Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ – ΠΟΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ – ΜΙΑ ΔΙΟΡΘΩΣΗ



Πόσα προβλήματα αλήθεια νομίζεις ότι έχεις!

Άλλα πιο σοβαρά, άλλα λιγότερο, δεν παύουν όμως να σε πονοκεφαλιάζουν για την επίλυσή τους. Πόσο άγχος αλήθεια σου προξενούν αυτά τα προβλήματα!

Και όμως! Δεν υπάρχουν προβλήματα. Υπάρχει μόνο μια λάθος οπτική. Ένα αρχαίο σφάλμα που διέπραξε ο Υιός του Θεού και ξέχασε την καταγωγή του – το ΕΝΑ - και νομίζει ότι είναι πολλά κομμάτια ξεχωριστά, περιορισμένος από ένα σώμα και τις αισθήσεις του.

Από αυτό το αρχαίο σφάλμα, προέρχονται όλες οι μορφές των προβλημάτων μας. Το σφάλμα όμως, θέλει διόρθωση.

Ο Θεϊκός Σπινθήρας, το Άγιο Πνεύμα που ενοικεί μέσα στο νου μας, είναι εδώ γι αυτό το σκοπό∙ να διορθώσει το σφάλμα αν του το αναθέσουμε.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τους λόγους που δεν ζητάς από το Άγιο Πνεύμα, τον Θεϊκό Σπινθήρα που ενοικεί στο νου σου να λύσει όλα σου τα προβλήματα. Αυτός δεν αντιμετωπίζει δυσκολία να λύσει κάποια σε σχέση με άλλα. Όλα τα προβλήματα είναι τα ίδια γι Αυτόν, διότι το κάθε ένα λύνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και την ίδια προσέγγιση.

Οι πλευρές που χρειάζονται επίλυση δεν αλλάζουν, όποια μορφή και να φαίνεται ότι παίρνει το πρόβλημα. Ένα πρόβλημα μπορεί να εμφανίζεται σε πολλές μορφές, και αυτό θα γίνεται όσο το πρόβλημα παραμένει. Δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό να προσπαθήσουμε να το λύσουμε σε μια συγκεκριμένη μορφή. Θα ξανασυμβεί, και μετά πάλι, και πάλι, μέχρι να αντιμετωπιστεί μια για πάντα, οπότε δεν θα ξαναεμφανιστεί ποτέ ξανά και με καμιά μορφή. Μόνο τότε θα απελευθερωθείς από αυτό.

Το Άγιο Πνεύμα σου προσφέρει απελευθέρωση από κάθε πρόβλημα που νομίζεις ότι έχεις. Είναι τα ίδια γι Αυτόν, διότι το κάθε ένα, άσχετα από την μορφή που μπορεί να πάρει, είναι μια απαίτηση κάποιος να υποστεί απώλεια, και να κάνει κάποια θυσία από την οποία εσύ μπορεί να κερδίσεις εσύ.

Και, όταν μια κατάσταση επιλύεται χωρίς να χάσει κανένας, το πρόβλημα εξαφανίζεται, διότι ήταν απλά ένα σφάλμα οπτικής, που τώρα έχει διορθωθεί. Ένα λάθος δεν είναι πιο δύσκολο γι Αυτόν να το επαναφέρει στην αλήθεια, απ’ ό,τι ένα άλλο.

Διότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, παρά μόνο ένα λάθος: η όλη ιδέα ότι η απώλεια είναι δυνατή, και ότι θα μπορούσε κάποιος να κερδίσει από αυτήν. Αν ίσχυε αυτό, τότε ο Θεός θα ήταν άδικος, η αμαρτία θα ήταν δυνατή, η επίθεση δίκαιη, και η εκδίκηση σωστή. Αυτό το μοναδικό λάθος, σε οποιαδήποτε μορφή, έχει μια διόρθωση. Δεν υπάρχει απώλεια∙ το να νομίζεις ότι υπάρχει, είναι λάθος.

Δεν έχεις προβλήματα, παρόλο που νομίζεις ότι έχεις. Δεν θα είχες όμως αυτή την ψευδαίσθηση αν τα έβλεπες όλα να εξαφανίζονται, ένα ένα, άσχετα με το μέγεθος, την σοβαρότητα, την περιπλοκότητα, ή όποια ιδιότητα πιστεύεις ότι καθιστά το ένα διαφορετικό από τα υπόλοιπα.

Μη νομίζεις ότι τα όρια που θέτεις σε ό,τι βλέπεις μπορούν να περιορίσουν τον Θεό με οποιοδήποτε τρόπο. Το θαύμα της δικαιοσύνης μπορεί να διορθώσει όλα τα σφάλματα.

Κάθε πρόβλημα είναι ένα σφάλμα. Είναι άδικο για το Παιδί του Θεού, άρα δεν είναι πραγματικό.

Το Άγιο Πνεύμα δεν κατατάσσει τις αδικίες σε μεγάλες και μικρές, σε πιο σοβαρές ή λιγότερο. Γι Αυτόν οι αδικίες δεν έχουν ιδιότητες. Είναι σφάλματα εξαιτίας των οποίων το Παιδί του Θεού υποφέρει, αλλά χωρίς να υπάρχει ανάγκη.

Γι αυτό βγάζει τα αγκάθια και τα καρφιά. Δεν σταματά για να κρίνει αν η βλάβη είναι μικρή ή μεγάλη. Αυτός δεν κάνει παρά μια κρίση: το να πληγώνεται ο Υιός του Θεού είναι άδικο, άρα δεν συμβαίνει.

Εσύ που πιστεύεις ότι είναι ασφαλές να παραδίδεις μόνο μερικά από τα σφάλματα για διόρθωση και κρατάς άλλα για τον εαυτό σου, να θυμάσαι τούτο: Η δικαιοσύνη είναι ολική. Δεν υπάρχει αποσπασματική ή μερική δικαιοσύνη. Αν ο Υιός του Θεού είναι ένοχος τότε είναι καταδικασμένος, και δεν αξίζει έλεος από τον Θεό της δικαιοσύνης.

Αλλά μην ζητάς από τον Θεό να τον τιμωρήσει επειδή εσύ τον βρίσκεις ένοχο, και θα ήθελες να υποστεί θυσίες ή απώλειες. Ο Θεός σου προσφέρει το μέσον να δεις την αθωότητά του. Θα ήταν δίκαιο να τον τιμωρήσει επειδή δεν βλέπεις αυτό που βρίσκεται εκεί;

Κάθε φορά που κρατάς ένα πρόβλημα για να το λύσεις μόνος σου, ή κρίνεις ότι δεν έχει λύση, το έχεις κάνει μεγάλο, χωρίς ελπίδα θεραπείας. Αρνείσαι το θαύμα της δικαιοσύνης.

Αν ο Θεός είναι δίκαιος, τότε δεν υπάρχουν προβλήματα που η δικαιοσύνη δεν μπορεί να επιλύσει. Αλλά εσύ πιστεύεις ότι κάποιες αδικίες είναι δίκαιες και καλές, και απαραίτητες για να συντηρήσεις το εγώ σου.

Αυτά είναι τα προβλήματα που θεωρείς ότι είναι πολύ μεγάλα, και δεν γίνεται να επιλυθούν.

Γιατί υπάρχουν και εκείνοι που θεωρείς ότι είναι δίκαιο να υποστούν απώλεια, και ίσως να μην υπάρχει και κανένας που να επιθυμείς να απαλλαγεί ολοκληρωτικά από θυσίες.

Σκέψου γιατί έχεις έρθει εδώ, ποια είναι η ειδική σου λειτουργία. Σου έχει δοθεί να βλέπεις τους αδερφούς σου εντελώς αναμάρτητους. Και δεν θα επιθυμείς θυσίες από αυτούς, διότι δεν γίνεται να επιθυμείς να υποστούν απώλεια. Το θαύμα της δικαιοσύνης που επικαλείσαι, θα έρθει σε σένα όπως και σ’ αυτόν. Ούτε το Άγιο Πνεύμα θα ικανοποιηθεί αν δεν το λάβουν όλοι.

Διότι ό,τι δίδεις σε Αυτόν ανήκει σε όλους, και με την πράξη σου αυτήν εξασφαλίζει ότι θα το παραλάβουν όλοι εξίσου.

Σκέψου, λοιπόν, πόσο σπουδαία θα είναι η απελευθέρωσή σου, όταν είσαι πρόθυμος να δεχτείς διόρθωση για όλα σου τα προβλήματα.

Μην κρατήσεις κανένα, γιατί δεν θέλεις πόνο οποιασδήποτε μορφής. Και θα βλέπεις κάθε μικρή πληγή να επουλώνεται ενώπιον της Χάρης του Αγίου Πνεύματος

Γιατί όλα τους είναι μικρά ενώπιόν Του και δεν αξίζουν τίποτα περισσότερο από ένα μικρό αναστεναγμό, πριν ακυρωθούν και ξεχαστούν.

Αυτό που κάποτε φάνταζε σα σπουδαίο πρόβλημα, σαν αθεράπευτο σφάλμα, ή σαν ανίατη συμφορά, τώρα έχει μεταμορφωθεί σε συμπαντική ευλογία.

Η θυσία τελείωσε. Και στην θέση της, η Αγάπη του Θεού επανέρχεται στην μνήμη, και με την λάμψη της διώχνει κάθε ανάμνηση θυσίας και απώλειας.

Δεν γίνεται όμως να επανέλθει στην μνήμη σου μέχρι να αγαπήσεις την δικαιοσύνη αντί να την φοβάσαι. Δεν μπορεί να είναι άδικη σε κανέναν και σε τίποτα, διότι Αυτός γνωρίζει ότι όλα όσα υπάρχουν Του ανήκουν, και θα είναι πάντα τέλεια, όπως τα δημιούργησε

Ό,τι αγαπά είναι αναμάρτητο και πέρα από επίθεση. Η ειδική σου λειτουργία ανοίγει διάπλατα την πόρτα πέρα από την οποία βρίσκεται η μνήμη της Αγάπης Του, ανέγγιχτη και αμόλυντη.

Και το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι ευχηθείς να σου δοθεί ο Ουρανός αντί για την κόλαση, και κάθε σύρτης και εμπόδιο που φαίνεται ότι κρατά την πόρτα διπλοκλειδωμένη και φραγμένη, έτσι απλά θα πέσει και θα εξαφανιστεί.

Γιατί δεν ήταν Θέλημα του Πατέρα σου να προσφέρεις ή να λάβεις λιγότερα από ό,τι Αυτός έδωσε, όταν σε δημιούργησε με τέλεια Αγάπη.

Φέρε, λοιπόν, όλα σου τα προβλήματα και παράδωσέ τα στον Θεϊκό Σπινθήρα, το Άγιο Πνεύμα, τον Φίλο σου. Και ό,τι Του παραδώσεις, θα διορθωθεί ενώπιον της Αλήθειας Του. Κι έτσι φεύγει κάθε αιτία για κάθε μορφή θλίψης και πόνου.



Βασισμένο στο - A Course in Miracles- Chapter 26

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΥΠΑΡΧΕΙ


Δεν υπάρχει άλλη αγάπη εκτός από του Θεού.


Ίσως πιστεύεις ότι υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη αγάπης.

Ίσως νομίζεις ότι υπάρχει ένα είδος αγάπης γι αυτό, κι ένα άλλο είδος για τ' άλλο.

Ότι μπορείς ν' αγαπάς με διαφορετικούς τρόπους. Θεωρείς ότι στον ένα αρμόζει αυτός ο τρόπος και στον άλλο κάποιος άλλος.


Η Αγάπη είναι ΕΝΑ.


Δεν αποτελείται από πολλά και διαφορετικά κομμάτια, δεν έχει διαβαθμίσεις ούτε είδη και επίπεδα. Δεν έχει διαφοροποιήσεις και δεν κάνει διακρίσεις.

Είναι αυτό που είναι, έχει ΜΙΑ φύση και είναι αναλλοίωτη.

Ποτέ δεν διαφοροποιείται ανάλογα με το πρόσωπο και τις καταστάσεις.

Είναι η Καρδιά του Θεού, αλλά και του Υιού Του.

