Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.



1.- II. Η ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

1. Η προσευχή δεν έχει αρχή και τέλος. Είναι ένα μέρος της ζωής. Όμως αλλάζει σε μορφή, και εξελίσσεται με την μάθηση μέχρι να φτάσει σε μια κατάσταση άμορφη, και να συγχωνευθεί σε ολοκληρωτική επικοινωνία με τον Θεό. Όταν είναι σε μορφή αιτήματος δεν χρειάζεται, και πολύ συχνά δεν το κάνει, να κάνει έκκληση στον Θεό, ούτε καν συνεπάγεται πίστη σε Αυτόν. Σε αυτά τα επίπεδα η προσευχή είναι απλά «θέλω», και προέρχεται από μια αίσθηση ανάγκης και έλλειψης.

2. Αυτές οι μορφές της προσευχής, του «ζητάω από ανάγκη», πάντα συνεπάγονται συναισθήματα αδυναμίας και ανεπάρκειας, και δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνουν από ένα Υιό του Θεού που γνωρίζει Ποιος είναι. Κανένας, λοιπόν, που είναι βέβαιος για την Ταυτότητά του δεν θα μπορούσε να προσευχηθεί με αυτές τις μορφές προσευχής. Όμως είναι επίσης αληθινό ότι κανένας που είναι αβέβαιος για την Ταυτότητά του δεν μπορεί να αποφύγει να προσευχηθεί έτσι. Και η προσευχή είναι τόσο συνεχής όπως η ζωή. Όλοι προσεύχονται χωρίς διακοπή. Ζήτησε και το έχεις λάβει, διότι έχεις επαληθεύσει τι είναι αυτό που θέλεις.

3. Είναι επίσης δυνατό να φτάσεις μια ανώτερη μορφή «ζητάω από ανάγκη», γιατί σε αυτό τον κόσμο η προσευχή είναι διορθωτική, άρα πρέπει να συνεπάγεται κάποια επίπεδα μάθησης. Εδώ, το αίτημα μπορεί να απευθυνθεί στον Θεό με ειλικρινή πίστη, αν και όχι ακόμα με κατανόηση. Μια ασαφής και συνήθως ασταθής αίσθηση αναγνώρισης έχει επιτευχθεί σε γενικά πλαίσια, αλλά έχει την τάση να συσκοτίζεται από μια βαθιά ριζωμένη αίσθηση ενοχής. Είναι δυνατόν σε αυτό το επίπεδο να συνεχίσεις να ζητάς για πράγματα αυτού του κόσμου σε διάφορες μορφές, και είναι ακόμα πιθανόν να ζητάς για δώρα όπως εντιμότητα και καλοσύνη, και ειδικά για συγχώρεση για τις πολλές πηγές ενοχής που υπόκεινται αναπόφευκτα σε κάθε προσευχή ανάγκης. Χωρίς ενοχή δεν υπάρχει έλλειψη. Οι αναμάρτητοι δεν έχουν ανάγκες.

4. Σε αυτό το επίπεδο έρχεται επίσης και αυτή η περίεργη αντίφαση που είναι γνωστή ως «η προσευχή για τους εχθρούς σου». Η αντίφαση δεν βρίσκεται στις ίδιες τις λέξεις, αλλά στον τρόπο με τον οποίο συνήθως ερμηνεύονται. Όσο πιστεύεις ότι έχεις εχθρούς, περιορίζεις την προσευχή στους νόμους αυτού του κόσμου, και περιορίζεις ακόμα την ικανότητά σου να λαμβάνεις και να δέχεσαι στα ίδια στενά περιθώρια. Εν τούτοις, αν έχεις εχθρούς έχεις ανάγκη από προσευχή, και μάλιστα μεγάλη. Τι σημαίνει στην πραγματικότητα αυτή η φράση; Προσευχήσου για τον εαυτό σου, ώστε να μην αναζητάς να αιχμαλωτίσεις τον Χριστό και χάνεις έτσι την αναγνώριση της δικής σου Ταυτότητας. Μην προδίδεις ποτέ κανέναν, γιατί έτσι προδίδεις τον εαυτό σου.

5. Ένας εχθρός είναι το σύμβολο ενός φυλακισμένου Χριστού. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι αυτός εντός από σένα; Άρα η προσευχή για τους εχθρούς γίνεται προσευχή για την δική σου ελευθερία. Τώρα δεν είναι πια αντίφαση ορολογίας. Γίνεται μια δήλωση ενότητας του Χριστού και μια αναγνώριση της αθωότητάς Του. Και τώρα έχει γίνει ιερή, γιατί αναγνωρίζει τον Υιό του Θεού έτσι όπως δημιουργήθηκε.

6. Ποτέ να μην ξεχνάς ότι η προσευχή σε οποιοδήποτε επίπεδο είναι πάντα για τον εαυτό σου. Αν ενώνεσαι με οποιοδήποτε στην προσευχή, τον κάνεις μέρος από σένα. Ο εχθρός είσαι εσύ, όπως εσύ είσαι κι ο Χριστός. Πριν μπορέσει να γίνει ιερή, λοιπόν, η προσευχή γίνεται επιλογή. Δεν διαλέγεις για κάποιον άλλο. Μπορείς μόνο να διαλέξεις για τον εαυτό σου. Προσευχήσου ειλικρινά για τους εχθρούς σου, διότι εδώ βρίσκεται η σωτηρία σου. Συγχώρεσε τους για τις αμαρτίες σου, και θα συγχωρεθείς πραγματικά κι εσύ.

7. Η προσευχή είναι μια κλίμακα που φτάνει στον Ουρανό. Στην κορυφή βρίσκεται μια μεταμόρφωση που μοιάζει πολύ με την δική σου, διότι η προσευχή είναι μέρος δικό σου. Τα πράγματα της γης έχουν μείνει πίσω, και δεν τα θυμάσαι πια. Δεν ζητάς τίποτα, γιατί δεν υπάρχει καμία έλλειψη. Η Ταυτότητα μέσα στον Χριστό είναι πλήρως αναγνωρισμένη ως δοσμένη για πάντα, πέρα από κάθε αλλαγή, απόλυτα αναλλοίωτη. Το φως πια δεν τρεμοπαίζει, και ποτέ δεν θα σβήσει. Τώρα, χωρίς ανάγκη καμιάς μορφής, και ντυμένος για πάντα με την αγνή αθωότητα που είναι το δώρο του Θεού σε σένα, τον Υιό Του, η προσευχή μπορεί ξανά να γίνει αυτό για το οποίο ήταν προορισμένη. Γιατί τώρα ανυψώνεται σαν τραγούδι ευχαριστίας προς τον Δημιουργό σου, ύμνος χωρίς λόγια, σκέψεις και μάταιες επιθυμίες, χωρίς καμία απολύτως ανάγκη. Έτσι επεκτείνεται, έτσι όπως ήταν προορισμένη να κάνει. Και γι αυτή την προσφορά ο Θεός ο Ίδιος δίνει ευχαριστίες.

8. Ο Θεός είναι ο στόχος κάθε προσευχής, και της δίνει αιωνιότητα αντί για τέλος. Ούτε έχει αρχή, διότι ο στόχος ποτέ δεν έχει αλλάξει. Η προσευχή στις πρώτες μορφές της είναι μια ψευδαίσθηση, διότι δεν υπάρχει ανάγκη κλίμακας για να φτάσεις κάπου από όπου ποτέ δεν έφυγες. Και όμως η προσευχή είναι μέρος της συγχώρεσης όσο η συγχώρεση η ίδια, κι αυτή μια ψευδαίσθηση, παραμένει ανεπίτευκτη. Η προσευχή συνδέεται με την μάθηση μέχρι ο στόχος της μάθησης να εκπληρωθεί. Και τότε όλα τα πράγματα θα μεταμορφωθούν μαζί, και θα επιστρέψουν αψεγάδιαστα μέσα στο Νου του Θεού. Αυτή η κατάσταση υπερβαίνει την μάθηση, και γι αυτό δεν μπορεί να περιγραφεί. Τα στάδια που είναι απαραίτητα για τη επίτευξή της όμως, χρειάζεται να γίνουν κατανοητά, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η γαλήνη στον Υιό του Θεού, ο οποίος τώρα ζει με την ψευδαίσθηση του θανάτου και του φόβου για τον Θεό.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ;




- Από το εγχειρίδιο για διδασκάλους, κεφάλαιο 5 "How is Healing accomplished"-


Η θεραπεία συνεπάγεται την κατανόηση του σκοπού της ασθένειας. Η θεραπεία δεν είναι δυνατή χωρίς αυτή.
I. Πως αντιλαμβανόμαστε τον σκοπό της ασθένειας;
Η θεραπεία επιτυγχάνεται την στιγμή που ο παθών πάψει να βλέπει κάποια αξία στον πόνο. Ποιος θα διάλεγε να υποφέρει εκτός κι αν θεωρούσε ότι αυτό θα του απέφερε κάτι, κάτι που να έχει αξία γι αυτόν; Θα πρέπει να θεωρεί ότι είναι ένα μικρό τίμημα που χρειάζεται να πληρώσει για κάτι μεγαλύτερης αξίας. Γιατί η ασθένεια είναι μια επιλογή ∙ μια απόφαση. Είναι η επιλογή της αδυναμίας, παρερμηνεύοντάς την ως δύναμη. Όταν συμβαίνει αυτό, η αληθινή δύναμη θεωρείται απειλή και η υγεία κίνδυνος. Η ασθένεια είναι μια μέθοδος, μια ιδέα που συνέλαβες σε κατάσταση τρέλας ∙ μια μέθοδος να τοποθετήσεις τον Υιό του Θεού στον θρόνο του Πατέρα του. Ο Θεός γίνεται αντιληπτός κάπου έξω, άγριος και ισχυρός, ανυπόμονος να κρατήσει όλη την δύναμη για τον εαυτό Του. Μόνο αν Αυτός πεθάνει, μπορεί ο Υιός Του να Τον κατακτήσει.
Και τι αντιπροσωπεύει η θεραπεία σε αυτή την παρανοϊκή πεποίθηση; Συμβολίζει την ήττα του Υιού του Θεού και τον θρίαμβο του Πατέρα του πάνω σ’ αυτόν. Αντιπροσωπεύει την ύστατη πρόκληση σε άμεση μορφή την οποία ο Υιός του Θεού είναι αναγκασμένος να αναγνωρίσει. Αντιπροσωπεύει όλα όσα επιθυμούσε να κρύψει από τον εαυτό του για να προστατέψει την «ζωή» του. Αν θεραπευτεί, είναι υπεύθυνος για τις σκέψεις του. Και αν είναι υπεύθυνος για τις σκέψεις του, θα σκοτωθεί για να αποδείξει σ’ αυτόν πόσο αδύναμος και αξιολύπητος είναι. Αλλά αν επιλέξει ο ίδιος τον θάνατο, η αδυναμία του γίνεται δύναμή του. Τώρα έχει δώσει στον εαυτό του αυτό που θα του έδινε ο Θεός, άρα έχει καταχραστεί ολοκληρωτικά τον θρόνο του Δημιουργού του.


