Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.



II. Αποκάλυψη, Χρόνος και Θαύματα



1.Η αποκάλυψη επιφέρει πλήρη αλλά προσωρινή ακύρωση της αμφιβολίας και του φόβου. Αντανακλά την αρχική μορφή επικοινωνίας ανάμεσα στον Θεό και την δημιουργία Του, περιλαμβάνοντας την εξαιρετικά προσωπική αίσθηση δημιουργίας που μερικές φορές αναζητείται στις σωματικές σχέσεις. Η σωματική εγγύτητα δεν μπορεί να πετύχει κάτι τέτοιο. Τα θαύματα, όμως, είναι γνήσια διαπροσωπικά, και επιφέρουν την πραγματική εγγύτητα προς τους άλλους. Η αποκάλυψη σε ενώνει απευθείας με τον Θεό. Τα θαύματα σε ενώνουν απευθείας με τον αδερφό σου. Κανένα από αυτά – είτε η αποκάλυψη ή τα θαύματα – δεν πηγάζει από την συνειδητότητα αλλά και τα δύο βιώνονται εκεί. Η συνειδητότητα είναι η κατάσταση που επιφέρει δράση, παρόλο που η ίδια δεν την εμπνέει. Είσαι ελεύθερος να πιστεύεις ό,τι επιλέξεις, και αυτό που επιλέγεις γίνεται μάρτυρας σε αυτό που πιστεύεις.

2.Η αποκάλυψη είναι έντονα προσωπική και η ερμηνεία της δεν μπορεί να γίνει κατανοητή κυριολεκτικά. Γι αυτό και οποιαδήποτε προσπάθεια να περιγραφεί με λέξεις είναι αδύνατη. Η αποκάλυψη επιφέρει μόνο εμπειρία. Τα θαύματα, από την άλλη, επιφέρουν δράση. Είναι πιο χρήσιμα τώρα εξαιτίας της διαπροσωπικής τους φύσης. Σε αυτή την φάση μάθησης, το να επιτελείς θαύματα είναι σημαντικό διότι η ελευθερία από τον φόβο δεν μπορεί να σου επιβληθεί χωρίς την συναίνεσή σου. Η αποκάλυψη είναι κυριολεκτικά άρρητη διότι είναι μια εμπειρία ανείπωτης αγάπης.


3.Το δέος θα πρέπει να αποδίδεται στην αποκάλυψη, στην οποία αρμόζει σωστά και απόλυτα. Δεν αρμόζει στα θαύματα γιατί μια κατάσταση δέους φανερώνει λατρεία, υπονοώντας έτσι ότι κάποιος κατώτερος στέκεται ενώπιον του Δημιουργού του. Είσαι μια τέλεια δημιουργία, και θα πρέπει να βιώνεις δέος μόνο ενώπιον της Παρουσίας του Δημιουργού της τελειότητας. Άρα, το θαύμα είναι ένα σημάδι αγάπης ανάμεσα σε ίσους. Οι ίσοι δεν θα πρέπει να βρίσκονται σε δέος ο ένας προς τον άλλο γιατί το δέος φανερώνει ανισότητα. Γι αυτό είναι μια μη αρμόζουσα στάση προς εμένα. Ένας μεγαλύτερος αδερφός δικαιούται τον σεβασμό για την μεγαλύτερη εμπειρία του, και υπακοή για την μεγαλύτερη σοφία του. Επίσης δικαιούται την αγάπη επειδή είναι αδελφός, και αφοσίωση εφόσον είναι αφοσιωμένος. Μόνο η δική μου αφοσίωση προς εσένα με κάνει να δικαιούμαι την δική σου αφοσίωση. Δεν έχω τίποτα που να μη μπορείς κι εσύ να κατορθώσεις . Δεν έχω τίποτα που να μην προέρχεται από τον Θεό
. Η διαφορά μεταξύ μας είναι ότι δεν έχω τίποτα άλλο.( τίποτα που δεν προέρχεται από τον Θεό) Αυτό με τοποθετεί σε μια κατάσταση που υπάρχει και σε σένα σαν δυνατότητα.


