ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Για να είναι πιο ολοκληρωμένη η κατανόηση της σημερινής ανάρτησης σας συνιστώ να διαβάσετε πρώτα αυτή, που είναι στην ουσία το πρώτο μέρος της.

http://truthseeker-christina.blogspot.com/2009/07/blog-post_15.html

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ;

Οι δάσκαλοι του Θεού δεν έχουν προκαθορισμένο διδακτικό επίπεδο. Κάθε διδακτική – μαθησιακή κατάσταση συνεπάγεται μια διαφορετική σχέση στην αρχή, αν και ο απώτερος στόχος είναι πάντα ο ίδιος ∙ να κάνουν αυτή την σχέση ιερή, στην οποία να μπορούν και οι δύο να βλέπουν τον Υιό του Θεού ως αναμάρτητο. Δεν υπάρχει κανείς από τον οποίο ένας δάσκαλος του Θεού να μην μπορεί να μάθει, άρα δεν υπάρχει κανένας που να μην μπορεί να τον διδάξει. Βέβαια, από πρακτική άποψη δεν είναι δυνατόν να συναντήσει τους πάντες, ούτε να τον βρούνε όλοι. Επομένως, το σχέδιο περιλαμβάνει κάποιες συγκεκριμένες επαφές για κάθε δάσκαλο του Θεού. Δεν συμβαίνουν τυχαία γεγονότα στην σωτηρία. Αυτούς που πρέπει να συναντήσει θα τους συναντήσει, διότι μαζί έχουν το δυναμικό για μια ιερή σχέση. Είναι έτοιμοι ο ένας για τον άλλο.
Το πιο απλό επίπεδο διδασκαλίας φαινομενικά είναι αρκετά επιφανειακό. Αποτελείται από αυτό που φαινομενικά είναι μια τυχαία συνάντηση ∙ μια «τυχαία» συνάντηση δυο φαινομενικά ξένων σε ένα ασανσέρ, ένα παιδί που τρέχοντας απρόσεχτα πέφτει «τυχαία» πάνω σε έναν ενήλικο, δύο σπουδαστές που «τυχαίνει» να γυρίζουν σπίτι μαζί από τον ίδιο δρόμο. Αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες. Η κάθε μια έχει το δυναμικό να γίνει μια διδακτική – μαθησιακή κατάσταση. Ίσως οι φαινομενικοί ξένοι στο ασανσέρ να χαμογελάσουν ο ένας στον άλλο ∙ ίσως ο ενήλικος δεν μαλώσει το παιδί που έπεσε πάνω του ∙ ίσως οι σπουδαστές να γίνουν φίλοι. Ακόμα και στο επίπεδο των πιο τυχαίων συναντήσεων, είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να χάσουν την θέαση των ξεχωριστών συμφερόντων τους, έστω για μια μόνο στιγμή. Αυτή η στιγμή είναι αρκετή. Η σωτηρία έχει έρθει.
Είναι δύσκολο να κατανοήσεις ότι τα επίπεδα διδασκαλίας των συμπαντικών μαθημάτων είναι μια αντίληψη τόσο ανούσια στην πραγματικότητα, όσο κι ο χρόνος. Η ψευδαίσθηση του ενός δίνει έδαφος την ψευδαίσθηση του άλλου. Στον χρόνο, ο δάσκαλος του Θεού φαίνεται ότι αρχίζει ν’ αλλάζει το νου του για τον κόσμο με μια και μοναδική απόφαση, και έπειτα μαθαίνει όλο και περισσότερα για την νέα κατεύθυνση καθώς την διδάσκει. Έχουμε ήδη καλύψει την ψευδαίσθηση του χρόνου, αλλά η ψευδαίσθηση των επιπέδων διδασκαλίας φαίνεται ότι είναι κάτι διαφορετικό. Ίσως ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε ότι αυτά τα επίπεδα δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν είναι απλά να πούμε ότι οποιοδήποτε επίπεδο της διδασκαλικής – μαθησιακής κατάστασης είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για την Επανόρθωση, και το σχέδιο Εκείνου δεν μπορεί να έχει επίπεδα, εφόσον είναι μια αντανάκλαση της Θέλησής Του. Η σωτηρία είναι πάντα έτοιμη και πάντα εκεί. Οι δάσκαλοι του Θεού εργάζονται σε διαφορετικά επίπεδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Κάθε διδασκαλική – μαθησιακή κατάσταση είναι υψίστης σημασίας με την έννοια ότι κάθε άτομο που εμπλέκεται θα μάθει το περισσότερο δυνατό από το άλλο την συγκεκριμένη στιγμή. Με αυτή την έννοια, και μόνο με αυτή, μπορούμε να μιλούμε για επίπεδα διδασκαλίας. Χρησιμοποιώντας τον όρο κατ’ αυτό τον τρόπο, το δεύτερο επίπεδο διδασκαλίας είναι μια πιο σοβαρή σχέση, στην οποία, για κάποιο διάστημα, δύο άνθρωποι εισέρχονται σε μια σχετικά έντονη διδασκαλική – μαθησιακή κατάσταση και έπειτα αποχωρίζονται φαινομενικά. Όπως και στο πρώτο επίπεδο, αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες, ούτε αυτό που φαίνεται ότι είναι το τέλος της σχέσης είναι το πραγματικό τέλος. Και πάλι, ο κάθε ένας μαθαίνει όσα μπορεί να μάθει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όμως, όλοι όσοι συναντιούνται κάποια μέρα θα συναντηθούν ξανά, γιατί είναι ο προορισμός όλων των σχέσεων να γίνουν ιερές. Ο Θεός δεν σφάλει στον Υιό Του.
Το τρίτο επίπεδο διδασκαλίας συμβαίνει σε σχέσεις οι οποίες, μόλις σχηματιστούν, είναι ισόβιες. Αυτές είναι διδασκαλικές – μαθησιακές καταστάσεις στις οποίες δίνεται σε κάθε άτομο ένας επιλεγμένος μαθησιακός σύντροφος ο οποίος του παρουσιάζει απεριόριστες ευκαιρίες μάθησης. Αυτές οι σχέσεις είναι γενικά λίγες, διότι η ύπαρξή τους υποδηλώνει ότι οι εμπλεκόμενοι έχουν φτάσει συγχρόνως σε ένα στάδιο στο οποίο η διδασκαλική – μαθησιακή κατάσταση είναι πραγματικά τέλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι το αναγνωρίζουν απαραίτητα ∙ μάλιστα, κατά κανόνα δεν το αναγνωρίζουν. Μπορεί να είναι ακόμα και εχθρικοί ο ένας με τον άλλο για κάποιο διάστημα, ή και για όλη τους την ζωή. Αν όμως, αποφασίσουν να μάθουν, το τέλειο μάθημα βρίσκεται μπροστά τους και μπορούν να το μάθουν. Και αν αποφασίσουν να μάθουν αυτό το μάθημα, γίνονται οι σωτήρες των δασκάλων που ταλαντεύονται και μπορεί να φαίνεται ότι κινδυνεύουν να αποτύχουν. Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν είναι δυνατόν να αποτύχει να βρει την Βοήθεια που χρειάζεται.

«Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός επιθυμεί να μάθω» - Μάθημα 193.

Κάθε μάθημα είναι ένα θαύμα που μου προσφέρει ο Θεός, στην θέση των σκέψεων που έχω φτιάξει για να με πληγώνουν. Ό,τι μαθαίνω από Αυτόν, γίνεται ο τρόπος που απελευθερώνομαι. Κι έτσι επιλέγω να μάθω τα μαθήματά Του και να ξεχάσω τα δικά μου.