Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 181

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 181 - 200

1. Τα επόμενα μαθήματά μας επικεντρώνονται στο να σταθεροποιήσουν την προθυμία σου να κάνεις την αδύναμη αφοσίωσή σου ισχυρή ∙ τους σκόρπιους στόχους σου να αναμειχθούν σε μία πρόθεση. Δεν σου ζητείται ακόμα η απόλυτη αφοσίωσή σου όλη την ώρα. Αλλά σου ζητείται να ασκηθείς τώρα για να αποκτήσεις την αίσθηση της ειρήνης που σου χαρίζουν οι ενοποιημένες προθέσεις, έστω κι αν είναι ασυνεχείς. Αυτή η εμπειρία διασφαλίζει ότι θα δώσεις την ολοκληρωτική σου προθυμία να ακολουθήσεις τον δρόμο που σου δείχνουν αυτά τα μαθήματα.

2. Τα μαθήματά μας τώρα κινητοποιούνται συγκεκριμένα στο να διευρύνουν ορίζοντες, και άμεσες προσεγγίσεις προς τα ειδικά εμπόδια που κρατούν την όρασή σου στενή, και πολύ περιορισμένη να σε αφήσει να δεις την αξία του στόχου μας. Επιχειρούμε τώρα να σηκώσουμε αυτά τα εμπόδια, έστω και για λίγο. Τα λόγια μόνο δεν μπορούν να μεταφέρουν την αίσθηση απελευθέρωσης που φέρνει αυτό το ανασήκωμα. Αλλά η εμπειρία της ελευθερίας και της ειρήνης που έρχεται καθώς παραιτείσαι από τον στενό έλεγχο των όσων βλέπεις, μιλάει από μόνη της. Το κίνητρό σου θα ενταθεί τόσο που οι λέξεις θα γίνουν μικρής σημασίας. Θα είσαι σίγουρος γι αυτό που θέλεις, και γι αυτό που δεν έχει αξία.

3. Κι έτσι αρχίζουμε το ταξίδι μας πέρα από τις λέξεις επικεντρώνοντας την προσοχή μας σε ό,τι εμποδίζει ακόμα την πρόοδό σου. Η εμπειρία αυτού που υπάρχει πέρα από την αμυντικότητα παραμένει πέρα από την επίτευξη όσο το αρνείσαι. Μπορεί να βρίσκεται εκεί, αλλά εσύ δεν μπορείς να αποδεχτείς την παρουσία του. Επομένως τώρα επιχειρούμε να πάμε πέρα από όλες τις άμυνες κάθε μέρα από λίγο. Δεν μας ζητείται τίποτα περισσότερο από αυτό, διότι τίποτα περισσότερο από αυτό δεν χρειάζεται. Θα είναι αρκετό να εγγυηθούμε ότι τα υπόλοιπα θα έρθουν.
.

ΜΑΘΗΜΑ 181


Εμπιστεύομαι τους αδερφούς μου, που είναι ένα μαζί μου


1. Η εμπιστοσύνη στους αδελφούς σου είναι πολύ βασική για να σταθεροποιήσεις και να κρατήσεις την πίστη σου στην ικανότητα σου να υπερβαίνεις την αμφιβολία και την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν επιτίθεσαι σε έναν αδελφό, διακηρύσσεις ότι είναι περιορισμένος από αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι γι αυτόν. Δεν κοιτάς πέρα από τα σφάλματα του. Μάλλον, αυτά μεγεθύνονται και γίνονται εμπόδια στην επίγνωση του Εαυτού που βρίσκεται πέρα από τα δικά σου λάθη, και πέρα από τις φαινομενικές του αμαρτίες καθώς και από τις δικές σου.

2. Η αντίληψη έχει μια εστίαση. Αυτή είναι που της δίνει συνέπεια σε αυτό που βλέπεις. Όταν αλλάξεις αυτή την εστίαση, αυτό που βλέπεις αλλάζει ανάλογα. Η όρασή σου τώρα μεταβάλλεται, για να στηρίξει την πρόθεση που έχει αντικαταστήσει αυτήν που είχες πριν. Απόσπασε την εστίασή σου από τις αμαρτίες του αδελφού σου, και βιώνεις την γαλήνη που έρχεται από την πίστη στην αθωότητα. Αυτή η πίστη λαμβάνει την μόνη βέβαιη στήριξή της από αυτό που βλέπεις στους άλλους πέρα από τις αμαρτίες τους. Γιατί τα λάθη τους, αν εστιάσεις πάνω σε αυτά, γίνονται μάρτυρες των αμαρτιών μέσα σου. Και δεν θα υπερβείς την θέασή τους και δεν θα βλέπεις την αθωότητα που βρίσκεται πέρα από αυτές.

3. Γι αυτό, στην σημερινή άσκηση, πρώτα αφήνουμε όλες αυτές τις μικρές εστιάσεις να υποχωρήσουν μπροστά στην μεγάλη μας ανάγκη να αφήσουμε την αθωότητα να γίνει ολοφάνερη. Κατευθύνουμε το νου μας στο ότι αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε, και μόνο αυτό, για λίγο ακόμη. Δεν νοιαζόμαστε για τους μελλοντικούς μας στόχους. Και αυτό που βλέπαμε πριν από μια στιγμή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το διάλειμμα του χρόνου όπου ασκούμαστε στο να αλλάξουμε την πρόθεσή μας. Αναζητούμε την αθωότητα και τίποτα άλλο. Την αναζητούμε χωρίς καμιά άλλη έννοια από το τώρα.

4. Ένα μεγάλο εμπόδιο στην επιτυχία έχει σταθεί η ενασχόλησή σου με περασμένους και μελλοντικούς στόχους. Έχεις απασχολήσει αρκετά το μυαλό σου με το πόσο υπερβολικά διαφορετικοί είναι οι στόχοι που υπερασπίζονται αυτά τα Μαθήματα, από αυτούς που είχες παλαιότερα. Και έχεις επίσης καταπτοηθεί από την απογοητευτική και περιοριστική σκέψη ότι, ακόμα κι αν πετύχεις, αναπόφευκτα θα χάσεις πάλι τον δρόμο σου.

5. Πως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να έχει σημασία; Αφού το παρελθόν έχει πια φύγει ∙ και το μέλλον βρίσκεται μόνο στην σφαίρα της φαντασίας. Αυτές οι έγνοιες δεν είναι παρά άμυνες ενάντια στην τωρινή αλλαγή εστίασης της αντίληψης. Τίποτα περισσότερο. Αφήνουμε κατά μέρος για λίγο αυτούς τους ανούσιους περιορισμούς. Δεν προσβλέπουμε σε περασμένες πεποιθήσεις, και αυτό που θα πιστέψουμε δεν θα εισβάλλει σε μας τώρα. Εισερχόμαστε στον χρόνο της άσκησης με μια πρόθεση ∙ να κοιτάξουμε στην αθωότητα μέσα μας.

6. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε χάσει αυτόν τον στόχο αν ο θυμός μπλοκάρει τον δρόμο μας σε οιαδήποτε μορφή. Και αν έρθει στο μυαλό μας η αμαρτία κάποιου αδερφού, η στενή εστίασή μας περιορίζει την όραση, και μας στρέφει το βλέμμα πάνω στα δικά μας λάθη, τα οποία θα μεγεθύνουμε και θα τα αποκαλέσουμε αμαρτίες. Γι αυτό, για λίγο, χωρίς έγνοια για το παρελθόν ή το μέλλον, σε περίπτωση που προκύψουν τέτοια εμπόδια θα τα ξεπεράσουμε με οδηγίες στο νου μας να αλλάξει την εστίασή του, καθώς λέμε:

- Δεν είναι αυτό που επιθυμώ να δω.
- Εμπιστεύομαι τους αδελφούς μου, που είναι ένα μαζί μου.



7. Και επίσης, θα χρησιμοποιήσουμε αυτή την σκέψη για να μας κρατά ασφαλείς όλη την διάρκεια της ημέρας. Δεν αναζητούμε μακροπρόθεσμους στόχους. Όταν κάποιο εμπόδιο φαίνεται πως μπλοκάρει την αθωότητά μας από την θέασή μας, δεν ζητούμε παρά να διακόψουμε για μία στιγμή από την δυστυχία που θα επιφέρει η εστίασή μας πάνω στην αμαρτία, και θα παραμείνει δίχως διόρθωση.

8. Ούτε ζητούμε φαντασιώσεις. Διότι αυτό που αναζητούμε να δούμε είναι πραγματικά εκεί. Και καθώς η εστίαση μας πηγαίνει πέρα από τα σφάλματα, θα δούμε ένα εξ ολοκλήρου αναμάρτητο κόσμο. Όταν αυτό το θέαμα είναι το μόνο που θέλουμε να βλέπουμε, όταν αυτό είναι το μόνο που αναζητούμε στο όνομα της ορθής αντίληψης, τότε τα μάτια του Χριστού είναι αναπόφευκτά δικά μας. Και η Αγάπη την Οποία νιώθει Αυτός για μας, γίνεται και δική μας. Και αυτό θα είναι το μόνο πράγμα που θα βλέπουμε να αντανακλάται στον κόσμο και στους εαυτούς μας.

9. Ο κόσμος που κάποτε διακήρυσσε τις αμαρτίες μας γίνεται η απόδειξη ότι είμαστε αναμάρτητοι. Και η αγάπη μας για όλους όσους αντικρίζουμε καταθέτει την θύμηση του ιερού Εαυτού που δεν γνωρίζει αμαρτία, και δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί τίποτα χωρίς την αθωότητά Του. Αυτή την θύμηση αναζητούμε καθώς στρέφουμε το νου μας στην άσκηση της σημερινής ημέρας. Δεν κοιτάζουμε ούτε μπροστά ούτε πίσω. Κοιτάμε κατευθείαν στο παρόν. Και δίνουμε την εμπιστοσύνη μας στην εμπειρία που ζητούμε τώρα. Η αθωότητά μας δεν είναι παρά η Θέληση του Θεού. Αυτή την στιγμή η θέλησή μας είναι ένα με την δική Του.

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 180



Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


(169) Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη Του απελευθερώνομαι.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(170) Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό, άρα ούτε και σε μένα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


----------και κάποια σχόλια με πολύ αγάπη!!

Αυτά τα μαθήματα εξηγούνται από μόνα τους. Δεν χρειάζονται καμιά περεταίρω επεξήγηση και σχόλιο. Ο Θεός μου έχει δώσει την χάρη Του και με αυτήν ζω σύμφωνα με το Θέλημά Του. Μέσα στην απόλυτη ευτυχία και την τέλεια ειρήνη.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα δεν υπάρχει καμιά σκληρότητα και διάθεση τιμωρίας σε Αυτόν. Ούτε και είναι δυνατόν να υπάρχει σκληρότητα σε μένα αφού κι εγώ είμαι Αγάπη, όπως με δημιούργησε Εκείνος.

Αυτό είναι όλο!

Τα Μαθήματα Θαυμάτων δεν είναι περίπλοκα. Είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο όταν αποφασίσεις να δεχτείς ότι είσαι τέλειος όπως σε δημιούργησε ο Θεός. δεν υπάρχει τίποτα στην πραγματικότητα για να θεραπεύσεις. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Δεν υπάρχει τίποτα για να συγχωρήσεις, ούτε πουθενά να πας.

Υπάρχει μόνο το τώρα. Η χάρη Του σου έχει δοθεί και είναι δική σου. Η χάρη Του σε απελευθερώνει από όλες τις ψευδαισθήσεις σου.

Και αυτό συμβαίνει σήμερα!
Τώρα!

Υπάρχει μόνο ο Νους του Θεού. Ο χρόνος και ο χώρος δεν υπάρχουν.

Και ορίστε ένα σπουδαίο απόσπασμα από τον Τσαρλς Φίλμορ:

«Ο άνθρωπος ποτέ δεν μπορεί να διακρίνει περισσότερο από ένα μέρος του κύκλου μέσα στον οποίο κινείται, παρόλο που οι δυνάμεις και οι δυνατότητές του έχουν απέραντο δυναμικό επέκτασης. Ανακαλύπτει μια ικανότητα μέσα του και την καλλιεργεί μέχρι να ανοιχτεί μέσα σε ένα σύμπαν σχετικών ικανοτήτων. Όσο πιο πολύ εμβαθύνει μέσα στο νου, τόσο διευρύνονται οι ορίζοντες του, μέχρι να αναγκαστεί ν’ αναγνωρίσει ότι δεν είναι το προσωπικό, περιορισμένο πράγμα που φαίνεται ότι είναι, αλλά η εστίαση μια απεριόριστης ιδέας.»

«Αυτή η ιδέα περιέχει εμπεριέχει ανεξάντλητες δυνατότητες. Αυτές οι δυνατότητες προβάλλονται στην συνειδητότητά του ανθρώπου όπως μια εικόνα αντανακλάται μέσα σε έναν καθρέφτη, και μέσω των δυνάμεων με τις οποίες είναι προικισμένος, τις υλοποιεί.»

«Ο Θεός είναι ζωή, και όπου υπάρχει ο παλμός της ζωής, εκεί βρίσκεται και ο Θεός.»

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 179



Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


(167) Υπάρχει μόνο μια ζωή, και αυτή την μοιράζομαι με τον Θεό.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(168) Η χάρη Σου μου έχει δοθεί. Την διεκδικώ τώρα.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

---ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΧΟΛΙΑ…

Τα Μαθήματα Θαυμάτων δεν είναι καθόλου δύσκολα. Είναι απλούστατα!

Μάλιστα, αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να σε δυσκολεύουν.

Από τότε που ήρθες πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, αγωνίζεσαι να κτίσεις ένα ισχυρό εγώ. Οι πάντες συνηγορούσαν σε αυτό. Το σχολείο, η οικογένεια, η κοινωνία, το ομαδικό ασυνείδητο που βρήκες διαμορφωμένο και έτοιμο από τόσες και τόσες ενσαρκώσεις με τις ανάλογες προβολές τους. Το εγώ σου λέει ότι η ζωή είναι δύσκολη και ανταγωνιστική, γεμάτη κινδύνους και απειλές. Σου λέει να μην έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν. Σε προτρέπει να είσαι έτοιμος για το χειρότερο.

Και τώρα έρχονται τα Μαθήματα Θαυμάτων και σου λένε ότι είσαι μόνο αγάπη, γιατί ο Θεός είναι μόνο Αγάπη!

Ότι η ζωή είναι Αγάπη!!

Ότι κάθε ώρα και στιγμή βρίσκεσαι μέσα στον Θεό, και μοιράζεσαι την ζωή σου μαζί Του!
Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω από το οποίο να κινδυνεύεις και να απειλείσαι. Δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που να θέλουν να σου κάνουν κακό!

Παντού είσαι εσύ, και προβολές του νου σου.

Τόσο απλό που καταντά απίστευτο!
ΛΥΤΡΩΤΙΚΟ!

Δεν σου αρέσουν οι προβολές που βλέπεις;

Είσαι ελεύθερος να δεις διαφορετικά και να τις αλλάξεις. Είσαι ελεύθερος να αλλάξεις το όνειρο που βλέπεις.

Από εφιάλτη να το κάνεις ευλογία. Δεν είναι παρά όνειρο. Συγχωρείς και αλλάζεις συχνότητα!

Έχεις μόνο μια ζωή και την μοιράζεσαι με τον Θεό, γιατί είσαι κι εσύ μόνο Αγάπη, όπως κι Αυτός που σε δημιούργησε.

Σου έχει δώσει την χάρη Του και σε θέλει κοντά Του. Σου έχει δώσει την χάρη Του και το Θέλημά Του είναι να είσαι απόλυτα ευτυχισμένος.

Διεκδίκησε την χάρη Του τώρα!

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 178

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(165) Ο νους μου ας μην αρνείται την Σκέψη του Θεού.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(166) Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

-----και κάποια σχόλια..


Είμαι μια σκέψη του Θεού!!!


«Ο νους μου ας μην αρνείται την Σκέψη του θεού.»

Η Σκέψη του Θεού με δημιούργησε.
Ποτέ δεν με άφησε μόνο, ούτε έχω υπάρξει ξέχωρα Της, ούτε για μια στιγμή.
Μου ανήκει.
Με Αυτήν ζω.
Είναι η Πηγή της ζωής μου, που με κρατά ενωμένο μαζί Της, και τα πάντα είναι ένα μαζί μου, διότι η Σκέψη του Θεού δεν με άφησε ποτέ.
Η Σκέψη του Θεού με προστατεύει, με φροντίζει, κάνει απαλό το αναπαυτήριό μου και τον δρόμο μου ομαλό, φωτίζοντας το νου μου με ευτυχία και αγάπη. Η αιωνιότητα και η δίχως τέλος ζωή λάμπουν μέσα στο νου μου, διότι η Σκέψη του Θεού δεν με άφησε, και ακόμα ενοικεί σε μένα .

