Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 243

Σήμερα δεν θα κρίνω τίποτα από ό,τι συμβαίνει.

Θα είμαι ειλικρινής με το εαυτό μου σήμερα. Δεν θα θεωρώ ότι ήδη γνωρίζω αυτό που πρέπει να μείνει πέρα από την παρούσα κατανόησή μου. Δεν θα θεωρώ ότι μπορώ να καταλάβω το όλον από κομμάτια της αντίληψής μου, τα οποία είναι όλο κι όλο που μπορώ να δω. Σήμερα αναγνωρίζω ότι έτσι είναι. Κι έτσι απαλλάσσομαι από κρίσεις που δεν μπορώ να κάνω. Έτσι ελευθερώνω τον εαυτό μου και όλα όσα βλέπω, και τα αφήνω να είναι σε ειρήνη έτσι όπως μας δημιούργησε ο Θεός.

Πατέρα, σήμερα αφήνω την δημιουργία να είναι ο εαυτός της. Τιμώ όλα της τα μέρη, στα οποία συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ. Είμαστε ένα διότι το κάθε μέρος περιέχει την μνήμη Σου, και η αλήθεια πρέπει να λάμψει σε όλους μας σαν ένα.

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 242

Αυτή η μέρα είναι του Θεού. Είναι το δώρο μου προς Αυτόν.

Δεν θα ζω την ζωή μου μόνος μου σήμερα. Δεν καταλαβαίνω τον κόσμο, άρα το να προσπαθώ να ζήσω την ζωή μου μόνος δεν μπορεί να είναι παρά ανοησία. Αλλά υπάρχει Ένας ο Οποίος γνωρίζει όλα όσα είναι καλά για μένα. Και Αυτός χαίρεται να μην κάνει για μένα άλλες επιλογές από αυτές που με οδηγούν στον Θεό. Δίνω αυτή την μέρα σε Αυτόν, διότι δεν επιθυμώ να καθυστερήσω την επιστροφή μου στο σπίτι μου, και Αυτός είναι που γνωρίζει τον δρόμο για τον Θεό.

Έτσι δίνουμε την σημερινή μέρα σε Σένα. Ερχόμαστε με απόλυτα ανοιχτό νου. Δεν ζητούμε τίποτα που μπορεί να νομίζουμε ότι θέλουμε. Δώσε μας αυτό που Εσύ θα ήθελες να λάβουμε. Γνωρίζεις όλες τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Και θα μας δώσεις όλα όσα χρειαζόμαστε για να μας βοηθήσουν να βρούμε τον δρόμο προς τα Σένα.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ



- Από το Κεφάλαιο 12, THE INVESTMENT IN REALITY-

1. Κάποτε σου ζήτησα να πουλήσεις όλα τα υπάρχοντά σου και να τα δώσεις στους φτωχούς και να με ακολουθήσεις. Εννοούσα αυτό: Αν δεν επενδύεις σε τίποτα σε αυτό τον κόσμο, μπορείς να διδάξεις στους φτωχούς που είναι ο θησαυρός τους. Οι φτωχοί είναι απλά εκείνοι που έχουν κάνει λανθασμένη επένδυση, και είναι πραγματικά φτωχοί! Επειδή βρίσκονται σε ανάγκη, σου έχει δοθεί να τους βοηθήσεις, εφόσον είσαι ανάμεσά τους. Αναλογίσου το πόσο τέλεια θα μαθευόταν το μάθημά σου αν ήσουν απρόθυμος να μοιραστείς την φτώχεια τους. Διότι η φτώχεια είναι έλλειψη, και υπάρχει μόνο μία έλλειψη εφόσον δεν υπάρχει παρά μία ανάγκη.

2. Ας πούμε ότι ένας αδελφός επιμένει να κάνεις κάτι που νομίζεις ότι δεν θέλεις να κάνεις. Η ίδια του η επιμονή θα έπρεπε να σου λέει ότι αυτός πιστεύει ότι η σωτηρία βρίσκεται εκεί. Αν εσύ επιμένεις να αρνείσαι και βιώνεις μία γρήγορη αντίδραση αντίθεσης, τότε εσύ πιστεύεις ότι η σωτηρία βρίσκεται στο να μην το κάνεις. Εσύ, τότε, κάνεις το ίδιο λάθος που κάνει και αυτός, και κάνεις το σφάλμα του αληθινό και για τους δυο σας. Η επιμονή σημαίνει ότι κάνεις επένδυση, και αυτό που επενδύεις πάνω του έχει πάντα σχέση με την ιδέα που έχεις για την σωτηρία. Η ερώτηση έχει πάντα δύο σκέλη ∙ πρώτον, τι πρόκειται να σωθεί; Και δεύτερον, πως μπορεί να σωθεί;

3. Όποτε θυμώνεις με έναν αδελφό, για οποιοδήποτε λόγο, τότε πιστεύεις ότι το εγώ πρόκειται να σωθεί, και ότι θα σωθεί με επίθεση. Αν αυτός επιτεθεί, τότε εσύ συμφωνείς με αυτή την πίστη ∙ και αν επιτεθείς εσύ, τότε την ενισχύεις. Να θυμάσαι ότι εκείνοι που επιτίθενται είναι φτωχοί. Η φτώχεια τους ζητά δώρα, και όχι περεταίρω ένδεια. Εσύ που θέλεις να τους βοηθήσεις, σίγουρα ενεργείς καταστροφικά αν δεχτείς την φτώχεια τους ως δικιά σου. Αν δεν είχες επενδύσει όπως αυτοί, ποτέ δεν θα είχε περάσει από το νου σου να παραβλέψεις την ανάγκη τους.

4. Αναγνώρισε ότι δεν έχει σημασία, και αν ο αδελφός σου ζητήσει κάτι «εξωφρενικό,» κάνε το γιατί δεν έχει σημασία. Αν αρνηθείς, η αντίθεσή σου διαδηλώνει ότι έχει σημασία για σένα. Επομένως, μόνο εσύ είσαι που έχεις κάνει το αίτημα εξωφρενικό, και κάθε αίτημα κάποιου αδελφού είναι για σένα. Γιατί να επιμένεις να του το αρνείσαι; Γιατί όταν κάνεις κάτι τέτοιο σημαίνει πως αρνείσαι στον εαυτό σου και ενισχύεις την ένδεια και στους δύο. Αυτός ζητά την σωτηρία όπως κι εσύ. Η φτώχεια είναι του εγώ, και ποτέ του Θεού. Κανένα «εξωφρενικό» αίτημα δεν μπορεί να γίνει σε κάποιον που αναγνωρίζει τι είναι πολύτιμο και δεν θέλει να δεχτεί τίποτα άλλο.

5. Η σωτηρία είναι για το νου, και επιτυγχάνεται μέσω της ειρήνης. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να σωθεί και ο μόνος τρόπος να το σώσεις. Οποιαδήποτε αντίδραση διαφορετική από την αγάπη προκαλεί σύγχυση για το «τι» και το «πως» της σωτηρίας, και αυτή είναι η μόνη απάντηση. Ποτέ μην χάσεις αυτό από τα μάτια σου, και ποτέ μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να πιστέψει, ούτε για μια στιγμή, ότι υπάρχει άλλη απάντηση. Διότι σίγουρα θα τοποθετήσεις τον εαυτό σου ανάμεσα στους φτωχούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ότι κατοικούν μέσα στην αφθονία και ότι η σωτηρία έχει έρθει.

6. Η ταύτιση με το εγώ σημαίνει ότι επιτίθεσαι στον εαυτό σου και καθιστάς τον εαυτό σου φτωχό. Αυτός είναι ο λόγος που όποιος ταυτίζεται με το εγώ νιώθει στερημένος. Αυτό που βιώνει τότε είναι απογοήτευση ή θυμός, διότι αυτό που έκανε ήταν να ανταλλάξει την αγάπη του Εαυτού με το αυτό-μίσος, και γι αυτό φοβάται τον εαυτό του. Αυτός δεν το συνειδητοποιεί. Ακόμα και αν έχει απόλυτη επίγνωση του άγχους δεν αντιλαμβάνεται ότι η πηγή του είναι η ίδια η ταύτισή του με το εγώ, και πάντα προσπαθεί να την διαχειριστεί κάνοντας κάποιου είδους παρανοϊκό «διακανονισμό» με τον κόσμο. Πάντα αντιλαμβάνεται αυτό τον κόσμο ως έξω από τον ίδιο, διότι αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την προσάρμοση του. Δεν συνειδητοποιεί ότι αυτός φτιάχνει αυτόν τον κόσμο, γιατί δεν υπάρχει κόσμος έξω από αυτόν.

7. Αν μόνο οι σκέψεις αγάπης του Υιού του Θεού είναι η πραγματικότητα του κόσμου, ο αληθινός κόσμος, τότε, πρέπει να βρίσκεται μέσα στο νου του. Οι παρανοϊκές σκέψεις του, επίσης, πρέπει να βρίσκονται και αυτές στο νου του, αλλά μια τέτοιου μεγέθους εσωτερική σύγκρουση δεν μπορεί να την αντέξει. Ένας διαχωρισμένος νους διακινδυνεύει, και η αναγνώριση ότι περιλαμβάνει μέσα του σκέψεις εντελώς αντιτιθέμενες μεταξύ τους, του είναι ανυπόφορη. Έτσι ο νους προβάλλει τον διχασμό, και όχι την πραγματικότητα. Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι ως έξω κόσμο είναι απλά η προσπάθειά σου να διατηρήσεις την ταύτισή σου με το εγώ, διότι όλοι πιστεύουν ότι η ταύτιση είναι η σωτηρία. Εν τούτοις, αναλογίσου τι έχει γίνει, διότι οι σκέψεις έχουν τις συνέπειές τους πάνω σε αυτόν που τις κάνει. Έχεις έρθει σε ασυμφωνία με τον κόσμο έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι, διότι νομίζεις ότι είναι ανταγωνιστικός προς τα σένα. Αυτή είναι αναγκαία συνέπεια αυτών που έχεις κάνει. Έχεις προβάλλει προς τα έξω αυτό που είναι ανταγωνιστικό προς αυτό που είναι μέσα σου, κι επομένως πρέπει να το αντιλαμβάνεσαι κατ’ αυτό τον τρόπο. Γι αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το μίσος βρίσκεται μέσα στο νου σου και όχι έξω από εσένα πριν μπορέσεις να το ξεφορτωθείς ∙ και γιατί πρέπει να το ξεφορτωθείς πριν μπορέσεις να αντιληφθείς τον κόσμο όπως είναι πραγματικά.

8. Είπα και παλαιότερα ότι ο Θεός αγάπησε τόσο τον κόσμο που του έδωσε τον μονογενή του Υιό. Ο Θεός πραγματικά αγαπά τον αληθινό κόσμο, κι εκείνοι που αντιλαμβάνονται την πραγματικότητά του, δεν μπορούν να δουν τον κόσμο του θανάτου. Διότι ο θάνατος δεν είναι του αληθινού κόσμου, στον οποίον τα πάντα αντανακλούν την αιωνιότητα. Ο Θεός σου έδωσε τον αληθινό κόσμο σε αντάλλαγμα αυτού που έφτιαξες εσύ από τον διχασμένο νου σου, και που είναι το σύμβολο του θανάτου. Διότι αν πραγματικά μπορούσες να διαχωριστείς από τον Νου του Θεού θα πέθαινες.

9. Ο κόσμος που αντιλαμβάνεσαι είναι ένας κόσμος διαχωρισμού. Ίσως να είσαι πρόθυμος να δεχτείς ακόμα και τον θάνατο προκειμένου να αρνηθείς τον Πατέρα σου. Εν τούτοις, Αυτός δεν επιθυμεί να κάνεις κάτι τέτοιο, επομένως δεν είναι έτσι. Ακόμα δεν μπορεί η θέλησή σου να στραφεί εναντίον Του, και γι αυτό δεν μπορείς να έχεις έλεγχο πάνω στον κόσμο που έφτιαξες. Δεν είναι ένας κόσμος θέλησης διότι κυβερνάται από την επιθυμία να είναι διαφορετικός από τον Θεό, και αυτή η επιθυμία δεν είναι θέληση. Ο κόσμος που έφτιαξες είναι επομένως απόλυτα χαοτικός, και κυβερνάται από αυθαίρετους και παράλογους «νόμους», και χωρίς κανένα νόημα. Διότι είναι φτιαγμένος από αυτό που δεν θέλεις, και προβάλλεται από το νου σου επειδή τον φοβάσαι. Εν τούτοις, αυτός ο κόσμος βρίσκεται μόνο μέσα στο νου του κατασκευαστή του, μαζί με την αληθινή του σωτηρία. Μην πιστεύεις ότι βρίσκεται έξω από εσένα, διότι μόνο όταν αναγνωρίσεις που βρίσκεται θα αποκτήσεις έλεγχο επάνω του. Διότι πραγματικά έχεις έλεγχο πάνω στο νου σου, εφόσον ο νους είναι ο μηχανισμός της λήψης αποφάσεων.

