Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΡΧΕΣ ΘΑΥΜΑΤΩΝ



Κεφάλαιο 1

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

I. Αρχές Θαυμάτων.




1.Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα. Το ένα δεν είναι πιο «δύσκολο» ή «μεγαλύτερο» από το άλλο. Όλα είναι τα ίδια. Όλες οι εκφράσεις αγάπης είναι στον υπέρτατο βαθμό.

2.Τα θαύματα από μόνα τους δεν έχουν σημασία. Το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι η Πηγή τους, η Οποία είναι πέρα από κάθε αξιολόγηση.

3.Τα θαύματα συμβαίνουν φυσικά σαν εκφράσεις αγάπης. Το πραγματικό θαύμα είναι η αγάπη που τα εμπνέει. Με αυτή την έννοια οτιδήποτε προέρχεται από αγάπη είναι θαύμα.

4.Όλα τα θαύματα σημαίνουν ζωή, και ο Θεός είναι ο Δότης της ζωής. Η Φωνή Του θα σε καθοδηγεί πολύ συγκεκριμένα. Θα σου ειπωθεί ό,τι χρειάζεται να ξέρεις.

5.Τα θαύματα είναι συνήθειες, και θα πρέπει να είναι ακούσια. Δεν θα πρέπει να βρίσκονται κάτω από συνειδητό έλεγχο. Τα συνειδητά επιλεγμένα θαύματα μπορεί να πάρουν λάθος κατεύθυνση.

6.Τα θαύματα είναι φυσικά. Όταν δεν συμβαίνουν κάτι δεν πάει καλά.

7.Τα θαύματα είναι δικαίωμα του καθενός, αλλά πρώτα είναι απαραίτητος ο εξαγνισμός.

8.Τα θαύματα είναι θεραπευτικά διότι συμπληρώνουν κάποια έλλειψη ∙ εκτελούνται από αυτούς που προσωρινά έχουν περισσότερα, για εκείνους που προσωρινά έχουν λιγότερα.

9.Τα θαύματα είναι ένα είδος ανταλλαγής. Όπως όλες οι εκφράσεις αγάπης, οι οποίες είναι πάντα θαυματουργές με την πραγματική τους έννοια, η ανταλλαγή αυτή αντιστρέφει τους φυσικούς νόμους. Φέρνουν περισσότερη αγάπη και στον δότη αλλά και στον αποδέκτη.

10.Η χρήση των θαυμάτων σαν θεάματα με σκοπό να προκαλέσουν πίστη είναι μια παρανόηση του σκοπού τους.

11.Η προσευχή είναι το μέσον των θαυμάτων. Είναι ένα μέσο επικοινωνίας των δημιουργημάτων με τον Δημιουργό τους. Με την προσευχή λαμβάνεται η αγάπη, και με τα θαύματα εκφράζεται.

12.Τα θαύματα είναι σκέψεις. Οι σκέψεις μπορεί να αντιπροσωπεύουν το χαμηλό ή το σωματικό επίπεδο εμπειρίας, ή το ανώτερο ή πνευματικό επίπεδο εμπειρίας. Οι μεν δημιουργούν τον φυσικό κόσμο, και οι δε δημιουργούν τον πνευματικό κόσμο.

13.Τα θαύματα είναι και αρχή και τέλος, και γι αυτό τροποποιούν την χρονική σειρά. Πάντα είναι επιβεβαιώσεις αναγέννησης, οι οποίες φαίνεται ότι πηγαίνουν προς τα πίσω αλλά στην πραγματικότητα πηγαίνουν μπροστά. Ακυρώνουν το παρελθόν στο παρόν, κι έτσι απελευθερώνουν το μέλλον.

14.Τα θαύματα φέρνουν μαρτυρίες της αλήθειας. Είναι πειστικά διότι προέρχονται από την βεβαιότητα . Χωρίς την βεβαιότητα εκφυλίζονται σε μαγεία, η οποία είναι άνευ νου και γι αυτό καταστροφική ∙ ή μάλλον, μη δημιουργική χρήση του νου.

15.Κάθε μέρα θα πρέπει να είναι αφιερωμένη στα θαύματα. Ο σκοπός του χρόνου είναι να σε καταστήσει ικανό να χρησιμοποιείς τον χρόνο δημιουργικά. Γι αυτό είναι ένα διδακτικό μέσο και ένα μέσο για ένα σκοπό. Ο χρόνος θα πάψει να υπάρχει όταν δεν είναι πια χρήσιμος στην διευκόλυνση της μάθησης.

16.Τα θαύματα είναι διδακτικές τεχνικές για να αποδεικνύουν ότι είναι το ίδιο ευλογημένο να δίνεις όπως και το να λαμβάνεις. Αυξάνουν, την ίδια στιγμή, την δύναμη του δότη και παρέχουν δύναμη στον αποδέκτη.

17.Τα θαύματα υπερβαίνουν το σώμα. Είναι αιφνίδιες μετακινήσεις προς το αόρατο, πέρα από το σωματικό επίπεδο. Γι αυτό το λόγο θεραπεύουν.

18.Το θαύμα είναι υπηρεσία. Είναι η υπέρτατη υπηρεσία που μπορείς να προσφέρεις σε κάποιον άλλο. Είναι ένας τρόπος ν’ αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου.

Αναγνωρίζεις την δική σου αξία και του πλησίον σου ταυτόχρονα.

19.Τα θαύματα ενοποιούν τους νόες εν Θεώ. Βασίζονται στην συνεργασία μιας και η Υιότητα είναι το σύνολο όλων όσων δημιούργησε ο Θεός. Τα θαύματα, λοιπόν, αντανακλούν τους νόμους της αιωνιότητας, όχι του χρόνου.

20.Τα θαύματα αφυπνίζουν την επίγνωση ότι το πνεύμα, όχι το σώμα, είναι ο ιερός βωμός της αλήθειας. Αυτή είναι η αναγνώριση που οδηγεί στην θεραπευτική δύναμη του θαύματος.

21.Τα θαύματα είναι φυσικά σημάδια συγχώρεσης. Μέσα από τα θαύματα δέχεσαι την συγχώρεση του Θεού επεκτείνοντας την στους άλλους.

22.Τα θαύματα συνδέονται με τον φόβο μόνο εξαιτίας της πεποίθησης ότι το σκοτάδι μπορεί να κρύβει. Πιστεύεις ότι ό,τι δεν μπορούν να δουν τα μάτια του σώματός σου δεν υπάρχει. Αυτό οδηγεί σε άρνηση της πνευματικής όρασης.

23.Τα θαύματα επανατοποθετούν την αντίληψη σε σωστή βάση και δίνουν σε όλα τα επίπεδα την αληθινή τους διάσταση. Αυτό είναι θεραπευτικό διότι η ασθένεια προέρχεται από σύγχυση των επιπέδων.

24.Τα θαύματα σου δίνουν την ικανότητα να θεραπεύεις τους ασθενείς και να ανασταίνεις τους νεκρούς διότι εσύ είσαι αυτός που έφτιαξε την ασθένεια και τον θάνατο, κι έτσι μπορείς να τα καταργήσεις και τα δύο. Εσύ είσαι ένα θαύμα, ικανό να δημιουργεί καθ΄ομοίωσιν του Δημιουργού σου. Όλα τα άλλα είναι δικός σου εφιάλτης, και δεν υπάρχουν. Μόνο οι δημιουργίες του φωτός είναι αληθινές.

