Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - ΒΙΟΝΟΜΙΑ (περίληψη πρώτου και δευτέρου κεφαλαίου)


Η Έλξη

Το μεγαλύτερο μέρος από όσα υπάρχουν και έχουν μορφή, σχήμα και χρώμα, δεν είναι ορατό ούτε ψηλαφητό ούτε αισθητό με άλλο τρόπο. Το λεγόμενο κενό είναι μεστό πραγματικότητας. Κενός χώρος στη φύση δεν υπάρχει. Με αυτές τις πραγματικότητες η διάνοια έχει συγγένεια και γι αυτό τις έλκει. Όσο αναπτύσσονται οι λεπτότερες αισθήσεις μας, τόσο οι πραγματικότητες αυτές θα γίνονται φανερές σε εμάς.

Οτιδήποτε πράγμα έχεις στο νου σου αυτό το πράγμα το δημιουργείς. Δημιουργείς αόρατες πραγματικότητες ακατάπαυστα ενώ συλλογίζεσαι. Αν συλλογίζεσαι κάτι επί ώρες, ημέρες, έτη, θα ελκύσεις ούτως ή άλλως την δημιουργηθείσα πραγματικότητα και στον ορατό και υλικό κόσμο των περιστάσεών σου. Ελκύεις ακατάπαυστα από το αόρατο ρεύμα των πραγματικοτήτων πράγματα συγγενή με εκείνα που συλλογίζεσαι.

Οι Θησαυροί

Ο αόρατος κόσμος και τα άνω ρεύματα των αόρατων πραγματικοτήτων βρίθουν εκλάμπρων και ωραίων πραγμάτων – βρίθουν των πνευματικών αντιστοιχιών σε ότι απολαμβάνουν οι άνθρωποι στον κόσμο τούτο- βρίθουν επίσης ωραίων πραγμάτων τα αντίστοιχα των οποίων ουδέποτε ακόμη ο άνθρωπος έχει απολαύσει στον κόσμο τούτο. Όταν οι διάνοιες στον κόσμο τούτο μάθουν – και θα μάθουν όταν έρθει η ώρα _ να έχουν πίστη στο αόρατο σύμπαν, και πίστη στα απλά μέσα με τα οποία θα αντλούν τις πραγματικότητες από αυτόν, τότε θα προσηλώσουν την νοερή δράση τους επί της τερπνής όψης του βίου. Κατά συνέπεια ευημερία και υγεία θα ρέει προς αυτούς.

Βάλε την καρδιά σου στα λαμπρά και τα μεγάλα. Με αυτό τον τρόπο θέτεσαι σε συγκοινωνία προς το υπέρτερο ρεύμα του νου, το οποίο περιέχει σε αόρατο κατάσταση τις αντιστοιχίες όλων αυτών που η καρδιά μας επιθυμεί, και μάλιστα και πολλές άλλες ηδονές τις οποίες ακόμα δεν γνωρίζει. Τούτο σημαίνει το «άνω σχώμεν τας καρδίας ημών».

Το κακόν οιουδήποτε είδους πρέπει κάποιος να το σκέπτεται και να το εξετάζει τόσον μόνον όσον απαιτείται για να το άρει, ή να το μετριάσει. Πλησίον οχετού ή έλους μένει κάποιος μόνον όσον είναι ανάγκη να καθαρίσει το μέρος.

Η υγεία και η ισχύς σου θα είναι πολύ μεγαλύτερες και ασφαλέστερες εάν νοερά ή και σωματικά ζεις ανάμεσα σε ισχυρά πράγματα, ισχυρά ζώα, ισχυρούς άνδρες, ισχυρές γυναίκες.

Όταν λέγω ελκτική δύναμη της διάνοιας δεν εννοώ την διανοητική εκείνη διάθεση η οποία διψά ή λαχταρά για κάποιο πράγμα. Μια τέτοια λαχτάρα υποθέτει ανυπομονησία επειδή το ποθούμενο δεν έρχεται όσο γρήγορα επιθυμούμε. Η ανυπόμονη διανοητική διάθεση απωθεί και απομακρύνει από σένα το ποθούμενο ή επιβραδύνει την έλευσή του. Τούτο είναι ανάλογο προς την πράξη ανθρώπου ο οποίος από ανυπομονησία και αδημονία καταστρέφει την άμαξά του επειδή αυτή έπεσε σε έλος. Η δύναμη την οποία δαπάνησε για να την καταστρέψει θα ήταν αρκετή για να την σύρει έξω από το έλος. Η αναγκαία νοητική δύναμη για την έλξη κάθε αγαθού έγκειται στην κατάσταση εκείνη του πνεύματος σου, η οποία λέγει διαρκώς και γαλήνια: « Πρέπει να έχω αυτό το πράγμα΄ θα το λάβω΄ θα έλθει, αρκεί Σοφία ανώτερη από την ανθρώπινη να βλέπει ότι δεν θα πάθω κάτι κακό εξαιτίας του». Να θυμάσαι πάντα αυτό τον όρο της Ανωτέρας Σοφίας, η οποία σε φυλά από την ανυπομονησία και αδημονία που απομακρύνουν το ποθούμενο και συνάμα σε ενθαρρύνει να πιστεύεις ότι το ποθούμενο όταν θα έρθει δεν θα σε βλάψει.

Εκείνο το οποίον φέρει σε μας τα ποθούμενα είναι η κατάλληλη ρύθμιση του πνεύματος απέναντι σε αυτά και όχι η διηνεκής μηχανική ενθύμηση αυτών ειδικά. Το μόνον που απαιτείται όταν κάποιος πόθος έλθει στην καρδιά σου είναι να θέσεις το πνεύμα σου σε κατάσταση γαλήνης, αθορύβητης αποφασιστικότητας και οριστικότητας απέναντι σε αυτόν τον πόθο.

ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ - PHOTO GALLERY







Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

«Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην.»



Αν διαβαστεί «επιδερμικά» ο Μακαρισμός αυτός, δεν έχει κάποια σπουδαία σημασία και αυτό που φαίνεται ότι εννοεί, έρχεται σε αντίθεση με τα χειροπιαστά γεγονότα της καθημερινής ζωής. Κανένας λογικός άνθρωπος που παρατηρεί τον κόσμο ή μελετά την ιστορία, δεν θα μπορούσε ν’ αποδεχτεί ότι ισχύουν αυτά τα λόγια και οι περισσότεροι έντιμοι Χριστιανοί τα έχουν «προσπεράσει» σκεπτόμενοι ότι αναμφίβολα έτσι θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.

Ας δούμε, όμως, τον Μακαρισμό αυτό, από άλλη πιο «βαθιά» οπτική:

Παρατηρούμε ότι στο κείμενο υπάρχουν δύο λέξεις- πόλοι: «πράοι» και «γη». Οι δύο αυτές λέξεις χρησιμοποιούνται με μια ειδική και εξαιρετικά περίτεχνη έννοια και χρειάζεται να αποκωδικοποιηθούν για να ανακαλυφθεί το θαυμάσιο μήνυμα που κρύβουν. Πρώτα απ’ όλα, στην Βίβλο η λέξη «γη» δεν έχει απλά και μόνο την έννοια της γήινης σφαίρας. Στην πραγματικότητα σημαίνει «εκδήλωση». Εκδήλωση ή έκφραση, είναι το αποτέλεσμα κάποιας αιτίας. Μια αιτία πρέπει να εκφραστεί ή να εκδηλωθεί προτού να μάθουμε οτιδήποτε σχετικά μ’ αυτή και, αντίθετα, η κάθε έκφραση ή εκδήλωση πρέπει υποχρεωτικά να έχει κάποια αιτία. Μαθαίνετε λοιπόν τώρα στη Θεϊκή Μεταφυσική και ιδιαίτερα στην Επί του Όρους Ομιλία, ότι κάθε αιτία είναι νοητική και ότι το σώμα σας και όλα τα υπάρχοντά σας- το σπίτι σας, η δουλειά σας, οι εμπειρίες σας – δεν είναι παρά η εκδήλωση των νοητικών σας καταστάσεων. Το γεγονός ότι δεν αντιλαμβάνεστε συνειδητά τις περισσότερες από τις νοητικές σας καταστάσεις, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία και τούτο γιατί οι καταστάσεις αυτές υπάρχουν στο υποσυνείδητο, άσχετα αν τις έχετε ξεχάσει ή δεν τις αντιληφθήκατε ποτέ.

Με άλλα λόγια, η «γη» σας σημαίνει το σύνολο των εξωτερικών εμπειριών σας και η έκφραση «κληρονομώ τη γη» σημαίνει ότι έχω την κυριαρχία σ’ αυτές τις εξωτερικές εμπειρίες, δηλαδή ότι έχω τη δύναμη να φέρνω σε αρμονία και ουσιαστική επιτυχία τις καταστάσεις της ζωής. Το κείμενο, λοιπόν, αυτό, αναλαμβάνει να μας πει, πως μπορούμε να κατέχουμε ή να κυβερνάμε ή να είμαστε αφέντες της ζωής και του πεπρωμένου μας.

Ας δούμε λοιπόν τώρα, πως πρέπει να γίνεται αυτό. Ο Μακαρισμός λέει ότι η κυριαρχία, δηλαδή η επιβολή στις καταστάσεις της ζωής, αποκτάται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, που είναι και ο πιο απροσδόκητος απ’ όλους: με την πραότητα.

Η αληθινή σημασία της λέξης «πράος» στη Βίβλο είναι μια νοητική κατάσταση, για την οποία δεν υπάρχει άλλη λέξη και η νοητική αυτή κατάσταση είναι το μυστικό της «ευημερίας» ή της προσευχής που εισακούεται. Αποτελεί ένα συνδυασμό διευρυμένου νου, πίστης στο Θεό και κατανόησης ότι το θέλημα του Θεού για μας είναι πάντοτε κάτι που φέρνει χαρά, ενδιαφέρον, ζωτικότητα, κάτι που είναι πολύ καλύτερο από οτιδήποτε μπορούμε να σκεφτούμε για τον εαυτό μας. Η νοητική αυτή κατάσταση, περίπλοκη στην ανάλυσή της αλλά αυτή καθαυτή απλούστατη, είναι το Κλειδί της Κυριαρχίας ή η πραγμάτωση της επιτυχίας. Δεν υπάρχει στην κοινή γλώσσα που μιλάμε κάποια λέξη που μπορεί να την αντικαταστήσει, γιατί η έννοιά της γίνεται κατανοητή μόνο από κείνους που βρίσκονται στο Πνευματικό Βάθρο της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού. Αν όμως επιθυμούμε να κληρονομήσουμε τη γη, πρέπει οπωσδήποτε ν’ αποκτήσουμε αυτή την «πραότητα».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Επί του Όρους Ομιλία» του Έμμετ Φοξ (εκδόσεις Πύρινος Κόσμος)

Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ


Από το βιβλίο της μοναχής Γαβριηλίας "Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης", 15η έκδοση, Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, www.toperivoli.gr

1. Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης. Φτάνει να ζείς την Ταπείνωση τού Χριστού.

2. Να κοιμάσαι. Φτάνει να είσαι σέ εγρήγορση.

3. Υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για μερικούς, και υπάρχουν άνθρωποι που αγρυπνούν για όλους.

4. Όχι μιά γνώση που μαθαίνεις, αλλά μιά γνώση που παθαίνεις. Αυτή είναι η Ορθόδοξη Πνευματικότητα.

5. Μη θέλεις τα πολλά, τα παραδίπλα σου, ή τα πέρα μακρυά. Αντίθετα φρόντισε αυτό το λίγο που έχεις να το Αγιάσεις.