Η Σκέψη του Θεού έχει δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο;

Είναι δυνατόν αυτός ο κόσμος της δυστυχίας και του φόβου να είναι προέκταση μια Σκέψης Αγάπης;

Φυσικά και όχι!
Άρα αυτός ο κόσμος δεν είναι αληθινός.
Τι άλλο κάνει αυτό τον κόσμο να φαίνεται αληθινός από την δική μου άρνηση της αλήθειας που βρίσκεται πέρα από αυτόν;
Τι άλλο από τις δικές μου σκέψεις δυστυχίας και θανάτου μπορεί να αποκρύψει την τέλεια ευτυχία που είναι το Θέλημα του Πατέρα μου για μένα;
Και τι είναι αυτό που θα μπορούσε να κρύψει αυτό που δεν κρύβεται εκτός από μια ψευδαίσθηση;
Και τι θα μπορούσε να με κρατήσει μακριά από αυτό που ήδη έχω εκτός από την δική μου επιλογή να μην το βλέπω, αρνούμενος ότι βρίσκεται εκεί;

Ας μην αρνούμαι τον Ουρανό!

Ας μην ξεχνώ ότι είναι δικός μου φτάνει να Τον ζητήσω.

Δέχομαι τα δώρα του Ουρανού. Ζητώ να τα λάβω και μου δίνονται. Δέχομαι την Σκέψη του Θεού σαν κληρονομιά μου.

Κάποιος περπατά δίπλα μου, ο Οποίος μου σιγοψιθυρίζει την απάντηση σε όλους μου τους φόβους:

«Δεν είναι έτσι».


Μου δείχνει όλα τα δώρα που βρίσκονται στην διάθεσή μου όταν βασανίζουν το νου μου σκέψεις ανέχειας, και μου μιλά για την Συντροφιά Του όταν αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου μόνο και φοβισμένο.
Τα δώρα Του είναι δικά μου ∙ τα έχει εμπιστευτεί στην φροντίδα μου, για να τα δώσω σε όλους όσους επέλεξαν τον μοναχικό δρόμο από τον οποίο εγώ τώρα πια έχω ξεφύγει.
Τους διδάσκω δείχνοντας τους την ευτυχία που έρχεται σ’ εκείνους που νιώθουν το άγγιγμα του Χριστού, και αναγνωρίζουν τα δώρα του Θεού.
Ας μην αφήσω την θλίψη να με βάλει σε πειρασμό να προδώσω αυτά που Εκείνος μου εμπιστεύτηκε.
Το χέρι μου γίνεται ο κομιστής του αγγίγματος του Χριστού ∙ η αλλαγή του νου μου γίνεται η απόδειξη ότι όποιος αποδέχεται τα δώρα του Χριστού δεν είναι δυνατόν να υποφέρει τίποτα.
Εκείνος μου έχει εμπιστευτεί την ανακούφιση του κόσμου από τον πόνο.
Ας μην προδώσω την εμπιστοσύνη Του.
Ας γίνω η ζωντανή απόδειξη τι μπορεί να προσφέρει στον καθένα το άγγιγμα του Χριστού.

Αυτή είναι η αποστολή μου τώρα.

Γιατί ο Θεός έχει εμπιστευτεί την διανομή των δώρων Του σε όλους όσους τα έχουν αποδεχτεί οι ίδιοι.
Αυτός έχει μοιραστεί την χαρά Του μαζί μου.
Και τώρα πηγαίνω να την μοιραστώ με όλο τον κόσμο!

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του.
Γιατί ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΩΣ ΟΠΛΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩ.



Από το Κεφάλαιο 5, - THE EGO’S USE OF GUILT-

1. Ίσως κάποιες από τις ιδέες μας να ξεκαθαρίσουν και να αποκτήσουν πιο προσωπική σημασία αν ξεκαθαριστεί η χρήση της ενοχής από το εγώ. Το εγώ έχει έναν σκοπό, ακριβώς όπως και το Άγιο Πνεύμα. Ο σκοπός του εγώ είναι ο φόβος, διότι μόνο οι φοβισμένοι μπορεί να είναι εγωιστές. Η λογική του εγώ είναι άμεμπτη όπως και το Αγίου Πνεύματος, διότι ο νους σου έχει το μέσον στην διάθεσή του για να πάρει το μέρος του Ουρανού ή της γης, όπως επιλέξει. Αλλά πάλι, θυμήσου ότι και οι δύο αυτές καταστάσεις είναι μέσα σου.

2. Στον Ουρανό δεν υπάρχει ενοχή, διότι η Βασιλεία των Ουρανών επιτυγχάνεται μέσω της Επανόρθωσης, η οποία σε απελευθερώνει στην δημιουργία. Η λέξη «δημιουργώ» είναι κατάλληλη εδώ διότι, μόλις αυτό που έχεις φτιάξει ακυρωθεί από το Άγιο Πνεύμα, το ευλογημένο καθαρό υπόλοιπο ανακτάται και επομένως συνεχίζει την δημιουργία. Αυτό που είναι αληθινά ευλογημένο είναι ανίκανο να προκαλέσει ενοχή, κι επομένως προκαλεί χαρά. Αυτό το κάνει απρόσβλητο από το εγώ διότι η ειρήνη του είναι ακαταμάχητη. Είναι άτρωτο προς την διάσπαση διότι είναι ολοκληρωμένο. Η ενοχή είναι πάντα διασπαστική. Οτιδήποτε προκαλεί φόβο είναι διχαστικό διότι υπακούει στους νόμους του διχασμού. Το εγώ, εκτός από σύμβολο του διαχωρισμού, είναι επίσης και το σύμβολο της ενοχής. Η ενοχή είναι πολύ περισσότερο από κάτι που δεν προέρχεται από τον Θεό. Είναι το σύμβολο της επίθεσης στον Θεό. Αυτή η ιδέα είναι εντελώς χωρίς νόημα παρά μόνο για το εγώ, αλλά μην υποτιμάς την δύναμη της πίστης του εγώ σε αυτή. Αυτή είναι η πίστη από την οποία στην πραγματικότητα προέρχεται όλη η ενοχή.

3. Το εγώ είναι το μέρος του νου που πιστεύει στον διχασμό. Πως θα μπορούσε ένα κομμάτι του Θεού να διασπαστεί από τον εαυτό του χωρίς να πιστεύει ότι Του επιτίθεται; Μιλήσαμε και παλαιότερα για το πρόβλημα της εξουσίας έτσι όπως βασίζεται στην ιδέα του σφετερισμού της δύναμης του Θεού. Το εγώ πιστεύει ότι αυτό έκανες διότι πιστεύει ότι αυτό είναι εσύ. Αν ταυτίζεσαι με το εγώ, τότε πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως ένοχο. Όποτε ανταποκρίνεσαι στο εγώ σου θα βιώνεις ενοχή, και θα φοβάσαι την τιμωρία. Το εγώ είναι κυριολεκτικά μία τρομακτική σκέψη. Όσο γελοία και να είναι η ιδέα της επίθεσης στον Θεό για τον υγιή πνευματικά νου, ποτέ μην ξεχνάς ότι το εγώ δεν είναι υγιές πνευματικά. Αντιπροσωπεύει ένα σύστημα ψευδαισθήσεων, και μιλά για λογαριασμό του. Όταν ακούς την φωνή του εγώ σημαίνει πως πιστεύεις ότι είναι δυνατόν να επιτεθείς στον Θεό, και ότι έχεις αποσχίσει ένα κομμάτι από Αυτόν. Ακολουθεί φόβος εκδίκησης απέξω, διότι η δριμύτητα της ενοχής είναι τόσο έντονη που πρέπει να προβληθεί προς τα έξω.

4. Ό,τι δέχεσαι μέσα στο νου σου έχει πραγματικότητα για σένα. Η αποδοχή σου είναι που το κάνει πραγματικό. Αν ενθρονίσεις το εγώ μέσα στο νου σου, τότε αυτή η άδειά σου να εισέλθει το κάνει πραγματικότητά σου. Αυτό συμβαίνει διότι ο νους είναι ικανός να δημιουργεί πραγματικότητα ή να κατασκευάζει ψευδαισθήσεις. Είπα και πριν ότι πρέπει να μάθεις να σκέφτεσαι μαζί με τον Θεό. Το να σκέφτεσαι μαζί με Αυτόν σημαίνει ότι σκέφτεσαι σαν Αυτόν. Αυτό προκαλεί χαρά, όχι ενοχή, διότι είναι φυσικό. Η ενοχή είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι ο τρόπος σκέψης σου είναι αφύσικος. Ο αφύσικος τρόπος σκέψης πάντα συνοδεύεται από ενοχή, διότι είναι η πίστη στην αμαρτία. Το εγώ δεν αντιλαμβάνεται την αμαρτία ως έλλειψη αγάπης, παρά μόνο σαν αναμφίβολη πράξη επίθεσης. Αυτό είναι αναγκαίο για την επιβίωση του εγώ διότι, μόλις αντιληφθείς την αμαρτία ως έλλειψη, αυτόματα θα επιχειρήσεις να επανορθώσεις την κατάσταση. Και θα επιτύχεις. Το εγώ αυτό το θεωρεί καταδίκη, αλλά εσύ πρέπει να μάθεις να το θεωρείς ελευθερία.

5. Ο νους που δεν έχει ενοχές δεν γίνεται να υποφέρει. Όντας πνευματικά υγιής, ο νους θεραπεύει το σώμα διότι έχει θεραπευτεί ο ίδιος. Ο υγιής νους δεν μπορεί να διανοηθεί την ασθένεια διότι δεν μπορεί να διανοηθεί την επίθεση προς οποιονδήποτε ή οτιδήποτε. Είπα και παλαιότερα ότι η ασθένεια είναι μία μορφή μαγείας. Μπορεί να ήταν καλύτερα να πούμε ότι είναι μία μορφή μαγικής λύσης. Το εγώ πιστεύει ότι με το να τιμωρεί τον εαυτό του θα κατευνάσει την τιμωρία του Θεού. Εν τούτοις, ακόμα και σε αυτό είναι αλαζονικό. Αποδίδει στον Θεό πρόθεση τιμωρίας, και έπειτα παίρνει αυτή την πρόθεση σαν δικό του προνόμιο. Προσπαθεί να σφετεριστεί όλες τις λειτουργίες του Θεού όπως έτσι όπως τις αντιλαμβάνεται, διότι αναγνωρίζει ότι μόνο η καθολική υποταγή είναι άξια εμπιστοσύνης.

6. Το εγώ δεν μπορεί να αντιτεθεί στους νόμους του Θεού περισσότερο από ότι εσύ, αλλά μπορεί να τους ερμηνεύσει ανάλογα με το τι θέλει, ακριβώς όπως κι εσύ. Αυτός είναι ο λόγος που η ερώτηση, «Τι θέλεις;» πρέπει ν’ απαντηθεί. Την απαντάς κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο, και κάθε στιγμή απόφασης είναι μία κρίση κάθε άλλο παρά αναποτελεσματική. Τα αποτελέσματά της θα ακολουθούν άμεσα μέχρι ν’ αλλάξει η απόφαση. Να θυμάσαι, όμως, ότι οι ίδιες οι εναλλακτικές που υπάρχουν είναι αμετάβλητες. Το Άγιο Πνεύμα, όπως το εγώ, είναι μία απόφαση. Μαζί αυτά τα δύο αποτελούν όλες τις εναλλακτικές που μπορεί να δεχτεί και να υπακούσει ο νους. Το Άγιο Πνεύμα και το εγώ είναι οι μόνες επιλογές που είναι ανοιχτές για σένα. Ο Θεός δημιούργησε την μία, κι επομένως δεν μπορείς να την εξαλείψεις. Εσύ έφτιαξες την άλλη, άρα μπορείς να την ακυρώσεις. Μόνο ό,τι δημιουργεί ο Θεός είναι αμετάκλητο και αμετάβλητο. Ό,τι έφτιαξες εσύ μπορεί πάντα να αλλάξει διότι, όταν δεν σκέφτεσαι σαν τον Θεό, δεν σκέφτεσαι καθόλου στην πραγματικότητα. Οι αυταπάτες δεν είναι πραγματικές σκέψεις, παρόλο που μπορεί να τις πιστεύεις. Αλλά κάνεις λάθος. Η λειτουργία της σκέψης προέρχεται από τον Θεό και βρίσκεται μέσα στον Θεό. Σαν μέρος της δικής Του σκέψης, εσύ δεν μπορείς να σκέφτεσαι χωριστά από Αυτόν.

7. Ο παράλογος τρόπος σκέψης είναι διαταραγμένη σκέψη. Ο Θεός ο Ίδιος διευθετεί την σκέψη σου διότι η σκέψη σου είναι δημιουργημένη από Αυτόν. Τα αισθήματα ενοχής είναι πάντα σημάδι ότι δεν το γνωρίζεις αυτό. Επίσης δείχνουν ότι πιστεύεις ότι μπορείς να σκέφτεσαι χώρια από τον Θεό, και ότι αυτό θέλεις. Κάθε διαταραγμένη σκέψη συνοδεύεται από ενοχή από την σύλληψή της, και στηρίζεται στην ενοχή για την συνέχισή της. Η ενοχή είναι αναπόφευκτη από εκείνους που πιστεύουν ότι διευθετούν τις δικές τους σκέψεις, και άρα πρέπει να υπακούν τις προσταγές τους. Αυτό τους κάνει να νιώθουν υπεύθυνοι για τα σφάλματα τους χωρίς ν’ αναγνωρίζουν ότι, με το να αποδέχονται αυτή την ευθύνη, αντιδρούν ανεύθυνα. Αν η μοναδική ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του, και σε διαβεβαιώνω ότι αυτή είναι, τότε η ευθύνη για ό,τι επανορθώνεται δεν μπορεί να είναι δική σου. Το δίλημμα δεν μπορεί να επιλυθεί παρά μόνο αν δεχτείς την λύση της ακύρωσης. Θα ήσουν υπεύθυνος για τα αποτελέσματα όλου του λανθασμένου τρόπου σκέψης σου αν αυτός δεν γινόταν ν’ ακυρωθεί. Ο σκοπός της Επανόρθωσης είναι να σώσει το παρελθόν μόνο σε εξαγνισμένη μορφή. Αν δεχτείς την θεραπεία για την διαταραγμένη σκέψη, μία θεραπεία που η αποτελεσματικότητα της είναι αναμφίβολη, πως είναι δυνατόν να παραμείνουν τα συμπτώματα της;

8. Η συνεχής απόφαση να παραμένεις διαχωρισμένος είναι ο μόνος δυνατός λόγος για να συνεχίζεις να έχεις αισθήματα ενοχής. Αυτό το έχουμε ξαναπεί και παλαιότερα, αλλά δεν δώσαμε έμφαση στα καταστροφικά αποτελέσματα της απόφασης. Κάθε απόφαση του νου θα επηρεάζει και την συμπεριφορά και τα βιώματα. Αυτό που θέλεις, αυτό περιμένεις. Αυτό δεν είναι αυταπάτη. Ο νους σου πραγματικά φτιάχνει το μέλλον σου, και θα το στρέψει προς την ολοκληρωμένη δημιουργία οποιαδήποτε στιγμή αυτός δεχτεί πρώτα την Επανόρθωση. Επίσης θα επιστρέψει στην πλήρη δημιουργία την στιγμή που θα έχει γίνει αυτό. Έχοντας παραιτηθεί από την διαταραγμένη σκέψη του, η ορθή διευθέτηση της σκέψης γίνεται προφανής.

ΜΑΘΗΜΑ 177

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(163) Δεν υπάρχει θάνατος. Ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(164) Τώρα είμαστε ένα με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή μας.

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ……..

Δεν υπάρχει θάνατος!!

Δεν είναι καταπληκτικό;

Είσαι ελεύθερος!
Πως είναι δυνατόν να υπάρχει θάνατος αφού ο Θεός είναι μόνο Αγάπη; Είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι που Αυτός δεν δημιούργησε;

Θάνατος είναι: η λύπη, ο φόβος, το άγχος, ο θυμός, η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης, η ζήλια, ο φθόνος, η έγνοια για το σώμα και για το τι θα γίνει στο μέλλον. Όλα αυτά είναι θάνατος. Όλα τα συναισθήματα που δεν είναι απόλυτη γαλήνη και χαρά είναι θάνατος.

Πως είναι δυνατόν λοιπόν όλα αυτά να είναι πραγματικά; Αφού είμαστε Αγάπη όπως ο Θεός που μας δημιούργησε. Είμαστε ένα με Αυτόν που είναι η Πηγή μας. Άρα όλα αυτά τα συναισθήματα δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση.

Δεν έχουμε παρά να συγχωρήσουμε αυτά τα συναισθήματα, τους ανθρώπους που νομίζουμε ότι μας τα προκαλούν, αλλά και τον εαυτό μας που ενέδωσε στον πειρασμό της ψευδαίσθησης και πίστεψε σε αυτά. Δεν κάναμε παρά ένα σφάλμα. Ευτυχώς όμως, μέσα στο μυαλό μας κατοικεί ο Φίλος και Δάσκαλός μας που διορθώνει όλα όσα Του παραδίδουμε.

«Συγχώρεσε τις ψευδαισθήσεις μας, Πατέρα, και βοήθησέ μας να δεχτούμε την αληθινή σχέση μας μαζί Σου, στην οποία δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις, και ούτε γίνεται ποτέ να εισέλθουν. Η ιερότητά μας είναι δική Σου. Τι μπορεί να υπάρχει μέσα σε μας που να χρειάζεται συγχώρεση όταν η δική Σου είναι τέλεια; Ο ύπνος της λήθης είναι μόνο η απροθυμία μας να θυμηθούμε την συγχώρεση Σου και την Αγάπη Σου. Ας μην περιπλανιόμαστε στον πειρασμό, γιατί ο πειρασμός του Υιού του Θεού δεν είναι δικό Σου Θέλημα. Και ας λάβουμε μόνο ό,τι Εσύ έχεις δώσει, και ας δεχτούμε μόνο αυτό μέσα στο νου που Εσύ δημιούργησες και αγαπάς. Αμήν.»

