Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

ΕΚΤΟΞΕΥΟΜΑΙ..




Το να ζεις εναρμονισμένος με την Πρόθεση, είναι εκπληκτικό!!
Τα πάντα είναι δυνατά!!
Αυτό δεν έχει να κάνει με μαγικές τελετουργίες και μυστηριακές επικλήσεις!!
Απλά, εκτοξεύεσαι προς το Άπειρο, αφήνοντας όλες τις άμυνες και τους φόβους πίσω.
Δεν σου χρειάζονται γιατί όλη η Δύναμη του Σύμπαντος βρίσκεται στην διάθεσή σου. Βρίσκεται ακριβώς μέσα στην πραγματική σου φύση.
Ζήτησε οτιδήποτε και θα σου δοθεί.
Ζήτησε θεραπεία.
Ζήτησε αγάπη.
Ζήτησε κατανόηση.
Ζήτησε καθοδήγηση.
Ζήτα θαύματα.
Ζήτα οτιδήποτε, χωρίς να ντρέπεσαι για τίποτα. Είναι κληρονομικό σου δικαίωμα.
Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού.
Ζήτησε και θα σου δοθεί.
Η ευχή σου είναι εντολή του Αγίου Πνεύματος.
Βέβαια, να είσαι έτοιμος για εκπλήξεις. Όταν έχεις αναθέσει την ζωή σου στην Πρόθεση ο προσωπικός σου προγραμματισμός μπορεί να τιναχτεί στον αέρα. Το Σύμπαν μπορεί να έχει άλλα σχέδια για σένα και Αυτό ξέρει καλύτερα. Εμπιστεύσου Το.
Πες πως εκτοξεύεσαι και έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη, γιατί πλησιάζεις περισσότερο τον Προορισμό σου.
Απλά, λοιπόν, κάνω αυτό:
Ησυχάζω και αφήνω κατά μέρος όλες τις σκέψεις για το τι είμαι και τι είναι ο Θεός ∙ όλες τις αντιλήψεις που έχω για τον κόσμο, όλες τις εικόνες που έχω για τον εαυτό μου.
Αδειάζω το μυαλό μου από οτιδήποτε πιστεύω ότι είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, κάθε σκέψη που κρίνω άξια ή ανάξια, καθώς και όλες τις ιδέες για τις οποίες ντρέπομαι.
Δεν κρατιέμαι από τίποτα.
Μην παίρνω μαζί μου ούτε μία σκέψη που μου έχει διδάξει το παρελθόν, ούτε μια πεποίθηση από πριν για τίποτα και για κανέναν.
Ξεχνάω αυτό τον κόσμο και έρχομαι με εντελώς άδεια χέρια.
Εξάλλου Αυτός δεν είναι που γνωρίζει το δρόμο για μένα; Εγώ δεν χρειάζεται να ξέρω τον δρόμο προς Αυτόν.
Το μόνο που εγώ έχω να κάνω είναι να επιτρέψω σε όλα τα εμπόδια που έχω παρεμβάλλει ανάμεσα στον Παιδί και τον Πατέρα, να απομακρυνθούν ήσυχα για πάντα. Ο Πατέρας μου θα επιτελέσει το δικό Του μέρος με χαρμόσυνη και άμεση ανταπόκριση.
Ζήτησα και θα μου δοθεί.
Ας μην έχω όμως άμεσα αιτήματα, ούτε να Του υποδεικνύω το τρόπο με τον οποίο Αυτός θα μου εμφανιστεί. Ο τρόπος για να Τον φτάσω είναι απλά να Τον αφήσω να είναι.
Σήμερα, λοιπόν, ας μην διαλέγω τον δρόμο που θα πορεύομαι προς Αυτόν.
Διαλέγω, όμως, να Τον αφήσω να έρθει.
Και με αυτή την επιλογή αναπαύομαι.
Και εκτοξεύομαι!!!

Πατέρα, δεν γνωρίζω τον δρόμο προς τα Σένα. Αλλά σε έχω καλέσει και μου έχεις απαντήσει. Εγώ δεν θα ανακατευτώ. Δικό σου είναι ο τρόπος που θα σε βρίσκω και θα σε ακολουθώ. Και δεν ζητώ, παρά μόνο το θέλημά Σου, το οποίο είναι και δικό μου, να γίνει και στον ουρανό και στην γη.
Αμήν.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΑΙΔΙ.




Αυτός ο κόσμος στον οποίο φαίνεται ότι ζεις δεν είναι το σπίτι σου. Και κάπου μέσα στο μυαλό σου γνωρίζεις ότι αυτό είναι αλήθεια. Κάποια ανάμνηση του σπιτιού σου συνεχώς σε ακολουθεί, σαν να υπήρχε κάποιος τόπος που σε καλεί να επιστρέψεις παρόλο που δεν αναγνωρίζεις την Φωνή, ή το τι σου θυμίζει αυτή η Φωνή. Και όμως, αισθάνεσαι ξένος εδώ, από κάποιο μέρος άγνωστο. Τίποτα τόσο συγκεκριμένο που να ξέρεις στα σίγουρα ότι βρίσκεσαι εδώ εξόριστος. Απλά κάποιο επίμονο συναίσθημα, μερικές φορές ένας ανεπαίσθητος παλμός, άλλες φορές μετά βίας τον θυμάσαι, άλλες αντιδράς και τον απορρίπτεις, αλλά σίγουρα επιστρέφει στο μυαλό, ξανά και ξανά.

Δεν υπάρχει κανένας που να μην γνωρίζει για τι πράγμα μιλάμε. Και όμως, κάποιοι προσπαθούν να θέσουν κατά μέρος τα βάσανά τους και να απασχολούν το χρόνο τους με παιχνίδια, που θα τους αποσπούν από την λύπη τους. Κάποιοι άλλοι αρνούνται ότι είναι λυπημένοι, και δεν ούτε καν αναγνωρίζουν τα δάκρυά τους. Και άλλοι υποστηρίζουν ότι όλα αυτά που λέμε τώρα είναι αυταπάτες, τίποτα άλλο από ένα απλό όνειρο. Όμως, ποιος θα μπορούσε ν’ αρνηθεί με το χέρι στην καρδιά, χωρίς αμυντικότητα και χωρίς να ξεγελά τον εαυτό του, ότι καταλαβαίνει τα λόγια αυτά;

Σήμερα μιλάμε για τον κάθε ένα που πορεύεται σε αυτό τον κόσμο, γιατί δεν βρίσκεται σπίτι του. Βαδίζει με αβεβαιότητα, σε μια ατέρμονη έρευνα, αναζητώντας στο σκοτάδι αυτό που δεν μπορεί να βρει ∙ μην αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που αναζητά. Χίλια σπίτια φτιάχνει, όμως κανένα δεν ικανοποιεί τον ανήσυχο νου του. Δεν
καταλαβαίνει ότι κτίζει εις μάτην. Το σπίτι που αναζητά δεν μπορεί να φτιαχτεί από αυτόν. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τον Ουρανό. Ό,τι έφτιαχνε δεν ήταν παρά η κόλαση.

Ίσως να νομίζεις ότι θα βρεις το σπίτι της παιδικής σου ηλικίας. Η παιδική ηλικία του σώματός σου και ο τόπος που την στέγασε τώρα πια είναι μια ανάμνηση τόσο διαστρεβλωμένη που απλά κρατάς μια εικόνα από το παρελθόν που ποτέ δεν συνέβη. Όμως, υπάρχει ένα Παιδί μέσα σου το Οποίο αναζητά το σπίτι του Πατέρα Του, και γνωρίζει ότι είναι ξένο εδώ. Αυτή η Παιδική ηλικία είναι αιώνια, με μια αθωότητα που διαρκεί για πάντα. Όπου πηγαίνει αυτό το Παιδί είναι έδαφος ιερό. Είναι η ιερότητά Του που φωτίζει τον Ουρανό, και φέρνει στην γη την καθαρή αντανάκλαση εκείνου του φωτός άνωθεν, εκεί όπου γη και Ουρανός γίνονται ένα.