II. Η Αλλαγή της Αντίληψης.

Η θεραπεία πρέπει να γίνει σε ακριβή αναλογία με το πόσο άνευ αξίας αναγνωρίζεται η ασθένεια. Δεν χρειάζεται παρά να πεις, «Δεν έχω να κερδίσω τίποτα με αυτό» και θεραπεύεσαι. Αλλά για να το πεις αυτό, πρέπει ν’ αναγνωρίσεις συγκεκριμένα γεγονότα. Πρώτα, είναι προφανές ότι οι αποφάσεις είναι του νου, και όχι του σώματος. Αν η ασθένεια δεν είναι παρά μια λανθασμένη προσέγγιση επίλυσης προβλημάτων, είναι μια απόφαση. Και αν είναι απόφαση, είναι ο νους αυτός που την παίρνει, και όχι το σώμα. Η αντίστασή σου προς αυτή την αναγνώριση είναι τεράστια, διότι η ύπαρξη του κόσμου έτσι όπως τον αντιλαμβάνεσαι βασίζεται στο σώμα ως λήπτη αποφάσεων. Όροι όπως «ένστικτα», «αντανακλαστικά» και άλλοι παρόμοιοι αντιπροσωπεύουν τις προσπάθειες να αποδώσεις στο σώμα μη νοητικά κίνητρα. Στην πραγματικότητα, τέτοιοι όροι απλά δηλώνουν ή περιγράφουν το πρόβλημα. Δεν δίνουν απάντηση σε αυτό.
Η αποδοχή της ασθένειας ως απόφαση του νου, για ένα σκοπό για τον οποίο επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το σώμα, είναι η βάση της θεραπείας. Και αυτό ισχύει για την θεραπεία σε όλες της τις μορφές. Ο ασθενής αποφασίζει ότι έτσι είναι, και αναρρώνει. Αν αποφασίσει ενάντια στην ανάρρωσή του, δεν θα θεραπευτεί. Ποιος είναι ο γιατρός; Μόνο ο νους του ασθενή του ίδιου. Η έκβαση είναι αυτό που αποφασίζει αυτός. Κάποιοι ιδιαίτεροι παράγοντες φαίνεται πως τον βοηθούν, ενώ το μόνο που κάνουν είναι να φέρνουν απτή μορφή στις επιθυμίες του. Αυτό κάνουν, και τίποτα άλλο. Και στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται καθόλου. Ο ασθενής θα μπορούσε να σηκωθεί και χωρίς την βοήθειά τους και να πει, «Αυτό δεν μου χρειάζεται.» Δεν υπάρχει καμία μορφή ασθένειας που δεν θα θεραπευόταν άμεσα.
Ποια είναι η μοναδική προϋπόθεση γι αυτή την αλλαγή στην αντίληψη; Απλά είναι αυτή και μόνο: η αναγνώριση ότι η ασθένεια είναι του νου, και δεν έχει να κάνει τίποτα με το σώμα. Τι «κοστίζει» αυτή η αναγνώριση; Κοστίζει όλο τον κόσμο που βλέπεις, γιατί ο κόσμος ποτέ δεν θα ξαναεμφανιστεί να εξουσιάζει το νου. Γιατί με αυτή την αναγνώριση η ευθύνη τοποθετείται εκεί όπου ανήκει ∙ όχι στον κόσμο, αλλά σε αυτόν που κοιτά τον κόσμο και τον βλέπει έτσι όπως δεν είναι. Κοιτά αυτό που επιλέγει να δει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ο κόσμος δεν του κάνει τίποτα. Μόνο νόμιζε ότι του έκανε. Ούτε αυτός κάνει τίποτα στον κόσμο, διότι έκανε λάθος για αυτό που νόμιζε ότι είναι. Εδώ βρίσκεται η απελευθέρωση και από την ενοχή και από την ασθένεια, γιατί αυτά τα δύο είναι ένα. Όμως για να δεχτείς αυτή την απελευθέρωση, πρέπει να έχεις αποδεχτεί την ιδέα της ασημαντότητας του σώματος.
Με αυτή την ιδέα ο πόνος φεύγει για πάντα. Με αυτή την ιδέα φεύγει επίσης και κάθε σύγχυση για την δημιουργία. Αυτό δεν γίνεται με την νομοτέλεια; Τοποθέτησε την αιτία και το αποτέλεσμα στην ορθή ακολουθία τους από την μία, και η μάθηση θα γενικευθεί και θα μεταμορφώσει τον κόσμο. Η μεταβατική αξία μιας αληθινής ιδέας δεν έχει τέλος ούτε όριο. Η τελική έκβαση αυτού του μαθήματος είναι η θύμηση του Θεού. Τι σημαίνουν τώρα η ανοχή και η ασθένεια, ο πόνος, η καταστροφή και όλα τα βάσανα; Μην έχοντας κανένα σκοπό φεύγουν. Μαζί τους επίσης φεύγουν και όλα τα αποτελέσματα που φαινόντουσαν πως προκαλούσαν. Η αιτία και το αποτέλεσμα απλά επαναλαμβάνουν την δημιουργία. Όταν ειδωθούν κάτω από την σωστή οπτική, χωρίς διαστρέβλωση και δίχως φόβο, επαναφέρουν τον Ουρανό.


III. Η Λειτουργία του Δασκάλου του Θεού.

Αν ο ασθενής πρέπει να αλλάξει το νου του (να μετανοήσει) για να θεραπευτεί, τι κάνει ο δάσκαλος του Θεού; Μπορεί αυτός να αλλάξει το νου του ασθενή αντί για τον ίδιο; Φυσικά και όχι. Γι αυτούς που ήδη είναι πρόθυμοι να μετανοήσουν δεν έχει καμιά λειτουργία άλλη από το να αγαλλιάσει μαζί τους, διότι έχουν γίνει και αυτοί δάσκαλοι του Θεού μαζί με αυτόν. Έχει, όμως, μια πιο συγκεκριμένη λειτουργία για εκείνους που δεν καταλαβαίνουν τι είναι η θεραπεία. Αυτοί οι ασθενείς δεν συνειδητοποιούν ότι έχουν οι ίδιοι επιλέξει την ασθένεια. Αντίθετα, πιστεύουν ότι η ασθένεια έχει επιλέξει αυτούς. Ούτε και έχουν ανοιχτό νου για το συγκεκριμένο θέμα. Το σώμα τους, τους λέει τι να κάνουν, και αυτοί υπακούν. Δεν έχουν ιδέα πόσο παρανοϊκή είναι αυτή η αντίληψη. Αν τους περνούσε από το μυαλό έστω και η παραμικρή υποψία, θα θεραπευόντουσαν. Και όμως, δεν υποπτεύονται τίποτα. Γι αυτούς ο διαχωρισμός είναι πολύ πραγματικός.
Σε αυτούς έρχονται οι δάσκαλοι του Θεού, για να εκπροσωπήσουν μια άλλη επιλογή που την είχαν ξεχάσει. Η απλή παρουσία ενός δασκάλου του Θεού είναι μια υπενθύμιση. Οι σκέψεις του ζητούν το δικαίωμα να ρωτήσουν τι έχει δεχτεί ως αληθινό ο ασθενής. Σαν αγγελιαφόροι του Θεού, οι δάσκαλοί Του είναι τα σύμβολα της σωτηρίας. Ζητούν στον ασθενή να συγχωρέσει τον Υιό του Θεού στο Όνομά του. Ζητούν την Εναλλακτική Λύση. Με τον Λόγο του Θεού μέσα στο νου τους έρχονται με πρόσκληση καλής θέλησης, όχι για να θεραπεύσουν τους ασθενείς, αλλά για να τους υπενθυμίσουν την θεραπεία που ο Θεός ήδη τους έχει δώσει. Δεν είναι τα χέρια τους που θεραπεύουν. Δεν είναι η φωνή τους αυτή που λέει το Λόγο του Θεού. Αυτοί απλά δίνουν ό,τι τους έχει δοθεί. Πολύ ευγενικά καλούν τους αδερφούς τους να αποστρέψουν το βλέμμα τους από τον θάνατο: «Δες, εσύ Υιέ του Θεού, τι μπορεί να σου προσφέρει η Ζωή. Προτιμάς την ασθένεια στην θέση αυτού;»

Ούτε μια φορά οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού δεν δίνουν σημασία στις μορφές της ασθένειας στις οποίες πιστεύουν οι αδελφοί τους. Αν το κάνουν αυτό σημαίνει ότι ξεχνούν ότι όλες τους έχουν τον ίδιο σκοπό, και επομένως στην πραγματικότητα δεν είναι διαφορετικές. Αναζητούν την Φωνή του Θεού μέσα σε αυτό τον αδερφό που έχει εξαπατήσει τόσο τον εαυτό του, ώστε να πιστεύει ότι ο Υιός του Θεού είναι δυνατόν να υποφέρει. Και του θυμίζουν ότι δεν έφτιαξε αυτός τον εαυτό του, και πως πρέπει να παραμένει όπως ο Θεός τον δημιούργησε. Αναγνωρίζουν ότι οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν καμία επίδραση. Η αλήθεια μέσα στο νου τους φτάνει την αλήθεια μέσα στο νου των αδερφών τους, έτσι ώστε να μην ενισχυθούν οι ψευδαισθήσεις. Έτσι αυτές οδηγούνται προς την αλήθεια ∙ δεν οδηγείται η αλήθεια προς αυτές. Έτσι απομακρύνονται, όχι από την θέληση κάποιου άλλου, αλλά από την ένωση της Μίας Θέλησης με τον Εαυτό Της. Και αυτή είναι η λειτουργία των δασκάλων του Θεού ∙ να μην βλέπουν καμιά θέληση σαν ξεχωριστή από την δική τους, ούτε και την δική τους σαν ξεχωριστή από του Θεού.

