Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 59

Οι ακόλουθες ιδέες είναι για επανάληψη σήμερα:

Μάθημα 41
Ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου και να πάω.

Πως είναι δυνατόν να είμαι μόνος μου όταν ο Θεός πηγαίνει μαζί μου; Πως γίνεται να έχω αμφιβολίες και να μην είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου όταν η τέλεια βεβαιότητα κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν; Πως μπορώ να ενοχλούμαι από οτιδήποτε όταν Αυτός αναπαύεται μέσα σε μένα με απόλυτη γαλήνη; Πως μπορώ να υποφέρω όταν η αγάπη και η χαρά με περιβάλλουν μέσω Εκείνου; Ας μην διατηρώ ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου. Είμαι τέλειος διότι ο Θεός πηγαίνει μαζί μου όπου κι αν πάω.

Μάθημα 42
Ο Θεός είναι η δύναμή μου. Η πραγματική όραση είναι το δώρο Του.

Ας μην βασιστώ στα μάτια μου για να δω σήμερα. Ας είμαι πρόθυμος να ανταλλάξω την αξιολύπητη ψευδαίσθηση ότι βλέπω, με την πραγματική όραση η οποία δίνεται από τον Θεό. Η όραση του Χριστού είναι το δικό Του δώρο, και το έχει δώσει σε μένα. Ας επικαλεστώ αυτό το δώρο σήμερα, έτσι ώστε αυτή η μέρα να με βοηθήσει να κατανοήσω την αιωνιότητα.

Μάθημα 43
Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν μπορώ να βλέπω χωριστά από Αυτόν.

Μπορώ να βλέπω αυτά που θέλει ο Θεός να βλέπω. Δεν μπορώ να δω τίποτα άλλο. Πέρα από το Θέλημά Του βρίσκονται μόνο ψευδαισθήσεις. Αυτές διαλέγω όταν νομίζω ότι μπορώ να βλέπω χωριστά από Αυτόν. Αυτές διαλέγω όταν προσπαθώ να δω με τα μάτια του σώματος. Όμως, η όραση του Χριστού μου έχει δοθεί για να τα αντικαταστήσω. Επιλέγω να βλέπω μέσα από αυτή την όραση.

Μάθημα 44
Ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω.

Δεν βλέπω στο σκοτάδι ο Θεός είναι το μόνο φως. Επομένως, αν θέλω να βλέπω, πρέπει να βλέπω μέσω Αυτού. Έχω προσπαθήσει να προσδιορίσω τι είναι το να βλέπω, αλλά έκανα λάθος. Τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να καταλάβω ότι ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω. Ας καλωσορίσω την πραγματική όραση και τον ευτυχισμένο κόσμο που θα μου δείξει.

Μάθημα 45
Ο Θεός είναι ο Νους με τον οποίο σκέφτομαι.

Δεν έχω σκέψεις που να μην μοιράζομαι με τον Θεό. Δεν έχω σκέψεις χωριστά από Εκείνον, διότι δεν έχω νου χωριστά από τον Δικό Του. Σαν μέρος του Νου Του, οι σκέψεις μου είναι δικές Του και οι Σκέψεις Του είναι δικές μου.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΣΩΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΩΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ.




- Από το Κεφάλαιο 4, I. Right Teaching and Right Learning -

* Οι χρωματιστές επισημάνσεις είναι δική πρωτοβουλία


1. Ένας καλός δάσκαλος αποσαφηνίζει τις δικές του ιδέες και τις ενδυναμώνει διδάσκοντάς τες. Δάσκαλος και μαθητής είναι ίδιοι στην μαθησιακή διαδικασία. Βρίσκονται στο ίδια βαθμίδα μάθησης, κι αν δεν μοιράζονται τα μαθήματά τους, θα λείπει η πεποίθηση. Ένας καλός δάσκαλος πρέπει να πιστεύει στις ιδέες που διδάσκει, αλλά πρέπει και να ικανοποιεί και μια άλλη προϋπόθεση ∙ πρέπει να πιστεύει στους μαθητές στους οποίους προσφέρει τις ιδέες.

2. Πολλοί περιφρουρούν τις ιδέες τους διότι θέλουν να προστατέψουν τα συστήματα σκέψης τους όπως είναι, ενώ η μάθηση σημαίνει αλλαγή. Η αλλαγή είναι πάντα τρομακτική για τους διαχωρισμένους, διότι δεν μπορούν να την συλλάβουν σαν μια κίνηση προς την θεραπεία του διαχωρισμού. Πάντα την αντιλαμβάνονται σαν μια κίνηση προς περαιτέρω διαχωρισμό, διότι ο διαχωρισμός ήταν η πρώτη εμπειρία αλλαγής που είχαν. Πιστεύεις ότι αν δεν επιτρέψεις να εισέλθει καμία αλλαγή στο εγώ σου, θα βρεις γαλήνη. Αυτή η θεμελιώδης σύγχυση είναι δυνατή μόνο αν υποστηρίζεις ότι το ίδιο σύστημα σκέψης μπορεί να σταθεί πάνω σε δύο βάσεις. Τίποτα από το εγώ δεν μπορεί να φτάσει το πνεύμα, και τίποτα από το πνεύμα δεν μπορεί να φτάσει το εγώ. Το πνεύμα δεν μπορεί ούτε να ενδυναμώσει το εγώ ούτε να μειώσει την σύγκρουση μέσα σε αυτό. Το εγώ είναι μία αντίφαση. Ο εαυτός σου και ο Εαυτός του Θεού είναι σε αντίθεση. Αντιτίθεται ως προς την πηγή, την κατεύθυνση και την έκβαση. Είναι ασυμφιλίωτοι θεμελιακά, διότι το πνεύμα δεν μπορεί να αντιλαμβάνεται, και το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει. Άρα δεν βρίσκονται σε επικοινωνία και ούτε ποτέ θα βρεθούν. Παρόλα αυτά, το εγώ μπορεί να μαθαίνει, ακόμα και αν ο κατασκευαστής του είναι παραπλανημένος. Δεν μπορεί, όμως, να κατασκευάσει το απόλυτα χωρίς ζωή από αυτό που η ζωή είναι το αιώνιο δώρο του.

3. Το πνεύμα δεν χρειάζεται να διδαχθεί, αλλά το εγώ πρέπει. Η μάθηση τελικά γίνεται αντιληπτή ως τρομακτική διότι οδηγεί στην παράδοση, όχι στην καταστροφή του εγώ στο φως του πνεύματος. Αυτή είναι η αλλαγή που το εγώ πρέπει να φοβάται, διότι δεν συμμερίζεται την ευσπλαχνία μου. Το μάθημά μου ήταν σαν το δικό σου, και επειδή το έμαθα μπορώ να το διδάσκω. Δεν θα επιτεθώ ποτέ στο εγώ σου, αλλά προσπαθώ να σε διδάξω το πώς προέκυψε το σύστημα σκέψης του. Όταν σου θυμίσω την αληθινή σου δημιουργία, το εγώ σου δεν γίνεται παρά να ανταποκριθεί με φόβο.

4. Η διδασκαλία και η μάθηση είναι τώρα οι μεγαλύτερες δυνάμεις σου, διότι σε καθιστούν ικανό να αλλάξεις το νου σου και να βοηθήσεις και άλλους ν’ αλλάξουν τον δικό τους. Το να αρνείσαι να αλλάξεις το νου σου δεν θα αποδείξει ότι ο διαχωρισμός δεν συνέβη. Ο ονειρευτής που αμφισβητεί την πραγματικότητα του ονείρου του ενώ ακόμα ονειρεύεται δεν θεραπεύει πραγματικά τον διχασμένο νου του. Ονειρεύεσαι ένα διαχωρισμένο εγώ και πιστεύεις σε ένα κόσμο βασισμένο πάνω σ’ αυτό. Αν είσαι πρόθυμος να απαρνηθείς τον ρόλο σου ως φρουρός του συστήματος σκέψης σου και το ανοίξεις σε μένα, εγώ θα το διορθώσω πολύ ευγενικά και θα σε οδηγήσω πίσω στον Θεό.

5. Κάθε καλός δάσκαλος ελπίζει να δώσει στους μαθητές του τόσα από αυτά που έχει μάθει ώστε αυτοί μια μένα να μην τον χρειάζονται πια. Αυτός είναι ο αληθινός στόχος του δασκάλου. Είναι αδύνατον να πείσεις το εγώ γι αυτό, διότι αυτός ο στόχος πηγαίνει ενάντια σε όλους τους δικούς του νόμους. Αλλά να θυμάσαι ότι οι νόμοι είναι φτιαγμένοι για να προστατεύον την συνέχεια του συστήματος στο οποίο πιστεύει ο νομοθέτης. Είναι φυσικό για το εγώ να προσπαθήσει να προστατέψει τον εαυτό του εφόσον το έφτιαξες, αλλά δεν είναι φυσικό για σένα να θέλεις να υπακούς τους νόμους του εκτός κι αν εσύ τους πιστεύεις. Το εγώ δεν μπορεί να κάνει αυτή την επιλογή εξαιτίας της φύσης της προέλευσής του. Εσύ μπορείς, εξαιτίας της φύσης της δικής σου προέλευσης.

6. Τα εγώ μπορούν να συγκρουστούν σε κάθε περίσταση, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να συγκρουστεί καθόλου. Αν αντιλαμβάνεσαι κάποιο δάσκαλο σαν απλά ένα «μεγαλύτερο εγώ» θα φοβάσαι, διότι το να μεγεθύνεις ένα εγώ θα σήμαινε ότι αυξάνεις την ανησυχία για τον διαχωρισμό. Εγώ θα διδάσκω μαζί σου και θα ζω μαζί σου αν εσύ σκέφτεσαι μαζί με μένα, αλλά ο στόχος μου θα είναι πάντα να σε απαλλάξω από την ανάγκη για δάσκαλο. Αυτό είναι το αντίθετο από τον στόχο ενός δασκάλου που είναι προσανατολισμένος προς το εγώ. Αυτός απασχολείται με την επίδραση που έχει το εγώ του πάνω σε άλλα εγώ, και επομένως ερμηνεύει την αλληλεπίδρασή τους ως μέσο διατήρησης του εγώ. Δεν θα μπορούσα να αφιερωθώ στην διδασκαλία αν το πίστευα αυτό, και εσύ δεν θα γίνεις αφοσιωμένος δάσκαλος όσο το πιστεύεις. Συνεχώς γίνομαι αντιληπτός ή ως ένας πολύ δοξασμένος δάσκαλος ή ως τελείως ακατάλληλος, αλλά δεν δέχομαι για μένα καμία από τις δύο αντιλήψεις αυτές.

7. Η αξία σου δεν εξακριβώνεται από την διδασκαλία ή την μάθηση. Η αξία σου είναι καθιερωμένη από τον Θεό. Όσο αμφισβητείς αυτό όλα όσα κάνεις θα είναι γεμάτα φόβο, ιδιαίτερα όποια κατάσταση ενισχύει την πίστη στην ανωτερότητα και την κατωτερότητα. Οι δάσκαλοι πρέπει να είναι υπομονετικοί και να επαναλαμβάνουν τα μαθήματά τους μέχρι να μαθευτούν. Εγώ είμαι πρόθυμος να το κάνω αυτό, διότι δεν έχω δικαίωμα να βάλω όρια σε αυτά που θα μάθεις. Πάλι,-- τίποτα από όσα κάνεις ή σκέφτεσαι ή επιθυμείς ή φτιάχνεις δεν είναι αναγκαία για να εξακριβώσουν την αξία σου. Αυτό το σημείο δεν είναι διαπραγματεύσιμο παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις. Το εγώ σου ποτέ δεν βρίσκεται σε κίνδυνο διότι ο Θεός δεν το δημιούργησε. Το πνεύμα σου ποτέ δεν βρίσκεται σε κίνδυνο διότι το δημιούργησε Αυτός. Κάθε σύγχυση γι αυτό το θέμα είναι αυταπάτη, και καμιά μορφή αφοσίωσης δεν είναι δυνατή όσο διαρκεί αυτή η αυταπάτη.

8. Το εγώ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί όλες τις καταστάσεις και να τις χρησιμοποιήσει ως μορφές επαίνου για τον εαυτό του για να ξεπεράσει τις αμφιβολίες του. Θα παραμείνει με αμφιβολίες όσο εσύ πιστεύεις την ύπαρξή του. Εσύ που το έφτιαξες δεν μπορείς να το εμπιστευτείς , διότι με τον ορθό σου νου αναγνωρίζεις ότι δεν είναι αληθινό. Η μόνη υγιής νοητικά λύση είναι να μην προσπαθείς να αλλάξεις την πραγματικότητα, πράγμα το οποίο είναι πραγματικά μια τρομακτική προσπάθεια, αλλά να την δεχτείς έτσι όπως είναι. Είσαι μέρος της πραγματικότητας, η οποία στέκει αναλλοίωτη και απρόσιτη για το εγώ σου αλλά αντίθετα, εύκολα προσιτή για το πνεύμα. Όταν φοβάσαι, ησύχασε και γνώρισε ότι ο Θεός είναι αληθινός, και εσύ είσαι ο αγαπημένος Του Υιός με τον οποίο Αυτός είναι πολύ ευχαριστημένος. Μην αφήνεις το εγώ σου να το αμφισβητεί αυτό, διότι το εγώ δεν μπορεί να γνωρίζει αυτό που βρίσκεται πολύ πέρα από την εμβέλειά του, όπως είσαι εσύ.

9. Ο Θεός δεν είναι ο συγγραφέας του φόβου. Εσύ είσαι. Εσύ επέλεξες να δημιουργήσεις ανόμοια με Αυτόν, και επομένως έφτιαξες τον φόβο για τον εαυτό σου. Δεν είσαι σε ειρήνη διότι δεν εκπληρώνεις την λειτουργία σου. Ο Θεός σου έδωσε μια πολύ υψηλή λειτουργία που δεν εκπληρώνεις. Το εγώ σου έχει επιλέξει να φοβάται αντί να την εκπληρώνει. Όταν αφυπνιστείς δεν θα μπορείς να το καταλάβεις αυτό, διότι είναι στην κυριολεξία απίστευτο. Μην πιστεύεις το απίστευτο τώρα. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αυξήσεις την αξιοπιστία του σημαίνει ότι αναβάλεις απλά το αναπόφευκτο. Η λέξη «αναπόφευκτο» είναι τρομακτική για το εγώ, αλλά χαρμόσυνη για το πνεύμα. Ο Θεός είναι αναπόφευκτός, και εσύ δεν μπορείς να Τον αποφύγεις περισσότερο από ό,τι Αυτός μπορεί να αποφύγει εσένα.

10. Το εγώ φοβάται την χαρά του πνεύματος, διότι μόλις την βιώσεις θα αποσύρεις κάθε προστασία από το εγώ, και δεν θα έχεις καμία απολύτως επένδυση στον φόβο. Τώρα αυτή η επένδυση είναι πολύ μεγάλη διότι ο φόβος είναι ένας μάρτυρας του διαχωρισμού, και το εγώ σου χαίρεται όταν έχεις μαρτυρίες γι αυτό. Άφησέ το πίσω! Μην το ακούς και μην το προφυλάσσεις. Άκου μόνο τον Θεό, ο Οποίος είναι ανίκανος για απάτη όπως είναι και το πνεύμα που δημιούργησε. Απελευθέρωσε τον εαυτό σου και απελευθέρωσε και άλλους. Μην παρουσιάζεις μία ψευδή και ανάξια εικόνα του εαυτού σου στους άλλους, και μην δέχεσαι και ο ίδιος μια τέτοια εικόνα εκείνων.

