Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Ο ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ.



Ας αρχίσουμε από το τέλος.

Από το συμπέρασμα.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει ένας Συμπαντικός Νους και όπως φαίνεται, χάσαμε την επικοινωνία μαζί Του.

Φυσικά, αυτό στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να συμβεί. Πως είναι δυνατόν να είμαι διαχωρισμένoς από αυτό που είναι τα πάντα, συμπεριλαμβάνει τα πάντα, μαζί και μένα;

Από την αρχή της ιστορίας των διαφόρων πολιτισμών, από την αρχή της ιστορίας του ο άνθρωπος διηγείται πως έχει χωριστεί από την Εστία του. Πολλές φορές η διήγηση αυτή είναι με την μορφή θρύλων, μύθων, φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας.

Για παράδειγμα, η Γη και αυτό το κομμάτι του γαλαξία είναι μια «ποινική» αποικία, και βρισκόμαστε εδώ εξαιτίας της ανευθυνότητάς μας. Ότι είμαστε ένοχοι για μια πράξη – για το προπατορικό αμάρτημα- για κάτι που διαπράξαμε ενάντια σε κάτι «άλλο» και γι αυτό το λόγο πρέπει να τιμωρηθούμε.

Και ο κόσμος που βλέπουμε απεικονίζει ακριβώς αυτό που νομίζουμε ότι κάναμε. Και το έχουμε προβάλλει εξωτερικά και τώρα ξαναγυρίζει πίσω σε μας κάπου μέσα στις χρονικές στιγμές. Μόνο που τώρα πιστεύουμε ότι αυτό που κάναμε μας το κάνουν κάποιοι άλλοι.

Αυτό, λοιπό, είναι η «αντικειμενική πραγματικότητα»;

Η ενοχή γι αυτό που νομίσαμε ότι συνέβη τοποθετείται κάπου έξω από εμάς, και πάνω σε αυτόν τον ένοχο κόσμο που ονειρεύεται το δικό μας όνειρο και σκέφτεται τις δικές μας σκέψεις αντί για μας. Και φέρνει την δική του εκδίκηση, όχι την δική μας.

Κι έτσι εξασφαλίζουμε τον ασφυκτικό περιορισμό μας μέσα σε ένα σώμα που μας τιμωρεί για όλα αυτά τα «αμαρτωλά» πράγματα που κάνει αυτό το ίδιο, μέσα στο ίδιο του το όνειρο. Νιώθουμε ότι δεν έχουμε καμιά δύναμη να το σταματήσουμε από το να κάνει τις κακές πράξεις του γιατί δεν το φτιάξαμε εμείς και δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις πράξεις του, τον σκοπό του ή την μοίρα του. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να ελέγξουμε τίποτα από ό,τι συμβαίνει. Βρισκόμαστε στο έλεος όλων των πραγμάτων γύρω μας.

Αυτό είναι το όνειρο από το οποίο πρέπει να ξυπνήσουμε. Αυτός είναι ο εφιάλτης στον οποίο είμαστε ο ονειρευτής αλλά και ο πρωταγωνιστής – ο ήρωας.

Ο ονειρευτής και ο ήρωας του ονείρου μας.

Από αυτή την «κόλαση» πρέπει να φύγουμε για να επιστρέψουμε στην Εστία μας, στην Αγάπη. Στο Σπίτι μας από το οποίο ποτέ στην πραγματικότητα δεν φύγαμε.

Δεν υπάρχει τίποτα έξω από το μυαλό μου που θα μπορούσε ποτέ να προκαλέσει οδύνη, ασθένεια και θάνατο.

Ο ονειρευτής του ονείρου είμαι εγώ. Εγώ είμαι και ο ήρωας.

Κοιμάμαι και ονειρεύομαι.

Δήλωσέ το αυτό ξεκάθαρα στον εαυτό σου. Εκεί βρίσκεται και το μυστικό της ελευθερίας σου. Εσύ είσαι ο ονειρευτής του ονείρου, εσύ είσαι η αιτία του κι έτσι μπορείς ν’ αλλάξεις το νου σου, να μετα-νοήσεις, ν’ αλλάξεις τρόπο σκέψης. Έτσι και ο κόσμος θ’ αλλάξει ανάλογα. Γιατί εσύ είσαι αυτός που φτιάχνει τον κόσμο. Ο κόσμος που βλέπεις είναι προβολή του ονείρου σου – των σκέψεων σου.

Βέβαια, αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο να το δεχτείς!

Το εγώ σου δεν θέλει να συνειδητοποιήσεις ότι έχεις την δύναμη ν’ αλλάξεις το όνειρό σου.

Αμύνεται!

Πιστεύεις ότι η γη έχει επίδραση επάνω σου, ότι από αυτήν προέρχεσαι και ότι ήταν εδώ όταν ήρθες;

Φυσικά και το πιστεύεις!

Όλα όσα βλέπεις στο όνειρό σου πιστοποιούν αυτή την δήθεν αντικειμενική πραγματικότητα. Ότι όλα αυτά τα αντικείμενα γύρω σου είναι πραγματικά. Ότι κινδυνεύεις, από μέρα σε μέρα, να πέσει ένας ογκόλιθος πάνω στο κεφάλι σου εκεί που περπατάς αμέριμνος! Ότι γεγονότα που εσύ δεν ελέγχεις μπορούν να έχουν επίδραση πάνω στην ίδια την ύπαρξή σου. Ότι πρέπει να προστατευθείς και να αμυνθείς από ένα σωρό εχθρούς, «αντίξοες» συγκυρίες που σου επιτίθενται από παντού και διαιωνίζεις έτσι ένα σενάριο άμυνας και επίθεσης, δίχως τέλος.

Πιστεύεις πως δεν είσαι ο ονειρευτής αλλά το ίδιο το όνειρο. Ταυτίζεσαι με το όνειρο. Στην πραγματικότητα είσαι παγιδευμένος μέσα σε αυτό.

Και περιπλανιέσαι άσκοπα μέσα κι έξω από μέρη και γεγονότα που το όνειρο σκαρώνει για σένα και από τα οποία πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου ή να τα υποστείς για κάποιες στιγμές ή και για όλη σου την ζωή.

Είναι αλήθεια ότι το σώμα αυτό κάνει, γιατί είναι μια φιγούρα μέσα σε ένα όνειρο. Αλλά ποιος χρειάζεται, πραγματικά, να αντιδρά σε φιγούρες ονείρων εκτός κι αν τις βλέπει σαν αληθινές;

Προφανώς αυτό έχεις κάνει!

Οι περιπέτειες του σώματος, που δεν σταματούν ποτέ, από την στιγμή της γέννησής σου μέχρι και το θάνατο είναι το θέμα κάθε ονείρου που ονειρεύτηκε ποτέ ο κόσμος. Το σώμα υπήρξε η κεντρική φιγούρα. Ο «ήρωας» αυτού του ονείρου ποτέ δεν αλλάζει, ούτε αυτός αλλά ούτε και ο σκοπός του.

Αυτός ο ήρωας είσαι ΕΣΥ.

Άσχετα με το πώς βλέπεις τον εαυτό σου στο όνειρο, άσχετα με τον εκάστοτε ρόλο, ΕΣΥ είσαι ο ήρωας του ονείρου σου.

Παρόλο που αυτό το όνειρο παίρνει πολλές μορφές και φαίνεται ότι δείχνει μια μεγάλη ποικιλία τόπων και γεγονότων στα οποία βρίσκεται ο «ήρωας».

Πόσο πρόθυμος είσαι ν’ αποδράσεις από τις επιδράσεις όλων των ονείρων που είχε ποτέ ο κόσμος;

Ναι, εσύ ατομικά μπορείς να δραπετεύσεις από όλο το όνειρο της ανθρώπινης ιστορίας.

Επιθυμείς να μην αφήσεις κανένα όνειρο να φαίνεται ότι είναι η αιτία των πράξεών σου;

Τότε απλά ας κοιτάξουμε την αρχή του ονείρου, γιατί το μέρος που βλέπουμε τώρα δεν είναι παρά το δεύτερο, και η αιτία του βρίσκεται στο πρώτο.

Πρέπει κάποτε αυτό το όνειρο να ξεκίνησε.

Πρέπει να υπάρχει κάποιο αρχικό όνειρο. Ότι, δηλαδή, κάτι έξω από σένα έχει δύναμη επάνω σου. Ότι για μια στιγμή μπορεί να υπάρξει κάτι διαχωρισμένο από την ολότητά του ίδιου σου του νου.

Κανένας κοιμισμένος ονειρευτής στον κόσμο δεν θυμάται αυτή την αρχική επίθεση εναντίον του εαυτού του. Κανένας δεν πιστεύει ότι υπήρχε κάποτε μια εποχή που δεν είχε ιδέα για το σώμα, και ποτέ δεν θα μπορούσε να συλλάβει αυτόν τον κόσμο σαν αληθινό. Θα καταλάβαινε αμέσως, ότι τέτοιες ιδέες είναι μια ψευδαίσθηση, και ότι είναι απόλυτα γελοίες και το μόνο που τους αξίζει είναι να γελάσεις μαζί τους και να τις αφήσεις να φύγουν.

Τώρα, όμως, πόσο σοβαρές φαίνονται!