25.Τα θαύματα είναι μέρος μιας αλληλοεξαρτώμενης αλυσίδας συγχώρεσης η οποία, όταν ολοκληρωθεί είναι η Επανόρθωση. Η Επανόρθωση λειτουργεί όλη την ώρα και σε όλες τις διαστάσεις του χρόνου.

26.Τα θαύματα απεικονίζουν την ελευθερία από τον φόβο. Επανόρθωση σημαίνει «καταργώ». Η κατάργηση του φόβου είναι βασικό κομμάτι της Επανορθωτικής αξίας των θαυμάτων.

27.Το θαύμα είναι μια συμπαντική ευλογία από τον Θεό μέσα από μένα προς όλους τους αδερφούς μου. Είναι προνόμιο αυτών που έχουν συγχωρεθεί, να συγχωρούν.

28.Τα θαύματα είναι ένας τρόπος απελευθέρωσης από τον φόβο. Η αποκάλυψη επιφέρει μια κατάσταση του νου όπου ο φόβος έχει καταργηθεί. Τα θαύματα, λοιπόν, είναι ένα μέσο και η αποκάλυψη είναι ο σκοπός.

29.Τα θαύματα υμνούν τον Θεό μέσα από σένα. Τον υμνούν τιμώντας τα δημιουργήματά Του, θαυμάζοντας την τελειότητά τους. Θεραπεύουν διότι αρνούνται την ταύτιση με το σώμα και επιβεβαιώνουν την ταύτιση με το πνεύμα.

30.Αναγνωρίζοντας το πνεύμα, τα θαύματα διορθώνουν τα επίπεδα αντίληψης και τα ευθυγραμμίζουν. Αυτό θέτει το πνεύμα στο κέντρο, από όπου μπορεί να επικοινωνεί απευθείας.

31.Τα θαύματα θα πρέπει να εμπνέουν ευγνωμοσύνη, όχι δέος. Θα έπρεπε να ευχαριστείς τον Θεό γι αυτό που πραγματικά είσαι. Τα τέκνα του Θεού είναι ιερά και το θαύμα τιμά την ιερότητά τους, η οποία μπορεί να κρυφτεί αλλά ποτέ να χαθεί.

32.Εγώ εμπνέω όλα τα θαύματα, τα οποία είναι απλά διαμεσολαβητές. Μεσολαβούν υπέρ της ιερότητάς σου και κάνουν την αντίληψη σου ιερή. Τοποθετώντας σε πέρα από τους φυσικούς νόμους σε εξυψώνουν στην σφαίρα της ουράνιας τάξης. Σε αυτή την τάξη είσαι τέλειος.

33.Τα θαύματα σε τιμούν επειδή είσαι άξιος αγάπης. Διώχνουν τις ψευδαισθήσεις για τον εαυτό σου και κάνουν ορατό το φως μέσα σου. Έτσι, σε εξαγνίζουν από τα λάθη σου ελευθερώνοντας σε από τους εφιάλτες σου. Ελευθερώνοντας το νου σου από την αιχμαλωσία στις ψευδαισθήσεις, επαναφέρουν την πνευματική σου υγεία.

34.Τα θαύματα επαναφέρουν το νου στην πληρότητά του. Αποκαθιστώντας την έλλειψη εγκαθιδρύουν την απόλυτη και τέλεια προστασία. Το σθένος του πνεύματος δεν αφήνει χώρο για αυθαίρετες εισβολές.

35.Τα θαύματα είναι εκφράσεις αγάπης, αλλά μπορεί τα αποτελέσματα τους να μην είναι πάντα ορατά.

36.Τα θαύματα είναι παραδείγματα σωστού τρόπου σκέψης. Ευθυγραμμίζουν τις αντιλήψεις σου με την αλήθεια όπως την δημιούργησε ο Θεός.

37.Το θαύμα είναι μια διόρθωση από μένα προς τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης. Ενεργεί σαν καταλύτης, διαλύοντας την εσφαλμένη αντίληψη και αναδιοργανώνοντάς την με σωστό τρόπο. Αυτό σε θέτει κάτω από την αρχή της Επανόρθωσης, εκεί όπου η αντίληψη θεραπεύεται. Μέχρι να συμβεί αυτό, η γνώση της Θεϊκής Τάξης είναι αδύνατη.

38.Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μηχανισμός των θαυμάτων. Αυτό αναγνωρίζει και τις δημιουργίες του Θεού και τις δικές σου ψευδαισθήσεις. Με την ικανότητά Του να αντιλαμβάνεται ολιστικά και όχι επιλεκτικά ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος .

39.Τα θαύμα διαλύει το σφάλμα διότι το Άγιο Πνεύμα αναγνωρίζει το σφάλμα σαν λάθος ή μη πραγματικό. Αυτό είναι το ίδιο σαν να λέμε ότι όταν αντιλαμβάνεσαι το φως, το σκοτάδι αυτόματα εξαφανίζεται.

40.Το θαύμα αναγνωρίζει τον κάθε ένα σαν αδερφό δικό σου και δικό μου. Είναι ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι την συμπαντική σφραγίδα του Θεού.

41.Η ολότητα είναι το αντιληπτό συστατικό των θαυμάτων. Έτσι, διορθώνουν, ή θεραπεύουν το νου από την εσφαλμένη αντίληψη της έλλειψης.

42.Μια πολύ σημαντική συνεισφορά των θαυμάτων είναι η δύναμή τους στο να σε απελευθερώνουν από την ψευδή αίσθηση της απομόνωσης, της στέρησης και της έλλειψης.

43.Τα θαύματα προέρχονται από μια θαυματουργή κατάσταση του νου, ή από μια κατάσταση ετοιμότητας σε θαύματα.

44.Το θαύμα είναι έκφραση εσωτερικής επίγνωσης του Χριστού και της αποδοχής της Επανόρθωσης Του.

45.Το θαύμα δεν χάνεται ποτέ. Μπορεί να αγγίξει πολλούς ανθρώπους που δεν έχεις καν συναντήσει, και να προκαλέσει αφάνταστες αλλαγές σε καταστάσεις τις οποίες ούτε καν γνωρίζεις.

46.Το Άγιο Πνεύμα είναι το ανώτατο διάμεσο επικοινωνίας. Τα θαύματα δεν περιλαμβάνουν αυτόν τον τύπο επικοινωνίας, διότι είναι προσωρινά εργαλεία επικοινωνίας. Όταν επιστρέψεις στην αρχική μορφή επικοινωνίας σου με τον Θεό μέσω της άμεσης αποκάλυψης, η ανάγκη για θαύματα θα έχει τελειώσει.

47.Το θαύμα είναι ένα εκπαιδευτικό εργαλείο που μειώνει την ανάγκη του χρόνου. Δημιουργεί ένα διάλλειμα έξω από τις καθιερωμένες αντιλήψεις για τον χρόνο που δεν υπόκειται στους συνήθεις νόμους του χρόνου. Με αυτή την έννοια είναι άχρονο.

48.Το θαύμα είναι το μόνο μέσο άμεσα διαθέσιμο σε σένα για να ελέγχεις το χρόνο. Μόνο η αποκάλυψη το υπερβαίνει, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο.

49.Το θαύμα δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε βαθμούς εσφαλμένης αντίληψης. Είναι ένα εργαλείο διόρθωσης της αντίληψης, αποτελεσματικό άσχετα με τον βαθμό ή την κατεύθυνση του σφάλματος. Αυτή είναι και η αληθινή του έλλειψη διακρίσεων.

