Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Άφησε τα Θαύματα ν' αντικαταστήσουν τις πικρίες!!


Άφησε τα Θαύματα ν’ αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες…

Δεν ξέρω εσείς, αλλά εμένα πάντα μ’ εκνευρίζουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να εισβάλλουν στον προσωπικό μου χώρο! Ιδίως όταν είναι άνθρωποι που αγαπώ, ή της οικογένειάς μου.

Συνήθως απ’ αυτούς δεν γίνεται κάτι τέτοιο;

Όταν λέω προσωπικό χώρο, δεν εννοώ το δωμάτιό μου. Εννοώ όταν επεμβαίνουν στη ζωή μου και θέλουν να μου επιβάλλουν την δική τους θέληση. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με την μορφή προστασίας, ή ζήλειας.

Προσπαθώ να μην αφήνω κάτι τέτοιο να επηρεάζει την προσωπική μου γαλήνη και τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου, με το χρόνο και την πνευματική αναζήτηση, έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Αλλά υπάρχει μέσα μου μια φωνίτσα που διαρκώς διαμαρτύρεται. Γιατί να θέλουν να το κάνουν αυτό σε μένα, δεν μου έχουν εμπιστοσύνη; Δεν εκτιμούν την ακεραιότητά μου, την ειλικρίνειά μου; Και αρχίζει ένας σιωπηλός διάλογος που ποτέ δεν καταλήγει πουθενά.

Γιατί να είναι έτσι οι άνθρωποι; Γιατί συνεχώς να παραπονούνται και να γκρινιάζουν; Γιατί ασχολούνται μαζί μου; Εγώ τους πειράζω;

Αφού είμαι τόσο καλός άνθρωπος!

Κι εγώ τώρα τι κάνω;

Μήπως γκρινιάζω; Μήπως κάνω συλλογή από πικρίες;

Ωχ! Άντε πάλι!

Γιατί να με νοιάζει για τους άλλους;

Το Μάθημα 78 στα Μαθήματα Θαυμάτων λέει: «Αφήστε τα θαύματα ν’ αντικαταστήσουν τις πικρίες».

Αυτό το μάθημα μου υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα έξω από μένα, και εγώ μόνο είμαι αυτή που χρειάζεται βοήθεια και διόρθωση. Κανένας άλλος. Μόνο εγώ.

«Σήμερα ας προσπαθήσουμε να πάμε πέρα από τις πικρίες. Πρώτα ας ξεκινήσουμε συνειδητοποιώντας ότι κάθε επιλογή είναι ανάμεσα σε ένα θαύμα ή σε μια πικρία».

Αν είμαι στενοχωρημένη, κουρασμένη ή μπερδεμένη, εγώ το προκαλώ στον εαυτό μου. Εγώ είμαι αυτή που κρατώ τον εαυτό μου στην κόλαση, νομίζοντας ότι οι άλλοι άνθρωποι μου κάνουν πράγματα. Κανένας δεν μου κάνει τίποτα. Εγώ το κάνω στον εαυτό μου. Το Φως είναι γύρω μου, αλλά εγώ επιλέγω να μην το βλέπω.

«Σήμερα θα επιχειρήσουμε να δούμε τον Υιό του Θεού. Δεν θα αφήσουμε τον εαυτό μας να είναι τυφλός προς αυτόν∙ δεν θα δούμε σ’ αυτόν τις πικρίες και τα παράπονά μας. Έτσι αντιστρέφεται ο τρόπος που βλέπει ο κόσμος, καθώς κοιτάζουμε προς την αλήθεια, μακριά από το φόβο. Θα επιλέξουμε έναν άνθρωπο που έχουμε χρησιμοποιήσει σαν στόχο για τις πικρίες και τα παράπονά μας, θα παραμερίσουμε τις πικρίες και τα παράπονα και θα τον κοιτάξουμε. Ίσως να είναι κάποιος που φοβάσαι ή και μισείς∙ ή μπορεί και κάποιος που νομίζεις ότι αγαπάς και σε έχει θυμώσει∙ κάποιος, ίσως, που θεωρείς φίλο, αλλά μερικές φορές τον βλέπεις δύστροπο ή δύσκολο να τον ευχαριστήσεις, απαιτητικό, εκνευριστικό ή αναληθή ως προς το ιδανικό που θα έπρεπε να υιοθετήσει για τον εαυτό του, σύμφωνα με τον ρόλο που εσύ του έχεις αναθέσει»

«Ξέρεις ποιον να διαλέξεις, το όνομά του ήδη πέρασε από το μυαλό σου. Θα είναι αυτός από τον οποίον θα ζητήσουμε να σου αποκαλυφθεί ο Υιός του Θεού. Βλέποντάς τον πέρα από τα παράπονα και τις πικρίες που του καταλογίζεις, θα μάθεις ότι αυτό που βρίσκεται κρυμμένο όταν δεν τον έβλεπες πραγματικά είναι εκεί, όπως σε όλους, και μπορείς να το δεις.»

Εντάξει! Εύκολο! Εγώ τον βρήκα κιόλας! Εσείς;

Τώρα ας τον κρατήσω στο μυαλό μου και ας του κάνω μια «ανασκόπηση».

«Ξαναδές τα σφάλματά του, τις δυσκολίες που είχες μαζί του, τον πόνο που σου προκάλεσε, την αμέλειά του, καθώς και όλα τα μικρά και μεγάλα δεινά που σου προξένησε. Δες το σώμα του με τα ελαττώματα και τις χάρες, και σκέψου τα λάθη του, ακόμα και τις ‘αμαρτίες’ του»

Το έκανα! Εσείς;

Τώρα ας προσπαθήσω να τον δω διαφορετικά.

«Ας ζητήσουμε από το Αυτόν ο Οποίος γνωρίζει αυτόν τον Υιό του Θεού στην πραγματικότητα Του και την αλήθεια Του, να μπορέσουμε να τον κοιτάξουμε με διαφορετικό τρόπο, και να δούμε τον σωτήρα μας να λάμπει με το φως της αληθινής συγχώρεσης. Το ζητούμε από Αυτόν στο όνομα του Πατέρα και του Υιού, του ιερού όπως Αυτός.

Ας δω τον σωτήρα μου σ’ αυτόν που Εσύ όρισες να με οδηγήσει στο θείο Φως μέσα στο οποίο στέκεται, ώστε να ενωθώ μαζί του.»

Τώρα όσο σκέφτομαι αυτόν που με πίκρανε, αφήνω το νου μου να δει το φως πέρα από τις πικρίες μου.

Η δουλειά μου δεν είναι να τον διορθώσω. Η δουλειά μου είναι να τον αποδεχτώ και ν’ αναγνωρίσω την αλήθεια. Είναι ο σωτήρας μου, παρά τα φαινόμενα.

Η δουλειά μου είναι:

«Ησύχασε, και κοίταξε τον λαμπερό σωτήρα σου. Καμία σκοτεινή πικρία δεν επισκιάζει το φως του τώρα».

Δεν καταλαβαίνω την συμπεριφορά του, αλλά δεν πειράζει. Δεν είναι απαραίτητο!

Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσω ότι ο σωτήρας μου βρίσκεται εκεί, μέσα σ’ αυτόν που με έχει απογοητεύσει.

Συνεχίζω να επιθυμώ να υπήρχε κάτι να κάνω για να τον βοηθήσω να ξεπεράσει την σύγχυσή του.

Ίσως αν κάνω αυτό το μάθημα σωστά, αυτό να είναι το «κάτι» που μπορώ να κάνω. Να βλέπω πέρα από την μορφή και στη θέση της πικρίας έρχεται το θαύμα!

Η σύγχυσή μου για τη σύγχυση κάποιου άλλου είναι η σύγχυση του κόσμου.

