Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 334 Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.

                                        Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.
Δεν θα περιμένω άλλη μια μέρα για να βρω τους θησαυρούς που μου προσφέρει ο Πατέρας μου. Οι ψευδαισθήσεις είναι όλες μάταιες, και τα όνειρα φεύγουν ακόμα και όταν υφαίνονται από σκέψεις βασισμένες σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Ας μην δεχτώ τέτοια ασήμαντα δώρα ξανά, σήμερα. Η Φωνή του Θεού προσφέρει την γαλήνη του Θεού σε όλους όσους ακούν και επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν. Αυτή είναι η επιλογή μου σήμερα. Επομένως πηγαίνω να βρω τους θησαυρούς που μου έχει δώσει ο Θεός.

Αναζητώ μόνο το αιώνιο. Διότι ο Υιός Σου δεν γίνεται να είναι ικανοποιημένος με τίποτα λιγότερο από αυτό. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η παρηγοριά του εκτός από αυτό που προσφέρεις Εσύ στον συγχυσμένο νου του και την τρομαγμένη του καρδιά, για να του δώσει σιγουριά και να του φέρει γαλήνη; Σήμερα επιθυμώ να βλέπω τον αδερφό μου αναμάρτητο. Αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα, διότι έτσι θα δω την αθωότητά μου.

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΑΡΙΤΟΣ



- Από το Κεφάλαιο 7, THE STATE OF GRACE

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΑΡΙΤΟΣ

1. Το Άγιο Πνεύμα πάντα θα σε καθοδηγεί αληθινά, διότι η χαρά σου είναι δική Του. Αυτή είναι η Θέλησή Του για τους πάντες διότι Αυτός μιλά εκ μέρους της Βασιλείας του Θεού, η οποία είναι χαρά. Το να Τον ακολουθείς είναι λοιπόν, το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, και το μόνο πράγμα που είναι εύκολο, διότι δεν είναι αυτού του κόσμου. Επομένως είναι φυσικό. Ο κόσμος πάει ενάντια στην φύση σου, εφόσον δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τους νόμους του Θεού. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται βαθμούς δυσκολίας στα πάντα. Αυτό συμβαίνει διότι το εγώ δεν αντιλαμβάνεται τίποτα ως απόλυτα επιθυμητό. Αποδεικνύοντας στον εαυτό σου ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα, θα πειστείς ότι, στην φυσική σου κατάσταση, δεν υπάρχει καθόλου δυσκολία διότι είναι κατάσταση χάριτος.

2. Η χάρις είναι η φυσική κατάσταση κάθε Υιού του Θεού. Όταν δεν βρίσκεται σε κατάσταση χάριτος, είναι έξω από το φυσικό του περιβάλλον και δεν λειτουργεί καλά. Όλα όσα κάνει γίνονται κοπιαστικά, διότι δεν δημιουργήθηκε για το περιβάλλον που κατασκεύασε. Επομένως δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτό, ούτε να το προσαρμόσει σε αυτόν. Δεν υπάρχει νόημα στο να προσπαθεί. Ένας Υιός του Θεού είναι χαρούμενος μόνο αν γνωρίζει ότι είναι μαζί με τον Θεό. Αυτό είναι το μόνο περιβάλλον στο οποίο δεν θα βιώνει ένταση, διότι εκεί είναι που ανήκει. Είναι ακόμα το μόνο περιβάλλον που του αξίζει, διότι η δική του αξία είναι πέρα από ό,τι μπορεί να φτιάξει.

3. Αναλογίσου το βασίλειο που έχεις φτιάξει εσύ και κρίνε δίκαια την αξία του. Αξίζει να είναι ο οίκος ενός παιδιού του Θεού; Προστατεύει την ειρήνη του και μοιράζεται μαζί του την λάμψη της αγάπης; Κρατά την καρδιά του ανέπαφη από τον φόβο, και του επιτρέπει να δίνει πάντα χωρίς καμιά αίσθηση απώλειας; Τον διδάσκει ότι το να δίνει είναι η χαρά του, και ότι ο Θεός ο Ίδιος τον ευχαριστεί όταν δίνει; Αυτό είναι το μόνο περιβάλλον που μπορείς να είσαι χαρούμενος. Εσύ δεν μπορείς να το φτιάξεις, όπως δεν μπορείς να φτιάξεις και τον εαυτό σου. Έχει δημιουργηθεί για σένα, όπως εσύ δημιουργήθηκες γι αυτό. Ο Θεός προσέχει τα παιδιά Του και δεν τους αρνείται τίποτα. Εν τούτοις, όταν αυτά Τον αρνούνται δεν το γνωρίζουν αυτό, διότι αρνούνται στον εαυτό τους τα πάντα. Εσύ που θα μπορούσες να δώσεις την Αγάπη του Θεού σε όλα όσα βλέπεις, αγγίζεις και θυμάσαι, στην κυριολεξία αρνείσαι στον εαυτό σου τον Παράδεισο.

4. Καλώ εσένα να θυμηθείς ότι σε έχω επιλέξει να διδάσκεις την Βασιλεία στην Βασιλεία. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτό το μάθημα, διότι το μάθημα είναι η έλλειψη εξαιρέσεων. Κάθε Υιός που επιστρέφει στην Βασιλεία των Ουρανών με αυτό το μάθημα μέσα στην καρδιά του έχει θεραπεύσει την Αδελφότητα των Υιών και έχει δώσει τις ευχαριστίες του στον Θεό. Ο κάθε ένας που μαθαίνει αυτό το μάθημα έχει γίνει ο τέλειος δάσκαλος, διότι το έχει μάθει από το Άγιο Πνεύμα.

5. Όταν ένας νους έχει μόνο φως, γνωρίζει μόνο φως. Η ίδια του η ακτινοβολία λάμπει παντού γύρω του, και επεκτείνεται στο σκοτάδι άλλων νοών, μεταμορφώνοντας τους σε λαμπρότητα. Η Λαμπρότητα του Θεού είναι εδώ, για να την αναγνωρίσεις, να την εκτιμήσεις και να την γνωρίσεις. Ο Θεός δίνει μόνο εξίσου. Αν αναγνωρίσεις το δώρο Του σε όλους, τότε έχεις αναγνωρίσει τι σου έχει δώσει. Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο να αναγνωρίσεις όσο η αλήθεια. Αυτή η αναγνώριση είναι άμεση, ξεκάθαρη και φυσική. Έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην την αναγνωρίζει, και αυτό σου ήταν πολύ δύσκολο.

6. Έξω από το φυσικό σου περιβάλλον είναι πολύ δικαιολογημένο να ρωτάς. «Τι είναι η αλήθεια;» εφόσον η αλήθεια είναι το περιβάλλον από το οποίο και για το οποίο δημιουργήθηκες. Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, διότι δεν γνωρίζεις τον Δημιουργό σου. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου διότι δεν γνωρίζεις τους αδελφούς σου, τους οποίους δημιούργησε μαζί σου. Έχω ήδη πει ότι μόνο ολόκληρη η Αδελφότητα των Υιών είναι άξια να είναι συν-δημιουργός με τον Θεό, διότι μόνο ολόκληρη η Αδελφότητα των Υιών μπορεί να δημιουργεί σαν Αυτόν. Όποτε θεραπεύεις έναν αδελφό αναγνωρίζοντας την αξία του, αναγνωρίζεις την δύναμή του να δημιουργεί όπως και την δική σου. Δεν γίνεται αυτός να έχει χάσει αυτό που αναγνωρίζεις, κι εσύ πρέπει να έχεις την δόξα που βλέπεις σε αυτόν. Αυτός είναι ένας συν-δημιουργός μαζί με τον Θεό μαζί σου. Αν αρνείσαι την δημιουργική του δύναμη, αρνείσαι και την δική σου και του Θεού ο Οποίος σας δημιούργησε.

7. Δεν μπορείς να αρνείσαι μέρος της αλήθειας. Δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου διότι δεν γνωρίζεις τον δημιουργό τους. Δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου διότι δεν γνωρίζεις τις δημιουργίες σου. Οι δημιουργίες σου δεν μπορούν να αποδείξουν την πραγματικότητά σου, περισσότερο από όσο μπορείς εσύ να αποδείξεις την πραγματικότητα του Θεού. Μπορείς, όμως, να γνωρίσεις και τις Δύο. Η ύπαρξη γίνεται γνωστή μέσω μοιράσματος. Εφόσον ο Θεός μοιράστηκε την Ύπαρξή Του μαζί σου, μπορείς να Τον γνωρίζεις. Αλλά πρέπει να γνωρίζεις και όλα όσα Αυτός δημιούργησε, για να γνωρίσεις τι έχουν μοιραστεί. Χωρίς τον Πατέρα σου δεν θα γνωρίζεις την πατρότητά σου. Η Βασιλεία του Θεού περιλαμβάνει όλους τους Υιούς Του και τα παιδιά τους, τα οποία είναι τόσο όμοια με τους Υιούς όπως αυτοί είναι όμοιοι με τον Πατέρα. Γνώρισε, λοιπόν, τους Υιούς του Θεού, και θα γνωρίσεις όλη την δημιουργία.

ΜΑΘΗΜΑ 333 Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.




ΜΑΘΗΜΑ 333

Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.

Η σύγκρουση πρέπει να επιλυθεί. Δεν μπορεί να παρακαμφθεί, να παραμεριστεί, να το αρνηθείς, να το μεταμφιέσεις, να το δεις κάπου αλλού, να το αποκαλέσεις με ένα άλλο όνομα, ούτε να την κρύψεις ξεγελώντας πε οποιοδήποτε τρόπο, αν θέλεις να ξεφύγεις από αυτή. Πρέπει να την δεις ακριβώς έτσι όπως είναι, εκεί όπου νομίζεις ότι είναι, μέσα στην πραγματικότητα που της έχει δοθεί, και με τον σκοπό που της έχει αποδώσει ο νους. Γιατί μόνο τότε θα αρθούν όλες οι άμυνες, και η αλήθεια θα μπορέσει να λάμψει πάνω της καθώς θα εξαφανίζεται.

Πατέρα, η συγχώρεση είναι το φως που διάλεξες Εσύ για να διώξει με την λάμψη του όλη την σύγκρουση και όλη την αμφιβολία, και να φωτίζει τον δρόμο για την επιστροφή μας προς Εσένα. Κανένα άλλο φως δεν μπορεί να δώσει τέλος στα κακά μας όνειρα. Κανένα άλλο φως από αυτό δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Γιατί αυτό μόνο δεν θα αποτύχει σε τίποτα, εφόσον είναι το δικό Σου δώρο προς τον αγαπημένο Σου Υιό.

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο δέσμιο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Ο φόβος κρατά τον κόσμο δέσμιο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Το εγώ φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια ακυρώνει τα άσχημα όνειρα του διώχνοντάς τα μακριά με την λάμψη της. Η αλήθεια ποτέ δεν κάνει επίθεση. Απλά είναι. Και με την παρουσία της ο νους ανακαλείται από τις φαντασιώσεις, ξυπνώντας στην πραγματικότητα. Η συγχώρεση προσκαλεί αυτή την παρουσία να εισέλθει, και να πάρει τη δικαιωματική της θέση μέσα στο νου. Χωρίς συγχώρεση ο νους είναι αλυσοδεμένος, πιστεύοντας στην δική του ματαιότητα. Όμως με την συγχώρεση το φως λάμπει μέσα από το όνειρο του σκότους, προσφέροντας του ελπίδα, και δίνοντάς του το μέσο να συνειδητοποιήσει την ελευθερία που είναι η κληρονομιά του.

Δεν επιθυμούμε να κρατήσουμε δέσμιο ξανά τον κόσμο σήμερα. Ο φόβος τον κρατά αιχμάλωτο. Και όμως η Αγάπη Σου μας έχει δώσει τα μέσα να τον ελευθερώσουμε. Πατέρα, επιθυμούμε να τον απελευθερώσουμε τώρα. Διότι καθώς προσφέρουμε ελευθερία, δίδεται και σε μας. Και δεν επιθυμούμε να μείνουμε φυλακισμένοι, ενώ Εσύ πας προσφέρεις την ελευθερία.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;


1. Το εγώ είναι ειδωλολατρία ∙ το σύμβολο του περιορισμένου και διαχωρισμένου εαυτού, αυτού που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα σώμα, καταδικασμένος να υποφέρει και να καταλήξει στην ζωή του στον θάνατο. Είναι η «θέληση» που βλέπει την Θέληση του Θεού ως εχθρό, και παίρνει μια μορφή με την οποία την αρνείται. Το εγώ είναι η «απόδειξη» ότι η δύναμη είναι ασθενής και η αγάπη τρομακτική, η ζωή είναι πραγματικά θάνατος, και μόνο ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό είναι αληθές.

