Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΑΥΤΟΙ ΜΑΣ.



Στην πραγματικότητα έχουμε μόνο ένα εαυτό – αυτός που είναι ο πυρήνας της ύπαρξής μας, ο αέναος, ο ιερός, ο αυθεντικός, ο Θεϊκός.

Όμως, στοιβαγμένοι πάνω σε αυτόν τον πραγματικό μας εαυτό, βρίσκονται άλλοι δύο.

Ο ένας είναι ένα στρώμα σκοτεινό, που αποτελείται από τους φόβους μας, τις ενοχές μας και γενικά από όλα για τα οποία νιώθουμε ντροπή. Με λίγα λόγια είναι αυτό που φοβόμαστε ότι είμαστε, η αρνητική μας εικόνα.

Γι αυτό για να γίνουμε αρεστοί και αποδεκτοί από τους άλλους ανθρώπους, στοιβάζουμε άλλον ένα εαυτό, πάνω στον εαυτό που φοβόμαστε- αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε.

Αυτό το επιφανειακό στρώμα, αν είμαστε πολύ καλοί ηθοποιοί, είναι αυτό που βλέπουν τελικά οι άλλοι. Μάλιστα, προσπαθούμε τόσο σκληρά να μην ανακαλύψει κανένας αυτό που φοβόμαστε ότι είμαστε, που πολύ συχνά ξεχνάμε εντελώς ότι υπάρχει και ένας άλλος εαυτός, κάτω από αυτούς τους δύο που εμείς δημιουργήσαμε, και είναι ο αληθινός.

Για να σας δώσω ένα πιο παραστατικό παράδειγμα:

Ο αληθινός μας εαυτός είναι ένα διαμάντι, που μεγαλώνοντας το καλύπτουμε με ένα σωρό σκουπίδια και βρωμιές, γι αυτό χρειάζεται να προσθέσουμε και μια επίστρωση λούστρου, ώστε να γίνουμε ελκυστικοί. Το μόνο που χρειάζεται πραγματικά είναι να αφιερώσουμε χρόνο σε «σκάψιμο» και «καθαριότητα» και θα ξεφορτωθούμε όλες τις βρωμιές, και τότε εμείς οι ίδιοι και όλος ο κόσμος θα έβλεπε τι διαμάντια είμαστε στην πραγματικότητα και δεν χρειαζόμαστε καθόλου λούστρο, η ζωή μας θα άλλαζε πραγματικά και θα βρίσκαμε την πολυπόθητη ευτυχία και γαλήνη.

Ας δούμε τώρα τους εαυτούς μας, έναν- έναν, ξεκινώντας από την επιφάνεια.

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.

Αυτός είναι ο εαυτός που προβάλλουμε στον κόσμο. Πολύ συχνά, αυτή η εικόνα δεν βασίζεται σε αυτό που πραγματικά είμαστε, παρά στην προσπάθεια να καλύψουμε αυτό που φοβόμαστε ότι είμαστε.



Ο ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ.

Αν κάποιος μας αποκαλέσει κάτι προσβλητικό, αλλά κάτι που δεν γίνεται να ταυτιστούμε (για παράδειγμα, «βρωμο-πρασινομούρη εξωγήινε!»), είναι μάλλον απίθανο να κατορθώσει να μας συγχύσει. Όμως είναι πολύ πιθανό να ενοχληθούμε, αν πιστεύουμε ότι σε κάποιο βαθμό μπορεί να λέει την αλήθεια.

Όλα όσα βλέπουμε είναι προβολή αυτού που έχουμε μέσα στο μυαλό μας. Αυτό που αντιπαθούμε πιο πολύ στους άλλους, είναι αυτό που φοβόμαστε ότι μπορεί να έχουμε και εμείς.

Όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που αποδίδουμε στον εαυτό μας, δεν είναι στην πραγματικότητα δικά μας. Ανήκουν στην αρνητική εικόνα του εαυτού μας που προγραμματίστηκε και εμφυτεύτηκε μέσα μας από εξωτερικούς παράγοντες, κυρίως στην παιδική μας ηλικία. Όταν τα αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια, τότε μπορούμε να τα απελευθερώσουμε.

Μπορεί, βέβαια, να είναι δύσκολο να κοιτάξουμε κατάματα τους χειρότερούς μας φόβους, όμως αν τα καταφέρουμε, μπορούμε να τους παραδώσουμε και ν’ απαλλαγούμε από αυτούς.

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΣ.

Αναγνωρίζοντας και απελευθερώνοντας τα χαρακτηριστικά των δύο ψευτο-εαυτών μας, είμαστε ελεύθεροι να βιώσουμε τον ΙΕΡΟ μας εαυτό, που είναι και ο αληθινός.

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ.

Ο Εαυτός μου είναι Ιερός. Η λαμπυρίζουσα απόλυτη αγνότητά του είναι πιο λαμπερή από κάθε φως που έχουν δει ποτέ τα μάτια του σώματός μου. Η Αγάπη του είναι απεριόριστη, με μια ένταση που κρατά τα πάντα μέσα της, στην απόλυτη γαλήνη και ασφάλεια. Η δύναμή της δεν είναι από αυτό τον κόσμο, αλλά από την άπειρη Αγάπη του Θεού του Ίδιου.

Πόσο μακριά, αλήθεια, βρίσκεται από αυτόν τον κόσμο ο ιερός μου Εαυτός, και όμως τόσο κοντά σε μένα και πλησίον του Θεού!

Κυριακή 27 Ιουλίου 2008

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ



Ο άγιος Ισαάκ θεωρεί τα δάκρυα ως κρίσιμο όριο μεταξύ της «σωματικής» και της «πνευματικής κατάστασης», ως σημείο μετάβασης από τον παρόντα αιώνα στον Μέλλοντα, στον οποίο μπορούμε να εισέλθουμε, «ως εν εσόπτρω», ήδη από αυτήν την ζωή. Το νεογέννητο κλαίει καθώς μπαίνει στον κόσμο∙ το ίδιο και ο χριστιανός κλαίει καθώς αναγεννάται στον Μέλλοντα αιώνα.

Τι έχει το δώρο των δακρύων να μας διδάξει για το νόημα της μετάνοιας; Υπάρχουν πολλών ειδών δάκρυα, και είναι ανάγκη να κάνουμε κάποια διάκριση μεταξύ τους. Η κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στα αισθησιακά ή φυσικά δάκρυα και στα πνευματικά δάκρυα (υπάρχει βέβαια και μια τρίτη πιθανότητα: τα δάκρυα να είναι δαιμονικά). Τα αισθησιακά δάκρυα είναι συναισθηματικά∙ τα πνευματικά δάκρυα είναι ασκητικά. Στην περίπτωση των αισθησιακών δακρύων, το πρόσωπο είναι συνήθως παραμορφωμένο και κατακόκκινο, και όλο το σώμα μπορεί να σείεται από ανεξέλεγκτα αναφιλητά. Αλλά στην περίπτωση των πνευματικών δακρύων, τα δάκρυα ρέουν ήρεμα, δίχως παραμόρφωση του προσώπου ή τρέμουλο του σώματος. Τα αισθησιακά δάκρυα συνδέονται με τα πάθη. Είναι συχνά δάκρυα θυμού, απογοήτευσης, φθόνου, αυτό-οικτιρμού, ή απλώς νευρικής υπερδιέγερσης. Τα πνευματικά δάκρυα, όπως δείχνει το όνομά τους, είναι δώρο της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και όχι απλώς αποτέλεσμα των δικών μας προσπαθειών, και συνδέονται στενά με την προσευχή μας. Τα αισθησιακά δάκρυα εκφράζουν την επίγεια λύπη μας, τη ζωή μας στον πεπτωκότα κόσμο της φθοράς, που κινείται αμείλικτα προς τον θάνατο∙ τα πνευματικά δάκρυα μας οδηγούν στην καινούρια ζωή της Ανάστασης.

Θα ήταν παραπλανητικό, εν τούτοις, να τραβήξουμε μια δραστική γραμμή ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο τύπους δακρύων. Τα φυσικά ή αισθησιακά δάκρυα μπορούν μερικές φορές να έχουν ένα θετικό και καθαρτικό αποτέλεσμα, όπως όταν κλαίμε από αγάπη για τα βάσανα των άλλων, ή όταν θρηνούμε τους νεκρούς. Η θεία Χάρη συνεργάζεται με τη φύση και δημιουργεί πάνω σε τούτη τη σχέση. Και έτσι τα φυσικά δάκρυα, όταν καθαρθούν από την αμαρτωλή εγωκεντρικότητα και τον διαταραγμένο συναισθηματισμό, μπορούν να μας οδηγήσουν στο κατώφλι των πνευματικών δακρύων. Επί πλέον, επειδή η θεία Χάρη συχνά λειτουργεί μέσα μας κατά τρόπο μυστικό και απαρατήρητο, μπορεί κι εμείς οι ίδιοι να μην γνωρίζουμε πάντοτε αν τα δάκρυά μας είναι φυσικά ή πνευματικά. Για να μας κρατήσει στην απλότητα, ο Θεός μπορεί να μας κρύβει την πνευματική μας πρόοδο, και δεν είναι δικό μας θέμα να μετρούμε την αξία μας. Εν τούτοις, υπάρχει κατ’ αρχήν μια σημαντική διάκριση ανάμεσα στα επίπεδα των αισθησιακών και των χαριτόβρυτων δακρύων, ακόμη κι αν στην πράξη τα δύο αυτά επίπεδα μερικές φορές αλληλεπικαλύπτονται.

Τα πνευματικά δάκρυα, σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων, ανήκουν σε δύο κύριους τύπους. Στο κατώτερο επίπεδο είναι πικρά∙ στο υψηλότερο επίπεδο, είναι γλυκά. Στο κατώτερο επίπεδο αποτελούν μια μορφή εξαγνισμού. Στο ανώτερο είναι δάκρυα φωτισμού. Στο κατώτερο επίπεδο εκφράζουν συντριβή, λύπη για την αμαρτία, θλίψη για τον χωρισμό μας από τον Θεό – είναι δάκρυα του Αδάμ που θρηνεί έξω από τις πύλες του Παραδείσου. Στο ανώτερο επίπεδο εκφράζουν τη χαρά για την αγάπη του Θεού, την ευχαριστία για την αποκατάστασή μας στην υιοθεσία του Θεού που δεν αξίζουμε. Παράδειγμα του κατώτερου επιπέδου είναι ο άσωτος υιός που βρίσκεται στην εξορία και θρηνεί για την χαμένη του πατρίδα∙ παράδειγμα του ανώτερου επιπέδου είναι το κλάμα του ασώτου για τη χαρά της γιορτής στο σπίτι του πατέρα του. Στο κατώτερο επίπεδο είναι σαν «το αίμα που τρέχει από τις πληγές της ψυχής μας», όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Στο ανώτερο επίπεδο, δηλώνουν τις κεκαθαρμένες αισθήσεις και διαμορφώνουν μιαν όψη της καθολικής μεταμόρφωσης του ανθρώπινου προσώπου από την θεούσα Χάρη.

Λυπούμενοι, αεί δε και χαίροντες.

Από την ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ του Κάλλιστου Ware.