Θα αφήσω τα θαύματα ν’ αντικαταστήσουν τις πικρίες…..

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2008

Σήμερα ας μην κρίνω τίποτα απ’ ό,τι συμβαίνει


Σήμερα ας μην κρίνω τίποτα απ’ ό,τι συμβαίνει. (ΜΑΘΗΜΑ 243)

Αυτό είναι ένα σπουδαίο μάθημα για όλους μας, καθώς είναι βέβαιο πως τα πράγματα δεν πηγαίνουν πάντα όπως τα υπολογίζουμε και οι άνθρωποι δεν αντιδρούν όπως περιμένουμε, ούτε οι καταστάσεις εξελίσσονται πάντα, όπως προσδοκούμε.

Χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.

«Θα είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου σήμερα. Δεν θα νομίζω πως ήδη ξέρω αυτό που προς το παρόν πρέπει να παραμείνει πέρα από την κατανόησή μου.»

Όταν αισθάνεσαι θυμωμένος, δεν είναι επειδή κάποιος απέτυχε να ικανοποιήσει την λειτουργία που του είχες αποδώσει; Και αυτός δεν είναι ο λόγος που η επίκρισή σου και η επίθεσή σου προς αυτόν είναι δικαιολογημένες;

Πόσο πιο ευτυχισμένος θα ήσουν αν δεν έδινες τον «κατάλληλο» ρόλο στις φιγούρες που πρωταγωνιστούν στην ζωή σου. Κανένας δεν είναι δυνατόν να σε προδώσει ή να μην σε ικανοποιήσει, παρά μόνο η ιδέα που έχεις γι αυτόν. Αν δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις του ρόλου που εσύ του έχεις αναθέσει.

Μην αναθέτεις, λοιπόν, στους αδερφούς σου ρόλους που φαντάζεσαι ότι θα σε κάνουν ευτυχισμένο. Και μην τους κρίνεις και τους επιτίθεσαι όταν δεν μπορούν να παίξουν τους ρόλους που τους ανάθεσες σε αυτό το παιχνίδι που νομίζεις ότι είναι ο σκοπός της ζωής σου.

Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, ότι δεν γνωρίζουμε τα πάντα – ότι είναι αδύνατον να δούμε όλη την εικόνα από μικρά αποσπασμένα κομμάτια – και ότι υπάρχει ένα μεγαλύτερο σχέδιο που λειτουργεί εδώ και τώρα. Ας μην κρίνουμε τίποτα από ό,τι συμβαίνει.

Είμαι κι εγώ στο ίδιο ταξίδι με σας. Δεν βρίσκομαι σε άλλο μονοπάτι. Όλοι βαδίζουμε προς την τελειοποίηση. Είμαστε μαζί, γύρω μας βασιλεύει το χάος, και βαδίζουμε στο μονοπάτι του επιστροφής και της αυτογνωσίας. Η διαφορά είναι ότι κάποιοι από εμάς, δεν το συνειδητοποιούν και καθυστερούν δίνοντας μεγάλη σημασία σε αξίες που δεν έχουν αξία, σε υλικά πράγματα αυτού του κόσμου, κρίνουν και επικρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Έχουν περιορίσει την οπτική τους σε αυτόν τον κόσμο και νομίζουν ότι εμποδίζονται από τις καταστάσεις και τους άλλους ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτοί που επιλέγουν. Προσπαθούν ν’ αλλάξουν τις εξωτερικές συνθήκες και δεν επιχειρούν ν’ αλλάξουν την οπτική τους.

Τι χάσιμο χρόνου! Καλύτερα να αφήσουμε το παρελθόν να φύγει και να κοιτάξουμε τον προορισμό μας!

Ας βλέπουμε μόνο το ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ της κάθε μέρας!

Ας αναγνωρίσουμε ότι δεν βλέπουμε ολόκληρη την εικόνα. Είναι αδύνατον να κρίνουμε. Δεν γνωρίζουμε γιατί κάποια πράγματα καταστρέφονται ή αλλάζουν. Δεν ξέρουμε γιατί κάποιοι άνθρωποι έρχονται στην ζωή μας, και γιατί άλλοι φεύγουν. Δεν ξέρουμε γιατί πολλές φορές εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε κατεύθυνση. Εμείς δεν ξέρουμε. Αλλά ο Θεός ξέρει. Αυτός γνωρίζει το Σχέδιο.

Δεν χρειάζεται να έχουμε μια εξήγηση για όλα. Απλά να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει, αλλά εμείς δεν την ξέρουμε. Και δεν χρειάζεται!

Ας μην κολλάμε σε τίποτα. Ας μην προσπαθούμε να διευθετήσουμε τίποτα. Γιατί αυτό δεν θα ήταν τίποτα άλλο από δική μας παρέμβαση, να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε την ροή των πραγμάτων.

Όταν ασχολούμαστε με την διευθέτηση των προβλημάτων μας και προσπαθούμε να προγραμματίσουμε την ροή των γεγονότων, είναι σαν να προσπαθούμε να μείνουμε στο ίδιο σημείο του ταξιδιού μας και να μην προχωρήσουμε. Όταν προσπαθούμε να κάνουμε τους άλλους ανθρώπους να κάνουν αυτό που θέλουμε εμείς είναι ένας χειρισμός που μας κρατά στον χωροχρόνο. Είναι τακτική καθυστέρησης, μια προσπάθεια να ελέγξουμε το πώς θα πάνε τα πράγματα, αντί απλά ν’ αφήσουμε τον Θεό να μας δείξει που πρέπει να πάμε.

Ας είμαστε ειλικρινής.

Προσπαθούμε να χειριστούμε ανθρώπους, γεγονότα και καταστάσεις;

Η ξυπνάμε κάθε φορά σε μια καινούρια μέρα, γνωρίζοντας πως έχουμε ένα Οδηγό ο Οποίος μας δείχνει που να πάμε;

Ας ξεχάσουμε τους άλλους ανθρώπους. Αφορά εμάς και μόνο. Αν κάτι δεν λειτουργεί στην ζωή μας, ας το αφήσομε να φύγει. Ας μην κολλάμε. Ας μην πιέζουμε κάτι που δεν δουλεύει να λειτουργήσει. Ο Θεός έχει τον χάρτη, και Αυτός γνωρίζει τον δρόμο.

Ας μην κρίνουμε τίποτα από ό,τι συμβαίνει.

Ας αφήσομε τον Θεό να αναλάβει.

Έχετε προσέξει ότι ο Θεός αφήνει «ταμπέλλες» στον δρόμο για μας;

Πολλές φορές έχω νιώσει ότι με ωθεί προς τα εμπρός. Με οδηγεί σε νέα μέρη που χρειάζεται να πάω. Όταν ακολουθώ λάθος μονοπάτι και χάνω τον δρόμο, κάτι θα συμβεί – κυριολεκτικά μερικές φορές χρειάζεται να με τραβήξει –για να με επαναφέρει!! Τον ευγνωμονώ!!

Πόσες «ωθήσεις» και «παρακινήσεις» χρειάστηκα για να φτιάξω αυτό το μπλογκ!! Με είχε πάρει από το χεράκι και με οδηγούσε. Μου έστειλε ανθρώπους να μου τα πουν και να το ξαναπούν. Με καθοδήγησε στο τι να γράφω και πως..!!

Πόσο χαίρομαι που έχω έναν Οδηγό που γνωρίζει τον δρόμο και με οδηγεί!

Αυτό σημαίνει ότι μένω σε μια κατάσταση αποδοχής και θαυμασμού, ό,τι και να συμβαίνει.

Όταν κάνεις ένα μακρινό ταξίδι στη φύση με το αυτοκίνητο, ξέρεις ότι είσαι ένας επιβάτης που παρατηρεί το τοπίο. Παρακολουθείς το τοπίο από το αυτοκίνητο σαν ταινία του κινηματογράφου.