10. Αν αναγνωρίσεις ότι όλες οι επιθέσεις που αντιλαμβάνεσαι βρίσκονται μέσα στον δικό σου νου και πουθενά αλλού, τότε επιτέλους θα έχεις εντοπίσει την πηγή τους, και εκεί όπου αρχίζουν πρέπει και να τελειώνουν. Διότι σε αυτό το μέρος βρίσκεται επίσης και η σωτηρία. Το ιερό άδυτο του Θεού όπου ενοικεί ο Χριστός είναι εκεί. Έχεις κηλιδώσει το ιερό άδυτο, αλλά όχι τον κόσμο. Όμως ο Χριστός έχει τοποθετήσει την Επανόρθωση πάνω στο άδυτο για σένα. Φέρε τις αντιλήψεις που έχεις για τον κόσμο σε αυτό το άδυτο, διότι είναι το άδυτο της αλήθειας. Εκεί θα δεις την όρασή σου να αλλάζει, κι εκεί θα μάθεις να βλέπεις αληθινά. Από αυτό το μέρος, εκεί όπου ο Θεός και ο Υιός Του κατοικούν με ειρήνη κι εκεί όπου είσαι ευπρόσδεκτος, θα συναντήσεις την ειρήνη και θα δεις τον κόσμο αληθινά. Όμως, για να βρεις αυτό το μέρος, πρέπει να απελευθερώσεις την επένδυσή σου στον κόσμο έτσι όπως τον προβάλλεις, και να επιτρέψεις στο Άγιο Πνεύμα να επεκτείνει τον αληθινό κόσμο προς εσένα από το ιερό άδυτο του Θεού.

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 241


Αυτή την ιερή στιγμή έρχεται η σωτηρία.

Πόση χαρά έχουμε σήμερα! Είναι μια ώρα ξεχωριστού εορτασμού. Γιατί η σημερινή μέρα φέρει την στιγμή της απελευθέρωσης στον σκοτεινιασμένο κόσμο. Η μέρα ήρθε που οι λύπες φεύγουν και ο πόνος τελειώνει. Η δόξα της σωτηρίας ανατέλλει σήμερα σε ένα κόσμο απελευθερωμένο. Αυτή είναι μια ώρα ελπίδας για αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπων. Θα ενώνονται μαζί σου καθώς τους συγχωρείς όλους. Διότι εγώ συγχωρούμαι από εσένα σήμερα.

Έχουμε συγχωρέσει ο ένας τον άλλο τώρα, και επιτέλους έχουμε έρθει σε Σένα πάλι. Πατέρα, ο Υιός Σου, που ποτέ δεν έφυγε, επιστρέφει στον Ουρανό και στο σπίτι του. Πόσο χαρούμενοι είμαστε που η πνευματική μας υγεία επανορθώνεται, και που θυμόμαστε ότι όλοι είμαστε ένα.

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;



1. Ο κόσμος είναι μια εσφαλμένη αντίληψη. Είναι γεννημένος από το σφάλμα, και δεν έχει αφήσει την πηγή του. Δεν θα παραμείνει περισσότερο από όσο περιθάλπεται η σκέψη που την γέννησε. Όταν η σκέψη του διαχωρισμού έχει αλλάξει σε σκέψη αληθινής συγχώρεσης, τότε ο κόσμος θα γίνει ορατός μέσα σε ένα πολύ διαφορετικό φως ∙ κάποιο που οδηγεί στην αλήθεια, όπου όλος ο κόσμος πρέπει να εξαφανιστεί και όλα του τα σφάλματα να εξαλειφθούν. Τώρα η πηγή του έχει φύγει, οπότε φεύγουν και οι επιδράσεις του.

2. Ο κόσμος φτιάχτηκε σαν μια επίθεση εναντίον του Θεού. Συμβολίζει τον φόβο. Και τι άλλο είναι ο φόβος εκτός από απουσία αγάπης; Επομένως ο κόσμος ήταν προορισμένος να είναι ένας τόπος όπου ο Θεός δεν θα μπορούσε να εισέλθει, και όπου ο Υιός Του θα μπορούσε να είναι χωριστά από Αυτόν. Εδώ γεννήθηκε η αντίληψη, διότι η γνώση δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες παρανοϊκές σκέψεις. Αλλά τα μάτια εξαπατούν, και τα αυτιά ακούν λανθασμένα. Τώρα τα σφάλματα γίνονται πολύ πιθανά, διότι η βεβαιότητα έχει φύγει.

3. Στην θέση της έχουν γεννηθεί οι μηχανισμοί της ψευδαίσθησης. Και τώρα πηγαίνουν να βρουν αυτό που τους έχει δοθεί να αναζητούν. Σκοπεύουν να εκπληρώσουν τον σκοπό για το οποίο φτιάχτηκε για να αποδείξει ο κόσμος και να τον πραγματοποιήσουν. Μέσα στις ψευδαισθήσεις του βλέπουν μόνο μία γερή βάση όπου υπάρχει η αλήθεια, διατηρημένη μακριά από τα ψέματα. Εν τούτοις, όλα όσα αναφέρουν δεν είναι παρά ψευδαίσθηση που κρατιέται μακριά από την αλήθεια.

4. Η όραση αν και φτιάχτηκε για να σε οδηγήσει μακριά από την αλήθεια, μπορεί να αποκτήσει νέα κατεύθυνση. Οι ήχοι μπορούν να γίνουν το κάλεσμα για τον Θεό, και όλη η αντίληψη μπορεί να πάρει ένα νέο σκοπό από Αυτόν που ο Θεός όρισε ως Σωτήρα στον κόσμο. Ακολούθησε το φως Του, και δες τον κόσμο έτσι όπως τον βλέπει Αυτός. Άκου μόνο την Φωνή Του σε όλα όσα σου λέει. Και άφησε Αυτόν να σου δίνει την ειρήνη και την βεβαιότητα που έχεις πετάξει μακριά σου, αλλά ο Ουρανός έχει διατηρήσει μέσα σε Αυτόν για σένα.

5. Ας μην αναπαυόμαστε ικανοποιημένοι μέχρι όλος ο κόσμος να ενωθεί με την αλλαγμένη αντίληψή μας. Ας μην ικανοποιηθούμε έως ότου η συγχώρεση να ολοκληρωθεί. Και ας μην επιχειρήσουμε να αλλάξουμε την λειτουργία μας. Πρέπει να σώσουμε τον κόσμο. Διότι εμείς που τον φτιάξαμε πρέπει να τον δούμε μέσα από τα μάτια του Χριστού, έτσι ώστε αυτό που φτιάχτηκε για να πεθάνει να μπορεί να επανορθωθεί στην αιώνια ζωή.

ΜΑΘΗΜΑ 240

Ο φόβος δεν δικαιολογείται σε καμία μορφή.

Ο φόβος είναι αυταπάτη. Επιμαρτυρεί ότι βλέπεις τον εαυτό σου έτσι όπως ποτέ δεν γίνεται να είναι, άρα βλέπεις ένα κόσμο που είναι αδύνατον να υπάρχει. Ούτε ένα πράγμα σε αυτό τον κόσμο δεν είναι αληθινό. Δεν έχει σημασία η μορφή με την οποία μπορεί να εμφανίζεται. Απλά φέρει μαρτυρίες των ψευδαισθήσεων που έχει για τον εαυτό σου. Σήμερα ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Είμαστε οι Υιοί του Θεού. δεν υπάρχει φόβος μέσα σε μας, γιατί ο κάθε ένας από εμάς είναι μέρος της Ίδιας της Αγάπης.

Πόσο ανόητοι είναι οι φόβοι μας! Θα άφηνες Εσύ ποτέ τον Υιό Σου να υποφέρει; Δώσε μας πίστη σήμερα να αναγνωρίσουμε τον Υιό Σου, και να τον απελευθερώσουμε. Ας τον συγχωρήσουμε στο Όνομά Σου, ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε την ιερότητά μας, και να νιώσουμε την αγάπη γι αυτόν που είναι και Δικός Σου.

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 239

Η δόξα του Πατέρα μου είναι δική μου.

Σήμερα η αλήθεια ας μην μείνει κρυμμένη πίσω από μια ψεύτικη ταπεινότητα. Αντί γι αυτό ας είμαστε ευγνώμονες για τα δώρα που μας έδωσε ο Πατέρας μας. Είναι δυνατόν να βλέπουμε σε εκείνους που Αυτός μοιράζεται την δόξα Του μαζί τους κανένα ίχνος αμαρτίας και ενοχής; Και είναι δυνατόν να μην βρισκόμαστε κι εμείς ανάμεσά τους, όταν Αυτός αγαπά τον Υιό Του για πάντα και με τέλεια συνέπεια, γνωρίζοντας ότι είναι έτσι όπως Αυτός τον δημιούργησε;

Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, για το φως που λάμπει μέσα μας. Και το τιμούμε, διότι Εσύ το μοιράζεσαι μαζί μας. Μέσα σε αυτό το φως είμαστε ένα, ενωμένοι και ένα μαζί Σου, σε ειρήνη με όλη την δημιουργία και με τον εαυτό μας.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 238

Στην απόφασή μου βασίζεται ολόκληρη η σωτηρία.

Πατέρα, η εμπιστοσύνη σου προς εμένα είναι τόσο μεγάλη, που πρέπει να είμαι άξιος. Με δημιούργησες, και με γνωρίζεις έτσι όπως είμαι. Και όμως ανέθεσες την σωτηρία του Υιού σου στα χέρια μου, και την άφησες να βασίζεται στην απόφασή μου. Πρέπει να με αγαπάς πραγματικά. Και η ιερότητά μου πρέπει να είναι ακλόνητη κι αυτή, εφόσον μου έδωσες τον Υιό Σου με την βεβαιότητα ότι είναι ασφαλής, Αυτός που είναι μέρος δικό Σου, αλλά είναι και δικός μου, διότι Αυτός είναι ο Εαυτός μου.

Κι έτσι, γι άλλη μια φορά σήμερα, σταματούμε για να αναλογιστούμε πόσο μας αγαπά ο Πατέρας μας. Και πόσο αγαπητός παραμένει σε Αυτόν ο Υιός Του, ο δημιουργημένος από την Αγάπη Του και του Οποίου η Αγάπη ολοκληρώνεται μέσα σ’ αυτόν.

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 237

Τώρα επιθυμώ να είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Σήμερα θα δεχτώ την αλήθεια για μένα. Θα ανυψωθώ με δόξα, και θα αφήσω το φως μέσα μου να λάμπει πάνω στον κόσμο, όλη την ημέρα. Φέρνω στον κόσμο τα νέα της σωτηρίας τα οποία ακούω καθώς ο Πατέρας μου μού μιλά. Και βλέπω τον κόσμο που ο Χριστός θέλει να βλέπω, γνωρίζοντας ότι το πικρό όνειρο του θανάτου φτάνει στο τέλος του ∙ γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το Κάλεσμα του Πατέρα μου προς εμένα.

Ο Χριστός είναι τα μάτια μου σήμερα, και Αυτός είναι τα αυτιά με τα οποία ακούω την Φωνή του Θεού σήμερα. Πατέρα, έρχομαι σε Σένα μέσω Εκείνου ο Οποίος είναι ο Υιός Σου, και ο αληθινός μου Εαυτός. Αμήν.

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 236

Κυβερνώ το νου μου, τον οποίο εγώ μόνο πρέπει να κυβερνώ.

Έχω ένα βασίλειο που πρέπει να κυβερνήσω. Κάποιες φορές, φαίνεται σαν να μην είμαι καθόλου ο βασιλιάς του. Φαίνεται σαν να θριαμβεύει αυτό επάνω μου, και να μου λέει τι να σκέφτομαι, και τι να κάνω και τι να νιώθω. Και όμως, μου έχει δοθεί για να υπηρετεί όποιο σκοπό αντιλαμβάνομαι εγώ σε αυτό. Ο νους μου μπορεί μόνο να υπηρετεί. Σήμερα τον θέτω στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος για να τον απασχολήσει όπως Αυτός θεωρεί κατάλληλο. Αυτή την οδηγία δίνω στο νου μου, που μόνο εγώ μπορώ να κυβερνήσω. Κι έτσι τον απελευθερώνω για να κάνει το Θέλημα του Θεού.

Πατέρα, ο νους μου είναι ανοιχτός στις Σκέψεις Σου, και κλειστός σήμερα σε κάθε άλλη σκέψη εκτός από τις δικές Σου. Κυβερνώ το νου μου, και τον προσφέρω σε Σένα. Δέξου το δώρο μου, γιατί είναι το δικό Σου δώρο προς εμένα.

Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΓΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ.



ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ…

Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, “AS FOR THE REST…”

1. Αυτό το εγχειρίδιο δεν έχει σκοπό να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις που μπορεί να έχουν και ο δάσκαλος και ο μαθητής. Μάλιστα, καλύπτει μόνο μερικές από τις πιο προφανείς, συνοψίζοντας μερικές από τις πιο σημαντικές ιδέες στο κείμενο και στο βιβλίο εργασιών. Δεν υποκαθιστά κανένα από τα δύο, είναι απλά ένα συμπλήρωμα. Αν και ονομάζεται εγχειρίδιο για διδασκάλους, πρέπει να θυμάσαι ότι μόνο ο χρόνος είναι αυτός που ξεχωρίζει τον δάσκαλο και τον μαθητή, έτσι ώστε η διαφορά να είναι προσωρινή μόνο εξ ορισμού. Σε μερικές περιπτώσεις, μπορεί να βοηθήσει τον μαθητή να διαβάσει πρώτα το εγχειρίδιο για διδασκάλους. Άλλοι μπορεί να τα πάνε καλύτερα αρχίζοντας από το βιβλίο εργασιών. Και ακόμα, άλλοι μπορεί να χρειαστεί να αρχίσουν σε ένα πιο αφηρημένο επίπεδο, με το κείμενο.

2. Ποιο είναι κατάλληλο, και για ποιον; Ποιος θα κέρδισε περισσότερο μόνο με την προσευχή; Ποιος χρειάζεται μόνο ένα χαμόγελο, γιατί δεν είναι ακόμα έτοιμος για περισσότερα; Κανένας δεν θα πρέπει να επιχειρήσει να απαντήσει αυτές τις ερωτήσεις μόνος του. Σίγουρα, κανένας δάσκαλος του Θεού δεν φτάνει μέχρις εδώ χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει αυτό. Η ύλη των μαθημάτων είναι πολύ εξατομικευμένη, και όλες οι πλευρές της βρίσκονται κάτω από την ειδική φροντίδα και καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Ρώτα και Αυτός θα απαντήσει. Η ευθύνη είναι δική Του, και μόνο Αυτός είναι κατάλληλος να την αναλάβει. Αυτή είναι η λειτουργία Του. Η δική σου ευθύνη είναι να αναφέρεις τις ερωτήσεις σε Αυτόν. Θα ήθελες να είσαι υπεύθυνος για αποφάσεις για τις οποίες γνωρίζεις τόσο λίγα; Να χαίρεσαι που έχεις έναν Δάσκαλο ο Οποίος δεν μπορεί να κάνει λάθος. Οι απαντήσεις Του είναι πάντα σωστές. Θα μπορούσες να πεις το ίδιο και για τις δικές σου;

3. Υπάρχει άλλο ένα πλεονέκτημα, -- και πολύ σημαντικό,-- όταν απευθύνεσαι στο Άγιο Πνεύμα για τις αποφάσεις σου, όλο και πιο συχνά. Ίσως να μην έχεις σκεφτεί αυτή την άποψη, αλλά η σημασία της είναι προφανής. Όταν ακολουθείς την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος επιτρέπεις στον εαυτό σου να απαλλαγεί από την ενοχή. Αυτή είναι η ουσία της Επανόρθωσης. Αυτός είναι ο πυρήνας των μαθημάτων. Ο φανταστικός σφετερισμός λειτουργιών όχι δικών σου, είναι η βάση του φόβου. Όλος ο κόσμος που βλέπεις αντανακλά την ψευδαίσθηση ότι έχεις κάνει αυτό, κάνοντας έτσι τον φόβο αναπόφευκτο. Όταν αφήνεις, λοιπόν, αυτή την λειτουργία σε Αυτόν που Του ανήκει σημαίνει ότι ξεφεύγεις από τον φόβο. Και αυτό είναι που επιτρέπει στην θύμηση της αγάπης να επιστρέψει σε σένα. Επομένως, μην θεωρείς ότι το να ακολουθείς την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος συμβαίνει μόνο εξαιτίας των δικών σου ανεπαρκειών. Είναι για σένα η διέξοδος από την κόλαση.

4. Εδώ, και πάλι, βρίσκεται το παράδοξο που αναφέρεται συχνά στα μαθήματα. Το να λες, «Από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα» σημαίνει ότι αποκτάς όλη την δύναμη. Και όμως, αυτό δεν είναι παρά ένα φαινομενικό παράδοξο. Έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, έχεις όλη την δύναμη. Η εικόνα που έφτιαξες για τον εαυτό σου δεν έχει καμία. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει την αλήθεια για σένα. Η εικόνα που έφτιαξες εσύ, δεν την ξέρει. Εν τούτοις, παρόλη την προφανή και απόλυτη άγνοιά της, αυτή η εικόνα ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα διότι εσύ της έχεις αποδώσει αυτή την πίστη. Τέτοια είναι η διδασκαλία σου, και η διδασκαλία του κόσμου που φτιάχτηκε για να την υποστηρίξει. Αλλά ο Δάσκαλος που γνωρίζει την αλήθεια δεν την έχει ξεχάσει. Οι αποφάσεις Του ωφελούν όλους, εφόσον δεν έχουν καθόλου επίθεση. Κι επομένως είναι αδύνατον να προκαλέσουν ενοχή.

5. Αυτός που αναλαμβάνει μία δύναμη που δεν είναι δική του εξαπατά τον εαυτό του. Εν τούτοις, όταν δεχτεί την δύναμη που του έχει δοθεί από τον Θεό σημαίνει ότι αναγνωρίζει τον Δημιουργό Του και ότι δέχεται τα δώρα Του. Και τα δώρα Του δεν έχουν όριο. Όταν ζητάς από το Άγιο Πνεύμα να αποφασίσει για σένα σημαίνει ότι απλά δέχεσαι την αληθινή σου κληρονομιά. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να πεις τίποτα χωρίς να Τον συμβουλευτείς; Στ’ αλήθεια, όχι! Αυτό δεν θα ήταν καθόλου πρακτικό, και αυτά τα μαθήματα ενδιαφέρονται κυρίως για ό,τι είναι πρακτικό. Αν το έχεις κάνει συνήθεια να ζητάς βοήθεια όταν και όπου μπορείς, τότε μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη ότι η σοφία θα σου δοθεί όταν την χρειαστείς. Ετοιμάσου γι αυτό κάθε πρωί, να θυμάσαι τον Θεό όταν μπορείς κατά την διάρκεια της ημέρας, ζήτα την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος όταν αυτό είναι δυνατόν, κι ευχαρίστησέ Τον για την καθοδήγησή Του την νύχτα. Και η σιγουριά σου θα έχει πραγματικά πολύ γερές βάσεις.

6. Ποτέ να μην ξεχνάς ότι το Άγιο Πνεύμα δεν βασίζεται στα λόγια σου. Αυτός καταλαβαίνει τα αιτήματα της καρδιάς σου, και ανταποκρίνεται σε αυτά. Αυτό σημαίνει ότι ενώσω η επίθεση ασκεί ακόμα έλξη επάνω σου, Αυτός θα ανταποκριθεί με κακό; Φυσικά και όχι! Διότι ο Θεός Του έχει δώσει την δύναμη να μεταφράζει τις προσευχές της καρδιάς σου στην δική Του γλώσσα. Αυτός καταλαβαίνει ότι μία επίθεση είναι ένα κάλεσμα για βοήθεια. Και ανταποκρίνεται με ανάλογη βοήθεια. Ο Θεός θα ήταν σκληρός αν άφηνε τα δικά σου λόγια να αντικαταστήσουν τα δικά Του. Ένας στοργικός Πατέρας δεν αφήνει το παιδί του να κάνει κακό στον εαυτό του, ή να διαλέξει την δική του καταστροφή. Αυτό μπορεί να ζητά να πληγωθεί, αλλά ο πατέρας του ακόμα θα τον προστατεύει. Και πόσο ακόμα πιο πολύ αγαπά ο Πατέρας σου τον Υιό Του;

7. Να θυμάσαι ότι εσύ είσαι η ολοκλήρωση και η Αγάπη Του. Να θυμάσαι ότι η αδυναμία σου είναι η δύναμή Του. Αλλά αυτό μην το διαβάσεις βιαστικά ή εσφαλμένα. Αν η δύναμή Του είναι μέσα σε σένα, τότε αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως αδυναμία σου δεν είναι παρά ψευδαίσθηση. Και Αυτός σου έχει δώσει τα μέσα να το αποδείξεις. Ζήτα όλα τα πράγματα από τον Διδάσκαλό Του, και όλα θα σου δοθούν. Όχι στο μέλλον, παρά αμέσως ∙ τώρα. Ο Θεός δεν περιμένει, διότι η αναμονή υπονοεί χρόνο και Αυτός είναι άχρονος. Ξέχνα τις ανόητες εικόνες σου, την αίσθηση αδυναμίας σου και τον φόβο μην πάθεις κακό, τα όνειρα κινδύνου και τα επιλεγμένα «λάθη» σου. Ο Θεός γνωρίζει μόνο τον Υιό Του, και έτσι όπως δημιουργήθηκε αυτός, έτσι και παραμένει. Με εμπιστοσύνη σε τοποθετώ στα Χέρια Του, και δίνω ευχαριστίες για σένα που είναι έτσι.

Και τώρα ας είσαι ευλογημένος σε ό,τι κάνεις.

Ο Θεός στρέφεται προς εσένα για να Τον βοηθήσεις να σώσει τον κόσμο.

Δάσκαλε του Θεού, Αυτός σου προσφέρει τις ευχαριστίες Του,

και όλος ο κόσμος στέκει σιωπηλός με την χάρη

που εσύ φέρνεις από Αυτόν.

Είσαι ο Υιός που αγαπά,

και σου έχει δοθεί να είσαι το μέσον

μέσω του οποίου η Φωνή Του ακούγεται σε όλο τον κόσμο,

να κλείσεις όλα τα πράγματα του χρόνου ∙ να δώσεις τέλος στην θέαση

όλων των ορατών πραγμάτων ∙ και να ακυρώσεις

όλα τα πράγματα που αλλάζουν. Μέσα από σένα ο κόσμος εισέρχεται μέσα

σε έναν άλλο κόσμο αόρατο, που δεν ακούγεται, και όμως είναι αληθινά εκεί.

Ιερός είσαι εσύ, και μέσα στο φως σου ο κόσμος

αντανακλά την ιερότητά σου, διότι δεν είσαι μόνος , δίχως φίλους.

Τις ευχαριστίες μου δίνω για σένα,

και ενώνομαι με τις προσπάθειές σου για χάρη του Θεού,

γνωρίζοντας ότι είναι και για μένα,

και για όλους όσους πορεύονται προς τον Θεό μαζί μου.

Αμήν.

ΜΑΘΗΜΑ 235


Ο Θεός με το έλεός Του επιθυμεί να σωθώ.


Δεν χρειάζεται παρά να κοιτάξω όλα τα πράγματα που φαίνεται ότι με πληγώνουν, και να εγγυηθώ στον εαυτό μου με απόλυτη βεβαιότητα, «Ο Θεός επιθυμεί να σωθώ από αυτό», και απλά να τα παρακολουθώ καθώς εξαφανίζονται. Δεν χρειάζεται παρά να κρατώ στο νου μου ότι το Θέλημα του Θεού για μένα είναι μόνο η ευτυχία, για να διαπιστώσω ότι μόνο ευτυχία έρχεται σε μένα. Και δεν χρειάζεται παρά να θυμηθώ ότι η Αγάπη του Θεού περιβάλλει τον Υιό Του και κρατά την αθωότητά του για πάντα τέλεια, ώστε να σιγουρευτώ ότι έχω σωθεί και είμαι ασφαλής για πάντα μέσα στην Αγκαλιά Του. Είμαι ο Υιός που αγαπά. Και έχω σωθεί διότι ο Θεός με το έλεός Του το επιθυμεί.

Πατέρα, η Ιερότητά Σου είναι δική μου. Η Αγάπη Σου με δημιούργησε, και έκανε την αθωότητά μου για πάντα μέρος δικό Σου. Δεν έχω ούτε ενοχή ούτε αμαρτία μέσα μου, γιατί δεν υπάρχει καμία ενοχή και αμαρτία σε Σένα.

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 234

Πατέρα, σήμερα είμαι πάλι ο Υιός Σου.

Σήμερα προσδοκούμε την ώρα που τα όνειρα αμαρτίας και ενοχής φεύγουν, και φτάνουμε στην ιερή γαλήνη από την οποία δεν φύγαμε ποτέ. Μια μόνο μικρή στιγμούλα έχει παρέλθει ανάμεσα στην αιωνιότητα και το σημείο που ο χρόνος τελειώνει. Τόσο μικρό ήταν αυτό το διάκενο που δεν υπήρξε καμιά διακοπή στην συνέχεια, ούτε κανένα ρήγμα στις σκέψεις που είναι για πάντα ενοποιημένες σαν ένα. Τίποτα δεν έχει συμβεί ποτέ που να ενοχλήσει την γαλήνη του Θεού του Πατέρα και του Υιού. Αυτό το δεχόμαστε ως απόλυτα αληθινό σήμερα.

Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, που δεν είναι δυνατόν να χάσουμε από την μνήμη μας Εσένα και την Αγάπη Σου. Αναγνωρίζουμε την ασφάλειά μας, και δίνουμε ευχαριστίες για όλα τα δώρα που μας έχεις χαρίσει, και για όλη την βοήθεια και την αγάπη που έχουμε λάβει, για την αιώνια υπομονή Σου, και τον Λόγο που μας έδωσες ότι έχουμε σωθεί.

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 233

Δίνω την ζωή μου στον Θεό για να την καθοδηγεί, σήμερα.

Πατέρα, Σου δίνω όλες μου τις σκέψεις σήμερα. Δεν επιθυμώ να κρατήσω καμία δική μου. Στην θέση τους, δώσε μου τις Δικές Σου. Σου δίνω και όλες μου τις πράξεις, ώστε να μπορώ να κάνω το Θέλημά σου αντί να αναζητώ ανικανοποίητους στόχους, και να σπαταλώ τον χρόνο μου σε μάταιες φαντασιώσεις. Σήμερα, έρχομαι σε Σένα. Θα κάνω πίσω και απλά θα Σε ακολουθώ. Ας είσαι Εσύ ο Οδηγός, και εγώ ο ακόλουθος που δεν αμφισβητεί την σοφία του Άπειρου, ούτε την Αγάπη που την τρυφερότητά της δεν μπορώ καν να συλλάβω με το νου μου, αλλά που είναι συνάμα το τέλειο δώρο Σου σε μένα.

Σήμερα έχουμε έναν Οδηγό, να μας καθοδηγεί. Και καθώς πορευόμαστε μαζί, θα δίνουμε αυτή την ημέρα σε Αυτόν χωρίς καμία επιφύλαξη. Αυτή είναι η ημέρα Του. και γι αυτό είναι μέρα αμέτρητων δώρων και ελέους σε μας.

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 232


Ας είσαι μέσα στο νου μου, Πατέρα, όλη την ημέρα.


Ας είσαι μέσα στο νου μου, Πατέρα, όταν ξυπνώ, και ας λάμπεις πάνω μου όλη την ημέρα σήμερα. Κάθε λεπτό ας είναι χρόνος που ενοικώ μαζί Σου. Και ας μην ξεχνώ να Σου δίνω κάθε ώρα τις ευχαριστίες μου που έμεινες μαζί μου, και θα είσαι πάντα εκεί για να ακούς το κάλεσμά μου προς Εσένα και να μου απαντάς. Και όταν έρθει το βράδυ, όλες μου οι σκέψεις ας είναι ακόμα μαζί με Σένα και με την Αγάπη Σου. Και ας κοιμηθώ σίγουρος για την ασφάλειά μου, βέβαιος για την φροντίδα Σου, και με χαρά γνωρίζοντας ότι είμαι ο Υιός Σου.

Έτσι θα πρέπει να είναι κάθε μέρα. Σήμερα, ασκήσου στο τέλος του φόβου. Έχε πίστη σε Αυτόν που είναι ο Πατέρας Σου. Εμπιστεύσου όλα τα πράγματα σε Αυτόν. Άφησέ Τον να σου αποκαλύψει όλα τα πράγματα, και μην πτοείσαι διότι είσαι ο Υιός Του.

Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 231

Πατέρα, το μόνο που θέλω είναι να Σε θυμηθώ.

Τι άλλο εκτός από την Αγάπη σου, Πατέρα, μπορώ να αναζητήσω; Ίσως να νομίζω πως αναζητώ κάτι άλλο ∙ ένα κάτι που έχω αποκαλέσει με πολλά ονόματα. Όμως η Αγάπη Σου είναι το μόνο πράγμα που αναζητώ, ή αναζήτησα ποτέ. Διότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο που θα μπορούσα ποτέ να θέλω να βρω. Ας Σε θυμηθώ. Τι άλλο θα μπορούσα να επιθυμώ εκτός από την αλήθεια για τον εαυτό μου;


Αυτή είναι η θέλησή σου, αδελφέ μου. Και μοιράζεσαι αυτή την θέληση με μένα, καθώς και με Αυτόν που είναι ο Πατέρας μας. Το να Τον θυμηθείς είναι ο Ουρανός. Αυτό αναζητούμε. Και μόνο αυτό θα μας δοθεί να βρούμε.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;



ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ;

1. Η σωτηρία είναι μία υπόσχεση, δοσμένη από τον Θεό, ότι θα βρεις τον δρόμο σου προς Αυτόν στο τέλος. Δεν γίνεται παρά να τηρηθεί. Εγγυάται ότι ο χρόνος θα έχει ένα τέλος, και ότι όλες οι σκέψεις που έχουν γεννηθεί μέσα στον χρόνο θα τελειώσουν κι αυτές. Ο Λόγος του Θεού δίδεται σε κάθε νου που νομίζει ότι έχει ξέχωρες σκέψεις, και θα αντικαταστήσει αυτές τις σκέψεις σύγκρουσης με την Σκέψη της ειρήνης.

2. Η Σκέψη της ειρήνης δόθηκε στον Υιό του Θεού την στιγμή που ο νους του σκέφτηκε τον πόλεμο. Δεν υπήρχε ανάγκη για τέτοια Σκέψη πριν, διότι η ειρήνη είχε δοθεί δίχως αντίθετο, και απλά ήταν. Αλλά όταν ο νους διχάστηκε υπήρξε ανάγκη θεραπείας. Έτσι η Σκέψη που έχει την δύναμη να θεραπεύσει τον διχασμό έγινε μέρος κάθε θραύσματος του νου που κάποτε ήταν ένα, αλλά δεν μπορούσε να αναγνωρίσει την ενότητά του. Τώρα δεν γνώριζε τον εαυτό του, και νόμιζε ότι η Ταυτότητά του χάθηκε.

3. Η σωτηρία είναι ακύρωση με την έννοια ότι δεν κάνει τίποτα, μην μπορώντας να υποστηρίξει τον κόσμο των ονείρων και της κακίας. Επομένως αφήνει τις ψευδαισθήσεις να φύγουν. Μην υποστηρίζοντάς τες, απλά τις αφήνει να γίνουν σκόνη. Και αυτό που έκρυβαν τώρα αποκαλύπτεται ∙ ένα ιερό άδυτο στο ιερό Όνομα του Θεού όπου είναι γραμμένος ο Λόγος Του, με τα δώρα της συγχώρεσής σου τοποθετημένα ενώπιον του, και με την θύμηση του Θεού όχι μακριά πια.

4. Ας ερχόμαστε καθημερινά σε αυτό το ιερό μέρος, και ας περνάμε λίγη ώρα μαζί. Εδώ μοιραζόμαστε το τελευταίο μας όνειρο. Είναι ένα όνειρο στο οποίο δεν υπάρχει θλίψη, διότι περιέχει έναν υπαινιγμό όλης της δόξας που μας δόθηκε από τον Θεό. Το χορτάρι βγαίνει από το χώμα, τα δέντρα μπουμπουκιάζουν τώρα, και τα πουλιά έρχονται να ζήσουν μέσα στις φυλλωσιές τους. Η γη ξαναγεννιέται με μια νέα οπτική. Η νύχτα έχει φύγει, και έχουμε έρθει στο φως μαζί

5. Από εδώ δίνουμε σωτηρία στον κόσμο, διότι εδώ την δεχτήκαμε. Το τραγούδι της χαράς μας είναι το κάλεσμα προς όλο τον κόσμο, ότι η ελευθερία έχει επιστρέψει, ο χρόνος έχει σχεδόν τελειώσει, και ο Υιός του Θεού μόνο μια στιγμή ακόμα θα περιμένει μέχρι να θυμηθεί τον Πατέρα του, να τελειώσουν τα όνειρά του, η αιωνιότητα να διώξει με την λάμψη της τον κόσμο, και μόνο ο Ουρανός να είναι αυτό που υπάρχει.

.

ΜΑΘΗΜΑ 230


Τώρα αναζητώ και βρίσκω την ειρήνη του Θεού.

Με ειρήνη δημιουργήθηκα. Και μέσα στην ειρήνη παραμένω. Δεν μου έχει δοθεί να αλλάξω τον Εαυτό μου. Πόσο ελεήμων είναι ο Θεός ο Πατέρας μου, που όταν με δημιούργησε που έδωσε ειρήνη για πάντα. Τώρα ζητώ να είμαι μόνο αυτό που είμαι. Και μπορεί αυτό να μου το αρνηθεί κανείς ενώ είναι για πάντα αλήθεια;


Πατέρα, αναζητώ την ειρήνη που μου έδωσες ως δική μου όταν με δημιούργησες. Ό,τι δόθηκε τότε πρέπει να είναι εδώ και τώρα, διότι η δημιουργία που ήταν πέρα από τον χρόνο, και ακόμα παραμένει πέρα από κάθε αλλαγή. Η ειρήνη με την οποία ο Υιός Σου γεννήθηκε μέσα στο Νου Σου λάμπει εκεί αμετάβλητη. Είμαι έτσι όπως με δημιούργησες Εσύ. Δεν χρειάζεται παρά να επικαλεστώ Εσένα για να βρω την ειρήνη που μου έδωσες. Είναι η Θέλησή Σου που την έδωσε στον Υιό Σου.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 229


Είμαι η Αγάπη που με δημιούργησε.


Αναζητώ την δική μου Ταυτότητα, και Την βρίσκω σε αυτά τα λόγια: «Είμαι η Αγάπη που με δημιούργησε». Τώρα δεν χρειάζεται να ψάχνω άλλο. Η Αγάπη έχει επικρατήσει. Τόσο ήρεμα περίμενε την επιστροφή στο σπίτι μου, που κι εγώ δεν θα απαρνηθώ πια το πρόσωπο του Χριστού. Και αυτό που θα βλέπω θα πιστοποιεί την αλήθεια της Ταυτότητάς που επιδίωξα να χάσω, αλλά ο Πατέρας μου έχει κρατήσει ασφαλή για μένα.


Πατέρα, δίνω τις ευχαριστίες μου σε Σένα γι αυτό που είμαι ∙ που κράτησες την Ταυτότητά μου ανέπαφη και αναμάρτητη, αναμεσίς όλων των σκέψεων αμαρτίας που επινόησε ο ανόητος νους μου. Και Σε ευχαριστώ που με έσωσες από αυτές. Αμήν.

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 228

Ο Θεός δεν με έχει καταδικάσει. Ούτε κι εγώ καταδικάζω πια τον εαυτό μου.

Ο Πατέρας μου γνωρίζει την ιερότητά μου. Θα αρνηθώ εγώ την γνώση Του, και θα πιστεύω αυτό που η δική Του γνώση καθιστά αδύνατο; Θα δέχομαι εγώ ως αληθινό αυτό που Αυτός διακηρύσσει ως εσφαλμένο; Ή θα δεχτώ τον Λόγο Του γι αυτό που είμαι, εφόσον Αυτός είναι ο Δημιουργός μου, και Αυτός που γνωρίζει την αληθινή κατάσταση του Υιού Του;

Πατέρα, έκανα λάθος για μένα, διότι δεν μπόρεσα να καταλάβω την Πηγή από την οποία προήλθα. Δεν έχω αφήσει αυτή την Πηγή για να εισέλθω σε ένα σώμα και να πεθάνω. Η ιερότητά μου παραμένει μέρος από μένα, όπως κι εγώ είμαι μέρος από Σένα. Και τα λάθη μου για μένα είναι όνειρα. Σήμερα τα αφήνω να φύγουν. Και στέκομαι έτοιμος να λάβω τον Λόγο Σου μόνο για το τι είμαι πραγματικά.

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 227

Αυτή είναι η ιερή στιγμή της απελευθέρωσής μου.

Πατέρα, σήμερα είναι που είμαι ελεύθερος, διότι η θέλησή μου είναι δική Σου. Σκέφτηκα να φτιάξω μία άλλη θέληση. Όμως, τίποτα από όσα έχω σκεφτεί ξέχωρα από Σένα δεν υπάρχει. Και είμαι ελεύθερος επειδή έκανα λάθος, και με τις ψευδαισθήσεις μου δεν επηρέασα καθόλου την δική μου πραγματικότητα. Τώρα παραιτούμαι από αυτές, και τις αφήνω μπροστά στα πόδια της αλήθειας, για να απομακρυνθούν μια για πάντα από το νου μου. Αυτή είναι η ιερή στιγμή της απελευθέρωσής μου. Πατέρα, γνωρίζω ότι η θέλησή μου είναι ένα με την δική Σου.


