Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ – ΓΝΩΣΗ.




Ο κόσμος που βλέπεις είναι ψευδαίσθηση κόσμου. Ο Θεός δεν τον δημιούργησε, διότι ό,τι δημιουργεί Αυτός πρέπει να είναι αιώνιο σαν τον Ίδιο. Όμως δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που βλέπεις που θα διαρκέσει για πάντα. Μερικά πράγματα μπορεί να κρατήσουν μέσα στο χρόνο περισσότερο από κάποια άλλα. Αλλά θα έρθει η ώρα που όλα τα ορατά πράγματα θα έχουν ένα τέλος.

Άρα τα μάτια του σώματος δεν είναι τα μέσα με τα οποία μπορεί να γίνει ορατός ο πραγματικός κόσμος, γιατί οι ψευδαισθήσεις που κοιτάζουν πρέπει να οδηγούν σε ακόμα περισσότερες ψευδαισθήσεις για την πραγματικότητα. Και αυτό κάνουν. Γιατί όλα όσα βλέπουν όχι μόνο δεν θα διαρκέσουν, αλλά κάνουν χώρο σε σκέψεις αμαρτίας και ενοχής. Ενώ όλα όσα δημιούργησε ο θεός είναι χωρίς αμαρτία για πάντα άρα και χωρίς ενοχή για πάντα.

Η γνώση, δεν είναι η θεραπεία για την λανθασμένη αντίληψη εφόσον, όντας σε άλλο επίπεδο, ποτέ δεν μπορούν να συναντηθούν. Η μόνη δυνατή διόρθωση για την λανθασμένη αντίληψη πρέπει να είναι η ορθή αντίληψη. Δεν θα διαρκέσει. Αλλά όσο διαρκεί, έρχεται να θεραπεύσει. Γιατί η ορθή αντίληψη είναι μια θεραπεία με πολλά ονόματα. Συγχώρεση, σωτηρία, Επανόρθωση, σωστή αντίληψη, είναι όλα ένα. Είναι η μοναδική αρχή, με το τέλος να οδηγεί στην Ενότητα πολύ πέρα από αυτά τα ίδια. Η σωστή αντίληψη είναι το μέσο με το οποίο ο κόσμος σώζεται από την αμαρτία, γιατί η αμαρτία δεν υπάρχει. Και αυτό είναι που βλέπει η σωστή αντίληψη.

Ο κόσμος στέκεται σαν εμπόδιο μπροστά από την όραση του Χριστού. Αλλά η σωστή αντίληψη τον βλέπει σαν ένα εύθραυστο πέπλο, που αποσύρεται τόσο εύκολα και δεν μπορεί να διαρκέσει πάνω από μια στιγμή. Επιτέλους τον βλέπει σαν αυτό που είναι πραγματικά. Και τώρα δεν γίνεται να μην εξαφανιστεί, γιατί τώρα υπάρχει ένα κενό μέρος που έχει καθαριστεί και ετοιμαστεί. Εκεί όπου γινόταν αντιληπτή η καταστροφή παρουσιάζεται το πρόσωπο του Χριστού, και εκείνη την στιγμή ο κόσμος ξεχνιέται, και ο χρόνος τελειώνει για πάντα καθώς ο κόσμος στροβιλίζεται μέσα στο τίποτα από το οποίο προήλθε.

