ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ

- Από το Κεφάλαιο 9, THE TWO EVALUATIONS -

1. Η Θέληση του Θεού είναι η σωτηρία σου. Αυτός δεν θα σου έδινε και τα μέσα να την βρεις; Αν Αυτός βούλεται να την έχεις, τότε πρέπει να το κάνει δυνατόν και εύκολο για σένα να την αποκτήσεις. Οι αδελφοί σου είναι παντού. Δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για την σωτηρία. Κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο σου δίνει την ευκαιρία να σωθείς. Μην χάνεις αυτές τις ευκαιρίες, όχι επειδή δεν θα επιστρέψουν, αλλά διότι η καθυστέρηση της χαράς είναι αχρείαστη. Ο Θεός βούλεται τέλεια ευτυχία για σένα τώρα. Είναι, λοιπόν, δυνατόν να μην είναι αυτό και η δική σου θέληση; Και είναι δυνατόν αυτό να μην είναι και η θέληση των αδελφών σου;

2. Σκέψου, λοιπόν, ότι σε αυτή την κοινή θέληση είστε όλοι ενωμένοι, και μόνο σ’ αυτό. Μπορεί να υπάρχει διαφωνία σε όλα τα άλλα, αλλά όχι σε αυτό. Εκεί είναι λοιπόν, που ενοικεί η ειρήνη. Κι εσύ ενοικείς στην ειρήνη όταν το αποφασίζεις. Εν τούτοις, δεν μπορείς να ενοικείς στη ειρήνη εκτός κι αν δεχτείς την Επανόρθωση, διότι η Επανόρθωση είναι ο δρόμος προς την ειρήνη. Ο λόγος είναι πολύ απλός, και τόσο προφανής που πολύ συχνά παραβλέπεται. Το εγώ φοβάται το προφανές, εφόσον το προφανές είναι το βασικό χαρακτηριστικό της πραγματικότητας. Όμως, εσύ δεν μπορείς να την παραβλέψεις εκτός κι αν δεν κοιτάς.

3. Είναι απόλυτα προφανές ότι αν το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει με αγάπη όλα όσα αντιλαμβάνεται, τότε κοιτάζει με αγάπη κι εσένα. Η δική Του εκτίμηση για σένα βασίζεται στην γνώση Του για το τι είσαι, άρα σε αξιολογεί αληθινά. Και αυτή η αξιολόγηση πρέπει να βρίσκεται στον δικό σου νου, διότι Αυτός είναι εκεί. Το εγώ είναι επίσης μέσα στο νου σου, διότι εσύ το δέχτηκες εκεί. Η εκτίμησή του για σένα, όμως, είναι ακριβώς το αντίθετο από του Αγίου Πνεύματος, διότι το εγώ δεν σε αγαπά. Δεν γνωρίζει τι είσαι, και δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη σε ό,τι αντιλαμβάνεται διότι αυτό αλλάζει διαρκώς. Το εγώ επομένως, στην καλύτερη περίπτωση είναι ικανό για καχυποψία, και στην χειρότερη για μοχθηρότητα. Αυτή είναι η ακτίνα δράσης του. Δεν μπορεί να την υπερβεί εξαιτίας της αβεβαιότητάς του. Και ποτέ δεν μπορεί να πάει πέρα από αυτή διότι ποτέ δεν μπορεί να είναι βέβαιο.

4. Επομένως, έχεις δυο συγκρουόμενες εκτιμήσεις για τον εαυτό σου μέσα στο νου σου, και δεν γίνεται και οι δύο να είναι αληθινές. Εσύ δεν συνειδητοποιείς πόσο απόλυτα διαφορετικές είναι αυτές οι εκτιμήσεις, διότι δεν καταλαβαίνεις πόσο ανώτερη είναι η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για σένα. Αυτός δεν εξαπατάται από ό,τι και να κάνεις, διότι ποτέ δεν ξεχνά τι είσαι. Το εγώ εξαπατάται από όλα όσα κάνεις, ειδικά όταν ανταποκρίνεσαι στο Άγιο Πνεύμα, διότι εκείνες τις φορές η σύγχυση του αυξάνει. Το εγώ, λοιπόν, το πιο πιθανόν είναι να σου επιτεθεί όταν αντιδράς με αγάπη, διότι σε έχει αξιολογήσει ως άστοργο και πηγαίνεις ενάντια στην κρίση του. Το εγώ θα επιτεθεί στα κίνητρά σου μόλις αυτά έρθουν σε ξεκάθαρη ασυμφωνία με την δική του αντίληψη για σένα. Τότε είναι που θα αλλάξει απότομα από την καχυποψία στην μοχθηρότητα, εφόσον αυξάνεται η αβεβαιότητά του. Όμως, πάλι δεν έχει νόημα να αντεπιτεθείς. Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι συμφωνείς με την εκτίμηση του εγώ για το τι είσαι;