Κι έτσι σήμερα βρίσκουμε την χαρμόσυνη επιστροφή μας στον Ουρανό, από όπου ποτέ δεν φύγαμε πραγματικά. Σήμερα ο Υιός του Θεού εγκαταλείπει τα όνειρά του. σήμερα, ο Υιός του Θεού γυρίζει και πάλι σπίτι του, απελευθερωμένος από την αμαρτία και τυλιγμένος με ιερότητα, με τον ορθό νου του επανακτημένο επιτέλους.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ;



- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, WHAT IS THE RESURRECTION?-

1. Πολύ απλά, η ανάσταση είναι το ξεπέρασμα και η υπέρβαση του θανάτου. Είναι μία εκ νέου αφύπνιση ή αναγέννηση ∙ μία αλλαγή του νου για την σημασία του κόσμου. Είναι η αποδοχή της ερμηνείας του Αγίου Πνεύματος για τον σκοπό του κόσμου ∙ η αποδοχή της Επανόρθωσης για τον εαυτό σου. Είναι το τέλος των ονείρων δυστυχίας, και η χαρούμενη επίγνωση του τελευταίου ονείρου που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Είναι η αναγνώριση των δώρων του Θεού. Είναι το όνειρο στο οποίο το σώμα λειτουργεί τέλεια, μην έχοντας άλλη λειτουργία από την επικοινωνία. Είναι το μάθημα στο οποίο τελειώνει όλη η μάθηση, διότι έχει αφομοιωθεί και ξεπεραστεί με αυτό. Είναι η πρόσκληση προς τον Θεό να κάνει το τελικό Του βήμα. Είναι η παραίτηση από όλους τους άλλους σκοπούς, όλα τα άλλα ενδιαφέροντα, όλες τις άλλες επιθυμίες και όλες τις άλλες έγνοιες. Είναι ο μοναδικός πόθος του Υιού για τον Πατέρα.

2. Η ανάσταση είναι η άρνηση του θανάτου, όντας η διαβεβαίωση της ζωής. Έτσι αντιστρέφεται ολοκληρωτικά όλος ο τρόπος σκέψης του κόσμου. Η ζωή τώρα αναγνωρίζεται ως σωτηρία, και ο πόνος και η δυστυχία οιουδήποτε είδους γίνονται αντιληπτά ως κόλαση. Δεν υπάρχει πια φόβος για την αγάπη, παρά μόνο χαρμόσυνο καλωσόρισμα. Τα είδωλα έχουν εξαφανιστεί, και η θύμηση του Θεού λάμπει ανεμπόδιστη σε όλο τον κόσμο. Το πρόσωπο του Χριστού είναι ορατό σε κάθε ζωντανό πράγμα, και τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι, χωριστά από το φως της συγχώρεσης. Δεν υπάρχει θλίψη πια στην γη. Η χαρά του Ουρανού έχει έρθει σε αυτή.

3. Εδώ τελειώνει και η ύλη των μαθημάτων. Από τώρα και στο εξής, δεν χρειάζονται άλλες οδηγίες. Η όραση είναι εξ ολοκλήρου διορθωμένη και όλα τα σφάλματα έχουν ακυρωθεί. Η επίθεση δεν έχει νόημα και η ειρήνη έχει έρθει. Ο στόχος των μαθημάτων έχει επιτευχθεί. Οι σκέψεις στρέφονται προς τον Ουρανό και απομακρύνονται από την κόλαση. Όλοι οι πόθοι έχουν ικανοποιηθεί, διότι τι μπορεί να μείνει αναπάντητο τώρα ή ανεκπλήρωτο; Η τελευταία ψευδαίσθηση εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο, συγχωρώντας όλα τα πράγματα και αντικαθιστώντας κάθε επίθεση. Η καθολική αντιστροφή έχει επιτευχθεί. Τίποτα δεν απομένει που να αντικρούει τον Λόγο του Θεού. Δεν υπάρχει καμία αντίθεση προς την αλήθεια. Και τώρα η αλήθεια μπορεί επιτέλους να έρθει. Πόσο γρήγορα θα έρθει τώρα που της ζητείται να εισέλθει και να αγκαλιάσει ένα τέτοιο κόσμο!

4. Όλες οι ζώσες καρδιές είναι γαλήνιες μέσα σε μία έξαψη προσμονής, διότι τώρα πλησιάζει η ώρα της αιωνιότητας. Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος. Και μέσα στην ελευθερία του βρίσκεται το τέλος του θανάτου. Δεν υπάρχουν πια κρυφά μέρη πάνω στην γη όπου οι ψευδαισθήσεις, τα όνειρα του φόβου και οι εσφαλμένες αντιλήψεις για το σύμπαν να μπορούν να βρουν καταφύγιο. Τα πάντα είναι ορατά μέσα στο φως, και με το φως ο σκοπός τους μεταμορφώνεται και γίνεται κατανοητός. Κι εμείς, τα παιδιά του Θεού, σηκωνόμαστε από το χώμα και την σκόνη και κοιτάζουμε την τέλεια αθωότητά μας. Το τραγούδι του Ουρανού ηχεί σε όλο τον κόσμο, καθώς εξυψώνεται και έρχεται στην αλήθεια.

5. Τώρα δεν υπάρχουν διακρίσεις. Οι διαφορές έχουν εξαφανιστεί και η Αγάπη κοιτάζει τον Εαυτό της. Ποια άλλη θέαση χρειάζεται; Τι άλλο απομένει που να μπορεί να εκπληρώσει η όραση; Έχουμε δει τον πρόσωπο του Χριστού, την αθωότητά Του, την Αγάπη Του πίσω από όλες τις μορφές, πέρα από όλους τους στόχους. Ιεροί είμαστε εμείς διότι η Ιερότητά Του μας έχει απελευθερώσει πραγματικά! Και δεχόμαστε την Ιερότητά Του ως δική μας ∙ έτσι όπως είναι. Έτσι όπως ο Θεός μας δημιούργησε θα παραμένουμε μέσα στην αιωνιότητα, και δεν επιθυμούμε τίποτα άλλο από την Θέλησή Του να είναι δική μας. Χάνονται οι ψευδαισθήσεις μίας άλλης θέλησης, διότι έχει βρεθεί η ενότητα σκοπού.

6. Αυτά μας περιμένουν όλους, αλλά δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να τα υποδεχτούμε με χαρά. Όσο ο νους μας παραμένει κατειλημμένος από κακά όνειρα, η σκέψη της κόλασης είναι αληθινή. Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν τον στόχο να αφυπνίζουν το νου εκείνων που κοιμούνται, και να βλέπουν εκεί την όραση του Χριστού να παίρνει την θέση του ονείρου που βλέπουν. Η σκέψη της δολοφονίας αντικαθίσταται με ευλογία. Η κρίση παραμερίζεται, και δίδεται σε Αυτόν του Οποίου λειτουργία είναι η κρίση. Και με την τελική Του Κρίση επανορθώνεται η αλήθεια για τον ιερό Υιό του Θεού. Σώζεται, διότι έχει ακούσει τον Λόγο του Θεού και έχει καταλάβει την σημασία του. Είναι ελεύθερος διότι άφησε την Φωνή του Θεού να διακηρύξει την αλήθεια. Και όλα όσα επιζητούσε να σταυρώνει ανασταίνονται μαζί του, στο πλευρό του, καθώς ετοιμάζεται να συναντήσει μαζί τους τον Θεό.

ΜΑΘΗΜΑ 226

Το σπίτι μου με περιμένει. Θα σπεύσω για εκεί.

Αν το επιλέξω, μπορώ να φύγω από αυτό τον κόσμο ολοκληρωτικά. Δεν είναι ο θάνατος που κάνει κάτι τέτοιο δυνατό, παρά μόνο η αλλαγή του νου για τον σκοπό αυτού του κόσμου. Αν πιστεύω ότι έχει αξία έτσι όπως τον βλέπω τώρα, τότε έτσι και θα παραμείνει για μένα. Αλλά εάν δεν βλέπω καμία αξία στον κόσμο έτσι όπως τον βλέπω, τίποτα που να θέλω να κρατήσω για δικό μου ή να αναζητώ ως στόχο, τότε θα φύγει από μένα. Διότι δεν επιδίωξα οι ψευδαισθήσεις να αντικαταστήσουν την αλήθεια.


Πατέρα, το σπίτι μου περιμένει την χαρμόσυνη επιστροφή μου. Η Αγκαλιά Σου είναι ανοιχτή και ακούω την Φωνή Σου. Τι ανάγκη έχω να χρονοτριβώ σε ένα τόπο μάταιων επιθυμιών και κατεστραμμένων ονείρων, όταν ο Ουρανός μπορεί να γίνει δικός μου τόσο εύκολα;

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 225

Ο Θεός είναι ο Πατέρας μου, και ο Υιός Του Τον αγαπά.

Πατέρα, πρέπει να ανταποδώσω την Αγάπη Σου για μένα, διότι το να δίνεις και να παίρνεις είναι το ίδιο, κι Εσύ έχεις δώσει σε μένα όλη την Αγάπη Σου. Εγώ πρέπει να την ανταποδώσω, διότι την θέλω δική μου με πλήρη επίγνωση, να λάμπει μέσα στο νου μου και την κρατώ μέσα στο ευγενικό της φως, απαραβίαστη, αγαπημένη, με τον φόβο πίσω και μόνο την ειρήνη μπροστά. Πόσο ήσυχος είναι ο δρόμος από τον οποίο ο αγαπημένος Σου Υιός οδηγείται σε Σένα!

Αδελφέ μου, βρίσκουμε αυτή την ησυχία τώρα. Ο δρόμος είναι ανοιχτός. Τώρα τον ακολουθούμε μαζί ειρηνικά. Έχεις απλώσει το χέρι σου σε μένα, κι εγώ ποτέ δεν θα σε αφήσω. Είμαστε ένα, και είναι αυτή την ενότητα που αναζητούμε, καθώς εκπληρώνουμε αυτά τα λίγα τελευταία βήματα που δίνουν τέλος σε ένα ταξίδι που δεν άρχισε.

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 224


Ο Θεός είναι ο Πατέρας μου, και αγαπά τον Υιό Του.


Η αληθινή μου Ταυτότητα είναι τόσο ασφαλής, τόσο ευγενής, αναμάρτητη, ένδοξη και σπουδαία, απόλυτα καλή και ελεύθερη από ενοχή, που ο Ουρανός κοιτά σε Αυτή για να της δώσει φως. Αυτή φωτίζει και τον κόσμο. Είναι το δώρο που μου έδωσε ο Πατέρας μου ∙ αυτό που δίνω κι εγώ στον κόσμο. Δεν υπάρχει δώρο άλλο από αυτό που μπορεί να δοθεί ή να γίνει αποδεκτό. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και μόνο αυτή. Αυτό είναι το τέλος της ψευδαίσθησης. Αυτή είναι η αλήθεια.


Το Όνομά μου, Πατέρα, είναι ακόμα γνωστό σε Σένα. Εγώ Το έχω ξεχάσει, και δεν ξέρω που πηγαίνω, ποιος είμαι, ούτε τι κάνω. Θύμισέ μου, Πατέρα, τώρα, διότι είμαι κουρασμένος από τον κόσμο που βλέπω. Αποκάλυψέ μου στην θέση του αυτό που Εσύ θα ήθελες να βλέπω.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 223 Ο Θεός είναι η ζωή μου. Δεν έχω άλλη ζωή από την δική Του.

ΜΑΘΗΜΑ 223

Ο Θεός είναι η ζωή μου. Δεν έχω άλλη ζωή από την δική Του.

Έκανα λάθος όταν νόμιζα ότι ζούσα ξεχωριστά από τον Θεό, μια διαχωρισμένη οντότητα που κινείτο σε απομόνωση, μη ενωμένη, και στεγασμένη σε ένα σώμα. Τώρα γνωρίζω ότι η ζωή μου είναι του Θεού, και ότι δεν έχω άλλο σπίτι, και δεν υπάρχω ξέχωρα από Αυτόν. Αυτός δεν έχει Σκέψεις που να μην είναι μέρος από εμένα, κι εγώ δεν έχω καμία σκέψη παρά μόνο αυτές που είναι από Αυτόν.

Πατέρα μας, ας βλέπουμε το πρόσωπο του Χριστού αντί για τα λάθη μας. Διότι εμείς που είμαστε ο ιερός Υιός Σου είμαστε αναμάρτητοι. Θα βλέπουμε την αθωότητά μας, διότι η ενοχή διακηρύσσει ότι δεν είμαστε ο Υιός Σου. Και δεν θέλουμε να Σε ξεχνάμε άλλο. Νιώθουμε μοναξιά εδώ, και λαχταρούμε τον Ουρανό, όπου είμαστε στο σπίτι μας. Σήμερα θέλουμε να επιστρέψουμε. Το Όνομά μας είναι δικό Σου, και αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ο Υιός Σου

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 222 Ο Θεός είναι μαζί μου. Ζω και κινούμαι μέσα σ’ Αυτόν.