Ένας κόσμος που έχει συγχωρεθεί δεν είναι δυνατόν να διαρκέσει. Ήταν ο κόσμος των σωμάτων. Αλλά η συγχώρεση βλέπει πέρα από τα σώματα. Αυτή είναι η ιερότητά της ∙ αυτός είναι ο τρόπος που θεραπεύει. Ο κόσμος των σωμάτων είναι ο κόσμος της αμαρτίας, γιατί μόνο αν υπάρχει σώμα είναι δυνατή η αμαρτία. Από την αμαρτία προέρχεται η ενοχή τόσο βέβαια όσο η συγχώρεση απομακρύνει κάθε ενοχή. Και μόλις φύγει η ενοχή τι άλλο μένει να κρατήσει στην θέση του ένα κόσμο διαχωρισμένο; Γιατί ο χώρος έχει φύγει κι αυτός, μαζί με τον χρόνο. Μόνο το σώμα κάνει τον κόσμο να φαίνεται αληθινός, γιατί όντας διαχωρισμένο δεν θα μπορούσε να παραμείνει εκεί όπου ο διαχωρισμός είναι αδύνατος. Η συγχώρεση αποδεικνύει ότι είναι αδύνατος διότι δεν τον βλέπει. Και αυτό που θα παραβλέπεις τότε δεν θα το καταλαβαίνεις, ακριβώς όπως κάποτε η παρουσία του ήταν η μοναδική βεβαιότητά σου.

Αυτή είναι η αλλαγή που φέρνει η ορθή αντίληψη: Αυτό που είχε προβληθεί προς τα έξω γίνεται ορατό στο εσωτερικό, και εκεί η συγχώρεση το αφήνει να εξαφανιστεί. Γιατί εκεί στήνεται ο βωμός στον Υιό, και εκεί ο Πατέρας επανέρχεται στην μνήμη. Ό,τι είναι ορατό εξωτερικά πρέπει να βρίσκεται πέρα από την συγχώρεση, γιατί φαίνεται ότι είναι για πάντα αμαρτωλό. Που βρίσκεται η ελπίδα ενώσω η αμαρτία γίνεται ορατή σαν εξωτερική; Τι θεραπεία μπορεί να περιμένει η ενοχή; Αλλά όταν την βλέπεις μέσα στο νου σου, η ενοχή και η συγχώρεση για μια στιγμή βρίσκονται μαζί, δίπλα - δίπλα, πάνω στον ίδιο βωμό. Εκεί επιτέλους η ασθένεια και η μοναδική της θεραπεία ενώνονται με μια θεραπευτική φωτεινότητα. Ο Θεός έχει έρθει να διεκδικήσει ό,τι είναι δικό Του. Η συγχώρεση είναι ολοκληρωμένη.

Και τώρα η γνώση του Θεού, αναλλοίωτη, βέβαιη, αγνή και απόλυτα κατανοητή, εισέρχεται στο βασίλειο της. Φεύγει πια η αντίληψη, η ορθή και η λανθασμένη. Φεύγει και συγχώρεση, διότι έχει επιτελέσει το έργο της. Και φεύγουν και τα σώματα μέσα στο λαμπερό φως πάνω στην αγία τράπεζα του Υιού του Θεού. Ο Θεός γνωρίζει πως είναι δικιά Του, όπως και του Υιού Του. Και εδώ Αυτοί ενώνονται, γιατί εδώ το πρόσωπο του Χριστού απομακρύνει με την λάμψη του την τελική στιγμή του χρόνου, και τώρα λαμβάνει χώρα και η τελική αντίληψη του κόσμου που τον βλέπει πλέον χωρίς σκοπό και αιτία. Γιατί εκεί όπου έχει έρθει η θύμηση του Θεού επιτέλους δεν υπάρχει ταξίδι, ούτε πίστη στην αμαρτία, ούτε τείχη, ούτε σώματα, και η αμείλικτη έλξη της ενοχής και του θανάτου έχει εκπνεύσει για πάντα.

Ω αδερφοί μου, αν μόνο γνωρίζατε την γαλήνη που θα σας αγκαλιάζει και θα σας κρατά ασφαλείς και αγνούς κι αγαπημένους μέσα στον Νου του Θεού, τότε δεν θα μπορούσατε να αντισταθείτε και θα σπεύδατε να Τον συναντήσετε εκεί που βρίσκεται η αγία τράπεζά Του. Αγιασμένο ας είναι το Όνομά σου και το δικό Του, διότι είναι ενωμένα εδώ σε αυτό το ιερό μέρος. Εδώ Εκείνος σκύβει για να σε ανυψώσει προς Αυτόν, μακριά από τις ψευδαισθήσεις μέσα στην ιερότητα ∙ έξω από τον κόσμο, στην αιωνιότητα ∙ και όντας μακριά από κάθε φόβο επιστρέφεις στην αγάπη.

