Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

ΕΙΣΑΓΩΓΗ στο βιβλίο εργασιών


Το θεωρητικό υπόβαθρο που παρέχει το κείμενο είναι απαραίτητο σαν πλαίσιο εργασίας που δίνει νόημα στις ασκήσεις αυτού του βιβλίου. Όμως είναι η εκτέλεση των ασκήσεων που κάνει εφικτό το στόχο αυτών των μαθημάτων. Ο ανεκπαίδευτος νους δεν μπορεί να εκπληρώσει τίποτα. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να εκπαιδεύσει το νου σας να σκέφτεστε σύμφωνα με το πλαίσιο που έχει θέσει το κείμενο.

Οι ασκήσεις είναι πολύ απλές. Δεν απαιτούν πολύ χρόνο, και δεν έχει σημασία το που θα τις κάνεις. Δεν χρειάζονται προετοιμασία. Η εκπαιδευτική περίοδος διαρκεί ένα χρόνο. Οι ασκήσεις αριθμούνται από 1 ως 365. Μην κάνετε πάνω από ένα μάθημα την ημέρα.

Αυτό το βιβλίο εργασιών διαιρείται σε δύο κύρια μέρη, το πρώτο ασχολείται με την ακύρωση του τρόπου που βλέπετε τώρα, και το δεύτερο με την απόκτηση του ορθού τρόπου αντίληψης. Με εξαίρεση των επαναληπτικών περιόδων, οι ασκήσεις κάθε μέρας επικεντρώνονται σε μια κεντρική ιδέα, η οποία αναφέρεται πρώτη. Μετά ακολουθεί μια περιγραφή των συγκεκριμένων διαδικασιών με τις οποίες θα εφαρμοστεί η ιδέα της ημέρας.

Ο σκοπός του βιβλίου εργασιών είναι να εκπαιδεύσει το νου σας με συστηματικό τρόπο προς μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου. Οι ασκήσεις είναι σχεδιασμένες για να σας βοηθήσουν να γενικεύσετε τα μαθήματα, έτσι ώστε να καταλάβετε ότι το κάθε ένα από αυτά είναι εξίσου εφαρμόσιμο σε όλους και όλα όσα βλέπετε.

Η μεταφορά της εκπαίδευσης στην σωστή αντίληψη δεν προχωρά όπως η μεταφορά της εκπαίδευσης του κόσμου. Αν έχει επιτευχθεί η σωστή αντίληψη σε σχέση με όλα τα πρόσωπα, τις καταστάσεις ή τα γεγονότα, η ολοκληρωτική μεταφορά σε όλους και όλα είναι βέβαιη. Από την άλλη πλευρά, μια εξαίρεση από την ορθή αντίληψη καθιστά αδύνατες τις επιτεύξεις της παντού.

Επομένως οι μόνοι γενικοί κανόνες που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι: Πρώτον, οι ασκήσεις θα πρέπει να εκτελούνται με μεγάλη ιδιαιτερότητα όπως υποδεικνύεται. Αυτό θα σας βοηθήσει να γενικεύετε τις ιδέες σχετικά με κάθε κατάσταση που βρίσκεσαι και σχετικά με όλους και όλα σε αυτή. Δεύτερον, να βεβαιωθείς ότι δεν αποφασίζεις από μόνος σου ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι, καταστάσεις ή πράγματα στους οποίους αυτές οι ιδέες δεν είναι εφαρμόσιμες. Αυτό θα είναι παρέμβαση στη μεταφορά της εκπαίδευσης. Η πραγματική φύση της ορθής αντίληψης είναι ότι δεν έχει όρια. Είναι το αντίθετο από τον τρόπο που βλέπεις τώρα.

Ο συνολικός στόχος των ασκήσεων είναι να αυξήσει την ικανότητά σας να επεκτείνετε τις ιδέες που θα εξασκείτε, ώστε να περιλαμβάνουν τα πάντα. Αυτό δεν θα απαιτήσει προσπάθεια από μέρους σας. Οι ασκήσεις από μόνες τους ανταποκρίνονται στις συνθήκες τις απαραίτητες για αυτού του είδους την μεταφορά.

Μερικές από τις ιδέες που παρουσιάζει το βιβλίο εργασιών θα είναι πολύ δύσκολο να τις πιστέψετε, και άλλες μπορεί να σας ξαφνιάσουν. Αυτό δεν έχει σημασία. Το μόνο που σας ζητείται είναι να εφαρμόζετε τις ιδέες όπως σας δίνονται. Δεν σας ζητείται να τις κρίνετε καθόλου. Σας ζητείται μόνο να τις χρησιμοποιήσετε. Η χρήση τους είναι αυτή που θα σας δώσει την σημασία τους, και θα σας δείξει ότι είναι αληθινές.

Να θυμάστε μόνο αυτό: δεν χρειάζεται να πιστεύετε τις ιδέες, δεν χρειάζεται να τις αποδεχτείτε, ούτε καν τις καλοδεχτείτε. Σε μερικές μάλιστα από αυτές μπορεί να προβάλλετε και σθεναρή αντίσταση. Τίποτα από αυτά δεν πειράζει, ούτε θα μειώσει την αποτελεσματικότητά τους. Αλλά μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να κάνει εξαιρέσεις στην εφαρμογή των ιδεών που περιλαμβάνει το βιβλίο εργασιών, και όποιες και να είναι οι αντιδράσεις σας προς τις ιδέες, χρησιμοποιείστε τις. Τίποτα πάρα πάνω δεν είναι απαραίτητο.

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΙΔΩ ΣΕ ΣΕΝΑ!!!




ΜΑΘΗΜΑΤΑ 361 – 365

Αυτή την ιερή στιγμή δίνω σε Σένα. Ας είσαι Εσύ ο υπεύθυνος. Διότι εγώ επιθυμώ να Σε ακολουθώ. Βέβαιος ότι η καθοδήγησή Σου μου δίνει ειρήνη.

Και αν χρειαστώ ένα λόγο να με βοηθήσει, Αυτός θα μου τον δώσει. Αν χρειαστώ μια σκέψη, και αυτή θα μου την δώσει. Και αν χρειάζομαι μόνο ησυχία και ένα γαλήνιο, ανοιχτό νου, αυτά θα είναι τα δώρα που θα λάβω από Αυτόν. Αυτός είναι υπεύθυνος μετά από δικό μου αίτημα. Και θα ακούει και θα μου απαντά, διότι μιλά εκ μέρους του Θεού του Πατέρα μου και του ιερού Του Υιού.

Φίλοι μου αγαπημένοι.. ...σας εύχομαι το 2010 να είναι Φωτεινό Έτος Αγάπης, ευλογίας και θαυμάτων!!!
Από την πρώτη του χρόνου στους ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ,
θα αρχίσουν να δημοσιεύονται ένα ένα τα Μαθήματα του Βιβλίου Εργασιών από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ , από τον αγαπημένο μου φίλο τον hierophantis..

Σας αγαπώ!!!
Χριστίνα

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΎ ΣΟΥ.




2. Η Συγχώρεση – Εισαγωγή.

1. Η συγχώρεση δίνει φτερά στην προσευχή, για να κάνει την ανοδική της πορεία εύκολη και την πρόοδό της γρήγορη. Χωρίς την ισχυρή της στήριξη θα ήταν μάταιη η προσπάθεια να ανέβεις περισσότερο από το πρώτο βήμα, ή και ακόμα θα ήταν μάταιο να επιχειρήσεις να ανέλθεις καθόλου. Η συγχώρεση είναι η σύμμαχος της προσευχής ∙ αδελφή στο σχέδιο της σωτηρίας σου. Και οι δύο πρέπει να έρθουν για να σε στηρίξουν και να κρατήσουν τα βήματά σου σταθερά ∙ τον σκοπό σου ακλόνητο και αναλλοίωτο. Ιδού η μεγαλύτερη βοήθεια που θέσπισε ο Θεός να βρίσκεται μαζί σου μέχρι να φτάσεις σ’ Αυτόν. Το τέλος των ψευδαισθήσεων θα έρθει μαζί με αυτό. Αντίθετα με την άχρονη φύση της αδελφής της, της προσευχής, η συγχώρεση έχει ένα τέλος. Διότι η χρήση της λήγει όταν η άνοδος ολοκληρωθεί. Όμως τώρα έχει ένα σκοπό πέρα από τον οποίο δεν μπορείς, ούτε και χρειάζεται να πας. Όταν τον πετύχεις θα έχεις λυτρωθεί. Μόλις τον εκπληρώσεις θα έχεις μεταμορφωθεί. Εκπλήρωσέ τον και σώζεις τον κόσμο.

1. Η συγχώρεση του εαυτού σου.

1. Κανένα άλλο δώρο του Ουρανού δεν έχει τόσο παρανοηθεί όσο η συγχώρεση. Μάλιστα, έχει γίνει μάστιγα ∙ μια κατάρα ενώ προοριζόταν για ευλογία, μια σκληρή χλεύη της χάριτος, μια παρωδία της ιερής ειρήνης του Θεού. Και όμως, αυτοί που ακόμα δεν έχουν επιλέξει να αρχίσουν να ανεβαίνουν την κλίμακα της προσευχής, δεν γίνεται παρά να την χρησιμοποιούν έτσι. Η ευγένεια της συγχώρεσης στην αρχή είναι κρυφή, διότι η σωτηρία δεν έχει γίνει κατανοητή, ούτε έχει αναζητηθεί ακόμα. Αυτό που ήταν προορισμένο να θεραπεύει χρησιμοποιείται για να πληγώνει διότι η συγχώρεση δεν είναι επιθυμητή. Η ενοχή γίνεται σωτηρία, και η θεραπεία φαίνεται σαν κάποια τρομερή εναλλακτική προς την ζωή.

2. Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή, λοιπόν, εξυπηρετεί καλύτερα τον σκοπό αυτού του κόσμου από ό,τι το πραγματικό της αντικείμενο, και τα έντιμα μέσα με τα οποία επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος. Η συγχώρεση - με σκοπό – την καταστροφή δεν θα παραβλέψει καμία αμαρτία, κανένα έγκλημα, καμία ενοχή που μπορεί να αναζητήσει και να βρει και να «αγαπήσει». Αγαπημένος της καρδιάς της είναι το σφάλμα, και τα λάθη δεσπόζουν μεγάλα και αυξάνονται και διογκώνονται μέσα στην ματιά της. Προσεκτικά διαλέγει όλα τα κακά πράγματα, και παραβλέπει τα καλά σαν να ήταν πανούκλα ∙ ένα μισητό πράγμα κινδύνου και θανάτου. Η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή – είναι θάνατος, και αυτό είναι όλο που βλέπει και μισεί. Το έλεος του Θεού γίνεται ένα σουβλερό μαχαίρι που θα καταστρέψει τον ιερό Υιό που Αυτός αγαπά.

3. Επιθυμείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου γι αυτό που έκανες; Τότε μάθε ότι ο Θεός σου έχει δώσει το μέσο με το οποίο μπορείς να επιστρέψεις σε Αυτόν με γαλήνη. Μην βλέπεις το σφάλμα. Μην το κάνεις αληθινό. Διάλεγε τα καλά και συγχώρα την αμαρτία διαλέγοντας στην θέση της το πρόσωπο του Χριστού. Πως αλλιώς μπορεί η προσευχή να επιστρέψει στον Θεό; Αυτός αγαπά τον Υιό Του. Είναι δυνατόν να τον θυμηθείς και να μισείς αυτό που δημιούργησε; Θα μισείς τον Πατέρα αν μισείς τον Υιό που αγαπά. Γιατί έτσι όπως βλέπεις τον Υιό έτσι βλέπεις τον εαυτό σου, και έτσι όπως βλέπεις τον εαυτό σου είναι ο Θεός για σένα.

4. Όπως η προσευχή είναι πάντα για σένα, έτσι και η συγχώρεση πάντα δίνεται σε σένα. Είναι αδύνατον να συγχωρέσεις κάποιον άλλο, γιατί μόνο τις δικές σου αμαρτίες βλέπεις σ’ αυτόν. Θέλεις να τις βλέπεις εκεί, και όχι σε σένα. Γι αυτό η συγχώρεση κάποιου άλλου είναι ψευδαίσθηση. Και όμως, είναι το μόνο χαρούμενο όνειρο σε όλο τον κόσμο ∙ το μόνο που δεν οδηγεί στον θάνατο. Μόνο σε κάποιον άλλο μπορείς να συγχωρέσεις τον εαυτό σου, διότι τον έχεις αποκαλέσει ένοχο για τις δικές σου αμαρτίες, και σ’ αυτόν πρέπει να βρεις τώρα την αθωότητά σου. Ποιος άλλος εκτός από τους αμαρτωλούς χρειάζεται συγχώρεση; Και μην νομίσεις ποτέ ότι μπορείς να βλέπεις την αμαρτία σε κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου.

5. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πλάνη του κόσμου, κι εσύ είσαι ο μεγαλύτερος πλανευτής του εαυτού σου. Πάντα φαίνεται ότι κάποιος άλλος είναι ο κακός, και ότι εξ αιτίας της αμαρτία του εσύ πληγώνεσαι. Πως θα ήταν δυνατόν να υπάρξει ελευθερία αν ίσχυε κάτι τέτοιο;. Θα μπορούσες να είσαι σκλάβος σε οποιοδήποτε, διότι ό,τι θα έκανε αυτός, θα καθόριζε την δική σου μοίρα, τα συναισθήματά σου, την απελπισία ή την ελπίδα σου, την δυστυχία ή την χαρά σου. Δεν έχεις ελευθερία εκτός κι αν στην δώσει αυτός. Και εφόσον είναι κακός, μπορεί μόνο να σου δώσει κάτι από αυτό που είναι.. Δεν μπορείς να δεις τις αμαρτίες του, ούτε και τις δικές σου. Αλλά μπορείς να ελευθερώσεις και αυτόν και τον εαυτό σου.

6. Η συγχώρεση, όταν δίδεται αληθινά, είναι ο τρόπος στο οποίο βρίσκεται η μοναδική σου ελπίδα για ελευθερία. Οι άλλοι θα κάνουν λάθη και το ίδιο και εσύ, όσο αυτή η ψευδαίσθηση του κόσμου φαίνεται πως είναι το σπίτι σου. Και όμως, ο Θεός έχει δώσει σε όλους τους Υιούς Του μια λύση για όλες τις ψευδαισθήσεις που νομίζουν ότι βλέπουν. Η όραση του Χριστού δεν χρησιμοποιεί τα δικά σου μάτια, αλλά εσύ μπορείς να κοιτάξεις μέσα από τα δικά Του και να μάθεις να βλέπεις σαν Αυτόν. Τα λάθη είναι μικροσκοπικές σκιές, που γρήγορα αποσύρονται, ώστε μόνο για μια στιγμή φάνηκαν πως έκρυβαν το πρόσωπο του Χριστού, το οποίο ακόμα παραμένει αναλλοίωτο πίσω από όλες αυτές. Η ακεραιότητά Του παραμένει σε γαλήνια ησυχία και τέλεια ειρήνη. Αυτός δεν γνωρίζει για σκιές. Δικά Του είναι τα μάτια που κοιτάζουν πέρα από το σφάλμα, και βλέπουν τον Χριστό μέσα σου.

7. Ζήτησε, λοιπόν, την βοήθειά Του, και ρώτησέ Τον πώς να μάθεις την συγχώρεση όπως την αφήνει να είναι η δική Του όραση. Εσύ χρειάζεσαι αυτό που δίνει Αυτός, και η σωτηρία σου βασίζεται σε αυτή την μάθηση από Αυτόν. Η προσευχή δεν μπορεί να απελευθερωθεί στον Ουρανό όσο η συγχώρεση – με σκοπό – την καταστροφή παραμένει μαζί σου. Το έλεος του Θεού επιθυμεί να απαλλάξει τον ιερό νου σου από αυτόν τον δηλητηριώδη τρόπο σκέψης που οδηγεί στον μαρασμό. Όποιος δεν βλέπει καθόλου κακό σ’ αυτό, βλέπει σαν Αυτόν. Διότι αυτό που Αυτός έχει συγχωρέσει δεν έχει αμαρτήσει, και η ενοχή δεν είναι δυνατόν να υφίσταται πια. Το σχέδιο της σωτηρίας έχει ολοκληρωθεί, και η πνευματική υγεία έχει επανέλθει.

8. Η συγχώρεση είναι το κάλεσμα προς την πνευματική υγεία, γιατί ποιος άλλος εκτός από έναν παράφρονα θα επιθυμούσε να κοιτά την αμαρτία όταν στην θέση της θα μπορούσε να δει το πρόσωπο του Χριστού; Αυτή είναι η επιλογή που κάνεις ∙ η πιο απλή, και όμως η μόνη που μπορείς να κάνεις. Ο Θεός σε καλεί να σώσεις τον Υιό Του από τον θάνατο προσφέροντάς του την Αγάπη του Χριστού. Αυτή είναι η ανάγκη σου, και ο Θεός σου προσφέρει αυτό το δώρο. Και όπως το δίνει Αυτός, έτσι πρέπει να το δίνεις κι εσύ. Κι έτσι η προσευχή ανακτά την αμορφία της, πέρα από όλα τα όρια μέσα στην αιωνιότητα, με τίποτα από το παρελθόν να την εμποδίζει να ενωθεί ξανά με το ασταμάτητο τραγούδι που όλη η δημιουργία τραγουδά στον Θεό της.

9. Αλλά για να πετύχεις αυτόν τον στόχο πρέπει πρώτα να μάθεις, πριν φτάσεις εκεί όπου η μάθηση δεν μπορεί να πάει. Η συγχώρεση είναι το κλειδί, αλλά ποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα κλειδί όταν έχει χάσει τον πόρτα για την οποία το κλειδί έχει φτιαχτεί, και όπου μόνο εκεί ταιριάζει; Επομένως κάνουμε διακρίσεις, έτσι ώστε η προσευχή να μπορέσει να απελευθερωθεί από το σκοτάδι στο φως. Ο ρόλος της συγχώρεσης πρέπει να αντιστραφεί, και να καθαριστεί από τις κακές χρήσεις του και τους μισητούς στόχους του. Πρέπει να πέσει το πέπλο από την συγχώρεση – με τον σκοπό – την καταστροφή, και να αποκαλυφθεί όλη της η δολιότητα, και έπειτα να απελευθερωθεί για πάντα. Δεν μπορεί να μείνει ούτε ίχνος από αυτήν, αν θέλουμε επιτέλους να πετύχουμε το σχέδιο που έχει θέσει ο Θεός για την επιστροφή μας, και να ολοκληρωθεί η μάθηση.

10. Αυτός είναι ο κόσμος των αντιθέτων. Και πρέπει να διαλέγεις ανάμεσά τους κάθε στιγμή που αυτός ο κόσμος αποτελεί πραγματικότητα για σένα. Όμως, πρέπει να μάθεις τις εναλλακτικές επιλογές, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να ανακτήσεις την ελευθερία σου. Ας σου είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ακριβώς τι σημαίνει για σένα η συγχώρεση, και ας μάθεις τι θα πρέπει να είναι για να σε απελευθερώσει. Το επίπεδο της προσευχής σου εξαρτάται από αυτό, διότι εδώ περιμένει η ελευθερία της να ανέλθει πάνω από τον κόσμο του χάους μέσα στην ειρήνη.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΒΑΘΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ;



-Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους: "How can Perception of Difficulties be avoided?" -