Αυτό το Παιδί μέσα σου αναγνωρίζει για δικό Του Παιδί ο Πατέρας σου. Αυτό είναι το Παιδί το Οποίο γνωρίζει τον Πατέρα Του. Επιθυμεί τόσο βαθιά να πάει σπίτι Του, τόσο ασταμάτητα, που η φωνή Του σε εκλιπαρεί να Τον αφήσεις να ξεκουραστεί για λίγο. Δεν ζητά περισσότερο από μερικές στιγμές ανάπαυσης ∙ μόνο ένα διάλειμμα κατά το οποίο να μπορεί να επιστρέψει για να αναπνεύσει τον ιερό αέρα που γεμίζει το σπίτι του Πατέρα Του. Και εσύ είσαι το σπίτι Του. Θα επιστρέψει. Αλλά δώσε Του λίγο χρόνο να είναι ο Εαυτός Του, μέσα στην Ειρήνη που είναι το σπίτι Του, να ξεκουραστεί με ησυχία, γαλήνη και αγάπη.

Αυτό το Παιδί χρειάζεται την προστασία σου. Είναι
μακριά από το σπίτι Του. Είναι τόσο μικρό που πολύ εύκολα το κλείνεις απέξω, η μικροσκοπική φωνούλα Του κρύβεται τόσο εύκολα, τα καλέσματά Του για βοήθεια σχεδόν δεν ακούγονται ανάμεσα στους βάρβαρους ήχους και τους τραχείς και εκκωφαντικούς θορύβους αυτού του κόσμου. Και όμως, γνωρίζει ότι μέσα σε σένα ενοικεί η ασφαλής προστασία Του. Δεν θα Τον απογοητεύσεις. Θα πάει σπίτι Του, και εσύ θα πας μαζί Του.

Αυτό το Παιδί είναι η μη αμυντικότητά σου, η δύναμή σου. Σε
εμπιστεύεται. Ήρθε επειδή γνωρίσει ότι δεν θα προδώσεις την εμπιστοσύνη Του . Σου ψιθυρίζει ασταμάτητα για το σπίτι Του. Γιατί επιθυμεί να σε πάρει πίσω μαζί Του, ώστε Αυτός να μείνει και να μην επιστρέψει εκεί όπου δεν ανήκει και όπου ζει σαν ένας απόκληρος σε ένα κόσμο από ξένες σκέψεις. Η υπομονή Του είναι απεριόριστη . Θα σε περιμένει μέχρι ν’ ακούσεις την απαλή φωνή Του μέσα σου, που σε καλεί να Τον αφήσεις να πάει ειρηνικά, μαζί με σένα, εκεί όπου βρίσκεται το σπίτι Του, και εσύ μαζί Του.

Όταν ησυχάσεις για μια στιγμή, όταν ο κόσμος αποσυρθεί από εσένα, όταν οι χωρίς αξία ιδέες παύσουν να έχουν αξία στο ανήσυχο μυαλό σου, τότε θα ακούσεις την Φωνή Του. Σε καλεί τόσο σπαρακτικά που δεν θα Του αντισταθείς άλλο πια. Εκείνη την στιγμή, θα σε πάρει σπίτι Του, και θα μείνεις μαζί Του με απόλυτη ησυχία, σιωπηλός και με γαλήνη, πέρα από όλες τις λέξεις, ανέγγιχτος από τον φόβο και την αμφιβολία, θεσπέσια βέβαιος ότι βρίσκεσαι σπίτι σου.

Ξεκουράσου μαζί Του σήμερα, όσο μπορείς πιο συχνά. Γιατί Αυτός ήταν πρόθυμος να γίνει ένα μικρό παιδί ώστε να μπορέσεις να μάθεις από Αυτόν πόσο δυνατός είναι αυτός που έρχεται χωρίς άμυνες, προσφέροντας μόνο μηνύματα αγάπης σε εκείνους που τον θεωρούν εχθρό τους. Κρατά την ισχύ του Ουρανού στο χέρι Του και τους αποκαλεί φίλους, και δίνει την δύναμή Του σε αυτούς για να δουν ότι Αυτός επιθυμεί να είναι Φίλος τους. Το μόνο που τους ζητά είναι να Τον προστατέψουν, γιατί το σπίτι Του είναι μακριά, και δεν θα επιστρέψει μόνος Του.

Ο Χριστός ξαναγεννιέται σαν ένα μικρό Παιδί κάθε φορά που ένας περιπλανώμενος αφήνει το σπίτι του. Γιατί πρέπει να μάθει ότι δεν έχει τίποτα άλλο να προστατέψει, εκτός από αυτό το Παιδί, που έρχεται χωρίς άμυνες και προστατεύεται από αυτή την μη αμυντικότητά Του. Πήγαινε
σπίτι μαζί Του πότε πότε. Είσαι το ίδιο ξένος εδώ, όσο και Αυτός.

Αφιέρωσε χρόνο για να αφήσεις την ασπίδα σου, από την οποία δεν κερδίζεις τίποτα, και κατέβασε το σπαθί και το ξίφος που έχεις υψώσει ενάντια σε ένα εχθρό που δεν υπάρχει. Ο Χριστός σε έχει ονομάσει φίλο και αδερφό. Ήρθε, ακόμα και για να σου ζητήσει την βοήθειά σου να Του επιτρέψεις να πάει σπίτι Του ολοκληρωμένος. Έχει έρθει, όπως έρχεται ένα μικρό παιδί που πρέπει να ικετέψει τον πατέρα του για προστασία και αγάπη. Κυβερνά το σύμπαν, και όμως, ακατάπαυστα σου ζητά να επιστρέψεις μαζί Του, και να μην έχεις ψευδαισθήσεις για θεούς σου άλλο πια.

Δεν έχεις χάσει την αθωότητά σου. Αυτήν λαχταράς. Αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς σου. Αυτή είναι η Φωνή που ακούς, και αυτό είναι το Κάλεσμα που δεν μπορείς να αρνηθείς. Το ιερό Παιδί παραμένει μαζί σου. Το σπίτι Του είναι και δικό σου. Σήμερα, σου παραδίδει την μη αμυντικότητά του, και εσύ την δέχεσαι σε αντάλλαγμα όλων των πολεμικών παιχνιδιών που έχεις φτιάξει. Και τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός, και το ταξίδι έχει ένα τέλος που φαίνεται στον ορίζοντα επιτέλους.

Ησύχασε για μια στιγμή και πήγαινε σπίτι μαζί Του.

A Course in Miracles – Lesson 182

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ – Μάθημα 182


Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Η Πτώση:…..Ένα Πανάρχαιο Σφάλμα..


« Χρύσεον μεν πρώτιστα γένος μερόπων ανθρώπων Αθάνατα ποίησαν ολύμπια δώματ’ έχοντες. Οι μεν επί Κρόνου ήσαν, ότ’ ουρανώ εμβασίλευεν∙ Ως τε θεοί δ’ έζωον ακηδέα θυμόν έχοντες, Νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος∙ ουδέ τι δειλόν Γήρας επήν, αιεί δε πόδας και χείρας ομοίοι Τέρποντ’ έν θαλίησι, κακών έκτοσθεν απάντων∙ Θνήσκον δ’ ως θ’ ΄ύπνω δεδμημένοι∙ εσθλά δε πάντα Τοίσιν έην∙ καρπόν δ’ έφερε ζείδωρος άρουρα Αυτόματη, πολλόν τε και άφθονον∙ οι δ’ εθελημοί Ήσυχοι εργ’ ενέμοντο εν εσθλήσι πολέεσι.»

(Ζητώ συγνώμη, για την μονοτονική απόδοση του κειμένου.)