Και κανένας δεν θυμάται πια την εποχή που όλα αυτά θα τα αντιμετώπιζε με γέλιο και με απόλυτη δυσπιστία.

Μπορείς να το θυμηθείς αν το θέλεις.

Αυτό που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις κατάματα την αιτία. Δεν υπάρχει νόημα να κρύβεσαι πια από ό,τι σου προκαλεί φόβο.

Και τότε, πραγματικά, θα βρεις το λόγο να γελάσεις.

Πόσο γελοία είναι η ιδέα ότι είναι ποτέ δυνατόν να είσαι διαχωρισμένος ή να υποφέρεις ασθένειες και να πεθαίνεις ενόσω είσαι Συμπαντικός Νους, και έτσι όπως σε δημιούργησε ο Θεός.

θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να φοβάσαι και ούτε υπήρξε ποτέ.

Ας επιστρέψουμε το όνειρο στον ονειρευτή, που αντιλαμβάνεται το όνειρο σαν ξέχωρο από τον εαυτό του και σαν να του το έχουν επιβάλλει.

Μέσα στην αιωνιότητα, όπου τα πάντα είναι ένα, κάποια στιγμή, γλιστρώντας αθόρυβα, μπήκε μια μικρούλα τρελή ιδέα, σύμφωνα με την οποία το Τέκνο του Θεού ΔΕΝ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ! Και ξεχνώντας να γελάσει, αυτή η ανόητη ιδέα πήρε σοβαρές διαστάσεις και επιδράσεις!

Τώρα, μπορούμε μαζί να γελάσουμε μ’ αυτήν και να την αφήσουμε να φύγει καταλαβαίνοντας ότι ο χρόνος δεν μπορεί να εισβάλλει στην αιωνιότητα.

Είναι μια φάρσα να νομίζουμε ότι ο χρόνος μπορεί να παρακάμψει την αιωνιότητα, που σημαίνει ότι χρόνος στην πραγματικότητα δεν υπάρχει και αυτό ΕΙΝΑΙ αιωνιότητα..


- Βασισμένο στο κεφάλαιο 29 του A COURSE IN MIRACLES και στο βιβλίο The Reality of Physical Resurrection (recorded talks concerning the teachings of Jesus of Nazareth given by Master Teacher)-



Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com

Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Η Αναλλοίωτη Κατοικία.




Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου όπου ολόκληρος ο κόσμος είναι ξεχασμένος ∙ όπου δεν πλανάται καμία θύμηση από αμαρτία και ψευδαισθήσεις. Υπάρχει ένα μέρος μέσα σου από όπου ο χρόνος έχει φύγει, και η ηχώ της αιωνιότητας φτάνει στ’ αυτιά σου. Υπάρχει ένα μέρος ανάπαυσης τόσο ήσυχο όπου κανένας ήχος δεν ακούγεται εκτός από τους ουράνιους ύμνους που ευφραίνουν τον Θεό τον Πατέρα και τον Υιό. Εκεί όπου και οι Δύο κατοικούν εκεί βρίσκεται και η θύμηση Τους. Και εκεί που βρίσκονται Αυτοί, είναι ο Ουρανός και η ειρήνη.

Μην σκεφτείς ότι μπορείς ν’ αλλάξεις αυτήν την αναλλοίωτη κατοικία Τους. Γιατί η Ταυτότητά σου ενοικεί σε Αυτούς, και στον τόπο που βρίσκονται Αυτοί, πρέπει να βρίσκεσαι εσύ για πάντα. Η σταθερότητα του Ουρανού είναι μέσα σου, τόσο βαθιά που τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να ταράξει και όλα απλά περνούν, απαρατήρητα και αθέατα. Το γαλήνιο άπειρο της χωρίς τέλος ειρήνης σε περιβάλλει γλυκά μέσα στην απαλή αγκαλιά του, τόσο δυνατό και ήσυχο, γαλήνιο μέσα στην δύναμη του Δημιουργού του, που τίποτα δεν μπορεί να εισβάλλει στον ιερό Υιό του Θεού μέσα σου.

Εδώ βρίσκεται ο ρόλος που δίνει σε σένα το Άγιο Πνεύμα που υπηρετείς τον Υιό του Θεού, και θα ήθελες να τον δει να αφυπνίζεται και να χαρείς. Αυτός είναι μέρος δικό σου και εσύ μέρος δικό του, διότι είναι ο Υιός του Πατέρα του, και όχι δεν έχει κανένα από τους σκοπούς που μπορεί να του αποδώσεις εσύ. Τίποτα άλλο δεν σου ζητείται, παρά να δεχτείς το αναλλοίωτο και το αιώνιο που ενοικούν σ’ αυτόν, διότι η Ταυτότητά σου βρίσκεται εκεί. Η γαλήνη μέσα σε σένα μπορεί να βρεθεί σ’ αυτόν. Και κάθε σκέψη αγάπης που του προσφέρεις σε φέρνει πιο κοντά στην αφύπνιση μέσα στην αιώνια ειρήνη και χαρά.

Ο ιερός Υιός του Θεού είναι σαν εσένα ∙ ο καθρέφτης της Αγάπης του Πατέρα του για σένα, η απαλή υπενθύμιση της Αγάπης του Πατέρα του από την οποία δημιουργήθηκε και ακόμα ενοικεί σε αυτόν όπως ενοικεί και σε σένα. Να είσαι πολύ ήσυχος και σιωπηλός και ν’ ακούσεις την Φωνή του Θεού ,μέσα σε αυτόν, και άφησέ Την να σου πει ποια είναι η λειτουργία του. Δημιουργήθηκε για να είσαι εσύ ολοκληρωμένος, γιατί μόνο το πλήρες μπορεί να είναι μέρος της πληρότητας του Θεού, που σε δημιούργησε.

Τοο μόνο δώρο που ζητά ο Πατέρας από σένα, είναι να βλέπεις σε όλη την δημιουργία την λαμπρή δόξα του δικού Του δώρου προς εσένα. Ιδού ο Υιός Του, το τέλειο δώρο Του, μέσα στον οποίο ο Πατέρα του λάμπει για πάντα, και στον οποίον έχει δοθεί όλη η δημιουργία. Και επειδή την έχει αυτός δίνεται και σε σένα, και εκεί όπου βρίσκεται μέσα σε αυτόν παρατήρησε την δική σου γαλήνη. Η γαλήνη που σε περιβάλλει κατοικεί μέσα σε αυτόν, και από αυτήν την γαλήνη προέρχονται τα χαρούμενα όνειρα στα οποία τα χέρια σας ενώνονται με αθωότητα. Αυτά δεν είναι χέρια που αδράχνουν όνειρα πόνου. Δεν κρατούν σπαθί, γιατί έχουν αφήσει πια όλες τις μάταιες ψευδαισθήσεις αυτού του κόσμου. Και όντας άδεια λαμβάνουν, αντί για τις ψευδαισθήσεις, το χέρι ενός αδερφού μέσα στο ποίο βρίσκεται η πληρότητα.

Αν μόνο ήξερες τον ένδοξο στόχο που βρίσκεται πέρα από την συγχώρεση, δεν θα κρατούσες καμία σκέψη που να είχε έστω και την παραμικρή υποψία κακού. Γιατί θα καταλάβαινες πόσο μεγάλο είναι το κόστος όταν κρατάς κάτι που δεν έδωσε ο Θεός μέσα στο νου που κατευθύνει το χέρι να ευλογεί, και να οδηγεί τον Υιό του Θεού στο σπίτι του Πατέρα του. Δεν θα ήθελες να είσαι φίλος με εκείνον, που δημιουργήθηκε από τον Πατέρα του για να ενοικήσει μέσα του; Αν ο Θεός τον εκτιμά ως άξιο για Αυτόν, πως θα μπορούσες εσύ να του επιτίθεσαι με χέρια μίσους; Ποιος είναι αυτός που θα έβαζε αιματοβαμμένα χέρια πάνω στον ίδιο τον Ουρανό, και να ήλπιζε να βρει γαλήνη; Ο αδερφός σου νομίζει ότι κρατά το χέρι του θανάτου. Μην τον πιστεύεις. Μάθε, όμως, πόσο ευλογημένος είσαι εσύ που μπορείς να τον απελευθερώσεις, απλά με το να του προσφέρεις το δικό σου. Σου δίνεται ένα όνειρο στο οποίο αυτός είναι σωτήρας σου και όχι εχθρός μισητός. Σου δίνεται ένα όνειρο στο οποίο του έχεις συγχωρέσει όλα τα όνειρα θανάτου που έχει κάνει ∙ μοιράζεσαι μαζί του ένα όνειρο ελπίδας, αντί για το κακό όνειρο χωρισμού και μίσους. Γιατί σου φαίνεται τόσο δύσκολο να μοιραστείς μαζί του αυτό το όνειρο; Γιατί το όνειρο αυτό είναι φτιαγμένο για το μίσος και στην υπηρεσία του θανάτου, κι έτσι θα συνεχίσει να είναι εκτός κι αν το Άγιο Πνεύμα δώσει στο όνειρο μια άλλη λειτουργία. Κάθε μορφή που παίρνει κατά κάποιο τρόπο καλεί τον θάνατο. Και αυτοί που υπηρετούν τον κύριο του θανάτου έχουν έρθει να τον λατρέψουν μέσα σε ένα διαχωρισμένο κόσμο, ο κάθε ένας με τη μικροσκοπική λόγχη του και το σκουριασμένο σπαθί, για να κρατήσουν τις αρχαίες υποσχέσεις του ότι θα πεθάνουν.