Η πίστη στον βαθμό δυσκολίας είναι η βάση για την αντίληψη αυτού του κόσμου. Βασίζεται στις διαφορές ∙ σε ανισόπεδο υπόβαθρο και σε εναλλασσόμενο προσκήνιο, σε άνισα ύψη και διαφορετικά μεγέθη, σε ποικίλους βαθμούς σκότους και φωτός, και σε χιλιάδες αντιθέσεις στις οποίες κάθε πράγμα που βλέπεις συναγωνίζεται με όλα τα άλλα για να αναγνωριστεί. Ένα μεγαλύτερο αντικείμενο επισκιάζει ένα μικρότερο. Ένα φωτεινότερο αντικείμενο τραβάει την προσοχή από ένα άλλο με λιγότερη ένταση σε θέλγητρα. Και μια πιο απειλητική ιδέα, ή κάποια που την αντιλαμβάνεσαι ως πιο επιθυμητή σύμφωνα με τις αρχές του κόσμου, αναστατώνει ολοκληρωτικά την νοητική ισορροπία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος είναι μόνο σύγκρουση. Μην περιμένεις από αυτά γαλήνη και κατανόηση.
Οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα ψευδαισθήσεις διαφορών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ήταν; Εξ ορισμού, μια ψευδαίσθηση είναι μια προσπάθεια να κάνει αληθινό κάτι που θεωρείται μείζονος σημασίας, αλλά αναγνωρίζεται ως αναληθές. Επομένως ο νους αναζητά να το κάνει αληθινό από ένταση της επιθυμίας να το έχει για τον εαυτό του. Οι ψευδαισθήσεις είναι παρωδίες δημιουργίας ∙ προσπάθειες να φέρεις την αλήθεια στα ψεύδη. Βρίσκοντας την αλήθεια μη αποδεκτή, ο νους επαναστατεί ενάντια στην αλήθεια και δίνει στον εαυτό του μια ψευδαίσθηση νίκης. Θεωρώντας την υγεία βάρος, αποσύρεται σε πυρετώδη όνειρα. Και σε αυτά τα όνειρα ο νους είναι διαχωρισμένος, διαφορετικός από τους άλλους νόες, με διαφορετικά δικά του ενδιαφέροντα, και ικανός να ικανοποιήσει τις ανάγκες του εις βάρος των άλλων.
Από πού προέρχονται όλες αυτές οι διαφορές; Σίγουρα φαίνεται πως βρίσκονται στον κόσμο έξω. Όμως, σίγουρα ο νους είναι που κρίνει αυτό που βλέπουν τα μάτια. Ο νους είναι που ερμηνεύει τα μηνύματα των ματιών και τους δίνει «σημασία». Και αυτή η σημασία δεν υπάρχει καθόλου στον κόσμο εκεί έξω. Αυτό που βλέπεις σαν «πραγματικότητα» είναι απλά αυτό που προτιμά ο νους. Η ιεραρχία των αξιών προβάλλεται προς τα έξω, και στέλνει τα μάτια του σώματος για να το βρει. Τα μάτια του σώματος ποτέ δεν θα βλέπουν παρά μόνο μέσα από διαφορές. Όμως η αντίληψη δεν βασίζεται στα μηνύματα που φέρνουν αυτά. Μόνο ο νους αξιολογεί τα μηνύματά τους, επομένως μόνο ο νους είναι υπεύθυνος για την όραση. Αυτός και μόνο αποφασίζει αν αυτό που βλέπει είναι αληθινό ή ψευδαίσθηση, επιθυμητό ή ανεπιθύμητο, ευχάριστο ή οδυνηρό.
Τα σφάλματα στην αντίληψη εισέρχονται στις δραστηριότητες του νου που ξεδιαλύνουν και κατηγοριοποιούν. Και εδώ είναι που πρέπει να γίνει διόρθωση. Ο νους ταξινομεί αυτά που τους φέρουν τα μάτια του σώματος σύμφωνα με τις αξίες που έχει ήδη αποκομίσει από το παρελθόν, κρίνοντας που ταιριάζει πιο καλά το κάθε στοιχείο των αισθήσεων. Υπάρχει άλλη βάση π0υ θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένη; Μην αναγνωρίζοντας τον εαυτό του, έχει ζητήσει ο ίδιος να του δοθεί ό,τι ταιριάζει σε αυτές τις κατηγορίες. Και έχοντας κάνει κάτι τέτοιο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες πρέπει να είναι αληθινές. Σε αυτό βασίζεται η κρίση όλων των διαφορών, διότι από αυτό εξαρτάται και η κρίση του κόσμου. Είναι δυνατόν αυτή η συγκεχυμένη και παράλογη «αιτιολόγηση» να είναι αξιόπιστη σε οτιδήποτε;
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία διότι κάθε ασθένεια είναι ψευδαίσθηση. Είναι δυσκολότερο να αποδιώξεις την πίστη στο παράλογο σε μια πιο μεγάλη ψευδαίσθηση που έρχεται σε αντίθεση με μια μικρότερη; Θα συμφωνήσει κάποιος πιο γρήγορα στην μη πραγματικότητα μια δυνατότερης φωνής που ακούει από ότι μιας απαλότερης; Θα αποδιώξει πιο εύκολα μια ψιθυριστή εντολή να σκοτώσει από ότι μια φωναχτή; Και μήπως ο αριθμός των δίκρανων που κουβαλάνε οι διάβολοι που βλέπει επηρεάζουν την αξιοπιστία της αντίληψής του; Ο νους του τους έχει κατηγοριοποιήσει ως αληθείς, άρα είναι πραγματικοί γι αυτόν. Όταν συνειδητοποιήσει ότι είναι όλοι ψευδαισθήσεις θα εξαφανιστούν. Το ίδιο συμβαίνει και με την θεραπεία. Οι ιδιότητες των ψευδαισθήσεων που φαίνεται ότι τις κάνουν αληθινές στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση, διότι οι ιδιότητές τους είναι το ίδιο ψευδαισθητικές όσο κι αυτές.
Τα μάτια του σώματος θα συνεχίσουν να βλέπουν διαφορές. Αλλά ο νους που έχει αφήσει τον εαυτό του να θεραπευτεί δεν θα τις αναγνωρίζει πια. Θα υπάρχουν και εκείνοι που φαίνεται ότι είναι «πιο άρρωστοι» από άλλους, και τα μάτια του σώματος θα αναφέρουν τις διαφορετικές μορφές τους όπως και πριν. Αλλά ο θεραπευμένος νους θα τις βάζει όλες στην ίδια κατηγορία∙ δεν είναι πραγματικές. Αυτό είναι το δώρο του Διδασκάλου ∙ η κατανόηση ότι μόνο δύο κατηγορίες έχουν νόημα για το ξεκαθάρισμα των μηνυμάτων που δέχεται ο νους από εκεί που φαίνεται ότι είναι ο έξω κόσμος. Και από αυτές τις δύο, μόνο μία είναι αληθινή. Ακριβώς όπως η πραγματικότητα είναι απόλυτα αληθινή, ξέχωρα από μέγεθος, σχήμα, χώρο και χρόνο – διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν διαφορές μέσα σε αυτήν –το ίδιο συμβαίνει και με τις ψευδαισθήσεις χωρίς καμία διάκριση. Η μόνη απάντηση στην ασθένεια οποιουδήποτε είδους είναι η θεραπεία. Η μόνη απάντηση σε όλες τις ψευδαισθήσεις είναι η αλήθεια.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ.



1. – V. Το τέλος της Κλίμακας.

1. Η προσευχή είναι δρόμος προς την αληθινή ταπεινότητα. Και εδώ ξανά ανυψώνεται αργά, και αναπτύσσεται σε δύναμη, αγάπη και ιερότητα. Ας αναθέσει μόνο το έδαφος από όπου αρχίζει ν’ ανυψώνεται προς τον Θεό, και η αληθινή ταπεινότητα θα έρθει επιτέλους να προσφέρει την χάρη της στο νου που νόμιζε ότι ήταν μόνος και κατατρεγμένος από τον κόσμο. Η ταπεινότητα φέρνει γαλήνη διότι δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει να κυβερνήσεις το σύμπαν, ούτε να κρίνεις όλα τα πράγματα σύμφωνα με το όπως θα ήθελες να είναι. Όλοι οι μικροί θεοί παραμερίζουν, όχι με δυσφορία, αλλά με εντιμότητα αφού αναγνωρίζεις πια ότι δεν εξυπηρετούν τίποτα..

2. Οι ψευδαισθήσεις και η ταπεινότητα έχουν στόχους τόσο διαφορετικούς ώστε δεν μπορούν να συνυπάρξουν, ούτε να μοιραστούν μια κατοικία όπου δεν μπορούν να συναντηθούν. Όπου έρχεται οι μεν, ή άλλη εξαφανίζεται. Οι αληθινά ταπεινοί δεν έχουν άλλο στόχο από τον Θεό διότι δεν χρειάζονται είδωλα, επομένως οι άμυνες δεν εξυπηρετούν πια κανένα σκοπό. Οι εχθροί δεν χρησιμεύουν σε τίποτα τώρα, διότι η ταπεινότητα δεν αντιστέκεται. Δεν κρύβεται από ντροπή διότι είναι ικανοποιημένη με αυτό που είναι, γνωρίζοντας ότι η δημιουργία είναι η Θέληση του Θεού. Η ανιδιοτέλειά της είναι ο Εαυτός, και αυτόν βλέπει σε κάθε συνάντηση, όπου με χαρά ενώνεται με κάθε Υιό του Θεού, του οποίου την αγνότητα αναγνωρίζει ότι μοιράζεται μαζί του.

3. Τώρα η προσευχή εξυψώνεται από τον κόσμο των πραγμάτων, των σωμάτων, και των θεών κάθε είδους, και επιτέλους μπορείς να αναπαυτείς με ιερότητα. Η ταπεινότητα έχει έρθει να σε διδάξει να καταλάβεις την δόξα σου ως Υιός του Θεού, και ν’ αναγνωρίσεις την αλαζονεία της αμαρτίας. Ένα όνειρο έκρυβε από σένα το πρόσωπο του Χριστού. Τώρα μπορείς να βλέπεις την αθωότητά Του. Ψηλά έχει ανυψωθεί η κλίμακα. Έχεις φτάσει σχεδόν στον Ουρανό. Υπάρχουν λίγα ακόμα να μάθεις πριν το ταξίδι ολοκληρωθεί. Τώρα μπορείς να λες τα εξής σε όλους όσους έρχονται να προσευχηθούν μαζί σου:

- Δεν γίνεται να πορευτώ χωρίς εσένα, διότι είσαι μέρος από μένα.

Και έτσι είναι στα αλήθεια. Τώρα μπορείς να προσεύχεσαι μόνο για ό,τι πραγματικά μοιράζεσαι μαζί του. Διότι έχεις καταλάβει ότι αυτός ποτέ δεν σε άφησε, και εσύ, που φαινόσουν μόνος, είσαι ένα μαζί του.

4. Η κλίμακα τελειώνει με αυτό, διότι δεν χρειάζεται πια η μάθηση. Τώρα στέκεσαι μπροστά στην πύλη του Ουρανού, και ο αδελφός σου στέκεται δίπλα σου εκεί. Τα λιβάδια είναι καταπράσινα και γαλήνια, διότι εδώ ο τόπος ο ορισμένος για την ώρα που θα έρθεις σε περιμένει εδώ και πολύ καιρό. Εδώ ο χρόνος τελειώνει μια για πάντα. Σε αυτή την πύλη η αιωνιότητα η ίδια ενώνεται μαζί σου. Η προσευχή έχει γίνει αυτό που ήταν προορισμένη να γίνει, διότι έχεις αναγνωρίσει τον Χριστό μέσα σου.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ.



-Από το Κεφάλαιο 3, II. Miracles as true Perception.-

Έχω δηλώσει ότι οι βασικές ιδέες που αναφέρονται σε αυτά τα μαθήματα δεν είναι θέματα διαβάθμισης. Οι σταθερές θεμελιώδεις ιδέες δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές σε σχέση αντιθέτων. Είναι αδύνατον να συλλάβεις το φως και το σκοτάδι ή τα πάντα και το τίποτα σαν κοινές δυνατότητες. Ή είναι όλα σωστά ή λάθος. Είναι βασικό να καταλάβεις ότι ο τρόπος σκέψης σου θα είναι αλλοπρόσαλλος μέχρι να αφοσιωθείς στο ένα ή το άλλο. Βέβαια, μια σταθερή αφοσίωση στο σκοτάδι και το τίποτα είναι αδύνατη. Δεν έχει υπάρξει ποτέ κανένας που στην ζωή του δεν βίωσε κάποιο φως και κάποιο κάτι. Κανένας, λοιπόν, δεν είναι ικανός να αρνηθεί εντελώς την αλήθεια, ακόμα κι αν πιστεύει ότι είναι.

Η αθωότητα δεν είναι μονομερής ιδιότητα. Δεν είναι πραγματική μέχρι να είναι καθολική. Οι εν μέρει αθώοι έχουν την τάση να είναι αρκετά ανόητοι μερικές φορές. Η αθωότητά τους δεν γίνεται σοφία, παρά μόνο όταν γίνει οπτική συμπαντικής εφαρμογής. Η αθώα ή ορθή αντίληψη σημαίνει ότι ποτέ δεν αντιλαμβάνεσαι εσφαλμένα και ότι πάντα βλέπεις σωστά. Πιο απλά, σημαίνει ότι δεν βλέπεις ποτέ αυτό που δεν υπάρχει, και βλέπεις πάντα αυτό που υπάρχει.

Όταν σου λείπει η εμπιστοσύνη για το τι θα κάνει κάποιος, επιβεβαιώνεις την πεποίθηση σου ότι αυτός δεν βρίσκεται σε ορθό νου. Αυτό δεν είναι καθόλου σημείο αναφοράς βασισμένο στο πλαίσιο του θαύματος. Επίσης έχει την καταστροφική επίδραση της άρνησης της δύναμης του θαύματος. Το θαύμα αντιλαμβάνεται τα πάντα έτσι όπως είναι. Αν δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από την αλήθεια, η ορθή κατάσταση της όρασης δεν βλέπει παρά μόνο την τελειότητα. Έχω πει ότι μόνο ό,τι δημιουργεί ο Θεός ή ό,τι δημιουργείς εσύ με την ίδια Θέληση έχει πραγματική ύπαρξη. Αυτό, λοιπόν, είναι το μόνο που βλέπουν οι αθώοι. Δεν υποφέρουν από παραμορφωτική αντίληψη.