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Το Άγιο Πνεύμα.




Σας συνιστώ να διαβάστε πρώτα αυτή την ανάρτηση για τον Ιησού – Χριστό:

http://truthseeker-christina.blogspot.com/2009/02/blog-post_22.html

Το Άγιο Πνεύμα.

Ο Ιησούς είναι η εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο κάλεσε πάνω στην γη όταν αυτός ανήλθε στον Ουρανό, ή ταυτίστηκε απόλυτα με τον Χριστό, τον Υιό του Θεού όπως Αυτός τον δημιούργησε. Το Άγιο Πνεύμα, όντας δημιουργία του ενός Δημιουργού, δημιουργώντας μαζί Του και κατ’ ομοίωσή Του στο πνεύμα, είναι αιώνιο και δεν έχει ποτέ αλλάξει. «Καλέστηκε στην γη» με την έννοια ότι ήταν τώρα δυνατόν να Τον δεχτεί και ν’ ακούσει την Φωνή Του. Δική Του είναι η Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού, και επομένως έχει πάρει μορφή. Αυτή η μορφή δεν είναι η πραγματικότητά Του, την οποία ο Θεός μόνο την γνωρίζει μαζί με τον Χριστό, τον αληθινό Του Υιό, ο Οποίος είναι μέρος από Αυτόν.

Το Άγιο Πνεύμα περιγράφεται μέσα από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ σαν να δίνει την απάντηση στον διαχωρισμό και να φέρνει το σχέδιο της Επανόρθωσης σε μας, καθιερώνοντας τον συγκεκριμένο ρόλο μας σε αυτό και δείχνοντάς μας ακριβώς τι είναι. Έχει καθιερώσει τον Ιησού ως ηγέτη στην διεκπεραίωση του σχεδίου Του εφόσον ήταν ο πρώτος που ολοκλήρωσε τέλεια το δικό του μέρος. Όλη η δύναμη στον Ουρανό και στην γη του έχει λοιπόν δοθεί και θα την μοιραστεί μαζί σας όταν ολοκληρώσετε το δικό σας μέρος. Η αξίωμα της Επανόρθωσης είχε δοθεί στο Άγιο Πνεύμα πολύ πριν το ενεργοποιήσει ο Ιησούς.

Το Άγιο Πνεύμα περιγράφεται σαν ο εναπομείνας Σύνδεσμος Επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό και τους διαχωρισμένου Υιούς Του. Για να εκπληρώσει αυτή την ειδική λειτουργία το Άγιο Πνεύμα έχει αναλάβει μια διπλή λειτουργία. Αυτός γνωρίζει διότι είναι μέρος του Θεού. Αντιλαμβάνεται διότι στάλθηκε για να σώσει την ανθρωπότητα. Είναι η μεγάλη διορθωτική αρχή, ο κομιστής της ορθής αντίληψης, η έμφυτη δύναμη της όρασης του Χριστού. Είναι το φως με το οποίο γίνεται αντιληπτός ο κόσμος που έχει συγχωρεθεί, στον οποίο μόνο το πρόσωπο του Χριστού είναι ορατό. Ποτέ δεν ξεχνά τον Δημιουργό ή την δημιουργία Του. Ποτέ δεν ξεχνά τον Υιό του Θεού. Ποτέ δεν ξεχνά εσένα. Φέρει την Αγάπη του Πατέρα σε σένα με μια αιώνια λάμψη που ποτέ δεν θα σβήσει διότι ο Θεός την τοποθέτησε εκεί.