Είναι η πραγματική σου Φύση.


Αυτός που νομίζει ότι η αγάπη μπορεί ν' αλλάζει, δεν καταλαβαίνει το νόημά της.

Δεν καταλαβαίνει ότι είναι αδύνατον ν' αλλάζει η αγάπη.

Κι έτσι νομίζει ότι κάποιες φορές μπορεί ν' αγαπά, κι άλλες να μισεί. Ακόμα θεωρεί ότι σε κάποιους αξίζει ν' αγαπηθούν και σε άλλους όχι.


Αν πιστεύεις τέτοια πράγματα για την αγάπη σημαίνει ότι δεν την καταλαβαίνεις.


Αν η αγάπη έκανε τέτοιες διακρίσεις, σημαίνει ότι θα έπρεπε να κρίνει ανάμεσα στους ενάρετους και τους αμαρτωλούς, και να βλέπει το Παιδί του Θεού σε πολλά ξεχωριστά κομμάτια.


Η αγάπη δεν κρίνει. Η Φύση της είναι ΜΙΑ και τα βλέπει όλα σαν ΕΝΑ. Το νόημά της βρίσκεται στην ΕΝΟΤΗΤΑ.


Δεν υπάρχει αγάπη άλλη από του Θεού, και ό,τι είναι αγάπη είναι δικό Του.


Η αγάπη είναι μια νομοτέλεια χωρίς αντίθετο. Δεν υπάρχει άλλο αξίωμα από την αγάπη.

Αν δεν βλέπεις παντού την αγάπη, σημαίνει ότι βλέπεις μόνο με τα μάτια του σώματος που δεν είναι ικανά από μόνα τους να δουν την πραγματικότητα.


ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ. Η ολότητά της είνα η δύναμη που συνδέει τα πάντα, ο σύνδεσμος ανάμεσα στον Πατέρα και στο Παιδί Του που Τους κρατά ενωμένους σαν ομοίους.


Δεν γίνεται να θυμηθείς ποιος πραγματικά είσαι αν αντιλαμβάνεσαι διαφορές ανάμεσα σε σένα και στην αγάπη. Το νόημα της αγάπης είναι και δικό σου και το μοιράζεσαι με τον Θεό. Γιατί αυτό που είσαι είναι κι Αυτός.


Δεν υπάρχει άλλη αγάπη εκτός από την δική Του, και αυτό που Εκείνος είναι, είναι τα πάντα.

Σε Αυτόν δεν υπάρχει όριο, όπως δεν υπάρχει και σένα.


Κανένας νόμος αυτού του κόσμου δεν μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις το νόημα της αγάπης. Αυτό που πιστεύει αυτός ο κόσμος έγινε για να σου κρύψει την πραγματική σημασία της αγάπης και να την κρατήσει σκοτεινή και μυστική. Δεν υπάρχει ούτε μια αξία σε αυτόν τον κόσμο που να μην παραβιάζει την αλήθεια για το τι είναι η αγάπη και το τι είσαι εσύ στην πραγματικότητα.


Μην ψάχνεις να βρεις τον Εαυτό σου στον κόσμο αυτό. Η αγάπη δεν βρίσκεται στο σκοτάδι και στον θάνατο. Είναι όμως ολοφάνερη στα μάτια που βλέπουν και στα αυτιά που ακούν την Φωνή της.


Σήμερα, αφιέρωσε χρόνο στην απελευθέρωση του νου σου από όλους τους νόμους που νομίζεις ότι πρέπει να υπακούς. Από όλόυς τους περιορισμούς κάτω από τους οποίους ζεις, και από όλες τις αλλαγές που νομίζεις ότι είναι αναπόφευκτες εξαιτίας του πεπρωμένου σου σαν άνθρωπος. Σήμερα κάνε ένα μεγάλο βήμα προς την Αλήθεια.


Απόσυρε όποια αξία έχεις δώσει στα πενιχρά δώρα αυτού του κόσμου, και άφησε τα Δώρα του Θεού να τ' αντικαταστήσουν.


Κάλεσε τον Πατέρα σου, βέβαιος ότι η Φωνή Του θα απαντήσει. Αυτός ο Ίδιος το έχει υποσχεθεί. Και Αυτός ο Ίδιος θα τοποθετεί ένα σπινθήρα αλήθειας μέσα στο νου σου, κάθε φορά που θα απελευθερώνεις μια εσφαλμένη πεποίθηση, μια σκοτεινή ψευδαίσθηση για την πραγματικότητά σου και για το νόημα της αγάπης. Αυτός θα λάμπει μέσα από τις εγκόσμιες σκέψεις σου, και θα σε βοηθά να καταλαβαίνεις την αλήθεια για την αγάπη. Η χάρη του θα κατοικεί μέσα σου, καθώς εσύ επιτρέπεις στην Φωνή Του να διδάξει την σημασία της αγάπης στον καθαρό και ανοιχτό νου σου. Και θα ευλογεί το μάθημα με την Αγάπη Του.


Σήμερα, λοιπόν, να λες σε όλους τους συνοδοιπόρους σου:


"Αδερφέ μου, σε ευλογώ με την Αγάπη του Θεού, την οποία μοιράζομαι μαζί σου. Διότι επιθυμώ να μάθω το χαρμόσυνο μάθημα ότι δεν υπάρχει άλλη αγάπη από του Θεού και την δική σου και την δική μου και όλων".



Πηγή: Α Course in Miracles

Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Σε ευχαριστώ για τα δώρα Σου.


Ας νιώθω ευγνωμοσύνη, σήμερα!

Άγγελοί μου, βοηθήστε! Προσέχετε τις σκέψεις μου και περιφρουρείστε το νου μου από τυχόν σκέψεις δυσαρέσκειας που επιχειρούν να εισβάλλουν και να βεβηλώσουν την Ιερή Γωνιά, το Σημείο συνάντησης με τον Καλεσμένο μου.

«Ο Κύριος είναι ο ποιμήν μου∙ δεν θέλω στερηθή ουδενός.»

Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη που χάρη στα δώρα Του έφτασα σε ομαλά μονοπάτια και σε πιο στρωτούς δρόμους.

«Εις βοσκάς χλοεράς με ανέπαυσεν∙ εις ύδατα αναπαύσεως με ωδήγησεν.»

Ευχαριστώ που άφησα πίσω μου την λύπη και τις πικρίες. Ήταν η μοναδική θυσία που χρειάστηκε να κάνω! Αυτό ήταν όλο! Θυσίασα την κόλαση και ατενίζω την θύρα του Ουρανού!!

Αυτό μου ζήτησε ο Καλεσμένος μου. Να του παραδώσω τον έλεγχο της ζωής μου και μαζί με αυτόν και όλες τις ανησυχίες και τον πόνο!

Να Του παραχωρήσω αυτά, και να πάρω τα Δώρα Του.

Είναι η πιο συμφερτική ανταλλαγή που έχω κάνει στην ζωή μου!

Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ….

Ευχαριστώ, για τον δρόμο που μου δείχνεις. Ευχαριστώ που δεν μου περνάει καν από το μυαλό να πισωγυρίσω.

Ναι, έχουν παραμείνει ακόμα κάποιες αμφιταλαντεύσεις, ίσως και κάποιες μικρές αντιρρήσεις, μια μικρή διστακτικότητα, αλλά νιώθω απεριόριστη ευγνωμοσύνη για τα οφέλη μου, που είναι κατά πολύ μεγαλύτερα απ’ ό,τι μπορώ να καταλάβω.

Σήμερα νιώθω χαρά και αγάπη και ευχαριστώ και δοξάζω τον Πατέρα μου που δεν με άφησε μόνη να περιπλανιέμαι χωρίς ελπίδα στο σκοτάδι. Τον ευγνωμονώ που με έσωσε από τον εαυτό που νόμιζα ότι έφτιαξα για να πάρει την θέση Εκείνου και της δημιουργίας Του.

Τον ευχαριστώ που δεν με εγκατέλειψε, και που η Αγάπη Του, η αιώνια αναλλοίωτη, με ζεσταίνει πάντα με το Φως Της. Τον ευχαριστώ που κι εγώ είμαι αναλλοίωτη, γιατί σαν το Παιδί Του που αγαπά, η φύση μου είναι και μένα αναλλοίωτη, όπως η δική Του.

Χαίρομαι που έχω ένα ρόλο να εκπληρώσω στο Σχέδιο της σωτηρίας. Είμαι ευγνώμων που η αξία μου υπερβαίνει κατά πολύ τα φτωχικά δώρα και τις ασήμαντες κρίσεις του ψεύτικου εαυτού που νόμισα ότι δημιούργησα.

Σήμερα, υψώνω μ’ ευγνωμοσύνη την καρδιά μου πάνω από την απελπισία, και κοιτώ ψηλά με ευχαριστίες.

«Ηνώρθωσε την ψυχήν μου. Με ωδήγησε δια τρίβων δικαιοσύνης ένεκεν του ονόματος αυτού.»

Ποτέ πια δεν θα ξαναρίξω τα μάτια μου χαμηλά στην σκόνη και στον κονιορτό. Σήμερα τραγουδώ ύμνους ευχαριστίας, προς τιμήν του Εαυτού που ο Θεός όρισε και θέλησε να είναι η Ταυτότητά μου μέσα σε Αυτόν.

Ποτέ ξανά δεν πρόκειται να φοβηθώ οτιδήποτε γιατί Αυτός, ο Καλός μου Ποιμένας, είναι μαζί μου. Οπουδήποτε πάω βρίσκεται εκεί.

Γνωρίζω ότι επειδή Αυτός είναι η ζωή, δεν υπάρχει θάνατος, παρά μόνο σκιά θανάτου, δηλαδή η λαθεμένη πίστη.

«Και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου εάν περιπατήσω, δεν θέλω φοβηθή κακόν∙ διότι συ είσαι μετ’ εμού»

Σήμερα θα χαμογελώ σε όλους και θα περπατώ με ανάλαφρα βήματα καθώς ακολουθώ την Ατραπό που Εκείνος όρισε για μένα.

Δεν βαδίζω μόνη. Και προσφέρω τις ευχαριστίες μου που μέσα στην μοναξιά μου ένας Φίλος ήρθε για να μου πει τον σωτήριο Λόγο του Θεού. Και ευχαριστώ κι εμένα που Τον άκουσα!

«Η ράβδος σου και η βακτηρία σου αύται με παρηγορούσιν».

Ευχαριστώντας Εκείνον ευχαριστώ και τον εαυτό μου. Ένα μήνυμα που δεν έχει ακουστεί δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο, όσο Ισχυρή και να είναι η Φωνή που μιλά, όσο αγάπη και να περιέχει αυτό το μήνυμα.

Ευχαριστώ, εμένα που άκουσα, κι έγινα ο αγγελιαφόρος που φέρει την Φωνή Του μαζί του, και αφήνει την ηχώ Της ν’ αντηχήσει σε όλο τον κόσμο. Ευχαριστώ, που τώρα ξέρω ότι δεν υπάρχουν εχθροί. Οι μόνοι εχθροί μου είναι οι σκέψεις μου: οι αμφιβολίες, οι φόβοι, η κριτική μου για τους άλλους και η αυτοκαταδίκη. «Εχθροί του ανθρώπου οι συνοικούντες μετ’ αυτόν». Αυτοί είναι οι μοναδικοί εχθροί που έχω και τους έχω παραδώσει σ’ Εκείνον που πάντα φέρει μεγαλειώδη λύση σε κάθε δυσκολία.

«Ητοίμασας έμπροσθέν μου τράπεζαν απέναντι των εχθρών μου. Ήλειψας εν ελαίω την κεφαλήν μου.

Το ποτήριόν μου υπερχειλίζει.

Βεβαίως χάρις και έλεος θέλουσι με ακολουθεί πάσας τας ημέρας της ζωής μου».

Σήμερα, λαμβάνω τις ευχαριστίες του Θεού, έτσι όπως Του δίνω τις δικές μου. Γιατί Αυτός μου προσφέρει τις ευχαριστίες μου, αφού τις λαμβάνει με τρυφερή ευγνωμοσύνη, και τις επιστρέφει χιλιάδες εκατοντάδες φορές περισσότερες από ό,τι τις έλαβε.