50.Το θαύμα συγκρίνει αυτό που έχεις φτιάξει με την δημιουργία, και αποδέχεται σαν αληθινά όσα είναι σύμφωνα με αυτήν και απορρίπτει ως ψευδή όσα δεν συμφωνούν.




Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ – ΤΙ ΛΕΝΕ;



«Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα να αναζητήσω την γαλήνη που μόνο Εσύ μπορείς να δώσεις. Έρχομαι μέσα σε σιωπή. Μέσα στην ησυχία της καρδιάς μου, τα ιερά και μυστικά μέρη του νου μου, περιμένω ν’ ακούσω την Φωνή Σου. Πατέρα μου, μίλησέ μου σήμερα. Έρχομαι ν’ ακούσω την Φωνή Σου με σιωπή και βεβαιότητα και αγάπη, σίγουρος ότι Εσύ θα ακούσεις το κάλεσμά μου και θα μου απαντήσεις.»



ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ – ΤΙ ΛΕΝΕ;

Τίποτα πραγματικό δεν είναι δυνατόν να απειληθεί.
Τίποτα μη πραγματικό δεν υπάρχει.
Εδώ βρίσκεται η γαλήνη του Θεού.

Έτσι αρχίζουν τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Γίνεται μια βασική διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό και το μη πραγματικό ∙ ανάμεσα στην γνώση και την αντίληψη. Η γνώση είναι η αλήθεια, κάτω από ένα νόμο, το νόμο της αγάπης του Θεού. Η αλήθεια είναι αναλλοίωτη, αιώνια και ξεκάθαρη. Μπορεί να μην την αναγνωρίζεις, αλλά δεν είναι δυνατόν να αλλάξει. Ισχύει για όλα όσα έχει δημιουργήσει ο Θεός, και μόνο ότι Αυτός έχει δημιουργήσει είναι πραγματικό. Είναι πέρα από μάθηση διότι είναι πέρα από τον χρόνο και την εξέλιξη. Δεν έχει αντίθετο ∙ ούτε αρχή ούτε τέλος. Απλά είναι.
Ο κόσμος της αντίληψης, από την άλλη πλευρά, είναι ο κόσμος του χρόνου, της αλλαγής, της αρχής και του τέλους. Βασίζεται στην ερμηνεία, όχι στα γεγονότα. Είναι ο κόσμος της γέννησης και του θανάτου, θεμελιωμένος στην πεποίθηση των ανάγκης και της σπανιότητας, της απώλειας, του διαχωρισμού και του θανάτου. Μαθαίνεται περισσότερο παρά δίδεται, είναι επιλεκτικός στην εστίαση της αντίληψής του, ασταθής λειτουργικά, και ανακριβής στις ερμηνείες του.
Από την γνώση και την αντίληψη αντίστοιχα, προέρχονται δύο ξεχωριστά συστήματα σκέψης τα οποία είναι αντίθετα μεταξύ τους από κάθε άποψη.
Στην σφαίρα της γνώσης δεν υπάρχουν σκέψεις χωριστά από τον Θεό, διότι ο Θεός και η Δημιουργία του μοιράζονται μία Θέληση. Ο κόσμος της αντίληψης, όμως, είναι φτιαγμένος από την πίστη σε αντίθετες και χωριστές θελήσεις, σε συνεχή σύγκρουση η μία με την άλλη και με τον Θεό. Αυτό που βλέπει και ακούει η αντίληψη φαίνεται ότι είναι αληθινό διότι επιτρέπει την επίγνωση μόνο όσων συμβιβάζονται με τις επιθυμίες του αντιλαμβανόμενου. Αυτό οδηγεί σε ένα κόσμο ψευδαισθήσεων, ένα κόσμο που χρειάζεται συνεχή άμυνα ακριβώς επειδή δεν είναι αληθινός.
Όταν είσαι παγιδευμένος στον κόσμο της αντίληψης, είσαι παγιδευμένος μέσα σε ένα όνειρο. Δεν μπορείς να αποδράσεις χωρίς βοήθεια, διότι όλα στις αισθήσεις του σώματός σου, σου δείχνουν απλά μαρτυρίες της πραγματικότητας του ονείρου. Ο Θεός ήδη, παρέχει την Απάντηση, την μόνη Διέξοδο, τον αληθινό Βοηθό. Είναι η λειτουργία της Φωνής Του, του Αγίου Πνεύματος, να μεσολαβεί ανάμεσα στους δύο κόσμους. Μπορεί να το κάνει αυτό, γιατί από την μια Αυτός γνωρίζει την αλήθεια, και από την άλλη επίσης αναγνωρίζει τις ψευδαισθήσεις μας, χωρίς φυσικά να τις πιστεύει. Είναι στόχος του Αγίου Πνεύματος να μας βοηθήσει να ξεφύγουμε από τον κόσμο του ονείρου διδάσκοντάς μας πως να αναιρέσουμε τον τρόπο σκέψης μας και να ξεμάθουμε τα λάθη μας. Η συγχώρεση είναι το σπουδαίο βοήθημα μάθησης του Αγίου Πνεύματος γιατί επιφέρει αυτή την αναίρεση τρόπου σκέψης. Όμως, τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ έχουν ένα δικό τους ορισμό για το τι είναι στ’ αλήθεια η συγχώρεση, ακριβώς όπως ορίζουν και τον κόσμο με τον δικό τους τρόπο.
Ο κόσμος που βλέπουμε απλά αντανακλά το δικό μας εσωτερικό πλαίσιο αναφοράς – τις κυριαρχούσες ιδέες, επιθυμίες και συναισθήματα μέσα στο δικό μας νου. «Η προβολή φτιάχνει την αντίληψη» (κείμενο σελ. 445). Πρώτα κοιτάζουμε μέσα, αποφασίζουμε τι κόσμο θέλουμε να δούμε και έπειτα προβάλλουμε αυτό τον κόσμο έξω, φτιάχνοντας την αλήθεια έτσι όπως την βλέπουμε. Και την επαληθεύουμε με τις ερμηνείες που δίνουμε σε όλα βλέπουμε. Αν χρησιμοποιούμε την αντίληψη για να δικαιολογήσουμε τα λάθη μας – το θυμό μας, την παρόρμηση για επίθεση, την έλλειψη αγάπης, όποια μορφή και να πάρει – θα βλέπουμε ένα κόσμο γεμάτο κακία, καταστροφή, μοχθηρία, ζηλοφθονία και απελπισία. Όλα αυτά πρέπει να μάθουμε να τα συγχωρούμε, όχι επειδή είμαστε «καλοί» και «ευσπλαχνικοί», αλλά επειδή αυτό που βλέπουμε δεν είναι αληθινό. Έχουμε στρεβλώσει τον κόσμο με τις διαστρεβλωμένες άμυνες μας, βλέποντας έτσι κάτι που δεν είναι εκεί. Καθώς μαθαίνουνε να αναγνωρίζουμε τα λάθη της αντίληψής μας, μαθαίνουνε επίσης να κοιτάζουμε πέρα από αυτά ή να τα «συγχωρούμε». Την ίδια στιγμή συγχωρούμε τον εαυτό μας, κοιτάζοντας πέρα από τις διαστρεβλωμένες σκέψεις για τον Εαυτό που δημιούργησε ο Θεός μέσα σε μας για να είμαστε εμείς.