Σάββατο 26 Ιουλίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ!


ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ! ΤΟ ΦΩΣ ΗΡΘΕ!

Διότι το φως είναι εδώ. Αυτή είναι μια αλήθεια που δεν εξαρτάται από μένα.

« Είσαι θεραπευμένος και μπορείς να θεραπεύεις. Το φως έχει έρθει. Έχεις σωθεί και μπορείς να σώζεις. Το φως έχει έρθει. Βρίσκεσαι εν ειρήνη, και φέρεις την ειρήνη μαζί σου όπου πηγαίνεις. Το σκότος και η ταραχή έχουν εξαφανιστεί. Το φως είναι εδώ.»

Πρόσεξε ότι όλα αυτά είναι γραμμένα στον Ενεστώτα. Στο παρόν.

Το φως έχει έρθει. Η πράξη έχει επιτελεστεί.

Το φως είναι εδώ τώρα!

Διατελώ εν ειρήνη.

Είμαι στ’ αλήθεια έτσι;

Το σκότος και η ταραχή έχουν εξαφανιστεί.

Είναι αυτή η εμπειρία μου, τώρα;

Ή στέκομαι ακόμα μέσα σε ένα σκοτεινό σύννεφο;

Και όμως. Δεν βρέχει πια. Το φως είναι εδώ.

Αυτό σημαίνει ότι αν δεν αισθάνομαι γαλήνη και βλέπω ακόμα σκοτάδι και ταραχή, τότε το προκαλώ εγώ στον εαυτό μου.

Το φως είναι παντού γύρω μου. Μπορώ να φυλάξω την ομπρέλα μου. Μπορώ να αφήσω τις κρίσεις και τις πικρίες μου. Το φως είναι τόσο λαμπρό! Δεν χρειάζεται να καλύπτομαι ή να προσπαθώ να προστατευτώ άλλο. Μπορώ να είμαι χαρούμενη. Το φως έχει έρθει.


Ας αρχίσω να βλέπω με την όραση του Χριστού. Ας σταματήσω να ψάχνω την μορφή. Ας σταματήσω να επικεντρώνω την προσοχή μου στο ατελές σώμα μου στις προβληματικές σχέσεις μου διότι αυτά δεν μου δείχνουν απολύτως τίποτα, επειδή η μορφή δεν είναι η πραγματικότητα. Δεν έχει νόημα. Αυτό που μου δείχνουν τα μάτια του σώματος δεν είναι η πραγματική ζωή!

Μόνο το φως είναι αληθινό!

Αυτό το φως στους περισσότερους από μας είναι καλυμμένο από σύννεφα, ιστορίες, λύπη, σκοτάδι, ασθένειες και μελαγχολία. ΑΛΛΑ ΤΟ ΦΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ! Δουλειά μου είναι να το βρω! Μπορεί να είναι απλά ένας σπινθήρας, αλλά είναι εκεί! Οι αδερφοί μου περιμένουν την απελευθέρωσή τους και μόνο εγώ μπορώ να τους την δώσω!

Είναι δουλειά μου, η μοναδική πραγματική λειτουργία και σκοπός μου, να δω το φως.

Να κοιτάζω πέρα από τις στενοχώριες, τα ελαττώματα των ανθρώπων, να βλέπω το φως και μόνο το φως!.

Μπορώ να κάθομαι και ν’ ακούω με προσοχή τι μου λέει κάποιος. Απλά ν’ ακούω. Να σταματήσω ό,τι κάνω και ν’ ακούω. Να μην παρεμβάλω την δική μου ιστορία, και να μην κάνω σύγκριση με τις δικές μου εμπειρίες. Να δώσω πλήρη προσοχή, χωρίς να προσθέσω δικά μου σχόλια. Απλά ν’ ακούω. Αυτός είναι ένας από τους πιο εύκολους και αποτελεσματικούς τρόπους θεραπείας…

Απλά ν’ ακούω να δίνω αυτό που πραγματικά χρειάζεται: αγάπη και προσοχή. Όχι κρίσεις και σχόλια.. απλά να είμαι παρούσα και ν’ ακούω

Δεν θα επιτρέψω στις ανόητες παρεμβολές του εγώ μου να επισκιάζουν το Φως. Το φως είναι η πραγματική μου ιδιότητα.

ΜΑΘΗΜΑ 91 - ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΑ ΣΤΟ ΦΩΣ!

«Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι τα θαύματα και η Όραση πηγαίνουν απαραίτητα μαζί….Αυτή είναι μια κεντρική ιδέα για το νέο σύστημα σκέψης σου….

Το θαύμα είναι πάντα εκεί. Η παρουσία του δεν προκαλείται από την όρασή σου∙ η απουσία του δεν είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας σου να το δεις. Μόνο η επίγνωσή σου για τα θαύματα επηρεάζεται. Θα τα δεις στο φως∙ δεν θα τα δεις στο σκοτάδι.

Γι αυτό, για σένα το φως είναι ζωτικής σημασίας. Όσο μένεις στο σκοτάδι το φως παραμένει αόρατο. Γι αυτό είσαι πεισμένος ότι δεν βρίσκεται εκεί.

Το φως, λοιπόν, είναι άχρηστο για σένα, παρόλο που βρίσκεται εκεί. Δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις διότι η παρουσία του σου είναι άγνωστη.

Δεν αμφισβητείς αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματός σου. Δεν αμφιβάλλεις ότι οι εικόνες που βλέπεις είναι η πραγματικότητα. Η πίστη σου είναι στο σκοτάδι και όχι στο φως. Πως μπορεί αυτό να αναστραφεί; Για σένα είναι αδύνατον, αλλά δεν είσαι μόνος σε αυτό.

Οι προσπάθειές σου, όσο μικρές και να είναι, έχουν ισχυρή στήριξη. Αν μόνο συνειδητοποιούσες πόσο ισχυρή είναι, οι αμφιβολίες σου θα εξαφανιζόντουσαν. Σήμερα αφιέρωσε τις προσπάθειές σου στο να νιώσεις αυτή τη δύναμη. Όταν βιώσεις αυτή την δύναμη μέσα σου, αυτή τη δύναμη που κάνει τα θαύματα να είναι πολύ προσιτά, δεν θα αμφιβάλλεις πια. Τα θαύματα που κρύβει η αίσθηση αδυναμίας σου θα ανατείλουν στην επίγνωσή σου.

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ – ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΦΩΣ




Ας είναι το Φως ο μόνος μου στόχος σήμερα! Αυτό είναι το θέλημα του Θεού και εγώ το μοιράζομαι μαζί Του!

Οι μάταιες επιθυμίες μου οι πικρίες μου είναι συνεργοί στην απεικόνιση του κόσμου που βλέπω. Σήμερα, όμως, για άλλη μια φορά θα προσπαθήσω να φτάσω τον κόσμο που είναι σύμφωνος με το δικό Σου Θέλημα. Γενηθήτω Φως!

Επιθυμώ να δω το Φως. Επιθυμώ να γνωρίσω την πραγματική μου ταυτότητα. Επιθυμώ να βλέπω μόνο αυτό που είναι αληθινό, πραγματικό και αιώνιο. Επιθυμώ να γνωρίσω την κληρονομιά μου. Οι θύρες είναι ανοιχτές! Ας μην επισκιάζω την πραγματική όραση με πικρίες και δυσαρέσκειες. Αυτές είναι σαν τα μαύρα σύννεφα που κρύβουν το φως του Ήλιου. Ας απελευθερώσω τις πικρίες μου και ας δω το Φως! Δεν υπάρχει ανάγκη για συγκρούσεις. Δεν υπάρχει άλλη θέληση εκτός από του Θεού! Η Θέληση του θεού για μένα είναι η απόλυτη ευτυχία!


Τι χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη;



Να εγκαταλείψω τις προσκολλήσεις μου που τόσο μου είναι προσφιλείς και τις φυλάω από το φως!

Ποιες είναι αυτές;

Ο πόνος, ο φόβος, οι δυσαρέσκειες, οι συγκρούσεις και η ανάγκη μου να έχω δίκιο!

Αν αφήσω όλα αυτά θα είμαι ευτυχισμένη! Είναι τόσο απλό! Η Αλήθεια είναι πάντα τόσο απλή…

Η εικόνα του κόσμου που βλέπω αντανακλά αυτό που υπάρχει μέσα μου.

Οι πικρίες σκοτεινιάζουν το νου μου, έτσι βλέπω ένα σκοτεινό κόσμο.

Η συγχώρεση παίρνει το σκοτάδι, και επαναφέρει την θέλησή μου, και με αφήνει να βλέπω ένα κόσμο φωτός.

Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να απαρνηθούμε τις πικρίες μας; Γιατί να τους δίνουμε τόση δύναμη και να τις αφήνουμε να στέκονται ανάμεσά σε μας και την σωτηρία μας;

Αφήνω τις πικρίες μου. Σταματώ τις δυσαρέσκειες. Πηγαίνω προς το φως. Περνώ τα σύννεφα. Περνώ το σκοτάδι. Ξεχνώ τα προβλήματα. Είμαι το φως του κόσμου.

Οι δυσαρέσκειες είναι μια μορφή σύγκρουσης.

Θέλω στ’ αλήθεια να είμαι στην κόλαση;

Θέλω στ’ αλήθεια να κλαίω, να υποφέρω και να πεθαίνω;

Υπάρχει ένα σημείο που δεν μπορούν να φτάσουν οι ψευδαισθήσεις.

Αυτό βρίσκεται πάνω από το πεδίο της μάχης. Ας πάω, λοιπόν, εκεί! Μόλις βρεθώ πάνω από το πεδίο της μάχης, οι ψευδαισθήσεις δεν μπορούν να με φτάσουν. Δεν είναι δυνατόν να βρω γαλήνη μέσα στις συγκρούσεις που έχω επιλέξει να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Αυτό εννοεί ο Ιησούς όταν λέει να αφήσουμε τα πάντα πίσω μας. Αυτό σημαίνει να πας στον Ουρανό. Αυτό εννοούσε ο Ιησούς όταν ζήτησε από τους ανθρώπους στο χωράφι να τα παρατήσουν όλα και να τον ακολουθήσουν. Ήθελαν να γυρίσουν και να πάρουν τις περιουσίες τους, τις γυναίκες και τα παιδιά τους αυτός είπε: ΟΧΙ.

Ματθαίος 24….

Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να πάρεις κάτι από την ζωή σου αν περιμένεις να πας στο φως. Όταν πηγαίνεις στον Θεό, πρέπει να τα’ αφήσεις όλα πίσω σου. Όλα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Αυτό τώρα μου ακούγεται δύσκολο και φαίνεται ότι απαιτεί κάποιες θυσίες…αλλά αυτό μέχρι να δω τι λέει στ ’αλήθεια. Πηγαίνει με αυτά που λένε τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ: Για να φτάσεις στο φως, πρέπει ν’ αφήσεις το σκοτάδι. Πρέπει να πας πέρα από τα σύννεφα. Πρέπει ν’ αφήσεις πίσω την παλιά «ζωή» σου.

Ν’ αλλάξεις την ζωή σου, όπως ένα φίδι αλλάζει το δέρμα του.