2. Το εγώ είναι παρανοϊκό. Στέκει μέσα στον φόβο πέρα από το Παντού, ξέχωρο από το Όλον, διαχωρισμένο από το Άπειρο. Μέσα στην παραφροσύνη του νομίζει ότι έχει νικήσει τον Ίδιο τον Θεό. Και μέσα στην τρομερή του αυτονομία «βλέπει» ότι η Θέληση του Θεού έχει καταστραφεί. Ονειρεύεται την τιμωρία, και τρέμει με τις φιγούρες μέσα στα όνειρά του ∙ τους εχθρούς του, που επιδιώκει να δολοφονήσει πριν μπορέσει να εξασφαλίσει την ασφάλειά του με το να τους επιτεθεί.

3. Ο Υιός του Θεού δεν έχει εγώ. Τι γνωρίζει αυτός από την τρέλα και τον θάνατο του Θεού, εφόσον ενοικεί σε Εκείνον; Τι μπορεί να ξέρει από την θλίψη και τα βάσανα, όταν ζει μέσα σε αιώνια χαρά; Τι μπορεί να γνωρίζει από τον φόβο και την τιμωρία, την αμαρτία και την ενοχή, το μίσος και την σύγκρουση, όταν όλα όσα τον περιβάλλουν είναι η αιώνια ειρήνη, όντας για πάντα ελεύθερος από σύγκρουση και ανενόχλητος μέσα σε βαθύτατη γαλήνη και μακαριότητα;

4. Το να γνωρίζεις την πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν βλέπεις το εγώ και τις σκέψεις του, τα έργα του, τις πράξεις του, τους νόμους και τις δοξασίες του, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, τα σχέδιά του για την σωτηρία του, και το κόστος που εμπεριέχει η πίστη σε αυτό. Με τον πόνο, το τίμημα για την πίστη σε αυτό είναι τόσο τεράστιο, που η σταύρωση του Υιού του Θεού προσφέρεται καθημερινά στον σκοτεινό ναό του, και το αίμα κυλά ενώπιον του βωμού όπου οι αρρωστημένοι ακόλουθοί του προετοιμάζονται για να πεθάνουν.

5. Παρόλα αυτά, ένα μόνο κρίνο συγχώρεσης θα μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως ∙ τον βωμό των ψευδαισθήσεων σε ναό της Ίδιας της Ζωής. Και η ειρήνη θα επανορθωθεί μια για πάντα στους ιερούς νόες που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του, κατοικία Του, χαρά Του, αγάπη Του, απόλυτα δικό Του, ολοκληρωτικά ένα με Αυτόν.

ΜΑΘΗΜΑ 331 Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.



ΜΑΘΗΜΑ 331

Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.

Πόσο ανόητο ήταν, Πατέρα, να πιστεύω ότι ο Υιός Σου μπορεί να κάνει τον εαυτό του να υποφέρει! Θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα σχέδιο για την καταδίκη του, και να μείνει χωρίς βέβαιο τρόπο για την απελευθέρωσή του; Με αγαπάς, Πατέρα. Ποτέ δεν θα μπορούσες να μ’ αφήσεις εγκαταλειμμένο, να πεθάνω μέσα σ’ ένα κόσμο πόνου και σκληρότητας. Πως μπόρεσα να πιστέψω ότι η Αγάπη εγκατέλειψε τον Εαυτό της; Δεν υπάρχει θέληση άλλη από την Θέληση της Αγάπης. Ο φόβος είναι ένα όνειρο, και δεν έχει θέληση που μπορεί να αντικρούσει την δική Σου. Η σύγκρουση είναι ύπνος, και η ειρήνη αφύπνιση. Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση ∙ η ζωή, αιώνια αλήθεια. Δεν υπάρχει αντίσταση στην Θέλησή Σου. Δεν υπάρχει σύγκρουση, διότι η θέλησή μου είναι δική Σου.

Η συγχώρεση δείχνει ότι η Θέληση του Θεού είναι Μία, και ότι την μοιραζόμαστε. Σήμερα, ας βλέπουμε τα ιερά θεάματα που μας δείχνει η συγχώρεση, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αμήν.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 330 Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.

                                             Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.
Αυτή την ημέρα ας δεχτούμε την συγχώρεση ως μοναδική μας λειτουργία. Για να επιτεθούμε στο νου μας, και να του δώσουμε εικόνες πόνου; Γιατί να τον διδάσκουμε ότι είναι αδύναμος, όταν ο Θεός προσφέρει την δύναμη Του και την Αγάπη Του, και τον παροτρύνει να πάρει αυτό που είναι ήδη δικό του; Ο νους που έχει γίνει πρόθυμος να δεχτεί τα δώρα του Θεού έχει επανέλθει στο πνεύμα, και επεκτείνει την ελευθερία του και την χαρά του, καθώς η Θέληση του Θεού ενώνεται με την δική του. ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε δεν γίνεται να αμαρτήσει, επομένως δεν μπορεί να υποφέρει. Σήμερα ας επιλέξουμε να είναι Αυτός η Ταυτότητά μας, κι έτσι να ξεφύγουμε για πάντα από όλα τα πράγματα που φαίνεται ότι μας προσφέρει το όνειρο του φόβου.

Πατέρα, ο Υιός Σου δεν μπορεί να πληγωθεί. Και αν νομίζουμε ότι υποφέρουμε, απλά δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε την μια Ταυτότητά μας που μοιραζόμαστε μαζί Σου. Επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε Αυτή σήμερα, για να ελευθερωθούμε για πάντα  από όλα τα λάθη μας, και για να σωθούμε από αυτό νομίζαμε ότι ήμασταν.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 329 Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.

                                           Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.
Πατέρα, νόμιζα ότι  απομακρύνθηκα από το Θέλημά Σου, ότι το αψήφησα, παράβηκα τους νόμους του, και ότι παρέμβαλλα μια δεύτερη θέληση πιο ισχυρή από την δική Σου. Και όμως, αυτό που είμαι στ’ αλήθεια δεν είναι παρά η Θέλησή Σου, που έχει επεκταθεί και επεκτείνεται. Αυτό είμαι, και αυτό ποτέ δεν θ’ αλλάξει. Όπως Εσύ είσαι Ένας, έτσι κι εγώ είμαι Ένα μαζί Σου. Και αυτό επέλεξα στην στιγμή της δημιουργίας μου, όπου η θέλησή μου έγινε για πάντα ένα με την δική Σου. Αυτή η επιλογή έγινε για όλη την αιωνιότητα. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει, και να είναι σε αντίθεση με τον εαυτό της. Πατέρα, η θέλησή μου είναι δική Σου. Και είμαι ασφαλής, ατάραχος και γαλήνιος, σε ατέλειωτη χαρά, διότι αυτό είναι η Θέλησή Σου να είναι έτσι.

Σήμερα, θα δεχτούμε την ένωσή μας ο ένας με τον άλλο και την Πηγή μας. Δεν έχουμε θέληση άλλη ξεχωριστή από την δική Του, και όλοι μας είμαστε ένα διότι η Θέλησή Του μοιράζεται από όλους μας. Μέσα από αυτή αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ένα. Μέσα από αυτή βρίσκουμε επιτέλους τον δρόμο μας για τον Θεό.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 328 Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.

                              Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.

Αυτό που φαίνεται να είναι η δεύτερη θέση είναι πρώτη, διότι όλα τα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε είναι ανάποδα μέχρι να ακούσουμε την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού. Φαίνεται ότι θα αποκτήσουμε αυτονομία μόνο με τον αγώνα μας να είμαστε ξεχωριστοί, και ότι η ανεξαρτησία μας από την υπόλοιπη δημιουργία του Θεού είναι ο τρόπος με τον οποίο αποκτάται η σωτηρία. Και όμως, το μόνο που βρίσκουμε είναι ασθένεια, βάσανα, απώλεια και θάνατο. Αυτό δεν είναι αυτό που επιθυμεί για μας ο Πατέρας μας, ούτε υπάρχει δεύτερη στην Θέλησή Του. Το να ενωνόμαστε με την δική Του Θέληση σημαίνει ότι απλά βρίσκουμε την δική μας. Και εφόσον η θέλησή μας είναι η δική Του, σε Αυτόν είναι που πρέπει να πάμε για να αναγνωρίσουμε την δική μας θέληση.

Δεν υπάρχει άλλη θέληση από την δική Σου. Και χαίρομαι που τίποτα από όσα φαντάζομαι δεν αντικρούει αυτό που Εσύ θα ήθελες να είμαι. Η Θέλησή Σου είναι να είμαι απόλυτα ασφαλής, αιώνια γαλήνιος. Και μετά χαράς μοιράζομαι αυτή την Θέληση την οποία Εσύ, ο Πατέρας μου, έδωσες ως μέρος από μένα.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ



- Από το κεφάλαιο 7, THE CONFUSION OF PAIN AND JOY –

Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ.

1. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι το αποτέλεσμα των προϋποθέσεών της, ακριβώς όπως είναι κι αυτός ο κόσμος. Μπορεί να έχεις φέρει τον τρόπο συλλογισμού του εγώ στην λογική κατάληξή του, η οποία είναι η παντελής σύγχυση για τα πάντα. Αν πραγματικά έβλεπες αυτό το αποτέλεσμα δεν μπορεί να το ήθελες. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσες ποτέ να θέλεις κάποιο μέρος από αυτό, είναι επειδή δεν το βλέπεις στο σύνολό του. Είσαι πρόθυμος να δεις τις προϋποθέσεις του εγώ, αλλά όχι την λογική κατάληξή τους. Δεν είναι πιθανόν να έχεις κάνει το ίδιο και με τις προϋποθέσεις του Θεού; Οι δημιουργίες σου είναι η λογική έκβαση των δικών Του προϋποθέσεων. Η Σκέψη Του το έχει διασφαλίσει αυτό για σένα. Βρίσκονται ακριβώς εκεί όπου ανήκουν. Ανήκουν στο νου σου ως μέρος της ταύτισής σου με τον δικό Του, αλλά η κατάσταση του νου σου και η αναγνώριση του τι βρίσκεται μέσα σε αυτόν εξαρτάται από το τι πιστεύεις εσύ για το νου σου. Όποιες και να είναι αυτές οι πίστεις, είναι οι προϋποθέσεις που θα καθορίζουν το τι δέχεσαι μέσα στο νου σου.

2. Είναι σίγουρα ξεκάθαρο ότι μπορείς να δεχτείς μέσα στο νου σου ό,τι δεν βρίσκεται εκεί, αλλά και να αρνηθείς αυτό που είναι εκεί. Εν τούτοις την λειτουργία που ο Θεός ο Ίδιος έδωσε στο νου σου μέσω του δικού Του μπορείς να την αρνηθείς αλλά όχι να την εμποδίσεις. Είναι η λογική έκβαση αυτού που είσαι πραγματικά. Η ικανότητα να βλέπεις ένα λογικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την προθυμία σου να το δεις, αλλά η αλήθεια του δεν έχει καμία σχέση με την προθυμία σου. Η αλήθεια είναι η Θέληση του Θεού. Όταν μοιράζεσαι την Θέλησή Του μοιράζεσαι ό,τι γνωρίζει Αυτός. Όταν αρνείσαι ότι η Θέλησή Του είναι δική σου, αρνείσαι την Βασιλεία Του και την δική σου.

3. Το Άγιο Πνεύμα θα σε κατευθύνει μόνο έτσι ώστε να αποφεύγεις τον πόνο. Σίγουρα κανένας δεν θα είχε αντίρρηση γι αυτό τον στόχο αν τον αναγνώριζε. Το πρόβλημα δεν είναι το αν ό,τι λέει το Άγιο Πνεύμα είναι αληθές, αλλά το αν εσύ θέλεις να ακούσεις τι λέει. Εσύ δεν αναγνωρίζεις τι είναι οδυνηρό περισσότερο από το τι σου φέρνει χαρά, και μάλιστα, έχεις την τάση να συγχέεις αυτά τα δύο. Η κύρια λειτουργία του το Αγίου Πνεύματος είναι να σε διδάξει να τα ξεχωρίζεις. Αυτό που φέρνει χαρά σε σένα είναι οδυνηρό για το εγώ, και όσο βρίσκεσαι σε αμφιβολία για το τι είσαι, θα βρίσκεσαι σε σύγχυση όσον αφορά την χαρά και τον πόνο. Αυτή η σύγχυση είναι η αιτία της όλης ιδέας της θυσίας. Αν υπακούς το Άγιο Πνεύμα, παραιτείσαι από το εγώ. Αλλά δεν θα θυσιάζεις τίποτα. Αντίθετα, θα κερδίζεις τα πάντα.. Αν το πίστευες αυτό, δεν θα υπήρχε σύγκρουση.

4. Αυτός είναι ο λόγος που χρειάζεται να αποδεικνύεις το προφανές στον εαυτό σου. Δεν είναι προφανές για σένα. Πιστεύεις ότι κάνοντας το αντίθετο από την Θέληση του Θεού μπορεί να είναι καλύτερο για σένα. Επίσης πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να κάνεις το αντίθετο από την Θέληση του Θεού. Επομένως, πιστεύεις ότι μία αδύνατη επιλογή είναι ανοιχτή για σένα, μια επιλογή που είναι και τρομακτική και επιθυμητή. Εν τούτοις, ο Θεός βούλεται. Δεν εύχεται. Η δική σου θέληση είναι το ίδιο ισχυρή με την δική Του διότι είναι δική Του. Μπορεί να εύχεσαι το αδύνατον, αλλά μπορείς να βούλεσαι μόνο μαζί με τον Θεό. Αυτή είναι η αδυναμία του εγώ και η δική σου δύναμη.