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ.




- Από το κεφάλαιο 2, IV “Healing as Release from Fear”-

Τώρα δίνουμε έμφαση στην θεραπεία. Το θαύμα είναι το μέσον, η Επανόρθωση είναι η αρχή/αξίωμα, και η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα. Όταν μιλούμε για «ένα θαύμα θεραπείας» σημαίνει ότι συνδυάζουμε δύο επίπεδα πραγματικότητας με ανάρμοστο τρόπο. Η θεραπεία δεν είναι θαύμα. Η Επανόρθωση, ή το τελικό θαύμα, είναι μια διόρθωση και κάθε τύπος θεραπείας είναι αποτέλεσμα. Το είδος του σφάλματος στο οποίο εφαρμόζεται η Επανόρθωση δεν έχει καμία σχέση. Κάθε θεραπεία είναι βασικά η απελευθέρωση από τον φόβο. Για να την αναλάβεις δεν πρέπει να φοβάσαι ο ίδιος. Δεν κατανοείς την θεραπεία εξαιτίας του δικού σου φόβου.
Ένα πολύ σημαντικό βήμα στο σχέδιο της Επανόρθωσης είναι να καταργήσεις το σφάλμα σε ΟΛΑ τα επίπεδα. Η ασθένεια, που στην πραγματικότητα σημαίνει «λανθασμένη πνευματική κατάσταση του νου», είναι το αποτέλεσμα της σύγχυσης επιπέδων υπό την έννοια ότι πάντα συνεπάγεται ότι αυτό που είναι λανθασμένο σε ένα επίπεδο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά ένα άλλο.
Επανειλημμένα έχουμε αναφερθεί στα θαύματα ως μέσο διόρθωσης της σύγχυσης επιπέδων. Στην πραγματικότητα, όλα τα λάθη πρέπει να διορθωθούν στο επίπεδο το οποίο συμβαίνουν. Μόνο ο νους είναι ικανός να διαπράξει σφάλμα. Το σώμα μπορεί να ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ εσφαλμένα, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή έχει ανταποκριθεί σε εσφαλμένη σκέψη. Το σώμα δεν μπορεί να δημιουργεί, και η άποψη ότι ΜΠΟΡΕΙ, ένα θεμελιώδες σφάλμα, προξενεί όλα τα σωματικά συμπτώματα.
Κάθε σωματική ασθένεια αντιπροσωπεύει μια πίστη σε μαγεία. Η όλη διαστρέβλωση που δημιούργησε την μαγεία βασίστηκε στην πίστη ότι υπάρχει δημιουργική ικανότητα στην ύλη, η οποία μπορεί να ελέγξει το νου. Αυτή η πλάνη μπορεί να λειτουργήσει σε δύο μορφές: μπορεί να υπάρξει η λανθασμένη πεποίθηση ότι ο νους μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα ΜΕΣΑ στο σώμα, ή ότι το σώμα μπορεί να δημιουργήσει εσφαλμένα μέσα στο νου. Αν γίνει ξεκάθαρο ότι ο νους, ο οποίος είναι το μοναδικό επίπεδο δημιουργίας, δεν μπορεί να δημιουργεί πέρα από τον εαυτό του, τότε καμία σύγχυση δεν χρειάζεται να συμβεί.
Μόνο ο νους μπορεί να δημιουργεί διότι το πνεύμα έχει ήδη δημιουργηθεί, και το σώμα είναι ένα εργαλείο μάθησης ΓΙΑ το νου. Τα εργαλεία μάθησης από μόνα τους δεν είναι μαθήματα. Ο σκοπός τους είναι απλά να διευκολύνουν την ΣΚΕΨΗ του μαθητή. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει η λανθασμένη χρήση ενός εργαλείου μάθησης είναι να αποτύχει σε αυτή την διευκόλυνση. Από μόνο του δεν έχει την δύναμη να εισαγάγει μαθησιακά σφάλματα.
Το σώμα, αν κατανοηθεί σωστά, μοιράζεται την απρόσβλητη ιδιότητα της Επανόρθωσης σε αμφίδρομη εφαρμογή. Και αυτό δεν συμβαίνει διότι το σώμα είναι ένα θαύμα, αλλά επειδή δεν είναι εκ φύσεως επιρρεπές σε παρερμηνείες. Το σώμα είναι απλά μέρος της εμπειρίας σου στον υλικό κόσμο. Η ικανότητές του μπορεί να υπερεκτιμηθούν και συχνά υπερεκτιμούνται. Εν τούτοις, είναι σχεδόν αδύνατον να αρνηθείς την ύπαρξή του σ’ αυτό τον κόσμο. Όσοι κάνουν κάτι τέτοιο εμπλέκονται σε μια ιδιαίτερα αχρείαστη μορφή άρνησης. Ο όρος «αχρείαστος» εδώ υπονοεί μόνο ότι δεν είναι απαραίτητο να προστατεύεις το νου αρνούμενος κάτι το αδιάφορο και ουδέτερο. Αν κάποιος αρνείται αυτή την ατυχή όψη της δύναμης του νου, αρνείται και την ίδια την δύναμη.
Όλα τα υλικά μέσα που δέχεσαι ως γιατρικά για τις σωματικές ασθένειες είναι επανατοποθετήσεις των αρχών της μαγείας. Αυτό είναι το πρώτο βήμα στην πεποίθηση ότι το σώμα φτιάχνει τις δικές του ασθένειες. Το δεύτερο λανθασμένο βήμα είναι να προσπαθείς να το θεραπεύσεις με μη δημιουργικά μέσα.. Όμως, δεν συνεπάγεται πως η χρήση τέτοιων μέσων για διορθωτικούς σκοπούς είναι κάτι κακό. Μερικές φορές η ασθένεια έχει τόσο ισχυρή βάση μέσα στο νου που καθιστά το άτομο προσωρινά μη δεχτικό στην Επανόρθωση. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι συνετό να χρησιμοποιήσουμε μια συμβιβαστική προσέγγιση στο νου και το σώμα, κατά την οποία, προσωρινά, αποδίδουμε θεραπευτή πίστη σε κάτι που προέρχεται από τα έξω. Και αυτό γιατί το τελευταίο πράγμα που θα βοηθήσει ένα νου που δεν βρίσκεται σε ορθή κατάσταση, ή που ασθενεί, είναι μια αύξηση φόβου. Ήδη βρίσκεται σε μια κατάσταση εξασθένησης εξαιτίας του φόβου.. Αν εκτεθεί πρόωρα σε ένα θαύμα, μπορεί να καταληφθεί από πανικό. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν η λάθος αντίληψη έχει καθιερώσει την πίστη ότι τα θαύματα είναι τρομακτικά.
Η αξία της Επανόρθωσης δεν βρίσκεται στο τρόπο με τον οποίο εκφράζεται. Μάλιστα, αν χρησιμοποιηθεί με ειλικρίνεια, αναπόφευκτα θα εκφραστεί με όποιο τρόπο είναι πιο χρήσιμος για τον αποδέκτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα θαύμα, για να είναι απόλυτα αποτελεσματικό πρέπει να εκφραστεί σε μια γλώσσα που ο αποδέκτης να μπορεί να καταλάβει δίχως φόβο. . Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός. Σημαίνει, όμως, ότι αυτό είναι το υψηλότερο μέσο επικοινωνίας για το οποίο είναι ικανός τώρα. Ο όλος στόχος του θαύματος είναι να υψώσει το επίπεδο επικοινωνίας, και όχι να το χαμηλώσει αυξάνοντας τον φόβο.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ - ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩς ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ




ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. (Από το "Ο Ιησούς μιλάει")

Εσείς είστε το φως του κόσμου. Μια πόλη που είναι κτισμένη πάνω σε ένα λόφο δεν γίνεται να κρυφτεί. (Ματθαίος 5, 14)

Γιατί βλέπεις το άχυρο στον οφθαλμό του αδελφού σου, και δεν αισθάνεσαι το δοκάρι που είναι στον δικό σου οφθαλμό; (Ματθαίος 7, 3)

Το φως του σώματος είναι ο οφθαλμός: εάν λοιπόν ο οφθαλμός είναι καθαρός, τότε όλο το σώμα σου θα είναι λαμπερό. (Ματθαίος 6, 22)