Μερικές φορές στο δρόμο μπορεί να δεις ένα τρομερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα ή ένα νεκρό σκυλί γεμάτο αίματα, αλλά δεν σταματάς να το αναλύσεις. Συνεχίζεις το ταξίδι σου. Η σκέψη του μπορεί να μείνει για λίγο στο μυαλό σου αλλά έπειτα λες στον εαυτό σου «συμβαίνουν αυτά». Δεν προσπαθείς να το διορθώσεις. Δεν γυρίζεις πίσω να φτιάξεις τα πράγματα. Συνεχίζεις να ταξιδεύεις προς τον προορισμό σου.

Βέβαια, μπορεί να είσαι από εκείνους που σταματούν να βοηθήσουν, - και δεν λέω να μην το κάνεις-, αλλά έπειτα συνεχίζεις το ταξίδι σου. Δεν κατασκηνώνεις εκεί…αναρωτώμενος τα γιατί και τα πως..

Το ίδιο πρέπει να κάνεις και με τα γεγονότα της ζωής σου. Συνέχισε να περπατάς. Σαν τον Johnie Walker. Συμβαίνουν αυτά. Μην προσπαθείς να τα φτιάξεις. Απλά συνέχισε να κατευθύνεσαι προς τον προορισμό σου. Μην παγιδεύεσαι.

Πρόσω ολοταχώς!

Σήμερα δεν θα κρίνω τίποτα από ό,τι συμβαίνει.

Αφήνω το παρελθόν να φύγει.

«Πατέρα, σήμερα αφήνω την δημιουργία ελεύθερη να είναι ο εαυτός της. Τιμώ όλα της τα μέρη, στα οποία συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ. Είμαστε ένα γιατί κάθε μέρος περιέχει την δική Σου μνήμη και η αλήθεια πρέπει να λάμψει σε όλους μας σαν ένα.»

Πηγές: http://gorgeousforgod.com

http://www.courseinmiracles.com/index.html

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Μια Υπόσχεση Αγάπης



Θυμάσαι τότε που ερωτεύτηκες για πρώτη φορά; Ζούσες σε ένα διαφορετικό κόσμο, έτσι δεν είναι; Όταν ο ουρανός σκοτείνιαζε και φάνταζε απειλητικός, τότε εσύ ονειρευόσουνα μια καταιγίδα και σας τους δύο σε ένα ζεστό διαμέρισμα μόνους, και να μην έχετε που να πάτε! Όταν είχες μια πολύ κουραστική μέρα, θα φανταζόσουνα πως κολύμπαγες σε μια μαγευτική παραλία παρέα με την αγάπη σου. Αν είχες μια άσχημη μέρα στο γραφείο και ο κόσμος φάνταζε μέρος απαίσιο, τότε χαμογελούσες μόνος με την σκέψη της αγάπης που σε περίμενε με το τέλος της ημέρας. Και αν κινδύνευε η δουλειά σου, θα φανταζόσουνα τους δυο σας να τα αφήνατε όλα πίσω σας και να αρχίζατε μαζί κάτι σε ένα απομακρυσμένο μέρος, μακριά από όλους και όλα, άφραγκοι αλλά αγαπημένοι!


Όταν όλα τα πράγματα τα βλέπεις από την οπτική της Αγάπης, τίποτα δεν είναι αδύνατο και η ζωή δεν είναι παρά μια περιπέτεια! Μερικοί αυτό το λένε αισιοδοξία, και άλλοι το λεν ανοησία! Αλλά αυτοί που ξέρουν το λένε η Δύναμη της Αγάπης.


Αλλά σε αυτόν τον κόσμο των ατελών σχέσεων, μια τέτοια κατάσταση του νου που δεν υστερεί από το θαύμα, τελικά ξεθωριάζει. Και απομένεις να νιώθεις άτονος, αδιάφορος, βαριεστημένος και αναρωτώμενος που πήγε αυτό το υπέροχο συναίσθημα, που πήγε η περιπέτεια και η μαγεία μαζί με όλες σου τις ελπίδες..


Τις προάλλες μια φίλη μου εκμυστηρεύτηκε πως είχε πια βαρεθεί το ίδιο βιολί κάθε μέρα, δουλειά σπίτι, λογαριασμοί, άγχος και στο τέλος της ημέρας ένα αίσθημα κενού. Όταν προσπάθησα να την εμψυχώσω λέγοντάς της ότι η ζωή μπορεί να γίνει μια περιπέτεια γεμάτη από τον θαυμασμό που νιώθαμε όταν πρώτο-ερωτευτήκαμε, σήκωσε τους ώμους της και έπειτα με κοίταξε καλά, καλά. Γνώριζε πολύ καλά πως δεν είμαι κανένα παιδάκι, ούτε ζω τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα αφού έχω αρκετά χρόνια παντρεμένη. Προσπάθησε, λοιπόν, να το αποδώσει στο ότι ίσως έχω περισσότερο χρόνο για να τον αφιερώσω σε θετικές σκέψεις που μπορεί να με κάνουν ευτυχισμένη, ότι εγώ έχω χρόνο να αφιερώνω για την πνευματική ενασχόληση που μου φέρνει γαλήνη και χαρά, ενώ αυτή είναι το θύμα των συνθηκών και του περιβάλλοντός της και δεν έχει ελεύθερο χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες. Όμως, της είπα, ότι στην πραγματικότητα έχουμε τον ίδιο χρόνο για σκέψη, εφόσον η σκέψη δεν απαιτεί «χρόνο» ή «χώρο». Η σκέψη είναι μια διαδικασία…ένα ταξίδι…..που με οδήγησε εδώ που βρίσκομαι στην ζωή, και δεν έχει καμιά σχέση με ελεύθερο χρόνο, την δουλειά μου, ή οτιδήποτε αφορά αυτόν τον κόσμο.

Ένα Σπίτι χρειάζεται γερά θεμέλια.


Αυτό το «σκέπτεσθαι» είναι στην πραγματικότητα μια «αναζήτηση» και αυτή η αναζήτηση εξελίσσεται σε Γνώση η οποία είναι η βάση για το «σπίτι μου μακριά από το Σπίτι μου», ένα μέρος που σίγουρα μου δίνει την δυνατότητα να εξερευνήσω την ζωή μου, τα καθημερινά γεγονότα, τους ανθρώπους, τους τόπους και τα πράγματα, σαν κάποιος που μόλις ερωτεύτηκε! Βέβαια η αλήθεια είναι μία ότι «πουθενά δεν είναι σαν το Σπίτι σου».


Εδώ και αρκετό καιρό, θυμάμαι τον εαυτό μου να κατευθύνει συνειδητά την σκέψη του προς ένα και μοναδικό στόχο: Την αναζήτηση της γνώσης και της επίγνωσης του Θεού, την μελέτη των νόμους του Σύμπαντος, την κατανόηση των άλλων σε βαθύτερο επίπεδο, και της πνευματικής σφαίρας που απλά «πίστευα» ότι υπήρχε. Μέσα στον πυρήνα της ύπαρξής μου γνωρίζω ποια είμαι, και αυτό μόνο είναι αρκετό για να μου παρέχει ασφάλεια και εσωτερική γαλήνη σε ό,τι και να κάνω, και σε ό,τι δυσκολίες συναντώ.
Τώρα ξέρω ότι μόνο το εγώ μου είναι δυνατόν να επηρεάζεται….το μέσα μου είναι πάντα καλά.