5. Το Άγιο Πνεύμα πάντα συμπαρατάσσεται μαζί σου και με την δύναμή σου. Όσο αποφεύγεις την καθοδήγησή Του με οιοδήποτε τρόπο, θέλεις να είσαι αδύναμος. Εν τούτοις, η αδυναμία είναι τρομακτική. Τι άλλο, λοιπόν, μπορεί να σημαίνει αυτή η απόφαση, εκτός από το ότι θέλεις να είσαι φοβισμένος; Το Άγιο Πνεύμα ποτέ δεν ζητά θυσίες, το εγώ όμως πάντα ζητά. Όταν βρίσκεσαι σε σύγχυση γι αυτή την διάκριση σε κίνητρο, αυτό μπορεί να συμβαίνει μόνο λόγω προβολής. Η προβολή είναι μια σύγχυση κινήτρων, και δεδομένης αυτής της σύγχυσης, η εμπιστοσύνη καθίσταται αδύνατη. Κανένας δεν υπακούει με χαρά έναν οδηγό που δεν εμπιστεύεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο οδηγός είναι αναξιόπιστος. Σε αυτή την περίπτωση, σημαίνει πάντα ότι αναξιόπιστος είναι αυτός που ακολουθεί. Όμως, και αυτό, είναι απλά θέμα της δικής του πίστης. Πιστεύοντας ότι μπορεί να προδίδει, πιστεύει ότι τα πάντα μπορούν να τον προδίδουν. Εν τούτοις, αυτό γίνεται μόνο επειδή αυτός έχει επιλέξει να ακολουθήσει ψευδή καθοδήγηση. Ανίκανος να ακολουθήσει αυτή την καθοδήγηση δίχως φόβο, συνδέει τον φόβο με την καθοδήγηση, και αρνείται εντελώς να ακολουθήσει οποιαδήποτε καθοδήγηση. Δεν είναι παράξενο που το αποτέλεσμα αυτή της απόφασης είναι η σύγχυση.

6. Το Άγιο Πνεύμα είναι απόλυτα αξιόπιστο, όπως κι εσύ. Ο Θεός ο Ίδιος σε εμπιστεύεται, άρα η αξιοπιστία σου είναι αναμφισβήτητη. Πάντα θα παραμένει πέρα από αμφισβήτηση, όσο και να το αμφισβητείς εσύ. Είπα και προηγουμένως ότι εσύ είσαι η Θέληση του Θεού. Η Θέλησή Του δεν είναι μια άσκοπη επιθυμία, και η ταύτισή σου με την Θέλησή Του δεν είναι προαιρετική, εφόσον είναι αυτό που είσαι. Το να μοιράζεσαι την Θέλησή Του μαζί μου, στην πραγματικότητα δεν είναι ανοιχτό προς επιλογή, παρόλο που έτσι φαίνεται. Όλος ο διαχωρισμός βασίζεται σε αυτό το σφάλμα. Η μόνη διέξοδος από το σφάλμα είναι ν’ αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεται ν’ αποφασίσεις τίποτα. Τα πάντα σου έχουν δοθεί με απόφαση του Θεού. Αυτή είναι η Θέλησή Του, και εσύ δεν μπορείς να την ακυρώσεις.

7. Ακόμα και το προνόμιο της απελευθέρωσης από τις λανθασμένες αποφάσεις, που το εγώ περιφρουρεί με τόσο ζήλο, δεν επιτυγχάνεται από δική σου επιθυμία. Επιτεύχθηκε για σένα από την Θέληση του Θεού, ο Οποίος δεν σε έχει αφήσει χωρίς υποστήριξη. Η Φωνή Του θα σε διδάξει πώς να ξεχωρίζεις τον πόνο από την χαρά, και θα σε οδηγήσει έξω από την σύγκρουση που έχεις φτιάξει εσύ. Δεν υπάρχει σύγκρουση μέσα στο νου ενός Υιού του Θεού, του οποίου η θέληση πρέπει να είναι η Θέληση του Πατέρα, διότι η Θέληση του Πατέρα είναι ο Υιός Του.

8. Τα θαύματα βρίσκονται σε συμφωνία με την Θέληση του Θεού, του Οποίου την Θέληση δεν γνωρίζεις διότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για το τι θέλεις εσύ. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για το τι είσαι. Αν είσαι η Θέληση του Θεού και δεν δέχεσαι την Θέλησή Του, τότε αρνείσαι την χαρά. Το θαύμα είναι επομένως ένα μάθημα για το τι είναι η χαρά. Όντας ένα μάθημα στο μοίρασμα είναι ένα μάθημα στην αγάπη, η οποία είναι χαρά. Άρα κάθε θαύμα είναι ένα μάθημα στην αλήθεια, και προσφέροντας την αλήθεια μαθαίνεις την διαφορά ανάμεσα στον πόνο και την χαρά.

ΜΑΘΗΜΑ 327 Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.

                        Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.

Δεν μου ζητείται να πάρω την σωτηρία στην βάση μια ανυποστήρικτης πίστης. Διότι ο Θεός μου έχει υποσχεθεί ότι θ’ ακούσει το κάλεσμά μου, και θ’ απαντήσει ο Ίδιος. Ας μαθαίνω μόνο από την εμπειρία μου ότι αυτό είναι αλήθεια, και η πίστη σίγουρα θα έρθει σε μένα. Αυτή είναι η πίστη που θα διαρκέσει, και θα με πάει ακόμα μακρύτερα στον δρόμο που οδηγεί σε Αυτόν. Διότι έτσι θα είμαι σίγουρος ότι Αυτός δεν με έχει εγκαταλείψει και με αγαπά ακόμα, περιμένοντας μόνο το κάλεσμά μου για να μου δώσει όλη την βοήθεια που χρειάζομαι για να έρθω σε Αυτόν.

Πατέρα, Σε ευχαριστώ που οι υποσχέσεις Σου ποτέ δεν θα απογοητεύσουν την εμπειρία μου, αν απλά τις δοκιμάσω. Επομένως ας επιχειρήσω να τις δοκιμάσω, και να μην τις κρίνω. Ο Λόγος Σου είναι ένα με Σένα. Εσύ μου δίνεις τα μέσα με τα οποία έρχεται η σιγουριά, και αποκτώ επιτέλους την βεβαιότητα της ενοικούσας Αγάπης Σου.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 326 Είμαι για πάντα ένα Αποτέλεσμα του Θεού.



                                  
                                                 Είμαι για πάντα ένα Αποτέλεσμα του Θεού.

Πατέρα, δημιουργήθηκα μέσα στο Νου Σου, μια ιερή Σκέψη που ποτέ δεν άφησε την εστία της . Είμαι εσαεί δικό Σου Αποτέλεσμα, και Εσύ εις τους αιώνες των αιώνων είσαι η Αιτία μου. Έτσι όπως με δημιούργησες έχω παραμείνει. Εκεί όπου με εγκατέστησες ακόμα κατοικώ. Και όλες Σου οι ιδιότητες ενοικούν σε μένα, διότι είναι το Θέλημά Σου να έχεις έναν Υιό τόσο όμοιο με την Αιτία του ώστε η Αιτία και το Αποτέλεσμά Της να είναι αδιαίρετα. Σήμερα ας γνωρίζω ότι είμαι ένα Αποτέλεσμα του Θεού, και επομένως έχω την δύναμη να δημιουργώ όπως Εσύ. Και όπως είναι στον Ουρανό, έτσι και στην γη. Το σχέδιό Σου ακολουθώ εδώ, και στο τέλος γνωρίζω ότι θα συγκεντρώσεις όλα Σου τα αποτελέσματα μέσα στον γαλήνιο Ουρανό της Αγάπης Σου, εκεί όπου η γη θα εξαφανιστεί, και όλες οι σκέψεις διαχωρισμού θα ενωθούν σε δόξα ως Ένας Υιός του Θεού.

Σήμερα ας δούμε την γη να εξαφανίζεται, στην αρχή μεταμορφωμένη, και έπειτα, αφού την συγχωρέσουμε, να ξεθωριάζει ολοκληρωτικά μέσα στο ιερό Θέλημα του Θεού.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 325 Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.


Όλα όσα βλέπω αντανακλούν ιδέες



Αυτή είναι η βασική νότα της σωτηρίας: Ό,τι βλέπω αντανακλά μια διαδικασία μέσα στο νου μου, η οποία αρχίζει με την ιδέα που έχω για το τι θέλω. Από εκεί, ο νους φτιάχνει μια εικόνα του πράγματος που επιθυμεί, το κρίνει πολύτιμο, και επομένως αναζητά να το βρει. Αυτές οι εικόνες τότε προβάλλονται προς τα έξω, τις κοιτώ, τις εκτιμώ ως πραγματικές και τις περιφρουρώ ως δικές μου. Από παρανοϊκές ιδέες έρχεται ένας παρανοϊκός κόσμος. Από την κρίση έρχεται ένα κόσμος καταδικασμένος. Και από σκέψεις συγχώρεσης παρουσιάζεται ένας κόσμος ήπιος, γεμάτος έλεος για τον ιερό Υιό του Θεού, για να του προσφέρει ένα φιλικό σπίτι όπου μπορεί να αναπαυθεί για λίγο πριν συνεχίσει το ταξίδι του, και να βοηθήσει τους αδελφούς του να προχωρήσουν μαζί του, και να βρουν τον δρόμο για τον Ουρανό και τον Θεό.

Πατέρα μας, οι ιδέες Σου αντανακλούν την αλήθεια, ενώ οι δικές μου χωριστά από τις δικές Σου δεν φτιάχνουν παρά όνειρα. Ας βλέπω μόνο ό,τι αντανακλούν οι δικές Σου, διότι Αυτές και μόνο Αυτές εξασφαλίζουν την αλήθεια.

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ


- Από το Κεφάλαιο 7, THE EXTENSION OF THE KINGDOM –

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ.

1. Μόνο εσύ μπορείς να περιορίσεις την δημιουργική σου δύναμη, αλλά ο Θεός θέλει να την απελευθερώσεις. Αυτός δεν θέλει περισσότερο να στερείς άλλο τον εαυτό σου από τις δημιουργίες σου από ότι θέλει να στερείται ο Ίδιος από τις δικές Του. Μην παρακρατάς τα δώρα σου προς την Αδελφότητα των Υιών του Θεού, ειδάλλως παρακρατείς τον εαυτό σου από τον Θεό! Η ιδιοτέλεια είναι του εγώ, αλλά η πληρότητα του Εαυτού είναι του πνεύματος διότι έτσι το δημιούργησε ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα βρίσκεται στο μέρος του νου που είναι ανάμεσα στο εγώ και στο πνεύμα, και μεσολαβεί ανάμεσά τους, ευνοώντας πάντα το πνεύμα. Για το εγώ αυτό είναι μεροληψία, και αντιδρά σαν να ετοιμάζεται για επίθεση. Για το πνεύμα αυτή είναι η αλήθεια, διότι γνωρίζει την πληρότητά του και δεν μπορεί να διανοηθεί κάποιο κομμάτι από το οποίο να είναι αποκλεισμένο.

2. Το πνεύμα γνωρίζει ότι η επίγνωση όλων των αδελφών του περιλαμβάνεται μέσα στην δική του, όπως περιλαμβάνεται και μέσα στον Θεό. Η δύναμη ολόκληρης της Αδελφότητας των Υιών του Θεού και του Δημιουργού της είναι επομένως η πληρότητα του πνεύματος, που καθιστά τις δημιουργίες του εξίσου ολοκληρωμένες και ίσες σε τελειότητα. Το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια σε μια πληρότητα που περιλαμβάνει τον Θεό, και κάθε πληρότητα πρέπει να περιλαμβάνει τον Θεό. Σε όλα όσα δημιούργησε Αυτός δίδεται όλη η δύναμή Του, διότι είναι μέρος από Αυτόν και μοιράζεται την Ύπαρξή Του μαζί με Αυτόν. Η δημιουργία είναι το αντίθετο της απώλειας, όπως η ευλογία είναι το αντίθετο της θυσίας. Η ύπαρξη πρέπει να επεκτείνεται. Αυτός είναι ο τρόπος που διατηρεί την γνώση για τον εαυτό της. Το πνεύμα λαχταρά να μοιραστεί την ύπαρξή του όπως έκανε και ο Δημιουργός του. Δημιουργημένο από μοίρασμα, η θέλησή του είναι να δημιουργεί. Δεν επιθυμεί να συγκρατήσει τον Θεό, παρά θέλει να επεκτείνει την Ύπαρξή Του.