6. Μία είναι η Μόρφωση: το να μάθουμε πώς να αγαπάμε τον Θεό.

7. Δεν υπάρχει τίποτε πιο φθηνό από το χρήμα.

8. Καλύτερα η Κόλαση εδώ, παρά στον Άλλο Κόσμο.

9. Δεν είναι αυτό που λέμε, αλλά αυτό που ζούμε. Δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.

10. Φόρεσα το Ράσο, και δέν μιλώ πια αν δεν με ρωτήσουν. Το Ράσο μιλά.

11. Άν έχεις αγάπη για όλο τόν κόσμο, όλος ο κόσμος είναι όμορφος.

12. Κάποιος είπε ότι Χριστιανός είναι αυτός που εξαγνίζει την αγάπη και αγιάζει την εργασία .

15. Ο σκοπός είναι ακόμα κι όταν στο κεφάλι έχουμε τόν... Παράσιτο, στην καρδιά μας να έχουμε τόν Παράκλητο.

16. Γινόμαστε το αντικατόπτρισμα του Ουρανού με το Γενηθήτω το Θέλημά Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης.

17. Όποιος αγαπά δεν το νοιώθει. Όπως δέν νοιώθει ότι αναπνέει.

18. Όταν είναι ανοιχτές οι πόρτες του Ουρανού, είναι ανοιχτές και στη Γη.

19. Όταν δεν περισπάται ο νους στα κοσμικά και είναι ενωμένος με τον Θεό, τότε και η καλημέρα που θα πούμε, είναι σαν να δίνει ευλογία.

20. Το όχι και κάθε άρνηση καταστρέφει την ενέργειά μας.

21. Δεν πρέπει να υπάρχουμε μπροστά στο κατ' εικόνα και ομοίωσιν του Άλλου.

22. Στη ζωή μας, στην αρχή έχουμε ανάγκη από την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου αγαπητού ή φιλικού. Όσο προχωρούμε, ο Ένας, ο Θεός, μάς γεμίζει με την Αγάπη και την Χαρά Του τόσο ώστε Κανένας να μην χρειάζεται πιά. Όλα αυτά τα κάνει στην αρχή η ψυχή γιατί ακόμα δεν ξέρει Ποιον αγαπά και θαρρεί πως είναι εκείνος ο άνθρωπος...

23. Ο Θεός πολλές φορές δεν θέλει την πράξη, αλλά την διάθεση. Του αρκεί να σε δει πρόθυμο να κάνεις την Εντολή Του.

24. Ο Ιησούς Χριστός έδωσε την χρυσή τομή: και μόνος και μαζί με τους άλλους.

25. Ο Θεός όταν μας έκανε, μάς έδωσε την Ζωή και μας εμφύσησε το Πνεύμα Του. Αυτό το Πνεύμα είναι η Αγάπη. Όταν μάς εγκαταλείψει η αγάπη, τότε γινόμαστε πτώματα. Είμαστε νεκροί πιά.

26. Ο Χριστιανός πρέπει να σέβεται το Μυστήριο της Υπάρξεως στον Καθένα και στο Κάθε τι.

27. Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν Άλλο, τον εκάστοτε Άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι: Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι... Αυτό είναι!

28. Ο πνευματικά προχωρημένος άνθρωπος είναι αυτός που έφτασε να μην έχει «υπόσταση» και που έχει κατανοήσει βαθύτατα ότι ό,τι του συμβαίνει είναι είτε Θέλημα του Θεού, είτε Παραχώρηση του Θεού.

29. Μόνο όταν σταματήσει ο άνθρωπος τα διαβάσματα τα εκτός Ευαγγελίου, αρχίζει η πραγματική εσωτερική του πρόοδος. Τότε μόνο, ενωμένος με τόν Θεό διά της Ευχής, μπορεί να ακούσει το Θείο Θέλημα.

30. Να μην θέλεις ποτέ τίποτε, παρά μόνο το Θέλημά Του και να δέχεσαι με αγάπη τα κακά που σού έρχονται.

31. Μη συσχετίσεις ποτέ τον άνθρωπο με τον κακό τρόπο που σου φέρεται. Νά βλέπεις μέσα στην καρδιά του τον Χριστό.

32. Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

33. Κάποιος σοφός είπε. Άν είναι να ζεις για τον εαυτό σου, καλύτερα να μην γεννιέσαι.

36. Η Αχίλλειος πτέρνα των ανθρώπων βρίσκεται στις πολλές κουβέντες και στις συζητήσεις.

37. Το να είσαι ταπεινός ισοδυναμεί με το να μη θέλεις ποτέ να έχεις τύψεις συνειδήσεως.

38. Όταν έχεις λογισμό κατάκρισης, να παρακαλάς τόν Θεό να σού τον πάρει εκείνη την ώρα για να μπορέσεις να αγαπήσεις αυτό το πρόσωπο όπως το αγαπά Εκείνος. Τότε, ο Θεός θα σε βοηθήσει και θα δεις τα δικά σου παραπτώματα. Άν ο Χριστός ήταν ορατός, θα μπορούσες να έχεις κατάκριση;

39. Άν κάποιος δεν σου αρέσει, σκέψου ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον Χριστό. Τότε, δεν θα τολμήσεις ούτε να σκεφτείς να πεις λόγο κατάκρισης.

40. Πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να τους αγκαλιάζουμε όπως μας τους φέρνει ο Θεός. Έτσι ορίζει ο Ίδιος ο Κύριος και η Ορθόδοξη Παράδοση.

41. Κανένας δεν πρέπει να γίνεται δούλος ανθρώπου. Είμαστε δούλοι μονάχα του Θεού. Ηγοράσθητε γαρ τιμής, λέει ο Απόστολος. H δουλοπρέπεια δεν πρέπει να υπάρχει.

42. Αυτά που λέμε μένουν στην Αιωνιότητα.

43. Μόνο όταν τελειοποιηθείς στην Αγάπη μπορείς να φτάσεις στην Απάθεια.

44. Αντιξοότητες έχουν μόνον όσοι δεν κάνουν κάτι με πραγματική αγάπη.

45. Η κρίση είναι φυσικό να έρχεται στον άνθρωπο. Η κατάκριση και η επίκριση, γίνονται από κακία. Η Διάκριση είναι δώρο Θεού και πρέπει να προσευχόμαστε για να την δεχτούμε. Είναι απαραίτητη για την προστασία μας και την πρόοδο μας.

46. Η ζωή της Εκκλησίας βρίσκεται πέρα από κάθε ηθική πειθαρχία ή θρησκευτικά καθήκοντα. Είναι υπέρβαση της Ηθικότητας στην Πνευματικότητα.

47. Ο αναποφάσιστος άνθρωπος δεν συμμετέχει στην ζωή.

48. Ο Θεός, όταν πρέπει, στέλνει κάποιον κοντά μας. Όλοι είμαστε συνοδοιπόροι.

49. Η γλώσσα του Θεού είναι η σιωπή.

50. Όποιος ζει στο Παρελθόν, είναι σαν τον πεθαμένο. Όποιος ζει στο Μέλλον με την φαντασία του, είναι αφελής, γιατί το Μέλλον είναι μόνον του Θεού. Η Χαρά του Χριστού βρίσκεται μόνο στο Παρόν. Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού.

51. Προορισμός μας είναι να λατρεύουμε τον Θεό και ν' αγαπάμε τους συνανθρώπους μας.

52. Η ευτυχία και η γαλήνη είναι στην εκτέλεση των Εντολών Του.

53. Η σπουδαιότερη Φιλανθρωπία είναι να μιλάς καλά για τους ανθρώπους.

54. Και να θέλω, δεν μπορώ να στεναχωρηθώ. Όταν στεναχωριόμαστε, είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά». Ύστερα, είναι και αχαριστία...

55. Η ομιλία μπρος και μέσα στην Ομορφιά είναι περιττή. Ταράζει την αρμονία.

56. Με την επίκληση του Ονόματος του Χριστού σφυροκοπάμε το Εγώ μας.

57. Το Καντήλι της ψυχής μας είναι που πρέπει να είναι πάντα αναμμένο. Ακοίμητο.

58. Δίνοντας χαρά στους άλλους, εσύ την νοιώθεις πρώτα.

59. Καλύτερα να κάνεις Προσευχή με το στόμα παρά να μην κάνεις καθόλου.

60. Ο Θεός να παρεμβάλλεται μεταξύ εσού και του σκοπού σου. Όχι ο σκοπός σου μεταξύ εσού και του Θεού.

61. Η επιθανάτια αγωνία είναι η προσπάθεια που κάνει η ψυχή να ελευθερωθεί και να τρέξει να απαντήσει τον Κύριο.

62. Η αλληλογραφία είναι ο μόνος τρόπος που συνδυάζει μοναξιά και συντροφιά.

63. Θαύμα είναι η κανονική πορεία των πραγμάτων, όπως την θέλει ο Θεός. Αυτό που λέμε Θαύμα, για τον Θεό είναι το φυσικό.

65. Αν κάτι ανάποδο μας συμβεί, να μη ρωτήσουμε ποίος φταίει. Γιατί μόνο εμείς φταίμε. Στην προσευχή μας, αν το ζητήσουμε, θα ανακαλύψουμε τον λόγο. Ή δεν αγαπήσαμε όσο έπρεπε, ή παραβήκαμε κάποιαν άλλην Εντολή, ή λάθος χειρισμό κάναμε, ή προηγηθήκαμε εκεί που δεν έπρεπε, ή βασιστήκαμε εκεί που δεν έπρεπε.

66. Όταν χάσουμε κάτι, να λέμε: «Απάλλαξε με έτσι Κύριε κι από κάθε κακή σκέψη που κάνω για τον Πλησίον μου».

67. Η μέριμνα είναι γι' αυτούς που δεν έχουν Πίστη.

68. Η αγάπη είναι μόνο πάνω στον Σταυρό.

69. Δυσκολεύουν οι σχέσεις όταν το Εγώ στέκεται πάνω από το Εσύ.

70. Ο Θεός όπως αγαπάει εσένα, έτσι αγαπά και τους εχθρούς σου.

71. Θέλεις να προσευχηθείς; Ετοιμάσου να απαντήσεις μυστικά τον Κύριο.

72. Μερικοί άνθρωποι γίνονται δοχεία της Δυνάμεως του Σκότους κατά Παραχώρηση Θεού για ατομική μας δοκιμασία και πρόοδο.

73. Δεν πρέπει να ταράζεσαι, γιατί η ταραχή απομακρύνει κάθε Βοήθεια.

74. Αν κατορθώσει κανείς να συζή με τον κόσμο, όπως το λάδι και το νερό στο καντήλι που δεν ανακατεύονται, τότε είναι εν Θεώ. Εν τω κόσμω αλλ΄ ουκ εκ του κόσμου.

75. Όλοι είμαστε δοχεία. Πότε του Φωτός και πότε του Σκότους.

76. Την ώρα της κρίσεως και του προβλήματος, μην ανοίξεις το στόμα σου. Μην πεις τίποτε γιατί θα το μετανιώσεις χίλιες φορές. Πες το στους Αγγέλους να το πάνε στα Πόδια του Κυρίου και ζήτησέ Του Άγγελον Ειρήνης για να ειρηνεύσεις.

77. Οι άνθρωποι καμμιά φορά μας ζητούν οδηγίες ή συμβουλές για να κρυφτούν πίσω τους. Μετά θα «φταίς» εσύ... Αλλά είναι πολύ πιθανό να μην τα εφαρμόσουν, οπότε είναι κόπος χαμένος.

