Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 212 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 212

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(192) Έχω μια λειτουργία που ο Θεός θέλει να εκπληρώσω.

Αναζητώ την λειτουργία που θα με απελευθερώσει από όλες τις μάταιες ψευδαισθήσεις του κόσμου. Μόνο η λειτουργία που μου έχει δώσει ο Θεός μπορεί να προσφέρει ελευθερία. Μόνο αυτή αναζητώ, και μόνο αυτή θα δέχομαι ως δική μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ?



- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, WHAT IS DEATH?-

1. Ο θάνατος είναι το κεντρικό όνειρο από το οποίο προέρχονται όλες οι ψευδαισθήσεις. Δεν είναι τρέλα να σκέφτεσαι πως ζωή είναι να γεννιέσαι, να γερνάς, να χάνεις την ζωτικότητά σου, και τελικά να πεθαίνεις; Έχουμε ξανακάνει αυτή την ερώτηση, αλλά τώρα χρειάζεται να την αναλογιστούμε πιο προσεκτικά. Είναι η μία ριζωμένη, αμετάβλητη πίστη του κόσμου ότι όλα τα πράγματα σε αυτόν γεννιούνται μόνο και μόνο για να πεθάνουν. Αυτός θεωρείται ο «τρόπος της φύσης», που δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, παρά γίνεται αποδεκτός σαν ο «φυσικός» νόμος της ζωής. Το κυκλικό, το μεταβλητό και το αβέβαιο ∙ το αναξιόπιστο και το ασταθές, το να βαδίζεις με αστάθεια με ένα συγκεκριμένο τρόπο πάνω σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, -- όλα αυτά θεωρούνται ως Θέληση του Θεού. Και κανένας δεν ρωτά αν είναι δυνατόν ένας καλός Δημιουργός να θέλει κάτι τέτοιο.

2. Με την αντίληψη ότι έτσι δημιούργησε το σύμπαν ο Θεός, θα ήταν αδύνατον να Τον σκέφτεσαι ως στοργικό. Γιατί αυτός που έχει καταδικάσει όλα τα πράγματα να πεθαίνουν, να καταλήγουν σε χώμα, απογοήτευση και απελπισία, μόνο τρομακτικός μπορεί να είναι. Κρατά την μικρή ζωή σου στο χέρι του με μόνο μία κλωστή, έτοιμος να την κόψει χωρίς να νοιαστεί ή να μετανιώνει, ίσως και σήμερα. Ακόμα κι αν περιμένει, το τέλος είναι σίγουρο. Όποιος αγαπά έναν τέτοιο θεό δεν γνωρίζει από αγάπη, διότι έχει αρνηθεί ότι η ζωή είναι αληθινή. Ο θάνατος έχει γίνει το σύμβολο της ζωής. Ο κόσμος της είναι τώρα ένα πεδίο μάχης, όπου βασιλεύουν οι αντιφάσεις και τα αντίθετα κάνουν ατέλειωτους πολέμους. Εκεί όπου υπάρχει θάνατος η ειρήνη είναι αδύνατη.

3. Ο θάνατος είναι το σύμβολο του φόβου του Θεού. Η Αγάπη Του εξαλείφεται μέσα στην ιδέα που την κρατά από την επίγνωση σαν μία ασπίδα σηκωμένη για να κρύβει τον ήλιο. Το σύμβολο αυτό είναι αρκετά μακάβριο για να δείξει ότι δεν μπορεί να συνυπάρχει με τον Θεό. Κρατά μία εικόνα του Θεού στην οποία αυτός είναι «ξαπλωμένος και αναπαύεται» στην αγκαλιά της καταστροφής, όπου τα σκουλήκια τον περιμένουν για να τον χαιρετίσουν ώστε να ζήσουν λίγο ακόμα από την δική του καταστροφή. Όμως, και τα σκουλήκια ακόμα είναι καταδικασμένα να καταστραφούν το ίδιο σίγουρα. Και έτσι ζουν όλα τα πράγματα εξαιτίας του θανάτου. Το ρήμαγμα είναι ο «νόμος της ζωής» της φύσης. Ο Θεός είναι παράφρων, και μόνο ο φόβος είναι αληθινός.

4. Η παράξενη πίστη ότι υπάρχει ένα μέρος πραγμάτων που πεθαίνουν που μπορεί να ξεχωρίζουν από ό,τι θα πεθάνει, δεν παρουσιάζει καθόλου έναν Θεό γεμάτο αγάπη ούτε θέτει τις βάσεις για εμπιστοσύνη. Αν ο θάνατος είναι αλήθεια για οτιδήποτε, τότε δεν υπάρχει ζωή. Ο θάνατος αρνείται την ζωή. Αλλά αν υπάρχει πραγματικότητα στην ζωή, τότε αρνούμαστε τον θάνατο. Δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός σ’ αυτό. Υπάρχει είτε ένας θεός φόβου ή Ένας Αγάπης. Ο κόσμος επιχειρεί χίλιους συμβιβασμούς, και θα επιχειρήσει χίλιους ακόμα. Κανένας τους δεν μπορεί να γίνει δεκτός από τους δασκάλους του Θεού, διότι ούτε ένας δεν θα μπορούσε να είναι δεκτός από τον Θεό. Αυτός δεν έφτιαξε τον θάνατο διότι Αυτός δεν έφτιαξε τον φόβο. Και οι δύο είναι εξίσου χωρίς νόημα γι Αυτόν.

5. Η «πραγματικότητα» του θανάτου είναι σταθερά ριζωμένη στην πεποίθηση ότι ο Υιός του Θεού είναι ένα σώμα. Και αν ο Θεός δημιούργησε σώματα, τότε ο θάνατος θα ήταν πραγματικά αληθινός. Αλλά τότε ο Θεός δεν θα ήταν Θεός Αγάπης. Δεν υπάρχει άλλο σημείο όπου η αντίθεση ανάμεσα στην αντίληψη του πραγματικού κόσμου και του κόσμου των ψευδαισθήσεων γίνεται τόσο έντονα προφανής. Ο θάνατος είναι στ’ αλήθεια ο θάνατος του Θεού, αν Αυτός είναι Αγάπη. Και τώρα η δική Του δημιουργία πρέπει να στέκει μέσα στον φόβο γι Αυτόν. Αυτός δεν είναι Πατέρας, είναι καταστροφέας. Δεν είναι Δημιουργός, είναι εκδικητής. Τρομερές οι Σκέψεις Του και τρομακτική η εικόνα Του. Το να κοιτάς τις Δημιουργίες Του σημαίνει θάνατος.

6. « Και ο τελευταίος που θα ξεπεραστεί θα είναι ο θάνατος.» Φυσικά! Χωρίς την ιδέα του θανάτου δεν υπάρχει κόσμος. Όλα τα όνειρα τελειώνουν μαζί με αυτό. Αυτός είναι ο τελικός στόχος της σωτηρίας ∙ το τέλος όλων των ψευδαισθήσεων. Και στον θάνατο γεννιούνται όλες οι ψευδαισθήσεις. Τι μπορεί να γεννιέται από τον θάνατο και να έχει ζωή; Αλλά και τι μπορεί να γεννιέται από τον Θεό και να είναι δυνατόν να πεθάνει; Οι ασυνέπειες, οι συμβιβασμοί και οι τελετουργίες που καλλιεργεί ο κόσμος στις μάταιες προσπάθειές του να αγκιστρωθεί στον θάνατο και συγχρόνως να θεωρεί ότι η αγάπη είναι αληθινή, δεν είναι παρά ανόητες μαγείες, αναποτελεσματικές και άνευ ουσίας. Ο Θεός ΕΙΝΑΙ, και μέσα σε Αυτόν όλα τα δημιουργημένα πράγματα πρέπει να είναι αιώνια. Δεν καταλαβαίνεις ότι αν είναι διαφορετικά τότε Αυτός έχει ένα αντίθετο, και ότι ο φόβος θα ήταν το ίδιο αληθινός όσο η αγάπη;

7. Δάσκαλε του Θεού, η μόνη σου αποστολή θα μπορούσε να εκφραστεί έτσι: Μην δέχεσαι κανένα συμβιβασμό στον οποίο ο θάνατος παίζει κάποιο ρόλο. Μην πιστεύεις στην σκληρότητα, ούτε να αφήνεις την επίθεση να κρύβει την αλήθεια από σένα. Αυτό που φαίνεται ότι πεθαίνει απλά έχει γίνει λάθος αντιληπτό και έχει μεταφερθεί στην ψευδαίσθηση. Τώρα γίνεται έργο σου να αφήσεις την ψευδαίσθηση να μεταφερθεί στην αλήθεια. Να είναι ακλόνητος μόνο σε αυτό ∙ μην εξαπατάσαι από την «πραγματικότητα» οιασδήποτε μεταβλητής μορφής. Η αλήθεια ούτε κινείται ούτε ταλαντεύεται ούτε βουλιάζει στον θάνατο και την αποσύνθεση. Και ποιο είναι το τέλος του θανάτου; Τίποτα άλλο από αυτό ∙ η συνειδητοποίηση ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος τώρα και πάντα. Τίποτα άλλο από αυτό. Αλλά μην αφήσεις τον εαυτό σου να ξεχάσει ότι δεν είναι ούτε τίποτα λιγότερο από αυτό.

ΜΑΘΗΜΑ 211 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 211

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(191) Είμαι ο ιερός Υιός του Θεού του Ίδιου.

Μέσα σε ησυχία και αληθινή ταπεινότητα αναζητώ των δόξα του Θεού, να την δω στον Υιό που Αυτός δημιούργησε ως Εαυτό μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 210 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 210

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(190) Διαλέγω την χαρά του Θεού αντί για τον πόνο.

Ο πόνος είναι δική μου ιδέα. Δεν είναι Σκέψη του Θεού, παρά είναι μία σκέψη ξέχωρη από Αυτόν και την Θέλησή Του. Η Θέλησή Του είναι χαρά, και μόνο χαρά για τον αγαπημένο Του Υιό. Και αυτήν επιλέγω, αντί για ό,τι έφτιαξα εγώ.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 209 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 209

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(189) Νιώθω την Αγάπη του Θεού μέσα μου τώρα.

Η Αγάπη του Θεού είναι αυτό που με δημιούργησε. Η Αγάπη του Θεού είναι όλα όσα είμαι. Η Αγάπη του Θεού με ανακήρυξε Υιό Του. Η Αγάπη του Θεού μέσα μου με απελευθερώνει.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 208 Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 208

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(188) Η ειρήνη του Θεού λάμπει μέσα μου τώρα.

Θα μείνω ήσυχος, και θα αφήσω την γη να ησυχάσει μαζί μου. Και μέσα σε αυτή την ησυχία θα βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αυτή είναι μέσα στην καρδιά μου, που φέρει τα πειστήρια του Θεού του Ίδιου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 207 - Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 207

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(187) Ευλογώ τον κόσμο διότι ευλογώ τον εαυτό μου.

Η ευλογία του Θεού λάμπει επάνω μου μέσα από την καρδιά μου, όπου Αυτός κατοικεί. Δεν χρειάζεται παρά να στραφώ προς Αυτόν, και κάθε θλίψη λιώνει και εξαφανίζεται, καθώς δέχομαι την απεριόριστη Αγάπη Του για μένα.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 206


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


(186) Η σωτηρία του κόσμου εξαρτάται από εμένα.

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του, διότι είμαι ο Υιός Του. Και εγώ θα δίνω τα δώρα Του εκεί όπου τα προορίζει Αυτός.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Σάββατο 24 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 205

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(185) Θέλω την ειρήνη του Θεού.

Η ειρήνη του Θεού είναι όλα όσα θέλω. Η ειρήνη του Θεού είναι ο ένας μου στόχος ∙ ο σκοπός όλης της ζωής μου εδώ, το τέλος που αναζητώ, ο σκοπός και η λειτουργία μου και η ζωή μου, ενώσω κατοικώ εκεί όπου δεν είμαι στο σπίτι μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

-----------------------------------------------------------------
Οι ασκήσεις και αυτού του μαθήματος γίνονται όπως και των προηγούμενων. Πιο αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε την εισαγωγή που αναρτήθηκε πριν από περίπου 5 μέρες.

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 204

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(184) Το Όνομα του Θεού είναι η κληρονομιά μου.

Το Όνομα του Θεού μου θυμίζει ότι είμαι ακόμα ο Υιός Του, και όχι δούλος του χρόνου, αδέσμευτος από νόμους που κυβερνούν τον κόσμο των αρρωστημένων ψευδαισθήσεων, ελεύθερος μέσα στον Θεό, για πάντα μαζί μ’ Αυτόν.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός
---------------------------------
Οι ασκήσεις και αυτού του μαθήματος γίνονται όπως και των προηγούμενων. Πιο αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε την εισαγωγή που αναρτήθηκε πριν από περίπου 4 μέρες.

