Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - «Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό».



«Ο νους μου κρατά μόνο ό,τι σκέφτομαι μαζί με τον Θεό».

Μάθημα 150

(139) Δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.

(140) Μόνο η σωτηρία μπορούμε να πούμε πως θεραπεύει.

Ακριβώς!

«Η Επανόρθωση δεν θεραπεύει τους ασθενείς, διότι αυτό δεν είναι πραγματική θεραπεία. Απομακρύνει την ενοχή που κάνει δυνατή την ασθένεια. Και αυτό είναι η πραγματική θεραπεία.»

«Όντας υγιής, ο νους θεραπεύει το σώμα διότι έχει θεραπευτεί ο ίδιος. Ο υγιής νους δεν μπορεί να συλλάβει ασθένεια διότι δεν μπορεί να συλλάβει επίθεση προς οποιονδήποτε ή οτιδήποτε.»

«Το εγώ πιστεύει ότι με το να αυτοτιμωρείται θα κατευνάζει την τιμωρία του Θεού. Εν τούτοις, ακόμα κι αυτό είναι αλαζονικό. Αποδίδει στον Θεό πρόθεση τιμωρίας, και έπειτα παίρνει αυτή την πρόθεση για δικό του δικαίωμα.»

«Οι νόες σας δεν είναι διαχωρισμένοι, και ο Θεός έχει μόνο ένα κανάλι θεραπείας διότι Αυτός έχει μόνο έναν Υιό. Ο απομείνας σύνδεσμος επικοινωνίας του Θεού με όλα τα παιδιά Του (το Άγιο Πνεύμα) τα ενώνει μαζί, και με Αυτόν.»

«Ποιος είναι ο γιατρός; Μόνο ο νους του ασθενή του ίδιου. Η έκβαση είναι αυτό που αποφασίζει αυτός να είναι. Κάποιοι ειδικοί παράγοντες φαίνεται ότι τον βοηθούν, αλλά το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν μορφή στην δική του επιλογή. Τους επιλέγει για να δώσει κατανοητή μορφή στις επιθυμίες του.»

Μόλις αποδεχτείς την σωτηρία, δηλαδή την συγχώρεση του Αγίου Πνεύματος, τότε η υπάρχει απόλυτη η θεραπεία μιας και η στάση σου θα είναι:

«..Ο κόσμος δεν του κάνει τίποτα. Νόμιζε μόνο ότι του έκανε. Ούτε κάνει και τίποτα αυτός στον κόσμο, διότι είχε κάνει λάθος ως προς το τι ήταν. εδώ βρίσκεται η απελευθέρωση από την ενοχή και την ασθένεια, γιατί και τα δύο αυτά είναι ένα και το αυτό.»

Είναι δηλαδή μια παραλλαγή της έννοιας της συγχώρεσης, αλλά στην ουσία είναι το ίδιο.

Μέσα στην αλλαγή στην αντίληψή σου που πετυχαίνεις μέσω της συγχώρεσης, βρίσκεται η ελευθερία σου, καθώς και η ελευθερία των αδερφών σου.

«..Αυτό που βλέπεις σαν ασθένεια και πόνο, σαν αδυναμία και σαν βάσανο και απώλεια, δεν είναι παρά ο πειρασμός να αντιληφθείς τον εαυτό σου ως ανυπεράσπιστο και ευρισκόμενο στην κόλαση.»

«….Ένα θαύμα έχει έρθει για να σώσει τον Υιό του Θεού, και να κλείσει την πόρτα στα όνειρα αδυναμίας, ανοίγοντας τον δρόμο στην σωτηρία και την απελευθέρωσή του.»

«…Και έτσι τα θαύματα είναι τόσο φυσικά όσο φυσικά φαινόντουσαν ότι ήταν ο φόβος και η αγωνία πριν γίνει η επιλογή για ιερότητα. Γιατί με αυτή την επιλογή αποχωρούν οι ψεύτικες διακρίσεις, και παραμερίζονται οι ψεύτικες εναλλακτικές, και δεν απομένει τίποτα που να παρεμβάλλεται στην αλήθεια.»

Σαν δάσκαλος του Θεού που είσαι τώρα έχοντας ανταποκριθεί στο κάλεσμα, μπορείς να ενεργείς σαν παράδειγμα υπόμνησης στους αδελφούς που νομίζουν ότι περπατούν εγκαταλειμμένοι και μόνοι. Να τους υπενθυμίζεις ότι είναι στην πραγματικότητα ο Χριστός και ότι είναι αθώοι. Έτσι θα θεραπεύεις και θα θεραπεύεσαι εκπληρώνοντας την λειτουργία του Αγίου Πνεύματος.

Μην ξεχνάς ότι εκπροσωπείς την αλήθεια στον υποσυνείδητο νου των άλλων και στο συλλογικό υποσυνείδητο όλου του πλανήτη.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΠΡΑΟΤΗΤΑ, Η ΧΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΑΜΥΝΑΣ.




(Από τα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού)

IV. Η Πραότητα

Οι δάσκαλοι του Θεού είναι αδύνατον να προκαλέσουν ή να υποστούν οιασδήποτε μορφής βλάβη. Δεν γίνεται ούτε να βλάψουν ούτε να τραυματιστούν οι ίδιοι. Η βλάβη είναι αποτέλεσμα κρίσης. Είναι η ανέντιμη πράξη που ακολουθεί μια ανέντιμη σκέψη. Είναι ετυμηγορία ενοχής πάνω σε έναν αδελφό, άρα και προς τον εαυτό του. Είναι το τέλος της γαλήνης και η άρνηση της μάθησης. Υποδηλώνει την απουσία του σχεδίου του Θεού, και την αντικατάστασή του με την παράνοια. Όλοι οι δάσκαλοι του Θεού πρέπει να μάθουν – και σχετικά νωρίς στην εκπαίδευσή τους, - ότι η πρόκληση βλάβης εξαλείφει ολοκληρωτικά την λειτουργία τους από την επίγνωσή τους. Θα τους προκαλέσει σύγχυση, φόβο, θυμό και καχυποψία. Θα κάνει τα μαθήματα του Αγίου Πνεύματος αδύνατον να μαθευτούν. Ούτε είναι δυνατόν ο Δάσκαλος του Θεού να ακουστεί καθόλου, εκτός από εκείνους που συνειδητοποιούν ότι η βλάβη δεν μπορεί να πετύχει τίποτα. Δεν γίνεται να προκύψει κανένα όφελος από αυτήν.
Επομένως, οι δάσκαλοι του Θεού είναι εντελώς πράοι. Χρειάζονται την δύναμη της πραότητας, γιατί με αυτήν γίνεται εύκολη η λειτουργία της σωτηρίας. Γι αυτούς που θα ήθελαν να προξενήσουν βλάβη, είναι αδύνατον. Γι αυτούς που η βλάβη δεν έχει κανένα νόημα, είναι απλά φυσικό. Τι επιλογή άλλη από αυτή θα μπορούσε να έχει νόημα για τους υγιείς πνευματικά; Ποιος διαλέγει την κόλαση όταν βλέπει το δρόμο για τον Ουρανό; Και ποιος θα διάλεγε την αδυναμία που έρχεται από την πρόκληση βλάβης στην θέση της αλάνθαστης, και απεριόριστης δύναμης που περιλαμβάνει τα πάντα, της πραότητας; Η δύναμη των δασκάλων του Θεού βρίσκεται στην πραότητά τους, διότι έχουν καταλάβει ότι οι κακές σκέψεις τους δεν προήλθαν ούτε από τον Υιό του Θεού, ούτε από τον Δημιουργό του. Επομένως, ένωσαν τις σκέψεις τους με Αυτόν ο Οποίος είναι η Πηγή τους. Κι έτσι η θέλησή τους, που ήταν πάντα δική Του, είναι ελεύθερη να είναι ο εαυτός της.

V. Η Χαρά

Η χαρά είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πραότητας. Πραότητα σημαίνει ότι ο φόβος είναι πια αδύνατος, και τι άλλο θα μπορούσε να εμποδίσει την χαρά; Τα ανοιχτά χέρια της πραότητας πάντα γεμίζουν. Οι πράοι δεν έχουν κανένα πόνο. Δεν γίνεται να υποφέρουν. Γιατί να μην είναι χαρούμενοι; Είναι σίγουροι ότι τους αγαπούν και ότι είναι ασφαλείς. Η χαρά πηγαίνει με την πραότητα τόσο σίγουρα όσο η θλίψη πάει με την επίθεση. Οι δάσκαλοι του Θεού εναποθέτουν την εμπιστοσύνη τους σε Αυτόν. Και είναι βέβαιοι πως ο Δάσκαλός Του πηγαίνει μπροστά τους, εξασφαλίζοντας ότι δεν πρόκειται να τους συμβεί καμία βλάβη. Κρατούν τα δώρα Του και ακολουθούν τον δρόμο Του, διότι η Φωνή του Θεού τους καθοδηγεί σε όλα τα πράγματα. Η χαρά είναι το τραγούδι της ευχαριστίας τους. Και ο Χριστός τους κοιτά με ευγνωμοσύνη. Η ανάγκη Του γι αυτούς είναι τόσο μεγάλη όσο και η δική τους γι Αυτόν. Πόσο χαρμόσυνο είναι να μοιράζεσαι τον σκοπό της σωτηρίας!