Ευλογεί τα δώρα μου μοιράζοντάς μαζί μου. Κι έτσι αυτά μεγαλώνουν σε ισχύ και ενέργεια, μέχρι να γεμίσουν τον κόσμο ολόκληρο με χαρά και ευγνωμοσύνη και τον γλυτώνουν από αιώνες πόνου και θανάτου.

Δέχομαι τις ευχαριστίες Του, και καταλαβαίνω με πόση αγάπη με κρατά στον Νου Του, και πόσο βαθιά και απεριόριστη είναι η φροντίδα Του για μένα, και πόσο απόλυτη είναι η ευγνωμοσύνη Του.

Σ’ ευχαριστώ, Πατέρα για όλα όσα δίνεις στο Παιδί Σου, για να μπορέσει να υπερυψωθεί πάνω από τον κόσμο αυτό, και να θυμηθεί τον Πατέρα Του και τον Εαυτό του.

Σ’ ευχαριστώ Πατέρα για τα Δώρα Σου.

Ας θυμηθώ ότι είμαι ΕΝΑ με τον Θεό.

Ας θυμηθώ ότι είμαι ΕΝΑ με τον θεό, ΕΝΑ με όλα μου τα’ αδέρφια και τον Εαυτό μου, με αιώνια ιερότητα και γαλήνη.

Στοχασμοί βασισμένοι στο Μάθημα 123, 124 από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ, και στον Ψαλμό 23

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Ο Καλεσμένος μου ήρθε!



Ο καλεσμένος μου ήρθε!

Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η προθυμία μου να Τον δεχτώ! Και επιτέλους, είναι εδώ!

Τον ζήτησα, έτσι απλά, και Αυτός ήρθε!

Δεν τον άκουσα να μπαίνει, ίσως γιατί δεν τον καλοδέχτηκα απόλυτα. Και όμως τα Δώρα Του ήρθαν μαζί Του! Τα απόθεσε στα πόδια μου, και τώρα μου ζητά να τα κοιτάξω, και να τα δεχτώ για δικά μου.

Χρειάζεται την βοήθειά μου για να τα δώσει σε όλους αυτούς που περπατούν χωριστά, πιστεύοντας ότι είναι χωρισμένοι και μόνοι. Θα θεραπευτούν μόλις εγώ δεχτώ τα δώρα μου, διότι ο Καλεσμένος μου θα καλωσορίσει όλους όσους τα πόδια τους έχουν αγγίξει το ιερό έδαφος που εγώ πατώ, και όπου έχουν εναποτεθεί τα Δώρα Του.

Ο Καλεσμένος μου είναι εδώ κι εγώ δέχομαι τα Δώρα Του – την χαρά και την γαλήνη - με όλη μου την καρδιά! Τα δέχομαι και θεραπεύομαι! Τα δέχομαι και θυμάμαι! Επιτέλους ξέρω ότι είμαι ελεύθερη διότι είμαι Παιδί του Θεού!

Ίσως ακόμα δεν βλέπω, πόσα μπορώ να δώσω χάρη σε όλα όσα έχω λάβει. Ίσως ακόμα δεν βλέπω το μεγαλείο των Δώρων Του ή δεν μπορώ να πιστέψω ότι τ’ αξίζω όλα αυτά. Και όμως, Αυτός με διαβεβαιώνει ότι τα δικαιούμαι και ότι ήταν δικά μου από πάντα!

Ο Καλεσμένος μου με καλεί να τα δεχτώ για δικά μου και με περιμένει να προσέλθω εκεί που τον κάλεσα και βρίσκεται.

Ας μην καθυστερώ και τον κάνω να περιμένει!

Μόνο εκεί μπορώ ν’ αποκτήσω τα Δώρα της γαλήνης και χαράς που Εκείνος φέρνει!

Δεν μπορώ να δω τον Καλεσμένο μου, αλλά βλέπω τα Δώρα Του. Και όταν θα τα κοιτώ, θα πιστεύω ότι η Παρουσία του πρέπει να είναι εδώ. Γιατί αυτό που μπορώ τώρα να κάνω δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την Αγάπη και την Χάρη της Παρουσίας Του.



Κάποιες σκέψεις μου βασισμένες στο ACIM (ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ), κεφάλαιο 29..

Τρίτη 19 Αυγούστου 2008

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - Η ΑΛΛΗΛΕΥΜΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΡΙΜΝΑ


ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ

Μερικοί ακόμα πνευματικοί θησαυροί από τον μεγάλο Έλληνα πρωτοπόρο του πνεύματος, Πλάτωνα Δρακούλη.

Η Αλληλευμένεια

Η γέννηση μιας νέας ιδέας φέρει σθένος στο πνεύμα. Όσο πλουσιότερο είναι σε ιδέες το πνεύμα τόσο κραταιότερα είναι τα έργα του σώματος. Όπως το σώμα τρέφεται δια νέων τροφών έτσι και το πνεύμα τρέφεται δια των νέων ιδεών. Λεισμόνει τα οπίσω, ενθυμού τα πρόσω, αυτό είναι το κλειδί της αιώνιας ζωής. Το γήρας είναι προϊόν αφοσίωσης εις τα οπίσω. Η αειθαλής νεότητα είναι προϊόν αφοσίωσης εις τα πρόσω.

Η αφοσίωση εις τα πρόσω γεννά ιδέες διότι φέρει τους στοχασμούς εις επιγαμία προς τους στοχασμούς όντων τα οποία κατοικούν εις τις σφαίρες του υπέρτερου πνεύματος. Προαπαιτείται όμως η τέχνη του λησμονείν τις νεκρές ιδέες πριν γίνει δυνατόν να ελπίσεις την γέννηση νέων ιδεών. Και όταν αποκτήσεις νέες ιδέες, είναι απόλυτος ανάγκη – είναι νόμος του βίου η ανάγκη αυτή- να εκφράσεις αυτές. Σε καθιστά ευδαιμονέστερο και ισχυρότερο η έκφρασις, διότι άνοιξες πύλες άλλων διανοιών, και εξ αυτών ακτινοβολήθηκε προς εσένα ισχύς και γηθοσύνη. Αλλά αν παρέλειψες να εκφράσεις, αποκλείστηκες από αυτήν την ακτινοβόληση, και η ζωή σου μειώνεται. Μόνον ο δίδων δώρα λαμβάνει δώρα.

Όσο περισσότερα δίδεις τόσο περισσότερα έχεις. Πλούσιος είναι αυτός που έχει το θάρρος να δίδει.

Η αφιλαυτία είναι στοιχείο ζωτικό της πρωτοτυπίας των ιδεών τις οποίες δανείζεσαι. Ο φίλαυτος αρκείται να δανείζεται και δεν προσφέρει κάτι πρωτότυπο. Ο αφίλαυτος δανείζεται και παράγει πρωτότυπα. Δεν προσφέρει τα δανεισθέντα ως πρωτότυπα, αλλά γεννά εκ της χρήσεως του δανείου.

Ο γνωρίζων να κάνει την δέουσα χρήση της τεράστιας δύναμης την οποία ονομάζουμε στοχασμό διεξάγει πολύ πιο επικερδή εργασία εντός μιας ώρας, παρά ο μη γνωρίζων εντός ενός έτους.

Η διάνοια όχι μόνο ελκύει στοχασμούς, αλλά και εξαποστέλλει. Η ατμόσφαιρα βρίθει στοχασμών εξαποστελόμενων από κάθε είδους διάνοιες. Οι ομοφυείς στοχασμοί συναντώνται και οι διάνοιες που τους εξαποστέλλουν φέρονται εις συνάφεια. Αναλόγως του ποιου των στοχασμών που εξαποστέλλεις θα είναι και οι σχέσεις που προορίζεσαι να συνάψεις. Ο υστερόβουλος στοχασμός σου θα αφυπνίσει μια υστερόβουλη χορδή και στους άλλους. Οι υστερόβουλοι όταν συναντώνται βλάπτουν αλλήλους. Επίσης οι φίλαυτοι και οι άδικοι.

Οι μεγάλες αρμονίες προέκυψαν μόνον εκ της αλληλεπικοινωνίας των αφίλαυτων. Οι θρίαμβοι της Ειρήνης (οι οποίοι, αντίθετα με τους θριάμβους του πολέμου, είναι αιώνιοι), είναι τέκνα της ανεξιδοξίας. Μόνον οι ανεξίδοξοι δύνανται να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν.

Κάθε στοχασμός τον οποίο εξαποστέλλεις σου φέρει ακριβώς τις αντίστοιχες αξίες. Αλλά μη σπαταλάς τις ικμάδες σου με ανυπομονησία ή ταραχή. Η δύναμη του στοχασμού σου αρκεί. Η νοερά γαλήνια (επίμονη αλλά όχι ανυπόμονη) αίτηση είναι η μόνη δύναμη που κινεί όρη. Φρόντιζε να θέτεις σε ενέργεια αυτή την δύναμη λίγο προ του ύπνου σου. Θα συναντηθείς με πρόσωπα στον αόρατο κόσμο, τα οποία θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις δικές σου, και θα είσαι σε θέση όταν ξυπνήσεις να κάνεις αποτελεσματικότερη χρήση του σώματός σου.

Ο μόνος τρόπος να αμυνθείς και να ματαιώσεις την επιρροή των στοχασμών δυσμένειας που ξαποστέλλονται εναντίον σου είναι να αντεξαποστείλεις στοχασμούς φιλίας. Όσο δίκαια παράπονα και αν έχεις εναντίον οιουδήποτε, μην τον κηρύξεις εχθρό σου. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Νοερά κήρυξέ τον φίλο σου. Αν τον κηρύξεις εχθρός σου, θα ελκύσεις προς τον εαυτό σου ρεύματα εχθρότητας από κάθε γωνιά του Σύμπαντος. Αν τον κηρύξεις φίλο σου το σθένος σου πολλαπλασιάζεται. Πάσα αρμονική και αλληλευμενής ομήγυρης είναι δίνη ξαποστέλλουσα κύματα ευεργετικού αιθέρα. Ζήτα γαλήνια ότι ποθείς και έρχεται. Πρόσεχε μόνο να ποθείς τα άξια πόθου.

Η Μέριμνα.

Ο στοχασμός είναι ουσία η οποία δεν πρέπει να σπαταλάται, διότι η σπατάλη της φέρει μείωση όχι μόνο του διανοητικού σθένους αλλά και της σωματικής ρώμης. Σε κάθε πράξη, έστω και την παραμικρή, είναι καλό να κατευθύνεται επαρκής δόση στοχασμού, για να γίνει κατορθωτή η δέουσα σύμπραξη μεταξύ μυώνος και νου προς ικανοποιητική εκτέλεση της πράξης. Αν ο στοχασμός αποστέλλεται αλλού την στιγμή που επιχειρείται η πράξη, συμβαίνει σπατάλη στοχασμού. Κάθε ανυπομονησία στην πράξη ή στην σκέψη είναι σπατάλη στοχασμού. Συγκέντρωση του στοχασμού είναι νόμος του βίου.

Για να λησμονήσεις μια ταραχή ή θλίψη, συγκέντρωσε τον στοχασμό σου σε κάτι άλλο και θα αντλήσεις από αυτό αρκετή αγαλλίαση ώστε να εξουδετερώσεις την ταραχή ή τη θλίψη σου. Η συχνή προς τούτο προσπάθεια φέρει την ευχέρεια της συγκέντρωσης. Διηνεκώς στον καθημερινό μας βίο έχομε αφορμές τέτοιας προσπάθειας.

Θέλεις να δέσεις ένα κόμπο. Έχεις πολύτιμη ευκαιρία να εξασκήσεις την δύναμη της συγκέντρωσης αν θυμηθείς ότι είναι ουσιώδες να μη διαλογίζεσαι τίποτα άλλο παρά μόνο την πράξη της δέσης του κόμπου. Ο νους γυμναζόμενος από τέτοιες καθημερινές αφορμές εύκολα κατόπιν θα δύναται να αποσπάται από δυσάρεστα συγκεντρούμενος σε ευάρεστα.