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 203

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(183) Επικαλούμαι το Όνομα του Θεού και το δικό μου
Το Όνομα του Θεού είναι η απελευθέρωσή μου από κάθε σκέψη κακού και αμαρτίας, διότι είναι δικό μου, όπως και δικό Του.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός
--------------------------------------------------------
Οι ασκήσεις αυτού του μαθήματος γίνονται με τον ίδιο τρόπο, όπως και στο προηγούμενο μάθημα.

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ



- Από το Κεφάλαιο 5, THE DECISION FOR GOD -

1 Πιστεύεις στ’ αλήθεια πως μπορείς να φτιάξεις μια φωνή που να πνίξει την Φωνή του Θεού; Πιστεύεις πραγματικά ότι μπορείς να επινοήσεις ένα σύστημα σκέψης που να μπορεί να σε διαχωρίζει από Αυτόν; Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι μπορείς εσύ να σχεδιάζεις την ασφάλεια και την χαρά σου καλύτερα από ό,τι Αυτός; Δεν χρειάζεται να είσαι ούτε προσεκτικός ούτε απρόσεκτος ∙ απλά χρειάζεται να αφήσεις όλες σου τις έγνοιες σε Αυτόν που σε φροντίζει. Εσύ είσαι η φροντίδα Του διότι σε αγαπά. Η Φωνή Του σου υπενθυμίζει πάντα ότι όλη η ελπίδα είναι δική σου, χάρη στην δική Του μέριμνα. Δεν μπορείς να επιλέξεις να διαφύγεις από την φροντίδα Του διότι δεν είναι αυτή η Θέλησή Του, αλλά μπορείς να επιλέξεις να δεχτείς την φροντίδα Του και να χρησιμοποιήσεις την άπειρη δύναμη της φροντίδας Του για όλα εκείνα που δημιούργησε με αυτή.

2. Υπάρχουν πολλοί θεραπευτές που δεν θεράπευσαν τον εαυτό τους. Δεν έχουν κινήσει βουνά με την πίστη τους διότι η πίστη τους δεν ήταν ολοκληρωμένη. Μερικοί από αυτούς έχουν θεραπεύσει τους ασθενείς κάποιες φορές, αλλά δεν έχουν αναστήσει τους νεκρούς. Μόνο αν ο θεραπευτής θεραπεύσει τον εαυτό του, θα μπορεί να πιστεύει ότι δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Δεν έχει μάθει ότι κάθε νους που δημιούργησε ο Θεός αξίζει εξίσου να θεραπευτεί διότι ο Θεός τον δημιούργησε ολοκληρωμένο. Σου ζητείται απλά να επιστρέψεις στον Θεό το νου έτσι όπως τον δημιούργησε Αυτός. Σου ζητά μόνο αυτό που Αυτός έδωσε, γνωρίζοντας ότι αυτή η προσφορά θα σε θεραπεύσει. Η πνευματική υγεία είναι ολότητα, και η πνευματική υγεία του αδελφού σου είναι η δική σου.

3. Γιατί ν’ ακούς τα δίχως τέλος παρανοϊκά καλέσματα που νομίζεις ότι απευθύνονται σ’ εσένα, όταν μπορείς να γνωρίζεις ότι η Φωνή του Θεού βρίσκεται μέσα σου; Ο Θεός εμπιστεύτηκε το Πνεύμα Του σε σένα, και σου ζήτησε να εμπιστευτείς το δικό σου σε Αυτόν. Ο αποκλεισμός του εαυτού σου από την Επανόρθωση είναι το τελευταίο αμυντικό ανάχωμα του εγώ για την συντήρηση της ύπαρξής του. Αντανακλά και την ανάγκη του εγώ να διαχωρίζει, και την δική σου προθυμία να συμπαραταχτείς με την διαχωριστικότητα του. Αυτή η προθυμία σημαίνει ότι δεν θέλεις να θεραπευτείς.

4. Αλλά η ώρα είναι τώρα. Δεν σου έχει ζητηθεί να επεξεργαστείς το σχέδιο της σωτηρίας μόνος σου διότι, όπως σου είπα και πριν, η λύση δεν θα μπορούσε να είναι δικής σου κατασκευής. Ο Θεός ο Ίδιος σου έδωσε την τέλεια Διόρθωση για όλα όσα έφτιαξες που να είναι σύμφωνη με την ιερή Του Θέληση. Εγώ κάνω το σχέδιό Του απόλυτα σαφές σε σένα, και θα σου πω ακόμα και τον δικό σου ρόλο μέσα σ’ αυτό, και το πόσο επείγον είναι να τον εκπληρώσεις. Ο Θεός θρηνεί με την «θυσία» των παιδιών Του που πιστεύουν ότι είναι χαμένα γι Αυτόν.

5. Όποτε δεν είσαι απόλυτα χαρούμενος, είναι γιατί έχεις αντιδράσει με έλλειψη αγάπης σε κάποια από τις δημιουργίες του Θεού. Αν αυτό το αντιληφθείς ως «αμαρτία» γίνεσαι αμυντικός διότι περιμένεις επίθεση. Η απόφαση να αντιδράσεις με αυτό τον τρόπο είναι δική σου, και επομένως μπορεί να ακυρωθεί. Δεν γίνεται να ακυρωθεί με μετάνοια με την συνήθη έννοια, διότι έτσι υπονοεί ενοχή. Αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να νιώσει ένοχος, τότε μάλλον θα ενισχύσεις το σφάλμα και δεν θα επιτρέψεις σε αυτό να ακυρωθεί για λογαριασμό σου.

6. Η απόφαση δεν μπορεί να είναι δύσκολη. Αυτό είναι προφανές, αν συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει ήδη να έχεις αποφασίσει να μην είσαι απόλυτα χαρούμενος αν αυτός είναι ο τρόπος που νιώθεις. Επομένως, το πρώτο βήμα στην ακύρωση είναι ν’ αναγνωρίσεις ότι ενεργά αποφάσισες εσφαλμένα, αλλά το ίδιο ενεργά μπορείς να αποφασίσεις και κάτι άλλο. Να είσαι πολύ σταθερός με τον εαυτό σου σε αυτό, και να κρατηθείς απόλυτα γνώστης της διαδικασίας της ακύρωσης, η οποία μεν δεν προέρχεται από σένα, βρίσκεται όμως μέσα σου διότι ο Θεός την τοποθέτησε εκεί. Ο δικός σου ρόλος είναι απλά να επιστρέψεις την σκέψη σου στο σημείο που έγινε το σφάλμα, και να την παραδώσεις ειρηνικά στην Επανόρθωση. Να λες αυτό στον εαυτό σου όσο πιο ειλικρινά μπορείς, και να θυμάσαι ότι το Άγιο Πνεύμα θα ανταποκριθεί πλήρως και στην παραμικρή σου πρόσκληση:

Πρέπει να έχω πάρει λάθος απόφαση, διότι δεν είμαι γαλήνιος.

Την λάθος απόφαση την πήρα μόνος μου, αλλά μπορώ και να αποφασίσω κάτι άλλο.

Θέλω να αποφασίσω κάτι άλλο, διότι θέλω να είμαι γαλήνιος.

Δεν νιώθω ένοχος, διότι το Άγιο Πνεύμα θα ακυρώσει όλες τις συνέπειες της λάθος απόφασής μου αν Τον αφήσω.

Επιλέγω να Τον αφήσω, επιτρέποντάς Του να αποφασίσει για μένα υπέρ του Θεού.


ΜΑΘΗΜΑ 202


Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

(
182) Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου.

Γιατί να επιλέξω να μείνω έστω για μία στιγμή ακόμα εκεί όπου δεν ανήκω, όταν ο Θεός ο Ίδιος μου έχει δώσει την Φωνή Του για να με καλεί σπίτι μου;
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός


------------ και για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----
Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα («Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου»), δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την νοητική υγεία και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει χωρίς αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου αυτό δεν είναι αυτό που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα. «Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου».
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

Θα ησυχάσω για μία στιγμή και θα πάω σπίτι μου

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι διαθέσιμος για σένα, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ VI

Εισαγωγή.

1. Γι αυτή την επανάληψη παίρνουμε μόνο μία ιδέα κάθε μέρα, και την ασκούμε όσο πιο συχνά είναι δυνατόν. Εκτός από τον χρόνο που δίνεις πρωί και βράδυ, που δεν πρέπει να είναι λιγότερος από δεκαπέντε λεπτά, και τις ωριαίες υπομνήσεις όλη την ημέρα, χρησιμοποίησε την ιδέα όσο πιο συχνά μπορείς ανάμεσα σε αυτές. Η κάθε μία από αυτές τις ιδέες μόνη της είναι επαρκής για την σωτηρία, αν μαθευτεί αληθινά. Η κάθε μία θα ήταν αρκετή για να δώσει απελευθέρωση σε σένα και στον κόσμο από κάθε μορφή δεσμών, και να προσκαλέσει την μνήμη του Θεού να επανέλθει.

2. Με αυτό κατά νου αρχίζουμε την πρακτική μας, κατά την οποία ανακεφαλαιώνουμε τις σκέψεις που μας έχει χαρίσει το Άγιο Πνεύμα στα τελευταία είκοσι μαθήματα. Η κάθε μία περιέχει όλη την διδακτέα ύλη αν γίνει κατανοητή, αποδεκτή, και εφαρμοστεί σε όλα τα φαινομενικά συμβάντα κατά την διάρκεια της ημέρας. Μία είναι αρκετή. Αλλά από αυτή την μία, δεν θα πρέπει να γίνει καμία εξαίρεση. Επομένως χρειάζεται να τις χρησιμοποιήσουμε όλες και να τις αφήσουμε να αναμειχθούν σαν μία, εφόσον η κάθε μία συνεισφέρει στο σύνολο που μαθαίνουμε.

3. Αυτές οι συνεδρίες άσκησης, όπως και στην προηγούμενη ανακεφαλαίωση, επικεντρώνονται γύρω από ένα κεντρικό θέμα με το οποίο αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε μάθημα. Είναι αυτό:
Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα, δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την νοητική υγεία και την απλή αλήθεια.

4. Θα επιχειρήσουμε να πάμε πέρα από τις λέξεις και τις εξειδικευμένες μορφές άσκησης γι αυτή την ανακεφαλαίωση. Διότι, αυτή την φορά, επιχειρούμε, να πετύχουμε ένα γρήγορο βήμα σε ένα πιο σύντομο μονοπάτι προς την γαλήνη και τη ειρήνη του Θεού. Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.

5. Υπάρχει μόνο μια εξαίρεση σε αυτή την απουσία δομής στις ασκήσεις μας. Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου ότι αυτό δεν είναι αυτό που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα.

6. Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύδε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

- Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω _________.

Και έπειτα επαναλαμβάνεις την σκέψη της ημέρας, και την αφήνεις να πάρει την θέση αυτής που σκέφτηκες εσύ. Πέρα από αυτές τις εφαρμογές της κάθε ιδέας για την ημέρα, θα προσθέσουμε μόνο μερικές τυπικές εκφράσεις ή συγκεκριμένες σκέψεις για να βοηθήσουν στην άσκησή μας. Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.

7. Σε Αυτόν προσφέρω αυτή την ανακεφαλαίωση εκ μέρους σου. Σε τοποθετώ στην ευθύνη Του, και Τον αφήνω να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι διαθέσιμος για σένα, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει. Ας Του προσφέρουμε όλη την ανακεφαλαίωση που αρχίζουμε τώρα, και ας μην ξεχνάμε σε ποιον την δίνουμε, καθώς ασκούμαστε μέρα με την ημέρα, προχωρώντας προς τον στόχο που Αυτός θέτει για εμάς ∙ επιτρέποντάς Του να μας διδάσκει πώς να πορευόμαστε, και να Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα για τον τρόπο που η κάθε περίοδος άσκησης μπορεί να γίνει ένα δώρο αγάπης και ελευθερίας προς τον κόσμο.

ΜΑΘΗΜΑ 201

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός.


(181) Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα με μένα.

Όλοι είναι αδελφοί μου. Είμαι ευλογημένος με την ενότητα με το σύμπαν και τον Θεό, τον Πατέρα μου, τον ένα Δημιουργό του όλου που είναι ο Εαυτός μου, για πάντα Ένα μαζί μου.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός.