Φοβάσαι την Θέληση του Θεού διότι έχεις χρησιμοποιήσει τον δικό σου νου, τον οποίο Εκείνος δημιούργησε όμοιο με τον δικό Του, για να δημιουργήσεις εσφαλμένα. Ο νους μπορεί να δημιουργεί εσφαλμένα μόνο αν πιστεύει ότι δεν είναι ελεύθερος. Ένας «αιχμάλωτος» νους δεν είναι ελεύθερος διότι έχει καταλειφθεί, ή εμποδιστεί, από τον ίδιο του τον εαυτό. Επομένως είναι περιορισμένος και η θέληση δεν είναι ελεύθερη να εκδηλωθεί. Το να είσαι ένα σημαίνει να είσαι με ένα νου και μια θέληση. Όταν η Θέληση των Υιών και του Πατέρα είναι ένα, η τέλεια αρμονία τους είναι ο Ουρανός.

Τίποτα δεν μπορεί να επικρατήσει ενάντια σε κάποιο Υιό του Θεού που εμπιστεύεται την φροντίδα του πνεύματός του στα Χέρια του Πατέρα του. Κάνοντας αυτό, ο νους αφυπνίζεται από τον ύπνο του και θυμάται τον Δημιουργό του. Κάθε αίσθηση διαχωρισμού εξαφανίζεται. Ο Υιός του Θεού είναι τμήμα της Αγίας Τριάδας, αλλά η Ίδια η Τριάδα είναι ένα. Δεν υπάρχει σύγχυση μέσα στα Επίπεδα Της, διότι είναι με ένα Νου και μια Θέληση. Αυτός ο ενοποιημένος σκοπός δημιουργεί τέλεια ολοκλήρωση και εξασφαλίζει την ειρήνη του Θεού. Όμως αυτή η θέαση μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο από τους πραγματικά αθώους. Επειδή οι καρδιές τους είναι αγνές, οι αθώοι υπερασπίζονται την ορθή αντίληψη αντί να αμύνονται ενάντια σε αυτή. Έχοντας κατανοήσει το μάθημα της Επανόρθωσης έχουν απαλλαγεί από επιθυμία για επίθεση, άρα βλέπουν αληθινά. Αυτό εννοεί η Βίβλος όταν λέει, «Όταν αυτός εμφανιστεί (ή γίνει αντιληπτός) εμείς θα είμαστε σαν αυτόν, διότι θα τον βλέπουμε όπως είναι.»

Ο τρόπος για να διορθώσετε τις διαστρεβλώσεις είναι να αποσύρετε την πίστη σας σε αυτές και να την επενδύσετε μόνο σε ό,τι είναι αληθινό. Δεν μπορείτε να κάνετε αληθινό το αναληθές. Αν είσαστε πρόθυμοι να δεχτείτε ό,τι είναι αληθινό σε όλα όσα αντιλαμβανόσαστε, τότε επιτρέπετε να γίνει αληθινό για σας. Η αλήθεια ξεπερνά κάθε σφάλμα, και εκείνοι που ζουν μέσα στο σφάλμα και στην κενότητα ποτέ δεν μπορούν να βρουν ανακούφιση που να διαρκεί. Αν αντιλαμβάνεσαι ορθά ακυρώνεις τις λάθος αντιλήψεις στον εαυτό σου και στους άλλους συγχρόνως. Εφόσον τους βλέπεις έτσι όπως είναι, τους προσφέρεις την δική σου αποδοχή της αλήθειας τους έτσι ώστε να μπορέσουν να την δεχτούν και οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η θεραπεία που επιφέρει το θαύμα.

Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ;



- Από το Εγχειρίδιο των Διδασκάλων, "Should Healing be repeated?"

Αυτή η ερώτηση στην πραγματικότητα απαντάει στον εαυτό της. Η θεραπεία δεν γίνεται να επαναληφθεί. Αν ο ασθενής είναι θεραπευμένος, τι απομένει από το οποίο πρέπει να θεραπευτεί; Και αν η θεραπεία είναι βέβαιη, όπως ήδη έχουμε πει ότι είναι, τι υπάρχει που χρειάζεται να επαναληφθεί; Γιατί αν ο δάσκαλος του Θεού απασχολείται με το αποτέλεσμα της θεραπείας σημαίνει ότι περιορίζει την ίδια την θεραπεία. Τώρα είναι ο νους του δασκάλου του Θεού που χρειάζεται θεραπεία. Και αυτό είναι που αυτός πρέπει να διευκολύνει. Τώρα είναι αυτός ο ασθενής, και έτσι πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του. Έχει κάνει ένα λάθος, και πρέπει να δείξει προθυμία να αλλάξει το νου του σχετικά με αυτό. Του έλειψε η εμπιστοσύνη που χρειάζεται για την αληθινή προσφορά, επομένως δεν έχει λάβει τα οφέλη του δώρου του.

Όποτε έχει προσπαθήσει κάποιος δάσκαλος του Θεού να γίνει κανάλι θεραπείας έχει επιτύχει. Αν μπει στον πειρασμό να το αμφισβητήσει αυτό, δεν πρέπει να επαναλάβει την προηγούμενη προσπάθειά του. Αυτή υπήρξε ήδη μέγιστη, διότι το Άγιο Πνεύμα έτσι την δέχτηκε και έτσι την χρησιμοποίησε. Τώρα ο δάσκαλος του Θεού έχει μόνο μια πορεία ν’ ακολουθήσει. Πρέπει να χρησιμοποιήσει την λογική του για να πει στον εαυτό του ότι έχει παραδώσει το πρόβλημα σε Έναν που δεν γίνεται ν’ αποτύχει, και πρέπει να αναγνωρίσει ότι η δική του αβεβαιότητα δεν είναι αγάπη αλλά φόβος, επομένως μίσος. Η θέση του λοιπόν έχει γίνει μη υπερασπίσιμη, διότι προσφέρει μίσος σε κάποιον στον οποίον πρόσφερε αγάπη. Αυτό είναι αδύνατον. Αφού έχει προσφέρει αγάπη, μόνο η αγάπη μπορεί να γίνει δεκτή.

Σε αυτό είναι που πρέπει να έχει εμπιστοσύνη ο δάσκαλος του Θεού. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η δήλωση ότι η μία ευθύνη του εργάτη των θαυμάτων είναι να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Ο δάσκαλος του Θεού είναι ένας εργάτης θαυμάτων διότι δίνει τα δώρα που έχει λάβει. Πρέπει όμως πρώτα να τα δεχτεί ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο, ούτε υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσε να κάνει. Με το να δεχτεί την θεραπεία, μπορεί να την προσφέρει. Αν την αμφισβητεί, ας θυμηθεί Ποιος έδωσε το δώρο και Ποιος το έλαβε. Με αυτό τον τρόπο διορθώνεται η αμφιβολία του. Πίστεψε πως τα δώρα του Θεού είναι δυνατόν να αποσυρθούν. Αυτό ήταν λάθος, αλλά δεν θα μείνει καθόλου σε αυτό. Έτσι λοιπόν, ο δάσκαλος του Θεού μπορεί μόνο να το αναγνωρίσει γι αυτό που είναι, και να αφήσει να διορθωθεί γι αυτόν.

Ένας από τους πιο δύσκολα αναγνωρίσιμους πειρασμούς είναι ότι η αμφισβήτηση της θεραπείας εξαιτίας των συνεχόμενων συμπτωμάτων είναι ένα λάθος με την μορφή έλλειψης εμπιστοσύνης. Και ως τέτοιο, είναι επίθεση. Συνήθως φαίνεται ότι είναι ακριβώς το αντίθετο. Πραγματικά φαίνεται παράλογο εκ πρώτης όψεως όταν σου λένε ότι η συνεχόμενη έγνοια είναι επίθεση. Έχει όλα τα φαινόμενα της αγάπης. Όμως η αγάπη χωρίς εμπιστοσύνη είναι αδύνατη, και η αμφιβολία δεν γίνεται να συνυπάρξει με την εμπιστοσύνη. Και το μίσος πρέπει να είναι το αντίθετο της αγάπης, άσχετα με την μορφή που παίρνει. Μην αμφισβητείς το δώρο και είναι αδύνατον ν’ αμφιβάλλεις και για το αποτέλεσμά του. Αυτή είναι η βεβαιότητα που δίνει στους δασκάλους του Θεού την δύναμη να είναι εργάτες θαυμάτων, διότι έχουν εναποθέσει την εμπιστοσύνη τους σε Αυτόν.

Η πραγματική βάση της αμφιβολίας για την έκβαση οποιουδήποτε προβλήματος που έχει δοθεί προς επίλυση στους δασκάλους του Θεού είναι πάντα η έλλειψη πίστης στον εαυτό τους. Και αυτό αναγκαστικά συνεπάγεται ότι έχει εναποτεθεί εμπιστοσύνη σε ένα ψευδαισθητικό εαυτό, διότι μόνος ένας τέτοιος εαυτός είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί. Αυτή η ψευδαίσθηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Ίσως υπάρχει κάποιος φόβος αποτυχίας μαζί με μια αίσθηση αναποτελεσματικότητας. Ίσως υπάρχει αμηχανία και ενοχή προερχόμενη από ψευδή ταπεινοφροσύνη. Η μορφή του λάθους δεν είναι σημαντική. Αυτό που είναι σημαντικό είναι μόνο η αναγνώριση του λάθους ως λάθος.

Το λάθος είναι πάντα κάποια μορφή έγνοιας με τον εαυτό αποκλείοντας έτσι τον ασθενή. Είναι μια αποτυχία να τον αναγνωρίσεις σας τμήμα του Εαυτού, και έτσι (αυτό το λάθος) αντιπροσωπεύει μια σύγχυση ταυτότητας. Κάποια σύγχυση για το τι είσαι έχει εισέλθει στο νου σου, και έχεις αυταπάτες για τον εαυτό σου. Και αυτές τις αυταπάτες για τον εαυτό σου τις έχεις διότι έχεις αρνηθεί την Πηγή της Δημιουργίας σου. Αν προσφέρεις μόνο θεραπεία, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Αν πραγματικά θέλεις να λυθεί το πρόβλημα, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Αν είσαι σίγουρος για το τι είναι το πρόβλημα, δεν γίνεται να αμφιβάλλεις. Η αμφιβολία είναι αποτέλεσμα συγκρουόμενων επιθυμιών. Να είσαι σίγουρος για το τι θέλεις, και η αμφιβολία καθίσταται αδύνατη.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΘΥΣΙΕΣ



- Από το Κεφάλαιο 3, Η Αντίληψη της Αθωότητας, I. Atonement without Sacrifice-

Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ

1. Επανόρθωση χωρίς θυσίες.