Σπαταλάς πολύτιμη ενέργεια δια της ανυπομονησίας, ενώ αν γαλήνια συγκεντρώσεις τον νου σου στην πράξη, και η θύρα θα κλείσει και η σπατάλη της δύναμης σου θα αποσοβηθεί.

Η εναλλαγή των δράσεων είναι ανάπαυση. Συμφέρει σπουδαία να μεταφέρομε τους διαλογισμούς μας περιοδικά σε άλλα θέματα. Το ουσιώδες είναι η εναλλαγή, όχι η παύση της δράσης και για να κατορθώσουμε αυτή την εναλλαγή είναι πολύ σπουδαίο το γύμνασμα στην συγκέντρωση σε οτιδήποτε εκτελούμε στον καθημερινό μας βίο.

Η μέριμνα για το αύριο είναι σπατάλη στοχασμού και ελαττώνει την ελκτική δύναμη της διάνοιας. Όπως το κρίνο του αγρού, αμέριμνο για το αύριο, έλκει όλα τα απαραίτητα για ευδαίμονα και έκλαμπρο βίο, έτσι και ο ανθρώπινος νους αν επικέντρωνε τους στοχασμούς του εις τα της σήμερον, χωρίς να αδημονεί για το αύριο και μη φοβούμενος το μέλλον, θα είλκε προς τον εαυτό του πάντα τα χρειώδη προς ευδαίμονα και έκλαμπρο βίο. Οι χρείες της σήμερον είναι οι μόνες πραγματικές χρείες. Έχεις ανάγκη του σημερινού γεύματος. Του αυριανού γεύματος δεν έχεις σήμερον ανάγκη. Σπαταλάς τις δυνάμεις σου όταν μεριμνάς περί της αυριανής ανάγκης.

Η ελκτική δύναμη της διάνοιας η ενοικούσα εις τον άνθρωπο ενοικεί και εις τον κρίνον, και αν σπαταλάς αυτήν εις μέριμνες πέραν των αναγκών της ημέρας, αποκόπτεις από τον εαυτό σου τις αρτηρίες δια μέσου των οποίων το Σύμπαν προθυμοποιείται να σου παρέχει με αφθονία παν το χρειώδες προς εξασφάλιση της αύξησής σου, της υγείας σου, της ισχύος σου, και της ευπορίας σου κάθε ημέρα.

Η μέριμνα για το αύριο και η συσσώρευση θησαυρών από φόβο προς την πτώχεια έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα. Διαλογίσου αίσια για το μέλλον, και θα έλκεις αίσια.

Έκαστος δια μέσου της διαίσθησης δύναται να βρει τις μεθόδους προς εκμάθηση οιουδήποτε πράγματος, αρκεί να είναι γαλήνιος κατά την διάρκεια της έρευνας του θέματός του, και να τηρεί τις λειτουργίες του σώματος σε αδράνεια κατά τον χρόνο της μελέτης. Ανεπιγνώτως όλοι μελετάμε και σπουδάζομε και μαθαίνομε. Κάθε πρόσωπο με το οποίο σχετιζόμαστε είναι ένα βιβλίο το οποίο αναγιγνώσκουμε, και η γνώση την οποία αποκτούμε από αυτή την ανάγνωση είναι χρυσός, διότι είναι γνώση της ανθρώπινης φύσης.

Μελετάς και σπουδάζεις και μαθαίνεις ακατάπαυστα και ανεπιγνώτως όσο διατηρείς το πνεύμα γαλήνιο και το σώμα ήρεμο διότι όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την κατάσταση, απορροφάς και μετουσιώνεις και αφομοιώνεις ιδέες τις οποίες έλκεις από παντού. Αλλά η δύναμη του να έλκεις αυτές ελαττώνεται αν μεριμνάς απλά για την συσσώρευση γνώσεων. Εκείνος ο οποίος αγωνίζεται να συσσωρεύει γνώσεις μένει αμαθής, ακριβώς όπως εκείνος ο οποίος αγωνίζεται να συσσωρεύει χρυσό μένει πτωχός.

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ.



«Το Σπίτι μου με περιμένει. Δεν καθυστερώ».

«Αν το επιλέξω, μπορώ να φύγω ολοκληρωτικά από αυτόν τον κόσμο. Δεν είναι ο θάνατος που κάνει κάτι τέτοιο δυνατό, αλλά η αλλαγή του τρόπου που βλέπω τον σκοπό αυτού του κόσμου. Αν πιστεύω ότι έχει κάποια αξία έτσι όπως τον βλέπω τώρα, έτσι και θα παραμείνει για μένα. Αν δεν βλέπω αξία στον κόσμο έτσι όπως τον βλέπουν τα μάτια του σώματός μου, τίποτα που να θέλω να κρατήσω για δικό μου ή για ν’ αναζητήσω σαν στόχο, τότε θα φύγει από μένα. Γιατί δεν θα έχω ζητήσει οι ψευδαισθήσεις να αντικαταστήσουν την αλήθεια.»

Μπορείς να φύγεις εντελώς από τον κόσμο… Οι πιο πολλοί άνθρωποι φοβούνται αυτή τη σκέψη γιατί νομίζουν ότι το να φύγεις από τον κόσμο, σημαίνει θάνατος. Αλλά δεν είμαστε σώμα. Είμαστε νους. Ο θάνατος είναι αδύνατος. Έτσι καλά θα κάνουμε να δούμε αυτή την σκέψη από μια άλλη οπτική.

Όσο βρισκόμαστε στη διάσταση του χωροχρόνου, υπάρχουν δύο τρόποι να βλέπουμε τον κόσμο. Ο σωστός και ο λάθος.

Στο κατώτερο σημείο της κλίμακας, στις χαμηλότερες συχνότητες του χωροχρόνου είναι:

Ο θυμός

Η κατηγόρια

Η ζήλεια

Η αυτό-δικαίωση

Ο φόβος

Η ασθένεια

Η επίθεση

Η άμυνα

Η κρίσεις

Οι ανησυχίες

Οι αμφιβολίες

Η σύγχυση

Όλα αυτά είναι σίγουρα ο πάτος. Αν ζεις σε ένα κόσμο όπου συμμετέχεις σε τέτοια συναισθήματα, βρίσκεσαι σε πολύ χαμηλές συχνότητες και κυριολεκτικά ζεις στην κόλαση. Αυτός είναι ο λάθος τρόπος.

Αλλά μια αλλαγή του νου – μια «μετάνοια» - μπορεί να ανυψώσει σε ψηλότερες συχνότητες. Όταν πάρεις την απόφαση να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, τότε θα βρεθείς σε ένα κόσμο όπου υπάρχουν:

Θαύματα

Ευγνωμοσύνη

Συγχώρεση

Θεραπεία

Αλληλοβοήθεια

Πνευματικότητα

Καλοσύνη / ευγένεια

Γενναιοδωρία

Βέβαια, εξακολουθείς να βρίσκεσαι στο χωροχρόνο, αλλά σε χαρούμενο όνειρο. Όλοι σε συμπαθούν, συμβαίνουν θαύματα, το σώμα σου λειτουργεί τέλεια, είσαι γαλήνιος και όλα πάνε καλά. Αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Είναι ακόμα όνειρο, και είναι ακόμα στο χωροχρόνο, αλλά βρίσκεσαι τόσο κοντά στον Ουρανό που μπορείς να δεις τις θύρες του.

Στην «Διευκρίνιση των Όρων των Μαθημάτων» στον όρο Νους – Πνεύμα, ο Ιησούς το περιγράφει τέλεια:

«Ο νους μπορεί να έχει δίκιο ή άδικο, ανάλογα με την φωνή που ακούει. Όταν είναι σωστός ακούει το Άγιο Πνεύμα, συγχωρεί τον κόσμο, και μέσα από την Όραση του Χριστού βλέπει τον πραγματικό κόσμο. Αυτό είναι το τελικό όραμα, η τελευταία οπτική, η κατάσταση στην οποία ο Θεός κάνει το τελικό βήμα ο Ίδιος. Εδώ τελειώνουν ο χρόνος και οι ψευδαισθήσεις.»

Δεν είναι καταπληκτικό; Στην πιο προχωρημένη πνευματική κατάσταση, όπου ακούς την φωνή του Αγίου Πνεύματος, συγχωρείς τους πάντες και τα πάντα, και βοηθάς ολοκληρωτικά τους συνανθρώπους σου, ακόμα βρίσκεσαι στο χρόνο και στην κατάσταση των ψευδαισθήσεων. Είσαι ακόμα αιχμάλωτος! Αυτό είναι σίγουρα ένα πολύ καλύτερο μέρος – καλύτερο από την σκοτεινή φυλακή/κόλαση που βρισκόσουν πρωτύτερα, αλλά ακόμα και σε αυτήν την πιο προχωρημένη πνευματική κατάσταση, υπάρχει ακόμα περιορισμός.

Αλλά όλοι πρέπει να ζήσουμε σε ένα κόσμο ευγνωμοσύνης και συγχώρεσης, και να τον τελειοποιήσουμε για να περάσουμε στο επόμενο επίπεδο.

«Στον Οίκο του Πατέρα μου υπάρχουν πολλά δώματα, αλλά δεν μπορείς να πας στο επόμενο μέχρι να τελειοποιήσεις αυτό που ήδη βρίσκεσαι.»

Η πλειοψηφία των ανθρώπων – όσο βρίσκονται ακόμα στην ανθρώπινη κατάσταση – κυμαίνονται ανάμεσα στις χαμηλότερες και ψηλότερες συχνότητες του χωροχρόνου σε καθημερινή βάση. Πηγαίνουν από τον θυμό στην συγχώρεση. Από την σύγχυση στην ευγνωμοσύνη.

Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ.

.Θα έχεις κάνει σπουδαία πρόοδο αν μπορέσεις να φύγεις από τις χαμηλές συχνότητες και μεταβείς στο χώρο της συνεχούς συγχώρεσης, ευγνωμοσύνης, των θαυμάτων και της θεραπείας. ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΕΚΕΙ. Θα έχεις κάνει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΒΗΜΑΤΑ όταν αφήσεις τις χαμηλές συχνότητες (του θυμού, της επίκρισης, της κατηγόριας, της ενοχής, του φόβου, της ζήλειας, της επίθεσης) πίσω σου για πάντα.

Για τους πιο πολλούς, αυτό το βήμα, αυτή η κίνηση του νου φαντάζει παντελώς αδύνατη. Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να ζεις σε ένα κόσμο όπου δεν υπάρχουν ανησυχίες και έννοιες. Όμως, «ΟΛΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΣΑΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ». Μπορείς να αρχίσεις να γίνεσαι συνειδητός γνώστης και παρατηρητής του εαυτού σου, και μπορείς να σταματάς τον εαυτό σου όταν αρχίζει να συμμετέχει σε φόβο, θυμό, κρίσεις και ενοχές.

«Ο λάθος τρόπος αντίληψης ακούει το εγώ και φτιάχνει ψευδαισθήσεις, αναγνωρίζοντας την αμαρτία για αληθινή και δικαιώνοντας τον θυμό, και βλέποντας τις ενοχές, τις αρρώστιες και τον θάνατο σαν αληθινά».

Έχεις την ικανότητα και την δύναμη να βρίσκεσαι σε όποιο κόσμο θέλεις να ζήσεις, και αφού ζήσεις στον Αληθινό Κόσμο για λίγο, εκεί όπου το όνειρο είναι όμορφο και όλα πάνε καλά και θαύματα συμβαίνουν κάθε μέρα, ό,τι ζητάς το έχεις, τότε θα ξέρεις ότι αυτός ο Κόσμος, αυτός ο Χώρος είναι το κατώφλι για κάτι Άλλο Μεγαλύτερο. Ο νους σαου είναι προορισμένος για ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.

Μέσα σου υπάρχει μια ανάμνηση ότι δεν ανήκεις σε ένα περιβάλλον διαχωρισμού. Αυτός ο κόσμος δεν είναι το σπίτι σου.

Και τότε θα είσαι έτοιμος να αφήσεις τον Θεό να αναλάβει το τελευταίο βήμα, αυτό που θα σε πάει στο αληθινό σου Σπίτι, εκεί που ανήκεις από πάντα, εκεί που βρίσκεται ο ΕΝΑΣ ΝΟΥΣ.