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 176

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ

(161) Δώσε μου την ευλογία σου, ιερέ Υιέ του Θεού.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ


(162) Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη , άρα το ίδιο είμαι κι εγώ


----------και μερικά σχόλια.---

Βρισκόμαστε αναμεσίς μίας παγκόσμιας αλλαγής. Αν νομίζεις ότι η ζωή συνεχίζεται έτσι όπως πάντα, τότε θα έρθεις κατά πρόσωπο με σκληρές εκπλήξεις. Ο κόσμος αλλάζει πολύ γρήγορα. Υπάρχει μία μεγάλη επιτάχυνση σε όλους τους τομείς. Ό,τι βρισκόταν καταχωνιασμένο και καλά κρυμμένο τώρα έρχεται στο φως. Αυτό μπορεί να συμβαίνει τόσο σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα όσο και σε προσωπικά. Αυτές οι αλλαγές φαντάζουν σκληρές στην αρχή ιδίως γι αυτόν που θέλει να κρατήσει την παλαιά τάξη πραγμάτων.

Είναι αδύνατον να συνεχίσεις να ενεργείς με τον τρόπο που ενεργούσες πριν.
Ορίστε μερικές σπουδαίες ρήσεις:

« Το είδος που επιζεί δεν είναι το πιο δυνατό, ούτε το πιο έξυπνο, αλλά αυτό που ανταποκρίνεται καλύτερα στις αλλαγές.» . ~Charles Darwin~

«Όποιος επιθυμεί συνεχή επιτυχία πρέπει να αλλάζει την συμπεριφορά ανάλογα με τους καιρούς.» -Niccolo Machiavelli

«Κάθε γενιά χρειάζεται μία νέα επανάσταση.» -Thomas Jefferson

« Σε καιρούς αλλαγών, οι μαθητές κληρονομούν την Γη, ενώ αυτοί που «τα έχουν μάθει» βρίσκονται πολύ καλά εφοδιασμένοι για να ασχοληθούν με ένα κόσμο που δεν υπάρχει πια.» – Eric Hoffer

Βρισκόμαστε, λοιπόν, αναμεσίς τεράστιων αλλαγών. Ήδη συμβαίνουν. Γινόμαστε μάρτυρες αυτών των αλλαγών σε όλους τους τομείς κάθε μέρα. Χτες το βράδυ έβλεπα τηλεόραση και πραγματικά είναι απίστευτο το πόσο ηλίθιους μας θεωρούν και πόσες ανοησίες βλέπουμε!

Να είσαι ευλογημένος εσύ, που διαβάζεις τώρα αυτό. Σε αγαπώ! Είσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός. Κάνε μου σε παρακαλώ την χάρη, και ύψωσε το νου σου πάνω από όλες αυτές τις ανοησίες. Αρνήσου να λάβεις μέρος στην αποβλάκωση των μαζών. Σε παρακαλώ! Κάνε το για μένα. Κάνε το για σένα. Κάνε το για τον Ιησού.

Βλέποντας αυτές τις βλακείες στην τηλεόραση, συνειδητοποιώ γιατί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολία στο να βλέπουν τα πράγματα καθαρά. Καταλαβαίνω μα χαρά γιατί υπάρχει τόση σύγχυση και θολωμένη σκέψη.

Και όλες αυτές οι διαφημίσεις που σου λένε πως η σωτηρία σου βρίσκεται στο τάδε χάπι, στο τάδε καλλυντικό, και ούτω καθεξής, πάντως όχι μέσα σου.

Χριστέ μου!! Οι άνθρωποι κάθονται μπροστά από αυτό το κουτί και ακούν αυτά τα σκουπίδια;

Καλά και αυτές οι ειδήσεις…δεν το συζητώ καθόλου. Είμαστε για ομαδική αυτοκτονία!!

Το πρωί ξύπνησα με πονοκέφαλο, ψυχοπλακωμένη και αποπροσανατολισμένη!

Αλλά ευτυχώς που τώρα ξέρω ότι ποτέ δεν είμαι μόνη και ο Ιησούς σε αυτές τις περιπτώσεις μου λέει πάντα: «Δεν είναι έτσι».

Είμαι έτσι όπως με δημιούργησε ο Θεός!


Πρόσεχε, λοιπόν, τι επιτρέπεις να μπει μέσα στο μυαλό σου και πέρνα τον χρόνο σου συνειδητά.

Παντού γύρω σου είναι η δημιουργία του Θεού. Μπορείς να έχεις πρόσβαση σε αυτή την δύναμη και να την χρησιμοποιήσεις για να διακόψεις όλους τους παλιούς τρόπους σκέψης, να ξεφορτωθείς όλα σου τα προβλήματα, να θεραπεύεις όλες τις ασθένειες, και να εκτοξευθείς στον Ουρανό όπου τα θαύματα συμβαίνουν με απόλυτη φυσικότητα.

Αλλά πρώτα πρέπει να είσαι πρόθυμος να αλλάξεις την σκέψη σου. Να μετανοήσεις. Αν υπάρχει κάτι στην ζωή σου που δεν λειτουργεί, τότε αυτό είναι μία ένδειξη ότι κάτι χρειάζεται αλλαγή. Βάλε την ενέργεια σε κίνηση με άλλους τρόπους από το να κάθεσαι σε ένα καναπέ ή μπροστά από ένα υπολογιστή όλη μέρα.

Σε παρακαλώ, δώσε μου την ευλογία σου, ιερέ Υιέ του Θεού!


Σε παρακαλώ έλα να βιώσουμε μαζί την ανάσταση!

Σε παρακαλώ, γίνε μέρος την αλλαγής μαζί μου, καθώς εισερχόμαστε στις ιλιγγιώδεις αλλαγές!

Ας μην είμαστε πια κάποιοι ανάμεσα στους κοιμισμένους νεκρούς! Ας λάβουμε την θέση μας μαζί με τον Ιησού στο πλευρό μας και ας κάνουμε ένα άλμα προς την ζωή – ας μεταμορφωθούμε ολοκληρωτικά!

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 175

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(159) Δίνω τα θαύματα που έχω λάβει

Ο Θεός είναι μόνο Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(160) Είμαι στο σπίτι μου. Ο φόβος είναι ο ξένος εδώ.

---------------και κάποια σχόλια από μένα…..

ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ!!

Πόσα δεν σημαίνει αυτή η φράση!

Βέβαια το σπίτι σου μπορεί ν’ αλλάζει τόπο.

Την μια μπορεί να μένεις εδώ και έπειτα να μετακομίσεις. Κάποτε έμενες στο σπίτι των γονιών σου, τώρα έφτιαξες την δική σου οικογένεια.

Μήπως το σπίτι σου βρίσκεται στα αστέρια;

Η αλήθεια είναι το σπίτι σου βρίσκεται παντού γιατί το έχεις μαζί σου.

Το σπίτι σου είναι η ειρήνη του Θεού, και αυτή βρίσκεται πάντα μέσα σου και δεν σε αφήνει ποτέ.

Απλά κλείνεις τα μάτια σου και βρίσκεσαι σπίτι σου.

Γιατί ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είσαι κι εσύ.

Το σπίτι σου βρίσκεται σε όποιο μέρος αναπνέεις ελεύθερα. Μάλιστα, αν το καλοεξετάσεις, το σπίτι σου δεν βρίσκεται εκεί όπου έχεις όλα σου τα πράγματα. Είσαι σπίτι σου όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν νιώθεις ότι αναπαύεσαι. Είναι το μέρος όπου δεν υπάρχουν σκοτούρες και έγνοιες. Σε όποιο μέρος όλα σου τα προβλήματα εξαφανίζονται και δεν χρειάζεται να συνεχίσεις την παράσταση που παίζεις στον κόσμο.

Δεν έχεις παρατηρήσει ότι ένα μεγάλο μέρος από την ζωή σου είναι μια παράσταση; Γνωρίζεις ότι «παίζεις» με ένα συγκεκριμένο τρόπο όταν είσαι στην δουλειά σου, με έναν άλλο όταν είσαι με κάποιους άλλους ανθρώπους και ούτω καθεξής; Το γεγονός είναι ότι έχουμε μάθει να φοράμε πολλά και διαφορετικά πρόσωπα ανάλογα με το που και με ποιον βρισκόμαστε.

Αλλά το πραγματικό σου σπίτι είναι εκεί όπου βγάζεις την μάσκα, και είσαι ο εαυτός σου. Αναπαύεσαι. Φοράς αναπαυτικά ρούχα και δεν φοβάσαι ότι θα σε κρίνει κανένας.
Εδώ δεν ανησυχείς για το τι θα πουν για σένα οι άλλοι άνθρωποι, ή για την συμπεριφορά σου.

Και καθώς διαπιστώνεις ότι αισθάνεσαι όλο και πιο άνετα μέσα στον εαυτό σου – ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ – διαπιστώνεις ότι ο φόβος δεν έχει καμία θέση πουθενά. Η φυσική σου κατάσταση είναι η Αγάπη και τα θαύματα.

Και το φως μέσα σου, πυροδοτεί ακόμα περισσότερο την Αγάπη, γιατί την μοιράζεσαι με θαύματα μαζί με τους αδελφούς σου.

Γιατί το μόνο που είναι ο Θεός είναι Αγάπη, άρα το ίδιο είσαι κι εσύ.

Κλείσε τα μάτια σου και πήγαινε σπίτι σου, ΤΩΡΑ!!

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 174


Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


(157) Μέσα στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(158) Σήμερα μαθαίνω να δίνω καθώς λαμβάνω

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

…και μερικά σχόλια από μένα..

Όταν σκέφτεσαι για την ζωή σου και το τι θα γίνει στο μέλλον ή το τι έγινε στο παρελθόν, βρίσκεσαι σε πολύ χαμηλή συχνότητα ενέργειας. Όταν «κολλάς» σε κάποια συγκεκριμένα πράγματα που έγιναν στο παρελθόν, ή σου συμβαίνουν τώρα ή κάνεις σενάρια για το μέλλον, τότε βρίσκεσαι σε μέσα σε ένα σκοτεινό, πυκνό σύννεφο ενέργειας, σαν πυκνή ομίχλη. Και εκεί κολλάς. Δεν βλέπεις τι υπάρχει πιο πέρα, δεν βλέπεις το φως, βάζεις εμπόδια ανάμεσα σε σένα και την αγάπη, ανάμεσα σε σένα και την αλήθεια. Όταν σκέφτεσαι την ζωή σου, δεν σκέφτεσαι τον Θεό.

ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.


Όταν σκέφτεσαι την ζωή σου, δεν σκέφτεσαι τον Θεό.


Και όταν σκέφτεσαι τον Θεό, δεν σκέφτεσαι τις λεπτομέρειες την ζωής σου. Είναι αδύνατον να περιθάλπεις αυτές τις δύο σκέψεις συγχρόνως. Μπορείς να σκέφτεσαι μόνο ένα πράγμα κάθε φορά.

Ίσως, λοιπόν, αυτό το μάθημα σε προτρέπει να κάνεις κάτι που αποφεύγεις. Να εισέλθεις στην Παρουσία του Θεού.

Αυτό το ξέρω από πρώτο χέρι. Αντιστάθηκα πολύ καιρό, έσερνα τα πόδια και σκεφτόμουνα: Απλά θα χρησιμοποιήσω τον Θεό για να βελτιώσω την ζωή μου. ΧΑ! Τι αστείο! Αυτό είναι ο θάνατος!

Ξέρεις τι έχω ανακαλύψει; Οι άνθρωποι τρελαίνονται να σκάφτονται για την ζωή τους. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα. Να κάνουν σχέδια, να μεμψιμοιρούν. Λατρεύουν την ιδέα να υλοποιούν σωματικές εμπειρίες, περισσότερα χρήματα, μία καλύτερη δουλειά, καλύτερη σχέση. Τους αρέσει πολύ να σκέπτονται για όλα αυτά που θα τους συμβούν στο μέλλον, για αυτά που θα αγοράσουν και θα αποκτήσουν.

Ένας δάσκαλος είπε κάποτε: Πρόσεχε όταν αρχίζεις και ταξιδεύεις στον δρόμο του να ζητάς πράγματα μέσα στον χώρο και το χρόνο διότι αν σκέφτεσαι για το χώρο και τον χρόνο, τότε παίρνεις αυτό που ζητάς ∙ δηλαδή περισσότερο χώρο και χρόνο. Δεν παίρνεις απλά ένα κομματάκι από αυτόν…τον παίρνεις όλο! Όταν ζητάς ένα καινούργιο αυτοκίνητο, δεν ζητάς πραγματικά ένα καινούριο αυτοκίνητο, ζητάς περισσότερο χώρο και χρόνο, και αυτό θα λάβεις. Το σύμπαν σου δίνει πάντα αυτό που ζητάς! Έτσι, λοιπόν, θα πάρεις το καινούργιο αυτοκίνητο και όλα τα άλλα που είναι με τον χώρο και τον χρόνο: απελπισία, αρρώστια, θάνατο, σύγχυση, μοναξιά και φόβο.

Γι αυτό πρόσεχε τι ζητάς.

Υπάρχει μόνο μία λύση: ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Όταν σκέφτεσαι για την ζωή σου, δεν σκέφτεσαι για τον Θεό.


Όλα όσα χρειάζεσαι για να εκπληρώσεις μία λειτουργία στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία (ένα καινούριο αυτοκίνητο, χρήματα, ένα σπίτι για να ζεις, ένας σύντροφος που θα σε αγαπά και θα σε στηρίζει) θα σου δοθούν εφόσον σου χρειάζονται για να εκπληρώσεις τον ρόλο σου στο σχέδιο του Θεού για την σωτηρία. Αλλά καταλαβαίνεις την διαφορά; Αφήνεις το Άγιο Πνεύμα να σου δώσει ό,τι σου χρειάζεται – και το μόνο για το οποίο νοιάζεσαι είναι να σκέφτεσαι τον Θεό!!

Εκπληκτικό, έτσι;

Άφησε τα Άγιο Πνεύμα να σου δίνει ό,τι χρειάζεσαι. Αυτός γνωρίζει τις ανάγκες σου! Και θα φροντίσει για όλες, φτάνει να μην χρησιμοποιείς αυτά τα πράγματα για να αργοπορείς στον χωροχρόνο και καθυστερείς τη επιστροφή σου στην Εστία και την Πηγή σου.

Στην Παρουσία Του εισέρχομαι τώρα.

Έχεις την ικανότητα να αλλάξεις την σκέψη σου όποτε θέλεις.

Έχεις την ικανότητα να ανυψωθείς από τις χαμηλές συχνότητες ενέργειας σε ανώτερες συχνότητες, εκεί όπου βρίσκεται μόνο η αγάπη.

Έχεις όλη την δύναμη. Σου την έχει δώσει ο Θεός ο Ίδιος.

Δεν είναι δύσκολο. Απλά άλλαξε το νου σου. Δείξε προθυμία να δεις τα πράγματα διαφορετικά

Μην κρατάς τόσο σφικτά την περιορισμένη ταυτότητά σου.

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 173


Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(
155) Θα κάνω πίσω και θα αφήσω Αυτόν να μου δείχνει τον δρόμο.

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


(156) Πορεύομαι μαζί με τον Θεό μέσα σε απόλυτη ιερότητα

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.


---αντί σχολίων, κάποια αποσπάσματα από το κείμενο---

«..Κάθε απόφαση που παίρνεις είναι για τον Ουρανό ή την κόλαση, και φέρνει στην επίγνωσή σου αυτό για το οποίο αποφάσισες.»

«Αποφάσισε μαζί με μένα, που έχω αποφασίσει να κατοικήσω μαζί σου. Επιθυμώ ό,τι επιθυμεί και ο Πατέρας μου, γνωρίζοντας ότι το Θέλημά Του είναι συνεπές και σε γαλήνη για πάντα με τον εαυτό του. Δεν θα είσαι ικανοποιημένος με τίποτα άλλο από το Θέλημά Του. Μην δέχεσαι τίποτα λιγότερο, και να θυμάσαι ότι όλα όσα έχω μάθει είναι δικά σου»

«Σε ρώτησα πρωτύτερα , «Προτιμάς να είσαι αιχμάλωτος στο εγώ ή να φιλοξενήσεις τον Θεό;» Άφησε να σου κάνει αυτήν την ερώτηση το Άγιο Πνεύμα κάθε φορά που παίρνεις μιαν απόφαση. Γιατί κάθε απόφαση που παίρνεις απαντά σε αυτή την ερώτηση, και προσκαλεί την θλίψη ή την χαρά ανάλογα.»