VI. Η Απουσία Άμυνας.

Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν μάθει πώς να είναι απλοί. Δεν έχουν όνειρα που να χρειάζονται άμυνα εναντίον της αλήθειας. Δεν προσπαθούν να φτιάξουν τον εαυτό τους. Είναι χαρούμενοι επειδή κατανοούν Ποιος τους δημιούργησε. Και μήπως ό,τι δημιούργησε ο Θεός χρειάζεται υπεράσπιση; Κανένας δεν μπορεί να γίνει προχωρημένος δάσκαλος του Θεού μέχρι να κατανοήσει πλήρως ότι οι άμυνες δεν είναι τίποτα παραπάνω από ανόητοι φρουροί τρελλών ψευδαισθήσεων. Όσο πιο αλλόκοτο είναι το όνειρο, τόσο πιο βίαιες και πιο ισχυρές φαίνονται ότι είναι οι άμυνες του. Όμως, όταν ένας δάσκαλος του Θεού συμφωνήσει να κοιτάξει πέρα από αυτές, βρίσκει ότι τίποτα δεν βρισκόταν εκεί. Αργά αργά, στην αρχή επιτρέπει στον εαυτό του να βγει από την πλάνη. Αλλά ο ρυθμός γίνεται όλο και πιο γρήγορος, όσο αυξάνει η εμπιστοσύνη του. Δεν είναι ο κίνδυνος που έρχεται όταν οι άμυνες αφεθούν κατά μέρος. Είναι η ασφάλεια. Είναι η ειρήνη. Είναι η χαρά. Και είναι ο Θεός.

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - "Η καρδιά μου κτυπά με την ειρήνη του Θεού."



ΜΑΘΗΜΑ 267

"Η καρδιά μου κτυπά με την ειρήνη του Θεού."

Γύρω μου βρίσκεται όλη η ζωή που ο Θεός δημιούργησε με την Αγάπη Του. Με καλεί με κάθε καρδιοχτύπι και με κάθε ανάσα ∙ με κάθε πράξη και κάθε σκέψη. Γαλήνη γεμίζει την καρδιά μου, και πλημμυρίζει το σώμα μου με τον σκοπό της συγχώρεσης. Τώρα ο νους μου θεραπεύεται, και μου δίνονται όλα όσα χρειάζομαι για να σώσω τον κόσμο. Κάθε χτύπος της καρδιάς μου φέρνει γαλήνη ∙ κάθε αναπνοή μου εμφυσά δύναμη. Είμαι ένα αγγελιαφόρος του Θεού, που καθοδηγείται από την Φωνή Του, στηρίζεται από Αυτόν με αγάπη, και βρίσκεται πάντα γαλήνιος μέσα στην στοργική Αγκαλιά Του. Κάθε χτύπος της καρδιάς καλεί το Όνομά Του, και η Φωνή απαντά σε όλους, βεβαιώνοντάς με ότι βρίσκομαι στην κατοικία μου μέσα σε Αυτόν.

Ας δώσω προσοχή στην απάντησή Σου, και όχι την δική μου. Πατέρα, η καρδιά μου χτυπά με την ειρήνη που δημιούργησε η Καρδιά της Αγάπης. Βρίσκεται εκεί και μόνο εκεί μπορώ να βρίσκομαι σπίτι μου."

-------------------------------------------------------------------------------------------

"Από αγάπη δημιουργήθηκε, και μέσα στην αγάπη κατοικεί. Η καλωσύνη και το έλεος πάντα τον ακολουθούν, διότι πάντα επεκτείνει την Αγάπη του Πατέρα του."T-13.I.6:6-7


Άρα η κατοικία μου βρίσκεται στην ειρήνη. Εκεί ανήκω.
Μέσα στην σιγή τώρα εναποθέτω το νου μου. Ο κόσμος τώρα είναι τόσο ήρεμος μέσα στην σιγαλιά του νου μου που το μόνο που ακούω είναι ο χτύπος της καρδιάς μου.

Ας ησυχάσω τώρα και ας αφουγκραστώ. Η καρδιά μου τώρα χτυπά εναρμονισμένη με τον Ένα και Μοναδικό Χτύπο, όλης της Δημιουργίας.
Ας ακούσω...
Ω, δεν είναι η καρδιά μου μόνη της και αποκομμένη!! Είναι ενωμένη με την συλλογική Καρδιά της Αγάπης. Ολοένα επεκτείνεται και διαστέλλεται...χτυπά στον ρυθμό της Συμπαντικής Ειρήνης!
Η Ανάσα της Ζωής με συνεπαίρνει μαζί της! Είμαι κι εγώ ένα μέρος από Αυτή!
Δεν είμαι σώμα!
Είμαι μια καρδιά που χτυπά μέσα στην ειρήνη του Θεού!
Είμαι μια Σκέψη του Θεού ένα με όλη την Δημιουργία, ένα με την Αγάπη.

Τα αυτιά μου είναι συντονισμένα στην Φωνή της Αλήθειας. Το μήνυμά Της είναι να συγχωρήσω όλο τον κόσμο και τον εαυτό μου και να θυμηθώ ότι είμαι ζωντανή!