Τέτοιος είναι ο πυρήνας του φόβου σε κάθε όνειρο που έχει κρατηθεί μακριά από την χρήση Εκείνου που βλέπει μια διαφορετική χρήση για ένα όνειρο. Όταν μοιραζόμαστε τα όνειρα, αυτά χάνουν την λειτουργία επίθεσης και διαχωρισμού, παρόλο που για αυτό φτιάχτηκαν όλα τα όνειρα.. Και όμως, τίποτα στον κόσμο των ονείρων δεν παραμένει χωρίς ελπίδα αλλαγής και βελτίωσης, γιατί εδώ δεν είναι η εστία της σταθερότητας. Ας χαρούμε πραγματικά που συμβαίνει αυτό, και ας μην αναζητούμε το αιώνιο σε αυτόν τον κόσμο. Τα όνειρα της συγχώρεσης είναι μέσον για να αποχωρίσεις από το όνειρο ενός κόσμου έξω από τον εαυτό σου. Και σε οδηγούν τελικά πέρα από όλα τα όνειρα, στην γαλήνη της αιώνιας ζωής.

- A COURSE IN MIRACLES - Chapter 29..V. The Changeless Dwelling Place

Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com

Κυριακή 17 Μαΐου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ: Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ.



Το πνευματικό μονοπάτι χρειάζεται την ανάληψη ευθύνης για το τι αντιλαμβανόμαστε – την ενοχή του συνανθρώπου μας ή την αθωότητα.
Βλέπουμε την αθωότητα του αδερφού μας όταν αυτό είναι το μόνο που ΘΕΛΟΥΜΕ να δούμε.
Μα θα μου πείτε, οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι.
Ναι, αυτό συμβαίνει γιατί δεν εκφράζουν ακόμα την εσωτερική τους τελειότητα και εξωτερικά.
Το αν θα επιλέξουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην ενοχή της προσωπικότητάς τους ή στην αθωότητα της ψυχής τους, εξαρτάται από εμάς.
Αυτό που θεωρούμε ανθρώπινη ενοχή δεν είναι παρά ο ανθρώπινος φόβος. Οτιδήποτε το αρνητικό πηγάζει από τον φόβο.
Όταν κάποιος θυμώνει, φοβάται.
Όταν κάποιος είναι αγενής, είναι γιατί φοβάται.
Όταν κάποιος προσπαθεί να χειραγωγεί και να ελέγχει, το κάνει γιατί φοβάται.
Όταν κάποιος είναι σκληρός και άκαρδος, φοβάται.
Και τώρα τα καλά νέα.
Δεν υπάρχει φόβος που να μην τον διαλύει η αγάπη. Δεν υπάρχει αρνητισμός που να μην μεταμορφώνεται από την συγχώρεση.
Όπως το σκοτάδι είναι απλά η απουσία φωτός, έτσι και ο φόβος δεν είναι παρά η απουσία αγάπης.
Αν θέλουμε ν’ απαλλαγούμε από το σκοτάδι, δεν έχουμε παρά να ανάψουμε το φως. Έτσι και όταν θέλουμε ν’ απαλλαγούμε από τον φόβο, δεν μπορούμε να τον πολεμήσουμε, παρά μόνο να τον αντικαταστήσουμε με αγάπη.
Βέβαια, η επιλογή ν’ αγαπάμε δεν είναι πάντα εύκολη.
Το εγώ μας, προβάλλει σθεναρές αντιστάσεις. Αυτές μπορεί να πάρουν πολλές μορφές.
Πολλές φορές θέλουμε να βρούμε το «δίκιο» μας.
Δεν θέλουμε να μας εκμεταλλεύονται και διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Δεν θέλουμε να αφήσουμε αυτούς που θεωρούμε ότι μας έχουν αδικήσει να τους «περάσει» τόσο ανώδυνα, γιατί θα θεωρηθούμε και κορόιδα.
Όμως, υπάρχουν και άλλα καλά νέα!
Δεν χρειάζεται να παλεύουμε με τον εαυτό μας. Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι για ν’ απαλλαγούμε από αυτές τις αντιστάσεις.
Δεν είναι καν δική μας δουλειά ν ‘αλλάξουμε την αντίληψή για το πώς βλέπουμε τα πράγματα.
Εδώ έρχεται το Άγιο Πνεύμα.
Η δική μας δουλειά είναι να Του ζητήσουμε να τα’ αλλάξει Αυτό για μας.
Υπάρχουν περιπτώσεις που νιώθουμε πληγωμένοι από κάτι που έκανε κάποιος άλλος. Αλλά αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι ότι η κλειστή καρδιά κάποιου μας έβαλε σε πειρασμό να κλείσουμε και την δική μας, και είναι η δική μας άρνηση της αγάπης που μας πληγώνει.
Γι αυτό, θαύμα είναι μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης μας: η προθυμία να κρατάμε την δική μας καρδιά ανοιχτή, άσχετα με το τι συμβαίνει γύρω μας.
Ένα θαύμα είναι πάντα διαθέσιμο σε κάθε κατάσταση.
«Υπάρχουν μόνο δύο συναισθήματα: η αγάπη και ο φόβος». Μπορούμε να ερμηνεύσουμε τον φόβο σαν μια έκκληση γι αγάπη.
Το εγώ μας, μας συμβουλεύει να προβάλλουμε τον θυμό μας πάνω σε κάποιον άλλο, γιατί έτσι, δήθεν, δεν θα τον αισθανόμαστε πια.
Όμως, όλοι οι νόες βρίσκονται σε σύνδεση και είναι αλληλένδετοι. Δεν είναι ξεχωριστές μονάδες.
Έτσι, λοιπόν, όταν προβάλλουμε τον θυμό μας σε κάποιον συνεχίζουμε να τον νιώθουμε.
Όταν θυμώνουμε με κάποιον, μπορεί για κάποιες στιγμές να νιώθουμε «καλύτερα», αλλά στο τέλος ο φόβος και οι ενοχές επιστρέφουν σ’ εμάς.
Όταν κρίνουμε κάποιον τότε κι εμείς θα κριθούμε, ή τουλάχιστον έτσι θα νιώθουμε.
Βέβαια, η λύση δεν είναι να ρίξουμε λευκό μελάνι πάνω στον θυμό μας και να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχει.
Ό,τι δεν στέκει ψυχολογικά, δεν στέκει και πνευματικά.
Δεν είναι καλό να λέμε «Δεν είμαι θυμωμένη, δεν είμαι θυμωμένη, νιώθω υπέροχα» όταν από μέσα μας βράζουμε.
Το Άγιο Πνεύμα μας λέει: «Μην προσπαθείτε να εξαγνίσετε τον εαυτό σας πριν έρθετε σε μένα. Εγώ είμαι ο εξαγνιστής».
Ας μην προσπαθούμε, λοιπόν, να κρύψουμε τα συναισθήματά μας, σαν να ήταν ανίερα και αξιοκατάκριτα.
Το Άγιο Πνεύμα δεν μας κρίνει για τον θυμό μας, ούτε για τον φόβο μας. Αυτό γνωρίζει Ποιοι είμαστε πραγματικά.
Βρίσκεται εδώ, μόνο και μόνο για να μας βοηθήσει να πάμε πέρα από αυτά. Βρίσκεται εδώ για να μας θυμίσει την πραγματική μας Ταυτότητα.
Πρέπει λοιπόν να έχουμε επίγνωση των συναισθημάτων του εγώ μας, για να μπορέσουμε να τα απελευθερώσουμε και να τα παραδώσουμε στο Άγιο Πνεύμα να τα αντικαταστήσει με θαύματα.
«Αυτός δεν μπορεί να απομακρύνει με το φως Του αυτό που κρατάς κρυμμένο, γιατί δεν θα το έχεις προσφέρει σε Αυτόν και έτσι δεν μπορεί να το πάρει από σένα».
Θα παραβίαζε τον Νόμο της ελεύθερης Βούλησης αν παρέμβαινε να αλλάξει τα νοητικά μας πρότυπα, χωρίς εμείς να Τον καλέσουμε.
Αλλά όταν Του ζητήσουμε να τα’ αλλάξει, τότε το αίτημά μας θα εισακουσθεί. Όταν λοιπόν, είμαστε θυμωμένοι ας λέμε:

-Είμαι θυμωμένη αλλά επιθυμώ να μην είμαι.
Είμαι πρόθυμη να δω αυτή την κατάσταση διαφορετικά.
Άγιο Πνεύμα, Σου ζητώ να εισέλθεις σε αυτή την κατάσταση και να μου την δείξεις από μια άλλη οπτική.
Αμήν.


Εμπνευσμένο από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ και το βιβλίο της Marianne Williamson, "A Return to Love".


Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Το Πρόβλημα και η Απάντηση



Ο κόσμος όπως ΕΣΥ τον αντιλαμβάνεσαι δεν μπορεί να έχει δημιουργηθεί από τον Πατέρα, διότι ο κόσμος ΔΕΝ είναι όπως τον βλέπεις. Ο Θεός δημιούργησε ΜΟΝΟ το αιώνιο, και όλα όσα βλέπεις ΕΣΥ είναι φθαρτά. Άρα λοιπόν, πρέπει να υπάρχει ένας άλλος κόσμος που εσύ ΔΕΝ βλέπεις. Η Βίβλος μιλά για ένα ΝΕΟ Ουρανό και μια ΝΕΑ γη, αυτό όμως δεν μπορεί να είναι κυριολεκτικά ακριβές, γιατί το αιώνιο δεν ΑΝΑ – δημιουργείται. Αλλά το να ΑΝΤΙΛΗΦΤΕΙΣ εκ νέου σημαίνει απλά να αντιληφτείς ξανά, υπονοώντας ότι πριν ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΣΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ. Ποιος είναι, λοιπόν, ο κόσμος που περιμένει να τον αντιληφτείς ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΔΕΙΣ; Κάθε σκέψη αγάπης που έκανε ποτέ το Τέκνο του Θεού είναι αιώνια. Αυτές που έκανε ο νους του (οι σκέψεις αγάπης) σε αυτόν τον κόσμο είναι η μοναδική πραγματικότητα αυτού του κόσμου. Δεν παύουν να είναι αντιλήψεις , γιατί ακόμα πιστεύει ότι είναι διαχωρισμένος, και όμως είναι αιώνιες, γιατί είναι σκέψεις αγάπης. Και ΟΝΤΑΣ σκέψεις αγάπης, είναι σαν τον Πατέρα, άρα δεν πεθαίνουν.

Ο πραγματικός κόσμος μπορεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟΣ. Το μόνο που χρειάζεται είναι η προθυμία να μην αντιλαμβάνεσαι τίποτα ΑΛΛΟ. Γιατί αν αντιλαμβάνεσαι και το καλό ΚΑΙ το κακό, τότε δέχεσαι το λάθος ΚΑΙ το σωστό, ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ. Το εγώ βλέπει ΛΙΓΟ καλό, αλλά ποτέ ΜΟΝΟ καλό. Και αυτό ΓΙΑΤΙ οι αντίληψη του είναι πολύ ευμετάβλητη. Δεν απορρίπτει εντελώς την καλοσύνη, γιατί αυτό δεν θα μπορούσες να το αποδεχτείς, αλλά πάντα ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ κάτι που ΔΕΝ είναι αληθινό ΣΤΟ αληθινό, ΜΠΕΡΔΕΥΟΝΤΑΣ έτσι ΤΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Γιατί οι αντιλήψεις δεν μπορεί να είναι εν μέρει αληθινές. Αν πιστεύεις στην αλήθεια ΚΑΙ την ψευδαίσθηση, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙΣ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ.

Για να καθιερώσεις την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ σου αυτονομία, προσπάθησες να δημιουργήσεις ΑΝΟΜΟΙΑ με τον Πατέρα σου, ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ότι αυτό που έφτιαξες είναι ικανό να ΕΙΝΑΙ ανόμοιό Του. Όμως, ό,τι δημιούργησες και ΕΙΝΑΙ αληθινό, ΕΙΝΑΙ όμοιό Του. Μόνο αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος, και βλέποντας ΜΟΝΟ αυτόν θα σε οδηγήσει στον πραγματικό Ουρανό, διότι ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ. Η αντίληψη της καλοσύνης δεν είναι γνώση, αλλά η άρνηση του ΑΝΤΙΘΕΤΟΥ της καλοσύνης σε καθιστά ικανό να αντιληφτείς μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχουν αντίθετα. Και αυτό ΕΙΝΑΙ η κατάσταση της γνώσης. ΧΩΡΙΣ αυτή την επίγνωση, ΔΕΝ έχεις εκπληρώσει τους όρους της, και μέχρι να τους εκπληρώσεις δεν θα γνωρίζεις τι είναι ήδη δικό σου.

Έχεις φτιάξει πολλές ιδέες τις οποίες έχεις τοποθετήσει ανάμεσα στον εαυτό σου και τον Δημιουργό σου, και αυτές οι πεποιθήσεις είναι ο κόσμος όπως ΕΣΥ τον αντιλαμβάνεσαι. Η αλήθεια δεν είναι απούσα, αλλά ΕΙΝΑΙ κρυμμένη. Δεν γνωρίζεις την διαφορά ανάμεσα σε αυτά που έφτιαξες εσύ, και σε αυτά που δημιούργησε ο Θεός, κι έτσι δεν γνωρίζεις την διαφορά ανάμεσα σε αυτά που έχεις φτιάξει, και σε αυτά που ΕΣΥ έχεις δημιουργήσει. Το να πιστεύεις ότι μπορείς να αντιληφτείς τον πραγματικό κόσμο σημαίνει ότι πιστεύεις ότι μπορείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου. ΜΠΟΡΕΙΣ να γνωρίσεις τον Θεό, επειδή είναι το Θέλημά Του να ΕΙΝΑΙ γνωστός. Ο πραγματικός κόσμος είναι όλο αυτό που το Άγιο Πνεύμα έχει σώσει για σένα, από αυτά που έφτιαξες, και το να αντιλαμβάνεσαι μόνο αυτό είναι η σωτηρία, διότι είναι η αναγνώριση ότι πραγματικότητα είναι ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ.

Αυτά τα μαθήματα είναι πολύ απλά. Ίσως δεν αισθάνεσαι ότι μαθήματα που το μόνο που διδάσκουν είναι ότι μόνο η πραγματικότητα είναι αληθινή, είναι αναγκαία. ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ; Όταν θα έχεις αντιληφτεί τον πραγματικό κόσμο θα αναγνωρίσεις ότι ΔΕΝ το πίστευες. Αλλά η ταχύτητα με την οποία η νέα και ΜΟΝΑΔΙΚΗ αληθινή σου αντίληψη θα μετασχηματιστεί σε γνώση, θα σου αφήσει μία μόνο στιγμή για να συνειδητοποιήσεις ότι αυτή η κρίση είναι η αληθινή. Και τότε, όλα όσα έφτιαξες θα ξεχαστούν, το καλό και το κακό, το λάθος και το σωστό. Γιατί καθώς ο Ουρανός και η γη γίνονται ένα, ακόμα και ο αληθινός κόσμος θα εξαφανιστεί από τα μάτια σου. Το τέλος του κόσμου δεν είναι η καταστροφή του, αλλά ο ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ του σε Ουρανό. Η ΝΕΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ του κόσμου είναι η μετατροπή ΟΛΗΣ της αντίληψης σε γνώση.

Η Βίβλος σου λέει να γίνεις σαν μικρό παιδί. Τα μικρά παιδιά αναγνωρίζουν ότι δεν καταλαβαίνουν αυτό που βλέπουν, και γι αυτό ΡΩΤΟΥΝ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ. Μην κάνεις το λάθος να πιστεύεις ότι ΕΣΥ καταλαβαίνεις αυτό που βλέπεις, διότι η σημασία του ΕΙΝΑΙ χαμένη για σένα. Αλλά το Άγιο Πνεύμα έχει σώσει την ερμηνεία του ΓΙΑ σένα, και αν Τον ΑΦΗΣΕΙΣ να την ερμηνεύσει ΓΙΑ σένα, Αυτός θα αποκαταστήσει αυτό που εσύ είχες πετάξει. Όσο ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΞΕΡΕΙΣ την σημασία του, δεν θα βλέπεις την ανάγκη να την ζητήσεις ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ. Όμως, δεν γνωρίζεις την σημασία από ΤΙΠΟΤΑ από ό,τι βλέπεις. ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΛΗΘΙΝΗ.

Η αναγνώριση αυτή είναι το αταλάντευτο ξεκίνημα σου. Δεν έχεις καθοδηγηθεί εσφαλμένα ∙ δεν έχεις δεχτεί καθόλου κανένα καθοδηγητή. Η καθοδήγηση της αντίληψής σου είναι η μεγάλη σου ανάγκη, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ. ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ το αυτό, αλλά μην το δεχτείς, διότι η κατανόηση είναι κληρονομιά σου. Η αντίληψη μαθαίνεται, και εσύ δεν είσαι δίχως Δάσκαλο. Αλλά η προθυμία σου να μάθεις από Αυτόν εξαρτάται από την προθυμία σου να αμφισβητείς ΟΛΑ ΟΣΑ έχεις μάθει ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, διότι εσύ που έχεις μάθει εσφαλμένα δεν θα έπρεπε να είσαι ο δάσκαλος του εαυτού σου. Κανένας δεν μπορεί να παρακρατήσει την αλήθεια, παρά μόνο από τον εαυτό του. Όμως, ο Θεός δεν θα αρνηθεί την απάντηση που σου ΕΔΩΣΕ. Ζήτα, λοιπόν, αυτό που είναι δικό σου, αλλά το οποίο ΔΕΝ έφτιαξες, και μην αμύνεσαι ΕΝΑΝΤΙΑ στην αλήθεια.