Η αμαρτία ορίζεται σαν «έλλειψη αγάπης» (κείμενο σελ. 11). Εφόσον αγάπη είναι όλα όσα υπάρχουν, η αμαρτία στα μάτια του Αγίου Πνεύματος δεν είναι παρά ένα λάθος προς διόρθωση, και όχι ένα κακό που αξίζει τιμωρία. Η αίσθηση ανεπάρκειας που έχουμε, η αδυναμίες και η ατέλεια προέρχονται από την ισχυρή επένδυση στην «αρχή της έλλειψης» που κυβερνά ολόκληρο τον κόσμο των ψευδαισθήσεων. Από αυτή την άποψη, αναζητούμε στους άλλους αυτό που νιώθουμε ότι λείπει από τον εαυτό μας. «Αγαπούμε» κάποιον άλλο για να αποκτήσουμε κάτι για τον εαυτό μας. Αυτό, στην πραγματικότητα, περνάει για αγάπη στον κόσμο του ονείρου. Δεν υπάρχει λάθος μεγαλύτερο από αυτό, γιατί η αγάπη δεν είναι ικανή να ζητήσει τίποτα.
Μόνο οι νόες μπορούν στ’ αλήθεια να ενωθούν, και αυτούς που ο Θεός συνέζευξε κανένας δεν μπορεί να χωρίσει. (κείμενο σελ.356). Όμως, μόνο σε επίπεδο Χριστικού Νου είναι δυνατόν να υπάρξει πραγματική ένωση, η οποία, στην πραγματικότητα, δεν έχει χαθεί ποτέ. Το «μικρό εγώ» αναζητά να επεκταθεί μέσω της εξωτερικής έγκρισης και αποδοχής, την εξωτερική ιδιοκτησία και την εξωτερική «αγάπη». Ο Εαυτός που δημιούργησε ο Θεός δεν χρειάζεται τίποτα. Είναι για πάντα πλήρης, ασφαλής, αγαπητός και τρυφερός. Αναζητά να μοιράζεται παρά να αποκτά ∙ να επεκτείνεται παρά να προβάλλει. Δεν έχει καμία ανάγκη και θέλει να ενωθεί με τους άλλους μέσω της αμοιβαίας επίγνωσης και αφθονίας.
Οι εξειδικευμένες – ιδιαίτερες σχέσεις του κόσμου είναι καταστροφικές, εγωιστικές και παιδαριωδώς εγωκεντρικές. Όμως, αν δοθούν στο Άγιο Πνεύμα, αυτές οι σχέσεις μπορούν να γίνουν τα ιερότερα πράγματα πάνω στην γη – τα θαύματα που δείχνουν τον δρόμο επιστροφής στον Ουρανό. Ο κόσμος χρησιμοποιεί τις εξειδικευμένες σχέσεις του σαν ένα τελικό όπλο αποκλεισμού και επίδειξη ιδιαιτερότητας. Το Άγιο Πνεύμα τις μεταμορφώνει σε μαθήματα συγχώρεσης και για την αφύπνιση από το όνειρο. Η κάθε μια είναι μια ευκαιρία να αφήσεις την αντίληψη να θεραπευτεί και τα σφάλματα να διορθωθούν. Η κάθε μια είναι άλλη μια ευκαιρία να συγχωρέσεις τον εαυτό σου συγχωρώντας τον άλλον. Και η κάθε μια γίνεται μια πρόσκληση ακόμα προς το Άγιο Πνεύμα και στην θύμηση του Θεού.
Η αντίληψη είναι μια λειτουργία του σώματος, και γι αυτό αντιπροσωπεύει ένα όριο στην επίγνωση. Η αντίληψη βλέπει μέσα από τα μάτια του σώματος και ακούει μέσα από τα αυτιά του. Προκαλεί τις περιορισμένες αντιδράσεις του σώματος. Το σώμα, μπορεί να φαίνεται ότι είναι αυτόνομο και ανεξάρτητο, όμως ανταποκρίνεται μόνο στις προθέσεις του νου. Αν ο νους θέλει να το χρησιμοποιήσει για επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή, τότε γίνεται θήραμα της ασθένειας, την ηλικίας και της φθοράς. Αν ο νους δεχτεί το σκοπό που έχει για το σώμα το Άγιο Πνεύμα, γίνεται ένα χρήσιμο μέσο επικοινωνίας με τους άλλους, απρόσβλητο όσο χρειάζεται, για να αφεθεί απαλά κατά μέρος όταν η χρήση του επιτελεστεί. Από μόνο του είναι ουδέτερο, όπως τα πάντα μέσα στον κόσμο της αντίληψης. Το αν θα χρησιμοποιηθεί για τους στόχους του εγώ ή για του Αγίου Πνεύματος εξαρτάται ολοκληρωτικά από το τι θέλει ο νους.
Το αντίθετο της όρασης μέσα από τα μάτια του σώματος είναι η όραση του Χριστού, η οποία αντανακλά δύναμη και όχι αδυναμία, ενότητα παρά διαχωρισμό, και αγάπη παρά φόβο. Το αντίθετο της ακοής μέσα από τα αυτιά του σώματος είναι η επικοινωνία μέσα από την Φωνή του Θεού, το Άγιο Πνεύμα, η Οποία ενοικεί μέσα στον καθένα μας. Η Φωνή Του φαίνεται απόμακρη και δύσκολο να ακουστεί εξαιτίας της φωνής του εγώ, που μιλά για τον μικρό, διαχωρισμένο εαυτό, που φαίνεται να είναι πολύ ηχηρότερη. Αυτό στην πραγματικότητα ανατρέπεται. Το Άγιο Πνεύμα μιλά με αλάθητη καθαρότητα και ισχυρότατη έκκληση. Κανένας που δεν επιλέγει να ταυτιστεί με το σώμα δεν είναι δυνατόν να κωφεύσει στα μηνύματά Του για απελευθέρωση και ελπίδα, ούτε να αποτύχει να δεχτεί χαρμόσυνα την όραση το Χριστού ανταλλάσσοντας την χαρούμενα με την αξιοθρήνητη εικόνα που έχει για τον εαυτό του, μέσω της αντίληψης.
Η όραση του Χριστού είναι το δώρο του Αγίου Πνεύματος, η εναλλακτική λύση που παρέχει ο Θεός στην ψευδαίσθηση του διαχωρισμού και στην πίστη στην πραγματικότητα της αμαρτίας, της ενοχής και του θανάτου. Είναι η μία διόρθωση όλων των σφαλμάτων της αντίληψης ∙ η συμφιλίωση των φαινομενικών αντιθέτων στα οποία είναι βασισμένος αυτός ο κόσμος. Το ευεργετικό της φως δείχνει όλα τα πράγματα από μια άλλη όψη, αντανακλώντας το σύστημα σκέψης που προέρχεται από την γνώση και κάνοντας την επιστροφή προς τον Θεό όχι μόνο πιθανή αλλά και αναπόφευκτη. Αυτά που μέχρι τώρα θεωρούνταν ως αδικίες από κάποιον προς κάποιον άλλο, τώρα γίνονται κάλεσμα για βοήθεια και για ενότητα. Η αμαρτία, η ασθένεια και η επίθεση αντιμετωπίζονται σαν παρανοήσεις που χρειάζονται διόρθωση με τρυφερότητα και αγάπη. Οι άμυνες αφήνονται κατά μέρος διότι όπου δεν υπάρχει επίθεση δεν υπάρχει ανάγκη και γι άμυνα. Οι ανάγκες των αδερφών μας γίνονται ανάγκες δικές μας, διότι ταξιδεύουν και αυτοί μαζί μας το ταξίδι προς τον Θεό. Χωρίς εμάς θα έχαναν τον δρόμο τους. Χωρίς αυτούς εμείς ποτέ δεν θα μπορούσαμε να βρούμε τον δικό μας.
Η συγχώρεση είναι άγνωστη στον Ουρανό, όπου η ανάγκη για αυτήν είναι αδιανόητη. Όμως, σε αυτό τον κόσμο, η συγχώρεση είναι η αναγκαία διόρθωση όλων των σφαλμάτων που έχουμε κάνει. Το να προσφέρεις συγχώρεση είναι ο μόνος τρόπος να την έχουμε και για τον εαυτό μας, γιατί αντανακλά το νόμο του Ουρανού, όπου το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι το ίδιο. Ο Ουρανός είναι η φυσική κατάσταση όλων των Υιών του Θεού έτσι όπως Αυτός τους δημιούργησε. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους για πάντα. Δεν άλλαξε επειδή ξεχάστηκε.
Η συγχώρεση είναι το μέσο με το οποίο θα θυμηθούμε. Μέσω της συγχώρεσης ανατρέπεται ο τρόπος σκέψης του κόσμου. Ο κόσμος που έχει συγχωρεθεί γίνεται η πύλη για τον Ουρανό, γιατί με το έλεός του μπορούμε επιτέλους να συγχωρέσουμε τους εαυτούς μας. Μην κρατώντας κανέναν αιχμάλωτο της ενοχής, απελευθερωνόμαστε και εμείς. Αναγνωρίζοντας τον Χριστό σε όλους τους αδερφούς μας, αναγνωρίζουμε την Παρουσία Του και στον εαυτό μας. Ξεχνώντας όλες τις παρανοήσεις μας, και με τίποτα από το παρελθόν να μας κρατά πίσω, μπορούμε να θυμηθούμε τον Θεό. Πέρα από αυτό, δεν μπορεί να πάει η μάθηση. Όταν είμαστε έτοιμοι, ο Θεός ο Ίδιος θα κάνει το τελικό βήμα στην επιστροφή μας προς Αυτόν.


Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ



Από σήμερα φίλοι μου ευελπιστώ να ξεκινήσω ένα νέο κύκλο στους ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ.
Όπως ίσως έχετε παρατηρήσει, το ιστολόγιο αυτό είναι επικεντρωμένο στην επέκταση του μηνύματος του Βιβλίου που έχει ονομαστεί ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Πολλοί από εσάς ίσως να έχετε ήδη πάρει την ελληνική μετάφραση του Βιβλίου Εργασιών που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΡΥΩΝ. Τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ, όμως, δεν είναι μόνο το Βιβλίο Εργασιών. Αποτελείται από 4 βιβλία: Το Κείμενο, το Βιβλίο Εργασιών, το Εγχειρίδιο για διδασκάλους και την Επεξήγηση των Όρων.
Το Βιβλίο Εργασιών, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το πιο βασικό, πρακτικό κομμάτι. Όπως έχω ακούσει, όμως, από αρκετούς από εσάς που έχετε επικοινωνήσει μαζί μου, σας λείπει κατά κάποιο τρόπο το θεωρητικό υπόβαθρο που δίνει "νόημα" στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ. Αυτό εξάλλου προσπαθούσα να στηρίξω σε αυτό το ιστολόγιο μέχρι τώρα.
Από σήμερα, ξεκινάω μια πιο συστηματική προσπάθεια.
Θα προσπαθήσω να κάνω πιο συχνές αναρτήσεις, ξεκινώντας από την αρχή του Κειμένου και προχωρώντας σιγά σιγά.
Θα υπάρξουν επίσης αναρτήσεις και από τα άλλα Βιβλία των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ.
Και εφόσον από τώρα θα υπάρχει μια σειρά, κάποιες από τις αναρτήσεις θα είναι επανάληψη παλαιότερων για να υπάρχει μια συνέχεια.
Και ξεκινάμε με μια προσευχή από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ελαφρά προσαρμοσμένη από μένα, για την καθοδήγηση αυτών των βημάτων μας:

"Πατέρα, σταθεροποίησε τα βήματά μας. Ας ησυχάσουν οι αμφιβολίες μας, ας γαληνέψει ο ιερός
μας νους , και μίλησέ μας. Εμείς δεν έχουμε λόγια να Σου δώσουμε. Προτιμούμε να ακούσουμε τον δικό Σου Λόγο, και να Τον κάνουμε δικό μας. Οδήγησε τα βήματά μας όπως ένας πατέρας οδηγεί ένα μικρό παιδί σε ένα δρόμο που αυτό δεν καταλαβαίνει. Και όμως, ακολουθεί, σίγουρο ότι είναι ασφαλές γιατί ο πατέρας του του δείχνει τον δρόμο.

Έτσι λοιπόν, φέρνουμε τα βήματά μας σε Σένα. Και αν σκοντάψουμε, Εσύ θα μας σηκώσεις. Αν ξεχάσουμε τον δρόμο, βασιζόμαστε σε Σένα ότι θα μας τον υπενθυμίσεις. Μπορεί να περιπλανηθούμε, αλλά Εσύ δεν θα ξεχάσεις να μας επαναφέρεις. Επιτάχυνε τα βήματά μας τώρα, ώστε να πορευόμαστε με μεγαλύτερη σιγουριά και να έρθουμε ακόμα πιο γρήγορα στην Αγκαλιά Σου. Και δεχόμαστε τον Λόγο που μας προσφέρεις για να ενοποιήσεις τις προσπάθειές μας, και να οδηγείς τα βήματά μας.

Και συνεχίζουμε με το πως "ήρθε" αυτό το Βιβλίο:


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Η Helen Schucman, Ph.D, ήταν κλινική ψυχολόγος έρευνας με μόνιμη θέση Εταίρου Καθηγητή Κλινικής Ψυχολογίας στο Κολλέγιο Ιατρών και Χειρούργων στην Νέα Υόρκη. Το «Μαθήματα Θαυμάτων» γράφτηκε από την Dr. Schucman ανάμεσα στο 1965 και 1972 μέσω της διαδικασίας εσωτερικής υπαγόρευσης.

Αυτή την διαδικασία η ίδια την βίωνε σαν μια σαφή ξεκάθαρη υπαγόρευση από μια εσωτερική φωνή, η οποία της είχε παρουσιαστεί με το όνομα Ιησούς. Η γραφή του «Μαθήματα Θαυμάτων» από την Dr. Schucman, άρχισε με αυτά τα λόγια: «Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων, παρακαλώ κράτα σημειώσεις.

Ο William Thetford, Ph.D., ήταν μόνιμος Καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας στο ίδιο Κολλέγιο, και ήταν διευθυντής του τμήματος Ψυχολογίας στο οποίο δούλευε η Dr. Schucman. Σαν έμπιστος φίλος και συνάδελφός της, ο Dr. Thetford βοήθησε και στήριξε την Dr. Schucman στην γραφή του βιβλίου, καθώς ήταν αυτός που το δακτυλογραφούσε.

Τα γεγονότα που τους ένωσαν, όμως σε αυτή το κοινό έργο, δεν ήταν και πολύ συνηθισμένα.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Helen Schucman και ο Bill Thetford ήταν μια μάλλον απίθανη ομάδα γραψίματος για το «Μαθήματα Θαυμάτων». Και οι δύο ήταν ψυχολόγοι που έδιναν μεγάλη προτεραιότητα στην καριέρα τους, και συνεργάζονταν στην προώθηση και την ανάπτυξη του Τμήματος Ψυχολογίας του Κολλεγίου στο οποίο δούλευαν. Αν και τα επαγγελματικά τους ενδιαφέροντα και οι στόχοι για το τμήμα ήταν κοινοί, οι προσωπικότητές τους σίγουρα ήταν πολύ διαφορετικές. Η κριτική και καυστική της Helen πολύ συχνά ερχόταν σε σύγκρουση με την ήσυχη και πιο εσωστρεφή επιθετική φύση του Bill, και διαρκώς βρίσκονταν σε αντιπαράθεση.