Ζωντανή μέσα στον Χριστικό Νου.
Όλα Ένα...

Η κατοικία μου είναι εκεί που κατοικεί η Καρδιά της Αγάπης...

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

II. Εντιμότητα.

Όλα τα άλλα χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Μόλις αυτή επιτευχθεί, τα άλλα δεν γίνεται παρά ν’ ακολουθήσουν. Μόνο οι έχοντες εμπιστοσύνη μπορούν ν’ αντέξουν την εντιμότητα, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να δουν την αξία της. Η εντιμότητα δεν εφαρμόζεται μόνο σε αυτά που λες. Ο όρος αυτός, μάλιστα, σημαίνει συνέπεια. Δεν υπάρχει τίποτα που λες που να αντικρούει αυτό που σκέφτεσαι ή κάνεις ∙ καμία σκέψη δεν έρχεται σε αντίθεση με άλλη. Αυτοί είναι οι πραγματικά έντιμοι. Σε κανένα επίπεδο δεν βρίσκονται σε σύγκρουση με τον εαυτό τους. Άρα είναι αδύνατον γι αυτούς να έρθουν σε σύγκρουση με κανέναν ή με οτιδήποτε.

Η γαλήνη του νου που βιώνουν οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού οφείλεται κατά πολύ στην απόλυτη εντιμότητά τους. Μόνο η επιθυμία για εξαπάτηση προκαλεί πόλεμο. Κανένας σε ενότητα με τον εαυτό του δεν μπορεί ποτέ ούτε καν να βάλει με το μυαλό του οποιαδήποτε σύγκρουση. Η σύγκρουση είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αυταπάτης, και η αυταπάτη είναι ανεντιμότητα. Δεν υπάρχει πρόκληση για ένα δάσκαλο του Θεού. Η πρόκληση υπονοεί αμφιβολία, και η εμπιστοσύνη στην οποία βασίζονται με ασφάλεια οι δάσκαλοι του Θεού κάνει κάθε αμφιβολία αδύνατη. Άρα μπορούν μόνο να επιτύχουν, διότι ποτέ δεν κάνουν μόνο το δικό τους θέλημα. Επιλέγουν για όλη την ανθρωπότητα ∙ για όλο τον κόσμο και για όλα τα πράγματα μέσα σ’ αυτόν ∙ για τα αναλλοίωτα πέρα από τα φαινόμενα ∙ και για τον Υιό του Θεού και τον Δημιουργό του. Πως, λοιπόν, να μην πετύχουν; Επιλέγουν με πλήρη εντιμότητα, σίγουροι για την επιλογή τους όπως και για τον εαυτό τους.

III. Ανεκτικότητα.

Οι δάσκαλοι του Θεού δεν κρίνουν. Το να κρίνεις σημαίνει ότι είσαι ανέντιμος, γιατί το να κρίνεις σημαίνει ότι αναλαμβάνεις μια θέση που δεν έχεις. Κρίση χωρίς αυταπάτη είναι αδύνατη. Η κρίση υπονοεί ότι έχεις εξαπατηθεί με τους αδελφούς σου. Πως είναι λοιπόν δυνατόν να μην εξαπατηθείς και με τον εαυτό σου; Η κρίση υπονοεί έλλειψη εμπιστοσύνης, και η εμπιστοσύνη παραμένει το θεμέλιο του όλου συστήματος σκέψης του δασκάλου του Θεού. Αν αφήσει αυτό να χαθεί, τότε φεύγουν και όλα όσα έχει μάθει. Χωρίς κρίση όλα τα πράγματα είναι εξίσου αποδεκτά, γιατί ποιος θα μπορούσε να κρίνει διαφορετικά; Χωρίς κρίση είναι όλοι άνθρωποι αδελφοί, γιατί ποιος θα ήταν αυτός που θα στεκόταν διαχωρισμένος; Η κρίση καταστρέφει την εντιμότητα και συντρίβει την εμπιστοσύνη. Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να κρίνει και να έχει ελπίδες να μάθει.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;


( Από το εγχειρίδιο για διδασκάλους)