3. Η επέκταση της Ύπαρξης του Θεού είναι η μόνη λειτουργία του πνεύματος. Η πληρότητά του δεν είναι δυνατόν να περιέχεται κάπου, όπως δεν είναι δυνατόν να περιέχεται πουθενά και η πληρότητα του Δημιουργού του. Η πληρότητα είναι επέκταση. Ολόκληρο το σύστημα σκέψης του εγώ εμποδίζει την επέκταση, κι έτσι εμποδίζει την μόνη σου λειτουργία. Επομένως εμποδίζει την χαρά σου, έτσι ώστε αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ανεκπλήρωτο. Πραγματικά είσαι ανεκπλήρωτος εκτός κι αν δημιουργείς, αλλά ο Θεός δεν γνωρίζει την μη εκπλήρωση γι αυτό πρέπει να δημιουργείς. Εσύ μπορεί να μην γνωρίζεις τις δικές σου δημιουργίες, αλλά αυτό δεν μπορεί πια να παρέμβει στην πραγματικότητά τους περισσότερο από το ότι η μη επίγνωση του πνεύματός σου δεν μπορεί να παρέμβει στην ύπαρξή του.

4. Η Βασιλεία των Ουρανών επεκτείνεται αιώνια διότι είναι μέσα στο Νου του Θεού. Εσύ δεν γνωρίζεις την χαρά σου διότι δεν γνωρίζεις την ίδια την πληρότητα του Εαυτού σου. Αν αποκλείσεις κάποιο κομμάτι της Βασιλείας των Ουρανών από τον εαυτό σου, τότε δεν είσαι ολοκληρωμένος. Ένας διχασμένος νους δεν μπορεί να συλλάβει την πληρότητά του, και χρειάζεται να εμφανιστεί σε αυτόν ένα θαύμα της ολότητάς του και να τον θεραπεύσει. Αυτό αφυπνίζει εκ νέου την ολότητα μέσα σε αυτόν, και τον επαναφέρει στην Βασιλεία χάρη στην αποδοχή της ολότητάς του. Η πλήρης εκτίμηση της πληρότητας του Εαυτού από το νου κάνει την ιδιοτέλεια αδύνατη και την επέκταση αναπόφευκτη. Γι αυτό υπάρχει τέλεια ειρήνη στην Βασιλεία των Ουρανών. Το πνεύμα εκπληρώνει την λειτουργία του, και μόνο η ολοκληρωμένη εκπλήρωση είναι ειρήνη.

5. Οι δημιουργίες σου προστατεύονται για σένα διότι το Άγιο Πνεύμα, ο Οποίος βρίσκεται μέσα στο νου σου, τις γνωρίζει και μπορεί να τις φέρει στην επίγνωση σου όποτε Τον αφήσεις. Βρίσκονται εκεί ως μέρος της δικής σου ύπαρξης, διότι η εκπλήρωσή σου τις περιλαμβάνει. Οι δημιουργίες του κάθε Υιού του Θεού είναι δικές σου, διότι κάθε δημιουργία ανήκει σε όλους, εφόσον δημιουργήθηκαν για την Αδελφότητα των Υιών ως σύνολο.

6. Δεν έχεις αποτύχει να αυξήσεις την κληρονομιά των Υιών του Θεού, κι επομένως δεν έχεις αποτύχει να την διασφαλίσεις και για τον εαυτό σου. Εφόσον ήταν η Θέληση του Θεού να την δώσει σε σένα, την έδωσε για πάντα. Εφόσον ήταν η Θέλησή Του να την έχεις για πάντα, Αυτός σου έδωσε τα μέσα να την κρατήσεις. Και το έχεις κάνει αυτό. Η ανυπακοή στην Θέληση του Θεού έχει νόημα μόνο για τους παρανοϊκούς. Στην πραγματικότητα είναι αδύνατη. Η πληρότητά του Εαυτού σου είναι το ίδιο απεριόριστη όπως του Θεού. Όπως Εκείνου, επεκτείνεται αιώνια και μέσα σε τέλεια ειρήνη. Η ακτινοβολία Του είναι τόσο έντονη που δημιουργεί με τέλεια χαρά, και μόνο οι ολοκληρωμένοι μπορούν να γεννηθούν από την Ολότητά Του.

7. Να είσαι βέβαιος ότι ποτέ δεν έχασες την Ταυτότητά σου και τις επεκτάσεις που Την διατηρούν μέσα σε πληρότητα και ειρήνη. Τα θαύματα είναι μια έκφραση αυτής της βεβαιότητας. Είναι αντανακλάσεις και της ορθής ταύτισής σου με τους αδελφούς σου, και της επίγνωσής σου ότι η ταύτισή σου διατηρείται με την επέκταση. Το θαύμα είναι ένα μάθημα στην τέλεια αντίληψη. Περιλαμβάνοντας κάθε μέρος της ολότητας μέσα στο μάθημα, έχεις συμπεριλάβει το όλον.

ΜΑΘΗΜΑ 324 Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν επιθυμώ να ηγούμαι.




ΜΑΘΗΜΑ 324

Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν επιθυμώ να ηγούμαι.

Πατέρα, Εσύ είσαι ο Ένας που μου έδωσε το σχέδιο για την σωτηρία. Εσύ έχεις ορίσει τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσω, τον ρόλο που πρέπει να πάρω, και κάθε βήμα στην καθορισμένη μου διαδρομή. Δεν γίνεται να χάσω τον δρόμο. Μπορώ μόνο να επιλέξω να περιπλανηθώ άσκοπα για λίγο, κι έπειτα να επιστρέψω. Η στοργική Σου Φωνή πάντα θα με καλεί πίσω, και θα οδηγεί τα βήματά μου στον σωστό δρόμο. Όλοι οι αδελφοί μου μπορούν ν’ ακολουθούν στον δρόμο που τους οδηγώ. Αλλά εγώ απλά ακολουθώ τον δρόμο προς Εσένα, όπως Εσύ με καθοδηγεί και επιθυμείς να πορεύομαι.

Γι αυτό ας ακολουθήσομε Έναν ο Οποίος γνωρίζει τον δρόμο. Δεν χρειάζεται αργούμε και δεν γίνεται να ξεστρατίσουμε πάνω από μια στιγμή μακριά από το στοργικό Του Χέρι. Πορευόμαστε μαζί, διότι ακολουθούμε Αυτόν. Και είναι Αυτός που κάνει το τέλος σίγουρο, και εγγυάται μια ασφαλή επιστροφή στην εστία μας.

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 323 Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.

                                     Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.

Εδώ βρίσκεται η μόνη «θυσία» που ζητάς από τον αγαπημένο Σου Υιό ∙ του ζητάς να παραιτηθεί από όλα τα βάσανα, κάθε έννοια απώλειας και θλίψης, κάθε άγχος και αμφιβολία, και να αφήσει να εισέλθει σαν χείμαρρος η Αγάπη Σου μέσα στην επίγνωσή του, θεραπεύοντας τον από τον πόνο, και δίνοντάς του την δική Σου αιώνια Χαρά. Τέτοια είναι η «θυσία» που Εσύ ζητάς από μένα, και η μόνη που κάνω μετά χαράς ∙ το μόνο «κόστος» της επανόρθωσης της θύμησής Σου σε μένα, για την σωτηρία του κόσμου.

Και καθώς πληρώνουμε το χρέος που χρωστάμε στην αλήθεια, - ένα χρέος που είναι απλά η απελευθέρωση των αυταπατών και των εικόνων που λατρεύαμε εσφαλμένα – η αλήθεια επιστρέφει σε μας με πληρότητα και χαρά. Δεν τρέφουμε πια αυταπάτες. Η αγάπη έχει τώρα επιστρέψει στην επίγνωσή μας. Και βρισκόμαστε πάλι σε ειρήνη, γιατί ο φόβος έχει φύγει και παραμένει μόνο η αγάπη.

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 322 Μόνο αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθινό γίνεται να παρατήσω.

Μόνο αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθινό γίνεται να παρατήσω.
Θυσιάζω τις ψευδαισθήσεις ∙ τίποτα περισσότερο. Και καθώς οι ψευδαισθήσεις φεύγουν βρίσκω τα δώρα που προσπαθούσαν να κρύψουν, να με περιμένουν με λαμπερό καλωσόρισμα, σε ετοιμότητα να παραδώσουν σε μένα τα αρχαία μηνύματα του Θεού. Η θύμησή Του κατοικεί σε κάθε δώρο που λαμβάνω από Αυτόν. Και κάθε όνειρο χρησιμεύει μόνο για να κρύβει τον Εαυτό που είναι ο μοναδικός Υιός του Θεού, κατ’ εικόνα Εκείνου, του Ιερού Ενός που κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν για πάντα, όπως κατοικεί και σε μένα, ακόμα.

Πατέρα, σε Σένα κάθε θυσία παραμένει για πάντα αδιανόητη. Επομένως δεν γίνεται να θυσιάζω παρά μόνο στα όνειρα. Έτσι όπως με δημιούργησες, δεν γίνεται να παρατήσω τίποτα από ό,τι μου έδωσες Εσύ. Ό,τι δεν μου έχεις δώσει δεν έχει πραγματικότητα. Τι απώλεια γίνεται να περιμένω εκτός από την απώλεια του φόβου, και την επιστροφή της αγάπης μέσα στο νου μου;

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 321 Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.

Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.

Δεν είχα καταλάβει τι με ελευθέρωνε, ούτε τι είναι η ελευθερία μου, ούτε που να ψάξω να την βρω. Πατέρα, έψαχνα μάταια μέχρι που άκουσα την Φωνή Σου να με καθοδηγεί. Τώρα δεν επιθυμώ να καθοδηγώ εγώ τον εαυτό μου πια.. Γιατί ούτε έχω φτιάξει εγώ, ούτε καταλαβαίνω τον τρόπο για να βρω την ελευθερία μου. Αλλά εναποθέτω την εμπιστοσύνη μου σε Σένα. Εσύ που μου κληροδότησες την ελευθερία μου ως ιερός Σου Υιό, δεν είσαι χαμένος για μένα. Η Φωνή σου με καθοδηγεί, και ο δρόμος προς τα Σένα ανοίγει και ξεκαθαρίζει επιτέλους. Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο. Πατέρα ,θέλησή μου είναι να επιστρέψω.

Σήμερα απαντούμε για τον κόσμο, που θα απελευθερωθεί μαζί με μας. Πόσο χαρούμενοι είμαστε που βρίσκουμε την ελευθερία μας μέσα από τον βέβαιο δρόμο που έχει ιδρύσει ο Πατέρας μας. Και πόσο σίγουρη είναι η σωτηρία όλου του κόσμου, όταν μαθαίνουμε ότι η ελευθερία μας μπορεί να βρεθεί μόνο στον Θεό.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;




ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;

  1. Δημιουργία είναι το σύνολο όλων των Σκέψεων του Θεού, σε άπειρο αριθμό, και παντού χωρίς κανένα όριο. Μόνο η αγάπη δημιουργεί, και δημιουργεί μόνο σαν αυτή. Δεν υπήρχε χρόνος που όλα όσα δημιούργησε να μην ήταν εκεί. Ούτε θα υπάρξει χρόνος που οτιδήποτε από αυτά που δημιούργησε να υποστεί κάποια απώλεια. Μέσα στην αιωνιότητα οι Σκέψεις του Θεού είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν και είναι, αμετάβλητες μέσα στο χρόνο και αφού ο χρόνος θα έχει τελειώσει.
  2. Στις Σκέψεις του Θεού δίδεται όλη η δύναμη που έχει ο Δημιουργός τους. Διότι Αυτός θα προσθέτει στην αγάπη επεκτείνοντας την. Επομένως ο Υιός Του μοιράζεται την δημιουργία, και πρέπει επομένως να μοιράζεται και τη δύναμη να δημιουργεί. Αυτό που ο Θεός έχει θελήσει να είναι για πάντα Ένα θα εξακολουθεί να είναι Ένα όταν ο χρόνος τελειώσει ∙ και δεν θα αλλάζει όσο διαρκεί ο χρόνος, παραμένοντας όπως ήταν πριν καν αρχίσει η σκέψη του χρόνου.

  1. Η δημιουργία είναι το αντίθετο από όλες τις ψευδαισθήσεις, διότι η δημιουργία είναι η αλήθεια. Η δημιουργία είναι ο ιερός Υιός του Θεού, διότι στην δημιουργία η Θέλησή Του ολοκληρώνεται από κάθε άποψη, κάνοντας κάθε μέρος να περιέχει το όλον. Η ενότητά του είναι για πάντα εγγυημένα απαραβίαστη ∙ για πάντα μέσα στην ιερή Του Θέληση, πέρα από κάθε δυνατότητα βλάβης, διαχωρισμού, ατέλειας και σπίλωσης της αθωότητάς της.
  2. Εμείς είμαστε η δημιουργία ∙ εμείς οι Υιοί του Θεού. Φαίνεται σαν να υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσά μας, και σαν να μην έχουμε επίγνωση της αιώνιας ενότητάς μας με Αυτόν. Εν τούτοις, πίσω από όλες τις αμφιβολίες μας, πέρα από όλους μας τους φόβους, ακόμα υπάρχει βεβαιότητα. Διότι η αγάπη παραμένει μαζί με όλες της Σκέψεις της, και με την βεβαιότητα δική τους. Η θύμηση του Θεού βρίσκεται μέσα στους ιερούς μας νόες, οι οποίοι γνωρίζουν ότι είναι ένα και ενωμένοι με τον Δημιουργό τους. Η μόνη μας λειτουργία ας είναι μόνο να αφήσουμε αυτή την μνήμη να επιστρέψει, να αφήνουμε μόνο την Θέληση του Θεού να γίνεται στην γη, να επανέλθουμε στην πνευματική μας υγεία, και να είμαστε όπως μας δημιούργησε ο Θεός.
  3. Ο Πατέρας μας μάς καλεί. Ακούμε την Φωνή Του, και συγχωρούμε την δημιουργία στο Όνομα του Δημιουργού της, της Ίδιας της Ιερότητας, του Οποίου την Ιερότητα μοιράζεται η δική Του δημιουργία ∙ του οποίου η Ιερότητα είναι ακόμα μέρος από εμάς.

