Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Ποιο είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων;



Τα Χριστούγεννα υποτίθεται ότι είναι ώρα χαράς αλλά έχω την αίσθηση ότι για πολλούς ανθρώπους, είναι μια ώρα λύπης και άγχους.

Οι άνθρωποι σπαταλούν χρήματα που δεν έχουν.

Μαλώνουν για ανόητες αιτίες.

Μιζεριάζουν.

Άλλοι νιώθουν μοναξιά που δεν βρίσκονται με την οικογένειά τους.

Άλλοι νιώθουν πολύ έντονο το αίσθημα της απώλειας γι αυτούς που έχουν φύγει.

Άλλοι περνούν ώρες μελαγχολίας κάνοντας αναδρομή στον γάμο τους ή την σχέση τους που τέλειωσε, και τα ανεπανόρθωτα λάθη που διέπραξαν, ή τις πικρίες για τις αδικίες που υπέστησαν.

Κάποιοι πλήττουν.

Το όλο νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί ολοκληρωτικά.

Οι άνθρωποι προσπαθούν να επαναφέρουν αυτή την αίσθηση ζεστασιάς και μαγείας, με χριστουγεννιάτικα δέντρα και δώρα, φώτα, οικογενειακά τραπέζιά, αλλά πάντα λείπει κάτι πολύ βασικό από την όλη εικόνα.

Αυτό το κάτι είναι η ανάμνηση του Θεού.

Η θύμηση της πραγματικής τους φύσης.

Η επίγνωση ότι ποτέ δεν είναι μόνοι.

Η ανάμνηση ενός αστεριού, ένα φως μέσα στο σκοτάδι.

Η μνήμη ότι τίποτα δεν έχει χαθεί.

Η μνήμη του μωρού Ιησού: του αθώου παιδιού που είσαι εσύ ο ίδιος.

Είναι η αίσθηση από κάτι μαγικό. Ένα αίσθημα ελπίδας και προσδοκίας εκεί που πριν υπήρχε μόνο τρόμος και απελπισία. Είναι το αίσθημα μιας ζωής γεμάτης δυνατότητες, καινοτομίες…και γιατί όχι….το συναίσθημα ενός χριστουγεννιάτικου πρωινού που κατεβαίνεις σαν παιδί τις σκάλες και συνειδητοποιείς ότι ο Άγιος Βασίλης ήταν εκεί το βράδυ. Βλέπεις τα δώρα, τις γεμάτες «κάλτσες», τα φώτα και ξέρεις ότι η ζωή είναι μεγαλύτερη από σένα.

Το αίσθημα ότι σε αγαπούν και ότι είσαι ασφαλής.

Πως γίνεται να αναδημιουργήσεις αυτή την μαγεία την στιγμή που δεν υπάρχει οικογένεια, οικονομική άνεση, σχέση, ούτε δώρα στο τζάκι; Πως είναι δυνατόν να βρεις αυτό το μέρος γαλήνης και χαρούμενης προσδοκίας όταν είσαι μόνος και φοβισμένος;

Πως;

Ο μόνος τρόπος είναι να έχεις ένα σκοπό στην ζωή σου. Να είσαι μέρος από κάτι μεγαλύτερο από ό,τι εσύ και να νιώθεις συνδεδεμένος με την Πηγή της δημιουργίας.

Για μένα, είναι να πιστεύω στα θαύματα.

Ακόμα και στα χειρότερα σκαμπανεβάσματά μου, όταν νιώθω ότι έχω φτάσει σε αδιέξοδο, θυμάμαι ότι περιβάλλομαι από αγγέλους.

Θυμάμαι ότι είμαι Παιδί του Θεού.

Θυμάμαι ότι ο μικρός Χριστός περιμένει την άδειά μου για να γεννηθεί μέσα στην καρδιά μου.

Θυμάμαι την μαγική αίσθηση ότι τα θαύματα θα αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες μου αν εγώ τις απελευθερώσω.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι άλλο από επινόηση του μυαλού μου. Τα πάντα είναι ακριβώς έτσι όπως επιθυμώ.

Είμαι συν-δημιουργός της ζωής μου.

Όλες, μα όλες οι καταστάσεις που ζω τις έχω δημιουργήσει εγώ.

Το μυαλό μου έχει την δυνατότητα να παίρνει 10.000 αποφάσεις το λεπτό. Και όμως αυτή την δυνατότητα την έχω χάσει μέσα σε ένα ωκεανό λήθης και «ύπνου» πνευματικού.

Πως γίνεται ν’ αφυπνιστεί το μυαλό μου;

Αν επιλέξω να φέρω στην επιφάνεια του συνειδητού μερικές από τις αποφάσεις, όλος ο κόσμος αλλάζει.

Μάλιστα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα ν’ αποφασίσω.

Η αγάπη είναι το μόνο που υπάρχει.