11. Το εγώ έχει κτίσει ένα άθλιο και απροστάτευτο σπίτι για σένα, διότι δεν μπορεί να κτίσει κάτι άλλο. Μην προσπαθείς να κάνεις αυτό το πανάθλιο σπίτι να κρατήσει. Η αδυναμία του είναι η δύναμή σου. Μόνο ο Θεός θα μπορούσε να φτιάξει ένα σπίτι που να είναι άξιο για τις δημιουργίες Του, που έχουν επιλέξει να το αφήσουν αδειανό κάνοντας έξωση στον εαυτό τους. Και όμως, το σπίτι Του θα στέκει για πάντα, και είναι έτοιμο για σένα όταν επιλέξεις να εισέλθεις σε αυτό. Γι αυτό μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος. Ο Θεός δεν είναι ικανός να δημιουργήσει το φθαρτό όπως το εγώ δεν είναι ικανό να φτιάξει το αιώνιο.

12. Με το εγώ σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να σώσεις τον εαυτό σου ή τους άλλους, αλλά με το πνεύμα σου μπορείς να κάνεις τα πάντα για την σωτηρία και των δύο. Η ταπεινότητα είναι ένα μάθημα για το εγώ, όχι για το πνεύμα. Το πνεύμα βρίσκεται πέρα από την ταπεινότητα, διότι αναγνωρίζει την ακτινοβολία του και με χαρά σκορπίζει παντού το φως του. Οι πράοι θα κληρονομήσουν την γη διότι το εγώ τους είναι ταπεινό, και αυτό τους δίνει πιο ορθή αντίληψη. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι δικαίωμα του πνεύματος, του οποίου το κάλλος και η αξιοπρέπεια είναι πολύ πέρα από κάθε αμφιβολία, πέρα από την αντίληψη, και στέκει για πάντα ως σφραγίδα της Αγάπης του Θεού για τις δημιουργίες Του, οι οποίες είναι απόλυτα άξιες Εκείνου και μόνο Εκείνου. Τίποτα άλλο δεν είναι αρκετά άξιο για να είναι δώρο σε μια δημιουργία του Ίδιου του Θεού.

13. Εγώ θα αντικαταστήσω το εγώ σου αν το επιθυμείς, αλλά ποτέ το πνεύμα σου. Ένας πατέρας αφήνει με ασφάλεια ένα παιδί σε ένα μεγαλύτερο αδελφό που έχει δείξει ότι είναι υπεύθυνος, αλλά αυτό δεν εμπεριέχει σύγχυση για την καταγωγή του παιδιού. Ο αδελφός μπορεί να προστατεύει το σώμα κα το εγώ του παιδιού, αλλά δεν συγχέει τον εαυτό του με τον πατέρα γιατί το κάνει αυτό. Μπορείς να μου εμπιστευτείς το σώμα σου και το εγώ σου μόνο επειδή αυτό σου δίνει την ικανότητα να μην απασχολείσαι με αυτά, και με αφήνει να σου διδάξω την ασημαντότητά τους. Δεν θα μπορούσα να καταλάβω την σημασία που έχουν αυτά για σένα αν κι εγώ κάποτε δεν είχα μπει στον πειρασμό τα πιστέψω ο ίδιος. Ας αναλάβουμε να μάθουμε αυτό το μάθημα μαζί έτσι ώστε να μπορέσουμε να απελευθερωθούμε από αυτά μαζί. Χρειάζομαι αφοσιωμένους δασκάλους που να μοιράζονται τον στόχο μου της θεραπείας του νου. Το πνεύμα βρίσκεται πολύ πέρα από την ανάγκη για προστασία από σένα ή από μένα. Να θυμάσαι αυτό:

Σε αυτό τον κόσμο δεν χρειάζεται να έχεις δοκιμασίες διότι εγώ έχω ξεπεράσει τον κόσμο. Γι αυτό θα πρέπει να έχεις μεγάλη χαρά.

ΜΑΘΗΜΑ 58

Αυτές είναι οι ιδέες για επανάληψη σήμερα:

Μάθημα 36
Η ιερότητά μου περιλαμβάνει όλα όσα βλέπω

Από την ιερότητά μου προέρχεται η αντίληψη του πραγματικού κόσμου. Έχοντας συγχωρέσει, δεν θεωρώ πια τον εαυτό μου ένοχο. Μπορώ να δεχτώ την αθωότητα, η οποία είναι η αλήθεια για μένα. Βλέποντας μέσα από μάτια κατανόησης, η ιερότητα του κόσμου είναι το μόνο που βλέπω, διότι μπορώ να απεικονίσω μόνο τις σκέψεις που κάνω για τον εαυτό μου.

Μάθημα 37
Η ιερότητά μου ευλογεί τον κόσμο.

Η αντίληψη της ιερότητάς μου δεν ευλογεί μόνο εμένα. Όλοι και όλα όσα βλέπω με το φως της μοιράζονται την χαρά που φέρνει σε μένα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην συμμετέχει σ’ αυτήν την χαρά, διότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην μοιράζεται την ιερότητά μου. Καθώς αναγνωρίζω την ιερότητά μου έτσι και η ιερότητα του κόσμου ακτινοβολεί ώστε να την βλέπουν όλοι.

Μάθημα 38
Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να κάνει η ιερότητά μου.

Η ιερότητά μου έχει απεριόριστη δύναμη να θεραπεύει, διότι διαθέτει απεριόριστη δύναμη να σώζει. Τι υπάρχει από το οποίο να χρειάζεται να σωθείς εκτός από ψευδαισθήσεις; Και τι είναι οι ψευδαισθήσεις εκτός από ψευδείς ιδέες για τον εαυτό μου; Η ιερότητά μου τις αναιρεί όλες, δηλώνοντας την αλήθεια για μένα. Ενώπιον της παρουσίας της ιερότητάς μου, την οποία μοιράζομαι με τον ίδιο τον Θεό, όλα τα είδωλα εξαφανίζονται.

Μάθημα 39
Η ιερότητά μου είναι η σωτηρία μου.

Εφόσον η ιερότητά μου με σώζει από όλες τις ενοχές, η αναγνώριση της ιερότητάς μου είναι και η αναγνώριση της σωτηρίας μου. Είναι επίσης και η αναγνώριση της σωτηρίας ολόκληρου του κόσμου. Μόλις αποδεχτώ την ιερότητά μου, τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να φοβηθώ. Και επειδή είμαι άφοβος, όλοι πρέπει να μοιράζονται αυτή την κατανόηση, η οποία είναι το δώρο του Θεού προς εμένα και τον κόσμο.

Μάθημα 40
Είμαι ευλογημένος ως Υιός του Θεού.

Εδώ βρίσκεται η διεκδίκησή μου προς ό,τι είναι καλό και μόνο καλό. Είμαι ευλογημένος ως Υιός του Θεού. Όλα τα καλά πράγματα είναι δικά μου, διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να υποφέρω καμία απώλεια ή στέρηση ή πόνο εξαιτίας της Ιδιότητάς μου. Ο Ποτέρας μου με στηρίζει, με προστατεύει, και με κατευθύνει σε όλα τα πράγματα. Η φροντίδα του για μένα είναι άπειρη, και είναι μαζί μου για πάντα. Είμαι αιώνια ευλογημένος ως Υιός Του.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 57

Σήμερα ας επαναλάβουμε αυτές τις ιδέες:

Μάθημα 31
Δεν είμαι το θύμα του κόσμου που βλέπω.

Πως μπορώ να είμαι θύμα ενός κόσμου που μπορεί να αναιρεθεί ολοκληρωτικά αν εγώ το επιλέξω; Οι αλυσίδες μου χαλαρώνουν. Μπορώ να τις πετάξω απλά μόλις το επιθυμήσω. Η πόρτα αυτής της φυλακής είναι ανοιχτή. Μπορώ να φύγω απλά βγαίνοντας έξω. Τίποτα δεν με κρατά σε αυτόν τον κόσμο. Μόνο η επιθυμία να μένω σε αυτόν με κρατά αιχμάλωτο. Ας παραιτηθώ από τις παράλογες ευχές μου και ας περάσω επιτέλους στο φως.

Μάθημα 32
Εγώ έχω επινοήσει τον κόσμο που βλέπω.

Έχω επινοήσει τη φυλακή στην οποία βλέπω τον εαυτό μου. Το μόνο που χρειάζεται ν’ αναγνωρίσω είναι αυτό και μετά είμαι ελεύθερος. Ξεγέλασα τον εαυτό μου και τον έκανα να πιστέψει ότι είναι δυνατόν να αιχμαλωτιστεί ο Υιός του Θεού. Αυτή η πεποίθησή μου ήταν πικρά εσφαλμένη και θέλω ν’ απαλλαγώ απ’ αυτήν. Ο Υιός του Θεού πρέπει να είναι πάντα ελεύθερος. Είναι όπως τον δημιούργησε ο Θεός και όχι όπως τον έκανα εγώ. Αυτός βρίσκεται εκεί όπου επιθυμεί ο Θεός, και όχι εκεί όπου εγώ νόμιζα ότι θα τον κρατούσα αιχμάλωτο.

Μάθημα 33
Υπάρχει άλλος τρόπος να βλέπω τον κόσμο.

Εφόσον ο σκοπός του κόσμου δεν είναι αυτός που εγώ του είχα αποδώσει, πρέπει να υπάρχει άλλος τρόπος να τον βλέπω. Τα βλέπω όλα ανάποδα, και οι σκέψεις μου είναι αντίθετες προς την αλήθεια. Βλέπω τον κόσμο σαν μια φυλακή για τον Υιό του Θεού. Τότε πρέπει ο κόσμος να είναι ένα μέρος που ο Υιός του Θεού μπορεί να απελευθερωθεί. Επιθυμώ να βλέπω τον κόσμο όπως είναι, σαν ένα μέρος όπου ο Υιός του Θεού βρίσκει την ελευθερία του.

Μάθημα 34
Θα μπορούσα να βλέπω την ειρήνη αντί γι αυτό που βλέπω τώρα.

Όταν βλέπω τον κόσμο σαν ένα τόπο ελευθερίας, συνειδητοποιώ ότι αντανακλά τους νόμους του Θεού αντί για αυτούς που επινόησα εγώ για να τους υπακούει. Θα καταλάβω ότι η ειρήνη και όχι ο πόλεμος κατοικεί σε αυτόν. Και θα κατανοήσω ότι η ειρήνη βρίσκεται επίσης στις καρδιές όλων όσων μοιράζονται αυτόν τον τόπο μαζί μου.

Μάθημα 35
Ο νους μου είναι μέρος του Θεού. Είμαι πολύ ιερός.

Όσο μοιράζομαι την ειρήνη του κόσμου με τους αδερφούς μου, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι αυτή η ειρήνη προέρχεται από βαθιά μέσα μου. Ο κόσμος που βλέπω έχει πάρει το φως της συγχώρεσης, και μου το επιστρέφει ακτινοβολώντας. Μέσα σε αυτό το φως αρχίζω να βλέπω αυτό που οι ψευδαισθήσεις για τον εαυτό μου, μου κρατούσαν κρυμμένο. Αρχίζω να καταλαβαίνω την ιερότητα όλων των ζωντανών πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, και την ενότητά τους μαζί μου.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 56

Η επανάληψή μας σήμερα καλύπτει τις ακόλουθες ιδέες:

Μάθημα 26
Οι επιθετικές μου σκέψεις επιτίθενται στην ικανότητά μου να είμαι απρόσβλητος.


Πως μπορώ να ξέρω ποιος είμαι όταν βλέπω τον εαυτό μου κάτω από συνεχή επίθεση; Πόνος, αρρώστια, απώλεια, γηρατειά και θάνατος φαίνεται ότι συνεχώς με απειλούν. Όλες μου οι ελπίδες οι ευχές και τα σχέδια φαίνονται ότι είναι στο έλεος ενός κόσμου που δεν μπορώ να ελέγξω. Και όμως η κληρονομιά μου είναι η τέλεια ασφάλεια και η απόλυτη εκπλήρωση. Προσπάθησα να δώσω την κληρονομιά σε αντάλλαγμα με τον κόσμο που βλέπω. Αλλά ο Θεός μου έχει κρατήσει την κληρονομιά μου ασφαλή. Οι δικές μου πραγματικές σκέψεις θα με διδάξουν ποια είναι.

Μάθημα 27
Πάνω από όλα θέλω να δω.

Αναγνωρίζοντας ότι αυτό που βλέπω αντανακλά αυτό που νομίζω ότι είμαι, συνειδητοποιώ ότι η πραγματική όραση είναι η σπουδαιότερη ανάγκη μου. Ο κόσμος που βλέπω καταθέτει μαρτυρία για την τρομακτική φύση της εικόνας του εαυτού μου που έχω φτιάξει. Αν θέλω να θυμηθώ ποιος είμαι, είναι βασικό να αφήσω αυτήν την εικόνα του εαυτού μου να φύγει. Και καθώς αντικαθίσταται από την αλήθεια, η πραγματική όραση σίγουρα θα μου δοθεί. Και με αυτήν την όραση, θα κοιτάζω τον κόσμο και τον εαυτό μου με ευσπλαχνία και αγάπη.

Μάθημα 28
Πάνω απ’ όλα θέλω να δω διαφορετικά.

Ο κόσμος που βλέπω κρατάει στη θέση της την τρομακτική εικόνα που έχω φτιάξει για τον εαυτό μου, και εγγυάται για την συνέχισή της. Όσο βλέπω τον κόσμο όπως είναι τώρα, η αλήθεια δεν μπορεί να εισέλθει στην συνειδητότητά μου. Θα αφήσω την πόρτα πίσω από αυτόν τον κόσμο να ανοίξει για μένα, ώστε να κοιτάξω πέρα από αυτόν και να αντικρύσω τον κόσμο που αντανακλά την Αγάπη του Θεού.

Μάθημα 29
Ο Θεός βρίσκεται σε όλα όσα βλέπω.

Πίσω από κάθε εικόνα που έχω φτιάξει, η αλήθεια παραμένει αναλλοίωτη. Πίσω από κάθε πέπλο που έχω τραβήξει μπροστά από το πρόσωπο της αγάπης, το φως της παραμένει το ίδιο φωτεινό. Πέρα από κάθε παράλογη ευχή μου βρίσκεται η θέλησή μου, ενωμένη με την Θέληση του Πατέρα μου. Ο Θεός είναι ακόμα παντού και στα πάντα, για πάντα. Και εμείς που είμαστε μέρος από Αυτόν θα κοιτάξουμε πέρα από τα φαινόμενα, και θα αναγνωρίσουμε την αλήθεια πέρα από όλα αυτά.

Μάθημα 30
Ο Θεός βρίσκεται σε όλα όσα βλέπω διότι ο Θεός βρίσκεται στον νου μου.

Μέσα στο νου μου, πίσω από όλες τις παράλογες σκέψεις διαχωρισμού και επίθεσης, βρίσκεται η γνώση ότι όλα είναι ένα για πάντα.. Δεν έχω χάσει τη γνώση του Ποιος είμαι κι ας την έχω ξεχάσει. Έχει κρατηθεί με ασφάλεια για μένα στο Νου του Θεού, ο Οποίος δεν έχει αφήσει τις Σκέψεις Του. Και εγώ, που είμαι ανάμεσά τους, είμαι ένα με αυτές και ένα με Αυτόν.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΏ ΚΑΙ Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ


Από το Κεφάλαιο 4, -ΤΗΕ ILLUSIONS OF THE EGO, Introduction -

ΟΙ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΩ.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

1. Η Βίβλος λέει ότι θα πρέπει να πηγαίνεις με έναν αδελφό δύο φορές περισσότερο από όσο σου ζητά. Σίγουρα δεν σου προτείνει να τον καθυστερήσεις στο ταξίδι του. Ούτε και η αφοσίωση σε κάποιον αδελφό μπορεί να καθυστερήσει εσένα. Μπορεί μόνο να οδηγήσει σε αμοιβαία πρόοδο. Το αποτέλεσμα της γνήσιας αφοσίωσης είναι η έμπνευση, μία λέξη που αν γίνει σωστά κατανοητή είναι το αντίθετο της κόπωσης. Το να είσαι εξαντλημένος σημαίνει ότι είσαι εκτός πνεύματος, αλλά το να είσαι εμπνευσμένος σημαίνει ότι είσαι εντός πνεύματος. Το να είσαι εγωκεντρικός σημαίνει ότι είσαι εκτός πνεύματος, αλλά όταν είσαι επικεντρωμένος στον Εαυτό ,με την σωστή έννοια σημαίνει ότι είσαι εμπνευσμένος ή εντός πνεύματος. Οι πραγματικά εμπνευσμένοι είναι φωτισμένοι και δεν κατοικούν στο σκοτάδι.