Ένα ακόμα σημείο πρέπει να είναι απόλυτα ξεκάθαρο πριν μπορέσει να εξαλειφθεί κάθε υπόλειμμα φόβου σε σχέση με τα θαύματα. Αυτό που εξασφάλισε την Επανόρθωση δεν ήταν η σταύρωση, ήταν η ανάσταση. Πολλοί ειλικρινείς Χριστιανοί το έχουν παρεξηγήσει αυτό. Κανένας ελεύθερος από την πίστη στην έλλειψη δεν θα μπορούσε να κάνει αυτό το λάθος. Αν δούμε την σταύρωση από την ανάποδη οπτική, όντως φαίνεται σαν ο Θεός να επέτρεψε, ακόμα και να ενθάρρυνε έναν από τους Υιούς Του να υποφέρει διότι αυτός ήταν καλός. Αυτή η ιδιαίτερα ατυχής ερμηνεία, η οποία προέκυψε από προβολή, έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους να φοβούνται πικρά τον Θεό. Τέτοιες αντιθρησκευτικές απόψεις μπαίνουν σε πολλές θρησκείες. Όμως οι αληθινοί Χριστιανοί θα έπρεπε να σταματήσουν και να ρωτήσουν «Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;» Είναι δυνατόν ο Θεός ο Ίδιος να είναι ικανός για το είδος σκέψης ενώ τα δικά Του λόγια έχουν ξεκάθαρα δηλώσει ότι είναι ανάξιος ( αυτός ο τρόπος σκέψης) για τους Υιούς Του;

Η καλύτερη υπεράσπιση, όπως πάντα, δεν είναι να επιτεθείς στην θέση κάποιου άλλου, αλλά να προστατεύσεις την αλήθεια. Δεν είναι συνετό να δέχεσαι οποιαδήποτε άποψη αν χρειάζεται να αντιστρέψεις ένα ολόκληρο πλαίσιο αναφοράς για να την δικαιώσεις. Αυτή η διαδικασία είναι οδυνηρή στις πιο δευτερεύουσες εφαρμογές της και πραγματικά τραγική σε ευρύτερη κλίμακα. Η καταδίωξη πολύ συχνά καταλήγει σε μια προσπάθεια να «δικαιώσεις» την τρομερή παρεξήγηση ότι ο Θεός ο Ίδιος καταδίωξε τον Ίδιος Του τον Υιό Tου για χάρη της σωτηρίας. Οι λέξεις από μόνες τους δεν έχουν σημασία. Αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να ξεπεραστεί διότι, παρόλο που το λάθος το ίδιο δεν είναι δυσκολότερο να διορθωθεί από οποιοδήποτε άλλο, πολλοί έχουν δείξει απροθυμία να το ξεφορτωθούν εξαιτίας της σημαντικής αξίας του ως άμυνα. Σε πιο ήπιες μορφές κάποιος γονέας λέει, «Αυτό με πονάει περισσότερο από ό,τι πονάει εσένα, και νιώθει αθωωμένος όταν χτυπά ένα παιδί. Πιστεύεις πως ο Πατέρας μας πραγματικά σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο; Είναι πολύ βασικό να ξεφορτωθείς τέτοιες σκέψεις για να σιγουρευτούμε ότι τίποτα τέτοιου είδους δεν παραμένει στο νου σου. Εγώ δεν «τιμωρήθηκα» επειδή εσύ ήσουν κακός. Το ολοκληρωτικά καλόβολο μάθημα που διδάσκει η Επανόρθωση, χάνεται αν μολυνθεί με αυτό το είδος παραμόρφωσης σε οποιαδήποτε μορφή.

Η δήλωση «Η εκδίκηση είναι δική μου, είπε ο Κύριος» είναι μια παρεξήγηση με την οποία κάποιος προβάλλει το δικό του «κακό» παρελθόν στον Θεό. Το «κακό» παρελθόν δεν έχει καμιά σχέση με τον Θεό. Αυτός δεν το δημιούργησε και δεν το στηρίζει. Ο Θεός δεν πιστεύει στην ανταπόδοση. Ο Νους Του δεν δημιουργεί με αυτό τον τρόπο. Δεν κρατά εναντίον σου τις «κακές» σου πράξεις. Είναι ποτέ δυνατόν να τις κρατούσε ενάντια σε μένα; Σιγουρέψου πόσο εντελώς αδύνατη είναι αυτή η υπόθεση, και πόσο προκύπτει ολοκληρωτικά από προβολή. Αυτό το είδος σφάλματος είναι υπεύθυνο για μια σειρά από σχετικά σφάλματα, συμπεριλαμβανομένης και της πίστης ότι ο Θεός απέρριψε τον Αδάμ και τον εξεδίωξε από τον Κήπο της Εδέμ. Γι αυτό πολλές φορές πιστεύεις ότι σου δίνω λάθος κατεύθυνση. Έχω κάνει κάθε προσπάθεια να χρησιμοποιήσω λόγια που είναι σχεδόν αδύνατον να υποστούν διαστρέβλωση, αλλά πάντα έχεις την δυνατότητα να παραμορφώνεις τα σύμβολα αν το επιθυμείς.

Η θυσία είναι δοξασία εντελώς άγνωστη στον Θεό. Προκύπτει αποκλειστικά από τον φόβο, και οι φοβισμένοι άνθρωποι μπορεί να γίνουν κακεντρεχείς. Το να θυσιάζεις με οποιοδήποτε τρόπο είναι μια παραβίαση της νουθεσίας μου να είστε ελεήμονες όπως και ο Πατέρας σας στον Ουρανό είναι ελεήμων. Υπήρξε δύσκολο σε πολλούς Χριστιανούς να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό ισχύει για τον εαυτό τους. Οι καλοί δάσκαλοι ποτέ δεν τρομοκρατούν τους μαθητές τους. Το να τρομοκρατείς σημαίνει ότι επιτίθεσαι, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την απόρριψη αυτού που προφέρει ο δάσκαλος. Το αποτέλεσμα είναι η αποτυχία της μάθησης.

Σωστά με έχουν ονομάσει «ο Αμνός του Θεού που απομακρύνει τις αμαρτίες του κόσμου», αλλά εκείνοι που αναπαριστούν τον αμνό με κηλίδες αίματος δεν κατανοούν την σημασία του συμβόλου. Η σωστή του σημασία είναι ότι είναι ένα πολύ απλό σύμβολο που μιλά για την αθωότητά μου. Το λιοντάρι και ο αμνός που είναι ξαπλωμένοι μαζί συμβολίζουν ότι η δύναμη και η αθωότητα δεν βρίσκονται σε σύγκρουση, αλλά ζουν με φυσικότητα ειρηνικά. Το «Ευλογημένοι είναι οι αγνοί στην καρδιά διότι θα δουν τον Θεό» είναι ένας άλλος τρόπος να πούμε το ίδιο πράγμα. Ένας αγνός νους γνωρίζει την αλήθεια και αυτή είναι η δύναμή του. Δεν συγχέει την καταστροφή με την αθωότητα διότι συνδέει την αθωότητα με την δύναμη, και όχι με την αδυναμία.

Η αθωότητα είναι ανίκανη να θυσιάσει οτιδήποτε, διότι ο αθώος νους έχει τα πάντα και αγωνίζεται μόνο για να προστατέψει την ολότητά του. Δεν μπορεί να προβάλλει. Μπορεί μόνο να τιμά τους άλλους νόες, διότι η τιμή είναι ο φυσικός χαιρετισμός των αληθινά αγαπημένων προς τους άλλους που είναι σαν αυτούς. Ο αμνός «απομακρύνει τις αμαρτίες του κόσμου» με την έννοια ότι η κατάσταση αθωότητας, ή χάριτος, είναι αυτή στην οποία η έννοια της Επανόρθωσης είναι απόλυτα προφανής. Η Επανόρθωση είναι εξ ολοκλήρου αναμφίβολη. Είναι απόλυτα ξεκάθαρη διότι υπάρχει στο φως. Μόνο οι προσπάθειες να την κρύψουν στο σκοτάδι την έχουν κάνει απρόσιτη σε εκείνους που δεν επιλέγουν να δουν.

Η Επανόρθωση από μόνη της ακτινοβολεί μόνο αλήθεια. Άρα συνοψίζει την απουσία κινδύνου και εκπέμπει μόνο ευλογία. Δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό αν απέρρεε από οτιδήποτε άλλο εκτός από τέλεια αθωότητα. Η αθωότητα είναι σοφία διότι δεν έχει επίγνωση του κακού, και το κακό δεν υπάρχει. Έχει, όμως, απόλυτη επίγνωση των όλων όσων είναι αληθινά. Η ανάσταση απέδειξε ότι τίποτα δεν μπορεί να καταστρέψει την αλήθεια. Το καλό μπορεί να αντέξει σε κάθε μορφή κακού, όπως το φως καταργεί τις μορφές του σκοταδιού. Επομένως η Επανόρθωση είναι το τέλειο μάθημα. Είναι η τελική απόδειξη ότι όλα τα άλλα μαθήματα που δίδαξα είναι αληθινά. Αν μπορείς να δεχτείς αυτή την μία γενίκευση τώρα, δεν θα υπάρξει ανάγκη να μάθεις από πολλά μικρότερα μαθήματα. Απελευθερώνεσαι από όλα τα σφάλματα αν πιστέψεις αυτό.

Η αθωότητα του Θεού είναι η αληθινή κατάσταση του νου του Υιού Του. Σε αυτή την κατάσταση ο νους σου γνωρίζει τον Θεό, διότι ο Θεός δεν είναι συμβολικός ∙ είναι Πραγματικότητα. Γνωρίζοντας τον Υιό Του έτσι όπως είναι, συνειδητοποιείς ότι η Επανόρθωση, όχι η θυσία, είναι το μόνο δώρο που αρμόζει στο ιερό άδυτο του Θεού, εκεί όπου δεν ανήκει τίποτα άλλο εκτός από την τελειότητα. Η κατανόηση των αθώων είναι αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος που το άδυτό τους είναι πραγματικά ακτινοβόλο.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ.



- Από το Κεφάλαιο 2, VIII. The Meaning of the Last Judgement. -

Ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορείς να διορθώσεις την σύγχυση ανάμεσα στο θαύμα και την μαγεία είναι να θυμηθείς ότι δεν δημιούργησες εσύ τον εαυτό σου. Έχεις την τάση να το ξεχνάς αυτό όταν γίνεσαι εγωκεντρικός, και αυτό σε βάζει σε μια θέση όπου η πίστη στην μαγεία είναι ουσιαστικά αναπόφευκτη. Η θέλησή σου να δημιουργείς σου δόθηκε από τον Δημιουργό σου, ο Οποίος εξέφραζε την ίδια Θέληση στην δημιουργία Του. Εφόσον η δημιουργική ικανότητα υπόκειται στο νου, όλα όσα δημιουργείς είναι αναγκαστικά θέμα θέλησης. Εξυπακούεται ακόμα, ότι ό,τι και να δημιουργήσεις από μόνος σου είναι αληθινό στην δική σου όραση, όχι όμως και στο Νου του Θεού. Αυτή η βασική διάκριση οδηγεί κατευθείαν στην αληθινή σημασία της Τελευταίας Κρίσης.