Ο Ησίοδος μας μιλά για την χρυσή εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη φύση ήταν αρμονική και ισορροπημένη. Ο ποιητής διαισθάνθηκε, δηλαδή ανακάλεσε δια μέσου της ψυχικής του μνήμης, την εποχή εκείνη για την οποία τόσοι άλλοι ποιητές και προφήτες μιλούν.
Αυτού του είδους η ανθρώπινη φύση και αυτού του είδους η ανθρώπινη κοινωνία υπήρξε σε εποχή που διαφεύγει από την αρμοδιότητα της κοινής Ιστορίας, όχι όμως και της ψυχικής μνήμης. Στην μνήμη αυτή οφείλονται όλες οι παραδόσεις γύρω από την Εδέμ, οι οποίες, λίγο πολύ, συμφωνούν μεταξύ τους άλλοτε εξαγγελλόμενες από ποιητές, και άλλοτε από φιλοσόφους και προφήτες που θεμελιώνουν θρησκεύματα.
Σε αυτή την χρυσή εποχή, ο άνθρωπος είχε φτάσει μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη στο ύψος της τελειότητας που συνεπάγεται η αρμονική και ιεραρχική διάταξη των τεσσάρων συνθετικών της φύσης του. Η σφαίρα του σώματος και της διάνοιας υπάκουε στην σφαίρα της ψυχής και του πνεύματος, και έτσι η τετρακτύς (σώμα, νους, ψυχή, πνεύμα) αποτελούσε τον παράδεισο. Από το ύψος αυτό ο άνθρωπος έπεσε όταν καταστράφηκε αυτή η ιεραρχία. Όμως η παλινόρθωσή της εγγυάται την επανάκτηση της Εδέμ, δηλαδή την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών.
Στην αρμονική τετρακτύ το πνεύμα αποτελεί το κέντρο, δηλαδή τον Θεό, το δε σώμα αποτελεί την περιφέρεια, δηλαδή τον όφη. Μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου είναι ο νους και η ψυχή. Η αρμονία της τετρακτύος διατηρείται για όσο διάστημα η ψυχή έχει στραμμένη την προσοχή της στο Πνεύμα και οδηγεί τον Νου προς το κέντρο, ούτως ώστε το σώμα να χρησιμεύει σαν όργανο που υπηρετεί τα λοιπά τρία συνδετικά.
Η ατομικότητα και η αυτονομία της τετρακτύος εδρεύει στην ψυχή, η οποία είναι ελεύθερη στις προτιμήσεις της. Η ανθρώπινη ψυχή διαθέτει απόλυτη ελευθερία βούλησης, διότι η φύση της είναι δημιουργημένη κατ’ ομοίωση της Πηγής της. Αμέσως μόλις αυτή πάψει να ατενίζει στο κέντρο, η αρμονία της τετρακτύος καταστρέφεται. Οι οφθαλμοί της ψυχής υφίστανται αμαύρωση και ο άνθρωπος «πίπτει», δηλαδή εκβάλλεται από τον παράδεισο. «Έξω» και «κάτω» είναι λέξεις συνώνυμες. Το κέντρο της βαρύτητας μετατοπίζεται, η περιφέρεια, δηλαδή το σώμα, έλκει την ψυχή προς τα κάτω και έκτοτε αδυνατεί να διαμορφώσει κάποια έννοια περί του κόσμου, αφού δεσμεύεται από τους περιορισμούς της ύλης.
Για να ατενίζει η ψυχή στο κέντρο, πρέπει να κατέχει την θέση που της αρμόζει μεταξύ του Νου και του Πνεύματος. Η ψυχή είναι το θηλυκό μέρος της φύσης, ο νους το αρσενικό. Δεν πρέπει η ηγεμονία να περιορισθεί δτο άρρεν, διότι έτσι το θήλυ αποβάλλει την θέση που του αρμόζει και στρέφεται προς την περιφέρεια παύοντας πλέον να εμπνέεται από το πνεύμα.
Κατά την εβραϊκή παράδοση η Εύα πλάστηκε ενώ κοιμόταν ο Αδάμ. Αυτό σημαίνει ότι το Σώμα και η Διάνοια πρέπει να βρίσκονται σε παθητική κατάσταση ώστε η ψυχή να εκδηλωθεί και να αναλάβει την οδηγία του ανθρώπου και την ευθύνη της ευδαιμονίας του. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τιμούσαν την Ίσιδα υπεράνω του συζύγου της, οι ιερείς σέβονταν και υπερηφανεύονταν πρώτιστα για την καταγωγή από την μητέρα τους και τα δημόσια χρονικά συνεγράφονταν εν ονόματι της μεγάλης ιέρειας του έτους.
Επίσης παραστατική και εύγλωττη είναι η αλληγορία του απαγορευμένου καρπού και του δένδρου της γνώσης. Γνώση, εδώ, σημαίνει απλά την μετατόπιση του κέντρου της βαρύτητας, δηλαδή την μετάθεση της συνείδησης από την ψυχή, όπου πρέπει να εδρεύει, στο σώμα. Ο καρπός λέγεται απαγορευμένος διότι η μετάθεση αυτή συνεπιφέρει την σύγχυση. Πριν από την σύγχυση το σώμα διατελούσε, θα λέγαμε εν αγνοία. Έτσι λοιπόν οι λέξεις γνώση και πτώση εδώ ταυτίζονται. Ο πεπτωκώς καθόλου δεν αισθάνεται την εντός του λανθάνουσα ψυχή, αλλά έχει γνώση του σώματος, το οποίο αποκαλεί «εαυτό» και μόνο αυτό αναγνωρίζει.
Και ο μύθος του Προμηθέας γύρω από την ίδια αλήθεια στρέφεται. Η κλοπή του ουράνιο πυρός, το οποίο ο Προμηθέας φέρνει στην Γη είναι η μετάθεση της συνείδησης από το κέντρο στην περιφέρεια. Έκτοτε ο άνθρωπος δεσμεύεται στον Καύκασο, δηλαδή στην Ύλη και σπαράσσεται από την συγκεχυμένη βούλησή του. Η έννοια αυτή αλληγορείται στην παραβολή της συζύγου του Λωτ, η οποία αφού έστρεψε το βλέμμα προς τα πίσω, δηλαδή αφού έπαψε να ατενίζει το ενδότερο πνεύμα, έγινε στήλη άλατος, δηλαδή αποκρυσταλλώθηκε, έχασε την ζωοδότρια πηγή της. Άλας είναι ειδική συμβολική λέξη, η οποία παριστά την ύλη και η μετατροπή σε άλας είναι διεύθυνση αντίθετη προς την έξαρση και την ανύψωση προς το θείον.
Σε όλες αυτές τις αλληγορίες που παριστούν την πτώση του ανθρώπου, υπάρχει πάντοτε μία απαγόρευση, η οποία φυσικότατα καταδεικνύει την σχέση μεταξύ του ενδότερου πνεύματος και της εξωτερικής ύλης, η οποία είναι σχέση πνεύματος θετικού προς πνεύμα αρνητικό. Το αρνητικό πνεύμα συμβολίζεται από τον όφη, δηλαδή τον υπνωτισμό τον οποίο η ύλη εξασκεί επί της ψυχής. Αλλά όταν αυτή ατενίζει στο κέντρο, η ύλη δεν έχει δύναμη να υπνωτίσει και ο όφης τότε γίνεται σύμβολο δύναμης και σοφίας.
Η προτίμηση του πνεύματος είναι η οδός, την οποία ο Ιησούς υπέδειξε λέγοντας: «Εγώ ειμί η οδός η αληθινή». Πραγματικά μόνο με αυτή την μέθοδο μπορούμε να επανέλθουμε στον χρυσό αιώνα, όταν θα είναι δυνατόν να ζούμε «ακηδέα θυμόν έχοντες νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος».
Η προτίμηση της ύλης οδηγεί βαθμηδόν στην απώλεια, διότι η ύλη είναι το είδωλο και αν εκλάβουμε αυτό αντί της ουσίας, πέφτουμε σε σύγχυση και τυφλότητα. Άρα ο μέγιστος κίνδυνος της ανθρώπινης υπόστασης είναι η ειδωλολατρία, την οποία συμφέρει να αποφεύγει κανείς σε κάθε μία από τις περιστάσεις της ζωής του. Η ειδωλολατρία στην πραγματικότητα είναι το λεγόμενο προπατορικό αμάρτημα, το οπολιο δεν πρέπει να θεωρηθεί σαν μια προκαθορισμένη πράξη που έγινε σε ορισμένο χρόνο από συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά σαν βαθμιαία παρέκκλιση της ανθρώπινης προσοχής από την ουσία των πραγμάτων στα είδωλά τους, από τα νοούμενα στα φαινόμενα, από το αλληγορούμενο στην αλληγορία.
Απαιτείται ισχυροποίηση της διαίσθησης η οποία έχει την ρίζα της στις πέντε αισθήσεις, είναι ανεξάρτητη από αυτές και μπορεί βαθμιαία καλλιεργούμενη να μας αποκαλύψει τον ενδότερο κόσμο της ουσίας. Ο εξωτερικός κόσμος της μορφής χωρίς τον ενδότερο κόσμο της ουσίας είναι απλώς αντικατοπτρισμ’ός, τον οποίο η ανθρωπότητα σήμερα εκλαμβάνει αντί της πραγματικότητας και μάλιστα αποκαλεί αυτή την ουτοπία πραγματικότητα.
Αυτή ακριβώς είναι η πτώση του ανθρώπου από την Εδέμ – το πανάρχαιο σφάλμα του ανθρώπου.