«Αν είσαι απόλυτα πρόθυμος να αφήσεις την σωτηρία στο σχέδιο του Θεού και απόλυτα απρόθυμος να επιχειρήσεις να αδράξεις την γαλήνη μόνος σου, η σωτηρία θα σου δοθεί. Όμως, μην νομίζεις ότι μπορείς ν’ αντικαταστήσεις το σχέδιο Του με το δικό σου. Καλύτερα, έλα μαζί μου στο δικό Του σχέδιο, ώστε να μπορέσουμε να απελευθερώσουμε όλους εκείνους που θέλησαν να είναι δέσμιοι, διακηρύσσοντας μαζί μου ότι ο Υιός του Θεού είναι ξενιστής του Πατέρα Του. Έτσι δεν θα αφήσουμε κανέναν να ξεχάσει αυτό που θέλεις να θυμηθείς εσύ.. Και έτσι θα το θυμηθείς κι εσύ.»

«Να είσαι ταπεινός ενώπιον Του, όμως μεγαλειώδης μέσα σε Αυτόν. Και μην δίνεις αξία σε κανένα σχέδιο του εγώ μπροστά στο σχέδιο του Θεού».

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 172


Ο Θεός δεν είναι παρά αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(
153) Στην μη άμυνά μου, βρίσκεται η ασφάλειά μου.

Ο Θεός δεν είναι παρά αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

(154) Είμαι ανάμεσα στους πρέσβεις του Θεού.

Ο Θεός δεν είναι παρά αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

…και μερικά σχόλια από μένα..
Σε αυτή την επανάληψη ο Ιησούς σου ζητά να ΓΙΝΕΙΣ το μήνυμα. Έρχεται μια στιγμή που σταματάς να προσπαθείς να καταλάβεις τι λένε τα Μαθήματα Θαυμάτων, και πολύ απλά ΓΙΝΕΣΑΙ αυτό που λένε. Γίνεσαι η Αγάπη του Θεού. Γίνεσαι κανάλι επικοινωνίας για το Φως του Θεού. Σταματάς να προσπαθείς να «βγάλεις νόημα».
Πόσο ξεκάθαρα το λέει αυτό ο Ιησούς στην εισαγωγή της επανάληψης:
«Είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου μέσα από τα οποία σώζω τον κόσμο.»
Δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβεις. Είσαι ένα κανάλι επικοινωνίας για την Αγάπη του Θεού. Τα Μαθήματα Θαυμάτων είναι τόσο απλά, που είναι ν’ απορείς. Γίνεσαι αυτό που ήσουν πάντα: το Φως του κόσμου. Σταματάς να είσαι ένα σώμα, με όλες τις ιδιότητες που αυτό συνεπάγεται: γέρος ή νέος, παχύς ή λεπτός, άρρωστος, ανήσυχος, αγχωμένος, φοβισμένος και περιορισμένος.
Αντί γι αυτό σχετίζεσαι μόνο με ό,τι είναι αιώνιο μέσα σου και ανταποκρίνεσαι μόνο σε ό,τι είναι αιώνιο και σε όλους τους άλλους. Εστιάζεις την προσοχή σου σε ιδιότητες θεϊκές, όπως χάρις, αθωότητα, χαρά, αγάπη κι ευτυχία.
Κι εδώ αρμόζει πολύ ωραία η προσευχή του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που διαβάζεται στο βήμα 11 των ΑΑ.
Βήμα 11. Μέσα από την προσευχή και τον διαλογισμό ας βελτιώσουμε την συνειδητή μας επαφή με τον Θεό έτσι όπως Τον καταλαβαίνουμε, και ας προσευχόμαστε μόνο για την γνώση της Θέλησής Του για μας και την δύναμη να την εκτελούμε.
Κύριε, κάνε με όργανο της ειρήνης Σου!
Εκεί που υπάρχει μίσος, ας φέρνω την αγάπη.
Εκεί που υπάρχει λάθος, ας φέρνω το πνεύμα της συγχώρεσης.
Εκεί όπου υπάρχει έριδα, ας φέρνω την αρμονία.
Εκεί όπου υπάρχει σφάλμα, ας φέρνω την αλήθεια.
Εκεί όπου υπάρχει αμφιβολία, ας φέρνω πίστη.
Εκεί όπου υπάρχει απελπισία, ας φέρνω ελπίδα.
Εκεί όπου υπάρχουν σκιές, ας φέρνω φως.
Εκεί όπου υπάρχει θλίψη, ας φέρνω την χαρά.
Κύριε, δώσε μου το χάρισμα να παρηγορώ, παρά να με παρηγορούν.
Να καταλαβαίνω, παρά να με καταλαβαίνουν.
Ν’ αγαπώ, παρά να μ’ αγαπούν.
Γιατί όταν δίνω λαμβάνω,
Και όταν συγχωρώ συγχωρούμαι. …..

Με πολύ Αγάπη
Χριστίνα..

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΙΣΧΥΕΙ Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ;



-Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, IS REINCARNATION SO?-

1. Με την απόλυτη έννοια, η μετενσάρκωση είναι αδύνατη. Δεν υπάρχει παρελθόν, ούτε μέλλον, και η ιδέα της γέννησης μέσα σε ένα σώμα δεν έχει νόημα είτε μία είτε πολλές φορές. Η μετενσάρκωση δεν μπορεί, λοιπόν, να είναι αληθινή με την πραγματική έννοια. Η μόνη μας ερώτηση θα έπρεπε να είναι, « Είναι αυτή η ιδέα χρήσιμη;» Και αυτό φυσικά εξαρτάται, από τον σκοπό για τον οποίο χρησιμοποιείται. Αν χρησιμοποιείται για να ενδυναμώσει την αναγνώριση της αιώνιας φύσης της ζωής, τότε είναι πραγματικά ωφέλιμη. Είναι κάποια άλλη ερώτηση σχετικά με αυτή πραγματικά χρήσιμη στο να ρίξει φως στον δρόμο μας; Όπως και πολλές άλλες πεποιθήσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολύ λανθασμένο τρόπο. Στο ελάχιστο, αυτή η κακή χρήση μπορεί να προκαλέσει υπερβολική ενασχόληση και ίσως έπαρση για το παρελθόν. Στην χειρότερη περίπτωση, προκαλεί αδράνεια στο παρόν. Και στην ενδιάμεση, πολλά είδη αφροσύνης είναι πιθανά.

2. Η μετενσάρκωση, σε καμία περίπτωση, δεν θα είναι το πρόβλημα με το οποίο θα ασχοληθούμε τώρα. Αν αυτή ήταν η υπεύθυνη για μερικές από τις δυσκολίες που το άτομο αντιμετωπίζει τώρα, έργο του θα ήταν μόνο να διαφύγει από αυτές τώρα. Αν στρώνει το έδαφος για μια μελλοντική ζωή, μπορεί ακόμα να λειτουργήσει την σωτηρία του τώρα. Μερικοί, μπορεί να βρίσκουν παρηγοριά και εμψύχωση σε αυτή την ιδέα, κι εφόσον τους εγκαρδιώνει η αξία της είναι αυταπόδεικτη. Όμως είναι βέβαιο ότι ο δρόμος προς την σωτηρία μπορεί να βρεθεί εξίσου από εκείνους που πιστεύουν στην μετενσάρκωση όπως και από εκείνους που δεν πιστεύουν. Επομένως, αυτή η ιδέα δεν θεωρείται βασική γι αυτά τα μαθήματα. Υπάρχει πάντα κάποιο καλό σε οποιαδήποτε σκέψη ενδυναμώνει την ιδέα ότι η ζωή και το σώμα δεν ταυτίζονται.

3. Για τους σκοπούς μας, δεν θα ήταν χρήσιμο να πάρουμε οποιαδήποτε θέση όσον αφορά την μετενσάρκωση. Ένας δάσκαλος του Θεού θα πρέπει να είναι εξίσου χρήσιμος σε εκείνους την πιστεύουν όσο και σε εκείνους που δεν την πιστεύουν. Αν χρειαζόταν να πάρει κάποια συγκεκριμένη θέση, αυτό απλά θα περιόριζε την χρησιμότητά του, όπως και την δική του λήψη αποφάσεων. Τα μαθήματά μας δεν ασχολούνται με καμία άποψη που δεν είναι αποδεκτή σε οποιονδήποτε, άσχετα με τις επίσημες θέσεις του. Το εγώ του είναι ήδη αρκετό για το διαχειριστεί, και δεν είναι σοφό να προσθέτει στο φορτίο του σεχταριστικές αντιθέσεις. Ούτε θα υπάρξει κάποιο όφελος στην πρόωρη αποδοχή από μέρους του αυτών των μαθημάτων μόνο και μόνο επειδή συνηγορούν σε κάποια παλιά δική του πίστη.

4. Ποτέ δεν θα σταματήσουμε να τονίζουμε ότι αυτά τα μαθήματα στοχεύουν σε μία ολοκληρωτική αναίρεση του τρόπου σκέψης σου. Όταν αυτό τελικά επιτευχθεί, θέματα όπως η εγκυρότητα της μετενσάρκωσης γίνονται ανούσια. Μέχρι τότε, πιθανόν να είναι απλά αντιφατικά και αμφισβητήσιμα. Ο δάσκαλος του Θεού, επομένως, είναι σοφό να απομακρύνεται από όλα αυτά τα θέματα, διότι έχει πολλά να διδάξει και να μάθει εκτός από αυτά. Θα πρέπει και να μάθει και να διδάσκει ότι τα θεωρητικά θέματα το μόνο που κάνουν είναι να σπαταλούν χρόνο, αποστραγγίζοντάς τον από τον καθορισμένο του σκοπό. Αν υπάρχουν απόψεις για οιαδήποτε ιδέα ή πίστη που είναι χρήσιμες, θα του ειπωθεί γι αυτές. Επίσης θα του ειπωθεί πώς να τις χρησιμοποιήσει. Τι άλλο χρειάζεται να γνωρίζει;

5. Αυτό σημαίνει ότι ο δάσκαλος του Θεού δεν θα πρέπει να πιστεύει στην μετενσάρκωση ο ίδιος, ή να την συζητά με τους άλλους που την πιστεύουν; Η απάντηση είναι, φυσικά όχι! Αν όντως πιστεύει στην μετενσάρκωση, θα ήταν λάθος γι αυτόν να αποκηρύξει την πίστη του εκτός κι αν ο εσωτερικός του Διδάσκαλος τον συμβουλέψει να το κάνει. Και αυτό είναι απίθανο. Μπορεί να τον συμβουλέψει ότι κάνει κακή χρήση αυτής της πίστης με κάποιο τρόπο που είναι επιζήμιος για την πρόοδο του μαθητή του ή και για την δική του. Τότε συνιστάται να γίνει εκ νέου ερμηνεία, διότι είναι απαραίτητη. Το μόνο που πρέπει να αναγνωριστεί, όμως, είναι ότι η γέννηση δεν ήταν η αρχή, και ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Εν τούτοις, ακόμα κι αυτό δεν είναι απαραίτητο για τον αρχάριο. Απλά χρειάζεται να δεχτεί την ιδέα ότι αυτά που ξέρει δεν είναι απαραίτητα το μόνο που έχει να μάθει. Το ταξίδι του έχει αρχίσει.

6. Η έμφαση αυτών των μαθημάτων παραμένει η ίδια, -- αυτή την στιγμή είναι που σου προσφέρεται η ολοκληρωτική σωτηρία, και αυτή την στιγμή είναι που μπορείς να την δεχτείς. Αυτή είναι η μόνη σου ευθύνη. Η Επανόρθωση θα μπορούσε να εξισωθεί με την ολοκληρωτική απόδραση από το παρελθόν και παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος για το μέλλον. Ο Παράδεισος είναι εδώ. Δεν είναι πουθενά αλλού. Ο Παράδεισος είναι τώρα. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Καμία διδασκαλία που δεν οδηγεί σε αυτό δεν αφορά τους δασκάλους του Θεού. Όλες οι πίστεις θα δείχνουν σε αυτό αν ερμηνεύονται σωστά. Με αυτή την έννοια, μπορεί να ειπωθεί ότι η αλήθεια τους βρίσκεται στην χρησιμότητά τους. Όλες οι πίστεις που οδηγούν σε πρόοδο θα πρέπει να τιμούνται. Τίποτα περισσότερο δεν είναι αναγκαίο.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ 5

Εισαγωγή

1. Τώρα ανακεφαλαιώνουμε ξανά. Αυτή την φορά είμαστε έτοιμοι να δώσουμε περισσότερη προσπάθεια και περισσότερο χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι ετοιμαζόμαστε για μία άλλη φάση μάθησης. Επιθυμούμε να αναλάβουμε αυτό το βήμα ολοκληρωτικά, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε πάλι πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πίστη πιο καλά στηριγμένη. Τα βήματά μας δεν ήταν ακλόνητα, και οι αμφιβολίες μας έκαναν να περπατάμε αβέβαια και αργά στον δρόμο που μας έχουν υποδείξει αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα σπεύδουμε, διότι πλησιάζουμε μία μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα πιο σταθερό σκοπό και ένα πιο σίγουρο στόχο.

2. Σταθεροποίησε τα βήματά μας, Πατέρα μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας και ας γαληνέψει ο ιερός μας νους, και μίλησέ μας. Δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε το δικό Σου Λόγο, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.

3. Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»

4. Αυτή είναι η σκέψη που θα πρέπει να προηγείται των σκέψεων που θα ανακεφαλαιώνουμε. Η κάθε μία απλά διασαφηνίζει κάποια πλευρά αυτής της σκέψης, ή την βοηθά να αποκτήσει περισσότερο νόημα, πιο προσωπικό και αληθινό, και πιο περιγραφικό του ιερού Εαυτού που μοιραζόμαστε και τώρα ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε πάλι:

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

Αυτός ο Εαυτός μόνο γνωρίζει την Αγάπη. Αυτός ο Εαυτός είναι απόλυτα συνεπής στις Σκέψεις Του ∙ γνωρίζει τον Δημιουργό Του, καταλαβαίνει τον Εαυτό Του, είναι τέλειος στην γνώση και την Αγάπη Του, και δεν αλλάζει ποτέ από την συνεχή κατάσταση ένωσής Του με τον Πατέρα Του και τον Εαυτό Του.

5. Και αυτό είναι που μας περιμένει στο τέλος του ταξιδιού. Κάθε βήμα που παίρνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η ανακεφαλαίωση θα επιταχύνει το χρόνο ανυπολόγιστα, αν κρατάμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε, σε αυτό πλησιάζουμε. Ας σηκώσουμε τις καρδιές μας από το χώμα προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι αυτή την υπόσχεση έχουμε λάβει, και ότι αυτά τα μαθήματα στάλθηκαν για να ανοίξουν το μονοπάτι του φωτός σ’ εμάς, και να μας διδάξουν, βήμα - βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίζαμε ότι χάσαμε.

6. Εγώ κάνω αυτό το ταξίδι μαζί σου. Διότι μοιράζομαι τις αμφιβολίες και τους φόβους σου για λίγο ακόμα, έτσι ώστε να μπορέσεις να έρθεις σε μένα που αναγνωρίζω τον δρόμο από τον οποίο όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Πορευόμαστε μαζί. Εγώ καταλαβαίνω την αβεβαιότητα και τον πόνο, παρόλο που γνωρίζω ότι δεν έχουν κανένα νόημα. Όμως ένας σωτήρας πρέπει να παραμένει με εκείνους που διδάσκει, βλέποντας αυτό που βλέπουν, αλλά διατηρώντας μέσα στο νου του τον τρόπο που τον οδήγησε έξω, και τώρα θα σε οδηγήσει έξω μαζί του. Ο Υιός του Θεού είναι σταυρωμένος μέχρι εσύ να περπατήσεις σε αυτό το δρόμο μαζί μου.

7. Η ανάστασή μου συμβαίνει ξανά κάθε φορά που οδηγώ έναν αδελφό με ασφάλεια στο μέρος όπου το ταξίδι τελειώνει και ξεχνιέται. Ξανανιώνω κάθε φορά που ένας αδελφός μαθαίνει ότι υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί έξω από την δυστυχία και τον πόνο. Ξαναγεννιέμαι κάθε φορά που ο νους ενός αδελφού στρέφεται προς το φως μέσα του και με αναζητά. Δεν έχω ξεχάσει κανέναν. Βοήθησέ με τώρα να σε οδηγήσω πίσω εκεί όπου το ταξίδι άρχισε, για να ξανακάνεις μία επιλογή μαζί μου.

8. Απελευθέρωσέ με καθώς ασκείσαι ξανά στις σκέψεις που σου έφερα από Αυτόν ο Οποίος βλέπει την πικρή σου ανάγκη, και γνωρίζει την απάντηση που Του έδωσε ο Θεός. Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.