ΜΑΘΗΜΑ 222

Ο Θεός είναι μαζί μου. Ζω και κινούμαι μέσα σ’ Αυτόν.

1. Ο Θεός είναι μαζί μου. Αυτός είναι η Πηγή της ζωής μου, η ζωή μέσα μου, ο αέρας που αναπνέω, η τροφή από την οποία συντηρούμαι, το νερό που με ανανεώνει και με καθαρίζει. Αυτός είναι το σπίτι μου, μέσα στο οποίο ζω και κινούμαι ∙ το Πνεύμα που κατευθύνει τις πράξεις μου, μου προσφέρει τις Σκέψεις Του, και εγγυάται την ασφάλειά μου από κάθε πόνο. Αυτός με σκεπάζει με καλοσύνη και φροντίδα, και κρατά με αγάπη τον Υιό πάνω στον οποίο λάμπει, και που και αυτός λάμπει πάνω σε Αυτόν. Πόσο ήρεμος είναι αυτός που γνωρίζει την αλήθεια γι αυτό που λέει Αυτός σήμερα!

Πατέρα, δεν έχουμε λόγια άλλα εκτός από το Όνομά Σου πάνω στα χείλη μας και μέσα στο νου μας, καθώς ερχόμαστε ήσυχα μέσα στην Παρουσία Σου τώρα, και ζητάμε να αναπαυτούμε για λίγο μαζί Σου με ειρήνη.

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 221 Ας ειρηνέψει ο νους μου. Ας ησυχάσουν όλες μου οι σκέψεις.

ΜΑΘΗΜΑ 221

Ας ειρηνέψει ο νους μου. Ας ησυχάσουν όλες μου οι σκέψεις.

Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα για να αναζητήσω την ειρήνη που μόνο Εσύ μπορείς να δώσεις. Έρχομαι με σιωπή. Μέσα στην ησυχία της καρδιάς μου, τα βαθιά άδυτα του νου μου, περιμένω ν’ ακούσω την Φωνή Σου. Πατέρα μου, μίλησέ μου σήμερα. έρχομαι για ν’ ακούσω την Φωνή Σου μέσα στην σιωπή, την βεβαιότητα και την αγάπη, βέβαιος ότι Εσύ θ’ ακούσεις το κάλεσμά μου και θα μου απαντήσεις.

Τώρα περιμένουμε ήσυχα. Ο Θεός είναι εδώ, διότι περιμένουμε μαζί. Είμαι σίγουρος ότι θα σου μιλήσει, και ότι θ’ ακούσεις. Δέξου την βεβαιότητά μου, διότι είναι δική σου. Ο νους μας είναι ενωμένος. Περιμένουμε με μία πρόθεση, ν’ ακούσουμε την απάντηση του Πατέρα μας στο κάλεσμά μας, ν’ αφήσουμε τις σκέψεις μας να ησυχάσουν και να βρούμε την ειρήνη Του, να Τον ακούσουμε να μας μιλά για το τι είμαστε, και να αποκαλυφθεί στον Υιό Του.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ;



1. Η συγχώρεση αναγνωρίζει ότι αυτό που νόμιζες ότι σου έκανε ο αδελφός σου, δεν έχει συμβεί. Δεν συγχωρεί τις αμαρτίες ώστε να τις κάνει αληθινές. Βλέπει ότι δεν υπάρχει αμαρτία. Και με αυτή την οπτική όλες σου οι αμαρτίες συγχωρούνται. Τι άλλο είναι η αμαρτία, εκτός από μία λανθασμένη ιδέα για τον Υιό του Θεού; Η συγχώρεση απλά βλέπει το σφάλμα της, κι επομένως την αφήνει να φύγει. Και αυτό που είναι ελεύθερο να πάρει την θέση της είναι τώρα η Θέληση του Θεού.

2. Μία σκέψη μη συγχώρεσης είναι κάποια σκέψη που κάνει μία κρίση και δεν την αμφισβητεί παρόλο που δεν είναι αληθινή. Ο νους είναι κλειστός, και δεν επιθυμεί να απελευθερωθεί. Η σκέψη αυτή προστατεύει την προβολή, σφίγγει τις αλυσίδες της, έτσι ώστε οι παραμορφώσεις να είναι πιο κρυφές και συγκαλυμμένες ∙ λιγότερο προσιτές σε αμφισβήτηση, και μακριά από κάθε λογική. Τι είναι αυτό που μπορεί να μπει ανάμεσα σε μία σταθερή προβολή και τον στόχο που αυτή έχει διαλέξει ως επιθυμητό;

3. Μία σκέψη μη συγχώρεσης κάνει πολλά πράγματα. Αναζητά τον στόχο της φρενιασμένα, αναποδογυρίζοντας και αποφεύγοντας στο διάβα της ό,τι παρεμβάλλεται ανάμεσα σε αυτή και τον στόχο της. Η διαστρέβλωση είναι ο σκοπός της, αλλά και το μέσο με το οποίο επιδιώκει να τον εκπληρώσει. Καταπιάνεται με τις έξαλλες προσπάθειές της να συντρίψει την πραγματικότητα, χωρίς να νοιάζεται για τίποτα που μπορεί να φαίνεται ότι αντιτίθεται στην άποψή της.

4. Η συγχώρεση, από την άλλη, είναι ήρεμη, και ήσυχα δεν κάνει τίποτα. Δεν προσβάλλει καμία πλευρά της πραγματικότητας, ούτε αναζητά να την παραμορφώσει σε μορφές που προτιμά. Απλά κοιτά, και περιμένει, και δεν κρίνει. Αυτός που δεν θέλει να συγχωρεί κρίνει, διότι πρέπει να δικαιολογήσει την αποτυχία του να συγχωρέσει. Αλλά αυτός που θέλει να συγχωρήσει τον εαυτό του πρέπει να μάθει να καλωσορίζει την αλήθεια ακριβώς έτσι όπως είναι.

5. Μην κάνεις τίποτα, λοιπόν, και άφησε την συγχώρεση να σου δείξει τι να κάνεις, μέσω Αυτού που είναι ο Οδηγός σου, ο Σωτήρας σου και ο Προστάτης, δυνατός σε ελπίδα, και βέβαιος για την τελική επιτυχία σου. Σε έχει ήδη συγχωρέσει, διότι αυτή είναι η λειτουργία Του, που Του έχει δοθεί από τον Θεό. Τώρα πρέπει να μοιραστείς την λειτουργία Του, και να συγχωρέσεις αυτόν που Αυτός έχει σώσει, του οποίου την αθωότητα βλέπει, και τιμά ως Υιό του Θεού.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ.



ΜΕΡΟΣ 2Ο

Εισαγωγή.

1. Οι λέξεις θα σημαίνουν πολύ λίγα τώρα. Τις χρησιμοποιούμε μόνο σαν οδηγούς, από τους οποίους δεν εξαρτιόμαστε τώρα πια. Διότι τώρα αναζητούμε άμεση εμπειρία μόνο της αλήθειας. Τα μαθήματα που παραμένουν είναι απλά εισαγωγές στις ώρες που αφήνουμε τον κόσμο του πόνου, και πηγαίνουμε να εισέλθουμε στην ειρήνη. Τώρα αρχίζουμε να φτάνουμε τον στόχο που έχουν θέσει αυτά τα μαθήματα, και να βρίσκουμε το σκοπό προς τον οποίο έχει κινητοποιηθεί η πρακτική μας.

2. Τώρα επιχειρούμε να αφήσουμε την άσκηση να είναι απλά μία αρχή. Διότι περιμένουμε με ήσυχη προσμονή τον Θεό και Πατέρα μας. Αυτός έχει υποσχεθεί να κάνει το τελικό βήμα ο Ίδιος. Και είμαστε σίγουροι ότι τηρεί τις υποσχέσεις Του. Έχουμε διανύσει αρκετά μεγάλη απόσταση στην διαδρομή μας, και τώρα περιμένουμε Αυτόν. Θα συνεχίσουμε να περνούμε χρόνο μαζί Του κάθε πρωί και την νύχτα, για όσο μας χαροποιεί. Δεν θα θεωρούμε τον χρόνο ως θέμα διάρκειας τώρα. Χρησιμοποιούμε όσον χρειαζόμαστε για το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Ούτε θα ξεχάσουμε την ωριαία υπενθύμιση μας στο ενδιάμεσο, καλώντας τον Θεό όταν Τον χρειαζόμαστε όποτε μπαίνουμε σε πειρασμό να ξεχάσουμε τον στόχο μας.

3. Θα συνεχίσουμε με μία κεντρική σκέψη για όλες τα μέρες που ακολουθούν, και θα χρησιμοποιούμε αυτή την σκέψη για να εισέλθουμε στις ώρες ανάπαυσης μας, και για να ηρεμούμε το νου μας όποτε χρειαστεί. Εν τούτοις, δεν θα αρκεστούμε με την σκέτη άσκηση στις εναπομείναντες ιερές στιγμές που ολοκληρώνουν τον χρόνο που έχουμε δώσει στον Θεό. Λέμε μερικά απλά λόγια καλωσορίσματος, και περιμένουμε ο Πατέρας μας να αποκαλυφθεί, όπως το έχει υποσχεθεί ο Ίδιος. Εμείς Τον έχουμε καλέσει, και Αυτός έχει υποσχεθεί ότι ο Υιός Του δεν θα μείνει δίχως απάντηση όταν επικαλείται το Όνομά Του.

4. Τώρα ερχόμαστε σε Αυτόν με τον Λόγο Του μόνο στο νου και στην καρδιά μας, και Τον περιμένουμε να κάνει το βήμα προς εμάς που μας έχει πει, μέσω της Φωνής Του, ότι θα το έκανε σίγουρα, όταν Τον καλέσαμε. Αυτός δεν έχει αφήσει τον Υιό Του μέσα σε όλη του την τρέλα, ούτε πρόδωσε την εμπιστοσύνη του σε Αυτόν. Η πίστη Του δεν είναι αυτή που Του έχει εξασφαλίσει την πρόσκληση που ζητά Αυτός για να μας κάνει χαρούμενους; Εμείς θα την προσφέρουμε, και θα γίνει αποδεκτή. Έτσι λοιπόν, θα περνάμε τις ώρες μαζί με Αυτόν. Λέμε τα λόγια της πρόσκλησης που προτείνει η Φωνή Του, κι έπειτα περιμένουμε Αυτόν να έρθει σε εμάς.

5. Τώρα είναι η ώρα που εκπληρώνεται η προφητεία. Τώρα ανασύρονται και τηρούνται πλήρως όλες οι αρχαίες υποσχέσεις. Κανένα βήμα δεν απομένει που ο χρόνος να διαχωρίζεται από την εκπλήρωσή του. Διότι τώρα δεν γίνεται να αποτύχουμε. Κάθισε ήσυχα και περίμενε τον Πατέρα σου. Αυτός έχει θελήσει να έρθει σε σένα όταν θα έχεις αναγνωρίσει ότι είναι η δική σου θέληση να το πράξει. Και ποτέ δεν θα μπορούσες να έχεις έρθει τόσο μακριά εκτός κι αν έβλεπες, έστω και αμυδρά, ότι αυτή είναι και η δική σου θέληση.

6. Εγώ είμαι τόσο κοντά σου που δεν γίνεται να αποτύχεις. Πατέρα, δίνουμε αυτές τις ιερές ώρες σε Σένα, με ευγνωμοσύνη προς Αυτόν που μας δίδαξε πώς να αφήσουμε τον κόσμο της θλίψης ανταλλάσσοντάς τον με αυτόν που μας δίνεις Εσύ στην θέση του. Δεν κοιτάμε πίσω τώρα. Κοιτάμε μπροστά, με την ματιά σταθερή στο τέλος του ταξιδιού. Δέξου αυτά τα μικρά δώρα ευχαριστίας από εμάς, καθώς μέσα από την ματιά του Χριστού βλέπουμε ένα κόσμο πέρα από αυτόν που φτιάξαμε, και παίρνουμε αυτόν τον κόσμο ως απόλυτη αντικατάσταση του δικού μας.

7. Και τώρα περιμένουμε ήσυχα, χωρίς φόβο και σίγουροι για τον ερχομό Σου. Έχουμε αναζητήσει να βρούμε τον δρόμο ακολουθώντας τον Οδηγό που μας έστειλες Εσύ. Εμείς δεν γνωρίζαμε τον δρόμο, αλλά Εσύ δεν μας ξέχασες. Κι εμείς γνωρίζουμε ότι δεν θα μας ξεχάσεις τώρα. Δεν ζητούμε παρά να τηρηθούν οι αρχαίες υποσχέσεις Σου που Θέλησή Σου είναι να κρατήσεις. Μαζί Σου ζητούμε αυτό. Ο Πατέρας και ο Υιός, των Οποίων η ιερή Θέληση δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν, δεν γίνεται να αποτύχουν σε τίποτα. Με αυτή την βεβαιότητα, αναλαμβάνουμε αυτά τα τελευταία λίγα βήματα προς Εσένα, και αναπαυόμαστε με εμπιστοσύνη στην Αγάπη Σου, που δεν θα προδώσει τον Υιό Σου που Σε καλεί.