Το Άγιο Πνεύμα ενοικεί μέσα στο μέρος του νου σου που είναι τμήμα του Χριστικού Νου. Αντιπροσωπεύει τον Εαυτό σου και τον δημιουργό σου, που είναι ένα. Μιλά εκ μέρους του Θεού και εκ μέρους δικού σου, όντας ενωμένο και με τους δύο. Άρα Αυτός είναι που τους πιστοποιεί ως ένα. Φαίνεται ότι είναι μια Φωνή, γιατί με αυτή την μορφή σου λέει τον Λόγο του Θεού. Φαίνεται ότι είναι Οδηγός μέσα από μια μακρινή χώρα, διότι χρειάζεσαι αυτή την μορφή βοήθειας. Φαίνεται ότι είναι οτιδήποτε απαντά στις ανάγκες που νομίζεις ότι έχεις. Αλλά Αυτός δεν εξαπατάται όταν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου παγιδευμένο σε ανάγκες που δεν έχεις. Από αυτές είναι που επιθυμεί να σε απελευθερώσει. Από αυτές είναι που επιθυμεί να σε καταστήσει ασφαλή.

Εσύ είσαι η εκδήλωσή Του σε αυτόν τον κόσμο. Ο αδερφός σου σε καλεί να γίνεις η Φωνή Του μαζί με αυτόν. Μόνος δεν μπορεί να είναι ο Βοηθός του Υιού του Θεού γιατί μόνος είναι δίχως λειτουργία. Αλλά, ενωμένος μαζί σου, είναι ο λαμπερός Σωτήρας του κόσμου, του Οποίου ο ρόλος στην σωτηρία του σε έχει καταστήσει ολοκληρωμένο. Σου προφέρει τις ευχαριστίες Του, όπως και σ’ αυτόν, γιατί εγέρθηκες μαζί με αυτόν όταν ξεκίνησε να σώσει τον κόσμο. Θα είσαι μαζί του όταν ο χρόνος τελειώσει και δεν παραμείνει κανένα ίχνος ονείρων μίσους στα οποία να χορεύεις με την μουσική του θανάτου. Γιατί στην θέση του ακούγεται ο ύμνος προς τον Θεό για λίγη ώρα. Και μετά η Φωνή φεύγει, για να μην πάρει μορφή ποτέ ξανά παρά μόνο για να επιστρέψει στην αιώνια απουσία μορφής του Θεού.

Σάββατο 8 Αυγούστου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ




VI. Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ

Εσύ που θέλεις την γαλήνη μπορείς να την βρεις μόνο με την απόλυτη συγχώρεση. Κανένας δεν μπορεί να μάθει τίποτα εκτός κι αν θέλει να το μάθει και πιστεύει ότι το χρειάζεται κατά κάποιο τρόπο. Αν και η έλλειψη δεν υπάρχει στην δημιουργία του Θεού, είναι πασιφανής σε αυτό που έχεις φτιάξει εσύ. Μάλιστα, αυτή είναι και η κύρια διαφορά ανάμεσά τους. Η έλλειψη υπονοεί ότι επιθυμείς να βρισκόσουν σε μια καλύτερη κατάσταση διαφορετική από ότι είσαι τώρα.

Μέχρι τον «διαχωρισμό», που είναι και η σημασία της «πτώσης», τίποτα δεν βρισκόταν σε έλλειψη. Δεν υπήρχαν καθόλου ανάγκες. Οι ανάγκες προκύπτουν μόνο όταν υποβάλεις τον εαυτό σου σε στέρηση. Ενεργείς σύμφωνα με μια συγκεκριμένη σειρά αναγκών την οποία εσύ έχεις καταρτίσει. Αυτό, με την σειρά του εξαρτάται από το τι αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι.