Η ανάρτηση αυτή είναι βασισμένη στο Κεφάλαιο "Η Πτώση" του βιβλίο "ΦΩΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ" του Πλάτωνα Δρακούλη.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.



Η Συγχώρεση είναι το Κλειδί της Ευτυχίας. (Μάθημα 121 – ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ)

Εδώ βρίσκεται η απάντηση στην αναζήτησή σου για ειρήνη. Εδώ βρίσκεται το κλειδί του νοήματος σε ένα κόσμο που δεν βγάζει κανένα νόημα. Εδώ βρίσκεται το κλειδί για την ασφάλεια μέσα στους φαινομενικούς κινδύνους που δείχνουν να σε απειλούν σε κάθε γωνιά, και φέρνουν αβεβαιότητα σε όλες σου τις ελπίδες για γαλήνη και ευτυχία. Εδώ απαντώνται όλες οι ερωτήσεις. Εδώ κατοχυρώνεται το τέλος κάθε ανασφάλειας και αβεβαιότητας.

Ο νους που δεν συγχωρεί είναι γεμάτος φόβο, και δεν έχει καθόλου χώρο για την αγάπη∙ δεν της αφήνει καθόλου περιθώριο ν’ απλώσει ειρηνικά τα φτερά της και ν’ ανυψωθεί πάνω από τον αναβρασμό του κόσμου. Ο νους που δεν συγχωρεί είναι λυπημένος, χωρίς ελπίδα ανακούφισης και απελευθέρωσης από τον πόνο. Υποφέρει, και όμως συνεχίζει να ζει μέσα στην μιζέρια, προσπαθεί να δει στο σκοτάδι χωρίς να τα καταφέρνει, όντας όμως σίγουρος για τον κίνδυνο που καραδοκεί εκεί.

Ο νους που δεν συγχωρεί διχάζεται από αμφιβολίες, μπερδεύεται για τον εαυτό του και όλα όσα βλέπει, φοβάται και θυμώνει, είναι αδύναμος και μαινόμενος, φοβάται να προχωρήσει, φοβάται να μείνει, φοβάται να ξυπνήσει αλλά και να κοιμηθεί, τρομάζει στον κάθε ήχο αλλά και ακόμα περισσότερο στην ησυχία ∙ τρέμει το σκοτάδι αλλά ακόμα περισσότερο τρέμει όταν πλησιάζει στο φως.

Τι άλλο από την καταδίκη του μπορεί να αντιληφθεί ο νους που δεν συγχωρεί; Τι άλλο θα βλέπει εκτός από αποδείξεις ότι όλες οι αμαρτίες του είναι αληθινές; Ο νους που δεν συγχωρεί δεν βλέπει σφάλματα, παρά μόνο αμαρτίες. Κοιτάζει τον κόσμο με μάτια που δεν βλέπουν, και βγάζει σπαρακτική κραυγή καθώς βλέπει την δική του προβολή να ετοιμάζεται να επιτεθεί στην αξιοθρήνητη παρωδία της ζωής του. Θέλει να ζήσει, και όμως επιθυμεί να ήταν νεκρός. Θέλει την συγχώρεση, αλλά όμως δεν βλέπει καμιά ελπίδα. Θέλει να ξεφύγει, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει τον τρόπο διότι παντού βλέπει αμαρτωλούς.

Ο νους που δεν συγχωρεί είναι απελπισμένος, χωρίς την προοπτική για κάποιο μέλλον που θα του προσφέρει κάτι άλλο εκτός από ακόμα περισσότερη απελπισία. Παρόλα αυτά θεωρεί ότι η κρίση του για τον κόσμο είναι αμετάκλητη, και δεν καταλαβαίνει ότι ο ίδιος έχει καταδικάσει τον εαυτό του σε αυτή την απελπισία. Νομίζει ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει, γιατί αυτό που βλέπει του πιστοποιεί ότι η κρίση του είναι σωστή. Δεν ρωτά, γιατί νομίζει ότι ξέρει. Δεν αμφισβητεί, σίγουρος πως έχει δίκιο.

Την συγχώρεση την αποκτάς. Δεν είναι έμφυτη σε ένα νου, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να αμαρτήσει. Όπως η αμαρτία ήταν μια ιδέα που εσύ δίδαξες στον εαυτό σου, έτσι και την συγχώρεση πρέπει να την μάθεις και αυτή, αλλά από ένα άλλο Δάσκαλο, ο οποίος αντιπροσωπεύει τον άλλο Εαυτό μέσα σου. Μέσα από Αυτόν μαθαίνεις πώς να συγχωρείς τον εαυτό που νομίζεις ότι έφτιαξες, και τον αφήνεις να εξαφανιστεί. Έτσι επιστρέφεις το νου σου να γίνει πάλι ένα με Αυτόν που είναι ο Εαυτός σου, και δεν είναι ποτέ δυνατόν να αμαρτήσει.

Κάθε νους που δεν συγχωρεί σου παρουσιάζει μια ευκαιρία να διδάξεις τον δικό σου νου πώς να συγχωρήσει τον εαυτό του. Όλοι περιμένουν την απελευθέρωσή τους από την κόλαση μέσα από σένα, και στρέφονται προς εσένα ικετεύοντας για τον Ουρανό εδώ και τώρα. Δεν έχουν άλλη ελπίδα εκτός από σένα. Και σαν δική τους ελπίδα, έτσι γίνεσαι και δική σου. Κάθε νους που δεν συγχωρεί πρέπει να μάθει μέσα από την δική σου συγχώρεση ότι έχει σωθεί από την κόλαση. Και καθώς διδάσκεις την σωτηρία, θα μαθαίνεις.

Όμως, όλη η διδασκαλία και η μάθησή σου δεν θα δικές σου, αλλά του Διδασκάλου ο Οποίος σου έχει δοθεί για να σου δείχνει τον δρόμο. Σήμερα εξασκούμαστε στο να μάθουμε να συγχωρούμε. Αν είσαι πρόθυμος, σήμερα μπορείς να μάθεις να παίρνεις το κλειδί της ευτυχίας, και να το χρησιμοποιείς.