Εδώ υπάρχει μόνο Δημιουργία. Εδώ υπάρχει μόνο αγάπη. Εδώ υπάρχει μόνο δράση. Η συνεχής ευδαιμονία γίνεται η φυσική σου κατάσταση. Δεν υπάρχουν πια ερωτήματα. Δεν είσαι πια σώμα, και δεν ρωτάς το Άγιο Πνεύμα τι να κάνεις διότι τώρα η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ έχει γίνει. Σε αυτό τον τόπο, αναλαμβάνει ο Χριστός.

Τότε η ζωή σου θα είναι του Θεού.

Αυτή είναι η περιπέτεια. Εδώ δεν υπάρχουν ανάγκες. Εδώ δεν υπάρχουν σχέδια, ούτε στόχοι, ούτε ευχές.
Σου έχει δοθεί να αλλάξεις την σκέψη σου, να ΜΕΤΑ-νοήσεις και να σκέφτεσαι με τον Θεό. Το σπίτι σου περιμένει, μην καθυστερείς.

Εδώ βρίσκεται η δημιουργία. Εδώ βρίσκεται ο Θεός.

«Ο Χριστός ζει μέσα σου. Ο Χριστός μέσα σου, δεν κατοικεί μέσα σε ένα σώμα. Και όμως είναι μέσα σου. Γι αυτό και εσένα δεν μπορεί να σε περιέχει ένα σώμα, ο πραγματικός εαυτός σου δεν είναι δυνατόν να περιορίζεται μέσα σε ένα σώμα. Αυτό που βρίσκεται μέσα σου δεν μπορεί να είναι έξω. Είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να είσαι ξέχωρα από αυτό που βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξής σου.»

«Το Σπίτι μου με περιμένει. Δεν καθυστερώ».


ΠΗΓΕΣ: http://gorgeousforgod.com/, Lisa Natoli

A Course in Miracles, Μαθήματα Θαυμάτων.



Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ.





Ως προς την σύσταση του ανθρώπου μπορεί να θεωρηθεί ως γενικό πόρισμα ότι ο άνθρωπος είναι πολυσύνθετος. Το τετρασύνθετο, όμως, κατά τις αποκαλύψεις της εσωτερικής φιλοσοφίας, είναι η βάση των διαφόρων άλλων αριθμήσεων του πολλαπλού της ανθρωπίνης φύσεως.

Η εκ σώματος, νου, ψυχής και πνεύματος τετρακτύς αντιστοιχεί στα τέσσερα στοιχεία του Σύμπαντος, την γη, το πυρ, το ύδωρ και τον αέρα. Η σύνθεση αυτή διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα έμψυχα όντα. Τασσόμενο το πνεύμα στο κέντρο του συστήματος και το σώμα στην περιφέρεια έχουμε αληθές ηλιακό σύστημα με το πνεύμα ως ήλιο του μικρόκοσμου και ζωοδότειρά του πηγή. Η παραβολή του Ευαγγελίου κατά την οποία η βασιλεία των Ουρανών παραβάλλεται με προζύμι που κρύβεται σε τρία μέτρα αλεύρου, δηλαδή της ψυχής, του νου και του σώματος έως ότου το σύνολο ζυμωθεί, είναι θαυμάσια μεταφορά της ακτινοβολουμένης από το πνεύμα ζωής στα τρία άλλα στοιχεία. Ολόκληρος ο άνθρωπος βαθμηδόν ποτίζεται από την κεντρική αυτήν πηγή, φωτίζεται και τέλος μεταμορφώνεται καθιστάμενος θείος.

Το τετρασύνθετο του ανθρώπου επίσης υπαινίσσεται η παλαιά Γραφή όταν περιγράφει τους τέσσερις ποταμούς της Εδέμ αντιπροσωπεύοντας το υλικό, διανοητικό, ηθικό και πνευματικό μέρος της ανθρωπίνης φύσεως. Ακόμα στην φυσιολογία, η μονάδα κάθε οργανικής υπάρξεως είναι το κύτταρο, το οποίο είναι τετρασύνθετο, όπως κάθε σπουδαστής της ιστολογίας γνωρίζει. Το κύτταρο μέσα στην μικρότητά του απεικονίζει το Σύμπαν. Ένας είναι ο νόμος που λειτουργεί σε όλη την φύση. Μικρό και μέγα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Η ανωτέρω παραβολή της ζύμης συνοψίζει ολόκληρη την εξήγηση του Σύμπαντος, και μπορεί να αποτελέσει θεμελιώδη γνώμονα της κοινωνικής οικονομίας. Η κοινωνία πρέπει έτσι ακριβώς να τηρεί τις αναλογίες της παγκοσμίου τάξεως. Η τετράκτυς δεν είναι αρμονικώς ανεπτυγμένη σε όλους τους ανθρώπους. Οι μεν συγγενεύουν προς τα εξώτερα στρώματα, οι δε προς τα ενδότερα. Οι μεν εκτιμούν περισσότερο και κατανοούν ό,τι ανήκει στο σώμα και στην διάνοια, οι δε είναι ικανοί να αντιλαμβάνονται και πνευματικά και ψυχικά συμφέροντα. Σ’ αυτούς τους τελευταίους η αρμόζουσα θέση είναι στο κέντρο ή – πράγμα που είναι το ίδιο – η διεύθυνση της κοινωνίας.

Το άτομο έχει στο κέντρο τον κυβερνήτη του και εφ’ όσον κωφεύει στις επιταγές του, εφόσον δηλαδή η τετρακτύς δεν είναι αρμονικώς ανεπτυγμένη, αναγκαίως και αναποδράστως υποτάσσεται ή σε άλλο άτομο περισσότερο ανεπτυγμένο ή στις τυφλές τάσεις της εξωτερικής φύσεώς του. Εάν όμως δεν κωφεύει στις επιταγές του ενδότερου οδηγού, ταχύτατα αναπτύσσεται και καθίσταται οδηγός άλλων.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο αληθώς αντανακλά την εικόνα του θείου, του οδηγούντος το Σύμπαν, και αντιλαμβάνεται όσα στους άλλους φαίνονται αινίγματα. Διαβλέπει εναργώς διότι το όργανο της αντιλήψεώς του δεν είναι συσκοτισμένο από την εξωτερική ύλη. Φροντίζοντας να στρέφεται διηνεκώς στο κέντρο κατόρθωσε να το καθάρει.

Η κάθαρση αυτή είναι ανάλογη προς την κάθαρση διόπτρας δια της οποίας αδυνατεί κανείς να δει εάν σε αυτήν επικάθεται σκόνη. Η κάθαρση είναι ο τρόπος δια του οποίου κάποιος γίνεται παγγνώστης. Γι αυτόν «ουδέν κρυπτόν ό ου μη φανερόν γενήσεται».

Αλλά η κάθαρση αυτή σε τι συνίσταται; Στην επίσχεση κάθε εισβολής εκ μέρους της κατώτερης φύσεως των παθών και των ορέξεων. Στην προσπάθεια να διακρίνουμε πάντοτε μεταξύ του εξώτερου και του ενδότερου κάθε πράγματος, διότι το εξώτερο είναι απατηλό και ασταθές, ενώ το ενδότερο είναι το αληθές και σταθερόν.

Η ειδωλολατρεία δεν είναι μόνον θρησκευτική έκφραση αλλά παριστά ορισμένο τρόπο σκέψεως σε κάθε ανθρώπινη δράση. Ειδωλολατρεία είναι η αδυναμία ή η άρνηση να διεισδύσουμε στην ουσία. Η απορρόφηση της προσοχής μας στα σύμβολα δια των οποίων μία ιδέα εξαγγέλλεται, στα σημεία δια των οποίων μία έννοια σημαίνεται, μας καθιστά ειδωλολάτρες. Ο πολιτισμός μας εκλαμβάνει ως επί το πλείστον τη σκιά αντί της ουσίας, τις λέξεις αντί των πραγμάτων.

Έχοντας εστραμμένη την προσοχή μας περισσότερο στο ενδότερο κέντρο βοηθούμε την ανάπτυξη της διαισθήσεως και τιθέμεθα σε επικοινωνία με το αντίστοιχο στοιχείο του μακρόκοσμου. Όπως το άτομο, έτσι και ο πλανήτης είναι τετρακτύς στοιχείων. Ό,τι δε αποτελεί ενότητα μεταξύ των τετρακτύων είναι το λεπτότερο και ενδότερο στοιχείο τους, αυτό που νοεί και αντιλαμβάνεται. Έτσι το άτομο μπορεί αναπτύσσοντας την διαίσθησή του, όχι μόνον την προ αιώνων ιστορία του να μάθει, αλλά και την ιστορία του πλανήτου επί του οποίου κατοικεί. Το πνεύμα του επικοινωνώντας με το πνεύμα του πλανήτου καθίσταται ειδήμον του αντικειμενικού κόσμου όπως είναι και του υποκειμενικού.

Ό,τι ελέχθη για τον πλανήτη ισχύει και για το ηλιακό σύστημα και για το ίδιο ακόμη το Σύμπαν. Έτσι καθίσταται φανερό ότι μέσω της διαισθήσεως το ανθρώπινο πνεύμα καθίσταται ικανό να άρει τον πέπλο του μυστηρίου της φύσεως; Και να συναντηθεί προς την θεότητα, δηλαδή προς το ενδότερο στοιχείο ή κέντρο του Σύμπαντος.

Μεγίστη αλήθεια εξέφρασε ο Ιησούς όταν είπε «οι καθαροί την καρδίαν Θεόν όψονται» διότι η ανάπτυξη της διαισθήσεως προϋποθέτει καθαρότητα καρδιάς. Μόνον των καθαρών την καρδίαν η ψυχή είναι ικανή να στρέφει διηνεκώς την προσοχή της προς τα ένδον, άρα να εννοεί και να διαισθάνεται την αλήθεια. Ουδεμία τέτοια γνώση είναι δυνατή, ανεξάρτητα από τον τρόπο που μπορεί κάποιος να την αποκτήσει, και κάθε πίστη είναι μάταιη εάν δεν πηγάζει από την γνώση και δεν εδράζεται επί της νοήσεως.

Αυτά είπε ένας επαναστάτης του πνεύματος, στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Πλάτωνας Δρακούλης, στο βιβλίο του ΦΩΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ…

Κυριακή 10 Αυγούστου 2008

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ – Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΑΣ ΠΥΞΙΔΑ.



Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ

Αν πηγαίνατε σε μια ξένη χώρα και δεν μιλάγατε την γλώσσα της, για να διαβάσετε τις ταμπέλες στους δρόμους, σίγουρα θα χρειαζόσασταν κάποιον για να σας τις μεταφράσει, έτσι δεν είναι;

Το ίδιο ισχύει με τους νόμους αυτού του κόσμου σε σχέση με τους νόμους του Θεού. Οι νόμοι αυτού του κόσμου τιμωρούν, μερικές φορές είναι άδικοι, μπορείς να τους καταπατήσεις, και εξυπηρετούν στην διατήρηση της τάξης στη γη. Οι γήινοι νόμοι λένε ότι ό,τι γεννιέται πρέπει επίσης να πεθάνει.

Οι νόμοι του Θεού είναι οι νόμοι της Αγάπης και γι αυτό δεν έχουν καμιά σχέση με τον θάνατο και την τιμωρία. Είναι ποτέ δυνατόν αυτό που Εκείνος δημιούργησε να πεθαίνει, αν ο Θεός είναι Αγάπη; Θα υποφέραμε, αν ο Θεός είναι Αγάπη; Είναι δυνατόν αυτό που Εκείνος δημιούργησε να χρειάζεται τιμωρία, αν ο Θεός είναι Αγάπη; Τότε, λοιπόν, κάτι δεν πάει καλά με αυτό που βλέπουμε στην γη. Αν ο Θεός είναι Αγάπη και ο Θεός είναι Αγάπη…..τότε αυτός ο κόσμος δεν είναι δημιούργημα του Θεού. Άρα πρέπει να υπάρχει ένας άλλος κόσμος που ΕΙΝΑΙ δημιούργημα του Θεού. Και αυτός ο κόσμος πρέπει να είναι διαθέσιμος στα παιδιά Του.