Τα μάτια της ψυχής.
Ο σπουδαιότερος δάσκαλός μου είναι η εμπειρία του να ζω σε δύο επίπεδα: της προσωπικότητας, δηλαδή του εγώ, και του Αληθινού Εαυτού. Η προσωπικότητα είναι ο καθημερνός μου σύντροφος, ο συνειδητός εαυτός που βλέπει τον κόσμο μέσα από μάτια περιορισμού και υπάκουα με πληροφορεί τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνω για να είμαι εντάξει και προφυλαγμένη από τους κινδύνους αυτού του κόσμου. Ο Αληθινός Εαυτός, από την άλλη μεριά, περιμένει υπομονετικά, και μου προσφέρει την ακλόνητη γνώση ότι η πραγματική μου φύση είναι να ζω σε συνεχή ευεξία και απεριόριστες δυνατότητες, και αυτό είναι δικαίωμά μου, κληρονομιά από την στιγμή της γέννησής μου, και ότι μπορώ να ζω έτσι φτάνει να το επιλέξω….Ο Αληθινός μου Εαυτός γνωρίζει σταθερά και αμετάκλητα την διευρυμένη φύση του άσχετα με τις εκάστοτε εμπειρίες που βιώνω την κάθε στιγμή.
Όποτε αισθάνομαι περιορισμένη, φοβισμένη, ανάξια ή ανεπαρκής ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό, τότε έχω ταυτιστεί με το εγώ μου. Και ξέρω, τώρα, ότι μπορώ να δω την ίδια κατάσταση από την οπτική της Ψυχής.
«Όταν γίνεσαι μάρτυρας, αρχίζεις να ανακαλύπτεις ότι δεν είσαι αυτό που παρατηρείς∙ δεν είσαι αυτά τα πράγματα που παρατηρείς για το σώμα σου. Είσαι, όμως, αυτός που παρατηρεί.»
-Wayne Dyer-

Όταν καμιά φορά οι άλλοι ειρωνεύονται και απαξιώνουν την εσωτερική μου αναζήτηση αλλά ταυτόχρονα αισθάνονται χαμένοι και κουρασμένοι από την ζωή, εγώ δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ γιατί δεν τους περνάει από το νου να ψάξουν για κάτι άλλο από τα συνηθισμένα, ν’ αναζητήσουν με ειλικρίνεια αν όντως υπάρχει κάτι στην ιδέα ότι ο άνθρωπος μετέχει του Νου του Θεού, ότι υπάρχει ο Θεϊκός Σπινθήρας μέσα της το Άγιο Πνεύμα, που πάντα περιμένει την συγκατάθεσή της, για ν’ αναλάβει την ζωή της. Αν πραγματικά πιστεύουν ότι το να ερωτεύεσαι είναι στ’ αλήθεια «κάτι», τότε της φανταστούν τι θα γινόταν αν οι σκέψεις που φέρνουν τέτοια ψυχική ανάταση, ελπίδα και ασφάλεια δεν τελείωναν ποτέ…


Αυτό θα βρεις αν κάνεις πραγματικά αυτό που πρότεινε ο Ιησούς και βάλεις την «αναζήτηση» πρώτη στην ζωή σου!
«Αναζητείστε πρώτα την Βασιλεία των Ουρανών και όλα τα άλλα θα σας προστεθούν.» Η αναζήτηση δεν χρειάζεται να είναι μια οργανωμένη προσπάθεια, αλλά πρέπει να είναι μια εσκεμμένη πρόθεση με συγκεκριμένο στόχο – αυτόν της ανεύρεσης της Αλήθειας, όποιο όνομα και να Της δίνεις.


Ο κόσμος στον οποίο βρίσκομαι τώρα,…αυτό το σπίτι μακριά από το Σπίτι που έγινε το καταφύγιό μου, βασίζεται σε ένα πειθαρχημένο νου που αναζητά με συνέπεια και ζήλο την Αλήθεια σε πρώτη προτεραιότητα.

Πέρα από θρησκεία, σε επίπεδο βιώματος.

Πέρα από λέξεις, σε επίπεδο αίσθησης.

Πέρα από πίστη, σε επίπεδο Γνώσης.

Έχω καταλήξει ότι το αποτέλεσμα μια τέτοιας αναζήτησης είναι μια ευτυχέστερη κατάσταση του νου, εφόσον της βασικός νόμος του Σύμπαντος είναι της της Αιτίας και του Αποτελέσματος.
Το αποτέλεσμα της αναζήτησης είναι η εύρεση!
«Αυτός που αναζητά την Αλήθεια, είναι αδύνατον να αποτύχει»
- ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ-

Εστιάζοντας σε αυτήν την Αγάπη που βρίσκω με την αναζήτηση, κρατώ μια αίσθηση «καινοτομίας» της καθημερινές μου εμπειρίες, που μοιάζει πολύ με το να ερωτεύεσαι για πρώτη φορά κάθε μέρα.


Σαν τον νέο εραστή, γνωρίζω συννεφιασμένες , ηλιόλουστες και βροχερές μέρες αλλά άσχετα με το τι φέρνει η ζωή, αισθάνομαι μια Υπόσχεση Αγάπης μέσα μου! Αυτή η Αγάπη βρίσκει τον δρόμο της στην μέρα μου επειδή επικεντρώνομαι μόνο στην αναζήτηση της. Όλα της’ άλλα, τα διώχνω από το νου μου, αφήνοντάς τα να περνούν από το νου μου και έπειτα απελευθερώνοντάς τα, διότι δεν είναι παρά της περισπασμός της εστίασής μου.
Και της, παρατηρώ τόσους ανθρώπους που δίνουν μεγάλη σημασία σε πράγματα που δεν έχουν πραγματική αξία, θεωρώντας τα ότι αυτά είναι η χρυσή άκρη του ουράνιου τόξου. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χάσει τον δρόμο της.


Τα «ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ» στο κεφάλαιο 3 λέει:

Το «Πολλοί έχουν καλεστεί αλλά λίγοι είναι οι εκλεκτοί» θα έπρεπε να γίνει, «Όλοι έχουν καλεστεί αλλά λίγοι επιλέγουν ν’ ακούσουν.» Γι αυτό, δεν επιλέγουν σωστά. Οι «εκλεκτοί» είναι απλά αυτοί που επιλέγουν σωστά, πιο σύντομα. Αυτοί επιλέγουν σωστά, τώρα, και βρίσκουν γαλήνη της ψυχές της. Ο Θεός της γνωρίζει μόνο εν ειρήνη, και αυτή είναι η πραγματικότητα της.»


Όταν, λοιπόν, κρατώ το Εσωτερικό Μάτι μου εστιασμένο στον στόχο της πνευματικής Αφύπνισης, η κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια και είτε κάνω δουλειές του σπιτιού, είτε τηλεφωνώ σε φίλους, είτε είμαι στην δουλειά, είτε οδηγώ το αυτοκίνητό μου, είτε πηγαίνω για ύπνο το βράδυ, ξέρω πως δεν υπάρχει εμπειρία, ή κάποια συνάντησή μου με κάποιο πρόσωπο, ούτε σκέψη που περνά από το μυαλό μου, που να μην περιέχει κάτι για μένα, ένα μήνυμα, ένα μάθημα και ακόμα περισσότερη χαρά, και αυτό επειδή έχω αποφασίσει να αναζητώ τον Θεό σε όλα τα πράγματα.

Μόλις πάρουμε αυτή την απόφαση με εμπιστοσύνη, τότε βρισκόμαστε στον δρόμο για μια χαρμόσυνη ζωή. Οτιδήποτε λιγότερο οδηγεί σε απελπισία και σε αίσθημα κενού…


Πηγές: www.thesacredself.com
www.higherawareness.com
-A Course in Miracles-
-Coming Home- by Martia Nelson

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2008

Ο Καλεσμένος μου ζητά ένα μικρό δώρο από εμένα.



Μου ζητά να διαλέξω άλλη μια φορά.