78. Όταν το εγώ σπάσει και γίνει εσύ, κι όταν και το εσύ σπάσει και γίνουν και τα δυό μαζυ Εκείνος, τότε όλοι μας γινόμαστε δικοί Του.

79. Αν ποτέ νοιώσεις φόβο, κλείσε τ' αυτιά και λέγε την Ευχή.

80. Μόνο όταν σχολάμε δίνουμε την ευκαιρία στους Αγγέλους να κάνουν κάτι.

81. Κάνε εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις, κι ο Θεός θα κάνει κι Εκείνος αυτό που πρέπει να κάνει.

82. Όταν για κάτι νοιώθεις ένα ξεσήκωμα, μία λαχτάρα, ένα «αχ», τότε, μετά από ένα χρονικό διάστημα που ο Θεός καθορίζει θα γίνει.

83. Εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε ν΄ απαλλαγούμε από κανένα μας ελάττωμα. Εκείνος μας τα βγάζει· ένα-ένα.

84. Πρέπει κάθε μέρα να Του ζητάμε να μας σπάσει το Θέλημα και να το κάνει Δικό Του για να γίνουμε όπως Εκείνος θέλει.

85. Δεν πρέπει να παραδοθούμε στο Θέλημά Του. Αυτό το κάνουν οι στρατιώτες. Εμείς τα Παιδιά Του, πρέπει να Του το προσφέρωμε το θέλημά μας μαζύ με όλον τον εαυτό μας. Στο χάλι του. και να Του πούμε: «Σου προσφέρω όλα μου τα στραβά και τα ατελή. Κάνε τα ίσια».

86. Η Χάρις του Θεού έρχεται όταν σηκώσουμε το χέρι μας. Αυτό, είναι η Πίστη που έλκει την Χάρη του Θεού. Γιατί ο Θεός είναι έτοιμος να δώσει την Χάρη Του, αλλά πού είναι το χέρι; Ο Θεός «βρέχει» την Χάρη Του, κι εμείς ή φοράμε καπέλλο ή κρατάμε ομπρέλα...

87. Αν βρεθεί ξένος που θα κατακρίνει την Ελλάδα ή την Ορθοδοξία, δεν θα ταυτίζεις τα λεγόμενα με τον άνθρωπο, αλλά και δεν θα του αναφέρεις ποτέ τα χαρμόσυνα, όπως είναι η ανεύρεσις τιμίων Λειψάνων ή άλλα θαυμαστά που συμβαίνουν εδώ.

88. Δεν πρέπει να συζητάς για απόντες.

89. Ζούμε στην Ματαιότητα και νομίζουμε ότι κάπου ζούμε. Κακόμοιροι άνθρωποι...

90. Αχ Κύριε! Συγχώρεσέ μας που καμμιά φορά περπατάμε καμαρωτά σαν τα πετειναράκια με το λοφίο τους που νομίζουν ότι κάποια είναι.

91. Κακόμοιροι άνθρωποι! Εκλαμβάνουμε το φθαρτό για Αθάνατο και το Αθάνατο για ανύπαρκτο.

92. Το κακόμοιρο το κρεμμύδι! κι αυτό την προσφορά του δίνει το κατά δύναμιν...

93. Τι ωραίο που είναι το Μυστήριο του Αύριο!

94. Ο Άνθρωπος μία φορά παίρνει το μάθημά του. Άμα δεν το πάρει την πρώτη, θα πει ότι κάτι τρέχει στο υποσυνείδητό του που τον εμποδίζει.

95. Ο Κύριος είπε: όποιος θέλει κάτι, πιστεύοντας θα το λάβει. Φθάνει να είναι σύμφωνο το αίτημα με τις Εντολές του Θεού, δηλαδή με την Αγάπη.

96. Μη στερείς τους άλλους από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, από τον Άρτο της Ζωής που σου προσφέρει Ολόκληρο ο Κύριος. Όλοι πεινούν και διψούν για Αγάπη, σαν τον Λάζαρο που τρεφόταν από τα ψιχία που πέφταν από το τραπέζι του Πλουσίου.

97. Δεν έχουμε δικαίωμα να μη λάμπουμε εξ αντανακλάσεως το Φως του Κυρίου. Δεν πρέπει να είναι τίποτα υπό το μόδιον...

98. Όλα έχουν δύο όψεις, σαν δίκοπο μαχαίρι. Εκείνο που σήμερα δημιουργεί, αύριο καταστρέφει. Ο νοών νοείτω.

99. Σ' ένα καράβι, μπορεί μερικοί ναύτες να σκοτώνονται και να τρώγονται. Το καράβι όμως πάει το ταξείδι του και φτάνει στον προορισμό του. Έτσι και η Εκκλησία. Γιατί στο τιμόνι είναι ο Χριστός.

100. Αν ήξερες ότι δεν είσαι Εδώ, θα ήσουν Εκεί.

101. Για να γίνει το θαύμα αρκεί να αγαπάμε. Ούτε η προσευχή, ούτε το καμποσχοίνι έχουν τέτοια δύναμη.

102. Η πείρα μου με δίδαξε ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη, η βοήθεια έρχεται μόνον όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν.

105. Είμαστε χρήσιμοι μόνο όταν δεν υπάρχουμε για τον εαυτό μας. Και το αντίθετο.

106. Δεν πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις για τους άλλους. Να το αφήνουμε στους Αγγέλους, κι αυτοί βρίσκουν πάντα την καλύτερη λύση.

108. Σαν τον Σίμωνα τον Κυρηναίο πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να τρέξουμε εις βοήθειαν του συνανθρώπου


ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ

Όταν λέμε το Κομποσχοίνι και σκεφτόμαστε αυτούς για τους οποίους θέλουμε να προσευχηθούμε, κίνητρό μας είναι η αγάπη.
"Θεέ μου, Εσύ ξέρεις πόσο αγαπώ αυτόν τον άνθρωπο. Η αγάπη μου αυτή δεν είναι δική μου, γιατί Εσύ είσαι η Πηγή της Αγάπης. Απ' αυτήν την Πηγή της Αγάπης παίρνω κι εγώ, και Σου τον προσφέρω αυτόν τον άνθρωπο. Και Σε παρακαλώ να του δώσεις Φώτιση, να του δώσεις Πίστη, να του δώσεις όλα τα πλούσια Ελέη Σου που Εσύ δίνεις. Εγώ, μόνο την ταπεινή μου αγάπη μπορώ να προσφέρω. Και Σε παρακαλώ για (τον τάδε)...., την τάδε κ.ά"
και να φέρνεις νοερά στα πόδια του Χριστού αυτά τα πρόσωπα, σαν να είναι γονατιστοί και να προσεύχονται μπροστά Του, αυτοί οι ίδιοι πραγματικά, όπως λέει ο Προσκυνητής. Έχω εμπειρία πολλών ετών, ότι κάνει ο Θεός πολλά θαύματα μ' αυτήν την προσευχή. Γιατί ο Θεός μας θέλει Συνεργούς. Όσο τιποτένιοι κι αν είμαστε, γιατί είμαστε τα Πλάσματά Του και μ' αυτά τα Πλάσματα έχει να δουλέψει.....

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ 29-35


ΜΑΘΗΜΑ 29

Ο Θεός Είναι Τα Πάντα Όσα Βλέπω.

Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί μπορείς να βλέπεις τον συνολικό σκοπό στα πάντα. Εξηγεί γιατί τίποτα δεν είναι ξεχωριστό, από μόνο του ή στον εαυτό του. Εξηγεί γιατί τίποτα απ’ ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Στην πραγματικότητα εξηγεί κάθε ιδέα που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, και όλες όσες ακολουθούν. Η σημερινή ιδέα είναι η όλη βάση της όρασης.

Πιθανόν να βρεις ότι αυτή η ιδέα είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθείς αυτή την στιγμή. Μπορεί να την βρεις ανόητη, άσχετη, παράλογη, αστεία, ακόμα και αμφισβητήσιμη. Σίγουρα ο Θεός δεν βρίσκεται για παράδειγμα σε ένα τραπέζι, έτσι όπως το βλέπεις. Και όμως, χθες τονίσαμε ότι ένα τραπέζι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος. Και ό,τι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος μοιράζεται και το σκοπό του Δημιουργού του.

Δοκίμασε, λοιπόν, σήμερα, να μάθεις να βλέπεις όλα τα πράγματα με αγάπη, εκτίμηση και ανοικτό μυαλό. Τώρα δεν τα βλέπεις. Θα γνώριζες τι υπάρχει μέσα σ’ αυτά; Τίποτα δεν είναι όπως σου φαίνεται. Ο ιερός σκοπός του βρίσκεται πέρα από τη περιορισμένη ακτίνα αντίληψης. Όταν η όραση θα σου έχει δείξει την ιερότητα που φωτίζει τον κόσμο, τότε θα καταλάβεις πλήρως την σημερινή ιδέα. Κι δεν θα μπορείς να καταλάβεις πως σου είχε φανεί τόσο δύσκολο κάποτε.

Οι έξι δίλεπτες περίοδοι πρακτικής για σήμερα θα πρέπει να ακολουθήσουν το γνωστό πλαίσιο: Άρχισε με το να επαναλαμβάνεις από μέσα σου την ιδέα, και μετά εφάρμοσέ την σε τυχαία επιλεγμένα υποκείμενα γύρω σου, ονομάζοντας το κάθε ένα ξεχωριστά. Προσπάθησε να αποφύγεις την τάση του «εγώ» σου να επιλέγει, πειρασμός που μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονος με την σημερινή ιδέα, εξαιτίας της απόλυτα αλλογενούς φύσης της. Να θυμάσαι ότι οποιαδήποτε σειρά θέτεις είναι εξίσου αλλογενής ως προς την πραγματικότητα.

Ο κατάλογος υποκειμένων λοιπόν, θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν ελεύθερος από επιλογή του «εγώ» μας. Για παράδειγμα, μια κατάλληλη λίστα θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

Ο Θεός είναι σε αυτήν την κρεμάστρα.

Ο Θεός είναι σε αυτό το περιοδικό.

Ο Θεός είναι σε αυτό το δάκτυλο.

Ο Θεός είναι σε αυτή την λάμπα.

Ο Θεός είναι σε αυτό το σώμα.

Ο Θεός είναι σε αυτή την πόρτα.

Ο Θεός είναι σε αυτό το καλάθι των αχρήστων.

Μαζί με τις καθορισμένες περιόδους πρακτικής, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα τουλάχιστον μι την ώρα, κοιτάζοντας αργά γύρω σου καθώς λες από μέσα σου τις λέξεις χωρίς βιασύνη. Τουλάχιστον μια ή δύο φορές θα πρέπει να νιώσεις μια αίσθηση γαλήνης καθώς θα κάνεις αυτό.

ΜΑΘΗΜΑ 30

Ο Θεός Είναι Σε Όλα Όσα Βλέπω, Επειδή Ο Θεός Είναι Μέσα Στο Νου Μου.

Η σημερινή ιδέα είναι το σημείο εκκίνησης για την Όραση. Από αυτή την ιδέα ο κόσμος θα ανοίξει ενώπιόν σου, και θα τον κοιτάς και θα βλέπεις σ’ αυτόν ό,τι δεν έβλεπες τόσο καιρό. Και ό,τι έβλεπες πριν δεν θα σου είναι πια ούτε καν αμυδρά ορατό.