2. Μπορείς να μιλάς από το πνεύμα ή από το εγώ, κατ’ επιλογή. Αν μιλάς από το πνεύμα έχεις επιλέξει «Ησύχασε και γνώρισε ότι είμαι ο Θεός». Αυτά τα λόγια είναι εμπνευσμένα διότι αντανακλούν την γνώση. Αν μιλάς από το εγώ αποκηρύσσεις την γνώση αντί να την επιβεβαιώνεις, και επομένως θέτεις τον εαυτό σου εκτός πνεύματος. Μην ξεκινάς άχρηστα ταξίδια, διότι αυτά είναι πραγματικά μάταια. Το εγώ μπορεί να τα επιθυμεί, αλλά το πνεύμα δεν μπορεί να ταξιδέψει σε αυτά διότι ποτέ δεν επιθυμεί να αποχωριστεί από την Βάση του.

3. Το ταξίδι προς τον σταυρό θα πρέπει να είναι το τελευταίο «αχρείαστο ταξίδι». Μην εμμένεις σε αυτό, αλλά απόπεμψέ το ως τελειωμένο. Αν μπορέσεις να το αποδεχτείς ως το τελευταίο δικό σου αχρείαστο ταξίδι, θα είσαι επίσης ελεύθερος να ενωθείς με την ανάστασή μου. Μέχρι να το κάνεις αυτό η ζωή σου πραγματικά θα αναλώνεται. Απλά θα επαναλαμβάνει την θεσμοθέτηση της σταύρωσης του σώματος, ή τον θάνατο. Αυτές οι επαναλήψεις είναι ατέλειωτες μέχρι να παραιτηθείς εθελοντικά από αυτές. Μην κάνεις το αξιολύπητο σφάλμα να «προσκολληθείς στον παλιό βάναυσο σταυρό.» Το μόνο μήνυμα της σταύρωσης είναι ότι μπορείς να ξεπεράσεις τον σταυρό. Μέχρι τότε είσαι ελεύθερος να σταυρώνεις τον εαυτό σου όσο συχνά επιλέγεις. Αυτό δεν είναι το ευαγγέλιο που είχα σκοπό να σου προσφέρω. Έχουμε άλλο ένα ταξίδι να κάνουμε, και αν διαβάζεις αυτά τα μαθήματα προσεκτικά θα σε βοηθήσουν να ετοιμαστείς να το κάνεις.

ΜΑΘΗΜΑ 55

Η σημερινή επανάληψη περιλαμβάνει τα εξής:


Μάθημα 21
Είμαι αποφασισμένος να δω τα πράγματα διαφορετικά.


Αυτό που βλέπω τώρα δεν είναι παρά σημάδια ασθένειας, καταστροφής και θανάτου. Δεν μπορεί να είναι αυτό που δημιούργησε ο Θεός για τον αγαπημένο του Υιό. Αυτό ακριβώς το γεγονός ότι βλέπω τέτοια πράγματα είναι απόδειξη ότι δεν καταλαβαίνω τον Θεό. Ως εκ τούτου δεν καταλαβαίνω και τον Υιό Του. Αυτό που βλέπω μου λέει ότι δεν γνωρίζω ποιος είμαι. Είμαι αποφασισμένος να δω τους μάρτυρες της αλήθειας σε μένα, παρά εκείνους που μου δείχνουν μια ψευδαίσθηση του εαυτού μου.

Μάθημα 22
Αυτό που βλέπω είναι μια μορφή εκδίκησης


Ο κόσμος που βλέπω είναι οτιδήποτε άλλο από την αναπαράσταση σκέψεων αγάπης. Είναι μια εικόνα επίθεσης όλων εναντίον όλων. Είναι οτιδήποτε άλλο από αντανάκλαση της Αγάπης του Θεού και της Αγάπης του Υιού Του. Είναι οι δικές μου σκέψεις επίθεσης που προκαλούν αυτή την εικόνα. Οι σκέψεις αγάπης μου θα με σώσουν από αυτή την οπτική του κόσμου, και θα μου δώσουν την ειρήνη του Θεού που δικαιούμαι.

Μάθημα 23
Μπορώ να ξεφύγω από αυτόν τον κόσμο αν παραιτηθώ από τις σκέψεις επίθεσης.


Εδώ βρίσκεται η σωτηρία, και πουθενά αλλού. Χωρίς τις σκέψεις επίθεσης δεν θα μπορούσα να δω ένα κόσμο επίθεσης. Καθώς η συγχώρεση επιτρέπει στην αγάπη να επιστρέψει στην συνειδητότητά μου, θα βλέπω ένα κόσμο ειρήνης και ασφάλειας και χαράς. Και αυτό επιλέγω να βλέπω, στην θέση αυτού που βλέπω τώρα.

Μάθημα 24
Δεν Διακρίνω Ποια Είναι Τα Συμφέροντά Μου.


Πως θα μπορούσα να αναγνωρίσω το συμφέρον μου όταν δεν ξέρω ποιος είμαι; Αυτό που τώρα θεωρώ συμφέρον μου απλά με δένει πιο σφικτά με τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Είμαι πρόθυμος να ακολουθήσω τον Οδηγό που μου έχει δώσει ο Θεός για να βρω ποια είναι τα συμφέροντά μου, αναγνωρίζοντας ότι δεν μπορώ από μόνος μου να τα καταλάβω.

Μάθημα 25
Δεν γνωρίζω τον σκοπό του κάθε πράγματος.


Για μένα, ο σκοπός του κάθε πράγματος είναι να αποδείξει ότι οι ψευδαισθήσεις μου είναι πραγματικές, γι αυτό το σκοπό επιχειρώ να χρησιμοποιώ τους πάντες και τα πάντα. Αυτός πιστεύω ότι είναι ο σκοπός του κόσμου. Γι αυτό δεν αναγνωρίζω τον πραγματικό του σκοπό. Ο σκοπός που έχω αποδώσει στον κόσμο τον έχει οδηγήσει σε μια τρομακτική εικόνα. Ας ανοίξω το νου μου στον πραγματικό σκοπό του κόσμου αποσύροντας αυτόν που του έχω αποδώσει, και μαθαίνοντας την αλήθεια γι αυτόν.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 54

Αυτές τις ιδέες θα επαναλάβουμε σήμερα:

Μάθημα 16
Δεν έχω ουδέτερες σκέψεις.


Ουδέτερες σκέψεις είναι αδύνατον να υπάρχουν διότι όλες οι σκέψεις έχουν δύναμη. Είτε φτιάχνουν ένα ψεύτικο κόσμο ή με οδηγούν στον πραγματικό. Αλλά οι σκέψεις δεν γίνεται να μην έχουν αποτελέσματα. Όπως ο κόσμος που βλέπω προέρχεται από την λανθασμένη σκέψη μου, έτσι και ο πραγματικός κόσμος ανατέλλει μπροστά στα μάτια μου καθώς αφήνω να διορθωθούν τα σφάλματά μου. Οι σκέψεις μου δεν γίνεται να είναι και σωστές και λανθασμένες. Πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο. Αυτό που βλέπω μου δείχνει τι πραγματικά είναι.

Μάθημα 17.
Δεν βλέπω ουδέτερα πράγματα

Αυτό που βλέπω είναι μάρτυρας του τι σκέφτομαι. Αν δεν σκεφτόμουν δεν θα υπήρχα, διότι η ζωή είναι σκέψη. Ας κοιτώ τον κόσμο που βλέπω σαν αναπαράσταση της κατάστασης του νου μου. Γνωρίζω ότι η κατάσταση του νου μου μπορεί να αλλάξει. Και επίσης γνωρίζω ότι και ο κόσμος που βλέπω μπορεί να αλλάξει.

Μάθημα 18
Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα της όρασής μου.

Αν δεν έχω ιδιαίτερες σκέψεις, τότε δεν μπορώ να βλέπω ένα ιδιαίτερο κόσμο. Ακόμα και η τρελή ιδέα του διαχωρισμού έπρεπε να μοιραστεί πριν μπορέσει να σχηματίσει την βάση του κόσμου που βλέπω. Όμως αυτό το μοίρασμα ήταν ένα μοίρασμα του τίποτα. Μπορώ επίσης να επικαλεστώ τις πραγματικές μου σκέψεις, οι οποίες μοιράζονται τα πάντα με τους πάντες. Καθώς οι σκέψεις διαχωρισμού που κάνω καλούν τις σκέψεις διαχωρισμού των άλλων, έτσι και οι πραγματικές μου σκέψεις αφυπνίζουν τις πραγματικές σκέψεις στους άλλους. Και ο κόσμος που δείχνουν οι πραγματικές μου σκέψεις θα ανατείλει μπροστά στα μάτια τους όπως και στα δικά μου.

Μάθημα 19
Δεν βιώνω μόνο εγώ τα αποτελέσματα των σκέψεών μου.


Δεν είμαι μόνος σε τίποτα. Όλα όσα σκέφτομαι ή λέω διδάσκουν όλο το σύμπαν. Ένας Υιός του Θεού δεν είναι δυνατόν να σκέφτεται ή να μιλάει ή να ενεργεί μάταια. Δεν μπορεί να είναι σε τίποτα μόνος του. Έχω λοιπόν την δύναμη να αλλάζω κάθε νου μαζί με τον δικό μου, διότι δική μου είναι η δύναμη του Θεού.

Μάθημα 20
Είμαι αποφασισμένος να δω.


Αναγνωρίζοντας την κοινή φύση των σκέψεών μου, είμαι αποφασισμένος να δω. Επιλέγω να κοιτώ τους μάρτυρες που μου δείχνουν ότι ο τρόπος σκέψης του κόσμου έχει αλλάξει. Επιλέγω να βλέπω την απόδειξη ότι αυτό που έχει γίνει μέσα από μένα έχει καταστήσει την αγάπη ικανή να αντικαταστήσει το φόβο, το γέλιο να αντικαταστήσει τα δάκρυα, και την αφθονία να αντικαταστήσει την απώλεια. Επιλέγω να κοιτάζω τον αληθινό κόσμο, και να τον αφήνω να με διδάξει ότι η θέλησή μου και η Θέληση του Θεού είναι ένα.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 53

Σήμερα θα κάνουμε επανάληψη στα ακόλουθα:

Μάθημα 11
Οι χωρίς νόημα σκέψεις μου δείχνουν ένα χωρίς νόημα κόσμο.


Εφόσον οι σκέψεις οι οποίες γνωρίζω δεν σημαίνουν τίποτα, ο κόσμος που τις απεικονίζει δεν έχει κανένα νόημα. Αυτό που παράγει τον κόσμο είναι παράλογο, άρα το προϊόν είναι και αυτό παράλογο. Η πραγματικότητα δεν είναι παράλογη, και έχω και πραγματικές σκέψεις εκτός από παράλογες. Άρα μπορώ να δω ένα πραγματικό κόσμο, αν αφήσω τις πραγματικές μου σκέψεις να με οδηγήσουν στο να δω.

Μάθημα 12
Είμαι ταραγμένος επειδή βλέπω ένα χωρίς νόημα κόσμο.


Οι παράλογες σκέψεις προκαλούν ανησυχία. Παράγουν ένα κόσμο όπου δεν υπάρχει πουθενά τάξη. Μόνο το χάος κυβερνά ένα κόσμο που αντιπροσωπεύει την χαοτική σκέψη, και το χάος δεν έχει νόμους. Δεν μπορώ να ζήσω ειρηνικά σε ένα τέτοιο κόσμο. Είμαι ευγνώμων που αυτός ο κόσμος δεν είναι αληθινός και δεν χρειάζεται να τον βλέπω καθόλου εκτός κι αν του δίνω αξία. Και δεν επιλέγω να δίνω αξία σε κάτι που είναι ολοκληρωτικά παράλογο και δεν έχει καμία σημασία.

Μάθημα 13
Ένας κόσμος χωρίς νόημα προξενεί φόβο.


Το εντελώς παράλογο προξενεί φόβο διότι είναι εντελώς αναξιόπιστο και αβάσιμο. Δεν υπάρχει τίποτα αξιόπιστο στην τρέλα. Δεν περιέχει καμία ασφάλεια και καμία ελπίδα. Αλλά ένας τέτοιος κόσμος δεν είναι πραγματικός. Του έχω προσδώσει την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, και υποφέρω από αυτή μου την πεποίθηση. Τώρα επιλέγω να αποσύρω αυτή την πεποίθηση, και να εναποθέσω την εμπιστοσύνη μου στην πραγματικότητα. Επιλέγοντας αυτό, ξεφεύγω από όλες τις συνέπειες του κόσμου του φόβου, διότι αναγνωρίζω ότι δεν υπάρχει.

Μάθημα 14
Ο Θεός δεν δημιούργησε ένα κόσμο χωρίς νόημα.


Πως μπορεί να υπάρχει ένας κόσμος χωρίς νόημα αφού ο Θεός δεν τον δημιούργησε; Αυτός είναι η Πηγή κάθε νοήματος, και ό,τι είναι αληθινό βρίσκεται στο Νου Του. Είναι και στον δικό μου νου, διότι Αυτός το δημιούργησε μαζί μου. Γιατί να συνεχίσω να υποφέρω από τις συνέπειες των δικών μου παρανοϊκών σκέψεων, όταν το σπίτι μου είναι η τελειότητα της δημιουργίας; Ας θυμηθώ την δύναμη της απόφασής μου, και ας αναγνωρίσω που πραγματικά κατοικώ.

Μάθημα 15
Οι σκέψεις μου είναι εικόνες που έχω φτιάξει εγώ.

Οτιδήποτε βλέπω αντανακλά τις σκέψεις μου. Οι σκέψεις μου είναι που μου λένε που βρίσκομαι και τι είμαι. Το γεγονός ότι βλέπω ένα κόσμο που υπάρχουν βάσανα και απώλεια και θάνατος μου δείχνει ότι βλέπω μόνο την αναπαράσταση των παράλογων σκέψεών μου, και ότι δεν επιτρέπω στις πραγματικές μου σκέψεις να ρίξουν το ευεργετικό τους φως σε αυτό που βλέπω. Όμως ο δρόμος του Θεού είναι βέβαιος. Οι εικόνες που έχω φτιάξει δεν μπορούν να υπερισχύσουν σε Αυτόν διότι η θέλησή μου δεν είναι αυτή. Η θέλησή μου είναι δική Του, και δεν θα βάλω άλλους Θεούς μπροστά από Αυτόν.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;



- Από το Εγχειρίδιο για διδασκάλους, How will the world end?-

1. Μπορεί αυτό που δεν άρχισε να τελειώσει πραγματικά; Ο κόσμος θα τελειώσει μέσα σε μία ψευδαίσθηση, έτσι όπως άρχισε. Εν τούτοις, το τέλος του θα είναι μια ψευδαίσθηση ελέους. Η ψευδαίσθηση της συγχώρεσης, ολοκληρωμένη, χωρίς να αποκλείει κανέναν, απεριόριστη σε ευγένεια, θα τον καλύψει, κρύβοντας κάθε κακό, καλύπτοντας κάθε αμαρτία και δίνοντας τέλος στην ενοχή για πάντα. Έτσι τελειώνει ο κόσμος που έφτιαξε η ενοχή, διότι τώρα που δεν έχει κανένα σκοπό φεύγει. Ο πατέρας των ψευδαισθήσεων είναι η πίστη ότι έχουν κάποιο σκοπό ∙ ότι υπηρετούν κάποια ανάγκη ή ικανοποιούν μια επιθυμία. Όταν γίνουν αντιληπτές ως άσκοπες, τότε δεν είναι πια ορατές. Αναγνωρίζεται η αχρηστία τους, και φεύγουν. Πως αλλιώς είναι δυνατόν να τελειώσουν οι ψευδαισθήσεις; Έχουν έρθει στην αλήθεια, και η αλήθεια δεν τις είδε. Απλά παράβλεψε κάτι που δεν είχε νόημα.