«Διάλεξε άλλη μια φορά, αν θέλεις να πάρεις την θέση σου ανάμεσα στους σωτήρες του κόσμου, ή αν επιθυμείς να παραμείνεις στην κόλαση, και να κρατήσεις και τους αδερφούς σου εκεί.»

Τι εύκολη είναι αλήθεια αυτή η επιλογή! Μου ζητά να διαλέξω ανάμεσα στις αδυναμίες μου και στην δύναμη Εκείνου μέσα μου. Αυτή είναι η χάρη που μου ζητά ο Καλεσμένος μου.

Αυτό που διαλέγω είναι αυτό που θεωρώ πραγματικό.

Μου ζητά να μην αφήνω ποτέ τις αδυναμίες μου να κατευθύνουν τις πράξεις μου. Γιατί έτσι δίνω δύναμη στις αδυναμίες μου.

Μου ζητά ν’ αφήσω το εσωτερικό Φως ν’ αναλάβει ό,τι κάνω.

Μου ζητά να Του παραδώσω τις αδυναμίες μου, και Αυτός θα τις ανταλλάξει με την δύναμή Του!

Αυτό είναι το δώρο που μου ζητά.

Μου εξηγεί ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζω είναι μαθήματα που μέχρι τώρα απέτυχα να μάθω, και παρουσιάζονται για άλλη μια φορά τώρα, για να κάνω μια καλύτερη επιλογή, εκεί που πριν έκανα λάθος, κι έτσι να ξεφύγω από κάθε πόνο που μου έφερε η προηγούμενη εσφαλμένη επιλογή μου.

Σε κάθε δυσκολία, κάθε στενοχώρια, και κάθε περιπλοκή ο Καλεσμένος μου με καλεί και μου λέει απαλά, «Αδερφέ μου, διάλεξε πάλι». Επιθυμεί να απαλλάξει από κάθε δυστυχία εμένα που ο Θεός με προόρισε να είμαι ο βωμός της χαράς. Δεν με αφήνει μόνη και αβοήθητη, σε εφιάλτες της κόλασης, αλλά επιθυμεί να απελευθερώσει τον νου μου από ό,τι κρύβει το πρόσωπό Του από μένα.

Αν του δώσω αυτό το μικρό δώρο, η δύναμή Του είναι δική μου διότι Αυτός είναι ο πραγματικός μου Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε ως μοναδικό του Υιό.

Ας μην Του αρνηθώ το μικρό δώρο που ζητά, όταν σε αντάλλαγμα εναποθέτει στα πόδια μου την ειρήνη του Θεού, και την δύναμη να φέρω αυτήν την ειρήνη σε όλους όσους περιπλανώνται στον κόσμο αβέβαιοι, μόνοι, σε συνεχή φόβο. Διότι μου έχει δοθεί να ενωθώ με τον κάθε ένα τους, και μέσα από τον Καλεσμένο μου να αφαιρέσω το πέπλο από τα μάτια τους, που τους εμποδίζει να δουν τον δικό τους Ιερό Εαυτό.

Based on ACIM, chapter 31, VIII

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΚΛΕΙΔΙ.




Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας έναν θησαυρό από τον άνθρωπο που με βοήθησε να ξεπεράσω την προκατάληψή μου για τον Χριστιανισμό. Είχα ταυτίσει με την διδασκαλία του Ιησού, τα εγκλήματα που διέπραξαν κάποιοι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού ανά τους αιώνες, καθώς επίσης είχα συνδέσει με αυτή τη θρησκεία ό,τι οπισθοδρομικό και αναχρονιστικό. Μπορείτε να πιστέψετε ότι ακόμα και η λέξη «Θεός» ή «Χριστός» με ενοχλούσαν;
Χάρη στα βιβλία αυτού του ανθρώπου, είδα με άλλη οπτική την διδασκαλία του Ιησού και από τότε έχει αλλάξει στην κυριολεξία η ζωή μου και ο τρόπος που σκέπτομαι.
Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Έμμετ Φοξ. Γεννήθηκε στην Ιρλανδία το 1886, έγινε ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του κινήματος της Νέας Σκέψης στην Αμερική και πέθανε στην Γαλλία το 1951.
Όλα του τα βιβλία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πύρινος Κόσμος. Είναι γεμάτα από απλές και προσιτές συμβουλές σε όλους τους ανθρώπους.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ.

Πρόθεση αυτού του άρθρου δεν είναι ν’ αποτελέσει μια καθοδηγητική πραγματεία αλλά μια πρακτική συνταγή για να βγαίνουμε από τις δυσκολίες. Η μελέτη και η έρευνα είναι καλά στην ώρα τους αλλά δεν ωφελεί η ποσοτική ενασχόληση μαζί τους. Μόνον η πρακτική ενασχόληση σε επίπεδο συνειδητότητας θα σε βγάλει από μια δύσκολη περίσταση. Το λάθος που γίνεται από πολλούς όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά στην ζωή τους είναι ότι ψάχνουν στο ένα βιβλίο ύστερα απ’ το άλλο, χωρίς να βρίσκουν διέξοδο.
Διάβασε το «Χρυσό Κλειδί» πολλές φορές. Κάνε αυτά ακριβώς που λέει και να δείξεις επιμονή θα ξεπεράσεις κάθε δυσκολία.

ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΚΛΕΙΔΙ.

Η Προσευχή θα σε κάνει αργά ή γρήγορα ικανό να μπορείς να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία που υπάρχει. Αυτό είναι το Χρυσό Κλειδί που οδηγεί στην αρμονία και στην ευτυχία.
Σε εκείνους που δεν έχουν γνωρίσει την πιο μεγάλη δύναμη που υπάρχει, αυτό ίσως να φαίνεται σαν μια επιπόλαια δήλωση αλλά αρκεί μια σωστή προσπάθεια για να αποδειχτεί περίτρανα ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δεν θα έπρεπε να βασιστείς στα λόγια οποιουδήποτε. Προσπάθησε μόνος σου και θα δεις.
Ο Θεός είναι παντοδύναμος και ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση κι έχει εξουσία πάνω σ’ όλα τα πράγματα. Αυτή είναι η εμπνευσμένη διδασκαλία και πρέπει να την παίρνει κανείς κατά γράμμα, έτσι όπως την διαβάζει. Όταν λέμε άνθρωπο εννοούμε τον κάθε άνθρωπο, γι αυτό λοιπόν η ικανότητα να αποκτά κανείς αυτή την δύναμη δεν είναι ιδιαίτερο προνόμιο του Μυστικού ή του Αγίου, όπως υποθέτουν πολύ συχνά, ή έστω ενός πολύ εκπαιδευμένου. Όποιος και να’ σαι, οπουδήποτε κι αν είσαι, το Χρυσό Κλειδί για την αρμονία είναι στο χέρι σου. Αυτό συμβαίνει επειδή στην προσευχή λειτουργεί ο Θεός κι όχι εσύ κι έτσι οι αδυναμίες σου δεν έχουν καμιά βαρύτητα. Εσύ είσαι μόνον το κανάλι μέσα απ’ το οποίο η Θεϊκή δράση επενεργεί και το θέμα είναι να βγαίνεις από τη μέση. Οι αρχάριοι επιτυγχάνουν πολλές φορές εκπληκτικά αποτελέσματα με την πρώτη τους προσπάθεια, γιατί το μόνο που χρειάζεται είναι να έχεις ανοικτό νου κι αρκετή πίστη προκειμένου να επιχειρήσεις το πείραμα. Πέρα απ’ αυτά, μπορείς να έχεις οποιαδήποτε άποψη περί θρησκείας θέλεις.
Όσο για την ουσιαστική μέθοδο, είναι – όπως όλα τα θεμελιώδη πράγματα – πολύ απλή. Αυτό που έχεις να κάνεις είναι αυτό: Πάψε να σκέφτεσαι την δυσκολία όποια κι αν είναι και σκέψου στην θέση της το Θεό. Αυτός είναι ο πλήρης κανόνας και αν τον εφαρμόσεις το πρόβλημα θα εξαφανιστεί. Ίσως να πρόκειται για κάτι σπουδαίο ή για κάτι μικρό, ίσως να αφορά την υγεία, τα οικονομικά, μια μήνυση, έναν καβγά, ένα ατύχημα ή οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Ό, τι όμως και να είναι πάψε να το σκέφτεσαι κι άρχισε να σκέφτεσαι τον Θεό. Αυτό είναι το μόνο που πρέπει να κάνεις.
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κάτι πιο απλό, έτσι δεν είναι; Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν θα μπορούσε να το κάνει απλούστερο κι όμως ποτέ δεν αποτυγχάνει αν η προσπάθεια είναι σωστή.
Μην προσπαθείς να διαμορφώσεις μια εικόνα του Θεού, πράγμα που είναι βέβαια ακατόρθωτο. Εργάσου με οτιδήποτε γνωρίζεις για τον Θεό. Ο Θεός είναι Σοφία, Αλήθεια, ασύλληπτη Αγάπη. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, έχει δύναμη απεριόριστη, γνωρίζει τα πάντα, κ.ο.κ. Δεν έχει σημασία το πόσο πολύ νομίζεις πως τα κατανοείς όλα αυτά. Συνέχισε να τα επαναλαμβάνεις.
Πρέπει όμως να μη σκέφτεσαι το πρόβλημα, όποιο και να είναι.
Ο κανόνας είναι να σκέφτεσαι για τον Θεό και αν σκέφτεσαι το πρόβλημά σου τότε δεν σκέφτεσαι για τον Θεό.
Ο στόχος σου είναι να διώξεις από την συνειδητότητά σου την σκέψη της δυσκολίας, για λίγα τουλάχιστον λεπτά, αντικαθιστώντας την με την σκέψη του Θεού. Αυτό είναι η ουσία του όλου θέματος. Αν μπορείς ν’ απορροφηθείς με την σκέψη του πνευματικού κόσμου τόσο ώστε να ξεχάσεις πράγματι για λίγο τα πάντα για το πρόβλημα που σε απασχολούσε όταν άρχισες την προσευχή, τότε θα διαπιστώσεις πως είσαι ασφαλής και άνετος, μακριά από το πρόβλημα – ότι έχεις στ’ αλήθεια αποτελέσματα.
Για να «Χρυσοκλειδώσεις» κάποιο αρνητικό άτομο ή κάποια δύσκολη κατάσταση σκέψου:
«Θα Χρυσοκλειδώσω τώρα τον/την………… ή εκείνον τον κίνδυνο» και ύστερα προχώρησε και διώξε κάθε σκέψη για τον/την…..ή τον κίνδυνο από το νου σου, αντικαθιστώντας την με την σκέψη του Θεού.
Λειτουργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο δεν επηρεάζεις τη συμπεριφορά του ατόμου εκείνου αλλά το εμποδίζεις να σε βλάψει ή να σ’ ενοχλήσει και το μόνο που του κάνεις είναι καλό. Από εκείνο το σημείο και μετά θα είναι ένα καλύτερο, σοφότερο και πιο πνευματικό άτομο επειδή εσύ το «χρυσοκλείδωσες». Μια πιθανή δίκη ή κάποια άλλη δυσκολία μπορεί να μη συμβεί ποτέ, γιατί ίσως να αποδοθεί διαφορετικά η δικαιοσύνη σε όλα τα μέρη. Μπορεί η έκβαση της κατάστασης να είναι κάποια που ούτε καν την είχες φανταστεί.
Αν βρίσκεις πως μπορείς να το κάνεις αυτό πολύ γρήγορα, τότε να το επαναλαμβάνεις αρκετές φορές την ημέρα με ενδιάμεσα διαλείμματα. Να είσαι πάντως σίγουρος ότι κάθε φορά που το κάνεις διώχνεις κάθε άλλη σκέψη για το πρόβλημα μέχρι να έρθει η επόμενη φορά. Αυτό είναι σημαντικό.
Είπαμε ότι το Χρυσό Κλειδί είναι κάτι το απλό κι έτσι είναι πράμγατι, αλλά δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο να το γυρίσεις. Αν είσαι πολύ τρομαγμένος ΄΄η αγχωμένος ίσως να είναι δύσκολο στην αρχή να διώξεις τις σκέψεις σου γι’ αυτό το πρόβλημα. Με την σταθερή πάντως επανάληψη κάποιας δήλωσης απόλυτης Αλήθειας που βρίσκει μέσα σου ανταπόκριση, όπως λόγου χάρη η φράση «Δεν υπάρχει δύναμη άλλη απ’ το Θεό» ή «Είμαι Παιδί του Θεού, γεμάτο και περιτριγυρισμένο από την τέλτια ειρήνη του Θεού» ή «Ο Θεός είναι Αγάπη» ή «Τώρα με καθοδηγεί ο Θεός» - όσο μηχανικά κι αν σου φαίνεται αρχικά- θα διαπιστώσεις ότι η «θεραπεία» έχει αρχίσει να «αποδίδει» κι ότι ο νους σου καθαρίζει. Μην παρχίζεις με ένταση, να είσαι ήρεμος αλλά επίμονος.
Μην προσπαθείς να σκέφτεσαι εκ των προτέρων τη λύση της δυσκολίας σου που ίσως να φανεί. Αυτό είναι μια προκαθορισμένη σκιαγράφηση που θα καθυστερήσει τα αποτελέσματα. Άφησε το θέμα του τρόπου και των μέσων στο Θεό. Εσύ θέλεις να βγεις από την δυσκολία σου∙ αυτό είναι αρκετό. Κάνε αυτό που πρέπει και ο Θεός θα κάνει το δικό Του.
Όποιος επικαλεστεί το Όνομα του Κυρίου θα σωθεί.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ,...ΤΑ ΨΟΦΙΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ …..ΟΙ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ.





Κάπου διάβασα ότι οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι μπορείς να πάρεις ένα βλαστοκύτταρο και να το βάλεις μέσα σε ένα ασθενή ενήλικα και αυτό το μοναδικό μικρό υγιές κύτταρο θα δημιουργήσει ένα τέλειο συκώτι, θα θεραπεύσει την ασθένεια, θα εκδιώξει τα παλιά κύτταρα και θα δώσει ενέργεια και ζωντάνια στο σώμα. ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΥΤΤΑΡΟ.

Αυτό ακριβώς κάνει και μια τέλεια σκέψη στο σώμα – εκδιώκει όλες τις αρνητικές! Διώχνει όλες τις ασθένειες. Αποβάλλει τα παλιά νεκρά κύτταρα. ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΣΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ, ΘΑ ΣΕ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ!!!!

Εσύ είσαι ο γιατρός. Εσύ είσαι ο ασθενής. Εσύ αποφασίζεις ότι θέλεις να θεραπευτείς, και τότε εισάγεις μια τέλεια σκέψη στο σώμα σου και αφήνεις την θεραπεία να εκτελέσει το έργο της.

Η κατανόησή σου δεν είναι απαραίτητη. Χρειάζεται να καταλάβεις πως δουλεύει το βλαστοκύτταρο στο ανθρώπινο σώμα; Χρειάζεται να καταλάβεις πως λειτουργεί ο ηλεκτρισμός για ν’ ανοίξεις το φως; ΟΧΙ. Αλλά χρειάζεται η πράξη σου. Πρέπει να εισάγεις το νέο κύτταρο στο γέρικο σώμα ή να διασχίσεις το δωμάτιο και να ανοίξεις το φως πατώντας τον διακόπτη.