Σχετικά με αυτό, τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ λένε:

« Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μεταφραστής των νόμων του Θεού σε εκείνους που δεν τους καταλαβαίνουν. Δεν θα μπορούσατε να τους καταλάβετε μόνοι σας επειδή ο νους σας, που διέπεται από συγκρούσεις, δεν μπορεί να μείνει πιστός σε μια σημασία, και γι αυτό αλλάζει την σημασία για να διατηρήσει την μορφή».

Και πραγματικά, αυτό κάνουμε. Αλλάζουμε το νόημα της ζωής σε κάτι που να εξυπηρετεί τον κόσμο αυτό, και για να διατηρήσουμε την ιδέα ότι αυτός ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού. Οι νόμοι του κόσμου είναι ότι πρέπει να τιμωρηθούμε, να πεθάνουμε, να θυσιάσουμε την χαρά μας, να πάρουμε από τους άλλους αυτά που νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε και να δίνουμε μόνο με αντάλλαγμα. Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους νόμους του κόσμου που μας περιορίζουν σε μια ζωή χωρίς γνώση του Θεού.

Αλλά, ευτυχώς, υπάρχουν καλά νέα! Έχουμε μέσα μας ένα Μεταφραστή. Είναι το Άγιο Πνεύμα. Από το να αλλάζουμε τη σημασία της ζωής για να διατηρήσουμε αυτόν τον κόσμο…

«Ο σκοπός του Αγίου Πνεύματος στην μετάφραση είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτός μεταφράζει μόνο για να διατηρήσει την αρχική σημασία σε όλα τα θέματα και σε όλες τις γλώσσες. Γι αυτό, αντιτίθεται στην ιδέα ότι οι διαφορές στην μορφή έχουν σημασία, και τονίζει ότι αυτές οι διαφορές ΔΕΝ έχουν καμία σημασία. Η σημασία του μηνύματός Του είναι πάντα η ίδια∙ μόνο το νόημα έχει σημασία.»

Και το νόημα όλων των πραγμάτων είναι να σε αφυπνίσουν στην Αγάπη του Θεού άσχετα με την ‘μορφή’ που μπορεί να πάρουν. Δεν υπάρχει τίποτα στην ζωή σου που να μην μπορεί να εξυπηρετήσει το σκοπό της αφύπνισής σου στους Νόμους της Αγάπης!

Ναι, μια άσχημη μέρα, μια καλή μέρα, η γέννηση, ο θάνατος, η ασθένεια, η καλή υγεία, ο θυμός, η λύπη, η απόλυση από την δουλειά σου, η εύρεση καινούριας, η απώλεια χρημάτων, η απόκτηση χρημάτων, ΤΑ ΠΑΝΤΑ.

Γιατί όλα τα πράγματα λειτουργούν προς το καλό αν ο Θεός είναι Αγάπη.

ΟΛΑ.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που ξυπνάς, χρειάζεται να κάνεις μόνο ένα πράγμα. Ζήτα να δεις την σημασία ΟΛΩΝ των πραγμάτων. Όχι την σημασία που τους έχει δώσει ο κόσμος, αλλά την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ σημασία πίσω από κάθε γεγονός, κάθε λέξη που λέει κάποιος, κάθε κίνηση, κάθε ματιά, κάθε «σύμπτωση», κάθε ταινία που θα παρακολουθήσεις, κάθε μέρος που θα πας. Πίσω από τον κόσμο, πίσω από το πέπλο που κρύβει την αλήθεια για τον κόσμο, βρίσκεται η Αγάπη του Θεού.

Υπάρχει σημασία σε όλα τα πράγματα που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Αυτή η σημασία θα σε ενθαρρύνει, θα σου δίνει χαρά, και θα σε εμπνέει κάθε μέρα της ζωής σου. Ζήτα μόνο την Αγάπη και θα βρίσκεις μόνο την Αγάπη!

Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ.

Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην έχει την Εσωτερική του Πυξίδα. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα καινούριο κάτω από το φως του ήλιου – υπάρχει μόνο νέα επίγνωση της αλήθειας.

Ακριβώς όπως η πυξίδα δεν επηρεάζεται από τον καιρό, μέσα μας βρίσκεται μια αμετάβλητη δύναμη στήριξης, που μένει ανεπηρέαστη από τις εμπειρίες που μας εκτρέπουν από την αλήθεια της ισότητας της Αγάπης και του Φωτός σε όλους τους ανθρώπους και την Θεϊκή φύση του κοινού σκοπού μας.

Αυτή η εσωτερική πυξίδα μας εμπνέει και μας στηρίζει σε ό,τι χρειαζόμαστε στο ταξίδι της επιστροφής στην Πηγή μας.

Η φύση μας δείχνει ότι όλα τα πράγματα λειτουργούν για καλό, για την εκπλήρωση του ενός Σκοπού. Όταν αρχίζουμε να αφυπνιζόμαστε, βλέπουμε ότι όλα όσα παρατηρούμε γύρω μας δεν είναι παρά μια μεταφορά αυτού που συμβαίνει στο Πνευματικό επίπεδο….το μόνο πραγματικό επίπεδο.

Καθώς μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε το ταξίδι προς την Πηγή, μέσα από την άνυδρη έρημο σε εύφορα λιβάδια, αρχίζουμε αναπόφευκτα να νιώθουμε όλο και πιο σταθερά μια αίσθηση γαλήνης και αποδοχής και μια ταπεινή ευγνωμοσύνη για την ύπαρξή μας, όπου και να είμαστε. Θα θυμόμαστε ότι το μονοπάτι μας είναι τέλειο και ότι υπάρχει κάτι μέσα μας που οδηγείται από τη θεϊκή Όραση. Είναι μια Όραση που όλοι οι άνθρωποι περιμένουν και αναζητούν, μόνο και μόνο για ν’ ανακαλύψουν στο τέλος ότι Αυτή ποτέ δεν μας είχε αφήσει!

«Δεν υπάρχει πρόβλημα, γεγονός ή κατάσταση, ούτε περιπλοκή που η Όραση δεν θα επιλύσει. Όλα απολυτρώνονται και μετασχηματίζονται με την Όραση. Γιατί αυτή δεν είναι η δική σου όραση, και φέρνει μαζί της τους νόμους τους αγαπητούς σε Αυτόν στον Οποίον ανήκει.»

Αυτά είπε ο Ralph Waldo Emerson (1803 – 1882), στα μέσα του 19ου αιώνα:

« Μην σπαταλάς τον εαυτό σου στην άρνηση, ούτε να φωνάζεις εναντίον του κακού, παρά τραγούδα την ομορφιά του καλού.»

«Δεν έχει μάθει το μάθημα της ζωής αυτός που κάθε μέρα δεν υπερβαίνει ένα φόβο.»

«Ζούμε με αλληλοδιαδοχή, τμηματικά, σε μόρια. Εν τω μεταξύ μέσα στον άνθρωπο βρίσκεται η ψυχή του όλου∙ η σοφή σιωπή∙ το συμπαντικό κάλλος, με το οποίο σχετίζονται εξίσου κάθε τμήμα και κάθε μόριο∙ το αιώνιο ΕΝΑ.»

ΠΗΓΕΣ : www.thesacredself.com,

“The Words from Within” by Dianne Perreto

“A Course in Miracles”

Σάββατο 9 Αυγούστου 2008

ΕΝΑ ΔΩΡΑΚΙ


Εφόσον το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι ένα και το αυτό, γι αυτό σήμερα επιθυμώ να σας κάνω ένα δώρο.
Είναι το "Το Εικοσάλεπτο Βιβλίο".
Είναι τα 50 πρώτα μαθήματα του Βιβλίου Εργασιών του "Μαθήματα Θαυμάτων" ( A Course in Miracles), περιληπτικά, μαζί με κάποια εισαγωγή.
Το βιβλίο είναι σύντομο, διαβάζεται σε 20 λεπτά, και είναι 23 σελίδες.

Μπορείτε να μου στείλετε μήνυμα ΕΔΩ: chrtsintea@gmail.com,
με θέμα: ΔΩΡΑΚΙ, και θα σας στείλω το βιβλίο σε pdf

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.



Ζητώ μόνο αυτό που μου ανήκει στ’ αλήθεια.

Η χαρά και η γαλήνη, δεν είναι μάταια όνειρα. Είμαστε Παιδιά του Θεού, άρα είναι δικαίωμά μας. Έρχονται σ’ εμάς από τον Θεό, έτσι δεν είναι δυνατόν Αυτός να μην μπορέσει να μας δώσει αυτό που είναι το Θέλημά του. Όμως δεν πρέπει να έχουμε ετοιμάσει ένα κατάλληλο τόπο για να δεχτούμε τα δώρα Του; Τα δώρα Του δεν είναι ευπρόσδεκτα αν στη θέση τους έχουμε τοποθετήσει τα ανούσια δώρα αυτού του κόσμου.

Ας απομακρύνουμε, λοιπόν, όλα τα αυτοσχέδια και ανούσια δώρα που έχουμε τοποθετήσει στην Αγία Τράπεζα, εκεί που μόνο τα δώρα του Θεού ανήκουν. Τα δικά Του δώρα είναι αυτά που μας ανήκουν στ’ αλήθεια. Τα δικά Του δώρα κληρονομήσαμε πριν να υπάρξει χρόνος, και θα είναι ακόμα δικά μας όταν ο χρόνος καταργηθεί και περάσει στην αιωνιότητα. Τα δικά Του δώρα βρίσκονται μέσα μας τώρα, διότι δεν πρόσκεινται στους νόμους του χρόνου. Και δεν χρειάζεται να περιμένουμε για να τα έχουμε. Μας ανήκουν σήμερα.

Ας επιλέξουμε, λοιπόν, να τα έχουμε τώρα, και να γνωρίζουμε, ότι κάνοντας αυτήν την επιλογή στη θέση αυτών που είχαμε φτιάξει με το εγώ μας για σύμβουλο, απλά ενώνουμε τη δική μας θέληση με την δική Του.

Ζητώ μόνο αυτό που μου ανήκει στ’ αλήθεια,

Η χαρά και η γαλήνη είναι η κληρονομιά μου.

Ας παραμερίσουμε, λοιπόν, τις συγκρούσεις και τις διαμάχες αυτού του κόσμου που μας προσφέρουν άλλα δώρα και άλλους στόχους από ψευδαισθήσεις.

Ας τ’ αφήσουμε όλα αυτά, και ας ζητούμε μόνο αυτό που μας ανήκει πραγματικά, αυτά που μας έχει δωρίσει ο Θεός. Ας καθαρίσουμε ένα ιερό μέρος μέσα στο μυαλό μας ενώπιον της Αγίας Τράπεζας, όπου τα δώρα Του, η γαλήνη και η χαρά, να είναι ευπρόσδεκτα.

Ας προσέλθουμε με εμπιστοσύνη, γνωρίζοντας ότι αυτό που μας ανήκει πραγματικά Αυτός μας το δίνει. Και ας μην επιθυμούμε τίποτα άλλο, γιατί τίποτα άλλο δεν ανήκει πραγματικά.

Ας ανοίξουμε τον δρόμο γι’ Αυτόν, απλά αναγνωρίζοντας ότι το Θέλημά Του έχει ήδη γίνει, και ότι η χαρά και η γαλήνη μας ανήκουν σαν αιώνια δώρα από Αυτόν.


Η χαρά και η γαλήνη του Θεού είναι δικές μου.

Η χαρά και η γαλήνη του Θεού είναι δικές μας. Ας τις δεχτούμε σήμερα, γνωρίζοντας ότι μας ανήκουν. Και ας κατανοήσουμε ότι αυτά τα δώρα αυξάνονται όσο τα λαμβάνουμε. Δεν είναι σαν τα δώρα που μας δίνει αυτός ο κόσμος. Στον οποίο ο δότης χάνει καθώς δίνει το δώρο∙ και ο λήπτης γίνεται πλουσιότερος από την απώλειά του. Αυτά δεν είναι δώρα, αλλά παζάρια καμωμένα από ενοχές. Το αληθινό δώρο δεν περιέχει καθόλου απώλεια. Είναι αδύνατον να κερδίσει κάποιος από την απώλεια του άλλου. Αυτό υπονοεί περιορισμό και ανεπάρκεια.