2. Μέχρι που η συγχώρεση να είναι ολοκληρωμένη, ο κόσμος έχει πραγματικά κάποιο σκοπό. Γίνεται το σπίτι όπου γεννιέται η συγχώρεση, και εκεί όπου αναπτύσσεται και δυναμώνει και περιλαμβάνει τα πάντα όλο και περισσότερο. Εδώ καλλιεργείται, διότι εδώ χρειάζεται. Ένας ευγενικός Σωτήρας, γεννημένος εκεί όπου φτιάχτηκε η αμαρτία και η ενοχή φάνταζε αληθινή. Εδώ είναι το σπίτι Του, διότι εδώ υπάρχει πραγματικά ανάγκη γι Αυτόν. Αυτός φέρνει μαζί Του το τέλος του κόσμου. Στο δικό Του κάλεσμα απαντούν οι δάσκαλοι του Θεού, και στρέφονται προς Αυτόν με ησυχία για να λάβουν τον Λόγο Του. Ο κόσμος θα τελειώσει όταν όλα τα πράγματα έχουν κριθεί σωστά από την δική Του κρίση. Ο κόσμος θα τελειώσει με την ευλογία της ιερότητας πάνω σε αυτόν. Όταν δεν παραμείνει ούτε μία σκέψη αμαρτίας, ο κόσμος θα τελειώσει. Δεν θα καταστραφεί ούτε θα δεχτεί επίθεση ούτε καν θα αγγιχτεί. Απλά θα πάψει να υπάρχει.

3. Σίγουρα αυτό φαίνεται να είναι πολύ μακριά ακόμη. Το «όταν δεν παραμένει ούτε μία σκέψη αμαρτίας» φαίνεται πραγματικά σαν πολύ μακροπρόθεσμος στόχος. Αλλά ο χρόνος ακινητοποιείται, και υπηρετεί τον στόχο των δασκάλων του Θεού. Ούτε μία σκέψη αμαρτίας δεν θα παραμείνει την στιγμή που οιοσδήποτε από αυτούς δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Δεν είναι ευκολότερο να συγχωρείς μία αμαρτία από ό,τι να τις συγχωρέσεις όλες. Η ψευδαίσθηση των βαθμών δυσκολίας είναι ένα εμπόδιο που ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να μάθει να προσπερνά και ν’ αφήνει πίσω του. Μία αμαρτία απόλυτα συγχωρεμένη από ένα δάσκαλο του Θεού μπορεί να κάνει την σωτηρία ολοκληρωμένη. Το καταλαβαίνεις αυτό; Όχιδεν βγάζει νόημα για κανέναν που βρίσκεται εδώ. Και όμως, είναι το τελευταίο μάθημα με το οποίο αποκαθίσταται η ενότητα. Πηγαίνει ενάντια σε όλη την σκέψη αυτού του κόσμου, αλλά το ίδιο και ενάντια είναι και ο Ουρανός.

4. Ο κόσμος θα φτάσει στο τέλος του όταν το σύστημα σκέψης του αντιστραφεί ολοκληρωτικά. Μέχρι τότε, κομματάκια και αποσπάσματα της σκέψης του θα φαίνονται ακόμα φρόνιμα. Το τελικό μάθημα, το οποίο φέρνει το τέλος του κόσμου, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από εκείνους που ακόμα δεν είναι έτοιμοι να αφήσουν τον κόσμο και να πάνε πέρα από την μικροσκοπική εμβέλεια του. Ποια είναι, λοιπόν, η λειτουργία του δασκάλου του Θεού σε αυτό το ύστερο μάθημα; Απλά χρειάζεται να μάθει πώς να το προσεγγίζει ∙ να είναι πρόθυμος να πάει προς την κατεύθυνσή του. Απλά χρειάζεται να δείξει εμπιστοσύνη στο ότι, αν ο φωνή του Θεού λέει ότι αυτό είναι ένα μάθημα που μπορεί να μάθει, τότε μπορεί να το μάθει. Δεν το κρίνει ούτε ως δύσκολο ούτε ως εύκολο. Ο Διδάσκαλός του δείχνει προς αυτό, και αυτός εμπιστεύεται ότι Εκείνος θα του δείξει το πώς να το μάθει.

5. Ο κόσμος θα τελειώσει μέσα στην χαρά, διότι είναι ένας τόπος θλίψης. Όταν έχει έρθει η χαρά, ο σκοπός του κόσμου δεν θα υφίσταται πια. Ο κόσμος θα τελειώσει ειρηνικά, διότι είναι ένας τόπος πολέμου. Όταν έχει έρθει η ειρήνη, ποιος θα είναι ο σκοπός του κόσμου; Ο κόσμος θα τελειώσει με γέλια, διότι είναι ένας τόπος δακρύων. Όταν υπάρχει το γέλιο ποιος μπορεί πια να θρηνεί; Και μόνο η απόλυτη συγχώρεση φέρνει όλα αυτά για να ευλογήσει τον κόσμο. Με ευλογίες φεύγει, διότι δεν θα τελειώσει έτσι όπως άρχισε. Η λειτουργία των δασκάλων του Θεού είναι να μετατρέψουν την κόλαση σε Παράδεισο, διότι αυτό που διδάσκουν είναι τα μαθήματα στα οποία αντανακλάται ο Παράδεισος. Και τώρα κάθισε με αληθινή ταπεινοφροσύνη, και συνειδητοποίησε ότι όλα όσα θέλει ο Θεός να κάνεις, μπορείς πραγματικά να τα κάνεις. Μην είσαι αλαζών και λες ότι δεν μπορείς να μάθεις τα δικά Του μαθήματα. Ο Λόγος Του λέει ότι μπορείς. Ας γίνει το Θέλημά Του. Δεν γίνεται διαφορετικά. Και να είσαι ευγνώμων που έτσι είναι.

ΜΑΘΗΜΑ 52

Η σημερινή επανάληψη καλύπτει τις εξής ιδέες:

Μάθημα 6
Είμαι ταραγμένος επειδή βλέπω αυτό που δεν βρίσκεται εκεί.


Η πραγματικότητα δεν είναι ποτέ τρομακτική. Δεν θα ήταν δυνατόν να με ταράξει. Η πραγματικότητα φέρει μόνο την απόλυτη γαλήνη. Όταν είμαι ταραγμένος, αυτό συμβαίνει επειδή έχω αντικαταστήσει την πραγματικότητα με ψευδαισθήσεις που εγώ έχω επινοήσει. Οι ψευδαισθήσεις μου προκαλούν ανησυχία διότι τους έχω προσδώσει πραγματικότητα, και έτσι θεωρώ την πραγματικότητα ψευδαίσθηση. Τίποτα από την δημιουργία του Θεού δεν επηρεάζεται με κανένα τρόπο από τη δική μου σύγχυση. Πάντα ταράζομαι για το τίποτα.

Μάθημα 7
Βλέπω μόνο το παρελθόν.

Καθώς κοιτώ γύρω μου, καταδικάζω τον κόσμο που βλέπω. Αυτό το ονομάζω όραση. Κρατώ το παρελθόν ενάντια σε όλους και όλα, κάνοντάς τους εχθρούς μου. Όταν συγχωρήσω τον εαυτό μου και θυμηθώ Ποιος είμαι, τότε θα ευλογώ τους πάντες και τα πάντα όσα βλέπω. Δεν θα υπάρχει πια παρελθόν, και ως εκ τούτου ούτε εχθροί. Και θα κοιτώ με αγάπη όλα όσα δεν μπορούσα να δω πριν.

Μάθημα 8
Ο νους μου είναι απασχολημένος με σκέψεις για το παρελθόν.

Βλέπω μόνο τις δικές μου σκέψεις, και ο νους μου είναι απασχολημένος με το παρελθόν. Τότε, τι μπορώ να δω έτσι όπως είναι πραγματικά; Ας θυμηθώ ότι κοιτώ το παρελθόν για να εμποδίσω το παρόν να ανατείλει στο μυαλό μου. Ας καταλάβω ότι προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τον χρόνο εναντίον του Θεού. Ας μάθω να παραδίδω το παρελθόν, συνειδητοποιώντας ότι κάνοντάς το δεν παραιτούμαι από τίποτα.

Μάθημα 9
Δεν βλέπω τίποτα έτσι όπως είναι τώρα.


Εφόσον δεν βλέπω τίποτα έτσι όπως είναι τώρα, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι δεν βλέπω τίποτα. Μπορώ να δω μόνο αυτό που υπάρχει τώρα. Η επιλογή δεν είναι αν θα βλέπω το παρελθόν ή το παρόν ∙ η επιλογή βρίσκεται απλά στο αν θα βλέπω ή όχι. Αυτό που έχω επιλέξει να βλέπω μου έχει κοστίσει την πραγματική όραση. Τώρα επιλέγω να μπορέσω να δω πάλι .


Μάθημα 10
Οι σκέψεις μου δεν σημαίνουν τίποτα.


Δεν έχω ιδιαίτερες σκέψεις. Και όμως οι σκέψεις που αναγνωρίζω είναι μόνο οι ιδιαίτερες. Τι μπορούν να σημαίνουν αυτές οι σκέψεις; Δεν υπάρχουν, γι αυτό δεν σημαίνουν τίποτα. Όμως ο νους μου είναι μέρος της δημιουργίας, μέρος του Δημιουργού του. Δεν θα ήταν καλύτερα να ενωθώ με την σκέψη του σύμπαντος παρά να καλύπτω αυτό που είναι πραγματικά δικό μου με τις αξιολύπητες και χωρίς νόημα «ιδιαίτερες» σκέψεις μου;

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΜΑΘΗΜΑ 51

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1. Αρχίζοντας από σήμερα, θα έχουμε μια σειρά περιόδων ανακεφαλαίωσης. Η κάθε μία από αυτές θα καλύπτει πέντε από τις ιδέες που έχουν ήδη παρουσιαστεί, αρχίζοντας από την πρώτη και τελειώνοντας με την δέκατη πέμπτη. Θα υπάρχουν λίγα σύντομα σχόλια των ιδεών, τα οποία θα πρέπει να σκεφτείς σε αυτή την επανάληψη. Στις περιόδους πρακτικής, οι ασκήσεις θα πρέπει να γίνεται με αυτό τον τρόπο:
2. Άρχισε την ημέρα διαβάζοντας τις πέντε ιδέες, μαζί με τα σχόλια που περιλαμβάνονται. Έκτοτε, δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσεις κάποια συγκεκριμένη σειρά όσον αφορά το πώς θα τις σκέφτεσαι, παρόλο που θα πρέπει να ασκείς την κάθε μία τουλάχιστον μία φορά. Αφιέρωσε δύο ή περισσότερα λεπτά για κάθε περίοδο άσκησης, σκεφτόμενος την ιδέα και τα σχετικά σχόλια αφού τα διαβάσεις. Κάνε αυτό όσο πιο συχνά μπορείς κατά την διάρκεια της ημέρας. Αν κάποια από αυτές τις ιδέες σε ελκύει περισσότερο από τις άλλες, συγκεντρώσου σε αυτήν. Στο τέλος της ημέρας, όμως, βεβαιώσου ότι τις επαναλαμβάνεις όλες τους τουλάχιστον άλλη μια φορά.
3. Δεν είναι απαραίτητο να καλύπτεις τα σχόλια που ακολουθούν την κάθε ιδέα κατά λέξη ή διεξοδικά στις περιόδους άσκησης. Προσπάθησε, όμως, να δώσεις έμφαση στο κεντρικό σημείο, και σκέψου πάνω σε αυτό σαν κομμάτι της επανάληψης της ιδέας με την οποία σχετίζεται. Αφού διαβάσεις την ιδέα και τα σχετικά σχόλια, οι ασκήσεις θα πρέπει να γίνονται με τα μάτια κλειστά και όταν είσαι μόνος σε ένα ήσυχο μέρος, αν είναι δυνατόν.
4. Δίνεται έμφαση σε αυτό για τις περιόδους άσκησης για το δικό σου στάδιο μάθησης. Εν τούτοις, θα είναι απαραίτητο να μάθεις να μην χρειάζεσαι κάποιο συγκεκριμένο σκηνικό στο οποίο να εφαρμόζεις αυτά που έχεις μάθει. Θα χρειαστείς αυτά που έχεις μάθει σε καταστάσεις που φαίνονται ότι σε ταράζουν, παρά σε εκείνες που σου φαίνονται χαλαρές και ήρεμες. Ο σκοπός αυτών που μαθαίνεις είναι να σου δώσουν την ικανότητα να φέρνεις την ησυχία μαζί σου, και να θεραπεύεις την στενοχώρια και την ταραχή. Αυτό δεν γίνεται με το να τις αποφεύγεις και να αναζητείς ένα καταφύγιο απομόνωσης για τον εαυτό σου.
5. Θα μάθεις ότι η γαλήνη είναι κομμάτι δικό σου, και απαιτεί μόνο να είσαι σε αυτό για να αγκαλιάσεις όποια κατάσταση βρεθείς. Και στο τέλος θα μάθεις ότι δεν υπάρχει όριο ως προς το που βρίσκεσαι, εφόσον η ειρήνη βρίσκεται παντού, όπως κι εσύ.
6. Θα παρατηρήσεις ότι, για τους σκοπούς της επανάληψης, μερικές από τις ιδέες δεν δίνονται ακριβώς στην αρχική τους μορφή. Χρησιμοποίησέ τες έτσι όπως δίνονται εδώ. Δεν χρειάζεται να επιστρέψεις στις αρχικές δηλώσεις, ούτε να εφαρμόζεις τις ιδέες έτσι όπως σου είχε προταθεί τότε. Τώρα δίνουμε έμφαση στην σχέση ανάμεσα σε αυτές τις πενήντα πρώτες ιδέες που έχουμε καλύψει, και στην συνεκτικότητα του συστήματος σκέψης στο οποίο σε οδηγούν.

ΜΑΘΗΜΑ 51

Η σημερινή επανάληψη καλύπτει τις ακόλουθες ιδέες:

Μάθημα 1
Τίποτε από ό,τι βλέπω δεν σημαίνει τίποτα.


Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι δεν βλέπω τίποτα, και τίποτα δεν έχει καμία σημασία. Είναι απαραίτητο να το αναγνωρίσω αυτό, για να μπορέσω να μάθω να βλέπω. Αυτό που νομίζω ότι βλέπω τώρα έχει πάρει την θέση της πραγματικής όρασης. Πρέπει να το απελευθερώσω και να το αφήσω να φύγει συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει κανένα νόημα, έτσι ώστε η αληθινή όραση να το αντικαταστήσει.