Έτσι γίνεται και μ’ αυτό. Πρέπει ν’ αρχίσεις να θυμάσαι τον Θεό όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Πρέπει να αφήσεις το ΦΩΣ να έρθει όταν παντού γύρω σου επικρατεί βαθύ σκοτάδι.

Μην προσπαθείς ν’ αναλύσεις το σκοτάδι. Μην προσπαθείς να δώσεις λύση στο πρόβλημα. ΑΠΛΑ ΑΣΕ ΤΟ ΦΩΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ. Ξέχασε το πρόβλημα και σκέψου τον Πατέρα σου. Σκέψου ότι είσαι Παιδί του Θεού, και ότι το Θέλημα του Πατέρα σου για σένα είναι η απόλυτη ευτυχία. Σκέψου ότι σαν Παιδί του Θεού είσαι τέλειος.

Σκέψου το κι ας μην το πιστεύεις, στην αρχή.

Κάνε τέτοιες σκέψεις και η μνήμη σου θα επανορθωθεί. Θα θυμηθείς την Θεϊκή σου καταγωγή. ΑΥΤΟ ΘΑ ΣΕ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕΙ. ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Θα εκπλαγείς για το πόσο ριζικά θ’ αλλάξει η ζωή σου αν επιδείξεις μόνο λίγη προθυμία και λίγη εξάσκηση σε τέτοιου είδους σκέψεις. Πίστεψέ με, το γνωρίζω εξ ιδίας πείρας.

Πόσο συχνά εξασκείς ιδέες αλήθειας; Πόσο θυμάσαι τον Θεό στην καθημερινότητα σου; Πόσο συχνά συγχωρείς; Πόσο συχνά είσαι χαρούμενος;

Πέντε λεπτά την ημέρα;

Δέκα;

Πρωί και βράδυ;

Πιο συχνά ή πιο σπάνια;

Καθόλου;

Μήπως κάθε λεπτό και κάθε στιγμή;

Άρχισε να εκπαιδεύεις το μυαλό σου συστηματικά, παρατηρώντας τις σκέψεις σου και αλλάζοντάς τες καθώς αυτές ανέρχονται στην συνειδητότητά σου.

Συλλαμβάνεις μια σκέψη ενοχής ή έχεις μια στιγμιαία αμφιβολία;

Κάποιος σου λέει κάτι προσβλητικό ή σου επιτίθεται κι εσύ αρχίζεις να νιώθεις εκνευρισμό; Πιάνεις πάλι την σκέψη και εισάγεις μια νέα φωτεινή όπως: «ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!»

Όλη την ημέρα, σε κάθε κατάσταση, πάντα να «συλλαμβάνεις» τις παλιές νεκρές σκέψεις (αμφιβολία, λύπη, ανησυχία, ζήλια, φόβο, θυμό, κατάθλιψη) και να τις αποβάλλεις. Να κάνεις το σώμα και το νου σου να δονείται με νέες ιδέες. ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ. Να εισάγεις Φως.

Και το καλύτερο είναι ότι δεν χρειάζεται ν’ αναλύεις τίποτα! Αναλύεις ένα ψόφιο ψάρι; Γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο;

Από την στιγμή που το δεις έτσι ακριβώς όπως είναι – ένα ψόφιο ψάρι- το πετάς!! Δεν το κρατάς ελπίζοντας να ζωντανέψει. Δεν το μελετάς για πολλές μέρες. Δεν το πας στο γιατρό με την ελπίδα να το γιατρέψεις. Αμέσως ξέρεις ότι πρόκειται για ένα ψόφιο ψάρι. Αμέσως η αντίδρασή σου είναι «ΒΡΩΜΑΕΙ» και έπειτα το πετάς. Θέλεις ν’ απαλλαγείς απ’ αυτό το συντομότερο δυνατό.

Το ίδιο είναι και με τις σκέψεις σου. Έχεις μια σκέψη αμφιβολίας και φόβου; ΒΡΩΜΑΕΙ!!!! Και την πετάς.

Βλέπεις πόσο απλό μπορεί να γίνει; Κάνε το σαν παιχνίδι!

Θα πιάνεις τις παλιές «ψόφιες» σκέψεις και θα τις πετάς! Δεν θα τις κρατάς για να τις μελετήσεις ούτε θα κρατάς σημειώσεις σε ημερολόγια ή σημειωματάρια με την ελπίδα κάποια μέρα να κατανοήσεις τον εαυτό σου. Γιατί να συμβαίνει αυτό;

Γιατί να νιώθω έτσι;

Γιατί να είμαι τόσο ευαίσθητη;

Γιατί πάντα με παρεξηγούν;

Γιατί με εκμεταλλεύονται;

Μήπως φταίνε τα παιδικά μου χρόνια;

Μήπως είναι το κάρμα μου;

Μήπως φταίνε οι διελαύνοντες πλανήτες;

Μήπως δεν είμαι καλός άνθρωπος;

Όχι!

Απλά αναγνώρισε ότι οι σκέψεις φόβου είναι νεκρές και δεν εξυπηρετούν τίποτα! Και πέταξέ τες! Όπως τα ψόφια ψάρια! Δεν θέλεις τον θάνατο και την αρρώστια στο σώμα σου άλλο πια!

Αν εξασκηθείς σε αυτή την τακτική θα δεις πόσο ψηλά θα βρίσκεται το ηθικό σου και αυτό θα φαίνεται και στη στάση του σώματός σου. Θα δεις ότι θα είσαι υγιής, χαρούμενος και γαλήνιος

Ή αν σου αρέσει η ποικιλία και θέλεις να παίξεις κάτι άλλο, μπορείς να παίξεις και το παιχνίδι με τις ραδιοσυχνότητες.

Βρες την δική σου συχνότητα. Η συχνότητα της λύπης και του φόβου δεν είναι η δική σου. Η δική σου είναι η συχνότητα της αγάπης και της χαράς.

Όταν, λοιπόν, πιάνεις τον εαυτό σου να υποκύπτει στον πειρασμό του φόβου, της αμφιβολίας, της ανησυχίας κλπ., άλλαξε συχνότητα! Μπορείς ν’ αλλάξεις την συναισθηματική σου συχνότητα όπως αλλάζεις σταθμό στο ραδιόφωνο.

Ό,τι υποφέρει δεν είναι δικό σου κομμάτι.

Άλλαξε συχνότητα. Δεν είναι μυστικιστικό. Δεν είναι θαυματουργό. Δεν είναι μαγικό. Είναι ο φυσικός νόμος.

Θα είσαι σε όποια συχνότητα συντονιστείς.

Από όλες τις συχνότητες που παίζουν όλη την ώρα σε ποιά είσαι συντονισμένος; Αν δεν σου αρέσει το τραγούδι που ακούς, άλλαξε σταθμό!

Ακούω τον σταθμό στον οποίο έχω συντονιστεί…αν υπάρχει λύπη και βάσανο στην ζωή μου τότε αυτό δεν σημαίνει παρά ένα πράγμα: ότι έχω συντονιστεί με τον σταθμό της λύπης και των βασάνων.

Το μόνο που έχω να κάνω είναι να αλλάξω κανάλι!

Χα! Τόσο απλό!

Παίζουν και άλλα τραγούδια!

Είναι παράνοια να μένεις σε μια κατάσταση ή σχέση που σε πληγώνει ελπίζοντας ότι θα αλλάξει θαυματουργά σε μια κατάσταση που να αγαπάς.

Άλλαξε σταθμό! Στον σταθμό των βασάνων παίζει βάσανα. Αυτό και τίποτα άλλο. Αν δεν σου αρέσει άλλαξε συχνότητα!