Σήμερα προσπαθούμε να δούμε ένα νέο είδος «προβολής». Δεν επιχειρούμε να ξεφορτωθούμε ό,τι δεν μας αρέσει βλέποντάς το έξω. Στη θέση αυτού, προσπαθούμε να δούμε στον κόσμο ό,τι βρίσκεται στο μυαλό μας, και ό,τι θέλουμε ν’ αναγνωρίσουμε, βρίσκεται εκεί. Έτσι, προσπαθούμε να ενωθούμε με ό,τι βλέπουμε, αντί να το κρατήσουμε μακριά μας. Αυτή είναι η βασική διαφορά της Όρασης από τον τρόπο που βλέπεις.

Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να την εφαρμόσεις όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Όποτε έχεις κάποια διαθέσιμη στιγμή, επαναλάμβανέ ην από μέσα σου, κοιτώντας γύρω σου, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις ότι η ιδέα ισχύει για ό,τι βλέπεις τώρα, ή θα μπορούσες να δεις αν βρισκόταν στην ακτίνα όρασής σου.

Η πραγματική Όραση δεν περιορίζεται από έννοιες όπως «κοντά» και «μακριά». Για να σε βοηθήσουμε να συνηθίσεις αυτή την ιδέα, προσπάθησε να σκεφτείς πράγματα πέρα από την παρούσα ακτίνα όρασής σου καθώς και εκείνα που βλέπεις πραγματικά, την ώρα που εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα.

Η Πραγματική Όραση δεν είναι απεριόριστη μόνο όσον αφορά τον χώρο και την απόσταση, αλλά επίσης δεν εξαρτάται καθόλου από τα μάτια του σώματος. Ο νους είναι η μόνη πηγή της. Για να σας βοηθήσουμε να εξοικειωθείτε περισσότερο με την σημερινή ιδέα, αφιερώστε πολλές περιόδους πρακτικής εφαρμόζοντας την σημερινή ιδέα με τα μάτια κλειστά, χρησιμοποιώντας όποια υποκείμενα σας έρχονται στο μυαλό, και κοιτώντας μέσα σας παρά έξω σας. Η σημερινή ιδέα ισχύει το ίδιο και για τα δύο.

ΜΑΘΗΜΑ 31

Δεν Είμαι Το Θύμα Του Κόσμου Που Βλέπω.

Η σημερινή ιδέα είναι η εισαγωγή στην διακήρυξη της απελευθέρωσής σου. Πάλι, αυτή η ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί και στον κόσμο που βλέπεις έξω και στον κόσμο που βλέπεις μέσα σου. Στην εφαρμογή αυτής της ιδέας θα χρησιμοποιήσουμε μια μορφή πρακτικής την οποία θα χρησιμοποιούμε όλο και περισσότερο από τώρα και στο εξής, με κάποιες αλλαγές που θα σας υποδεικνύουμε. Μιλώντας γενικά, η μορφή αυτή περιλαμβάνει δύο όψεις, μία κατά την οποία θα εφαρμόζεις την ιδέα με μια πιο σταθερή βάση, και η άλλη θα αποτελείται από συχνές εφαρμογές της ιδέας κατά την διάρκεια όλης της ημέρας.

Χρειάζονται δύο μεγαλύτερες περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα, μία το πρωί και μία τη νύχτα. Σας συνιστούμε τρία έως πέντε λεπτά για την κάθε μία. Εκείνη την ώρα, κοίτα γύρω σου αργά όσο θα επαναλαμβάνεις την ιδέα δύο ή τρεις φορές. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και εφάρμοσε την ιδέα στον εσωτερικό σου κόσμο. Θα αποδράσεις και από τους δύο μαζί, διότι ο εσωτερικός κόσμος είναι η αιτία του εξωτερικού.

Καθώς ερευνάς τον εσωτερικό σου κόσμο, απλά άφηνε όποιες σκέψεις περνούν από το μυαλό σου να έρχονται στην επίγνωσή σου, μελετώντας την κάθε μια για μια στιγμή, και έπειτα να την αντικαθιστάς από την άλλη. Προσπάθησε να μην θέσεις κάποιο είδος ιεραρχίας ανάμεσά τους. Παρατήρησέ τις να πηγαίνουν και να έρχονται με όση μεγαλύτερη απάθεια γίνεται. Μην παραμένεις σε καμιά ιδιαίτερα, παρά προσπάθησε να αφήσεις το ρεύμα να κινείται ομαλά και ήρεμα, χωρίς καμιά προσωπική επένδυση από μέρους σου. Καθώς κάθεσαι και παρατηρείς τις σκέψεις σου ήρεμα, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα από μέσα σου όσο πιο συχνά γίνεται, αλλά χωρίς βιασύνη.

Ακόμα, επαναλάμβανε την σημερινή ιδέα όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Υπενθύμιζε στον εαυτό σου ότι κάνεις μια διακήρυξη ανεξαρτησίας εν ονόματι της δικής σου ελευθερίας. Και στην δική σου ελευθερίας βρίσκεται και η ελευθερία του κόσμου.

Η σημερινή ιδέα είναι επίσης ιδιαίτερα χρήσιμη για απάντηση σε οποιαδήποτε μορφή πειρασμού που μπορεί να προκύψει. Είναι μια διακήρυξη ότι δεν θα ενδώσεις σε αυτόν, και ότι δεν θα βάλεις τον εαυτός σου σε δουλεία.

ΜΑΘΗΜΑ 32

Εγώ Έχω Επινοήσει Τον Κόσμο Που Βλέπω.

Σήμερα συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε το θέμα της αιτίας και του αποτελέσματος. Δεν είσαι το θύμα του κόσμου που βλέπεις επειδή εσύ τον επινόησες. Μπορείς να τον καταργήσεις όσο εύκολα τον δημιούργησες. Θα τον βλέπεις ή δεν θα τον βλέπεις ανάλογα με την επιθυμία σου. Όσο τον θέλεις θα τον βλέπεις× όταν πια δεν θα τον θέλεις, δεν θα βρίσκεται πια εκεί για να τον δεις.

Η σημερινή ιδέα, όπως και οι προηγούμενες, ισχύει και για τον εσωτερικό και για τον εξωτερικό σου κόσμο, οι οποίοι είναι στην πραγματικότητα οι ίδιοι. Όμως, εφόσον τους βλέπεις σαν διαφορετικούς, οι περίοδοι πρακτικής σήμερα, πάλι θα περιλαμβάνουν δύο φάσεις, η μία για τον κόσμο που βλέπεις απ’ έξω, και μια για τον κόσμο που βλέπεις στο μυαλό σου. Στις σημερινές ασκήσεις προσπάθησε να εισάγεις την ιδέα ότι και οι δύο είναι στην δική σου φαντασία.

Πάλι θα αρχίσουμε τις περιόδους πρακτικής για το πρωί και το βράδυ επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα δύο ή τρεις φορές όσο κοιτάς γύρω σου στον κόσμο που βλέπεις σαν έξω από σένα. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε γύρω σου στον εσωτερικό σου κόσμο. Προσπάθησε να τους μεταχειρίζεσαι και τους δύο σαν ίσους όσο το δυνατόν περισσότερο. Επανέλαβε την σημερινή ιδέα χωρίς βιασύνη όσο συχνά επιθυμείς, καθώς παρατηρείς τις εικόνες που η φαντασία σου φέρνει στην επίγνωσή σου.

Για τις δύο μεγαλύτερες περιόδους, σας συνιστούμε τρία έως πέντε λεπτά, όχι λιγότερο από τρία. Πάνω από πέντε μπορούν να αξιοποιηθούν, αν βρίσκεις ότι η άσκηση σε χαλαρώνει. Για να διευκολύνεις κάτι τέτοιο, διάλεξε κάποια ώρα που νομίζεις ότι δεν θα έχεις πολλούς περισπασμούς, και αισθάνεσαι έτοιμος εσύ ο ίδιος.

Αυτές οι ασκήσεις επίσης πρέπει να συνεχίζονται κατά την διάρκεια της ημέρας, όσο πιο συχνά γίνεται. Οι πιο σύντομες εφαρμογές να περιλαμβάνουν την αργή επανάληψη της ιδέας, καθώς ερευνάς είτε τον εσωτερικό, ή τον εξωτερικό κόσμο. Δεν έχει σημασία ποιον από τους δύο επιλέξεις.

Η σημερινή ιδέα θα πρέπει επίσης να εφαρμόζεται άμεσα σε όποια κατάσταση μπορεί να σε στενοχωρεί. Εφάρμοσε την ιδέα λέγοντας στον εαυτό σου.

Εγώ έχω δημιουργήσει αυτήν την κατάσταση έτσι όπως την βλέπω.

ΜΑΘΗΜΑ 33

Υπάρχει ένας άλλος τρόπος να κοιτάζω τον κόσμο.

Η σημερινή ιδέα είναι μια προσπάθεια να αναγνωρίσετε ότι μπορείτε να αλλάξετε την αντίληψή σας για τον κόσμο και στις εσωτερικές και εξωτερικές όψεις. Ένα ολόκληρο πεντάλεπτο θα πρέπει να αφιερωθεί το πρωί και το βράδυ. Σε αυτές τις περιόδους πρακτικής, θα πρέπει να επαναλαμβάνετε όσο συχνά μπορείτε την σημερινή ιδέα αν και είναι σημαντικό αυτό να γίνεται χωρίς βιασύνη. Καλό είναι να εναλλάσσεστε ανάμεσα στην έρευνα της εσωτερικής και της εξωτερικής σου αντίληψης, αλλά χωρίς αυτή η εναλλαγή να γίνεται απότομα.

Απλά κοίταξε τυχαία γύρω σου, τον κόσμο που βλέπεις έξω από σένα, έπειτα κλείσε τα μάτια σου και ερεύνησε τις σκέψεις μέσα σου με την ίδια ηρεμία. Προσπάθησε να παραμείνεις εξίσου ουδέτερος και στα δύο, και να διατηρήσεις αυτή την αποστασιοποίηση καθώς επαναλαμβάνεις αυτή την ιδέα κατά την διάρκεια της ημέρας.

Οι συντομότερες περίοδοι πρακτικής θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο συχνές. Ακόμα θα πρέπει να γίνονται και συγκεκριμένες εφαρμογές της σημερινής ιδέας άμεσα, όταν προκύπτει κάποια κατάσταση που σε βάζει στον πειρασμό να ενοχληθείς. Γι αυτές τις εφαρμογές, να λες:

Υπάρχει και άλλος τρόπος να δω αυτό.

Να θυμάσαι να εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ενόχληση. Μπορεί να χρειαστεί να αφιερώσεις περίπου ένα λεπτό για να καθίσεις με ηρεμία και να επαναλάβεις μόνος σου την σημερινή ιδέα αρκετές φορές. Αν κλείσεις τα μάτια σου πιθανόν να βοηθήσεις αυτή την μορφή εφαρμογής.

ΜΑΘΗΜΑ 34

Θα Μπορούσα Να Βλέπω Ειρήνη Αντί Γι Αυτό.

Η σημερινή ιδέα αρχίζει να περιγράφει τις συνθήκες που επικρατούν στον άλλο τρόπο οπτικής. Η γαλήνη του νου είναι ξεκάθαρα ένα εσωτερικό ζήτημα. Πρέπει να αρχίζει με τις δικές σου σκέψεις, και έπειτα να επεκτείνεται προς τα έξω. Είναι μέσα από την ειρήνη του νου που ξεκινά η ειρηνική αντίληψη του κόσμου.

Σήμερα χρειάζονται τρεις μεγαλύτερες περίοδοι για τις σημερνές ασκήσεις. Σας συνιστάμε μια το πρωί και μια το βράδυ. Με άλλη μια οποιαδήποτε άλλη ώρα ενδιάμεσα που σας φαίνεται ότι είναι πιο κατάλληλη. Όλες οι εφαρμογές πρέπει να γίνονται με τα μάτια κλειστά. Η σημερινές εφαρμογές απευθύνονται στον εσωτερικό σου κόσμο.