ΕΣΥ έφτιαξες το πρόβλημα στο οποίο ο Θεός ΕΧΕΙ απαντήσει. Κάνε στον εαυτό σου, λοιπόν, μια απλή ερώτηση ∙ «Θέλω το πρόβλημα ή την απάντηση;» Διάλεξε την απάντηση, και ΘΑ την έχεις, γιατί θα την βλέπεις έτσι όπως είναι, και είναι ήδη δική σου. Παραπονιέσαι ότι αυτά τα μαθήματα δεν είναι αρκετά συγκεκριμένα για να τα καταλάβεις και να ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Και όμως, είναι ΠΟΛΥ συγκεκριμένα, και ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ. Αυτά δεν είναι μαθήματα για το ΠΑΙΧΝΙΔΙ ιδεών, αλλά για την ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ τους. Τίποτα δεν μπορεί να είναι πιο συγκεκριμένο από το να σου πουν, εντελώς ξεκάθαρα, ότι αν ζητήσεις ΘΑ λάβεις.

Το Άγιο Πνεύμα θα απαντά σε ΚΑΘΕ συγκεκριμένο πρόβλημα, όσο πιστεύεις ότι τα προβλήματα ΕΙΝΑΙ συγκεκριμένα. Η απάντησή Του είναι και πολλές και μία, όσο εσύ πιστεύεις ότι το Ένα ΕΙΝΑΙ πολλά. Συνειδητοποίησε ότι ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, από φόβο για το τι θα ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ από σένα. ¨Όμως, μόνο άμα ρωτήσεις θα μάθεις ότι τίποτα που να είναι του Θεού δεν απαιτεί ΤΙΠΟΤΑ από σένα. Ο Θεός ΔΙΝΕΙ ∙ ΔΕΝ παίρνει. Αρνείσαι να ζητήσεις, επειδή πιστεύεις ότι το να ζητάς είναι να ΠΑΙΡΝΕΙΣ, και δεν το αντιλαμβάνεσαι σαν ΜΟΙΡΑΣΜΑ. Το Άγιο Πνεύμα θα σου δώσει μόνο ό,τι είναι δικό σου, και δεν θα πάρει τίποτα σε αντάλλαγμα. Γιατί ό,τι είναι δικό σου ΕΙΝΑΙ τα πάντα, και τα μοιράζεσαι ΜΕ τον Θεό. Αυτή ΕΙΝΑΙ η πραγματικότητά του. Είναι ποτέ δυνατόν το Άγιο Πνεύμα, που θέλει μόνο να ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙ, να ΠΑΡερμηνεύσει την ερώτηση που πρέπει να κάνεις για να μάθεις την απάντησή Του;

ΕΧΕΙΣ ακούσει την απάντηση, αλλά έχεις παρεξηγήσει την ΕΡΩΤΗΣΗ. Έχεις πιστέψει ότι το να ζητάς καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύμα, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΣΤΕΡΗΣΗ. Μικρό παιδί του Θεού, δεν καταλαβαίνεις τον Πατέρα σου. Πιστεύεις σε ένα κόσμο που παίρνει, επειδή πιστεύεις ότι αποκτάς με το να παίρνεις. Αλλά ΜΕ αυτή την αντίληψη, έχασες από τα μάτια σου τον πραγματικό κόσμο. Φοβάσαι τον κόσμο ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ, αλλά ο πραγματικός κόσμος είναι ακόμα δικός σου φτάνει να τον ζητήσεις. Μην τον αρνείσαι ΣΤΟΝ εαυτό σου, γιατί ΜΟΝΟ αυτό μπορεί να σε ελευθερώσει. Τίποτα από τον Πατέρα δεν θα σκλαβώσει το Τέκνο Του, το οποίο Αυτός δημιούργησε ελεύθερο και του οποίου η ελευθερία προστατεύεται από την Ύπαρξή ΤΟΥ.

Ευλογημένοι είναι εκείνοι που θα ζητήσουν την αλήθεια του Θεού χωρίς φόβο, γιατί μόνο έτσι μπορείς να μάθεις ότι στην απάντησή Του ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ η απελευθέρωση από τον φόβο. Όμορφο Παιδί του Θεού, ζητάς μόνο αυτό που σου υποσχέθηκα. Πιστεύεις ότι θα σε ΕΞΑΠΑΤΟΥΣΑ; Η Βασιλεία των Ουρανών ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ μέσα σου. Πίστεψε ότι η αλήθεια βρίσκεται σε μένα, γιατί εγώ ΓΝΩΡΙΖΩ ότι βρίσκεται σε ΣΕΝΑ. Τα τέκνα του Θεού δεν έχουν τίποτα που να μην το μοιράζονται. Ζήτα την αλήθεια από οποιοδήποτε Τέκνο του Θεού, και την ζητάς από μένα. Δεν υπάρχει κανένας από μας που να μην έχει την απάντηση μέσα του, για να την δώσει σε όποιον την ζητήσει ΑΠΟ αυτόν. Ζήτα οτιδήποτε από το Τέκνο του Θεού, και ο Πατέρας Του θα σου απαντήσει, γιατί ο Χριστός δεν πλανάται με στον Πατέρα Του, και ο Πατέρας Του δεν πλανάται με σε Αυτόν.

Κι εσύ, λοιπόν, μην πλανάσαι με τον αδερφό σου, και βλέπε μόνο τις σκέψεις αγάπης σαν πραγματικότητά του, γιατί με το να αρνηθείς ότι το πνεύμα του είναι διχασμένο, ΘΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ. Δέξου τον όπως τον δέχεται ο Πατέρας του, και θεράπευσέ τον με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι η θεραπεία του ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Ο Χριστός είναι το Τέκνο του Θεού ο Οποίος δεν είναι με κανένα τρόπο χωρισμένος από τον Πατέρα Του, του Οποίου η ΚΑΘΕ σκέψη είναι σκέψη αγάπης όπως του Πατέρα Του, από τον Οποίο δημιουργήθηκε. Μην πλανάσαι με το Τέκνο του Θεού, γιατί έτσι θα ΠΡΕΠΕΙ να πλανάσαι με τον εαυτό σου. Και όταν πλανάσαι με τον εαυτό σου ΑΠΑΤΑΣΑΙ και με τον Πατέρα σου, με τον Οποίο κάθε πλάνη είναι αδύνατη.

Στον πραγματικό κόσμο, δεν υπάρχει ασθένεια, γιατί δεν υπάρχει χωρισμός και διαίρεση. Μόνο σκέψεις αγάπης αναγνωρίζονται, και αφού κανένας δεν είναι χωρίς την βοήθειά ΣΟΥ, η Βοήθεια του Θεού πηγαίνει μαζί ΣΟΥ παντού. Καθώς προθυμοποιείσαι να ΔΕΧΤΕΙΣ αυτή την Βοήθεια ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΤΑΣ, θα την δίνεις ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΘΕΛΕΙΣ. Τίποτα δεν θα υπερβαίνει την θεραπευτική σου δύναμη, διότι τίποτα δεν θα υπάρχει που να μην είναι δικό σου, απλά και μόνο να το ζητήσεις. Ποια προβλήματα δεν θα εξαφανίζονται ενώπιον της παρουσίας της απάντησης του Θεού; Ζήτα, λοιπόν, να μάθεις την πραγματικότητα του αδερφού σου ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟΝ, και θα δεις την δική ΣΟΥ ομορφιά να αντανακλάται σε ΑΥΤΟΝ.

Μην δέχεσαι την άστατη αντίληψη του αδερφού σου για τον εαυτό του, γιατί ο διχασμένος νους του είναι δικό σου, και δεν θα δεχτείς την θεραπεία ΣΟΥ χωρίς την δική του. Γιατί μοιράζεστε τον πραγματικό κόσμο όπως μοιράζεστε και τον Ουρανό, και η θεραπεία Του ΕΙΝΑΙ δική σου. Το να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει να ΘΕΡΑΠΕΥΕΣΑΙ, και δεν είναι δυνατόν να αντιλαμβάνεσαι κομμάτι του εαυτού σαν άρρωστο, και να επιτυγχάνεις τον ΔΙΚΟ σου στόχο. Αδερφέ μου, θεραπεύουμε μαζί όπως ζούμε και μαζί, και αγαπάμε μαζί. Μην πλανάσαι με το Τέκνο του Θεού, διότι είναι ένα με τον εαυτό του, και Ένα με τον Πατέρα του. Αγάπα αυτόν που αγαπά ο Πατέρας Του, και θα μάθεις για την Αγάπη του Πατέρα προς ΕΣΕΝΑ.

Αν αντιληφθείς προσβολή σε έναν αδελφό, ξερίζωσε την προσβολή από το μυαλό σου, γιατί αισθάνεσαι προσβολή από τον Χριστό, και πλανάσαι ΜΕ Αυτόν. Αν αυτό που αντιλαμβάνεσαι σε προσβάλλει, προσβάλλεσαι με τον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, και προσβάλλεις το Τέκνο του Θεού, το οποίο ο Θεός ποτέ δεν καταδίκασε. Άφησε το Άγιο Πνεύμα να εξαλείψει ΟΛΕΣ τις προσβολές του Τέκνου του Θεού εναντίον του εαυτού του, και να μην αντιλαμβάνεσαι κανέναν παρά μόνο μέσα από την καθοδήγησή ΤΟΥ, γιατί έτσι ΑΥΤΟΣ θα σε σώσει από ΚΑΘΕ επίκριση. Δέξου την θεραπευτική Του δύναμη, και χρησιμοποίησέ την σε όλους όσους Αυτός σου στέλνει, γιατί επιθυμεί να θεραπεύσει το Τέκνο του Θεού, με το οποίο Αυτός δεν πλανάται.