Οπότε ήταν μάλλον περίεργο το γεγονός όταν την άνοιξη του 1965, ο Bill έβγαλε ένα θερμό λόγο προς την Helen στον οποίο έλεγε ότι είχε πια κουραστεί από τον ανταγωνισμό, την επιθετικότητα και τον θυμό που κυριαρχούσαν στην επαγγελματική ζωή τους, και επεκτεινόταν στην διάθεσή τους και στις σχέσεις τους, και είχε επηρεάσει και όλο το τμήμα. Καταλήγοντας της είπε ότι «πρέπει να υπάρχει ένα άλλος τρόπος» ζωής με αρμονία παρά με διχόνοια και ότι ήταν αποφασισμένος να τον βρει. Εξίσου απρόσμενα, προς αμοιβαία έκπληξη τους η Helen συμφώνησε με τον Bill και με ενθουσιασμό προσφέρθηκε να συνεργαστεί μαζί στο να βρεθεί αυτός ο «άλλος τρόπος».

Ήταν σαν περίμενε όλη της τη ζωή αυτή την συγκεκριμένη στιγμή, η οποία ενεργοποίησε μια σειρά εσωτερικών εμπειριών που συνεχίστηκαν και το καλοκαίρι. Ανάμεσα σε αυτές ήταν πολύ έντονα όνειρα, ψυχικά επεισόδια, όνειρα, και την εμπειρία μια εσωτερικής φωνής. Τα βιώματα αυτά γινόντουσαν όλο και πιο θρησκευτικά, με την μορφή του Ιησού να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά σε οπτικές και ακουστικές μορφές.

Αυτή η περίοδος προετοιμασίας έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 21 Οκτωβρίου, 1965, όταν η τώρα πια οικεία φωνή του Ιησού είπε στην Helen: «Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων, σε παρακαλώ κράτησε σημειώσεις.» Προβληματισμένη, τηλεφώνησε αμέσως στον Bill, και αυτός την καθησύχασε ότι δεν έχανε τα λογικά της. Της συνέστησε να καταγράφει ό,τι της υπαγόρευε η Φωνή, και αυτός θα το κοίταζε νωρίς το πρωί στο γραφείο. Η Helen έκανε ακριβώς αυτό, και έτσι άρχισε η γραφή του «Μαθήματα Θαυμάτων». Η Helen αργότερα περίγραψε την εμπειρία της:

«Η Φωνή δεν έβγαζε ήχο, αλλά ήταν σαν μου υπαγόρευε με ένα είδος ταχείας εσωτερικής υπαγόρευσης, και εγώ κατέγραφα σε ένα τετράδιο στενογραφίας. Η γραφή ποτέ δεν ήταν αυτόματη. Μπορούσε να διακοπεί οποιαδήποτε στιγμή και αργότερα να συνεχιστεί. Έκανε φανερή χρήση του μορφωτικού μου επιπέδου, των ενδιαφερόντων και των εμπειριών μου, αλλά αυτό μόνο σε θέματα στυλ παρά περιεχομένου. Σίγουρα το θέμα αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα ότι θα έγραφα ποτέ.»

Η διαδικασία της γραφής αυτού καθεαυτού δεν ήταν δύσκολη, και για το μεγαλύτερο μέρος κυλούσε μάλλον ομαλά. Η Helen έγραφε με στενογραφία τα λόγια που της υπαγόρευε η Φωνή, και όποτε αυτή και ο Bill είχαν χρόνο κατά την διάρκεια του παραφορτωμένου προγράμματός τους, αυτή υπαγόρευε στον Bill ό,τι η Φωνή της είχε υπαγορέψει. Ο Bill τότε τα δακτυλογραφούσε κατευθείαν…

Η όλη διαδικασία πήρε επτά χρόνια, και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1972.

Αν και η γραφή του βιβλίου ήταν σχετικά χωρίς προσπάθεια, δημιούργησε μεγάλη ανησυχία στην Helen, και λιγότερη στον Bill. Η Helen έγραφε:

« Με έκανε να νιώθω πολύ άβολα, αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω. Ήταν σαν να έχω αναλάβει μια ειδική αποστολή, την οποία έπρεπε να ολοκληρώσω. Αντιπροσώπευε ένα κοινό εγχείρημα ανάμεσα στον Bill και μένα, και πολύ από τη σημασία του βρίσκεται σίγουρα εκεί. Δεν μπορούσα να εξηγήσω ούτε να συμφιλιωθώ με τις ολοφάνερα ασυμβίβαστες διαθέσεις μου. Από την μία θεωρούσα τον εαυτό μου αγνωστικιστή, απεχθανόμουν το υλικό που κατέγραφα, και ένιωθα την ανάγκη να το αντικρούσω και να το διαψεύσω. Από την άλλη περνούσα πολύ ώρα καταγράφοντάς το και υπαγορεύοντάς το στον Bill, έτσι λοιπόν ήταν προφανές ότι το έπαιρνα πολύ στα σοβαρά. Μάλιστα έφτασα να αναφέρομαι σ’ αυτό σαν το έργο της ζωής μου. Όπως μου επεσήμανε ο Bill πρέπει στην πραγματικότητα να το πίστευα μόνο και μόνο για το γεγονός ότι το αντιμαχόμουν τόσο πολύ. Αν και αυτό ήταν αλήθεια, δεν με βοήθησε. Ήμουν στην απίθανη κατάσταση να μην πιστεύω στο έργο της ζωής μου. Η κατάσταση ήταν γελοία αλλά και οδυνηρή.»

Αλλά ο Bill θυμόταν ότι:

«Το υλικό ήταν κάτι που υπερέβαινε οτιδήποτε μπορούσε να συλλάβει κάποιος από τους δυο μας. Και εφόσον το περιεχόμενο ήταν ξένο προς το υπόβαθρό μας, τα ενδιαφέροντά μας και την εκπαίδευσή μας, μου ήταν προφανές ότι προήλθε από εμπνευσμένη πηγή. Η ποιότητα του υλικού ήταν πολύ επιβλητική, και η ποιητική του ομορφιά πρόσθετε σε αυτό το αποτέλεσμα.»

Όσο για την επίδραση του «Μαθήματα Θαυμάτων» στον Bill, αυτός είπε:

«Άλλαξε εντελώς την ζωή μου. Θυμάμαι που δακτυλογραφούσα τις πρώτες πενήντα αρχές των θαυμάτων από την Helen το Φθινόπωρο του 1965, και συνειδητοποίησα ότι αν αυτό το υλικό ήταν αλήθεια τότε όλα όσα πίστευα μέχρι τότε, δεν είχαν κανένα νόημα και έπρεπε να οικοδομήσου εκ νέου όλο το σύστημα σκέψης και πεποιθήσεων μου. Τότε, βέβαια, αυτό το θεωρούσα αδύνατο∙ δεν ήξερα πώς να το κάνω. Όμως, ένιωθα ότι ήταν απαραίτητο, εφόσον το υλικό που ερχόταν μέσω της Helen στην αρχική φάση φαινόταν τόσο αυθεντικό και γνήσιο. Μάλιστα πέρασα για κάποιο διάστημα ένα σοκ, αναρωτώμενος πως ήταν δυνατόν να κάνω μια τόσο απότομη και απόλυτη αλλαγή στην οπτική μου προς την ζωή και τον κόσμο. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είναι ελεήμων, και δεν μας ζητά να κάνουμε αλλαγές τόσο απότομα, και ότι θα υπήρχε αρκετός χρόνος να αλλάξουμε την αντίληψή μας σταδιακά. Νομίζω ότι αυτό που ήταν σημαντικό ήταν η προθυμία μου ν’ αλλάξω, και όχι να κατέχω απόλυτα το υλικό.»