Για τις μεγαλύτερες περιόδους χρειάζονται περίπου πέντε λεπτά. Ψάξτε το μυαλό σας για σκέψεις φόβου, για καταστάσεις που προκαλούν ανησυχία, «προσβλητικές» προσωπικότητες ή γεγονότα, ή οτιδήποτε άλλο για το οποίο διατηρείς σκέψεις μη αγάπης. Σημείωσέ τις όλες με την ησυχία σου, επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα καθώς τις παρατηρείς να παρουσιάζονται στο μυαλό σου, και άφηνε την κάθε μια να φεύγει, να αντικαθίσταται με την επόμενη.

Αν αρχίσεις να νιώθεις δυσκολία όταν σκέφτεσαι κάποια θέματα, συνέχισε να επαναλαμβάνεις από μέσα σου την σημερινή ιδέα με αβίαστο τρόπο, χωρίς να την εφαρμόζεις πουθενά συγκεκριμένα. Σιγουρέψου, όμως, να μην κάνεις συγκεκριμένες εξαιρέσεις.

Οι πιο σύντομες περίοδοι να είναι πιο συχνές, και να γίνονται όποτε νιώθεις ότι απειλείται η ειρήνη του νου σου με οποιοδήποτε τρόπο. Ο στόχος είναι να προστατέψεις τον εαυτό σου από τον πειρασμό κατά την διάρκεια όλης της ημέρας. Αν κάποια συγκεκριμένη μορφή πειρασμού παρουσιαστεί στην επίγνωσή σου, η άσκηση θα πρέπει να πάρει αυτή την μορφή:

Θα μπορούσα να βλέπω ειρήνη σε αυτή την κατάσταση αντί γι αυτό που βλέπω τώρα.

Αν οι εσωτερικοί δρόμοι για την ειρήνη του νου σου παίρνουν την μορφή πιο γενικευμένων αρνητικών συναισθημάτων, όπως μελαγχολία, ανησυχία ή ανυπομονησία, χρησιμοποίησε την ιδέα στην αρχική της μορφή. Αν δεις ότι χρειάζεσαι πάνω από μια εφαρμογή για την σημερινή ιδέα για να σε βοηθήσει να αλλάξεις το νου σου σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα, προσπάθησε να αφιερώσεις αρκετά λεπτά στην επανάληψη της σημερινής ιδέας μέχρι που να νιώσεις κάποια ανακούφιση. Θα βοηθήσει αν λες στον εαυτό σου συγκεκριμένα:

Μπορώ να αντικαταστήσω τα συναισθήματα μελαγχολίας, ανυπομονησίας ή ανησυχίας (ή τις σκέψεις μου γι αυτή την κατάσταση, την προσωπικότητα ή γεγονός) με ειρήνη.

ΜΑΘΗΜΑ 35

Το Μυαλό Μου Είναι Τμήμα Του Θεού. Είμαι Πολύ Ιερός.

Η σημερινή ιδέα δεν περιγράφει το πώς βλέπεις τον εαυτό σου τώρα. Περιγράφει, όμως, τι θα σου δείξει η Όραση. Είναι δύσκολο για όποιον πιστεύει ότι είναι σε αυτό τον κόσμο ότι να πιστέψει κάτι τέτοιο για τον εαυτό του. Όμως ο λόγος που πιστεύει ότι βρίσκεται σε αυτό τον κόσμο είναι ότι δεν το πιστεύει.

Θα πιστεύεις ότι είσαι τμήμα του τόπου που πιστεύεις ότι βρίσκεσαι. Αυτό συμβαίνει διότι περιβάλλεις τον εαυτό σου με το περιβάλλον που θέλεις.. και θέλεις να προστατέψεις την εικόνα του εαυτού σου που έχεις δημιουργήσει. Η εικόνα είναι τμήμα αυτού του περιβάλλοντος. Αυτό που βλέπεις όσο πιστεύεις ότι βρίσκεσαι μέσα σε αυτό το βλέπεις μέσα από τα μάτια αυτής της εικόνας. Αυτό δεν είναι όραση. Οι εικόνες δεν μπορούν να βλέπουν.

Αυτή η σημερινή ιδέα παρουσιάζει μια πολύ διαφορετική άποψη για τον εαυτό σου. Η αναγνώριση της Πηγής σου καταρτίζει την Ταυτότητά σου, και σε περιγράφει όπως πρέπει να είσαι στην πραγματικότητα. Θα χρησιμοποιήσουμε ένα κάπως διαφορετικό είδος εφαρμογής για την σημερινή ιδέα διότι σήμερα δίνεται έμφαση σε αυτόν που αντιλαμβάνεται παρά σε αυτό που αντιλαμβάνεται.

Για την κάθε μια από τις τρεις πεντάλεπτες περιόδους πρακτικής σήμερα, άρχισε επαναλαμβάνοντας από μέσα σου την σημερινή ιδέα, και έπειτα κλείσε τα μάτια σου και ψάξε στο νου σου για τα διάφορα είδη περιγραφικών όρων με τους οποίους βλέπεις τον εαυτό σου. Να συμπεριλάβεις και όλες τις εγωκεντρικές ιδιότητες που αποδίδεις στον εαυτό σου, θετικές ή αρνητικές, επιθυμητές ή ανεπιθύμητες, μεγαλειώδεις ή υποβαθμισμένες. Όλες τους είναι εξίσου αναληθείς, διότι δεν κοιτάς τον εαυτό σου με τα μάτια της ιερότητας.

Στην αρχή της διερευνητικής περιόδου του μυαλού σου, πιθανόν να επικεντρωθείς σε αυτές τις ιδιότητες που θεωρείς ότι είναι αρνητικά στοιχεία του εαυτού σου. Προς το τέλος όμως αυτής της περιόδου, είναι πιθανόν να περάσουν από το νου σου και πιο κολακευτικές ιδιότητες του εαυτού σου. Προσπάθησε να αναγνωρίσεις ότι όποια κατεύθυνση και να πάρουν οι φαντασιώσεις που έχεις για τον εαυτό σου, δεν έχει σημασία. Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν κατεύθυνση στην πραγματικότητα. Απλά δεν είναι αληθινές.

Μια κατάλληλη τυχαία λίστα για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας μπορεί να είναι κάπως έτσι:

Βλέπω τον εαυτό μου σαν αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Βλέπω τον εαυτό του σαν μελαγχολικό.

Βλέπω τον εαυτό μου σαν αποτυχημένο.

Βλέπω τον εαυτό μου σαν να βρίσκεται σε κίνδυνο.

Βλέπω τον εαυτό μου σαν αβοήθητο.

Βλέπω τον εαυτό μου σαν νικητή.

Βλέπω τον εαυτό μου σαν αδικημένο.

Βλέπω τον εαυτό μου σαν ευσπλαχνικό.

Βλέπω τον εαυτό μου ενάρετο.

Δεν θα έπρεπε να σκέφτεσαι γι αυτούς τους όρους με αφηρημένο τρόπο. Θα πρέπει να έρχονται στο μυαλό σου σαν διάφορες καταστάσεις, προσωπικότητες και γεγονότα στις οποίες εμφανίζεσαι ο ίδιος. Διάλεξε όποια ειδική κατάσταση σου έρχεται στο μυαλό, αναγνώρισε τους περιγραφικούς όρους που αισθάνεσαι ότι ισχύουν για τις αντιδράσεις σου σε συγκεκριμένες καταστάσεις, και εφάρμοσέ τους στην σημερινή ιδέα. Αφού ονομάσεις την κάθε μια ξεχωριστά, πρόσθεσε:

Μα ο νους μου είναι τμήμα του Θεού. Είμαι πολύ ιερός.

Κατά την διάρκεια των πιο μεγάλων περιόδων άσκησης, πιθανόν να υπάρχουν διαλείμματα κατά τα οποία δεν θα σου έρχεται τίποτα στο μυαλό. Μην πιεστείς να σκεφτείς κάτι για να γεμίσεις αυτά τα διαλείμματα, παρά απλά χαλάρωσε και επαναλάμβανε αργά την σημερινή ιδέα μέχρι κάτι να σου έρθει στο μυαλό. Παρόλο που τίποτα από ό,τι σου έρχεται στο μυαλό δεν πρέπει να παραλείπεται σε αυτές τις ασκήσεις, τίποτα δεν θα πρέπει να «ξεθάβεται» με προσπάθεια. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσετε ούτε εξαναγκασμό ούτε να κάνετε διακρίσεις.

Όσο το δυνατόν συχνότερα κατά την διάρκεια της ημέρας, διάλεγε κάποια ιδιότητα ή ιδιότητες που σου ταιριάζουν την συγκεκριμένη στιγμή και εφάρμοζε την σημερινή ιδέα πάνω τους, προσθέτοντας και την ιδέα με την ανωτέρω μορφή σε κάθε μια από αυτές. Αν τίποτα συγκεκριμένο δεν έρχεται στο μυαλό σου, απλά επαναλάμβανε την ιδέα από μέσα σου, με κλειστά τα μάτια.

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ


Η Helen Schucman, Ph.D, ήταν κλινική ψυχολόγος έρευνας με μόνιμη θέση Εταίρου Καθηγητή Κλινικής Ψυχολογίας στο Κολλέγιο Ιατρών και Χειρούργων στην Νέα Υόρκη. Το «Μαθήματα Θαυμάτων» γράφτηκε από την Dr. Schucman ανάμεσα στο 1965 και 1972 μέσω της διαδικασίας εσωτερικής υπαγόρευσης.

Αυτή την διαδικασία η ίδια την βίωνε σαν μια σαφή ξεκάθαρη υπαγόρευση από μια εσωτερική φωνή, η οποία της είχε παρουσιαστεί με το όνομα Ιησούς. Η γραφή του «Μαθήματα Θαυμάτων» από την Dr. Schucman, άρχισε με αυτά τα λόγια: «Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων, παρακαλώ κράτα σημειώσεις.

Ο William Thetford, Ph.D., ήταν μόνιμος Καθηγητής Κλινικής Ψυχολογίας στο ίδιο Κολλέγιο, και ήταν διευθυντής του τμήματος Ψυχολογίας στο οποίο δούλευε η Dr. Schucman. Σαν έμπιστος φίλος και συνάδελφός της, ο Dr. Thetford βοήθησε και στήριξε την Dr. Schucman στην γραφή του βιβλίου, καθώς ήταν αυτός που το δακτυλογραφούσε.

Τα γεγονότα που τους ένωσαν, όμως σε αυτή το κοινό έργο, δεν ήταν και πολύ συνηθισμένα.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Helen Schucman και ο Bill Thetford ήταν μια μάλλον απίθανη ομάδα γραψίματος για το «Μαθήματα Θαυμάτων». Και οι δύο ήταν ψυχολόγοι που έδιναν μεγάλη προτεραιότητα στην καριέρα τους, και συνεργάζονταν στην προώθηση και την ανάπτυξη του Τμήματος Ψυχολογίας του Κολλεγίου στο οποίο δούλευαν. Αν και τα επαγγελματικά τους ενδιαφέροντα και οι στόχοι για το τμήμα ήταν κοινοί, οι προσωπικότητές τους σίγουρα ήταν πολύ διαφορετικές. Η κριτική και καυστική της Helen πολύ συχνά ερχόταν σε σύγκρουση με την ήσυχη και πιο εσωστρεφή επιθετική φύση του Bill, και διαρκώς βρίσκονταν σε αντιπαράθεση.