------------για να θυμόμαστε τον τρόπο που πρέπει να ασκούμαστε-----

Η μέρα αρχίζει και τελειώνει με αυτό. Και το επαναλαμβάνομε κάθε ώρα, ή θυμόμαστε, ανάμεσα, ότι έχουμε μια λειτουργία που υπερβαίνει τον κόσμο που βλέπουμε. Πέρα από αυτό, και από την επανάληψη της συγκεκριμένης σκέψης που έχουμε για σήμερα («Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα με μένα»), δεν χρειάζεται καμιά άλλη μορφή άσκησης, εκτός από μια βαθιά παράδοση του καθετί που ταράζει το μυαλό, και το κάνει κουφό στην λογική, την νοητική υγεία και την απλή αλήθεια.
Απλά κλείνουμε τα μάτια μας, και έπειτα ξεχνάμε όλα όσα νομίζαμε ότι ξέραμε και καταλαβαίναμε. Γιατί έτσι μας δίδεται ελευθερία από όλα όσα δεν ξέραμε και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε.
Μην επιτρέπεις σε καμία νωθρή σκέψη να περάσει χωρίς αναμφισβήτητη. Αν παρατηρήσεις κάποια, μην δεχτείς να σε κρατήσει και σπεύσε να διαβεβαιώσεις το νου σου αυτό δεν είναι αυτό που επιθυμεί να έχει. Τότε, απαλά, άφησε την σκέψη που αρνήθηκες να παραιτηθεί, με βέβαιη και γρήγορη ανταλλαγή της με την ιδέα που ασκούμε σήμερα. «Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα με μένα».
Όταν μπαίνεις σε πειρασμό, σπεύσε να διακηρύξεις την ελευθερία σου από τον πειρασμό, καθώς λες:

Αυτή την σκέψη δεν την θέλω. Στην θέση της διαλέγω:

Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα με μένα.

Θα δώσουμε, όμως, αυτές τις στιγμές ησυχίας στον Δάσκαλο που να μας διδάσκει με ησυχία, μας μιλά για ειρήνη, και δίνει στις σκέψεις μας όποιο νόημα μπορεί να έχουν.
Σε Αυτόν πρόσφερε αυτή την σκέψη. Τοποθέτησε τον εαυτό σου στην ευθύνη Του, και άφησέ Τον να σε διδάξει τι να κάνεις, να πεις και να σκεφτείς, κάθε φορά που στρέφεσαι προς Αυτόν. Αυτός πάντα θα είναι διαθέσιμος για σένα, κάθε φορά που Τον καλείς να σε βοηθήσει.

Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 200


Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού


1. Μην ψάχνεις άλλο. Δεν θα βρεις άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού. Αποδέξου αυτό το γεγονός, και σώσε τον εαυτό σου από την αγωνία και από τις ακόμα πιο πικρές απογοητεύσεις, την ψυχρή απελπισία, και την αίσθηση της παγωμένης απόγνωσης και αμφιβολίας. Μην αναζητάς άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο για να βρεις εκτός από την ειρήνη του Θεού, εκτός κι αν αναζητάς την δυστυχία και τον πόνο.

2. Αυτό είναι το τελικό σημείο στο οποίο πρέπει να φτάσουν όλοι στο τέλος, για να παρατήσουν κάθε ελπίδα ότι θα βρουν ευτυχία εκεί όπου δεν υπάρχει καθόλου, ότι μπορούν να σωθούν από αυτό που γίνεται μόνο να προκαλεί πόνο ∙ ότι θα φτιάξουν ειρήνη από το χάος, χαρά από τον πόνο, και Παράδεισο από την κόλαση. Μην επιχειρείς πια να κερδίσεις μέσα από το να χάνεις, ούτε να πεθαίνεις για να ζήσεις. Δεν γίνεται παρά να αναζητάς την ήττα.

3. Και όμως, το ίδιο εύκολα μπορείς να ζητήσεις αγάπη, ευτυχία, αιώνια ζωή μέσα σε ειρήνη που δεν έχει τέλος. Ζήτα αυτό, και γίνεται μόνο να κερδίσεις. Όταν ζητάς αυτό που ήδη έχεις, η επιτυχία είναι σίγουρη. Όταν ζητάς αυτό που είναι εσφαλμένο να γίνει αληθινό, τότε η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη. Συγχώρεσε τον εαυτό σου για τις μάταιες φαντασιώσεις του, και μην αναζητάς πια, αυτό που δεν μπορείς να βρεις. Γιατί τι θα ήταν πιο ανόητο από το να ψάχνεις και να ξαναψάχνεις για την κόλαση, όταν δεν έχεις παρά να κοιτάξεις με ανοιχτά μάτια για να βρεις ότι ο Ουρανός βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου, μέσα από μία πόρτα που ανοίγει εύκολα για να σε καλωσορίσει;

4. Γύρισε στην εστία σου. Δεν έχεις βρει την ευτυχία σε ξένα μέρη και σε αλλογενείς μορφές που δεν έχουν κανένα νόημα για σένα., παρόλο που προσπάθησες να τους αποδώσεις νόημα. Αυτός ο κόσμος δεν είναι ο τόπος που ανήκεις. Είσαι ξένος εδώ. Αλλά σου έχει δοθεί να βρεις το μέσον με το οποίο ο κόσμος δεν θα φαντάζει πια σαν φυλακή ή κρατητήριο για κανέναν.

5. Η ελευθερία σου δίδεται εκεί όπου πριν έβλεπες μόνο αλυσίδες και σιδερένιες πόρτες. Αλλά πρέπει ν’ αλλάξεις τη γνώμη σου για τον σκοπό του κόσμου, αν θέλεις πραγματικά να βρεις διαφυγή. Θα είσαι δέσμιος μέχρι να δεις όλο τον κόσμο ως ευλογημένο, και όλους απελευθερωμένους από τα λάθη σου και με τις τιμές που τους αρμόζουν έτσι όπως είναι. Δεν τους έφτιαξες εσύ ∙ ούτε και τον εαυτό σου. Και καθώς ελευθερώνεις τον ένα, ο άλλος γίνεται δεκτός έτσι όπως είναι.

6. Τι κάνει η συγχώρεση; Στην αλήθεια, δεν έχει καμία λειτουργία, και δεν κάνει τίποτα. Διότι είναι άγνωστη στον Ουρανό. Μόνο στην κόλαση χρειάζεται, και εκεί έχει να υπηρετήσει μια ισχυρή λειτουργία. Δεν είναι άξιος σκοπός η απόδραση του αγαπημένου Υιού του Θεού από τα κακά όνειρα που φαντάζεται, και όμως θεωρεί αληθινά; Ποιος θα μπορούσε να ελπίζει για περισσότερο, ενώ φαίνεται πως υπάρχει επιλογή ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία ∙ την αγάπη και τον φόβο;

7. Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη εκτός από την ειρήνη του Θεού, διότι Αυτός έχει έναν Υιό που δεν μπορεί να φτιάξει ένα κόσμο σε αντίθεση με το Θέλημα του Θεού και το δικό του, που είναι ίδιο με Εκείνου. Τι θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα βρει σε ένα τέτοιο κόσμο; Δεν μπορεί να έχει πραγματικότητα, διότι δεν δημιουργήθηκε ποτέ. Εδώ είναι που θα πρέπει να αναζητήσει την ειρήνη; Ή πρέπει να καταλάβει ότι, έτσι όπως τον βλέπει, ο κόσμος το μόνο που κάνει είναι να εξαπατά; Όμως μπορεί να μάθει να τον βλέπει με έναν άλλο τρόπο, και να βρει την ειρήνη του Θεού.

8. Η ειρήνη είναι η γέφυρα που όλοι πρέπει να διασχίσουν, για να αφήσουν πίσω τους αυτό τον κόσμο. Αλλά η ειρήνη αρχίζει μέσα στον κόσμο όταν γίνει αντιληπτός διαφορετικά, και οδηγεί από αυτή την νέα αντίληψη στην πύλη του Ουρανού και στον δρόμο πέρα από αυτή. Η ειρήνη είναι η απάντηση σε συγκρουόμενους στόχους, σε παράλογα ταξίδια, φρενήρεις, μάταιες αναζητήσεις, και ανούσιες προσπάθειες. Τώρα ο δρόμος είναι εύκολος, που γέρνει απαλά προς την γέφυρα όπου η ελευθερία βρίσκεται μέσα στην ειρήνη του Θεού.

9. Ας μην χάσουμε ξανά τον δρόμο μας σήμερα. Πηγαίνουμε προς τον Ουρανό, και το μονοπάτι είναι ευθύ. Μόνο αν επιχειρήσουμε να παρεκτραπούμε μπορεί να υπάρξει καθυστέρηση, και αχρείαστη σπατάλη χρόνου σε παράδρομους γεμάτους αγκάθια. Μόνο ο Θεός είναι σίγουρος, και Αυτός θα καθοδηγήσει τα βήματά μας. Δεν θα εγκαταλείψει τον Υιό Του όταν Τον χρειάζεται, ούτε θα τον αφήσει να περιπλανιέται για πάντα μακριά από το σπίτι του. Ο Πατέρας καλεί, ο Υιός ακούει. Και μόνο αυτό υπάρχει σε αυτό που φαίνεται ότι είναι ένας κόσμος διαχωρισμένος από τον Θεό, όπου τα σώματα έχουν πραγματικότητα.

10. Τώρα υπάρχει ησυχία. Μην αναζητάς άλλο. Έχεις φτάσει εκεί όπου ο δρόμος είναι στρωμένος με φύλλα λανθασμένων επιθυμιών, που έχουν πέσει από τα δέντρα της απελπισίας που έψαχνες πριν. Τώρα βρίσκονται κάτω από τα πόδια σου. Και εσύ κοιτάς επάνω προς τον Ουρανό, με τα μάτια του σώματος να υπηρετούν μόνο για μια ακόμα στιγμή. Η ειρήνη είναι επιτέλους αναγνωρισμένη, και μπορείς να νιώσεις το απαλό της αγκάλιασμα να περιβάλλει την καρδιά σου και τον νου σου με θαλπωρή και αγάπη.

11. Σήμερα δεν αναζητούμε είδωλα. Η ειρήνη δεν μπορεί να βρεθεί σ’ αυτά. Η ειρήνη του Θεού είναι δική μας, και μόνο αυτό θα δεχόμαστε και θέλουμε. Ειρήνη σ’ εμάς, σήμερα. Γιατί έχουμε βρει ένα απλό, χαρούμενο δρόμο για να αφήσουμε τον κόσμο της αμφιβολίας, και ν’ αντικαταστήσουμε όλους τους εναλλασσόμενους στόχους μας και τα μοναχικά μας όνειρα με ένα και μοναδικό σκοπό και συντροφικότητα. Γιατί η ειρήνη είναι ένωση, αν είναι από τον Θεό. Δεν αναζητούμε άλλο. Είμαστε κοντά στην εστία μας, και ερχόμαστε όλο και πιο κοντά κάθε φορά που λέμε:
-
- Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη από την ειρήνη του Θεού.
Και χαίρομαι που έτσι είναι.

Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 199

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος.

1. Η ελευθερία πρέπει να είναι αδύνατη όσο αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σαν σώμα. Το σώμα είναι ένα όριο. Όποιος αναζητά την ελευθερία μέσα σε ένα σώμα, την ψάχνει εκεί που δεν μπορεί να βρεθεί. Ο νους μπορεί να ελευθερωθεί όταν δεν βλέπει πια τον εαυτό του μέσα σε ένα σώμα, στενά δεμένο με αυτό και προστατευμένο από την παρουσία του.. Αν αυτή ήταν η αλήθεια, ο νους θα ήταν πραγματικά πολύ ευάλωτος!

2. Ο νους που υπηρετεί το Άγιο Πνεύμα είναι για πάντα απεριόριστος, από όλες τις απόψεις, πέρα από τους νόμους του χώρου και του χρόνου, αδέσμευτος από οποιεσδήποτε λάθος αντιλήψεις, και με δύναμη και ισχύ να κάνει ό,τι του ζητείται. Σκέψεις επίθεσης δεν μπορούν να εισέρθουν σε ένα τέτοιο νου, διότι έχει δοθεί στην Πηγή της αγάπης, και ο φόβος ποτέ δεν μπορεί να εισέλθει σε ένα νου που έχει ενωθεί με την αγάπη. Αναπαύεται μέσα στον Θεό. Και ποιος είναι δυνατόν να φοβάται όταν ζει μέσα στην Αθωότητα, και το μόνο που κάνει είναι ν’ αγαπά;

3. Είναι βασικό για την πρόοδό σου σε αυτά τα μαθήματα να αποδεχτείς την σημερινή ιδέα, και να την κρατήσεις με πολύ αγάπη. Μην σε απασχολεί που σύμφωνα με το εγώ είναι εντελώς παράλογη. Το εγώ κρατά το σώμα με μεγάλη τρυφερότητα διότι κατοικεί μέσα σε αυτό, και ζει ενωμένο με το σπίτι που έχει φτιάξει. Είναι ένα μέρος της ψευδαίσθησης που το έχει προφυλάξει από το να βρεθεί ότι είναι απατηλό το ίδιο.