Η αίσθηση διαχωρισμού από τον Θεό είναι η μόνη έλλειψη που πραγματικά χρειάζεσαι να διορθώσεις. Αυτή η αίσθηση του διαχωρισμού ποτέ δεν θα είχε προκύψει αν εσύ δεν είχες παραμορφώσει την αντίληψή σου για την αλήθεια, αντιλαμβανόμενος έτσι τον εαυτό σου σε έλλειψη.
Η ιδέα της σειράς αναγκών προέκυψε διότι, έχοντας κάνει αυτό το θεμελιώδες σφάλμα, είχες ήδη θρυμματίσει τον εαυτό σου σε επίπεδα με διαφορετικές ανάγκες. Καθώς ενοποιείσαι γίνεσαι ένα, και οι ανάγκες σου γίνονται ένα κατά τον ίδιο τρόπο. Οι ενοποιημένες ανάγκες οδηγούν σε ενοποιημένη δράση, διότι αυτό παράγει έλλειψη σύγκρουσης.

Η ιδέα της σειράς των αναγκών, η οποία είναι επακόλουθο του αρχικού σφάλματος ότι κάποιος μπορεί να είναι διαχωρισμένος από τον Θεό, χρειάζεται διόρθωση στο δικό της επίπεδο διότι το σφάλμα της αντίληψης επιπέδων πρέπει να διορθωθεί ολοκληρωτικά. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι αποτελεσματικά ενώσω λειτουργείς σε διαφορετικά επίπεδα. Όμως, όσο το κάνεις αυτό, η διόρθωση πρέπει να εφαρμοστεί κάθετα από κάτω προς τα πάνω. Αυτό επειδή νομίζεις ότι ζεις στον χώρο, όπου ιδέες όπως «πάνω» και «κάτω» έχουν νόημα. Τελικά ο χώρος είναι εξίσου χωρίς νόημα όπως ο χρόνος. Και τα δύο είναι απλές πεποιθήσεις.

Ο πραγματικός σκοπός αυτού του κόσμου είναι να τον χρησιμοποιήσεις για να διορθώσεις την απιστία σου. Ποτέ δεν θα μπορείς να ελέγξεις τις επιδράσεις του φόβου εσύ ο ίδιος, διότι εσύ είσαι αυτός που έφτιαξε τον φόβο και πιστεύεις σε αυτό που έφτιαξες. Στην στάση, αν και όχι στο περιεχόμενο, μοιάζεις με τον Δημιουργό σου, ο Οποίος έχει απόλυτη πίστη στις δημιουργίες Του διότι Αυτός τις δημιούργησε. Η πίστη παράγει την αποδοχή της ύπαρξης. Αυτός είναι ο λόγος που μπορείς να πιστεύεις αυτό που κανένας άλλος δεν πιστεύει ότι είναι αληθινό.

Είναι αληθινό για σένα διότι το έφτιαξες εσύ.

Όλες οι πλευρές του φόβου είναι αναληθείς διότι δεν υπάρχουν σε δημιουργικό επίπεδο, άρα δεν υπάρχουν καθόλου. Σε όποια έκταση είσαι πρόθυμος να παραδώσεις τις πεποιθήσεις σου σε αυτή την δοκιμασία, σε αυτό τον βαθμό οι αντιλήψεις θα διορθώνονται. Ξεκαθαρίζοντας το ψεύτικο από το αληθινό, το θαύμα έχει αυτή την πορεία:

Η τέλεια αγάπη αποβάλλει τον φόβο.
Αν ο φόβος υπάρχει,
Τότε δεν υπάρχει τέλεια αγάπη.

Αλλά:

Μόνο η τέλεια αγάπη υπάρχει.
Αν υπάρχει φόβος,
Προξενεί μια κατάσταση που δεν υπάρχει.

Πίστεψέ το αυτό και θα είσαι ελεύθερος. Μόνο ο Θεός μπορεί να ορίσει αυτή την λύση, και αυτή η πίστη είναι το δώρο Του.