Όταν είπα «Έχω έρθει σαν φως του κόσμου,» εννοούσα ότι ήρθα να μοιραστώ το φως μαζί σας.
Ποιος άλλος εκτός από τον Υιό του Θεού μπορεί να είναι το φως του κόσμου; Ο κάθε ένας μας είναι το φως του κόσμου, και ενώνοντας το νου μας σε αυτό το φως διακηρύσσουμε την Βασιλεία των Ουρανών μαζί, σαν ένα.
Υπάρχει ένα φως που αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει. Και όμως εσύ μπορείς να το δώσεις, όπως σου δόθηκε. Και καθώς το δίνεις, επεκτείνεται και σε καλεί από τον κόσμο, να το ακολουθήσεις.
Αυτό το φως θα σε ελκύει όσο τίποτα σε αυτόν τον κόσμο, και θα αφήσεις κατά μέρος αυτό τον κόσμο και θα βρεις έναν άλλο. Αυτός ο νέος κόσμος είναι κατάφωτος με αγάπη την οποία του την έχεις δώσει εσύ. Και εδώ τα πάντα θα σου θυμίζουν τον Πατέρα σου και τον Ιερό Του Υιό.
Δόξα στον ύψιστο Θεό, και σε σένα διότι αυτό είναι το Θέλημά Του. Ζήτησε και θα σου δοθεί, διότι ήδη έχει δοθεί. Ζήτα φως και μάθε ότι είσαι φως. Αν θέλεις κατανόηση και φώτιση θα την μάθεις, διότι η απόφασή σου να μάθεις είναι η απόφαση ν’ ακούσεις τον Δάσκαλο που γνωρίζει για το φως, άρα μπορεί και να στο διδάξει.
Έχω έρθει σαν φως σε ένα κόσμο που αρνείται τα πάντα στον εαυτό του. Αυτό το κάνει απλά αποσυνδέοντας τον εαυτό του από τα πάντα. Γι αυτό είναι μια ψευδαίσθηση απομόνωσης, που στηρίζεται από τον φόβο της ίδιας της μοναξιάς που είναι η ψευδαίσθησή του. Είπα ότι είμαι πάντα μαζί σου, ακόμα και μέχρι το τέλος του κόσμου. Γι αυτό είμαι το φως του κόσμου.
Έρχομαι μαζί σου στην μοναξιά του κόσμου, και η μοναξιά χάνεται. Δεν μπορείς να κρατήσεις την ψευδαίσθηση της μοναξιάς αν δεν είσαι μόνος. Ο σκοπός μου, λοιπόν, είναι να ξεπεράσουμε τον κόσμο. Δεν του επιτίθεμαι, αλλά το φως μου τον διασκορπίζει εξαιτίας της φύσης του. Το φως δεν επιτίθεται στο σκοτάδι, αλλά με την λάμψη του το διαλύει. Αν το φως μου πηγαίνει μαζί σου παντού, τότε και εσύ με την λάμψη του διαλύεις το σκοτάδι. Το φως γίνεται δικό μας, και δεν μπορείς να διαμένεις στο σκοτάδι όπως και το σκοτάδι δεν μπορεί να βρίσκεται όπου πηγαίνεις. Όταν θυμάσαι εμένα, θυμάσαι τον εαυτό σου, και Αυτόν τον Οποίο με έστειλε σε σένα.
Η συγχώρεση η δική σου θα φέρει τον κόσμο του σκότους στο φως. Η συγχώρεσή σου σε αφήνει ν’ αναγνωρίσεις το φως με το οποίο βλέπεις. Η συγχώρεση είναι η απόδειξη ότι είσαι το φως του κόσμου. Μέσω της συγχώρεσης επανέρχεται στην μνήμη σου η αλήθεια για τον εαυτό σου. Άρα, στην συγχώρεση βρίσκεται η σωτηρία σου.
Η συγχώρεση μαθαίνεται. Δεν είναι έμφυτη στο νου, ο οποίος δεν μπορεί να αμαρτήσει. Όπως η αμαρτία είναι μια ιδέα που δίδαξες στον εαυτό σου, έτσι και την συγχώρεση πρέπει να την μάθεις και αυτή, από ένα Δάσκαλο άλλο, και όχι από τον εαυτό σου, ο Οποίος αντιπροσωπεύει τον άλλο Εαυτό μέσα σε σένα. Μέσω Αυτού μαθαίνεις πώς να συγχωρείς τον εαυτό που έφτιαξες εσύ, και να τον αφήσεις να εξαφανιστεί.
Μην σε απασχολεί το πώς μπορείς να μάθεις ένα μάθημα τόσο διαφορετικό από όλα όσα έχεις διδάξει τον εαυτό σου. Πως θα μπορούσες, έξαλλου, να ξέρεις; Ο ρόλος σου είναι πολύ απλός. Χρειάζεται μόνο ν’ αναγνωρίσεις ότι όλα όσα έχεις μάθει, δεν τα θέλεις. Ζήτησε να διδαχθείς και μην χρησιμοποιείς τις εμπειρίες σου για να επιβεβαιώσεις αυτά που έχεις μάθει.
Όταν η γαλήνη σου απειλείται ή νιώθεις ενόχληση οποιασδήποτε μορφής, λέγε στον εαυτό σου,
«Δεν γνωρίζω τι σημαίνει τίποτα, συμπεριλαμβανομένου και αυτού.
Άρα δεν ξέρω πως ν’ αντιδράσω σε αυτό.
Και δεν θα χρησιμοποιήσω αυτά που έχω μάθει στο παρελθόν σαν φως για να με καθοδηγήσει τώρα.»
Όταν το φως έρθει και έχεις πει, «Η Θέληση του Θεού είναι και δική μου.» θα δεις μια τέτοια ομορφιά που θα γνωρίζεις ότι δεν προέρχεται από σένα. Από την χαρά σου θα δημιουργείς ομορφιά στο Όνομά Του, γιατί η χαρά σου δεν θα μπορεί πια να είναι πιο περιορισμένη από την δική Του.
Πόσο όμορφες, αλήθεια, είναι οι Σκέψεις του Θεού που ζουν στο Φως Του! Η αξία σου είναι πέρα από την αντίληψη διότι είναι πέρα από κάθε αμφιβολία. Μην αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου σε διαφορετικά φώτα. Γνώρισε τον εαυτό σου με το Ένα Φως όπου το θαύμα το οποίο είσαι εσύ είναι απόλυτα ξεκάθαρο.
Ελάτε λοιπόν, μαζί μου, γιατί το μήνυμά μου είναι Φως.
«Πατέρα, σήμερα, το μόνο που θέλω είναι ν’ ακούω την Φωνή Σου. Μέσα σε βαθύτατη σιωπή έρχομαι σε Σένα, για ν’ ακούσω την Φωνή Σου και να λάβω το Λόγο Σου. Δεν έχω άλλη προσευχή απ’ αυτή: Έρχομαι σε Σένα για να Σου ζητήσω την αλήθεια. Και η αλήθεια δεν είναι παρά η Θέλησή Σου, την οποία επιθυμώ να μοιραστώ με Σένα σήμερα.»

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ -TΟ ΙΕΡΟ ΑΔΥΤΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

-Από το κεφάλαιο 2, III. The Altar of God-


Η Επανόρθωση μπορεί να γίνει δεκτή μέσα σου, μόνο απελευθερώνοντας το εσώτερο φως. Από τότε που συνέβη ο διαχωρισμός, οι άμυνες έχουν χρησιμοποιηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά ενάντια στην Επανόρθωση, στηρίζοντας έτσι τον διαχωρισμό. Οι πολλές σωματικές φαντασιώσεις με τις οποίες καταπιάνεται ο νους προέρχονται από την διαστρεβλωμένη πεποίθηση ότι το σώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο επίτευξης της «επανόρθωσης». Η αντίληψη του σώματος ως ναού είναι μόνο το πρώτο βήμα για την διόρθωση αυτής της διαστρέβλωσης, διότι μεταβάλλει μόνο ένα μέρος αυτής. Όντως αναγνωρίζει ότι η Επανόρθωση με σωματικούς όρους είναι αδύνατη. Το επόμενο βήμα, όμως, είναι να συνειδητοποιήσεις ότι ένας ναός δεν καθόλου μια κατασκευή. Η αληθινή ιερότητα βρίσκεται μέσα στην εσωτερικό ιερό βωμό γύρω από τον οποίο είναι δομημένη η κατασκευή. Η έμφαση σε ωραίες κατασκευές είναι σημάδι του φόβου για την Επανόρθωση, και μια απροθυμία να φτάσεις στον ίδιο τον βωμό. Η αληθινή ομορφιά του ναού δεν φαίνεται με τα μάτια του σώματος. Η πνευματική όραση από την άλλη, δεν μπορεί να δει την κατασκευή καθόλου χάρη στην τέλεια θέασή της. Μπορεί, όμως, να δει τον βωμό με απόλυτη καθαρότητα.

Η Επανόρθωση, για να είναι απόλυτα αποτελεσματική, ανήκει στο κέντρο του εσωτερικού βωμού, όπου καταργεί τον διαχωρισμό και επαναφέρει την ολότητα του νου. Πριν τον διαχωρισμό ο νους ήταν άτρωτος στον φόβο, διότι ο φόβος δεν υπήρχε. Και ο διαχωρισμός και ο φόβος είναι εσφαλμένες δημιουργίες που πρέπει να καταργηθούν για την επανόρθωση του ναού, και για το άνοιγμα του ιερού ώστε να δεχτεί την Επανόρθωση. Αυτό θεραπεύει τον διαχωρισμό τοποθετώντας μέσα σε σένα την μόνη αποτελεσματική άμυνα ενάντια σε όλες τις σκέψεις διαχωρισμού και σε καταστεί απόλυτα απρόσβλητο.

Η αποδοχή της Επανόρθωσης από όλους είναι μόνο ζήτημα χρόνου. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι αντικρούει την ελεύθερη βούληση εξαιτίας της αναπόφευκτης τελικής απόφασης, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορείς να χρονοτριβείς και είσαι ικανός για τεράστια αναβλητικότητα, αλλά δεν μπορείς να αποκοπείς εντελώς από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος έθεσε τα όρια στην ικανότητά σου να δημιουργείς εσφαλμένα. Μια φυλακισμένη θέληση γεννά μια κατάσταση η οποία, όταν φτάσει στα άκρα, γίνεται εντελώς ανυπόφορη.

Η αντοχή στον πόνο μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά δεν είναι χωρίς όρια. Στο τέλος όλοι αρχίζουν ν’ αναγνωρίζουν, αν και αμυδρά, ότι πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος. Καθώς αυτή η αναγνώριση σταθεροποιείται, γίνεται ένα σημείο καμπής. Αυτό εν τέλει αφυπνίζει την πνευματική όραση, ενώ παράλληλα αποδυναμώνει την επένδυση στην σωματική όραση. Αυτή η εναλλασσόμενη επένδυση σε δύο επίπεδα αντίληψης συνήθως βιώνεται σαν σύγκρουση, κάποιες φορές ιδιαίτερα έντονη. Αλλά το αποτέλεσμα είναι τόσο βέβαιο όσο και ο Θεός.