ΜΑΘΗΜΑ 320 Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.

Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.


Ο Υιός του Θεού είναι απεριόριστος. Δεν υπάρχουν όρια στην δύναμή του, την γαλήνη του, την χαρά του, ούτε σε καμιά μια από τις ιδιότητες που του έδωσε ο Πατέρας του όταν τον δημιούργησε. Ό,τι επιθυμεί μαζί με τον Δημιουργό και Λυτρωτή του πρέπει να γίνει. Τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην ιερή του θέληση, διότι ο Πατέρας του φωτίζει με την λάμψη Του το νου του, και αφήνει ενώπιων του όλη την δύναμη και την αγάπη της γης και του Ουρανού. Εγώ είμαι αυτός στον οποίο δίνονται όλα αυτά. Εγώ είμαι αυτός μέσα στον οποίο κατοικεί η δύναμη της Θέλησης του Πατέρα μου.

Η Θέλησή Σου μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα σε μένα, και έπειτα να επεκταθεί και σε όλο τον κόσμο μέσα από μένα. Δεν υπάρχει όριο στην Θέλησή Σου. Κι έτσι όλη η δύναμη έχει δοθεί στον Υιό Σου.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΙΣΤΗ


- Από το Κεφάλαιο 7, THE UNBELIEVABLE BELIEF

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΙΣΤΗ

1. Έχουμε πει ότι δίχως προβολή δεν μπορεί να υπάρχει θυμός, αλλά είναι επίσης αληθές ότι χωρίς επέκταση δεν μπορεί να υπάρχει αγάπη. Αυτά αντανακλούν ένα θεμελιώδη νόμο του νου, κι επομένως κάποιον νόμο που πάντα λειτουργεί. Είναι ο νόμος με τον οποίο δημιουργείς και δημιουργήθηκες. Είναι ο νόμος που ενοποιεί την Βασιλεία των Ουρανών, και την κρατά μέσα στο Νου του Θεού. Για το εγώ, αυτός ο νόμος γίνεται αντιληπτός ως μέσο για να ξεφορτωθεί κάτι που δεν θέλει. Για το Άγιο Πνεύμα, είναι ο βασικός νόμος μοιράσματος, με τον οποίο δίνεις αυτό στο οποίο δίνεις αξία για να το κρατήσεις μέσα στο νου σου. Για το Άγιο Πνεύμα είναι ο νόμος της επέκτασης. Για το εγώ είναι ο νόμος της στέρησης. Επομένως παράγει αφθονία ή στέρηση, ανάλογα με το πώς επιλέγεις να τον εφαρμόσεις. Αυτή η επιλογή εξαρτάται από σένα, αλλά δεν εξαρτάται από σένα να αποφασίσεις το αν θα κάνεις χρήση του νόμου ή όχι. Κάθε νους πρέπει ή να προβάλλει ή να επεκτείνει, διότι αυτός είναι ο τρόπος που ζει, και κάθε νους είναι ζωή.

2. Η χρήση της προβολής από το εγώ πρέπει να γίνει πλήρως κατανοητή πριν μπορέσει να ακυρωθεί η αναπόφευκτη σχέση ανάμεσα στην προβολή και τον θυμό. Το εγώ πάντα προσπαθεί να διατηρήσει την σύγκρουση. Είναι πολύ επινοητικό στο να κατασκευάζει τρόπους που φαινομενικά ελαττώνουν την σύγκρουση, διότι δεν θέλει να βρεις την σύγκρουση τόσο ανυπόφορη ώστε να επιμείνεις να την καταργήσεις. Επομένως το εγώ προσπαθεί να σε πείσει ότι μπορεί να σε ελευθερώσει από την σύγκρουση, από φόβο μήπως και παρατήσεις το εγώ και ελευθερωθείς. Χρησιμοποιώντας την δική του παραμορφωμένη εκδοχή των νόμων του Θεού, το εγώ εκμεταλλεύεται την δύναμη του νου μόνο για να ματαιώσει τον αληθινό σκοπό του νου. Προβάλλει την σύγκρουση από τον δικό σου νου πάνω σε άλλους νόες, σε μια προσπάθεια να σε πείσει ότι εσύ έχεις ξεφορτωθεί το πρόβλημα.

3. Σε αυτή την προσπάθεια εμπεριέχονται δύο μείζονα σφάλματα. Πρώτον, μιλώντας απαρέγκλιτα, η σύγκρουση δεν μπορεί να προβληθεί διότι δεν γίνεται να μοιραστεί. Οποιαδήποτε προσπάθεια να κρατήσεις μέρος από αυτή και να ξεφορτωθείς ένα άλλο δεν σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα. Να θυμάσαι ότι ένας δάσκαλος που βιώνει σύγκρουση είναι και φτωχός δάσκαλος και φτωχός μαθητής. Τα μαθήματά του είναι μπερδεμένα, και η αξία της μεταφοράς τους είναι περιορισμένη εξαιτίας της σύγχυσής του. Το δεύτερο σφάλμα είναι η ιδέα ότι μπορείς να ξεφορτωθείς κάτι που δεν θέλεις με το να το δώσεις κάπου αλλού. Με το να το δίνεις έτσι το κρατάς. Η πεποίθηση ότι με το να το βλέπεις κάπου έξω από σένα το έχεις αποκλείσει από μέσα σου είναι μια πλήρης διαστρέβλωση της δύναμη της επέκτασης. Αυτός είναι ο λόγος που εκείνοι που προβάλλουν επαγρυπνούν για την δική τους ασφάλεια. Φοβούνται ότι οι προβολές τους θα επιστρέψουν και θα τους βλάψουν. Πιστεύοντας ότι έχουν απωθήσει τις προβολές τους από τον δικό τους νου, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι προβολές τους προσπαθούν και πάλι να παρεισφρήσουν πάλι μέσα. Εφόσον οι προβολές δεν έχουν φύγει από το νου τους, είναι αναγκασμένοι να είναι απασχολημένοι σε διαρκή δραστηριότητα για να μην το αναγνωρίζουν αυτό.

4. Δεν μπορείς να διαιωνίζεις μια ψευδαίσθηση για κάποιον άλλον χωρίς να την διαιωνίζεις και για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό, διότι είναι αδύνατον να θρυμματίσεις το νου. Το να θρυμματίζεις σημαίνει ότι σπας σε κομμάτια, και ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί ούτε να υποστεί επίθεση. Η πεποίθηση ότι μπορεί, ένα σφάλμα που κάνει πάντα το εγώ, βρίσκεται κάτω από την όλη χρήση της προβολής. Δεν κατανοεί τι είναι ο νους, κι επομένως δεν καταλαβαίνει τι είσαι εσύ. Εν τούτοις η ύπαρξή του εξαρτάται από τον δικό σου νου, διότι το εγώ είναι δική σου πίστη. Το εγώ είναι μια σύγχυση ταυτότητας. Μην έχοντας ποτέ κάποιο συνεπές πρότυπο, ποτέ δεν εξελίχτηκε με συνέπεια. Είναι το προϊόν κακής εφαρμογής των νόμων του Θεού από στρεβλούς νόες που κάνουν λανθασμένη χρήση της δύναμής τους.

5. Μην φοβάσαι το εγώ. Βασίζεται στον δικό σου νου, κι έτσι όπως το έφτιαξες με το να πιστεύεις σε αυτό, έτσι μπορείς και να το καταργήσεις αποσύροντας την πίστη σου από αυτό. Μην προβάλεις την ευθύνη για αυτή σου την πίστη πάνω σε κάποιον άλλον, διότι θα διατηρήσεις την πίστη. Όταν είσαι πρόθυμος να δεχτείς την πλήρη ευθύνη για την ύπαρξη του εγώ, τότε θα έχεις αφήσει κατά μέρος κάθε θυμό και επίθεση, διότι αυτά προέρχονται από μια προσπάθεια να προβάλεις την ευθύνη για τα δικά σου σφάλματα. Αλλά έχοντας δεχτεί τα σφάλματα ως δικά σου, μην τα κρατάς. Δώσε τα γρήγορα στο Άγιο Πνεύμα για να τα ακυρώσει ολοκληρωτικά, έτσι ώστε όλες τους οι επιδράσεις να εξαφανιστούν από το νου σου και από την Αδελφότητα των Υιών συνολικά.

6. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει να αντιλαμβάνεσαι πέρα από τις πίστεις σου, διότι η αλήθεια βρίσκεται πέρα από τις πίστεις και η δική Του αντίληψη είναι αληθής. Το εγώ μπορεί να λησμονηθεί εντελώς οιαδήποτε στιγμή, διότι είναι μια ολότελα απίστευτη πίστη, και κανένας δεν μπορεί να κρατήσει μια πίστη την οποία έχει κρίνει ως απίστευτη. Όσο περισσότερα μαθαίνεις για το εγώ, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι δεν μπορεί να γίνει πιστευτό. Αυτό που είναι απίστευτο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό διότι δεν γίνεται να το πιστέψεις. Το ότι η αντίληψη που βασίζεται στο μη πιστευτό δεν έχει νόημα, είναι προφανές, αλλά μπορεί να μην το αναγνωρίσεις ως πέρα από την πίστη, διότι φτιάχτηκε από την πίστη.

7. Ολόκληρος ο σκοπός αυτών των μαθημάτων είναι να σε διδάξει ότι το εγώ είναι μη πιστευτό και θα είναι πάντα μη πιστευτό. Εσύ που έφτιαξες το εγώ πιστεύοντας στο απίστευτο δεν μπορείς να διαμορφώσεις αυτή την κρίση μόνος σου. Με το να δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, αποφασίζεις εναντίον της πίστης ότι μπορεί να είσαι μόνος σου, και διώχνεις έτσι την ιδέα του διαχωρισμού κι επιβεβαιώνεις την αληθινή σου ταύτιση με όλη την Βασιλεία των Ουρανών ως κυριολεκτικά μέρος δικό σου. Αυτή η ταύτιση βρίσκεται εξίσου πέρα από κάθε αμφιβολία όσο και πέρα από κάθε πίστη. Η ολότητά σου δεν έχει όρια διότι η ύπαρξη είναι το άπειρο.

ΜΑΘΗΜΑ 319 Ήρθα για την σωτηρία του κόσμου.

Ήρθα για την σωτηρία του κόσμου.

Εδώ είναι μια σκέψη από την οποία έχει αφαιρεθεί κάθε αλαζονεία, και παραμένει μόνο η αλήθεια. Γιατί η αλαζονεία αντιτίθεται στην αλήθεια. Αλλά όταν δεν υπάρχει αλαζονεία η αλήθεια θα έρθει αμέσως, και θα συμπληρώσει το χώρο που το εγώ έχει αφήσει χωρίς να καλύψει με ψέματα. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι περιορισμένο, και επομένως αναζητά στόχους που έχουν υποστεί περικοπές και είναι περιοριστικοί. Το εγώ νομίζει ότι όταν κάποιος κερδίζει, η ολότητα πρέπει να χάνει. Και όμως, είναι Θέλημα του Θεού να μάθω ότι αυτό που κερδίζει ένας, δίνεται σε όλους.

Πατέρα, η Θέλησή Σου είναι καθολική. Και ο στόχος που προκύπτει από αυτή μοιράζεται την καθολικότητα της. Ποιον άλλον στόχο εκτός από την σωτηρία του κόσμου θα μπορούσες να μου έχεις δώσει; Και τι άλλο εκτός από αυτό θα μπορούσε να είναι η Θέληση που ο Εαυτός μου έχει μοιραστεί μαζί Σου;

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 318 Μέσα σε μένα το μέσο και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.

ΜΑΘΗΜΑ 318

Μέσα σε μένα το μέσο και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.