Τα επιφανειακά χαρακτηριστικά των δασκάλων του Θεού δεν είναι όλα ίδια. Δεν φαίνονται ίδια στα μάτια του σώματος, προέρχονται από πολύ διαφορετικά υπόβαθρα, οι εμπειρίες που έχουν από τον κόσμο ποικίλουν κατά πολύ, και οι επιφανειακές τους «προσωπικότητές» είναι αρκετά ξεχωριστές. Ούτε, στα αρχικά στάδια της λειτουργίας τους ως δάσκαλοι του Θεού, έχουν ακόμα πετύχει τα βαθύτερα χαρακτηριστικά που θα τους καθιερώσουν γι αυτό που είναι. Ο Θεός δίνει ιδιαίτερα δώρα στους δασκάλους Του, διότι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στο σχέδιό Του για την Επανόρθωση. Η ιδιαιτερότητά τους είναι, φυσικά, μόνο προσωρινή ∙ ορισμένη μέσα στον χρόνο σαν μέσο που οδηγεί έξω από αυτόν. Αυτά τα ιδιαίτερα δώρα, τα γεννημένα μέσα στην ιερή σχέση προς την οποία κανονίζεται η διδακτική – μαθησιακή κατάσταση, γίνονται χαρακτηριστικά όλων των δασκάλων του Θεού που έχουν προχωρήσει στην δική τους μάθηση. Από αυτή την άποψη είναι όλοι ίδιοι.

Όλες οι διαφορές ανάμεσα στους δασκάλους του Θεού είναι προσωρινές. Παρόλα αυτά, μέσα στον χρόνο μπορούμε να πούμε ότι οι προχωρημένοι δάσκαλοι του Θεού έχουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

I. Εμπιστοσύνη.

Αυτή είναι η βάση πάνω στην οποία βρίσκεται η ικανότητά τους να εκπληρώσουν την λειτουργία τους. Η αντίληψη είναι αποτέλεσμα μάθησης. Στην πραγματικότητα, η αντίληψη είναι μάθηση, διότι αιτία και αποτέλεσμα ποτέ δεν διαχωρίζονται. Οι δάσκαλοι του Θεού έχουν εμπιστοσύνη στον κόσμο, διότι έχουν μάθει ότι αυτός δεν κυβερνάται από τους νόμους που επινόησε ο κόσμος. Κυβερνάται από μια Δύναμη η Οποία βρίσκεται μέσα σε αυτούς αλλά δεν είναι δική τους. Είναι αυτή η Δύναμη που κρατά όλα τα πράγματα ασφαλή. Μέσω αυτής της Δύναμης οι δάσκαλοι του Θεού βλέπουν τον κόσμο στο φως της συγχώρεσης.

Όταν αυτή η Δύναμη βιωθεί έστω και μία φορά, είναι αδύνατον να εμπιστευτεί κανείς ξανά την δική του ασήμαντη δύναμη. Ποιος θα επιχειρούσε να πετάξει με τα μικροσκοπικά φτερά ενός σπουργιτιού όταν του έχει δοθεί η ισχυρή δύναμη του αετού; Και ποιος θα έδινε την πίστη του στις άθλιες προσφορές του εγώ όταν τα δώρα του Θεού είναι απιθωμένα μπροστά του; Τι είναι αυτό που τους παρακινεί τα κάνουν την αλλαγή;

Α. Η Ανάπτυξη της Εμπιστοσύνης.

Πρώτα πρέπει να περάσουν μέσα από αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «μια περίοδος ακύρωσης.» Αυτή δεν χρειάζεται να είναι οδυνηρή, αλλά συνήθως έτσι βιώνεται. Του φαίνεται σαν του παίρνουν όλα τα πράγματα, και σπάνια καταλαβαίνει στην αρχή ότι απλά αναγνωρίζεται η έλλειψη αξίας τους. Πως μπορεί να γίνει αντιληπτή η έλλειψη αξίας εκτός και αν ο παρατηρητής βρίσκεται σε μια θέση από όπου πρέπει να βλέπει τα πράγματα μέσα σε ένα διαφορετικό φως; Δεν βρίσκεται ακόμα σε σημείο που να μπορεί να κάνει την αλλαγή ολοκληρωμένα μέσα του. Κι έτσι το σχέδιο μερικές φορές θα προκαλέσει αλλαγές σε αυτό που φαίνεται ότι είναι εξωτερικές συνθήκες. Αυτές οι αλλαγές είναι πάντα χρήσιμες. Όταν ο δάσκαλος του Θεού έχει μάθει αρκετά σε αυτόν τον τομέα, προχωρά στο δεύτερο στάδιο.

Έπειτα, ο δάσκαλος του Θεού πρέπει να περάσει μέσα από «μια περίοδο ξεδιαλέγματος.» Αυτό είναι πάντα κάπως δύσκολο διότι, έχοντας μάθει ότι οι αλλαγές στην ζωή του είναι πάντα χρήσιμες, πρέπει τώρα να αποφασίζει όλα τα πράγματα στην βάση του αν αυξάνουν την χρησιμότητα ή την παρεμποδίζουν. Θα βρει ότι πολλά, αν όχι τα πιο πολλά από τα πράγματα στα οποία έδινε αξία πριν, απλά εμποδίζουν την ικανότητά του να μεταφέρει αυτά που έχει μάθει σε νέες καταστάσεις καθώς προκύπτουν. Επειδή έχει δώσει αξία σε αυτό που είναι πραγματικά χωρίς αξία, δεν θα γενικεύει το μάθημα για τον φόβο της απώλειας και της θυσίας. Χρειάζεται μεγάλη μάθηση για να καταλάβει ότι όλα τα πράγματα, τα γεγονότα, οι συναντήσεις και οι συνθήκες είναι χρήσιμες. Είναι μόνο στον βαθμό στον οποίο αυτές είναι χρήσιμες που θα έπρεπε να τους αποδοθεί ο οποιοσδήποτε βαθμός πραγματικότητας σε αυτόν τον κόσμο της ψευδαίσθησης. Η λέξη «αξία» δεν μπορεί να αποδοθεί σε τίποτα άλλο.