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ





Για να είναι πιο ολοκληρωμένη η κατανόηση της σημερινής ανάρτησης σας συνιστώ να διαβάσετε πρώτα αυτή, που είναι στην ουσία το πρώτο μέρος της.

http://truthseeker-christina.blogspot.com/2009/07/blog-post_15.html




ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ;

Οι δάσκαλοι του Θεού δεν έχουν προκαθορισμένο διδακτικό επίπεδο. Κάθε διδακτική – μαθησιακή κατάσταση συνεπάγεται μια διαφορετική σχέση στην αρχή, αν και ο απώτερος στόχος είναι πάντα ο ίδιος ∙ να κάνουν αυτή την σχέση ιερή, στην οποία να μπορούν και οι δύο να βλέπουν τον Υιό του Θεού ως αναμάρτητο. Δεν υπάρχει κανείς από τον οποίο ένας δάσκαλος του Θεού να μην μπορεί να μάθει, άρα δεν υπάρχει κανένας που να μην μπορεί να τον διδάξει. Βέβαια, από πρακτική άποψη δεν είναι δυνατόν να συναντήσει τους πάντες, ούτε να τον βρούνε όλοι. Επομένως, το σχέδιο περιλαμβάνει κάποιες συγκεκριμένες επαφές για κάθε δάσκαλο του Θεού. Δεν συμβαίνουν τυχαία γεγονότα στην σωτηρία. Αυτούς που πρέπει να συναντήσει θα τους συναντήσει, διότι μαζί έχουν το δυναμικό για μια ιερή σχέση. Είναι έτοιμοι ο ένας για τον άλλο.
Το πιο απλό επίπεδο διδασκαλίας φαινομενικά είναι αρκετά επιφανειακό. Αποτελείται από αυτό που φαινομενικά είναι μια τυχαία συνάντηση ∙ μια «τυχαία» συνάντηση δυο φαινομενικά ξένων σε ένα ασανσέρ, ένα παιδί που τρέχοντας απρόσεχτα πέφτει «τυχαία» πάνω σε έναν ενήλικο, δύο σπουδαστές που «τυχαίνει» να γυρίζουν σπίτι μαζί από τον ίδιο δρόμο. Αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες. Η κάθε μια έχει το δυναμικό να γίνει μια διδακτική – μαθησιακή κατάσταση. Ίσως οι φαινομενικοί ξένοι στο ασανσέρ να χαμογελάσουν ο ένας στον άλλο ∙ ίσως ο ενήλικος δεν μαλώσει το παιδί που έπεσε πάνω του ∙ ίσως οι σπουδαστές να γίνουν φίλοι. Ακόμα και στο επίπεδο των πιο τυχαίων συναντήσεων, είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να χάσουν την θέαση των ξεχωριστών συμφερόντων τους, έστω για μια μόνο στιγμή. Αυτή η στιγμή είναι αρκετή. Η σωτηρία έχει έρθει.
Είναι δύσκολο να κατανοήσεις ότι τα επίπεδα διδασκαλίας των συμπαντικών μαθημάτων είναι μια αντίληψη τόσο ανούσια στην πραγματικότητα, όσο κι ο χρόνος. Η ψευδαίσθηση του ενός δίνει έδαφος την ψευδαίσθηση του άλλου. Στον χρόνο, ο δάσκαλος του Θεού φαίνεται ότι αρχίζει ν’ αλλάζει το νου του για τον κόσμο με μια και μοναδική απόφαση, και έπειτα μαθαίνει όλο και περισσότερα για την νέα κατεύθυνση καθώς την διδάσκει. Έχουμε ήδη καλύψει την ψευδαίσθηση του χρόνου, αλλά η ψευδαίσθηση των επιπέδων διδασκαλίας φαίνεται ότι είναι κάτι διαφορετικό. Ίσως ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε ότι αυτά τα επίπεδα δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν είναι απλά να πούμε ότι