Ο νους που δεν συγχωρεί δεν πιστεύει ότι το να δίνεις και να παίρνεις είναι το ίδιο. Όμως εξασκώντας την συγχώρεση θα μάθεις ότι είναι ένα και το αυτό. Γι αυτό ας προσπαθήσουμε να την εφαρμόσουμε σε κάποιον που θεωρούμε εχθρό και σε κάποιον που θεωρούμε φίλο. Και καθώς μαθαίνουμε να τους βλέπουμε και τους δύο σαν ένα, θα επεκτείνουμε το μάθημα και προς τον εαυτό μας, και θα δούμε ότι η δική τους απόδραση περιλαμβάνει και την δική μας.

Φέρε, λοιπόν, στο μυαλό σου κάποιον που δεν συμπαθείς, που σε εκνευρίζει, ή που σου προκαλεί δυσφορία όταν τον συναντάς∙ κάποιον που αντιπαθείς πολύ έντονα, ή απλά κάποιον που προσπαθείς να αγνοήσεις. Δεν έχει σημασία τι μορφή παίρνει ο θυμός σου. Ίσως ήδη τον έχεις επιλέξει. Μας κάνει.

Τώρα κλείσε τα μάτια σου, δες τον στο μυαλό σου, και παρατήρησέ τον για λίγο. Προσπάθησε ν’ αντιληφθείς κάποιο φως σε αυτόν κάπου ∙ μια μικρή λάμψη που δεν είχες μέχρι τώρα αντιληφθεί. Προσπάθησε να βρεις μια μικρή σπίθα φωτός να λάμπει μέσα από την άσχημη εικόνα που έχεις γι αυτόν. Κοίταζε αυτήν την εικόνα μέχρι να δεις ένα φως κάπου μέσα σε αυτήν, και έπειτα προσπάθησε να επεκτείνεις αυτό το φως μέχρι να τον καλύψει, και να κάνει την εικόνα όμορφη και καλή.

Κοίταξε αυτή την αλλαγμένη οπτική για λίγο, και έπειτα στρέψε το νου σου σε κάποιον που θεωρείς φίλο. Προσπάθησε να μεταφέρεις το φως που έμαθες να βλέπεις γύρω από τον πρώην «εχθρό» σου σε αυτόν. Δες τον τώρα σαν περισσότερο από φίλο, γιατί μέσα σε αυτό το φως η ιερότητά του σου δείχνει τον σωτήρα σου, που έχει ήδη σωθεί και σώζει, θεραπευμένος και ολοκληρωμένος. Μετά άφησέ τον να σου προσφέρει το φως που βλέπεις σε αυτόν, και άφησε τον «εχθρό» σου και τον φίλο σου να ενωθούν ευλογώντας σε με ό,τι τους έδωσες. Τώρα είσαι ένα μαζί τους, και αυτοί είναι ένα με σένα. Τώρα ο εαυτός σου σε έχει συγχωρέσει.

«Η Συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας. Θα ξυπνήσω από το όνειρο ότι Είμαι θνητός, σφαλερός, και γεμάτος αμαρτία, Και θα γνωρίζω ότι είμαι το τέλειο Παιδί του Θεού.»

Είναι καταπληκτικό μάθημα. Πόσο πρακτικό!!

Οι πιο πολλοί άνθρωποι απλά λένε μια ιστορία για τους άλλους, κουτσομπολεύουν, παραπονούνται, ή απλά αγνοούν έναν άνθρωπο λέγοντας «μα δεν καταλαβαίνει» ή «δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με μένα.»

Πόσες σχέσεις δεν χαλάνε έτσι!

Πόσες πικρίες δεν αρχίζουν από αυτό το σημείο!

Πόσα «μα δεν έχω δίκιο» δεν ξεκινούν από εδώ!

Αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ. Να κοιτάξουμε τον άνθρωπο που μας εκνευρίζει. Να τον/την συμπεριλάβουμε. Να μην τον/την αγνοούμε. Να σταματήσουμε να προσπαθούμε να τον διορθώσουμε ή να τον αλλάξουμε. Να σταματήσουμε να νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι αλλιώτικο ή καλύτερο από αυτόν.

Αυτός ο τύπος είναι ο σωτήρας μου!!

Ανατρεπτική άποψη.

Τόσο καιρό ακολουθούσαμε τα προηγούμενα. Μήπως να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο;

Ή μας πονάει στον εγωισμό;

Αυτός που σε εξωθεί στα άκρα, που τα κάνει συνεχώς θάλασσα, που σου λέει σκληρά λόγια, που σου επιτίθεται, που σου λέει ότι είσαι απαίσια, χαζή και άχρηστη….αυτός ο τύπος είναι ο σωτήρας σου.

Πως σου φαίνεται αυτό;

Ο εχθρός σου είναι ο σωτήρας σου!!

Όταν τον συγχωρείς, συγχωρείς τον εαυτό σου και όλο τον κόσμο.

Έτσι επιτελείται η θεραπεία. Είναι πολύ απλό.

Βρες το φως μέσα σε αυτόν. Κοίταξε πέρα από το σώμα του.

Κοίταξε πέρα από την παλιά ιστορία σας.

Να είσαι ΠΑΡΩΝ στο παρόν.

Έλα χωρίς ΚΑΜΙΑ ιδέα για το ποιος νομίζεις ότι είναι αυτός ο άνθρωπος, ή ποια είναι η σχέση του με σένα. Απλά δες τον μέσα στο μυαλό σου, και βρες το φως, τον σπινθήρα, και άφησε το να τον καλύψει.

Αγάπησε όλα τα πράγματα!

Αγάπησε τον γείτονά σου, τον εχθρό σου και τον Θεό.

Αγάπα τους πάντες και τα πάντα.

Άσε τις κρίσεις και τις επικρίσεις.

Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.

Ό,τι πίστευες μέχρι τώρα είναι λάθος. Όλες σου οι πικρίες είναι λάθος. Όλες σου οι ιστορίες είναι φαντασίες. Ο αδερφός σου είναι φίλος και σωτήρας σου.

Τι ανακούφιση!!!


ΠΗΓΕΣ:
http://www.themiracletimes.com/
- A Course in Miracles-
http://gorgeousforgod.com

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝ.





Οι γραμμές του επί βράχου της Ακροπόλεως μοναδικού αριστουργήματος των ανθρωπίνων χεριών έχουν ρυθμιστεί κατά τρόπον ώστε προεκτεινόμενες προς το άπειρον να συναντώνται και να αποτελούν πυραμίδα.

Έχω και παλαιότερα αναφερθεί στην διαίσθηση των αρχαίων Ελλήνων. Από άλλα διδόμενα γνωρίζουμε ότι ανάμεσά τους έζησαν κατά καιρούς δέκα ή είκοσι Φοίβοι και στο γεγονός αυτό συγκεφαλαιούται παν ό,τι έχει η ελληνική αρχαιότητα άξιο θαυμασμού. Φοίβους αποκαλώ τους υπερφυείς εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι κατά λαμπρόν τρόπο ανέπτυξαν τους εαυτούς τους διαφέροντας κατά ένα μόνο βαθμό από τον σταυρωθέντα στην Ιερουσαλήμ Φοίβο.

Οι Φειδίες και οι Πλάτωνες και οι Αισχύλοι ήσαν οι πιο γνωστοί που φωτίσθηκαν από τους (αφανείς στους πολλούς) αρωγούς αυτής της εξελίξεως, αφανείς αλλά διαθέτοντες αρκετό φως ώστε να περιβάλλουν με αίγλη ολόκληρο έθνος εν μέσω του οποίου έζησαν καθιστώντας την εποχή τους επίκαιρη σήμερα. Τέτοιοι Φοίβοι ζουν και σήμερα σε διάφορα έθνη, αφανώς δημιουργώντας και διαπλάσσοντας εδώ και κει καλλιτέχνες, φιλοσόφους και ποιητές.

Περιττό να πω ότι καμία σημασία δεν αποδίδουν όλοι αυτοί στις εθνικότητες καθώς πρωτίστως ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα.

Όταν βρεθεί το κατάλληλο έδαφος στην ανθρωπότητα, η σημασία και η γένεση του Παρθενώνος, της πυραμίδας που σχηματίζουν οι γραμμές του στον αιθέρα, και οι πυραμίδες της Αιγύπτου θα γίνει καταφανής.