Το τρίτο στάδιο μέσα από το οποίο πρέπει να περάσει ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να ονομαστεί «περίοδος παραίτησης». Αν αυτό ερμηνευτεί ότι παραιτείται από το επιθυμητό, θα προκαλέσει τεράστια σύγκρουση. Λίγοι δάσκαλοι του Θεού μπορούν να ξεφύγουν εντελώς από αυτή την λύπη. Όμως, δεν έχει νόημα το ξεδιάλεγμα αυτών που έχουν αξία από αυτά που δεν έχουν, εκτός κι αν γίνει το επόμενο ολοφάνερο βήμα. Άρα, η περίοδος επικάλυψης έχει την τάση να είναι μια περίοδος που ο δάσκαλος του Θεού νιώθει ότι καλείται να θυσιάσει τα συμφέροντά του για χάρη της αλήθειας. Δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα πόσο εξ ολοκλήρου αδύνατον θα ήταν να υπάρξει μια τέτοια απαίτηση. Μπορεί να το μάθει μόνο παράλληλα καθώς παραιτείται από ό,τι δεν έχει αξία. Μέσα από αυτό, μαθαίνει ότι εκεί όπου περίμενε θλίψη, βρίσκει μια ανάλαφρη χαρούμενη διάθεση στην θέση της ∙ εκεί όπου νόμιζε ότι κάτι του ζητούσαν, βρίσκει να του έχει χαριστεί ένα δώρο.

Τώρα έρχεται «μια περίοδος καταστάλαξης». Είναι ήσυχος χρόνος, στον οποίο ο δάσκαλος του Θεού αναπαύεται μέσα σε σχετική ειρήνη. Τώρα εμπεδώνει αυτά που έχει μάθει. Τώρα αρχίζει να βλέπει την μεταβατική αξία αυτών που έχει μάθει. Το δυναμικό τους είναι κυριολεκτικά εκπληκτικό, και ο δάσκαλος του θεού βρίσκεται τώρα σε ένα σημείο της πορείας του στο οποίο βλέπει όλη την διέξοδό του. «Παραιτήσου από ό,τι δεν θέλεις, και κράτησε αυτό που θέλεις.» Πόσο απλό είναι το προφανές! Και πόσο εύκολο να γίνει! Ο δάσκαλος του Θεού χρειάζεται αυτή την περίοδο ανάπαυσης. Δεν έχει ακόμα φτάσει τόσο μακριά όσο νομίζει. Όμως, όταν είναι έτοιμος να συνεχίσει, προχωρά με ισχυρούς συντρόφους δίπλα του. Τώρα αναπαύεται για λίγο, και τους συναθροίζει πριν συνεχίσει. Από εδώ και πέρα δεν προχωρά μόνος.

Το επόμενο στάδιο είναι πραγματικά «μια περίοδος ξεβολέματος.» Τώρα πρέπει ο δάσκαλος το Θεού να καταλάβει ότι δεν ήξερε πραγματικά τι ήταν πολύτιμο και τι ήταν χωρίς αξία. Και ότι όλα όσα έχει μάθει μέχρι τώρα ήταν ότι δεν ήθελε το άνευ αξίας, και ότι όντως ήθελε ό,τι είχε αξία. Και όμως το δικό του ξεκαθάρισμα δεν είχε νόημα ως προς το να του διδάξει την διαφορά. Η ιδέα της θυσίας, η τόσο κεντρική στο σύστημα σκέψης του, κατέστησε αδύνατον σε αυτόν να κρίνει. Νόμιζε πως έμαθε την προθυμία, αλλά τώρα βλέπει ότι δεν γνωρίζει για ποιο πράγμα είναι η προθυμία. Και τώρα πρέπει να φτάσει σε μια κατάσταση που μπορεί να παραμείνει ανέφικτη γι αυτόν για πάρα πολύ καιρό. Πρέπει να μάθει να αφήνει κατά μέρος κάθε κρίση, και να ρωτά τι θέλει στ’ αλήθεια σε κάθε περίσταση. Αν δεν είχε τόσο μεγάλη στήριξη σε όλα τα βήματα αυτής της κατεύθυνσης, θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο!