ΝΑ Τ’ ΑΦΗΣΩ ΟΛΑ.

Ν’ αφήσω την ιστορία μου. Ν’ αφήσω τις πικρίες μου.

Αυτές τις πικρίες που κρατώ από το χτες (από το παρελθόν μου). Ν’ αφήσω το παρελθόν και να μπω σε μια νέα διάσταση – στο αιώνιο παρόν. Να τα’ αφήσω λοιπόν, όλα. Για ποιο λόγο ακόμα επιμένω; Ας τα απελευθερώσω.

Απελευθερώνω όλες μου τις πικρίες.

Τώρα ξέρω, ότι όταν δεν αισθάνομαι χαρούμενη (που είναι η φυσική μου κατάσταση), ή όταν έχω προβλήματα, ή δεν μπορώ να δω το φως……..είναι διότι είναι κυριολεκτικά αδύνατον να φτάσω στον ουρανό όσο στέκομαι ακόμα στο σκοτάδι. Δεν μπορώ να είμαι στο φως όσο κρατώ ακόμα θυμό, κρίσεις, ανησυχίες και φόβους. Είναι αδύνατον. Πρέπει να τ’ αφήσω ΟΛΑ.

Γι αυτό πρέπει να σβήσω τη λέξη «εγώ» από το λεξιλόγιό μου.

Να την σβήσω σαν να εξαρτιέται η ζωή μου από αυτό.

Δεν υπάρχει «εγώ», δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχουν προβλήματα.

ΞΕΚΟΛΛΑ!!

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποφέρω!

Γιατί να θέλω ακόμα τις συγκρούσεις;

Τι έχω να χάσω;

Τι έχω να «θυσιάσω»;

Θέλω να έχω δίκιο ή να είμαι ευτυχισμένη;

Πάνω απ’ όλα θέλω την ελευθερία να θυμηθώ Ποια είμαι στ’ αλήθεια.

«Σήμερα θα χρησιμοποιήσω την δύναμη της θέλησής μου. Δεν είναι η θέλησή μου να ψαχουλεύω στο σκοτάδι, φοβισμένος από τις σκιές και από πράγματα αόρατα και πλασματικά. Το φως θα είναι ο οδηγός μου σήμερα. Θα το ακολουθήσω εκεί που με οδηγεί, και θα κοιτώ μόνο ό,τι μου δείχνει. Αυτή την ημέρα θα βιώσω την γαλήνη της αληθινής αντίληψης. Αν συναντώ πειρασμούς, θα λέω:

Αυτό(το πρόβλημα) δεν είναι ικανό να μου κρύψει το φως που επιθυμώ να δω.

Στέκεσαι μαζί μου στο φως, (όνομα).

Στο φως αυτή η κατάσταση δείχνει διαφορετική.»

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2008

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - Ο ΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΙΘΑΛΕΣ


Ο Νους

Που έχεις τον νου σου; Όπου τον στέλνεις εκεί είναι. Μπορείς να συγκεντρώσεις τον νου σου σε ένα πρόσωπο που βρίσκεται στην Αμερική;. τότε και εσύ βρίσκεσαι στην Αμερική, οπουδήποτε βρίσκεται το σώμα σου.

Η πηγή ισχύος των μυών βρίσκεται στον νου σου. Υπερνικάς την αντίσταση του βάρους όχι με την απλή άσκηση των μυών, αλλά με την αποστολή νοερού ρεύματος προς τον επιτήδειο μυώνα.

Το βάδισμα, το τρέξιμο, η άρση βαρών, και κάθε μυϊκή ενέργεια είναι πράξη πνευματική και το γράψιμο ή η αγόρευση. Κανένας δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς την σκέψη η οποία κινεί το σώμα.

Ρεύμα φόβου, ο «πανικός», επιδρά σε όλα τα μέρη του σώματος, καταβάλλει όλα τα όργανα και φέρει σωματικά παθήματα. Ο «πανικός» είναι νοερό ρεύμα φόβου το οποίο δημιουργείται ή μάλλον αντλείται κατ’ αρχήν από λίγα άτομα, μεταδίδεται σε πολλά άτομα, και αυξάνεται όσο κάθε διαδοχική διάνοια ανοίγει τις πύλες της σε αυτό.

Τα σωματικά όργανα είναι ανάλογα με τους τροχούς και τους μοχλούς και στρόφιγγες της ατμομηχανής. Τα σιδερένια τούτα όργανα κινούνται μόνο και λειτουργούν όταν η δύναμη του ατμού ενεργήσει σε αυτά.

Πολλοί εξαντλούνται διότι ασυναίσθητα προσπαθούν να εκτελέσουν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Τούτο είναι πηγή μεγάλης εξασθένησης, διότι η διανοητική αυτή έξη επεκτείνεται σε όλα.

Όταν κουράζεσαι πολύ, ο λόγος είναι διότι έχασες πρόσκαιρα την ικανότητα της άντλησης αόρατης κινητήριας δύναμης για να ενεργήσει πάνω στο σώμα σου. Τα σωματικά σου όργανα, όσο αντλείς αυτήν την αόρατη δύναμη, είναι ανεπίδεκτα κάματου όπως οι ράβδοι της ατμομηχανής.

Το Αειθαλές

Η φύση από πάντα παρουσιάζει νέες και απροσδόκητες εκβάσεις, αρκεί να τις ζητάς. Από την παιδική μας ηλικία έχουμε συνηθίσει να μην ζητάμε τίποτα από την Φύση της οποίας οι θησαυροί είναι άπειροι και ανεξάντλητοι, αλλά έχουμε διδαχθεί να προσδοκάμε από τους ανθρώπους των οποίων οι πόροι είναι περιορισμένοι. Γι αυτό και οι θησαυροί της Φύσης είναι κλειστοί στα μάτια μας, και έπειτα αποφαινόμαστε κωμικά ότι δεν είναι δυνατό ετούτο, είναι ακατόρθωτο το άλλο, αλλά αυτό δεν είναι φυσικό.

Υπάρχει μια ιδέα ότι ο αθλητισμός είναι το ιδεώδες της σωματικής ανάπτυξης. Μια τέτοια μονομερής ανάπτυξη είναι πρόσκαιρη αν ολόκληρη η ανθρώπινη υπόσταση δεν αντλεί ισχύ και σθένος από την Υπέρτατη πηγή της ισχύος και του σθένους. Να ζητάς να εισρέει από αυτή συνεχώς προς την υπόστασή σου ολόκληρη ίση αναλογία ισχύος και σθένους.

Κάθε άνθρωπος δημιουργεί με τις ασχολίες και τις σκέψεις του ολόκληρο κόσμο και ατμόσφαιρα ίδια με αυτόν. Προς τον κύκλο του αυτό έλκονται όλες οι συγγενικές φύσεις και διάνοιες από το αόρατο σύμπαν. Αυτές μπορούν να σου δώσουν αληθινό σθένος μέσα από το ζωηρό τους ενδιαφέρον για τις προσπάθειές σου, εφόσον αυτές υπήρξαν και δικές τους προσπάθειες, όταν είχαν σώμα.

Ο καλλιτέχνης, ο συγγραφέας, ο έμπορος, ο νομικός οι οποίοι εργάζονται ακαταπόνητα και παράγουν καταπληκτικά αποτελέσματα της δράσης και επιμονής τους, δεν πράττουν τούτο πράγματι εξ ιδίας αυτών ισχύος. Κινούνται και διακεντώνται από αόρατες δυνάμεις που τους περιστοιχίζουν- δυνάμεις και διάνοιες που έχουν όμοιες κλίσεις και ιδιοφυΐες, δυνάμεις ισχυρές μεν, αλλά όχι σπάνια ιδιοτελείς και επιπόλαιες.

Γι αυτό όχι σπάνια ο ακαταπόνητος εργάτης απαυδά ξαφνικά ή παραφρονεί. Το σώμα του ένεκα της αδιάκοπης εργασίας φθίνει και οι διάνοιες που το περιστοιχίζουν ξαφνικά το παρατούν. Η μηχανή δεν έχει πλέον τον ατμό της. Σε τέτοιες περιόδους της ζωής σου θα αισθανθείς ότι δεν έχεις πλέον έφεση να καταβάλλεις οιανδήποτε δράση και απορείς για το πόσο δραστήριος ήσουν πριν από λίγο. Το θεωρείς μάλιστα δυσάρεστο σημείο, αλλά δεν είναι δυσάρεστο. Η διάνοιά σου μετά την πρόσφατη δράση ανήλθε σε νέο ύψος, και οι δυνάμεις που σε περιστοίχιζαν και σε βοηθούσαν λίγο πριν είναι τώρα υποδεέστερες της νέας κατάστασης στην οποία έχει φτάσει η διάνοιά σου. Πρέπει να ελκύσεις νέο λόχο γύρω σου με την γαλήνια αίτηση και διηνεκή ανάπαυση.

Από το βιβλίο του Πλάτωνα Δρακούλη ΒΙΟΝΟΜΙΑ

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

ΜΕΤΑΝΟΙΑ - ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ



Η έννοια της μετάνοιας είναι παρεξηγημένη στις μέρες μας και πολλοί, - όπως εγώ – την αντιμετώπιζα με κάποια προκατάληψη, όπως πολλά από τα οποία διακηρύσσει η επίσημη εκκλησία. Το άρθρο που ακολουθεί, είναι αποσπάσματα από το βιβλίο του Κάλλιστου Ware, «Η ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ», και ελπίζω να «φωτίσει» και την δική σας κατανόηση, όπως φώτισε και την δική μου….

Τι σημαίνει μετάνοια; Συνήθως θεωρείται ως θλίψη για την αμαρτία, ένα αίσθημα ενοχής, μια αίσθηση στενοχώριας και τρόμου για τις πληγές που προκαλέσαμε στους άλλους και τον εαυτό μας. Μια τέτοια άποψη όμως είναι επικίνδυνα ατελής. Η στενοχώρια και ο τρόμος υπάρχουν πράγματι συχνά στη βίωση της μετάνοιας, αλλά δεν είναι ολόκληρη η μετάνοια, δεν αποτελεί καν το σπουδαιότερο τμήμα της. Αν θεωρήσουμε όμως κατά τρόπο κυριολεκτικό τον όρο «μετάνοια», τότε θα βρεθούμε πιο κοντά στην καρδιά του ζητήματος. Μετάνοια σημαίνει «αλλαγή του νου»: όχι απλώς λύπη για το παρελθόν, αλλά μια θεμελιώδης μεταμόρφωση της όρασής μας, ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τον εαυτό μας, τους άλλους και τον Θεό – σύμφωνα με τον Ποιμένα του Ερμά, είναι «μια μεγάλη κατανόηση». Μια μεγάλη κατανόηση και όχι, αναγκαστικά, μια συναισθηματική κρίση. Η μετάνοια δεν είναι ένας παροξυσμός τύψεων και αυτό-οικτιρμού, αλλά μεταστροφή, επανατοποθέτηση του κέντρου της ζωής μας στην Αγία Τριάδα.