4. Εδώ είναι που κρύβεται, και εδώ μπορεί να ειδωθεί ως αυτό που είναι. Δήλωσε την αθωότητά σου και είσαι ελεύθερος. Το σώμα εξαφανίζεται, διότι δεν το έχεις ανάγκη άλλη εκτός από αυτή που βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Γι αυτό, το σώμα θα παρουσιάζεται σαν μία χρήσιμη μορφή για αυτό που πρέπει να κάνει ο νους. Γίνεται, λοιπόν, ένα όχημα που βοηθά την συγχώρεση να επεκτείνεται προς τον στόχο που πρέπει να φτάσει και περιλαμβάνει τα πάντα, σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού.

5. Αγάπησε την σημερινή ιδέα, και ασκήσου σε αυτή σήμερα και κάθε μέρα. Κάνε την μέρος κάθε περιόδου άσκησης σου. Δεν υπάρχει σκέψη που δεν θα ωφεληθεί σε δύναμη να βοηθήσει τον κόσμο, και καμία που δεν θα ωφεληθεί με πρόσθετα δώρα για σένα. Ηχούμε το κάλεσμα της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο με αυτή την ιδέα. Θα ήθελες να εξαιρεθείς από την αποδοχή των δώρων που δίνεις;

6. Το Άγιο Πνεύμα είναι η εστία του νου που αναζητεί την ελευθερία. Μέσα σ’ Αυτόν έχει βρει αυτό που αναζητεί. Ο σκοπός του σώματος τώρα είναι πλέον αναμφίβολος. Και αυτό γίνεται τέλειο με την ικανότητα να υπηρετεί ένα αδιαίρετο στόχο. Με ξεκάθαρη και απαλλαγμένη από επίθεση ανταπόκριση στο νου με σκέψεις ελευθερίας και μόνο σαν στόχο του, το σώμα υπηρετεί τον σκοπό του καλά. Χωρίς την δύναμη να υποδουλώνει, είναι άξιος υπηρέτης της ελευθερίας που αναζητεί ο νους μέσα στο Άγιο Πνεύμα.

7. Να είσαι ελεύθερος σήμερα. Και φέρε την ελευθερία σαν δώρο δικό σου για εκείνους που ακόμα πιστεύουν ότι είναι υποδουλωμένοι μέσα σε ένα σώμα. Να είσαι εσύ ελεύθερος, έτσι ώστε το Άγιο Πνεύμα να μπορεί να κάνει χρήση της διαφυγής σου από τα δεσμά, για να ελευθερώσει τους πολλούς που αντιλαμβάνονται ακόμα τους εαυτούς τους σαν δέσμιους και αβοήθητους και φοβισμένους. Άφησε την αγάπη να αντικαταστήσει τους φόβους τους μέσα από σένα. Δέξου την σωτηρία τώρα, και δώσε το νου σου σε Αυτόν που σε καλεί να Του κάνεις αυτό το δώρο. Διότι επιθυμεί να σου παρέχει απόλυτη ελευθερία, τέλεια χαρά, και ελπίδα που βρίσκει την πλήρη εκπλήρωση της μέσα στον Θεό.

8. Είσαι Υιός του Θεού. Στην αιωνιότητα ζεις για πάντα. Δεν θα ήθελες να επιστρέψεις το νου σου σ’ αυτή; Τότε ασκήσου καλά στην σκέψη που σου δίνει το Άγιο Πνεύμα για σήμερα. Οι αδερφοί σου στέκουν απελευθερωμένοι μαζί σου∙ ο κόσμος είναι ευλογημένος μαζί με σένα, ο Υιός του Θεού δεν θρηνεί πια, και ο Ουρανός προσφέρει ευχαριστίες για την αύξηση της χαράς που του φέρνει η άσκησή σου. Και ο Θεός ο Ίδιος επεκτείνει την Αγάπη Του και την ευτυχία κάθε φορά που λες:

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Ακούω την Φωνή που μου έχει δώσει ο Θεός, και σε αυτή μόνο ο νους μου υπακούει.

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΜΕΣΑ;







- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, “CAN GOD BE REACHED DIRECTLY”-

1. Πραγματικά μπορείς να φτάσεις άμεσα τον Θεό, διότι δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε Αυτόν και στον Υιό Του. Η επίγνωσή Του βρίσκεται σε κάθε νου, και ο Λόγος Του είναι γραμμένος σε κάθε καρδιά. Εν τούτοις, αυτή η επίγνωση και αυτή η μνήμη μπορούν να επανέλθουν στο κατώφλι της αναγνώρισης μόνο εκεί όπου έχουν αφαιρεθεί όλα τα εμπόδια προς την αλήθεια. Σε πόσους έχει γίνει αυτό; Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται ο ρόλος των δασκάλων του Θεού. Και αυτοί, ακόμα, δεν έχουν αποκτήσει την αναγκαία κατανόηση, αλλά έχουν ενωθεί με άλλους. Αυτό είναι που τους ξεχωρίζει από τον κόσμο. Και αυτό είναι που δίνει την ικανότητα και σε άλλους να αφήσουν τον κόσμο μαζί τους. Μόνοι τους δεν είναι τίποτα. Αλλά στην ένωσή τους βρίσκεται η δύναμη του Θεού.

2. Υπάρχουν εκείνοι που έχουν φτάσει τον Θεό άμεσα, χωρίς να κρατήσουν ούτε ίχνος των εγκόσμιων περιορισμών και θυμήθηκαν τέλεια την Ταυτότητά τους. Αυτούς μπορούμε να τους αποκαλέσουμε τους Διδασκάλους των δασκάλων διότι, παρόλο που δεν είναι πια ορατοί, την εικόνα τους μπορούμε ακόμα να την επικαλεστούμε. Και θα εμφανιστούν όταν και όπου χρειάζεται. Σε εκείνους που τέτοιες εμφανίσεις θα τους προκαλούσαν φόβο, δίνουν τις ιδέες τους. Κανένας δεν είναι δυνατόν να τους επικαλεστεί μάταια. Ούτε υπάρχει κάποιος που να μην τον γνωρίζουν. Όλες οι ανάγκες είναι γνωστές σε αυτούς, και αναγνωρίζουν και συγχωρούν όλα τα λάθη. Θα έρθει η στιγμή που αυτό θα είναι κατανοητό. Και εν τω μεταξύ, αυτοί δίνουν όλα τους τα δώρα στους δασκάλους του Θεού που προσβλέπουν στην δική τους βοήθεια, και ζητούν όλα τα πράγματα μόνο στο όνομά τους .

3. Μερικές φορές ένας δάσκαλος του Θεού μπορεί να έχει μία σύντομη εμπειρία άμεσης σύνδεσης με τον Θεό. Σε αυτό τον κόσμο, είναι σχεδόν αδύνατον αυτό να διαρκέσει. Ίσως, μπορεί να κερδηθεί μετά από πολύ αφοσίωση και προσευχή, και έπειτα να διατηρηθεί για αρκετό χρόνο πάνω στην γη. Αλλά αυτό είναι τόσο σπάνιο που δεν μπορεί να θεωρηθεί ρεαλιστικός στόχος. Αν συμβεί, έχει καλώς. Αν δεν συμβεί, πάλι έχει καλώς. Όλες οι εγκόσμιες καταστάσεις είναι ψευδαίσθηση. Αν έφτανες τον Θεό άμεσα στην υπάρχουσα επίγνωσή σου, τότε δεν θα διατηρούσες πια το σώμα. Αυτοί που έχουν παραδώσει το σώμα απλά και μόνο για να προεκτείνουν την χρησιμότητά τους σε αυτούς που μένουν πίσω είναι πραγματικά πολύ λίγοι. Και χρειάζονται βοηθούς που να βρίσκονται ακόμα στα δεσμά και στην κατάσταση ύπνου, έτσι ώστε με την αφύπνιση τους να ακουστεί η Φωνή του Θεού.

4. Μην απελπίζεσαι, λοιπόν, από τους περιορισμούς. Η λειτουργία σου είναι να ξεφύγεις από αυτούς, αλλά όχι να είσαι χωρίς αυτούς. Για να ακουστείς από αυτούς που υποφέρουν πρέπει να μιλάς την γλώσσα τους. Για να είσαι σωτήρας, πρέπει να καταλαβαίνεις τι είναι αυτό από το οποίο πρέπει να υπάρξει διαφυγή. Η σωτηρία δεν είναι θεωρητική. Δες το πρόβλημα, ζήτησε την απάντηση, και έπειτα δέξου την όταν έρθει. Και ο ερχομός της δεν θα καθυστερήσει πολύ. Θα σου δοθεί όλη η βοήθεια που μπορείς να δεχτείς, και δεν θα υπάρχει ούτε μία ανάγκη σου που να μην ικανοποιηθεί. Ας μην μας απασχολούνε λοιπόν, στόχοι για τους οποίους δεν είσαι έτοιμος. Ο Θεός σε παίρνει από το σημείο που βρίσκεσαι και σε καλωσορίζει. Τι περισσότερο θα μπορούσες να επιθυμήσεις, όταν αυτό είναι το μόνο που χρειάζεσαι;

ΜΑΘΗΜΑ 198

Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει


1. Βλάβη είναι αδύνατον να συμβεί. Και όμως η ψευδαίσθηση φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Αν μπορείς να κατακρίνεις, μπορείς και να πληγώνεσαι.. Γιατί έχεις πιστέψει ότι μπορείς να πληγώσεις, και το δικαίωμα που έχεις εξασφαλίσει για τον εαυτό σου τώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, μέχρι να το παρατήσεις ως άνευ αξίας, ανεπιθύμητο και μη πραγματικό. Τότε πια οι ψευδαισθήσεις παύουν να έχουν επίδραση, και αυτές που φαινόντουσαν πως είχαν ακυρώνονται. Τότε είσαι ελεύθερος, γιατί η ελευθερία είναι το δώρο σου, και τώρα εσύ μπορείς να παραλάβεις το δώρο που έδωσες.

2. Καταδίκασε και κάνεις τον εαυτό σου αιχμάλωτο. Συγχώρεσε και απελευθερώνεσαι. Αυτός είναι ο νόμος που κυβερνά την αντίληψη. Δεν είναι ένας νόμος που η γνώση καταλαβαίνει, διότι η ελευθερία είναι μέρος της γνώσης. Το να καταδικάζεις είναι επομένως αδύνατον στην πραγματικότητα. Αυτά που φαίνονται ότι είναι η επιρροή και τα αποτελέσματά της δεν έχουν συμβεί καθόλου. Εν τούτοις πρέπει να ασχοληθούμε με αυτά σαν να είχαν συμβεί. Οι ψευδαισθήσεις φτιάχνουν ψευδαισθήσεις. Όλες εκτός από μία. Η συγχώρεση είναι μία ψευδαίσθηση που είναι η απάντηση σε όλες τις υπόλοιπες.

3. Η συγχώρεση καθαρίζει όλα τα άλλα όνειρα, και παρόλο που και η ίδια είναι όνειρο, δεν δίνει τροφή για άλλα. Όλες οι ψευδαισθήσεις εκτός από αυτή πολλαπλασιάζονται στο χιλιαπλάσιο. Αλλά αυτή είναι εκεί που τελειώνουν οι ψευδαισθήσεις. Η συγχώρεση είναι το τέλος των ονείρων, διότι είναι όνειρο ξυπνήματος. Η ίδια δεν είναι η αλήθεια. Και όμως δείχνει προς τα εκεί που πρέπει να βρίσκεται η αλήθεια, και δίνει κατευθύνσεις με την βεβαιότητά του Ίδιου του Θεού. Είναι ένα όνειρο κατά το οποίο ο Υιός του Θεού ξυπνά μέσα στον Εαυτό του και στον Πατέρα του, γνωρίζοντας ότι Αυτοί οι δύο είναι ένα.