Η πνευματική όραση στην κυριολεξία δεν μπορεί να δει σφάλμα, και απλά αναζητά την Επανόρθωση. Όλες οι λύσεις που αναζητούν τα μάτια του σώματος διαλύονται. Η πνευματική όραση κοιτά προς τα μέσα και αναγνωρίζει αμέσως ότι ο βωμός έχει μολυνθεί και χρειάζεται να επισκευαστεί και να προστατευτεί. Έχοντας πλήρη επίγνωση της σωστής άμυνας(δες την προηγούμενη ανάρτηση), παραβλέπει όλες τις άλλες, προσπερνώντας το σφάλμα με κατεύθυνση προς την αλήθεια. Χάρη στην δύναμη της θέασής της, φέρει το νου στην υπηρεσία της. Αυτό αποκαθιστά την δύναμη του νου και τον καθιστά όλο και περισσότερο μη ικανό να ανέχεται τις καθυστερήσεις, συνειδητοποιώντας ότι έτσι προσθέτει περισσότερο μη απαραίτητο πόνο. Το αποτέλεσμα είναι ο νους να γίνεται όλο και πιο ευαίσθητος σε αυτό που κάποτε θεωρούσε σαν απλές εισβολές μικροενοχλήσεων.

Τα παιδιά του Θεού δικαιούνται την τέλεια απόλαυση που έρχεται με την απόλυτη εμπιστοσύνη. Μέχρι να την πετύχουν, αναλώνουν τους εαυτούς τους και τις δημιουργικές τους δυνάμεις σε ανώφελες προσπάθειες να νιώσουν πιο άνετα χρησιμοποιώντας ακατάλληλα μέσα. Αλλά τα πραγματικά μέσα βρίσκονται ήδη στην διάθεσή τους, και δεν απαιτούν καμιά προσπάθεια από μέρους τους. Η Επανόρθωση είναι το μόνο δώρο αντάξιο του βωμού του Θεού, εξαιτίας της ίδιας της αξίας του βωμού. Δημιουργήθηκε τέλειος και του αξίζει απόλυτα να λαμβάνει τελειότητα. Ο Θεός και οι δημιουργίες Του βασίζονται απόλυτα ο Ένας με τον Άλλο. Αυτός βασίζεται σε αυτές διότι τις δημιούργησε τέλειες. Τους έδωσε την γαλήνη Του ώστε να μην γίνεται να διαταραχτούν ή να εξαπατηθούν. Όποτε νιώθεις φόβο απατάσαι, και ο νους σου δεν μπορεί να υπηρετήσει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό σε αφήνει να λιμοκτονείς στερώντας σου τον άρτο τον επιούσιο. Ο Θεός είναι μόνος χωρίς τους Υιούς Του, και αυτοί είναι μόνοι χωρίς Αυτόν. Πρέπει να μάθουν να βλέπουν τον κόσμο σαν μέσο θεραπείας του διαχωρισμού. Η Επανόρθωση είναι η εγγύηση ότι στο τέλος θα το πετύχουν.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΩΣΤΗ ΑΜΥΝΑ.



- Από το Κεφάλαιο 2, II. The Atonement as Defense -

Μπορείς να κάνεις ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ζητήσω. Σου έχω ζητήσει να κάνεις θαύματα, και έχω ξεκαθαρίσει ότι αυτά είναι ΦΥΣΙΚΑ, ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΑ, ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ, και ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΑ. Δεν υπάρχει τίποτα καλό που δεν μπορείς να κάνεις. Αλλά δεν μπορείς να το κάνεις μέσα στο πνεύμα της αμφιβολίας. Όταν φοβάσαι ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, αναγνωρίζεις την δύναμή του να σε βλάψει. Θυμήσου ότι εκεί όπου είναι η καρδιά σου, εκεί βρίσκεται και ο θησαυρός σου. Αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις σε ό,τι δίνεις ΑΞΙΑ. Αν φοβάσαι, ΔΙΝΕΙΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΞΙΑ. Η ανθρώπινη κατανόηση αναπόφευκτα θα δίνει λάθος αξία, και δίνοντας ίση αξία σε όλες τις ανθρώπινες σκέψεις, αναπόφευκτα θα ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ την γαλήνη. Γι αυτό η Βίβλος μιλά για την «Ειρήνη του Θεού που ΞΕΠΕΡΝΑ την (ανθρώπινη) κατανόηση.» ΑΥΤΗ η ειρήνη είναι εντελώς αδύνατον να διαταραχτεί από ανθρώπινα σφάλματα οιουδήποτε είδους. Αρνείται την ικανότητα σε ό,τι δεν προέρχεται από τον Θεό να σε επηρεάσει με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτή είναι η ΣΩΣΤΗ χρήση της άρνησης. Δεν χρησιμοποιείται για να ΚΡΥΨΕΙ οτιδήποτε, αλλά ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ για να διορθώσει το σφάλμα. Φέρνει ΟΛΑ τα σφάλματα στο φως, και εφόσον το σφάλμα και το σκοτάδι είναι το ίδιο, καταργεί αυτόματα το σφάλμα.

Η σωστή άρνηση είναι ένα πολύ ισχυρό προστατευτικό στρατήγημα. Μπορείς και θα έπρεπε να αρνείσαι κάθε πεποίθηση ότι το σφάλμα μπορεί να σε βλάψει. Αυτό το είδος άρνησης ΔΕΝ είναι στρατηγική συγκάλυψης, αλλά είναι στρατηγική διόρθωσης. Ο «Ορθός Νους» των νοητικά υγιών ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από αυτή. Η άρνηση του σφάλματος είναι μια πολύ ισχυρή υπεράσπιση της αλήθειας, αλλά η άρνηση της αλήθειας έχει σαν αποτέλεσμα την εσφαλμένη δημιουργία, δηλαδή τις προβολές του εγώ. Στην υπηρεσία του ορθού νου η άρνηση του σφάλματος ελευθερώνει το νου, και επαναφέρει την ελευθερία της θέλησης. Όταν η θέληση είναι πραγματικά ελεύθερη δεν είναι δυνατόν να δημιουργεί εσφαλμένα, διότι αναγνωρίζει μόνο την αλήθεια.

Μπορείς να υπερασπίζεσαι την αλήθεια όπως και το σφάλμα. Θα είναι ευκολότερο να καταλάβεις τα μέσα (της υπεράσπισης) όταν σταθεροποιήσεις την αξία του στόχου σου. Το ερώτημα είναι για τι πράγμα χρησιμοποιούνται. Ο κάθε ένας υπερασπίζεται τον θησαυρό του, και αυτό το κάνει αυτόματα. Οι πραγματικές ερωτήσεις είναι, ποιος είναι ο θησαυρός σου, και πόσο τον εκτιμάς; Μόλις μάθεις να λαμβάνεις υπόψη σου αυτές τις ερωτήσεις και να τις φέρνεις σε όλες σου τις πράξεις, λίγη δυσκολία θα έχεις στο να ξεκαθαρίσεις τα μέσα. Τα μέσα βρίσκονται στην διάθεσή σου όποτε τα ζητήσεις. Μπορείς, όμως, να εξοικονομήσεις χρόνο αν δεν παρατείνεις την διάρκεια αυτού του βήματος υπερβολικά. Η σωστή εστίαση θα συντομέψει αυτό το βήμα πάρα πολύ.

Η Επανόρθωση είναι η μόνη άμυνα που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταστροφικά διότι δεν είναι στρατηγική που έφτιαξες εσύ. Το αξίωμα της Επανόρθωσης λειτουργούσε πριν αρχίσει η Επανόρθωση. Το αξίωμα ήταν αγάπη και η Επανόρθωση ήταν μια πράξη αγάπης. Οι πράξεις δεν ήταν απαραίτητες πριν τον διαχωρισμό, διότι η πίστη στην ιδέα του χρόνου και του χώρου δεν υπήρχε. Μόνο μετά τον διαχωρισμό σχεδιάστηκαν η Επανόρθωση και οι συνθήκες για την εκπλήρωσή της. Τότε χρειάστηκε μια άμυνα τόσο εξαίσια που να μην γίνεται να χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο, παρόλο που μπορεί να μην γίνει αποδεκτή. Η άρνησή της, όμως, δεν θα μπορούσε να την μετατρέψει σε ένα όπλο επίθεσης, το οποίο είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό άλλων αμυνών. Άρα η Επανόρθωση γίνεται η μόνη άμυνα που δεν είναι δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί μόνο να θεραπεύει.

Η Επανόρθωση δημιουργήθηκε μέσα στην πεποίθηση του χρόνου και του χώρου για να βάλει κάποιο όριο στην ανάγκη για αυτή την ίδια την πεποίθηση, και να ολοκληρώσει τελικά την μάθηση. Η Επανόρθωση είναι το τελικό μάθημα. Η μάθηση από μόνη της, όπως οι αίθουσες στις οποίες διαδραματίζεται, είναι προσωρινή. Η ικανότητα για μάθηση δεν έχει αξία όταν οι αλλαγές δεν είναι πια αναγκαίες.. Οι αιώνια δημιουργικοί δεν έχουν τίποτα να μάθουν. Μπορείς να μάθεις να βελτιώνεις τις αντιλήψεις σου, και μπορείς να γίνεσαι διαρκώς όλο και καλύτερος μαθητής. Αυτό θα σε φέρνει όλο και σε μεγαλύτερο συντονισμό με την ιδιότητα του Υιού του Θεού ∙ αλλά αυτή η ίδια η ιδιότητα είναι μια τέλεια δημιουργία και η τελειότητα δεν είναι θέμα βαθμού. Μόνο όσο υπάρχει ακόμα πίστη στις διαφορές, έχει νόημα η μάθηση.