Ο Παρθενών είναι ο οίκος της Παρθένου, και η κορυφή της πυραμίδας την οποία οι αόρατες γραμμές αποτελούν παριστά την Bonte infinite, στην οποία εξικνεί το κάλλος του οίκου που αποτελεί την βάση. Το καλό συναντάται με το αγαθό. Κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να είναι οίκος της Παρθένου, και κάθε άνθρωπος θα μπορούσε να έχει τόσο ρυθμισμένες τις γραμμές της ψυχής του ώστε να εκτείνεται μέχρι την ανώτατη κορυφή του Πνεύματος και της Ζωής. Ας μην ξεχνάμε ότι το άνω είναι ένδον. Στο ενδότατο άπειρο του μικρόκοσμου τον οποίο ο καθένας αποτελεί, θα μπορούσε να βρεθεί το σημείο από το οποίο θα προερχόταν η σοφία και η αγαθότητα και στο οποίο θα συναντιόταν η καλλονή και η αρμονία του γνήσιου ανθρώπου που έχει καταστεί αληθής Παρθενών. Εκεί είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος, το οποίο αποτελεί κάθε άτομο, και από εκεί μόνον μπορούμε να προσμένουμε φως και θερμότητα.

Το άτομο θα μπορούσε να παραβληθεί με πλανήτη όχι μόνο περιστρεφόμενο γύρω από τον Ήλιο του, αλλά και τον δορυφόρο του τον οποίο ο Σωκράτης αποτελούσε δαιμόνιο. Ειδικό όργανο του δαιμονίου του Σωκράτους ήταν να τον οδηγεί όχι προτρέποντας, αλλά αποτρέποντας. Ο πλανήτης έχει και σκοτεινές στιγμές, όπως η νύχτα, και κατά τις στιγμές αυτές το δάνειο φως της Σελήνης αναπληρώνει την θετική ενέργεια του Ηλίου. Ο Σωκράτης αντλούσε την σοφία του απ’ ευθείας, αλλά κατά την διάρκεια της νύχτας ο δορυφόρος του αναπλήρωνε την έλλειψη του εσωτερικού θετικού φωτός, λέγοντάς του «μη» όποτε έπρεπε. Οι προφήτες του Ισραήλ, ο Ιησούς και οι Απόστολοι γνώριζαν πολύ καλά αυτόν τον νόμο της ανθρώπινης συστάσεως, και σύμφωνα με αυτόν οδηγούντο.

Ο καθένας από εμάς μπορεί να οδηγείται κατ’ αυτόν τον τρόπο εάν θέλει. Αλλοίμονο λίγοι είναι αυτοί που θέλουν, διότι λίγοι επιλέγουν την στενή οδό. Στους πολλούς είναι δύσκολο να παραβλέψουν τις αξιώσεις του ατόμου ώστε να διακρίνουν τις αξιώσεις του προσώπου, το οποίο κρύβεται πίσω από το άτομο. Είναι δύσκολο διότι πρώτος όρος γι αυτό είναι η αναγνώριση κάθε ανθρώπου ως ναού της θεότητας – αναγνώριση η οποία θα επέβαλλε στον καθένα τον σεβασμό προς όλους, αμοιβαία ευλάβεια εν ονόματι του φωτός που ενοικεί στον καθένα από εμάς.

Όποιος δεν διαβλέπει το ενδότερο πρόσωπο, βλέπει μόνο άτομα από τα οποία τόσο πολύ διαφέρει, ώστε να μη τα θεωρεί αδέλφια, αλλά ξένα. Όμως το πρόσωπο που βρίσκεται εντός μας είναι ομοφυές με όλους και ενιαίο∙ και ως πρόσωπο ο καθένας είναι επανάληψη του άλλου. Οι πολλοί συγχέουν το πρόσωπο με το άτομο, και στους εαυτούς τους και στους άλλους, και από εδώ ξεκινάει η διχόνοια.

Οι αξιώσεις του ατόμου είναι δεσποτικές, αλλά η υποταγή σε αυτές είναι γλυκιά, διότι θεραπεύει τα πάθη που έχουν σπαρθεί αφ’ ενός σε προηγούμενες ενσαρκώσεις και αφ’ ετέρου κληρονομικώς. Οι αξιώσεις του προσώπου είναι φιλελεύθερες αλλά η υποταγή σε αυτές είναι δύσκολη διότι συνεπάγεται θυσία των ορέξεων και των παθών. Για να διακρίνει κάποιος μεταξύ των αξιώσεων του φιλελεύθερου προσώπου και των απαιτήσεων του τυραννικού ατόμου, πρέπει να αγωνισθεί ενάντια σε αυτά τα πάθη και τις ορέξεις, όχι για να τα εκμηδενίσει αλλά για να τα καταστήσει υπηρετικά των θείων προθέσεων του προσώπου.

Ο αγώνας αυτός είναι δύσκολος αλλά μόνο η νίκη αυτή οδηγεί στην ελευθερία. Η δυσκολία του αγώνα μπορεί ακόμη να μας βοηθήσει να παραβλέπουμε και να συγχωρούμε τα παραπτώματα των άλλων, έχοντας υπόψη ότι τα παραπτώματα τους πηγάζουν από την δουλεία στα πάθη και ότι ο ένοχος αδικήματος εναντίον μας είναι συγχρόνως και εξ αιτίας αυτού και ένοχος αδικήματος κατά του εαυτού του, διότι το πρόσωπο που ενοικεί εντός μας είναι ακριβώς το πρόσωπο εκείνο το οποίο οικεί και σε οποιονδήποτε άλλον.

- Του Πλάτωνα Δρακούλη, από το βιβλίο «Φως εκ των ένδον», από τις εκδόσεις Ιδεοθέατρο.-

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΑΥΜΑ





«Είδα τον άγγελο μέσα στο μάρμαρο και το λάξεψα μέχρι που τον ελευθέρωσα.»

-Μικελάντζελο-

Είσαι τέλειος και ολοκληρωμένος, όπως σε δημιούργησε ο Θεός!

Αυτή είναι η αληθινή φυσική σου κατάσταση, αυτή την στιγμή, σήμερα και πάντα. Αυτό δεν άλλαξε ποτέ, παρόλο που το έχεις ξεχάσει.

Ό,τι και να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου, ότι είσαι μια περιορισμένη ανθρώπινη ύπαρξη είναι λάθος.

Τι ωραία που το θέτει ο Μιχαήλ Άγγελος! Είπε ότι το αριστούργημα ήδη υπήρχε μέσα στην πέτρα και η δική του δουλειά ήταν απλά να σκαλίσει το μάρμαρο και να βγάλει την περιττή πέτρα ώστε ν’ αποκαλύψει αυτό που ήταν μέσα.

Έτσι συμβαίνει και με τον κάθε ένα μας. Το αριστούργημα υπάρχει ήδη μέσα μας, αλλά έχουμε χάσει την επίγνωση της τελειότητάς μας.

Η μεταμόρφωση είναι μια ΑΝΑΙΡΕΣΗ.

Η αναίρεση του «εγώ».

Αυτό το μπλογκ είναι για την αλήθεια. Είναι για την αγάπη. Είναι για τον Θεό. Είναι για σένα.

Για να γνωρίσεις τον Θεό, πρέπει να Τον βιώσεις.

Δεν ωφελεί να προσποιούμαστε.

Για να γνωρίσεις την αλήθεια, πρέπει να γίνεις αυτόπτης μάρτυρας αυτής, να την κάνεις βίωμά σου.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΣΕΙΣ.

Άλλο πράγμα είναι να σου μιλούν γι αυτήν, ή να διαβάζεις γι αυτήν και άλλο να ζεις το θαύμα στην προσωπική σου ζωή.

Αν θέλεις, λοιπόν, να βιώσεις κάτι τέτοιο, χρειάζεται να επιδείξεις προθυμία και συμμετοχή.