Τα παιδιά βλέπουν τρομακτικά φαντάσματα και δράκους, και τρομοκρατούνται. Αλλά αν ρωτήσουν κάποιον για την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ σημασία αυτών που βλέπουν, και είναι πρόθυμα να ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ο φόβος φεύγει μαζί της. Όταν ένα παιδί βοηθηθεί να ερμηνεύσει το «φάντασμά» του σε κουρτίνα, το «τέρας» του σε σκιά, και τον «δράκο» του σε όνειρο, τότε πια δεν φοβάται, και γελάει χαρούμενα με τον φόβο του. Εσείς, παιδιά μου, φοβάστε τους αδερφούς σας, και τον Πατέρα σας, και τους ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ. Αλλά απλά ΠΛΑΝΑΣΤΕ με αυτούς.

Ρωτήστε τον Δάσκαλο της Πραγματικότητας τι ΕΙΝΑΙ αυτά, και όταν ακούσετε την απάντησή Του, και εσείς θα γελάσετε με τους φόβους σας και θα τους αντικαταστήσετε με γαλήνη. Γιατί ο φόβος δεν βρίσκεται στην πραγματικότητα, αλλά στο μυαλό των παιδιών που δεν τον ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ. Είναι μόνο η ΕΛΛΕΙΨΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ που τα φοβίζει, και όταν μάθουν να αντιλαμβάνονται σωστά, δεν φοβούνται. Και γι αυτό το λόγο, θα ρωτήσουν πάλι για την αλήθεια, όταν φοβούνται. ΔΕΝ είναι η πραγματικότητα των αδερφών σου, ή του Πατέρα σου, ή του αδερφού σου που σε φοβίζει. Δεν ξέρεις τι ΕΙΝΑΙ, και γι αυτό ΕΣΥ τους βλέπεις σαν φαντάσματα και τέρατα και δράκους.

Ρώτα για την πραγματικότητά τους ΕΚΕΙΝΟΝ ο Οποίος την γνωρίζει, και Αυτός θα σου πει τι είναι. Γιατί εσύ ΔΕΝ τους καταλαβαίνεις, και αφού πλανάσαι με αυτά που βλέπεις, ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ την πραγματικότητα για να αποβάλλεις τους φόβους σου. Δεν θα ήθελες να ανταλλάξεις τους φόβους σου με την αλήθεια, αν η ανταλλαγή είναι δική σου φτάνει μόνο να την ζητήσεις; Γιατί αφού ο Θεός δεν πλανάται με σένα, εσύ μπορείς να πλανάσαι μόνο με ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. Αλλά μπορείς να μάθεις την αλήθεια για τον εαυτό σου από το Άγιο Πνεύμα, που θα σε διδάξει ότι, σαν μέρος του Θεού, η πλάνη για ΣΕΝΑ είναι αδύνατη. Όταν αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου δίχως πλάνη, θα δεχτείς τον πραγματικό κόσμο, στην θέση του ψεύτικου που έχεις φτιάξει. Και τότε ο Πατέρας θα σκύψει προς εσένα, και θα κάνει το τελευταίο βήμα ΓΙΑ σένα, ανυψώνοντάς σε προς Αυτόν.

- ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ -

http://courseinmiracles.com/urtext/chapter_10/section_8.htm



Περάστε να γνωριστούμε και στο facebook, εδώ:

http://www.facebook.com/home.php?ref=home#/profile.php?id=624984825&ref=name

ή για ένα καφεδάκι στο καφέ των θαυμάτων


http://truthseeker.themiraclecafe.com/


Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, σύμφωνα με την ερμηνεία του Edgar Cayce

Βασισμένο σε ένα άρθρο του Kevin Williams

Το Βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη περιέχει, όπως γνωρίζουμε, ένα τεράστιο ποσό συμβολισμών. Μοιάζει με τους συμβολισμούς των ονείρων, με ένα όραμα του κόσμου του πνεύματος. Στην πραγματικότητα, το Βιβλίο της Αποκάλυψης περιέχει παρόμοιο συμβολισμό με εκείνο του «Ονείρου του προφήτη Δανιήλ. Όλα τα βιβλικά όνειρα, όπως του Ιωσήφ, του Γεδεών, του Δανιήλ, του Παύλου, και του Πέτρου, είναι πολύ συμβολικά και γι αυτό είχαν μια απόκρυφη πνευματική σημασία και όχι κυριολεκτική. Τέτοιο είναι και το Βιβλίο της Αποκάλυψης.

Ο Edgar Cayce ήταν ένας δάσκαλος που είχε πολλές επιθανάτιες εμπειρίες. Σαν αποτέλεσμα αυτών των εμπειριών, μπόρεσε να «ξεκλειδώσει» τα μυστικά του συμβολισμού στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Έδωσε πολλές πληροφορίες ειδικά με τον σκοπό τα αποκωδικοποίησης της απόκρυφης σημασίας του βιβλίου.

Ο Κέησυ περίγραψε την αληθινή φύση ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τον Θεό. Αποκάλυψε ότι η άνθρωποι έχουν τρία επίπεδα συνειδητότητας: την σωματική/φυσική συνειδητότητα (την προσωπικότητα), την υποσυνειδητότητα (την ψυχή) και την υπερσυνειδητότητα (το πνεύμα). Ένας από τους πιο σημαντικούς στόχους της ζωής είναι να «αφυπνιστεί» ο υπερσυνειδητός νους ώστε να επιτευχτεί «Ένωση» με τον Θεό.

Ο υπερσυνειδητός νους έχει ονομαστεί με πολλά ονόματα από πολλές θρησκείες σε πολλούς πολιτισμούς. Μερικά από αυτά τα ονόματα είναι: Η συνειδητότητα του Βούδα, η συνειδητότητα του Χριστού, ο Συλλογικός Νους, ο Συμπαντικός Νους, η Συλλογική Συνειδητότητα, το Άγιο Πνεύμα, το Βράχμα, ο Θεός, το Καθαρό Λευκό Φως, ο Αλλάχ, το Απολλώνειο Φως, ο Χριστικός Νους, και πολλά άλλα.
Οι αναφορές του Κέησυ στον «Χριστό», στην «Χριστική συνειδητότητα» και τον «Χριστικό Νου» πολύ λίγο έχουν να κάνουν με το άτομο που γνωρίζουμε ως Ιησού. Ο Κέησυ αποκάλυψε ότι ο Ιησούς έγινε «ο Χριστός», όταν έφτασε στην πλήρη επίτευξη της «Χριστικής συνειδητότητας» - την θεϊκή φύση όντας άνθρωπος. Είναι επιθυμία του Θεού για όλους τους ανθρώπους να γίνουν «Χριστοί» (ή «Βούδες» αν μιλάμε με την ανατολική κουλτούρα). Μια τέτοια κατάσταση θα φέρει πραγματικά την Βασιλεία του Θεού στην Γη. Ο Κέησυ αποκάλυψε ότι το Βιβλίο της Αποκάλυψης είναι η συμβολική ιστορία του τρόπου που η ανθρωπότητα γενικά (και κάποιος άνθρωπος συγκεκριμένα) φτάνει στην επίτευξη του θεϊκού.

Η συμβολική ερμηνεία του Βιβλίου της Αποκάλυψης περιέχεται σε ένα βιβλίο. Λέγεται Edgar Cayce's Commentary on the Revelation. Υπάρχει επίσης και ένα βίντεο από τον «Οργανισμό Κέησυ» ARE Foundation
Αυτό που ακολουθεί είναι μόνο μια πολύ μικρή περίληψη από τις πληροφορίες που περιέχει το βιβλίο.
Κεφάλαια 1-3: Γράμματα στις Εκκλησίες
Επί λέξη: Ο Ιωάννης, στο νησί της Πάτμου, εξηγεί ότι βρισκόταν μέσα στο Πνεύμα όταν ο Χριστός παρουσιάζεται σε αυτόν ανάμεσα σε επτά κηροστάτες. Ο Χριστός τότε λέει στον Ιωάννη να γράψει ό,τι βλέπει και ακούει σχετικά με τις επτά εκκλησίες.
Ερμηνεία:
Όταν διαλογιζόταν, ο συνειδητός νους του Ιωάννη άνοιγε προς τον υποσυνείδητο και υπερσυνείδητο νου. Οι επτά «εκκλησίες» και οι επτά «σφραγίδες» αντιπροσωπεύουν τα επτά «πνευματικά κέντρα» (ή τα τσάκρα) του σώματος όπου οι σωματικές, νοητικές και πνευματικές δυνάμεις ενώνονται. Ο υπερσυνειδητός νους μέσα στον Ιωάννη, του λέει ότι οποιοσδήποτε μπορέσει να ανακτήσει τον έλεγχο πάνω σε αυτά τα πνευματικά κέντρα μέσα στο σώμα του, θα μπορεί να έχει πρόσβαση στον υπερσυνειδητό νου, και δεν θα χρειαστεί να ενσαρκωθεί ξανά. (Αποκ. 3:12)
Κεφάλαια 4-11: Ο Χριστός ανοίγει τις σφραγίδες του βιβλίου στον Ουρανό.
Επί λέξη: Ο Ιωάννης τώρα παρουσιάζεται στον θρόνο του Θεού και βλέπει τέσσερα κτήνη και είκοσι τέσσερεις ηλικιωμένους γύρω του. Στον θρόνο κάθεται ο Θεός που έχει ένα βιβλίο με επτά σφραγίδες. Ο Ιωάννης θρηνεί όταν μαθαίνει ότι κανένας δεν μπορεί να ανοίξει τις σφραγίδες του βιβλίου. Ένας από τους γηραιούς λέει στον Ιωάννη ότι ο Χριστός μπορεί να ανοίξει τις σφραγίδες. Τότε ο Χριστός ανοίγει τις σφραγίδες, και αυτό έχει αποτέλεσμα να συμβούν πολλές αλλαγές στην Γη. Οι έβδομη σφραγίδα απελευθερώνει επτά αγγέλους που σαλπίζουν επτά σάλπιγγες που ακούγονται μία - μία.