Ως «νέος νους», ως μεταστροφή και επανατοποθέτηση του κέντρου της ζωής, η μετάνοια είναι κάτι το θετικό, και όχι αρνητικό. «Μετάνοια εστί θυγάτηρ ελπίδος, και άρνησις ανελπισίας», λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Δεν είναι απελπισία, αλλά σφοδρή αναμονή∙ δεν είναι το αίσθημα πως κάποιος έφτασε σε αδιέξοδο, αλλά ο τρόπος με τον οποίο θα βγει απ’ αυτό. Δεν είναι αυτομίσος, αλλά επιβεβαίωση του αληθινού μου εαυτού, του δημιουργημένου κατ’ εικόνα Θεού. Μετάνοια σημαίνει πως κοιτάζω, όχι προς τα κάτω, στις δικές μου ελλείψεις, αλλά προς τα πάνω, στην αγάπη του Θεού∙ όχι προς τα πίσω αυτομεμφόμενος, αλλά προς τα εμπρός με εμπιστοσύνη. Μετάνοια είναι να βλέπω όχι το γιατί απέτυχα να γίνω κάτι, αλλά τι ακόμη μπορώ να γίνω με τη Χάρη του Χριστού.

Όταν η μετάνοια ερμηνευτεί μ’ αυτήν την θετική έννοια, δεν θεωρείται πλέον μια απλή πράξη, αλλά μια συνεχής στάση.

Ο θετικός χαρακτήρας της μετάνοιας γίνεται προφανής όταν σκεφτούμε τι προηγείται των λόγων του Χριστού «μετανοείτε∙ ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών». Στον προηγούμενο στίχο ο ευαγγελιστής παραθέτει τον στίχο 9,2 του Ησαΐα: «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς». Αυτό είναι το άμεσο πλαίσιο της εντολής του Κυρίου για μετάνοια: προηγείται η αναφορά στο «μέγα φως» που ανέτειλε γι’ αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι, και ακολουθείται από μια άλλη αναφορά για την εγγύτητα της Βασιλείας του Θεού. Η μετάνοια, λοιπόν, είναι μια φώτιση, μια μετάβαση από το σκότος στο φως∙ μετάνοια σημαίνει να ανοίξουμε τα μάτια μας στην Θεϊκή ακτινοβολία∙ όχι να καθόμσατε θλιμμένοι στο λυκόφως, αλλά να χαιρετούμε την αυγή που έρχεται. Η μετάνοια έχει επίσης εσχατολογικό χαρακτήρα, είναι ένα άνοιγμα προς τα Έσχατα, που δεν βρίσκονται απλώς στο μέλλον, αλλά είναι ήδη παρόντα∙ το να μετανοούμε σημαίνει να αναγνωρίζουμε πως η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται ανάμεσά μας, και ότι αν αποδεχτούμε τον ερχομό της Βασιλείας, όλα τα πράγματα θα γίνουν καινούρια για μας.

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - Ο ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΣ ΚΑΙ Η ΤΡΟΦΗ


Ο Ουρανίσκος

Το να τρώγεις μηχανικά βλάπτει πολύ το σώμα. Κάθε λειτουργία που γίνεται χάριν του σώματος πρέπει να είναι μεστή ζωής και πνεύματος.

Αν οι ασχολίες σου σε απορροφούν τόσο ώστε να μην έχεις καιρό να τρώγεις με γαλήνη και υπομονή, αλλά τρέχεις σε αυτές ευθύς μόλις καταπιείς το φαγητό σου, είναι αναπόφευκτο με τον καιρό να πάθεις. Το σώμα δεν είναι ατμομηχανή ώστε να γεμίζεται εν τάχη.

Το πνεύμα απαιτεί πότε το ένα και πότε το άλλο έδεσμα και άρωμα. Το πνεύμα έχει τους λόγους του που απαιτεί αυτήν την εναλλαγή. Όταν κάποιος αδιαφορεί γι αυτό σημαίνει ότι έχει μόνο σώμα. Σημαίνει ότι το πνεύμα έχει χαυνωθεί.

Όσο πνευματικότερος είναι κάποιος, τόσο κριτικότερο έχει τον ουρανίσκο. Να θυμάσαι λοιπόν όταν τρώγεις να εξυπηρετείς τις απαιτήσεις του πνεύματος. Ο ουρανίσκος είναι ένας από τους πράκτορες του πνεύματος. Πρόσεχε να μην τον διαφθείρεις.

Ο λαίμαργος δεν τρώγει. Καταπίνει. Αυτός που τρώγει γαλήνια λαμβάνει με φιλόστοργη σκέψη κάθε τεμάχιο το οποίο φέρει στο στόμα, και όσο περισσότερα δευτερόλεπτα αφιερώνει σε κάθε τεμάχιο, τόσο περισσότερο διαρκεί και η μεταβίβαση της τροφής στο πνεύμα.

Ο λαίμαργος πολύ λίγο όφελος λαμβάνει από την τροφή του. Είναι σαν να θέτεις άνθρακες και ξύλα σε μεγάλη ποσότητα όλα με μιας εντός εστίας η οποία έτσι δεν δύναται να αναπτύξει πυρ. Λίγη τροφή που λαμβάνεται με ανάπαυση, μασόμενη βεβουλευμένα και ευάρεστα θα σου προσκομίσει περισσότερο καλό παρά τριπλάσια τροφή τρωγόμενη εσπευσμένα.

Όταν συντρώγεις με ανθρώπους εύθυμους, χαρούμενος, που δεν σπεύδουν ούτε ανησυχούν, ούτε έχουν εριστικές διαθέσεις, ούτε να είναι απασχολημένοι με εμπορικές μέριμνες, οι οποίοι μπορούν να τρώγουν και να συνδιαλέγονται ευχάριστα, και των οπoίων η συνδιάλεξη δεν έχει ίχνος πίκρας, ή κακοβουλίας ή δηκτικού σαρκασμού εναντίον άλλων, τότε έχεις πολυτιμότατα διανοητικά βοηθήματα. Τέτοιοι συνδαιτυμόνες συγκεντρώνουν την ελκτική δύναμη της διάνοιάς τους και έτσι σχηματίζεται ισχυρό διανοητικό ρεύμα τα οποίο προσκομίζει όλα τα καλά και αγαθά.

Ουδέποτε πρέπει να ανησυχείς μήπως το φαγητό το οποίο πρόκειται να φας, ή αυτό το οποίο τρως, αποβεί επιβλαβές. Αν ανησυχείς το καθιστάς επιβλαβές. Απεναντίας κάνε την αντίθετη σκέψη και λέγε ήρεμα: «Αυτό το φαγητό θα με ωφελήσει».



Η Τροφή

Όταν τρώγεις να θυμάσαι ότι είσαι μόριο της Μεγάλης Υπέρτατης Σοφίας. Τρώγε όπως τα πετεινά του ουρανού, και λησμόνησε ότι έχεις στόμαχο.

Αν στην φαντασία σου έχεις ασθενικό στομάχι, ασθενικό θα γίνει και στην πραγματικότητα διότι ό,τι σκέπτεσαι, αυτό δημιουργείς.

Ως προς την επιλογή των φαγητών να συμβουλεύεσαι πάντα τον ουρανίσκο σου, ο οποίος είναι ο πράκτορας του πνεύματος. Ό,τι ο ουρανίσκος σου αποστρέφεται μη το τρώγεις διότι αυτό δεν σε ωφελεί όσο και αν σου λέγουν ότι είναι θρεπτικό και δυναμωτικό.

Ένα μήλο κοπτόμενο από το δέντρο και αμέσως τρωγόμενο τρέφει και ζωογονεί περισσότερο παρά αν φαγωθεί μετά από πολλές ημέρες. Η μαγειρευμένη τροφή αποβάλλει τα ζωντανά της στοιχεία.

Πάσα τροφή από την οποία έχει αποσπασθεί η ζωή μεταδίδει στοιχεία θανάτου εις τον τρώγοντα αυτήν.

Πριν κοιμηθείς, αν πεινάς, φάγε κάτι πολύ λίγο, διότι όταν το σώμα ζητά τροφή κατά την διάρκεια του ύπνου το πνεύμα κωλύεται από το να φέρει στο σώμα τα πνευματικά στοιχεία του σθένους τα οποία θα έφερε, αν το σώμα ήταν απαλλαγμένο από την όρεξη για τροφή.

Το μέγα έργο του βίου σου είναι να καταστήσεις το σώμα πειθήνιο όργανο του πνεύματος.

Απαιτείται διηνεκής και γαλήνιος πόθος ώστε η θέληση του πνεύματος να εκτελείται αποτελεσματικά. Ο πόθος σε φέρει υπεράνω των επιθυμιών ή απαιτήσεων της χονδροειδούς όρεξης. Σου παρέχει την δύναμη να χρησιμοποιείς αυτές αν είναι ανάγκη, αλλά δεν αφήνει αυτές να χρησιμοποιούν εσένα.

Αν τρως κρέας με τον διηνεκή και γαλήνιο πόθο μια μέρα να βρεθείς υπεράνω της όρεξης γι αυτό, τότε ευρίσκεσαι στην οδό της σωτηρίας, ενώ αν απέχεις της κρεοφαγίας αλλά μέσα σου αισθάνεσαι την όρεξη του κρέατος ισχυρή, τότε βρίσκεσαι σε χειρότερη θέση από τους εθισμένους κρεατοφάγους.

Οι ανυπότακτες και θορυβώδεις ορέξεις αποτελούν την οχλοκρατία και κάποια ημέρα θα κατασταλούν εντελώς υπακούοντας στους πνευματικούς πόθους, οι οποίοι αποτελούν την αριστοκρατία. Το δέλεαρ της ύλης θα χάσει επιτέλους την ισχύ του αν το αντιμετωπίζεις και λέγεις προς αυτό επίμονα: «Είσαι δέλεαρ και σε καθυποτάσσω. Δεν είσαι ικανό να με ελκύσεις. Εγώ θα σε δεσμεύσω, δεν θα με δεσμεύσεις εσύ. Η μαγγανεία σου είναι νευρική πλάνη.»

Για να έχεις το θάρρος μα μιλάς επιτακτικά προς το δέλεαρ πρέπει να έχεις απόλυτη πίστη στο Ύψιστο Πνεύμα. Για να μιλήσεις στο δέλεαρ επιτακτικά απαιτείται πολύ θάρρος, και χωρίς την συναίσθηση ότι εξαρτάσαι από τις βουλές της Υπέρτατης Σοφίας, πως είναι δυνατόν να αποκτήσεις το απαιτούμενο θάρρος;

Από το βιβλίο του Πλάτωνα Δρακούλη ΒΙΟΝΟΜΙΑ

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Προσευχή και Σιωπή.