Κανένα δώρο δεν δίνεται έτσι. Τέτοια δώρα δεν είναι παρά προσφορές που προσδοκούν σε πολυτιμότερη επιστροφή ∙ σαν εάν δάνειο με τόκο που πρέπει να επιστραφεί στο ακέραιο ∙ μια προσωρινή δανειοδότηση, που σκοπό έχει να υποθηκεύσει με χρέος τον αποδέκτη του δώρου, ώστε αυτό να επιστραφεί με το παραπάνω. Αυτή η παράξενη διαστρέβλωση της σημασίας του να δίνεις επικρατεί σε όλα τα επίπεδα αυτού του κόσμου που βλέπουμε. Απογυμνώνει από κάθε νόημα όλα τα δώρα που δίνεις, και δεν σε αφήνει με κανένα από αυτά που παίρνεις.

Ας αλλάξουμε λοιπόν, την οπτική του δοσίματος, ώστε να μπορούμε να λαμβάνουμε. Γιατί το να δίνουμε έχει γίνει πηγή φόβου, κι έτσι προσπαθούμε να αποφύγουμε το μόνο μέσο με το οποίο μπορούμε να λάβουμε.

Ας δεχτούμε την χαρά και την γαλήνη του Θεού, και θα μάθουμε ένα άλλο τρόπο να βλέπουμε τα δώρα. Τα δώρα του Θεού ποτέ δεν λιγοστεύουν όταν δίνονται. Αντίθετα με αυτό τον τρόπο αυξάνονται.

Καθώς η χαρά και η γαλήνη του Ουρανού εντείνονται όσο τις αποδεχόμαστε σαν δώρα του Θεού προς εμάς, τόσο μεγαλώνει και η χαρά του Δημιουργού μας όταν δεχόμαστε για δικές μας την χαρά και την γαλήνη Του.

Ας δεχτούμε λοιπόν σήμερα την χαρά και την γαλήνη του Θεού για δικές μας.

Αυτός δεν μπορεί να δώσει μέσω της απώλειας. Ούτε κι εμείς μπορούμε. Ας δεχτούμε το δώρο Του, την χαρά και την γαλήνη, και Αυτός θα μας ευχαριστεί για το δώρο μας προς Αυτόν.

Ας σκεφτούμε, λοιπόν, τους συνανθρώπους μας τους οποίους εμείς έχουμε χαρακτηρίσει ανάξιους για το δικαίωμα της χαράς και της γαλήνης. Όσο το αρνιόμαστε σε αυτούς, το αρνιόμαστε και στον εαυτό μας.

Ας σκεφτούμε, λοιπόν, τους «εχθρούς» μας. Ποιοι είναι οι «εχθροί» μας; Δεν υπάρχουν διαβαθμίσεις. Εχθρός μας είναι και αυτός που μας έχει βλάψει σοβαρά, αλλά «εχθρός» μας είναι και αυτός που μας εκνευρίζει απλώς. Μπορεί, δηλαδή, και οι «αγαπημένοι» μας να συγκαταλέγονται στους εχθρούς μας.

Ας σκεφτούμε λοιπόν, τους «εχθρούς» μας, και ας πούμε στον καθένα ξεχωριστά, έτσι όπως περνάει από το μυαλό μας:

Αδερφέ μου, σου προσφέρω γαλήνη και χαρά,

Ώστε να μπορώ να έχω για δικές μου την χαρά και την γαλήνη του Θεού.

Τώρα είμαστε έτοιμοι να βιώσουμε την χαρά και την γαλήνη που είχαμε αρνηθεί στον εαυτό μας. Τώρα μπορούμε να πούμε, «Η χαρά και η γαλήνη του Θεού είναι δικές μου», γιατί έχουμε δώσει αυτό που επιθυμούμε να λάβουμε.

Ας μην προσπαθήσουμε να αναμιχθούμε στο Θέλημά Του, και ας μην επιχειρούμε να Του βάλουμε όρια. Και αν κάποιος άνθρωπος μας φανεί ότι προσπαθεί να μας βάλει σε πειρασμό να του αρνηθούμε τα δώρα του Θεού προς αυτόν, ας το δούμε σαν μια ευκαιρία να αφήσουμε τον εαυτό μας να δεχτεί τα δώρα του Θεού για δικά μας. Τότε ας τον ευλογήσουμε με ευγνωμοσύνη, και ας πούμε:

Αδερφέ μου, σου προσφέρω ειρήνη και χαρά,

Ώστε να μπορώ να έχω για δικές μου την χαρά και την ειρήνη του Θεού.

Από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 104, 105

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Ο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΛΗΣΜΟΝΕΙΝ



Αυτά είπε ο Πλάτων Δρακούλης στις αρχές του εικοστού αιώνα, στο βιβλίο του "Στοιχεία Βιονομίας". Μπορείτε να διαβάσετε μια εκτεταμένη περίληψη αυτού του έργου εδώ:

ΒΙΟΝΟΜΙΑ


Ο Στοχασμός

Η κόπωση είναι ειδοποίηση ότι έχεις ανέλθει σε νέο στάδιο και ότι μέχρι να έρθει η στιγμή της νέας δράσης σου πρέπει να αναπαυθείς σαν να μην είχες άλλο μέλημα στον κόσμο. Αν παραβλέψεις την ειδοποίηση αυτή, το σώμα σου θα φθαρεί και στο τέλος θα εγκαταλειφθεί ως άχρηστο από το πνεύμα.

Το σώμα σου δια του χρόνου γίνεται δυσκίνητο όχι τόσο εξαιτίας υλικών αλλοιώσεων όσο από τις ιδέες τις οποίες βαθμηδόν απορροφά το πνεύμα σου. Μετά την ηλικία των 18 ή 29, αρχίζουν οι μέριμνες του βίου, η συγχρώτιση με διάνοιες παλαιού ρυθμού που ενεργούν μηχανικά. Η παιδική φαιδρότητα βαθμηδόν εκλείπει, και μαζί με αυτή και η παιδική ελαστικότητα του σώματος. Και τα δύο όμως αυτά στοιχεία είναι δυνατόν να διατηρηθούν συμβιβαζόμενα με την ωριμότητα της ηλικίας, αν φροντίζεις το πνεύμα σου να αποκτά νωπές ιδέες και όχι εώλους.

Ότι απορροφά το πνεύμα σου κρυσταλλώνεται στο αίμα σου και διαπλάθει το σώμα σου. «Τον άνθρωπο τα βάσανα γηράζουν, και όχι ο χρόνος». Για αυτό το λόγο είναι ανάγκη περιοδικά να θέτονται κατά μέρος τα βάσανα λησμονούμενα παντελώς επί μια μέρα έτσι ώστε να ανοίγει μια οπή δια της οποίας να εισέρχεται το πνεύμα της φαιδρότητας και του αειθαλούς.

Δύνασαι να τηρείς το πνεύμα σου αειθαλές και ακμαίο, αν ζητάς γαλήνια από την Υπέρτατη Σοφία να σε οδηγεί μακριά από τις νοσηρές ιδέες οι οποίες συνήθως εισορμούν στον νου σου χωρίς να το ξέρεις και να σε οδηγεί στις σφαίρες των υγιών ιδεών, των ιδεών της συμμετρικής ισχύος, της φαιδρότητας, της ευδοκίας, της καλαισθησίας.

Η ύλη χωρίς το πνεύμα εξασθενεί και γηράσκει κατά φυσικό νόμο. Αλλά κατά φυσικό επίσης νόμο η ύλη οδηγούμενη από το πνεύμα της ζωής διηνεκώς αναβιώνει και ενισχύεται.

Οι άνθρωποι δεν ζητούν να άγονται από το πνεύμα και επομένως επικρατεί ο νόμος του γήρατος. Τα ζώα δεν έχουν την νόηση να ζητούν, οι άνθρωποι δεν έχουν το θάρρος.

Το Λησμονείν

Το σώμα χρησιμοποιείται από το πνεύμα όπως το πριόνι από τον ξυλουργό. Το πνεύμα εργάζεται διηνεκώς, και την εργασία του αποτελούν οι στοχασμοί του. Κάθε στοχασμός είναι ουσία που ακτινοβολεί από το πνεύμα. Είναι φανερό ότι μετά από χιλιάδες τέτοιες ακτινοβολήσεις το πνεύμα έχει ανάγκη από ανάπαυση. Εντεύθεν ο ύπνος. Διαρκούντος του ύπνου το πνεύμα περισυλλέγει τις ακτινοβοληθείσες ικμάδες του και αφού αναζωογονηθεί λαμβάνει πάλι κατοχή του σώματος και αρχίζει εκ νέου την εργασία του. Δια του ύπνου το πνεύμα συγκεντρώνει τις δυνάμεις του.

Το απαιτούμενο πράγματι για την συγκέντρωση των πνευματικών δυνάμεων είναι η άκρα αδράνεια του σώματος και όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός της επιτυγχανόμενης σωματικής αδράνειας τόσο μικρότερος είναι ο απαιτούμενος χρόνος υπνώσεως.

Πολλές φορές το πνεύμα συναντά δυσκολία στην προσπάθειά του να περισυλλέξει τις δυνάμεις του, και αποτέλεσμα αυτής της δυσκολίας είναι η αϋπνία. Το πνεύμα προσπαθεί να αφήσει το σώμα σε αδράνεια και δεν δύναται. Εντεύθεν η αϋπνία. Όσο διαρκούσε η ημέρα σκόρπισε πολύ τους στοχασμούς του και δυσκολεύεται να τους περισυλλέξει.

Μόλις το σώμα περιέλθει σε αδράνεια απέρχεται σε άλλους ορίζοντες και συλλέγει εντυπώσεις Εντεύθεν τα όνειρα.

Το πνεύμα σου έχει τις αισθήσεις του όπως και το σώμα σου, αλλά ελλείψει χρήσεως τα πνευματικά αισθητήρια αμβλύνθηκαν. Εντεύθεν όταν κοιμάσαι και το πνεύμα σου εισάγεται σε άλλες σφαίρες δεν ωφελείται όσο έπρεπε, και μάλιστα αδημονεί. Είναι ανάγκη να προετοιμαστεί γι αυτό πριν αφήσει την διαμονή του στο σώμα ειδάλλως θα είναι ξένο στον πνευματικό κόσμο. Ο άριστος τρόπος της προπαρασκευής είναι να θυμάσαι ακράδαντα ότι είσαι πνεύμα, όχι σώμα. Ιδίως η ενθύμηση αυτή να είναι ζωηρή την στιγμή που πέφτεις για ύπνο. Αυτή η ενθύμηση είναι σαν τηλεγράφημα που στέλνεις προς αυτούς που κατοικούν στον πνευματικό κόσμο για να σε περιμένουν και να σε υποδεχτούν σαν ίσο τους. Αλλιώς θα πλανηθείς σε ειδεχθείς κόσμους κατωτέρων όντων. Αλλά η ενθύμηση ότι είσαι πνεύμα, απαύγασμα της θείας ουσίας, σε εισάγει σε κόσμους ζωής και κάλλους.

Κάθε στοχασμός είναι ουσία την οποία ο άνθρωπος απορροφά με εκών άκων. Σε συμφέρει άρα απείρως να είναι εκλεκτής φύσεως. Η ευδοκίμηση και ευδαιμονία του βίου εξαρτάται κυρίως από αυτή τη χημική σύμμειξη. Συνταυτίσου με τα βιονομικά κέντρα, όχι με τα οικονομικά αν θέλεις να έχεις κάθε αγαθό στην ζωή σου. Ή, κατά την φράση του Χριστού, «ζήτα πρώτον την βασιλείας του Θεού, και τα αγαθά του βίου θα σου επιδαψιλευθούν αυτομάτως».

Η επιστήμη του μέλλοντος θ’ αναγνωρίσει τον στοχασμό ως χημική ουσία, και το ποιόν αυτού εξαρτάται από τα στοιχεία που προσκολλώνται σε αυτόν. Τα στοιχεία της αδημονίας, του άλγους, του μίσους, του φθόνου εκφαυλίζουν την ποιότητα του στοχασμού και εντεύθεν εκφυλλίζουν τον οργανισμό και φυσιολογικώς και φυσιογνωμικώς. Υγεία και κάλλος ουδέποτε συμβιβάζονται με φαύλους ή απαίσιους στοχασμούς.