Μάθημα 2
Έχω δώσει σε ό,τι βλέπω όλη τη σημασία που έχει για μένα.


Έχω κρίνει όλα όσα βλέπω, και αυτό είναι το μόνο που βλέπω. Αυτό δεν είναι πραγματική όραση. Είναι απλά μια ψευδαίσθηση της πραγματικότητας, επειδή οι κρίσεις μου έγιναν μακριά από την πραγματικότητα. Είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω την έλλειψη εγκυρότητας των κρίσεών μου, επειδή θέλω να δω πραγματικά. Οι κρίσεις μου με έχουν βλάψει, και δεν θέλω να βλέπω σύμφωνα με αυτές.

Μάθημα 3
Δεν καταλαβαίνω τίποτα από ό,τι βλέπω.


Πως θα μπορούσα να καταλάβω τι βλέπω αφού το έχω κρίνει λάθος; Αυτό που βλέπω είναι η προβολή των δικών μου σφαλμάτων σκέψης. Δεν καταλαβαίνω τι βλέπω επειδή δεν είναι κατανοητό. Δεν υπάρχει νόημα στο να προσπαθήσω να το καταλάβω. Αλλά υπάρχει κάθε λόγος να το απελευθερώσω, και να κάνω χώρο γι αυτό που μπορώ να δω, να καταλάβω και να αγαπήσω. Μπορώ να το ανταλλάξω με αυτό που βλέπω τώρα, απλά και μόνο με την προθυμία μου να το κάνω. Αυτό δεν είναι μια καλύτερη επιλογή από εκείνη που είχα κάνει πριν;

Μάθημα 4
Αυτές οι σκέψεις δεν σημαίνουν τίποτα.


Οι σκέψεις για τις οποίες έχω γνώση δεν σημαίνουν τίποτα επειδή προσπαθώ να σκεφτώ χωρίς τον Θεό. Αυτό που αποκαλώ «οι σκέψεις μου» δεν είναι οι πραγματικές μου σκέψεις. Οι πραγματικές μου σκέψεις είναι οι σκέψεις που σκέφτομαι με τον Θεό. Δεν είμαι γνώστης αυτών επειδή στην θέση τους έχω βάλει τις δικές μου σκέψεις. Είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω ότι οι σκέψεις μου δεν σημαίνουν τίποτα και να τις απελευθερώσω. Επιλέγω να τις αντικαταστήσω με αυτές που έπρεπε να είναι στην θέση τους. Οι δικές μου σκέψεις δεν έχουν νόημα, αλλά ολόκληρη η δημιουργία βρίσκεται στις σκέψεις που σκέφτομαι με τον Θεό.

Μάθημα 5
Ποτέ δεν είμαι ταραγμένος για το λόγο που νομίζω.


Ποτέ δεν είμαι ταραγμένος για το λόγο που νομίζω διότι πάντα προσπαθώ να δικαιώσω τις σκέψεις μου. Συνεχώς προσπαθώ να τις κάνω πραγματικότητα. Κάνω όλα τα πράγματα εχθρούς μου, έτσι ώστε ο θυμός μου να είναι δικαιολογημένος και οι επιθέσεις μου εγγυημένες. Δεν έχω συνειδητοποιήσει πόσο κακή χρήση έχω κάνει σε όλα όσα βλέπω αναθέτοντάς τους αυτό τον ρόλο. Το έχω κάνει αυτό για να υπερασπιστώ ένα σύστημα σκέψεις που με έχει βλάψει, και δεν το θέλω πια. Είμαι πρόθυμος να το αφήσω να φύγει.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 50


Με στηρίζει η Αγάπη του Θεού.

1. Εδώ βρίσκεται η απάντηση σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσεις, σήμερα και αύριο και σε όσο διαρκεί ο χρόνος. Σε αυτόν τον κόσμο, πιστεύεις ότι σε στηρίζει οτιδήποτε άλλο εκτός από τον Θεό. Η πίστη σου εναποθέτεται στα πιο ασήμαντα και παρανοϊκά σύμβολα ∙ στα χάπια, στα χρήματα, σε «προστατευτικά» ρούχα, επιρροή, κύρος, φιλαρέσκεια, το να γνωρίζεις τους «σωστούς» ανθρώπους, και ένας ατέλειωτος κατάλογος από μορφές του τίποτα στις οποίες αποδίδεις μαγικές δυνάμεις.

2. Όλα αυτά τα πράγματα είναι τα υποκατάστατα που έχεις βάλει εσύ στην θέση της Αγάπης του Θεού. Δίνεις μεγάλη αξία σε αυτά τα πράγματα για να επιβεβαιώσεις την ταύτισή σου με το σώμα. Είναι ύμνοι προς το εγώ. Μην χαρίζεις την πίστη στα ανάξια. Αυτό δεν θα σε στηρίξει.

3. Μόνο η Αγάπη του Θεού θα σε προστατεύει σε όλες τις περιστάσεις. Θα σε ανασηκώνει πάνω από κάθε δοκιμασία, και θα σε εξυψώνει ψηλά πάνω από όλους τους κινδύνους που αντιλαμβάνεσαι σε αυτό τον κόσμο και θα σε πηγαίνει σε ένα κλίμα απόλυτης γαλήνης και ασφάλειας. Θα σε μεταφέρει σε μια κατάσταση του νου που τίποτα δεν γίνεται να την απειλήσει, τίποτα να την ενοχλήσει, και τίποτα δεν μπορεί να εισβάλλει στην αιώνια ηρεμία του Υιού του Θεού.

4. Μην θέτεις την πίστη σου σε ψευδαισθήσεις. Θα σε προδώσουν. Θέσε όλη την πίστη σου στην Αγάπη του Θεού μέσα σου ∙ την αιώνια, την αναλλοίωτη και αιώνια αδιάλειπτη. Αυτή είναι η απάντηση σε οτιδήποτε αντιμετωπίσεις σήμερα. Μέσα από την Αγάπη του Θεού μέσα σου, μπορείς να επιλύσεις όλες τις φαινομενικές δυσκολίες χωρίς προσπάθεια και με απόλυτη σιγουριά. Αυτό να το λες συχνά στον εαυτό σου σήμερα. Είναι μια διακήρυξη απελευθέρωσης από την πίστη στα είδωλα. Είναι η αναγνώριση της αλήθειας για τον εαυτό σου.

5. Για δέκα λεπτά, δύο φορές σήμερα, πρωί και βράδυ, άφησε την σημερινή ιδέα να βυθιστεί βαθιά μέσα στην συνειδητότητά σου. Επανάλαβέ την, σκέψου την, άφηνε σχετικές σκέψεις να έρχονται να σε βοηθούν ν’ αναγνωρίσεις την αλήθεια, και επέτρεψε στην ειρήνη να κυλίσει πάνω σου σαν μια απαλή κουβέρτα προστασίας και βεβαιότητας. Μην αφήνεις άσκοπες και ανόητες
σκέψεις να εισέρθουν και να διαταράσσουν τον ιερό νου του Υιού του Θεού. Έτσι είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Έτσι είναι ο τόπος ανάπαυσης όπου σε έχει τοποθετήσει για πάντα ο Πατέρας σου.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - ΨΕΥΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



3. Ψευδής και Αληθινή Θεραπεία.

1. Η ψευδής θεραπεία απλά κάνει μια φτωχή ανταλλαγή κάποιας ψευδαίσθησης με μια άλλη πιο «ωραία» ∙ ένα όνειρο ασθένειας για ένα όνειρο υγείας. Αυτό μπορεί να συμβεί σε κατώτερες μορφές προσευχής, συνδυάζοντας και την συγχώρεση καλοπροαίρετα, αλλά χωρίς να γίνεται ακόμα απόλυτα κατανοητή. Μόνο η ψευδής θεραπεία μπορεί να υποχωρήσει στον φόβο, και έτσι η ασθένεια να είναι ελεύθερη να χτυπήσει ξανά. Η ψευδής θεραπεία μπορεί πραγματικά να απομακρύνει κάποια μορφή πόνου και ασθένειας. Αλλά η αιτία παραμένει, και δεν θα της λείψουν και τα αποτελέσματα. Η αιτία εξακολουθεί να είναι η επιθυμία για το θάνατο και να ξεπεραστεί ο Χριστός. Και με αυτή την επιθυμία ο θάνατος είναι μια βεβαιότητα, διότι η προσευχή εισακούεται. Όμως, υπάρχει ένας φαινομενικός θάνατος που έχει διαφορετική αιτία. Δεν προέρχεται από βλαβερές σκέψεις και λυσσαλέα οργή κατά του σύμπαντος. Απλά σηματοδοτεί ότι έχει έρθει το τέλος για την χρησιμότητα της λειτουργίας του σώματος. Και τώρα απορρίπτεται ως επιλογή, όπως κάποιος αφήνει ένα παλιό ρούχο.

2. Έτσι θα έπρεπε να είναι ο θάνατος ∙ μια ήσυχη επιλογή, που παίρνεται με χαρά και μια αίσθηση γαλήνης, διότι το σώμα έχει χρησιμοποιηθεί γενναιόδωρα για να βοηθήσει τον Υιό του Θεού στην πορεία του προς τον Θεό. Ευχαριστούμε, λοιπόν, το σώμα, για όλες τις υπηρεσίες που μας προσέφερε. Αλλά νιώθουμε, επίσης, ευγνωμοσύνη που έχει τελειώσει πια η ανάγκη να πορευόμαστε στον κόσμο των περιορισμών, και να φτάνουμε τον Χριστό με κρυφές μορφές, στην καλύτερη περίπτωση καθαρά ορατές μόνο σε αναλαμπές αγάπης. Τώρα μπορούμε να Τον βλέπουμε χωρίς παρωπίδες, μέσα στο φως που μάθαμε πάλι να βλέπουμε.

3. Τον ονομάζουμε θάνατο, αλλά είναι ελευθερία. Δεν έρχεται σε μορφές που φαίνεται να επιβάλλονται επώδυνα πάνω στην απρόθυμη σάρκα, αλλά σαν ένα καλωσόρισμα απελευθέρωσης. Αν έχει γίνει αληθινή θεραπεία αυτή μπορεί να είναι η μορφή με την οποία έρχεται ο θάνατος όταν είναι η ώρα για ανάπαυση από την εργασία που επιτελέστηκε και έληξε με χαρά. Τώρα πορευόμαστε ειρηνικά προς πιο ελεύθερο αέρα και πιο ήπιο κλίμα, εκεί όπου δεν είναι δύσκολο να βλέπουμε τα δώρα που έχουν φυλαχτεί για μας. Διότι ο Χριστός είναι πιο ξεκάθαρος τώρα ∙ η όρασή Του περισσότερο προσιτή σε μας ∙ η Φωνή Του, ο Λόγος του Θεού, δικοί μας με μεγαλύτερη βεβαιότητα.

4. Το πιο ευγενικό πέρασμα σε μια προσευχή ανώτερη, μια ευγενική συγχώρεση των τρόπων της γης, μπορεί να γίνει δεκτή μόνο με ευγνωμοσύνη. Εν τούτοις, πρώτα η αληθινή θεραπεία πρέπει να έρθει να ευλογήσει το νου με τρυφερή συγχώρεση για τις αμαρτίες που ονειρεύτηκε και πρόβαλλε στον κόσμο. Τώρα τα όνειρά της διασκορπίζονται ήσυχα και ξεκούραστα. Τώρα η συγχώρεσή της έρχεται να σώσει τον κόσμο και είναι έτοιμη να αναχωρήσει ειρηνικά, εφόσον το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του και τα μαθήματα έχουν μαθευτεί.

5. Αυτός δεν είναι θάνατος έτσι όπως τον εννοεί ο κόσμος, διότι ο θάνατος είναι σκληρός στα τρομαγμένα μάτια του και παίρνει την μορφή της τιμωρίας για την αμαρτία. Πως θα ήταν λοιπόν, δυνατόν να είναι ευλογία; Και πως είναι δυνατόν να είναι καλοδεχούμενος όταν πρέπει να είναι τρομακτικός; Τι θεραπεία έχει γίνει από αυτή την άποψη γι αυτό που είναι απλά ένα άνοιγμα σε ανώτερη προσευχή και ευγενική δικαιοσύνη; Ο θάνατος είναι ανταμοιβή και όχι τιμωρία. Αλλά μια τέτοια άποψη πρέπει να καλλιεργηθεί από την θεραπεία που δεν μπορεί να συλλάβει ο κόσμος. Δεν υπάρχει μερική θεραπεία. Αυτό που απλά αλλάζει τις ψευδαισθήσεις δεν έχει επιτελέσει τίποτα. Αυτό που είναι λανθασμένο δεν γίνεται να είναι εν μέρει αληθές. Αν είσαι θεραπευμένος η θεραπεία σου είναι πλήρης. Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνεις και επιθυμείς να λάβεις.

6. Η ψευδής θεραπεία βασίζεται στην ίαση του σώματος, αφήνοντας την αιτία της ασθένειας ακόμα αναλλοίωτη, έτοιμη να χτυπήσει πάλι μέχρι να αποφέρει ένα σκληρό θάνατο με φαινομενικό θρίαμβο. Μπορεί να τεθεί για λίγο σε αναμονή, και μπορεί να υπάρξει μια σύντομη ανάπαυλα καθώς περιμένει να πάρει την εκδίκησή της πάνω στον Υιό του Θεού. Όμως, δεν μπορεί να ξεπεραστεί μέχρι να αποσυρθεί ολοκληρωτικά κάθε πίστη σε αυτή, και να τοποθετηθεί σε αυτό που προσφέρει ο Θεός ως αντικατάσταση των κακών ονείρων ∙ ένας κόσμος στον οποίο δεν υπάρχει πέπλο αμαρτίας να τον κρατά σκοτεινό και χωρίς υποστήριξη. Επιτέλους η θύρα του Ουρανού ανοίγει και ο Υιός του Θεού είναι ελεύθερος στην οικία που στέκει έτοιμη για να τον καλωσορίσει, και είχε ετοιμαστεί γι αυτόν, πριν υπάρξει ο χρόνος και ακόμα τον περιμένει.

ΜΑΘΗΜΑ 49



Η Φωνή του Θεού μιλά μέσα από εμένα όλη την ημέρα.

Είναι απόλυτα πιθανό να ακούσεις την Φωνή του Θεού όλη την ημέρα χωρίς να διακόπτεις τις κανονικές δραστηριότητες με κανένα τρόπο. Το μέρος του νου σου στο οποίο κατοικεί η αλήθεια βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον Θεό, είτε το γνωρίζεις είτε όχι. Το άλλο μέρος είναι που λειτουργεί στον κόσμο και υπακούει τους νόμους του κόσμου. Αυτό το μέρος είναι που διαρκώς αποσπάται, αποδιοργανώνεται και νιώθει μεγάλη αβεβαιότητα.


Το μέρος που ακούει την Φωνή του Θεού είναι ήρεμο, πάντα αναπαυμένο και απόλυτα βέβαιο. Αυτό είναι πραγματικά το μόνο μέρος που υπάρχει.
Το άλλο μέρος είναι μια άγρια ψευδαίσθηση, έξαλλη και αλλόφρων, αλλά χωρίς καμιά πραγματικότητα. Σήμερα προσπάθησε να μην το ακούς. Προσπάθησε να ταυτιστείς με το μέρος του νου σου όπου βασιλεύει πάντα η ηρεμία και η γαλήνη. Προσπάθησε να ακούς την Φωνή του Θεού να σε καλεί με αγάπη, θυμίζοντάς σου ότι ο Δημιουργός σου δεν έχει ξεχάσει τον Υιό Του.