4. Η συγχώρεση είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί έξω από την καταστροφή, προσπερνώντας όλα τα βάσανα, και τελικά απομακρύνεται από τον θάνατο. Πως θα μπορούσε να υπάρχει άλλος τρόπος, όταν αυτός εδώ είναι το σχέδιο του Θεού του Ίδιου; Και εσύ γιατί να αντιτεθείς σε αυτόν, να λογομαχήσεις μαζί του, και να αναζητάς να βρεις χίλιους τρόπους με τους οποίους να αποδείξεις ότι είναι λάθος ∙ χίλιες άλλες πιθανότητες;

5. Δεν είναι πιο σοφό να χαίρεσαι που κρατάς στα χέρια σου την απάντηση στα προβλήματά σου; Δεν είναι πιο έξυπνο να ευχαριστείς τον Ένα που δίνει την σωτηρία, και να δεχτείς το δώρο Του με ευγνωμοσύνη; Και δεν είναι καλοσύνη προς τον εαυτό σου ν’ ακούς την Φωνή Του και να μαθαίνεις τα απλά μαθήματα που θέλεις να σε διδάξει, αντί να προσπαθείς να εκδιώξεις τα λόγια Του, και να τα αντικαταστήσεις με τα δικά σου;

6. Τα λόγια Του θα λειτουργήσουν. Τα λόγια Του θα σώζουν. Τα λόγια Του περιέχουν όλη την ελπίδα, όλες τις ευλογίες και όλη την χαρά που μπορεί ποτέ να βρεθεί πάνω σε αυτή την γη. Τα λόγια Του είναι γεννημένα μέσα στον Θεό, και έρχονται σε σένα με την αγάπη του Θεού πάνω σ’ αυτά. Εκείνοι που ακούνε τα λόγια Του έχουν ακούσει το τραγούδι του Ουρανού. Διότι αυτά είναι τα λόγια με τα οποία όλα τα λόγια γίνονται επιτέλους ένα. Και καθώς αυτό το ένα σιγά – σιγά ξεθωριάσει, ο Λόγος του Θεού θα έρθει να πάρει την θέση του, διότι τότε θα επανέλθει στην μνήμη και θα γίνει δεκτός με αγάπη.

7. Αυτός ο κόσμος έχει πολλές φαινομενικά ξεχωριστές επικίνδυνες καταστάσεις όπου το έλεος δεν έχει κανένα νόημα, και η επίθεση φαίνεται δικαιολογημένη. Και όμως όλες αυτές είναι ένα ∙ ένας τόπος όπου ο θάνατος προσφέρεται στον Υιό του Θεού και στον Πατέρα του. Μπορεί να νομίζεις ότι Αυτοί τον δέχτηκαν. Αλλά αν κοιτάξεις πάλι στον μέρος που έβλεπες το αίμα τους, θα αντιληφθείς στην θέση του ένα θαύμα. Τι ανόητο που ήταν να πιστεύεις ότι Αυτοί ήταν δυνατόν να πεθάνουν! Πόσο ανόητο ήταν που πίστεψες ότι εσύ μπορείς να επιτεθείς! Πόσο τρελό ήταν που νόμιζες ότι μπορούσες να καταδικαστείς, και ότι ο ιερός Υιός του Θεού είναι δυνατόν να πεθάνει!

8. Η ηρεμία του Εαυτού σου παραμένει ακλόνητη, ανέγγιχτη από τέτοιες σκέψεις, και δεν έχει ιδέα για καμία καταδίκη που θα μπορούσε να χρειάζεται συγχώρεση. Τα όνειρα οιουδήποτε είδους είναι ξένα και αλλογενή για την αλήθεια. Και τι άλλο εκτός από την αλήθεια θα μπορούσε να είχε μία Σκέψη που κτίζει μία γέφυρα προς αυτήν που φέρνει τις ψευδαισθήσεις στην άλλη πλευρά;

9. Σήμερα ασκούμαστε αφήνοντας την ελευθερία να έρθει να φτιάξει τον οίκο της μαζί σου. Η αλήθεια χαρίζει αυτά τα λόγια μέσα στο νου σου, ώστε να μπορέσεις να βρεις το κλειδί προς το φως και ν’ αφήσεις το σκοτάδι να τελειώσει:
Μόνο η καταδίκη μου με πληγώνει. Μόνο η δική μου συγχώρεση με απελευθερώνει
Μην ξεχνάς σήμερα ότι δεν μπορεί να υπάρχει καμία μορφή ταλαιπωρίας που να μην κρύβει μια σκέψη μη συγχώρεσης. Ούτε μπορεί να υπάρχει κάποια μορφή πόνου που να μην μπορεί να θεραπεύσει η συγχώρεση.

10. Δέξου την μία ψευδαίσθηση που διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει καμία καταδίκη στον Υιό του Θεού, και θα θυμηθείς αμέσως τον Ουρανό ∙ ο κόσμος θα ξεχαστεί, όλες οι παράδοξες πεποιθήσεις του θα ξεχαστούν κι αυτές μαζί του, καθώς το πρόσωπο του Χριστού θα εμφανίζεται αποκεκαλυμμένο επιτέλους σε αυτό το ένα όνειρο. Αυτό είναι το δώρο που κρατά το Άγιο Πνεύμα για σένα από τον Θεό τον Πατέρα σου. Η σημερινή ημέρα ας γίνει δεκτή με γιορτές στην γη, αλλά και στον ιερό σου οίκο. Να είσαι καλός και με τους Δύο, καθώς θα συγχωρείς τα παραπτώματα για τα οποία Τους θεωρούσες ενόχους, και δες την αθωότητά σου να λάμπει πάνω σου από το πρόσωπο του Χριστού.

11. Τώρα υπάρχει σιγαλιά σε όλο τον κόσμο. Τώρα υπάρχει ηρεμία εκεί που πριν υπήρχαν φρενήρεις σκέψεις που δεν έβγαζαν κανένα νόημα. Τώρα υπάρχει γαλήνιο φως που διασχίζει το πρόσωπο της γης, που ησυχάζει σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Και τώρα ο Λόγος του Θεού μόνο, παραμένει πάνω στην γη. Μόνο αυτό θα μπορεί να γίνεται αντιληπτό για ακόμα μια στιγμή. Έπειτα τα σύμβολα τελειώνουν, και όλα όσα νόμιζες ότι έφτιαξες εξαφανίζονται εντελώς από το νου που ο Θεός γνωρίζει πάντα ότι είναι ο μοναδικός Του Υιός.

12. Δεν υπάρχει καταδίκη σε αυτόν. Είναι τέλειος μέσα στην ιερότητά του. Δεν χρειάζεται σκέψεις ελέους. Ποιος θα μπορούσε να του δώσει δώρα όταν τα πάντα είναι δικά του; Και ποιος θα μπορούσε να ονειρευτεί ότι προσφέρει συγχώρεση στον Υιό της Αθωότητας της Ίδιας, τόσο όμοιος με Αυτόν του Οποίου είναι Υιός, ώστε το να βλέπεις τον Υιό σημαίνει ότι πια δεν χρησιμοποιείς την αντίληψη, και ότι μόνο γνωρίζεις τον Πατέρα; Με αυτή την όραση του Υιού, τόσο σύντομη που ούτε μία στιγμή δεν στέκει ανάμεσα σε αυτό το μοναδικό θέαμα και την ίδια την αιωνιότητα, βλέπεις την θέαση του εαυτού σου, και έπειτα εξαφανίζεσαι για πάντα μέσα στον Θεό.

13. Σήμερα πλησιάζεις και άλλο στο τέλος όλων όσων στέκονται ακόμα ανάμεσα σε αυτή την όραση και την δική μας. Και χαιρόμαστε που έχουμε έρθει τόσο μακριά, και αναγνωρίζουμε ότι Αυτός που μας έφερε εδώ δεν θα μας εγκαταλείψει τώρα. Διότι Αυτός θέλει να μας δώσει το δώρο που μας έχει δώσει ο Θεός μέσω Αυτού σήμερα. Τώρα είναι η ώρα της απελευθέρωσής σου. Η ώρα έφτασε. Η ώρα ήρθε σήμερα.

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 197

Μόνο την δική μου ευγνωμοσύνη κερδίζω


1. Εδώ βρίσκεται το δεύτερο βήμα που κάνουμε για να ελευθερώσουμε το νου σου από την πεποίθηση σε κάποια εξωτερική δύναμη που είναι δήθεν στραμμένη εναντίον σου. Κάνεις προσπάθειες προς την κατεύθυνση της καλοσύνης και της συγχώρεσης. Και όμως, γυρίζεις πάλι πίσω για να επιτεθείς, εκτός κι αν βρεις εξωτερική ευγνωμοσύνη και αφειδείς ευχαριστίες. Τα δώρα σου πρέπει να γίνονται δεκτά με ευγνωμοσύνη και τιμές, αλλιώς τα παίρνεις πίσω. Και έτσι νομίζεις ότι στην καλύτερη περίπτωση τα δώρα του Θεού δεν είναι παρά δανεικά ∙ και στην χειρότερη περίπτωση, αυταπάτες που θα σε ξεγελάσουν για να παρατήσεις τις άμυνες σου, για να είναι έτσι σίγουρο ότι όταν Αυτός χτυπήσει δεν θα αποτύχει να σκοτώσει.

2. Πόσο εύκολα συγχέονται ο Θεός και η ενοχή από εκείνους που δεν γνωρίζουν τι μπορούν να κάνουν οι σκέψεις τους. Αρνήσου την δύναμή σου, και η αδυναμία θα είναι η σωτηρία για σένα. Δες τον εαυτό σου δέσμιο, και τα κάγκελα γίνονται το σπίτι σου. Ούτε θα αφήνεις την φυλακή σου, ούτε θα διεκδικείς την δύναμή σου, μέχρι να πάψεις να βλέπεις την ενοχή και την σωτηρία σαν ένα και το αυτό, και αποδεχτείς ότι ελευθερία και η σωτηρία είναι ενωμένες, με την δύναμη δίπλα τους, να την αναζητήσεις και να την διεκδικήσεις, να την βρεις και να την αναγνωρίσεις πλήρως.

3. Ο κόσμος πρέπει να σε ευχαριστεί όταν του προσφέρεις απελευθέρωση από τις ψευδαισθήσεις του. Και όμως οι ευχαριστίες σου ανήκουν και σε σένα, γιατί η απελευθέρωσή του μπορεί μόνο να αντανακλά την δική σου. Την ευγνωμοσύνη σου είναι το μόνο που χρειάζονται όλα σου τα δώρα, ώστε να γίνουν μια διαρκής προσφορά μιας καρδιάς γεμάτης ευγνωμοσύνη, απελευθερωμένη από την κόλαση για πάντα. Αυτήν θέλεις ν’ ακυρώσεις με το να παίρνεις πίσω τα δώρα σου, διότι δεν έγιναν αποδεκτά με τιμές; Εσύ είσαι που τα τιμάς και τους δίνεις τις αρμόζουσες ευχαριστίες, διότι εσύ είσαι που έχεις λάβει τα δώρα.

4. Δεν έχει σημασία αν κάποιος θεωρεί τα δώρα σου άνευ αξίας. Μέσα στο νου του υπάρχει ένα κομμάτι που ενώνεται με το δικό σου ευχαριστώντας σε. Δεν έχει σημασία αν τα δώρα σου φαίνονται χαμένα και αναποτελεσματικά. Λαμβάνονται εκεί όπου δίνονται. Με την ευγνωμοσύνη σου γίνονται δεκτά σε ολόκληρο το σύμπαν, και αναγνωρίζονται με ευχαριστίες από την καρδιά του Θεού του Ίδιου. Θα τα έπαιρνες ποτέ πίσω, όταν Αυτός τα έχει δεχθεί με τόση ευγνωμοσύνη;

5. Ο Θεός ευλογεί κάθε δώρο που Του δίνεις, και κάθε δώρο δίνεται σε Αυτόν, διότι είναι δυνατόν να δοθεί μόνο στον εαυτό σου. Και ό,τι ανήκει στον Θεό πρέπει να είναι δικό Του. Εν τούτοις, ποτέ δεν θα συνειδητοποιήσεις ότι τα δώρα Του είναι βέβαια, αιώνια, αναλλοίωτα, απεριόριστα, πάντα δίνοντας προς τα έξω, επεκτείνοντας αγάπη και προσθέτοντας στην δίχως τέλος χαρά σου όσο συγχωρείς μόνο και μόνο για να επιτεθείς ξανά.

6. Απόσυρε τα δώρα που δίνεις, και θα νομίζεις ότι ό,τι σου έχει δοθεί, έχει αποσυρθεί. Αλλά μάθε να αφήνεις την συγχώρεση να αφαιρεί τις αμαρτίες που νομίζεις ότι βλέπεις έξω από σένα, και ποτέ δεν θα είναι δυνατόν να πιστέψεις ότι τα δώρα του Θεού είναι δανεικά μόνο για πολύ λίγο, πριν Αυτός τα αρπάξει ξανά από σένα, την ώρα του θανάτου. Γιατί τότε ο θάνατος δεν θα έχει κανένα νόημα για σένα, πια.

7. Και με το τέλος αυτής της πεποίθησης ο φόβος λήγει για πάντα. Ευχαρίστησε τον Εαυτό σου γι αυτό, διότι Αυτός είναι ευγνώμων μόνο προς τον Θεό, και δίνει ευχαριστίες για σένα σε Αυτόν. Σε όλους όσους ζουν θα έρθει ο Χριστός, διότι όλοι πρέπει να ζουν και να κινούνται μέσα σ’ Αυτόν. Η Ύπαρξή Του μέσα στον Πατέρα Του είναι ασφαλής, διότι η Θέλησή Τους είναι Μία. Η ευγνωμοσύνη Τους προς όλους όσους δημιούργησαν δεν έχει τέλος, διότι η ευγνωμοσύνη παραμένει μέρος της αγάπης.

