Η συγχώρεση αναγνωρίζει ότι αυτό που νόμιζες ότι σου έκανε ο αδερφός σου, δεν συνέβη. Δεν συγχωρεί αμαρτίες κάνοντάς τες έτσι πραγματικές. Βλέπει ότι δεν υπάρχει αμαρτία. Και από αυτή την άποψη συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες σου.
Τι άλλο είναι η αμαρτία, εκτός από μια λανθασμένη ιδέα για το Παιδί του Θεού; Η συγχώρεση βλέπει απλά το λάθος, και έτσι το αφήνει να φύγει. Και αυτό που παίρνει τώρα την θέση του είναι το Θέλημα του Θεού.
Η σκέψη που δεν συγχωρεί είναι αυτή που κάνει μια κρίση και δεν πρόκειται να την αμφισβητήσει, παρόλο που δεν είναι πραγματική. Ο νους είναι κλειστός, και δεν επιθυμεί να απελευθερωθεί. Η σκέψη αυτή προστατεύει την προβολή της, σφίγγοντας έτσι τις αλυσίδες της, έτσι ώστε οι παραμορφώσεις να είναι πιο συγκαλυμμένες και αδιευκρίνιστες ∙ λιγότερο προσβάσιμες προς αμφισβήτηση, και πολύ καλά κρυμμένες από την λογική. Και τι άραγε μπορεί να μπει ανάμεσα σε μια παγιωμένη προβολή και τον σκοπό που έχει επιλέξει σαν επιθυμητό στόχο;
Μια σκέψη που δεν συγχωρεί κάνει πολλά πράγματα. Επιδιώκει μανιωδώς τον στόχο της, εξουδετερώνοντας και αναποδογυρίζοντας ό,τι θεωρεί ότι παρεμποδίζει την επίτευξη του στόχου της. Σκοπός της είναι η διαστρέβλωση, και τα μέσα επίτευξής της. Ξεκινά έξαλλες προσπάθειες να συντρίψει την πραγματικότητα, χωρίς να νοιάζεται για τίποτα που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την άποψή της.
Η συγχώρεση από την άλλη πλευρά, είναι γαλήνια, και δεν κάνει τίποτα. Δεν προσβάλλει καμιά πλευρά της πραγματικότητας, ούτε ζητά να την παραμορφώσει μετατρέποντας την σε μορφές που να της αρέσουν. Απλά κοιτά, και περιμένει, και δεν κρίνει. Αυτός που δεν συγχωρεί, κρίνει, γιατί πρέπει να δικαιολογήσει την αποτυχία του να συγχωρέσει. Αλλά αυτός που θέλει να συγχωρέσει τον εαυτό του πρέπει να μάθει να καλωσορίζει την αλήθεια ακριβώς όπως είναι.
Μην κάνεις τίποτα, λοιπόν, και άφησε την συγχώρεση να σου δείξει τι να κάνεις, μέσω Εκείνου ο Οποίος είναι ο Οδηγός σου, ο Σωτήρας σου και ο Προστάτης σου, δυνατός σε ελπίδα, και βέβαιος για την τελική σου επιτυχία. Αυτός σε έχει ήδη συγχωρέσει, διότι αυτή είναι η λειτουργία Του, η οποία Του έχει δοθεί από τον Θεό. Τώρα πρέπει να μοιραστείς την λειτουργία Του, και να συγχωρέσεις αυτόν που Εκείνος έχει σώσει, του οποίου την αθωότητα βλέπει, και τον οποίον τιμά σαν Παιδί του Θεού.
Η συγχώρεση από την άλλη πλευρά, είναι γαλήνια, και δεν κάνει τίποτα. Δεν προσβάλλει καμιά πλευρά της πραγματικότητας, ούτε ζητά να την παραμορφώσει μετατρέποντας την σε μορφές που να της αρέσουν. Απλά κοιτά, και περιμένει, και δεν κρίνει. Αυτός που δεν συγχωρεί, κρίνει, γιατί πρέπει να δικαιολογήσει την αποτυχία του να συγχωρέσει. Αλλά αυτός που θέλει να συγχωρέσει τον εαυτό του πρέπει να μάθει να καλωσορίζει την αλήθεια ακριβώς όπως είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ πολύ όμορφο θησαυρένια!!
Ευχή για όμορφη Κυριακή κι'απο δώ!
ενας πολυ καλος θησαυρος και μια που πλησιαζουν τα χριστουγεννα ας σκεφτουμε ολοι αυτα τα λογια και ας συγχωρεσουμε ειλικρινα εμας και τους αλλους...!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα νιωσουμε τοσο ομορφα!
χριστινακι μου αλλος ενας θησαυρος πολυτιμος!
πολλα νεραιδενια φιλια!!!
Συγχωρώ=συν+ χωρώ.. Χωράω μαζί.. Αυτό είναι η συγχωρέση. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.
Δύσκολο το θέμα σου Χριστινάκι! Για να είμαι ειλικρινής όταν κάποιος μου κάνει κάτι πολύ κακό, δεν κοιτώ ούτε να τον εκδικηθώ, ούτε να το ξεχάσω, απλά φεύγω. Απομακρύνομαι, αδιαφορώ, δεν θέλω να υπάρχει για μένα. Είναι πολύ επώδυνο να θέλεις να πάρεις εκδίκηση από κάποιον, τώρα... για να τον συγχωρέσεις, να ξεχάσεις τελείως αυτό που συνέβη... δεν ξέρω. Πιστεύω πως θέλει πολύ εσωτερική δουλειά για να γίνει αυτό, ίσως και γι'αυτό τον λόγο να επιλέγω την απομάκρυνση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστινάκι μου εύχομαι καλό μήνα!!!!