Θα χρειαστούμε τουλάχιστον τέσσερεις πεντάλεπτες περιόδους πρακτικής σήμερα, και περισσότερες αν είναι δυνατόν. Θα προσπαθήσουμε πραγματικά να ακούσουμε την Φωνή του Θεού να σου θυμίζει Αυτόν και τον Εαυτό σου.


Θα προσεγγίσουμε αυτή την πιο ευτυχισμένη και ιερή από τις σκέψεις με εμπιστοσύνη, γνωρίζοντας ότι όταν το κάνουμε αυτό ενώνουμε την θέλησή μας με την Θέληση του Θεού. Αυτός θέλει ν’ ακούσεις την Φωνή Του. Σου Την έδωσε για να Την ακούς.
Άκουσε μέσα σε βαθιά σιγή. Ησύχασε και άνοιξε το νου σου. Προσπέρασε όλες τις βραχνές στριγκλιές και τις αρρωστημένες φαντασιώσεις που καλύπτουν τις αληθινές σου σκέψεις και σκιάζουν τον αιώνιο σύνδεσμό σου με τον Θεό. Βυθίσου βαθιά μέσα στην γαλήνη που σε περιμένει πέρα από τις φρενήρεις, ταραχώδεις σκέψεις, θεάματα και ήχους αυτού του παρανοϊκού κόσμου. Δεν ζεις εδώ. Προσπαθείς να φτάσεις στο αληθινό σου σπίτι. Προσπαθούμε να φτάσουμε το μέρος στο οποίο είσαι πραγματικά καλοδεχούμενος. Προσπαθούμε να φτάσουμε τον Θεό.



Μεν ξεχνάς να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα πολύ συχνά. Κάνε το με τα μάτια ανοιχτά όποτε είναι απαραίτητο, αλλά με κλειστά όποτε αυτό είναι δυνατό. Και βεβαιώσου πως κάθεσαι ήσυχα και επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα όποτε μπορείς, κλείνοντας τα μάτια σου στον κόσμο, και συνειδητοποιώντας ότι προσκαλείς την Φωνή του Θεού να σου μιλήσει.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 48


Δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθώ.


Η σημερινή ιδέα απλά δηλώνει ένα γεγονός. Δεν είναι γεγονός για εκείνους που πιστεύουν στις ψευδαισθήσεις, αλλά οι ψευδαισθήσεις δεν είναι γεγονότα. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς. Είναι πολύ εύκολο να το αναγνωρίσεις αυτό. Αλλά είναι πολύ δύσκολο να το αναγνωρίσουν εκείνοι που θέλουν οι ψευδαισθήσεις να είναι αληθινές.



Η σημερινές περίοδοι πρακτικής θα είναι πολύ σύντομες, πολύ απλές και πολύ συχνές. Απλά επαναλάμβανε την ιδέα όσο το δυνατόν πιο συχνά. Μπορείς να την χρησιμοποιήσεις με τα μάτια σου ανοιχτά σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιαδήποτε κατάσταση. Σας συνιστούμε ιδιαίτερα, όμως, να αφιερώσετε περίπου ένα λεπτό όποτε είναι δυνατόν για να κλείσεις τα μάτια σου και να επαναλάβεις την ιδέα αργά στον εαυτό σου αρκετές φορές. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να χρησιμοποιείς την ιδέα αμέσως, σε περίπτωση που οτιδήποτε ενοχλήσει την γαλήνη του νου σου.


Η παρουσία του φόβου είναι σίγουρο σημάδι ότι θέτεις την εμπιστοσύνη σου στην δική σου δύναμη. Η επίγνωση ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς δείχνει ότι κάπου μέσα στο νου σου, όχι απαραίτητα σε ένα μέρος που να μπορείς τώρα να αναγνωρίσεις, έχεις θυμηθεί τον Θεό, και έχεις αφήσει την δύναμή Του να αντικαταστήσει την αδυναμία σου. Την στιγμή που το κάνεις αυτό δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να φοβηθείς.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 47

Ο Θεός είναι η Δύναμη την Οποία εμπιστεύομαι.


Αν θέτεις την εμπιστοσύνη σου στην δική σου δύναμη, έχεις κάθε λόγο να αγωνιάς, ν’ ανησυχείς και να φοβάσαι.


Τι μπορείς να προβλέψεις ή να ελέγξεις; Τι υπάρχει μέσα σου στο οποίο μπορείς να βασιστείς; Τι είναι αυτό που θα σου έδινε την δυνατότητα να είσαι γνώστης όλων των όψεων κάποιου προβλήματος, και να το λύσεις με ένα τέτοιο τρόπο που μόνο καλό θα μπορούσε να προκύψει; Τι υπάρχει μέσα σε σένα που σου δίνει την αναγνώριση της σωστής λύσης, και της εγγύησης ότι θα επιτευχθεί;


Από μόνος σου δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από αυτά τα πράγματα. Το να πιστεύεις ότι μπορείς σημαίνει ότι θέτεις την εμπιστοσύνη σου εκεί όπου η εμπιστοσύνη είναι αθέμιτη, και δικαιώνεις τον φόβο, την ανησυχία, την κατάθλιψη, τον θυμό και την θλίψη. Ποιος μπορεί να θέσει την πίστη του στην αδυναμία και να νιώθει ασφαλής; Όμως ποιος γίνεται να θέσει την πίστη του στην δύναμη και να νιώθε αδύναμος;
Ο Θεός είναι η ασφάλεια σου σε κάθε περίπτωση. Η Φωνή Του μιλά εκ μέρους Του σε όλες τις καταστάσεις και σε κάθε πλευρά κάθε κατάστασης, λέγοντάς σου ακριβώς τι να κάνεις για να επικαλεστείς την δύναμή Του και την προστασία Του. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις διότι ο Θεός δεν έχει εξαιρέσεις. Και η Φωνή που μιλά εκ μέρους Του σκέφτεται όπως και Αυτός.


Σήμερα θα προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε την δική σου αδυναμία και να φτάσουμε στην Πηγή της αληθινής δύναμης. Τέσσερεις πεντάλεπτες περίοδοι άσκησης χρειάζονται σήμερα, και σας συνιστούμε και μεγαλύτερες και συχνότερες. Κλείσε τα μάτια σου και άρχισε, όπως συνήθως, επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα. Έπειτα πέρασε ένα ή δύο λεπτά ερευνώντας για καταστάσεις στην ζωή σου τις οποίες έχεις επενδύσει με φόβο, αποπέμποντας την κάθε μία λέγοντας στον εαυτό σου:

Ο Θεός είναι η δύναμη την οποία εμπιστεύομαι.

Τώρα προσπάθησε να γλιστρήσεις πέρα από όλες τις έγνοιες που έχουν σχέση με την αίσθηση ότι είσαι ανεπαρκής. Είναι προφανές ότι όποια κατάσταση σου προκαλεί έγνοια σχετίζεται με συναισθήματα ανεπάρκειας, ειδάλλως θα πίστευες ότι μπορείς να διαχειριστείς την κατάσταση με επιτυχία. Δεν κερδίζεις αυτοπεποίθηση με τον δείχνεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Αλλά η δύναμη του Θεού μέσα σου είναι επιτυχής σε όλα τα πράγματα.



Η αναγνώριση της δικής σου αδυναμίας είναι ένα αναγκαίο βήμα προς την διόρθωση των σφαλμάτων σου, αλλά από μόνο του δεν επαρκεί καθόλου για να σου χαρίσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεσαι, και δικαιούσαι. Πρέπει να αποκτήσεις μια επίγνωση ότι η εμπιστοσύνη στην αληθινή σου δύναμη είναι απόλυτα δικαιολογημένη από κάθε άποψη και σε κάθε περίπτωση.


Στην τελευταία φάση της πρακτικής περιόδου, προσπάθησε να φτάσεις μέσα στο νου σου σε ένα τόπο πραγματικής ασφάλειας. Θα αναγνωρίσεις ότι έφτασες εκεί αν νιώσεις μια αίσθηση βαθιάς γαλήνης, αν και για πολύ λίγο χρόνο. Άφησε όλα τα ασήμαντα πράγματα που τριγυρίζουν και φλυαρούν στην επιφάνεια του νου σου να φύγουν, και διείσδυσε κάτω από αυτά στην Βασιλεία των Ουρανών. Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου όπου υπάρχει απόλυτη γαλήνη. Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου όπου τίποτα δεν είναι αδύνατον. Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου όπου η κατοικεί η δύναμη του Θεού.



Κατά την διάρκεια της ημέρας, επαναλάμβανε την ιδέα συχνά. Χρησιμοποίησέ την ως απάντηση σε κάθε ενόχληση. Να θυμάσαι ότι η γαλήνη είναι δικαίωμά σου, διότι δίνεις την εμπιστοσύνη σου στην δύναμη του Θεού.


Ημερολόγιο


Το ταξίδι προς τον Θεό είναι απλά η εκ νέου αφύπνιση της γνώσης του που βρίσκεσαι και θα βρίσκεσαι για πάντα. Είναι ένα ταξίδι χωρίς απόσταση προς ένα στόχο που δεν έχει αλλάξει ποτέ.

- Κείμενο Κεφάλαιο 8-

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 46

Ο Θεός είναι η Αγάπη με τη Οποία συγχωρώ.


Ο Θεός δεν συγχωρεί διότι ποτέ δεν έχει καταδικάσει. Και πριν χρειαστεί η συγχώρεση, πρέπει να υπάρχει καταδίκη. Η συγχώρεση είναι η μεγάλη ανάγκη αυτού του κόσμου, διότι είναι ένας κόσμος ψευδαισθήσεων. Εκείνοι που συγχωρούν, λοιπόν, απελευθερώνονται από τις ψευδαισθήσεις, ενώ εκείνοι που παρακρατούν την συγχώρεση δεσμεύουν τον εαυτό τους σε αυτές. Και εφόσον καταδικάζεις μόνο τον εαυτό στο, έτσι και συγχωρείς μόνο τον εαυτό σου.


Εν τούτοις, αν και ο Θεός δεν συγχωρεί, η Αγάπη Του είναι παρόλα αυτά η βάση της συγχώρεσης. Ο φόβος καταδικάζει και η αγάπη συγχωρεί. Επομένως η συγχώρεση ακυρώνει ό,τι έχει παράγει ο φόβος, επιστρέφοντας το νου στην επίγνωση του Θεού. γι αυτό το λόγο, η συγχώρεση μπορεί πραγματικά να αποκαλεστεί σωτηρία. Είναι το μέσον με το οποίο εξαφανίζονται οι ψευδαισθήσεις.



Οι σημερινές ασκήσεις απαιτούν τουλάχιστον τρεις πλήρεις πεντάλεπτες περιόδους πρακτικής, και όσο το δυνατόν πιο πολλές σύντομες. Άρχιζε τις πιο μεγάλες περιόδους επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα στον εαυτό σου, ως συνήθως. Κλείσε τα μάτια σου καθώς το κάνεις, και πέτασε ένα λεπτό ή δύο ερευνώντας το νου σου για εκείνους που δεν έχεις συγχωρέσει. Δεν έχει σημασία «πόσο» δεν τους έχεις συγχωρέσει. Είτε τους έχεις συγχωρέσει ολοκληρωτικά, ή καθόλου. Αν κάνεις τις ασκήσεις καλά δεν θα έχεις δυσκολία να βρεις κάμποσους ανθρώπους που δεν έχεις συγχωρέσει. Ένας ασφαλής κανόνας είναι ότι όποιος δεν συμπαθείς είναι κατάλληλο υποκείμενο εφαρμογής των ασκήσεων. Ανάφερε έναν – έναν με το όνομά του, και πες:

Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία σε συγχωρώ (όνομα)


Ο σκοπός της πρώτης φάσης των σημερινών ασκήσεων είναι να σε βάλει σε μια θέση ώστε να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Αφού έχεις εφαρμόσει την ιδέα σε όλους όσους έρχονται στο νου σου, πες στον εαυτό σου:

Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία συγχωρώ τον εαυτό μου.


Μετά αφιέρωσε το υπόλοιπο της περιόδου άσκησης προσθέτοντας σχετικές ιδέες όπως:


Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία αγαπώ τον εαυτό μου.
Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία είμαι ευλογημένος.


Η μορφή εφαρμογής μπορεί να ποικίλει κατά πολύ, αλλά δεν θα πρέπει να χάσεις από την προσοχή σου την κεντρική ιδέα. Για παράδειγμα, μπορείς να πεις:


Δεν γίνεται να είμαι ένοχος διότι είμαι Υιός του Θεού.
Έχω ήδη συγχωρεθεί.
Κανένας φόβος δεν είναι δυνατόν να υπάρξει σε ένα αγαπημένο νου του Θεού.
Δεν υπάρχει ανάγκη για επίθεση διότι η αγάπη με έχει συγχωρέσει.


Η περίοδος άσκησης, θα πρέπει, εν τούτοις, να τελειώνει με την επανάληψη της σημερινής ιδέας στην αρχική της μορφή. Οι συντομότερες περίοδοι πρακτικής μπορούν να αποτελούνται είτε από μια επανάληψη της σημερινής ιδέας στην αρχική της ή σε κάποια σχετική μορφή, όπως προτιμάς. Βεβαιώσου, όμως, πως κάνεις και συγκεκριμένες εφαρμογές αν χρειάζεται. Θα χρειάζονται όπια στιγμή κατά την διάρκεια της ημέρας αντιληφτείς οποιαδήποτε αρνητικά συναισθήματα προς οποιονδήποτε, παρόντα ή όχι. Σε αυτή την περίπτωση, πες του σιωπηλά:


Ο Θεός είναι η Αγάπη με την οποία σε συγχωρώ.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ;