Μέσα σε μένα, τον ιερό Υιό του Θεού, συμφιλιώνονται όλα τα μέρη του σχεδίου του Ουρανού να σωθεί ο κόσμος. Τι σύγκρουση θα μπορούσε να υπάρξει , όταν όλα τα μέρη δεν έχουν παρά ένα σκοπό και ένα στόχο; Πως είναι δυνατόν να υπάρξει ένα κομμάτι που να στέκει μόνο του, ή κάποιο με περισσότερη ή λιγότερη σημασία από τα υπόλοιπα; Είμαι το μέσο με το οποίο σώζεται ο Υιός του Θεού, διότι ο σκοπός της σωτηρίας είναι να βρει την αθωότητα που ο Θεός έχει τοποθετήσει μέσα σε μένα. Δημιουργήθηκα σαν αυτό που αναζητώ. Εγώ είμαι ο στόχος που ψάχνει ο κόσμος. Είμαι ο Υιός του Θεού, η μία αιώνια Αγάπη Του. Είμαι το μέσο αλλά και ο σκοπός της σωτηρίας.

Σήμερα, Πατέρα μου, ας πάρω τον ρόλο που Εσύ μου προσφέρεις ζητώντας μου να αποδεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι αυτό που είναι συμφιλιωμένο μέσα σε μένα με την ίδια βεβαιότητα θα συμφιλιώνεται και με Σένα.

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 317 Ακολουθώ τον δρόμο που μου έχει οριστεί.

Ακολουθώ τον δρόμο που μου έχει οριστεί.

Έχω μια ιδιαίτερη θέση να γεμίσω ∙ ένα ρόλο για μένα μόνο. Η σωτηρία περιμένει μέχρι να αναλάβω αυτό το ρόλο με δική μου επιλογή. Μέχρι να κάνω αυτή την επιλογή, είμαι σκλάβος του χρόνου και της ανθρώπινης μοίρας. Αλλά όταν με προθυμία και χαρά ακολουθήσω τον δρόμο που το σχέδιο του Πατέρα μου όρισε για μένα, τότε θα αναγνωρίσω ότι η σωτηρία είναι ήδη εδώ, έχει ήδη δοθεί στους αδελφούς μου και είναι ήδη και δική μου.

Πατέρα, ο δικός Σου δρόμος είναι αυτός που διαλέγω σήμερα. Εκεί που με οδηγεί επιλέγω να πάω ∙ αυτό που θα ήθελε να κάνω επιλέγω να κάνω. Ο δρόμος Σου είναι βέβαιος, και το τέλος ασφαλές. Η δική Σου θύμηση περιμένει εκεί. Και όλες μου οι θλίψεις τελειώνουν μέσα στο αγκάλιασμά Σου, που έχεις υποσχεθεί στον Υιό Σου, που νόμιζε εσφαλμένα ότι είχε απομακρυνθεί από την σίγουρη προστασία στης στοργικής Αγκαλιάς Σου.

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ



Η ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ

- Από το Κεφάλαιο 7, THE TOTALITY OF THE KINGDOM -

1. Όποτε αρνείσαι μια ευλογία σε έναν αδελφό εσύ θα αισθάνεσαι στερημένος, διότι η άρνηση είναι τόσο ολική όσο η αγάπη. Είναι το ίδιο αδύνατον ν’ αρνείσαι μέρος της Αδελφότητας των Υιών όσο και να την αγαπάς μόνο εν μέρει. Ούτε είναι δυνατόν να την αγαπάς καθολικά κάποιες φορές. Δεν μπορείς να είσαι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος μερικές φορές μόνο. Η άρνηση δεν έχει δύναμη από μόνη της, αλλά εσύ μπορείς να της δώσεις την δύναμη του νου σου, του οποίου η δύναμη είναι χωρίς όριο. Αν την χρησιμοποιείς για να αρνείσαι την πραγματικότητα, τότε η πραγματικότητα χάνεται για σένα. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να εκτιμάται μόνο εν μέρει. Αυτός είναι ο λόγος που όταν αρνείσαι κάποιο μέρος από αυτή σημαίνει πως έχεις χάσει την επίγνωση ολόκληρης. Εν τούτοις, η άρνηση είναι μια άμυνα, και επομένως είναι εξίσου ικανή να χρησιμοποιηθεί θετικά όσο και αρνητικά. Αν χρησιμοποιηθεί αρνητικά θα είναι καταστροφική, διότι θα χρησιμοποιηθεί για επίθεση. Αλλά στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις μέρος της πραγματικότητας, κι έτσι να την εκτιμήσεις όλη. Ο νους είναι πολύ ισχυρός για να υπόκειται σε αποκλεισμό. Ποτέ δεν θα μπορέσεις να αποκλείσεις τον εαυτό σου από τις σκέψεις σου.

2. Όταν ένα αδελφός ενεργεί παρανοϊκά, σου προσφέρει μια ευκαιρία να τον ευλογήσεις. Η ανάγκη του είναι δική σου. Εσύ χρειάζεσαι την ευλογία που μπορείς να του προσφέρεις. Δεν υπάρχει τρόπος να την έχεις εκτός από το να την δώσεις. Αυτός ο είναι ο νόμος του Θεού, και δεν έχει εξαιρέσεις. Αυτό που αρνείσαι το στερείσαι, όχι επειδή έχει έλλειψη, αλλά επειδή το έχεις αρνηθεί σε κάποιον άλλον και επομένως δεν έχεις επίγνωση αυτού μέσα σε σένα. Κάθε αντίδρασή σου καθορίζεται από ό,τι νομίζεις ότι είσαι, και αυτό που θέλεις να είσαι είναι αυτό που νομίζεις ότι είσαι. Αυτό που θέλεις να είσαι, λοιπόν, πρέπει να καθορίζει κάθε αντίδραση σου.

3. Εσύ δεν χρειάζεσαι την ευλογία του Θεού διότι την έχεις πάντα, χρειάζεσαι όμως την δική σου. Η εικόνα που έχει το εγώ για σένα είναι στερημένη, δίχως αγάπη και ευάλωτη. Δεν μπορείς να την αγαπήσεις. Όμως, μπορείς πολύ εύκολα να ξεφύγεις από αυτή την εικόνα αφήνοντάς την πίσω σου. Εσύ δεν είσαι εκεί και αυτό δεν είναι εσύ. Μην βλέπεις αυτή την εικόνα σε κανέναν, ειδάλλως την έχεις δεχτεί ως δική σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις για την Αδελφότητα των Υιών αποβάλλονται μαζί όπως φτιαχτήκανε και μαζί. Μην διδάσκεις κανέναν ότι είναι αυτό που δεν θα ήθελες εσύ να είσαι. Ο αδελφός σου είναι ο καθρέπτης στον οποίο βλέπεις την εικόνα του εαυτού σου για όσο χρόνο διαρκεί η αντίληψη. Και η αντίληψη θα διαρκεί μέχρι η Αδελφότητα των Υιών να γνωρίσει τον εαυτό της ως ολοκληρωμένο. Εσύ έφτιαξες την αντίληψη και αυτή πρέπει να διαρκεί όσο χρόνο την θέλεις.

4. Οι ψευδαισθήσεις είναι επενδύσεις. Αυτές θα διαρκούν όσο τους δίνεις αξία. Οι αξίες είναι σχετικές, αλλά είναι ισχυρές διότι είναι νοητικές κρίσεις. Ο μόνος τρόπος να αποβάλλεις τις ψευδαισθήσεις είναι να αποσύρεις κάθε επένδυσή σου από αυτές, και δεν θα έχουν πια αξία για σένα διότι θα τις έχεις βγάλει από το νου σου. Όσο τις περιλαμβάνεις μέσα σ’ αυτόν, τους δίνεις ζωή. Μόνο που δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να παραλάβει το δώρο σου.

5. Το δώρο της ζωής είναι δικό σου για να ΤΟ δίνεις, διότι σου δόθηκε. Δεν έχεις επίγνωση του δώρου σου διότι δεν το δίνεις. Δεν μπορείς να φτιάξεις τίποτα ζωντανό, εφόσον σε τίποτα δεν μπορεί να δοθεί ζωή. Επομένως, δεν επεκτείνεις το δώρο που και έχεις και είσαι, άρα δεν γνωρίζεις την ύπαρξή σου. Όλη η σύγχυση προέρχεται από την μη επέκταση της ζωής, διότι δεν είναι αυτή η Θέληση του Δημιουργού σου. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι ξέχωρα από Αυτόν, και πραγματικά δεν κάνεις τίποτα ξέχωρα από Αυτόν. Κράτησε την δική Του οδό για να θυμηθείς τον εαυτό σου, και δίδασκε την δική Του οδό για να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου. Δίνε μόνο τιμή στους Υιούς του ζώντος Θεού, και λογάριασε τον εαυτό σου ανάμεσά τους με χαρά.

6. Μόνο οι τιμές είναι το δώρο που αρμόζει σε εκείνους που ο Θεός ο Ίδιος δημιούργησε άξιους τιμών, και τους οποίους Εκείνος τιμά. Δώσε τους τη εκτίμηση που τους παρέχει ο Θεός πάντα, διότι είναι οι αγαπημένοι Του Υιοί με τους οποίους είναι πολύ ευχαριστημένος. Δεν γίνεται να είσαι διαχωρισμένος από αυτούς διότι δεν είσαι διαχωρισμένος από Αυτόν. Αναπαύσου στην Αγάπη Του και προστάτευσε την ανάπαυσή σου αγαπώντας. Όμως αγάπα όλα όσα δημιούργησε Αυτός, των οποίων είσαι μέρος, ειδάλλως δεν μπορείς να μάθεις για την ειρήνη Του και να δεχτείς το δώρο Του για τον εαυτό σου και ως εαυτό σου. Δεν γίνεται να γνωρίζεις την δική σου τελειότητα μέχρι να έχεις τιμήσει όλους εκείνους που δημιουργήθηκαν σαν εσένα.

7. Ένα παιδί του Θεού είναι ο μόνος δάσκαλος που είναι αρκετά άξιος να διδάξει ένα άλλο παιδί του Θεού. Ένας Δάσκαλος βρίσκεται μέσα σε όλους τους νόες και διδάσκει το ίδιο μάθημα σε όλους. Πάντα σε διδάσκει την ανεκτίμητη αξία κάθε Υιού του Θεού, διδάσκοντάς την με άπειρη υπομονή γεννημένη από άπειρη Αγάπη για την οποία μιλάει Αυτός. Κάθε επίθεση είναι ένα κάλεσμα για την υπομονή Του, εφόσον η υπομονή Του μπορεί να μεταφράζει την επίθεση ως ευλογία. Εκείνοι που επιτίθενται δεν γνωρίζουν ότι είναι ευλογημένοι. Επιτίθενται διότι πιστεύουν ότι είναι στερημένοι. Δίνε, λοιπόν, από την δική σου αφθονία, και δίδασκε τους αδελφούς σου την δική τους. Μην μοιράζεσαι τις ψευδαισθήσεις τους για ελλείψεις, ειδάλλως θα αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ελλιπή.

8. Η επίθεση ποτέ δεν θα μπορούσε να προωθήσει την επίθεση εκτός κι αν εσύ την αντιλαμβάνεσαι ως μέσον που σου στερεί κάτι που θέλεις. Εν τούτοις, δεν γίνεται να χάσεις τίποτα εκτός κι αν δεν του δίνεις εσύ αξία, κι επομένως δεν το θέλεις. Αυτό σε κάνει να νιώθεις ότι το στερείσαι, και με το να προβάλλεις την δική σου απόρριψη πιστεύεις τότε ότι σου το παίρνουν οι άλλοι. Πρέπει στ’ αλήθεια να φοβάσαι αν πιστεύεις ότι ο αδελφός σου σού επιτίθεται για να αποσπάσει με την βία την Βασιλεία των Ουρανών από σένα. Αυτή είναι η έσχατη βάση για κάθε προβολή του εγώ.

9. Το εγώ, όντας το μέρος του νου σου που δεν πιστεύει ότι είναι υπεύθυνο για τον εαυτό του, και όντας δίχως υποστήριξη προς τον Θεό, είναι ανίκανο να εμπιστευτεί. Προβάλλοντας την παράλογη πίστη του ότι έχεις προδώσει τον Δημιουργό σου, πιστεύει ότι οι αδελφοί σου, που είναι το ίδιο ανίκανοι γι αυτό όπως κι εσύ, βρίσκονται εκεί έξω για να πάρουν τον Θεό από σένα. Όποτε ένας αδελφός επιτίθεται σε έναν άλλον, αυτό είναι που πιστεύει. Η προβολή πάντα βλέπει τις δικές σου επιθυμίες στους άλλους. Αν επιλέξεις να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τον Θεό, αυτό είναι που θα πιστεύεις ότι σου κάνουν οι άλλοι.