Οπότε ήταν μάλλον περίεργο το γεγονός όταν την άνοιξη του 1965, ο Bill έβγαλε ένα θερμό λόγο προς την Helen στον οποίο έλεγε ότι είχε πια κουραστεί από τον ανταγωνισμό, την επιθετικότητα και τον θυμό που κυριαρχούσαν στην επαγγελματική ζωή τους, και επεκτεινόταν στην διάθεσή τους και στις σχέσεις τους, και είχε επηρεάσει και όλο το τμήμα. Καταλήγοντας της είπε ότι «πρέπει να υπάρχει ένα άλλος τρόπος» ζωής με αρμονία παρά με διχόνοια και ότι ήταν αποφασισμένος να τον βρει. Εξίσου απρόσμενα, προς αμοιβαία έκπληξη τους η Helen συμφώνησε με τον Bill και με ενθουσιασμό προσφέρθηκε να συνεργαστεί μαζί στο να βρεθεί αυτός ο «άλλος τρόπος».

Ήταν σαν περίμενε όλη της τη ζωή αυτή την συγκεκριμένη στιγμή, η οποία ενεργοποίησε μια σειρά εσωτερικών εμπειριών που συνεχίστηκαν και το καλοκαίρι. Ανάμεσα σε αυτές ήταν πολύ έντονα όνειρα, ψυχικά επεισόδια, όνειρα, και την εμπειρία μια εσωτερικής φωνής. Τα βιώματα αυτά γινόντουσαν όλο και πιο θρησκευτικά, με την μορφή του Ιησού να εμφανίζεται όλο και πιο συχνά σε οπτικές και ακουστικές μορφές.

Αυτή η περίοδος προετοιμασίας έφτασε στο αποκορύφωμά της στις 21 Οκτωβρίου, 1965, όταν η τώρα πια οικεία φωνή του Ιησού είπε στην Helen: «Αυτά είναι μαθήματα θαυμάτων, σε παρακαλώ κράτησε σημειώσεις.» Προβληματισμένη, τηλεφώνησε αμέσως στον Bill, και αυτός την καθησύχασε ότι δεν έχανε τα λογικά της. Της συνέστησε να καταγράφει ό,τι της υπαγόρευε η Φωνή, και αυτός θα το κοίταζε νωρίς το πρωί στο γραφείο. Η Helen έκανε ακριβώς αυτό, και έτσι άρχισε η γραφή του «Μαθήματα Θαυμάτων». Η Helen αργότερα περίγραψε την εμπειρία της:

«Η Φωνή δεν έβγαζε ήχο, αλλά ήταν σαν μου υπαγόρευε με ένα είδος ταχείας εσωτερικής υπαγόρευσης, και εγώ κατέγραφα σε ένα τετράδιο στενογραφίας. Η γραφή ποτέ δεν ήταν αυτόματη. Μπορούσε να διακοπεί οποιαδήποτε στιγμή και αργότερα να συνεχιστεί. Έκανε φανερή χρήση του μορφωτικού μου επιπέδου, των ενδιαφερόντων και των εμπειριών μου, αλλά αυτό μόνο σε θέματα στυλ παρά περιεχομένου. Σίγουρα το θέμα αυτό ήταν το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα ότι θα έγραφα ποτέ.»

Η διαδικασία της γραφής αυτού καθεαυτού δεν ήταν δύσκολη, και για το μεγαλύτερο μέρος κυλούσε μάλλον ομαλά. Η Helen έγραφε με στενογραφία τα λόγια που της υπαγόρευε η Φωνή, και όποτε αυτή και ο Bill είχαν χρόνο κατά την διάρκεια του παραφορτωμένου προγράμματός τους, αυτή υπαγόρευε στον Bill ό,τι η Φωνή της είχε υπαγορέψει. Ο Bill τότε τα δακτυλογραφούσε κατευθείαν…

Η όλη διαδικασία πήρε επτά χρόνια, και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1972.

Αν και η γραφή του βιβλίου ήταν σχετικά χωρίς προσπάθεια, δημιούργησε μεγάλη ανησυχία στην Helen, και λιγότερη στον Bill. Η Helen έγραφε:

« Με έκανε να νιώθω πολύ άβολα, αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να σταματήσω. Ήταν σαν να έχω αναλάβει μια ειδική αποστολή, την οποία έπρεπε να ολοκληρώσω. Αντιπροσώπευε ένα κοινό εγχείρημα ανάμεσα στον Bill και μένα, και πολύ από τη σημασία του βρίσκεται σίγουρα εκεί. Δεν μπορούσα να εξηγήσω ούτε να συμφιλιωθώ με τις ολοφάνερα ασυμβίβαστες διαθέσεις μου. Από την μία θεωρούσα τον εαυτό μου αγνωστικιστή, απεχθανόμουν το υλικό που κατέγραφα, και ένιωθα την ανάγκη να το αντικρούσω και να το διαψεύσω. Από την άλλη περνούσα πολύ ώρα καταγράφοντάς το και υπαγορεύοντάς το στον Bill, έτσι λοιπόν ήταν προφανές ότι το έπαιρνα πολύ στα σοβαρά. Μάλιστα έφτασα να αναφέρομαι σ’ αυτό σαν το έργο της ζωής μου. Όπως μου επεσήμανε ο Bill πρέπει στην πραγματικότητα να το πίστευα μόνο και μόνο για το γεγονός ότι το αντιμαχόμουν τόσο πολύ. Αν και αυτό ήταν αλήθεια, δεν με βοήθησε. Ήμουν στην απίθανη κατάσταση να μην πιστεύω στο έργο της ζωής μου. Η κατάσταση ήταν γελοία αλλά και οδυνηρή.»

Αλλά ο Bill θυμόταν ότι:

«Το υλικό ήταν κάτι που υπερέβαινε οτιδήποτε μπορούσε να συλλάβει κάποιος από τους δυο μας. Και εφόσον το περιεχόμενο ήταν ξένο προς το υπόβαθρό μας, τα ενδιαφέροντά μας και την εκπαίδευσή μας, μου ήταν προφανές ότι προήλθε από εμπνευσμένη πηγή. Η ποιότητα του υλικού ήταν πολύ επιβλητική, και η ποιητική του ομορφιά πρόσθετε σε αυτό το αποτέλεσμα.»

Όσο για την επίδραση του «Μαθήματα Θαυμάτων» στον Bill, αυτός είπε:

«Άλλαξε εντελώς την ζωή μου. Θυμάμαι που δακτυλογραφούσα τις πρώτες πενήντα αρχές των θαυμάτων από την Helen το Φθινόπωρο του 1965, και συνειδητοποίησα ότι αν αυτό το υλικό ήταν αλήθεια τότε όλα όσα πίστευα μέχρι τότε, δεν είχαν κανένα νόημα και έπρεπε να οικοδομήσου εκ νέου όλο το σύστημα σκέψης και πεποιθήσεων μου. Τότε, βέβαια, αυτό το θεωρούσα αδύνατο∙ δεν ήξερα πώς να το κάνω. Όμως, ένιωθα ότι ήταν απαραίτητο, εφόσον το υλικό που ερχόταν μέσω της Helen στην αρχική φάση φαινόταν τόσο αυθεντικό και γνήσιο. Μάλιστα πέρασα για κάποιο διάστημα ένα σοκ, αναρωτώμενος πως ήταν δυνατόν να κάνω μια τόσο απότομη και απόλυτη αλλαγή στην οπτική μου προς την ζωή και τον κόσμο. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είναι ελεήμων, και δεν μας ζητά να κάνουμε αλλαγές τόσο απότομα, και ότι θα υπήρχε αρκετός χρόνος να αλλάξουμε την αντίληψή μας σταδιακά. Νομίζω ότι αυτό που ήταν σημαντικό ήταν η προθυμία μου ν’ αλλάξω, και όχι να κατέχω απόλυτα το υλικό.»

Όταν μια φορά ρωτήθηκε για τον ορισμό που ο ίδιος έδινε στο «Μαθήματα Θαυμάτων», απάντησε:

«Για να μας βοηθήσει να αλλάξουμε το νου μας για το ποιοι είμαστε και τι είναι ο Θεός, και για να μας βοηθήσει να απελευθερώσουμε, μέσω της συγχώρεσης, την πεποίθησή μας στην πραγματικότητα του διαχωρισμού μας από τον Θεό. Η βασική διδασκαλία των Μαθημάτων είναι να μάθουμε πώς να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Τα Μαθήματα μας διδάσκουν πώς να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και πώς να «ξεμάθουμε» όλα εκείνα τα πράγματα που εμποδίζουν την αναγνώριση της πραγματικής μας ταυτότητας – ποιοι είμαστε τώρα και από πάντα.»

Η Helen επέλεξε να κρύψει το πνευματικό της ταξίδι από όλους σχεδόν τους φίλους της, και όλα τα μέλη της οικογένειάς της, εκτός φυσικά από τον σύζυγό της τον Louis. Θα ήταν πολύ δύσπιστοι απέναντί της αν γνώριζαν την κρυφή ζωή της και την γραφή της, η οποία επίσης περιλάμβανε δύο φυλλάδια «Ψυχοθεραπεία: Ο Σκοπός, η Διαδικασία και η Πρακτική» και «Το Τραγούδι της Προσευχής» που της υπαγορεύτηκαν όταν ολοκληρώθηκαν τα «Μαθήματα Θαυμάτων»

This Day's Thoughts

When Christ reveals Himself there is satisfaction in the slenderest portion, and without Christ there is emptiness in the greatest fullness.

Alexander Grosse


This Day's Verse


Unto the pure all things are pure: but unto them that are defiled and unbelieving is nothing pure; but even their mind and conscience is defiled.

Titus 1:15

The King James Version


This Day's Smile

Once there was a boy whose parents named him Odd. Other children used to tease him about his name, but he refused to be bothered. As he grew up, people continued to make fun of his name- even after he became a successful attorney. Finally, as an old man, he wrote out his last wishes. "I've been the butt of jokes all my life," he wrote. "I'll not have people making fun of me after I'm gone." So he instructed that his tombstone not bear his name. After his death, people would notice his large, blank stone and say, "That's odd."

Θεϊκή Πνοή


"Η συγχώρεση με βοηθά να βλέπω πως είναι πραγματικά τα πράγματα. Η συγχώρεση με βοηθά να απελευθερώνομαι από ό,τι βασανίζει το νου μου.......

Δέχομαι το δώρο της συγχώρεσης μέσα στην καρδιά μου"

Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ (25-30)


ΜΑΘΗΜΑ 25

Δεν γνωρίζω το σκοπό του κάθε πράγματος.

Ο σκοπός του κάθε πράγματος είναι και η σημασία του. Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί τίποτα από ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Δεν ξέρεις ποιο σκοπό εξυπηρετεί. Ως εκ τούτου δεν έχει νόημα για σένα. Το κάθε τι υπάρχει για να εξυπηρετεί το καλύτερο δυνατό συμφέρον σου. Αυτός είναι ο σκοπός του ∙ αυτός είναι λόγος ύπαρξής του. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε οι στόχοι σου ενοποιούνται. Όταν αναγνωρίσεις αυτό, τότε ό,τι βλέπεις αποκτά νόημα.

Αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο και το κάθε τι σε αυτόν με τους όρους του εγώ. Αυτοί οι στόχοι δεν έχουν τίποτα να κάνουν με το καλύτερο συμφέρον σου, αφού το εγώ δεν είναι εσύ. Αυτή η ψεύτικη ταύτιση σε καθιστά ανίκανο να καταλάβεις το νόημα του κάθε πράγματος.. Το αποτέλεσμα είναι ότι αναγκαστικά θα κάνεις και κακή χρήση αυτών. Όταν το πιστέψεις αυτό, θα προσπαθήσεις να αποτραβήξεις τους στόχους που είχες εναποθέσει στον κόσμο, αντί να επιχειρείς να τους ενισχύεις.