9.Ας είναι αυτή η ανακεφαλαίωση το δώρο σου προς εμένα. Γιατί αυτό μόνο χρειάζομαι ∙ να ακούς τα λόγια που λέω, και να τα δίνεις στον κόσμο. Εσύ είσαι η φωνή μου, τα μάτια μου, τα πόδια μου, τα χέρια μου με τα οποία σώζω τον κόσμο. Ο Εαυτός από τον οποίο σε καλώ δεν είναι παρά ο δικός σου. Σε Αυτόν πηγαίνουμε μαζί. Πάρε το χέρι του αδελφού σου, διότι αυτός δεν είναι ένας δρόμος που τον περπατάμε μόνοι. Με αυτόν περπατώ μαζί σου, και εσύ μαζί μου. Ο Πατέρας μας επιθυμεί ο Υιός Του να είναι ένα με Αυτόν. Ό,τι ζει λοιπόν, δεν πρέπει να είναι ένα με σένα;

10. Αυτή η ανακεφαλαίωση ας γίνει η ώρα που μοιραζόμαστε μία νέα εμπειρία για σένα, και όμως τόσο παλιά όσο ο χρόνος και ακόμα πιο παλιά. Αγιασθήτω το Όνομά σου. Η δόξα σου ας είναι άσπιλη για πάντα. Και η ολότητά σου ας είναι τώρα ολοκληρωμένη, έτσι όπως την καθιέρωσε ο Θεός. Είσαι ο Υιός Του, και ολοκληρώνεις την επέκτασή Του με την δική σου. Δεν ασκούμαστε παρά σε μία πανάρχαια αλήθεια που γνωρίζαμε πριν οι ψευδαισθήσεις φανούν ότι διεκδικούν τον κόσμο. Και θυμίζουμε στον κόσμο ότι είναι ελεύθερος από τις ψευδαισθήσεις κάθε φορά που λέμε:

Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.

11. Με αυτή αρχίζουμε κάθε μέρα την επανάληψή μας. Με αυτή αρχίζουμε και τελειώνουμε κάθε περίοδο πρακτικής. Και με αυτή την σκέψη κοιμόμαστε, για να ξυπνήσουμε γι άλλη μια φορά με αυτά τα λόγια στα χείλη μας, για να χαιρετίσουμε άλλη μία μέρα. Όλες τις σκέψεις που ανακεφαλαιώνουμε τις περιβάλλουμε με αυτή, και χρησιμοποιούμε τις σκέψεις για να την κρατήσουμε ψηλά ενώπιον του νου μας, και να την κρατήσουμε καθαρή στη θύμησή μας όλη την ημέρα. Κι έτσι, όταν έχουμε τελειώσει αυτή την ανακεφαλαίωση, θα έχουμε αναγνωρίσει ότι τα λόγια που λέμε είναι αληθινά.

12. Εν τούτοις, οι λέξεις δεν είναι παρά βοηθήματα, και για να χρησιμοποιηθούν μόνο στην αρχή και το τέλος της περιόδου άσκησης, μόνο και μόνο για να επαναφέρουν το νου στο σκοπό του, όπως χρειάζεται. Τοποθετούμε την πίστη μας στην εμπειρία που έρχεται από την άσκηση, και όχι στα μέσα που χρησιμοποιούμε. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, και προσπαθούμε επανειλημμένα να πάμε πέρα από αυτές στην σημασία τους, η οποία είναι πέρα από τον ήχο τους. Ο ήχος εξασθενεί και εξαφανίζεται, καθώς πλησιάζουμε την Πηγή της σημασίας τους. Και Εδώ είναι που βρίσκουμε ανάπαυση.


ΜΑΘΗΜΑ 171
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(151) Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής που μιλά εκ μέρους του Θεού.
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
(152) Η δύναμη της απόφασης είναι δική μου.
Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ.
-----------
και κάτι ακόμα……..
Αρχίζουμε μια ακόμα επανάληψη.
Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια και χρόνο σε αυτό που αναλαμβάνουμε.
Ας ξεκινάμε κάθε μέρα την επανάληψη μας, καλώντας τον Ιησού να μας βοηθήσει να μπούμε βαθύτερα στον Λόγο που μας φέρνει. Του αναθέτουμε την άσκηση του μαθήματος.
Μπορούμε να ξεκινάμε την άσκησή μας, με αυτή την προσευχή.
«Πατέρα, σταθεροποίησε τα βήματά μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας, ο ιερός μας νους ας ηρεμήσει, και μίλησέ μας. Εμείς δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Το μόνο που επιθυμούμε είναι ν’ ακούσουμε το Λόγο Σου, και να τον κάνουμε δικό μας. Καθοδήγησε την άσκησή μας όπως ένας πατέρας καθοδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που δεν καταλαβαίνει. Όμως ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές διότι ο πατέρας του δείχνει τον δρόμο.
Έτσι φέρνουμε την άσκησή μας σε Σένα. Και αν παραπατήσουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα που θα μας τον υπενθυμίσεις σίγουρα. Βγαίνουμε εκτός πορείας, αλλά Εσύ δεν ξεχνάς να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τώρα τα βήματά μας, ώστε να μπορούμε να περπατούμε με μεγαλύτερη σιγουριά και πιο γρήγορα προς τα Σένα. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσουμε την άσκησή μας, καθώς επαναλαμβάνουμε τις σκέψεις που μας έχεις δώσει.»
Και να μην ξεχνάς ότι σε όλη την διαδρομή έχεις πανίσχυρο Σύντροφο. Ένα Φίλο με τον Οποίο μπορείς να μοιραστείς τα πάντα. Έναν που ολοκλήρωσε την διαδρομή για όλο τον κόσμο και είναι πάντα μαζί σου και σε αγαπά.
Ιησού Χριστέ μου, σ’ αγαπώ κι εγώ.
Σ’ ευχαριστώ που κάνεις το ταξίδι μαζί μου.
Σ’ ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις αμφιβολίες και τους φόβους μου. Έρχομαι σε σένα που αναγνωρίζεις τον τρόπο που όλοι οι φόβοι και οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται.
Σ’ ευχαριστώ που βαδίζουμε μαζί.
Σ’ ευχαριστώ που καταλαβαίνεις την ανασφάλεια και τον πόνο μου, αν και γνωρίζεις ότι δεν έχουν κανένα νόημα.
«Μαζί κάνουμε την επανάληψη αυτών των σκέψεων. Μαζί αφιερώνουμε τον χρόνο μας και την προσπάθειά μας σε αυτές. Και μαζί θα τις διδάξουμε στους αδερφούς μας. Ο Θεός δεν θέλει τον Ουρανό ημιτελή. Αυτός σε περιμένει όπως κι εγώ. Είμαι ημιτελής χωρίς το μέρος σου μέσα σε μένα. Και καθώς ολοκληρώνομαι πηγαίνουμε μαζί στην αρχαία κατοικία μας, αυτή που είχε ετοιμαστεί για μας πριν τον χρόνο και έχει κρατηθεί αναλλοίωτη από τον χρόνο, αμόλυντη και ασφαλής, όπως θα είναι και όταν επιτέλους τελειώσει ο χρόνος.»
«Ετοιμαζόμαστε για μια άλλη φάση κατανόησης. Κάνουμε αυτό το βήμα ολοκληρωμένα, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε πιο βέβαιοι, πιο ειλικρινείς, με πιο ουσιαστική πίστη. Τα βήματά μας δεν υπήρξαν ακλόνητα και η αμφιβολία μας έκανε να πορευόμαστε αβέβαια και αργά στην πορεία που μας θέτουν αυτά τα μαθήματα. Αλλά τώρα σπεύδουμε, διότι προσεγγίζουμε μια μεγαλύτερη βεβαιότητα, ένα σταθερότερο σκοπό και ένα σιγουρότερο στόχο»

Με τα Μαθήματα Θαυμάτων θα παρατηρήσεις ότι ο Ιησούς δεν σου επιτρέπει να περιφέρεσαι άσκοπα και να βολεύεσαι. Πάντα σε σκουντάει και σε ωθεί δοθείς όλο και πιο βαθιά.
Είναι ο καλύτερος δάσκαλος!
Σε ξεκινά με το μαλακό, χαλαρά και με πολύ ενθάρρυνση, και σιγά σιγά σου ζητά να αφιερώνεις όλο και περισσότερο χρόνο και προσπάθεια. Τώρα έχεις σε «προκαλεί». Δεν πρόκειται να σε αφήσεις να κατρακυλήσεις από το γυμνάσιο στο νηπιαγωγείο.
Προβιβαζόμαστε σε μεγαλύτερη τάξη τώρα!
Μπορείς να τα καταφέρεις.
Είμαστε στο 171 μάθημα σήμερα.
Πολύ συχνά, σε αυτό το σημείο, πολλοί αρχίζουν να παραπαίουν. Αρχίζουν να τεμπελιάζουν. Μπορεί να σκαρφίζονται δικαιολογίες και να παραλείπουν καμιά μέρα. Σε αυτό μόνο πρέπει να επέμβεις. Στην προθυμία και στην επαγρύπνηση. Όλα τα άλλα άφησέ τα στον Ιησού.
«Κάθε βήμα που κάνουμε μας φέρνει λίγο πιο κοντά. Αυτή η επανάληψη θα συντομεύσει ανυπολόγιστα τον χρόνο, αν κρατήσουμε στο νου μας ότι αυτός παραμένει ο στόχος μας, και καθώς ασκούμαστε τον πλησιάζουμε. Ας υψώσουμε τις καρδιές μας από την σκόνη προς την ζωή, καθώς θυμόμαστε ότι μας έχει δοθεί αυτή η υπόσχεση, και αυτά τα μαθήματα μας στάλθηκαν για να ανοίξουμε ένα μονοπάτι φωτός προς εμάς, και για να μας διδάξουν, βήμα βήμα, πώς να επιστρέψουμε στον αιώνιο Εαυτό που νομίσαμε ότι χάσαμε.»
Το βλέπεις;
Οδηγείσαι, βήμα βήμα, μάθημα μάθημα, μέρα με την ημέρα, προς την κληρονομιά που σου δόθηκε από τον Ίδιο τον Θεό.
Είσαι ο Υιός του Θεού.
«Αγιασθήτω το Όνομά σου»
Ολοκληρώνεις την επέκτασή Του μέσα στην δική σου.
Είσαι Αγάπη. Γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.
«Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ»
«Όλα τα πράγματα είναι απόηχοι της Φωνής που μιλά εκ μέρους του Θεού»
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από Αγάπη. Όλα τα άλλα είναι ψευδαισθήσεις.
«Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ»
«Η δύναμη της απόφασης είναι δική σου»
Είσαι ο Υιός του Θεού. Ο Θεός μοιράζεται με σένα τα πάντα. Μοιράζεται την Αγάπη και την δύναμή Του.
Τι αποφασίζεις;
Προτιμάς να πονάς και να υποφέρεις ή προτιμάς να είσαι χαρούμενος και να γελάς;
Τι αποφασίζεις;
Το εγώ σου ή τον Εαυτό σου;
Δική σου είναι η δύναμη της απόφασης γιατί είσαι ο Υιός του Θεού και κανείς, - ούτε ο Θεός ο Ίδιος – δεν επεμβαίνει στην ελεύθερη βούλησή σου.
«Ο Θεός δεν είναι παρά Αγάπη, άρα το ίδιο είμαι κι εγώ»
Σας αγαπώ!!
Χριστίνα.

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 170


Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα


1. Κανένας δεν επιτίθεται χωρίς πρόθεση να πληγώσει. Σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση. Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι σε αυτό-άμυνα, εννοείς ότι το να είσαι σκληρός είναι προστασία ∙ ότι είσαι ασφαλής χάρη στην σκληρότητα. Εννοείς ότι πιστεύεις ότι το να πληγώσεις κάποιον σου φέρνει ελευθερία. Και εννοείς, ακόμα, ότι το να επιτίθεσαι σημαίνει ότι ανταλλάσσεις την κατάσταση που βρίσκεσαι για κάτι καλύτερο, ασφαλέστερο, πιο εξασφαλισμένο σε περίπτωση επικίνδυνης εισβολής και από τον φόβο.

2. Πόσο ολοκληρωτικά παράλογη είναι η ιδέα ότι για να αμυνθείς από τον φόβο πρέπει να επιτεθείς! Διότι εδώ ο φόβος τονώνεται και τρέφεται με αίμα, που θα τον κάνει να μεγαλώσει, να φουσκώσει και να μαίνεται. Κι έτσι ο φόβος προστατεύεται, και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτόν. Σήμερα μαθαίνουμε ένα μάθημα που μπορεί να σε σώσει από περισσότερη καθυστέρηση και άχρηστη δυστυχία, από ότι μπορείς να φανταστείς. Είναι αυτό:

Εσύ φτιάχνεις αυτό εναντίον του οποίου αμύνεσαι, και με την άμυνά σου εναντίον του το κάνεις πραγματικό και αδύνατον διαφυγής. Άφησε κάτω τα όπλα σου, και μόνο τότε θα καταλάβεις ότι είναι ψεύτικο.

3. Φαίνεται σαν να επιτίθεσαι σε κάποιον εχθρό έξω. Όμως, η άμυνά σου δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σου ∙ μια ξένη σκέψη σε πόλεμο με σένα, που σου στερεί την γαλήνη, και διχάζει τον νου σου σε δύο στρατόπεδα που φαίνονται εντελώς ασυμφιλίωτα. Γιατί η αγάπη τώρα έχει έναν «εχθρό», ένα αντίθετο ∙ και ο φόβος, ο ξένος, τώρα χρειάζεται την άμυνά σου ενάντια στην απειλή αυτού που πραγματικά είσαι.

4. Αν αναλογιστείς προσεκτικά το μέσο με το οποίο η φαντασιόπληκτη σου αυτό-άμυνα προχωρά στον φανταστικό της δρόμο, θ’ αντιληφθείς όλη την βάση στην οποία στέκει αυτή η ιδέα. Πρώτον, είναι προφανές ότι οι ιδέες πρέπει ν’ αφήνουν την πηγή τους, διότι εσύ είσαι που κάνεις την επίθεση, και πρέπει πρώτα να την έχεις συλλάβει με το νου σου. Εν τούτοις, επιτίθεσαι κάπου έξω από σένα, και διαχωρίζεις το νου σου από αυτόν που πρόκειται να δεχτεί επίθεση, με απόλυτη πεποίθηση ότι ο διαχωρισμός που έφτιαξες είναι αληθινό.

5. Δεύτερον, οι ιδιότητες της αγάπης αποδίδονται στον «εχθρό» της. Διότι ο φόβος γίνεται η ασφάλειά σου και ο προστάτης της γαλήνης σου, στον οποίο στρέφεσαι για ανακούφιση και διαφυγή από τις αμφιβολίες για την δύναμή σου, και η ελπίδα ανάπαυσης σε ησυχία δίχως όνειρα. Και καθώς απογυμνώνεις την αγάπη από ό,τι ανήκει μόνο σε αυτή, της προσάπτεις τις ιδιότητες του φόβου. Γιατί η αγάπη σου ζητά να καταργήσεις κάθε άμυνα, διότι απλά είναι μια ανοησία. Και πραγματικά τα όπλα σου καταρρέουν στην σκόνη, γιατί αυτό είναι πραγματικά.

6. Με την αγάπη για εχθρό, η σκληρότητα πρέπει να γίνει θεός. Και οι θεοί απαιτούν αυτοί που τους λατρεύουν να υπακούουν στις προσταγές τους, και να μην τους αμφισβητούν. Αυστηρή τιμωρία απονέμεται χωρίς οίκτο σε εκείνους που ρωτούν αν οι απαιτήσεις τους είναι λογικές ή ακόμα και πνευματικά υγιείς. Οι εχθροί τους είναι τώρα παράλογοι και τρελοί, ενώ αυτοί είναι πάντα ελεήμονες και δίκαιοι.

7. Σήμερα κοιτάμε αυτό τον σκληρό θεό με απάθεια. Και παρατηρούμε ότι παρόλο που τα χείλη του είναι πασαλειμμένα με αίμα, και φωτιές φαίνεται να βγαίνουν από τα ρουθούνια του, είναι φτιαγμένος από πέτρα. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν χρειάζεται να προκαλέσουμε την δύναμή του. Δεν έχει καμία. Και εκείνοι που βλέπουν σε αυτόν την ασφάλειά τους δεν έχουν φύλακα, ούτε δύναμη να επικαλεστούν σε περίπτωση κινδύνου, και κανένα ισχυρό πολεμιστή να αγωνιστεί γι αυτούς.

8. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι τρομερή. Αλλά μπορεί επίσης να είναι η στιγμή της απελευθέρωσής σου από την απεχθή δουλεία. Κάνεις μια επιλογή, ενώ στέκεσαι μπροστά σε αυτό το είδωλο, βλέποντάς το ακριβώς όπως είναι. Θα επαναφέρεις στην αγάπη αυτό που προσπάθησες να της αρπάξεις; Ή θα κάνεις άλλο ένα είδωλο για να την αντικαταστήσεις; Γιατί ο θεός της σκληρότητάς παίρνει πολλές μορφές. Μπορεί να βρει άλλη μία.

9. Όμως μη νομίζεις ότι ο φόβος είναι η διαφυγή από τον φόβο. Ας θυμηθούμε τι έχει τονίσει το κείμενο για τα εμπόδια στην ειρήνη. Το τελευταίο, το τελευταίο που θα πιστέψεις ότι δεν είναι τίποτα, και ένα φαινομενικό εμπόδιο με την μορφή ενός συμπαγούς και στέρεου εμποδίου, αδιαπέραστου, τρομακτικού και αξεπέραστου, είναι ο φόβος για τον Θεό τον Ίδιο. Εδώ βρίσκεται η βάση που φιλοξενεί στο θρόνο της την σκέψη του φόβου ως θεό. Διότι εκείνοι που λατρεύουν τον φόβο σαν θεό, τον αγαπούν, και η αγάπη τώρα φαίνεται πως έχει επενδυθεί με σκληρότητα.