10. Εσύ είσαι η Θέληση του Θεού. Μην δέχεσαι τίποτα άλλο ως θέλησή σου, ειδάλλως αρνείσαι αυτό που είσαι. Αν το αρνηθείς αυτό, τότε θα επιτίθεσαι, πιστεύοντας ότι έχεις δεχτεί επίθεση. Αν όμως βλέπεις την Αγάπη του Θεού μέσα σε σένα, τότε θα την βλέπεις παντού διότι είναι παντού. Βλέπε την αφθονία Του μέσα σε όλους, και θα γνωρίζεις ότι εσύ βρίσκεσαι μέσα σε Εκείνον μαζί με αυτούς. Αυτοί είναι μέρος από σένα, όπως κι εσύ είσαι μέρος του Θεού. Είσαι τόσο μόνος όταν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, όσο κι ο Θεός ο Ίδιος είναι μόνος όταν οι Υιοί Του δεν Τον γνωρίζουν. Η ειρήνη του Θεού είναι να καταλαβαίνεις αυτό. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να ξεφύγεις από τον τρόπο σκέψης του κόσμου, ακριβώς όπως υπάρχει μόνο ένας τρόπος να είσαι μέσα σ’ αυτόν. Να καταλαβαίνεις ολοκληρωτικά κατανοώντας την ολότητα.

11. Αν αντιλαμβάνεσαι οποιοδήποτε κομμάτι του συστήματος σκέψης του εγώ ως απόλυτα παράλογο, απόλυτα απατηλό και εντελώς ανεπιθύμητο, τότε θα το έχεις αξιολογήσει σωστά ολόκληρο σωστά. Αυτή η διόρθωση σε καθιστά ικανό να αντιλαμβάνεσαι κάθε κομμάτι της δημιουργίας ως απόλυτα αληθινό, απόλυτα τέλειο και απόλυτα επιθυμητό. Θέλοντας αυτό και μόνο θα έχεις αυτό και μόνο, και δίνοντας αυτό και μόνο θα είσαι αυτό και μόνο. Τα δώρα που δίνεις στο εγώ πάντα βιώνονται ως θυσίες, αλλά τα δώρα που δίνεις στην Βασιλεία των Ουρανών είναι δώρα προς εσένα. Πάντα θα εκτιμούνται από τον Θεό διότι ανήκουν στους αγαπημένους Υιούς Του, που ανήκουν σε Αυτόν. Όλη η δύναμη και η δόξα είναι δικές σου διότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι δική Του.

ΜΑΘΗΜΑ 316 Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.

Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.

Όπως κάθε δώρο που δίνουν οι αδελφοί μου είναι δικό μου, έτσι και κάθε δώρο που δίνω εγώ ανήκει σε μένα. Το κάθε ένα επιτρέπει σε ένα λάθος από το παρελθόν να φύγει, και να μην αφήσει καμία σκιά πάνω στον ιερό νου που αγαπά ο Πατέρας μου. Η χάρη Του μου δίνεται σε κάθε δώρο που έχει λάβει ένας αδελφός μέσα σε όλο το χρόνο, και πέρα από αυτόν. Το σπίτι των θησαυρών μου είναι γεμάτο, και άγγελοι προσέχουν τις ανοιχτές του πόρτες ώστε κανένα δώρο να μην χαθεί, και μόνο περισσότερα να προστεθούν. Ας έρθω εκεί όπου βρίσκονται οι θησαυροί μου, και ας εισέλθω μέσα εκεί που είμαι αληθινά καλοδεχούμενος και στο σπίτι μου, ανάμεσα στα δώρα που μου έχει δώσει ο Θεός.

Πατέρα, επιθυμώ να δεχτώ τα δώρα Σου σήμερα. Δεν τα αναγνωρίζω. Και όμως εμπιστεύομαι ότι Εσύ που μου τα έδωσες θα μου παρέχεις και τα μέσα με τα οποία να μπορώ να δω, να καταλάβω την αξία τους, και να κρατήσω μέσα στην καρδιά μου μόνο αυτά, ως αυτό που θέλω.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 315 Όλα τα δώρα που δίνουν οι αδελφοί μου ανήκουν σε μένα.

Όλα τα δώρα που δίνουν οι αδελφοί μου ανήκουν σε μένα.

Κάθε μέρα, κάθε στιγμή που περνά, χίλιοι θησαυροί έρχονται σε μένα. Είμαι ευλογημένος με δώρα όλη την ημέρα, με αξία που υπερβαίνει όλα τα πράγματα που μπορώ να συλλάβω με το νου μου. Ένας αδελφός χαμογελά σε έναν άλλο, και η καρδιά μου αγαλλιάζει. Κάποιος λέει ένα λόγο ευγνωμοσύνης ή ελέους, και ο νους μου λαμβάνει αυτό το δώρο και το παίρνει σαν δικό του. Και ο κάθε ένας που βρίσκει τον δρόμο του για τον Θεό γίνεται σωτήρας μου, δείχνοντας τον δρόμο σε μένα, και δίνοντάς μου την βεβαιότητά του ότι όσα έχει μάθει είναι σίγουρα και δικά μου.

Σε ευχαριστώ, Πατέρα, για τα πολλά δώρα που έρχονται σε μένα σήμερα και κάθε μέρα από κάθε Υιό του Θεού. Οι αδελφοί μου δεν έχουν όρια σε όλα τους τα δώρα προς εμένα. Τώρα μπορώ να τους προσφέρω τις ευχαριστίες μου, έτσι ώστε η ευγνωμοσύνη προς αυτούς να μπορεί να με οδηγήσει στον Δημιουργό μου και την θύμηση Του.

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 314 Αναζητώ ένα μέλλον διαφορετικό από το παρελθόν.

Αναζητώ ένα μέλλον διαφορετικό από το παρελθόν.

Από την νέα αντίληψη του κόσμου έρχεται ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από το παρελθόν. Το μέλλον τώρα αναγνωρίζεται ως επέκταση του παρόντος. Τα λάθη του παρελθόντος δεν μπορούν να ρίξουν καμιά σκιά πάνω σε αυτό ∙ έτσι ο φόβος έχει χάσει τα είδωλά και τις εικόνες του, και εφόσον δεν έχει μορφή, δεν έχει και επιδράσεις. Ο θάνατος δεν θα διεκδικεί το μέλλον τώρα, διότι η ζωή είναι τώρα ο στόχος του (του μέλλοντος), και όλα τα αναγκαία παρέχονται με χαρά. Ποιος μπορεί να λυπάται ή να υποφέρει όταν το παρόν έχει ελευθερωθεί, επεκτείνοντας την ασφάλεια και την γαλήνη του σε ένα ήσυχο μέλλον γεμάτο με χαρά;

Πατέρα, σφάλλαμε στο παρελθόν, και επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε το παρόν για να ελευθερωθούμε. Τώρα αφήνουμε το μέλλον στα δικά Σου Χέρια, αφήνοντας πίσω τα λάθη μας από το παρελθόν, και σίγουροι ότι Εσύ θα κρατήσεις τις παρούσες υποσχέσεις Σου, και θα οδηγήσεις το μέλλον στο ιερό τους φως.

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 313 Μια νέα αντίληψη ας έρθει σε μένα, τώρα.

Μια νέα αντίληψη ας έρθει σε μένα, τώρα.

Πατέρα, υπάρχει μια όραση που βλέπει όλα τα πράγματα ως αναμάρτητα, έτσι ώστε ο φόβος φεύγει, και εκεί που ήταν αυτός προσκαλούμε την αγάπη. Και η αγάπη θα έρχεται όποτε της ζητηθεί. Αυτή η όραση είναι το δώρο Σου. Τα μάτια του Χριστού βλέπουν ένα κόσμο που έχει συγχωρεθεί. Με την δική Του όραση όλες οι αμαρτίες του συγχωρούνται, διότι Αυτός δεν βλέπει καμιά αμαρτία σε τίποτα από όπου εναποθέτει το βλέμμα Του. Τώρα ας έρθει σε μένα η ορθή Του όραση, ώστε να ξυπνήσω από το όνειρο της αμαρτίας και να κοιτάξω μέσα μου και να δω την αθωότητά μου, την οποία Εσύ έχεις κρατήσει εντελώς αμόλυντη πάνω στο ιερό άδυτο του ιερού Σου Υιού, του Εαυτού με τον οποίο επιθυμώ να ταυτιστώ.

Σήμερα ας βλέπουμε ο ένας τον άλλο με την όραση του Χριστού. Πόσο όμορφοι είμαστε! Αδερφέ, έλα και ενώσου μαζί μου σήμερα. Σώζουμε τον κόσμο όταν έχουμε ενωθεί. Γιατί στην όρασή μας αυτός γίνεται τόσο ιερός όσο το φως μέσα μας.

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 312 Βλέπω όλα τα πράγματα έτσι όπως θα ήθελα να είναι.

Βλέπω όλα τα πράγματα έτσι όπως θα ήθελα να είναι.

Η αντίληψη ακολουθεί την κρίση. Έχοντας κρίνει, βλέπουμε αυτό που θα θέλαμε να δούμε. Γιατί η όραση χρησιμεύει μόνο για να μας προσφέρει αυτό που θα θέλαμε να έχουμε. Είναι αδύνατον να παραβλέψουμε αυτό που θέλουμε να δούμε, και να μην βλέπουμε αυτό που έχουμε επιλέξει να δούμε. Πόσο βέβαιο είναι λοιπόν ότι θα έρθει ο αληθινός κόσμος να χαιρετίσει την ιερή όραση όποιου κάνει δικό του τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, και βλέπει σύμφωνα με αυτόν. Και δεν γίνεται να μην δει αυτό που θα ήθελε να δει ο Χριστός, και να μοιραστεί την Αγάπη του Χριστού για όσα βλέπει.

Σήμερα δεν έχω άλλο σκοπό από το να δω ένα απελευθερωμένο κόσμο, ελεύθερο από όλες τις κρίσεις που έχω κάνει. Πατέρα, αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα σήμερα, άρα αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος μου.

Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ



- Από το Κεφάλαιο 7, FROM VIGILANCE TO PEACE -

1. Παρόλο που μπορείς να αγαπάς την Αδελφότητα των Υιών του Θεού μόνο ως ένα, μπορείς να την αντιλαμβάνεσαι ως θρυμματισμένη. Όμως, είναι αδύνατον να βλέπεις κάτι σε ένα μέρος του και να μην το αποδώσεις σε όλο. Αυτός είναι ο λόγος που η επίθεση δεν κάνει ποτέ διακρίσεις , και γι αυτό πρέπει να απελευθερωθεί ολοκληρωτικά. Αν δεν απελευθερωθεί ολοκληρωτικά, δεν απελευθερώνεται καθόλου. Ο φόβος και η αγάπη φτιάχνουν ή δημιουργούν, ανάλογα με το αν το εγώ ή το Άγιο Πνεύμα τα προκαλεί ή τα εμπνέει, αλλά θα επιστρέψουν οπωσδήποτε στο νου αυτού που σκέπτεται και θα επηρεάζουν ολόκληρη την αντίληψή του. Αυτό περιλαμβάνει και την ιδέα του για τον Θεό, τις δημιουργίες Του και τις δικές του. Δεν θα εκτιμά καμία από Αυτές αν Τις σκέφτεται με φόβο. Θα Τις εκτιμά όλες αν τις σκέφτεται με αγάπη.

2. Ο νους που δέχεται την επίθεση δεν μπορεί να αγαπά. Και αυτό συμβαίνει διότι πιστεύει ότι μπορεί να καταστρέψει την αγάπη, κι επομένως δεν κατανοεί τι είναι η αγάπη. Αν δεν καταλαβαίνει τι είναι η αγάπη, δεν μπορεί να αντιληφθεί τον εαυτό του ως αγαπώντα. Χάνει την επίγνωση της ύπαρξης, εισάγει συναισθήματα μη πραγματικότητας και καταλήγει σε παντελή σύγχυση. Η σκέψη σου το έχει κάνει αυτό εξαιτίας της δύναμής της, αλλά η σκέψη σου μπορεί επίσης και να σε σώσει από αυτό διότι η δύναμή της δεν είναι δικής σου κατασκευής. Η ικανότητά σου να κατευθύνεις την σκέψη σου όπως εσύ επιλέγεις είναι μέρος της δύναμής της. Αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε έχεις αρνηθεί την δύναμη της σκέψης σου, κι επομένως την έχεις καταστήσει αδύναμη στην πίστη σου.

3. Η επινοητικότητα του εγώ για την αυτοσυντήρησή του είναι τεράστια, αλλά προέρχεται από την ίδια την δύναμη του νου που το εγώ αρνείται. Αυτό σημαίνει ότι το εγώ επιτίθεται σε αυτό που το συντηρεί, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολύ έντονο άγχος. Γι αυτό το εγώ ποτέ δεν αναγνωρίζει τι κάνει. Είναι απόλυτα λογικό αλλά ξεκάθαρα παρανοϊκό. Το εγώ χρησιμοποιεί σαν πηγή τροφοδοσίας του την μία πηγή που είναι εντελώς επιβλαβής προς την ύπαρξή του για λογαριασμό την ύπαρξής του. Εφόσον φοβάται να αντιληφθεί την δύναμη αυτής της πηγής, αναγκάζεται να την υποτιμά. Αυτό απειλεί την ίδια του την ύπαρξη, μια κατάσταση που την βρίσκει ανυπόφορη. Παραμένοντας λογικό αλλά και παρανοϊκό συνάμα, το εγώ επιλύει αυτό το παντελώς παρανοϊκό δίλημμα με ένα εντελώς παρανοϊκό τρόπο. Δεν αντιλαμβάνεται την δική του ύπαρξη ως απειλούμενη με το να προβάλλει την απειλή πάνω σε σένα και να αντιλαμβάνεται την δική σου ύπαρξη ως ανύπαρκτη. Αυτό διασφαλίζει την συνέχισή του αν συμπαραταχτείς με αυτό, παρέχοντας την εγγύηση ότι δεν θα γνωρίζεις την δική σου ασφάλεια.