Όταν μια φορά ρωτήθηκε για τον ορισμό που ο ίδιος έδινε στο «Μαθήματα Θαυμάτων», απάντησε:

«Για να μας βοηθήσει να αλλάξουμε το νου μας για το ποιοι είμαστε και τι είναι ο Θεός, και για να μας βοηθήσει να απελευθερώσουμε, μέσω της συγχώρεσης, την πεποίθησή μας στην πραγματικότητα του διαχωρισμού μας από τον Θεό. Η βασική διδασκαλία των Μαθημάτων είναι να μάθουμε πώς να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Τα Μαθήματα μας διδάσκουν πώς να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και πώς να «ξεμάθουμε» όλα εκείνα τα πράγματα που εμποδίζουν την αναγνώριση της πραγματικής μας ταυτότητας – ποιοι είμαστε τώρα και από πάντα.»

Η Helen επέλεξε να κρύψει το πνευματικό της ταξίδι από όλους σχεδόν τους φίλους της, και όλα τα μέλη της οικογένειάς της, εκτός φυσικά από τον σύζυγό της τον Louis. Θα ήταν πολύ δύσπιστοι απέναντί της αν γνώριζαν την κρυφή ζωή της και την γραφή της, η οποία επίσης περιλάμβανε δύο φυλλάδια «Ψυχοθεραπεία: Ο Σκοπός, η Διαδικασία και η Πρακτική» και «Το Τραγούδι της Προσευχής» που της υπαγορεύτηκαν όταν ολοκληρώθηκαν τα «Μαθήματα Θαυμάτων




Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Σαν την κάμπια που μεταμορφώνεται σε πεταλούδα.


«Γνώρισε τι βρίσκεται μπροστά σου, και αυτό που είναι κρυμμένο από σένα θα σου φανερωθεί. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο που δεν θα αποκαλυφθεί»

- -Ιησούς-



Αυτό που βρίσκεται μπροστά σου είναι μια ψευδαίσθηση, και η Βασιλεία του Θεού – που φαίνεται ότι είναι κρυμμένη – θα αποκαλυφθεί σε όποιον μαθαίνει από το Άγιο Πνεύμα το μοναδικό τρόπο να συγχωρεί ό,τι βρίσκεται μπροστά του.

Να συγχωρεί την ψευδαίσθηση.

Να αφήνει, δηλαδή, χώρο να του αποκαλυφθεί η Βασιλεία του Θεού.

Έτσι, στο τέλος, θα γίνει ένα με τον Χριστό, τον αιώνιο Ιερό του εαυτό.

Τώρα πιστεύεις ότι κάποια πράγματα στον κόσμο πρέπει να γίνουν πρώτα για να μπορέσεις να είσαι ευτυχισμένος. Όσο κερδίζεις την γαλήνη του Θεού, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να μπορείς να ανακτήσεις την φυσική σου κατάσταση χαράς, άσχετα με το τι φαίνεται να συμβαίνει στον έξω κόσμο.

Η Βασιλεία των Ουρανών είναι κάτι που είναι παρόν, και ας μην βρίσκεται τώρα στην επίγνωσή σου.

«Και οι μαθητές του έλεγαν, ‘Πότε θα έρθει η Βασιλεία των Ουρανών;’»

«Και αυτός είπε: ‘ Δεν θα έρθει με το να παρατηρείς πότε θα έρθει. Δεν θα σας πουν, ‘Κοίταξε εδώ’ ή ‘Κοίταξε κει’. Μάλλον, η Βασιλεία του Πατέρα είναι απλωμένη στην γη, και οι άνθρωποι δεν την βλέπουν».

Βέβαια, ο Ιησούς εδώ δεν εννοεί ότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται στην γη. Πραγματικά, εκείνος γνώριζε ότι η γη είναι στο μυαλό μας. Μιλούσε για κάτι που οι άνθρωποι δεν βλέπουν διότι η Βασιλεία των Ουρανών δεν γίνεται ορατή με τα μάτια του σώματος, τα οποία είναι ικανά να βλέπουν μόνο περιορισμένα σύμβολα.

Η Βασιλεία των Ουρανών δεν υφίσταται μέσα στην σφαίρα της αντίληψης των αισθήσεων του σώματος. Είναι όμως, η γνήσια μορφή ζωής, η οποία στο τέλος θα έρθει στην επίγνωσή μας.

Όπως η κάμπια γίνεται πεταλούδα, έτσι και μείς θα γίνουμε Χριστός – ένα με όλη την αληθινή Δημιουργία. Η επίγνωση της ενότητάς μας με την Παρουσία του Θεού είναι δική μας διότι ο Θεός μας την έδωσε.

Απλά την έχουμε ξεχάσει.

Και όμως, βρίσκεται εδώ, θαμμένη μέσα στο μυαλό μας. Υπάρχει τρόπος να θυμηθούμε. Και όταν θυμηθούμε θα διεκδικήσουμε πάλι αυτό που πραγματικά είμαστε και ανήκουμε πραγματικά.

Βασισμένο στο “The Disappearance of the Universe”, - Gary R. Renard – from the “The J Underground”


Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:


http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων

Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΔΥΝΑΜΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ MΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΡΑΔΟΞΟ!!




Εδώ είναι ένα παράδοξο που αναφέρεται πολύ συχνά στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. Το να πεις «Από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα» σημαίνει ότι αποκτάς όλη την δύναμη που υπάρχει.

Και όμως, φαινομενικά, αυτό είναι ένα παράδοξο. Όπως σε δημιούργησε ο Θεός, την έχεις όλη την δύναμη.

Η εικόνα όμως του εαυτού σου που έχεις φτιάξει εσύ, δεν έχει καμία.

Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει την αλήθεια για σένα.

Η εικόνα που έφτιαξες εσύ δεν την γνωρίζει.

Και όμως, παρά την ολοφάνερη και πλήρη άγνοιά της, αυτή η εικόνα ισχυρίζεται ότι γνωρίζει τα πάντα επειδή εσύ της έδωσες αυτή την πεποίθηση. Τέτοια είναι η διδασκαλία σου και η διδασκαλία του κόσμου που έγινε για να την επικροτήσει. Αλλά ο Δάσκαλος που γνωρίζει την αλήθεια δεν την έχει ξεχάσει. Οι αποφάσεις Του επιφέρουν όφελος σε όλους, εφόσον είναι ολότελα απαλλαγμένες από συγκρούσεις.

Και γι αυτό είναι απόλυτα «ανήμπορος» να προκαλέσει ενοχές.

Αυτός που οικειοποιείται μια δύναμη που δεν κατέχει απατά τον εαυτό του. Όταν όμως δεχτεί την δύναμη που του έχει δοθεί από τον Θεό, αναγνωρίζει τον Δημιουργό του και δέχεται τα δώρα Του.

Και τα δώρα του δεν έχουν όρια.