Η Τελευταία Κρίση είναι μια από τις ποιο απειλητικές ιδέες σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης σου. Αυτό συμβαίνει διότι δεν την καταλαβαίνεις. Η κρίση δεν είναι ιδιότητα του Θεού. Απέκτησε ύπαρξη μόνο μετά τον διαχωρισμό, όταν έγινε ένα από τα πολλά εργαλεία μάθησης στο συνολικό σχέδιο. Ακριβώς όπως ο διαχωρισμός συνέβη πριν από εκατομμύρια χρόνια, η Τελευταία Κρίση θα επεκτείνεται σε μια παρομοίως εκτεταμένη περίοδο, και ίσως σε ακόμα μεγαλύτερη. Η διάρκειά της όμως, μπορεί να συντομευτεί κατά πολύ από τα θαύματα, το εργαλείο για την συντόμευση αλλά όχι για την κατάργηση του χρόνου. Αν ένας επαρκής αριθμός αποκτήσει την κατάσταση θαύματος του νου, αυτή η συντομευτική διαδικασία μπορεί να γίνει ουσιαστικά ανεκτίμητη. Είναι βασικό, όμως, να ελευθερωθείς από τον φόβο γρήγορα, διότι πρέπει να αναδυθείς από την σύγκρουση αν πρόκειται να φέρεις γαλήνη σε άλλους νόες.

Η Τελευταία Κρίση γενικά θωρείται σαν μια διαδικασία που την αναλαμβάνει ο Θεός. Στην πραγματικότητα θα την αναλάβουν οι αδελφοί μου με την βοήθειά μου. Είναι μια τελική θεραπεία και όχι μια απονομή τιμωρίας, όσο και να νομίζεις ότι είναι δίκαιη. Η τιμωρία είναι μια ιδέα εντελώς αντίθετη με την ορθή κατάσταση του νου, και ο στόχος της Τελευταίας Κρίσης είναι να επαναφέρει σε σένα την ορθή κατάσταση του νου. Η Τελευταία Κρίση θα μπορούσε να ονομαστεί διαδικασία σωστής αξιολόγησης. Απλά σημαίνει ότι όλοι τελικά θα καταλάβουν τι είναι άξιο και τι όχι. Μετά από αυτό, η ικανότητα επιλογής θα κατευθύνεται λογικά. Μέχρι να γίνει αυτή η διάκριση, όμως, οι ταλαντεύσεις ανάμεσα στην ελεύθερη και την αιχμάλωτη θέληση δεν μπορεί παρά να συνεχίζονται.

Το πρώτο βήμα προς την ελευθερία συνεπάγεται ένα ξεκαθάρισμα ανάμεσα στο λάθος από το σωστό. Αυτή είναι μια διαδικασία διαχωρισμού με την δημιουργική έννοια, και αντανακλά την αληθινή σημασία της Αποκάλυψης. Όλοι στο τέλος θα κοιτάξουν τις δικές τους δημιουργίες και θα επιλέξουν να διατηρήσουν μόνο ό,τι είναι καλό, ακριβώς όπως ο Θεός κοίταξε ό,τι είχε δημιουργήσει και ήξερε ότι ήταν καλό. Σε αυτό το σημείο, ο νους μπορεί ν’ αρχίσει να κοιτά με αγάπη τις δικές του δημιουργίες χάρη στην αξία τους. Την ίδια στιγμή ο νους θα αποποιηθεί αναπόφευκτα τις λανθασμένες δημιουργίες του οι οποίες, άνευ πίστης, δεν θα υπάρχουν πια.

Ο όρος «Τελευταία Κρίση» είναι τρομακτικός όχι μόνο επειδή έχει προβληθεί πάνω στον Θεό, αλλά εξαιτίας της σύνδεσης του «τελευταίου» με τον θάνατο. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα «ανάποδης» αντίληψης. Αν η σημασία της Τελευταίας Κρίσης εξεταστεί αντικειμενικά, είναι απόλυτα προφανές ότι είναι πραγματικά η είσοδος στην ζωή. Κανένας που ζει με φόβο δεν είναι πραγματικά ζωντανός. Η δική σου τελευταία κρίση δεν μπορεί να απευθύνεται στον εαυτό σου, διότι δεν είσαι δική σου δημιουργία. Μπορείς, όμως, να την εφαρμόσεις ουσιαστικά οποιαδήποτε στιγμή σε όλα όσα έχεις φτιάξει, και να διατηρήσεις στην μνήμη σου μόνο ό,τι είναι δημιουργικό και καλό. Δίχως άλλο αυτό θα σου υπαγορέψει η ορθή κατάσταση του νου σου. Ο σκοπός του χρόνου είναι μόνο και μόνο για να σου «δώσει χρόνο» να πετύχεις αυτή την κρίση. Είναι η δική σου τέλεια κρίση των δικών σου τέλειων δημιουργιών. Όταν όλα όσα διατηρήσεις είναι αξιαγάπητα, δεν υπάρχει λόγος να παραμείνει ο φόβος μαζί σου. Αυτός είναι ο ρόλος σου στην Επανόρθωση.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;



- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, ARE CHANGES REQUIRED IN THE LIFE SITUATION OF GOD'S TEACHERS? -

Αλλαγές απαιτούνται στο νου των δασκάλων του Θεού. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται αλλαγές στις εξωτερικές καταστάσεις, αλλά μπορεί και όχι. Να θυμάσαι ότι κανένας δεν βρίσκεται όπου βρίσκεται τυχαία, και η τύχη δεν παίζει κανένα ρόλο στο σχέδιο του Θεού. Είναι απίθανο κάποιες αλλαγές στην νοοτροπία να μην είναι το πρώτο βήμα στην εκπαίδευση του νέου δασκάλου του Θεού. Δεν υπάρχει βέβαια, κάποιο προκαθορισμένο πρότυπο, εφόσον η εκπαίδευση είναι πολύ εξατομικευμένη. Υπάρχουν εκείνοι που καλούνται ν’ αλλάξουν τις συνθήκες της ζωής τους σχεδόν αμέσως, αλλά αυτές είναι γενικά ειδικές περιπτώσεις. Στην μεγάλη πλειοψηφία δίδεται ένα αργά εξελισσόμενο πρόγραμμα, στο οποίο διορθώνονται όσο το δυνατόν περισσότερα από τα παλιά λάθη. Ειδικά οι σχέσεις πρέπει να γίνουν αντιληπτές με τον σωστό τρόπο, και όλοι οι σκοτεινοί ακρογωνιαίοι λίθοι μνησικακίας και μη συγχώρεσης να αφαιρεθούν. Ειδάλλως το παλιό σύστημα σκέψης έχει ακόμα βάση επιστροφής.

Καθώς ο δάσκαλος του Θεού προχωρά στην εκπαίδευσή του, μαθαίνει ένα μάθημα με αυξανόμενη διεξοδικότητα. Δεν παίρνει ο ίδιος τις αποφάσεις του ∙ ζητά από τον Δάσκαλό του την δική Του απάντηση, και αυτήν ακολουθεί ως οδηγό για τις πράξεις του. Αυτό γίνεται σταδιακά όλο και ευκολότερο, καθώς ο δάσκαλος του Θεού μαθαίνει να παραιτείται από την δική του κρίση. Η παραίτηση από την κρίση, η προφανής προϋπόθεση για να ακούει την Φωνή του Θεού, είναι συνήθως μια αργή διαδικασία, όχι επειδή είναι δύσκολη, αλλά επειδή είναι επιρρεπής στο να θεωρηθεί προσωπικά προσβλητική. Η εκπαίδευση του κόσμου κατευθύνεται προς την επίτευξη ενός στόχου σε άμεση αντίθεση με τα μαθήματά μας. Ο κόσμος εκπαιδεύει για στήριξη στην προσωπική κρίση ως κριτήριο ωριμότητας και δύναμης. Τα δικά μας μαθήματα εκπαιδεύουν στην παραίτηση από την κρίση ως αναγκαία κατάσταση της σωτηρίας.

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ




IV.Η Προσευχή Μαζί Με Άλλους.

1. Μέχρι την στιγμή που θα αρχίσει τουλάχιστον το δεύτερο επίπεδο, την προσευχή δεν μπορείς να την«μοιραστείς». Γιατί μέχρι εκείνη την στιγμή, ο κάθε ένας ζητά διαφορετικά πράγματα. Αλλά μόλις θέσεις κάτω από αμφισβήτηση την αντιμετώπιση του άλλου ως εχθρού, και ο λόγος γι αυτό αναγνωριστεί έστω για μια στιγμή, τότε γίνεται δυνατόν να προσευχηθείς μαζί με άλλους. Οι εχθροί δεν έχουν κοινό στόχο. Σε αυτό βασίζεται η εχθρότητά τους. Οι διαχωρισμένες επιθυμίες τους είναι το οπλοστάσιό τους ∙ το ανάχωμά τους στο μίσος. Το κλειδί της περαιτέρω ανύψωσης στην κλίμακα της προσευχής βρίσκεται σε αυτή την απλή σκέψη ∙ αυτή την αλλαγή του νου:
-Πηγαίνουμε μαζί, εσύ κι εγώ.
2. Τώρα είναι δυνατόν να βοηθήσεις στην προσευχή, και να ανέλθεις και ο ίδιος. Αυτό το βήμα αρχίζει την γρήγορη άνοδο, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά μαθήματα που πρέπει να μάθεις. Ο δρόμος είναι ανοιχτός, και η ελπίδα δικαιώνεται. Εν τούτοις, είναι πολύ πιθανόν στην αρχή ,αυτό που ζητούν ακόμα κι αυτοί που ενώνονται για να προσευχηθούν μαζί, να μην είναι ο στόχος που πρέπει ν’ αναζητά πραγματικά η προσευχή. Ακόμα και μαζί με άλλους μπορεί να ζητάς πράγματα, κι έτσι να κατασκευάζεις μόνο μια ψευδαίσθηση του στόχου που μοιράζεσαι. Μπορεί να ζητάς μαζί με άλλους λεπτομέρειες, και να μην συνειδητοποιείς ότι ζητάς γι αποτελέσματα χωρίς την αιτία τους. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να έχεις. Γιατί κανένας δεν μπορεί να λάβει μόνο αποτελέσματα, ζητώντας μιαν αιτία από την οποία αυτά δεν μπορούν να προκύψουν.
3. Ακόμα και η συνάθροιση, λοιπόν, δεν είναι αρκετή, αν αυτοί οι οποίοι προσεύχονται δεν ρωτούν, πάνω από όλα τα άλλα, ποιο είναι το Θέλημα του Θεού. Από αυτή την Αιτία μόνο μπορεί να έρθει και η απάντηση με την οποία ικανοποιούνται και όλες οι λεπτομέρειες ∙ όλες οι ξεχωριστές επιθυμίες ενοποιημένες σε μία. Η προσευχή για λεπτομέρειες πάντα ζητά κατά κάποιο τρόπο την επανάληψη του παρελθόντος. Αυτό που είχες απολαύσει παλιά, ή έτσι σου φάνηκε ∙ αυτό που ήταν κάποιου άλλου και του φάνηκε πως το αγαπούσε, - όλα αυτά δεν είναι παρά ψευδαισθήσεις από το παρελθόν. Ο στόχος της προσευχής είναι ν’ απελευθερώσει το παρόν από τις αλυσίδες των ψευδαισθήσεων του παρελθόντος ∙ να το αφήσει να είναι μια ελεύθερα επιλεγμένη θεραπεία από κάθε επιλογή που εκπροσωπούσε ένα λάθος. Αυτό που μπορεί να προσφέρει τώρα η προσευχή υπερβαίνει κατά πολύ όλα όσα ζητούσες παλιά που είναι κρίμα να ικανοποιείσαι με κάτι λιγότερο.
4. Επιλέγεις μια νεογέννητη ευκαιρία κάθε φορά που προσεύχεσαι. Και είναι δυνατόν να προτιμάς να την φιμώνεις και να την αιχμαλωτίζεις σε αρχαίες φυλακές, όταν έχει έρθει η ευκαιρία να ελευθερωθείς από όλα αυτά αμέσως; Μην περιορίζεις την προσευχή σου. Η προσευχή μπορεί να φέρει την ειρήνη του Θεού. Ποιο άλλο πράγμα περιορισμένο από τους νόμους του χρόνου μπορεί να σου δώσει κάτι περισσότερο από αυτό, μέσα μόνο στον μικρό χώρο που μπορεί να διαρκέσει πριν διαλυθεί σε σκόνη;

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.