Και στο τέλος, υπάρχει «μια περίοδος επίτευξης.» Εδώ είναι που εμπεδώνεται η μάθηση. Τώρα όλα όσα φαίνονταν σαν απλές σκιές τώρα γίνονται ουσιαστικά οφέλη, στα οποία μπορεί να βασιστεί σε όλες τις «επείγουσες ανάγκες» καθώς και τις γαλήνιες ώρες. Πραγματικά, η γαλήνη είναι δικό τους αποτέλεσμα ∙ το αποτέλεσμα ειλικρινούς μάθησης, συνέπειας σκέψης και πλήρους μεταφοράς. Αυτό είναι το στάδιο της αληθινής ειρήνης, διότι εδώ αντανακλάται πλήρως η κατάσταση του Ουρανού. Από εδώ και πέρα, ο δρόμος για τον Βασιλεία των Ουρανών είναι ανοιχτός και εύκολος. Στην πραγματικότητα είναι εδώ. Ποιος θα ήθελε να «πάει» πουθενά, αν η ειρήνη του νου είναι ήδη ολοκληρωμένη; Και ποιος θα αναζητούσε να αλλάξει την γαλήνη για κάτι πιο επιθυμητό; Τι θα μπορούσε να είναι πιο επιθυμητό από αυτό;

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Σ’ ΑΓΑΠΩ


Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ:

Σ’ ΑΓΑΠΩ

Όπως αγάπησε εμένα ο Πατέρας, έτσι κι εγώ σας αγαπώ ∙ μείνετε εις την αγάπη μου. ( Ιωάννης 15 – 9)

Ν’ αγαπάς Κύριον τον Θεόν σου με όλην την καρδιά σου και με όλην την ψυχήν σου και με όλην την δύναμήν σου, και με όλην την διάνοιάν σου ∙ και τον γείτονά σου ως εαυτόν. (Ματθαίος 22 – 37).

Ελάτε προς εμέ όλοι όσοι μοχθείτε και κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι από το βάρος των αμαρτιών σας και των θλίψεων και των πλανών σας και εγώ θα σας ξεκουράσω. (Ματθαίος 11 – 28)

Σ’ αγαπώ.

Σ’ αγαπώ για την αλήθεια μέσα σου, όπως σε αγαπά ο Θεός. Oι αυταπάτες σου μπορεί να εξαπατούν εσένα, αλλά όχι εμένα. Γνωρίζω τι είσαι, δεν αμφιβάλλω για σένα. Ακούω μόνο το Άγιο Πνεύμα μέσα σε σένα, το Οποίο μου μιλά μέσα από εσένα.

Έρχομαι σε σένα από τον Πατέρα μας για να σου προσφέρω τα πάντα ξανά. Αγαπώ όλα όσα Αυτός δημιούργησε, και προσφέρω σε αυτά όλη μου την πίστη κα την εμπιστοσύνη. Η πίστη μου σε σένα είναι τόσο ισχυρή όσο όλη μου η αγάπη που δίνω στον Πατέρα μου. Η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι απεριόριστη, και χωρίς τον φόβο ότι δεν θα με ακούσεις.

Το νόημα της αγάπης είναι δικό σου και το μοιράζεσαι με τον Θεό τον Ίδιο. Διότι αυτό που είσαι είναι αυτό που είναι Αυτός. Δεν υπάρχει άλλη αγάπη από την δική Του, και αυτό που είναι Αυτός, είναι τα πάντα όσα υπάρχουν.

Δέξου με και άφησε την Αγάπη του Θεού να λάμψει επάνω σου. Η πραγματικότητά μου είναι δική σου και δική Του. Ενώνοντας το νου σου με τον δικό μου, εκδηλώνεις ότι η Θέληση του Θεού είναι ένα με την δική σου.

Θα ήθελες να ξέρεις την Θέληση του Θεού για σένα; Ρώτησε εμένα που την ξέρω για σένα και θα την μάθεις. Δεν θα σου αρνηθώ τίποτα, όπως ο Θεός δεν αρνείται τίποτα σε μένα. Δικό μας είναι απλά το ταξίδι της επιστροφής στον Θεό ο Οποίος είναι το σπίτι μας.

Το ταξίδι προς τον Θεό είναι απλά η αφύπνιση της γνώσης αυτού που είσαι πάντα, και για πάντα. Είναι ένα ταξίδι χωρίς απόσταση προς ένα στόχο που ποτέ δεν έχει αλλάξει. Την αλήθεια μόνο να την βιώσεις μπορείς. Δεν μπορεί να περιγραφεί και δεν μπορεί να εξηγηθεί. Εγώ μπορώ να σου γνωστοποιήσω της συνθήκες της αλήθειας, αλλά η αλήθεια θα ανατείλει σε σένα από μόνη της.

Σου δίνω το λυχνάρι και έρχομαι μαζί σου. Δεν θα κάνεις αυτό το ταξίδι μόνος σου. Θα σε οδηγήσω στον αληθινό σου Πατέρα, που έχει την ανάγκη σου, όπως κι εγώ.