Όταν προσεύχεσαι εσύ ο ίδιος οφείλεις να σιωπάς…άφησε να μιλήσει η προσευχή σου.
Το να πετύχεις την σιωπή, είναι το πιο δύσκολο, το πιο αποφασιστικό απ’ όλα τα πράγματα στην τέχνη της προσευχής. Η σιωπή δεν είναι απλώς αρνητική – μια παύση δηλαδή ανάμεσα στις λέξεις, μια χρονική διακοπή του λόγου – αλλά, όταν την καταλάβουμε σωστά, είναι πολύ θετική: είναι μια στάση προσεχτικής εγρήγορσης, επαγρύπνησης και πάνω απ’ όλα προσοχής ν’ ακούσουμε. Ο ησυχαστής, δηλαδή ο άνθρωπος που έχει πετύχει την ησυχία, την εσωτερική ηρεμία ή σιωπή, είναι ο κατ’ εξοχήν προετοιμασμένος ν’ ακούει. Ακούει τη φωνή της προσευχής μέσα στη δική του καρδιά και καταλαβαίνει ότι αυτή η φωνή δεν είναι η δικιά του αλλά κάποιου Άλλου που μιλάει μέσα του.
Στην προσευχή το πρωταρχικό είναι να σταθείς μπροστά στον Θεό με το νου στην καρδιά, και να συνεχίζεις να στέκεσαι μπροστά Του ακατάπαυστα μέρα και νύχτα, μέχρι το τέλος της ζωής σου.
Η προσευχή σύμφωνα μ’ αυτόν τον ορισμό δε σημαίνει απλώς να κάνουμε ορισμένες «ιερές αιτήσεις»∙ και μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς τη χρήση οποιωνδήποτε λέξεων. Δεν είναι τόσο μια στιγμιαία ενέργεια, όσο μια συνεχής κατάσταση. Να προσεύχεσαι σημαίνει να στέκεσαι μπροστά στον Θεό, να έρχεσαι σε άμεση και προσωπική σχέση με Αυτόν ∙ είναι να γνωρίζεις σε κάθε επίπεδο της ύπαρξής σου, από το ενστικτώδες μέχρι το διανοητικό, από το υπό-, μέχρι το υπέρ- συνειδητό, ότι υπάρχεις μέσα στο Θεό και Αυτός είναι εντός σου. Για να επιβεβαιώσουμε και να βαθύνουμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους δε χρειάζεται να θέτουμε συνεχώς αιτήματα ή να χρησιμοποιούμε λέξεις ∙ όσο πιο καλά γνωρίζουμε και αγαπάμε ο ένας τον άλλο, τόσο πιο λίγο έχουμε ανάγκη από λόγια για να συνεννοούμαστε. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην σχέση μας με τον Θεό.

Στην προσωπική σχέση της προσευχής, εκείνος που παίρνει την πρωτοβουλία και του οποίου η ενέργεια είναι θεμελιακή, είναι ο ουράνιος σύντροφος και όχι ο άνθρωπος.
Προσευχή είναι ο Θεός, που κατεργάζεται όλα τα πράγματα σε όλους τους ανθρώπους. Προσευχή είναι ο Θεός – όχι δηλαδή κάτι που εγώ αρχίζω αλλά κάτι στο οποίο συμμετέχω ∙ πρώτιστα δεν είναι κάτι που εγώ κάνω αλλά κάτι που ο Θεός κάνει μέσα μου. «Ζω δέ ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Απ. Παύλος).
Να προσευχόμαστε σημαίνει να σιωπούμε. Εσύ ο ίδιος οφείλεις να σιωπάς∙ άφησε να μιλήσει η προσευχή σου – πιο σωστά άφησε να μιλήσει ο Θεός. αληθινή εσωτερική προσευχή σημαίνει να σταματάμε να μιλάμε και να αφουγκραζόμαστε στην καρδιά μας τη χωρίς λόγια φωνή του Θεού ∙ σημαίνει να πάψουμε να ενεργούμε από μόνοι μας και να εισερχόμαστε στο χώρο της δράσης του Θεού. «Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω» 0 καιρός για να δράσει ο Κύριος.
Ο σκοπός της προσευχής μπορεί να συνοψιστεί με τη φράση «γίνε ό,τι είσαι». Γίνε, συνειδητά κι ενεργά, αυτό που ήδη είσαι εν δυνάμει και μυστικά, επειδή έχεις πλαστεί σύμφωνα με την ιερή εικόνα και έχεις ξαναγεννηθεί με το Βάπτισμα. Γίνε ό,τι είσαι: ακριβέστερα, ξαναγύρισε στον εαυτό σου ∙ ανακάλυψε Αυτόν που είναι ήδη δικός σουάκουσε Αυτόν που ποτέ δεν παύει να μιλάει μέσα σου ∙ κάνε κτήμα σου Αυτόν, που ακόμα και τώρα σε έχει για δικό Του. Τούτο είναι το μήνυμα του Θεού σε όποιον θέλει να προσευχηθεί: «Δε θα μ’ αναζητούσες αν δε με είχες ήδη βρει» (Πασκάλ)
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κάλλιστου Γουέαρ, Η Δύναμη του Ονόματος.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Μερικά Μαθήματα Θαυμάτων



«Μόνο η αγάπη είναι δυνατή επειδή είναι αδιαίρετη. Ο δυνατός δεν επιτίθεται, διότι δεν βλέπει την ανάγκη να το κάνει»
«Πριν μπορέσει να εισχωρήσει η ιδέα της επίθεσης στο μυαλό σου, πρέπει ήδη να έχεις θεωρήσει τον εαυτό σου αδύναμο. Επειδή επιτέθηκες στον εαυτό σου και πίστεψες ότι η επίθεση είναι αποτελεσματική, βλέπεις τον εαυτό σου σαν εξασθενημένο.»
«Αυτός είναι ο λόγος που η αναγνώριση ότι είσαι άτρωτος είναι τόσο σημαντική για την αποκατάσταση της πνευματικής σου υγείας. Διότι αν συνειδητοποιήσεις ότι είσαι άτρωτος, αναγνωρίζεις ότι η επίθεση δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Παρόλο που επιτέθηκες στον εαυτό σου, θα αποδείξεις ότι τίποτα δεν συνέβη στην πραγματικότητα….»

«Μόλις το συνειδητοποιήσεις αυτό, δεν θα βλέπεις πια κανένα νόημα στην επίθεση, διότι είναι ολοφάνερο ότι δεν λειτουργεί και δεν μπορεί να σε προστατέψει. Όμως, η αναγνώριση ότι είσαι απρόσβλητος έχει κάτι περισσότερο από αρνητική αξία. Αν οι επιθέσεις στον εαυτό σου απέτυχαν να σε εξασθενήσουν, είσαι ακόμα ισχυρός. Επομένως, δεν έχεις ανάγκη ν’ «ανταποδώσεις τα ίσα» σε μια κατάσταση για ν’ αποδείξεις την δύναμή σου»
«Η Αγάπη του Αγίου Πνεύματος είναι η δύναμή σου, γιατί η δική σου είναι διαιρεμένη και επομένως μη αληθινή.»
«Δεν γνωρίζεις την σημασία της αγάπης και αυτό είναι το μειονέκτημά σου. Μην επιχειρήσεις να διδάξεις τον εαυτό σου αυτό που δεν καταλαβαίνεις και μην προσπαθήσεις να θέσεις στόχους διδακτικούς, εκεί που οι δικοί σου προφανώς απέτυχαν. Ο στόχος μάθησης (που βάζει το εγώ σου) ήταν να μη μάθεις και αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει σε επιτυχή μάθηση.»…
«Έχω πει ότι κανόνας του εγώ είναι: ‘Ψάξε και μη βρεις’. Αν αυτό το μεταφράσεις σε γλώσσα μαθημάτων σημαίνει: ‘προσπάθησε να μάθεις, αλλά μην τα καταφέρεις’»…..


«Ίσως ακόμη να μην έχεις συνειδητοποιήσει, ότι υπάρχει κάτι που θέλεις να μάθεις, και ότι μπορείς να το μάθεις, διότι αυτή είναι η επιλογή σου. Εσείς που έχετε προσπαθήσει να μάθετε αυτό που θέλετε, πάρτε θάρρος, διότι αν και η διδακτέα ύλη που θέσατε στον εαυτό σας είναι αποκαρδιωτική πραγματικά, είναι απλά γελοία αν την κοιτάξετε όπως είναι αληθινά…»
«Η μαθησιακή κατάσταση στην οποία έχετε θέσει τον εαυτό σας είναι απαράδεκτη, και σ’ αυτή την κατάσταση προφανώς χρειάζεστε έναν ειδικό Δάσκαλο και ένα ειδικό πρόγραμμα μαθημάτων.»
«Παραιτήσου τώρα από δάσκαλος του εαυτού σου. Αυτή η παραίτηση δεν οδηγεί σε αποθάρρυνση.»
«Το εγώ προσπαθεί να σε διδάξει πώς να κερδίσεις ολόκληρο τον κόσμο και να χάσεις την ψυχή σου. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει ότι δεν γίνεται να χάσεις την ψυχή σου και ότι δεν υπάρχει κανένα όφελος στον κόσμο, γιατί από μόνος του δεν κερδίζει τίποτα. Αν επενδύεις χωρίς κέρδος σίγουρα οδηγείσαι στην πτώχευση του εαυτού σου, και το κόσμος είναι υψηλό.»
«Δεν μπορείς να πουλήσεις την ψυχή σου, αλλά μπορείς να πουλήσεις την επίγνωσή σου γι αυτήν.»
«Το Άγιο Πνεύμα είναι η δύναμή σου επειδή δεν γνωρίζει τίποτα άλλο εκτός από το πνεύμα σε σένα. Γνωρίζει απόλυτα ότι εσύ δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου και ξέρει πώς να σε διδάξει να θυμηθείς τι είσαι. Επειδή σε αγαπά, θα σε διδάξει με χαρά αυτό που Αυτός αγαπά, διότι επιθυμεί να το μοιραστεί μαζί σου. Αφού σε θυμάται πάντα, δεν είναι δυνατόν να σε αφήσει να ξεχάσεις την αξία σου.»
«Η διόρθωση- και όχι η τιμωρία - είναι για όλους εκείνους, που δεν μπορούν να δουν. Το άνοιγμα των οφθαλμών των τυφλών είναι η αποστολή του Αγίου Πνεύματος, διότι Αυτός γνωρίζει ότι δεν έχουν χάσει την όρασή τους, παρά απλά κοιμούνται.»
«Τα μάτια του Χριστού είναι ανοιχτά και Αυτός θα κοιτάξει ό,τι βλέπεις με Αγάπη αν δεχτείς την Όρασή Του σαν δική σου. Το Άγιο Πνεύμα κρατά την όραση του Χριστού για κάθε Υιό του Θεού που κοιμάται.»