- Από το Κεφάλαιο 2, VII. Cause and Effect. -

ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

Μπορεί ακόμα να παραπονιέσαι για φόβο, και παρόλα αυτά να επιμένεις να κάνεις τον εαυτό σου να φοβάται. Έχω ήδη τονίσει ότι δεν μπορείς να μου ζητήσεις να σε απαλλάξω από φόβο. Εγώ γνωρίζω ότι αυτός δεν υπάρχει, αλλά εσύ όχι. Αν παρενέβαινα ανάμεσα στις σκέψεις σου και τα αποτελέσματά τους, τότε θα έκανα επικίνδυνα πειράματα με τον βασικό νόμο της αιτίας και του αποτελέσματος ∙ του πιο σημαντικού νόμου που υπάρχει. Και δεν θα σε βοηθούσα καθόλου αν υποβίβαζα την δύναμη της δικής σου σκέψης. Αυτό θα ερχόταν σε άμεση αντίθεση με τον σκοπό αυτών των μαθημάτων. Θα σε βοηθούσε πολύ περισσότερο να σου υπενθυμίσω ότι δεν προφυλάσσεις αρκετά προσεκτικά τις σκέψεις σου. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι σε αυτό το σημείο να χρειαζόσουν ένα θαύμα για να μπορέσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, πράγμα το οποίο είναι απόλυτα σωστό. Δεν είσαι συνηθισμένος να ευθυγραμμίζεις το νου σου με τον τρόπο σκέψης του θαύματος, αλλά μπορείς να εκπαιδευτείς να σκέφτεσαι με τέτοιο τρόπο. Όλοι οι εργάτες των θαυμάτων χρειάζονται αυτό το είδος εκπαίδευσης.

Δεν μπορώ να σε αφήσω να εγκαταλείψεις το νου σου αφύλακτο, ειδάλλως δεν θα μπορέσεις να με βοηθήσεις. Η εργασία με τα θαύματα συνεπάγεται πλήρη συνειδητοποίηση της δύναμης της σκέψης για να μπορέσεις έτσι, να αποφύγεις την εσφαλμένη δημιουργία. Ειδάλλως ένα θαύμα θα είναι απαραίτητο για να εξισορροπήσει το νου, μια κυκλική διαδικασία που δεν θα προωθούσε την κατάρρευση του χρόνου για την οποία προορίζεται το θαύμα. Ο εργάτης των θαυμάτων πρέπει να έχει γνήσιο σεβασμό για την σωστή αιτία και αποτέλεσμα, ως απαραίτητη κατάσταση για να συμβεί το θαύμα.

Και τα θαύματα και ο φόβος προέρχονται από σκέψεις. Αν δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις το ένα, τότε δεν είσαι ελεύθερος να διαλέξεις και το άλλο. Διαλέγοντας το θαύμα, έχεις απορρίψει τον φόβο, έστω προσωρινά. Φοβάσαι τους πάντες και τα πάντα. Φοβάσαι τον Θεό, εμένα και τον εαυτό σου. Έχεις αντιληφθεί εσφαλμένα, ή έχεις δημιουργήσει εσφαλμένα Εμάς, και πιστεύεις σε αυτό που έφτιαξες. Δεν θα το είχες κάνει αυτό αν δεν φοβόσουν τις δικές σου σκέψεις. Οι φοβισμένοι υποχρεωτικά δημιουργούν εσφαλμένα, διότι αντιλαμβάνονται λάθος την δημιουργία. Όταν δημιουργείς εσφαλμένα βρίσκεσαι σε πόνο. Η αρχή της αιτίας και του αποτελέσματος τώρα γίνεται ένας πραγματικός επιταχυντής, αν και μόνο προσωρινά. Στην πραγματικότητα η «Αιτία» είναι ένας όρος που κανονικά ανήκει στον Θεό, και το «Αποτέλεσμά» Του είναι ο Υιός Του. Αυτό συνεπάγεται μια σειρά σχέσεων Αιτίας και Αποτελέσματος εντελώς διαφορετική από εκείνες πού εισάγεις στην εσφαλμένη δημιουργία. Η θεμελιώδης σύγκρουση σε αυτό τον κόσμο, λοιπόν, βρίσκεται ανάμεσα στην δημιουργία και την εσφαλμένη δημιουργία. Όλος ο φόβος είναι ολοφάνερος στην δεύτερη περίπτωση, και όλη η αγάπη στην πρώτη. Άρα η σύγκρουση είναι ανάμεσα στην αγάπη και τον φόβο.

Έχω ήδη πει ότι πιστεύεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τον φόβο γιατί τον έφτιαξες εσύ ο ίδιος, και η πίστη σου σε αυτόν φαίνεται ότι τον θέτει εκτός δικού σου ελέγχου. Όμως κάθε προσπάθεια να διαλύσεις το σφάλμα επιχειρώντας την κυριαρχία σου πάνω στον φόβο είναι ανώφελη. Μάλιστα, επιβεβαιώνει την δύναμη του φόβου μόνο και μόνο με την αξίωση ότι πρέπει να κυριαρχηθεί. Η πραγματική λύση βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπεροχή μέσω της αγάπης. Στο ενδιάμεσο διάστημα, όμως, η αίσθηση σύγκρουσης είναι αναπόφευκτη, εφόσον έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου πιστεύεις στην δύναμη αυτού που δεν υπάρχει.

Το «τίποτα» και το «τα πάντα» δεν γίνεται να συνυπάρχουν. Το να πιστεύεις στο ένα σημαίνει ότι αρνείσαι το άλλο. Ο φόβος στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα και η αγάπη είναι τα πάντα. Όποτε το φως εισέρχεται στο σκοτάδι, το σκοτάδι καταργείται. Αυτό που πιστεύεις είναι αληθινό για σένα. Υπ’ αυτή την έννοια ο διαχωρισμός έχει συμβεί, και το να το αρνείσαι σημαίνει ότι απλά χρησιμοποιείς με λανθασμένο τρόπο την άρνηση. Εν τούτοις, το να επικεντρώνεσαι στο σφάλμα είναι μόνο άλλο ένα σφάλμα. Η αρχική διορθωτική διαδικασία είναι ν’ αναγνωρίσεις προσωρινά ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα, αλλά μόνο σαν ένδειξη ότι χρειάζεται άμεση διόρθωση. Αυτό καθιερώνει μια κατάσταση του νου στην οποία η Επανόρθωση μπορεί να γίνει αποδεκτή χωρίς καθυστέρηση. Θα πρέπει, εν τούτοις, να τονίσουμε ότι στο τέλος δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός ανάμεσα στο «τίποτα» και στο «τα πάντα». Ο χρόνος είναι βασικά ένα εργαλείο με το οποίο θα καταργηθεί κάθε συμβιβασμός όσον αφορά αυτό το θέμα. Φαινομενικά και μόνο καταργείται σταδιακά, διότι ο χρόνος ο ίδιος περιλαμβάνει διαλείμματα που δεν υπάρχουν. Η λανθασμένη δημιουργία το κατέστησε αυτό αναγκαίο ως διορθωτικό εργαλείο. Η δήλωση «Διότι ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο ώστε του έδωσε τον μοναδικό αγαπητό Του Υιό, έτσι ώστε όποιος πιστέψει σε αυτόν να μην χαθεί και να έχει αιώνια ζωή» χρειάζεται μόνο μια μικρή διόρθωση για να έχει νόημα μέσα σε αυτό το πλαίσιο ∙ «Αυτός τον έδωσε στον μοναδικό αγαπητό Του Υιό.»

Θα πρέπει να σημειώσουμε με προσοχή ότι ο Θεός έχει μόνο έναν Υιό. Αν όλη η δημιουργία είναι Υιοί Του, ο κάθε ένας πρέπει να είναι αδιαίρετο μέρος της όλης αδελφότητας των Υιών. Η αδελφότητα των Υιών μέσα στην Ενότητά της υπερβαίνει το σύνολο των μερών της. Εν τούτοις, αυτό δεν είναι ξεκάθαρο όσο οποιοδήποτε από τα μέρη της λείπει. Γι αυτό η σύγκρουση δεν μπορεί να επιλυθεί εξ ολοκλήρου, μέχρι όλα της τα μέρη να έχουν επιστρέψει. Μόνο τότε μπορεί να γίνει κατανοητή ολοκληρωμένα η σημασία της ενότητας με την πραγματική έννοια. Οποιοδήποτε μέρος της αδελφότητας μπορεί να πιστεύει στο σφάλμα ή στην ατέλεια αν το επιλέξει. Όμως, αν κάνει κάτι τέτοιο, πιστεύει στη ύπαρξη του «τίποτα». Η διόρθωση αυτού του σφάλματος είναι η Επανόρθωση.

Έχω ήδη μιλήσει εν συντομία για την ετοιμότητα, αλλά ίσως εδώ χρειάζεται να προσθέσω και κάτι ακόμα. Η ετοιμότητα είναι μόνο η προϋπόθεση για την πραγματοποίηση. Αυτά τα δύο δεν θα πρέπει να συγχέονται. Μόλις συμβεί μια κατάσταση ετοιμότητας, υπάρχει συνήθως κάποιος βαθμός επιθυμίας για πραγματοποίηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και αδιαίρετος. Αυτή η κατάσταση δεν υπονοεί κάτι περισσότερο από μια δυναμική για αλλαγή του νου. Η εμπιστοσύνη δεν μπορεί να αναπτυχθεί πλήρως μέχρι να έχει πραγματοποιηθεί η κυριαρχία. Έχουμε ήδη επιχειρήσει να διορθώσουμε το βασικό σφάλμα ότι ο φόβος μπορεί να κυριαρχηθεί, και έχουμε ήδη τονίσει ότι η μόνη πραγματική υπεροχή συμβαίνει μέσω της αγάπης. Η ετοιμότητα είναι μόνο η αρχή της εμπιστοσύνης. Μπορεί να θεωρείς ότι αυτό συνεπάγεται ότι απαιτείται κάποιο τεράστιο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην ετοιμότητα και την υπεροχή, αλλά ας σου υπενθυμίσω ότι ο χρόνος και ο χώρος βρίσκονται κάτω από τον δικό μου έλεγχο.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ.