Η εξέλιξη είναι μια διαδικασία στην οποία φαίνεται ότι προχωράς από την μια βαθμίδα στην επόμενη. Διορθώνεις τα προηγούμενα λανθασμένα βήματά σου προχωρώντας μπροστά. Αυτή η διαδικασία είναι στ’ αλήθεια ακατανόητη μέσα σε κοσμικούς όρους, διότι επιστρέφεις καθώς προχωράς. Η Επανόρθωση είναι η στρατηγική με την οποία μπορείς να ελευθερώνεσαι από το παρελθόν καθώς προχωράς. Ακυρώνει τα λάθη του παρελθόντος, κι έτσι δεν χρειάζεται να ανασκοπείς τα βήματά σου δίχως να προχωράς προς την επιστροφή σου (στον Παράδεισο).. Με αυτή την έννοια η Επανόρθωση εξοικονομεί χρόνο, αλλά όπως και το θαύμα το οποίο υπηρετεί, δεν τον καταργεί. Όσο υπάρχει ανάγκη για Επανόρθωση, υπάρχει και ανάγκη για τον χρόνο. Αλλά η Επανόρθωση σαν ολοκληρωμένο σχέδιο έχει μια μοναδική σχέση με τον χρόνο. Μέχρι να ολοκληρωθεί η Επανόρθωση, οι διάφορες φάσεις της θα προχωρούν μέσα στον χρόνο, αλλά η όλη Επανόρθωση στέκει στο τέλος του. Σε εκείνο το σημείο η γέφυρα της επιστροφής έχει ολοκληρωθεί.

Η Επανόρθωση είναι μια ολοκληρωτική αποστολή. Μπορεί ακόμα να θεωρείς ότι αυτό συνδέεται με απώλεια, ένα λάθος που όλοι οι διαχωρισμένοι Υιοί του Θεού κάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι μια άμυνα που δεν επιτίθεται είναι η καλύτερη άμυνα. Αυτό εννοούσα με το «οι πράοι θα κληρονομήσουν την γη». Στην κυριολεξία θα την κατακτήσουν χάρη στην δύναμή τους. Μια αμφίδρομη άμυνα είναι εκ φύσεως ανίσχυρη ακριβώς επειδή έχει δύο αιχμές, και μπορεί να στραφεί εναντίον σου εντελώς απροσδόκητα. Αυτή η πιθανότητα δεν είναι δυνατόν να ελεγχθεί, παρά μόνο με θαύματα. Το θαύμα κατευθύνει την άμυνα της Επανόρθωσης προς την δική σου προστασία, και καθώς γίνεσαι όλο και πιο ασφαλής αναλαμβάνεις το φυσικό σου ταλέντο να προστατεύεις του άλλους, γνωρίζοντας τον εαυτό σου και ως αδελφό και ως Υιό.


Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η Γενναιοδωρία, η Υπομονή, η Πίστη και ο Ανοιχτός Νους.



- Από τα Χαρακτηριστικά των Δασκάλων του Θεού -

VII. Η Γενναιοδωρία.

Ο όρος γενναιοδωρία έχει ιδιαίτερη σημασία για τον δάσκαλο του Θεού. Δεν είναι η συνηθισμένη έννοια της λέξης ∙ στην πραγματικότητα, είναι μια έννοια που πρέπει να μαθευτεί και να μαθευτεί πολύ προσεκτικά. Όπως όλες οι άλλες ιδιότητες των δασκάλων του Θεού και αυτή βασίζεται εν τέλει στην εμπιστοσύνη, γιατί δίχως εμπιστοσύνη κανένας δεν μπορεί να είναι γενναιόδωρος με την σωστή έννοια. Για τον κόσμο, γενναιοδωρία σημαίνει να «δίνεις» με την έννοια να «παρατάς». Για τους δασκάλους του Θεού, σημαίνει να δίνεις με τον σκοπό να κρατήσεις. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση σε αυτό, στο κείμενο και στο βιβλίο εργασιών, αλλά ίσως αυτό είναι πιο ξένο για τον τρόπο σκέψης του κόσμου από ότι πολλές άλλες ιδέες στα μαθήματά μας. Το πιο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό του πρόσκειται στην προφανή ανατροπή του τρόπου σκέψης του κόσμου. Κατά τον πιο απλό δυνατό τρόπο, και στο πιο απλό επίπεδο, η λέξη σημαίνει κάτι ακριβώς αντίθετο για τους δασκάλους του Θεού, από ότι για τον κόσμο.
Ο δάσκαλος του Θεού είναι γενναιόδωρος από συμφέρον για τον Εαυτό του. Αυτό, βέβαια, δεν αναφέρεται στον εαυτό για τον οποίο μιλά ο κόσμος. Ο δάσκαλος του Θεού δεν θέλει τίποτα που να μην μπορεί να το δώσει, διότι συνειδητοποιεί ότι θα ήταν άνευ αξίας σε αυτόν εξ ορισμού. Για ποιο λόγο θα το ήθελε; Από κάτι τέτοιο, μόνο να χάσει θα μπορούσε. Δεν θα μπορούσε να κερδίσει. Άρα δεν αναζητά αυτό που μόνο αυτός θα μπορούσε να κρατήσει, διότι αυτό είναι χάσιμο εγγυημένο. Δεν θέλει να υποφέρει. Γιατί να εξασφαλίσει πόνο για τον εαυτό του; Θέλει, όμως, να κρατήσει για τον εαυτό του όλα τα πράγματα που είναι του Θεού, άρα και του Υιού Του. Αυτά είναι τα πράγματα που του ανήκουν. Αυτά μπορεί να τα δίνει με πραγματική γενναιοδωρία, προστατεύοντας τα για πάντα για τον εαυτό του.

VIII. Η Υπομονή.
Αυτοί που είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα μπορούν να περιμένουν, και περιμένουν χωρίς άγχος. Η υπομονή είναι φυσική για τον δάσκαλο του Θεού. το μόνο που βλέπει είναι σίγουρο αποτέλεσμα, σε κάποια στιγμή ίσως άγνωστη γι αυτόν ακόμα, αλλά χωρίς καμιά αμφιβολία. Ο χρόνος θα είναι εξίσου κατάλληλος όσο και η απάντηση. Και αυτό ισχύει για όλα όσα συμβαίνουν τώρα ή στο μέλλον. Και το παρελθόν δεν κρατά καθόλου λάθη ∙ τίποτα που να μην ωφέλησε τον κόσμο, όπως κι εκείνον στον οποίο φάνηκε ότι συνέβη. Ίσως εκείνη την στιγμή δεν έγινε κατανοητό. Ακόμα κι έτσι, ο δάσκαλος του Θεού είναι πρόθυμος να αναθεωρήσει όλες τις παλιές αποφάσεις του, αν προκαλούν πόνο σε κάποιον. Η υπομονή είναι φυσική σε εκείνους που έχουν εμπιστοσύνη. Σίγουροι για την τελική διασαφήνιση όλων των πραγμάτων μέσα στον χρόνο, κανένα αποτέλεσμα ήδη ορατό ή μελλοντικό δεν μπορεί να τους προκαλέσει φόβο.

IX. Η Πίστη

Το μέγεθος της πίστης του δασκάλου του Θεού είναι το μέτρο της προόδου του στα μαθήματα. Μήπως επιλέγει ακόμα κάποιες πλευρές της ζωής του για να εφαρμόσει αυτά που έχει μάθει, ενώ άλλες τις αφήνει χωριστά; Αν είναι έτσι, η πρόοδός του είναι περιορισμένη, και η εμπιστοσύνη του δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμα. Πίστη είναι η εμπιστοσύνη του δασκάλου του Θεού στο Λόγο του Θεού να καταστήσει όλα τα πράγματα σωστά ∙ όχι μερικά, όλα. Γενικά, η πίστη του αρχίζει όταν την εφαρμόζει μερικά μόνο προβλήματα, ενώ σε άλλα την περιορίζει ακόμα, για κάποιο διάστημα. Όταν αποδώσεις σε όλα τα προβλήματα μια Απάντηση, τότε αναιρείς ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης αυτού του κόσμου. Και αυτό μόνο είναι πίστη. Τίποτα άλλο εκτός από αυτό δεν αξίζει αυτή την λέξη. Και όμως, κάθε βαθμίδα, όσο μικρή και να είναι, αξίζει τον κόπο. Η ετοιμότητα, όπως αναφέρεται στο κείμενο, δεν είναι τέλεια γνώση.
Η αληθινή πίστη, όμως, δεν παρεκκλίνει. Το να είσαι συνεπής, είναι απόλυτα έντιμο. Το να είσαι σταθερός, είναι γεμάτο εμπιστοσύνη. Το να βασίζεσαι στην αφοβία, είναι ευγενικό. Το να είσαι βέβαιος, είναι χαρούμενο. Και το να έχεις αυτοπεποίθηση, είναι ανεκτικό. Η πίστη, λοιπόν, συνδυάζει από μόνη της τις ιδιότητες των δασκάλων του Θεού. Υποδηλώνει αποδοχή του Λόγου του Θεού και του δικού Του ορισμού για τον Υιό Του. Γι Αυτούς προορίζεται πάντα η πίστη με την σωστή έννοια.. Προς Αυτούς προσβλέπει, αναζητώντας, μέχρις ότου βρει. Η απουσία άμυνας την συνοδεύει με φυσικό τρόπο, και η χαρά είναι η κατάσταση της. Και έχοντας βρει αυτό που αναζητά, αναπαύεται με ήσυχη βεβαιότητα πάνω σε Αυτό μόνο στο Οποίο αρμόζει κάθε πίστη.