οποιοδήποτε επίπεδο της διδασκαλικής – μαθησιακής κατάστασης είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για την Επανόρθωση, και το σχέδιο Εκείνου δεν μπορεί να έχει επίπεδα, εφόσον είναι μια αντανάκλαση της Θέλησής Του. Η σωτηρία είναι πάντα έτοιμη και πάντα εκεί. Οι δάσκαλοι του Θεού εργάζονται σε διαφορετικά επίπεδα, αλλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Κάθε διδασκαλική – μαθησιακή κατάσταση είναι υψίστης σημασίας με την έννοια ότι κάθε άτομο που εμπλέκεται θα μάθει το περισσότερο δυνατό από το άλλο την συγκεκριμένη στιγμή. Με αυτή την έννοια, και μόνο με αυτή, μπορούμε να μιλούμε για επίπεδα διδασκαλίας. Χρησιμοποιώντας τον όρο κατ’ αυτό τον τρόπο, το δεύτερο επίπεδο διδασκαλίας είναι μια πιο σοβαρή σχέση, στην οποία, για κάποιο διάστημα, δύο άνθρωποι εισέρχονται σε μια σχετικά έντονη διδασκαλική – μαθησιακή κατάσταση και έπειτα αποχωρίζονται φαινομενικά. Όπως και στο πρώτο επίπεδο, αυτές οι συναντήσεις δεν είναι τυχαίες, ούτε αυτό που φαίνεται ότι είναι το τέλος της σχέσης είναι το πραγματικό τέλος. Και πάλι, ο κάθε ένας μαθαίνει όσα μπορεί να μάθει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Όμως, όλοι όσοι συναντιούνται κάποια μέρα θα συναντηθούν ξανά, γιατί είναι ο προορισμός όλων των σχέσεων να γίνουν ιερές. Ο Θεός δεν σφάλει στον Υιό Του.
Το τρίτο επίπεδο διδασκαλίας συμβαίνει σε σχέσεις οι οποίες, μόλις σχηματιστούν, είναι ισόβιες. Αυτές είναι διδασκαλικές – μαθησιακές καταστάσεις στις οποίες δίνεται σε κάθε άτομο ένας επιλεγμένος μαθησιακός σύντροφος ο οποίος του παρουσιάζει απεριόριστες ευκαιρίες μάθησης. Αυτές οι σχέσεις είναι γενικά λίγες, διότι η ύπαρξή τους υποδηλώνει ότι οι εμπλεκόμενοι έχουν φτάσει συγχρόνως σε ένα στάδιο στο οποίο η διδασκαλική – μαθησιακή κατάσταση είναι πραγματικά τέλεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι το αναγνωρίζουν απαραίτητα ∙ μάλιστα, κατά κανόνα δεν το αναγνωρίζουν. Μπορεί να είναι ακόμα και εχθρικοί ο ένας με τον άλλο για κάποιο διάστημα, ή και για όλη τους την ζωή. Αν όμως, αποφασίσουν να μάθουν, το τέλειο μάθημα βρίσκεται μπροστά τους και μπορούν να το μάθουν. Και αν αποφασίσουν να μάθουν αυτό το μάθημα, γίνονται οι σωτήρες των δασκάλων που ταλαντεύονται και μπορεί να φαίνεται ότι κινδυνεύουν να αποτύχουν. Κανένας δάσκαλος του Θεού δεν είναι δυνατόν να αποτύχει να βρει την Βοήθεια που χρειάζεται.

«Όλα τα πράγματα είναι μαθήματα που ο Θεός επιθυμεί να μάθω» - Μάθημα 193.

Κάθε μάθημα είναι ένα θαύμα που μου προσφέρει ο Θεός, στην θέση των σκέψεων που έχω φτιάξει για να με πληγώνουν. Ό,τι μαθαίνω από Αυτόν, γίνεται ο τρόπος που απελευθερώνομαι. Κι έτσι επιλέγω να μάθω τα μαθήματά Του και να ξεχάσω τα δικά μου.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...