Ένας άλλος τρόπος να περιγράψεις τους στόχους που αντιλαμβάνεσαι τώρα είναι να πεις ότι όλοι αφορούν «προσωπικά» συμφέροντα. Εφόσον δεν έχεις προσωπικά συμφέροντα, οι στόχοι σου δεν έχουν κανένα νόημα. Όταν λοιπόν τους περιθάλπεις, δεν έχεις κα θόλου στόχους. Γι αυτό δεν γνωρίζεις το σκοπό κανενός πράγματος.

Πριν μπορέσεις να βγάλεις κάποιο νόημα για τις σημερινές ασκήσεις, μια ακόμα σκέψη είναι απαραίτητη. Στα πιο επιφανειακά επίπεδα, αναγνωρίζεις κάποιο σκοπό. Όμως, ο σκοπός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός σε αυτά τα επίπεδα. Για παράδειγμα, καταλαβαίνεις ότι ο σκοπός ενός τηλεφώνου είναι να μιλάς σε κάποιον που δεν βρίσκεται σωματικά κοντά. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι γιατί θέλεις να επικοινωνήσεις μαζί του. Και είναι αυτό που δίνει νόημα στην επαφή σας.

Είναι σημαντικό να μάθεις να παραιτείσαι από τους στόχους που έχεις θέσει όσον αφορά όλες σου τις υποθέσεις. Η αναγνώριση ότι είναι χωρίς νόημα, και όχι «καλοί» ή «κακοί», είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχεις. Η σημερινή ιδέα είναι ένα βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής, ο κάθε ένας δύο λεπτά διάρκεια. Η κάθε περίοδος θα πρέπει να αρχίζει με αργή επανάληψη της σημερινής ιδέας, έπειτα κοίταξε γύρω σου και άφησε την ματιά σου για λίγο σε οτιδήποτε πέσει στην οπτική σου εμβέλεια, κοντινό ή μακρινό, «σημαντικό» ή «ασήμαντο», «ανθρώπινο» ή «μη ανθρώπινο». Με τη ματιά σου πάνω σε όποιο αντικείμενο έχεις επιλέξει, πες, για παράδειγμα:

Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτής της καρέκλας.

Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του μολυβιού.

Δεν γνωρίζω το σκοπό αυτού του χεριού.

Πες αυτό αρκετά αργά, χωρίς να παίρνεις τα μάτια σου από το αντικείμενο μέχρι να ολοκληρώσεις την δήλωσή σου γι αυτό. Έπειτα πήγαινε στο επόμενο αντικείμενο, και εφάρμοσε την σημερινή ιδέα όπως και πριν.

ΜΑΘΗΜΑ 26

Οι Επιθετικές Μου Σκέψεις Επιτίθενται Στην Ικανότητά Μου Να Είμαι Απρόσβλητος.

Σίγουρα είναι φανερό ότι αν γίνεται να σου επιτεθούν δεν είσαι απρόσβλητος. Βλέπεις την επίθεση σαν πραγματική απειλή. Αυτό συμβαίνει γιατί πιστεύεις ότι πραγματικά μπορείς να επιτεθείς. Και αυτό που έχει επίπτωση μέσα από σένα πρέπει να έχει και επίδραση πάνω σε σένα. Αυτός είναι ο νόμος που θα σε σώσει τελικά, αλλά τώρα δεν τον χρησιμοποιείς σωστά. Πρέπει λοιπόν να μάθεις πως χρησιμοποιείται προς όφελός σου, παρά εναντίον σου.

Επειδή οι επιθετικές σου σκέψεις προβάλλονται, θα φοβάσαι την επίθεση. Και αν φοβάσαι την επίθεση, πρέπει να πιστεύεις ότι δεν είσαι απρόσβλητος. Επομένως οι σκέψεις επίθεσης σε κάνουν τρωτό μέσα στο δικό σου μυαλό, εκεί όπου βρίσκονται και οι σκέψεις επίθεσης. Οι σκέψεις επίθεσης και το απρόσβλητο δεν μπορεί να πηγαίνουν μαζί. Είναι αλληλοσυγκρουόμενες.

Η σημερινή ιδέα εισάγει την σκέψη ότι πάντα επιτίθεσαι πρώτα στον εαυτό σου. Αν οι σκέψεις επίθεσης πρέπει να περιέχουν την πεποίθηση ότι είσαι τρωτός, η επίδρασή τους θα είναι να σε καταστήσουν πιο αδύναμο στα μάτια σου. Έτσι λοιπόν έχουν επιτεθεί στην αντίληψη που έχεις για τον εαυτό σου. Μια ψευδής εικόνα του εαυτού σου έχει έρθει να πάρει την θέση αυτού που είσαι πραγματικά.

Η εξάσκηση της σημερινής ιδέας θα σε βοηθήσει να καταλάβεις ότι το τρωτό ή το απρόσβλητο είναι αποτέλεσμα των δικών σου σκέψεων. Τίποτα πέρα από τις σκέψεις σου δεν είναι ικανό να σου επιτεθεί. Τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις τρωτός. Και τίποτα εκτός από τις σκέψεις σου δεν μπορεί να σου αποδείξει το αντίθετο.

Σήμερα χρειάζονται έξι περίοδοι πρακτικής για την σημερινή ιδέα. Δύο ολόκληρα λεπτά για την κάθε μια, αν και ο χρόνος μπορεί να μειωθεί σε ένα λεπτό αν αισθάνεσαι πολύ άβολα. Μην τον μειώσετε, όμως, περισσότερο.

Η περίοδος πρακτικής πρέπει να αρχίσει επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα, και έπειτα κλείνοντας τα μάτια σου να κάνεις μια ανασκόπηση των θεμάτων των οποίων οι εκβάσεις σου προκαλούν έγνοιες. Αυτές μπορεί να έχουν τη μορφή κατάθλιψης, ανησυχίας, θυμού, μια αίσθηση αγγαρείας, φόβου, προαισθήματος ή πνευματικής απορρόφησης. Όποιο πρόβλημα που δεν έχει ακόμα επιλυθεί και έχει την τάση να καταλαμβάνει την σκέψη σου κατά την διάρκεια της ημέρας είναι κατάλληλο θέμα. Δεν θα μπορέσεις να χρησιμοποιήσεις πολλά σε μια πρακτική περίοδο, γιατί χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να εφαρμοστεί ως εξής:

Πρώτα ονόμασε την κατάσταση:

Με απασχολεί ___________________________________.

Έπειτα απαρίθμησε όλες τις πιθανές εκβάσεις που περνούν από το μυαλό σου σε σχέση με αυτή και που να σου έχουν προξενήσει έγνοιες, αναφερόμενοι στην κάθε μια ξεχωριστά, λέγοντας:

Φοβάμαι ότι αυτό ____________ θα συμβεί.

Αν κάνεις τις ασκήσεις σωστά, θα πρέπει να έχεις πέντε ή έξι πιθανότητες άγχους σε κάθε κατάσταση που χρησιμοποιείς, αν όχι και περισσότερες. Είναι πολύ προτιμότερο να καλύψεις διεξοδικά λίγες καταστάσεις παρά να αγγίξεις επιφανειακά περισσότερες. Καθώς ο κατάλογος των προβλεφθέντων αποτελεσμάτων συνεχίζεται σε κάθε κατάσταση, πιθανόν να βρεις ότι μερικά από αυτά, ειδικά αυτά που σου συμβαίνουν προς το τέλος, σου είναι λιγότερο αποδεκτά. Παρόλα αυτά προσπάθησε να τα χειριστείς όλα με τον ίδιο τρόπο, όσο το δυνατόν περισσότερο.

Αφού έχεις κατονομάσει όλες τις εκβάσεις για τις οποίες ανησυχείς, πες στον εαυτό σου:

Αυτή η σκέψη είναι μια επίθεση προς τον εαυτό μου.

Ολοκλήρωσε κάθε περίοδο πρακτικής επαναλαμβάνοντας την σημερινή ιδέα στον εαυτό σου άλλη μια φορά.

ΜΑΘΗΜΑ 27

Περισσότερο Από Οτιδήποτε Θέλω Να Δω.

Η σημερινή ιδέα εκφράζει κάτι ισχυρότερο από απλή αποφασιστικότητα. Δίνει προτεραιότητα ενόρασης ανάμεσα στις επιθυμίες σου. Μπορεί να νιώθεις διστακτικός ως προς την εφαρμογή της ιδέας, στην βάση του ότι δεν είσαι σίγουρος αν το εννοείς ακριβώς. Αυτό δεν έχει σημασία. Ο σκοπός της σημερινής άσκησης είναι να φέρει την ώρα κατά την οποία αυτή η ιδέα θα ισχύει απόλυτα, λίγο πιο κοντά.

Μπορεί να μπεις στο μεγάλο πειρασμό να πιστέψεις ότι σου ζητείται κάποιου είδους θυσία όταν λες ότι θέλεις να δεις περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Αν αισθανθείς κάποια ανησυχία όσον αφορά την έλλειψη επιφύλαξης σχετικά με αυτή την δήλωση, μπορείς να προσθέσεις:

Η όραση δεν έχει κανένα κόστος σε κανέναν.

Αν ο φόβος της απώλεια επιμένει ακόμα, πρόσθεσε ακόμα:

Μπορεί μόνο να ευλογεί.

Η σημερινή ιδέα χρειάζεται πολλές επαναλήψεις για να έχουμε το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Θα έπρεπε να χρησιμοποιείται τουλάχιστον κάθε μισή ώρα, και περισσότερο αν είναι δυνατόν. Θα μπορούσες να προσπαθείς για κάθε 15 ή 20 λεπτά. Συνιστάται να θέσετε ένα συγκεκριμένο χρόνο για την ενδιάμεση διακοπή όταν ξυπνήσεις ή λίγο μετά, και να επιχειρήσεις να επιμείνεις σε αυτό όλη την ημέρα. Δεν θα είναι δύσκολο να το επιτύχεις, ακόμα κι αν βρεθείς σε κάποια συζήτηση, ή κάποια άλλη δραστηριότητα εκείνη την ώρα. Μπορείς να επαναλαμβάνεις από μέσα σου μια σύντομη πρόταση χωρίς να ενοχλήσεις τίποτα.

Το πραγματικό ερώτημα είναι, πόσο συχνά θα το θυμάσαι; Πόσο θέλεις πραγματικά η σημερινή ιδέα να είναι αλήθεια; Απάντησε σε μια από αυτές τις ερωτήσεις, και θα έχεις απαντήσει και στην άλλη. Πιθανόν θα χάσεις κάποιες εφαρμογές, ίσως μάλιστα αρκετές. Μην ενοχληθείς από αυτό, παρά προσπάθησε να μείνεις πιστός στο πρόγραμμά σου από δω και πέρα.

Αν μόνο μια φορά όλη την ημέρα αισθανθείς ότι ήσουν απόλυτα ειλικρινής όταν επαναλάμβανες την σημερινή ιδέα, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχεις εξοικονομήσει για τον εαυτό πολλά χρόνια προσπάθειας.

ΜΑΘΗΜΑ 28

Πάνω Απ’ Όλα Θέλω Να Δω Τα Πράγματα Με Διαφορετικό Τρόπο.

