφέρει αγκάθια; Διότι αυτός που προσφέρει αγκάθια σε οποιονδήποτε είναι ακόμα εναντίον μου, και ποιος είναι ολοκληρωμένος δίχως αυτόν; Γίνε εσύ φίλος του για μένα, ώστε να μπορέσω να συγχωρεθώ κι εσύ να μπορείς να βλέπεις τον Υιό του Θεού ως ολοκληρωμένο. Αλλά κοίτα πρώτα τον βωμό στο σπίτι που έχεις επιλέξει, και δες τι έχεις εναποθέσει πάνω σε αυτόν για να μου προσφέρεις. Αν είναι αγκάθια που οι κοφτερές τους άκρες αστράφτουν με ένα σκληρό αιματοβαμμένο φως, τότε το σώμα είναι το σπίτι που έχεις επιλέξει και αυτό που μου προσφέρεις είναι ο διαχωρισμός. Και όμως τα αγκάθια έχουν φύγει. Για κοίταξέ τα από πιο κοντά τώρα, και θα δεις ότι ο βωμός σου δεν είναι πια αυτό που ήταν.

5. Εσύ ακόμα κοιτάζεις με τα μάτια του σώματος, και αυτά μπορούν να βλέπουν μόνο αγκάθια. Όμως, έχεις ζητήσει και έχεις λάβει μιαν άλλη όραση. Εκείνοι που δέχονται για δικό τους τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, μοιράζονται και την δική Του όραση. Και αυτό που Του δίνει την ικανότητα να βλέπει τον σκοπό Του να λάμπει μέσα από κάθε βωμό, είναι τώρα δικό σου όπως και δικό Του. Αυτός δεν βλέπει ξένους ∙ μόνο πολύ αγαπητούς και στοργικούς φίλους. Αυτός δεν βλέπει αγκάθια, παρά μόνο κρίνα, να φεγγοβολούν με την απαλή λάμψη της ειρήνης που λάμπει πάνω σε όλα όσα κοιτάζει και αγαπά.

6. Αυτό το Πάσχα, κοίταξε τον αδελφό σου με διαφορετικά μάτια. Με έχεις συγχωρέσει. Και παρόλα αυτά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τα κρίνα που μου δώρισες όσο εσύ δεν τα βλέπεις. Ούτε κι εσύ μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό που έχω δώσει εγώ εκτός κι το μοιράζεσαι. Η όραση του Αγίου Πνεύματος δεν είναι κάποιο άσκοπο δώρο, ούτε κάποιο παιχνιδάκι να το πετάς από δω κι από εκεί και έπειτα να το παρατάς. Αφουγκράσου και άκουσε αυτό προσεκτικά, και μην θεωρήσεις ότι δεν είναι παρά ένα όνειρο, μια ανέμελη σκέψη για να παίξεις, ή ένα παιχνίδι το οποίο θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις περιστασιακά και έπειτα να το παρατήσεις. Διότι αν το κάνεις, έτσι θα είναι για σένα.

7. Τώρα έχεις την όραση να κοιτάζεις πέρα από όλες τις ψευδαισθήσεις. Σου έχει δοθεί να μην βλέπεις αγκάθια, ούτε ξένους και εμπόδια προς την ειρήνη. Ο φόβος του Θεού δεν είναι τίποτα για σένα τώρα. Ποιος φοβάται να κοιτάξει τις ψευδαισθήσεις, όταν γνωρίζει ότι ο σωτήρας του στέκει δίπλα του; Μαζί με αυτόν, η όρασή σου έχει γίνει η μεγαλύτερη δύναμη που θα μπορούσε να δώσει ο Θεός για την ακύρωση της ψευδαίσθησης. Διότι ό,τι έδωσε ο Θεός στο Άγιο Πνεύμα, το έχεις λάβει εσύ . Ο Υιός του Θεού προσβλέπει προς τα εσένα για την απελευθέρωσή του. Διότι έχεις ζητήσει και σου έχει δοθεί η δύναμη να κοιτάζεις αυτό το τελευταίο εμπόδιο, και να μην βλέπεις αγκάθια ούτε καρφιά για να σταυρώνεις τον Υιό του Θεού, και να τον στέφεις βασιλιά του θανάτου.