8. Ευχαριστίες αρμόζουν σε σένα, τον ιερό Υιό του Θεού. Γιατί έτσι όπως δημιουργήθηκες, περιέχεις όλα τα πράγματα μέσα στον Εαυτό σου. Και είσαι ακόμα έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Ούτε μπορείς να θαμπώσεις το φως της τελειότητάς σου. Μέσα στην καρδιά σου βρίσκεται η καρδιά του Θεού. Σε κρατά με αγάπη, διότι είσαι ο Αυτός ο Ίδιος Του. Όλη η ευγνωμοσύνη ανήκει σε σένα, χάρη σε αυτό που είσαι.

9. Δίνε ευχαριστίες, καθώς την λαμβάνεις. Ελευθερώσου από κάθε αχαριστία προς οποιονδήποτε κάνει τον Εαυτό σου ολοκληρωμένο. Και από αυτόν τον Εαυτό δεν μένει κανένας έξω. Δίνε ευχαριστίες για τα αμέτρητα κανάλια με τα οποία προεκτείνεται αυτός ο Εαυτός. Όλα όσα δίνεις δίνονται σε Αυτόν. Όλα όσα σκέφτεσαι μπορεί να είναι μόνο οι Σκέψεις Του, και μοιράζεσαι μαζί Του τις ιερές Σκέψεις του Θεού. Κέρδισε τώρα την ευγνωμοσύνη που έχεις αρνηθεί στον εαυτό σου όταν ξέχασες την λειτουργία που σου έδωσε ο Θεός.. Αλλά ποτέ μην πιστέψεις ότι Αυτός έχει πάψει να σου προσφέρει τις ευχαριστίες Του.

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 196

Μόνο τον εαυτό μου γίνεται να σταυρώνω

1. Όταν αυτό σταθεροποιηθεί στην κατανόησή σου και το κρατήσεις στην πλήρη επίγνωσή σου, δεν θα επιχειρείς να βλάψεις τον εαυτό σου, ούτε να κάνεις το σώμα σου σκλάβο στην εκδίκηση. Δεν θα επιτίθεσαι στον εαυτό σου, και θα συνειδητοποιήσεις ότι το να επιτίθεσαι σε κάποιον άλλο σημαίνει ότι επιτίθεσαι στον εαυτό σου. Θα απελευθερωθείς από την παράλογη πεποίθηση ότι σώζεσαι όταν επιτίθεσαι σε κάποιον αδελφό. Και θα καταλάβεις ότι η ασφάλειά του είναι η δική σου, και ότι με την θεραπεία του θεραπεύεσαι κι εσύ.

2. Ίσως στην αρχή να μην καταλαβαίνεις το πώς το έλεος, απεριόριστο και με όλα τα πράγματα στην σίγουρη προστασία του, μπορεί να βρεθεί στην ιδέα που ασκούμαστε σήμερα. Μπορεί, μάλιστα, να φαίνεται σαν ένα σημάδι ότι ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει διαφυγή από την αμαρτία διότι το εγώ, όταν καταλάβει ότι απειλείται, γρήγορα χρησιμοποιεί την αλήθεια σαν παράδειγμα για να σώσει τα ψέματά του. Εν τούτοις, δεν μπορεί να καταλάβει την αλήθεια που χρησιμοποιεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Αλλά εσύ μπορείς να μάθεις να βλέπεις αυτές τις ανόητες εφαρμογές, και ν’ αρνηθείς την σημασία που φαίνεται πως έχουν.

3. Θα διδάξεις, λοιπόν, το νου σου ότι δεν είσαι ένα εγώ. Γιατί οι τρόποι με τους οποίους το εγώ επιχειρεί να διαστρεβλώνει την αλήθεια δεν θα σε εξαπατούν πια. Δεν θα πιστεύεις ότι είσαι ένα σώμα για να σταυρώνεσαι. Και θα δεις ξανά μέσα στην σημερινή ιδέα το φως της ανάστασης, προσπερνώντας όλες τις σκέψεις σταύρωσης και θανάτου, και θα κατευθυνθείς σε σκέψεις απελευθέρωσης και ζωής.

4. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα που μας οδηγεί από την δουλεία στην κατάσταση απόλυτης ελευθερίας. Ας κάνουμε αυτό το βήμα σήμερα, ώστε να πάμε γρήγορα προς τον δρόμο που μας δείχνει η σωτηρία, κάνοντας κάθε βήμα στην καθορισμένη στιγμή του, καθώς ο νους θα απελευθερώνει τα φορτία του ένα - ένα. Δεν χρειαζόμαστε χρόνο γι αυτό. Μόνο προθυμία. Γιατί αυτό που φαίνεται ότι χρειαζόταν χίλια χρόνια μπορεί εύκολα να γίνει με την χάρη του Θεού, μόνο σε μια στιγμή.

5. Η ζοφερή, απελπισμένη σκέψη ότι μπορείς να επιτίθεσαι στους άλλους και εσύ να ξεφεύγεις είναι αυτή που σε έχει καρφώσει στον σταυρό. Ίσως φαινόταν ότι ήταν η σωτηρία. Εν τούτοις , το μόνο που έκανε ήταν να αντιπροσωπεύει την πίστη ότι ο φόβος για τον Θεό είναι πραγματικός. Και αυτό τι άλλο είναι εκτός από κόλαση; Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο Πατέρας του είναι ο θανάσιμος εχθρός του, διαχωρισμένος από αυτόν, που καραδοκεί να του καταστρέψει την ζωή και να τον αποκλείσει από το σύμπαν και να μην έχει τον φόβο της κόλασης μέσα στην καρδιά του;

6. Τέτοια είναι η μορφή της τρέλας που πιστεύεις, αν δεχτείς την τρομακτική σκέψη ότι μπορείς να επιτίθεσαι σε κάποιον άλλο και εσύ να ελευθερώνεσαι. Μέχρι ν’ αλλάξεις αυτή την μορφή, δεν υπάρχει ελπίδα. Μέχρι που να δεις ότι αυτό, τουλάχιστον, είναι εντελώς αδύνατον, πως είναι δυνατόν να υπάρξει διαφυγή; Ο φόβος για τον Θεό είναι πραγματικός για όποιον θεωρεί αυτή την σκέψη αληθινή. Και δεν θα αντιλαμβάνεται την ανοησία της, ούτε καν θα βλέπει ότι είναι εκεί, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να την αμφισβητήσει.

7. Για να την αμφισβητήσεις καθόλου, η μορφή της πρέπει να αλλάξει τόσο όσο να αφήνει τον φόβο της αντεκδίκησης να υποχωρήσει, και η ευθύνη να επιστρέψει ως ένα βαθμό σε σένα. Από εκεί μπορείς τουλάχιστον να σκεφτείς αν θέλεις να συνεχίσεις σε αυτό το οδυνηρό μονοπάτι. Μέχρι να εκπληρωθεί αυτή η αλλαγή δεν θα μπορείς να αντιληφθείς ότι μόνο οι σκέψεις σου σού προκαλούν φόβο, και η απαλλαγή σου από αυτόν εξαρτάται από σένα.

8. Τα επόμενα βήματά μας θα είναι εύκολα, αν κάνεις αυτό το βήμα σήμερα. Από εκεί και πέρα θα προχωράμε πιο γρήγορα. Γιατί μόλις καταλάβεις ότι είναι αδύνατον να πληγωθείς από κάτι άλλο εκτός από τις δικές σου σκέψεις, ο φόβος για τον Θεό πρέπει να εξαφανιστεί. Δεν θα είναι δυνατόν, τότε, να πιστεύεις ότι ο φόβος μπορεί να προκληθεί απέξω. Και ο Θεός, τον Οποίο είχες σκεφτεί να εξορίσεις, θα μπορεί να είναι πάλι ευπρόσδεκτος μέσα στον ιερό νου από τον οποίο ποτέ δεν έφυγε.

9. Το τραγούδι της σωτηρίας θα ακούγεται πια πολύ καθαρά μέσα στην ιδέα που ασκούμε σήμερα. Μόνο εσένα γίνεται να σταυρώσεις, δεν έβλαψες τον κόσμο, και δεν χρειάζεται να φοβάσαι την εκδίκηση και την καταδίωξη του. Ούτε είναι ανάγκη να κρύβεσαι με φόβο από τον τρόμο για τον Θεό, που κρύβει πίσω της η προβολή. Αυτό που τρέμεις περισσότερο είναι η σωτηρία σου. Είσαι δυνατός, και η δύναμη είναι αυτό που θέλεις. Και είσαι ελεύθερος, και χαρούμενος με την ελευθερία σου. Επεδίωξες να είσαι και αδύναμος και δέσμιος, διότι φοβόσουν την δύναμή σου και την ελευθερία. Και όμως, η σωτηρία βρίσκεται σε αυτές.

10. Υπάρχει μια στιγμή κατά την οποία ο τρόμος φαίνεται ότι σου αρπάζει το νου τόσο ολοκληρωτικά που μοιάζει απελπιστικό. Όταν συνειδητοποιήσεις μια για πάντα, ότι εσένα είναι που φοβάσαι, ο νους αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διχασμένο. Και αυτό είχε παραμείνει καλυμμένο όσο πίστευες ότι η επίθεση ήταν δυνατόν να κατευθυνθεί προς τα έξω, και να γυρίσει από τα έξω προς τα μέσα. Φαινόταν σαν να υπήρχε ένας εχθρός απέξω που έπρεπε να τον φοβάσαι. Κι έτσι ένας θεός έξω από σένα έγινε ο θανάσιμος εχθρός σου ∙ η πηγή του φόβου.

11. Τώρα, για μια στιγμή, αντιλαμβάνεσαι έναν δολοφόνο μέσα σου, ανυπόμονο για τον θάνατό σου, προσηλωμένος σε ραδιουργίες τιμωρίας για σένα μέχρι να έρθει η ώρα να σε σκοτώσει επιτέλους.. Όμως, αυτή είναι η στιγμή που έρχεται και η ώρα της σωτηρίας. Γιατί ο φόβος για τον Θεό έχει πια εξαφανιστεί. Και μπορείς να Τον καλέσεις να σε σώσει από τις ψευδαισθήσεις με την Αγάπη Του, αποκαλώντας Τον Πατέρα, και τον εαυτό σου Υιό Του. Προσευχήσου αυτή η στιγμή να έρθει σύντομα – σήμερα. Κάνε ένα βήμα πίσω από τον φόβο και προχώρησε προς την αγάπη.

12. Δεν υπάρχει Σκέψη του Θεού που να μην πηγαίνει μαζί σου για να σε βοηθήσει να φτάσεις αυτή την στιγμή, και να πας πέρα από αυτή γρήγορα, με βεβαιότητα και για πάντα. Όταν ο φόβος για τον Θεό φύγει, δεν υπάρχουν εμπόδια που να παραμένουν ανάμεσα σε σένα και την ιερή ειρήνη του Θεού. Πόσο αγαθή και ελεήμων είναι η ιδέα στην οποία ασκούμαστε σήμερα! Καλωσόρισέ την, έτσι όπως πρέπει, γιατί είναι η απελευθέρωσή σου. Πραγματικά μόνο εσένα μπορεί να προσπαθήσει ο νους σου να σταυρώσει. Όμως και η σωτηρία σου, θα έρθει από σένα.

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 195

Πορεύομαι με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της Αγάπης.

1. Η ευγνωμοσύνη είναι ένα μάθημα δύσκολο να μαθευτεί για κείνους που βλέπουν τον κόσμο εσφαλμένα. Το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να βλέπουν τον εαυτό τους να είναι καλύτερα από άλλους. Και προσπαθούν να είναι ικανοποιημένοι διότι κάποιος άλλος φαίνεται πως υποφέρει περισσότερο από αυτούς. Πόσο αξιολύπητες και υποτιμητικές είναι τέτοιες σκέψεις! Γιατί ποιος έχει λόγο να ευχαριστεί επειδή οι άλλοι έχουν λιγότερο; Και ποιος υποφέρει λιγότερο διότι βλέπει έναν άλλο να υποφέρει περισσότερο; Η ευγνωμοσύνη σου οφείλεται σε Αυτόν μόνο που έκανε κάθε αιτία για θλίψη να εξαφανιστεί από όλο τον κόσμο.