- Από το Κεφάλαιο 3, VII. Creating versus the Self-Image -


Κάθε σύστημα σκέψης πρέπει να έχει ένα σημείο εκκίνησης. Αρχίζει είτε με μια κατασκευή ή με μία δημιουργία, μια διαφορά που έχουμε ήδη συζητήσει. Η ομοιότητά τους βρίσκεται στην δύναμή τους ως θεμελιώσεις. Η διαφορά τους έγκειται σε ό,τι βασίζεται πάνω σε αυτά. Και τα δύο είναι ακρογωνιαίοι λίθοι για το σύστημα πίστης σύμφωνα με το οποίο ζει κάποιος. Είναι λάθος να πιστεύεις ότι ένα σύστημα σκέψης βασισμένο σε ψεύδη είναι αδύναμο. Τίποτα από ό,τι έχει φτιάξει ένα παιδί του Θεού δεν είναι άνευ δύναμης. Είναι πολύ βασικό να το συνειδητοποιήσεις αυτό, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να ξεφύγεις από την φυλακή που έχεις φτιάξει.
Δεν μπορείς να επιλύσεις το πρόβλημα εξουσίας υποτιμώντας ην δύναμη του νου σου. Αν κάνεις κάτι τέτοιο εξαπατάς τον εαυτό σου, και αυτό θα σε βλάψει διότι στην πραγματικότητα κατανοείς την δύναμη του νου. Ακόμα συνειδητοποιείς ότι δεν γίνεται να την εξασθενήσεις περισσότερο από ό,τι μπορείς να εξασθενήσεις τον Θεό. Ο «διάβολος» είναι μια τρομακτική ιδέα επειδή φαίνεται πως είναι υπερβολικά ισχυρός και πάρα πολύ δραστήριος. Γίνεται αντιληπτός ως μια δύναμη που μάχεται τον Θεό, πολεμώντας Τον για να διεκδικήσει την ιδιοκτησία των δημιουργιών Του. Ο διάβολος εξαπατά με ψέματα, και χτίζει βασίλεια στα οποία τα πάντα έρχονται σε άμεση αντίθεση με τον Θεό. Παρόλα αυτά, μάλλον ελκύει τους ανθρώπους παρά τους απωθεί, και είναι πρόθυμοι να του «πουλήσουν» τις ψυχές τους σε αντάλλαγμα δώρων χωρίς πραγματική αξία. Αυτό δεν βγάζει απολύτως κανένα νόημα.
Έχουμε συζητήσει και πριν για την πτώση ή τον διαχωρισμό, αλλά η σημασία του πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητή. Ο διαχωρισμός είναι ένα σύστημα σκέψης αρκετά πραγματικό μέσα στον χρόνο, όχι όμως και στην αιωνιότητα. Όλες οι πίστεις είναι αληθινές για αυτόν που τις πιστεύει. Ο καρπός μόνο ενός δένδρου ήταν «απαγορευμένος» στον συμβολικό κήπο. Αλλά ο Θεός δεν γίνεται να τον είχε απαγορεύσει, αλλιώς δεν θα ήταν δυνατόν να φαγωθεί. Αν ο Θεός γνωρίζει τα παιδιά Του, και σε διαβεβαιώνω πως τα γνωρίζει, θα τα έβαζε ποτέ σε μια τέτοια θέση όπου θα ήταν δυνατή η καταστροφή τους; Το «απαγορευμένο δένδρο» ονομάστηκε «δένδρο της γνώσης». Όμως ο Θεός δημιούργησε την γνώση και την έδωσε ελεύθερα στις δημιουργίες Του. Σε αυτό τον συμβολισμό έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες, αλλά μπορείς να είσαι βέβαιος ότι όποια ερμηνεία βλέπει είτε τον Θεό ή τις δημιουργίες Του ως ικανές να καταστρέψουν τον δικό Τους σκοπό, σφάλλει.
Το να τρως από τον καρπό του δένδρου της γνώσης είναι μια συμβολική έκφραση κακής χρήσης της αυτό-δημιουργικής ικανότητας. Αυτή είναι η μοναδική έννοια κατά την οποία ο Θεός και οι δημιουργίες Του δεν είναι συν-δημιουργοί. Η πεποίθηση ότι είναι, είναι αναμφίβολη στην «εικόνα του εαυτού», ή στην τάση του εαυτού να φτιάχνει μια εικόνα του εαυτού του. Οι εικόνες γίνονται αντιληπτές, όχι γνωστές. Η γνώση δεν μπορεί να εξαπατήσει, αλλά η αντίληψη μπορεί. Μπορεί να αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου ως αυτό-δημιουργό, αλλά δεν μπορείς να κάνεις κάτι περισσότερο από το να το πιστέψεις. Δεν μπορείς να το κάνεις αληθινό. Και, όπως έχω πει και πριν, όταν τελικά αντιληφθείς ορθά δεν γίνεται να μην χαρείς που δεν μπορείς (να κάνεις κάτι τέτοιο αληθινό). Μέχρι τότε, όμως, η πίστη ότι μπορείς είναι η ακρογωνιαία λίθος του συστήματος σκέψης σου, και όλες οι άμυνες σου χρησιμοποιούνται για ιδέες που μπορεί να φέρουν αυτό στο φως. Ακόμα πιστεύεις ότι είσαι μια εικόνα δικής σου κατασκευής. Ο νους σου είναι διχασμένος με το Άγιο Πνεύμα σε αυτό το σημείο, και δεν υπάρχει λύση όσο πιστεύεις το μόνο πράγμα που είναι στην κυριολεξία αδιανόητο. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να δημιουργείς και είσαι γεμάτος φόβο γι αυτό που φτιάχνεις.
Ο νους μπορεί να κάνει την πίστη στον διαχωρισμό πολύ πραγματική και πολύ τρομακτική, και αυτή η πίστη είναι ο «διάβολος». Είναι ισχυρός, δραστήριος, καταστροφικός και ξεκάθαρα σε αντίθεση με τον Θεό, διότι αρνείται κυριολεκτικά την Πατρότητά Του. Κοίταξε την ζωή σου και δες τι έχει φτιάξει ο διάβολος. Αλλά συνειδητοποίησε ότι όλο αυτό το κατασκεύασμα θα καταρρεύσει στο φως της αλήθειας, διότι είναι θεμελιωμένο σε ένα ψέμα. Η δημιουργία σου από τον Θεό είναι το μόνο Θεμέλιο που δεν γίνεται να διασαλευθεί, διότι το φως βρίσκεται σε αυτό. Το σημείο εκκίνησής σου είναι η αλήθεια, και πρέπει να επιστρέψεις στην Αρχή σου. Πολλά έχουν ειπωθεί από τότε, και τίποτα δεν έχει γίνει πραγματικά. Ο Εαυτός σου βρίσκεται ακόμα μέσα στην ειρήνη, παρόλο που ο νους σου βρίσκεται σε σύγκρουση. Δεν έχεις ακόμα διανύσει μεγάλη απόσταση στο ταξίδι για την επιστροφή, γι αυτό νιώθεις τόσο φόβο. Καθώς πλησιάζεις προς την Αρχή σου, αισθάνεσαι τον φόβο καταστροφής του συστήματος σκέψης σου σαν να είναι ο φόβος του θανάτου.
Το κλαδί που δεν αποφέρει καρπούς θα κοπεί και θα μαραθεί. Να χαίρεσαι γι αυτό! Το φως θα λάμψει από το αληθινό Θεμέλιο της ζωής, και το δικό σου σύστημα σκέψης θα σταθεί διορθωμένο. Δεν γίνεται να σταθεί διαφορετικά. Εσύ που φοβάσαι την σωτηρία επιλέγεις τον θάνατο. Η ζωή και ο θάνατος, το φως και το σκοτάδι, η γνώση και η αντίληψη, δεν συμφιλιώνονται. Αν πιστεύεις ότι γίνεται να συμφιλιωθούν σημαίνει ότι πιστεύεις ότι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν ο Θεός με τον Υιό Του. Μόνο η ενότητα της γνώσης είναι ελεύθερη από σύγκρουση. Το Βασίλειό σου δεν βρίσκεται σε αυτό τον κόσμο διότι σου εδόθη από πέρα από αυτό τον κόσμο. Μόνο σε αυτό τον κόσμο έχει νόημα η ιδέα του προβλήματος εξουσίας. Από τον κόσμο δεν φεύγεις με τον θάνατο, αλλά με την αλήθεια, και την αλήθεια μπορούν να την γνωρίσουν όλοι αυτοί για τους οποίους δημιουργήθηκε το Βασίλειο, και τους οποίους αναμένει.

ΚΛΕΙΔΙ ΜΑΘΗΜΑ 45

Ο Θεός είναι ο Νους με τον Οποίο σκέφτομαι.



Η σημερινή ιδέα κρατά το κλειδί για το τι είναι οι πραγματικές σου σκέψεις. Δεν είναι τίποτα από ό,τι νομίζεις ότι σκέφτεσαι, όπως και τίποτα από ό,τι νομίζεις ότι βλέπεις δεν έχει καμιά σχέση με την όραση. Δεν υπάρχει καμία σχέση ανάμεσα σε αυτό που είναι πραγματικό και σε αυτό που εσύ θεωρείς πραγματικό. Τίποτα από ό,τι νομίζεις ότι είναι οι πραγματικές σου σκέψεις δεν μοιάζει καθόλου με τις πραγματικές σκέψεις. Τίποτα από ό,τι νομίζεις πως βλέπεις δεν φέρει καμία ομοιότητα με αυτό που θα σου δείξει η πραγματική όραση.



Σκέφτεσαι με το Νου του Θεού. επομένως μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με Αυτόν, όπως και Αυτός μοιράζεται τις δικές Του μαζί σου. Είναι οι ίδιες σκέψεις, διότι είναι σκέψεις του ίδιου Νου. Το να μοιράζεσαι σημαίνει πως κάνεις το ίδιο, ή το κάνεις ένα. Ούτε οι σκέψεις που σκέφτεσαι μαζί με το Νου του Θεού φεύγουν από το νου σου, διότι οι σκέψεις δεν αφήνουν την πηγή τους. Επομένως, οι σκέψεις σου βρίσκονται μέσα στο Νου του Θεού, όπως και εσύ. Βρίσκονται και στον δικό σου νου, όπως βρίσκεται και Αυτός. Όπως εσύ είσαι μέρος του δικού Του νου, έτσι και οι σκέψεις σου είναι μέρος του Νου Του.



Που είναι, λοιπόν, οι αληθινές σου σκέψεις; Σήμερα θα επιχειρήσουμε να τις προσεγγίσουμε. Θα χρειαστεί να τις αναζητήσουμε μέσα στο νου σου, διότι εκεί βρίσκονται. Πρέπει ακόμα να βρίσκονται εκεί, διότι δεν γίνεται να έχουν αφήσει την πηγή τους. Αυτό που σκέφτεται ο Νους του Θεού είναι αιώνιο, εφόσον είναι μέρος της δημιουργίας.

Οι τρεις πεντάλεπτες περίοδοι πρακτικής για σήμερα θα πάρουν την ίδια γενική μορφή που χρησιμοποιήσαμε στην εφαρμογή της χτεσινής ιδέας. Θα επιχειρήσουμε να αφήσουμε το μη πραγματικό και να αναζητήσουμε το πραγματικό. Θα αρνηθούμε τον κόσμο για χάρη της αλήθειας. Δεν θ’ αφήσουμε τις σκέψεις του κόσμου να μας κρατήσουν πίσω. Δεν θα αφήσουμε τις σκέψεις του κόσμου να μας λένε ότι αυτό που θέλει να κάνουμε ο Θεός είναι αδύνατον. Αντί γι αυτό, θα προσπαθήσουμε να αναγνωρίζουμε ότι μόνο αυτό που θέλει ο Θεός να κάνουμε είναι δυνατό.


Επίσης θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι μόνο αυτό που ο Θεός θέλει να κάνουμε είναι αυτό που θέλουμε κι εμείς να κάνουμε. Και, ακόμα, θα προσπαθήσουμε να θυμηθούμε δεν γίνεται να αποτύχουμε στο να κάνουμε αυτό που Αυτός θέλει από εμάς. Έχουμε κάθε λόγο να νιώθουμε αυτοπεποίθηση ότι θα πετύχουμε σήμερα. Αυτό είναι το Θέλημα του Θεού.


Άρχισε τις σημερινές ασκήσεις επαναλαμβάνοντας την ιδέα από μέσα σου, κλείνοντας τα μάτια σου καθώς το κάνεις. Έπειτα πέρασε ένα σχετικά σύντομο διάστημα σκεπτόμενος κάποιες δικές σου σχετικές σκέψεις, κρατώντας την ιδέα στο νου σου. Αφού έχεις προσθέσει περίπου τέσσερις ή πέντε σκέψεις δικές σου στην ιδέα, επανάλαβε την πάλι και πες από μέσα σου γλυκά:


Οι αληθινές μου σκέψεις βρίσκονται μέσα στο νου μου. Θα ήθελα να τις βρω.


Έπειτα προσπάθησε να προσπεράσεις όλες τις μη πραγματικές σκέψεις που καλύπτουν την αλήθεια μέσα στο νου σου, και να φτάσεις το αιώνιο.


Κάτω από όλες τις ανούσιες σκέψεις και τις τρελές ιδέες με τις οποίες έχεις κατακλύσει το νου σου βρίσκονται οι σκέψεις που σκεφτόσουν μαζί με τον Θεό στην αρχή. Βρίσκονται μέσα στο νου σου τώρα, εντελώς αναλλοίωτες. Πάντα θα είναι μέσα στο νου σου, ακριβώς έτσι όπως ήταν πάντα. Όλα όσα έχεις σκεφτεί από τότε θα αλλάξουν, αλλά η βάση στην οποία βασίζονται είναι εξ ολοκλήρου αναλλοίωτη. Σε αυτή την βάση απευθύνονται οι σημερινές ασκήσεις. Εδώ ο νους σου είναι ενωμένος με το Νου του Θεού. εδώ οι σκέψεις σου είναι ένα με τις δικές Του. γι αυτό το είδος άσκησης μόνο ένα πράγμα είναι αναγκαίο ∙ προσέγγισέ την όπως θα προσέγγιζες ένα ιερό άδυτο αφιερωμένο στον Ουρανό στον Θεό Πατέρα και στον Θεό Υιό. Γιατί τέτοιο είναι το μέρος που προσπαθείς να φτάσεις. Πιθανόν να μην μπορέσεις ακόμα να συνειδητοποιήσεις πόσο ψηλά προσπαθείς να πας. Όμως, ακόμα και με την μικρή κατανόηση που έχεις ήδη αποκτήσει, θα πρέπει να μπορείς να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι αυτό δεν είναι ένα αργόσχολο παιχνίδι, παρά είναι μια άσκηση στην ιερότητα και μια προσπάθεια να φτάσεις την Βασιλεία των Ουρανών.


Στις πιο σύντομες περιόδους άσκησης για σήμερα, προσπάθησε να θυμηθείς πόσο σημαντικό είναι να κατανοήσεις την ιερότητα του νου που σκέφτεται μαζί με τον Θεό. Αφιέρωσε ένα ή δύο λεπτά, καθώς επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα κατά την διάρκεια της ημέρας, για να εκτιμήσεις την ιερότητα του νου σου. Στάσου παράμερα, για λίγο όμως, από όλες τις σκέψεις που είναι ανάξιες Αυτού του Οποίου είσαι ο οικοδεσπότης. Και ευχαρίστησέ Τον για τις σκέψεις που σκέφτεται μαζί σου.

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 44

Ο Θεός είναι το Φως με το Οποίο βλέπω.


Σήμερα συνεχίσουμε την χθεσινή ιδέα, προσθέτοντας μια άλλη διάσταση σε αυτή.


Για να δεις, πρέπει πρώτα ν’ αναγνωρίσεις ότι το φως βρίσκεται μέσα, και όχι έξω. Δεν βλέπεις έξω από τον εαυτό σου, ούτε το εργαλείο της όρασης βρίσκεται έξω από σένα. Ένα βασικό κομμάτι αυτού του εργαλείου είναι το φως που κάνει δυνατή την όραση. Αυτό είναι πάντα μαζί σου, κάνοντας την όραση δυνατή σε κάθε περίσταση.


Σήμερα θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε αυτό το φως. Γι αυτό τον σκοπό, θα χρησιμοποιήσουμε μια μορφή άσκησης που έχουμε προτείνει και πριν, και την οποία θα αξιοποιούμε όλο και περισσότερο.
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τον απειθάρχητο νου, και αντιπροσωπεύει ένα βασικό στόχο στην εκπαίδευση του νου. Χρειάζεται αυτό ακριβώς που στερείται ο ανεκπαίδευτος νους. Όμως, αυτή η εκπαίδευση πρέπει να γίνει αν πρόκειται να δεις.


Να έχεις τουλάχιστον τρεις περιόδους πρακτικής σήμερα, η κάθε μία από τρία έως πέντε λεπτά. Σας συστήνουμε θερμά να αφιερώσετε ακόμα περισσότερο χρόνο, αλλά μόνο εάν θεωρείτε ότι ο χρόνος κυλά με πολύ λίγο ή καθόλου ένταση. Η μορφή πρακτικής που θα χρησιμοποιήσουμε σήμερα είναι τόσο φυσική και εύκολη στον κόσμο για τον εκπαιδευμένο νου, όσο αφύσικη και δύσκολη για τον ανεκπαίδευτο.


Ο νους σου δεν είναι πια εξ ολοκλήρου ανεκπαίδευτος. Είσαι αρκετά έτοιμος να μάθεις την μορφή άσκησης που θα χρησιμοποιήσουμε σήμερα, αλλά μπορείς να βρεις ότι συναντάς ισχυρή αντίσταση. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Όσο ασκείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, αφήνεις πίσω σου όλα όσα πιστεύεις τώρα, και όλες τις σκέψεις που έχεις επινοήσει. Για να μιλήσουμε σωστά, αυτή είναι η απελευθέρωση από την κόλαση. Όμως, αν το αντιληφθείς μέσα από τα μάτια του εγώ, αυτό είναι απώλεια ταυτότητας και κάθοδος στην κόλαση.