Όμως τώρα που νομίζω ότι πρέπει ν’ αποφασίσω ανάμεσα στο καλό και το κακό, αποφασίζω ότι πρέπει να ξυπνήσω από αυτό το «όνειρο».

Αλλάζω το νου μου. Δεν αλλάζω τις εξωτερικές συνθήκες – κάθομαι ακριβώς εκεί που βρίσκομαι, στην παρούσα στιγμή, μετράω τις ευλογίες μου και αλλάζω το μυαλό μου.


Από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ κεφάλαιο 15:


« Αυτά τα Χριστούγεννα δώσε στο Άγιο Πνεύμα όλα όσα σε πληγώνουν. Άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί ολοκληρωτικά, έτσι ώστε να μπορέσεις να ενωθείς με Αυτόν στην θεραπεία, και ας γιορτάσουμε μαζί την απελευθέρωσή μας, απελευθερώνοντας τα πάντα μαζί μας. Μην αφήνεις τίποτα πίσω σου γιατί η απελευθέρωση είναι ολοκληρωτική, και όταν την έχεις δεχτεί μαζί μου (Ιησούς) θα την δώσεις και μαζί μου. Όλος ο πόνος και η θυσία και η μικρότητα θα εξαφανιστούν μέσα στην σχέση μας, η οποία είναι τόσο αθώα όσο η σχέση μας με τον Πατέρα μας, και το ίδιο ισχυρή.

Έτσι ο νέος χρόνος θ’ αρχίσει με ελευθερία και χαρά. Υπάρχουν πολλά να κάνουμε και έχουμε καθυστερήσει. Δέξου την ιερή στιγμή καθώς γεννιέται ο νέος χρόνος, και πάρε την θέση σου, την οποία τόσο καιρό έχεις αφήσει κενή, στην Μεγάλη Αφύπνιση. Και άφησε όλες σου τις σχέσεις να γίνουν ιερές για σένα. Αυτό είναι το θέλημά μας.

Αμήν

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ





Η ευτυχία μου, η «σωτηρία» μου, προέρχεται από μένα. Δεν έρχεται από πουθενά αλλού. Δεν έρχεται από κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν έρχεται από τα χρήματα. Δεν έρχεται από τους φίλους και την οικογένεια. Δεν οφείλεται σε εξωτερικές καταστάσεις.
Η ευτυχία προέρχεται από μένα. Είναι μια απόφαση που παίρνω για τον εαυτό μου. Είναι μια επιλογή.
Θέλω να είμαι ευτυχισμένη.. και είμαι.
Τόσο απλό.
Αν θέλω να πέσω στην μαυρίλα μπορώ να βρω ένα σωρό λόγους.
Δεν έχω λεφτά, η οικογένειά μου δεν με καταλαβαίνει, στην κοινωνία επικρατεί χάος, η οικονομική κρίση, η βία και ένας ατέλειωτος κατάλογος από «εξωτερικούς» παράγοντες.

Αλλά αντί να επικεντρώνομαι σε τέτοιες ιδέες, επιλέγω να είμαι χαρούμενη.
Μήπως αν αρχίσω να είμαι δυστυχισμένη θα λυθούν τα προβλήματα του κόσμου;
Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί. Θα έχω συμβάλλει στην διαιώνιση του χάους και όλων των κοινωνικών προβλημάτων, αφού αυτά δεν είναι άλλο από αντανάκλαση της κατάστασης του μυαλού μου.
Επιλέγω να ζήσω την ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ αντί ν’ ανησυχώ για όλα αυτά που «φαίνεται» ότι συμβαίνουν γύρω μου, ή γι αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν, ή γι αυτά που μπορεί να συμβούν στο μέλλον.
Στρέφω τα μάτια μου στον Ουρανό και ρωτώ τον Θεό τι χρειάζεται να κάνω. Μου έχει ζητήσει να είμαι το φως του κόσμου.
Μου έχει ζητήσει να είμαι χαρούμενη.
Παίρνω, λοιπόν, την προσοχή μου από το χάος και ρωτώ πως μπορώ να βοηθήσω.
Κρατώ τα μάτια σταθερά στον Ουρανό. Υψώνομαι πάνω από το πεδίο της μάχης. Χρειάζεται κάποια εξάσκηση για να το πετύχω αυτό, αλλά μόλις «πάρω το κολλάει» είναι το πιο εύκολο και ευχάριστο πράγμα που μπορώ να κάνω.
Έχω την δύναμη να είμαι ένα φωτεινό σημείο μέσα στον σκοτεινό κόσμο κάποιου άλλου. Αυτό είναι αδύνατο να γίνει αν είμαι επικεντρωμένη στη δυστυχία.
Δεν μπορεί να είμαι φωτεινή όταν είμαι επικεντρωμένη στο σκοτάδι.
Δεν γίνεται να είμαι χαρούμενη όταν είμαι λυπημένη.
Δεν θα κρύβω το φως μου πίσω από αμφιβολίες και ανασφάλειες ή ατέλειωτες ανησυχίες.
Δίνω την υπόσχεση στον εαυτό μου και στον Θεό – που είναι το ίδιο- να ακτινοβολώ το εσωτερικό μου φως και να επεκτείνω την αγάπη σε αυτόν τον κόσμο.
Γι αυτό βρίσκομαι εδώ.
Όχι για να συμμετέχω στο χάος.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ - ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟ



Αλήθεια, πόσο σημαντικό και απολαυστικό είναι να εκφράζω τον αληθινό μου εαυτό!!
Μπορεί να είχα αναγκαστεί να πιστέψω ότι έπρεπε να κρύψω τα αισθήματά μου από τους άλλους - ακόμα και από μένα την ίδια!!
Τώρα πια όμως, το Σύμπαν μου ζητά να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντικό και ελκυστικό είναι να είμαι ο εαυτός μου!
Ναι, είναι πολύ σημαντικό γιατί εκφράζοντας τον πραγματικό μου Εαυτό ωφελούνται και οι άλλοι γιατί στην πραγματικότητα είμαστε όλοι είμαστε ένα. Μπορεί όλοι να μην το καταλαβαίνουν εκ πρώτης όψεως, αλλά υπάρχει ένα κομμάτι μέσα τους που αναγνωρίζει και καλωσορίζει το κάλεσμα και την επέκταση της Αγάπης. Γιατί αυτό σημαίνει να Είμαι ο Εαυτός μου.
Ας έχω, λοιπόν, εμπιστοσύνη.
Ας αγαπώ τις προθέσεις μου και ας τις φωτίζω με άπλετο Φως!
Ας τις αναθέτω με απεριόριστη εμπιστοσύνη στο Σύμπαν!
Ας συνειδητοποιήσω επιτέλους, ότι το Σύμπαν είναι μαζί μου και όχι εναντίον μου!
Πως είναι δυνατόν να είναι εχθρός μου αφού είμαι κομμάτι Του; Είναι ποτέ δυνατόν να θέλει το δικό Του κακό;
Ας σταματήσουν πια οι ανόητες σκέψεις και οι αμφιβολίες!
Ας μην επιχειρώ να κρίνω και να ερμηνεύω βασισμένη στο παρελθόν.
Ας δείχνω εμπιστοσύνη!
Ο Θεός μοιράζεται μαζί μου τις Σκέψεις Του. Ας μην παρεμβάλλω φόβους και αμφιβολίες.
Οι άγγελοι του Ουρανού είναι μαζί μου και με βοηθούν να απαλλαγώ από τους φόβους που με μπλοκάρουν, παίρνοντάς τους μακριά, πάνω στα αιθέρια φτερά τους.
Απελευθερώνοντας τα εμπόδια αφήνω καθαρό σαν κρύσταλλο τον ιερό βωμό της καρδιάς μου και όλες οι προσευχές μου εισακούγονται.
Πάντα εισακουγόντουσαν αλλά οι ανόητες σκέψεις και αμφιβολίες μου έκαναν πολύ θόρυβο και δεν με άφηναν να το καταλάβω.
Είναι αλήθεια πως αυτή την περίοδο νιώθω πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα.
Μπορεί να νιώθω να με κατακλύζει ένα ζεστό συναίσθημα αγάπης και να με συνεπαίρνει ένα καταιγιστικό συναίσθημα ενθουσιασμού και θαυμασμού, μια μαγική αίσθηση ότι με περιβάλλει μια θαυματουργή δύναμη.
Αυτά τα συναισθήματα, όμως, εναλλάσσονται με αμφιβολίες, αμφισβητήσεις και φόβους. Κάποιες φορές, είναι αλήθεια, υποκύπτω στον πειρασμό της ανησυχίας για τις "επιπλοκές" που μπορεί να έχει η υλοποίηση των προθέσεών μου και των πνευματικών μου αναζητήσεων, στην ζωή των κοντινών μου ανθρώπων.
Αυτές οι ανησυχίες δημιουργούν μια σκιά που επηρεάζει την κατεξοχήν χαρούμενη διάθεσή μου.
Υπάρχουν φορές που νιώθω τον πειρασμό να αντισταθώ ή να παραπονεθώ για τα μαθήματα που μου στέλνει το Σύμπαν.


Συγχωρώ, λοιπόν, όλες αυτές τις "ανθρώπινες" σκέψεις.
Παραδίδω όλες μου τις ανησυχίες και τους φόβους στον Θεό και τους Αγγέλους Του.
Εμπιστεύομαι ότι έχω καθοδήγηση, υποστήριξη και αγάπη κάθε στιγμή.
Αμήν..

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...