2. Είναι παρανοϊκό να προσφέρεις ευχαριστίες για βάσανα. Αλλά είναι εξίσου παρανοϊκό να μην μπορείς να δείξεις ευγνωμοσύνη σε Έναν ο Οποίος σου προσφέρει τα σίγουρα μέσα όπου όλος ο πόνος θεραπεύεται, και τα βάσανα αντικαθίστανται με γέλιο και ευτυχία. Ούτε οι έστω εν μέρει πνευματικά υγιείς θα μπορούσαν ν’ αρνηθούν να κάνουν τα βήματα που καθοδηγεί Αυτός, και ν’ ακολουθήσουν με τον τρόπο που τους ορίζει Αυτός, για να διαφύγουν από μία φυλακή που νόμιζαν ότι δεν περιείχε καμία πόρτα προς την ελευθερία που τώρα αντιλαμβάνονται .

3. Ο αδελφός σου είναι «εχθρός» σου διότι σ’ αυτόν βλέπεις τον αντίπαλο για την ειρήνη σου ∙ έναν ληστή που σου παίρνει την χαρά, και δεν σου αφήνει τίποτα παρά μαύρη απελπισία τόσο πικρή και αδυσώπητη που δεν απομένει πια καμιά ελπίδα. Τώρα είναι η εκδίκηση το μόνο που υπάρχει για να ευχηθείς. Τώρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ρίξεις κάτω να κείτεται νεκρός μαζί με σένα, το ίδιο άχρηστος όσο κι εσύ ∙ με τόσο λίγα μέσα στα άπληστα δάχτυλά του όπως και στα δικά σου.

4. Δεν προσφέρεις στον Θεός την ευγνωμοσύνη σου επειδή ο αδελφός σου είναι περισσότερο σκλάβος από σένα, ούτε είναι δυνατόν να εξαγριώνεσαι δίκαια αν φαίνεται πιο ελεύθερος. Η αγάπη δεν κάνει συγκρίσεις. Και η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι ειλικρινής μόνο αν είναι ενωμένη με την αγάπη. Προσφέρουμε τις ευχαριστίες μας στον Θεό τον Πατέρα μας που όλα τα πράγματα θα βρουν την ελευθερία τους σε μας. Ποτέ δεν θα συμβεί μερικά να αποδεσμευτούν ενώ άλλα θα είναι ακόμα δέσμια. Γιατί ποιος μπορεί να παζαρεύει στο όνομα της αγάπης;

5. Επομένως δίνε τις ευχαριστίες σου, αλλά με ειλικρίνεια. Και άφησε την ευγνωμοσύνη σου να κάνει χώρο σε όλους όσους επιθυμούν να αποδράσουν μαζί σου∙ τους ασθενείς, τους αδύναμους, τους ενδεείς και τους φοβισμένους, και εκείνους που θρηνούν κάποια φαινομενική απώλεια ή νιώθουν φαινομενικό πόνο, που βασανίζονται από κρύο ή πείνα, ή περπατούν τον δρόμο του μίσους και το μονοπάτι του θανάτου. Όλοι αυτοί έρχονται μαζί σου. Ας μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας με αυτούς, γιατί έτσι τους διχάζουμε από την επίγνωση ενότητας που μοιραζόμαστε μαζί τους, όπως και αυτοί την μοιράζονται μαζί μας.

6. Ευχαριστούμε τον Πατέρα μας μόνο για ένα πράγμα ∙ για το ότι δεν είμαστε διαχωρισμένοι από κανένα ζωντανό πράγμα, άρα είμαστε ένα μαζί Του. Και χαιρόμαστε που δεν μπορούν ποτέ να γίνουν εξαιρέσεις που να μειώσουν την ολότητά μας, ούτε να τραυματίσουν ή ν’ αλλάξουν την λειτουργία μας να ολοκληρώνουμε τον Ένα ο Οποίος είναι ο Ίδιος ολοκλήρωση. Δίνουμε τις ευχαριστίες μας για κάθε ζωντανό πράγμα, γιατί ειδάλλως δεν προσφέρουμε ευχαριστίες για τίποτα, και δεν θα μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τα δώρα του Θεού προς εμάς.

7. Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους αδελφούς μας να στηρίξουν τα κουρασμένα τους κεφάλια πάνω στους ώμους μας καθώς αναπαύονται για λίγο. Προσφέρουμε ευχαριστίες γι αυτούς. Διότι αν μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε προς την ειρήνη που θέλουμε να βρούμε, ο δρόμος ανοίγει επιτέλους για εμάς. Μία αρχαία πόρτα ταλαντεύεται ανοιχτή και πάλι ∙ ένας Λόγος από παλιά ξεχασμένος ηχεί και πάλι στην μνήμη μας, και αποκτά ξανά καθαρότητα καθώς εμείς είμαστε και πάλι πρόθυμοι ν’ ακούσουμε.

8. Περπάτα, λοιπόν, με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης. Γιατί το μίσος ξεχνιέται όταν αφήνουμε κατά μέρος τις συγκρίσεις. Τι άλλο εμπόδιο προς την ειρήνη παραμένει; Ο φόβος προς τον Θεό επιτέλους ακυρώνεται, και συγχωρούμε χωρίς να συγκρίνουμε. Έτσι δεν γίνεται να παραβλέπουμε κάποια πράγματα, και άλλα να τα συγκρατήσουμε ακόμα κλειδωμένα ως «αμαρτίες». Όταν η συγχώρεσή σου είναι ολοκληρωτική θα έχεις και απόλυτη ευγνωμοσύνη , διότι θα βλέπεις ότι τα πάντα έχουν κερδίσει το δικαίωμά τους στην αγάπη με το να είναι γεμάτα αγάπη, ακόμα και σαν τον Εαυτό σου.

9. Σήμερα μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε την ευγνωμοσύνη αντί για τον θυμό, την κακία και την εκδίκηση. Μας έχουν δοθεί τα πάντα. Αν αρνούμαστε να το αναγνωρίσουμε, άρα ο κλήρος μας δεν είναι η πικρία μας, και μία αντίληψη για τον εαυτό μας που θεωρεί ότι είμαστε σε ένα τόπο ανηλεούς καταδίωξης, όπου καταδιωκόμαστε ασταμάτητα, και σπρωχνόμαστε από εδώ και από εκεί δίχως μία σκέψη φροντίδας για εμάς ή το μέλλον μας. Η ευγνωμοσύνη γίνεται η μοναδική σκέψη με την οποία αντικαθιστούμε αυτές τις παρανοϊκές αντιλήψεις. Ο Θεός έχει νοιαστεί για μας, και μας αποκαλεί Υιό. Τι άλλο μπορεί να είναι σπουδαιότερο από αυτό;

10. Η ευγνωμοσύνη μας θα προετοιμάσει τον δρόμο γι Αυτόν, και θα συντομεύσει τον χρόνο μάθησής μας περισσότερο από ότι ονειρεύτηκες ποτέ. Η ευγνωμοσύνη πάει χέρι - χέρι με την αγάπη, και εκεί όπου είναι η μία βρίσκεται και η άλλη. Γιατί η ευγνωμοσύνη δεν είναι παρά μια πλευρά της Αγάπης που είναι η Πηγή όλης της δημιουργίας. Ο Θεός δίνει τις ευχαριστίες Του σε σένα, τον Υιό Του, γιατί είσαι αυτό που είσαι ∙ η δική Του ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης, μαζί με Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη σου προς Αυτόν είναι ένα με την δική Του προς εσένα. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να περπατά σε κανένα δρόμο άλλο από τον δρόμο της ευγνωμοσύνης, και έτσι πηγαίνουμε εμείς που πορευόμαστε στον δρόμο προς τον Θεό.

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 194


Εναποθέτω το μέλλον μου στα Χέρια του Θεού


1. Η σημερινή ιδέα κάνει άλλο ένα βήμα προς την γρήγορη σωτηρία, και πραγματικά είναι ένα άλμα γιγαντιαίο! Τόσο μεγάλη είναι η απόσταση που καλύπτει, που σε αφήνει μόνο λίγο έξω από τον Ουρανό, με τον προορισμό μπροστά στα μάτια σου και τα εμπόδια πίσω σου. Το πόδι σου πατά στα λιβάδια που σε καλωσορίζουν στην θύρα του Ουρανού ∙ στο ήσυχο και γαλήνιο μέρος, όπου αναμένεις με βεβαιότητα το τελευταίο βήμα που κάνει ο Θεός. Πόσο έχουμε προχωρήσει αλήθεια από την γη! Πόσο κοντά πλησιάζουμε στον στόχο μας! Πόσο μικρό είναι το ταξίδι που έχουμε ακόμα να κάνουμε!

2. Αποδέξου την σημερινή ιδέα, και έχεις προσπεράσει όλο το άγχος, όλες τις λακκούβες της κόλασης, όλη την μαυρίλα της κατάθλιψης, τις σκέψεις της αμαρτίας, και τον όλεθρο που προκαλεί η ενοχή. Δέξου την σημερινή ιδέα, και απελευθερώνεις τον κόσμο από την αιχμαλωσία ξεσφίγγοντας τις βαριές αλυσίδες που κλείδωναν την πόρτα προς την ελευθερία του. Σώζεσαι, και η σωτηρία σου γίνεται έτσι το δώρο που δίνεις στον κόσμο, διότι εσύ το έχεις λάβει.

3. Ούτε μία στιγμή δεν νιώθεις θλίψη, δεν βιώνεις πια πόνο ούτε αντιλαμβάνεσαι απώλεια. Ούτε για μία στιγμή η λύπη δεν βρίσκει θρόνο, όπου να λατρεύεται με πίστη. Ούτε μια στιγμή δεν μπορεί να πεθάνει κανένας. Κι επομένως η κάθε στιγμή που δίδεται στον Θεό με το πέρασμά της, όπως και η επόμενη πριν καν παρουσιαστεί, γίνεται τώρα η ώρα της απελευθέρωσης σου από την δυστυχία, τον πόνο και από τον ίδιο τον θάνατο ακόμα.

4. Ο Θεός κρατά το μέλλον σου όπως κρατά και το παρελθόν και το παρόν. Είναι ένα γι Αυτόν, άρα θα πρέπει να είναι ένα και για σένα. Όμως, σε αυτό τον κόσμο, η προσωρινή ακολουθία φαίνεται ακόμα αληθινή. Επομένως δεν σου ζητείται να καταλάβεις την έλλειψη ακολουθίας που βρίσκεται πραγματικά στον χρόνο. Σου ζητείται, απλά, να απελευθερώσεις το μέλλον, και να το εναποθέσεις στα Χέρια του Θεού. Και θα νιώσεις ότι έχεις αφήσει και το παρελθόν και το παρόν στα Χέρια Του, διότι το παρελθόν δεν θα σε τιμωρεί πια, και ο τρόμος για το μέλλον θα είναι πια χωρίς νόημα.

5. Απελευθέρωσε το μέλλον. Γιατί το παρελθόν έχει φύγει, και αυτό που είναι παρόν, ελευθερωμένο από το κληροδότημα θλίψης και δυστυχίας, πόνου και απώλειας, γίνεται η στιγμή κατά την οποία ο χρόνος ξεφεύγει από τα δεσμά των ψευδαισθήσεων όπου μέχρι τώρα διένυε την αξιολύπητη αναπόφευκτη πορεία του. Τότε, κάθε στιγμή που ήταν μέχρι τώρα σκλάβα στον χρόνο μεταμορφώνεται σε ιερή στιγμή, όπου το φως που υπήρχε κρυμμένο μέσα στον Υιό του Θεού ελευθερώνεται για να ευλογήσει τον κόσμο. Τώρα αυτός είναι ελεύθερος, και όλη του η δόξα λάμπει πάνω σε ένα κόσμο που έχει απελευθερωθεί μαζί του, για να μοιραστεί την ιερότητά του.

6. Αν μπορέσεις να δεις το σημερινό μάθημα ως την απελευθέρωση που είναι πραγματικά, δεν θα διστάσεις να του αφιερώσεις όση συνεπή προσπάθεια μπορείς, για να το κάνεις μέρος δικό σου. Καθώς αυτό θα γίνεται η σκέψη που κυβερνά το νου σου, μία συνήθεια στο ρεπερτόριο της επίλυσης των προβλημάτων σου, ένας τρόπος γρήγορης αντίδρασης στον πειρασμό, επεκτείνεις την μάθησή σου στον κόσμο. Και καθώς μαθαίνεις να βλέπεις την σωτηρία σε όλα τα πράγματα, έτσι και ο κόσμος θα αντιλαμβάνεται ότι σώζεται.