Την ίδια στιγμή, σε άλλους σταθμούς παίζει αγάπη. Και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να συντονιστείς.

Πηγές: - A Course in Miracles-

“Gorgeous for God” by Lisa Natoli.

www.acim.org.

www.gorgeousforgod.com

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ



Σήμερα ας ασχοληθούμε με κάτι πρακτικό. Πήγαινε να κοιτάξεις στον καθρέφτη.


Η αντανάκλασή σου είναι ΤΟ ΜΟΝΟ που θα πρέπει να σε νοιάζει. Η αντανάκλασή σου είναι το ΜΟΝΟ που έχει σημασία. Το τι κάνουν οι άλλοι δεν σε απασχολεί καθόλου.


Ο πολεμιστής ασχολείται με τον εαυτό του, μόνο. Με την κυριαρχία του πάνω στο νου του.


Δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι. Υπάρχεις μόνο εσύ και ο Θεός.


Όταν επικεντρώνεις την προσοχή σου στους άλλους ανθρώπους είναι σπατάλη χρόνου, ενέργειας και της δύναμης του Θεού.


Απλά κοίταξε τον εαυτό σου

Ρώτησε τον εαυτό σου που βρίσκεσαι ΕΣΥ στο ταξίδι, να είσαι ακέραιος, και να μην ανησυχείς για τους άλλους. Μόλις αναλάβεις τις ευθύνες των δικών σου πράξεων ( αφήνοντας τις κρίσεις, τα παράπονα, τις συγκρούσεις), οι “άλλοι άνθρωποι” αυτόματα θα μεταμορφωθούν.


Απλά, κοίτα τον εαυτό σου.


Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να ξεφύγεις από την λύπη και αυτός είναι να αλλάξεις το νου σου. Να ΜΕΤΑ-ΝΟΗΣΕΙΣ. Μην περιμένεις να αλλάξουν οι εξωτερικές συνθήκες, γιατί αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Θα περιμένεις χίλια χρόνια για κάποιον ή κάτι έξω από εσένα να σε κάνει χαρούμενο ενώ αυτός που κρατά τον κόσμο αλυσοδεμένο δεν είναι άλλος από σένα.


Σε παρακαλώ, ξύπνα!


Η αλλαγή συμβαίνει ΠΡΩΤΑ στο μυαλό σου – ακριβώς εδώ, ακριβώς αυτή την στιγμή- και ΜΕΤΑ αλλάζουν οι εξωτερικές συνθήκες. Έτσι γίνεται και ό,τι άλλο νομίζεις δεν άλλο από πλάνη.


ΕΣΥ είσαι υπεύθυνος για ό,τι βλέπεις. Κανένας δεν σου κάνει τίποτα. Ο Θεός δεν σε τιμωρεί.


Εσύ είσαι μόνο, που αποφασίζεις ανάμεσα στην ευτυχία ή την λύπη.


Γι αυτό, ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ.
ΠΗΓΕΣ: http://www.gorgeousforgod.com/
http://www.acim.org/

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ



Άκου, - ίσως πιάσεις από μακριά μια μελωδία που σου θυμίζει κάτι πανάρχαιο, που δεν έχεις λησμονήσει εντελώς.

Αμυδρά, ίσως, αλλά όχι εντελώς ξένο, σαν ένα τραγούδι που το όνομά του το έχεις λησμονήσει από καιρό, καθώς και τις συνθήκες που το είχες ακούσει.

Στο μυαλό σου δεν έχει μείνει ολόκληρο το τραγούδι, παρά μόνο ένα ψίθυρος από την μελωδία του, ο οποίος δεν είναι συνδεδεμένος με κάποιο πρόσωπο ή τόπο ή κάτι συγκεκριμένο.

Κι όμως, θυμάσαι, έστω κι από αυτό το πολύ μικρό κομμάτι, πόσο ωραίο ήταν αυτό το τραγούδι, πόσο όμορφα ήταν εκεί που το άκουγες, και πόσο αγαπούσες εκείνους που βρίσκονταν μαζί σου όταν το άκουγες.

Οι νότες δεν είναι τίποτα. Και όμως, τις έχεις κρατήσει μαζί σου, όχι γι αυτές καθαυτές, αλλά σαν γλυκιά ανάμνηση αυτού που θα σε έκανε να κλάψεις αν μόνο θυμόσουν πόσο σου ήταν αγαπητό.

Θα μπορούσες να θυμηθείς, κι όμως φοβάσαι, πιστεύοντας ότι θα χάσεις τον κόσμο που έχεις μάθει να βλέπεις από τότε. Κι όμως γνωρίζεις ότι τίποτα στον κόσμο που έχεις μάθει δεν είναι τόσο αγαπητό όσο αυτό.

Άκου, και δες αν θυμάσαι ένα αρχαίο τραγούδι που ήξερες από τόσο παλιά και το έχεις κρατήσει με τόση αγάπη στην καρδιά σου, μεγαλύτερη από όποια μελωδία έμαθες τον εαυτό σου να αγαπά από τότε.

Πέρα από το σώμα, πέρα από τον ήλιο και τα αστέρια, πέρα από όλα όσα βλέπεις, και όμως κατά κάποιο τρόπο οικείο, βρίσκεται ένα τόξο από χρυσό φως που εκτείνεται καθώς το κοιτάς σε μεγάλο και λαμπερό κύκλο.

Και όλος ο κύκλος γεμίζει με φως μπροστά στα μάτια σου. Τα όρια του κύκλου εξαφανίζονται, και αυτό που βρίσκεται μέσα σε αυτόν δεν περιέχεται πουθενά στην πραγματικότητα. Το φως επεκτείνεται και καλύπτει τα πάντα, προεκτεινόμενο στην αιωνιότητα, λάμποντας για πάντα χωρίς παύση ή όριο πουθενά.

Μέσα σ’ αυτό όλα είναι ενωμένα με τέλεια συνοχή. Ούτε είναι δυνατόν να φανταστείς πως κάτι θα μπορούσε να είναι απέξω, διότι δεν υπάρχει μέρος που να μην καλύπτεται από το φως αυτό.

Αυτή είναι η Όραση του Υιού του Θεού, τον οποίο γνωρίζεις τόσο καλά. Εδώ βρίσκεται η όραση εκείνου που γνωρίζει τον Πατέρα του. Εδώ βρίσκεται η μνήμη του τι είσαι∙ ένα κομμάτι από αυτό, με όλο αυτό μέσα, και ενωμένος με όλα, τόσο σίγουρα όσο όλα είναι ενωμένα σε σένα.

Δέξου την Όραση που μπορεί να σου δείξει αυτό, και όχι το σώμα. Ξέρεις το αρχαίο τραγούδι, και το ξέρεις καλά. Τίποτα ποτέ δεν θα σου είναι τόσο αγαπητό όσο αυτός ο αρχαίος ύμνος της αγάπης που ο Υιός του Θεού τραγουδά στον Πατέρα του ακόμα.

Και τώρα οι τυφλοί βλέπουν, γιατί αυτό το ίδιο τραγούδι που τραγουδούν προς τιμήν του Δημιουργού τους τιμά και αυτούς. Η τύφλωση που αυτοί έφτιαξαν δεν μπορεί να αντέξει την μνήμη αυτού του τραγουδιού.

Και θα βλέπουν με την Όραση του Υιού του Θεού, και θα θυμούνται ποιος είναι αυτός για τον οποίο τραγουδούν.
Τι άλλο μπορεί να είναι αυτή η θύμηση από θαύμα; Και υπάρχει κάποιος που να μην έχει αυτή την μνήμη; Το φως στον ένα, αφυπνίζει το φως σε όλους. Και όταν το βλέπεις στον αδελφό σου, θυμάσαι για όλους

-A Course in Miracles-

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...