10. Από πού προέρχεται η εντελώς παράλογη πίστη σε θεούς εκδίκησης; Η αγάπη δεν έχει συγχύσει τις ιδιότητές της με εκείνες του φόβου. Εν τούτοις, οι λάτρεις του φόβου αντιλαμβάνονται την δική τους σύγχυση στον «εχθρό» του φόβου ∙ την σκληρότητά του τώρα ως μέρος της αγάπης. Και τι γίνεται πιο τρομακτικό από την Καρδιά της Ίδιας της Αγάπης; Τα Χείλη Του φαίνεται σαν να είναι γεμάτα αίμα ∙ η φωτιά προέρχεται από Αυτόν. Και Αυτός είναι πιο τρομερός από οτιδήποτε άλλο, ασύλληπτα σκληρός, κατακεραυνώνοντας όλους όσους Τον αναγνωρίζουν Θεό τους.

11. Η επιλογή που κάνεις σήμερα είναι βέβαιη. Γιατί κοιτάς για τελευταία φορά αυτό το κομμάτι λαξεμένης πέτρας που έφτιαξες, και δεν το αποκαλείς πια θεό. Έχεις έρθει ξανά σε αυτή την θέση, αλλά τότε επέλεξες αυτός ο σκληρός θεός να παραμείνει μαζί σου σε ακόμα άλλη μια μορφή. Κι έτσι ο φόβος του Θεού επέστρεψε σε σένα. Αυτή την φορά τον αφήνεις εκεί. Και επιστρέφεις σε ένα νέο κόσμο, απαλλαγμένο από το βάρος του ∙ χωρίς να τον βλέπεις μέσα από τα τυφλά του μάτια, αλλά με την όραση που σου επανέφερε η επιλογή σου.

12. Τώρα τα μάτια σου ανήκουν στον Χριστό, και Αυτός κοιτάζει μέσα από αυτά. Τώρα η φωνή σου ανήκει στον Θεό και αντηχεί την δική Του. Και τώρα η καρδιά σου παραμένει πάντα σε γαλήνη. Έχεις επιλέξει Αυτόν στην θέση των ειδώλων, και οι ιδιότητές σου, δοσμένες από τον Δημιουργό σου, επαναφέρονται επιτέλους σε σένα. Το Κάλεσμα για τον Θεό ακούγεται και απαντάται. Τώρα ο φόβος έδωσε την θέση του στην αγάπη, καθώς ο Θεός ο Ίδιος αντικαθιστά την σκληρότητα.

13. Πατέρα, είμαστε σαν Εσένα. Καμία σκληρότητα δεν ενοικεί σε μας, διότι δεν υπάρχει καμία σε Σένα. Η γαλήνη Σου είναι δική μας. Και ευλογούμε τον κόσμο με ό,τι έχουμε λάβει από Σένα μόνο. Επιλέγουμε ξανά, και κάνουμε την επιλογή μας για όλους τους αδελφούς μας, γνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί μας. Τους φέρουμε την σωτηρία Σου, όπως την έχουμε λάβει τώρα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας για αυτούς που μας καθιστούν ολοκληρωμένους. Σε αυτούς βλέπουμε την δόξα Σου, και σε αυτούς βρίσκουμε την γαλήνη μας. Ιεροί είμαστε εμείς διότι η Ιερότητά Σου μας έχει απελευθερώσει. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας. Αμήν.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 169

Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη Του απελευθερώνομαι

1. Η χάρις είναι μια πλευρά της Αγάπης του Θεού που μοιάζει πάρα πολύ με την κατάσταση που επικρατεί στην ενότητα της αλήθειας. Είναι η πιο υψηλή επιδίωξη του κόσμου, διότι οδηγεί πέρα από αυτόν τον κόσμο ολοκληρωτικά., Είναι ο στόχος της μάθησης, ενώ βρίσκεται πέρα από αυτήν, γιατί η χάρις δεν μπορεί να έρθει μέχρι ο νους να προετοιμαστεί για αληθινή αποδοχή. Η χάρις γίνεται αναπόφευκτη αμέσως σε εκείνους που έχουν ετοιμάσει μια τράπεζα πάνω στην οποία μπορεί να απιθωθεί απαλά

2. Η χάρις είναι η αποδοχή της Αγάπης του Θεού μέσα σε έναν κόσμο φαινομενικού μίσους και φόβου. Με την χάρη και μόνο το μίσος και ο φόβος φεύγουν, διότι η χάρις παρουσιάζει μια κατάσταση τόσο αντίθετη με όλα όσα περιέχει ο κόσμος, ώστε εκείνοι των οποίων ο νους φωτίζεται από το δώρο της χάριτος δεν είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι ο κόσμος του φόβου είναι αληθινός.

3. Η χάρις δεν μαθαίνεται. Το τελικό βήμα πρέπει να υπερβαίνει κάθε μάθηση. Η χάρις δεν είναι ο στόχος αυτών των Μαθημάτων. Εν τούτοις ετοιμαζόμαστε για την χάρη στο ότι ένας ανοιχτός νους μπορεί ν’ ακούσει το Κάλεσμα για αφύπνιση. Δεν είναι ερμητικά κλειστός προς την Φωνή του Θεού. Γνωρίζει ότι υπάρχουν πράγματα που δεν ξέρει, άρα είναι έτοιμος να δεχτεί μια κατάσταση εντελώς διαφορετική από τις εμπειρίες με τις οποίες είναι εξοικειωμένος.

4. Ίσως να φαίνεται πως γινόμαστε αντιφατικοί με την δήλωσή μας ότι η αποκάλυψη του Πατέρα και του Υιού ως Ένα έχει ήδη οριστεί. Αλλά έχουμε επίσης πει ότι ο νους καθορίζει το πότε θα είναι αυτή η ώρα, και το έχει αποφασίσει. Εν τούτοις, σε προτρέπουμε να δεις τις αποδείξεις του Λόγου του Θεού για να επιταχύνεις την εμπειρία της αλήθειας, και να επισπεύσεις την έλευσή της σε κάθε νου που αναγνωρίζει τα αποτελέσματα της αλήθειας επάνω σου.

5. Η ενότητα είναι απλά η ιδέα του τι είναι ο Θεός. Και μέσα στην Ύπαρξή Του, περιλαμβάνει όλα τα πράγματα. Δεν υπάρχει νους που να περιέχει κάτι άλλο εκτός από Αυτόν. Λέμε «Ο Θεός είναι,» και έπειτα σταματούμε να μιλάμε, γιατί με αυτή την γνώση οι λέξεις δεν έχουν πια κανένα νόημα. Δεν υπάρχουν χείλη που θα τις προφέρουν, και ούτε μέρος του νου αρκετά ξεχωριστό που να νιώσει ότι τώρα έχει την επίγνωση από κάτι που δεν είναι ο εαυτός του. Έχει ενωθεί με την Πηγή του. Και σαν την Πηγή του την Ίδια, απλά είναι.

6. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ή να γράψουμε γι αυτό καθόλου. Έρχεται σε κάθε νου όταν η καθολική αναγνώριση ότι η θέλησή του είναι του Θεού έχει δοθεί ολοκληρωτικά και έχει γίνει πλήρως αποδεκτή. Επαναφέρει το νου στο δίχως τέλος παρόν, εκεί όπου ο νους δεν μπορεί να διανοηθεί το παρελθόν και το μέλλον. Βρίσκεται πέρα από την σωτηρία ∙ πέρα από όλες τις σκέψεις χρόνου, συγχώρεσης και του ιερού προσώπου του Χριστού. Ο Υιός του Θεού έχει απλά εξαφανιστεί μέσα στον Πατέρα, όπως ο Πατέρας έχει εξαφανιστεί μέσα σε αυτόν. Ο κόσμος ποτέ δεν υπήρξε καθόλου. Η αιωνιότητα παραμένει μια συνεχής κατάσταση.

7. Αυτό είναι πέρα από εμπειρία που προσπαθούμε να επισπεύσουμε. Εν τούτοις, η συγχώρεση, που διδάσκεται και μαθαίνεται, φέρνει μαζί της την εμπειρία που μαρτυρεί ότι η ώρα που ο ίδιος ο νους καθόρισε για να εγκαταλείψει τον κόσμο, τώρα πλησιάζει. Δεν την επισπεύδουμε, στο ότι αυτό που θα προσφέρεις ήταν κρυφό από Αυτόν ο Οποίος διδάσκει τι σημαίνει συγχώρεση.

8. Όλη η μάθηση ήταν ήδη μέσα στο Νου Του, πραγματοποιημένη και ολοκληρωτική. Αυτός αναγνώρισε όλα όσα κρατά ο χρόνος, και τα έδωσε σε όλους τους νόες έτσι ώστε ο κάθε ένας να μπορεί να καθορίσει, από ένα σημείο όπου ο χρόνος τελειώνει, το πότε απελευθερώνεται στην αποκάλυψη και την αιωνιότητα. Έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι κάνεις ένα ταξίδι που έχει ήδη γίνει.

9. Διότι η ενότητα πρέπει να είναι εδώ. Όποια ώρα και να έχει ορίσει ο νους για την αποκάλυψη είναι εντελώς άσχετη με αυτό που πρέπει πάντα να είναι μία συνεχής κατάσταση, παντοτινά έτσι όπως ήταν πάντα, για να μείνει παντοτινά έτσι όπως είναι τώρα. Εμείς απλά παίρνουμε τον ρόλο που μας είχε ανατεθεί εδώ και πολύ καιρό, τον απόλυτα αναγνωρισμένο και τέλεια εκπληρωμένο από Αυτόν ο Οποίος έγραψε το σενάριο της σωτηρίας στο Όνομα του Δημιουργού Του, και στο Όνομα του Υιού του Δημιουργού Του.

10. Δεν χρειάζεται να επεξηγήσουμε περεταίρω αυτό που κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να καταλάβει. Όταν η αποκάλυψη της ενότητάς σου έρθει, θα είναι γνωστό και απόλυτα κατανοητό. Τώρα έχουμε δουλειά να κάνουμε, διότι εκείνοι που βρίσκονται στο χρόνο μπορούν να μιλούν για πράγματα πέρα από αυτόν, και ν’ ακούν λέξεις που εξηγούν ότι αυτό που πρόκειται να συμβεί έχει ήδη γίνει. Εν τούτοις, τι νόημα μπορούν να μεταφέρουν αυτά τα λόγια σε εκείνους που ακόμα μετρούν τις ώρες, και σηκώνονται, εργάζονται και πηγαίνουν για ύπνο σύμφωνα με αυτές;

11. Αρκέσου λοιπόν, στο ότι έχεις δουλειά να κάνεις για να παίξεις τον ρόλο σου. Το τέλος πρέπει να μείνει αδιασάφητο για σένα μέχρι να εκπληρωθεί ο ρόλος σου. Δεν πειράζει. Γιατί ο ρόλος σου εξακολουθεί να είναι αυτό πάνω στο οποίο όλα τα υπόλοιπα βασίζονται. Καθώς παίρνεις τον ρόλο που σου έχει οριστεί, η σωτηρία έρχεται ακόμα λίγο πιο κοντά σε κάθε αβέβαιη καρδιά που δεν χτυπά ακόμα συντονισμένη με τον Θεό.

12. Η συγχώρεση είναι το κεντρικό θέμα που λειτουργεί σε όλη την σωτηρία, και κρατά όλα της τα μέρη σε ουσιαστική σχέση, και η πορεία που ακολουθεί καθοδηγείται και το αποτέλεσμα είναι βέβαιο. Και τώρα ζητούμε την χάρη, το τελικό δώρο που μπορεί να προσφέρει η σωτηρία. Η εμπειρία που παρέχει η χάρις θα λήξει μέσα στο χρόνο, διότι η χάρις προαναγγέλλει τον Ουρανό, αν και δεν αντικαθιστά την σκέψη του χρόνου έστω για λίγο ακόμα.

13. Το διάλειμμα είναι αρκετό. Εδώ είναι που βρίσκονται τοποθετημένα τα θαύματα ∙ για να επιστραφούν από εσένα κατά τις ιερές στιγμές που λαμβάνεις, μέσω της χάριτος στην εμπειρία σου, σε όλους όσους βλέπουν το φως που βρίσκεται στο πρόσωπό σου. Τι άλλο είναι το πρόσωπο του Χριστού από το πρόσωπο εκείνου που πέρασε μία στιγμή στην αιωνιότητα, και έφερε μία καθαρή αντανάκλαση της ενότητας που ένιωσε μόλις πριν από μία στιγμή για να ευλογήσει τον κόσμο; Πως θα μπορούσες τελικά να την αποκτήσεις για πάντα, την στιγμή που ένα μέρος από σένα παραμένει απέξω, χωρίς να γνωρίζει και να έχει ξυπνήσει, ενώ σε χρειάζεται ως μάρτυρα της αλήθειας;

14. Να είσαι ευγνώμων που επιστρέφεις, έτσι όπως χάρηκες και που έφυγες για μία στιγμή, και να δέχεσαι τα δώρα που σου παρείχε η χάρις. Τα φέρνεις πίσω στον εαυτό σου. Και τώρα η αποκάλυψη δεν βρίσκεται πολύ πιο πέρα. Ο ερχομός της διασφαλίζεται. Ζητούμε την χάρη, και την εμπειρία που έρχεται από την χάρη. Καλωσορίζουμε την απελευθέρωση που προσφέρει στους πάντες. Δεν ζητούμε αυτό που δεν είναι δυνατόν να ζητηθεί. Δεν κοιτάμε πέρα από αυτό που μπορεί να μας δώσει η χάρις. Διότι αυτό μπορούμε να το δώσουμε με την χάρη που δόθηκε και σ’ εμάς.

15. Ο μαθησιακός μας στόχος σήμερα δεν υπερβαίνει αυτή την προσευχή. Όμως για τον κόσμο, τι άλλο θα μπορούσε να είναι σπουδαιότερο από αυτό που ζητούμε σήμερα από Αυτόν ο Οποίος δίνει την χάρη που ζητούμε, όπως δόθηκε και σε Αυτόν;

-Με την χάρη Του ζω. Με την χάρη Του απελευθερώνομαι.


- Με την χάρη Του δίνω. Με την χάρη Του θα απελευθερώνω.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 168


Η χάρη Σου μου δίδεται. Την διεκδικώ τώρα


1. Ο Θεός μας μιλάει. Εμείς δεν θα Του μιλήσουμε; Δεν είναι απόμακρος. Δεν κάνει καμιά προσπάθεια να κρυφτεί από εμάς. Εμείς προσπαθούμε να κρυφτούμε από Αυτόν, και υποφέρουμε από αυταπάτες. Αυτός παραμένει απόλυτα προσιτός. Αγαπά τον Υιό Του. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν είναι βέβαιο, αλλά αυτή η βεβαιότητα είναι επαρκής. Αυτός θ’ αγαπά τον Υιό Του για πάντα. Και όταν ο νους του παραμένει κοιμισμένος, Αυτός ακόμα τον αγαπά. Και όταν ο νους του αφυπνιστεί, τον αγαπά με την αιώνια αναλλοίωτη Αγάπη Του.

2. Αν μόνο ήξερες την σημασία της Αγάπης Του, η ελπίδα και η απελπισία θα ήταν αδύνατον να σε αγγίξουν. Γιατί κάθε ελπίδα θα εκπληρωνόταν μια για πάντα, και η απελπισία κάθε μορφής θα ήταν αδιανόητη. Η απάντησή Του σε κάθε απελπισία είναι η χάρις Του, γιατί μέσα σε αυτή βρίσκεται η ανάμνηση της Αγάπης Του. Δεν θα έδινε με χαρά το μέσο με το οποίο το Θέλημά Του αναγνωρίζεται; Η χάρις Του είναι δική σου από την στιγμή που θα την αναγνωρίσεις. Και η θύμηση Εκείνου αφυπνίζεται στο νου που ζητά από Αυτόν το μέσο με το οποίο τελειώνει ο ύπνος του.

3. Σήμερα ζητούμε από τον Θεό το δώρο που με τόση προσοχή έχει διατηρήσει μέσα στην καρδιά μας, περιμένοντας ν’ αναγνωριστεί. Αυτό είναι το δώρο με το οποίο ο Θεός σκύβει προς εμάς και μας σηκώνει, κάνοντας το τελικό βήμα της σωτηρίας ο Ίδιος. Όλα τα άλλα βήματα εκτός από αυτό τα μαθαίνουμε με την καθοδήγηση της Φωνής Του. Αλλά στο τέλος έρχεται ο Ίδιος, και μας παίρνει στην αγκαλιά Του και καθαρίζει τους ιστούς αράχνης μέσα στους οποίους κοιμόμαστε. Η χάρη Του είναι κάτι παραπάνω από μια απάντηση. Επανορθώνει όλες τις μνήμες που έχει λησμονήσει ο κοιμισμένος νους ∙ όλη την βεβαιότητα της σημασίας της Αγάπης Του.