5. Αν επιλέγεις να βλέπεις τον εαυτό σου ως αφιλόστοργο δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Καταδικάζεις τον εαυτό σου, άρα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ανεπαρκή. Θα στρεφόσουν λοιπόν στο εγώ για να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από μια αίσθηση ανεπάρκειας που έχει προκαλέσει το ίδιο, και πρέπει να την διατηρήσει για την συνέχιση της ύπαρξής του; Είναι δυνατόν να ξεφύγεις από την εκτίμησή του για σένα χρησιμοποιώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιεί εκείνο για να κρατήσει αυτή την εικόνα ανέπαφη;

6. Δεν μπορείς να αξιολογήσεις ένα παρανοϊκό σύστημα πίστης από τα μέσα. Η ακτίνα δράσης του το αποκλείει αυτό. Μπορείς μόνο να πας πέρα από αυτό, να κοιτάξεις πίσω από κάποιο σημείο όπου υπάρχει πνευματική υγεία και να δεις την αντίθεση. Μόνο από αυτή την αντίθεση μπορεί η παράνοια να χαρακτηριστεί ως παρανοϊκή. Με το μεγαλείο του Θεού μέσα σου, εσύ έχεις επιλέξει να είσαι μικρός και να θρηνείς για την μικρότητά σου. Μέσα στο σύστημα που υπαγόρευσε αυτή την επιλογή ο θρήνος είναι αναπόφευκτος. Η μικρότητά σου θωρείται δεδομένη εκεί και δεν ρωτάς, «Ποιος την εξασφάλισε;» Το ερώτημα δεν έχει νόημα μέσα στο σύστημα σκέψης του εγώ, διότι θα έθετε το όλο σύστημα σκέψης υπό αμφισβήτηση.

7. Έχω πει ότι το εγώ δεν γνωρίζει τι είναι μια αληθινή ερώτηση. Η έλλειψη γνώσης οιουδήποτε είδους πάντα συνδέεται με την απροθυμία να γνωρίσεις, και αυτό προκαλεί μια ολοκληρωτική έλλειψη γνώσης απλά και μόνο επειδή η γνώση είναι ολοκληρωτική. Επομένως, όταν δεν αμφισβητείς την μικρότητά σου σημαίνει ότι αρνείσαι όλη την γνώση, και ότι κρατάς ανέπαφο όλο το σύστημα σκέψης του εγώ. Δεν μπορείς να κρατάς μέρος ενός συστήματος σκέψης, διότι αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί μόνο εκεί που είναι η βάση του. Και αυτό πρέπει να αμφισβητηθεί από κάπου πέρα από αυτό, διότι μέσα έχει πολύ ισχυρές βάσεις. Το Άγιο Πνεύμα κρίνει ενάντια στην πραγματικότητα του συστήματος σκέψης του εγώ απλά και μόνο διότι γνωρίζει ότι η βάση του δεν είναι αληθινή. Επομένως, τίποτα που να σημαίνει κάτι, δεν προκύπτει από αυτό. Αυτός κρίνει κάθε πίστη που έχεις σε σχέση με το από πού προέρχεται. Αν προέρχεται από τον Θεό, Αυτός γνωρίζει ότι είναι αληθής. Αν δεν προέρχεται από τον Θεό, Αυτός γνωρίζει ότι δεν έχει νόημα.

8. Όποτε αμφισβητείς την αξία σου, να λες:

Ο Θεός ο Ίδιος δεν είναι ολοκληρωμένος δίχως εμένα.

Να το θυμάσαι αυτό κάθε φορά που μιλά το εγώ, και δεν θα το ακούς. Η αλήθεια για σένα είναι τόσο υψηλή που τίποτα ανάξιο του Θεού δεν είναι αντάξιό σου. Να επιλέγεις, λοιπόν, αυτό που θέλεις σε σχέση με αυτό, και να μην δέχεσαι τίποτα που δεν θα πρόσφερες στον Θεό ως ολοκληρωτικά κατάλληλο γι Αυτόν. Δεν θέλεις τίποτα άλλο. Επέστρεψε το δικό σου μέρος σε Αυτόν, και Αυτός θα σου δώσει όλον τον Εαυτό Του σε ανταλλαγή για την επιστροφή αυτού που Του ανήκει και Τον ολοκληρώνει.