- Από το Κεφάλαιο 2, VI. Fear and Conflict -

Το ότι φοβάσαι φαίνεται ότι συμβαίνει παρά την θέλησή σου ∙ σαν να είναι κάτι πέρα από τον έλεγχό σου. Εν τούτοις, έχω ήδη πει ότι μόνο οι δημιουργικές πράξεις θα έπρεπε να είναι ακούσιες. Εγώ μπορώ να αναλάβω τον έλεγχο σε όλα όσα δεν έχουν σημασία, ενώ η καθοδήγησή μου θα οδηγεί όλα όσα έχουν, αν εσύ το επιλέξεις. Τον φόβο δεν μπορώ να τον ελέγξω, αλλά μπορεί να είναι αυτό-ελεγχόμενος. Ο φόβος με εμποδίζει να σου δώσω τον δικό μου έλεγχο. Η παρουσία του φόβου δείχνει ότι έχεις υψώσει σκέψεις σωματικές στο επίπεδο του νου. Αυτό τις αποσπά από τον έλεγχό μου, και σε κάνει να νιώθεις προσωπικά υπεύθυνος γι αυτές. Αυτή είναι μια προφανής σύγχυση επιπέδων.

Δεν καλλιεργώ την σύγχυση επιπέδων, αλλά εσύ πρέπει να επιλέξεις να την διορθώσεις. Δεν επιθυμείς να δικαιολογήσεις παρανοϊκή συμπεριφορά από μέρους σου λέγοντας ότι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Γιατί θα πρέπει να συναινείς σε παρανοϊκή σκέψη; Εδώ υπάρχει ένα συμπέρασμα που καλά θα έκανες να δεις καθαρά. Μπορεί να πιστεύεις ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι κάνεις, αλλά όχι για ό,τι σκέφτεσαι. Η αλήθεια είναι ότι είσαι υπεύθυνος για ό,τι σκέφτεσαι, διότι μόνο σε αυτό το επίπεδο μπορείς να ασκήσεις την επιλογή σου. Το τι κάνεις προέρχεται από αυτό που σκέφτεσαι. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον εαυτό σου από την αλήθεια «δίνοντας» αυτονομία στην συμπεριφορά. Αυτή ελέγχεται από μένα αυτόματα αμέσως μόλις εναποθέσεις αυτό που σκέφτεσαι κάτω από την καθοδήγησή μου. Όποτε φοβάσαι, είναι ένα σίγουρο σημάδι ότι έχεις επιτρέψει στο νου σου να δημιουργήσει εσφαλμένα και δεν επέτρεψες σε μένα να τον καθοδηγήσω.

Δεν έχει νόημα να πιστεύεις ότι το να ελέγξεις την έκβαση της λανθασμένης σκέψης μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την θεραπεία. Όταν φοβάσαι έχεις επιλέξει εσφαλμένα. Αυτός είναι ο λόγος που νιώθεις υπεύθυνος γι αυτό. Πρέπει ν’ αλλάξεις το νου σου, όχι την συμπεριφορά σου, και αυτό είναι ζήτημα προθυμίας. Δεν χρειάζεσαι καθοδήγηση παρά μόνο στο επίπεδο του νου. Η διόρθωση ανήκει μόνο στο επίπεδο όπου είναι δυνατή η αλλαγή. Η αλλαγή δεν σημαίνει τίποτα στο επίπεδο του συμπτώματος, όπου δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Η διόρθωση του φόβου είναι δική σου ευθύνη. Όταν ζητάς απελευθέρωση από τον φόβο, υπονοείς ότι δεν είναι (δική σου ευθύνη). Αντί γι αυτό, θα έπρεπε να ζητάς, βοήθεια στις συνθήκες που έχουν προκαλέσει τον φόβο. Αυτές οι συνθήκες μπορεί να περιλαμβάνουν μια προθυμία να είσαι διαχωρισμένος. Σε αυτό το επίπεδο μπορείς να κάνεις κάτι. Είσαι υπερβολικά ανεκτικός στην περιπλάνηση του νου, και παθητικά συναινείς στις λανθασμένες δημιουργίες του νου σου. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν έχει σημασία, αλλά το θεμελιώδες σφάλμα έχει. Η διόρθωση είναι πάντα η ίδια. Πριν επιλέξεις να κάνεις οτιδήποτε, ρώτησέ με αν η επιλογή σου βρίσκεται σε συμφωνία με την δική μου. Αν είσαι σίγουρος ότι είναι, δεν θα υπάρχει φόβος.

Ο φόβος είναι πάντα σημάδι έντασης, που προκύπτει κάθε φορά που αυτό που θέλεις έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που κάνεις. Αυτή η κατάσταση προκύπτει με δύο τρόπους: Πρώτα, μπορεί να επιλέγεις να κάνεις αλληλοσυγκρουόμενα πράγματα, είτε συγχρόνως, είτε διαδοχικά. Αυτό παράγει συγκρουόμενη συμπεριφορά, η οποία σου είναι ανυπόφορη διότι το μέρος του νου που θέλει να κάνει κάτι άλλο εξαγριώνεται. Δεύτερον, μπορεί να συμπεριφέρεσαι όπως νομίζεις ότι πρέπει, αλλά χωρίς να θέλεις απόλυτα να το κάνεις αυτό. Αυτό παράγει συνεπή συμπεριφορά, αλλά περιλαμβάνει μεγάλη ένταση. Και στις δύο περιπτώσεις, ο νους και η συμπεριφορά βρίσκονται σε δυσαρμονία, και το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση στην οποία κάνεις αυτό που δεν θέλεις απόλυτα να κάνεις. Αυτό εγείρει μια αίσθηση εξαναγκασμού που συνήθως προκαλεί οργή, και έπειτα είναι πολύ πιθανόν ν’ ακολουθήσει προβολή. Κάθε φορά που υπάρχει φόβος, είναι επειδή δεν έχεις αποφασίσει. Άρα ο νους σου είναι διχασμένος, και η συμπεριφορά σου αναπόφευκτα γίνεται αλλοπρόσαλλη. Η διόρθωση σε επίπεδο συμπεριφοράς μπορεί να μετατοπίσει το σφάλμα από τον πρώτο στον δεύτερο τύπο, αλλά δεν θα εξαλείψει τον φόβο.

Είναι δυνατόν να φτάσεις σε μια κατάσταση στην οποία φέρεις το νου σου κάτω από την δική μου καθοδήγηση χωρίς να καταβάλλεις συνειδητή προσπάθεια, αλλά αυτό συνεπάγεται μια προθυμία που δεν έχεις αναπτύξει ακόμα. Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ζητήσει περισσότερα από όσα είσαι πρόθυμος να κάνεις. Η δύναμη να το κάνεις προέρχεται από την δική σου αδιαίρετη απόφαση.. Δεν υπάρχει ένταση όταν κάνεις το Θέλημα του Θεού μόλις αναγνωρίσεις ότι είναι επίσης και δικό σου. Το μάθημα εδώ είναι αρκετά απλό, αλλά συνήθως παραβλέπεται. Γι αυτό θα το επαναλάβω, προτρέποντάς σε να ακούσεις. Μόνο ο νους σου μπορεί να παράγει φόβο. Το κάνει αυτό κάθε φορά που βιώνει σύγκρουση ως προς το τι θέλει, παράγοντας αναπόφευκτο πόνο διότι αυτό που θέλει να κάνει και αυτό που κάνει βρίσκονται σε δυσαρμονία. Αυτό μπορεί να διορθωθεί μόνο αν αποδεχτείς ένα ενοποιημένο στόχο.

Το επόμενο διορθωτικό βήμα στην κατάργηση του φόβου είναι να γνωρίσεις πρώτα ότι η σύγκρουση είναι μια έκφραση φόβου. Λέγε στον εαυτό σου ότι κατά κάποιο τρόπο επέλεξες να μην αγαπάς, ειδάλλως ο φόβος δεν θα είχε προκύψει. Τότε η όλη διαδικασία της διόρθωσης γίνεται μια απλή σειρά πρακτικών βημάτων μέσα στην ευρύτερη διαδικασία της αποδοχής της Επανόρθωσης ως λύση στο πρόβλημα. Αυτά τα βήματα μπορούν να συνοψισθούν με αυτό τον τρόπο:

Γνώρισε πρώτα ότι αυτό είναι φόβος.

Ο φόβος προκύπτει από έλλειψη αγάπης.

Η μόνη γιατρειά για την έλλειψη αγάπης είναι η απόλυτη αγάπη.

Η απόλυτη αγάπη είναι η Επανόρθωση.

Έχω τονίσει ότι το θαύμα, ή η έκφραση της Επανόρθωσης, είναι πάντα σημάδι σεβασμού από τους άξιους προς τους άξιους. Η αναγνώριση αυτής της αξίας αποκαθίσταται με την Επανόρθωση. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι όταν φοβάσαι, έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε μια θέση όπου χρειάζεσαι Επανόρθωση. Έχεις κάνει κάτι χωρίς αγάπη, έχοντας επιλέξει δίχως την αγάπη. Αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση για την οποία προσφέρεται η Επανόρθωση. Η ανάγκη για την θεραπεία ενέπνευσε την δημιουργία της (κατάστασης). Όσο αναγνωρίζεις μόνο την ανάγκη για θεραπεία, θα παραμένεις φοβισμένος. Όμως, μόλις δεχτείς την θεραπεία, έχεις καταργήσει τον φόβο. Έτσι συμβαίνει η αληθινή θεραπεία.

Όλοι βιώνουν φόβο. Και όμως, με πολύ λίγη ορθή σκέψη θα καταλάβαινες γιατί συμβαίνει ο φόβος. Λίγοι είναι αυτοί που εκτιμούν την πραγματική δύναμη του νου, και κανένας δεν παραμένει σε πλήρη επίγνωση αυτής της δύναμης όλη την ώρα. Όμως, αν ελπίζεις να γλυτώσεις από τον φόβο υπάρχουν κάποια πράγματα που θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις, και μάλιστα πολύ καλά. Ο νους είναι πολύ ισχυρός, και ποτέ δεν χάνει την δημιουργική του δύναμη. Ποτέ δεν κοιμάται. Κάθε στιγμή δημιουργεί. Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι σκέψη και πίστη συνδυάζονται σε ένα κύμα δύναμης που μπορεί στην κυριολεξία να κινήσει βουνά. Με πρώτη ματιά φαίνεται πως το να πιστεύεις ότι διαθέτεις τόσο μεγάλη δύναμη είναι αλαζονικό, αλλά αυτός δεν είναι ο πραγματικός λόγος που δεν το πιστεύεις. Προτιμάς να πιστεύεις ότι οι σκέψεις σου δεν μπορούν να ασκήσουν πραγματική επιρροή διότι στην πραγματικότητα τις φοβάσαι. Αυτό μπορεί να καταπραΰνει την επίγνωση της ενοχής σου, αλλά το κόστος θα είναι να αντιλαμβάνεσαι το νου ως ανήμπορο. Αν πιστεύεις ότι αυτό που σκέφτεσαι είναι αναποτελεσματικό μπορεί να πάψεις να το φοβάσαι, αλλά το πιο πιθανό είναι και να μην το σέβεσαι. Δεν υπάρχουν αδρανείς σκέψεις. Κάθε σκέψη παράγει μορφή σε κάποιο επίπεδο.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...