Ο Πατέρας σου σε αγαπά. Όλος ο κόσμος του πόνου δεν είναι το Θέλημά Του. Συγχώρεσε στον εαυτό σου την σκέψη ότι Αυτός θέλησε κάτι τέτοιο για σένα.

Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σε αγαπά ο Πατέρας σου, διότι δεν υπάρχει κάτι παράλληλο στην εμπειρία σου από αυτόν τον κόσμο για σε βοηθήσει να καταλάβεις. Δεν υπάρχει τίποτα πάνω στην γη με το οποίο να μπορεί να συγκριθεί, και τίποτα από ό,τι έχεις νιώσει ποτέ χώρια από Αυτόν που να μοιάζει έστω και αμυδρά με αυτό.

Μόνο η Αγάπη του Πατέρα θα σε προστατέψει από όλες τις περιστάσεις. Θα σε ανυψώσει πάνω από κάθε δοκιμασία, και θα σε σηκώσει πάνω από κάθε φαινομενικό κίνδυνο αυτού του κόσμου σε ένα κλίμα τέλειας γαλήνης και ασφάλειας.

Η Θέληση του Θεού για σένα είναι τέλεια ευτυχία διότι δεν υπάρχει αμαρτία, και τα βάσανα είναι χωρίς αιτία. Η χαρά είναι δίκαιη, και ο πόνος είναι ένα σημάδι ότι έχεις παρεξηγήσει τον εαυτό σου. Μην φοβάσαι την Θέληση του Θεού. αλλά στρέψου προς αυτήν με εμπιστοσύνη ότι θα σε απελευθερώσει από όλες τις συνέπειες που έχει σφυρηλατήσει στην πυρετώδη φαντασία σου η αμαρτία.

Στα κουρασμένα σου μάτια φέρνω μια θέαση ενός διαφορετικού κόσμου, τόσο νέου και καθαρού και ανανεωμένου που θα ξεχάσεις τον πόνο και την θλίψη που έβλεπες πριν. Εν τούτοις είναι μια θέαση που πρέπει να την μοιραστείς με όλους όσους βλέπεις, ειδάλλως δεν θα την βλέπεις. Όταν δίνεις αυτό το δώρο το κάνεις δικό σου. Και ο Θεός όρισε, με στοργή και καλοσύνη, ότι αυτό το δώρο προορίζεται για σένα.

Δεν χρειαζόμαστε τον χρόνο γι αυτό. Μόνο προθυμία. Γιατί αυτό που φαίνεται ότι χρειάζεται χίλια χρόνια μπορεί εύκολα να γίνει σε μια στιγμή με την χάρη του Θεού.

Το δώρο της χάριτος είναι κάτι πάρα πάνω από μια απλή απάντηση. Επανορθώνει όλες τις μνήμες που έχει λησμονήσει ο κοιμισμένος νους ∙ όλη την βεβαιότητα για το ποια είναι η σημασία της Αγάπης.

Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Στέκουν με λαμπρή σιωπή δίπλα σε κάθε όνειρο πόνου και βασάνου, αμαρτίας και ενοχής. Ας χαρούμε που μπορούμε να περπατήσουμε στον κόσμο, και να βρούμε τόσο πολλές ευκαιρίες για να καταλάβουμε άλλη μια κατάσταση όπου το δώρο του Θεού αναγνωρίζεται για δικό μας, άλλη μια φορά!

Έτσι όλα τα υπολείμματα της κόλασης, οι κρυφές αμαρτίες και τα κρυμμένα μίση φεύγουν. Και όλη ομορφιά που έκρυβαν εμφανίζεται σαν τα λιβάδια του Ουρανού στην όρασή μας, για να μας σηκώσει πάνω από τους ακανθώδεις δρόμους που ταξιδεύαμε πριν εμφανιστεί ο Χριστός.

Ο Θεός δίνει τις ευχαριστίες Του σε σένα, τον Υιό Του, γιατί είσαι αυτό που είσαι.

Είσαι η δική Του ολοκλήρωση και η Πηγή της αγάπης, μαζί με Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη σου προς Αυτόν είναι ένα με την δική Του ευγνωμοσύνη προς εσένα. Γιατί η αγάπη δεν μπορεί να πορεύεται σε κανένα άλλο δρόμο από αυτόν της ευγνωμοσύνης, κι έτσι πορευόμαστε εμείς που πηγαίνουμε προς τον Θεό.

Δεν περπατάς μόνος. Οι άγγελοι του Θεού πετούν παντού γύρω σου και κοντά σου. Η Αγάπη Του σε περιβάλλει, και να είσαι σίγουρος γι αυτό ∙ κι εγώ ποτέ δεν θα σε αφήσω χωρίς υποστήριξη.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...