4.Το «Κανένας άνθρωπος δεν έρχεται στον Πατέρα εκτός μέσω εμού» δεν σημαίνει πως με οποιοδήποτε τρόπο είμαι ξεχωριστός ή διαφορετικός από εσένα εκτός από μέσα στον χρόνο, και ο χρόνος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτή η δήλωση έχει νόημα σε σχέση κάθετου άξονα παρά οριζόντιου.
Εσύ βρίσκεσαι κάτω από εμένα και εγώ βρίσκομαι κάτω από τον Θεό. Στην πορεία της «εξύψωσης», βρίσκομαι ψηλότερα διότι χωρίς εμένα η απόσταση ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο θα ήταν υπερβολικά μεγάλη για να την διανύσεις . Γεφυρώνω την απόσταση σαν μεγαλύτερος αδερφός σου που είμαι, από την μία, αλλά και σαν Υιός του Θεού από την άλλη. Η αφοσίωσή μου στους αδερφούς μου με έχει θέσει επικεφαλής της Υιότητας , την οποία καθιστώ πλήρη διότι τη μοιράζομαι με εσένα. Αυτό μπορεί να φαίνεται ότι έρχεται σε αντίφαση με την δήλωση «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε ένα,» αλλά υπάρχουν δύο τμήματα στην δήλωση αυτή που αναγνωρίζουν ότι ο Πατέρας είναι σπουδαιότερος.


5.Οι αποκαλύψεις εμπνέονται έμμεσα από εμένα διότι βρίσκομαι κοντά στο Άγιο Πνεύμα, και επαγρυπνώ ως προς την δεκτικότητα – αποκάλυψης των αδερφών μου. Έτσι, μπορώ να μεταφέρω προς αυτούς περισσότερα από ό,τι μπορούν μόνοι τους να τραβήξουν, προς τον εαυτό τους.. Το Άγιο Πνεύμα μεσολαβεί για την επικοινωνία από το υψηλότερο πεδίο προς το χαμηλότερο, κρατώντας το κανάλι από τον Θεό προς εσένα ανοιχτό για την αποκάλυψη. Η αποκάλυψη δεν είναι αμφίδρομη. Κατευθύνεται από τον Θεό προς εσένα, αλλά όχι από εσένα προς τον Θεό.


6.Το θαύμα ελαχιστοποιεί την ανάγκη του χρόνου. Στο επίμηκες ή οριζόντιο πεδίο η αναγνώριση της ισότητας των Υιών του Θεού φαίνεται ότι εμπλέκει άπειρο χρόνο. Όμως, το θαύμα συνεπάγεται μια αιφνίδια μεταστροφή της αντίληψης από οριζόντια σε κάθετη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια παύση – ένα διάκενο – από το οποίο και ο δότης και ο αποδέκτης αναδύονται πιο μακριά στον χρόνο από ότι θα μπορούσαν να είχαν κάνει σε άλλη περίπτωση. Άρα, το θαύμα έχει την μοναδική ιδιότητα να καταργεί το χρόνο στο μέτρο που καθιστά το διάστημα το χρόνου που διανύει, μη αναγκαίο. Δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στον χρόνο που χρειάζεται για να γίνει ένα θαύμα και στον χρόνο που καλύπτει. Το θαύμα αναπληρώνει την μάθηση που σε άλλη περίπτωση θα χρειαζόταν χιλιάδες χρόνια. Αυτό το κάνει αναγνωρίζοντας την θεμελιώδη απόλυτη ισότητα δότη και αποδέκτη στην οποία βασίζεται το θαύμα. Το θαύμα συντομεύει τον χρόνο καταρρίπτοντάς τον, εκμηδενίζοντας έτσι κάποια διαστήματα μέσα σε αυτόν. Όμως, αυτό το κάνει μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της χρονικής ακολουθίας.

2 σχόλια:

  1. Φιλί με άρωμα..βροχής!

    Το κείμενο Θησαυρένια μου,θα το διαβάσω με την ησυχία μου αργότερα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου Αστρολουλουδένια..
    Φιλιά και με άρωμα....ανέμου...
    Φυσάει πολύ σήμερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...