4. Ο Θεός αγαπά τον Υιό Του. Ζήτησέ Του να σου δώσει το μέσο με το οποίο εξαφανίζεται αυτός ο κόσμος, και έρχεται στην αρχή η όραση, με την γνώση μία μόνο στιγμή αργότερα. Γιατί με την χάρη Του βλέπεις ένα φως που καλύπτει όλο τον κόσμο με αγάπη, και παρακολουθείς τον φόβο να εξαφανίζεται από κάθε πρόσωπο καθώς οι καρδιές εξυψώνονται και διεκδικούν για δικό τους αυτό το φως. Τι άλλο μένει τώρα που να καθυστερεί τον Ουρανό έστω και για μια στιγμή; Τι άλλο μένει που δεν έχει γίνει όταν η συγχώρεσή σου αναπαύεται πάνω σε όλα τα πράγματα;

5. Σήμερα είναι μια νέα ιερή μέρα, διότι λαμβάνουμε αυτό που μας έχει δοθεί. Η πίστη μας βρίσκεται στον Χορηγό, και όχι στην δική μας αποδοχή. Αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, αλλά Αυτός στον Οποίο κάθε σφάλμα είναι άγνωστο είναι επίσης και Αυτός ο Οποίος απαντά στα λάθη μας δίνοντάς μας το μέσον να τα παραδώσουμε, και να εξυψωθούμε προς Αυτόν με ευγνωμοσύνη και αγάπη.

6. Και Αυτός κατεβαίνει για να μας συναντήσει, καθώς εμείς ερχόμαστε προς Αυτόν. Διότι αυτό που έχει προετοιμάσει για μας, Αυτός το δίνει και εμείς λαμβάνουμε. Αυτό είναι το Θέλημά Του, διότι αγαπά τον Υιό Του. Σε Αυτόν προσευχόμαστε σήμερα, επιστρέφοντας μόνο τον λόγο που μας έδωσε μέσω της δική Του Φωνής, τον Λόγο Του, την Αγάπη Του:

Η χάρη Σου μου δίδεται. Την διεκδικώ τώρα. Πατέρα, έρχομαι σε Σένα. Και Εσύ θα έρθεις σε μένα που Σε ζητώ. Είμαι ο Υιός που αγαπάς.

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 167

Υπάρχει μια ζωή, και αυτήν την μοιράζομαι με τον Θεό

1. Δεν υπάρχουν διαφορετικά είδη ζωής, γιατί η ζωή είναι σαν την αλήθεια. Δεν έχει διαβαθμίσεις. Είναι η μία κατάσταση την οποία μοιράζονται όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Σαν όλες τις Σκέψεις Του, δεν έχει αντίθετο. Δεν υπάρχει θάνατος διότι ό,τι δημιούργησε ο Θεός μοιράζεται την ζωή Του. Δεν υπάρχει θάνατος διότι αντίθετο στον Θεό δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει θάνατος γιατί ο Πατέρας και ο Υιός είναι Ένα.

2. Σε αυτόν τον κόσμο φαίνεται πως υπάρχει μια κατάσταση που είναι το αντίθετο της ζωής. Το ονομάζεις θάνατο. Και όμως έχουμε μάθει ότι η ιδέα του θανάτου παίρνει πολλές μορφές. Είναι η μόνη ιδέα στην οποία βασίζονται όλα τα συναισθήματα που δεν είναι απόλυτη ευτυχία. Είναι η θορύβηση στην οποία ανταποκρίνεσαι με οποιαδήποτε μορφή που δεν είναι τέλεια χαρά. Κάθε θλίψη, απώλεια, ανησυχία, βάσανο και πόνος, ακόμα και ο παραμικρός αναστεναγμός κούρασης, μία ανεπαίσθητη δυσανασχέτηση ή και το πιο απλό συνοφρύωμα, αναγνωρίζουν τον θάνατο. Κι επομένως αρνείσαι ότι ζεις.

3. Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος. Και όμως, δεν είναι παρά μια ιδέα, άσχετη με το τι φαίνεται σαν σωματικό. Μια σκέψη βρίσκεται μόνο μέσα στο νου. Έπειτα μπορεί να εφαρμοστεί όπως την κατευθύνει ο νους. Αλλά η προέλευσή της είναι εκεί που πρέπει να γίνει η αλλαγή, αν γίνει. Οι ιδέες δεν αφήνουν την πηγή τους. Η έμφαση που δίνουν αυτά τα Μαθήματα σε αυτή την ιδέα οφείλεται στην εστίαση των προσπαθειών μας να αλλάξουμε το νου σου για τον εαυτό σου. Είναι ο λόγος που μπορείς να θεραπεύεις. Είναι η αιτία της θεραπείας. Αυτός είναι ο λόγος που δεν γίνεται να πεθαίνεις. Η αλήθεια του έχει διασφαλίσει την ενότητά σου με τον Θεό.

4. Ο θάνατος είναι η σκέψη ότι είσαι διαχωρισμένος από τον Δημιουργό σου. Είναι η πεποίθηση ότι οι καταστάσεις αλλάζουν, τα συναισθήματα εναλλάσσονται από λόγους που δεν μπορείς να ελέγξεις, και που δεν έφτιαξες, και ποτέ δεν μπορείς ν’ αλλάξεις. Είναι η έμμονη αντίληψη ότι οι ιδέες μπορούν να αφήσουν την πηγή τους, και να πάρουν ιδιότητες που δεν περιέχονται στην πηγή τους, και να γίνουν έτσι διαφορετικές από την ίδια τους την προέλευση, χώρια από αυτήν σε είδος όπως και σε απόσταση, χρόνο και μορφή.

5. Ο θάνατος δεν είναι δυνατόν να προέλθει από την ζωή. Οι ιδέες παραμένουν ενωμένες με την πηγή τους. Μπορούν να επεκτείνουν όλα όσα περιέχει η πηγή τους. Σε αυτόν το τομέα, μπορούν να πάνε πέρα από τον εαυτό τους. Αλλά δεν μπορούν να γεννήσουν αυτό που ποτέ δεν τους είχε δοθεί. Όπως φτιάχτηκαν, έτσι θα φτιάχνουν. Όπως γεννήθηκαν, έτσι θα γεννούν. Και εκεί από όπου ήρθαν, εκεί και θα επιστρέψουν.

6. Ο νους μπορεί να νομίζει ότι κοιμάται, αλλά αυτό είναι όλο. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που είναι η αφυπνισμένη του κατάσταση. Δεν μπορεί να φτιάξει ένα σώμα, ούτε να κατοικήσει μέσα σε ένα σώμα. Ό,τι είναι ξένο προς το νου δεν υπάρχει, διότι δεν έχει πηγή. Διότι ο νους δημιουργεί όλα τα πράγματα που υπάρχουν, και δεν μπορεί να τους δώσει ιδιότητες που δεν έχει, ούτε ν’ αλλάξει την δική του αιώνια, γνωστική κατάσταση. Δεν μπορεί να φτιάξει το σωματικό. Αυτό που φαίνεται πως πεθαίνει δεν είναι παρά σημάδι νου που κοιμάται.

7. Το αντίθετο της ζωής μπορεί να είναι μόνο μία άλλη μορφή ζωής. Ως τέτοια, μπορεί να συμφιλιωθεί με αυτό που την δημιούργησε, διότι δεν είναι αντίθετο της αλήθειας. Η μορφή της μπορεί ν’ αλλάζει ∙ μπορεί να φαίνεται ότι είναι κάτι που δεν είναι. Εν τούτοις, ο νους είναι νους, αφυπνισμένος ή κοιμισμένος. Δεν είναι το αντίθετό του σε ό,τι είναι δημιουργημένο, ούτε σε ό,τι φαίνεται πως φτιάχνει όταν πιστεύει ότι κοιμάται.

8. Ο Θεός δημιουργεί μόνο νου αφυπνισμένο. Αυτός δεν κοιμάται, και οι δημιουργίες Του δεν μπορούν να μοιραστούν κάτι που Αυτός δεν δίνει, ούτε να φτιάξουν καταστάσεις τις οποίες δεν μοιράζεται Αυτός μαζί τους. Η σκέψη του θανάτου δεν είναι η αντίθετη με τις σκέψεις ζωής. Οι Σκέψεις του Θεού, παντοτινά χωρίς αντίθετα οιουδήποτε είδους, παραμένουν για πάντα αναλλοίωτες, με την δύναμη να επεκτείνονται χωρίς αλλαγές, αιώνια, ενώ παράλληλα παραμένουν και μέσα στον εαυτό τους, διότι βρίσκονται παντού.

9. Αυτό που φαίνεται ότι είναι το αντίθετο της ζωής είναι απλά κατάσταση ύπνου. Όταν ο νους επιλέξει να είναι αυτό που δεν είναι, και να αναλάβει μία ξένη δύναμη την οποία δεν έχει, μία αλλογενή κατάσταση στην οποία δεν μπορεί να εισέλθει, ή μία ψευδή κατάσταση όχι μέσα στην Πηγή του, απλά φαίνεται σαν έχει αποκοιμηθεί για λίγο. Ονειρεύεται το χρόνο ∙ ένα διάλειμμα κατά την διάρκεια του οποίου αυτό που φαίνεται ότι συμβαίνει ποτέ δεν έχει γίνει, οι αλλαγές που έχουν επιτελεστεί είναι δίχως νόημα, και όλα τα γεγονότα δεν είναι πουθενά. Όταν ο νους ξυπνήσει, συνεχίζει έτσι όπως ήταν πάντα

10. Σήμερα ας είμαστε τα παιδιά της αλήθειας, και ας μην αρνούμαστε την ιερή μας κληρονομιά. Η ζωή μας δεν είναι όπως την φανταζόμαστε. Ποιος αλλάζει ζωή απλά επειδή κλείνει τα μάτια του, ή ποιος κάνει τον εαυτό του κάτι που δεν είναι επειδή κοιμάται, και ονειρεύεται κάτι το αντίθετο από αυτό που είναι; Δεν θα ζητήσουμε τον θάνατο σε καμιά του μορφή σήμερα. Ούτε θ’ αφήσουμε φανταστικά αντίθετα της ζωής να κατοικήσουν ούτε για μια στιγμή εκεί όπου η Σκέψη της ζωής αιώνια τοποθετήθηκε από τον Θεό τον Ίδιο.

11. Τον ιερό Του οίκο προσπαθούμε να κρατήσουμε σήμερα έτσι όπως Αυτός τον καθιέρωσε, και επιθυμεί να είναι εις τους αιώνας των αιώνων. Αυτός είναι ο Κύριος όλων όσων σκεφτόμαστε σήμερα. Και με τις Σκέψεις Του, οι οποίες δεν γίνεται να έχουν αντίθετο, καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μια ζωή, και αυτή την μοιραζόμαστε με Αυτόν, με όλη την δημιουργία, και με τις σκέψεις της, τις οποίες δημιούργησε σε μια ενότητα ζωής που δεν μπορεί να διαχωριστεί στον θάνατο και ν’ αφήσει την Πηγή της ζωής από την οποία προήλθε.

12. Μοιραζόμαστε μια ζωή διότι έχουμε μια Πηγή, μια Πηγή από την οποία έρχεται σε μας η τελειότητα, και παραμένει πάντα μέσα στον ιερό νου που Αυτός δημιούργησε τέλειο. Έτσι όπως ήμασταν, έτσι είμαστε και τώρα και θα είμαστε για πάντα. Ένας κοιμισμένος νους πρέπει να ξυπνήσει, καθώς βλέπει την δική του τελειότητα να καθρεπτίζει τον Κύριο της ζωής τόσο τέλεια, ώστε απορροφάται από αυτήν την αντανάκλαση. Και τώρα πια δεν είναι μια απλή αντανάκλαση. Γίνεται αυτό που αντανακλά, και το φως που κάνει δυνατή την αντανάκλαση. Τώρα δεν χρειάζεται καμιά όραση. Διότι ο αφυπνισμένος νους είναι ένας που γνωρίζει την Πηγή του, τον Εαυτό Του, την Ιερότητά του.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 166

Ο Θεός μου έχει εμπιστευτεί τα δώρα Του

1. Όλα τα πράγματα σου έχουν δοθεί. Η εμπιστοσύνη του Θεού σε σένα είναι απεριόριστη. Αυτός γνωρίζει τον Υιό Του. Δίνει χωρίς εξαίρεση, χωρίς να παρακρατήσει τίποτα που συνεισφέρει στην ευτυχία σου. Εν τούτοις, εκτός κι αν η θέλησή σου είναι ένα με την δική Του, δεν λαμβάνεις τα δώρα Του. Αλλά τι θα σε έκανε να πιστέψεις ότι υπάρχει άλλη θέληση από την δική Του;

2. Εδώ βρίσκεται ένα παράδοξο στο οποίο βασίζεται η κατασκευή αυτού του κόσμου. Αυτός ο κόσμος δεν είναι η Θέληση του Θεού, άρα δεν είναι αληθινός. Όμως αυτοί που τον θεωρούν αληθινό πρέπει να πιστεύουν ότι υπάρχει μια άλλη θέληση, και μια που οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμεί Εκείνος. Πραγματικά αδύνατον ∙ αλλά κάθε νους που βλέπει τον κόσμο και τον κρίνει ως σίγουρο, στέρεο, αξιόπιστο και αληθινό πιστεύει σε δύο δημιουργούς ∙ ή σε έναν, αυτόν τον ίδιο. Αλλά ποτέ στον Θεό.

3. Τα δώρα του Θεού δεν είναι αποδεκτά σε κάποιον που τρέφει τέτοιες περίεργες αντιλήψεις. Αυτός πιστεύει ότι το να δεχτείς τα δώρα του Θεού, όσο προφανή και να γίνουν, όσο επειγόντως μπορεί να κληθεί για να τα διεκδικήσει ως δικά του, σημαίνει ότι οδηγείται σε προδοσία ενάντια στον εαυτό του. Αυτός πρέπει να αρνηθεί την παρουσία τους, να αντικρούσει την αλήθεια τους, και να υποφέρει για να κρατήσει τον κόσμο που έφτιαξε.

4. Εδώ βρίσκεται το μόνο σπίτι που νομίζει ότι ξέρει. Εδώ βρίσκεται η μοναδική ασφάλεια που νομίζει ότι μπορεί να βρει. Χωρίς τον κόσμο που έφτιαξε είναι ένας απόκληρος ∙ άστεγος και φοβισμένος. Δεν συνειδητοποιεί ότι εδώ είναι που πραγματικά φοβάται, και εδώ είναι άστεγος ∙ ένας άστεγος περιπλανώμενος τόσο μακριά από το σπίτι του, σε τόσο τεράστια απόσταση από αυτό και δεν συνειδητοποιεί πως έχει ξεχάσει από πού ήρθε, που πηγαίνει, ή ακόμα και ποιος είναι πραγματικά.

5. Και όμως, μέσα στις μοναχικές, ανούσιες περιπλανήσεις του, τα δώρα του Θεού πηγαίνουν μαζί του, χωρίς αυτός να τα γνωρίζει. Δεν γίνεται να τα χάσει. Αλλά δεν θέλει να δει αυτό που του έχει δοθεί. Συνεχίζει να περιπλανιέται, γνωρίζοντας την ματαιότητα που βλέπει παντού γύρω του, καταλαβαίνοντας ότι ο πενιχρός του κλήρος όλο και λιγοστεύει, όσο προχωρά προς το πουθενά. Και όμως περιπλανιέται ακόμα μέσα στην δυστυχία και την φτώχεια, μόνος παρόλο που ο Θεός είναι μαζί του, και είναι δικός του ένας τόσο σπουδαίος θησαυρός που όλα όσα περιέχει ο κόσμος δεν έχουν αξία μπροστά στην σπουδαιότητα του.

6. Φαντάζει σαν μία θλιβερή φιγούρα ∙ κουρασμένος, φθαρμένος, ντυμένος με κουρέλια, και με πόδια που αιμορραγούν λίγο από τον βραχώδη δρόμο που περπατά. Δεν υπάρχει κανένας που να μην ταυτίζεται μαζί του, γιατί όλοι όσοι έρχονται εδώ έχουν ακολουθήσει το μονοπάτι που ακολουθεί κι αυτός, και έχουν νιώσει ήττα και απελπισία έτσι όπως κι αυτός νιώθει τώρα. Εν τούτοις δεν είναι στ’ αλήθεια τραγικός, όταν δεις ότι ακολουθεί τον δρόμο που διάλεξε, και δεν χρειάζεται παρά να συνειδητοποιήσει Ποιος περπατά μαζί του και να ανοίξει τους θησαυρούς του για να ελευθερωθεί;

7. Αυτός είναι ο εαυτός που εσύ έχεις διαλέξει, αυτόν που έφτιαξες για ν’ αντικαταστήσεις την πραγματικότητα. Αυτός είναι ο εαυτός που υπερασπίζεσαι με τόση μανία ενάντια σε κάθε λογική, κάθε απόδειξη, και όλες τις μαρτυρίες που σου αποδεικνύουν ότι αυτό δεν είσαι εσύ. Δεν τους δίνεις καμία σημασία. Συνεχίζεις τον δρόμο που έχεις αποφασίσει με τα μάτια κάτω από φόβο μήπως και τυχόν ρίξεις μια βιαστική ματιά προς την αλήθεια, και απελευθερωθείς από την αυταπάτη και ελευθερωθείς.