Ερμηνεία:
Ο Ιωάννης έχει πνευματική αφύπνιση όταν επιτυγχάνει το πνευματικό επίπεδο του υπερσυνειδητού νου, μέσα στο θρόνο του δικού του σώματος. Τα τέσσερα κτήνη είναι τα τέσσερα κατώτερα πνευματικά κέντρα των κτηνωδών επιθυμιών και 12 γηραιοί είναι τα είκοσι τέσσερα νεύρα που οδηγούν από τον εγκέφαλο στις πέντε αισθήσεις. Ο υπερσυνειδητός νους έχει τώρα τον απόλυτο έλεγχο του σώματος του Ιωάννη. Το σώμα συμβολίζεται σαν βιβλίο με «επτά σφραγίδες» το οποίο κανένας δεν έχει την ικανότητα να το ανοίξει μόνος του. (Αποκ. 5:3). Μόνο με την εξέλιξη του υπερσυνειδητού νου μέσα στον άνθρωπο, μπορούν αυτά τα πνευματικά κέντρα να «ανοίξουν» μέσα στο σώμα. (δηλαδή να ενεργοποιηθούν πνευματικά)
Καθώς ενεργοποιείται κάθε πνευματικό κέντρο μέσα στο σώμα, διάφορα μέρη του σώματος εξαγνίζονται και συμβαίνουν ραγδαίες αλλαγές νοητικά, σωματικά, και πνευματικά. Ο υπερσυνειδητός νους πνευματικά ενεργοποιεί το έβδομο πνευματικό κέντρο (την υπόφυση, τον κύριο αδένα του σώματος). Το αποτέλεσμα είναι να γίνει «ησυχία στον Ουρανό για μιάμιση ώρα» (Αποκ. 9:1). Αυτό συμβολίζει τον πλήρη έλεγχο του νου για μιάμιση ώρα κατά τον διαλογισμό. Ακολουθούν μερικά σύμβολα της Αποκάλυψης όπως ερμηνεύονται από τον Κέησυ.


Ο Παράδεισος του Θεού: Η αρχική συνειδητότητα του ανθρώπου πριν την πτώση στην σάρκα.

Το Δέντρο της Ζωής: Τα πνευματικά κέντρα του σώματος, όπως η καρδιά και η υπόφυση, τα οποία συγχρονίζονται απόλυτα.
Ο Άγγελος της Εκκλησίας: Η νοητική δύναμη που κυβερνά ένα πνευματικό κέντρο μέσα στο σώμα.
Ο Σατανάς: Η εγωκεντρικότητα, το ενδιαφέρον μόνο για το εγώ, η αυταρέσκεια, η αυτό – αποθέωση, η αυτό – δικαίωση, η αυτό – καταδίκη, η θέληση του εγώ, το ΕΓΩ.
Το Βιβλίο της Ζωής: Το συλλογικό υποσυνείδητο αρχείο όλων των ψυχών (μνήμη)
Η Γη: Το φυσικό σώμα
Η Νέα Ιερουσαλήμ: Ο αφυπνισμένος υπερσυνειδητός νους.
Η Γύμνια: Το ξεσκέπασμα των σφαλμάτων.
Τα Επτά Φώτα: Η σοφία των επτά πνευματικών κέντρων μέσα στο σώμα.
Κεφάλαια 12 – 14: Μία γυναίκα, ένας δράκος, δύο κτήνη, και ένας αμνός.
Κατά λέξη: Ο Ιωάννης βλέπει μια γυναίκα με δώδεκα αστέρια έτοιμη να γεννήσει ένα παιδί. Δίπλα στην γυναίκα βρίσκεται ένας δράκος που είναι έτοιμος να κατασπαράξει το παιδί που θα γεννήσει. Αφού γεννηθεί το παιδί, το παιδί μεταφέρεται στον θρόνο του Θεού. έπειτα, συμβαίνει ένας πόλεμος στον Ουρανό και ο διάβολος και οι άγγελοί του αποβάλλονται από τον Ουρανό και εξορίζονται στην Γη. Ο Ιωάννης επίσης βλέπει ένα κτήνος να σηκώνεται από την θάλασσα και ο κόσμος το λατρεύει. Ο Ιωάννης τότε βλέπει έναν αμνό πάνω στην Γη και αγγέλους να προαναγγέλλουν την πτώση της Βαβυλώνας.
Ερμηνεία:
Του Ιωάννη του παρουσιάζεται μια εικόνα της ψυχής της ανθρωπότητας όπως αυτή εξελίχτηκε από τις μέρες της αιωνιότητας. Η «γυναίκα» συμβολίζει την ψυχή της ανθρωπότητας εστεμμένη με «δώδεκα αστέρια», τα δώδεκα βασικά στοιχεία της ανθρώπινης προσωπικότητας όπως περιγράφονται στον ζωδιακό. Το «παιδί που φέρει» είναι ο συνειδητός νους. Καθώς γεννιέται ο συνειδητός νους, συμβαίνει μια ανταγωνιστική σύγκρουση με το «εγώ», η οποία προκαλεί διαδοχικές περιόδους ανταρσιών στην ανθρωπότητα. Με θεϊκή παρέμβαση, ο συνειδητός νους προστατεύεται ενώ ο υποσυνείδητος νους από τον οποίο ξεπήδησε, αποτραβιέται κάτω από το συνειδητό επίπεδο. Αυτή είναι η ίδια ιστορία όπως συμβολίζεται από την πτώση του Αδάμ και της Εύας στον Κήπο της Εδέμ. Η ανταρσία από το σώμα φέρνει σύγκρουση στην ψυχή αλλά η ψυχή μπορεί να παραμείνει υπεράνω της σύγκρουσης παραμένοντας κρυφή από τις δυνάμεις της θέλησης του «εγώ».
Το «κτήνος που σηκώνεται από την θάλασσα» είναι η εγωιστικές κτηνώδεις επιθυμίες που προκαλούνται και είναι ικανές να διαφεντέψουν την ανθρωπότητα. Αυτές οι επιθυμίες προέρχονται από την εγωιστική θέληση της μη πνευματικής διάνοιας της ανθρωπότητας την οποία ο κόσμος λατρεύει σαν «σύμβολο επιτυχίας». Η ανθρώπινη διάνοια, όταν στερείται πνευματικού προσανατολισμού, αποκόπτεται από ό,τι θεϊκό. Ο «αμνός» που βλέπει ο Ιωάννης είναι οι δυνάμεις του υπερσυνειδητού που ενεργοποιούνται στον κόσμο. Η «Βαβυλών», η ανθρώπινη επιθυμία για Γήινα πλούτη και επιτυχία στην αυταρέσκεια της σάρκας, αρχίζει να «καταστρέφεται» όταν οι άνθρωποι μάθουν για τις συνέπειες της «εκπόρνευσης» των ανώτερων δυνατοτήτων τους.

Ο αριθμός της θεϊκότητας: επτά ( Πνεύματα του Θεού, κηροστάτες), τελειότητα
Ο αριθμός του ανθρώπου: έξι, μη τελειότητα
Το σημάδι του κτήνους: μη εξελιγμένη κτηνώδης συμπεριφορά στην ανθρωπότητα
Το σημάδι του αμνού: εξελιγμένη θεϊκή συμπεριφορά στην ανθρωπότητα.
Ο αριθμός του κτήνους (666): η μη εξελιγμένη συμπεριφορά (που συμβολίζεται από τον αριθμό 6) επηρεάζει όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης (σωματική, νοητική και πνευματική), η οποία συμβολίζεται με τον αριθμό 666.