Το να ζητάς από το Άγιο Πνεύμα να αποφασίσει για σένα σημαίνει απλά ότι δέχεσαι την αληθινή σου κληρονομιά. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να πεις τίποτα χωρίς να Τον συμβουλευτείς;

Στ’ αλήθεια, όχι!

Αυτό δεν θα ήταν καθόλου πρακτικό και εμείς ενδιαφερόμαστε, κύρια, για το πρακτικό. Αν κάνεις συνήθειά σου να ζητάς την βοήθειά Του όποτε και όπου μπορείς, τότε να είσαι σίγουρος η σοφία θα σου δοθεί όταν την χρειάζεσαι.

Προετοιμάσου γι αυτό κάθε πρωί, να θυμάσαι τον Θεό όταν μπορείς κατά την διάρκεια της ημέρας, να ζητάς την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος όταν αυτό είναι εφικτό, και να Τον ευχαριστείς για την βοήθειά Του την νύχτα. Και η σιγουριά σου θα είναι πολύ ισχυρά θεμελιωμένη.

Ποτέ μην ξεχνάς ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εξαρτάται από τα δικά σου λόγια. Αυτός κατανοεί τα αιτήματα της καρδιάς σου, και απαντά σε αυτά.

Αυτό σημαίνει ότι, ενόσω ελκύεσαι από την επίθεση, Αυτός θα ανταποκριθεί με εμπάθεια;

Φυσικά και όχι!

Γιατί ο Θεός Του έχει δώσει την δύναμη να μεταφράζει τις προσευχές τις καρδιάς σου, στην δική Του γλώσσα. Αυτός κατανοεί ότι η επίθεση είναι κάλεσμα για βοήθεια. Και ανταποκρίνεται ανάλογα.

Ο Θεός θα ήταν πολύ σκληρός αν άφηνε τα δικά σου λόγια ν’ αντικαταστήσουν τα δικά Του.


Βασισμένο στο “ As for the rest…” – Manual for Teachers, A Course in Miracles-



Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:


http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Επιτέλους! Ο κόσμος έχει αποκτήσει κάποιο νόημα!




Πόσο συναρπαστικό!! Επιτέλους ο κόσμος έχει αποκτήσει κάποιο νόημα:
Να διδάξουμε και να μάθουμε μαζί την απεριόριστη δύναμη ολόκληρου του σύμπαντος που είναι δική μας μέσα από την δημιουργική αγάπη του Θεού! Αυτή είναι η αποκάλυψη που βιώνουμε όταν απελευθερώνουμε την ταυτότητα του εγώ μας.
Να μάθουμε να δίνουμε καθώς λαμβάνουμε!! ( ΜΑΘΗΜΑ 158).
Να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα μάτια του Χριστού!
Εδώ ανακαλύπτουμε ένα ήσυχο μέρος μέσα στον κόσμο που καθαγιάζεται από την συγχώρεση και την αγάπη! Εδώ συμφιλιώνονται όλες οι αντιθέσεις, γιατί εδώ το ταξίδι φτάνει στο τέλος του!
Η αποκάλυψη – η εμπειρία, δεν μαθαίνεται ούτε διδάσκεται γιατί βρίσκεται απλά εκεί. Αυτό είναι πέρα από τον στόχο μας εδώ, γιατί υπερβαίνει αυτό που χρειάζεται να διεκπεραιώσουμε. Το ενδιαφέρον μας είναι στην όραση του Χριστού. Αυτό μας ενδιαφέρει και μπορούμε να το καταφέρουμε. Έτσι αποκτά νόημα αυτός ο κόσμος.
Η όραση του Χριστού έχει έναν νόμο. Δεν βλέπει ένα σώμα, και να το παρανοεί για τον Υιό που δημιούργησε ο Θεός. Βλέπει ένα φως πέρα από το σώμα, μια ιδέα πέρα από αυτό που μπορείς να αγγίξεις, μια αγνότητα αμείωτη από σφάλματα, αξιολύπητα λάθη, και σκέψεις φόβου για ενοχές από όνειρα αμαρτίας.
Δεν βλέπει διαχωρισμό.
Και κοιτάζει τον κάθε ένα, την κάθε κατάσταση, όλα τα γεγονότα και τα συμβάντα, χωρίς το παραμικρό ξεθώριασμα του φωτός που βλέπει.
Αυτό μπορεί να διδαχτεί και πρέπει να διδαχθεί από όλους όσους το επιτυγχάνουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι η αναγνώριση ότι ο κόσμος δεν μπορεί να παρέχει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί, έστω αμυδρά, με αυτό σε αξία ∙ ούτε να βάλεις κάποιο στόχο που δεν θα εξαφανιστεί απλά, όταν έχεις κατορθώσει να βλέπεις με τα μάτια του Χριστού.
Γι αυτό αποκτά νόημα ο κόσμος.
Ας δώσουμε αυτό που λαμβάνουμε σήμερα.
Ας μην βλέπουμε κανέναν σαν σώμα.
Ας τον χαιρετάμε σαν Υιό του Θεού, που είναι, αναγνωρίζοντας ότι είναι ένα με μας σε ιερότητα.
Έτσι συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες του, γιατί ο Χριστός έχει την δύναμη να τις παραβλέπει όλες. Με την συγχώρεσή Του φεύγουν. Αφού δεν τις βλέπει Εκείνος, απλά εξαφανίζονται, διότι μια οπτική ιερότητας που βρίσκεται πέρα από αυτές έρχεται να πάρει τη θέση τους. Δεν έχει σημασία τι μορφή πήραν, ούτε πόσο τεράστιες φάνταζαν, ούτε το ποιος φάνηκε ότι έπαθε κακό από αυτές. Δεν υφίστανται πια. Και όλες οι επιδράσεις που φαινόντουσαν ότι είχαν φεύγουν κι αυτές μαζί τους, ακυρωμένες ολοκληρωτικά.
Έτσι μαθαίνεις να δίνεις καθώς λαμβάνεις.
Και έτσι τα μάτια του Χριστού κοιτάζουν και σένα. Αυτό δεν είναι δύσκολο μάθημα, φτάνει να θυμάσαι ότι στον αδερφό σου δεν βλέπεις άλλον από τον εαυτό σου.
Αν αυτός είναι χαμένος στην αμαρτία, τότε είσαι κι εσύ..
Αν βλέπεις φως σε αυτόν, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί από εσένα τον ίδιο.
Κάθε αδερφός που συναντάς σου παρέχει μια ακόμα ευκαιρία να βρεις το νόημα του κόσμου!
Σου παρέχει την ευκαιρία να αφήσεις την όραση του Χριστού να λάμψει πάνω σου, και να σου προσφέρει την γαλήνη του Θεού.
Δεν έχει σημασία το πότε και που θα βιώσεις την αποκάλυψη, γιατί αυτό βρίσκεται πέρα από την έννοια του χώρου και του χρόνου. Όμως ο χρόνος έχει ένα δώρο να σου δώσει, στο οποίο η αληθινή γνώση αντανακλάται με ένα τρόπο τόσο ακριβή, που η εικόνα της εκπέμπει την αόρατη ιερότητά της, και η ομοιότητά της λάμπει με αέναη αγάπη.
Ας βλέπουμε με τα μάτια του Χριστού.
Και δίνοντας αυτά τα δώρα τα ιερά, τα μάτια του Χριστού θα βλέπουν και εμάς έτσι ακριβώς όπως είμαστε: Σαν το Φως του κόσμου και την Αγάπη του Σύμπαντος!!




Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:


http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...