Μην διαβάζεις, απλά. Άρχισε να χρησιμοποιείς αυτές τις ιδέες στην καθημερινή σου ζωή.

Εξασκήσου και εφάρμοζε.

Για να γνωρίσεις τι είναι ευτυχία, πρέπει να γίνεις ευτυχισμένος.

Για να γνωρίσεις τι είναι ειρήνη, πρέπει να γίνεις ειρηνικός.

Έχεις παρατηρήσει πως αισθάνεσαι κάποιες φορές όταν βρίσκεσαι σε απόλυτη χαλάρωση όταν είσαι μόνος;

Αισθάνεσαι μακαριότητα όταν διαλογίζεσαι, όταν κάνεις ένα ζεστό μπάνιο ή διαβάζεις ήσυχα ένα πνευματικό βιβλίο. Νιώθεις σαν να έχεις φτάσει στην απόλυτη φώτιση μέσα στην άνεση του σπιτικού σου και του οικείου περιβάλλοντός σου, αλλά εκείνη την στιγμή, χτυπάει το τηλέφωνο, κάποιος σου λέει κάτι που σε ενοχλεί, και…πάει η νιρβάνα σου! Ξαναπέφτεις στο άγχος της καθημερινότητας, των κρίσεων και των επικρίσεων.

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να αρχίσεις να εξασκείς αυτές τις ιδέες που διαβάζεις ή σου έρχονται με τον διαλογισμό ή την έμπνευση.

Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να μετακινηθείς από το οικείο περιβάλλον σου – τις τόσο οικείες και βολικές συνήθειές σου (αν και επώδυνες).

Πρέπει να συμπεριλάβεις και τον αδερφό σου – τον συνάνθρωπο σου.

Πρέπει να ασκείσαι στην συγχώρεση.

Πρέπει ν’ ασκείσαι στην επέκταση της αγάπης.

Πρέπει ο ίδιος να γίνεις η ζωντανή επίδειξη των ιδεών που διαβάζεις.

Το ταξίδι προς την θαύμα απαιτεί την ενεργή συμμετοχή σου. Η κατανόηση δεν είναι απαραίτητη, αλλά πρέπει να ΖΗΣΕΙΣ την αλήθεια για να την γνωρίσεις.

Μπορεί να ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι είσαι ένα άτομο στοργικό αλλά απλώνεις πραγματικά το χέρι σου για να βοηθήσεις έναν αδερφό σου;

Πρέπει να ζήσεις την αλήθεια.

Λες σε ένα ξένο που είναι δυστυχισμένος, «Είσαι εντάξει; Μήπως χρειάζεσαι βοήθεια;»

Είναι άλλο να λες στον εαυτό σου «Είμαι το φως του κόσμου» όσο κάθεσαι αναπαυτικά στο σαλόνι σου οραματιζόμενος ένα λευκό φως, και είναι άλλο να μπεις σε ένα δωμάτιο και να είσαι το πιο φωτεινό και χαρούμενο άτομο εκεί μέσα.

Είναι εντελώς άλλο να απαγγέλεις θετικές δηλώσεις στο δωμάτιό σου, και εντελώς άλλο να συγχωρείς τον εχθρό σου, ν’ αγαπάς τον γείτονά σου και να απέχεις από κρίσεις.

Αυτός ο κόσμος είναι χάος.

Εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι αυτό.

Ο Θεός δεν δημιούργησε ένα κόσμο χωρίς νόημα. Εμείς τον δημιουργήσαμε. Νομίσαμε ότι είναι δυνατόν να διαχωριστούμε από τον Θεό – ν’ αφήσουμε την Πηγή μας.

Κάναμε λάθος.

Λυπάμαι πολύ.

Ας αναιρέσουμε αυτό το χαμό που φτιάξαμε και ονομάζεται χωρισμός.

Ας βοηθήσουμε τους αδερφούς μας να θυμηθούν τον Θεό.

Πως;

Με το να είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, θεραπευμένοι και ολοκληρωμένοι.

Οι άνθρωποι γύρω σου θ’ αρχίσουν να θυμούνται την Αληθινή τους Ταυτότητα, όταν θα βλέπουν την χαρά σου, το χαμογελαστό σου πρόσωπο και θ’ ακούν το ευτυχισμένο γέλιο σου.

Αυτό σημαίνει να είσαι ο Σωτήρας του κόσμου.

Αυτό σημαίνει να εισέρχεσαι σε ένα νέο κόσμο.

Γίνεσαι η ζώσα εκδήλωση της Αγάπης του Θεού και των Νόμων του Ουρανού επί της γης. Καθώς εσύ αλλάζεις τον νου σου, καθώς ΜΕΤΑ-ΝΟΕΙΣ, ο κόσμος αλλάζει μαζί σου.

Τι απλό!

Τι θαύμα!

Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι δεν υπάρχει κόσμος. Τα πάντα είναι ενέργεια που δονείται σε διαφορετικές συχνότητες. Ο κόσμος των κβάντα είναι ένας κόσμος αμέτρητων δυνατοτήτων. Δεν υπάρχουν συμπαγή σώματα ή συμπαγής ύλη. Τα πράγματα φαίνονται μόνο συμπαγή, αλλά κανένας δεν μπορεί ν’ αρνηθεί το χάος και την καταστροφή.

Η σκέψη μας έχει τεμπελιάσει. Έχουμε κολλήσει σ’ ένα κανάλι, ένα πρότυπο συμπεριφοράς, σαν πατρόν, που για να είμαστε ειλικρινείς, το μόνο που κάνει είναι να χειροτερεύει τα πράγματα.

Η αλλαγή ξεκινά με την απλή αναγνώριση ότι δεν υπάρχει λύση εδώ σε αυτόν τον κόσμο.

Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν την ειρήνη.

Η πραγματική αλλαγή ξεκινά από τα άτομα που έχουν το θάρρος να ανυψωθούν από την παρούσα κατάσταση και να γίνουν η ζώσα εκδήλωση της μόνης πραγματικής λύσης που μπορεί να έχει αποτέλεσμα.

Ποια είναι η λύση;

ΝΑ ΑΝΑΘΕΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!!

Ναι, μη σου φαίνεται περίεργο!

Δεν είναι αδυναμία. Είναι απεριόριστη Δύναμη!

Ξέρω πολλούς «θεοσεβούμενους» ανθρώπους που ενώ λεν ότι αγαπούν τον Θεό, με την πρώτη ευκαιρία γυρίζουν και κουτσομπολεύουν τους συνανθρώπους τους.

Δεν γνωρίζουν ούτε τον Θεό, ούτε τον εαυτό τους, ούτε τους αδερφούς τους.

Μόλις γνωρίσεις την αληθινή σου Ταυτότητα, σαν Σωτήρας του κόσμου, θ’ αγαπάς όλα τα πράγματα, χωρίς εξαιρέσεις.

Από πού ν’ αρχίσεις;

Ακριβώς από εδώ που βρίσκεσαι.

Άνοιξε τα μάτια.

Παρατήρησε.

Να είσαι ειλικρινής.

Έχε πίστη.

Να είσαι πρόθυμος να δεις τα πράγματα διαφορετικά.

Σταμάτα να προσπαθείς να κάνεις αυτόν τον κόσμο ωραίο. Δεν είναι ωραίος. Δεν αλλάζουμε τον κόσμο προσπαθώντας να αλλάξουμε τις εξωτερικές συνθήκες. Αυτό ποτέ δεν θα λειτουργήσει επειδή απλά ο κόσμος είναι μια αντανάκλαση των σκέψεών σου.

Ο μόνος τρόπος ν’ αλλάξεις τον κόσμο είναι ν’ αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και τους άλλους ανθρώπους.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος!

Κάποτε έλεγα: «Ο κόσμος δεν είναι και τόσο κακός» και «Υπάρχει πολύ ομορφιά και καλοσύνη εδώ» ή «Βλέπω μόνο αγάπη».