8. Κι έτσι ξεκινάμε το τελευταίο μέρος αυτής της ιερής χρονιάς, που περάσαμε μαζί σε αναζήτηση της αλήθειας και του Θεού, ο Οποίος είναι ο μοναδικός Δημιουργός της. Έχουμε βρει τον δρόμο που διάλεξε Αυτός για εμάς, και κάναμε την επιλογή να τον ακολουθήσουμε όπως επιθυμεί για εμάς Αυτός. Το Χέρι Του μας έχει σηκώσει. Οι Σκέψεις Του έχουν φωτίσει τα σκοτάδια του νου μας. Η Αγάπη Του μας καλεί ασταμάτητα από τότε που άρχισε ο χρόνος.

9. Ευχηθήκαμε ο Θεός να μην έχει τον Υιό που δημιούργησε για τον Εαυτό Του. Θελήσαμε να ο Θεός να αλλάξει τον Εαυτό Του, και να γίνει έτσι όπως θα Τον φτιάχναμε εμείς. Και πιστέψαμε ότι οι παράλογες επιθυμίες μας ήταν η αλήθεια. Τώρα χαιρόμαστε που όλα αυτά ακυρώνονται, και δεν θεωρούμε πια ότι οι ψευδαισθήσεις είναι αλήθεια. Η μνήμη του Θεού λαμπυρίζει στους πλατιούς ορίζοντες του νου μας. Ένα λεπτό ακόμα, και θα ανατείλει και πάλι. Μία στιγμή ακόμα, κι εμείς που είμαστε Υιοί του Θεού, θα είμαστε ασφαλείς στ σπίτι μας, εκεί όπου Αυτός θέλει να είμαστε.

10. Τώρα έχει τελειώσει σχεδόν η ανάγκη για πρακτική άσκηση. Διότι σε αυτό το τελευταίο μέρος, θα καταλάβουμε ότι χρειάζεται μόνο να καλούμε τον Θεό, και όλοι οι πειρασμοί εξαφανίζονται. Αντί για τις λέξεις, δεν χρειάζεται παρά να νιώθουμε την Αγάπη Του. Αντί για τις προσευχές, δεν χρειάζεται παρά να καλούμε το Όνομά Του. Αντί να κρίνουμε, δεν χρειάζεται παρά να ησυχάζουμε και να αφήνουμε όλα τα πράγματα να θεραπεύονται. Θα δεχτούμε τον τρόπο που θα λήξει το σχέδιο του Θεού, όπως δεχτήκαμε και τον τρόπο που άρχισε. Τώρα ολοκληρώνεται. Αυτή η χρονιά μας έχει φέρει στην αιωνιότητα.

11. Κάποια ακόμα χρήση των λέξεων κρατάμε. Από καιρού σε καιρό, θα διασπείρονται οδηγίες πάνω σε κάποιο θέμα σχετικό με τα καθημερινά μας μαθήματα και τις περιόδους βαθιάς, δίχως λόγια εμπειρίας που επακολουθεί. Αυτές τις εδικές σκέψεις θα πρέπει να τις ανακεφαλαιώνεις κάθε μέρα, συνεχώς, μέχρι να σου δοθεί η επόμενη. Θα πρέπει να τις διαβάζεις αργά και να τις σκέφτεσαι για λίγο, πριν από τις ιερές κι ευλογημένες στιγμές της ημέρας. Δίνουμε την πρώτη από αυτές τις οδηγίες τώρα.

ΜΑΘΗΜΑ 220 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 220

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(200). Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού.

Ας μην περιπλανιέμαι μακριά από τον δρόμο της ειρήνης, διότι είμαι χαμένος σε άλλους δρόμους εκτός από αυτόν. Παρά ας ακολουθώ Αυτόν που με οδηγεί σπίτι, και η ειρήνη είναι βέβαιη όπως η Αγάπη του Θεού.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ;



- Από το Κεφάλαιο 6 THE LESSONS OF LOVE, Introduction -

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Εισαγωγή.

1. Η σχέση του θυμού με την επίθεση είναι προφανής, αλλά η σχέση του θυμού με τον φόβο δεν είναι πάντα τόσο φανερή. Ο θυμός έχει να κάνει πάντα με προβολή διαχωρισμού, ο οποίος τελικά πρέπει να γίνει αποδεκτός ως ευθύνη δική σου, παρά να κατηγορείς άλλους. Ο θυμός δεν μπορεί να συμβεί εκτός κι αν πιστεύεις ότι έχεις δεχτεί επίθεση, ότι η ανταπόδοσή της είναι δικαιολογημένη, και ότι εσύ δεν είσαι με κανένα τρόπο υπεύθυνος γι αυτήν. Με αυτούς τους εντελώς παράλογους ισχυρισμούς, πρέπει να ακολουθεί και το εξίσου παράλογο συμπέρασμα ότι κάποιος αδελφός αξίζει την επίθεση περισσότερο από την αγάπη. Τι άλλο μπορείς να περιμένεις από παράλογους ισχυρισμούς εκτός από παράλογο συμπέρασμα; Ο τρόπος να ακυρώσεις ένα παράλογο συμπέρασμα είναι να αναλογιστείς την πνευματική υγεία του ισχυρισμού στον οποίο βασίζεται. Δεν γίνεται να δεχτείς επίθεση, η επίθεση δεν έχει καμία δικαιολογία, και εσύ είσαι υπεύθυνος γι αυτό που πιστεύεις.

2. Σου έχει ζητηθεί να πάρεις εμένα ως πρότυπο για μάθηση, εφόσον ένα ακραίο παράδειγμα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο μαθησιακό εργαλείο. Όλοι διδάσκουν, και διδάσκουν όλη την ώρα. Αυτή είναι μία ευθύνη που αναλαμβάνεις απαρέγκλιτα την στιγμή που δέχεσαι οποιοδήποτε ισχυρισμό σε οιοδήποτε βαθμό, και κανένας δεν μπορεί να οργανώσει την ζωή του χωρίς κάποιο σύστημα σκέψης. Μόλις έχεις αναπτύξει οιοδήποτε σύστημα σκέψης, ζεις σύμφωνα με αυτό και το διδάσκεις. Η ικανότητά σου για υπακοή σε κάποιο σύστημα σκέψης μπορεί να τοποθετηθεί εσφαλμένα, αλλά εξακολουθεί να είναι μία μορφή πίστης και μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση.

Από ΤΟ Κεφάλαιο 6, THE MESSAGE OF THE CRUCIFIXION-

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ

1. Ας αναλογιστούμε πάλι την σταύρωση για μαθησιακούς σκοπούς. Δεν επέμεινα σε αυτή εξαιτίας των τρομακτικών συνειρμών με τους οποίους μπορεί να την συνδέσεις. Η μόνη έμφαση που έχει δοθεί μέχρι τώρα ήταν η διευκρίνιση ότι δεν ήταν κάποια μορφή τιμωρίας. Όμως, τίποτα δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με αρνητικούς όρους. Υπάρχει μία θετική ερμηνεία της σταύρωσης που είναι εξ ολοκλήρου δίχως φόβο, κι επομένως απόλυτα καλοσυνάτη στο μήνυμα που διδάσκει, αν γίνει σωστά κατανοητή.

2. Η σταύρωση δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ακραίο παράδειγμα. Η αξία της, σαν την αξία οιουδήποτε διδακτικού εργαλείου, βρίσκεται μόνο στο είδος μάθησης που διευκολύνει. Μπορεί να παρεξηγηθεί, όπως και παρεξηγήθηκε. Αυτό συμβαίνει μόνο επειδή οι φοβισμένοι έχουν την τάση να αντιλαμβάνονται φοβισμένα. Σου έχω ήδη πει ότι πάντα μπορείς να με επικαλείσαι για να μοιραστείς την απόφαση μου, κι έτσι να την κάνεις ισχυρότερη. Σου έχω επίσης πει ότι η σταύρωση ήταν το τελευταίο άχρηστο ταξίδι που χρειάστηκε να κάνει η Αδελφότητα των Υιών, και ότι αντιπροσωπεύει την απελευθέρωση από τον φόβο σε όσους την καταλαβαίνουν. Ενώ πριν έδωσα έμφαση μόνο στην ανάσταση, ο σκοπός της σταύρωσης και το πώς οδήγησε στην ανάσταση δεν ξεκαθαρίστηκε. Παρόλα αυτά, έχει να κάνει μία καθοριστική συμβολή στην δική σου ζωή, και αν την αναλογιστείς χωρίς φόβο, θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τον ρόλο σου ως δάσκαλος.

3. Πιθανόν για χρόνια αντιδρούσες σαν να σταυρωνόσουν. Αυτή είναι μια χαρακτηριστική τάση των διαχωρισμένων, που πάντα αρνούνται να αναλογιστούν τι έχουν κάνει στον εαυτό τους. Η προβολή σημαίνει θυμός, ο θυμός υποδαυλίζει την επίθεση, και η επίθεση προωθεί τον φόβο. Η αληθινή σημασία της σταύρωσης βρίσκεται στην φαινομενική ένταση της επίθεσης κάποιων Υιών του Θεού εναντίον κάποιων άλλων. Αυτό, φυσικά είναι αδύνατον, και πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ως αδύνατον. Ειδάλλως, δεν μπορώ να υπηρετήσω ως μοντέλο για μάθηση.

4. Η επίθεση, σε τελική ανάλυση, μπορεί να γίνει μόνο πάνω στο σώμα. Λίγες αμφιβολίες υπάρχουν για το ότι ένα σώμα μπορεί να επιτεθεί σε ένα άλλο, και μπορεί ακόμα και να το καταστρέψει. Εν τούτοις, αν η καταστροφή η ίδια είναι αδύνατη, οτιδήποτε είναι καταστροφικό δεν μπορεί να είναι αληθινό. Επομένως, η καταστροφή του δεν δικαιολογεί θυμό. Στο βαθμό που πιστεύεις ότι ο θυμός είναι δικαιολογημένος, δέχεσαι ψευδείς ισχυρισμούς και τους διδάσκεις και σε άλλους. Το μήνυμα της σταύρωσης είχε την πρόθεση να σε διδάξει ότι δεν είναι απαραίτητο να αντιλαμβάνεσαι καμία μορφή επίθεσης στην καταδίωξη, διότι δεν είναι δυνατόν να καταδιώκεσαι. Αν ανταποκριθείς με θυμό, τότε εξισώνεις τον εαυτό σου με αυτό που είναι δυνατόν να καταστραφεί, και επομένως βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από παρανοϊκή οπτική.

5. Έχω ξεκαθαρίσει απόλυτα ότι κι εγώ είμαι σαν εσένα κι εσύ είσαι σαν εμένα, αλλά η θεμελιώδης ομοιότητά μας μπορεί να εκδηλωθεί μόνο μέσω της κοινής μας απόφασης. Είσαι ελεύθερος να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως διωκόμενο αν αυτό επιλέγεις. Όταν κάνεις αυτό επιλέγεις να αντιδράς με αυτό τον τρόπο, όμως, μπορεί να θυμάσαι ότι κι εγώ καταδιώχτηκα σύμφωνα με την κρίση του κόσμου, κι ότι εγώ ο ίδιος δεν μοιράστηκα αυτή την κρίση για μένα. Και επειδή δεν την μοιράστηκα, δεν την ενδυνάμωσα. Επομένως πρόσφερα μία διαφορετική ερμηνεία της επίθεσης, αυτή που θέλω να μοιραστώ και μαζί σου. Αν την πιστέψεις, θα με βοηθήσεις να την διδάξω.

6. Όπως έχω πει και παλαιότερα, «Αυτό που διδάσκεις, θα μαθαίνεις.» Αν αντιδράς σαν να έχεις διωχθεί, τότε διδάσκεις την καταδίωξη. Αυτό δεν είναι ένα μάθημα που θα ήθελε να διδάξει ένας Υιός του Θεού αν πρόκειται να συνειδητοποιήσει την δική του σωτηρία. Αντί γι αυτό, δίδασκε την δική σου απόλυτη ασυλία, η οποία είναι αλήθεια μέσα σε σένα, και να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι δυνατόν να υποστείς δίωξη. Μην προσπαθείς να την προστατέψεις ο ίδιος, γιατί θα πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να υποστεί επίθεση. Δεν σου ζητείται να σταυρωθείς, πράγμα το οποίο ήταν μέρος της δικής μου διδακτικής προσφοράς. Απλά σου ζητείται να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου σε πολύ λιγότερο ακραίους πειρασμούς να αντιληφθείς εσφαλμένα, και να μην τους δεχτείς ως ψευδείς δικαιολογίες για θυμό. Δεν γίνεται να υπάρχει δικαιολογία για το αδικαιολόγητο. Μην πιστεύεις ότι υπάρχει, και μην διδάσκεις ότι υπάρχει. Να θυμάσαι πάντα ότι θα διδάσκεις αυτό που πιστεύεις. Πίστευε μαζί με μένα, και θα γίνουμε ίσοι ως διδάσκαλοι.