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Η Επόμενη Επταετία.(2006-2012)



Ευθυγραμμιστείτε με τις ενέργειες του Θεϊκού Σχεδίου για την ανθρωπότητα.
Είναι μια εποχή μεγάλων αλλαγών!
Ζούμε σε μια εποχή πρωτοφανή για την ανθρώπινη ιστορία. Από το 1999 έως 2012 ειδικά, ισχυρές ενέργειες στηρίζουν την πνευματική αφύπνιση της ανθρωπότητας.
Αυτές οι ισχυρές δυνάμεις μας ωθούν να κάνουμε ριζικές αλλαγές για να επισπεύσουμε το ταξίδι πνευματικής ωρίμανσης προς την φώτιση. Και αν καταλάβουμε τις ενέργειες του Θεϊκού Σχεδίου, τότε θα μπορέσουμε να ευθυγραμμιστούμε καλύτερα με αυτές.
Η αλλαγή μπορεί να γίνει μέσω επιλογής ή μέσα από κρίση.
Η συνειδητότητα της ψυχής της ανθρωπότητας αρχίζει να αναδύεται. Το φως της ψυχής μας οδηγεί σε μια εντελώς νέα εμπειρία και κατάσταση ολότητας.
Αν ζούμε τη ζωή μας εστιάζοντας στην ψυχή, τότε κατορθώνουμε να αποκτούμε γνώση μέσω της δικής μας επιλογής. Αν όμως η ψυχή δεν έχει αφυπνιστεί ακόμη, τότε μαθαίνουμε μέσα από κρίσεις.
Τώρα είναι ο καιρός να ασχοληθούμε με την καρμική διευθέτηση του παρελθόντος και να ανακατευθύνουμε την σκέψη μας έτσι ώστε να μπορούμε να ζούμε με νέους αρμονικούς τρόπους στο μέλλον. Είναι ο καιρός ν’ αναλάβουμε τις ευθύνες μας σαν ανθρωπότητα, για το πώς ζούμε σ’ αυτόν τον πλανήτη και πως σχετιζόμαστε ο ένας με τον άλλο.
Γιατί πρέπει να αποκτήσουμε μια συνολική άποψη της ζωής;
Όταν ξέρουμε που πηγαίνουμε, μπορούμε να κάνουμε τις απαραίτητες ετοιμασίες για το ταξίδι.
Όταν διαισθανόμαστε τι θα χρειαστεί στο μέλλον, μπορούμε να προνοήσουμε και να ορίσουμε μια πορεία δράσης και γεγονότων που θα υποστηρίζονται από το σύμπαν.
Αν δεν ξέρουμε τι βρίσκεται πέρα από το σήμερα, μπορούμε να αντιδρούμε μόνο σε ότι προκύπτει άμεσα, παραιτούμενοι από την ικανότητά μας να συν-δημιουργούμε ένα καλύτερο κόσμο. Όταν απλά αντιδρούμε αποφεύγουμε τις ευθύνες μας. Και χωρίς υπευθυνότητα λειτουργούμε χωρίς την ψυχή.
Αν εργαστούμε με τις ενέργειες που μας παρέχονται, δεν υπάρχει τίποτα που να χρειαζόμαστε και να μην μπορούμε να έχουμε. Δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται να γίνει και να μην μπορούμε να κάνουμε. Δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται να ξέρουμε και να μην μπορούμε να το μάθουμε. Και δεν υπάρχει τίποτα που να χρειάζεται ν’ αγαπήσουμε και να μην μπορούμε ν’ αγαπήσουμε.
Από το γιαγκ στο γιν
Την περίοδο από το 1999 έως το 2005, η κυριαρχούσα ενέργεια ήταν το γιαγκ. Υπήρχε η ανάγκη να αναπτύξουμε το νου και να μάθουμε τι θα μπορούσε να γίνει προς τα έξω για να φέρουμε την εξωτερική έκφραση της ζωής σε ένα καλύτερο στάδιο για όλους. Επιχειρήσαμε να βιώσουμε και να εκφράσουμε την αρσενική ενέργεια με αρμονικό τρόπο προς τον εαυτό μας, μέσα στην κοινωνία και στις σχέσεις μας.
Από το 2006 έως το 2012, μας κυβερνά η ενέργεια του γιν. Τώρα δίνεται έμφαση στην αγάπη και την σοφία. Σε αυτόν τον κύκλο, η ανάγκη είναι να αναπτύξουμε την καρδιά και να μάθουμε πώς να βελτιώνουμε τις σχέσεις μας. Είναι ο καιρός να βρούμε την ειρήνη και να φέρουμε και την ειρήνη στον κόσμο.

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Επιλεκτική Ακοή.



«Αν άκουγα τους κριτικούς θα είχα πεθάνει μεθυσμένος σε έναν υπόνομο»
Τσέχωφ.

Πάντα θα υπάρχουν οι καλοθελητές, που είτε από γνήσιο ενδιαφέρον είτε από ζηλοτυπία, θα σου λένε τι δεν πρέπει να κάνεις.

Μην κάθεσαι και εμπλέκεσαι σε διαφωνίες μαζί τους, απλά μην τους ακούς. Άρχισε να αναπτύσσεις επιλεκτική ακοή. Έτσι λοιπόν όταν έχεις φέρει εις πέρας το στόχο σου, γύρισε και πες τους: «Ορίστε; Ήμουν τόσο απασχολημένος με αυτό που ολοκλήρωνα, και δεν σας άκουσα. Μήπως μπορείτε να το επαναλάβετε;

Το πιο πιθανό είναι η απάντησή τους να είναι κάποιος έπαινος, που θα κάνει και τους δυο σας να νιώσετε καλύτερα.
Ας εφαρμόζουμε λοιπόν επιλεκτική ακοή, ειδικά σε αυτούς που μας «ρίχνουν».

Σάββατο 12 Ιουλίου 2008

Άφησε τα Θαύματα ν’ αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες…


Άφησε τα Θαύματα ν’ αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες…

Δεν ξέρω εσείς, αλλά εμένα πάντα μ’ εκνευρίζουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να εισβάλλουν στον προσωπικό μου χώρο! Ιδίως όταν είναι άνθρωποι που αγαπώ, ή της οικογένειάς μου.

Συνήθως απ’ αυτούς δεν γίνεται κάτι τέτοιο;

Όταν λέω προσωπικό χώρο, δεν εννοώ το δωμάτιό μου. Εννοώ όταν επεμβαίνουν στη ζωή μου και θέλουν να μου επιβάλλουν την δική τους θέληση. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με την μορφή προστασίας, ή ζήλειας.

Προσπαθώ να μην αφήνω κάτι τέτοιο να επηρεάζει την προσωπική μου γαλήνη και τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου, με το χρόνο και την πνευματική αναζήτηση, έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Αλλά υπάρχει μέσα μου μια φωνίτσα που διαρκώς διαμαρτύρεται. Γιατί να θέλουν να το κάνουν αυτό σε μένα, δεν μου έχουν εμπιστοσύνη; Δεν εκτιμούν την ακεραιότητά μου, την ειλικρίνειά μου; Και αρχίζει ένας σιωπηλός διάλογος που ποτέ δεν καταλήγει πουθενά.

Γιατί να είναι έτσι οι άνθρωποι; Γιατί συνεχώς να παραπονούνται και να γκρινιάζουν; Γιατί ασχολούνται μαζί μου; Εγώ τους πειράζω;

Αφού είμαι τόσο καλός άνθρωπος!

Κι εγώ τώρα τι κάνω;

Μήπως γκρινιάζω; Μήπως κάνω συλλογή από πικρίες;

Ωχ! Άντε πάλι!

Γιατί να με νοιάζει για τους άλλους;

Το Μάθημα 78 στα Μαθήματα Θαυμάτων λέει: «Αφήστε τα θαύματα ν’ αντικαταστήσουν τις πικρίες».

Αυτό το μάθημα μου υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα έξω από μένα, και εγώ μόνο είμαι αυτή που χρειάζομαι βοήθεια και διόρθωση. Κανένας άλλος. Μόνο εγώ.

«Σήμερα ας προσπαθήσουμε να πάμε πέρα από τις πικρίες. Πρώτα ας ξεκινήσουμε συνειδητοποιώντας ότι κάθε επιλογή είναι ανάμεσα σε ένα θαύμα ή σε μια πικρία».

Αν είμαι στενοχωρημένη, κουρασμένη ή μπερδεμένη, εγώ το προκαλώ στον εαυτό μου. Εγώ είμαι αυτή που κρατώ τον εαυτό μου στην κόλαση, νομίζοντας ότι οι άλλοι άνθρωποι μου κάνουν πράγματα. Κανένας δεν μου κάνει τίποτα. Εγώ το κάνω στον εαυτό μου. Το Φως είναι γύρω μου, αλλά εγώ επιλέγω να μην το βλέπω.

«Σήμερα θα επιχειρήσουμε να δούμε τον Υιό του Θεού. Δεν θα αφήσουμε τον εαυτό μας να είναι τυφλός προς αυτόν∙ δεν θα δούμε σ’ αυτόν τις πικρίες και τα παράπονά μας. Έτσι αντιστρέφεται ο τρόπος που βλέπει ο κόσμος, καθώς κοιτάζουμε προς την αλήθεια, μακριά από το φόβο. Θα επιλέξουμε έναν άνθρωπο που έχουμε χρησιμοποιήσει σαν στόχο για τις πικρίες και τα παράπονά μας, θα παραμερίσουμε τις πικρίες και τα παράπονα και θα τον κοιτάξουμε. Ίσως να είναι κάποιος που φοβάσαι ή και μισείς∙ ή μπορεί και κάποιον που νομίζεις ότι αγαπάς και σε έχει θυμώσει∙ κάποιον, ίσως, που θεωρείς φίλο, αλλά μερικές φορές τον βλέπεις δύστροπο ή δύσκολο να τον ευχαριστήσεις, απαιτητικό, εκνευριστικό ή αναληθή ως προς το ιδανικό που θα έπρεπε να υιοθετήσει για τον εαυτό του, σύμφωνα με τον ρόλο που εσύ του έχεις αναθέσει»

«Ξέρεις ποιον να διαλέξεις, το όνομά του ήδη πέρασε από το μυαλό σου. Θα είναι αυτός από τον οποίον θα ζητήσουμε να σου αποκαλυφθεί ο Υιό του Θεού. Βλέποντάς τον πέρα από τα παράπονα και τις πικρίες που του καταλογίζεις, θα μάθεις ότι αυτό που βρίσκεται κρυμμένο όταν δεν τον έβλεπες πραγματικά είναι εκεί, όπως σε όλους, και μπορείς να το δεις.»

Εντάξει! Εύκολο! Εγώ τον βρήκα κιόλας! Εσείς;

Τώρα ας τον κρατήσω στο μυαλό μου και ας του κάνω μια «ανασκόπηση».

«Ξαναδές τα σφάλματά του, τις δυσκολίες που είχες μαζί του, τον πόνο που σου προκάλεσε, την αμέλειά του, καθώς και όλα τα μικρά και τα μεγάλα δεινά που σου προξένησε. Δες το σώμα του με τα ελαττώματα και τις χάρες, και σκέψου τα λάθη του, ακόμα και τις ‘αμαρτίες’ του»

Το έκανα! Εσείς;

Τώρα ας προσπαθήσω να τον δω διαφορετικά.

«Ας ζητήσουμε από το Αυτόν ο Οποίος γνωρίζει αυτόν τον Υιό του Θεού στην πραγματικότητα του και την αλήθεια του, να μπορέσουμε να τον κοιτάξουμε με διαφορετικό τρόπο, και να δούμε τον σωτήρα μας να λάμπει με το φως της αληθινής συγχώρεσης. Το ζητούμε από Αυτόν στο όνομα του Πατέρα και του Υιού, του ιερού όπως Αυτός.

Ας δω τον σωτήρα μου σ’ αυτόν που Εσύ όρισες να με οδηγήσει στο θείο φως μέσα στο οποίο στέκεται, ώστε να ενωθώ μαζί του.»