7. Ποια ανησυχία μπορεί να καταπονήσει τώρα αυτόν που δίνει το μέλλον του στα στοργικά Χέρια του Θεού; Τι είναι δυνατόν να υποφέρει; Τι μπορεί να του προξενήσει πόνο, ή να του φέρει εμπειρία απώλειας; Τι είναι δυνατόν να φοβηθεί; Και τι άλλο είναι δυνατόν να βλέπει εκτός από αγάπη; Γιατί αυτός που έχει ξεφύγει από τον φόβο για τον μελλοντικό πόνο έχει βρει τον δρόμο του προς την τωρινή ειρήνη, και την βεβαιότητα ότι απολαμβάνει μια φροντίδα που ο κόσμος δεν είναι δυνατόν να απειλήσει.. Είναι σίγουρος ότι η αντίληψή του μπορεί να είναι εσφαλμένη, αλλά δεν θα του λείψει η διόρθωση. Είναι ελεύθερος να διαλέξει ξανά όταν αυταπατάται ∙ ν’ αλλάξει γνώμη όταν κάνει λάθος.

8. Εναπόθεσε, λοιπόν, το μέλλον σου στα Χέρια του Θεού. Γιατί έτσι καλείς την μνήμη Εκείνου να γυρίσει, αντικαθιστώντας όλες τις σκέψεις αμαρτίας, και κακού με την αλήθεια της αγάπης. Νομίζεις ότι ο κόσμος δεν θα κερδίσει από αυτό, και κάθε ζωντανό πλάσμα δεν θα ανταποκριθεί με θεραπευμένη αντίληψη; Όποιος εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό έχει επίσης εναποθέσει και τον κόσμο μέσα σε Χέρια τα οποία ο ίδιος έχει επικαλεστεί για παρηγοριά και ασφάλεια. Αφήνει κατά μέρος τις αρρωστημένες ψευδαισθήσεις του κόσμου μαζί με τις δικές του, και προσφέρει γαλήνη και στους δύο.

9. Τώρα σωζόμαστε πραγματικά. Γιατί στα Χέρια του Θεού αναπαυόμαστε ξέγνοιαστοι, σίγουροι ότι μόνο καλό μπορεί να έρθει σε μας. Αν ξεχαστούμε, θα ενθαρρυνθούμε ξανά, ευγενικά.. Αν δεχτούμε μια σκέψη μη συγχώρεσης, αυτή γρήγορα θα αντικατασταθεί με την αντανάκλαση της αγάπης. Και αν πέσουμε στον πειρασμό να επιτεθούμε, θα επικαλεστούμε Αυτόν που φρουρεί την ανάπαυση μας να κάνει την επιλογή αντί για μας και ν’ αφήσει τον πειρασμό μακριά πίσω μας. Τώρα πια ο κόσμος δεν είναι εχθρός μας. γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε φίλοι του.

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 193

Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθω

1. Ο Θεός δεν γνωρίζει για την μάθηση. Και όμως, η Θέλησή Του επεκτείνεται σε κάτι που Αυτός δεν καταλαβαίνει, διότι επιθυμεί η ευτυχία που έχει κληροδοτήσει στον Υιό Του, να μην διαταράσσεται από τίποτα ∙ να παραμένει αιώνια και η εμβέλειά της να αυξάνει παντοτινά, αιώνια επεκτεινόμενη μέσα στην χαρά της ολοκληρωμένης δημιουργίας, και αιώνια ανοιχτή και απόλυτα απεριόριστη μέσα σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η
Θέλησή Του. Και επομένως η Θέλησή Του παρέχει τα μέσα να εγγυηθεί ότι θα γίνει.

2. Ο Θεός δεν βλέπει αντιθέσεις. Όμως, ο Υιός Του πιστεύει ότι τις βλέπει. Άρα χρειάζεται Έναν που να μπορεί να διορθώσει την εσφαλμένη όρασή του, και να του δώσει την όραση που θα τον οδηγήσει πίσω, εκεί όπου τελειώνει η αντίληψη. Ο Θεός δεν αντιλαμβάνεται καθόλου. Και όμως, είναι Αυτός που παρέχει το μέσον με το οποίο η αντίληψη να γίνει αρκετά όμορφη και ορθή, ώστε να αφήσει το φως του Ουρανού να λάμψει επάνω της. Αυτός είναι που απαντά σε αυτό που ο Υιός Του θέλει να αντικρούσει, και κρατά την αθωότητά του για πάντα ασφαλή.

3. Αυτά είναι τα μαθήματα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός. Η Θέλησή Του αντανακλά όλα αυτά, και αυτά αντανακλούν την στοργική Του καλοσύνη προς τον Υιό που αγαπά. Κάθε μάθημα έχει μια κεντρική σκέψη, που είναι η ίδια σε όλα. Μόνο η μορφή αλλάζει, με διαφορετικές περιστάσεις και γεγονότα ∙ με διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικά θέματα, φαινομενικά προφανή, αλλά όχι αληθινά. Είναι τα ίδια στο βασικό τους περιεχόμενο. Είναι αυτό:

- Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.

4. Είναι βέβαιο ότι κάθε στενοχώρια δεν φαίνεται ότι δεν είναι τίποτα άλλο από έλλειψη συγχώρεσης. Εν τούτοις, αυτό είναι το περιεχόμενο κάτω από την μορφή. Αυτή η ομοιότητα είναι που διασφαλίζει την μάθηση, διότι το μάθημα είναι τόσο απλό που στο τέλος είναι αδύνατον να μην γίνει αποδεκτό. Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί από μια αλήθεια που είναι τόσο προφανής που ενώ εμφανίζεται σε αμέτρητες μορφές, αναγνωρίζεται το ίδιο εύκολα σε όλες αυτές, φτάνει κάποιος να θέλει απλά να δει το ίδιο μάθημα εκεί:

- Συγχώρεσε, και θα δεις αυτό διαφορετικά.

Αυτά είναι τα λόγια που λέει το Άγιο Πνεύμα σε όλες τις δοκιμασίες σου, όλους σου τους πόνους, όλα τα βάσανα, άσχετα με την μορφή τους. Αυτές είναι οι λέξεις με τις οποίες τελειώνει ο πειρασμός, και η ενοχή, εγκαταλελειμμένη πλέον, δεν δέχεται πια τον σεβασμό σου. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία λήγει το όνειρο της αμαρτίας, και ο νους απαλλάσσεται από τον φόβο. Αυτά είναι τα λόγια με τα οποία η σωτηρία έρχεται σε όλο τον κόσμο.

6. Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να πιστέψουμε ότι ο πόνος είναι αληθινός, και ο θάνατος γίνεται η επιλογή μας αντίς για την ζωή; Δεν θα μάθουμε να λέμε αυτά τα λόγια όταν έχουμε καταλάβει την δύναμή τους να απελευθερώνουν κάθε νου από τα δεσμά; Αυτά είναι τα λόγια που σου δίνουν δύναμη πάνω σε όλα τα γεγονότα που φαίνεται ότι έχουν αποκτήσει δύναμη επάνω σου. Τα βλέπεις σωστά όταν κρατάς αυτά τα λόγια στην πλήρη επίγνωσή σου, και δεν ξεχνάς ότι αυτά τα λόγια ισχύουν και εφαρμόζονται σε καθετί που βλέπεις ή σε όποιον αδελφό έχεις κρίνει εσφαλμένα.

7. Πως θα καταλαβαίνεις ότι δεν βλέπεις σωστά, ή ότι κάποιος άλλος δεν αντιλαμβάνεται το μάθημα που θα έπρεπε να μάθει; Ο πόνος εξακολουθεί να φαντάζει αληθινός στην αντίληψη; Αν ναι, να είσαι σίγουρος ότι το μάθημα δεν έχει μαθευτεί. Και ότι παραμένει κάτι που δεν έχει συγχωρεθεί κρυμμένο μέσα στο νου που βλέπει τον πόνο μέσα από τα μάτια που κατευθύνονται από το νου.

8. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρεις έτσι. Επιθυμεί να σε βοηθήσει να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Ο Υιός Του δεν θυμάται ποιος είναι. Και ο Θεός δεν επιθυμεί να τον αφήσει να ξεχνά την Αγάπη Του, και όλα τα δώρα που η Αγάπη Του φέρει μαζί της. Θα ήθελες να αποκηρύξεις τώρα την δική σου σωτηρία; Θα ήθελες να μην μπορέσεις να μάθεις τα απλά μαθήματα που έχει θέσει ενώπιων σου ο Δάσκαλος του Ουρανού, έτσι ώστε κάθε πόνος να εξαφανιστεί και ο Θεός να μπορέσει να επανέλθει στην μνήμη του Υιού Του;

9. Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις. Αυτός δεν θα άφηνε ούτε μία σκέψη μη συγχώρεσης δίχως διόρθωση, ούτε ένα αγκάθι ή καρφί που να πονά τον ιερό Του Υιό με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτός θα ήθελε να διασφαλίσει ότι η ιερή ανάπαυσή του παραμένει ανενόχλητη και γαλήνια, χωρίς φροντίδα, μέσα σε μία αιώνια κατοικία που νοιάζεται γι αυτόν. Και Αυτός θα ήθελε να στεγνώσουν όλα τα δάκρυα, και να μην παραμένει ούτε ένα που να χρειαστεί να κυλήσει, και κανένα που να περιμένει την σειρά του για να πέσει. Διότι ο Θεός έχει θελήσει το κάθε ένα από αυτά να αντικατασταθεί με γέλιο, και ο Υιός Του να είναι πάλι ελεύθερος.

10. Σήμερα θα επιχειρήσουμε να ξεπεράσουμε χίλια φαινομενικά εμπόδια προς την ειρήνη μέσα σε μια μόνο μέρα. Άφησε το έλεος να έρθει σε σένα πιο γρήγορα. Μην προσπαθείς να το καθυστερήσεις άλλη μια μέρα, ούτε ένα λεπτό ή μια στιγμή. Ο χρόνος φτιάχτηκε γι αυτό το σκοπό. Χρησιμοποίησέ τον σήμερα γι αυτό που είναι ο σκοπός του. Πρωί και βράδυ, αφιέρωσε όσο χρόνο μπορείς για να υπηρετήσεις τον σωστό στόχο του, και μην αφήνεις αυτό το χρόνο να είναι λιγότερος από όσο χρειάζεσαι.

11. Δώσε όλα όσα μπορείς, και δώσε και λίγο ακόμα. Γιατί τώρα θα σηκωθούμε και θα σπεύσουμε για το σπίτι του Πατέρα μας. Λείπουμε πολύ καιρό, και δεν θέλουμε να χρονοτριβήσουμε άλλο. Και καθώς ασκούμαστε, ας σκεφτούμε όλα τα πράγματα που κρατήσαμε για τον εαυτό μας, μακριά από την θεραπεία. Ας τα δώσουμε όλα σε Αυτόν που γνωρίζει τον τρόπο να τα κοιτά έτσι ώστε να εξαφανίζονται. Η αλήθεια είναι το μήνυμά Του ∙ η αλήθεια είναι η διδασκαλία Του. Δικά Του είναι τα μαθήματα που ο Θεός θα ήθελε να μάθεις.

12. Κάθε ώρα, πέρνα λίγο χρόνο σήμερα, αλλά και τις επόμενες μέρες, ασκώντας το μάθημα στην συγχώρεση με την μορφή που σου δίνεται κάθε μέρα. Και προσπάθησε να το εφαρμόσεις σε όλα τα γεγονότα που σου έφερε η ώρα, έτσι ώστε η επόμενη ώρα να είναι ελεύθερη από την προηγούμενη. Οι αλυσίδες του χρόνου εύκολα χαλαρώνουν με αυτό τον τρόπο. Μην αφήνεις καμιά ώρα να ρίξει την σκιά της σε αυτή που ακολουθεί, και όταν και αυτή φύγει, ας πάρει μαζί της και ό,τι συνέβη στην πορεία της. Έτσι θα μείνεις αδέσμευτος, μέσα σε αιώνια γαλήνη, κι ας βρίσκεσαι μέσα στον κόσμο του χρόνου.

13. Αυτό είναι το μάθημα που θα ήθελε να μάθεις ο Θεός: Υπάρχει ένας τρόπος να βλέπεις τα πάντα ώστε αυτά να γίνονται άλλο ένα βήμα προς Αυτόν, και την σωτηρία του κόσμου, άλλο ένα βήμα. Σε όλα όσα μιλούν για τρόμο, απάντησε έτσι:

Θα συγχωρήσω, και αυτό θα εξαφανιστεί

4. Σε κάθε έγνοια και σκοτούρα, και σε κάθε μορφή πόνου, επαναλάμβανε αυτές τις λέξεις. Και τότε θα κρατάς το κλειδί που ανοίγει την θύρα του Ουρανού, και φέρνει την Αγάπη του Θεού Πατέρα κάτω στην γη επί τέλους, για να την ανυψώσει στους Ουρανούς. Ο Θεός ο Ίδιος θα κάνει το τελευταίο βήμα ο Ίδιος. Μην αρνείσαι τα μικρά βήματα που σου ζητά Αυτός να κάνεις προς Αυτόν.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...