4. Το εγώ δεν μπορεί να αντέξει να γνωρίζει το οτιδήποτε. Η γνώση είναι καθολική, και το εγώ δεν πιστεύει στην ολότητα. Αυτή η απιστία είναι η προέλευσή του, και ενώ το εγώ δεν σε αγαπά είναι εν τούτοις, πιστό στους δικούς του προγόνους, γεννώντας έτσι όπως γεννήθηκε κι αυτό. Ο νους πάντα αναπαράγει όπως παράχθηκε. Εφόσον είναι προϊόν φόβου το εγώ αναπαράγει φόβο. Αυτή είναι η πίστη του, και αυτή η πίστη το κάνει ύπουλο στην αγάπη διότι εσύ είσαι αγάπη. Η αγάπη είναι η δύναμή σου, την οποία το εγώ πρέπει να αρνηθεί. Πρέπει ακόμα, να αρνηθεί όλα όσα σου δίνει αυτή η αγάπη διότι σου δίνει τα πάντα. Κανένας που έχει τα πάντα δεν θέλει το εγώ. Επομένως, ο ίδιος ο δικός του κατασκευαστής του δεν το θέλει. Η απόρριψη είναι επομένως η μόνη απόφαση που θα μπορούσε να συναντήσει το εγώ, αν ο νους γνώριζε τον εαυτό του. Κι αν αναγνώριζε οποιοδήποτε μέρος της Αδελφότητας των Υιών, τότε πραγματικά θα αναγνώριζε τον εαυτό του.

5. Το εγώ επομένως αντιτίθεται σε κάθε εκτίμηση, κάθε αναγνώριση, κάθε υγιή αντίληψη και όλη την γνώση. Αντιλαμβάνεται την απειλή τους ως καθολική, διότι αισθάνεται ότι κάθε αφοσίωση του νου είναι καθολική. Αναγκασμένο, λοιπόν, να αποστασιοποιείται από εσένα, είναι πρόθυμο να αποστασιοποιηθεί και από οτιδήποτε άλλο. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Επομένως, ο νους μπορεί να φτιάχνει ψευδαισθήσεις, και αν το κάνει αυτό θα τις πιστεύει, διότι έτσι τις δημιούργησε.

6. Το Άγιο Πνεύμα ακυρώνει τις ψευδαισθήσεις χωρίς να τους επιτίθεται, διότι δεν μπορεί να τις αντιληφτεί καθόλου. Επομένως δεν υπάρχουν γι Αυτόν. Επιλύει την φαινομενική σύγκρουση που γεννούν βλέποντας την σύγκρουση δίχως νόημα. Έχω πει και παλαιότερα ότι το Άγιο Πνεύμα αντιλαμβάνεται την σύγκρουση έτσι όπως είναι πραγματικά, και είναι χωρίς νόημα. Το Άγιο Πνεύμα δεν θέλει από σένα να κατανοήσεις την σύγκρουση ∙ θέλει να συνειδητοποιήσεις ότι, εφόσον η σύγκρουση δεν έχει κανένα νόημα, δεν είναι κατανοητή. Όπως έχω ήδη πει, η κατανόηση φέρνει την εκτίμηση και η εκτίμηση φέρνει την αγάπη. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, διότι τίποτα άλλο δεν είναι πραγματικό και επομένως τίποτα άλλο δεν έχει νόημα.

7. Αν κρατήσεις στο νου σου αυτό που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα, τότε δεν γίνεται να επαγρυπνείς για τίποτα άλλο εκτός από υπέρ του Θεού και της Βασιλείας Του. Ο μόνος λόγος που μπορεί να βρίσκεις αυτό δύσκολο να το δεχτείς είναι ότι μπορεί να εξακολουθείς να νομίζεις ότι υπάρχει κάτι άλλο. Η πίστη δεν απαιτεί επαγρύπνηση εκτός κι αν έχει συγκρούσεις. Αν είναι έτσι, τότε υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα στοιχεία μέσα σε αυτή που έχουν οδηγήσει σε μια εμπόλεμη κατάσταση, άρα η επαγρύπνηση έχει καταστεί μείζονος σημασίας. Η επαγρύπνηση δεν έχει καμιά θέση στην ειρήνη. Είναι αναγκαία ενάντια σε πεποιθήσεις που δεν είναι αληθινές, και ποτέ δεν θα την είχε επικαλεστεί το Άγιο Πνεύμα αν εσύ δεν είχες πιστέψει στο αναληθές. Όταν πιστεύεις κάτι, το έχεις κάνει αληθινό για σένα. Όταν πιστεύεις αυτό που ο Θεός δεν γνωρίζει, η σκέψη σου φαίνεται πως αντικρούει την δική Του, και αυτό την κάνει να φαίνεται σαν να Του επιτίθεσαι.

8. Έχω τονίσει επανειλημμένα ότι το εγώ πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί να επιτίθεται στον Θεό, και προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό το έχεις κάνει εσύ. Αν ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί, τότε το εγώ προχωρά απόλυτα λογικά στην πίστη ότι πρέπει να είσαι ένα σώμα. Μην βλέποντάς σε έτσι όπως είσαι, μπορεί να βλέπει τον εαυτό του έτσι όπως θέλει να είναι. Γνώστης της αδυναμίας του το εγώ θέλει την συμμαχία σου, αλλά όχι έτσι όπως είσαι πραγματικά. Επομένως το εγώ θέλει να δεσμεύσει το νου σου μέσα στο δικό του σύστημα ψευδαισθήσεων, γιατί αλλιώς το φως της κατανόησής σου θα το απέβαλε. Δεν θέλει κανένα μέρος της αλήθειας, διότι το ίδιο το εγώ δεν είναι αληθινό. Αν η αλήθεια είναι καθολική, το αναληθές δεν γίνεται να υπάρχει. Η αφοσίωση είτε στο μεν ή στο δε πρέπει να είναι ολική ∙ δεν γίνεται να συνυπάρχουν μέσα στο νου σου χωρίς να τον διχάζουν. Και εφόσον δεν μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά, και αν εσύ θέλεις την ειρήνη, τότε πρέπει να παραιτηθείς από την ιδέα της σύγκρουσης μια για πάντα. Αυτό απαιτεί επαγρύπνηση μόνο όσο δεν αναγνωρίζεις τι είναι αληθές. Όσο πιστεύεις ότι δύο εξ ολοκλήρου αλληλοσυγκρουόμενα συστήματα σκέψης μοιράζονται την αλήθεια, η ανάγκη σου για επαγρύπνηση είναι προφανής.

9. Ο νους σου μοιράζει την υποστήριξή του ανάμεσα σε δύο βασίλεια, κι εσύ δεν είσαι απόλυτα αφοσιωμένος σε κανένα. Η ταύτισή σου με την Βασιλεία των Ουρανών είναι εξ ολοκλήρου πέρα από κάθε αμφιβολία εκτός από την δική σου, όταν σκέφτεσαι παρανοϊκά. Αυτό που είσαι δεν διασφαλίζεται από την αντίληψή σου, μάλιστα δεν επηρεάζεται καθόλου από αυτήν. Τα προβλήματα που αντιλαμβάνεσαι στην αναγνώριση σε οποιοδήποτε επίπεδο δεν είναι προβλήματα πραγματικά. Είναι προβλήματα κατανόησης, εφόσον η παρουσία τους υπονοεί μια πίστη ότι αυτό που είσαι εναπόκειται στην δική σου απόφαση. Το εγώ το πιστεύει αυτό απόλυτα, εφόσον είναι εντελώς αφοσιωμένο σε αυτό. Δεν είναι αλήθεια. Το εγώ, επομένως, είναι απόλυτα αφοσιωμένο στο αναληθές, και αντιλαμβάνεται σε πλήρη αντίθεση με το Άγιο Πνεύμα και την γνώση του Θεού.

10. Εσύ μπορείς να γίνεις αντιληπτός με νόημα μόνο από το Άγιο Πνεύμα διότι η ύπαρξή σου είναι η γνώση του Θεού. Οποιαδήποτε πίστη δέχεσαι ξέχωρα από αυτό θα σου αποκρύπτει την Φωνή του Θεού μέσα σου, κι επομένως θα σου αποκρύπτει τον Θεό. Εκτός κι αν αντιλαμβάνεσαι την δημιουργία Του αληθινά δεν μπορείς να γνωρίζεις τον Δημιουργό, εφόσον ο Θεός και οι δημιουργίες Του δεν είναι διαχωρισμένες. Η Ενότητα του Δημιουργού και της δημιουργίας είναι η ολότητά σου, η πνευματική σου υγεία και η απεριόριστη δύναμή σου. Αυτή η απεριόριστη δύναμη είναι το δώρο του Θεού σε σένα, διότι είναι αυτό που είσαι. Αν αποσυνδέεις το νου σου από αυτό τότε αντιλαμβάνεσαι την πιο ισχυρή δύναμη στο σύμπαν ως αδύναμη, διότι δεν πιστεύεις ότι εσύ είσαι μέρος από αυτή.

11. Εφόσον αντιλαμβάνεσαι την δημιουργία του Θεού δίχως το δικό σου μέρος μέσα σ’ αυτήν, την βλέπεις ως αδύναμη, και αυτοί που βλέπουν τους εαυτούς τους αδύναμους, όντως επιτίθενται. Εν τούτοις, η επίθεση πρέπει να είναι τυφλή, διότι δεν υπάρχει τίποτα στο οποίο να επιτεθούν. Επομένως φτιάχνουν εικόνες, τις αντιλαμβάνονται ως ανάξιες και τους επιτίθενται για την αναξιότητά τους. Αυτό είναι όλος ο κόσμος του εγώ. Ένα τίποτα. Δεν έχει νόημα. Δεν υπάρχει. Μην προσπαθείς να τον καταλάβεις διότι, αν το κάνεις, πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει κατανοητός κι επομένως είναι άξιος της εκτίμησης και της αγάπης σου. Αυτό θα δικαίωνε την ύπαρξή του, η οποία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Δεν μπορείς να δώσεις νόημα σε αυτό που δεν έχει κανένα. Αυτό μπορεί να είναι μόνο μια παρανοϊκή προσπάθεια.

12. Όταν επιτρέπεις στην παράνοια να εισέλθει στο νου σου αυτό σημαίνει ότι δεν έχει κρίνει την πνευματική υγεία ως απόλυτα επιθυμητή. Αν θέλεις κάτι άλλο θα φτιάξεις κάτι άλλο, αλλά επειδή είναι κάτι άλλο, θα επιτίθεται στο σύστημα σκέψης σου και θα διχάζει την υποστήριξή σου. Δεν μπορείς να δημιουργείς σε αυτή ην διχασμένη κατάσταση, και πρέπει να επαγρυπνείς ενάντια σε αυτή την διχασμένη κατάσταση διότι μόνο η ειρήνη μπορεί να επεκταθεί. Ο διχασμένος νους σου εμποδίζει την επέκταση της Βασιλείας των Ουρανών, και η επέκταση της είναι η χαρά σου. Αν δεν επεκτείνεις την Βασιλεία, τότε δεν σκέφτεσαι μαζί με τον Δημιουργό σου και δεν δημιουργείς έτσι όπως δημιούργησε Αυτός.

13. Μέσα σε αυτή την καταθλιπτική κατάσταση το Άγιο Πνεύμα σου υπενθυμίζει ευγενικά ότι είσαι θλιμμένος επειδή δεν εκπληρώνεις την λειτουργία σου ως συν-δημιουργός με τον Θεό, κι επομένως στερείς τον εαυτό σου από την χαρά. Αυτή δεν είναι επιλογή του Θεού, μόνο δική σου. Αν ο νους σου μπορούσε να έρθει σε συμφωνία με του Θεού, τότε η προθυμία σου θα ήταν δίχως νόημα. Εν τούτοις, εφόσον η Θέληση του Θεού είναι αμετάβλητη, καμία σύγκρουση της θέλησης δεν είναι δυνατή. Αυτή είναι η απόλυτα συνεπής διδασκαλία του Αγίου Πνεύματος. Η δημιουργία, όχι ο διαχωρισμός, είναι η θέλησή σου διότι είναι και του Θεού, και τίποτα που να αντιτίθεται σε αυτή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Όντας ένα τέλειο δημιούργημα, η Αδελφότητα των Υιών του Θεού μπορεί μόνο να δημιουργεί τέλεια, επεκτείνοντας την χαρά με την οποία δημιουργήθηκε, και να ταυτίζεται με τον Δημιουργό της και με τις δημιουργίες της, γνωρίζοντας ότι Αυτά είναι Ένα.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...