8. Το σπίτι που έχει επιλεγεί για σένα είναι στην άλλη πλευρά, πέρα από το πέπλο. Είναι προετοιμασμένο για σένα, και είναι έτοιμο να σε δεχτεί τώρα. Δεν θα το δεις με τα μάτια του σώματος. Και όμως έχεις ό,τι σου χρειάζεται. Το σπίτι σου σε καλεί από τότε που άρχισε ο χρόνος, και ποτέ δεν έχεις αποτύχει ολοκληρωτικά να ακούσεις το κάλεσμά του. Άκουγες, αλλά δεν ήξερες πως να κοιτάξεις, ούτε που. Και τώρα ξέρεις. Μέσα σε σένα βρίσκεται η γνώση, έτοιμη να φανερωθεί και να ελευθερωθεί από όλο τον τρόμο που την κρατούσε κρυμμένη. Δεν υπάρχει φόβος στην αγάπη. Το τραγούδι του Πάσχα είναι η χαρμόσυνη επωδός ότι ο Υιός του Θεού ποτέ δεν σταυρώθηκε. Ας σηκώσουμε τα μάτια ψηλά μαζί, όχι με φόβο αλλά με πίστη. Και δεν θα υπάρχει φόβος μέσα μας, διότι στην θέαση μας δεν θα υπάρχουν ψευδαισθήσεις ∙ μόνο ένα πέρασμα προς την ανοιχτή πόρτα του Ουρανού, το σπίτι που μοιραζόμαστε μέσα στην ησυχία και όπου ζούμε με γλυκύτητα και ειρήνη, ως ένα μαζί.

9. Δεν θα ήθελες να σε οδηγήσει εκεί ο ιερός αδελφός σου; Η αθωότητά του θα σου φωτίζει τον δρόμο, και θα σου προσφέρει το φως της να σε οδηγεί, και την βέβαιη προστασία της, λάμποντας από το ιερό άδυτο μέσα σε αυτόν, εκεί όπου άφησες τα κρίνα της συγχώρεσης. Άφησέ τον να γίνει για σένα ο σωτήρας από τις ψευδαισθήσεις, και κοίταξέ τον με την νέα όραση που κοιτά τα κρίνα και σου φέρνει χαρά. Πηγαίνουμε πέρα από το παραπέτασμα του φόβου, φωτίζοντας ο ένας τον δρόμο του άλλου. Η ιερότητα που μας οδηγεί είναι μέσα μας όπως είναι και το σπίτι μας. Έτσι θα βρούμε αυτό που είμαστε προορισμένοι να βρούμε μέσα από Αυτόν που μας οδηγεί.

10. Αυτός είναι ο δρόμος προς τον Ουρανό και προς την ειρήνη του Πάσχα, μέσα στην οποία ενωνόμαστε με χαρμόσυνη επίγνωση ότι ο Υιός του Θεού έχει αναστηθεί από το παρελθόν, και έχει αφυπνιστεί στο παρόν. Τώρα είναι ελεύθερος, δίχως όρια στην κοινωνία του με όλα όσα βρίσκονται μέσα του. Τώρα τα κρίνα της αθωότητάς του είναι ανέγγιχτα από την ενοχή, και τέλεια προστατευμένα από το ψύχος του φόβου καθώς και από τον καταστροφικό μαρασμό της αμαρτίας. Το δώρο σου τον έχει σώσει από τα αγκάθια και τα καρφιά, και το δυνατό του χέρι είναι ελεύθερο να σε οδηγήσει να περάσεις με ασφάλεια έξω από αυτά. Πορεύσου χαρούμενος μαζί με αυτόν τώρα, διότι ο σωτήρας από τις ψευδαισθήσεις έχει έρθει να σε χαιρετήσει, και να σε οδηγήσει σπίτι μαζί του.

11. Εδώ είναι ο σωτήρας και φίλος σου, ελευθερωμένος από την σταύρωση μέσω της όρασής σου, κι ελεύθερος να σε οδηγήσει τώρα εκεί που θα ήθελε να είναι κι αυτός. Δεν θα σε αφήσει, ούτε θα εγκαταλείψει τον σωτήρα στον πόνο του. Και με χαρά εσύ και ο αδελφός σου θα πορεύεστε μαζί στον δρόμο της αθωότητας, τραγουδώντας καθώς βλέπετε την ανοιχτή πόρτα του Παραδείσου και θ’ αναγνωρίζετε το σπίτι που σας κάλεσε. Δώσε με χαρά στον αδελφό σου την ελευθερία και την δύναμη να σε οδηγήσει εκεί. Και έλα μπροστά στο ιερό του άδυτο εκεί όπου περιμένουν η δύναμη και η ελευθερία, να προσφέρουν και να λάβουν την λαμπρή επίγνωση που σε οδηγεί σπίτι. Ο λύχνος είναι αναμμένος μέσα σε σένα για τον αδελφό σου. Και από τα χέρια που τον έδωσαν σε αυτόν θα οδηγηθείς πέρα από τον φόβο προς την αγάπη.