Ο έχων την τέχνη να λησμονεί, έχει την τέχνη να απομακρύνει από τους στοχασμούς του τα στοιχεία που τους εκφαυλίζουν, - απαισιοδοξία, σκαιότητα. Θυμό, μελαγχολία, φθόνο, ραδιουργία, μνησικακία, σκωπτικότητα, χαιρεκακία, δυσμένεια είτε στον λόγο είτε σε δράση, είτε σε διανόηση. Όταν κινδυνεύεις να περιπέσεις σε αυτά, ζήτα γαλήνια τα αντίθετα, και η ελκτική δύναμη της διάνοιάς σου θα τα φέρει. Ένας αποτελεσματικός τρόπος να ζητάς κάτι νοερά είναι να βλέπεις τον εαυτό σου με την φαντασία σου, να έχει ήδη το ζητούμενο. Η τέχνη του Λησμονείν είναι πολύτιμη για την επιδίωξη οιουδήποτε πράγματος. Πρέπει συχνά να λησμονείς το επιδιωκόμενο αν θέλεις αυτό να έρθει προθυμότερα. Η ποινή της παραβάσεως είναι στενότης ορίζοντος, μονομανία, ψύχωσις. Είναι έλλειψη κρίσης να προσκολλάται κάποιος σε μια ιδέα, παραφροσύνη δε να θέλει όλοι οι άλλοι ν’ ακολουθήσουν την ιδέα στην οποία έχει προσκολληθεί.

Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ.


Σας συμβαίνει εσάς, όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, να αναγνωρίσετε μέσα στην καρδιά σας κάτι που ήδη ξέρατε; Κάτι που προυπήρχε, αλλά ίσως ήταν ξεχασμένο;

Πολλά μπορεί να κάνει ένα βιβλίο όταν το διαβάζουμε με ανοιχτό μυαλό. Μπορεί να φέρει στην επιφάνεια την γνώση της αλήθειας.

Όταν μου συμβαίνει αυτό, ΓΝΩΡΙΖΩ - όχι λογικά, αλλά με τη μορφή βιώματος - ότι εδώ βρίσκεται η αλήθεια. Εξάλλου τι άλλο σημαίνει η λέξη "ανάγνωση" από την "ξανά" "γνώση" ή την θύμιση της γνώσης;

Κάτι τέτοιο μου συμβαίνει τώρα που διαβάζω τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ. A COURSE IN MIRACLES στα αγγλικά. (Θα κυκλοφορήσει απ'ότι ακούω στα ελληνικά τον Σεπτέμβρη, από τις εκδόσεις Κρύων).

Μπορείτε να δείτε την ιστορία του βιβλίου σε αυτόν τον σύνδεσμο: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Να διαβάσετε την εισαγωγή του βιβλίου στα ελληνικά σε αυτόν τον σύνδεσμο:

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ



«Ο ΡΟΛΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ.» (μάθημα 100)

Τι σημαίνει «σωτηρία»;

«Σωτηρία» σημαίνει να κάνω πράξη το θέλημα του Θεού.

Ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μένα;

Το θέλημα του Θεού για μένα είναι η απόλυτη ευτυχία.

Γιατί λοιπόν να θέλω να πάω ενάντια στο θέλημά του;

Η ευτυχία μου είναι ζωτικής σημασίας για το Θεϊκό σχέδιο. Η χαρά μου πρέπει να είναι απόλυτη για να μπορέσει το σχέδιό Του να γίνει κατανοητό από εκείνους για τους οποίους Αυτός με στέλνει.

Αυτό είναι το ΕΥ-ΑΓΓΕΛΙΟ. Δεν είναι κάτι άλλο από Διακήρυξη Χαράς.

Επέκταση της απόλυτης ευτυχίας.

Η ευτυχία είναι η πραγματική σου λειτουργία. Όλοι θα την βλέπουν στο λαμπερό πρόσωπό σου, και θ’ ακούν το κάλεσμα του Θεού στο χαρμόσυνο γέλιο σου.

Είσαι πραγματικά πολύ σημαντικός στο Θεϊκό σχέδιο. Χωρίς την χαρά σου, η δική Του χαρά δεν είναι πλήρης. Χωρίς το χαμόγελό σου, ο κόσμος δεν μπορεί να σωθεί. Όσο είσαι λυπημένος, το φως που ο Θεός ο ίδιος έχει ορίσει για να σώσει τον κόσμο είναι θαμπό και χωρίς λάμψη, και κανένας δεν γελά μιας και κάθε γέλιο δεν μπορεί παρά να αντηχεί το δικό σου.

Είσαι πραγματικά πολύ σημαντικός στο Θεϊκό σχέδιο. Ακριβώς όπως το φως σου αυξάνει κάθε φως που λάμπει στον Ουρανό, έτσι και η χαρά σου στην γη καλεί όλους τους ανθρώπους να αφήσουν τις λύπες τους να φύγουν, και να πάρουν την θέση τους δίπλα σου στο Θεϊκό σχέδιο. Οι αγγελιαφόροι του Θεού δεν μπορεί παρά να είναι χαρούμενοι, και η χαρά τους θεραπεύει κάθε λύπη και απελπισία. Είναι η απόδειξη ότι ο Θεός επιθυμεί την τέλεια ευτυχία για όλους όσους θα δεχτούν τα δώρα Του, για δικά τους.

Γι αυτό μην αφήσεις τον εαυτό σου να λυπάται σήμερα. Γιατί αν λυπάσαι, αποτυγχάνεις να πάρεις τον ρόλο που έχει ορίσει για σένα ο Θεός στο Θεϊκό Του σχέδιο. Η λύπη είναι σημάδι ότι θέλεις να παίξεις ένα ρόλο διαφορετικό από αυτόν που σου έχει αναθέσει ο Θεός. Δεν θα μπορείς να δείχνεις στον κόσμο πόσο μεγάλη ευτυχία επιθυμεί Αυτός για σένα.

Ας καταλάβουμε, λοιπόν, ότι η λειτουργία μας εδώ, δεν είναι άλλη από την απόλυτη χαρά. Αν λυπάσαι ο ρόλος σου δεν εκπληρώνεται, κι έτσι όλος ο κόσμος στερείται από την χαρά, μαζί με σένα. Ο Θεός σου ζητά να είσαι χαρούμενος, ώστε ο κόσμος να μπορεί να δει πόσο πολύ αγαπά Αυτός τον Υιό Του και επιθυμεί καμιά λύπη να μην μειώνει την χαρά του∙ κανένας φόβος να μην διαταράσσει την γαλήνη του.

Γίνε λοιπόν, αγγελιαφόρος του Θεού σήμερα. Φέρε την ευτυχία Του σε όσους συναντάς∙ την γαλήνη Του σε όσους σε κοιτούν και ας βλέπουν όλοι το μήνυμά Του στο ευτυχισμένο πρόσωπό σου.

Βάλε, λοιπόν, καλά στο νου σου, ότι ο ρόλος σου είναι να είσαι ευτυχισμένος. Μόνο αυτό χρειάζεται για να είσαι αγγελιαφόρος του Θεού. Σκέψου τι σημαίνει αυτό. Έκανες λάθος που πίστευες ότι χρειάζονται θυσίες. Σύμφωνα με το Θεϊκό σχέδιο έχεις μόνο να λαμβάνεις, ποτέ δεν χάνεις, δεν θυσιάζεις, δεν πεθαίνεις.

Προσπάθησε, λοιπόν, να βρεις την χαρά που αποδεικνύει σε όλους το θέλημα του Θεού για τα παιδιά Του. Γι αυτό έχεις έρθει στη γη. Κοίτα βαθιά μέσα σου, και μην πτοείσαι καθώς περνάς δίπλα από τις μικρές σου σκέψεις και τους ανόητους στόχους που σου επιβάλλει το εγώ σου. Μην πτοείσαι καθώς ανέρχεσαι για να συναντήσεις τον Χριστό μέσα σου. Αυτός θα είναι εκεί. Και μπορείς να τον φτάσεις τώρα. Τι θα μπορούσε να σε καθυστερήσει; Ποια μικρή, ασήμαντη σκεψούλα έχει την δύναμη να σε καθυστερήσει; Ποιος ανόητος στόχος μπορεί να σου στερήσει την επιτυχία όταν Αυτός που σε καλεί είναι ο Θεός ο Ίδιος;

Θα είναι εκεί. Είσαι απαραίτητος στο σχέδιό του. Είσαι ο απεσταλμένος Του αν το επιλέξεις.

Είναι ο Εαυτός σου που σε καλεί. Και σε Αυτόν απαντάς, κάθε φορά που λες στον εαυτό σου ότι είσαι βασικός στο Θεϊκό σχέδιο για την σωτηρία του κόσμου.

«ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΥΤΥΧΙΑ» (μάθημα 101).

Αυτή είναι η ιδέα κλειδί, για να καταλάβεις τι σημαίνει σωτηρία. Ακόμα πιστεύεις ότι σου ζητείται να υποφέρεις σαν τιμωρία για τις «αμαρτίες» σου. Δεν είναι έτσι. Όσο, όμως, πιστεύεις ότι υπάρχει αμαρτία, και ότι είναι δυνατόν ο Υιός του Θεού να αμαρτήσει, είναι επόμενο να σκέφτεσαι έτσι.

Αν η αμαρτία είναι αληθινή, τότε η τιμωρία είναι δίκαιη και δεν μπορείς να την αποφύγεις. Τότε το τίμημα της σωτηρίας είναι ο πόνος. Αν η αμαρτία είναι αληθινή, τότε η ευτυχία πρέπει να είναι μια ψευδαίσθηση, γιατί δεν μπορούν και τα δύο να είναι αληθινά. Στους αμαρτωλούς αξίζει θάνατος και πόνος, και αυτό ζητούν. Διότι γνωρίζουν ότι τους περιμένει, και θα τους αναζητήσει και θα τους βρει κάπου, κάποτε, με κάποια μορφή που θα εξισορροπήσει το «χρέος» τους προς τον Θεό. Θα Τον φοβούνται και θα Του ξεφεύγουν όσο μπορούν, αλλά είναι καταδικασμένοι κάποια στιγμή Αυτός να τους βρει.

Ποιος είναι δυνατόν να θέλει μια τέτοια «σωτηρία» που του επιφυλάσσει τόσο άγρια τιμωρία; Ποιος δεν θα ήθελε να δραπετεύσει από μια τέτοια σωτηρία και να καταπνίξει με κάθε τρόπο την Φωνή που του την προσφέρει;

Αν η αμαρτία είναι αληθινή, τότε η σωτηρία είναι ο χειρότερος εχθρός σου, η κατάρα του Θεού που έπεσε πάνω σου επειδή σταύρωσες τον Υιό Του.

Η αμαρτία ΔΕΝ είναι αληθινή. Όλα όσα πιστεύεις ότι θα πάθεις επειδή αμάρτησες, ποτέ δεν θα συμβούν. Δέξου την Εξιλέωση με ανοιχτό νου, χωρίς να τρέφεις καμιά πεποίθηση ότι έχεις αμαρτήσει. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ.

Το θέλημα του Θεού για σένα είναι η απόλυτη ευτυχία διότι δεν υπάρχει αμαρτία, και ο πόνος είναι παντελώς χωρίς αιτία. Δικαιούσαι την χαρά, και ο πόνος είναι σημάδι ότι έχεις παρεξηγήσει τον εαυτό σου.

Μην φοβάσαι το θέλημα του Θεού. Δεν υπάρχει αμαρτία, δεν υπάρχουν συνέπειες.

Τώρα θα μου πείτε "ωραία μας τα λες, αλλά πως γίνεται αυτό;"

Γίνεται αν ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΙΚΡΙΕΣ, και όταν αφήνουμε την ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ να μας δείχνει το δρόμο.

Το θέλημα του Θεού για μένα είναι η απόλυτη ευτυχία.

Αυτή είναι η αλήθεια, διότι δεν υπάρχει αμαρτία.

Γενηθήτω το θέλημά Του.



ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...