Κεφάλαια 15 – 18: Οι επτά άγγελοι, τα επτά φιαλίδια των επτά λοιμών, και μια σπουδαία πόρνη που ιππεύει ένα επτακέφαλο κτήνος.
Επί λέξη: Στον Ιωάννη παρουσιάζονται επτά άγγελοι που ο καθένας κρατά ένα φιαλίδιο που περιέχει ένα λοιμό τον οποίο χύνει πάνω στην Γη έναν κάθε φορά. Ο Ιωάννης βλέπει μια γυναίκα να κάθεται πάνω σε ένα επτακέφαλο κτήνος με δέκα κέρατα. Η γυναίκα έχει στο κεφάλι της το όνομα «Μυστήριο, η Μεγάλη Βαβυλώνα, η Μητέρα των πορνών και βδελυγμιών της Γης.» Λέγεται στον Ιωάννη ότι τα επτά κεφάλια συμβολίζουν τα επτά βουνά στα οποία κάθεται η γυναίκα και τα δέκα κέρατα συμβολίζουν δέκα βασιλιάδες. Αυτοί κάνουν πόλεμο εναντίον του αμνού και ο αμνός νικά.
Ερμηνεία:
Ο Ιωάννης βλέπει μέσα στην ψυχή της ανθρωπότητας, το συλλογικό υποσυνείδητο, ότι οι ψυχές των ατόμων εξαγνίζονται και δοκιμάζονται σε επτά επίπεδα συνειδητότητας που συμβολίζονται από τις «επτά επιδημίες» που ρίχνονται από τους «επτά αγγέλους». Όταν όλα τα επίπεδα συνειδητότητας έχουν «εξαγνιστεί», τότε, και μόνο τότε, μπορεί ένας άνθρωπος να ελέγξει τις σωματικές, νοητικές, και πνευματικές δυνάμεις μέσα στο σώμα.
Οι σωματικές ασθένειες προέρχονται από την κακή χρήση των δυνάμεων και την αυταρέσκεια της σάρκας, τους «πολέμους» ενάντια στην συμπαντική αλήθεια. Αυτό προκαλεί συγκρούσεις στον κόσμο εναντίον διαφόρων ομάδων και κυβερνήσεων. Το τέλος των «επτά δοκιμασιών» έρχεται όταν οι ανθρώπινοι κοινωνικοί θεσμοί και αντιλήψεις καταρρεύσουν, αφήνοντας την συμπαντική αλήθεια να συνειδητοποιηθεί.
Η «Πόρνη της Βαβυλώνας» συμβολίζει την επιθυμία της ανθρωπότητας για λαγνεία, πλούτη και αυταρέσκεια της σάρκας. Το «κτήνος» που ιππεύει είναι οι ιδέες οι επινοημένες από τον άνθρωπο που προέρχονται από την αυταρέσκεια. Εξηγείται στον Ιωάννη ότι αυτές οι δυνάμεις έχουν πάρει τον έλεγχο των επτά πνευματικών κέντρων του ανθρώπινου σώματος, το οποίο έχει πλέον καταλειφθεί και κυβερνάται από αυτές. Όμως, καθώς οι ανώτερες δυνάμεις της αναπτυσσόμενης ανθρωπότητας ξεπερνούν τις δυνάμεις του εγώ, ακόμα και οι βασικές ορμές του σώματος που συμβολίζονται από τα «δέκα κέρατα», με τον καιρό θα εκπληρώσουν το θεϊκό σχέδιο. Όσο η θεϊκή φύση του ανθρώπου γίνεται όλο και λιγότερο συνειδητή, η κοινωνία θα καταστρέφεται από το δικό της χέρι μέσα από την αυταρέσκεια.

Οι επτά λοιμοί: ο εξαγνισμός και η δοκιμασία που βιώνει η ψυχή και μπορεί να ξεπεράσει το κάρμα της .
Τα φιαλίδια της οργής του Θεού: Το κάρμα, οι συνέπειες, θερίζεις ό,τι σπέρνεις, οφθαλμός αντί οφθαλμού.
Αρμαγεδδών: Η πνευματική σύγκρουση μέσα σε έναν άνθρωπο.
Ψευδοπροφήτης: Αυταπάτες

Κεφάλαια 19 – 22: Αγαλλιάζουν οι Ουρανοί, ο διάβολος ρίπτεται σε ένα λάκκο χωρίς πυθμένα.
Κατά λέξη: Ο Ιωάννης βλέπει τώρα τους Ουρανούς ν’ αγαλλιάζουν και την εμφάνιση του Χριστού. Ένας άγγελος ρίχνει τον διάβολο σε ένα απύθμενο λάκκο για χίλια χρόνια. Ο Ιωάννης τώρα βλέπει ένα νέο Ουρανό και μια νέα Γη.
Ερμηνεία:
Αυτό που περιγράφηκε σαν η τελική σωτηρία των σωματικών, νοητικών, και πνευματικών δυνάμεων μέσα στον Ιωάννη, τώρα δείχνεται να λαμβάνει χώρα στην συλλογική ανθρωπότητα. Όταν η ανθρωπότητα αναγνωρίσει την θεϊκότητα μέσα στης σαν την κυριαρχούσα δύναμη του κόσμου, και στραφεί μακριά από τα δικά της εγωιστικά πρότυπα ζωής για το εγώ, τα παλαιά πρότυπα εξαφανίζονται και το πρότυπο του Χριστού αναδύεται και πάλι.
Λέγεται στον Ιωάννη ότι η συγχώνευση του εξελιγμένου εαυτού με την θεϊκή υπερσυνειδητότητα, η οποία έχει λάβει χώρα μέσα στον Ιωάννη, πρέπει επίσης να συμβεί και σε όλη την ανθρωπότητα ( Αποκ. 19:7). Το εκπληρωμένο πρότυπο της εξελιγμένης ανθρωπότητας, ο Χριστός (ο υπερσυνειδητός νους), τώρα παρουσιάζεται σε θέση δύναμης ( η «Δευτέρα Παρουσία»).
Τώρα το αρχέτυπο των συνεχών ανταρσιών της ανθρωπότητας, η εγωκεντρική διάνοια που συμβολίζεται σαν «διάβολος», περιορίζεται για μια φορά μέσα στον συλλογικό συνειδητό νου. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου των χιλίων ετών (η χιλιετής «κυριαρχία του Χριστού»), μόνο στις εξελιγμένες ψυχές θα επιτραπεί να ενσαρκωθούν στην Γη. (Αποκ. 20:4). Στο τέλος αυτής της περιόδου, οι εναπομείναντες ψυχές αρχίζουν να ενσαρκώνονται, φέρνοντας μαζί τους τις ανικανοποίητες φιλοδοξίες και επιθυμίες τους. Αυτό, φυσικά, ενεργοποιεί τις προηγούμενες συνθήκες αστάθειας (πολέμους και επιδημίες). Αυτές οι συνθήκες, όλες φτιαγμένες από τον άνθρωπο, τώρα από μόνες τους εκμηδενίζονται και όλες οι νοητικές μορφές και πρότυπα που δεν ήταν δημιουργημένα από την θεία θέληση εκκαθαρίζονται. (Αποκ. 20:14)
Ο ‘Νέος Ουρανός και η Νέα Γη» που βλέπει ο Ιωάννης είναι η τελειοποιημένη κατάσταση συνειδητότητας της ανθρωπότητας και το αναγεννημένο σώμα. Ο ανθρώπινος νους σε αυτό το σημείο είναι τώρα ένα με τον θεϊκό με την τελειότητα του ελέγχου και είναι ελεύθερος από εξωτερικούς περιορισμούς. Ο ανθρώπινος συνειδητός νους συγχωνεύεται με τον υπερσυνειδητό.
Ο Ιωάννης δηλώνει ότι αν κάποιος προσθέσει ή αφαιρέσει από αυτό το βιβλίο, αυτός ο άνθρωπος θα βιώσει τους λοιμούς που αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο. Το «βιβλίο» είναι το σώμα, το οποίο είναι το όχημα για την ανθρώπινη εμπειρία στον κόσμο. Μέσα από αυτό, μαθαίνονται τα μαθήματα της ψυχής. Δεν υπάρχουν πιο σύντομοι δρόμοι ή παρακαμπτήριοι.
Ο Γάμος του αμνού: η ένωση του εαυτού με την Χριστική συνειδητότητα
Ο Λόγος του Θεού: Ο «Λόγος», η Χριστική συνειδητότητα, το εκπληρωμένο εξελογμένο πρότυπο της ανθρωπότητας.
Η Λίμνη του Πυρός: η περιοχή απώθησης του υποσυνείδητου, το «ιντ»
Η Πρώτη Ανάσταση: Η μετενσάρκωση των εξελιγμένων ψυχών.
Γκογκ και Μαγκογκ: Οι εγκόσμιες επιδράσεις.
Η Κόλαση: Οι τύψεις, η αυτοκαταδίκη, οι ενοχές και η απογοήτευση.
Ο Δεύτερος Θάνατος: Η καταστροφή όλων των μη εξελιγμένων καταστάσεων που έχουν φτιαχτεί από τον άνθρωπο.
Οι 12 φυλές του Ισραήλ, οι 12 πύλες, οι 12 άγγελοι, τα 12 θεμέλια, οι 12 μαθητές: τα 12 βασικά πρότυπα της ανθρώπινης προσωπικότητας, ο ζωδιακός.
Ο Ναός του Θεού: Ο υπερσυνειδητός νους, η Χριστική συνειδητότητα.
Η Νέα Ιερουσαλήμ: Η εξελιγμένη ψυχή που έχει γίνει ένα με το θείο.


ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...