Τώρα όσο σκέφτομαι αυτόν που με πίκρανε, αφήνω το νου μου να δει το φως πέρα από τις πικρίες μου.

Η δουλειά μου δεν είναι να τον διορθώσω. Η δουλειά μου είναι να τον αποδεχτώ και ν’ αναγνωρίσω την αλήθεια. Είναι ο σωτήρας μου, παρά τα φαινόμενα.

Η δουλειά μου είναι:

«Ησύχασε, και κοίταξε τον λαμπερό σωτήρα σου. Καμία σκοτεινή πικρία δεν επισκιάζει το φως του τώρα».

Δεν καταλαβαίνω την συμπεριφορά του, αλλά δεν πειράζει. Δεν είναι απαραίτητο!

Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσω ότι ο σωτήρας μου βρίσκεται εκεί, μέσα σ’ αυτόν που με έχει απογοητεύσει.

Συνεχίζω να επιθυμώ να υπήρχε κάτι να κάνω για να τον βοηθήσω να ξεπεράσει την σύγχυσή του.

Ίσως αν κάνω αυτό το μάθημα σωστά, αυτό να είναι το «κάτι» που μπορώ να κάνω. Να βλέπω πέρα από την μορφή και στη θέση της πικρίας έρχεται το θαύμα!

Η σύγχυσή μου για τη σύγχυση κάποιου άλλου είναι η σύγχυση του κόσμου.

Θα αφήσω τα θαύματα ν’ αντικαταστήσουν τις πικρίες…..

Rassouli - ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Rassouli
truthseeker.themiraclecafe.com

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2008

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ


Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

Οι διαλογισμοί που σε απασχολούν την ώρα που τρως έχουν μέγιστη επιρροή. Όταν λαμβάνεις την τροφή σου, αφομοιώνεις εκτός από τα υλικά στοιχεία και πνευματικά τα οποία εκπορεύονται από την διανοητική διάθεση στην οποία ευρίσκεσαι.

Δεν έχει καμία σημασία αν η τροφή σου είναι υγιεινή και θρεπτική αν την λαμβάνεις με αρνητική διάθεση (ευερέθιστη, μελαγχολική, φόβο, δειλία, απελπισία, βιασύνη, ανησυχία). Τότε θα μεταφέρεις εις την σύστασή σου αντίστοιχή βλάβη. Το να τρως με γαλήνη και με διαλογισμούς ή συνδιαλέξεις ευχάριστες, ήρεμες, υγιείς και αδρές, φέρει ανάλογο ρεύμα εις την σύστασή σου.

Ένεκα τούτου του επιστημονικού λόγου όλες οι θρησκείες παραγγέλλουν ευχαριστία και προσευχή προ του φαγητού. Η απαγγελία των ιερών φράσεων ενθαρρύνει την ηρεμία του νου και επομένως εξασφαλίζει αρμονικούς διαλογισμούς κατά την διάρκεια του φαγητού.

Την ώρα που τρώγεις η έλξη των στοιχείων είτε του καλού είτε του κακού είναι πολύ πιο δραστήρια από ότι τις άλλες ώρες, για τον εξής λόγο: όταν τρώγεις είσαι σε κατάσταση αρνητική, δηλαδή δεκτική περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ώρα εκτός από τις ώρες του ύπνου. Δηλαδή το πνεύμα σου θέτει τον εαυτό του και το σώμα σου σε τέτοια στάση ώστε να δέχεται τα στοιχεία της τροφής. Ολόκληρος ο εαυτός σου, το πνεύμα σου και το σώμα το οποίο χρησιμοποιεί είναι τότε σαν ανοικτή παλάμη τεταμένη για να δεχτεί κάποιο δώρο.

Ενώ το πνεύμα σου και το σώμα σου δέχονται σθένος από οποιαδήποτε πηγή, δεν πρέπει ταυτόχρονα να δαπανούν το σθένος αυτό. Δαπανάς σθένος αν την ώρα του τρώγεις η διάνοιά σου ευρίσκεται σε οιανδήποτε ένταση. Ένεκα τούτου το να μελετάς της ώρα που τρως μπορεί να αποβεί ολέθριο αργά ή γρήγορα.

Πολλά στοιχεία ευεργετικών στοχασμών δύνανται να έλθουν σε σένα όταν τρως γαλήνια, ήρεμα, ειρηνικά, αθόρυβα. Πολλά στοιχεία επιβλαβών στοχασμών δύνανται να έλθουν σε σένα αν τρως με βία, εριστικότητα και ανησυχία πνεύματος. Αν έχεις μακράν την έξη να τρως σε αυτή την δεύτερη διανοητική διάθεση, δεν δύνασαι να την ξεριζώσεις αμέσως. Μπορεί να ξεριζωθεί άρδην αλλά βαθμηδόν. Η βαθμιαία τούτη και ολοσχερής εκρίζωση γίνεται δια του μονίμου πόθου προς αυτήν την κατεύθυνση ήτοι δια της διηνεκούς προσευχής. Δια της γαληνιαίας αιτήσεως όπως αποκτήσεις την κατάλληλη διανοητική στάση θα ελκύσεις προς τον εαυτό σου δύναμη ισχυρή, βραδέως κινούμενη, αλλά βεβαίως και ασφαλώς προορισμένη να σε αναδιοργανώσει και να εκριζώσει από την σύσταση σου οιεσδήποτε επιβλαβείς έξεις και αν έχεις.

Αυτός που τρώγει εσπευσμένα μπορεί να τρώγει αρκετή ποσότητα, αλλά μολαταύτα δεν τρέφεται εξ αυτής. Η δυσπεψία για την οποία πολλοί παραπονούνται αποδίδοντας αυτή στο είδος της τροφής, θα έπρεπε να αποδίδεται μάλλον στον τρόπο τον οποίο λαμβάνεται η τροφή.

Από το βιβλίο του Πλάτωνα Δρακούλη ΒΙΟΝΟΜΙΑ

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

Τον Άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον


«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον».
Σαν παιδιά ενός Πατέρα που μας αγαπά, μπορούμε να περιμένουμε απ’ αυτόν όλα όσα μας χρειάζονται. Τα παιδιά απευθύνονται στους γονείς για κάθε ανάγκη τους και το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς προς τον Θεό. Ζητώντας με πίστη κι εμπιστοσύνη, δεν θα απογοητευτούμε ποτέ.
Το θέλημα του Θεού είναι να ζούμε μια ζωή υγείας κι ευτυχίας, μια ζωή γεμάτη εμπειρίες χαράς και να εξελισσόμαστε μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, ακώλυτα και σταθερά, προχωρώντας στο δρόμο της τελειοποίησης. Για το σκοπό αυτό, χρειαζόμαστε τροφή, ένδυση, κατοικία, μέσα μετακίνησης, βιβλία κλπ.. Πάνω απ’ όλα όμως, χρειαζόμαστε ελευθερία. Στην Προσευχή του Κυρίου, οι ανάγκες αυτές περιλαμβάνονται στη λέξη «άρτον», όλα δηλαδή όσα είναι απαραίτητα για μια ζωή υγείας, ευτυχίας, ελευθερίας και αρμονίας. Για να τα’ αποκτήσουμε όμως αυτά, πρέπει να τα διεκδικήσουμε – όχι βέβαια και στην παραμικρή τους λεπτομέρεια – και ν’ αναγνωρίσουμε τον Θεό και μόνο τον Θεό, σαν την Πηγή όλων των αγαθών. Αν μας λείπει κάτι, αυτό σημαίνει ότι το ζητήσαμε από μια δευτερεύουσα πηγή και όχι από το Θεό που είναι Δημιουργός και Ζωοδότης.
Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα αγαθά τους προέρχονται από κάποια επένδυση ή από την προσωπική τους εργασία ή από τον εργοδότη. Αυτά όμως είναι απλά και μόνο τα κανάλια μέσα από τα οποία έρχονται τα αγαθά. Η Πηγή είναι ο Θεός. Ο αριθμός των καναλιών είναι απεριόριστος ,η Πηγή όμως είναι ο Θεός. Το κανάλι από το οποίο σου έρχονται τα αγαθά, πολύ πιθανόν να αλλάξει, γιατί η αλλαγή είναι ο Συμπαντικός νόμος της εκδήλωσης. Η στέρηση είναι θάνατος. Όσο όμως κατανοείς ότι η Πηγή των αγαθών είναι το ένα και αμετάβλητο Πνεύμα, όλα πάνε καλά. Το κλείσιμο ενός καναλιού δεν θα είναι παρά η σηματοδότηση για το άνοιγμα κάποιου άλλου. Αν έχεις αυτήν την πίστη, η βοήθεια θα έρθει οπωσδήποτε μέσα από κάποιο άλλο κανάλι, γιατί ο Θεός παραμένει αναλλοίωτος, αλάθητος και αιώνιος. Με λίγα λόγια, πρέπει να συνηθίσουμε να στρέφουμε το βλέμμα μας στο Θεό, την Αιτία, για ό,τι χρειαζόμαστε και τότε το κανάλι, που είναι δευτερεύον θέμα, θα φροντίσει για τα υπόλοιπα.
Στην εσωτερική και σπουδαιότερη έννοιά του, ο άρτος ο επιούσιος, σημαίνει την επίγνωση της Παρουσίας του Θεού, την βαθιά εκείνη αίσθηση ότι ο Θεός υπάρχει, όχι θεωρητικά, αλλά ουσιαστικά, την αίσθηση ότι είναι παρών, την αίσθηση ότι επειδή είναι Θεός πανάγαθος, παντοδύναμος, πάνσοφος και γεμάτος αγάπη, θα φροντίσει όλες τις ανάγκες ,ας, θα μας διδάξει όσα πρέπει να μάθουμε και θα καθοδηγήσει τα βήματά μας έτσι ώστε να μην πέσουμε σε πλάνες. Αυτός είναι ο Εμμανουήλ ή «ο Θεός μεθ’ ημών», πράγμα που σημαίνει ουσιαστική επίγνωση, δηλαδή εμπειρία συνειδητότητας και όχι θεωρητική αναγνώριση όχι απλά και μόνο συζήτηση περί Θεού, όσο όμορφη και να είναι, ή σκέψεις περί Θεού, αλλά πραγματική εμπειρία. Πρέπει να ξεκινάμε με σκέψεις για τον Θεό, αλλ’ αυτό να μας οδηγεί στην επίγνωση η οποία αποτελεί τον άρτο τον επιούσιο ή το μάννα.
Έμμετ Φοξ

Μια Θεϊκή Πνοή



Κι έτσι, με την φωτεινή Όραση, με το κεφάλι γεμάτο Φως, μπορώ να βλέπω αυτό που είναι αλήθεια, αυτό που είναι ζωή. Δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο, δεν επιθυμώ τίποτα άλλο παρά την αφοσίωσή μου στον ένα στόχο του Θεού. Αφοσίωση στο να ζω αληθινά και ν’ αναπνέω μέσα σε Αυτόν.

Από Divine Messages

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - Η ΣΠΑΤΑΛΗ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ


Η σπατάλη του στοχασμού

"Ο στοχασμός είναι ουσία η οποία δεν πρέπει να σπαταλάται, διότι η σπατάλη της επιφέρει μείωση όχι μόνο του διανοητικού σθένους αλλά και της σωματικής ρώμης.