7. Η ανάστασή σου είναι η αφύπνισή σου. Εγώ είμαι το πρότυπο για την αναγέννηση, αλλά η ίδια η αναγέννηση είναι απλά η αυγή μέσα στο νου σου αυτού που ήδη βρίσκεται εκεί. Ο Θεός το τοποθέτησε εκεί ο Ίδιος, άρα είναι αλήθεια για πάντα. Εγώ πίστεψα σε αυτό, και επομένως το δέχτηκα ως αληθές για τον εαυτό μου. Βοήθησέ με να το διδάξω στους αδελφούς μας στο όνομα της Βασιλείας του Θεού, αλλά πρώτα πίστεψε ότι είναι αλήθεια και για σένα, αλλιώς η διδασκαλία σου θα είναι λανθασμένη. Οι αδελφοί μου κοιμόντουσαν κατά την διάρκεια της επονομαζόμενης «αγωνίας στον κήπο», αλλά εγώ δεν μπορούσα να θυμώσω μαζί τους διότι ήξερα ότι δεν γινόταν να είμαι εγκαταλειμμένος.

8. Λυπάμαι όταν οι αδελφοί μου δεν μοιράζονται την απόφασή μου να ακούν μόνο μία Φωνή, διότι αυτό τους εξασθενεί ως διδασκάλους και ως μαθητές. Εν τούτοις, γνωρίζω ότι δεν γίνεται να προδώσουν πραγματικά τους εαυτούς τους ή εμένα, και ότι σε αυτούς πρέπει ακόμα να κτίσω τη εκκλησία μου. Δεν υπάρχει επιλογή σε αυτό, διότι μόνο εσύ μπορείς να είσαι το θεμέλιο της εκκλησίας του Θεού. Μια εκκλησία βρίσκεται εκεί που βρίσκεται ένα ιερό άδυτο, και η παρουσία του ιερού άδυτου είναι αυτό που κάνει την εκκλησία ιερή. Μία εκκλησία που δεν εμπνέει αγάπη έχει ένα κρυφό άδυτο που δεν υπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο το προόρισε ο Θεός. Πρέπει να ιδρύσω την εκκλησία του πάνω σε σένα, διότι εκείνοι που με δέχονται ως πρότυπο είναι στην κυριολεξία μαθητές μου. Οι μαθητές είναι οπαδοί, και αν το πρότυπο που ακολουθούν έχει επιλέξει να τους σώσει από τον πόνο από κάθε άποψη, τότε δεν είναι συνετό να μην τον ακολουθούν.

9. Εγώ επέλεξα, για χάρη δική σου και δική μου, να αποδείξω ότι η πιο εξωφρενική επίθεση, σύμφωνα με την κρίση του εγώ, δεν έχει σημασία. Έτσι όπως κρίνει αυτά τα πράγματα ο κόσμος, αλλά όχι έτσι όπως τα γνωρίζει ο Θεός, προδόθηκα, εγκαταλείφτηκα, χτυπήθηκα, τρυπήθηκα, και τελικά σκοτώθηκα. Ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό έγινε μόνο εξαιτίας της προβολής των άλλων πάνω σε μένα, εφόσον δεν είχα βλάψει κανέναν και είχα θεραπεύσει πολλούς.

10. Ακόμα είμαστε ίσοι ως μαθητές, παρόλο που δεν χρειάζεται να έχουμε ίσες εμπειρίες. Το Άγιο Πνεύμα χαίρεται όταν μαθαίνεις από τις δικές μου εμπειρίες, και όταν αφυπνίζεσαι ξανά από αυτές. Αυτός είναι και ο μοναδικός τους σκοπός, και αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν να γίνουν αντιληπτές ως ο τρόπος, η αλήθεια και η ζωή. Όταν ακούς μόνο μία Φωνή ποτέ δεν καλείσαι να κάνεις θυσίες. Αντίθετα, όταν μπορείς ν’ ακούς το Άγιο Πνεύμα σε άλλους μπορείς να μαθαίνεις από τις εμπειρίες τους, και μπορείς να ωφελείσαι από αυτές χωρίς να τις βιώνεις άμεσα ο ίδιος. Αυτό συμβαίνει διότι το Άγιο Πνεύμα είναι Ένα, και όποιος ακούει αναπόφευκτα οδηγείται να εκδηλώνει τον δικό Του τρόπο για όλους.

11. Δεν καταδιώκεσαι, όπως ούτε κι εγώ καταδιώχτηκα. Δεν σου ζητείται να επαναλάβεις τις δικές μου εμπειρίες διότι το Άγιο Πνεύμα, τον Οποίο μοιραζόμαστε, καθιστά αυτό μη αναγκαίο. Για να χρησιμοποιήσεις όμως τις δικές μου εμπειρίες δημιουργικά, πρέπει ακόμα να ακολουθήσεις το παράδειγμά μου στο πώς να τις αντιληφθείς. Οι αδελφοί μου και οι δικοί σου είναι συνεχώς απασχολημένοι στο να δικαιολογούν το αδικαιολόγητο. Το ένα μάθημα, που πρέπει να διδάσκω όπως το έμαθα, είναι ότι καμία αντίληψη που δεν είναι σε συμφωνία με την κρίση του Αγίου Πνεύματος δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένη. Εγώ ανέλαβα να δείξω ότι αυτό ήταν αλήθεια σε μια ακραία περίπτωση, απλά για να υπηρετήσει σαν ένα καλό διδακτικό βοήθημα σε εκείνους τους οποίους ο πειρασμός να ενδώσουν στον θυμό και την επίθεση δεν θα ήταν τόσο ακραίος. Εγώ, όπως και ο Θεός, θέλουμε να μην υποφέρει κανένας από τους Υιούς Του.

12. Η σταύρωση δεν μπορεί να μοιραστεί διότι είναι ένα σύμβολο προβολής, αλλά η ανάσταση είναι το σύμβολο του μοιράσματος διότι η αφύπνιση κάθε Υιού του Θεού είναι αναγκαία ώστε η Αδελφότητά των Υιών να γνωρίσει την Ολότητά της. Αυτό και μόνο είναι γνώση.

13. Το μήνυμα της σταύρωσης είναι απόλυτα ξεκάθαρο:

Δίδασκε μόνο αγάπη, γιατί αυτό είσαι.

14. Αν ερμηνεύσεις την σταύρωση με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, την χρησιμοποιείς σαν όπλο για επίθεση παρά σαν κάλεσμα για ειρήνη που ήταν ο προορισμός της. Οι Απόστολοι συχνά την παρεξήγησαν, για τον ίδιο λόγο που την παρεξηγούν όλοι. Η δική τους ατελής αγάπη τους έκανε ευάλωτους σε προβολή, και μίλησαν για την «οργή του Θεού» ως δικό Του όπλο εκδίκησης, λόγω του δικού τους φόβου. Ούτε μπόρεσαν να μιλήσουν για την σταύρωση χωρίς καθόλου θυμό, διότι η δική τους αίσθηση ενοχής τους έκανε να θυμώνουν.

15. Αυτά είναι μερικά από τα παραδείγματα ανάποδης σκέψης στην Καινή Διαθήκη, παρόλο που το ευαγγέλιό της είναι μόνο το μήνυμα της αγάπης. Αν οι Απόστολοι δεν είχαν νιώσει ένοχοι, ποτέ δεν θα μπορούσαν να είχαν αναφέρει ότι είπα, «Δεν έρχομαι για να φέρω ειρήνη παρά ένα σπαθί.» Αυτό είναι ξεκάθαρα το αντίθετο όλων όσων δίδαξα. Ούτε θα μπορούσαν να έχουν περιγράψει τις αντιδράσεις μου προς τον Ιούδα έτσι όπως έκαναν, αν με είχαν πραγματικά καταλάβει. Δεν θα μπορούσα να είχα πει, «Προδίδεις εσύ τον Υιό του ανθρώπου με ένα φιλί;» εκτός κι αν πίστευα στην προδοσία. Ολόκληρο το μήνυμα της σταύρωσης ήταν απλά ότι δεν το πίστευα. Η «τιμωρία» που λέχτηκε ότι επικαλέστηκα για τον Ιούδα ήταν ένα παρόμοιο λάθος. Ο Ιούδας ήταν αδελφός μου και ένας Υιός του Θεού, μέρος της Αδελφότητας των Υιών όσο και εγώ ο ίδιος. Ήταν ποτέ δυνατόν να τον καταδικάσω όταν ήμουν έτοιμος να αποδείξω ότι η καταδίκη είναι αδύνατη;

16. Όταν διαβάζεις τους Αποστόλους, να θυμάσαι ότι εγώ ο ίδιος τους είπα ότι υπήρχαν πολλά που θα τα καταλάβαιναν αργότερα, διότι δεν ήταν απόλυτα έτοιμοι να με ακολουθήσουν εκείνο τον καιρό. Δεν θέλω να επιτρέψω κα εισέλθει καθόλου φόβος στο σύστημα σκέψης προς το οποίο σε καθοδηγώ. Δεν καλώ μάρτυρες, μόνο δασκάλους. Κανένας δεν τιμωρείται για αμαρτίες, και οι Υιοί του Θεού δεν είναι αμαρτωλοί. Οιαδήποτε ιδέα τιμωρίας έχει να κάνει με την προβολή μομφής, και ενισχύει την ιδέα ότι οι μομφές είναι δικαιολογημένες. Το αποτέλεσμα είναι ένα μάθημα πάνω στην μομφή, διότι όλη η συμπεριφορά διδάσκει τις πεποιθήσεις που την κινητοποιούν. Η σταύρωση ήταν το αποτέλεσμα ξεκάθαρα αντιτιθέμενων συστημάτων σκέψης ∙ το τέλειο σύμβολο της σύγκρουσης ανάμεσα στο εγώ και τον Υιό του Θεού. Αυτή η σύγκρουση φαίνεται το ίδιο αληθινή τώρα, και τα μαθήματά της πρέπει να μαθευτούν το ίδιο καλά όσο τότε.

17. Εγώ δεν χρειάζομαι ευγνωμοσύνη, αλλά εσύ χρειάζεται να αναπτύξεις την εξασθενημένη σου ικανότητα να είσαι ευγνώμων, αλλιώς δεν θα μπορείς να εκτιμάς τον Θεό. Αυτός δεν χρειάζεται την δική σου εκτίμηση, αλλά εσύ την χρειάζεσαι. Δεν μπορείς να αγαπάς αυτό που δεν εκτιμάς, διότι ο φόβος κάνει την εκτίμηση αδύνατη. Όταν φοβάσαι αυτό που είσαι δεν το εκτιμάς, και επομένως θα το απορρίπτεις. Και το αποτέλεσμα θα είναι να διδάσκεις την απόρριψη.

18. Η δύναμη των Υιών του Θεού είναι παρούσα όλη την ώρα, διότι δημιουργήθηκαν ως δημιουργοί. Η επίδραση που έχουν ο ένας στον άλλο είναι δίχως όρια, και πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την κοινή σωτηρία τους. Ο κάθε ένας πρέπει να μάθει να διδάσκει ότι όλες οι μορφές απόρριψης δεν έχουν νόημα. Ο διαχωρισμός είναι η ιδέα της απόρριψης. Όσο το διδάσκεις θα το πιστεύεις. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που σκέφτεται ο Θεός, και εσύ πρέπει να σκέφτεσαι όπως Αυτός αν θέλεις να Τον γνωρίσεις ξανά.

19. Να θυμάσαι ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ο Σύνδεσμος Επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό τον Πατέρα και τους διαχωρισμένους Υιούς Του. Αν θέλεις να ακούς την Φωνή Του θα γνωρίζεις ότι δεν μπορείς ούτε να πάθεις κακό ούτε να προκαλέσεις κακό, και ότι πολλοί χρειάζονται την ευλογία σου για να τους βοηθήσει να το ακούσουν αυτό για τον εαυτό τους. Όταν αντιλαμβάνεσαι μόνο αυτή την ανάγκη σε αυτούς, και δεν ανταποκρίνεσαι σε καμία άλλη, θα έχεις μάθει από εμένα και θα είσαι εξίσου έτοιμος να μοιραστείς την μάθησή σου όπως κι εγώ.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...