Σήμερα δίνουμε περισσότερη εξειδικευμένη εφαρμογή στην χθεσινή ιδέα. Σε αυτές τις περιόδους πρακτικής, θα κάνεις μια σειρά από συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Το ζήτημα αν θα τις τηρήσεις στο μέλλον δεν μας απασχολεί σε αυτό το σημείο. Αν είσαι πρόθυμος να τις τηρήσεις τουλάχιστον τώρα, έχεις ήδη ξεκινήσει στο δρόμο του να τις τηρείς. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Μπορεί ν’ αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο σημαντικό να λες, για παράδειγμα, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο.» Από μόνο του δεν είναι καθόλου σημαντικό. Όμως τι είναι από μόνο του; Και τι σημαίνει «από μόνο του»; Βλέπεις πολλά ξεχωριστά πράγματα για τον εαυτό σου, πράγμα που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν βλέπεις καθόλου. Είτε βλέπεις, είτε όχι. Όταν δεις ένα πράγμα με διαφορετικό τρόπο, θα δεις και όλα τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Το φως που θα δεις σε οποιοδήποτε από αυτά είναι το ίδιο φως που θα δεις σε όλα.

Όταν λες, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο,» κάνεις μια δέσμευση να αποσύρεις τις όποιες προηγούμενες ιδέες είχες για το τραπέζι, και να ανοίξεις το νου σου στο τι είναι, και όχι στο γιατί είναι. Δεν το προσδιορίζεις με όρους του παρελθόντος. Ρωτάς τι είναι αντί να του λες τι είναι. Δεν δεσμεύεις την σημασία του στην μικροσκοπική εμπειρία σου σε τραπέζια, ούτε περιορίζεις τον σκοπό του στις μικρές σου προσωπικές σκέψεις.

Δεν θα αμφισβητήσεις ό,τι έχεις ήδη προσδιορίσει. Και ο σκοπός αυτών των ασκήσεων είναι να κάνεις ερωτήσεις και να λάβεις τις απαντήσεις. Λέγοντας, «Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το τραπέζι με διαφορετικό τρόπο,» δεσμεύεις τον εαυτό σου στο να δει. Δεν είναι μια αποκλειστική δέσμευση. Είναι μια δέσμευση που εφαρμόζεται τόσο για το τραπέζι, όσο και για οτιδήποτε άλλο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

Πραγματικά θα μπορούσες να κερδίσεις ενόραση μόνο και μόνο από αυτό το τραπέζι, αν απέσυρες όλες τις προηγούμενες ιδέες σου γι αυτό, και το κοίταζες με ένα εντελώς ανοιχτό νου. Έχει κάτι να σου δείξει× κάτι όμορφο και καθαρό απεριόριστης αξίας, γεμάτο ευτυχία και ελπίδα. Κρυμμένος κάτω από όλες τις ιδέες σου γι αυτό, βρίσκεται ο πραγματικός σκοπός του, ο σκοπός που μοιράζεται με όλο το σύμπαν.

Χρησιμοποιώντας το τραπέζι σαν υποκείμενο για την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, στην πραγματικότητα ζητάς να δεις το σκοπό του σύμπαντος. Θα ζητάς το ίδιο πράγμα από κάθε υποκείμενο που χρησιμοποιείς στις περιόδους πρακτικής. Και κάνεις και μια δέσμευση στο καθένα από αυτά να αφήσεις να σου αποκαλυφθεί ο σκοπός τους, αντί να θέτεις την δική σου κρίση πάνω σε αυτόν.

Σήμερα θα έχουμε έξι πρακτικές περιόδους από δύο λεπτά, κατά τις οποίες πρώτα θα δηλώνεις την σημερινή ιδέα, και έπειτα θα την εφαρμόζεις σε ό,τι βλέπεις γύρω σου. Και όχι μόνο θα πρέπει να επιλέγεις τα υποκείμενα στην τύχη, αλλά στο κάθε ένα θα πρέπει να ανταποκρίνεσαι με ίση ειλικρίνεια, όσον αφορά την εφαρμογή της σημερινής ιδέας, προσπαθώντας έτσι ν’ αναγνωρίσεις την ίση αξία όλων στην συνεισφορά τους στο να δεις.

Ως συνήθως, οι εφαρμογές θα πρέπει να περιλαμβάνουν το όνομα του υποκειμένου που φωτίζουν τα μάτια σου, καθ θα πρέπει να αφήσεις τα μάτια σου επάνω του όσο λες:

Πάνω απ’ όλα θέλω να δω αυτό το ________________ με διαφορετικό τρόπο.

Κάθε εφαρμογή θα πρέπει να γίνεται αρκετά αργά, και όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια. Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης.

Ημερολόγιο

Δεν γνωρίζω την σημασία κανενός πράγματος, ούτε και αυτού. Έτσι δεν γνωρίζω πώς να ανταποκριθώ σε αυτό. Και δεν θα χρησιμοποιήσω ό,τι έμαθα στο παρελθόν σαν φως που θα με οδηγεί τώρα. –Κείμενο Κεφάλαιο 14

ΜΑΘΗΜΑ 29

Ο Θεός Είναι Τα Πάντα Όσα Βλέπω.

Η σημερινή ιδέα εξηγεί γιατί μπορείς να βλέπεις τον συνολικό σκοπό στα πάντα. Εξηγεί γιατί τίποτα δεν είναι ξεχωριστό, από μόνο του ή στον εαυτό του. Εξηγεί γιατί τίποτα απ’ ό,τι βλέπεις δεν σημαίνει τίποτα. Στην πραγματικότητα εξηγεί κάθε ιδέα που έχουμε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, και όλες όσες ακολουθούν. Η σημερινή ιδέα είναι η όλη βάση της όρασης.

Πιθανόν να βρεις ότι αυτή η ιδέα είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθείς αυτή την στιγμή. Μπορεί να την βρεις ανόητη, άσχετη, παράλογη, αστεία, ακόμα και αμφισβητήσιμη. Σίγουρα ο Θεός δεν βρίσκεται για παράδειγμα σε ένα τραπέζι, έτσι όπως το βλέπεις. Και όμως, χθες τονίσαμε ότι ένα τραπέζι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος. Και ό,τι μοιράζεται το σκοπό του σύμπαντος μοιράζεται και το σκοπό του Δημιουργού του.

Δοκίμασε, λοιπόν, σήμερα, να μάθεις να βλέπεις όλα τα πράγματα με αγάπη, εκτίμηση και ανοικτό μυαλό. Τώρα δεν τα βλέπεις. Θα γνώριζες τι υπάρχει μέσα σ’ αυτά; Τίποτα δεν είναι όπως σου φαίνεται. Ο ιερός σκοπός του βρίσκεται πέρα από τη περιορισμένη ακτίνα αντίληψης. Όταν η όραση θα σου έχει δείξει την ιερότητα που φωτίζει τον κόσμο, τότε θα καταλάβεις πλήρως την σημερινή ιδέα. Κι δεν θα μπορείς να καταλάβεις πως σου είχε φανεί τόσο δύσκολο κάποτε.

Οι έξι δίλεπτες περίοδοι πρακτικής για σήμερα θα πρέπει να ακολουθήσουν το γνωστό πλαίσιο: Άρχισε με το να επαναλαμβάνεις από μέσα σου την ιδέα, και μετά εφάρμοσέ την σε τυχαία επιλεγμένα υποκείμενα γύρω σου, ονομάζοντας το κάθε ένα ξεχωριστά. Προσπάθησε να αποφύγεις την τάση του «εγώ» σου να επιλέγει, πειρασμός που μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονος με την σημερινή ιδέα, εξαιτίας της απόλυτα αλλογενούς φύσης της. Να θυμάσαι ότι οποιαδήποτε σειρά θέτεις είναι εξίσου αλλογενής ως προς την πραγματικότητα.

Ο κατάλογος υποκειμένων λοιπόν, θα έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν ελεύθερος από επιλογή του «εγώ» μας. Για παράδειγμα, μια κατάλληλη λίστα θα μπορούσε να περιλαμβάνει:

Ο Θεός είναι σε αυτήν την κρεμάστρα.

Ο Θεός είναι σε αυτό το περιοδικό.

Ο Θεός είναι σε αυτό το δάκτυλο.

Ο Θεός είναι σε αυτή την λάμπα.

Ο Θεός είναι σε αυτό το σώμα.

Ο Θεός είναι σε αυτή την πόρτα.

Ο Θεός είναι σε αυτό το καλάθι των αχρήστων.

Μαζί με τις καθορισμένες περιόδους πρακτικής, να επαναλαμβάνεις την σημερινή ιδέα τουλάχιστον μι την ώρα, κοιτάζοντας αργά γύρω σου καθώς λες από μέσα σου τις λέξεις χωρίς βιασύνη. Τουλάχιστον μια ή δύο φορές θα πρέπει να νιώσεις μια αίσθηση γαλήνης καθώς θα κάνεις αυτό.

ΜΑΘΗΜΑ 30

Ο Θεός Είναι Σε Όλα Όσα Βλέπω, Επειδή Ο Θεός Είναι Μέσα Στο Νου Μου.

Η σημερινή ιδέα είναι το σημείο εκκίνησης για την Όραση. Από αυτή την ιδέα ο κόσμος θα ανοίξει ενώπιόν σου, και θα τον κοιτάς και θα βλέπεις σ’ αυτόν ό,τι δεν έβλεπες τόσο καιρό. Και ό,τι έβλεπες πριν δεν θα σου είναι πια ούτε καν αμυδρά ορατό.

Σήμερα προσπαθούμε να δούμε ένα νέο είδος «προβολής». Δεν επιχειρούμε να ξεφορτωθούμε ό,τι δεν μας αρέσει βλέποντάς το έξω. Στη θέση αυτού, προσπαθούμε να δούμε στον κόσμο ό,τι βρίσκεται στο μυαλό μας, και ό,τι θέλουμε ν’ αναγνωρίσουμε, βρίσκεται εκεί. Έτσι, προσπαθούμε να ενωθούμε με ό,τι βλέπουμε, αντί να το κρατήσουμε μακριά μας. Αυτή είναι η βασική διαφορά της Όρασης από τον τρόπο που βλέπεις.

Η σημερινή ιδέα θα πρέπει να την εφαρμόσεις όσο πιο συχνά γίνεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Όποτε έχεις κάποια διαθέσιμη στιγμή, επαναλάμβανέ ην από μέσα σου, κοιτώντας γύρω σου, και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσεις ότι η ιδέα ισχύει για ό,τι βλέπεις τώρα, ή θα μπορούσες να δεις αν βρισκόταν στην ακτίνα όρασής σου.

Η πραγματική Όραση δεν περιορίζεται από έννοιες όπως «κοντά» και «μακριά». Για να σε βοηθήσουμε να συνηθίσεις αυτή την ιδέα, προσπάθησε να σκεφτείς πράγματα πέρα από την παρούσα ακτίνα όρασής σου καθώς και εκείνα που βλέπεις πραγματικά, την ώρα που εφαρμόζεις την σημερινή ιδέα.

Η Πραγματική Όραση δεν είναι απεριόριστη μόνο όσον αφορά τον χώρο και την απόσταση, αλλά επίσης δεν εξαρτάται καθόλου από τα μάτια του σώματος. Ο νους είναι η μόνη πηγή της. Για να σας βοηθήσουμε να εξοικειωθείτε περισσότερο με την σημερινή ιδέα, αφιερώστε πολλές περιόδους πρακτικής εφαρμόζοντας την σημερινή ιδέα με τα μάτια κλειστά, χρησιμοποιώντας όποια υποκείμενα σας έρχονται στο μυαλό, και κοιτώντας μέσα σας παρά έξω σας. Η σημερινή ιδέα ισχύει το ίδιο και για τα δύο.

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...