8. Δειλιάζεις μήπως και νιώσεις το άγγιγμα του Χριστού στον ώμο σου, και αντιληφθείς το απαλό Του χέρι να σε κατευθύνει να κοιτάξεις τα δώρα σου. Πως θα μπορούσες τότε να διακηρύσσεις την φτώχεια σου στην εξορία; Θα σε έκανε να γελάσεις με αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου. Που θα είναι τότε η αυτό-λύπηση σου; Και τι θα έχει γίνει όλη αυτή η τραγωδία που αναζήτησες να φτιάξεις γι αυτόν που ο Θεός θέλησε μόνο χαρά;

9. Ο αρχαίος φόβος σου έρχεται αντιμέτωπος με σένα τώρα, και η δικαιοσύνη επιτέλους σε έχει προλάβει. Το χέρι του Χριστού έχει αγγίξει τον ώμο σου, και νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος. Ακόμα, νομίζεις ότι ο αξιοθρήνητος εαυτός που νόμιζες ότι ήσουν εσύ μπορεί να μην είναι η Ταυτότητά σου. Ίσως ο Λόγος του Θεού να είναι πιο αληθινός από τον δικό σου. Ίσως τα δώρα Του προς εσένα να είναι αληθινά. Ίσως Αυτός να μην έχει νικηθεί εντελώς από το σχέδιό σου να κρατήσεις τον Υιό Του σε βαθιά λήθη, και να πορεύεσαι στον δρόμο που επιλέγεις χωρίς τον Εαυτό σου.

10. Η Θέληση του Θεού δεν αντικρούει. Απλά είναι. Δεν είναι ο Θεός που έχεις φυλακίσει στο σχέδιό σου να χάσεις τον Εαυτό σου. Αυτός δεν γνωρίζει ένα σχέδιο τόσο ξένο προς την Θέλησή Του. Υπήρξε μια ανάγκη που Αυτός δεν καταλάβαινε, στην οποία έδωσε Απάντηση. Αυτό είναι όλο. Και εσένα που σου έχει δοθεί αυτή η Απάντηση δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο εκτός από αυτό.

11. Τώρα ζούμε, γιατί τώρα δεν γίνεται να πεθάνουμε. Η ευχή για τον θάνατο βρίσκει τώρα την απάντησή της, και η όραση που κοίταζε πάνω σε αυτόν αντικαθίσταται με μια θέαση που αντιλαμβάνεται ότι δεν είσαι αυτό που προσποιείσαι ότι είσαι. Ένας περπατά μαζί σου ο Οποίος απαντά απαλά σε όλους σου τους φόβους με αυτή την φιλεύσπλαχνη απάντηση. «Δεν είναι έτσι.» Σου δείχνει όλα τα δώρα που έχεις κάθε φορά που σε καταδυναστεύει η σκέψη της ανέχειας, και σου μιλά για την Συντροφικότητά Του όταν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου μόνο και φοβισμένο.

12. Αλλά Αυτός σου θυμίζει ακόμα ένα πράγμα που είχες λησμονήσει. Γιατί το άγγιγμά Του επάνω σου σε έχει κάνει σαν Αυτόν. Τα δώρα που έχεις δεν είναι μόνο για σένα. Αυτά που έχει έρθει να σου προσφέρει, τώρα πρέπει να μάθεις να τα δίνεις. Αυτό είναι το μάθημα που φέρει η προσφορά Του, διότι σε έχει σώσει από την μοναξιά που επιχείρησες να φτιάξεις για να κρυφτείς από τον Θεό. Σου έχει υπενθυμίσει όλα τα δώρα που σου έχει δώσει ο Θεός. Σου μιλά, ακόμα, και γι αυτό που γίνεται και δική σου θέληση όταν δέχεσαι αυτά τα δώρα, και αναγνωρίζεις ότι είναι δικά σου.

13. Αυτά τα δώρα είναι δικά σου, σου τα έχει εμπιστευτεί να τα φροντίζεις, για να τα δώσεις σε όλους όσους διαλέγουν τον μοναχικό δρόμο από τον οποίο εσύ έχεις ξεφύγει. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν επιδιώκουν τις επιθυμίες τους. Εσύ είσαι που τους διδάσκεις τώρα. Γιατί έχεις μάθει από τον Χριστό ότι υπάρχει ένας άλλος τρόπος να πορεύονται. Δίδαξέ τους δείχνοντάς τους την ευτυχία που έρχεται σε εκείνους που νιώθουν το άγγιγμα του Χριστού, και αναγνωρίζουν τα δώρα του Θεού. Μην αφήνεις την θλίψη να σε βάζει σε πειρασμό να αθετήσεις την εμπιστοσύνη σου.

14. Οι αναστεναγμοί σου τώρα προδίδουν τις ελπίδες εκείνων που βλέπουν προς τα σένα για την απελευθέρωσή τους. Τα δάκρυά σου είναι δικά τους. Αν εσύ είσαι ασθενής, τους στερείς την θεραπεία τους. Αυτό που φοβάσαι τους διδάσκει ότι οι φόβοι τους είναι δικαιολογημένοι. Το χέρι σου γίνεται ο χορηγός του αγγίγματος του Χριστού ∙ η αλλαγή του νου σου γίνεται η απόδειξη ότι όποιος δέχεται τα δώρα το Θεού δεν είναι δυνατόν να υποφέρει από τίποτα. Σου έχει ανατεθεί η απελευθέρωση του κόσμου από τον πόνο.

15. Μην την προδώσεις. Γίνε η ζώσα απόδειξη του τι μπορεί να προσφέρει στον καθένα το άγγιγμα του Χριστού. Ο Θεός σου έχει εμπιστευτεί όλα Του τα δώρα. Γίνε η απόδειξη της ευτυχίας σου για το πόσο μπορεί να μεταμορφωθεί ο νους που επιλέγει να δεχτεί τα δώρα Του, και να νιώσει το άγγιγμα του Χριστού. Αυτή είναι η αποστολή σου τώρα. Διότι ο Θεός εμπιστεύεται την διανομή των δώρων Του σε όλους όσους τα έχουν λάβει. Αυτός μοιράζεται την χαρά Του με σένα. Και τώρα εσύ πηγαίνεις να την μοιραστείς με τον κόσμο.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ





- Από το κεφάλαιο 5, TEACHING AND HEALING-

1. Αυτό που έχει κρύψει ο φόβος είναι ακόμα μέρος δικό σου. Η προσχώρηση στην Επανόρθωση είναι η διέξοδος από τον φόβο. Το Άγιο Πνεύμα θα σε βοηθήσει να ερμηνεύσεις εκ νέου όλα όσα αντιλαμβάνεσαι ως τρομακτικά, και θα σε διδάξει ότι μόνο ό,τι είναι από την αγάπη είναι αληθές. Η αλήθεια είναι πέρα από την δική σου ικανότητα να καταστρέφεις, αλλά ολοκληρωτικά μέσα στην ικανότητα σου να αποδέχεσαι. Σου ανήκει διότι, ως επέκταση του Θεού που είσαι, την δημιούργησες μαζί με Αυτόν. Είναι δική σου διότι είναι μέρος από σένα, ακριβώς όπως εσύ είσαι μέρος του Θεού διότι Αυτός σε δημιούργησε. Τίποτα που είναι καλό δεν μπορεί να χαθεί διότι προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα, την Φωνή της δημιουργίας. Τίποτα που να μην είναι καλό δεν δημιουργήθηκε ποτέ, κι επομένως δεν μπορεί να προστατευτεί. Η Επανόρθωση είναι η εγγύηση της ασφάλειας της Βασιλείας των Ουρανών, και η ένωση της Αδελφότητας των Υιών του Θεού είναι η προστασία της. Το εγώ δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια στην Βασιλεία των Ουρανών διότι η Αδελφότητα των Υιών είναι ενωμένη. Ενώπιον της παρουσίας εκείνων που ακούν το Κάλεσμα του Αγίου Πνεύματος ως ένα, το εγώ ξεθωριάζει και ακυρώνεται.

2. Ό,τι φτιάχνει το εγώ το κρατά για τον εαυτό του, και γι αυτό είναι χωρίς δύναμη. Η ύπαρξή του δεν μοιράζεται. Δεν πεθαίνει ∙ απλά δεν γεννήθηκε ποτέ. Η σωματική γέννηση δεν είναι μία αρχή ∙ είναι μία συνέχιση. Όλα όσα συνεχίζονται έχουν ήδη γεννηθεί. Θα αυξάνονται όσο είσαι πρόθυμος να επιστρέψεις το μη θεραπευμένο κομμάτι του νου σου στο ανώτερο κομμάτι, επιστρέφοντας το αδιαίρετο στην δημιουργία. Εγώ έχω έρθει να σας δώσω τις βάσεις, έτσι ώστε οι σκέψεις σας να σας καταστήσουν πραγματικά ελεύθερους. Έχεις κουβαλήσει το φορτίο των αμοίραστων ιδεών που είναι πολύ αδύναμες για να αυξηθούν, αλλά έχοντάς τες φτιάξει εσύ δεν κατάλαβες τον τρόπο με τον οποίο καταργούνται. Δεν μπορείς να ακυρώσεις τα σφάλματα του παρελθόντος μόνος σου. Δεν θα αφανιστούν από το νου σου χωρίς την Επανόρθωση, μία λύση που δεν είναι δικής σου κατασκευής. Η Επανόρθωση πρέπει να γίνει κατανοητή ως μία αγνή πράξη μοιράσματος. Αυτό εννοούσα όταν είπα ότι ακόμα και σε αυτόν τον κόσμο είναι δυνατόν ν’ ακούς μόνο μία Φωνή. Αν εσύ είσαι μέρος του Θεού και η Αδελφότητα των Υιών είναι Ένα, δεν γίνεται να περιορίζεσαι στον εαυτό που βλέπει το εγώ.

3. Κάθε σκέψη αγάπης που έλαβε χώρα σε οποιοδήποτε μέρος της Αδελφότητας των Υιών ανήκει σε κάθε μέρος της. Μοιράζεται διότι είναι της αγάπης. Το μοίρασμα είναι ο τρόπος δημιουργίας ρου Θεού, όπως επίσης και δικός σου. Το εγώ μπορεί να σε κρατά σε εξορία από την Βασιλεία των Ουρανών, αλλά μέσα στην Βασιλεία την ίδια δεν έχει καμία δύναμη. Οι ιδέες του πνεύματος δεν αφήνουν το νου που τις σκέφτεται, ούτε είναι δυνατόν να συγκρουστούν μεταξύ τους. Όμως, οι ιδέες του εγώ μπορούν να συγκρούονται διότι συμβαίνουν σε διαφορετικά επίπεδα και περιλαμβάνουν ακόμα αντίθετες σκέψεις του ίδιου επίπεδου. Είναι αδύνατον να μοιράζεσαι σκέψεις που βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους. Μπορείς μόνο να μοιράζεσαι τις σκέψεις που είναι του Θεού και αυτές που κρατά Αυτός για σένα. Και από τέτοιες σκέψεις αποτελείται η Βασιλεία των Ουρανών. Οι υπόλοιπες παραμένουν μαζί σου μέχρι το Άγιο Πνεύμα να τις ερμηνεύσει εκ νέου στο φως της Βασιλείας, κάνοντάς κι αυτές, αντάξιες μοιράσματος. Όταν έχουν εξαγνιστεί επαρκώς, τότε Αυτός σου επιτρέπει να τις δώσεις. Η απόφαση να τις μοιραστείς είναι ο εξαγνισμός τους.

4. Εγώ άκουσα μία Φωνή διότι κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να πετύχω την Επανόρθωση για τον εαυτό μου μόνος μου . Το ν’ ακούς μία Φωνή σημαίνει ότι έχεις αποφασίσει να Την μοιράζεσαι για να Την ακούς ο ίδιος. Ο Νους που ήταν μέσα σε μένα ακόμα έλκεται ακαταμάχητα από κάθε νου δημιουργημένο από τον Θεό, διότι ο Ολότητα του Θεού είναι η Ολότητα του Υιού Του. Δεν γίνεται να πάθεις κακό, και δεν θέλεις να δείξεις στον αδερφό σου τίποτα άλλο εκτός από την ολότητά σου. Δείξε του ότι δεν μπορεί να σε βλάψει και μην κρατάς τίποτα εναντίον του, ειδάλλως το κρατάς εναντίον του εαυτού σου. Αυτό είναι το νόημα του «γύρισε και το άλλο μάγουλο».

5. Η διδασκαλία γίνεται με πολλούς τρόπους, πάνω απ’ όλα με παράδειγμα. Η διδασκαλία θα πρέπει να είναι θεραπεία, διότι είναι το μοίρασμα ιδεών και η αναγνώριση ότι το να μοιράζεσαι ιδέες σημαίνει ότι τις ενδυναμώνεις. Δεν γίνεται να ξεχάσω την ανάγκη μου να διδάσκω αυτά που έχω μάθει, η οποία δημιουργήθηκε μέσα μου επειδή έμαθα. Καλώ εσένα να διδάσκεις αυτό που έχεις μάθει, διότι πράττοντας έτσι μπορείς να βασίζεσαι σε αυτό. Κάνε το αξιόπιστο στο όνομά μου διότι το όνομά μου είναι το Όνομα του Υιού του Θεού. Αυτά που έχω μάθει σου τα δίνω ελεύθερα, και ο Νους που ήταν μέσα σε μένα χαροποιείται όταν επιλέγεις να τον ακούς.

6. Το Άγιο Πνεύμα επιτυγχάνει την Επανόρθωση σε όλους μας με την ακύρωση (του εγώ), κι επομένως ανασηκώνει το φορτίο που έχεις θέσει μέσα στο νου σου. Ακολουθώντας Τον οδηγείσαι πίσω στον Θεό όπου ανήκεις, και πως αλλιώς μπορείς να βρεις τον δρόμο εκτός από το να πάρεις και τον αδελφό σου μαζί σου; Ο δικός μου ρόλος στην Επανόρθωση δεν είναι ολοκληρωμένος μέχρι να λάβεις κι εσύ μέρος και να την προσφέρεις. Καθώς διδάσκεις θα μαθαίνεις. Ποτέ δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε απαρνηθώ, διότι αν σε εγκατέλειπα θα σήμαινε πως απαρνούμαι τον εαυτό μου και τον Θεό που με δημιούργησε. Απαρνείσαι τον εαυτό σου και τον Θεό αν απαρνείσαι οποιονδήποτε από τους αδελφούς σου. Πρέπει να μάθεις να τους βλέπεις έτσι όπως είναι, και να καταλάβεις ότι κι αυτοί ανήκουν στον Θεό όπως κι εσύ. Πως θα μπορούσε να μεταχειριστείς καλύτερα τους αδελφούς σου από το να παραδώσεις στον Θεό ό,τι είναι δικό Του;

7. Η Επανόρθωση σου δίνει την δύναμη ενός θεραπευμένου νου, αλλά η δύναμη της δημιουργίας είναι του Θεού. Επομένως, αυτοί που έχουν συγχωρεθεί πρέπει να αφοσιωθούν πρώτα στην θεραπεία διότι, έχοντας λάβει την ιδέα της θεραπείας, πρέπει να την δίνουν για να την κρατήσουν. Η πλήρης δύναμη της δημιουργίας δεν μπορεί να εκφραστεί όσο οποιαδήποτε ιδέα του Θεού παρακρατείται από την Βασιλεία των Ουρανών. Η κοινή θέληση της Αδελφότητας των Υιών είναι ο μόνος δημιουργός που μπορεί να δημιουργήσει σαν τον Πατέρα, διότι μόνο οι ολοκληρωμένοι μπορούν να σκέφτονται ολοκληρωμένα, και από το σκεπτικό του Θεού δεν λείπει τίποτα. Ό,τι σκέφτεσαι και δεν είναι μέσω του Αγίου Πνεύματος είναι ελλιπές.

8. Πως γίνεται εσύ που είσαι τόσο ιερός να υποφέρεις; Όλο σου το παρελθόν έχει φύγει εκτός από την ομορφιά του, και δεν έχει μείνει τίποτα άλλο από μία ευλογία. Έχω σώσει όλες σου τις καλοσύνες και κάθε σκέψη αγάπης που έκανες ποτέ. Τις έχω εξαγνίσει από τα σφάλματα που έκρυβαν το φως τους, και τις κράτησα για σένα μέσα στην δική τους τέλεια λάμψη. Είναι πέρα από την καταστροφή και πέρα από την ενοχή. Προήλθαν από το Άγιο Πνεύμα μέσα σου, και γνωρίζουμε ότι αυτά που δημιουργεί ο Θεός είναι αιώνια. Μπορείς στ’ αλήθεια ν’ αναχωρήσεις γαλήνια διότι σε αγάπησα όπως αγάπησα τον εαυτό μου. Πηγαίνεις με την ευλογία μου και για την ευλογία μου. Κράτησέ την και μοίρασέ την, έτσι ώστε να είναι πάντα δική μας. Εναποθέτω την ειρήνη του Θεού μέσα στην καρδιά σου και μέσα στα χέρια σου, για να την κρατάς και να την μοιράζεσαι. Η καρδιά είναι αγνή για να την κρατήσεις, και τα χέρια είναι δυνατά για να την δίνουν. Δεν γίνεται να χάσουμε. Η κρίση μου είναι τόσο ισχυρή όσο η σοφία του Θεού, στου Οποίου την Καρδιά και τα Χέρια έχουμε το είναι μας. Τα ήσυχα παιδιά Του είναι οι ευλογημένοι Υιοί Του. Οι Σκέψεις του Θεού είναι μαζί σου.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...