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ




ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

Η ΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΟΤΗΤΑΣ

Η Μεγάλη Εβδομάδα

-Από το Κεφάλαιο 20, THE VISION OF HOLINESS, I) Holy Week -

1. Αυτή είναι η Κυριακή των Βαΐων, η γιορτή της νίκης και της αποδοχής της αλήθειας. Ας μην περάσουμε αυτή την ιερή εβδομάδα με συλλογισμούς για την σταύρωση του Υιού του Θεού, και ας εστιάσουμε την σκέψη μας στην γιορτή της απελευθέρωσής του. Διότι το Πάσχα είναι το σημάδι της ειρήνης, όχι του πόνου. Ένας ματοκυλισμένος Χριστός δεν έχει νόημα. Αλλά ένας αναστημένος Χριστός γίνεται το σύμβολο της συγχώρεσης του Υιού του Θεού προς τον εαυτό του ∙ το σημάδι ότι βλέπει τον εαυτό του ως θεραπευμένο και ολοκληρωμένο.

2. Αυτή η εβδομάδα αρχίζει με βάγια και τελειώνει με κρίνα, το λευκό και ιερό σημάδι ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος. Μην αφήσεις κανένα σκοτεινό σημάδι της σταύρωσης να παρεμβληθεί ανάμεσα στο ταξίδι και στον σκοπό του ∙ ανάμεσα στην αποδοχή της αλήθειας και την έκφρασή της. Αυτή την εβδομάδα γιορτάζουμε την ζωή, όχι τον θάνατο. Και τιμούμε την τέλεια αγνότητα του Υιού του Θεού, και όχι τις αμαρτίες του. Πρόσφερε στον αδελφό σου το δώρο των κρίνων, όχι το ακάνθινο στεφάνι ∙ το δώρο της αγάπης κα όχι το «δώρο» του φόβου. Στέκεσαι δίπλα στον αδελφό σου, με τ’ αγκάθια στο ένα χέρι και τα κρίνα στο άλλο, αβέβαιος για το τι να δώσεις. Έλα τώρα μαζί μου και πέταξε τ’ αγκάθια, και πρόσφερε τα κρίνα στην θέση τους. Αυτό το Πάσχα θα ήθελα να μου προσφέρεις το δώρο της συγχώρεσής σου, κι εγώ να το επιστρέψω σε σένα. Δεν μπορούμε να είμαστε ενωμένοι στην σταύρωση και στον θάνατο. Ούτε μπορεί η ανάσταση να είναι ολοκληρωμένη μέχρι που η συγχώρεσή σου να αναπαυτεί πάνω στον Χριστό, μαζί με την δική μου.

3. Μια εβδομάδα είναι σύντομη, και όμως αυτή η μεγάλη εβδομάδα είναι το σύμβολο ολόκληρου του ταξιδιού το οποίο έχει αναλάβει ο Υιός του Θεού. Το ξεκίνησε με το σημάδι της νίκης, την υπόσχεση της ανάστασης, να του έχει ήδη δοθεί. Μην τον αφήνεις να περιπλανάται στον πειρασμό της σταύρωσης, και να τον καθυστερείς εκεί. Βοήθησέ τον να πορευτεί ειρηνικά πέρα από αυτή, μαζί με το φως της δικής του αθωότητας να του φωτίζει τον δρόμο προς την λύτρωση και την απελευθέρωσή του. Μην τον κρατάς πίσω με τα αγκάθια και τα καρφιά όταν η λύτρωσή του είναι τόσο κοντά. Άφησε μόνο την λευκότητα του λαμπερού σου δώρου των κρίνων να τον επιταχύνουν προς τον δρόμο για την ανάστασή του.

4. Το Πάσχα δεν είναι η γιορτή του κόστους της αμαρτίας, αλλά του τέλους της. Αν μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο πρόσωπο του Χριστού πέρα από το πέπλο, κοιτάζοντας ανάμεσα στα χιονάτα πέταλα των κρίνων που έχεις λάβει και δώσει ως δώρο, τότε θα δεις το πρόσωπο του αδελφού σου και θα το αναγνωρίσεις. Ήμουν ένας ξένος και με δέχτηκες μέσα, μην γνωρίζοντας ποιος ήμουν. Εν τούτοις, χάρη στο δώρο των κρίνων θα γνωρίσεις. Στην συγχώρεσή σου προς αυτόν τον ξένο, ξένο προς εσένα και παρόλα αυτά αρχαίο Φίλο σου, βρίσκεται η απελευθέρωσή σου και η λύτρωσή σου μαζί με αυτόν. Η ώρα του Πάσχα είναι μια ώρα χαράς, και όχι θρήνου. Κοίταξε τον αναστημένο Φίλο σου και γιόρτασε την ιερότητά του μαζί με μένα. Διότι το Πάσχα είναι η ώρα για την σωτηρία σου, μαζί με την δική μου.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...