X. Ο Ανοιχτός Νους.

Η κεντρική θέση της ιδιότητας αυτής, ίσως της τελευταίας από όσες αποκτά ο δάσκαλος του Θεού, γίνεται εύκολα κατανοητή, όταν αναγνωριστεί η σχέση της με την συγχώρεση. Η ευρύτητα νου έρχεται με την απουσία κρίσης. Όπως η κρίση κλείνει το νου από τον Δάσκαλο του Θεού, έτσι η ευρύτητα νου Τον προσκαλεί να εισέλθει. Όπως η κατάκριση κρίνει τον Υιό του Θεού ως κακό, έτσι η ευρύτητα νου του επιτρέπει να κριθεί από την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού για λογαριασμό Του. Όπως η προβολή ενοχής πάνω σ’ αυτόν θα τον έστελνε στην κόλαση, έτσι η ευρύτητα νου αφήνει την εικόνα του Χριστού να επεκταθεί σε αυτόν. Μόνο αυτός που διαθέτει ευρύτητα νου μπορεί να βρίσκεται σε γαλήνη, γιατί μόνο αυτοί βλέπουν τον λόγο γι αυτό.
Πως συγχωρούν οι έχοντες ανοιχτό νου; Έχουν απελευθερώσει όλα όσα εμποδίζουν την συγχώρεση. Στ’ αλήθεια έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο, και τον έχουν αφήσει να επανορθωθεί γι αυτούς ανανεωμένος και μέσα στην χαρά, τόσο δοξασμένος που ποτέ ο νους τους δεν θα μπορούσε να χωρέσει μια τέτοια αλλαγή. Τίποτα δεν είναι όπως ήταν παλιά. Δεν υπάρχει κάτι που να μην αστράφτει, αυτό που παλιά φάνταζε τόσο βαρετό και χωρίς ζωή. Και πάνω απ’ όλα τα πάντα είναι ευπρόσδεκτα, διότι η απειλή έχει φύγει. Κανένα σύννεφο δεν παραμένει που να κρύβει το πρόσωπο του Χριστού. Τώρα ο στόχος έχει επιτευχτεί. Η συγχώρεση είναι ο τελικός στόχος αυτών των μαθημάτων. Ετοιμάζει το δρόμο που οδηγεί πολύ πέρα από κάθε μάθηση. Αυτά τα μαθήματα δεν επιχειρούν να υπερβούν τον θεμιτό τους στόχο. Η συγχώρεση είναι ο μοναδικός τους σκοπός, στον οποίο συγκλίνει κάθε μάθηση. Είναι πραγματικά αρκετός.

Μπορεί να έχεις παρατηρήσει ότι ο κατάλογος των χαρακτηριστικών του δασκάλων του Θεού δεν περιλαμβάνει πράγματα που είναι κληρονομά του Υιού του Θεού. Όροι όπως αγάπη, αθωότητα, τελειότητα, γνώση και αιώνια αλήθεια δεν εμφανίζονται ανάμεσα σε αυτά. Θα ήταν ανάρμοστοι εδώ. Αυτό που έχει δώσει ο Θεός είναι τόσο πέρα από το περιεχόμενο αυτών των μαθημάτων που η μάθηση εξαφανίζεται στην παρουσία τους. Εν τούτοις, όσο η παρουσία τους είναι συγκαλυμμένη, η εστίαση ορθά ανήκει στα μαθήματα. Είναι η λειτουργία των δασκάλων του Θεού να φέρουν την σωστή μάθηση στον κόσμο. Ή καλύτερα φέρνουν ξε-μάθηση, γιατί αυτό είναι η ορθή μάθηση για τον κόσμο. Έχει δοθεί στους δασκάλους του Θεού να φέρουν τα χαρμόσυνα νέα της ολοκληρωτικής συγχώρεσης στον κόσμο. Ευλογημένοι είναι αυτοί πραγματικά, διότι είναι οι κομιστές της σωτηρίας.

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ




ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

( Από το "Τhe Song of Prayer")

1. Προσευχή – Εισαγωγή.

1. Η προσευχή είναι το σπουδαιότερο δώρο με το οποίο ο Θεός ευλόγησε τον Υιό Του όταν τον δημιούργησε. Τότε έγινε αυτό που ήταν να γίνει ∙ η μοναδική φωνή που μοιράζονται ο Δημιουργός και η δημιουργία ∙ το τραγούδι που ο Υιός τραγουδά στον Πατέρα, ο Οποίος επιστρέφει τις ευχαριστίες που Του προσφέρει στον Υιό. Χωρίς τέλος η αρμονία, και χωρίς τέλος, επίσης, και η χαρμόσυνη συγχορδία της Αγάπης που δίνουν ο Ένας στον Άλλο. Και με αυτό τον τρόπο, επεκτείνεται η δημιουργία, με το τραγούδι της δημιουργίας του στο Όνομα του Πατέρα του. Η Αγάπη που μοιράζονται είναι όλο αυτό που θα είναι η προσευχή σε όλη την αιωνιότητα, όταν ο χρόνος τελειώσει. Γιατί αυτό έγινε πριν ο χρόνος αρχίσει να υπάρχει φαινομενικά.

2. Για σένα που βρίσκεσαι μέσα στον χρόνο για λίγο, η προσευχή παίρνει την μορφή που ταιριάζει καλύτερα στις ανάγκες σου. Και δεν έχεις παρά μόνο μία. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός ως ένα πρέπει να αναγνωρίσει την ενότητά του, και να αγαλλιάζει που αυτό που φαινόταν ότι διαχώριζαν οι ψευδαισθήσεις είναι για πάντα ένα μέσα στο Νου του Θεού. Η προσευχή τώρα πρέπει να γίνει το μέσο με το οποίο ο Υιός του Θεού αφήνει τους ξεχωριστούς στόχους και τα ξεχωριστά ενδιαφέροντα, και γυρίζει πάλι με ιερή χαρά στην αλήθεια της ένωσης μέσα στον Πατέρα του και τον Εαυτό του.

3. Άφησε τα όνειρά σου, ιερέ Υιέ του Θεού, και καθώς ανυψώνεσαι έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός, απαλλάξου από τα είδωλα και θυμήσου Αυτόν. Η προσευχή θα σε στηρίζει τώρα, και θα σε ευλογεί καθώς υψώνεις την καρδιά σου προς Αυτόν σε τραγούδι ανάτασης που φτάνει ψηλότερα και μετά ακόμα πιο ψηλά, μέχρι και τα ψηλά και τα χαμηλά να εξαφανιστούν. Η πίστη στον στόχο σου θα αυξάνει και θα σε κρατά ψηλά καθώς ανέρχεσαι την φωτεινή κλίματα που οδηγεί στις πρασιές του Παραδείσου και στην πύλη της ειρήνης. Γιατί αυτή είναι η προσευχή, και εδώ βρίσκεται η σωτηρία. Αυτός είναι ο δρόμος. Είναι το δώρο του Θεού σε σένα.

1. Α. Η Αληθινή Προσευχή

1. Η προσευχή είναι ένας τρόπος προσέγγισης του Θεού ,που προσφέρει το Άγιο Πνεύμα. Δεν είναι απλά μια ερώτηση ή μια ικεσία. Δεν γίνεται να πετύχει μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν ζητά τίποτα. Πως αλλιώς θα μπορούσε να υπηρετήσει τον σκοπό της; Είναι αδύνατον να προσεύχεσαι για είδωλα και να ελπίζεις πως θα φτάσεις τον Θεό. Η σωστή προσευχή πρέπει να αποφεύγει να πέσει στην παγίδα να ζητά με ικεσίες. Ζήτα, καλύτερα, να λάβεις αυτό που ήδη σου έχει δοθεί ∙ να δεχτείς αυτό που είναι ήδη εκεί.

2. Σου έχει ειπωθεί να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα την απάντηση για οποιοδήποτε συγκεκριμένο πρόβλημα, και ότι θα λάβεις μια συγκεκριμένη απάντηση αν τέτοια είναι η ανάγκη σου. Επίσης σου έχει ειπωθεί ότι υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα και μία απάντηση. Αυτό δεν είναι αντιφατικό στην προσευχή. Υπάρχουν αποφάσεις που πρέπει να πάρεις εδώ, και αυτό πρέπει να γίνει είτε είναι ψευδαισθήσεις είτε όχι. Δεν γίνεται να σου ζητηθεί να δεχτείς απαντήσεις που να είναι πέρα από το επίπεδο ανάγκης που μπορείς να αναγνωρίσεις. Επομένως, δεν είναι η μορφή της ερώτησης που έχει σημασία, ούτε το πώς θα ρωτήσεις. Η μορφή της απάντησης, αν δίδεται από τον Θεό, θα ταιριάζει με τις ανάγκες σου όπως τις αντιλαμβάνεσαι. Αυτό είναι απλά μια ηχώ της απάντησης της Φωνής Του. Ο αληθινός ήχος είναι πάντα ένα τραγούδι ευχαριστίας και Αγάπης.

3. Δεν μπορείς, λοιπόν, να ζητάς την ηχώ. Το δώρο είναι το τραγούδι. Μαζί με αυτό έρχονται και οι παράγωγοι ήχοι, οι αρμονικές, η αντηχήσεις, αλλά αυτά είναι δευτερεύοντα. Στην σωστή προσευχή ακούς μόνο το τραγούδι. Όλα τα υπόλοιπα απλά προστίθενται. Πρώτα αναζήτησες την Βασιλεία των Ουρανών, και όλα τα άλλα σου έχουν πραγματικά δοθεί.

4. Το μυστικό της σωστής προσευχής είναι να ξεχάσεις τα πράγματα που νομίζεις πως χρειάζεσαι. Το να ζητάς κάτι συγκεκριμένο είναι το ίδιο σαν να κοιτάς την αμαρτία και μετά να την συγχωρείς. Ακόμα, με τον ίδιο τρόπο, στην προσευχή παραβλέπεις της εξειδικευμένες ανάγκες σου έτσι όπως τις βλέπεις, και τις αναθέτεις στα Χέρια του Θεού. Εκεί γίνονται τα δώρα σου σ’ Αυτόν, διότι Του λένε ότι δεν επιθυμείς να έχεις άλλους θεούς από Αυτόν ∙ ούτε Αγάπη άλλη από την δική Του. Ποια άλλη, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η απάντησή Του από την επιστροφή Του στην μνήμη σου; Μπορείς αυτό να το ανταλλάξεις για μια ασήμαντη συμβουλή για ένα πρόβλημα που διαρκεί μόνο μια στιγμή; Ο Θεός απαντά μόνο για την αιωνιότητα. Αλλά και όλες οι μικρές απαντήσεις περιέχονται μέσα σε αυτό.

5. Η προσευχή είναι μια παραχώρηση της θέσης σου ∙ μια παραίτηση, μια ήσυχη ώρα ακρόασης και αγάπης. Δεν θα πρέπει να την συγχέεις με παρακλήσεις οιουδήποτε είδους, διότι είναι ένας τρόπος να θυμηθείς την ιερότητα σου. Γιατί είναι δυνατόν να χρειάζεται η ιερότητα να ικετεύει, αφού έχει απόλυτο και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλα όσα έχει να προσφέρει η Αγάπη; Και με την προσευχή, πηγαίνεις στην Αγάπη. Η προσευχή είναι μια προσφορά ∙ μια παράδοση του εαυτού σου για να ενωθεί με την Αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτα για να ζητήσεις διότι δεν έχει μείνει τίποτα που να σου λείπει. Αυτό το τίποτα γίνεται ο βωμός του Θεού. Εξαφανίζεται μέσα σ’ Αυτόν.