Απατηλό!

Ο κόσμος είναι χάλια.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ…υπάρχουν εξαιρετικοί άνθρωποι στον κόσμο που θέλουν να πράξουν το καλό, που θέλουν να εισάγουν δραματικές αλλαγές, αλλά δεν έχουν ιδέα από πού ν’ αρχίσουν. Τα προβλήματα αυτού του κόσμου είναι εντελώς συντριπτικά και ανεπίλυτα, αλλά στον Θεό όλα τα πράγματα είναι βέβαια.

Η πραγματική αλλαγή αρχίζει όταν πω «ΑΡΚΕΤΑ!». Δεν μπορώ να περιμένω κάποιον άλλο να κάνει το πρώτο βήμα. Πρέπει εγώ να κάνω το πρώτο βήμα, με τον Θεό δίπλα μου.

Είναι ώρα ν’ αφήσω τα παιχνίδια μου. Να σταματήσω να παίζω με τον φόβο και τον περιορισμό. Ώρα να σταματήσω να κουτσομπολεύω, να κρίνω και να παραπονιέμαι.

Η ώρα είναι ΤΩΡΑ.

ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ.

Εσείς;

Είσαι έτοιμος; Βαρέθηκες την μονοτονία, την ρουτίνα και το χάος;

Είσαι έτοιμος ν’ αναλάβεις την θέση σου ανάμεσα στους σωτήρες του κόσμου;

Οι άνθρωποι λένε πως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.

Προσπαθούν, λένε, να είναι καλοί αλλά μετά δεν μπορούν ν’ αντισταθούν και υποκύπτουν στους πειρασμούς. Αυτό το ονομάζουν εθισμό, κακή συνήθεια, ικανοποίηση, ηδονή, αυτό-δικαίωση, τρέλα, απερισκεψία, «ο διάβολος με έβαλε», ντόλτσε βίτα.

Ξέρω πολλούς ανθρώπους που βρίσκονται στο πνευματικό μονοπάτι που λεν ότι ακόμα εξασκούνται και ότι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Λένε πως θέλουν να είναι καλοί αλλά μετά επιτίθενται, κουτσομπολεύουν, αμύνονται και βρίσκουν την δικαιολογία «Άνθρωπος είμαι, κι εγώ».

Ποια είναι η λύση;

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Μα γίνεται αυτό;

Βεβαίως!!

Μπορείς να εκδηλώνεις τελειότητα σε ένα κόσμο όπου οι άνθρωποι λεν ότι η τελειότητα είναι ανέφικτη, ή ακόμα χειρότερα, ότι αυτός είναι στόχος αλαζονικός.

Η τελειότητα είναι απόλυτα εφικτή διότι έτσι σε δημιούργησε ο Θεός. Είσαι τελειότητα στην πραγματικότητα, κάτω από όλες τις λανθασμένες ιδέες που έχεις για τον εαυτό σου, κάτω από τους φόβους και τους περιορισμούς.

Άσε να φύγει ό,τι έμαθες σε αυτόν τον κόσμο και θα βρεις γαλήνη, αθωότητα, ομορφιά, δύναμη και τελειότητα.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την κακή συμπεριφορά και την άστατη σκέψη.

Ξέχνα τους άλλους ανθρώπους.

Ρώτα τον εαυτό σου αν ΕΣΥ είσαι πρόθυμος να γίνεις το φως του κόσμου, για την αγάπη του Θεού.

Όχι, κάποιος άλλος. Εσύ.

Δεν έχει σημασία τι κάνουν οι άλλοι. Αυτό που έχει σημασία είναι τι κάνεις εσύ. Έτσι θεραπεύεσαι.

Ο Ιησούς είπε: «Πήγαινε και μην αμαρτήσεις άλλο».

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕ.

Τι βλέπεις; Πες την αλήθεια.

Παντού συγκρούσεις.

Συγκρούσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Συγκρούσεις ανάμεσα σε έθνη. Συγκρούσεις ανάμεσα σε θρησκείες. Συγκρούσεις ανάμεσα σε πολιτικούς, σε επιστήμονες, σε φίλους, σε συζύγους. Συγκρούσεις υπάρχουν ακόμα και ανάμεσα σε πνευματικές κοινότητες που πιστεύουν στον Ένα Θεό!

Και μετά υπάρχει και η πιο περίεργη σύγκρουση απ’ όλες: η σύγκρουση μέσα σου!!

Ε, λοιπόν, κάτι δεν πάει καλά εδώ!!

Εμείς, που υποτίθεται ότι είμαστε πολιτισμένοι, με πολλές γνώσεις, συμπόνια, κατανόηση και λογική, και δεν έχουμε μπορέσει να λύσουμε το πρόβλημα των συγκρούσεων στον κόσμο.

Όλοι μιλάνε για την ειρήνη, όμως κανένας δεν είναι πρόθυμος να παραιτηθεί από τις πεποιθήσεις του, τις πολιτικές απόψεις του, τις θεωρίες, τα συμπεράσματα, την τιμή του, την θέση ή την δύναμή του.

Τώρα ξέχνα τους άλλους. Εσύ είσαι πρόθυμος να εκδηλώνεις ειρήνη;

Ένας άνθρωπος είναι αρκετός για να νανάψει μια φωτιά.

Αφαίρεσε τις παρωπίδες και παρατήρησε τι βλέπεις, πως συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου και στους άλλους ανθρώπους. Παρατήρησε τις αξίες σου, τον τρόπο που σκέφτεσαι, τις σκέψεις σου, και τις πράξεις σου.

Βγάλε τις παρωπίδες.

Τι παρατηρείς;

Εγώ παρατηρώ ότι αυτός ο κόσμος είναι ένας τόπος φρικιαστικής βίας. Ένα σφαγείο.

Ας είμαστε ειλικρινείς.

Οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο εγωκεντρικοί, πιο βίαιοι, χειρίζονται πρόσωπα και καταστάσεις για να «ανέβουν». Είναι καταστρεπτικοί, επιδιώκουν τις εφήμερες απολαύσεις, κυνηγούν τους στόχους τους χωρίς να νοιάζονται αν θα πατήσουν επί πτωμάτων για να πάρουν αυτό που θέλουν. Όλοι κοιτάζουν τον εαυτό τους, καιροσκοπούν και σκέφτονται «τι μπορώ να «αρπάξω;»

Τι χάος!! Δέχομαι την πλήρη ευθύνη γι αυτό. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι οι συγκρούσεις συμβαίνουν εκεί έξω. Σε μένα συμβαίνει.

Εγώ είμαι το πρόβλημα και η λύση.

Εδώ βρίσκεται και η σωτηρία μου, μαζί με την σωτηρία του κόσμου.

Αυτή είναι η νέα αρχή.

Δεν υπάρχει αποχωρισμός.

Υπάρχει μόνο Ένας Νους. Ο Θεός.

Είμαι συνδεδεμένη με όλους και με όλα. Δέχομαι την πλήρη ευθύνη. Τα πράγματα δεν αλλάζουν, εγώ αλλάζω. Έτσι αρχίζει να επιτελείται η θεραπεία.

Αφιερώνω το νου μου, την ζωή μου, αυτή την ημέρα στον Θεό.

Βρίσκομαι εδώ μόνο για να βοηθήσω.

Αφιερώνω αυτή την ημέρα στα θαύματα.

Υπόσχομαι να αποδεικνύω και να εκδηλώνω την Αγάπη του Θεού στην γη, σήμερα και κάθε μέρα.

Θα έρθετε μαζί μου;

Σας ζητώ να έχετε θάρρος. Αυτός ο κόσμος χρειάζεται νέους ηγέτες. Χρειάζεται σωτήρες. Χρειάζεται φως.

Χρειάζεται ένα θαύμα.

Χρειάζεται εσάς.

Πηγές: - Gorgeous for God – by Lisa Natoli

http://gorgeousforgod.com

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...