Άλλη μία επιτυχημένη επιλογή θέματος Χριστίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικό για να μπορέσεις να συγχωρέσεις τους άλλους είναι να μπορέσεις πρώτα να συγχωρέσεις τον εαυτό σου. Όσο κιαν ακουγεται περίεργο οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε συγχωρέσει τον εαυτό μας για κάποια λάθη του παρελθόντος κάνοντας τα έτσι εγκλήματα...
Μόνο έτσι μπορούμε να αναγνωρίσουμε στο σφάλμα του άλλου το δικό μας, κάνοντας έτσι τη συγχώρεση, το δρόμο της μη-βίας αλλά και της μη-δράσης.
Συγχωρώντας τον εαυτό σου και τους άλλους πλησιάζεις Εκείνον αφού στην πραγματικότητα τον μιμείσαι...
Και μια ιστοριούλα που πέτυχα εδώ:http://whiteran.blogspot.com/2008/10/blog-post_963.html
Ο Πνευματικός Πατέρας συνάντησε τον αγαπημένο του μαθητή και τον ρώτησε για την πνευματική του πρόοδο. Ο μαθητής απάντησε ότι κατάφερε να αφιερώσει στο Θεό όλες τις στιγμές της ημέρας του.
- Τότε το μόνο που λείπει είναι να συγχωρέσεις τους εχθρούς σου.
Ο νεαρός σοκαρίστηκε :
- Μα, δεν το έχω ανάγκη ! Δεν μισώ τους εχθρούς μου.
- Νομίζεις ότι ο Θεός σε μισεί;
- Φυσικά και όχι !
- Κι όμως ζητάς να σε συγχωρέσει, δεν είναι έτσι ;
Κάνε το ίδιο με τους εχθρούς σου, παρ’ όλο που δεν τους μισείς. Όποιος συγχωρεί, πλένει και αρωματίζει την ίδια του την καρδιά.
@ joshua
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you for the blossom blessing but I am afraid I don't know any French or Portuguese..
@ edelweiss
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ, πολύ Αστρολουλουδένια...
Και ζητώ συγνώμη για την πεγάλη καθυστέρηση της απάντησής μου, αλλά ο γραμμικός μου χρόνος αυτή την εβδομάδα ήταν πολύ περιορισμένος..
@ ναϊάδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, καλή μου νεραϊδούλα. Ας συγχωρέσουμε τον εαυτό μας, και έπειτα το υπόλοιπο κομμάτι θα είναι πολύ πιο εύκολο..
Συγνώμη, για την καθυστέρηση της απάντησής μου, αλλά αυτή τη βδομάδα ο γραμμικός χρόνος μου ήταν πολύ περιορισμένος
@ τζάκυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, καλή μου φίλη...ας κάνουμε χώρο..
Συγνώμη, για την καθυστέρηση της απάντησής μου, αλλά αυτή την εβδομάδα είχα πολύ τρέξιμο..
@ ειρήνη
ΑπάντησηΔιαγραφήναι Ρηνούλα μου...ίσως το πρώτο βήμα να είναι η απομάκρυνση. Αλλά πολλές φορές αυτό δεν φτάνει γιατί αν αφήσουμε κάποιο θυμό ή έστω πίκρα μέσα μας, είναι σαν να παραμένουμε δεμένοι με το άτομο που μας πίκρανε με ένα αόρατο δεσμό. Γι αυτό, όπως πολύ σωστά είπες, θέλει πολύ εσωτερική δουλειά..
Συγνώμη, για την καθυστέρηση της απάντησής μου, αλλά αυτή την εβδομάδα είχα πολύ τρέξιμο..
@ ιπτάμενος ολλανδός
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, Ιπτάμενε Φίλε μου και σε ευχαριστώ για την πολύ ωραία ιστορία που μου άφησες..
και συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησής μου αλλά αυτή την εβδομάδα ο γραμμικός χρόνος μου ήταν πολύ περιορισμένος
Καλησπέρα Χριστίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγχώρεση είναι ελευθερία!
Και γι΄αυτό είναι δύσκολη.
Υπάρχει μια βοηθητική θεωρία που λέει, ότι τίποτα δεν συμβαίνει αν δεν το θέλουμε πραγματικά!
Όλα όσα μας έχουν συμβεί εμείς τα αφήσαμε να συμβούν και τα
προκαλέσαμε!
Ή μπορούμε να πούμε ότι υπήρχαν μέσα μας και εκδηλώθηκαν και αυτό είναι μια φυσιολογική πορεία έκφρασης και διεξόδου.
Στην ανατολή υπάρχει μια ρήση που λέγεται "Ίση θεώρηση των πραγμάτων"
και σύμφωνα με αυτή "όλα όσα συμβαίνουν είναι για το απώτερο καλό μας!".
Όλα βοηθούν στο να συγχωρέσουμε, κύρια τον εαυτό μας!
Καλή σου νύχτα!
Πραγματικά υπέροχο άρθρο. η συγχώρεση δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι απο αυτό που συνέβει αλλα δεν το υπολογίζει καν. Ο άνθρωπος που έχει αγάπη συγχωρεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα θέσω όμως ένα ερώτημα η συγχώρεση έχει όρια ; τι λεει το βιβλιο περι αυτού;