Η μέριμνα για το αύριο είναι σπατάλη στοχασμού και ελαττώνει την ελκτική δύναμη της διανοίας.
Όπως το κρίνο του αγρού, αμέριμνο για το αύριο, έλκει προς τον εαυτό του όλα τα αναγκαία για ευδαίμονα και έκλαμπρο βίο, έτσι και ο ανθρώπινος νούς αν συνεκέντρωνε τους στοχασμούς του στα πράγματα της ημέρας, χωρίς να τυρβάζει, χωρίς να αδημονεί για το αύριο και χωρίς να φοβάται το μέλλον, θα προσέλκυε στον εαυτό του πάντα τα χρεώδη προς ευδαίμονα και έκλαμπρο βίο.

Οι ανάγκες του σήμερα είναι οι μόνες πραγματικές ανάγκες. 'Εχεις ανάγκη του σημερινού γεύματος.
Του αυριανού γεύματος δεν έχεις σήμερα ανάγκη. Τι σπαταλάς τις δυνάμεις σου μεριμνώντας για την αυριανή σου ανάγκη? Δες το κρίνο του αγρού. Δεν αδημονεί ούτε επιδίδεται σε έργα και σχέδια για να αποθηκεύσει περίσσευμα ύδατος ή αέρος ή ηλιόφωτος για το αύριο εκ φόβου μη του λείψουν αύριο αυτά τα χρειώδη.
Εάν έπραττε έτσι θα σπαταλούσε τις ελκτικές ικμάδες του στην προσπάθεια αποταμιεύσεως και δεν θα καθίστατο ποτέ τέλειο κρίνο που υπερτερεί σε πλούτο
και απο αυτόν τον Σολομώντα όταν ευρισκετο σε όλη του την δόξα.
Δεν είναι μεταφορική έκφραση αυτό, είναι νόμος του βίου.

Η ελκτική δύναμη της διάνοιας η οποία κατοικεί στον άνθρωπο, κατοικεί και στο
κρίνο και αν την σπαταλάς στην μέριμνα για να αναγκαία εκτός των αναγκών της ημέρας, αποκόπτεις απο τον εαυτόν σου τις αρτηρίες μέσω των οποίων το Σύμπαν προμυθοποιείται να σου προμηθεύση κάθε τι το χρειώδες προς εξαφάλισιν της αυξήσεώς σου, της υγείας σου, της ισχύος σου και της ευπορίας σου κάθε μέρα".


Αυτά έλεγε στις αρχές του αιώνα ο Πλάτων Δρακούλης στο περιοδικό του "Η ερεύνα" που εξέδιδε στο Λονδίνο.

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ, Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ



Υπάρχει ένα φως μέσα σου που ο κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί. Αυτός ο κόσμος σε τυφλώνει και δεν μπορείς να δεις με τα μάτια του. Και όμως έχεις μάτια για να δεις το φως. Βρίσκεται πάντα εκεί και σε περιμένει να το δεις! Δεν τοποθετήθηκε εκεί για να μείνει κρυφό από τα μάτια σου. Αυτό το φως είναι αντανάκλαση της Αγάπης του Θεού. Για να νιώσεις μέσα σου την Αγάπη του Θεού πρέπει να δεις τον κόσμο από την αρχή, νέο, λαμπερό και αθώο, ζωντανό από ελπίδα, και ευλογημένο με απόλυτη ευσπλαχνία και αγάπη. Για να δεις το φως πρέπει να συγχωρέσεις!

Ποιος θα φοβόταν σε ένα κόσμο σαν αυτό; Σε καλωσορίζει όλο χαρά που ήρθες, και τραγουδά μαζί σου τους ευχαριστήριους ύμνους καθώς σου παρέχει απόλυτη ασφάλεια από κάθε μορφή κινδύνου και πόνου. Σου προσφέρει μια ζεστή φωλιά που μπορείς να μείνεις για λίγο. Σε ευλογεί όλη την ημέρα, και σε προσέχει την νύχτα σαν σιωπηλός φύλακας του ιερού σου ύπνου. Βλέπει μέσα σε σένα την σωτηρία, και προστατεύει το εσωτερικό σου φως, μέσα στο οποίο βλέπει το δικό του. Σου προσφέρει τα άνθη του και τα χιόνια του, με ευγνωμοσύνη για την καλοσύνη σου.

Αυτός είναι ο κόσμος που αποκαλύπτει η Αγάπη του Θεού. Είναι τόσο διαφορετικός από τον κόσμο που βλέπεις με τα σκοτεινιασμένα μάτια της κακίας και του φόβου, ώστε ο ένας διαψεύδει τον άλλο. Στην πραγματικότητα μόνο τον ένα μπορείς να δεις. Ο άλλος είναι εξολοκλήρου χωρίς νόημα. Ένας κόσμος στον οποίο η συγχώρεση ρίχνει την απαλή λάμψη της πάνω στα πάντα και στους πάντες, είναι ασύλληπτος για εκείνους που βλέπουν ένα κόσμο μίσους και επίθεσης, έτοιμο για εκδίκηση, φόνο και καταστροφή. Όμως, αυτός ο κόσμος του μίσους είναι το ίδιο ασύλληπτος και αόρατος σε εκείνους που νιώθουν την Αγάπη του Θεού μέσα τους. Ο δικός τους κόσμος αντανακλά την ησυχία και την γαλήνη που λάμπει μέσα τους∙ την πραότητα και την αθωότητα που βλέπουν να τους περιβάλλει∙ την χαρά την οποία αντλούν από αστείρευτα πηγάδια χαράς μέσα τους. Αυτό που νιώθουν μέσα τους, αυτό και βλέπουν, και βλέπουν την βέβαιη αντανάκλασή του παντού.

Εσύ τι θα ήθελες να δεις; Η επιλογή σου έχει δοθεί και είναι δική σου. Αλλά μάθε και μην αφήνεις το νου σου να λησμονεί αυτό το νόμο για το τι βλέπεις: Θα βλέπεις πάντα αυτό που νιώθεις μέσα σου. Αν το μίσος έχει βρει χώρο στην καρδιά σου, τότε θα αντιλαμβάνεσαι ένα κόσμο τρομακτικό, τον οποίο κρατά ο ίδιος ο θάνατος με τα σκελετωμένα δάκτυλά του. Αν νιώθεις την Αγάπη του Θεού μέσα σου, θα βλέπεις ένα κόσμο ελέους και αγάπης.

Σήμερα, ας προσπεράσουμε τις ψευδαισθήσεις, αναζητώντας να φτάσουμε σε αυτό που είναι αληθινό μέσα μας, και ας νιώσουμε να μας αγκαλιάζει η γλυκύτητα του, η Αγάπη του που μας γνωρίζει τέλεια σαν τον εαυτό της, η Όρασή του η οποία είναι δώρο της Αγάπης. Σήμερα ας μάθουμε τον τρόπο. Είναι σίγουρος όσο η ίδια η Αγάπη, προς την οποία μας οδηγεί. Γιατί η απλότητά του αποφεύγει τις παγίδες της πολυπλοκότητας της λογικής αυτού του κόσμου που το μόνο που κάνουν είναι να την κρύβουν.

Απλά κάνε αυτό: Κάθισε ήσυχος, και παραμέρισε όλες τις σκέψεις για το τι είσαι και το τι είναι ο Θεός∙ όλες τις απόψεις που έχεις μάθει για τον κόσμο∙ όλες τις εικόνες που αποδίδεις στον εαυτό σου. Άδειασε το μυαλό σου από οτιδήποτε νομίζεις ότι είναι είτε αληθινό ή ψεύτικο, καλό ή κακό, κάθε σκέψη σου που θεωρείς άξια, ή σε κάνει να ντρέπεσαι. Μην κρατηθείς από τίποτα. Μην φέρεις μαζί ούτε μια σκέψη που σου δίδαξε το παρελθόν, ούτε μια παλιά πεποίθηση. Ξέχνα αυτόν τον κόσμο, ξέχασέ τα όλα και έλα με άδεια χέρια στο Θεό.

Αυτός δεν είναι που γνωρίζει τον δρόμο για σένα; Εσύ δεν χρειάζεται να ξέρεις τον δρόμο προς Αυτόν. Ο δικός σου ρόλος είναι μόνο να αφήσεις όλα τα εμπόδια που έχεις παρεμβάλλει ανάμεσα στον Υιό και τον Θεό τον Πατέρα ν’ απομακρυνθούν ήσυχα μια για πάντα. Ο Θεός θα τελέσει το δικό του μέρος ανταποκρινόμενος άμεσα και χαρούμενα. Ζήτησε και θα σου δοθεί. Αλλά μην απαιτείς, ούτε να υποδεικνύεις στο Θεό τον τρόπο που θα σου εμφανιστεί. Ο τρόπος που θα τον φτάσεις είναι απλά να Τον αφήσεις ν’ αναλάβει. Γιατί με αυτόν τον τρόπο διεκδικείς και την πραγματικότητά σου.

Μην διαλέγεις λοιπόν εσύ τον τρόπο με τον οποίο θα πας προς Αυτόν. Επέλεξε να αφήσεις Αυτόν να έρθει. Και με αυτή την επιλογή αναπαυόμαστε. Και μέσα στην σιωπηλή καρδιά μας και στον ανοιχτό νου μας, η Αγάπη Του θα φωτίζει το πέρασμα από μόνη Της. Αυτό που ποτέ δεν σου έχουν αρνηθεί βρίσκεται σίγουρα εκεί, και μπορείς να το φτάσεις με ασφάλεια. Ο Θεός γνωρίζει τον Υιό Του, και γνωρίζει και τον δρόμο προς αυτόν. Δεν χρειάζεται να του δείξει ο Υιός Του τον δρόμο. Μέσα από κάθε ανοιχτή πόρτα η Αγάπη Του λάμπει προς τα έξω από την εσωτερική της εστία της, και φωτίζει τον κόσμο με αθωότητα.

«Πατέρα, δεν γνωρίζουμε τον δρόμο προς Εσένα. Αλλά Σε έχουμε καλέσει, και Εσύ απάντησες στο κάλεσμά μας. Δεν θα αναμιχθούμε. Οι τρόποι της σωτηρίας δεν είναι δική μας έννοια, διότι ανήκουν σε Σένα. Και για αυτούς προσβλέπουμε σ’ Εσένα. Τα χέρια μας είναι ανοιχτά για να λάβουν τα δώρα Σου. Δεν κάνουμε καμία σκέψη χωριστά από Σένα, δεν περιθάλπουμε καμιά πεποίθηση για το τι είμαστε, ή το Ποιος μας δημιούργησε. Δική Σου είναι η οδός που επιθυμούμε να βρούμε και ν’ ακολουθήσουμε. Και δεν ζητούμε τίποτα άλλο από το να γίνει το Θέλημά Σου, το οποίο είναι και δικό μας, σε μας και στον κόσμο, ώστε να γίνει μέρος του Ουρανού, τώρα».

Αμήν.

Ιησούς, Μαθήματα Θαυμάτων

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...