Αν μπορείς να παραμερίσεις το εγώ σου έστω και για τόσο λίγο, δεν θα έχεις καμία δυσκολία να αναγνωρίσεις ότι οι αντιθέσεις του και οι φόβοι του δεν έχουν κανένα νόημα. Μπορεί να σε βοηθήσει να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου, πότε - πότε, ότι για να φτάσεις το φως σημαίνει πως πρέπει να διαφύγεις από το σκοτάδι, όποια αντίθετη άποψη και να έχεις. Ο Θεός είναι το φως με το οποίο βλέπω. Εσύ επιχειρείς να φτάσεις Αυτόν.


Άρχισε της περιόδους πρακτικής επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα με ανοιχτά μάτια, και κλείσε τα αργά, επαναλαμβάνοντας την ιδέα αρκετές φορές ακόμα. Έπειτα προσπάθησε να βυθιστείς μέσα στο νου σου, αφήνοντας να φύγει κάθε είδος παρέμβασης και αυθαίρετης εισβολής, προσπερνώντας τες ήσυχα καθώς βυθίζεσαι. Ο νους σου δεν γίνεται να σταματήσει να κάνει κάτι τέτοιο εκτός κι αν εσύ επιλέξεις να τον σταματήσεις. Απλά παίρνει την φυσική του πορεία. Προσπάθησε να παρατηρείς τις περαστικές σκέψεις σου χωρίς ανάμειξη, και γλίστρησε ήσυχα δίπλα τους.


Ενώ δεν συνηγορούμε με κάποια ιδιαίτερη προσέγγιση γι αυτή την μορφή άσκησης, αυτό που χρειάζεται είναι η συναίσθηση της σημασίας αυτού που κάνεις ∙ την ανεκτίμητη αξία του για σένα, και μια επίγνωση ότι επιχειρείς κάτι πολύ ιερό. Η σωτηρία είναι το πιο ευτυχές σου επίτευγμα. Είναι επίσης και το μόνο που έχει νόημα, διότι το μόνο που είναι πραγματικά χρήσιμο για σένα.


Αν προκύψει αντίσταση οιασδήποτε μορφής, κάνε μια παύση για να επαναλάβεις την σημερινή ιδέα, κρατώντας τα μάτια σου κλειστά εκτός κι αν νιώσεις φόβο. Σε αυτή την περίπτωση, θα το βρεις πιο ενθαρρυντικό να ανοίξεις τα μάτια σου για λίγο. Προσπάθησε, όμως, να επιστρέψεις στις ασκήσεις με τα μάτια κλειστά όσο το δυνατόν γρηγορότερα.


Αν κάνεις τις ασκήσεις σωστά, θα πρέπει να νιώσεις κάποια αίσθηση χαλάρωσης, ακόμα και ένα αίσθημα ότι πλησιάζεις, αν όχι να εισέρχεσαι στο φως. Προσπάθησε να σκέφτεσαι φως, χωρίς μορφή και όριο, καθώς περνάς δίπλα από τις σκέψεις αυτού του κόσμου. Και μην ξεχνάς ότι αυτές δεν είναι ικανές να σε κρατήσουν στον κόσμο εκτός κι αν εσύ τους δώσεις την δύναμη να το κάνουν.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 43

Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν γίνεται να βλέπω ξεχωριστά από Αυτόν.



Η αντίληψη δεν είναι ιδιότητα του Θεού. Δική Του είναι η σφαίρα της γνώσης. Και όμως, Αυτός δημιούργησε το Άγιο Πνεύμα ως Μεσολαβητή ανάμεσα στην αντίληψη και την γνώση. Χωρίς αυτό τον σύνδεσμο με τον Θεό, η αντίληψη θα είχε αντικαταστήσει την γνώση για πάντα μέσα στο νου σου. Με αυτό τον σύνδεσμο με τον Θεό, η αντίληψη θα αλλάξει και θα εξαγνιστεί τόσο πολύ, που θα οδηγήσει στην γνώση. Αυτή είναι η λειτουργία της έτσι όπως την βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Επομένως, αυτή είναι η λειτουργία της και στην πραγματικότητα.



Μέσα στον Θεό δεν μπορείς να βλέπεις. Η αντίληψη δεν έχει καμία λειτουργία μέσα στον Θεό, και δεν υπάρχει. Στην σωτηρία, όμως, η οποία είναι η ακύρωση όλων αυτών που δεν υπήρξαν ποτέ, η αντίληψη έχει ένα ισχυρό σκοπό. Φτιαγμένη από τον Υιό του Θεού για έναν ανίερο σκοπό, πρέπει να γίνει το μέσον για την επανόρθωση της ιερότητάς του στην επίγνωσή του. Η αντίληψη δεν έχει κανένα νόημα. Και όμως, το Άγιο Πνεύμα της δίνει ένα νόημα πολύ κοντά με του Θεού. Η θεραπευμένη αντίληψη γίνεται το μέσον με το οποίο ο Υιός του Θεού συγχωρεί τον αδελφό του, άρα και τον εαυτό του.


Δεν γίνεται να βλέπεις ξεχωριστά από τον Θεό διότι δεν γίνεται να είσαι ξεχωριστά από τον Θεό. Ό,τι και να κάνεις, το κάνεις μέσα σ’ Αυτόν, διότι ό,τι και να σκέφτεσαι, το σκέφτεσαι με τον δικό Του Νου. Αν η όραση είναι αληθινή, και είναι αληθινή στο βαθμό με τον οποίο μοιράζεται τον σκοπό του Αγίου Πνεύματος, τότε δεν γίνεται να βλέπεις ξεχωριστά από τον Θεό.


Σήμερα χρειάζονται τρεις πεντάλεπτες περίοδοι άσκησης, η μία όσο πιο νωρίς γίνεται το πρωί και η άλλη όσο γίνεται πιο αργά. Η τρίτη μπορεί να γίνει κάποια ώρα που θα είναι πιο άνετα και κατάλληλα για σένα, σύμφωνα με τις περιστάσεις και την ετοιμότητά σου. Στην αρχή αυτών των περιόδων πρακτικής, επαναλάμβανε την σημερινή ιδέα από μέσα σου με μάτια ανοιχτά. Έπειτα κοίτα γύρω σου για λίγο, εφαρμόζοντας την ιδέα συγκεκριμένα σε ό,τι βλέπεις. Τέσσερα ή πέντε υποκείμενα αυτής της εφαρμογής σε αυτή την φάση άσκησης είναι αρκετά. Μπορείς, για παράδειγμα να πεις:


Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν γίνεται να βλέπω αυτό το γραφείο ξεχωριστά από Αυτόν.
Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν γίνεται να βλέπω αυτή την εικόνα ξεχωριστά από Αυτόν.



Παρόλο που αυτό το μέρος της άσκησης θα πρέπει να είναι σχετικά σύντομο, σιγουρέψου ότι επιλέγεις τα υποκείμενα εφαρμογής χωρίς διακρίσεις, και χωρίς να αποκλείεις ή να συμπεριλαμβάνεις κάτι αυθαίρετα. Για την δεύτερη και μεγαλύτερη φάση, κλείσε τα μάτια σου, επανάλαβε ξανά την σημερινή ιδέα, και έπειτα άφησε όποια σχετική σκέψη σου έρθει στο νου να προσθέσει κάτι στην σημερινή ιδέα με τον δικό σου προσωπικό τρόπο.

Σκέψεις όπως:
Βλέπω μέσα από τα μάτια της συγχώρεσης.
Βλέπω τον κόσμο ευλογημένο.
Ο κόσμος μπορεί να μου δείξει τον εαυτό μου.
Βλέπω τις δικές μου σκέψεις, οι οποίες είναι σαν του Θεού.



Όλες οι σκέψεις που είναι άμεσα συνδεδεμένες σε κάποιο βαθμό με την σημερινή ιδέα είναι κατάλληλες. Οι σκέψεις δεν χρειάζεται να φέρουν κάποια προφανή σχέση με την ιδέα σημερινής μέρας, αλλά θα πρέπει να μην έρχονται σε αντίθεση με αυτή.

Αν δεις ότι ο νους σου περιπλανιέται, αν αρχίσεις να έχεις επίγνωση σκέψεων που είναι ασύμβατες με την σημερινή ιδέα, ή αν σου φανεί ότι δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα, άνοιξε τα μάτια σου, επανάλαβε την πρώτη φάση της περιόδου άσκησης, και έπειτα επιχείρησε ξανά την δεύτερη φάση. Μην επιτρέψεις να συμβούν παρατεταμένες περίοδοι κατά τις οποίες να απασχολείσαι με άσχετες σκέψεις. Γύρνα στην πρώτη φάση της άσκησης όσο συχνά χρειάζεται για να εμποδίσεις κάτι τέτοιο.

Όταν εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα στις συντομότερες περιόδους άσκησης, η μορφή μπορεί να ποικίλει ανάλογα με τις περιστάσεις και τις καταστάσεις στις οποίες βρίσκεσαι κατά την διάρκεια της ημέρας. Όταν είσαι με κάποιον άλλον, για παράδειγμα, προσπάθησε θυμηθείς να του πεις σιωπηλά:

Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν γίνεται να σε δω ξεχωριστά από Αυτόν.


Αυτή η μορφή εφαρμόζεται και σε ξένους όσο και σε εκείνους που θεωρείς ότι είναι πιο κοντινοί σε σένα. Μάλιστα, προσπάθησε να μην κάμεις διακρίσεις αυτού του είδους καθόλου. Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να εφαρμόζεται όλη την ημέρα σε διάφορες καταστάσεις και γεγονότα που μπορεί να συμβούν, ειδικά σε εκείνα που φαίνεται ότι σε στενοχωρούν με οιοδήποτε τρόπο.


Για τον σκοπό αυτό, εφάρμοσε την ιδέα με αυτή την μορφή:

Ο Θεός είναι η Πηγή μου. Δεν γίνεται να βλέπω αυτό ξεχωριστά από Αυτόν.


Αν δεν παρουσιάζονται στην επίγνωσή σου εκείνη την στιγμή κάποια ιδιαίτερα υποκείμενα εφαρμογής, απλά επαναλάμβανε την ιδέα στην αρχική της μορφή. Σήμερα προσπάθησε να μην αφήσεις να σου ξεγλιστρήσουν μεγάλες χρονικές περίοδοι χωρίς να θυμάσαι την σημερινή ιδέα, και επομένως την λειτουργία σου.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 42

Ο θεός είναι η δύναμή μου. Η Πραγματική Όραση είναι το δώρο Του.

Η σημερινή ιδέα συνδυάζει δύο πολύ ισχυρές σκέψεις, και οι δύο μείζονος σημασίας. Επίσης ξεκινά μια σχέση αιτίας και αποτελέσματος η οποία εξηγεί γιατί δεν γίνεται να αποτύχεις στις προσπάθειες σου να πετύχεις τον στόχο αυτών των μαθημάτων. Θα δεις διότι αυτό είναι το Θέλημα του Θεού. Είναι η δική Του δύναμη και όχι η δική σου, που σου δίνει δύναμη. Και είναι το δικό Του δώρο, και όχι το δικό σου, που σου προσφέρει την όραση. Ο Θεός είναι πραγματικά η δύναμή σου, και ό,τι δίνει Αυτός δίνεται πραγματικά. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να το λάβεις οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε, όπου και να είσαι, και σε όποια κατάσταση και να βρίσκεσαι. Το πέρασμά σου από τον χρόνο και τον χώρο δεν είναι τυχαίο. Δεν γίνεται παρά να είσαι στο σωστό μέρος στον σωστό χρόνο. Αυτή είναι η δύναμη του Θεού. Τέτοια είναι τα δώρα Του.


Σήμερα, θα έχουμε δύο πρακτικές περιόδους των τριών έως πέντε λεπτών, η μία όσο το δυνατόν πιο σύντομα αφού ξυπνήσεις, και άλλη μία όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ώρα που θα πέσεις για ύπνο. Είναι, όμως, καλύτερο, να περιμένεις μέχρι να μπορέσεις να καθίσεις ήσυχα μένος σου, μια ώρα που θα νιώθεις έτοιμος, παρά να ανησυχείς για την ώρα αυτή καθ’ εαυτή.
Άρχισε αυτές τις περιόδους πρακτικής επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα αργά, με τα μάτια ανοιχτά, κοιτώντας γύρω σου. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου και επαναλάμβανε την ιδέα ξανά, ακόμα πιο αργά από πριν. Έπειτα από αυτό, προσπάθησε να μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο εκτός από σκέψεις που σου έρχονται στο νου σχετικές με την σημερινή ιδέα. Μπορεί για παράδειγμα να σκεφτείς:

Η Όραση πρέπει να είναι δυνατή. Ο Θεός δίνει αληθινά,

Ή:

Τα δώρα του Θεού σε μένα πρέπει να είναι δικά μου, διότι Αυτός τα έδωσε σε μένα.



Οποιαδήποτε σκέψη έχει σχέση με την σημερινή ιδέα είναι κατάλληλη. Μπορεί, πραγματικά, να εκπλαγείς με το πόση κατανόηση των μαθήματος αυτού περιέχουν μερικές από τις σκέψεις σου.

Άφησέ τες να έρχονται χωρίς λογοκρισία εκτός κι αν βρίσκεις ότι ο νους σου απλά περιπλανιέται, και προφανώς έχεις αφήσει άσχετες σκέψεις να εισβάλλουν. Μπορεί ακόμα να φτάσεις σε ένα σημείο όπου να σου φαίνεται πως καθόλου σκέψεις δεν έρχονται στο νου σου. Αν συμβαίνουν τέτοιες παρεμβάσεις, άνοιξε τα μάτια σου και επανάλαβε την σκέψη αυτή για άλλη μια φορά όσο κοιτάς γύρω σου αργά ∙ κλείσε τα μάτια σου, επανέλαβε άλλη μια φορά την ιδέα, και έπειτα συνέχισε να ψάχνεις για σχετικές σκέψεις μέσα στο μυαλό σου.



Να θυμάσαι, όμως, ότι η ενεργή αναζήτηση σχετικών σκέψεων δεν είναι κατάλληλη για τις σημερινές ασκήσεις. Απλά προσπάθησε να κάνεις πίσω και να αφήνεις τις σκέψεις να έρχονται. Αν αυτό το βρίσκεις δύσκολο, είναι καλύτερα να περάσεις τις περιόδους άσκησης με εναλλαγές αργών επαναλήψεων της ιδέας με ανοιχτά μάτια, έπειτα με κλειστά, από ότι να πιέζεσαι να βρεις τις κατάλληλες σκέψεις.


Δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των σύντομων περιόδων πρακτικής που θα ήταν ωφέλιμες σήμερα. Η σημερινή ιδέα είναι ένα αρχικό βήμα για την συγκέντρωση των σκέψεων, και για να σε διδάξει ότι μελετάς ένα ενοποιημένο σύστημα σκέψης στο οποίο τίποτα δεν λείπει και τίποτα δεν χρειάζεται, και τίποτα δεν συμπεριλαμβάνεται που να είναι αντιφατικό ή άσχετο.



Όσο περισσότερο επαναλαμβάνεις την ιδέα κατά την διάρκεια της ημέρας, τόσο περισσότερο θα υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι ο στόχος αυτών των μαθημάτων είναι σημαντικός για σένα, και ότι δεν τον έχεις ξεχάσει.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...