6. Αυτό δεν είναι ένα επίπεδο προσευχής που μπορούν να το πετύχουν όλοι ακόμα. Αυτοί που δεν το έχουν φτάσει ακόμα χρειάζονται την βοήθεια σου στην προσευχή διότι ο τρόπος που ζητούν δεν βασίζεται ακόμα στην αποδοχή. Η βοήθεια στην προσευχή δεν σημαίνει ότι κάποιος άλλος μεσολαβεί ανάμεσα σε σένα και τον Θεό. Σημαίνει όμως ότι κάποιος άλλος στέκεται πλάι σου και σε βοηθά να ανυψωθείς προς Αυτόν. Κάποιος που έχει συνειδητοποιήσει την καλοσύνη του Θεού προσεύχεται δίχως φόβο. Και κάποιος που προσεύχεται δίχως φόβο δεν γίνεται να μην Τον φτάσει. Άρα μπορεί να φτάσει και τον Υιό Του, όπου και να είναι αυτός και όποια μορφή φαίνεται πως έχει πάρει.

7. Η προσευχή προς τον Χριστό μέσα σε οποιονδήποτε είναι σωστή προσευχή διότι είναι ένα δώρο ευχαριστίας προς τον Πατέρα Του. Το να ζητάς ο Χριστός να είναι μόνο ο Εαυτός Του δεν είναι ικεσία. Είναι ένα τραγούδι ευχαριστίας για αυτό που είσαι. Εδώ βρίσκεται η δύναμη της προσευχής. Δεν ζητά τίποτα και λαμβάνει τα πάντα. Αυτή η προσευχή μπορεί να μοιραστεί διότι λαμβάνει για όλους. Το να προσεύχεσαι με κάποιον που γνωρίζει ότι αυτό είναι αλήθεια σημαίνει ότι η προσευχή σου θα απαντηθεί. Ίσως να συμβεί και για τους δυο σας μια συγκεκριμένη μορφή επίλυσης κάποιου συγκεκριμένου προβλήματος ∙ δεν έχει σημασία ποια θα είναι αυτή. Ίσως να φτάσει και τους δύο, αν είσαι γνήσια συντονισμένοι ο ένας με τον άλλο. Θα έρθει διότι έχετε συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός βρίσκεται και στους δυο σας. Αυτή είναι η μοναδική του αλήθεια.

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΕΔΕΜ ΚΑΙ Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ






Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ.

( Κεφάλαιο 2, I)

Η επέκταση είναι μια βασική όψη του Θεού την οποία έδωσε και στον Υιό Του. Στην δημιουργία, ο Θεός επέκτεινε τον Εαυτό Του στις δημιουργίες Του και τους εμφύσησε με την ίδια στοργική Θέληση να δημιουργούν. Όχι μόνο είσαι δημιουργημένος ολοκληρωμένα, αλλά έχεις δημιουργηθεί και τέλειος. Δεν υπάρχει κενότητα μέσα σε σένα. Χάρη στην ομοιότητά σου με τον Δημιουργό σου είσαι δημιουργικός. Κανένα παιδί του Θεού δεν γίνεται να χάσει αυτή την ικανότητα διότι είναι έμφυτη σε αυτό που είναι, αλλά μπορεί να την χρησιμοποιήσει ανάρμοστα προβάλλοντας. Η ανάρμοστη χρήση της επέκτασης, δηλαδή η προβολή, συμβαίνει όταν πιστέψεις ότι υπάρχει κάποια κενότητα ή έλλειψη μέσα σε σένα, και ότι μπορείς να την καλύψεις με τις δικές σου ιδέες αντί για την αλήθεια. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:
Πρώτον, πιστεύεις ότι αυτό που δημιούργησε ο Θεός μπορεί να αλλάξει μέσω του δικού σου νου.
Δεύτερον, πιστεύεις ότι αυτό που είναι τέλειο μπορεί να καταστεί ατελές ή και ελλιπές.
Τρίτον, πιστεύεις ότι μπορείς να διαστρεβλώσεις τις δημιουργίες του Θεού, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου.
Τέταρτον, πιστεύεις ότι μπορείς να δημιουργήσεις τον εαυτό σου, και ότι η κατεύθυνση της δικής σου δημιουργίας εξαρτάται από σένα.
Αυτές οι διαστρεβλώσεις αναπαριστούν μια εικόνα του τι συνέβη πραγματικά στον διαχωρισμό, ή στην «παρακαμπτήριο του φόβου». Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρχε πριν τον διαχωρισμό, ούτε υπάρχει στην πραγματικότητα και τώρα. Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι σαν Αυτόν. Η επέκταση, όπως την έχει αναλάβει ο Θεός, είναι παρόμοια με την εσωτερική ακτινοβολία που κληρονομούν τα παιδιά του Πατέρα από Αυτόν. Η πραγματική της πηγή είναι εσωτερική. Αυτό ισχύει για τον Υιό όπως και για τον Πατέρα.. Με αυτή την έννοια η δημιουργία περιλαμβάνει και την δημιουργία του Υιού από τον Θεό, και τις δημιουργίες του Υιού όταν ο νους του θεραπεύεται. Αυτό απαιτεί την προίκιση του Υιού από τον Θεό με ελεύθερη θέληση, διότι όλη η δημιουργία αγάπης δίνεται ελεύθερα σε μια συνεχή γραμμικότητα, στην οποία όλες οι πλευρές είναι της ίδιας σειράς.
Ο Κήπος της Εδέμ, ή η κατάσταση πριν τον διαχωρισμό, ήταν μια κατάσταση του νου κατά την οποία δεν υπήρχε καμιά ανάγκη. Όταν ο Αδάμ άκουσε τα «ψέματα του όφη», όλα όσα άκουσε ήταν αναληθή. Δεν χρειάζεται να συνεχίσεις να πιστεύεις αυτό που δεν είναι αλήθεια εκτός και αν αυτή είναι η επιλογή σου. Όλα αυτά μπορούν στην κυριολεξία να εξαφανιστούν με το ανοιγόκλειμα του ματιού διότι είναι απλά μια λάθος αντίληψη. Αυτό που βλέπουμε στα όνειρα φαίνεται σαν αληθινό. Όμως η Βίβλος λέει ότι ο Αδάμ έπεσε σε βαθύ ύπνο, και πουθενά δεν αναφέρεται ότι ξύπνησε. Ο κόσμος ακόμα δεν έχει βιώσει κάποια μεγάλου εύρους αφύπνιση ή αναγέννηση. Μια τέτοια αναγέννηση είναι αδύνατον να συμβεί όσο συνεχίζεις να προβάλεις ή να δημιουργείς εσφαλμένα. Εξακολουθεί να βρίσκεται μέσα σου η ιδιότητα να επεκτείνεσαι όπως και ο Θεός επέκτεινε το Πνεύμα Του σε σένα. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι και η μόνη σου επιλογή, διότι η ελεύθερη θέλησή σου σού δόθηκε για να βιώνεις την χαρά δημιουργώντας το τέλειο.
Όλος ο φόβος τελικά ανάγεται στην βασική παρεξήγηση ότι έχεις την ικανότητα να σφετερίζεσαι την δύναμη του Θεού. Φυσικά, ούτε μπορείς ούτε μπορούσες ποτέ να κάνεις κάτι τέτοιο. Εδώ βρίσκεται η πραγματική βάση της διαφυγής σου από τον φόβο. Η διαφυγή επιτυγχάνεται όταν αποδεχτείς την Επανόρθωση, που σε καθιστά ικανό να συνειδητοποιήσεις ότι τα σφάλματά σου ποτέ δεν συνέβησαν πραγματικά. Μόνο όταν ο Αδάμ έπεσε σε βαθύ ύπνο, άρχισε να έχει εφιάλτες. Αν ένα φως ξαφνικά ανάψει όταν κάποιος κοιμάται και βλέπει ένα τρομακτικό όνειρο, αρχικά μπορεί να ερμηνεύσει το φως σαν μέρος του ονείρου του και να το φοβηθεί. Όμως, όταν ξυπνήσει, αντιλαμβάνεται σωστά το φως ως απαλλαγή του από το όνειρο, και δεν του αποδίδει πια πραγματικότητα.. Αυτή η απελευθέρωση δεν εξαρτάται από τις ψευδαισθήσεις. Η γνώση που διαφωτίζει όχι μόνο σου χαρίζει την ελευθερία, αλλά και σου δείχνει ξεκάθαρα ότι είσαι ελεύθερος.
Ό,τι ψέματα και να πιστεύεις δεν αφορούν το θαύμα, το οποίο μπορεί να θεραπεύσει οποιοδήποτε από αυτά με ίση ευκολία. Δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Η μοναδική του έγνοια είναι να διακρίνει ανάμεσα στην αλήθεια από την μία, και το σφάλμα από την άλλη. Μερικά θαύματα μπορεί να φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από άλλα. Αλλά θυμήσου την πρώτη αρχή σε αυτά τα μαθήματα∙ δεν υπάρχει σειρά δυσκολίας στα θαύματα. Στην πραγματικότητα μένεις απόλυτα ανεπηρέαστος από όλες τις εκφράσεις έλλειψης αγάπης. Αυτές μπορεί να προέρχονται από σένα και από άλλους, ή από άλλους προς εσένα. Η ειρήνη είναι μια ιδιότητα έμφυτη μέσα σε σένα. Δεν μπορείς να την βρεις έξω. Η ασθένεια είναι μια μορφή εξωτερικής αναζήτησης. Η υγεία είναι εσωτερική γαλήνη. Σε καθιστά ικανό να παραμένεις ακλόνητος από την έλλειψη αγάπης που έρχεται από τα έξω και σου δίνει την ικανότητα, μέσω της αποδοχής σου στα θαύματα, να διορθώσεις τις συνθήκες που προέρχονται από την έλλειψη αγάπης στους άλλους.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...